Ἡ Θεολογική σημασία τῆς καμπάνας

Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΜΠΑΝΑΣ
 
Τοῦ πρωτοπρ. Βασιλείου Κοκολάκη, ἐφημερίου Ἱ. Ν. Ὑψώσεως Τιμίου Σταυροῦ Χολαργοῦ
 
«Γιά τήν Ἐκκλησιά ἡ καμπάνα, ἡ «καμπάνα». Τί ὡραῖα πού σημαίνει, πού «σημαίνει». Ντίν ντάν, «ντίν ντάν»…»

ΕΙΝΑΙ μερικές φορές πού ὅταν δέν ἔχουμε κατανοήσει το βαθύτερο νόημα προσώπων, καταστάσεων, ἀντικειμένων καί λέξεων, εὔκολα, ἀζύγιστα, ἐπιπόλαια καί ἐπιδερμικά τά πολεμοῦμε. Και πρωτίστως μιλῶ γιά τόν ἑαυτό μου.
Γιʼαὐτό καί ταπεινά καταθέτω τά ἑξῆς, γιά τά ὁποῖα ἄν ἔχω λάθος διορθῶστε με. Καί γιά νά γίνουμε σαφέστεροι τό θέμα εἶναι περί καμπανῶν.
Ἄς δοῦμε πρῶτα σύντομα την ἱστορική τους προέλευση καί σημασία, ἀντλώντας στοιχεῖα α) ἀπό τήν «Ἀργολική ἀρχειακή βιβλιοθήκη ἱστορίας καί πολιτισμοῦ», και συγκεκριμένα ἀπό τό ἄρθρο μέ τίτλο ¨Καμπαναριά¨τοῦ πρωτοπρ. Γεωργίου Σελλῆ καί β) ἀπό τόν ἱστότοπο «Συν-οδοιπορία» καί συγκεκριμένα τό ἄρθρο μέ τίτλο ¨Τό σήμαντρο-Σύμβολο μοναχισμοῦ¨.

Πῶς καθιέρωσαν τὰ σήμαντρα
Ἀρχικά εἴχαμε τό σήμαντρο. Τὸ κάλεσμα μὲ σήμαντρα εἶναι γνωστὸ ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα. Γιὰ τὴν πρόσκληση τοῦ λαοῦ σὲ τελετὲς καὶ συναθροίσεις χρησιμοποιοῦνταν μεγάλα τεμάχια μετάλλου, κρεμασμένα σὲ σχοινιὰ ποὺ τὰ ἔκρουαν μὲ μεταλλικὲς ἢ ξύλινες ράβδους. Ἡ χρήση ἐπίσης μικρῶν κωδώνων ἀναφέρεται καὶ στὴ λατρεία τῶν ἀρχαίων λαῶν: Σύρων, Αἰγυπτίων, Ρωμαίων κ.ἄ.
Στὸ βιβλίο τῆς Ἐξόδου ἀναφέρεται ἡ ὕπαρξη χρυσῶν κωδωνίσκων στὶς ἀρχιερατικὲς στολές. Ἀντιθέτως, γιὰ τὸ κάλεσμα τῶν Ἰσραηλιτῶν στὶς θρησκευτικὲς συγκεντρώσεις χρησιμοποιοῦνταν σάλπιγγες, μὲ τὶς ὁποῖες οἱ ἱερεῖς γνωστοποιοῦσαν στὸ λαὸ τὶς νουμηνίες καὶ τὰ Ἰωβηλαῖα. Εἶχε θεσπιστεῖ ἡ Ἑορτὴ τῶν Σαλπίγγων τὴν πρώτη τοῦ ἑβδόμου μηνός.
 
Εἶναι ἄγνωστο πότε ἔγινε ἡ χρήση κωδώνων στὴ χριστιανικὴ λατρεία γιὰ πρώτη φορά. Κατὰ τὴν περίοδο τῶν διωγμῶν οἱ πιστοὶ καλοῦνταν εἴτε μὲ ἐνημέρωση στὴν ἀπόλυση τῆς προηγούμενης σύναξης εἴτε μὲ τοὺς «Θεοδρόμους» ἢ «Λαοσυνάκτες», οἱ ὁποῖοι, μὲ κίνδυνο τῆς ζωῆς τους εἰδοποιοῦσαν ἀπὸ πόρτα σὲ πόρτα γιὰ τὸν τόπο καὶ τὸ χρόνο τῆς ἑπομένης. Κατὰ τὴν Τουρκοκρατία, τὴν εἰδοποίηση ἀνελάμβανε ὁ λεγόμενος ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες «κράκτης», ἀπὸ δὲ τοὺς Τούρκους «τσεχενδεμὶν νταβετσί» (δηλ. κλητήρας τοῦ Ἅδη).

