Ο άγιος Ιερομάρτυς Φιλέας, Επίσκοπος Θμούεως

Μια από τις βασικές πηγές της αγιολογικής παραγωγής της πρώιμης χριστιανικής γραμματείας που αφορά τους Μάρτυρες των μεγάλων διωγμών αποτελούν οι Πράξεις Μαρτύρων. Με τον όρο Πράξεις Mαρτύρων εννοούμε τις περιλήψεις δικών και εκτελέσεων που υπέστησαν ένας ή περισσότεροι χριστιανοί ενώπιον των ρωμαϊκών αρχόντων εξ αιτίας της χριστιανικής τους πίστης. Τα κείμενα αυτά τις περισσότερες φορές έχουν σαν κύρια και πρωταρχική πηγή τα επίσημα πρωτόκολλα ή πρακτικά της δίκης (actaproconsoularia), τα οποία καταγράφονταν στα ρωμαϊκά δικαστήρια από ειδικούς ταχυγράφους (notarri ή censuales), περιελάμβαναν τις ερωτήσεις των δικαστών, τις απαντήσεις των κατηγορουμένων και την απόφαση του δικαστηρίου και φυλάγονταν σε κρατικά αρχεία (instrumentum provinciae) από όπου μπορούσαν να ζητηθούν αντίγραφα. Στα κείμενα των Πράξεων Μαρτύρων διατηρούνται οι ερωταποκρίσεις προς και από τον μάρτυρα, η απόφαση του δικαστηρίου καθώς και ο τρόπος της εκτελέσεως. Ωστόσο, οι Πράξεις Μαρτύρων αποτελούν οπωσδήποτε κείμενα που προέρχονται από γραφίδα χριστιανού συγγραφέα και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τα θεωρήσουμε ως επίσημα έγγραφα της γραφειοκρατικής παραγωγής των ρωμαϊκών δικαστηρίων παρά το γεγονός ότι παρουσιάζουν μεγάλη εξάρτηση από αυτά. Ο θαυμασμός και οι αγάπη για τους Μάρτυρες ήταν ο λόγος που παρακινούσε του σύγχρονούς τους Χριστιανούς να συλλέξουν και να διαφυλάξουν κάθε τι που είχε σχέση με το Μαρτύριο τους. Συνεπώς με τον ίδιο ζήλο που προσπαθούσαν να διασώσουν τα λείψανα των Μαρτύρων, κατέβαλλαν και ιδιαίτερες φροντίδες για να αποκτήσουν τις γραπτές πηγές που είχαν σχέση με τους Μάρτυρες. Έπειτα από μικρή επεξεργασία οι γραπτές αυτές πηγές διαμορφώνονταν σε αγιολογικά κείμενα με σκοπό όχι μόνο την τιμή της μνήμης του Μάρτυρα αλλά και την πνευματική οικοδομή των πιστών.

α) Οι Πράξεις Φιλέα

Με τον όρο Πράξεις Φιλέα εννοούμε την περίληψη της δίκης και του μαρτυρίου του Φιλέα, επισκόπου Θμούεως στην Βόρεια Αίγυπτο, το οποίο έλαβε χώρα περί το 306. Το κείμενο παραδίδεται σε τρεις διαφορετικές εκδοχές: α) δυο γραμμένες στα ελληνικά που σώζονται σπαράγματα παπύρων με προέλευση την Αίγυπτο, χρονολογούνται στο πρώτο μισό του 4^ου αι. και παρουσιάζουν ενδιαφέρουσες διαφοροποιήσεις[1] και β) μία τρίτη στα λατινικά που αποτελεί ως επί το πλείστον μετάφραση από ελληνικό πρωτότυπο, το οποίο δυστυχώς έχει χαθεί.[2] Η λατινική εκδοχή που χρονολογείται σίγουρα τον 5^ο αι. περιλαμβάνει στο τέλος της διήγησης μια προσθήκη, το Μαρτύριο του Φιλόρωμου, που προέρχεται πιθανότατα από την Εκκλησιαστική Ιστορίατου Ρουφίνου.

