Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Σάββατο, Νοεμβρίου 12, 2011

Τά κόμματα ἐξουσίας

 

Του Μανόλη Γ. Δρεττάκη*

«ατρέ θεράπευσον σεαυτόν»
(Λούκ. Δ΄23)
Παρόλο τι τό νέο λληνικό κράτος χει λικία δυό σχεδόν αώνων, να μεγάλο ποσοστό τν νοικοκυριν καί τν πιχειρήσεων συμπεριφέρονται πέναντί του ς άν εναι διάδοχό του Τούρκου κατακτητ, καί –ντί νά θεωρον τούς αυτούς τους ς μέλη του, καί τι, πομένως, χουν ποχρεώσεις πέναντί του προκειμένου νά το δοθε δυνατότητα νά παράσχει ατά πο ζητον πό ατό– προσπαθον μέ κάθε τρόπο νά τό ξαπατήσουν καί νά τό κλέψουν, χωρίς νά ντιλαμβάνονται τι ξαπατον καί κλέβουν τόν αυτό τους.
Μετά τήν κατάρρευση τς φτάχρονης δικτατορίας πρχε πρόσφορο δαφος, δηλαδή μία χρυσή εκαιρία, γιά νά πραγματοποιηθε μία πραγματική ξυγίανση καί κσυγχρονισμός...
τοῦ κράτους (μέ εὐρεία ἔννοια, δηλαδή τῆς κεντρικῆς διοίκησης, τῆς τοπικῆς αὐτοδιοίκησης καί τῶν δημόσιων ἐπιχειρήσεων) προκειμένου ἡ χώρα νά μπορέσει νά μετάσχει ἐνεργά καί δημιουργικά στό νέο εὐρωπαϊκό καί παγκόσμιο γίγνεσθαι.

Τό δυστύχημα γιά τή χώρα ταν τι κενοι πο γήθηκαν τν κομμάτων ξουσίας καί κυβέρνησαν τή χώρα μετά τή δικτατορία καί γιά 22 χρόνια (1974-1996) ταν μέλη τς πολιτικς γεσίας τς χώρας καί πρίν πό τό 1967, καί ντί νά ξιοποιήσουν τή μοναδική ατή εκαιρία καί νά παλλαγον πό τίς κακές συνήθειες το παρελθόντος, χι μόνο τήν φησαν νά παρέλθει ναξιοποίητη, λλά διατήρησαν, «παύξησαν» καί «βελτίωσαν» τίς πρακτικές του παρελθόντος. Δυστυχς καί ο διάδοχοί τους τά πόμενα 15 χρόνια (1996-2011) κολούθησαν καί «κσυγχρόνισαν» τίς πρακτικές ατές.
τσι ο πελατειακές σχέσεις τν κομμάτων ατν, τν Βουλευτν καί πολιτευτν τους μέ τούς ψηφοφόρους τους καί διαπλοκή τους μέ τά μεγάλα (ξένα καί ντόπια) οκονομικά συμφέροντα συνεχίστηκαν καί πεκτάθηκαν. Τήν δια περίοδο, ξαιτίας το λεγόμενου «πολιτικο κόστους», τά κόμματα ατά δέν θέλησαν νά παλλάξουν τή χώρα πό τή διαφθορά, νά περιορίσουν δραστικά τήν παραοικονομία καί νά πατάξουν τή φοροδιαφυγή, μέ ποτέλεσμα λλάδα, δ καί πολλά χρόνια νά βρίσκεται στίς πρτες θέσεις στόν κόσμο σέ ,τι φορ ατές τίς μάστιγες. Σύμφωνα, μάλιστα, μέ τά τελευταία στοιχεα διεθνν ργανισμν καί εδικν χώρα μας τό 2010 κατέχει, δυστυχς, τήν πρώτη θέση σ’ ατές νάμεσα στά 27 κράτη μέλη τς Ε.Ε.
Τά δυό κόμματα ξουσίας, προκειμένου νά νέλθουν στήν ξουσία, πόσχονταν, νάμεσα στά λλα, τι θά ντιμετωπίσουν ποτελεσματικά καί θά ξαλείψουν τίς τρες ατές μάστιγες καί θά ξυγιάνουν τό κράτος. ντί, μως, μως, νά ξαλειφθε, διαφθορά χει πλέον πεισέλθει παντο καί παραοικονομία καί φοροδιαφυγή χουν γιγαντωθε μέ ποτέλεσμα τό κράτος νά χάνει σοδα τς τάξης τν 15-20 δίσ. ερώ τό χρόνο.
Τόσο ξαιτίας τς πώλειας σόδων σο καί τν μή παραγωγικν δαπανν καί τς σπατάλης το δημόσιου χρήματος, δημιουργονταν κάθε χρόνο μεγάλα δημόσια λλείμματα τά ποα αξαναν συνεχς τό δημόσιο χρέος. Τό 2009 τό χρέος ατό φτασε σέ δυσθεώρητα ψη (πλησίασε τά 300 δίσ. ερώ), ν ταυτόχρονα –τόσο λόγο τς πολιτικς πο σκήθηκε σο καί τς παγκόσμιας οκονομικς κρίσης– πραγματική οκονομία τς συρρικνώθηκε, μέ ποτέλεσμα κυβέρνηση νά βρεθε σέ δυναμία ξόφλησης τν τοκοχρεωλυσίων το δημόσιου χρέους μέ προσφυγή σέ δανεισμό, ξαιτίας τν ψηλν πιτοκίων πο παιτοσαν ο γορές.
Μπροστά σ’ ατή τήν δυναμία, γιά τήν ποία εθύνονται λες ο κυβερνήσεις τν 36 τελευταίων τν, σημερινή κυβέρνηση κατέφυγε στήν τρόϊκα (τήν Ερωπαϊκή νωση, τήν Ερωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα καί τό Διεθνές Νομισματικό Ταμεο) γιά νά τς παράσχει τά παιτούμενα ποσά ς δάνεια καταβάλλοντας, δυστυχς, να ρκετά ψηλό πιτόκιο. Προκειμένου μως τρόϊκα νά διασφαλίσει τήν πιστροφή τν χρημάτων πο θά δανείσει, ποχρέωσε τήν κυβέρνηση νά πογράψει καί νά ψηφίσει τό διαβόητο Μνημόνιο, τό ποο, οσιαστικά, κατέστησε ποτελ τή χώρα μας πέναντί της, φο κυβέρνηση εναι ποχρεωμένη νά φαρμόζει τή ντολές της.
Τά μέτρα πο λαβε κυβέρνηση κατ’ ντολή τς τρόϊκας χουν προκαλέσει μείωση τν μισθν καί τν συντάξεων, μεγάλη αξηση τς νεργίας, κτίναξη στά ψη το πληθωρισμο ξαιτίας τς αξησης τν μμεσων φόρων, αξηση το ποσοστο το πληθυσμο πο βρίσκεται κάτω πό τό ριο τς φτώχειας καί αξηση τν δη μεγάλων οκονομικν καί κοινωνικν νισοτήτων.
Καί ν συνέβαιναν λα ατά στά οκονομικά της χώρας, τά δυό κόμματα ξουσίας, προκειμένου νά συνεχίσουν νά σκον τήν ξουσία (ν ταν στήν κυβέρνηση) γιά νά πανέλθουν σ’ ατήν (ν ταν στήν ντιπολίτευση) πιδίδονταν, σέ να μεταξύ τους νταγωνισμό μέ πολυδάπανες προεκλογικές κστρατεες καί μέ λλες δαπάνες στό διάστημα πο μεσολαβε νάμεσα σέ δυό κλογικές ναμετρήσεις, μέ ποτέλεσμα νά μήν παρκον σημαντική τήσια πιχορήγησή τους πό τόν κρατικό προϋπολογισμό, ο διάφορες φανείς «χορηγίες» πο παιρναν πό τούς οκονομικά σχυρούς καί ο σχνές εσφορές τν μελν τους γιά τήν κάλυψη τν πέρογκων ατν δαπανν. Προκειμένου νά καλύψουν τά τήσια λλείμματά τους, τά κόμματα ατά κατέφευγαν σέ τράπεζες καί δανείζονταν πολύ μεγάλα ποσά μέ νέχειρο τήν κρατική πιχορήγηση πόμενων τν (!) ποτέλεσμα τς λόγιστης ατς διαχείρισης τν οκονομικν τους, εναι τό χρέος τους πρός τίς τράπεζες νά εναι σήμερα πολλαπλάσιό της τήσια κρατικς πιχορήγησης (!!).
Τήν κύρια εθύνη γιά τήν κατάσταση ατή φέρουν ο ρχηγοί τν κομμάτων ξουσίας πο διετέλεσαν καί Πρωθυπουργοί καί στενός κύκλος γύρω πό ατούς, ο ποοι τελοσαν ν πλήρη γνώσει τόσο τν «χορηγιν» πο προαναφέρθηκαν σο καί τν λλειμμάτων καί το πέρογκου χρέους τν κομμάτων τους. ξαιτίας το χρέους ατο δέν εναι περβολή νά κατατάξει τά κόμματα ξουσίας στίς προβληματικές περχρεωμένες «πιχειρήσεις». Τά κόμματα, δηλαδή, ξουσίας διαχειρίστηκαν τά οκονομικά του «οκου» τους, μέ τόν διο κριβς τρόπο μέ τόν ποο διαχειρίστηκαν τά δημόσια οκονομικά ταν βρίσκονταν στήν κυβέρνηση μέ τά δια πώδυνα γιά τό λαό ποτελέσματα.
κτός, μως, πό τή δεινή οκονομική κατάσταση στήν ποία βρίσκονται τά κόμματα ξουσίας, ο διάφορες «χορηγίες» πρός ατά πό τούς οκονομικά σχυρούς (μέ τό ζημίωτο, φυσικά) συνοδεύτηκαν καί πό μεγάλα οκονομικά σκάνδαλα στά ποα μπλέκονταν στελέχη τους πο μετεχαν στίς κυβερνήσεις περιλαμβάνονταν στήν λιγάριθμη μάδα στελεχν γύρω πό τόν γέτη τν κομμάτων ατν.
Κάτω πό ατές τίς συνθκες τό ρώτημα πο πασχολε σήμερα τόν λληνικό λαό εναι: εναι δυνατόν γεσία τν δυό περχρεωμένων σήμερα κομμάτων νά βγάλει σύντομα τή χώρα πό τό σκοτεινό τονελ στό ποο τήν βαλαν τά δια μέ τήν λόγιστη πολιτική πο σκησαν τά χρόνια πο εχαν τήν εθύνη τς διακυβέρνησης τς χώρας;
πό τά σα προαναφέρθηκαν εναι σαφές τι ο «ατροί», δηλαδή τά δυό κόμματα ξουσίας, πάσχουν πό τήν δια σθένεια πό τήν ποία πάσχει καί τό κράτος, δηλαδή τήν περχρέωση. Καί πιπλέον δέσμια της διαπλοκς τους μέ τούς οκονομικά σχυρούς. Κατά συνέπεια πρέπει πρτα π’ λα νά θεραπευτον τά δια, προκειμένου νά πείσουν τι εναι κανά νά θεραπεύσουν τό κράτος. Τό παραπάνω ρώτημα πομένως, μπορε νά διατυπωθε καί ς ξς: εναι τά δυό κόμματα ξουσίας κανά νά ατοθεραπευτον;
πάντηση στό ρώτημα ατό πό σους σκέπτονται νηφάλια εναι, προφανς, ρνητική. Ο σημερινοί «ατροί», βασικά, δηλαδή, ρχηγοί τν δυό κομμάτων ξουσίας καί γύρω πό ατούς γετική μάδα, πό τή μέχρι σήμερα πολιτεία τους, δέν φαίνονται κανοί νά θεραπεύσουν τά κόμματά τους καί, πολύ λιγότερο κανοί, νά θεραπεύσουν τά οκονομικά καί κοινωνικά προβλήματα πο τά κόμματα ατά πισώρευσαν στήν πατρίδα μας.
Τό ν ατή ντύπωση θά λλάξει πομένει νά τό δομε. ν δέν λλάξει, λλάδα θά χρειαστε νέους γιες ατρούς, δηλαδή νέους πολιτικούς φορες μέ νέους φθαρτους, κέραιους καί κανούς γέτες ο ποοι θά ναλάβουν τό δύσκολο ργο καί μακροχρόνιο ργο τς θεραπείας τς χώρας πό τί βαριά σθένεια τήν ποία προκάλεσε μικροπολιτική, μυωπική καί λόγιστη πολιτική τν κομμάτων ξουσίας.
______
* Μανόλης Γ. Δρεττάκης εναι πρώην ντιπρόεδρος
Τς Βουλς, πουργός καί Καθηγητής τς ΑΣΟΕΕ.

ΦΟΒΕΡΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΡΩΙΚΗ ΔΑΣΚΑΛΑ

ΦΟΒΕΡΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΡΩΙΚΗ ΔΑΣΚΑΛΑ
Ἑλλάδα εἶμαι δημιούργημά σου. Μοῦ εἶπες πὼς εἶμαι τυχερή, γιατί δὲν γνώρισα τὴ Xούντα... Μὰ μὲ ὑποχρέωσες νὰ ζῶ σὲ μία δημοκρατία ποὺ τὴ χούντα τῆς κρατοῦσαν καλὰ οἱ δημοκράτες πολιτικοί της. Μοῦ ἔμαθες τὰ πρῶτα Ἑλληνικά, με δασεῖες-περισπωμένες,... μὰ πρὶν καλὰ-καλὰ τὰ μάθω τὰ κατήργησες. Ενῶ ἤμουν Δευτέρα δημοτικοῦ... Μὲ ἕντυσες μὲ μπλὲ ποδιά... αὐτὴ γιὰ τὸ σχολεῖο μὲ τ' ἄσπρο γιακαδάκι... κι ὅταν ἄρχισε νὰ μοῦ ἀρέσει τὴν κατήργησες. Πάντα γιὰ τὸ καλό μου, χωρὶς νὰ μὲ ρωτήσεις... Μὲ ἔμαθες νὰ λέω τὸν ἐθνικὸ ὕμνο καὶ πλήρωνες δασκάλους γιὰ νὰ μὲ μάθουν πὼς τιμιότερον ἁπάντων ἐστι ἡ πατρίς. Μὰ σὰν μεγάλωσα ἄφησες τὴ σημαία νὰ χαθεῖ στὸν βράχο τῶν Ἰμίων...
Μὲ ἔβαλες νὰ μάθω ἱστορία γιὰ νὰ μπῶ στὸ πανεπιστήμιο καὶ ἀρχαία ἑλληνικά. Μὰ σήμερά μου λὲς πὼς ἡ Μακεδονία εἶναι τὰ Σκόπια καὶ ἡ Θράκη μᾶς Τουρκία... Σὰν ἔγινα ἔφηβη μὲ ἔβαλες νὰ δῶ τὸν Λάλα ἁλυσοδεμένο νὰ χάνει τὴ ζωή του γιὰ ἐσένα... Καὶ σήμερα ἐσὺ δίνεις ἰθαγένεια στὸν κάθε ἀλλοδαπὸ μὰ ὄχι στὸν Ἕλληνα τὸν σταυρό... γιὰ φαντάσου...
Μοῦ δίδαξες σὰν ἥρωα καὶ ἐθνάρχη τὸν Βενιζέλο... μὰ σὰν ἔγινα δασκάλα τὸν βρῆκα νὰ προδίδει ἐσένα Ἕλληνα ...θυμᾶσαι τὸν Γενάρη τοῦ 34...ἐκεῖ στὴ Σουηδία... προτείνει γιὰ τὸ Νόμπελ τῆς Εἰρήνης τὸν σφαγέα τῶν προγονῶν μου Κεμάλ...!!!
Μοῦ ζήτησες νὰ ἔχω κριτικὴ σκέψη... μὰ ἔκοψες τὴν ἔκθεση ὡς μάθημα καὶ λογοκρίνεις τὴ σκέψη μου... Βλέπεις ἐγὼ γιὰ ἐσένα εἶμαι ἀκραία...
Μοῦ ἔμαθες στὸ σχολεῖο πὼς πρέπει νὰ ὑπάρχει ἀξιοκρατία κι ὅταν σου ζήτησα νὰ μὲ ἀφήσεις στοῦ χάρτη τὴν πινέζα... ἐκεῖ στὸ Δέρειο... κι ὄχι στὸ Κολωνάκι... μὲ ἀνάγκασες νὰ βάλω μέσο τὸν πατέρα μου γιὰ νὰ μὴ μὲ διώξεις ἀπὸ ἐκεῖ...
Μοῦ ἔμαθες προσευχή... μὰ τώρα πιὰ μόνο γιὰ Χριστὸ δὲ θὲς νὰ μοῦ μιλήσεις.. Σοὺ ζήτησα νὰ πάω στὴν πρώτη τὴ γραμμὴ καὶ μ' ἄφησες μονάχη... Μοῦ ἔμαθες ὅμως καλὰ πὼς...