 
Μετὰ τοὺς διωγμοὺς εἰσήχθησαν στοὺς ναοὺς καὶ στὰ μοναστήρια τὰ λεγόμενα «ἁγιοσίδερα», δηλ. σιδερένια ἢ ξύλινα σήμαντρα, ποὺ ὑπάρχουν μέχρι σήμερα.
Τί συμβολίζει ἡ κροῦσις τῶν σημάντρων
Ἀρχικῶς ἡ κρούση τοῦ σημάντρου εἶναι συμβολική. Τό μέν μικρό σήμαντρο πού χρησιμοποιεῖται στόν Ὄρθρο συμβολίζει ὅσα διδάσκει ἡ Παλαιά Διαθήκη, ἐνῶ τό μεγάλο σήμαντρο τονίζει τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου. Ἡ κρούση τοῦ σιδηροῦ σημάντρου θυμίζει τή σάλπιγγα τοῦ ἀγγέλου, τήν ὁποία θά ἀκούσουν μέ ἀγαλλίαση οἱ ἐκλεκτοί κατά τήν ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου. Παράλληλα, ἡ κρούση τοῦ ξυλίνου σημάντρου ἤ ταλάντου θυμίζει τήν κρούση τοῦ ξύλου ἀπό τό Νῶε πρίν ἀπό τόν κατακλυσμό καί ἔτσι κατά τίς ἱερές Ἀκολουθίες στά μοναστήρια, τό σήμαντρο συμβολίζει τόν ἐρχομό τῶν πιστῶν ἐντός τῆς Νέας Κιβωτοῦ πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὥστε νά σωθοῦν ἀπό τόν κατακλυσμό τῆς ἁμαρτίας.
Ἡ καμπάνα, βεβαίως καί κυριάρχησε στίς πολυπληθεῖς πλέον πόλεις ὡς τό δυνατότερο σέ ἐμβέλεια μέσο κλήσεως κυρίως τῶν πιστῶν στοὺς ἱεροὺς ναούς. Τὸ σήμαντρο ἐπανῆλθε στοὺς ἐνοριακοὺς ναοὺς κατὰ τὰ χρόνια τῆς τουρκοκρατίας, κυρίως λόγω τῆς ἀνάγκης τῶν πιστῶν νὰ συγκεντρώνονται καὶ νὰ ἐκκλησιάζονται κρυφά, χωρὶς κωδωνοκρουσίες.
Γνωρίζοντας μάλιστα ὅτι πολλὰ μοναστήρια λειτούργησαν καὶ ὡς «κρυφὰ σχολειά» τὴν ἐποχὴ ἐκείνη, γίνεται σαφὲς ὅτι ἡ κρούση τοῦ σημάντρου ἐξυπηρετοῦσε καὶ ἐκπαιδευτικοὺς σκοπούς, χωρὶς νὰ γίνονται ἀντιληπτοὶ οἱ συμμετέχοντες ἀπὸ τοὺς Τούρκους κατακτητές.
Σήμερα, τὰ ξύλινα καὶ τὰ σιδηρά σήμαντρα παραμένουν ἐν χρήσει μαζὶ μὲ τοὺς κώδωνες μόνο στὶς ἱερὲς μονές, ἐνῶ καθένα ἀπὸ αὐτὰ κρούεται σὲ ὁρισμένο χρόνο ποὺ ὁρίζει ἡ τάξη τοῦ μοναστηριοῦ.
Μπορεῖ μάλιστα νὰ εἰπωθεῖ ὅτι ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο κρούεται τὸ σήμαντρο σὲ κάθε μονὴ ὑποδηλώνει καὶ τὸν ἰδιαίτερο χαρακτήρα αὐτῆς, τόν χαρμόσυνο ἤ πένθιμο, εἴτε πρόκειται γιὰ ἀνδρικὸ εἴτε γιὰ γυναικεῖο μοναστήρι.
Πάντως εἶναι γεγονός τό εὖρος τῶν συναισθημάτων πού προκαλεῖ ὁ ἦχος τῆς καμπάνας καὶ τῶν σημάντρων ποὺ κοσμοῦν τὶς ἐκκλησίες καὶ τὰ μοναστήρια τῆς πατρίδας μας: ἀπὸ τὸ κάλεσμα στὶς ἱερὲς ἀκολουθίες καὶ τὴν ἐπισήμανση τῶν ἱερῶν στιγμῶν τῆς λατρείας ἕως τὴν εἰδοποίηση γιὰ χαρμόσυνα ἢ δυσάρεστα γεγονότα.
Οἱ μεγάλες καμπάνες γιὰ τὴν πρόσκληση τοῦ λαοῦ στὶς ἱερὲς ἀκολουθίες ἐμφανίζονται ἀρχικὰ στὴ Δυτικὴ Ἐκκλησία. Ἔχουν πάρει τὴν ὀνομασία τους ἀπὸ τὴν Καμπανία, περιοχὴ τῆς Ἰταλίας, στὴν ὁποία πρωτοκατασκευάστηκαν. Συμβολίζουν τὶς σάλπιγγες τῶν ἀγγέλων, πού ἀφυπνίζουν γιὰ ἐγρήγορση.
Στὴν Ἀνατολὴ κάποιος Βυζαντινὸς χρονογράφος ἀναφέρει ὅτι τὸν Θ΄ αἰ. ὁ δούκας τῆς Ἑνετίας Οὖρσος χάρισε στὸν αὐτοκράτορα Μιχαὴλ δώδεκα μεγάλες καμπάνες, τὶς ὁποῖες κρέμασε σὲ ἰδιαίτερο πύργο στὴν αὐλὴ τῆς Ἁγίας Σοφίας. Πρώτη φορά τὶς ἔβλεπαν οἱ Βυζαντινοί, ὅμως τοὺς ἄρεσαν τόσο, ὥστε γενικεύτηκε ἡ χρήση τους.
Οἱ Τοῦρκοι ἀπαγόρευσαν τὴ χρήση τους κατὰ τὴ δουλεία, μὲ ἐξαίρεση τὸ Ἅγιον Ὄρος, τὰ Ἰωάννινα καὶ μερικὰ νησιά, γιὰ νὰ μὴ ταράσσεται ὁ ὕπνος τῶν νεκρῶν Μουσουλμάνων, γιατί «ὁ κώδων εἶναι τὸ μυστικὸν ὄργανον τοῦ διαβόλου». Ἀντίθετα, ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γερμανὸς γράφει: «τὸ σήμαντρο αἰνίττεται (ὑμνεῖ καί δοξάζει) τάς τῶν ἀγγέλων σάλπιγγας· διεγείρει δὲ καὶ τοὺς ἀγωνιστάς πρὸς τὸν τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν πόλεμον».
Οἱ πιὸ παλιὲς γνωστὲς καμπάνες συναντῶνται τὸν ὄγδοο αἰώνα. Ἡ κατασκευὴ τους εἶναι χονδροειδὴς καὶ ἀποτελεῖται ἀπὸ μεταλλικὲς πλάκες, συναρμολογημένες μὲ σφυρηλατημένα καρφιά, ὅπως οἱ κατοπινοὶ λέβητες. Ἀργότερα ἐπικράτησε ἡ κατασκευή τους ἀπὸ χυτὸ ὀρείχαλκο ἄριστης ποιότητας. Ἡ χρήση χρυσοῦ ἢ ἀσημιοῦ γιὰ καλύτερη ἠχητικὴ ἀπόδοση ἐλέγχεται. Τὸ καμπαναριὸ εἶναι ἡ θέση ἀπὸ ὅπου ἀντηχεῖ ἡ καμπάνα μὲ τὴ γλυκιὰ φωνή της.
Ἕνα τρανό παράδειγμα πρὸς μίμησιν
Ὅπως μαθαίνουμε α) ἀπό τον ἱστότοπο agiosnikolaoskozanis και συγκεκριμένα ἀπό τήν εἰδικότερη ἀναφορά περί τοῦ κωδωνωστασίου τοῦ ἐν λόγῳ Ναοῦ καί β) ἀπό το ἄρθρο τῆς Κατερίνας Μάτσου ὅπου ἀναφέρεται ἐπίσης στό καμ- παναριό τής Ἐκκλησίας, γιὰ τοὺς κατοίκους τῆς Κοζάνης ὁ ναὸς τοῦ Ἁγίου Νικολάου δὲν μπορεῖ νὰ νοηθεῖ χωρὶς τὸ καμπαναριό.
Ἀξίζει, λοιπόν, μικρὸς λόγος νὰ γίνει καὶ γιὰ τὸ κτίσμα αὐτό. Μέχρι τὰ 1728 ὁ ναὸς δὲν εἶχε οὔτε καμ- πάνες οὔτε σήμαντρα. Ὁ δυνάστης θεωροῦσε πρόκληση καὶ ἀπαράδεκτη ἐνόχληση τὴν ὕπαρξή τους καὶ αὐστηρὰ ἀπαγόρευε τὴ χρήση τους.
Χρειάστηκαν καὶ πάλι παρεμβάσεις ἐπισήμων καὶ μεσιτεῖες διάφο- ρες γιὰ νὰ δοθεῖ στὰ 1728 στὴν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Νικολάου τὸ δικαίωμα νὰ ἔχει σήμαντρα σιδερένια καὶ ξύλινα, ὄχι ὅμως καὶ καμπάνες. Τὸ γεγονὸς χαιρετίστηκε ἀπὸ τοὺς Κοζανίτες μὲ πολλὴ χαρά, ἔκφραση δὲ τῆς χαρᾶς τους ἀποτελεῖ καὶ ἡ σημείωση στὴν πίσω πλευρὰ τοῦ σχετικοῦ φιρμανιοῦ ποὺ φυλάγεται στὴ δημοτικὴ βιβλιοθήκη· «Τό φερμάνι τοῦ Σουλτάνου Μεϊμὲτ ἀπό ὅπου ἔλεος τοῦ ἔκαμεν σεφέρι διά νά ἔχωμεν στην ἐκκλησίαν τοῦ Ἁγίου Νικολάου σήμαντρα σιδερένια καί ξύλινα». Πότε δόθηκε ἄδεια νὰ ἠχοῦν καὶ καμπάνες δὲν εἶναι γνωστό. Ὁπωσδήποτε αὐτὸ συνέβη πρὶν ἀπὸ τὰ 1855 ποὺ στήθηκε τὸ κωδωνοστάσι καὶ τοποθετήθηκαν σ᾿ αὐτὸ καὶ σήμαντρα καὶ καμπάνες.
Τὸ φιρμάνι τοῦ 1728 διὰ τὴν χρῆσιν σημάντρων
Μέ τὴν ἀνέγερση τοῦ κωδωνοστασίου οἱ Κοζανίτες «ἔβγαλαν τὸ ἄχτι τους». Καθὼς δὲν μποροῦσαν νὰ χτίσουν ψηλὲς καὶ ἐπιβλητικὲς ἐκκλησίες, ἔχτισαν ψηλὸ καὶ ἐπιβλητικὸ καμπαναριό. Δὲν τοὺς ἐνδιέφερε ἡ ἐξωτερική του ἐμφάνιση καὶ ἡ λεπτὴ τέχνη, ὅσο τοὺς ἐνδιέφερε ὁ ὄγκος καὶ προπαντὸς τὸ ὕψος του. Καὶ ἔγινε γιὰ τὴν ἐποχὴ του πραγματικὰ ψηλὸ -ἔφτανε στὰ εἴκοσι ἕξι μέτρα, μὲ ἕξι ὀρόφους καὶ τροῦλο. Καὶ κατασκευάστηκε τετράγωνο καὶ ἀπὸ πελεκητὴ πέτρα, ἔργο τοῦ κάλφα Ἀνδρέα ἀπὸ τὴ Σέλιτσα (σημ. Ἐράτυρα Βοΐου). Ἡ δαπάνη, 62.152 γρόσια καὶ 37 παράδες, καλύφτηκε ἀπὸ τὸ εἰδικὸ ταμεῖο ποὺ προοριζόταν γιὰ τὴ βελτίωση τῆς λειτουργίας τῆς σχολῆς. Μὲ δωρεὰ δὲ τοῦ Ἠλία Κουτσιμάνη στὴν ἀνατολικὴ πλευρὰ τοποθετήθηκε ὡρολόγι, χρήσιμο πολὺ γιὰ τὴν ἐποχή του.
Τέλος, στὰ 1939 μὲ δωρεὰ τοῦ Κωνσταντίνου Μαμάτσιου προστέθηκε ὁ ἕβδομος ὄροφος καὶ τοποθετήθηκε σύγχρονο ὡρολόγι μὲ δεῖκτες καὶ στὶς τέσσερις πλευρὲς καὶ στὰ 1954 ἐπανεγκαταστάθηκε ὁ τροῦλος, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἡ ἐντοιχισμένη ἀναμνηστικὴ πλάκα.
