ΜΠΑΤΜΑΝ... ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ.

  Ενας από τους πλέον αγαπημένους  ήρωες της τηλεοράσεως στο εξωτερικό και ένα από τα αγαπημένα θεάματα που προβάλλονται είναι ο Μπάτμαν και οι περιπέτειές του.Και τώρα τι είναι αυτός ο Μπάτμαν;Είναι ένας νέος άνδρας με μεγάλη δύναμη και συμπαθέστατος.Φέρει πολυ σφικτή στολή,που κάνει να φαίνονται οι μυς του.Στο πρόσωπό του φέρει μια μάσκα και στο κεφάλι δύο συμπαθέστατα...κέρατα!Ο Κύριος Μπάτμαν φέρει στο στήθος του μια απεικόνιση σατανικών πτερυγίων,και παρ'όλο που ο ίδιος δεν έχει φτερά ,μπορεί να πετά μια χαρά,χάρις σε μία πελερίνα [μαύρη κι αυτή]που φέρει μονίμως.Εν ολίγοις ο Μπάτμαν είναι ο ''έξω από εδώ" σε σύγχρονη έκδοση.Ο Μπάτμαν πότε κυνηγά γκάγκστερς ,πότε διασώζει ανθρώπους που κινδυνεύουν,πότε πέφτει από τον 135ο όροφο ενός ουρανοξύστη.Έτσι ο Μπάτμαν έγινε σήμερα ο φύλακας Άγγελος πολλών Αμερικάνων.Οσον αφορά τα κέρατά του,μπορεί κανείς να πει πως κι αυτά τα συνήθισε το Αμερικανικό κοινό.Τόση είναι η επιτυχία του,που εκτός από την τηλεοπτική και κινηματογραφική σειρά[η τελευταία ήταν φέτος το καλοκαίρι]κυκλοφορεί και σε εβδομαδιαία κόμικς.Οι αρμόδιοι έσπευσαν να δημιουργήσουν και ένα θηλυκό σύντροφό του με τις ίδιες ιδιότητες.Κέρατα μαύρο κολλητό κοστούμι και υπερηχητική ταχύτητα.,χάρη στην μαγική πελερίνα...που έχει το σχήμα εωσφορικών πτερύγων.

Batwoman

Aλλά όλα αυτά είναι για τους μεγάλους και τους έφηβους ,γιατί για τους μικρούς μας φίλους υπάρχει κάτι άλλο που τους προετοιμάζει όχι μόνο να μην φοβούνται τον'' έξω από δω''αλλά και να τον συμπαθούν.Ανοίξαμε τα μικρά βιβλιαράκια των κόμικς τα οποία κυκλοφορούν στην Ελλάδα και μείναμε εμβρόντητοι!Τα μικρά αυτά βιβλιαράκια διαβάζονται από παιδιά του Δημοτικού,και παρέχουν μια αριστοτεχνική προετοιμασία εδάφους για την εισαγωγή στον Πνευματισμό,τον σατανισμό,την μαγεία κλπ.Μάλιστα ο Σατανάς στα βιβλία αυτά αποκαλείται με χα'ι'δευτικά ονόματα,όπως λέμε εμείς στα παιδιά μας τον Χριστό,Χριστούλη,οι αντίπαλοί μας αποκαλούν στο βιβλίο αυτό τον δικό τους Θεό''Βελζεβούλη"!!!Είναι τόσα πολλά και αριστοτεχνικά τοποθετημένα που αν δεν πάρουμε άμεσα και δρακόντια μέτρα,τότε δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία ότι τη νέα γενιά των Ελλήνων θα την πάρει ο Βελζεβούλης!Όταν το παιδί έχει φτάσει 10-12 χρονών ήδη έχει υποστεί την σχετική επεξεργασία από τα διάφορα κόμικς.Τα γράφουμε αυτά για να τα λάβουν υπ'όψιν τους οι αρμόδιοι και οι γονείς,οι οποίοι ασφαλώς τα αγνοούν,για να προφυλάξουν τα παιδιά τους.Τα όσα γράψαμε στο παρελθόν για τον και την Μπάτμαν πρέπει να θεωρηθούν ως εντελώς αθώα.Γιατί από την εμφανισή τους και μέχρι σήμερα έχουν λανσαριστεί πολύ χειρότεροι ανταγωνιστές τους.Σήμερα ολες οι διεθνείς σειρές κόμικς έχουν άφθονη προσθήκη από διάφορα εωσφορικά πλάσματα. 

   ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ.

πηγή

Οικουμενισμός, αποπλανά, διαβρώνει Ὁ Οἰκουμενισμὸς καὶ ὁ Ἐθνομάρτυς Χρυσόστομος Σμύρνης

πηγή

  

Πολλές φορές συνέβη στήν ἱστορική πορεία τῆς Ἐκκλησίας νά παρεκκλίνουν ἄτομα, μεμονωμένα ἤ ὁμαδικά, ἀπό τήν ὀρθόδοξη ᾿Αποστολική Παράδοσι. Πολλές φορές συνέβη ἡγετικά στελέχη τῆς Ἐκκλησίας νά πέσουν σέ πλάνες καί αἱρέσεις. Πολλές φορές συνέβη νά ἐπικρατήσουν ἤ νά ἐπιβληθοῦν στήν Ἐκκλησία συνήθειες ἀλλότριες πρός τό πνεῦμα καί τό γράμμα τῶν ἁγίων καί τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Πάντοτε ὅμως τό κακό ἐπικρατοῦσε περιορισμένα  καί προσωρινά καί δέν ἀπεκλείετο ἡ ἐπάνοδος στήν ἀλήθεια καί τήν Ὀρθοδοξία. ῎Ισως αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ δοκιμασίες νά ἀποτελοῦν καί ἕνα μέρος ἀπό τό κατά παραχώρησι θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος θέλει νά δοκιμάζεται παντοιοτρόπως ἡ Ἐκκλησία του καί ἡ γνησιότης τῶν μελῶν της. ῎Ισως ἀκόμη αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ δοκιμασίες, οἱ ὁποῖες ἔχουν σχέσι μέ τήν πλάνη καί τήν ἐκτροπή ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Παράδοσι, νά εἶναι οἱ πλέον δύσκολες καί ὕπουλες, ὡς πρός τήν διάγνωσι καί ἀντιμετώπισί των ἀπό τόν λαό τοῦ Θεοῦ.

Στούς ἐσχάτους καιρούς πού ζοῦμε, συμβαίνει αὐτό τό μοναδικό γιά τήν ἱστορία καί τήν ἱστορική πορεία τῆς Ἐκκλησίας. Νά ὑπάρχη δηλαδή μία συστηματική, μεθοδευμένη καί δαιμονική προσπάθεια ἀλλοτριώσεως καί ἀπομακρύνσεως ἀπό τήν Ἀποστολική καί Ὀρθόδοξη Παράδοσι καί προσεγγίσεως στίς αἱρετικές παραδόσεις τῆς Δύσεως, τοῦ Παπισμοῦ δηλαδή καί τοῦ Προτεσταντισμοῦ. ῾Η ἔννοια τοῦ μοναδικοῦ, ἡ ὁποία προανεφέρθη, εἶναι ὅτι οἱ φορεῖς αὐτῆς τῆς προσπαθείας εἶναι κυρίως οἱ ποιμένες καί δή οἱ ἐπίσκοποι, ἡ δέ σκευωρία εἶναι τόσο ὀργανωμένη καί μελετημένη, ὥστε ἀποκλείει ἀνθρωπίνως τήν ἐπάνοδο καί ἐπανατοποθέτησι  στά Ὀρθόδοξα καί Ἀποστολικά πλαίσια τῆς ἀληθινῆς Ἐκκλησίας.