τὸ Προξενεῖο κι ὄχι ἐσὺ εἶναι ἐκεῖ καὶ ἔχει ὄνομα... ἐ;. Ἰλμή. ἐ;. Ἀπτουραχήμ..ἐ;... Ἀλή..ἐ;. Μουαρέμ. ἐ;...
Μοῦ ζήτησες νὰ ἐργάζομαι σκληρά... γιὰ ἐθελοντισμὸ μιλοῦσες... μὰ ὅταν τὸ 'κανα κι αὐτὸ ἔστειλες τοὺς ''δραγουμάνους'' νὰ μοῦ ποῦν πὼς δὲ θέλουν νὰ κάνω ἐπιπλέον μαθήματα στὰ πομακόπουλα γιατί σὲ ἐνοχλεῖ... τὰ παίρνω βλέπεις ἀπὸ τὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Προξενείου... Καὶ ἐγώ... ἐγὼ μεγάλωνα μέσα σὲ μία ἀντίφαση... στὸ μαῦρο καὶ τὸ ἄσπρο... Μὰ χθὲς βρέθηκα κάτω στὸ ὑπόγειο τοῦ σχολείου... σὲ εἶδα ἐκεῖ κάτω Ἑλλάδα... ἤσουν ἐκεῖ... πίσω ἀπ' τὶς κουτές. σκονισμένη... κοιτῶ τὸ ἄγαλμα τοῦ Ἀλέξανδρου ἀραχνιασμένο... μόνο ἐγὼ καὶ ἐσύ...ἡ προτομὴ τοῦ μέγα Ἀλέξανδρου...

Δάκρυσα... πόνεσα...μὰ σὲ ἄκουσα Ἑλλάδα ἀπ' τὴ φωνή του... ''Ποιὸς εἶναι ἐθνάρχης'' μὲ ρωτᾶ...''ὁ Βενιζέλος;.. ποιὸς ἀγωνίζεται σκληρά... ὁ Γιῶργος ἀπ' τὰ ξένα;

Γιὰ σκέψου ἐσὺ δασκάλα... μὲ ξαναρωτᾶ... ἂν τώρα ἐδῶ μέσα, ἀπὸ τὴν πόρτα ἔμπαινε καὶ ἐρχόταν κι ὁ Κολοκοτρώνης... καὶ μᾶς ρωτοῦσες καὶ τοὺς δύο ποιὸ μέρος τῆς Ἑλλάδας θὰ θυσιάζαμε στὸ χθὲς γιὰ χάρη τῆς εἰρήνης... Μακεδονία ἢ Ἤπειρο... Θράκη ἢ τὸ Αἰγαῖο...


Ἀναλογίσου ἐσὺ δασκάλα... θὰ τὸ σκεφτόμασταν πολύ; Τί νὰ διαπραγματευτῶ... τὴ γῆ μου ἢ τὸ νερό μου;... μὰ ἐσὺ δασκάλα δίδαξες ἐκεῖνον ὡς ἐθνάρχη... καὶ ὄχι ἐμᾶς ...ἐμᾶς κλειδώνεις στὰ ''μπουντρούμια''...
Ἑλλάδα μὲς στὶς ἀντιφάσεις σου... ξεχνᾶς τὰ σύνορά σου καὶ τὸν ἐχθρὸ ποτίζεις ἐδῶ μέσα... προδότες ἑλληνόφωνοι... διαλέξτε ἐπιτέλους τὸν Λεωνίδα ἀρχηγό...ἢ μήπως ἐφιάλτη;... κι ἱστορία θὰ φερθεῖ ἀνάλογα εἰς τὸν καθένα...

Γέμισαν τάφοι μὲ κορμιὰ πιλότων... γιατί ἔχουμε εἰρήνη!!! Γέμισε καὶ ἡ βουλὴ ἑλληνόφωνους ἀπ' τὴν ἑλληνοτουρκικὴ φιλία...

Φτάνει, δὲ θέλω πιὰ νὰ ἀκούω τὴ φωνή σας ...γιατί πιστεύω στὸ ἔθνος μου κι ὄχι στὸ ''nation'' ποὺ θὰ 'λεγε καὶ ὁ ''μέγας'' ὁ Γιωργάκης... τὸ ἔθνος εἶναι ἑλληνικό, εἶναι ἦθος καὶ ἔθος ρωμιοσύνης... τὸ ''nation'' εἶναι ἡ ''φύση'' του... ἐκ γενετῆς προδότης...

Κι' ἂν ὅλα αὐτὰ δὲ σ' ἄρεσαν ''λόγιε'', ''πολιτικὲ'' δημοκρατίας, νὰ τὸ θυμᾶσαι ...
εἶμαι δημιούργημα τῆς πιὸ παράλογης... δικῆς σου ἀναρχίας..

Γέρων Ιωσήφ: Οι Εβραίοι θα προκαλέσουν τους Τούρκους!


Ο Μακαριστός Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός, προλέγει τα επερχόμενα γεγονότα με ανατριχιαστική ακρίβεια: Συγκεκριμένα, αναφέρεται στους Εβραίους που με τη συμπεριφορά τους θα “ερεθίσουν” τους Τούρκους, με αποτέλεσμα εκείνοι να επιτεθούν σ’εκείνους και στην Ελλάδα! Η χώρα μας, όπως τονίζει ο διορατικός μοναχός, θα δεχθεί τουρκική επίθεση γιατί δεν θα έχει Κυβέρνηση! Αμέσως μετά, θα επέμβουν οι Ρώσοι, προκειμένου να έχουν τον έλεγχο των Στενών. Θα ακολουθήσει μεγάλη σφαγή στην οποία θα έχει ενεργό ρόλο και το Βατικανό, που θα εξαφανιστεί κατόπιν από τον χάρτη.

Σε όσους ακούγονται περίεργα τα όσα λέει ο Γέροντας, κάνουμε την εξής ερώτηση: Θα φανταζόταν κανείς μέχρ ι πρόσφατα, πως οι άλλοτε στενότατοι σύμμαχοι Τουρκία και Ισραήλ θα βρίσκονταν σε (σχεδόν) εμπόλεμη κατάσταση; Προφανώς όχι! Κι όμως, ο π. Ιωσήφ τα προέβλεψε χρόνια πριν! Την ευχή του να έχουμε.


vatopaidi

Οι φτωχοί της Εκκλησίας (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)


Η διατροφή των φτωχών, η προστασία των αδικουμένων, η επιμέλεια των ξενιτεμένων, η βοήθεια των δοκιμαζομένων, η πρόνοια των ορφανών, η συμμαχία των χηρών, …αυτά είναι τα κειμήλια της Εκκλησίας, αυτοί είναι οι θησαυροί που της πρέπουν, και παρέχουν και σε μας την ευχαρίστηση και σε σας την ωφέλεια, ή μάλλον και σε σας την ευχαρίστηση και την ωφέλεια.


