Ενάτη Κυριακή του Ματθαίου η σημερινή και η Εκκλησία μας όρισε να διαβάζεται η Ευαγγελική περικοπή που αναφέρεται στο θαυμαστό γεγονός κατά το οποίο ο Ιησούς Χριστός περπατάει πάνω στα ταραγμένα νερά της λίμνης της Γεννησαρέτ. Το θαυμαστό αυτό γεγονός μας το αναφέρουν, εκτός από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο (14, 22-33), και οι Ευαγγελιστές Μάρκος (6, 45-52) και Ιωάννης (6, 16-21), πληροφορώντας μας ότι έγινε αμέσως μετά τον πολλαπλασιασμό των πέντε άρτων, των δυο ψαριών και τον χορτασμό των πέντε χιλιάδων ανδρών που ακούσαμε την περασμένη Κυριακή.
Ο πολλαπλασιασμός των πέντε άρτων και των δύο ψαριών είχε ενθουσιάσει το μεγάλο πλήθος που μαζεύτηκε στην έρημο για να ακούσει τον Ιησού Χριστό και δεν έλεγε να σκορπιστεί και να γυρίσει πίσω στις διάφορες πόλεις από όπου είχε μαζευτεί. Έτσι ο Ιησούς Χριστός υποχρεώνει τους μαθητές του να μπουν στο πλοίο και να πάνε να τον περιμένουν στην απέναντι όχθη μέχρι να διαλύσει το πλήθος. Οι μαθητές του φαίνεται ότι δεν ήθελαν να τον αποχωριστούν, ήθελαν να μείνουν κοντά του, έτσι τους υποχρεώνει να φύγουν με το πλοίο. Όταν σκόρπισε το πλήθος, ανέβηκε στο βουνό μόνος του, για να προσευχηθεί. Η νύκτα προχώρησε για τα καλά και το πλοίο είχε φθάσει στη μέση της λίμνης. Εκεί λόγω του αντίθετου ανέμου που έπνεε παιδευόταν από τα κύματα. Κατά τα ξημερώματα ο Ιησούς Χριστός επιβάλλεται πάνω στα στοιχεία της φύσης και πηγαίνει κοντά τους, περπατώντας πάνω στη λίμνη. Το να περπατά κανείς πάνω στα νερά δεν είναι φυσικό φαινόμενο. Έτσι οι μαθητές όταν είδαν τον Ιησού Χριστό να περπατά πάνω στη λίμνη και να έρχεται προς το μέρος τους τρόμαξαν και έβαλαν τις φωνές από το φόβο τους, νομίζοντας ότι είναι φάντασμα. Ο Ιησούς Χριστός όμως τους καθησυχάζει λέγοντάς τους να έχουν θάρρος, να μην φοβούνται γιατί αυτός είναι.
Ο Απόστολος Πέτρος παίρνοντας πρωταγωνιστικό ρόλο όπως έπραττε πολύ συχνά λέγει στον Ιησού Χριστό: «Κύριε αν είσαι εσύ, δώσε μου εντολή να έρθω κοντά σου περπατώντας πάνω στα νερά». Και ο Ιησούς Χριστός του είπε: «Έλα». Τότε ο Απόστολος Πέτρος κατέβηκε από το πλοίο και άρχισε να κατευθύνεται προς τον Ιησού Χριστό περπατώντας πάνω στα νερά της λίμνης. Βλέποντας όμως τον ισχυρό άνεμο φοβήθηκε και άρχισε να καταποντίζεται και να φωνάζει «Κύριε Σώσε με». Βαθύτερη αιτία, όπως θα δούμε στη συνέχεια είναι ο κλονισμός της πίστης του Αποστόλου Πέτρου προς το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Ο Κύριος τότε απλώνει το χέρι του, τον πιάνει και του λέει «ολιγόπιστε, γιατί σε κυρίεψε η αμφιβολία;» Τον ονομάζει ολιγόπιστο θέλοντας να του υποδείξει ότι αν συνέχιζε με την πίστη που είχε όταν ανέβηκε και περπατούσε πάνω στα νερά, θα τον κρατούσε σταθερό και ενάντια στον άνεμο.