Οι Πράξεις Φιλέα περιλαμβάνουν το μαρτύριο του Φιλέα, εγγάμου χριστιανού της Αιγύπτου, που διακρίθηκε για την ευρύτητα της παιδείας του και τη διοικητική του ικανότητα ως αξιωματούχος της ρωμαϊκής διοίκησης και ο οποίος έγινε επίσκοπος της Θμούεως. Στο όνομα του Φιλέα σώζονται από τον εκκλησιαστικό ιστορικό Ευσέβιο αποσπάσματα επιστολών που έγραψε προς το ποίμνιο του ενώ βρισκόταν στη φυλακή κατά διάρκεια των διωγμών, τα οποία αποτελούν σπουδαία πηγή της ιστορίας των διωγμών καθώς περιγράφουν τις συνθήκες των φυλακών και τα βασανιστήρια που υπέφεραν οι χριστιανοί σε αυτών. Επιστολή από τη φυλακή προς τον επίσκοπο Μελίτιο με την υπογραφή του Φιλέα και άλλων επισκόπων σώζεται και στα λατινικά, στην οποία οι φυλακισμένοι επίσκοποι λαμβάνουν θέση υπεράσπισης των μετανοούντων στη σχετική διαμάχη για τη αποδοχή ή όχι στην εκκλησιαστική κοινωνία χριστιανών που αρνήθηκαν την πίστη τους κατά τη διάρκεια κάποιου διωγμού. Έπειτα από μια μακρά δικαστική διαδικασία ενώπιον του έπαρχου της Αιγύπτου Κλαυδίου Κουλκιανού καταδικάστηκε σε αποκεφαλισμό εξ αιτίας της χριστιανικής του πίστης. Η ακριβής χρονολογία του μαρτυρίου δεν παραδίδεται από την άμεση γραπτή παράδοση ωστόσο πιθανότατα τοποθετείται στο τελευταίο έτος της θητείας του Κλαυδίου Κλουκιανού. Σύμφωνα με παράδοση που στηρίζεται στο φερόμενο Μαρτυρολόγιο του Ιερωνύμου (6^ο αι.) το Μαρτύριο έλαβε χώρα στις 4 Φεβρουαρίου του 306. Ο Φιλέας, επομένως, υπήρξε ένα από τα θύματα του Μεγάλου και τελευταίου Διωγμού (303-312) που εφαρμόστηκε με ιδιαίτερη σκληρότητα στην Ανατολή, πριν από το περίφημο Διάταγμα των Μεδιολάνων (313) που θέσπισε το δικαίωμα της ανεξιθρησκίας στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

β) Η πόλη Θμούις και ο Κλαύδιος Κουλκιανός

Η Θμούις[3] ήταν κατά την αρχαιότητα μια μικρή πόλη της Κάτω Αιγύπτου δηλαδή του ανατολικού τμήματος του Δέλτα του Νείλου. Σε τοποθεσία πολύ κοντινή με την ξακουστή αρχαία πόλη Μένδητα, βορειο-ανατολικά του Δέλτα, κατάφερε κατά τη ρωμαϊκή περίοδο να την υπερκεράσει σε πληθυσμό και θα αποτελέσει ακόμα και διοικητικό κέντρο της Κάτω Αιγύπτου. Ο ρωμαίος ιστορικός Αμμιανός Μαρκελλίνος (330-371) στο έργο του Rerum gestarumαπαριθμεί τη Θμούη ανάμεσα στις πιο σημαντικές αιγυπτιακές πόλεις της εποχής του μαζί με την Οξύρρυγχο, την Άθλιβη και την Μέμφιδα[4]. Κατά τη χριστιανική περίοδο αναφέρεται συχνά ως έδρα επισκοπής. Αρκετοί επίσκοποι της Θμούεως, όπως ο Φιλέας, διακρίθηκαν όχι μονό για τη μόρφωση τους αλλά  και για τον αγώνα τους για την υπεράσπιση της ορθής πίστης εναντίον των αιρετικών. Αξιοσημείωτη παρουσία υπήρξε αυτή του επισκόπου Σεραπίωνα, στο οποίο αποδίδεται μεταξύ άλλων και ένα σύγγραμμα με τίτλο Βίβλος κατά Μανιχαίων.

O Κλαύδιος Κουλκιανός[5] υπήρξε έπαρχος Αιγύπτου (praefectus Aegypti), δηλαδή αντιπροσώπευε τη ύψιστη διοικητική και δικαστική εξουσία στη ρωμαϊκή επαρχία της Αιγύπτου περίπου από το 301 μέχρι και το 306. Αποτέλεσε χαρακτηριστικό παράδειγμα ρωμαίου αξιωματούχου που διακρίθηκε στη σκληρότητα και τη βιαιότητα στους διωγμούς εναντίων των χριστιανών. Ο Ευσέβιος Καισαρείας αναφέρει σχετικά με αυτόν:

«Κουλκιανός τε ὠσαύτως διὰ πάσης ἀρχικῆς προελθὼν ἐξουσίας, ὁ καὶ αὐτὸς μυρίοις τοῖς κατ’ Αἴγυπτον Χριστιανῶν ἑλλαμπρυνάμενος αἵμασιν[6]»

Παρόμοιες περιγραφές μπορεί να βρει κανείς και σε Μαρτυρολόγια, δηλαδή διηγήσεις μαρτυρίων, της ίδιας εποχής στην Αίγυπτο, όπως για παράδειγμα στο Μαρτύριο Διοσκόρου.