῎Ετσι λοιπόν ὁ κάθε ἐνσυνείδητος χριστιανός εὑρίσκεται πρό τοῦ διλήμματος, τοῦ νά ἀνήκη δηλαδή, ἀκολουθώντας τούς στρατωνισμένους καί προγραμματισμένους ποιμένες, σέ μία κοσμική, ἀνελεύθερη καί διαβρωμένη ἐκκλησία, ἡ ὁποία ἔχει ἀπολέσει τόν σταυρικό της χαρακτήρα καί τόν σύνδεσμό της μέ τούς ἁγίους, ἤ νά βαδίση ξέχωρα ἀπό τήν πορεία αὐτῶν τῶν ποιμένων καί αὐτῆς τῆς νοοτροπίας ἤ καλλίτερα αὐτῆς τῆς κοσμικῆς καί ἐκκοσμικευμένης ἐκκλησίας, μέ τόν σκοπό νά ἀνήκη στήν ἀληθινή ἐκκλησία τῶν ἁγίων, τῶν μαρτύρων,  τῶν Ἱ. Συνόδων καί τῶν ἱερῶν κανόνων.

῞Ολη αὐτή ἡ προσπάθεια καί ἡ μέθοδος διαβρώσεως τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί προσεγγίσεως στήν νοοτροπία τῶν αἱρετικῶν ὀνομάζεται «Οἰκουμενισμός» καί εἶναι αἵρεσις, ὡς ἐκτροπή ἀπό τό γράμμα καί τό πνεῦμα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τῶν Πατέρων. Ὁ Οἰκουμενισμός ἔχει αὐτό τό ξεχωριστό ἀπό τίς ἄλλες αἱρέσεις, τό ὅτι δηλαδή βαδίζει μακροχρονίως καί συστηματικῶς πρός ἕναν καθορισμένο σκοπό, χωρίς νά ἀποκαλύπτη ὅλο του τό πρόσωπο καί τό προσωπεῖο, καί ἔχοντας τό ἐπικάλυμμα καί τό ἐπίχρισμα τῆς ᾿Ορθοδοξίας, διά νά ἀποπλανᾶ καί ἀποκοιμίζη τούς ἀφελεῖς καί ἀστηρίκτους χριστιανούς. Βοηθοῦν δέ ἀφάνταστα τά σχέδιά του ἡ τυφλή ὑπακοή στούς ποιμένες καί ἡ ἀνεξέταστη παραδοχή ὅλων ὅσων σερβίρουν αὐτοί, εἴτε ὡς ἄτομα εἴτε ὡς  Σύνοδοι.

Τά μέχρι στιγμῆς ἐπιτεύγματα αὐτῆς τῆς δαιμονικῆς πλάνης εἶναι ὅτι κατορθώθηκε ἡ λειτουργική προσέγγισις μέ τούς αἱρετικούς, διά τῶν συμπροσευχῶν καί συνιερουργιῶν, ἡ ἀμνήστευσις τῶν πλανῶν καί αἱρέσεών των, ἡ ἀναγνώρισίς των ὡς ἀδελφῶν ἐκκλησιῶν πού ἔχουν ἔγκυρα μυστήρια, διά συνυπογραφῶν καί κοινῶν ἀποφάσεων καί ἡ ἀλλαγή τῆς ἐξ ἐνστίκτου νοοτροπίας τοῦ λαοῦ, πρός τούς αἱρετικούς, ὡς ἐχθρούς τοῦ Θεοῦ καί τῆς ἐκκλησίας, διά τῆς ἀμβλύνσεως τοῦ κριτηρίου τῆς πίστεως.

Μέσα στά πλαίσια αὐτῆς τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐντάσσεται καί ἡ δημιουργία, ἐκ μέρους τῶν Οἰκουμενιστῶν Ποιμένων, ἁγίων μή μαρτυρημένων ὑπό τοῦ Θεοῦ, μή ἐπικυρωθέντων ὑπό τῆς συνειδήσεως τοῦ λαοῦ καί μή ἐχόντων οὐδεμία σχέσι πρός τούς παλαιοτέρους ἁγίους, ὅσον ἀφορᾶ στήν πίστι των, τήν διδασκαλία των καί τήν ζωή των. Δηλαδή ἡ ἔκφρασις «νέος ἅγιος» πού προανεφέρθη, δέ σημαίνει τήν χρονική θέσι τοῦ ἁγίου στό ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά τήν ἐκ διαμέτρου ἀντίθετη πίστι καί ζωή ἀπό τούς πραγματικούς ἁγίους, καθώς ἐπίσης καί τά ἐκ διαμέτρου ἀντίθετα κριτήρια αὐτῶν, πού τόν ἀνεγνώρισαν, ἀπό τά πραγματικά κριτήρια τῶν πατέρων. Οἱ νεόκοποι αὐτοί ἅγιοι, ἀντίθετα ἀπό τούς πραγματικούς ἁγίους, ἔχουν ποικίλες σχέσεις μέ τούς αἱρετικούς, ἐκφράζονται δι' αὐτούς μέ τά καλλίτερα λόγια, καθοδηγοῦν τόν λαό σύμφωνα μέ τά «πιστεύω» των, σέ ἕνα ἄχρωμο χριστιανισμό, χωρίς σταυρό καί ἀλήθεια καί γενικῶς εἶναι μεγάφωνα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὡς ἐμποτισμένοι στό πνεῦμα του.

῞Ενας τέτοιος νεόκοπος ἅγιος, χαλκευμένος διά νά γεφυρώση τό χάσμα τῆς νοοτροπίας τῶν πραγματικῶν ἁγίων μέ τήν νοοτροπία τῶν σημερινῶν οἰκουμενιστῶν ποιμένων, εἶναι καί ὁ ᾿Εθνομάρτυς Χρυσόστομος Καλαφάτης,  μητροπολίτης  Σμύρνης. Ἀνεκηρύχθη ὡς ἅγιος ἀπό τήν Διαρκή Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τό 1992. Κατηγγέλθη κατ᾿ ἐπανάληψι  καί δημοσίως διά τοῦ τύπου, ὡς ἀνήκων στήν μασονική στοά «ΙΩΝΙΑ» καί ὡς μέγας οἰκουμενιστής καί πρωτοπόρος αὐτῆς τῆς αἱρέσεως. Δυστυχῶς, μέχρι τήν στιγμή πού γράφονται αὐτά, δέν ἔδειξαν οἱ οἰκουμενιστές ἐπίσκοποι κανένα ἐνδιαφέρον πρός ἐξέτασι τῶν στοιχείων πού κατετέθησαν διά τόν Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομο, πρᾶγμα τό ὁποῖο δείχνει τόν βαθμό τῆς διαβρώσεώς των καί τήν κυνική ἀδιαφορία των διά τήν ἀλήθεια, καθώς ἐπίσης καί τό ὅτι θέλουν νά τόν ἐπιβάλλουν ὡς ἅγιο στό λαό πρός ἐξυπηρέτησι σκοτεινῶν σκοπῶν, κατευθύνοντας μέ αὐτόν τόν τρόπο τήν ἐκκλησιαστική του συνείδησι.