Τὸ κωδωνοστάσι δὲν ἔχει ἰδιαίτερη ἀρχιτεκτονικὴ ἀξία οὔτε στὴ συνολική του μορφὴ οὔτε σὲ λεπτομέρειες, μέ ἐξαίρεση δυὸ γλυπτὲς παραστάσεις στοὺς τρίτο καὶ τέταρτο ὀρόφους τῆς ἀνατολικῆς πλευρᾶς. Εἶναι ὅμως μεγάλη ἡ ἱστορική του σημασία καὶ ἡ συναισθηματική του ἀξία. Καθὼς οἱ Κοζανίτες «ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων» περιβάλλονταν ἀπὸ πολλὰ ἀμιγῆ τουρκοχώρια, μὲ τὴν καμπάνα τὴ μεγάλη τοῦ Ἅι-Νικόλα διατράνωναν τὰ χριστιανικὰ καὶ ἐθνικὰ τους αἰσθήματα κι ἔστελναν μηνύματα ὑπομονῆς καὶ ἐλπίδων ἀλλὰ καὶ μηνύματα ὑπεροχῆς τῆς διδασκαλίας τοῦ «Ναζωραίου» ἀπέναντι στὰ μουσουλμανικὰ κηρύγματα τῶν χοτζάδων τῆς περιοχῆς.
Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ οἱ Τοῦρκοι τῶν γειτονικῶν χωριῶν ζήτησαν νʼ ἀπαγορευθεῖ ἡ χρήση τῆς μεγάλης καμπάνας. Ἀλλὰ οἱ Κοζανίτες κατάφεραν νὰ διατηρήσουν τὸ δικαίωμα νὰ τὴ χρησιμοποιοῦν καὶ μὲ τὸ γλυκό της τὸν ἦχο καὶ τοὺς συμβολισμούς του νὰ γιορτάζουν ὅλα τὰ μεγάλα ἐθνικὰ γεγονότα καὶ νὰ καταστεῖ ἔτσι τὸ καμπαναριὸ φορέας τῶν παραδόσεων τῆς πόλης καὶ τὸ «ἐμφανὲς σύμβολόν» της.
Σχόλιο τοῦ συντάκτη: Ἐκεῖ πρέπει νά φθάσουμε;…νά αἰσθανόμαστε καί σήμερα, μέσα στό σπίτι μαςκιόλας, ὅτι κρατᾶμε Θερμοπῦλες; ἔ καί μή χειρότερα…Ἀκόμη καί σήμερα στήν Ἰορδανία καί στά Ἱεροσόλυμα, παρά τήν παρουσία μουσουλμανικοῦ καί ἑβραϊκοῦ πληθυσμοῦ, ἠχοῦν διάτρανα καί ἀνεμπόδιστα οἱ καμπάνες τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.
Εἴχαμε τὴν Τρόϊκα, τώρα ἔχομεν καὶ τὸν Μουφτή
Ἐν κατακλεῖδι, καί ἀπό μία ἄλλη σκοπιά,  οἱ ἐπαναλαμβανόμενοι ἦχοι γίνονται μιά βιολογική συνήθεια για τόν ἀνθρώπινο ὀργανισμό. Μετά ἀπό μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή δέν ἀκούει ὁ ἄνθρωπος τούς τακτικούς καθιερωμένους ἤχους τοῦ γύρωθεν περιβάλλοντός του ὅταν π. χ. μένει μόνιμα σε κάποια περιοχή. Οἱ κάτοικοι δηλ. πού διαβιοῦν κοντά σέ ἀεροδρόμια ἤ σέ κομβικά σημεῖα σιδηροδρομικῶν ραγῶν, μετά ἀπό ἕνα χρονικό διάστημα δέν ἐνοχλοῦνται στούς ἐκκωφαντικούς ἤχους τῶν ἀεροπλάνων καί τῶν τραίνων ἀντιστοίχως, κατά τό συχνότατο πέρα- σμά τους, καθ᾿ ὅτι ὁ ἀνθρώπινος ὀργανισμός ἔχει προσαρμοσθεῖ στό ἄκουσμά τους. Πῶς ἐξηγεῖται λοιπόν νά ἐνοχλοῦν κάποιους μόνο οἱ καμπάνες;
Εὔλογες βεβαίως εἶναι καί οἱ ὑποψίες περί μουσουλμανικοῦ δακτύλου, ὅπως ἐνημερωνόμαστε ἀπό ἄλλα σάϊτ. Πραγματικά ὅμως ἀναρωτιέται κανείς, γιατί τώρα να ἐνοχληθοῦν κάποιοι καί νά βγεῖ σχετικό ἐγκύκλιο σημείωμα; Μέχρι τώρα ἀπό τότε πού ὑπάρχουν καμπάνες, δέν ἠνοχλεῖτο κανείς!! Οὔτε μωρά οὔτε γέροι οὔτε ὑγιεῖς οὔτε ἀσθενεῖς. Τώρα τάχα ὅλοι ταυτό- χρονα διαμαρτυρήθηκαν; Δεν εἴμαστε τόσο ἀφελεῖς. Εἴχαμε την Τρόϊκα, τώρα καί τόν Μουφτή;
Δέν εἶναι ὑπερβολικά παράδοξο γιά τό ἕνα λεπτό καί ἄν, πού χτυπᾶ ἡ καμπάνα τρεῖς φορές τήν Κυριακή, καί σέ κάποιες γιορτές τοῦ Χριστοῦ μας, τῆς Παναγίας μας και τῶν ἁγίων μας μέσα στήν ἑβδομάδα, νά ἔχουν ἐνοχληθεῖ οἱ πάσχοντες ἀπό ὑπερευαισθησία ὠτίων;
Ὑπερβολικό!
Προσκαλεῖ τοὺς πιστοὺς καὶ τοὺς ἀπίστους εἰς τὸν Παράδεισον
Ἡ καμπάνα ἔχει δυναμικό ρόλο στή λατρευτική μας παράδοση. Προσκαλεῖ τούς πιστούς καί τους ἀπίστους στόν Παράδεισο.Ὅπως ὁ Νῶε τότε προσκαλοῦσε τούς πάντες στήν Κιβωτό γιά νά σωθοῦν. Ὑπάρχει δηλαδή θεολογική σημασία στήν καμπάνα.Τό νά γίνεται ἠπιότερη καί συντομότερη κρούση τῶν καμπανῶν στήν ἤδη ἤπια και σύντομη κρούση τους, σημαίνει κατάργηση τοῦ χτυπήματος.
Ἡ Ἐκκλησία μας ὡς Σῶμα Χριστοῦ καί μάλιστα μέσα στό λίκνο τῆς ὀρθοδοξίας, τήν Ἑλλάδα, θα πρέπει νά συνεχίσει νά χτυπᾶ ὄχι ὅπως πάντα ἀλλά καί ἀκόμη δυνατότερα καί περισσότερο τίς καμπάνες της, στίς δύσκολες ἡμέρες τῆς πολύπλευρης ἐξαθλιωτικῆς καί θανατηφόρου κρίσεως. Νά βοήσουν καί νά κραυγάσουν στόν Θεό ὡς σεμνή παράκληση γιά τό ἔλεός Του. Εἶναι ἡ μόνη μας ἐλπίδα! Δεν ἐννοοῦμε βεβαίως νά σημαίνουν εὐκαίρως ἀκαίρως, γιά νά σπᾶνε τά νεῦρα τῶν γύρωθεν κατοίκων, ἀλλά στίς προβλεπόμενες διατεταγμένες στιγμές. Ἄν σιγήσουν οἱ καμπάνες, θά κράξουν οἱ λίθοι. Με τίς καμπάνες ἐκφράζει ἡ Ἐκκλησία διάτρανα τό πανηγῦρι της, ἔτσι ὁμολογεῖ τήν πίστη της. Σέ ὅποιον ἀρέσει. Ἄς πᾶνε ἀλλοῦ σέ ἄλλες γειτονιές ἤ χῶρες ὅσοι ἐνοχλοῦνται καί προτιμοῦν νά ἀκοῦν ἄλλους ἤχους καί κραυγές μουφτήδων, χεβιμεταλλάδων, δαιμονι- σμένων ἤ δαιμονίων. Ἔχουν το ἐλεύθερο ἐπιλογῆς. Ἄς μή μᾶς ἐπιβάλλουν ὅμως τίς δικές τους προτιμήσεις. Ἡ ἱστορία ἔχει δείξει πώς ἡ στέρηση τῆς ἐλευθερίας ὁδηγεῖ πάντοτε σέ ἀπρόσμενες καταστάσεις…
Ταπεινά φρονοῦμε πώς ἡ βασική αἰτία πού ἐνοχλοῦνται κάποιοι ἀπό τίς καμπάνες, εἶναι τό ὅτι δέν ἀγαποῦν ὅσο θά ᾿πρεπε τόν ἴδιο τον Χριστό καί τό Εὐαγγέλιό Του και ὄχι ὁ ἀνυπόφορος ἦχος. Ἀκόμη και στίς ἠλεκτρικές καμπάνες ὑπάρχουν συνδυασμοί πλήκτρων πού παράγουν γλυκεῖς εὐχάριστους ἤχους.
Ἐπιτέλους: Ἂς ποῦμε τώρα καὶ ἕνα ὄχι Ἄς ἀναλογισθοῦμε τί λόγο θάδώσουμε ἐπί τοῦ φοβεροῦ βήματος ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ; Μήπως καί αὐτό τό Βῆμα νά τό ἐξαφανίσουμε, ἐπειδή ἐνδεχομένως μᾶς κατηγορήσουν γιά ρατσισμό; Μήπως ἐν τέλει κάποιους, ὅλα τους ἐνοχλοῦν;
Μά ἐπιτέλους ἄς ποῦμε καί ἕνα «ΟΧΙ» τώρα μάλιστα πού καί στον τόπο μας ἔχουν λυσσάξει α) γιά να φτιάξουν τζαμιά, β) νά καταργήσουν τήν εὐλογημένη γιά πολλούς λόγους ἀργία τῆς Κυριακῆς, ὡς Ἡμέρας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῆς θεσμοθετημένης ἀπό Μεγάλου Κωνσταντίνου και διατηρουμένης ἕως σήμερα, ἀλλά καί πού σφάζουν πλέον στή Συρία συστηματικά καί ἀνελέητα Χρι- στιανούς. Τυχαῖος αὐτός ὁ ἰσλαμικός συνδυασμός; Γιατί ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι ἔρχεται ἄσχημος καιρός, ὅταν ἀπό μακριά βλέπουμε τά μαῦρα σύννεφα, καί λαμβάνουμε τά μέτρα μας, ἐνῶ τώρα προφασιζόμαστε πώς ἡ κοινωνία μας ἔχει γίνει πλέον πολυπολιτισμική, ἄρα πρέπει νά ὑποταγοῦμε στά ἄλλης μορφῆς μαῦρα σύννεφα;
Οἱ καμπάνες τούς πειράζουν;
Και ἄν ἡ ἀπάντηση εἶναι «Ναί, οἱ καμπάνες», γιατί νά μή ὀργανωθεῖ μια ἄλλου εἴδους καμπάνια κατηχήσεως, πού νά ἑρμηνεύει ὄχι μόνο το βαθύτερο νόημα τῆς ὑπάρξεώς τους, ἀλλά καί τή μοναδική ἀληθινή πίστη τῶν Χριστιανῶν σέ σύγκριση μέ αὐτήν τήν ψεύτικη, αἱμοδιψῆ καί δαιμονιώδη τοῦ Ἰσλάμ. Θα προτείναμε στούς ἀναγνῶστες να μελετήσουν τούς σχετικούς ἐν προκειμένῳ καταπληκτικούς διαλόγους τοῦ Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ πρός τούς Χιόνες.