γ) Το Μαρτύριο του Φιλέα στους αρχαίους εκκλησιαστικούς συγγραφείς

Έμμεσες πηγές σχετικές με το Μαρτύριο του Φιλέα επισκόπου Θμούεως αποτελούν οι αναφορές αρχαίων εκκλησιαστικών συγγραφέων που επιβεβαιώνουν την ιστορικότητα της διήγησης των Πράξεων Φιλέα. Πρώτος χρονικά συγγραφέας που μας πληροφορεί για το μαρτύριο και το θάνατο του Φιλέα είναι ο εκκλησιαστικός ιστορικός Ευσέβιος, επίσκοπος Καισαρείας. Αφού πρώτα περιέγραψε με λεπτομέρειες τους διωγμούς και τα βασανιστήρια που είχαν υποστεί οι χριστιανοί στην περιοχή της Θηβαΐδος, στην Άνω Αίγυπτο, συνεχίζει:

«Εκείνοι μεν είναι αληθινά άξιοι θαυμασμού, ιδιαίτερο όμως θαυμασμό αξίζουν και αυτοί, οι οποίοι ενώ ήσαν διακεκριμένοι σε πλούτο, ευγενή καταγωγή, φήμη, ευφράδεια λόγου και παιδεία, έθεσαν τα πάντα σε δεύτερη μοίρα μπροστά στην αληθινή πίστη στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Τέτοιος υπήρξε ο Φιλόρωμος, στον οποίο είχε ανατεθεί από τη διοίκηση της επαρχίας της Αλεξάνδρειας μια όχι τυχαία θέση χάρη στη οποία κάθε μέρα εκδίκαζε υποθέσεις περιτοιχισμένος από ρωμαίους στρατιώτες. Τέτοιος υπήρξε επίσης και ο Φιλέας, επίσκοπος της πόλης Θμούις που είχε διαπρέψει τόσο στις διοικητικές υποθέσεις της γενέτειρας του όσο και για την φιλοσοφική του παιδεία. Τη στιγμή που αναρίθμητοι συγγενείς και φίλοι τους παρακαλούσαν και ενώ άλλοι αξιωματούχοι, ακόμα και ο ίδιος ο δικαστής, τους εξόρκιζαν να δείξουν έλεος στον εαυτό τους, στις συζύγους τους και τα παιδιά τους, παρά τις επίμονες πιέσεις από πολλούς ανθρώπους, εκείνοι σε καμία περίπτωση δεν θέλησαν να προτιμήσουν την επίγεια ζωή και να περιφρονήσουν τις εντολές του Κυρίου μας Ιησού Χριστού που σχετίζονται με την ομολογία και την άρνηση. Αλλά αφού αντιστάθηκαν σε όλες τις απειλές και τα υβριστικά λόγια του δικαστή όχι μόνο με πνεύμα ανδρείας σύμφωνα με την καλλιεργημένη παιδεία τους αλλά πολύ περισσότερο με ευσεβές και φιλόθεο ψυχικό σθένος, στη συνέχεια και δυο αποκεφαλίστηκαν[7]».

Η συγκεκριμένη μαρτυρία του Ευσεβίου παρά τη σύντομη μορφή της έχει πολύ μεγάλη αξία. Το όγδοο βιβλίο της Εκκλησιαστικής Ιστορίας, στο οποίο περιλαμβάνεται το απόσπασμα, γράφτηκε πιθανότητα στο δεύτερο μισό του 311, δηλαδή μόλις 5 χρόνια μετά το μαρτύριο του Φιλέα. Ο Ευσέβιος, σύμφωνα με εσωτερικές μαρτυρίες ενδεχομένως θα μπορούσε να θεωρηθεί ακόμα και αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων. Εάν αφήσουμε κατά μέρος τις πολύτιμες βιογραφικές πληροφορίες σχετικά με τους δυο μάρτυρες που μας παρέχει, μπορούμε να εστιάσουμε την προσοχή μας σε κάποια ιδιαίτερα σημεία. Ο Ευσέβιος περιγράφει τη δίκη και τα Μαρτύρια του Φιλόρωμου και του Φιλέα με τρόπο παράλληλο και διακριτό. Το μαρτύριο του Φιλόρωμου, του οποίου το αξίωμα δεν προσδιορίζεται στο κείμενο, αλλά θα πρέπει οπωσδήποτε να αναζητηθεί στο διοικητικό τομέα της επαρχίας της Αιγύπτου, προηγείται χρονικά. Σύμφωνα με τους όρους με τους οποίους περιγράφεται η δίκη, μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο Ευσέβιος υπήρξε με κάποιο τρόπο ενήμερος σχετικά με την εξέλιξη της διαδικασίας, μέσω είτε κάποιων αυτοπτών μαρτύρων είτε των πρακτικών της δίκης.