Θεωρώντας ὅτι εἶναι ἄκρως ἐπικίνδυνο διά τήν σωτηρία μας καί δαιμονικό, τό νά προσκυνοῦμε καί νά τιμοῦμε ὡς ἅγιο κάποιον, ὁ ὁποῖος δέν ἔχει καμμία σχέσι μέ τούς πραγματικούς ἁγίους, οἱ ὁποῖοι εἶναι πρότυπα πρός μίμησι καί ὡς πρός τήν πίστι των καί ὡς πρός τήν ζωή των, καθώς ἐπίσης ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἡ ὁποία ἔχει τέτοιους ἁγίους εἶναι «ἐκκλησία πονηρευομένων καί συνέδριο ματαιότητος» (Ψαλμ. 25, 4,5) κατά τόν ψαλμωδό, καταθέτω ὅσα στοιχεῖα συγκέντρωσα καί τά ὁποῖα πιστοποιοῦν τήν ζωή καί τήν πίστι τοῦ Μητροπολίτου Σμύρνης Χρυσοστόμου Καλαφάτη. Ἡ προσπάθεια καί καταγραφή αὐτῶν τῶν στοιχείων σκοπό ἔχει τήν ἐνημέρωσι καί περιφρούρησι τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ὅσον ἀφορᾶ στόν Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομο  Καλαφάτη, καθώς ἐπίσης καί τήν προάσπισι τῆς ᾿Ορθοδόξου Παραδόσεως, ὅσον ἀφορᾶ στήν ἀναγνώρισι τῶν ἁγίων. Οἱ ἐλπίδες διά τήν ἀφύπνισι καί ἐπαναφορά ἐκ τῆς πλάνης, ὅσων ταυτίζονται μέ τήν πίστι καί τήν ζωή τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης, καθώς ἐπίσης καί ὅσων τόν ἀνεγνώρισαν ὡς ἅγιο, εἶναι ἀπό ἐλάχιστες ἕως ἀνύπαρκτες. Καί τοῦτο διότι πιστεύω ὅτι ἡ παρουσίασις τῆς ἀληθείας ματαιώνει τά σχέδια τῶν οἰκουμενιστῶν καί τούς ἀπομακρύνει ἀπό τό ποθητό τέρμα των, δηλαδή τήν τέλεια ἕνωσι καί συνύπαρξι σέ ἐκκλησιαστικό ἐπίπεδο μέ ὅλους τούς αἱρετικούς. ῞Οπως λοιπόν ἐπί τόσα ἔτη οἱ Εὐρωπαῖοι μᾶς κάνουν πλύσι ἐγκεφάλου λέγοντάς μας ὅτι διά νά ἐνταχθοῦμε στήν Εὐρωπαϊκή ῞Ενωσι, πρέπει νά μάθωμε νά σκεπτώμεθα καί νά ἐνεργοῦμε εὐρωπαϊκά ὅσον ἀφορᾶ στήν πατρίδα μας,τά ἤθη καί τά ἔθιμά μας, τήν γλῶσσα μας, τά σύνορά μας, τήν ὁμοιογένειά μας, τήν πίστι μας κλπ., ἔτσι καί ὁ οἰκουμενισμός ἐπί δεκαετίες τώρα μᾶς κάνει πλύσι ἐγκεφάλου λέγοντάς μας ὅτι πρέπει νά ἐγκαταλείψωμε τά εὐσεβιστικά στεγανά τοῦ παρελθόντος καί  τήν ἀπαρχιωμένη νοοτροπία τῶν ἁγίων, ὅσον ἀφορᾶ στούς αἱρετικούς, στήν Ἐκκλησία, στήν ἀλήθεια, στό σταυρικό εὐαγγέλιο κλπ. καί νά ἐγκολπωθοῦμε τίς σύγχρονες καί μοντέρνες ἰδέες τῶν νέων ἁγίων, τῶν νέων πατέρων καί τῶν νέων Συνόδων ὅσον ἀφορᾶ σ' αὐτά τά θέματα. ῎Ετσι λοιπόν ὁ οἰκουμενισμός ἔρχεται ἀρωγός τῆς νέας εὐρωπαϊκῆς νοοτροπίας καί οἱ νεόκοποι ἅγιοι καί σύνοδοι ἀναδεικνύονται οἱ θεωρητικοί του ἰδεολόγοι καί ἡ βιτρίνα στά μάτια τοῦ λαοῦ.

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ λαός μας σήμερα ἀρέσκεται στό νά μελετᾶ εὔκολα καί εὐχάριστα πράγματα, δηλαδή διηγήσεις πατέρων, περιγραφές, βιογραφικές ἐξιστορήσεις κλπ., δέν τόν εὐχαριστοῦν ὅμως καθόλου θέματα πού ἔχουν σχέσι μέ δογματικές ἀποκλίσεις, παραποιήσεις τῆς ἀληθείας, σύγχρονες πλάνες καί αἱρέσεις, ἀγῶνες ἐναντίον τοῦ κακοῦ καί ἄλλα παρόμοια καί ἀποφεύγει συστηματικά ἀκόμη καί τή μελέτη πρός ἐνημέρωσι. Αὐτά ὅμως τά θέματα πού ἀποφεύγει εἶναι τά βασικώτερα μέ τά ὁποῖα πρέπει νά ἀσχοληθῆ, διότι αὐτά προφυλάσσουν καί προασπίζουν τήν ἀλήθεια, ἄνευ τῆς ὁποίας ἡ ἐκκλησία αὐτομάτως καταπίπτει ἀπό σῶμα Χριστοῦ σέ συναγωγή τοῦ σατανᾶ. Ἄς εἶναι λοιπόν ὁδηγός στήν παρουσίασι αὐτῶν τῶν στοιχείων, τά λόγια τοῦ Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, οἱ δέ ἀναγνῶστες ἄς τοποθετηθοῦν ἀναλόγως τῶν καιρῶν καί τῶν περιστάσεων:

«Καί γάρ οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσί καί οἱ μή τῆς ἀληθείας ὄντες, οὐδέ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίας εἰσί, καί τοσοῦτο μᾶλλον, ὅσον ἄν καί σφῶν αὐτῶν καταψεύδοιντο, ποιμένας καί ἀρχιποιμένας ἑαυτούς καλοῦντες καί ὑπ᾿ ἀλλήλων καλούμενοι μηδέ γάρ προσώποις τόν χριστιανισμόν, ἀλλ᾿ ἀληθείᾳ καί ἀκριβείᾳ πίστεως χαρακτηρίζεσθαι μεμυήμεθα» (Γρηγορίου Παλαμᾶ, ΕΠΕ  3,  608 σελ.)

(Ἀπό τό βιβλίο τοῦ π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ, Ὁ Ἐθνομάρτυς Χρυσόστομος Σμύρνης καί ἡ παράνομη κατάταξίς του στὴ χορεία τῶν Ἁγίων, Πρόλογος)

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΜΙΧΑΙΑ.

Ο προφήτης Μιχαίας έζησε στην Ιερουσαλήμ το 748 – 696 π.Χ., επί των βασιλέων Ιωάθαμ, Άχαζ και Εζεκίου. Ανήκε στη φυλή του Ιούδα και γεννήθηκε στη Μορασθή, γι” αυτό και ονομάσθηκε και Μορασθίτης.
Ο Μιχαίας, σχεδόν σύγχρονος με τον προφήτη Ησαΐα, είναι έκτος από τους μικρούς λεγόμενους προφήτες. Η προφητεία του αποτελείται από επτά κεφάλαια. Στα πρώτα τρία, προαναγγέλλει την καταστροφή της Σαμάρειας.       Τι προφητεύει λοιπόν ο Μιχαίας;''Αυτά λέει ο Κύριος εναντίον αυτών που παραπλανούν τον λαό μου[των ψευδοπροφητών]που δαγκώνουν τον λαό μου με τα δόντια τους και που τάχα κηρύσουν ειρήνη,αν όμως δεν παραδοθεί στο στόμα τους[ο λαός μου]απειλούν να ξεκινήσουν ιερό πόλεμο εναντίον του,γι αυτό και θα έρθει νύχτα από τα ψευδοπροφητικά τους οράματα και σκοτάδι θα απλωθεί από την μαντεία τους.Ο ήλιος όμως θα δύσει για τους ψευδοπροφήτες και θα σκοτινιάσει γι αυτούς η ημέρα.Θα καταντροπιαστούν αυτοί που δήθεν βλέπουν οράματα και θα γελάσουν όλοι εναντίον των μάντεων.[Μιχ3,5-7.]Σας τα εξιστορώ όλα αυτά πριν να γίνουν για να γνωρίσετε την αναταραχή και την οδύνη που θα επικρατήσει κατά τους έσχατους καιρούς.Πως θα συμπεριφέρονται μεταξύ τους οι ανθρωποί ,τις διαμάχες,το μίσος,τον φθόνο,την αμέλεια των ποιμένων για τα πρόβατα και την ανυπακοή του λαού  προς τους ιερείς.Όλοι οι άνθρωποι θα θέλουν να γίνεται το δικό τους θέλημα.Τα παιδιά θα ασεβούν και θα χτυπούν τους γονείς τους,η σύζυγος θα παραδώσει τον άνδρα της να θανατωθεί και ο άνδρας θα πάει την γυναίκα του στο Δικαστήριο ως ένοχη.Οι Δεσπότες σαν απάνθρωποι αφέντες θα βασανίζουν τους δούλους και οι δούλοι βθα επιδείξουν ανυπακοή  προς τους Δεσπότες.Κανείς δεν θα λυπάται την ομορφιά του νέου και δεν θα σέβεται τον ασπρομάλλη γέροντα.Θα καταστρέφονται παντού οι εκκλησίες  και οι Ιεροί Ναοί θα καταντήσουν σαν σπίτια.Θα καταφρονηθούν οι Αγίες Γραφές και παντού θα τραγουδιούνται τραγούδια του εχθρού.Θα γεμίσει η γη από πόρνους,μοιχούς και επίορκους.Και σε όλα αυτά θα προστεθούν οι μαγείες ,τα γητεύματα και οι μαντείες.Από αυτούς που θα θεωρούνται Χριστιανοί θα βγουν τότε Ψευδαπόστολοι,ψευδοπροφήτες,άνθρωποι κακοί,πλάνοι,κακοποιοί που θα λένε ψέμματα ο ένας εναντίον του άλλου,πόρνοι,μοιχοί,κλέφτες,πλεονέκτες,επίορκοι,συκοφάντες και θα μισούνται φοβερά αναμεταξύ τους.Οι ποιμένες θα γίνουν σαν τους λύκους,οι ιερείς θα εγκολπωθούν το ψέμμα οι μοναχοί θα ποθήσουν τα κοσμικά,οι πλούσιοι θα ντυθούν την ασπλαχνία,οι άρχοντες δεν θα βοηθούν τους φτωχούς,οι κυβερνήτες θα χάσουν την ανθρωπιά τους και οι δικαστές τυφλωμένοι από τα δώρα θα αδικούν τον δίκαιο και θα δικαιώνουν τον άδικο.Γιατί όμως να μιλώ μόνο για τους ανθρώπους;Αφού και τα ίδια τα στοιχεία της φύσης θα ξεφύγουν από την τάξη τους.Έτσι θα γίνονται σεισμοί σε κάθε πόλη,θα πέσουν ασθένειες και επιδημίες σ'ολόκληρη τη χώρα,ισχυρές βροντές και τρομερές ατραπές θα καίνε σπίτια και χωράφια.Καταιγίδες θα ταράζουν συθέμελα,με τρομερή σφοδρότητα,στεριά και θάλασσα.Η γη θα σταματήσει να καρποφορεί και από την θάλασσα θα ακούγεται τρομερή βοή.Ολα αυτά θα ξεσηκώσουν μεγάλη αναταραχή στις ψυχές των ανθρώπων και θα προκαλέσουν τον χαμό πολλών.Θα ακολουθήσουν σημεία στον ήλιο,σημεία στην Σελήνη,τ'άστρα θα ξεφύγουν από την τροχιά τους.Θα γίνουν θλίψεις εθνών,θα φυσούν μολυσμένοι άνεμοι,θα πέφτει στην γη χαλάζι σαν βολίδα,θα ταραχτεί η εποχή του χειμώνα[εδώυπαινίσσεται ότι θα ταραχτεί η ισσοροπία των τεσσάρων εποχών του χρόνου]θα συμβούν διάφοροι παγετοί,καθώς και ανυπόφοροι καύσωνες,θα ξεσπούν αιφνιδιαστικά κεραυνοί και περίεργες πυρκαγιές.Πρώτος λοιπόν ο απόστολος Πέτρος μας δίδαξε πως αυτά πρώτα να γνωρίζετε παιδιά μου,πως θα έρθουν στους έσχατους καιρούς που θα ζουν σύμφωνα με τις επιθυμίες τους,[Πετρ 3,3]αλλά αναμεσά σας θα παρουσιαστούν ψευδοδιδάσκαλοι που θα φέρουν καταστρεπτικές αιρέσεις.[Πετρ.2,1.]

πηγή

ΕΚΤΑΚΤΟ: ΚΩΔΙΚΟΣ ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ… Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΑΛΛΟΥ.

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΜΑΥΡΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΜΑΖΕΥΟΝΤΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ… Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ… ΘΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΘΕΙ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΩΣ ΑΠΩΛΕΙΑ… ΘΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΟΥΝ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΩΣ ΤΙΜΗΤΕΣ…

Κι όπως όλα δείχνουν, η μεθοδευόμενη υπερσυσσώρευση φορτίου σύγκρουσης στην ευρύτερη περιοχή, ούτε τυχαία μπορεί να θεωρηθεί, ούτε τυχαίος είναι και ο χρόνος που επελέγη για την εκδήλωσή και την περεταίρω κλιμάκωσή της.

Στα ρεπορτάζ που …κυκλοφορούν, αυτό που συνήθως συναντά κανείς είναι την «πιασάρικη» και συνομωσιολογική version του προβλήματος. Ωστόσο πίσω από αυτήν, αυτό που κρύβεται, δεν είναι η πραγματική ανησυχία για τις εξελίξεις και τα τεκταινόμενα στην περιοχή.

Αυτό που επιμελώς ενσωματώνεται σ αυτού του είδους την «πιασάρικη» αρθρογραφία, είναι ένας πρόστυχος καημός αλλά και μια δόλια επικοινωνιακή χορογραφία, μέσα από την οποία επιδιώκεται η σταδιακή εξοικείωση της κοινωνίας μας με το αναπόφευκτο των πολεμικών – επιχειρησιακών εξελίξεων, και μέχρι εκεί...

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ???

Για τις εξελίξεις στο Αιγαίο, υπάρχουν τρία αδιαμφισβήτητα δεδομένα – παράγοντες, που βάζουν ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στο χαρακτήρα και τη δρομολογούμενη κατεύθυνση αυτών των εξελίξεων.

Ο πρώτος είναι: Οι διαχρονικές γεωστρατηγικές βλέψεις της Τουρκίας που και μεθοδικά οργανώνονται και συστηματική όσο και κλιμακούμενης θρασύτητας είναι η ποικιλότροπη εκδήλωσή τους.

Ο δεύτερος σχετίζεται: Με ευρύτερους οικονομικούς και γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς, που υπερβαίνουν τα όρια των Ελληνοτουρκικών αντιπαραθέσεων και τοποθετούν το Αιγαίο στο κάδρο των επιχειρησιακών σχεδιασμών των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων.

Ο τρίτος αφορά: Στη διαχρονική ενδοτικότητα των Ελληνικών κυβερνήσεων, που διαχειρίζεται τα ζητήματα της εθνικής κυριαρχίας, όχι μονάχα φοβικά, αλλά και με απροκάλυπτη δουλικότητα, μέσα από την οποία ουδέποτε αμφισβητήθηκαν εμπράκτως οι προαναφερθέντες γεωστρατηγικοί σχεδιασμοί, και φυσικά ουδέποτε καταδείχτηκε η αδιαπραγμάτευτη αποφασιστικότητα στην υπεράσπιση του αυτονόητου σ αυτόν τον τόπο.

ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ???

Φυσικά οι προκλήσεις, οι εντάσεις, αλλά και οι ανεξέλεγκτες δολοφονικές δράσεις των σαλταδόρων της Τουρκιάς, ουδέποτε εξέλειπαν από τον ουρανό και τη θάλασσα του Αιγαίου.

Θα ήταν ωστόσο επικίνδυνη παράλειψη να μην επισημάνουμε, ότι τη διετία της πιο ντροπιαστικής κυβέρνησης του τόπου υπό τον ανεκδιήγητο ΓΑΠ, και μάλιστα σε συνθήκες «οικονομικής κατάρρευσης» της χώρας, οι τούρκοι επέδειξαν εγκράτεια και σχετική σύνεση σε σχέση με όλη την προηγούμενη περίοδο, περιοριζόμενοι στο να κάνουν αισθητή την παρουσία τους και να υπενθυμίζουν τις βουλιμικές διαθέσεις τους για την ευρύτερη περιοχή.

Με αυτή την επισήμανση φυσικά και δεν υπονοούμε πως η ανάδειξη του αντεθνικού δωσιλογισμού απετέλεσε εγγύηση για το αδιαφιλονίκητο στα εθνικά σύνορα της χώρας.