Oρθόδοξος Τύπος,13/09/ 2013

πηγή   το είδαμε εδώ

Ἔσχατα καί ἅγιοι γέροντες ... λές καί περιγράφουν τίς μέρες μας πολλά χρόνια πρίν.

 (Αναδημοσίευση απο την επίσημη

 (Αναδημοσίευση απο την επίσημη

 ιστοσελίδα της Εστίας Πατερικών

 Μελετών "Όρθρος" )

Γράφει ο πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος Κοκολάκης (Εστία Πατερικών Μελετών)

Ὄχι πρός αὔξηση τοῦ ἄγχους καί πρός ἐκφοβισμό, ἀλλά γιά νά 

γνωρίζουμε καί νά μένουμε σέ ἐγρήγορση, ἄς θυμόμαστε τί

 λένε κάποια θεόπνευστα στόματα ...

1) Ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου
(Ἀπόσπασμα ἀπό τόν λόγο στήν παρουσία τοῦ Κυρίου καί 

περί τῆς συντελείας καί στήν παρουσία τοῦ ἀντιχρίστου).

Ὁ ἀναιδέστατος καί φοβερός δράκοντας πρόκειται νά ταράξει ὅλη τήν κτίση καί νά βάλει δειλία

 καί ἀδιαφορία καί δεινή ἀπιστία στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων, ...διότι ἐπληθύνθη ἡ ἀσέβεια τοῦ 

κόσμου καί παντοῦ διάφορα κακά πράττονται. Καί ἐπειδή οἱ ἄνθρωποι...

θέλησαν νά ἀπομακρυνθοῦν ἀπό τόν Θεό καί νά ἀγαπήσουν τόν πονηρό γι’αὐτό ὁ ἄχραντος Δεσπότης συνεχώρησε 

νά δοκιμασθοῦν διά τοῦ πνεύματος τῆς ἀποπλανήσεως. Αὐτός ὁ δράκος ὅταν δεῖ ὅτι συνταράσσεται ὅλος ὁ κόσμος

 καί φεύγει ὁ καθένας νά κρυφτεῖ στά ὄρη ἤ ὅτι ἄλλος πεθαίνει τῆς πείνας, ἤ ἀπό δεινή θλίψη δέν ἀντέχει, ἤ δεῖ πρόσωπα 

δακρυσμένα, σύσχυση λαῶν, προσκύνηση τοῦ τυράννου ὑπό πολλῶν, τή θάλασσα νά ταράζεται καί τή γῆ 

νά ξεραίνεται, τούς οὐρανούς νά μή βρέχουν καί τά φυτά νά μαραίνονται, τότε θά στείλει δαίμονα σέ ὅλα

 τά πέρατα τῆς γῆς ὥστε νά κηρύξει ὅτι φάνηκε μέγας βασιλιάς καί νά ἔρθουν νά τόν δοῦν.

Ὁ Σωτήρας Χριστός ὅμως ἐξαιτίας τῆς μεγάλης θλίψεως καί τῆς ἀνάγκης θά κολοβώσει τίς ἡμέρες

 συμβουλεύοντάς μας νά προσευχόμαστε νά μή γίνει ἡ φυγή σέ καιρό χειμῶνα, οὔτε ἡμέρα Σάββατο.

Τό θηρίο θέλει ὅλοι νά βαστοῦν τή σφραγίδα του. Ἀρχίζει ἀπό τή γαστέρα. Ὥστε ὅταν κάποιος

 στενοχωρηθεῖ μήν ἔχοντας φαΐ νά ἀναγκασθεῖ νά λάβει τή σφραγίδα του. Ὄχι ὡς ἔτυχε σέ κάθε μέρος

 τοῦ σώματος, ἀλλά στό δεξί χέρι καί στό μέτωπο γιά νά μήν ἔχει ἐξουσία ὁ ἄνθρωπος νά κάνει μέ αὐτό 

τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ μήτε στό μέτωπο νά σημειώνει τό ἅγιο ὄνομα τοῦ Κυρίου. Διότι γνωρίζει ὁ ἄθλιος

 ὅτι ὁ σταυρός λύνει κάθε δύναμη τοῦ ἐχθροῦ. Κάποιος πού δέν σφραγίζεται μέ τή σφραγίδα του δέν

 αἰχμαλωτίζεται στά φαντάσματά του.

