Σήμερα ποὺ κλονίζονται οἱ ἀξίες, κλονίζονται τὰ πάντα καὶ ὑπάρχει αὐτὴ ἡ εὐδαιμονία, ἡ ἄνεσι καὶ ἡ εὔκολη ροπὴ πρὸς τὸ κακό, ἡ προσευχὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας «τὴν νεότητα παιδαγώγησον» γίνεται πιὸ ἔντονη. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ πνευματικὴ μήτρα ὅπου ἀναπτύσσεται καὶ ζωογονεῖται ὁ ἄνθρωπος· γιατὶ αἰσθάνεται ὅτι ὁ Κύριος εἶναι ἡ βοήθεια τῶν ἀβοηθήτων, ἡ ἐλπὶς τῶν ἀπηλπισμένων, ὁ σωτὴρ τῶν χειμαζομένων, ὁ ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων. Μέσα στὴν Ἐκκλησία ὁ εὐαίσθητος καὶ πονεμένος νέος ποὺ ἀναζητεῖ, ὄντας κουρασμένος ἀπὸ τὶς κοσμικὲς ἐπιθυμίες, ἀπὸ τὸν φόρτο τῶν μαθημάτων καὶ ἐνίοτε ἀπὸ τὶς πιέσεις καὶ τὶς συνεχεῖς συμβουλὲς τῶν μεγάλων, βρίσκει μιὰ ἀνάπαυσι ποὺ τοῦ γεμίζει τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα. Ἀκούει μυστικὰ τὴν φωνὴ τοῦ Κυρίου: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς». Αἰσθάνεται ὅτι ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ δίνει τὴν ἀπόλυτη ἀσφάλεια. Γεμίζει ἀπὸ φῶς ὅλη του ἡ ὕπαρξι, ἔχει δεχθῆ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ «ποὺ ἀνιστᾶ τοὺς νεκροὺς καὶ ἀνορθοῖ τοὺς κατερραγμένους». Παίρνει μιὰ ἄλλη δύναμι ζωοποιό, σηκώνει τὸν προσωπικό του σταυρὸ καὶ συνεχίζει τὸν ἀγῶνα του δοξάζοντας γιὰ ὅλα τὸν Θεό. Τελικὰ οἱ δοκιμασίες καὶ οἱ ἀποτυχίες ποὺ πέρασε γίνονται μεγάλες εὐλογίες καὶ ἐπιτυχίες. Ἡ Ἐκκλησία σέβεται τὸν ἄνθρωπο.
Ἀρχιμανδρίτης Ναθαναήλ,
Καθηγούμενος τῆς Ἱ. Μ. Ἰβήρων