Τη χρησιμοποιούμε για να καταδείξουμε πως η επικίνδυνη αθλιότητα της «μυστικής διπλωματίας» (της οποίας ο φάκελος θα πρέπει οπωσδήποτε να ανοιχτεί άμεσα), λειτούργησε σαν πρώτης τάξεως στρατηγική παραλλαγή για να ναρκοθετείται ανεμπόδιστα το μαλακό υπογάστριο της εθνικής επικράτειας.

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΓΕΥΤΟΥΜΕ ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΑ…

Όχι γιατί τώρα οι άσπονδοι φίλοι μας πληροφορήθηκαν τη βόμβα του πλούτου που παραμένει επιμελώς κρυμμένη στα βάθη της Ελληνικής θάλασσας. Θα ήταν αφελέστατος ένας τέτοιος ισχυρισμός.

Όχι γιατί ξαφνικά οι άσπονδοι φίλοι μας αποφάσισαν να «τσαμπουκαλευτούν» μετά τη διετή σχετική τους επιχειρησιακή νιρβάνα. Και αυτός ο ισχυρισμός θα ήταν αφελέστατος και ούτε καν μια πρόχειρη ιστορική αναδρομή δε θα μας επιτρέψει να καταφύγουμε σ αυτόν τον ισχυρισμό για αποκούμπι.

Οι λόγοι που η Τουρκία «αποφασίζει» τώρα να ξαναμπεί δυναμικά στο παιχνίδι της αντιπαράθεσης και της υπερθέρμανσης του Αιγαίου είναι τρείς:

1. Η δωσίλογη πολιτική ηγεσία το Αιγαίο το παρέδωσε (μαζί με τα ψάρια του και τον ενεργειακό του πλούτο), μέσα από τις ταπεινωτικές συμφωνίες που υπέγραψε με το σουλτανάτο της ξένης κατοχής. Και αυτός ο όρος της συμφωνίας, ήρθε η ώρα να εκπληρωθεί στο ταμείο της ντροπής από τους θλιβερούς εγγυητές του.

2.Η Τουρκία είναι το χρήσιμο εργαλείο που θα κληθεί να χρυσώσει το χάπι της παράδοσης. Μπαίνει στο παιχνίδι γιατί αυτό που θα επιχειρηθεί την επόμενη περίοδο, είναι η παράδοση του Αιγαίου να εμφανιστεί ως απώλεια, και οι Εφιάλτες ως υπερασπιστές της εδαφικής μας ακεραιότητας.

3.Οι πολιτικές εξελίξεις έρχονται να επιταχύνουν τους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς. Ο δικομματισμός κατακρημνίζεται. Η λαϊκή αντίσταση ενδέχεται να είναι απρόβλεπτη ως προς το εύρος και τις μορφές που θα υιοθετήσει. Οι πολιτικές ανατροπές δεν αποκλείεται να είναι και γοργές και ανεξέλεγκτες. Το να ξεσπάσει κοντολογίς ένα ντόμινο στην Ευρώπη, ως σενάριο είναι περισσότερο πιθανό παρά ποτέ.

Οι εκλογές στην Ελλάδα δεν είναι καθόλου βέβαιο τι θα αναδείξουν την επόμενη μέρα. Και μαζί μ αυτές δεν είναι καθόλου βέβαια και η «βιωσιμότητα» του μετεκλογικού σκηνικού.

ΤΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΧΤΥΠΗΜΑ…

Όλα δείχνουν πως η ώρα για το αποφασιστικό χτύπημα έχει φτάσει. Οι συμμορίες που εγκατέστησαν στη χώρα μας οι Εφιάλτες και οι δωσίλογοι, αυτό για το οποίο ενδιαφέρονται είναι να αρπάξουν τον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΛΟΥΤΟ. Το πραγματικό τους πρόβλημα, δεν είναι ο ΨΕΥΤΙΚΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ που μας δάνεισαν για να μας βάλουν στο χέρι, αλλά η αρπαγή του ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ.

Τον ψεύτικο πλούτο τον κόβουν οι μηχανές τους και όταν κρίνουν πως χρειάζονται το «προϊόν» θα τις βάλουν μπροστά και θα τον παράγουν.

Τον πραγματικό πλούτο, δε τον κόβουν οι μηχανές. Τον κλέβουν από τις κατακτημένες πατρίδες. Και δυστυχώς η πατρίδα μας, είναι στο επίκεντρο αυτού του μεγάλου πλιάτσικου που όλα δείχνουν πως θα είναι και αιματοβαμμένο.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ…

Να γιατί η «ξαφνική» επιχειρησιακή αφύπνιση της Τουρκίας, δεν είναι καθόλου τυχαία.

Πρόκειται για μια αφύπνιση που θα χρησιμοποιηθεί και για καταλυτική παρέμβαση στις πολιτικές εξελίξεις, αλλά κυρίως ως εργαλείο υλοποίησης των συμφωνιών της ντροπής.

Θα βάψουν το βρωμερό χέρι τους στο αίμα ηρώων για να εμφανίσουν την παράδοση ως απώλεια και τους Εφιάλτες ως τιμητές.

Το παιχνίδι είναι βρώμικο και είναι πρόστυχα στημένο.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ο εγγυητής αλλά ένας επικίνδυνος πολιορκητικός κριός που θα απειλήσει σοβαρά με διαμελισμό την Ελλάδα.

Οι δρόμοι της ενέργειας είναι παντού βαμμένοι με αίμα και με θάνατο, και η πατρίδα μας δε θα αφεθεί να αποτελέσει εξαίρεση από αυτόν τον κανόνα.

Οι ένοπλες δυνάμεις οφείλουν να επαγρυπνούν πραγματικά.

Το ίδιο οφείλει να κάνει και ο λαός μας.

Τα πολιτικά κόμματα που αντιλαμβάνονται αυτόν τον κίνδυνο, έχουν υποχρέωση να αποκαλύψουν τον επικίνδυνο σχεδιασμό.

Οι υπεύθυνοι αυτής της τραγωδίας πρέπει να συλληφθούν και να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Όσο αυτό δε συμβαίνει, θα λειτουργούν αντικειμενικά σαν Δούρειος ίππος σε βάρος του Ελληνισμού και της πατρίδας μας.

Έχουν βουτήξει τα χέρια τους στη βρωμιά και στην ταπείνωση. Δε θα διστάσουν να τα βουτήξουν και στο αίμα για να πετύχει το πιο άθλιο σχέδιο που επινοήθηκε ποτέ σε βάρος μιας χώρας.

Η Ελληνική κοινωνία οφείλει να μη τους πιστέψει. Οφείλει να τους τσακίσει πολιτικά σ αυτές τις εκλογές, να τους αφανίσει από τον πολιτικό χάρτη, και να ανοίξει διάπλατα το δρόμο για την πραγματικά παραδειγματική τους τιμωρία.

πηγή

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥ ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 4 Νοεμβρίου, ημέρα μνήμης του Οσίου και Μέγα Ιωαννικίου, του εν Ολύμπω, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Όσιος Ιωαννίκιος γεννήθηκε στη Βιθυνία το 740 μ.Χ. Τον πατέρα του έλεγαν Μυριτρίκη και τη μητέρα του Αναστασώ.Και οι δύο ήταν ευσεβείς γονείς και παιδαγώγησαν το γιο τους σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου. Όταν ο Ιωαννίκιος στρατεύτηκε, αυτοκράτορας ήταν ο τραχύς εικονομάχος Κωνσταντίνος ο Ε'.

Ο Κωνσταντίνος ο Ε', διέπρεψε στους αγώνες του κατά των Βουλγάρων και είχε μεγάλη εκτίμηση από τους στρατιώτες του. Η ψυχολογία που καλλιεργήθηκε στα πεδία των μαχών,παρέσυρε τον Ιωαννίκιο και στο θρησκευτικό έδαφος, με αποτέλεσμα να γίνει εικονομάχος, σαν τον αυτοκράτορα.