Ὁ ἀντίχριστος θά εἶναι ταπεινός, ἥσυχος, θά μισεῖ τήν ἀδικία, θά ἀποστρέφεται τά εἴδωλα, θά προτιμᾶ

 τήν εὐσέβεια, θά εἶναι φιλόπτωχος, εὐκατάστατος, ἱλαρός, θά τιμᾶ τό γένος τῶν Ἑβραίων, θά ἐκτελεῖ

 σημεῖα καί τέρατα, θά προσπαθεῖ νά ἀρέσει σέ ὅλους, θά φαίνεται κατηφής, θά ἐξαπατᾶ τόν κόσμο ὑπό

 τό πρόσχημα τῆς εὐταξίας, μέχρι νά βασιλέψει. Τότε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι μέ μία γνώμη καί μέ μεγάλη χαρά

 θά τόν κηρύξουν βασιλιά.

Στή συνέχεια θά ἐμέσει τήν πικρότητά του. Θά μεταβληθεῖ καί θά γίνει πολύ αὐστηρός, σέ ὅλα ἀπότομος,

 ὀργίλος θυμώδης, φοβερός, ἀηδής, μισητός, βδελυκτός, ἀνήμερος, ἀναιδής, προσπαθώντας νά ρίξει τούς

 ἀνθρώπους στήν ἀσέβεια...

Οἱ ἄνθρωποι τότε θά πεθαίνουν ἄταφοι, θά ὑπάρχει δυσωδία στά σπίτια καί στίς πλατεῖες, πείνα, δίψα,

 φωνή κλαυθμοῦ, θόρυβος. Ὅσοι δέ ἔλαβαν τή σφραγίδα τοῦ θηρίου θά τοῦ λένε δός μας νά φᾶμε καί νά 

πιοῦμε. Μήν ἔχοντας ὅμως νά τούς δώσει θά τούς ἀποκρίνεται «ἀπό ποῦ ἔχω γιά νά σᾶς δώσω νά φᾶτε καί

 νά πιεῖτε;»· ὅλοι ὅσοι θά ἔχουν λάβει τή σφραγίδα του δέν θά ἔχουν μερίδιο στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

 Παρά ταῦτα ὁ Θεός θά στείλει τόν προφήτη Ἠλία καί τόν Ἐνώχ καί ὅσοι τούς πιστέψουν θά σωθοῦν 

μαζί μέ ὅσους δέν θά ἔχουν σφραγισθεῖ ἐξ ἀρχῆς ἀπό τό θηρίο.

2) Ἀπόσπασμα ἀπό τά ¨Σημεῖα τῶν Καιρῶν¨
(Τοῦ γέροντος Παϊσίου)

«Μετά ἀπό τήν μπόρα τήν δαιμονική, θά ἒλθει ἡ λιακάδα ἡ θεϊκή.

Πίσω ἀπό τό κοσμικό πνεῦμα τῆς σημερινῆς “ἐλευθερίας” τῆς ἐλλείψεως σεβασμοῦ στήν Ἐκκλησία 

τοῦ Χριστοῦ, στούς μεγαλυτέρους, γονεῖς, καί διδασκάλους, πού ἔχουν φόβο Θεοῦ, κρύβεται ἡ
πνευματική σκλαβιά, τό ἂγχος καί ἡ ἀναρχία, πού ὁδηγοῦν τόν κόσμο στό ἀδιέξοδο, στήν ψυχική

 καί σωματική καταστροφή.

Πίσω λοιπόν καί ἀπό τό τέλειο σύστημα “κάρτας ἐξυπηρετήσεως”, ἀσφαλείας κομπιοῦτερ, κρύβεται

 ἡ παγκόσμια δικτατορία, ἡ σκλαβιά τοῦ ἀντιχρίστου...ἀριθμός γάρ ἀνθρώπου ἐστί καί ὁ ἀριθμός

 αὐτοῦ χξς = 666.

Τό παράξενο ὃμως εἶναι, ὅτι καί πολλοί πνευματικοί ἂνθρωποι ἐκτός πού δίνουν δικές τους ἑρμηνεῖες,

 φοβοῦνται καί αὐτοί τόν κοσμικό φόβο τοῦ φακελλώματος, ἐνῶ ἒπρεπε νά ἀνησυχοῦν πνευματικά, καί

 νά βοηθοῦν τούς Χριστιανούς μέ τήν καλή ἀνησυχία, καί νά τούς τονώνουν στήν πίστη, νά νιώθουν

 θεϊκή παρηγοριά.

Ἀπορῶ! Δέν τούς προβληματίζουν ὅλα αὐτά τά γεγονότα; γιατί δέν βάζουν ἔστω ἓνα ἐρωτηματικό γιά

 τίς ἑρμηνεῖες τοῦ μυαλοῦ τους; Κι᾽ ἂν ἐπιβοηθοῦν τόν ἀντίχριστο γιά τό σφράγισμα, πῶς παρασύρουν

 καί ἂλλες ψυχές στήν ἀπώλεια; Αὐτό ἐννοεῖ “τό ἀποπλανᾶν, εἰ δυνατόν, καί τούς ἐκλεκτούς”. Μᾶρκ. ιγ΄, 22.

Θά πλανηθοῦν αὐτοί πού τά ἑρμηνεύουν μέ τό μυαλό. Κι’ ἐνῶ τά σημεῖα φαίνονται ξεκάθαρα, “τό θηρίο” στίς

 Βρυξέλλες μέ τό 666 ἒχει σχεδόν ρουφήξει ὅλα τά κράτη στό κομπιοῦτερ. Ἡ κάρτα, ἡ ταυτότητα,

 “ἡ εἰσαγωγή τοῦ σφραγίσματος” τί φανερώνουν; Δυστυχῶς τό ράδιο μόνο παρακολουθοῦμε τί καιρό

 θά ἒχουμε...Τί θά μᾶς πεῖ ὁ Χριστός; “ὑποκριταί, τό μέν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν,

 τά δέ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι;”...

Μετά λοιπόν ἀπό τήν κάρτα, καί τήν ταυτότητα, “τό φακέλλωμα”, γιά νά προχωρήσουν πονηρά στό
σφράγισμα, θά λένε συνέχεια στήν τηλεόραση, ὃτι πῆρε κάποιος τήν κάρτα τοῦ δείνα, καί τοῦ σήκωσε

 τά χρήματα ἀπό τήν τράπεζα. Ἀπό τήν ἂλλη μεριά, θά διαφημίζουν “τό τέλειο σύστημα”, τό σφράγισμα

 στό χέρι ἢ στό μέτωπο μέ ἀκτῖνες λέϊζερ, μέ τό 666, τό ὄνομα τοῦ ἀντιχρίστου, πού δέν θά διακρίνεται

 ἐξωτερικά.

Δυστυχῶς, καί πάλι “ὁρισμένοι γνωστικοί” θά φασκιώνουν τά πνευματικά τους τέκνα σάν τά μωρά, 

δῆθεν γιά νά μήν στενοχωριοῦνται καί θά λένε: “δέν πειράζει αὐτό, δέν εἶναι τίποτα, ἀρκεῖ ἐσωτερικά νά

 πιστεύετε!” Κι᾽ ἐνῶ βλέπουμε τόν ἀπόστολο Πέτρο πού ἐξωτερικά ἀρνήθηκε τόν Χριστό, καί ὡστόσο 

ἀπετέλεσε ἄρνηση, αὐτοί ἀρνοῦνται τό Ἃγιο σφράγισμα τοῦ Χριστοῦ, πού τούς δόθηκε στό Ἃγιο Βάπτισμα 

“Σφραγίς δωρεᾶς Πνεύματος Ἁγίου” μέ τό νά δέχονται τή σφραγίδα τοῦ ἀντιχρίστου· καί λένε μάλιστα ὅτι

 ἒχουν μέσα τους τόν Χριστό!!

Τέτοια δυστυχῶς λογική, εἶχαν καί ὁρισμένοι “γνωστικοί” στά χρόνια τῶν Ἁγίων Μαρτύρων· πολλοί

 παραλογίζονταν προσπαθώντας νά πείσουν τόν κάθε Μάρτυρα νά ἀρνηθῆ μόνο μέ τά λόγια, καί νά 

κρατήσει τήν πίστη μέ τήν ψυχή, τήν ἐσωτερική διάθεση, γιατί ὁ Θεός δέν δίνει προσοχή στή γλῶσσα

 ἀλλά στήν διάθεση. Ὁ Μάρτυς ὃμως ἦταν ἂκαμπτος καί ἀποκρινόταν ¨μή πλανᾶσθε· Θεός οὐ μυκτηρίζεται

· ἐκ τοῦ στόματος ἡμᾶς τοῦ ἡμετέρου κρίνει, ἐκ τῶν λόγων δικαιοῖ, καί ἐκ τῶν λόγων καταδικάζει¨.