Αλλά τι λένε συνέχεια; «Έχει λεφτά η Εκκλησία». Και τι σε νοιάζει εσένα; Γιατί, αν δώσει κάποιος άλλος, δε θα σωθείς εσύ, ούτε αν παράσχει στους φτωχούς η Εκκλησία, θα εξαλείψεις εσύ τα δικά σου αμαρτήματα. Αν λοιπόν γι’ αυτό δεν τους δίνεις, επειδή η Εκκλησία οφείλει να δώσει σε αυτούς που έχουν ανάγκη, τότε μήπως επειδή προσεύχονται οι ιερείς, δε θα προσευχηθείς εσύ; Και επειδή νηστεύουν άλλοι, εσύ θα μεθάς συνέχεια; Δεν ξέρεις ότι ο Θεός δεν καθόρισε την ελεημοσύνη τόσο για τους φτωχούς, όσο για αυτούς που δίνουν; Αλλά υποπτεύεσαι τον ιερέα; Πολύ μεγάλη και αυτή η αμαρτία, αλλά δε θα σταθώ σε αυτό. Κάν’ τα μόνος σου όλα, και έτσι θα πάρεις διπλό μισθό. Γιατί κι εμείς μιλάμε για την ελεημοσύνη, όχι για να τα φέρεις σε μας, αλλά για να τους βοηθάς μόνος σου. Γιατί αν τα προσφέρεις σε μένα, ίσως σε καταλάβει και η ματαιοδοξία, και πάλι αν σκανδαλισθείς καμιά φορά, θα αρχίσεις τις πονηρές υποψίες. Αν όμως όλα τα κάνετε μόνοι σας, θα απαλλαγείτε και από τα σκάνδαλα και από τις άτοπες υποψίες, και μεγαλύτερος θα είναι ο μισθός σας. (2)

Όταν δεις το μέγεθος της περιουσίας της Εκκλησίας, σκέψου και τα κοπάδια των εγγεγραμμένων φτωχών, τα πλήθη των αρρώστων, τους σκοπούς των χιλιάδων δαπανών, υπολόγισε, μέτρα, κανείς δε θα σε εμποδίσει, αλλά έτοιμοι είμαστε να δώσουμε λογαριασμό για όλα… Γιατί και η Εκκλησία για τη δική σας μικροπρέπεια αναγκάζεται να έχει αυτά που έχει σήμερα. Αν όμως τα κάναμε όλα κατά τους αποστολικούς νόμους, θα έπρεπε εισόδημα της Εκκλησίας να είναι η δική σας διάθεση, η οποία είναι και ταμείο ασφαλές και θησαυρός που δεν μπορούν να τον πάρουν οι κλέφτες. Τώρα όμως όταν εσείς θησαυρίζετε επί της γης, και όλα τα κλείνετε στα ταμεία τα δικά σας, ενώ η Εκκλησία αναγκάζεται να δαπανά για τους συλλόγους των χηρών, για τους χορούς των παρθένων, για τη φιλοξενία των επισκεπτών, για τις ταλαιπωρίες των μεταναστών, για τις συμφορές των φυλακισμένων, για τις ανάγκες των αρρώστων και των λαβωμένων, και σε άλλες τέτοιες υποθέσεις, τι θα έπρεπε να κάνουμε; Να τους αποστραφούμε όλους αυτούς, και να τους πετάξουμε στη θάλασσα; Και ποιος θα αντέξει να δει όλα αυτά τα ναυάγια; Τους οδυρμούς, τους θρήνους, τις κραυγές που θα ακούγονται παντού;
 

Ιωάννης ο ελεήμων: Ο Άγιος της έμπρακτης αγάπης! (12 Noεμβρίου)

Την ελεημοσύνη στην καλύτερη της μορφή την ενσάρκωσε ο άγιος Ιωάννης, πατριάρχης Αλεξανδρείας (609-620 μ.Χ.), που γι’ αυτό ονομάστηκε “ο ελεήμων” ( 12 Νοεμβρίου). Η ζωή του ήταν ένα σύνολο από πράξεις αγάπης και ευσπλαχνίας.
Ο άγιος Ιωάννης ήταν στην κοσμική του ζωή πολύ πλούσιος. Από τότε όλο εσκόρπιζε. Και ο Θεός του πολλαπλασίαζε τα αγαθά του.
Έχοντας καταλάβει καλά, ότι η ελεημοσύνη δεν πρέπει να γίνεται για να επαινεθούμε από τους ανθρώπους (“όχι προς το θεαθήναι”, όπως λέγει ο Χριστός), ο άγιος Ιωάννης έκανε όλες του τις καλές πράξεις κρυφά. Αλλά όπως τα λουλούδια, όταν δεν φαίνονται τα προδίνει η ευωδία τους που γεμίζει τον αέρα, έτσι και η ευωδία των πράξεων του αγίου Ιωάννη, δεν μπορούσε να μείνει για πάντα κρυφή! Έτσι βλέποντας τον σαν αληθινό μιμητή του Χριστού, όταν πέθανε ο τότε πατριάρχης Θεόδωρος (607-609 μ.Χ.), τον εξέλεξαν διάδοχο του. Ο άγιος απέφευγε το υψηλό αξίωμα. Μα τότε στην αξίωση του κλήρου και του λαού προστέθηκε και η πίεση του αυτοκράτορα Ηρακλείου (610-641 μ.Χ.). Έτσι ο Ιωάννης αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Και έγινε πατριάρχης.
Μετά την ενθρόνιση του εκάλεσε τους κληρικούς και τους είπε:
- Θέλω να με πληροφορήσετε πόσοι είναι οι κύριοι μου. Τα ονόματα τους και όλα τα στοιχεία τους!
Τα έχασαν οι Ιερείς. Τι εννοεί ο Πατριάρχης;
Εννοώ εκείνους, που τους λέμε “φτωχούς”. Αυτοί είναι οι Κύριοι μας! Εγώ έτσι τους βλέπω. Και αφού του τα επήγαν, και τι δεν έκαμε να τους ανακουφίσει! Αδιαφορούσε εντελώς για τον εαυτό του. Και στην σκέψη ότι αυτός τα έχει όλα άφθονα, ενώ μπορεί μερικοί να μην έχουν ούτε λίγο ψωμί, αιμάτωνε η καρδιά του. “Μπορεί ποτέ, σκεφτόταν, να αισθάνεται άνετα ο πατέρας, όταν στερούνται και υποφέρουν τα παιδιά του;”.
Ο άγιος Ιωάννης αυτά δεν τα έλεγε μόνο. Τα είχε κάμει τρόπο ζωής. Εζούσε πολύ λιτά και φτωχικά.
Κάποτε ένας άρχοντας είδε σε τι φτωχικό κρεβάτι κοιμάται ο μεγάλος πατριάρχης. Και του εδώρησε ένα κλινοσκέπασμα πολυτελείας. Ο άγιος Ιωάννης το επήρε. Αλλά δεν του έκανε καρδιά να το χρησιμοποιήσει για τον εαυτό του. Έτσι, το επούλησε. Και το αντίτιμο το διένειμε στους φτωχούς. Μα τότε ο κόσμος ήταν μικρός -και τα είδη πολυτελείας, λίγα και χειροποίητα, ξεχώριζαν. Την άλλη ήμερα ο άρχοντας γνώρισε το δώρο του στο παζάρι, έμαθε την αλήθεια, το ξαναγόρασε και το ξαναπρόσφερε στον πατριάρχη. Και εκείνος το ξαναπούλησε! Και ο παράξενος αυτός “περίπατος” του κλινοσκεπάσματος έγινε μερικές φορές ακόμη!
Όταν του το επήγε για τελευταία φορά, ο πατριάρχης ερώτησε:
- Για να ιδούμε, ποιος θα κουρασθεί, εγώ να το πουλάω ή συ να το αγοράζεις και να μου το ξαναφέρνεις!
- Να το κρατήσετε για τον εαυτό σας, άγιε πάτερ, θα κρυώσετε. Θα αρρωστήσετε. Θα πεθάνετε. Και η ζημία θα είναι πιο μεγάλη για τους φτωχούς!
Ευχαριστώ. Άλλα κάτω από ένα τόσο ακριβό κλινοσκέπασμα δεν θα μπορούσα να κλείσω μάτι! Μπορεί να αισθάνεται άνετα ένας πατέρας να καλοπερνά ο ίδιος, όταν τα παιδιά του υποφέρουν;
Έτσι σκεφτόταν. Έτσι μιλούσε. Και έτσι ενεργούσε ο ελεήμων Ιωάννης.
Κάποια φορά ένας φτωχός που σώθηκε από κινδύνους χάρις στην έγκαιρη παρέμβαση του Ιωάννη, για να του δείξει την ευγνωμοσύνη του, έσκυψε και του φίλησε το πόδι, ονομάζοντας τον “σωτήρα” του!
Μα ο άγιος ακούοντας τα λόγια του ταράχθηκε. Και του είπε:
- Σώπα! Ούτε σταυρώθηκα για σένα. Ούτε το αίμα μου έχυσα! Ένας είναι ο Σωτήρας μας: ο Χριστός!… Εγώ απλώς ακολουθώ τις εντολές Του!…
Ένας λόγος παρηγοριάς και καλοσύνης, και ένα δάκρυ αγάπης και συμπόνιας, είναι στα μάτια του Θεού τόσο πολύτιμα, που όλα τα διαμάντια της γης και τα μαργαριτάρια της θάλασσας μαζί, δεν τα ισοφαρίζουν!
Εμείς τι κάνουμε; Το έχουμε καταλάβει, ότι η ζωή γίνεται χαρούμενη και ευτυχισμένη μόνο με την χριστιανική αγάπη;
(Από έκδοση της Ιεράς Μητροπόλεως Νικοπόλεως και Πρεβέζης) Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας

Συναξαριστής 12 Νοεμβρίου

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμονας, Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας




Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων καταγόταν ἀπὸ τὴν Κύπρο. Ἦταν γιὸς τοῦ ἄρχοντα Ἐπιφανίου, στὰ χρόνια τοῦ Βασιλιᾶ Ἡρακλείου (615 μ.Χ.).

Ὅταν μεγάλωσε, νυμφεύθηκε καὶ ἀπέκτησε παιδιά, τὰ ὁποῖα ἀνέτρεψαν μὲ τὴν σύζυγό του σὰν ἀληθινοὶ χριστιανοὶ γονεῖς. Γρήγορα, ὅμως, ἡ γυναῖκα του καὶ τὰ παιδιά του πέθαναν.

Ὁ Ἰωάννης εἶχε μεγάλη περιουσία καὶ τοῦ ἔγιναν πολλὲς προτάσεις νὰ κάνει καινούργια οἰκογένεια. Ὅμως τὶς ἀπέῤῥιψε ὅλες, ἀπαντῶντας: «Νομίζω, πρὸς ὅλους εἶμαι ὀφειλέτης. Καὶ δὲν τὸ νομίζω μόνο. Εἶμαι. Διότι οἱ χριστιανοὶ ἔχουμε ἀλληλεγγύη. Δὲν τὸ λέει ὁ Παῦλος; Εἴμεθα μέλη ἀλλήλων. Ἀφοῦ, λοιπὸν ἔχω τὴν δυνατότητα νὰ δώσω στοὺς ἀδελφούς μου, ἄρα εἶμαι καὶ ὑποχρεωμένος νὰ δώσω. Νὰ γιατί ἐργάζομαι καὶ δὲ θὰ πάψω νὰ τὸ κάνω. Ἡ περιουσία μου δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἀνώτερη ἀπ᾿ αὐτὰ τὰ χρέη μου».

Γιὰ τὴν λαμπρότητα τῆς ζωῆς του, ὁ Ἰωάννης ἔγινε ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας. Διέπρεψε σὰν πνευματικὴ λυχνία στὴν πατριαρχία πολλὰ χρόνια, καὶ ἔκανε πολλὰ θαύματα.

Ἐπειδὴ δὲ μοίραζε πλουσιοπάροχα στοὺς φτωχοὺς τὴν ἐλεημοσύνη, ὀνομάστηκε Ἐλεήμων. Εἶχε καταστεῖ τόσο σεβάσμιος, ὥστε καὶ αὐτοὶ οἱ εἰδωλολάτρες τὸν σέβονταν.

Τελικά, εἰρηνικὰ παρέδωσε τὴν μακάρια ψυχή του στὸ Θεὸ (τὸ 620 μ.Χ.). Καὶ εἶναι μακάρια ἡ ψυχή του, διότι ὁ Κύριος λέει: «Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται». Μακάριοι, δηλαδή, εἶναι οἱ εὐσπλαχνικοὶ στὴ δυστυχία τοῦ πλησίον, διότι αὐτοὶ θὰ ἐλεηθοῦν ἀπὸ τὸ Θεό.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. δ’.
Ἐν τῇ ὑπομονῇ σου ἐκτήσω τὸν μισθόν σου Πάτερ, Ὅσιε, ταῖς προσευχαῖς ἀδιαλείπτως ἐγκαρτερήσας, τοὺς πτωχοὺς ἀγαπήσας, καὶ τούτοις ἐπαρκέσας· Ἀλλὰ πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, Ἰωάννη Ἐλεῆμον μακάριε, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Τὸν πλοῦτον τὸν σόν, ἐσκόρπισας τοῖς πένησι, καὶ τῶν οὐρανῶν, τὸν πλοῦτον νῦν ἀπείληφας, Ἰωάννη πάνσοφε· διὰ τοῦτο πάντες σε γεραίρομεν, ἐκτελοῦντες τήν μνήμην σου, τῆς ἐλεημοσύνης ὦ ἐπώνυμε.

Ὁ Οἶκος Ἴδιον κάλλος ἐνθεὶς τῇ ψυχῇ σου, τὴν γνησίαν ἀγάπην, καὶ τὴν ὡραίαν συμπάθειαν, κόρην ὡραίως κεκοσμημένην, τὴν ἐλεημοσύνην, κλάδοις ἐλαίας ἐν τῇ νυκτὶ ἀψευδῶς, Ἰωάννη ἑώρακας, ἱλαρῶς σοι φθεγγομένην. Ἐὰν κτήσῃ με φίλην καὶ σύνοικον, ἄξω σε ἐνώπιον τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ, καὶ πεισθείς, τοῦ σκοποῦ οὐ διήμαρτες, τῆς ἐλεημοσύνης ὦ ἐπώνυμε.

Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λογον.
Ἐλεήμονα γνώμην ἀναλαβών, εὐσυμπάθητος ὤφθης προσεπαρκῶν, πτωχοῖς ἐνδεέσι τε, Ἰωάννη θεόπνευστε, διὰ τοῦτο κλῆσιν, τῇ πράξει κατάλληλον, παρὰ πάντας μάκαρ, Ἁγίους ἐπλούτησας· ὅθεν ὁ δοτὴρ σε, τοῦ ἐλέους μεγάλως, θεόφρον ἠλέησε, καὶ φαιδρῶς κατελάμπρυνεν, Ἱεράρχα πανόλβιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν Ἁγίαν μνήμην σου.