Σύντομη αναφορά στο μαρτύριο του Φιλέα παρέχει και ο Ιερώνυμος (348-420) στο έργο του De viris illustribus που χρονολογείται το 392, όπου διαβάζουμε σχετικά:

«Ο Φιλέας, ο οποίος προερχόταν από μια πόλη της Αιγύπτου που ονομάζεται Θμούις, ευγενούς καταγωγής και όχι στερημένος υλικών αγαθών, αποδέχθηκε το αξίωμα του επισκόπου και έγραψε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο με τίτλο Εγκώμιο εις Μάρτυρας. Αφού υπερασπίστηκε τις πράξεις του ενώπιον του δικαστή, ο οποίος ήθελε να τον υποχρεώσει να θυσιάσει, αποκεφαλίστηκε για την αγάπη του Χριστού από τον ίδιο  διώκτη των χριστιανών στην Αίγυπτο όπως ο Λουκιανός στη Νικομήδεια[8]».

Από τη σύντομη αυτή αναφορά αξίζει να υπογραμμίσουμε δυο σημεία: α) ο Ιερώνυμος δεν κάνει καμία αναφορά στην ύπαρξη λατινικών Πράξεων και β) φαίνεται πως στηρίζεται αποκλειστικά στη διήγηση του Ευσεβίου. Πράγματι η αναφορά στο βιβλίο του Φιλέα, πρέπει να προέρχεται από την περίφημη επιστολή του Φιλέα που περιλαμβάνει τις περιγραφές των βασανιστηρίων των χριστιανών στις διάφορες φυλακές, την οποία διασώζει ο Ευσέβιος[9]. Σχετικά με τον Λουκιανό που μαρτύρησε στη Νικομήδεια το 312, ο Ιερώνυμος θεωρεί και γι’ αυτό το Μαρτύριο υπεύθυνο τον Καίσαρα της Ανατολής Μαξιμίνο Δάια (303-314). Το σημαντικότερο στοιχείο ωστόσο παραμένει το γεγονός ότι δεν κάνει καμία σύνδεση του μαρτυρίου του Φιλέα με εκείνο του Φιλόρωμου.

Η τελευταία μαρτυρία σχετικά με τον Φιλέα προέρχεται από τον λατίνο εκκλησιαστικό συγγραφέα Ρουφίνο από την Ακυληία (345-411), μεταφραστή και συνεχιστή της Εκκλησιαστικής Ιστορίας του Ευσεβίου. Ο Ρουφίνος διασκευάζει περί το 403 το απόσπασμα του Ευσεβίου που παραθέσαμε παραπάνω παραθέτοντας επιπρόσθετες πληροφορίες:

«Ω, σμήνος αγίων αξιομνημόνευτο και άξιο κάθε τιμής, φάλαγγα ανδρών ισχυρών, λαμπρός στέφανος της δόξας του Χριστού! Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μια πέτρα πιο πολύτιμη από όλες τις άλλες μαζί, το πιο ευγενές μαργαριτάρι, στολίζει αυτό το στεφάνι. Προεξάρχει της φάλαγγας ένας λαμπρός στρατηγός$ ένας ποιμένας ακόμα πιο ευγενής κοσμεί αυτό το σμήνος. Το όνομα του είναι Φιλέας και είναι επίσκοπος μια πόλης που λέγεται Θμούις. Της πρώτης τάξεως ευγενική του καταγωγή την έλκει από τον ουρανό χάρη στις ψυχικές του αρετές αλλά και σε ότι αφορά τα ζήτημα της επίγειας μάταιης ζωής  έχει λάβει από το ρωμαϊκό κράτος τις πιο υψηλές τιμητικές θέσεις. Στις γνώσεις των ελευθέρων τεχνών αλλά και σε όλες τις πρακτικές αρετές που έχουν να κάνουν με την ψυχική δύναμη είναι εξαιρετικά επιδέξιος. Εκείνη τη νέα φιλοσοφία που ξεπερνά όλες τις άλλες, δηλαδή στη φιλοσοφία που έχει για αρχή της το Θεό, την ενστερνίστηκε σε τέτοιο βαθμό ώστε να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Και ενώ είχε πάρα πολλούς στενούς φίλους και συνεργάτες ανάμεσα στους αξιωματούχους της ίδιας του της πόλης, εν τούτοις τον οδήγησαν αρκετές φορές ενώπιον του έπαρχου, ενώ ταυτόχρονα πολλοί και ισχυροί συγγενείς τον εξόρκιζαν να συγκατανεύει στις παραινέσεις και προσπαθούσαν να τον πείσουν να λυπηθεί τη γυναίκα του και να δείξει συμπόνια στα παιδιά του ωστέ να μην επιμείνει σε αυτό που εκείνοι θωρούσαν οίηση. Μα εκείνος σταθερός όπως ο βράχος που δέρνεται από τα θαλάσσια κύματα, αγνοούσε τα λόγια των φλυαρούντων. Η προσοχή του ήταν στραμμένη στον ουρανό, είχε μπροστά στα μάτια του μόνο το Θεό, θεωρούσε φίλους και συγγενείς του μόνο τους αγίους Μάρτυρες και τους Αποστόλους. Υπήρχε λοιπόν τότε ένας άνδρας με το όνομα Φιλόρωμος που είχε το πρόσταγμα σε μια ομάδα ρωμαίων στρατιωτών.  Αυτός βλέποντας τον Φιλέα περιτριγυρισμένο από τους δακρύβρεχτους συγγενείς που δεν μπορούσαν να τον επηρεάσουν, να τον μετακινήσουν από την απόφασή του και να τον μεταπείσουν, αναφώνησε: “Γιατί προσπαθείτε μάταια και χωρίς αποτέλεσμα να επηρεάσετε την σταθερότητα αυτού του ανθρώπου; Γιατί θέλετε να κάνε άπιστο κάποιον που διατηρεί την πίστη του στο Θεό; Γιατί τον πιέζετε να αρνηθεί τον Θεό και να συγκατανεύσει στους ανθρώπους; Δεν αντιλαμβάνεστε ότι τα αυτιά του δεν ακούν τα λόγια σας και τα μάτια του δεν βλέπουν τα δάκρυά σας; Πως θα μπορούσε κάποιος που τα μάτια του αναμένουν την ουράνια δόξα να συγκινηθεί ποτέ από επίγεια δάκρυα;” Μετά από αυτά τα λόγια η δυσφορία όλων έπεσε πάνω στον Φιλόρωμο και απαίτησαν να υποστεί και εκείνος την ίδια ακριβώς τιμωρία με τον Φιλέα. Τότε ο δικαστής αποδεχόμενος με προθυμία τις παροτρύνσεις τους έδωσε εντολή να αποκεφαλιστούν και οι δύο[10]».

Αν συγκρίνουμε το γεμάτο ρητορικά σχήματα, υφολογικούς εκλεπτυσμούς και επιτηδευμένη χρήση λέξεων παραπάνω απόσπασμα του Ρουφίνου με το αντίστοιχο του Ευσεβίου θα μπορούμε να υποθέσουμε ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με ολωσδιόλου νέα εκδοχή, λαμβάνοντας υπόψη και τη στενή σχέση του μαρτυρίου του Φιλέα με εκείνο του Φιλόρωμου, όπως ακριβώς περιγράφεται στη λατινική εκδοχή τωνΠράξεων. Πολλοί ερευνητές έθεσαν μέχρι τώρα το ερώτημα αν ο Ρουφίνος από δική του πρωτοβουλία τροποποίησε και συνέδεσε τα δυο επεισόδια που αναφέρονται ξεχωριστά από τον Ευσέβιο, αποδίδοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στον Φιλέα και μόνο συμπληρωματικό στον Φιλόρωμο ή αν στηρίχθηκε στη λατινική εκδοχή των Πράξεων. Δεδομένου ότι για πολλά χρόνια η λατινική εκδοχή των Πράξεων θεωρούνταν από πολλούς προγενέστερο κείμενο από εκείνο του Ρουφίνου αποτελούσε κοινή θέση ότι ο τελευταίος αντλούσε τις πληροφορίες του από αυτό. Υπό το φως όμως σχετικά πρόσφατων παπυρολογικών ανακαλύψεων που περιέχουν τις δυο ελληνικές εκδοχές των Πράξεων είναι δύσκολο να υποστηριχθεί πλέον η υποτιθέμενη προτεραιότητα της λατινικής εκδοχής. Το κείμενο του Ρουφίνου στο σύνολο του παρουσιάζεται περισσότερο ως υφολογική επεξεργασία του κειμένου του Ευσεβίου παρά των λατινικών Πράξεων Φιλέα. Εξάλλου οι ρητορικές διανθήσεις που απαντώνται σποραδικά στις λατινικές Πράξεις είναι πολύ πιο κοντά στο ζωηρό ύφος του Ρουφίνου παρά στην αυστηρή δομή ενός πρακτικού δίκης. Κατά συνέπεια θα μπορούσε να υποστηριχθεί πως πιθανότατα η σύνδεση των μαρτυρίων Φιλέα-Φιλόρωμου αποτελεί ρητορική επινόηση του Ρουφίνου, η οποία επηρέασε τη μεταγενέστερη λατινική εκδοχή των Πράξεων Φιλέα.