Όταν, όμως, απολύθηκε από τις τάξεις του στρατού, δεν άργησε να καταλάβει την πλάνη του και σε τι μεγάλα σφάλματα τον είχε οδηγήσει αυτή. Μετανόησε ειλικρινά και εξομολογήθηκε το ολίσθημα του. Αφού καταρτίσθηκε ανάλογα, έγινε μοναχός στον Όλυμπο και πέθανε 94 χρονών στη Μονή Αντιδίου, διδάσκοντας στον κόσμο την Ορθοδοξία.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Tην επίγειον δόξαν, πάτερ, κατέλειπες καταυγασθείς τη ελλάμψει της επινοίας Θεού, όθεν έφανας εν γη ως άστρον άδυτον, θείας φωνής γαρ ως Μωσής μυστικώς αξιωθείς, ισάγγελος ανεδείχθης και δωρημάτων ταμείον, Ιωαννίκιε μακάριε.


Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

Με πληρ. από τον Ορθόδοξο Συναξαριστή 

ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ

Τῌ Δ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν, Ἰωαννικίου τοῦ Μεγάλου, 
καὶ τῶν ἁγίων Ἱερομαρτύρων, Νικάνδρου, Ἐπισκόπου Μύρων, 
καὶ Ἑρμαίου Πρεσβυτέρου.

Τῇ Δ' τοῦ αὐτοῦ μηνός, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἰωαννικίου
 τοῦ μεγάλου, 
τοῦ ἐν τῷ Ὀλύμπῳ.

Τὸν Ἰωαννίκιον ἐκ γῆς λαμβάνει
Ὁ τῷ λόγῳ γῆν τοῦ Θεοῦ πήξας Λόγος.
Σῆμά σοι ἔν γε τετάρτῃ Ἰωαννίκιε χεῦσαν.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων Ἱερομαρτύρων, Νικάνδρου
 Ἐπισκόπου Μύρων, καὶ Ἑρμαίου Πρεσβυτέρου, χειροτονηθέντων
 παρὰ τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Τίτου.

Χριστὸν ποθοῦντας ζῶντας Μάρτυρας δύω,
Καὶ ζῶντας ἐνθάπτουσι πικρῶς τῷ τάφῳ.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Πορφυρίου.

Ὁ Πορφύριος εὐστόλιστος ἐκ ξίφους,
Λαμπρὰν στολισθεὶς πορφύραν ἐξ αἱμάτων.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Διήγησις εἰς τὸν θρῆνον τοῦ Προφήτου Ἱερεμίου 
περὶ τῆς Ἱερουσαλήμ, καὶ εἰς τὴν ἅλωσιν ταύτης, καὶ περὶ τῆς ἐκστάσεως Ἀβιμέλεχ.

Μνήμη τοῦ ἁγίου καὶ εὐσεβάστου βασιλέως, Ἰωάννου τοῦ Βατάτζη, 
τοῦ καὶ Ἐλεήμονος ἐπικληθέντος.

Ταῖς τῶν Ἁγίων σου πρεσβείαις, ὁ Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Συναξαριστής της 4ης Νοεμβρίου

Ιωαννικίου του Μεγάλου, Νικάνδρου και Ερμαίου, Πορφυρίου του Μίμου, Ιωάννου Βατατζή, Βιταλίου του Δούλου, Αβιμέλεχ Δικαίου, Γεωργίου Καρσλίδη Ὁσίου.

Ὁ Ὅσιος Ἰωαννίκιος ὁ Μέγας ὁ ἐν Ὀλύμπῳ Γεννήθηκε στὴ Βιθυνία τὸ 740 μ.Χ. Τὸν πατέρα του ἔλεγαν Μυριτρίκη καὶ τὴν μητέρα του Ἀναστασῶ. Καὶ οἱ δυὸ ἦταν εὐσεβεῖς γονεῖς καὶ παιδαγώγησαν τὸν γιό τους σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ Εὐαγγελίου.

Ὅταν ὁ Ἰωαννίκιος στρατεύτηκε, αὐτοκράτορας ἦταν ὁ τραχὺς εἰκονομάχος Κωνσταντῖνος ὁ Ε’.

Αὐτὸς διέπρεψε στοὺς ἀγῶνες του κατὰ τῶν Βουλγάρων καὶ εἶχε μεγάλη ἐκτίμηση ἀπὸ τοὺς στρατιῶτες του. Ἡ ψυχολογία ποὺ καλλιεργήθηκε στὰ πεδία τῶν μαχῶν, παρέσυρε τὸν Ἰωαννίκιο καὶ στὸ θρησκευτικὸ ἔδαφος, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ γίνει εἰκονομάχος, σὰν τὸν αὐτοκράτορα.

Ὅταν, ὅμως, ἀπολύθηκε ἀπὸ τὶς τάξεις τοῦ στρατοῦ, δὲν ἄργησε νὰ καταλάβει τὴν πλάνη του καὶ σὲ τί μεγάλα σφάλματα τὸν εἶχε ὁδηγήσει αὐτή. Τί νὰ κάνει ὅμως; Μὰ τί ἄλλο. Νὰ μετανοήσει καὶ νὰ ἐπανέλθει στὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία ποὺ τοῦ πρόσφεραν οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς του.

Ἀμέσως, μάλιστα, ᾖλθε στὴ σκέψη τοῦ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ: «Μνημόνευε οὒν πόθεν πέπτωκας, καὶ μετανόησαν καὶ τὰ πρῶτα ἔργα ποίησον». Θυμήσου, δηλαδή, ἀπὸ ποιὸ ἠθικὸ ὕψος ἔχεις πέσει καὶ μετανόησε καὶ κᾶμε πάλι τὰ ἔργα τῆς πρώτης ἀγάπης σου.

Καὶ ὁ Ἰωαννίκιος μετανόησε εἰλικρινά. Ἐξομολογήθηκε τὸ ὀλίσθημά του, καταρτίσθηκε ἀνάλογα, ἔγινε μοναχὸς στὸν Ὄλυμπο καὶ πέθανε 94 χρονῶν στὴ Μονὴ Ἀντιδίου, διδάσκοντας στὸν κόσμο τὴν Ὀρθοδοξία.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τὴν ἐπίγειον δόξαν Πάτερ κατέλιπες, καταυγασθεὶς τῇ ἐλλάμψει τῆς ἐπιπνοίας Θεοῦ, ὅθεν ἔφανας ἐν γῇ ὡς ἄστρον ἄδυτον· θείας φωνῆς γὰρ ὡς Μωσῆς, μυστικῶς ἀξιωθείς, ἰσάγγελος ἀνεδείχθης, καὶ δωρημάτων ταμεῖον, Ἰωαννίκιε μακάριε.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.

Ἐν τῇ μνήμῃ σήμερον, τῇ ἱερᾷ σου, συνελθόντες ἅπαντες, ἐκδυσωποῦμεν οἱ πιστοί, Ἰωαννίκιε Ὅσιε, παρὰ Κυρίου, εὑρεῖν ἡμᾶς ἔλεος.

Μεγαλυνάριον.

Χαίροις τῶν Ὁσίων ἡ καλλονή, καὶ τοῦ Παρακλήτου, ἐνδιαίτημα χρυσαυγές· χαίροις ἀθανάτου, ζωῆς λειμὼν εὐώδης, τὴν Ἐκκλησίαν τέρπων Ἰωννίκιε.

Οἱ Ἅγιοι Νίκανδρος καὶ Ἑρμαῖος 

Οἱ Ἅγιοι Νίκανδρος καὶ Ἑρμαῖος ἦταν μαθητὲς τοῦ Ἀποστόλου Τίτου, τοῦ τόσο ἀγαπητοῦ συνεργάτη τοῦ Ἀποστόλου Παύλου.

Κήρυτταν τὸ Εὐαγγέλιο μὲ περίσσιο ζῆλο καὶ ἀφοσίωση. Μὲ τὸ κήρυγμά τους πολλοὶ εἰδωλολάτρες πίστεψαν τὴν μία ἀληθινὴ πίστη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ καταγγέλθηκαν στὸν ἄρχοντα τῆς πόλης, τὸν Λιβάνιο. Παρουσιάστηκαν ὑπὸ τῆς βίας μπροστά του καὶ διακήρυξαν τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου.