Τό νά ἀπέχουμε ἀπό τά εἰδωλόθυτα, εἶναι κανόνας τῶν Ἁγίων Ἁποστόλων. “Συνήχθησαν δέ οἱ ἁπόστολοι κα

ί οἱ πρεσβύτεροι …… ἀπέχεσθαι εἰδωλοθύτων καί αἳματος καί πνικτοῦ καί πορνείας”.

Παρ’ ὅλ’ αὐτά πού ἀνέφερα, ἀκούει κανείς ἓνα σωρό δυστυχῶς ἀνοησίες τοῦ μυαλοῦ, ἀπό ὁρισμένους 

σημερινούς “Γνωστικούς”· ὁ ἕνας λέει: “ἐγώ θά δεχθῶ τήν ταυτότητα μέ τό 666, θά βάλω καί ἓνα Σταυρό”,

 ὁ ἂλλος λέει: “ἐγώ θά δεχθῶ τό σφράγισμα στό κεφάλι μέ τό 666 καί θά κάνω κι᾽ ἓνα Σταυρό στό κεφάλι” 

καί ἓνα σωρό ὃμοιες ἀνοησίες, νομίζοντας ὅτι θά ἁγιασθοῦν μέ αὐτόν τόν τρόπο, ἐνῶ αὐτά εἶναι πλάνες.

Μόνο αὐτά πού δέχονται ἁγιασμό, αὐτά μόνο ἁγιάζονται. Ὃπως τό νερό, δέχεται ἁγιασμό, καί γίνεται Ἁγιασμός. 

Τά οὖρα δέν δέχονται ἁγιασμό.

Ἡ πέτρα, μέ θαῦμα γίνεται ψωμί. Ἡ ἀκαθαρσία, δέν δέχεται ἁγιασμό. Ἑπομένως, ὁ διάβολος, ὁ ἀντίχριστος, 

ὅταν εἶναι στήν ταυτότητά μας, ἢ στό χέρι, ἢ στό κεφάλι μας, μέ τό σύμβολό του, δέν ἁγιάζεται μέ τό νά βάλουμε

 καί ἓνα Σταυρό.

Ἒχουμε τήν δύναμη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τοῦ Ἁγίου Συμβόλου, τήν Θεία Χάρη τοῦ Χριστοῦ, μόνον ὅταν

 ἀρκούμαστε στό Ἃγιο Σφράγισμα τοῦ Βαπτίσματος, διά τοῦ ὁποίου ἀπαρνούμαστε τόν σατανά 

καί συντασσόμαστε μέ τόν Χριστό».

3) Ἀπόσπασμα ἀπό τό «Ὁ Βεελζεβούλ καί ὁ Ε.Κ.Α.Μ.»
(τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου)

Οἱ ἁρμόδιοι κρατικοί Λειτουργοί, θά ἔπρεπε, ὅλοι, πρῶτον μέν νά εἶναι συνειδητοί σατανολάτρες, 

δεύτερον δέ νά πάσχουν ἀπό κρετινισμό. Διότι μόνον συνειδητοί σατανολάτρες θά ἔθεταν τέτοια

 σχήματα, ὅπως τό 666, στά δελτία ταυτότητας καί θά δέχονταν νά λάβουν δελτία ταυτότητας μέ τήν

 εἰκόνα τοῦ Βεελζεβούλ! Εἶναι λίγο δύσκολο, δηλ. δέν εἶναι τυχαῖο, νά συμπέσουν ἀμφότερες οἱ ἰδιότητες

 (σατανολατρία καί κρετινισμός) σέ μία δεκάδα, τοὐλάχιστον, ἀνωτάτων στελεχῶν Δημοσίων

 Ὑπηρεσιῶν καθώς καί σέ ἁρμοδίους Ὑπουργούς καί Ὑφυπουργούς. Λογικῶς λοιπόν θά ἔπρεπε νά

 ἀποκλεισθεῖ παντελῶς τέτοιο ἐνδεχόμενο, δηλαδή ἐκτύπωση δελτίων ταυτότητας μέ σατανικές μορφές.

Τό αὐτό θά συμβεῖ καί ἄν τά δελτία φέρουν τόν ἀριθμό 666. Ἐάν μέν ὁ ἀριθμός αὐτός ἐτέθη ἐπίτηδες, 

ὡς σχετιζόμενος μέ τόν ἀντίχριστο, θά ἦταν ἀδιανόητο νά φέρουμε πάνω μας τά σύμβολα τοῦ ἀντιχρίστου !

 Ἀλλά καί ἄν ὁ ἀριθμός αὐτός δέν ἐπελέγη σκοπίμως, δηλαδή ὡς σύμβολο τοῦ ἀντιχρίστου, ἀλλ’ ἁπλῶς ὡς ἕνας

 ἀριθμός μεταξύ τῶν πολλῶν, ἴσως διότι παρουσιάζει ὁρισμένα πλεονεκτήματα (εὐκολία ποικίλων 

συνδυασμῶν κ.τ.λ.) ἔναντι τῶν λοιπῶν - ὑπόθεση κάνουμε, διότι οὐδεμία περί τούτου ἔνδειξη ὑπάρχει -

 , καί πάλιν τά δελτία ταυτότητος, ὡς προκαλοῦντα τήν θρησκευτικήν μας εὐαισθησίαν μέ τή χρήση

 ἑνός ὑπόπτου καί διαβλητοῦ ἀριθμοῦ, εἶναι ἀπολύτως ἀπαράδεκτα. ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΑΛΑΒΟΥΜΕ!

...Θά ρωτηθοῦμε ἴσως : Καί τί θά συμβεῖ μέ τήν ἄρνησή μας νά ἐφαρμόσουμε νόμο τοῦ Κράτους ;

 α) Οἱ Χριστιανοί εἶναι οἱ νομοταγέστεροι τῶν ἀνθρώπων, ὅταν οἱ Νόμοι δέν προσβάλλουν τίς θρησκευτικές

 τους πεποιθήσεις. Ὅταν συμβαίνει τό ἀντίθετο, τότε, «πειθαρχοῦντες Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις»(Πραξ.,ε΄29),

 εἰσέρχονται στήν παρανομία ἀδιαφοροῦντες γιά τίς συνέπειες. Νόμοι τοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτους ἐπέβαλαν τή 

'θυσία στά εἴδωλα, ἀλλά οἱ πιστοί δέν ὑπήκουαν. Νόμοι τοῦ Βυζαντιοῦ Κράτους ἐπέβαλαν κατά καιρούς τόν

 Ἀρειανισμό ἤ τόν Μονοθελητισμό ἤ τήν Εἰκονομαχία, ἀλλ’ οἱ Ὀρθόδοξοι ἐπέλεγαν τήν «ἁγίαν παρανομίαν». 

β) Ἄν ἑκατοντάδες χιλιάδων ἤ μᾶλλον ἑκατομμύρια Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων ἀρνηθοῦν νά παραλάβουν τά

 διαβολοδελτία, εἶναι μαθηματικῶς βέβαιο ὅτι ἡ Πολιτεία θά ὑποχωρήσει πάραυτα καί θά τροποποιήσει τόν

 Νόμο. ...Εἰσαγγελεῖς καί Δικαστήρια καί Φυλακές ὑπάρχουν γιά πεντακοσίους ἤ χιλίους ἤ πέντε χιλιάδες ἤ

 δέκα χιλιάδες ἀνθρώπων. Γιά ἑκατοντάδες χιλιάδες ἤ μᾶλλον γιά ἑκατομμύρια ἀνθρώπων δέν ὑπάρχουν οὔτε

 Εἰσαγγελεῖς, οὔτε Δικαστήρια, οὔτε Φυλακές. Τουλάχιστον στή μικρή Ἑλλάδα!...γ) ἄν εἶναι ἀδύνατον νά

 σταλοῦν στά Δικαστήρια καί στίς Φυλακές ἑκατοντάδες χιλιάδες ἤ μᾶλλλον ἑκατομμύρια ἀνθρώπων,

 ἐξ ἴσου ἀδύνατον εἶναι νά ἀποκλεισθεῖ τόσο πλῆθος ἀνθρώπων ἀπό συναλλαγές καί δικαιοπραξίες, ἐπειδή 

δέν εἶναι κάτοχοι διαβολοδελτίων. Ἡ μόνη λύση πού θά ἐπιβληθεῖ ἐκ τῶν πραγμάτων, διότι θά δημιουργηθεῖ

 ἐκρηκτικό κοινωνικό πρόβλημα πελωρίων διαστάσεων, θά εἶναι ἡ ὑπαναχώρηση τῆς Ἐξουσίας. Ἀλλά καί ἄν

 αὐτό δέν συμβεῖ, τότε θά ποῦμε «ἐχαρίσθη τό ὑπέρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τό εἰς αὐτόν πιστεύειν, ἀλλά καί τό

 ὑπέρ αὐτοῦ πάσχειν» (Φιλιπ. α΄29). Ἡ πίστη μας σύμβολό της καί θεμέλιό της ἔχει τόν Σταυρό!...