Σημειώσεις:

[1] Για τις δυο ελληνικές εκδοχές βλ. V. MARTIN, Paryrus Bodmer XX. Apologie de Phileas eveque de Thmouis, [Bibliotheca Bodmeriana], Geneve 1964 και AL. PIETERSMA, The Acts of Phileas Bishop of Thmuis (Including Fragments of the Greek psalter). P. Chester Beatty XV (with a New Edition of P. Bodmer XX, and Halkin’s Latin Acta) edited with Introduction, Translation and Commentary, [Chahiers d’Orientalisme VII], Geneve 1984.

[2] Για τη λατινική εκδοχή βλ. F. HALKIN, «L’Apologie du martyr Phileas de Thmuis (Papyris Bodmer XX) et les Actes latins de Phileas et Philoromus», Analecta Bollandiana81 (1963) pp. 19-27.

[3] Για την πόλη της Θμούεως κατά την ύστερη αρχαιότητα βλ. Α. Η. Μ. JONES, The Cities of the Eastern Roman Provinces, Oxford 1971, σσ. 337 και 343.

[4] AMMIANUS MARKELINNUS, Rerum  gestarum, ΚΒ΄, κεφ. 16, στ. 6.

[5] Για τον Κλαύδιο Κουλκιανό βλ. Α. Η. Μ., JONES, The Prosopography of the Later Roman Empire, τόμ. Α΄, Cambridge 1971, σσ. 233-234.

[6] ΕΥΣΕΒΙΟΣ, Εκκλησιαστική Ιστορία, Θ΄, κεφ. 11, στ. 4.

[7] ΕΥΣΕΒΙΟΣ, Εκκλησιαστική Ιστορία, H΄, κεφ. 9,  στ. 6-8: «Θαυμάσιοι μὲν οὖν καὶ οὗτοι, ἐξαιρέτως δ’ ἐκεῖνοι θαυμασιώτεροι οἱ πλούτωι μὲν καὶ εὐγενείαι καὶ δόξηι λόγωι τε καὶ φιλοσοφίαι διαπρέψαντες, πάντα γε μὴν δεύτερα θέμενοι τῆς ἀληθοῦς εὐσεβείας καὶ τῆς εἰς τὸν σωτῆρα καὶ κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν πίστεως, οἷος Φιλόρωμος ἦν, ἀρχήν τινα οὐ τὴν τυχοῦσαν τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν βασιλικῆς διοικήσεως ἐγκεχειρισμένος, ὃς μετὰ τοῦ ἀξιώματος καὶ τῆς Ῥωμαϊκῆς τιμῆς, ὑπὸ στρατιώταις δορυφορούμενος, ἑκάστης ἀνεκρίνετο ἡμέρας, Φιλέας τε τῆς Θμουϊτῶν ἐκκλησίας ἐπίσκοπος, διαπρέψας ἀνὴρ ταῖς κατὰ τὴν πατρίδα πολιτείαις τε καὶ λειτουργίαις ἔν τε τοῖς κατὰ φιλοσοφίαν λόγοις· οἳ καὶ μυρίων ὅσων πρὸς αἵματός τε καὶ τῶν ἄλλων φίλων ἀντιβολούντων, ἔτι μὴν τῶν ἐπ’ ἀξίας ἀρχόντων, πρὸς δὲ καὶ αὐτοῦ τοῦ δικαστοῦ παρακαλοῦντος ὡς ἂν αὐτῶν οἶκτον λάβοιεν φειδώ τε παίδων καὶ γυναικῶν ποιήσοιντο, οὐδαμῶς πρὸς τῶν τοσούτων ἐπὶ τὸ φιλοζωῆσαι μὲν ἑλέσθαι, καταφρονῆσαι δὲ τῶν περὶ ὁμολογίας καὶ ἀρνήσεως τοῦ σωτῆρος ἡμῶν θεσμῶν ὑπήχθησαν, ἀνδρείωι δὲ λογισμῶι καὶ φιλοσόφωι, μᾶλλον δὲ εὐσεβεῖ καὶ φιλοθέωι ψυχῆι πρὸς ἁπάσας τοῦ δικαστοῦ τάς τε ἀπειλὰς καὶ τὰς ὕβρεις ἐνστάντες, ἄμφω τὰς κεφαλὰς ἀπετμήθησαν».