Ὁ Λιβάνιος ἐξοργισμένος διέταξε τὸν βασανισμό τους. Συγκεκριμένα διέταξε νὰ τοὺς ξεσκίσουν τὶς σάρκες τους, ὅμως μὲ τὴν βοήθεια τῆς Θείας Χάρης οἱ Ἅγιοι θεραπεύτηκαν. Τὸ θαῦμα αὐτὸ ἀντὶ νὰ συνετίσει τὸν ἄρχοντα, τὸν θύμωσε περισσότερο. Ἔτσι διέταξε τὸ βασανισμό τους μὲ πυρὰ καὶ τὸν ἐνταφιασμό τους καθὼς ἦταν ζωντανοὶ ἀκόμα.

Μὲ αὐτὸ τὸ μαρτυρικὸ τρόπο παρέδωσαν τὸ πνεῦμά τους στὸν Κύριο.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Γνῶσιν ἔνθεον, καρποφόρησας, ὡς ὁμότροπος, τῶν Ἀποστόλων, ἐν ἱερεῦσι πιστὸς ἐχρημάτισας· καὶ μαρτυρίου τοῖς σκάμμασι Νίκανδρε, συγκοινωνὸν τὸν Ἑρμαῖον ἐκέκτησο· μεθ’ οὗ πρέσβευε, Κυρίῳ τῷ σὲ δοξάσαντι, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.

Τῶν ψυχῶν τὴν ἄρουραν, γεηπονοῦντες τῷ λόγῳ, μυστικῶς ἠνέγκατε, Χριστῷ ἀθλήσεως στάχυν· Τίτῳ γάρ, τῷ θεηγόρῳ μεθητευθέντες, ὤφθητε, διδασκαλίας θεῖα πυξία, Νίκανδρε Ἱερομάρτυς, σὺν τῷ Ἑρμαίῳ λαμπρῶς ἀθλήσαντες.

Μεγαλυνάριον.

Χάριν εἰληφότες τὴν θεουργόν, ταῖς χερσὶ τοῦ Τίτου, τὸν τῆς χάριτος φωτισμόν, τοῖς ἐσκοτισμένοις, πυρσεύετε τῷ λόγῳ, Νίκανδρε καὶ Ἑρμαῖε, Ἱερομάρτυρες.

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ὁ Μῖμος 

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἔζησε τὸν 3ο μ.Χ. αἰῶνα στὰ χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Αὐρηλιανοῦ. Καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἔφεσο τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ ἀπὸ μικρὴ ἡλικία εἶχε ἀνατραφεῖ μὲ τοὺς μίμους στὰ θέατρα. Ἐξασκώντας τὴν τέχνη τοῦ μίμου συχνὰ κορόιδευε τὶς χριστιανικὲς συνήθειες καὶ τελετουργίες.

Ἀλλὰ ἡ Θεία ἐπέμβαση ἔφερε μία ἀπροσδόκητη μεταβολή.

Ὁ Πορφύριος εἶχε μία κόρη τὴν ὁποία ἔχασε ἀπὸ αἰφνίδιο θάνατο. Ἡ ἀπώλειά της ἔφερε ἕνα τεράστιο πλῆγμα στὴν καρδιά του. Ἄφησε τὸ ἐπάγγελμα τοῦ μίμου καὶ ἄρχισε νὰ περιφέρεται θρηνώντας. Ἡ παρηγοριὰ στὴν καρδιά του ᾖρθε ἀπὸ τοὺς κόλπους τῶν χριστιανῶν, ποὺ τόσο εἶχε ἐμπαίξει.

Ἔτσι βρίσκοντας τὴν γαλήνη βαπτίσθηκε χριστιανὸς καὶ μετὰ μὲ θάρρος ἀποκήρυξε τὴν εἰδωλολατρικὴ πίστη. Ὁ ἔπαρχος ὅταν τὸ ἔμαθε τὸν κάλεσε καὶ τὸν πρόσταξε νὰ ἀσπαστεῖ τὰ εἴδωλα.

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἀρνήθηκε, γι’ αὐτὸ καὶ ἀποκεφαλίστηκε.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ὡς ἐδέξω τὸ φέγγος τῆς θείας χάριτος, ἐξ αἱμάτων πορφύραν λαμπρὰν ἐφοίνιξας, ἐναθλήσας ἀνδρικῶς Μάρτυς Πορφύριε· ὅθεν τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ, κοινωνὸς ἀναδειχθείς, ἱκέτευε Ἀθλοφόρε, ὑπὲρ τῶν πίστει τιμώντων, τὴν μακαρίαν σου ἄθλησιν.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.

Προτραπεὶς τὸ βάπτισμα Χριστοῦ ἐμπαῖξαι, τὸν ἐχθρὸν ἐνέπαιξας, ὁμολογίᾳ ἀληθεῖ, τῆς εὐσεβείας Πορφύριε, καὶ μαρτυρίου, τὸν δρόμον διήνυσας.

Μεγαλυνάριον.

Αἵμασι φοινίξας ἀθλητικοῖς, πορφύραν ἁγίαν, ἀφθαρσίας μαρτυρικῶς, Πορφύριε χαίρων, παρέστηκας Κυρίῳ, ὑπὲρ ἡμῶν πρεσβεύων, τῶν εὐφημούντων σε.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Βατατζὴς ὁ ἐλεήμονας βασιλιὰς 

Γεννήθηκε στὴν Ἀδριανούπολη τῆς Θρᾴκης ἀπὸ γένος μεγάλο. Γαμπρὸς τοῦ βασιλιὰ Θεοδώρου Λασκάρεως, παντρεύτηκε τὴν θυγατέρα του Εἰρήνη καὶ τὸν διαδέχτηκε στὸν θρόνο τῆς Νικαίας (1222 – 1255).

Ὁ Ἰωάννης ἦταν εὐσεβὴς καὶ φιλελεήμων βασιλιάς, καὶ ὁ λαὸς τὸν ἀγαποῦσε πολὺ γιὰ τοὺς χριστιανικούς του τρόπους, τὴν πραότητα, τὴν ταπεινοφροσύνη, τὴν χρηστότητα τοῦ ἤθους καὶ τὴν προσήλωσή του στὰ θεία.

Ἀφοῦ βασίλευσε μὲ χριστοήθεια, ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ στὶς 30 Ὀκτωβρίου 1255. Τὸν ἔθαψαν μὲ μεγάλες τιμὲς στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ποὺ ὁ ἴδιος εἶχε κτίσει, τὴν ἐπιλεγόμενη τῶν Σωσάνδρων.

 Ὁ Ἅγιος Βιτάλιος ὁ Δοῦλος

Πιθανὸν νὰ εἶναι τὸ ἴδιο πρόσωπο μὲ αὐτὸ τῆς 29ης Ἀπριλίου.

Ὁ Ἅγιος Ἀβιμέλεχ ὁ Δίκαιος 

Ὄνομα Βασιλέων τῶν Γεράρων. Φιλοξένησε τὸν Ἀβραάμ, ποὺ τοῦ παρουσίασε τὴν γυναῖκά του Σάρα ὡς ἀδελφή του.

Ὁ Ἀβιμέλεχ ὅμως δὲν τὴν ἰδιοποιήθηκε, ἐπειδὴ πληροφορήθηκε τὴν ἀλήθεια ἀπὸ ὄνειρο ποὺ εἶδε. Τὸ περιστατικὸ στὸ βιβλίο τῆς Π.Δ. Γεν. κεφ. 20, στίχ. 21.

Ὁ Ὅσιος Γεώργιος Καρσλίδης 

Ὁ Ὅσιος Γεώργιος Καρσλίδης ἐγεννήθηκε τὸ 1901. Γόνος εὐσεβῶν γονέων ἐκ τοῦ ἁγιοτόκου καὶ ἁγιοτρόφου Πόντου, καὶ μάλιστα τῆς Ἀργυρουπόλεως, τῆς ἕδρας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χαλδίας, ἔμεινε ἀπὸ βρέφους ὀρφανὸς καὶ ἀπὸ πατέρα καὶ ἀπὸ μητέρα ποὺ ἀπέθαναν τὴν ἰδίαν ἡμέραν.