...Ἄν τά διαδιδόμενα εἶναι ἀληθῆ καί τά νέα δελτία ταυτότητας θά φέρουν, ἐμφανῶς ἤ ἀφανῶς, εἴτε τή

 μορφή τοῦ Βεελζεβούλ εἴτε τόν ἀριθμό 666 εἴτε ὁτιδήποτε ἄλλο ἀντιχριστιανικό σύμβολο, θά ποῦμε

 ΟΧΙ καί πάλι ΟΧΙ καί μυριάκις ΟΧΙ στά νέα αὐτά δελτία, ὁ,τιδήποτε κι’ἄν πρόκειται νά ἀντιμετωπίσουμε...

4) Ἑρμηνευτικά σχόλια στό Ἀποκ. ιγ΄, 16-18
(τοῦ Ἀρχ/του Χαραλάμπους Βασιλοπούλου)

«καὶ ποιεῖ πάντας τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους, καὶ τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς πτωχούς, καὶ τοὺς 

ἐλευθέρους καὶ τοὺς δούλους, ἵνα δώσουσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπὶ τῶν

 μετώπων αὐτῶν, καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ

 θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ. Ὧδε ἡ σοφία ἐστίν· ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ

 θηρίου· ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί· καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ χξς'».

Θά ὀργανώσει δηλ. ἔτσι τά πράγματα ὁ ψευδοπροφήτης ὥστε νά μήν μπορεῖ κανείς νά ἀγοράσει ἤ νά

 πουλήσει, ἐκτός ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι θά ἔχουν τό χάραγμα καί τή σφραγίδα τοῦ θηρίου, ἡ ὁποία σφραγίδα

 εἶναι τό ὄνομα τοῦ θηρίου ἤ ὁ ἀριθμός, πού συμβολίζουν τά γράμματα τοῦ ὀνόματός του. Μετά τήν ἀπειλή

 καί τήν ἀπάτη ὁ ψευδοπροφήτης ἀπειλεῖ μέ στέρηση τροφίμων, δι’ἀποκλεισμοῦ. Κινδυνεύουν νά πεθάνουν 

ἀπό πεῖνα, ὅσοι δέν προσκυνήσουν τήν εἰκόνα τοῦ θηρίου....

Στήν πλήρη ἐφαρμογή του τό γεγονός αὐτό θά συμβεῖ κατά τίς τελευταῖες μέρες τοῦ κόσμου. Τότε ὁ

 ἀντίχριστος σάν ἄνθρωπος, σάν πρόσωπο καί σάν ἀρχηγός ἀντιχριστιανικοῦ ἀγώνα, θά ἀφήσει νά

 ἐκδηλωθεῖ ἐναντίον τῶν χριστιανῶν ὁ τρόμος, ἡ ἀπειλή τοῦ θανάτου, ἡ πείνα καί ὁ θάνατος ἀπό τήν

 ἔλλειψη ὑλικῶν ἀγαθῶν. Καί ὅλ‘αὐτά θά συμβοῦν, γιά νά δηλωθεῖ ὑποταγή καί προσκύνηση τῶν 

ἀνθρώπων στήν εἰκόνα του....

5) Σημεῖα τῶν καιρῶν καί βασιλεία τοῦ Θεοῦ
(ἀπόσπασμα ἀπομαγνητοφωνημένης ὁμιλίας)
(τοῦ π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου)

Μήπως ἐμεῖς οἱ ἴδιοι συνιστοῦμε τήν ἄβυσσο ἀπό τήν ὁποία θά γεννηθεῖ ὁ ἀντίχριστος; Καί βέβαια 

στή συντριπτική μας πλειοψηφία τήν ἀποτελοῦμε. Κινούμαστε μέ ἔντονο κοσμικό φρόνημα: Οὔτε

 Θεός, οὔτε Χριστός, οὔτε ψυχή, οὔτε θάνατος, οὔτε κόλαση, οὔτε βασιλεία τοῦ Θεοῦ!

Νά φυλάξει ὁ Θεός!

Ὁ ἀντίχριστος εἶναι συγκεκριμένο πρόσωπο καί θά μιλήσει ἀσεβῶς στόν Θεό. Θά ἀνακηρύξει τόν

 ἑαυτό του θεό. Τούς ἁγίους ἀρχικά, φαινομενικά, θά τούς ἀχρηστέψει. Θά ὑπάρξει ἀλλοίωση καιρῶν

( δηλ. τῆς φύσεως) καί νόμων. Θά νικήσει τούς ἁγίους μέ κοσμική δύναμη ( δικαστικό κόσμο, τράπεζες,

 ἄρχοντες, στρατιωτικούς). Θά κρατᾶ πᾶσα κοσμική ἐξουσία. Αὐτό ἤδη γίνεται, πραγματώνεται 

ἀπό τούς προδρόμους του.

Προσπαθεῖ νά δημιουργήσει τήν ἐξουσία τῶν ὀλίγων ἐπί τῶν οἰκονομικῶν.

Οἱ Σιωνιστές, δηλ. ὁ ψευδοπροφήτης, εἶναι ὁ πρόδρομος τοῦ ἀντιχρίστου.

Ὅποιος ζεῖ εὐσεβῶς θά διωχθεῖ. Θά μᾶς πολεμήσει ὁ διάβολος. Θά νικήσει τούς δύο προφῆτες, ὄχ

ι μέ τήν ἔννοια ὅτι θά τούς ἀλλάξει τό μυαλό, ἀλλά θά νομίζει ὅτι τούς ἐξαφάνισε. Τό δεμένο 

ὅμως μέ τόν Θεό δέν ἐξαφανίζεται. Μετά ἀπό τρισήμισυ μέρες θά ἀναστηθοῦν καί θά

 ἀναληφθοῦν στόν οὐρανό.

6) Ἀπόσπασμα ἀπό ἐπιστολή πρός τόν Μακαριώτατο 

(17-9-2010)
(Περί τῆς ἠλεκτρονικῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη)
( ἀρχ/του Σαράντη Σαράντου )

...Τό βιβλίο τῆς Ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως ἐδόθη στόν ἠγαπημένο μαθητή τοῦ Κυρίου, τόν Ἰωάννη δι’ Ἀγγέλου,

 ὥστε ἡ μαρτυρία του νά εἶναι ἀδιάψευστη. Καθίσταται ἔτσι γνωστό καί στόν πνευματικό κόσμο τῶν Ἁγίων

 Ἀγγέλων καί Ἀρχαγγέλων καί δέν μπορεῖ κανένα ἀπό τά λογικά ὄντα, τούς ἀνθρώπους καί τούς Ἀγγέλους,

 νά ἀμφισβητήσουν τήν Ἁγιοπνευματική καί Χριστοκεντρική ἀξιοπιστία του.

Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός μᾶς διαφωτίζει γιά τά μέλλοντα συμβαίνειν ἐν τοῖς ἐσχάτοις ὄχι ἁπλῶς γιά

 νά γνωρίζουμε ἐμεῖς οἱ χριστιανοί περισσότερα ἀπό τούς ἀπίστους, ἀλλά ἐγκύρως πληροφορημένοι καί

 συνεπῶς ἑτοιμασμένοι, νά τοποθετηθοῦμε.