Ὁ Ὅσιος Νεῖλος ὁ Ἀσκητής


Γι΄αὐτὸν ἀναφέραμε στὸ βιογραφικὸ σημείωμα τοῦ γιοῦ του Θεοδούλου, ποὺ ἡ μνήμη του γιορτάζεται τὴν 14η Ἰανουαρίου. Ἀλλὰ ὁ Σ. Εὐστρατιάδης στὸ Ἁγιολόγιό του γράφει καὶ τὰ ἑξῆς: «Οὗτος ἦν διάσημος ἐν λόγοις καὶ ἐν ἀξιώματι, ἔπαρχος Κωνσταντινουπόλεως καὶ εὐσεβέστατος, ζῶν ἐπὶ τῆς ἐποχῆς Θεοδοσίου τοῦ Μεγάλου (379-395) [εἰκάζω μᾶλλον ἐπὶ Θεοδοσίου τοῦ Β´ (408-450)], κατὰ δὲ τὸν Συναξαριστὴν Νικόδημου (οὐχὶ ὀρθῶς) ἐπὶ Μαυρικίου (582-602)· συζευχθεὶς μετὰ γυναικὸς ἀπέκτησε τέκνα δυό, ἓν ἄῤῥεν καὶ ἓν θήλυ· ἀλλὰ ἄσβεστον ζῆλον ἔχων πρὸς τὴν μοναχικὴν πολιτείαν, κατέπεισε τὴν σύζυγον αὐτοῦ νὰ ἐγκαταλείψωσι τὴν Κωνσταντινούπολιν καὶ ἦλθον εἰς Ἄλεξανδρειαν ἐκεῖ διεχωρίσθησαν ἀπ᾿ ἀλλήλων, καὶ ἡ μὲν γυνὴ ἔλαβε μεθ᾿ ἑαυτῆς τὸ θυγάτριον, ὁ δὲ Νεῖλος τὸν υἱὸν αὐτοῦ Θεόδουλον, μεθ᾿ οὗ ἀπῆλθεν εἰς τὸ ὄρος Σινᾶ πρὸς ἄσκησιν ἀλλ᾿ ἐκεῖ ἐπιπεσόντες βάρβαροι ἀπήγαγαν μεταξὺ ἄλλων καὶ τὸν υἱὸν αὐτοῦ, διὰ τὸν ὁποίον ἔκλαιε καὶ ἐθρήνει πικρῶς (ἴδ. Ἀββάδες τριάκοντα ὀκτὼ οἱ ἐν Σινᾶ, Ἰανουαρ. 14).

Εἰς τὴν ἐρημικὴν ἐκείνην ἀνάπαυσιν ἠσχολήθη εἰς συγγραφὰς ἀσκητικῶν ἔργων, μαρτυρούντων τὴν σοφίαν αὐτοῦ καὶ τὸν πρὸς ἄσκησιν ἔρωτα. Ἐν νηστείαις καὶ προσευχαῖς διαβιώσας, ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνῃ.

Τὰ ἱερὰ αὐτοῦ ὀστᾶ μετακομίσθησαν ὑπὸ τοῦ βασιλέως Ἰουστίνου (518-527) καὶ κατετέθησαν ἐν τῷ ναῷ τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἐν τῷ Ὀρφανοτροφείῳ κάτωθεν τοῦ θυσιαστηρίου. Ἂν τοῦτο ἀληθεύῃ, ἡ τοῦ Συναξαριστοῦ πληροφορία, ὅτι ἐπὶ Μαυρικίου ἤκμασε, δὲν στηρίζεται».

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ’.
Ταῖς τῶν δακρύων σου ῥοαῖς, τῆς ἐρήμου τὸ ἄγονον ἐγεώργησας, καὶ τοῖς ἐκ βάθους στεναγμοῖς, εἰς ἑκατὸν τοὺς πόνους ἐκαρποφόρησας, καὶ γέγονας φωστήρ, τῇ οἰκουμένῃ λάμπων τοῖς θαύμασι, Νεῖλε Πατὴρ ἡμῶν, Ὅσιε, Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Τὰς φρυγανώδεις τῶν παθῶν τῶν ἐκ τοῦ σώματος, ἐπαναστάσεις τιμητικῶς Νεῖλε Μακάριε, ἐν ἀγρύπνῳ σου συνέκοψας ἱκέσιᾳ. Ἀλλ᾽ ὡς ἔχων παῤῥησίαν πρὸς τὸν Κύριον, ἐκ παντοίων μὲ κινδύνων ἐλευθέρωσον, ἵνα κράζω σοι, Χαίροις Πάτερ παγκόσμιε.

Ὁ Οἶκος
Τίς σου τῶν ἐπιγείων, ἐξισχύσειε, Νεῖλε, εἰπεῖν τῆς πολιτείας τὰ ἆθλα, καὶ τοῦ βίου σου τοὺς ἀμέτρους μόχθους, καὶ πολλοὺς κόπους σου, οὓς ἐπὶ γῆς ὡς ἄσαρκος ἐτέλεσας; ἀλλ' ὅμως ἴδε, οὕτω σοι κράζω·

Χαίροις, Θεοῦ ποταμὲ χαρίτων, χαίροις, Χριστοῦ διδαγμάτων πλημμύρα.
Χαίροις, τῆς σοφίας κρατὴρ καὶ τῆς γνώσεως, χαίροις, ἀθανάτων φυτῶν τὸ γεώργιον.
Χαίροις δόγμα πρακτικώτατον θεοπνεύστων λογίων, χαίροις, νόμου ἐμπειρότατε θεοσδότου ἑρμηνεύς.
Χαίροις, τοῦ νοουμένου Παραδείσου φυτουργέ, χαίροις, τῆς παρθενίας φυλακτήριον μέγα.
Χαίροις, τερπνὴ κιθάρα τοῦ Πνεύματος, χαίροις, παθῶν ῥιζοτόμος μάχαιρα.
Χαίροις, ἀνδρῶν δικαίων τὸ ἔρεισμα, χαίροις, πιστῶν γηγενῶν ὁ προστάτης.
Χαίροις, Πάτερ παγκόσμιε.

Ὁ Ὅσιος Νεῖλος ὁ Μυροβλύτης


Αὐτὸς ἦταν ἀπὸ τὴν Κυνουρία καὶ ἀσκήτευε στὴ Μεγίστη Λαύρα τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ καὶ ἀργότερα τὸ ἱερό του λείψανο ἀνέβλυσε μύρο. Τὴν ἡμέρα αὐτὴ γιορτάζεται ἡ κοίμηση τοῦ Ὁσίου αὐτοῦ, ἐνῷ τὴν 7η Μαΐου ἡ εὕρεση τῶν τιμίων λειψάνων του.

Ἀπολυτίκιο.
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Σοφίας τῷ ἀνθρακί, ἀποκαθάρας τὸν νοῦν τὸ νᾶμα ἐξέπιες, τῆς αἰωνίου ζωῆς, βιώσας ὡς ἄγγελος, ὅθεν ἀεὶ βλυστάνεις, τὸ ἀλλόμενον ὕδωρ, πράξει καὶ θεωρία, καταρδεύων τὸν κόσμον. Διὸ σὲ ἀνευφημοῦμεν, Νεῖλε Πατὴρ ἠμῶν Ὅσιε.

Κοντάκιον.
Ἦχος πλ. δ’. Τὴ ὑπερμάχω.
Τὰς φρυγανώδεις τῶν παθῶν τῶν ἐκ τοῦ σώματος, ἐπαναστάσεις τιμητικῶς Νεῖλε Μακάριε, ἐν ἀγρύπνῳ σου συνέκοψας ἱκεσία, ἀλλὰ ὡς ἔχων παρρησίαν πρὸς τὸν Κύριον, ἐκ παντοίων μὲ κινδύνων ἐλευθέρωσον, ἶνα κράζω σοί, Χαίροις Πάτερ παγκόσμιε.

Ὁ Ὅσιος Μαρτῖνος ὁ θαυματουργὸς ἐπίσκοπος Φραγκιᾶς

Ἔζησε τὸν 4ο αἰῶνα μετὰ Χριστὸν καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Σαβωρία τῆς Παννονίας.