[8] HIERONYMUS, De viris illustribus, κεφ. 78: «Phileas, de urbe Aegypti, quae vocatur Thmuis, nobili genere et non parvis opibus, suscepto episcopatum elegantissimum librum “de martyrum laude” composuit et disputatione actorum habita adversus iudicem, qui eum sacrificare cogebat, pro Christo capite truncatur eodem in Aegypto persecutionis auctore que Lucianus Nicomediae».

[9] ΕΥΣΕΒΙΟΣ, Εκκλησιαστική Ιστορία, Η΄ κεφ.10,  στ. 2-10.

[10] RUFINUS, Historia Hecclesiastica, κεφ. 759, στ. 1-30: «O vere mirabilis et omni veneratione dignus grex ille beatorum turma virorum fortium, corona splendoris gloriae Christi. Hanc sane coronam pretiosior omnium lapis et gemma nobilior decorabat. Phileas huic nomen est, qui erat episcopus urbis ipsius, quae appellatur Thmuis. Hic nobilitatem primi generis secundum animi virtutem de caelestibus trahebat, de terrenis vero, quantum ad saeculum pertinet, primis in Romana re rubrica fuerat honoribus functus, eruditione quoque liberalium litterarum et omnibus quae ad animi virtutem pertinent exercitiis ad prime eruditus, novissimam hanc, quae prior est omnium, secundum deum philosophiam ita suscepit, ut omnes que praecesserant, anteiret. Cumque plurimos propinquo set consanguineos nobiles viros in eadem urbe haberete frequenter ad praesidem ducebatur euisque monitis acquiescere tot et tantis propinquis exorantibus, respectum habere uxoris et contemplationem suadebatur suscipere liberorum, neque in coepta prassumptione persistere. Ille vero velut si saxum immobile unda adlideretur, garrientium dicta respuere, animo ad caelum tendere, Deum in oculis habere, parentes et propinquos sanctos martyres et apostolos ducere. Aderat tunc quidam vir agens turmam militum Romanorum, Philoromus nomine. Qui cum videret Phileam circumdatum lacrimis propinquorum, et praesidis calliditate fatigari, nec tamen flecti aut infringi ulla tenus posse, exclamat : Quid inaniter et superfluo constantiam viri temptatis? Quid eum, qui fidem deo servat, infidelem vultis efficere? quid eum cogitis negare Deum ut hominibus acquiescat? Non videtis quod aures eius vestra verba non audiunt? Quod oculi eius vestras lacrimas non vident? Quomodo potest terrenis lacrimis flecti, cuius oculi caelestem gloriam contuentur? Post haec dicta, cunctorum ira in Philoromum versa; unam eamdemque eum cum Philea subire sententiam poscunt. Quibus libenter adnuens iudex, utrumque plecti capite iubet».

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

α) Πηγές

AMMIANUS MARCELINNUS, Rerum gestarum = AMMIANUS MARCELINNUS, Rerum gestarum libri qui supersunt (ed. W. SEYFARTH), Leipzig 1978.

ΕΥΣΕΒΙΟΣ, Εκκλησιαστική Ιστορία = SCHWARZ E. – MOMMSEN T., EusebiusWerke II. 1-3: Die Kirchengeschichte, Leipzig 1903-1909.

HALKIN F., «L’Apologie du martyr Phileas de Thmuis (Papyris Bodmer XX) et les Actes latins de Phileas et Philoromus», Analecta Bollandiana 81 (1963) pp. 19-27.

HIERONYMUS, De viris illustribus = HERDING W., Hieronymi ‘de viris illustribus’ liber, Leipzig 1923.

MARTIN V., Paryrus Bodmer XX. Apologie de Phileas eveque de Thmouis, [Bibliotheca Bodmeriana], Geneve 1964.

PIETERSMA AL., The Acts of Phileas Bishop of Thmuis (Including Fragments of the Greek psalter). P. chester Beatty XV (with a New Edition of P. Bodmer XX, and Halkin’s Latin Acta) edited with Introduction, Translation and Commentary, [Chahiers d’Orientalisme VII], Geneve 1984.