Ὅμως, ἀμέσως ἐφανερώθησαν τὰ σημεῖα τῆς κλήσεως καὶ τῆς χάριτος. Γαλουχημένος ἀπὸ τὴν εὐσεβεστάτην μάμμην του μὲ τὴν παραδειγματικὴν ποντιακὴν εὐσέβειαν, μόλις ἐστάθη εἰς τοὺς πόδας του καὶ ἤρχισε νὰ ὁμιλῇ ἔδειξεν ὅτι διέφερε τῶν πολλῶν, ὅτι ἦτο ὅλως ἐξηρτημένος ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ ἀφωσιωμένος εἰς Αὐτόν.

Παιδάριον ἀκόμη, ὁ κατὰ τὸ ἅγιον βάπτισμα Ἀθανάσιος, ἐδίδετο εἰς τὴν προσευχὴν καὶ τὴν νηστείαν καὶ ἐσφράγισε τὰ πρῶτα χριστιανικὰ βήματά του, ἑπταετὴς μόλις, μὲ ἕν προσκύνημα εἰς τὸ μέγα σέβασμα τῆς Παναγίας τοῦ Σουμελᾶ. Ἔκτοτε, ἡ ζωή του ἦτο μία ἀνυποχώρητος ὑπακοὴ εἰς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἐφόρεσε τὸ ράσον εἰς ἡλικίαν μόλις ἐννέα ἐτῶν!

Δεκαοκταετὴς ὤν ἐπισημοποίησε τὴν ἀφιέρωσίν του διὰ τῆς κουρᾶς εἰς τὸν Μοναχισμὸν καὶ ἐβίωσε τὰ ἰδεώδη του εἰς τὸ ἔπακρον. Ἐκαλλιέργησε μὲ σπανίαν ἐπιμέλειαν ὅλας τὰς μοναχικὰς ἀρετάς καὶ ἐτρύγησε πλουσίως τοὺς γλυκεῖς καρπούς των. Ἔθεσε τὸν τράχηλον εἰς τὴν ὑπηρεσίαν τῆς Ἱερωσύνης καὶ ἐχειροτονήθη Διάκονος.

Εἰς τὰς τραγικὰς ἡμέρας τοῦ κατὰ τῆς Ἐκκλησίας κομμουνιστικοῦ διωγμοῦ ἐν Γεωργίᾳ, ὁ νεαρὸς Ἱεροδιάκονος συλληφθεὶς ὡς «ἐχθρὸς τοῦ λαοῦ» ὑπέστη φυλακίσεις, ταπεινώσεις, εὐτελισμούς, δημοσίας διαπομπεύσεις καὶ ἀνηκούστους βασάνους. Κατεδικάσθη εἰς θάνατον καὶ ἐτυφεκίσθη μαζὶ μὲ πολλοὺς ἄλλους, ἀλλὰ χάριτι θείᾳ διεσώθη θαυματουργικῶς.

Τὸ 1925 ἐχειροτονήθη Πρεσβύτερος καὶ Πνευματικός, ἐνῶ τὸ 1929 ἦλθεν ἐπιτέλους μετὰ ἀπὸ πολλὰς περιπετείας εἰς τὴν Ἑλλάδα, ὅπου ἔζησε τὰ τελευταῖα τριάντα ἀπὸ τὰ πενηνταοκτὼ ἔτη τῆς ζωῆς του. Ἐδῶ, ἡ Σίψα, ὁ σημερινὸς Ταξιάρχης, ἐδέχθη τὸν Ὁμολογητὴν τοῦ Χριστοῦ καὶ ἡγιάσθη ἀπὸ τὰς προσευχάς του, τοὺς κόπους του διὰ τὸν Χριστὸν καὶ διὰ τὸν ἄνθρωπον, τὰς νηστείας του, τὰς ἀγρυπνίας του, τὰς ἐλεημοσύνας του, τὰς διδαχάς του, τὴν θεόσοφον πνευματικὴν καθοδήγησίν του, τὰ θαύματά του.

Πατὴρ γνήσιος, αὐστηρὸς εἰς τὸν ἑαυτόν του μέχρις ἄκρων, ἀλλ’ ἐπιεικὴς καὶ μειλίχιος, ἀμνησίκακος καὶ συγχωρητικὸς πρὸς ὅλους τοὺς ἄλλους, συνεκακουχεῖτο καὶ συνέπασχε θυσιαστικῶς μὲ τὸν λαὸν τῆς περιοχῆς.

Κατεδικάσθη καὶ πάλιν εἰς θάνατον τὸ 1941 ὑπὸ τῶν ἐκ τοῦ βορρᾶ ὁμοδόξων εἰσβολέων καὶ διεσώθη καὶ πάλιν θαυματουργικῶς, διὰ νὰ συνεχίσῃ νὰ διέρχεται εὐεργετῶν καὶ φανερῶν τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ μέχρι τῆς ὁσιακῆς κοιμήσεώς του, στὶς 4 Νοεμβρίου 1959.

Οἱ Ἅγιοι Ἐρμᾶς, Πατρόβας, Λίνος, Γάϊος καὶ Φιλόλογος οἱ Ἀπόστολοι ἐκ τῶν 70 

Πραγματικοὶ ποιμένες ὅλοι, τοῦ λογικοῦ ποιμνίου τῆς Ἐκκλησίας μας. Τὸν Ἑρμᾶ ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολή του, καθὼς καὶ τοὺς Πατρόβα, Γάϊο καὶ Φιλόλογο. Ἐνῷ τὸν Λίνο ἀναφέρει στὴ δεύτερη πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολή του.

Ὁ Ἐρμᾶς ὁρίστηκε ἐπίσκοπος στοὺς Φιλίππους τῆς Μακεδονίας, καὶ σ’ αὐτὸν ἀποδίδουν ὁ Ὠριγένης, ὁ Εὐσέβειος, ὁ Ἱερώνυμος καὶ ἄλλοι, τὸ γνωστὸ συγγραφικὸ ἔργο μὲ τὸν τίτλο «ὁ ποιμήν». Τὸ ἔργο αὐτὸ δείχνει τὸ βάραθρο, στὸ ὁποῖο φέρει ἡ ἁμαρτία καὶ διεγείρει ἔντονα τὸ αἴσθημα τῆς μετανοίας καὶ τῆς μετὰ τοῦ Θεοῦ εἰρήνης. Μέχρι κάποιο χρονικὸ διάστημα μποροῦσε νὰ τὸ ἀναγνώσει κανεὶς μόνο στὴ Λατινικὴ μετάφρασή του. Κατὰ τὸν 19ο αἰῶνα ὅμως, βρέθηκε καὶ τὸ ἑλληνικὸ πρωτότυπο.

Ὁ Πατρόβας πρόσφερε σπουδαῖες ὑπηρεσίες στὴν πίστη, σὰν ἐπίσκοπος Ποτιόλων στὴν Ἰταλία.

Ὁ Λίνος ἀναδείχτηκε πρῶτος ἐπίσκοπος Ρώμης καὶ ποίμανε τὴν ἐκεῖ ἐκκλησία μὲ πρόνοια καὶ τόλμη, καὶ μαρτύρησε μὲ ἀποκεφαλισμό. Ἦταν ἐπίσκοπος ἕντεκα χρόνια καὶ τρεῖς μῆνες.

Ὁ Γάϊος ποίμανε στὴν Ἔφεσο μετὰ τὸν Τιμόθεο, καὶ ὁ Φιλόλογος ὁρίστηκε ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Ἀνδρέα ἐπίσκοπος Σινώπης.

Πληροφορίες ἀπό Saint καί Μέγα Συναξαριστή

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Κυριακής 04-11-12.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ’ ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ’ αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Γαλάτας κεφ. α΄ 11 - 19

α΄ 11 - 19

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Ιστ΄ 19 - 31 

Ιστ΄ 19 – 31

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

πηγή