Μπῆκε στὴν τάξη τῶν κατηχουμένων σὲ ἡλικία 10 ἔτων. Στὸ 15ο ἔτος τῆς ἡλικίας του κατατάχθηκε στὸ στράτευμα, ὅπου ὑπηρέτησε στὰ χρόνια τῶν βασιλέων Κωνσταντίνου καὶ Ἰουλιανοῦ.

Ὅταν βρέθηκε στὴν Ἀμιένη, συνάντησε κάποια μέρα ἕναν ζητιάνο, ποὺ τοῦ ζήτησε ἐλεημοσύνη. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν εἶχε τίποτα, παρὰ μόνο τὰ ὄπλα του, ἔδωσε στὸ φτωχὸ τὸν μανδύα του.

Τὴν ἑπομένη νύχτα, ἐμφανίστηκε σ᾿ αὐτὸν ὁ Κύριος, καὶ τοῦ εἶπε: «Μαρτίνε, ἂν καὶ κατηχούμενος ἀκόμα, μὲ ἐνεδύθης δώσας εἰς τὸν ἐπαίτην τὸ φόρεμα αὐτό». Ὁ Μαρτίνος βαπτίστηκε καὶ πῆγε στὸν περίφημο ἅγιο Ἰλάριο ἐπίσκοπο τῆς πόλης Ποατιὲρ τῆς Γαλλίας. Ἐκεῖ, ἐκπαιδεύτηκε καλὰ στὶς ἀλήθειες τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ χειροτονήθηκε κληρικός. Ὑπηρέτησε στὸ ἀξίωμα αὐτὸ μὲ πολὺ ζῆλο καὶ αὐταπάρνηση. Κατόπιν, ἔγινε ἐπίσκοπος τῆς πόλης Τοὺρ ἐπίσης τῆς Γαλλίας καὶ διακρίθηκε γιὰ τὴν ἁγία του ζωὴ καὶ τὶς ὑπηρεσίες του στὴν πίστη.

Ἐνίσχυε τὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα τοῦ ποιμνίου του, μεριμνοῦσε γιὰ τοὺς φτωχοὺς καὶ τὰ ὀρφανὰ καὶ μάλιστα κατάρτισε 80 μαθητές, ποὺ ἐγκατάστησε σὲ Μονή. Σὲ κάποιο χωριὸ τῆς ἐπισκοπῆς του ὅμως, τὴν Κάνδη, ἀῤῥώστησε καὶ ἀπεβίωσε σὲ ἡλικία 81 ἐτῶν.

Ἄλλη πηγὴ ὅμως, ἔχει διαφορετικὸ τὸ βιογραφικό του σημείωμα. Ἀναφέρει ὅτι ἦταν κόμης καὶ στρατηγὸς ἐπὶ βασιλείας Τραϊανοῦ (98-117).

Ἀπαρνήθηκε τὰ ἀξιώματα καὶ τὴν κοσμικὴ δόξα καὶ ἔγινε μοναχός. Γιὰ ἑπτὰ ὁλόκληρα χρόνια ἀσκήθηκε στὴ μοναχικὴ ζωὴ καὶ στὴν ἀνάγνωση τῶν Ἁγίων Γραφῶν. Γιὰ τὴν καθαρότητα τῆς ζωῆς του καὶ τὶς μεγάλες του ἀρετές, ἐκλέχτηκε ἐπίσκοπός της πόλης Κωνσταντῖνος τῆς Γαλλίας. Ἐκεῖ, ἀφοῦ ἔζησε σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ Εὐαγγελίου πέθανε εἰρηνικὰ σὰν θαυματουργός.

Ὁ Προφήτης Ἀχία

Ἔζησε ἐπὶ τῶν βασιλέων Σολομῶντος καὶ Ἱεροβοάμ, καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Σηλώμ.

Σ᾿ αὐτὸν ἀποδίδονται οἱ λόγοι, ποὺ «ἐλαλήθησαν ἐν ὀνόματι Κυρίου» πρὸς τὸν Σολομῶντα, ὅταν ἔκτιζε τὸν ναὸ στὴν Ἱερουσαλήμ. Τότε δηλαδὴ θὰ πραγματοποιοῦσε ὁ Θεὸς καὶ στὸ δικό του πρόσωπο, ὅσα εἶχε ἐξαγγείλει στὸν πατέρα του Δαβίδ, ὅταν βέβαια καὶ αὐτὸς θὰ βάδιζε στὰ διδάγματά Του καὶ ἐκτελοῦσε τὶς κρίσεις Του καὶ τηροῦσε ὅλες τὶς ἐντολές Του.

Ὅταν ὅμως κάποτε ὁ Σολομῶν παρεξέκλινε τοῦ θεϊκοῦ δρόμου, διὰ τοῦ Ἀχία πάλι ὁ Κύριος γνωστοποίησε σ᾿ αὐτὸν ὅτι θὰ τὸν τιμωροῦσε κάνοντας κομμάτια τὴν βασιλεία του.

Κατόπιν ὁ προφήτης ἐστάλη στὸν Ἱεροβοάμ, τὸν γιὸ τῆς χήρας Σερουᾶ. Μόλις τὸν συνάντησε, ἔξω ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλήμ, τοῦ πῆρε τὸ καινούριο του ἱμάτιο καὶ τὸ ἔσχισε σὲ δώδεκα τεμάχια. Ὁ Ἱεροβοάμ, παρακολουθοῦσε ἔκπληκτος τὴν πράξη αὐτὴ τοῦ προφήτη. Αὐτὸς δέ, ἔδωσε σ᾿ αὐτὸν τὰ δέκα τεμάχια καὶ τοῦ εἶπε, ὅτι μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Σολομῶντα ἔτσι ὁ Θεὸς θὰ κομματίαζε τὴν βασιλεία του, γιὰ νὰ δώσει τὶς δέκα φυλὲς στὴν ἐξουσία τοῦ Ἱεροβοάμ.

Αὐτὰ ἀφοῦ προφήτευσε ὁ Ἀχία, πέθανε εἰρηνικὰ καὶ τὸν ἔθαψαν κοντὰ στὴ Βελανιδιὰ τοῦ Σιλώμ.

Ὁ Ἅγιος Ἀρσάκιος

Μαρτύρησε διὰ ξίφους.

Ὁ Ὅσιος Μαρτῖνος ἐπίσκοπος Ταρακίνης

Βλέπε βιογραφικό του σημείωμα τὴν 10η Νοεμβρίου.

Οἱ Ἅγιοι Ἀντώνιος, Ζεβινᾶς, Γερμανὸς, Νικηφόρος καὶ Μαραθὼ ἡ παρθένος

Ἔλαβαν ὅλοι τὰ μαρτυρικὰ στεφάνια στὰ χρόνια τοῦ Διοκλητιανοῦ. Οἱ μὲν τέσσερις πρῶτοι ἀποκεφαλίστηκαν στὴν Καισαρεία, ἡ δὲ Μαραθὼ ἡ παρθένος στὴ Σκυθούπολη τῆς Κοίλης Συρίας, ὅπου τὴν ἔριξαν μέσα στὴ φωτιὰ καὶ κάηκε ζωντανή.