Μόλις ανέβηκαν στο πλοίο σταμάτησε ο άνεμος. Τότε οι υπόλοιποι μαθητές που βρισκόντουσαν στο πλοίο ήρθαν και τον προσκύνησαν λέγοντας ότι: «Αληθινά είναι ο Υιός του Θεού». Έχουμε δει και άλλες φορές τους μαθητές να έχουν αμφιβολίες για τον Ιησού Χριστό, αλλά όταν βλέπουν τη δύναμη του να δαμάζει τη δύναμη της φύσης, να θεραπεύει ασθένειες, να εκδιώκει τα πονηρά πνεύματα, να ανασταίνει νεκρούς τότε ομολογούν ακράδαντα τη θεότητά του. Αυτό εξάλλου αποτελεί και το βαθύτερο νόημα του σημερινού αναγνώσματος, να μας δείξει δηλαδή αυτό που μας διδάσκει ολόκληρη η Αγία Γραφή ότι ο Ιησούς Χριστός είναι πραγματικά ο Υιός του Θεού, ο Λυτρωτής του κόσμου, ο αναμενόμενος Μεσσίας.
Η πίστη μας και η ζωή μας πρέπει να περιστρέφονται γύρω από τον Ιησού Χριστό. Στις θλίψεις και στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινή μας ζωή αποτελεί βάλσαμο ο λόγος του Κυρίου προς τους Αποστόλους «θαρσείτε εγώ ειμί μη φοβείσθε» αλλά και προς τον καθένα μας. Το θάρρος που παίρνουμε από την πίστη μας στο ζωντανό και αληθινό Θεό τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό αποτελεί το μέσο με το οποίο υπερβαίνουμε τα διάφορα εμπόδια που συναντάμε καθημερινά. Ο Απόστολος Παύλος τονίζει : «Πάντα ισχύων εν τω εν δυναμούντι με Χριστώ» (φιλ. 4, 13). Με αυτό το θάρρος οπλίστηκε και ο Απόστολος Πέτρος βλέποντας και ακούοντας τον Ιησού Χριστό, έτσι ώστε να βγει από το πλοίο και να περπατήσει προς την κατεύθυνση του Κυρίου πάνω στα κύματα. Παρόλη όμως την πίστη και το θάρρος του εντούτοις ολιγοπιστεί μπροστά στον άνεμο και αρχἰζει να καταποντίζεται στη θάλασσα.
Η εικόνα του κλυδωνιζόμενου σκάφους και ο κίνδυνος καταποντισμού του, αποτελεί μια παρομοίωση της Εκκλησίας, η οποία πορεύεται μέσα στην ανθρώπινη ιστορία. Βλέποντας την μακραίωνη ιστορία της Εκκλησίας διαπιστώνουμε πόσες τρικυμίες πέρασε και περνά και σήμερα, μέσα από τους διωγμούς και τη γενικότερη πολεμική εναντίον της. Όλα αυτά όμως δεν μπορούν να την καταποντίσουν γιατί η Εκκλησία έχει ως κατάρτι της το σταυρό και κυβερνήτη της τον ίδιο τον Ιησού Χριστό, ο οποίος γνωρίζει και κατευθύνει πολύ καλά το σκάφο της σε ασφαλές λιμάνι. Πραγματικός κίνδυνος προκύπτει όταν αρχίσουν οι πιστοί να χάνουν την εμπιστοσύνη τους στον Ιησού Χριστό και να ολιγοπιστούν. Έτσι χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στη πίστη και την απόλυτη εμπιστοσύνη που πρέπει να έχουμε στον αρχηγό της πίστεως μας Ιησού Χριστό.
Οι δοκιμασίες, οι τρικυμίες και οι πειρασμοί υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντοτε στη ζωή μας. Η ολιγοπιστία την οποία δείχνουμε πολλές φορές κινδυνεύει να μας καταποντίσει και να μας τσακίσει. Η φωνή του Κυρίου προς τους μαθητές αλλά και προς εμάς «θαρσείτε εγώ ειμί• μη φοβείσθε» ας μας δυναμώνει και ας μας δίνει το θάρρος που χρειαζόμαστε για να ανταπεξέλθουμε στις όποιες δυσκολίες θα συναντήσουμε μέσα στην οικογένεια, την κοινωνία και τη ζωή μας γενικότερα. Αμήν.