Κάποιοι ἀφελῶς καί ἐπιπολαίως διατείνονται, ὅτι αὐτά πού γράφει ἡ Ἀποκάλυψη ἔτσι καί ἀλλιῶς θά συμβοῦν

 καί ὅτι ἐμεῖς δέν μποροῦμε νά κάνουμε τίποτα. Ὑπονοοῦν ὅτι δέν θά ἀποφύγουμε τό σφράγισμα, ἐνῷ τό ἀντίθετο 

συμβαίνει. Αὐτονόητη ἀλλά καί συγκεκριμένη εἶναι ἡ σύσταση νά μή σφραγισθοῦμε ἀπό τόν Ἀντίχριστο. 

Ταπεινῶς φρονοῦμε, ὅτι δέν θά διαθέτει χρόνο καί ὑπομονή «αὐτοπροσώπως» ὁ ἴδιος νά σφραγίσει μέ τό

 χάραγμά του ὅλους τούς ἀνθρώπους. Τά ὄργανά του ἤ λίγο πρίν ἤ ἀσφαλῶς καί μετά τήν ἐγκατάστασή του

 θά κινητοποιηθοῦν γιά νά χαράξουν πάντας τούς κατοικοῦντας τό πρόσωπο τῆς γῆς.

Τά σημεῖα τῶν καιρῶν τά ἔχουμε. Ὁ καιρός τῆς ἀποστασίας εἶναι δεδομένος. Ἤδη τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο

 μέ ἀπόφασή του ἐγκρίνει ὡς ἔγκυρους τούς γάμους τῶν ὁμοφυλοφίλων. Τά ἀνθρώπινα δικαιώματα, ὅπως 

τά ὁρίζει καί τό Σύνταγμα τῶν Ἑλλήνων καί τό Εὐρωπαϊκό, κατάφωρα καταπατῶνται. 

Ὁ πολίτης ἀντιμετωπίζεται ὡς ἐχθρός τοῦ κράτους καί φορολογεῖται βάναυσα καί θά φορολογεῖται ἀβάσταχτα. 

Οἱ ἐργαζόμενοι ἀπολύονται ἀπό τίς ἐργασίες τους. Τά διαζύγια πολλαπλασιάζονται ἀφήνοντας τά παιδιά 

κατ’ οὐσίαν ἀπροστάτευτα. Τά ναρκωτικά διακινούμενα ἄνετα σκορπίζουν τό θάνατο. Οἱ γυναῖκες μας καί

 τά κορίτσια μας πειθαναγκαζόμενες ἀπό τόν ἄμβωνα τῆς Νέας Ἐποχῆς, τήν τηλεόραση, ξεγυμνώνονται, 

προκαλοῦν καί ἐκπορνεύονται συμπαρασύροντας στήν ἀπώλεια τούς ἐπίσης ἐπιρρεπεῖς στήν ἁμαρτία ἄνδρες. 

Διεξάγονται πόλεμοι ἀπό τό διευθυντήριο τῆς Νέας Ἐποχῆς (Σερβία, Ἀφγανιστάν, Ἰράκ, Συρία, Παλαιστίνη) 

χωρίς σοβαρές αἰτιάσεις. Ποιές ἄλλες ἀποδείξεις χρειάζονται, ὅτι τό Μυστήριο τῆς ἀνομίας τελεσιουργεῖται

 κορυφούμενο, ὅπως τό ἐννοεῖ καί τό περιγράφει καί ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννη, τοῦ μαθητῆ πού ποτέ δέν 

ἐγκατέλειψε τόν Κύριο;

Χωρίς τήν Κάρτα τοῦ Πολίτη ὁ πολίτης δέν θά μπορεῖ νά ἔχει καμία σχέση μέ τή χώρα του, τό κράτος του, 

τίς ὑπηρεσίες του, τίς τράπεζες, ἀγορές, πωλήσεις, ἀσφάλεια, κίνηση. Θά μπορεῖ νά ἔχει πρόσβαση

 σ’ ὁλόκληρο τό φάσμα τῆς ζωῆς, ὅταν ἀποδεχθεῖ τήν ἠλεκτρονική διακυβέρνηση, πού οἱ πάντες γνωρίζουν,

 ὅτι ὅλο αὐτό τό σύστημα λειτουργεῖ μέ βασικό κωδικό τόν ἀριθμό 666, τό δυσώνυμο ἀριθμό τοῦ Ἀντιχρίστου.

Κατά τό πρόσφατο παρελθόν ἡ Ἱερά Σύνοδος εἶχε ἀποτρέψει τόν κίνδυνο ἐκδόσεως ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων.

 Καί τώρα πού τά πράγματα καί φαίνονται καί εἶναι σοβαρά καί ἐπικίνδυνα ἡ μητέρα μας Ἐκκλησία, ἡ Ἁγία 

Ὀρθόδοξία μας, θά πρέπει νά διαφωτίσει τά τέκνα της.

Γιατί τά πάντα νά μή λειτουργοῦν, ὅπως ἄριστα θεσμοθετημένα λειτουργοῦν μέσα στήν Ἐκκλησία μας; Πάντα

 «εὐσχημόνως καί κατά τάξιν» μέ ἐκκλησιαστική εὐλογία νά γίνονται πρός οἰκοδομήν τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας

 μέ κεφαλή τόν Χριστό μας καί μέ συναγωνιστές ἐν Χριστῷ τά μύρια πρόσωπα τῶν ἐν Χριστῷ ἀγωνιζομένων

 πιστῶν.

Δέν ἐχθρευόμαστε ἐμεῖς, Μακαριώτατε, τούς ἄρχοντές μας, μολονότι ἡ δική τους συμπεριφορά δέν εἶναι φιλίας

 καί πρόνοιας πρός τόν Ἕλληνα πολίτη. Προσευχόμαστε μέ ἀκακία ὁ Κύριος νά τούς φωτίσει νά ἐννοήσουν ποιά

 χώρα κυβερνοῦν, ποιά πνευματική περιουσία τριῶν, τεσσάρων ἤ πέντε χιλιάδων χρόνων διαχειρίζονται εἴτε τό

 καταλαβαίνουν εἴτε ὄχι. Δέν ἐνθυμοῦνται ἴσως τίς θυσίες τῶν ἐθνομαρτύρων καί τῶν χιλιάδων μαρτύρων πού μέ 

τά ἄχραντα αἵματά τους πότισαν τή γῆ μας, οἰκουμένη καί μή, καί μᾶς τήν παρέδωσαν ἐλεύθερη, ἔνδοξη, «διδάσκαλον

 καί ὀφθαλμόν τῆς οἰκουμένης» κατά τόν Ἅγιο τοῦ αἰώνα μας, τόν Ἅγιο Νεκτάριο. Ὅμως, ἄν τούς ἀγαπᾶμε

 (τούς ἄρχοντές μας) πρέπει μέ τήν καλή χριστιανική ὁμολογία μας, πού στηρίζεται ἀκλόνητα στό θεόπνευστο

 ἱερό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως καί ὄχι μόνο, νά τούς ζητήσουμε νά μή μᾶς παραδώσουν μέσῳ τῆς ἠλ Applyεκτρονικῆς

 διακυβέρνησης ἀμαχητί στό παγκόσμιο κράτος τοῦ Ἀντιχρίστου.

Ὅπως ἐπείσθησαν κατά τό παρελθόν, πρό εἰκοσαετίας περίπου οἱ ἄρχοντές μας καί ἀνέβαλαν τό χρόνο τῆς ἐκδόσεως

 ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων, ἔτσι καί τώρα νά τούς ἐνημερώσουμε καί μέ ἐπιχειρήματα ἐκ τῆς ἱστορίας, ἀλλά καί

 μέ σύγχρονα, νά τούς δηλώσουμε, ὅτι δέν συμφωνοῦμε τώρα ἐν μέσῳ οἰκονομικῆς κρίσεως νά φυλακίσουμε τόν

 Ἕλληνα πολίτη στήν ἠλεκτρονική φυλακή. Ἄν δέν ἀντιδράσουμε ὑγιῶς τώρα, ἄμεσα, ἡρωικά, ἡ τύχη μας

 θά εἶναι προδιαγεγραμμένη: Ἀπώλεια, ἀπώλεια μαζί μέ τήν οἰκονομική, ἀπώλεια

 τοῦ θεανθρωπίνου πολιτισμοῦ μας, τῆς παιδείας μας, τῆς ὑψηλῆς ἐθνικῆς μας παραδόσεως καί διακύβευση τῆς

 ἐν Χριστῷ σωτηρίας μας.

πηγή