Ὁ Ἅγιος Λέων Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

Εἶναι αὐτὸς ποὺ ἐπονομάστηκε Στυππῆς. Πατριάρχευσε στὰ χρόνια τοῦ βασιλιᾶ Ἰωάννη Κομνηνοῦ τὰ ἔτη 1134-1143 κατὰ τὸν Μελέτιο (σελ. 17 τοῦ Γ´ τόμου). Προηγουμένως ἦταν πρεσβύτερος καὶ οἰκονόμος τῆς Ἁγίας Σοφίας καὶ διαδέχτηκε στὸν πατριαρχικὸ θρόνο τὸν Ἰωάννη τὸν Ἀγαπητό. Ἀφοῦ κυβέρνησε μὲ θεοπρέπεια τὸ ποίμνιό του, ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

Ὁ Ἅγιος Σάββας Νιγδελὴς ὁ Σαμολαδᾶς, Νεομάρτυρας

Καταγόταν ἀπὸ τὴν Νίγδη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ μαρτύρησε γιὰ τὴ χριστιανικὴ πίστη στὴν Κωνσταντινούπολη, ἀφοῦ τὸν ἀποκεφάλισαν στὶς 12 Νομεβρίου 1726 στὴν τοποθεσία Κουτσοὺκ Καραμάνι. Ὁ λόγος τῆς συλλήψεώς του ὑπῆρξε ἄφθονος τῶν Τούρκων, διότι ὁ Ἅγιος εἶχε μὲ τὴν τίμια ἐργασία του, γίνει πολὺ πλούσιος καὶ ἤθελαν νὰ τοῦ ἁρπάξουν τὴν περιουσία.

Ὁ Ἅγιος Νικόλας ὁ Νεομάρτυρας ἀπὸ τὴν Ἐνορία τῶν Ἕξι Μαρμάρων

Πολλὲς πληροφορίες γιὰ τὴ ζωή του δὲν ἔχουμε. Ὁ ἔνδοξος αὐτὸς Νεομάρτυρας τῆς χριστιανικῆς πίστης, μαρτύρησε στὴν Κωνσταντινούπολη γιὰ τὴν εὐσέβειά του τὸ ἔτος 1732. Ἡ μνήμη του καθιερώθηκε νὰ γιορτάζεται στὶς 12 Νοεμβρίου.

Τῇ πρώτῃ Κυριακῇ μετὰ τὴν 11ην τοῦ παρόντος μηνός, μνήμην ποιοῦμεν τῆς εὑρέσεως καὶ ἀνακομιδῆς τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου ἐπισκόπου Ἀσσοῦ (Μυτιλήνης), τοῦ θαυματουργοῦ (1935-6)

Ὁ Ὅσιος Ἰωάσαφ, ἐπίσκοπος

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα του Σαββάτου 12-11-11

Εὐχὴ τοῦ Κανόνος
εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν
Δέσποτα, Χριστέ, ὁ Θεός,
ὁ τοῖς πάθεσί σου τὰ πάθη μου θεραπεύσας,
καὶ τοῖς τραύμασί σου τὰ τραύματά μου ἰατρεύσας,
χάρισαί μοι τῷ πολλά σοι πταίσαντι δάκρυα κατανύξεως`
συγκέρασον μου τὸ σῶμα, ἀπὸ ὀσμῆς τοῦ ζωοποιοῦ σώματός Σου,
καὶ γλύκανόν μου τὴν ψυχήν, τῷ Σῷ τιμίῳ αἵματι,
ἀπό τῆς πικρίας, ἤν με ὁ ἀντίδικος ἐπότισεν.
Ὕψωσόν μου τὸν νοῦν πρὸς σέ, κάτω ἐλκυσθέντα,
καὶ άνάγαγέ με ἀπὸ τοῦ χάσματος τῆς ἀπωλείας`
ὅτι οὐκ ἔχω μετάνοιαν, οὐκ ἔχω κατάνυξιν,
οὐκ ἔχω δάκρυον παρακλητικόν,
τὰ ἐπανάγοντά με τέκνα προς τὴν ἰδίαν κληρονομίαν.
Ἐσκότισμαι τὸν νοῦν ἐν τοῖς βιωτικοῖς πάθεσι,
καὶ οὐκ ἰσχύω ἀτενίσαι πρὸς σὲ ἐν ὀδύνῃ,
οὐ δύναμαι θερμανθῆναι τοῖς δάκρυσι τῆς πρὸς Σὲ ἀγάπης.
Ἀλλά, Δέσποτα, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν,
δώρησαί μοι μετάνοιαν ὁλόκληρον,
καὶ καρδίαν ἐπίπονον εἰς ἀναζήτησίν σου,
καὶ ἀνακαίνισον ἐν ἐμοὶ τὰς μορφὰς τῆς σῆς εἰκόνος.
Κατέλιπόν Σε, μὴ έγκαταλίπης`
ἔξελθε εἰς ἀναζήτησίν μου, ἐπανάγαγέ με πρὸς τὴν νομήν Σου,
συναρίθμησόν με τοῖς προβάτοις τῆς ἐκλεκτῆς Σου ποίμνης,
καὶ διάθρεψόν με σὺν αὐτοῖς ἐκ τῆς χλόης τῶν θείων Σου Μυστηρίων,
πρεσβείαις τῆς πανάγνου Μητρός Σου,
καὶ πάντων τῶν Ἁγίων Σου` μήν.
...
Κύριος Ιησούς Χριστός

ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗΣ ΑΝΘΥΠΑΤΟΣ;


ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Ἂν ἀληθεύουν οἱ πληροφορίες, γιὰ τὸν φερόμενο ὡς νέο πρωθυπουργὸ-ἀνθύπατο (ὅτι εἶναι προτεστάντης), τότε ἐγείρεται τὸ ἐρώτημα: Ἄραγε θὰ ὁρκιστεῖ, ὅταν ἀναλάβει τὰ καθήκοντά του; […] “Ἔπιασε” δηλαδὴ ἢ …εὐχὴ ποὺ πρὶν λίγες ἡμέρες δημοσίευαν οἱ reuters, ὅτι “τὴν Ἑλλάδα πρέπει νὰ τὴν κυβερνήσει κάποιος ποὺ νὰ μιλᾶ καλὰ ἑλληνικὰ ἀλλὰ νὰ μὴν εἶναι μὲ τοὺς Ἕλληνες”. Ὁ ἀγαπημένος λοιπὸν τῆς παγκόσμιας τραπεζοπιστωτικῆς ὀλιγαρχίας, θὰ εἶναι σύμφωνα μὲ τὶς “διαρροές”, ὁ “πρωθυπουργὸς” αὐτοῦ τοῦ μορφώματος ποὺ κατασκεύασαν καὶ ἐπέβαλαν μὲ πραξικοπηματικὸ τρόπο οἱ ντόπιοι καὶ οἱ ξένοι ὑπηρέτες τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Ὁ κ. Παπαδῆμος ἐκτὸς ἀπὸ μεγάλο-στέλεχος τοῦ τραπεζοπιστωτικοῦ συστήματος, εἶναι ὀπαδὸς τῆς προτεσταντικῆς αἵρεσης τῶν “Εὐαγγελικῶν”, καὶ μέλος τῆς πιὸ “σκληρῆς” ὀργάνωσης ποὺ ἐλέγχει τὸ “ἵδρυμα Ροκφέλερ”, τῆς περίφημης “Trilateral Commission”.

Σύσσωμο τὸ μπλὸκ τῶν ἀστικῶν δυνάμεων λοιπὸν τοποθετεῖ στὸ τιμόνι τῆς χώρας ἕναν ἄνθρωπο ποὺ μὲ καμία διαδικασία δὲν ἔχει ἐπιλέξει ὁ ἑλληνικὸς λαός. Κι αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι τυχαῖος. Εἶναι μέλος τοῦ λόμπι ποὺ ὀνομάζεται Trilateral Commission. Πρόκειται γιὰ ὀργανισμὸ ποὺ ἔφτιαξαν στὴ δεκαετία τοῦ ᾽70 ἐκπρόσωποι πολυεθνικῶν ἑταιρειῶν ἀπὸ τὶς τρεῖς ἰσχυρότερες τότε… περιοχὲς τοῦ πλανήτη (ΗΠΑ, Δ. Εὐρώπη, Ἰαπωνία) καὶ εἶχε ὡς ρητὸ στόχο τὸν περιορισμὸ τῶν δημοκρατικῶν κατακτήσεων τῶν λαῶν καὶ τὴν αὔξηση τῆς ἐξουσίας τῶν ἑταιρειῶν αὐτῶν.

by Siglitiki στο christian-vivliografia

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...