RUFINUS, Historia Ecclesiastica = SCHWARZ E. – MOMMSEN T., EusebiusWerke II.2, Leipzig 1908, σσ. 960-1040.

β) Βοηθήματα

EMMETT A. A. – PICKERING S. R., «The Importance of P. Bodmer XX, The ‘Apology of Phileas’ and its Problems», Prudentia 7 (1975) pp. 95-103.

JONES A. H. M., The Prosopography of the Later Roman Empire, vol. I, Cambridge 1971.

JONES A. H. M., The Cities of the Eastern Roman Provinces, Oxford 1971.

KNIPFING J. R., «The Date of the Acts of Phileas and Philoromus», Harvard Theological Review 16 (1923) pp. 198-203.

ΚΟΪΝΙΔΗΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ αρχιμ., «Ιερομάρτυς Φιλέας, επίσκοπος Θμούεως», Εκκλησιαστικός Φάρος 40 (1941) 29-45.

LE BLANT E., “Note sur les Actes de Saint Phileas”, Nuovo bullentino di archeologia christiana 2 (1896) 27-33.

MARAVAL Ρ., Actes et passions des martyrs chrétiens des premiers siècles, Introduction, traduction et notes, Sagesses chrétiennes, Paris 2010.

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤ., Πατρολογία, τόμ. Β΄, Αθήνα 1995 σσ. 59-60.

ΠΑΣΧΟΣ Π. Β., Άγιοι οι φίλοι του Θεού. Εισαγωγή στην Αγιολογία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, [Υμναγιολογικά κείμενα και μελέτες 2], Αθήνα 1995.

ROBERTS C. H., «The Apology of Phileas: two notes», The Journal of Theological Studies, 18 (1967) 437-438.

ΤΣΑΜΗΣ Δ., Αγιολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, Θεσσαλονίκη 1999.

ΧΡΗΣΤΟΥ Π., Ελληνική Πατρολογία, τόμ. Β΄, Θεσσαλονίκη 1991, σσ. 917-9

Υπ. Δρ. Θεολογίας Νικόλαος Κουρεμένος

πηγή

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΤΗΣ "ΑΟΡΑΤΗΣ" ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΤΑΞΗΣ !!

Από GBAL
Έξαιρετικό άρθρο του
 Λεωνίδα Αποσκίτη, 
που δημοσιεύθηκε παλαιότερα
 στο πολύ καλό περιοδικό 
Hellenic Nexus, μηνός Δεκεμβρίου
 2009, το οποίο όχι μόνο 
παραμένει σύγχρονο και διαφωτιστικό, 
αλλά και συνάμμα ανατριχιαστικό,
 καθόσον προσπαθεί να απαντήσει 
σε ερωτήματα, σχετικά με το γιατί και 
το πώς οι σύγχρονες κοινωνίες 
μεταλλάσσονται σταδιακά σε 
ομογενοποιημένα μορφώματα ανθρώπινης
 ισοπέδωσης. Ο πρώην σύμβουλος εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ, ο πολύς Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκυ, μέλος άλλωστε της παγκόσμιας ελίτ και της Νέας Τάξης πραγμάτων, μας "ενημερώνει" με σαδιστική ειλικρίνεια ότι:
« .Η ελίτ δεν θα δίσταζε να πραγματοποιήσει τους πολιτικούς της σκοπούς, χρησιμοποιώντας τις τελευταίες σύγχρονες τεχνικές, για να επηρεάσει τη συμπεριφορά του κοινού και να κρατήσει την κοινωνία υπό στενή παρακολούθηση.»
Διαβάζοντας το άρθρο θα αναγνωρίσουμε την κοινωνική και πολιτική μας πραγματικότητα, στιγμές, γεγονότα, καταστάσεις που βιώσαμε και αμέσως ο προβληματισμός και η απόγνωση (που είμαστε αιχμάλωτοι ενός κατασκευασμένου συστήματος) μας πλημμυρίζει, ενώ παράληλα σκεπτόμαστε μεθόδους διαφυγής και αντίστασης!! Και πόσο επίκαιρο και προφητικό είναι, αν αναλύσουμε τα γεγονότα στον αραβικό κόσμο, που οδήγησαν στον ξεσηκωμό, με το εύηχο "Αραβική Άνοιξη".
Πραγματικά πολύ ενδιαφέρον άρθρο που αξίζει να διαβάσουμε.

Κοινωνική Μηχανική:
Ο Απόλυτος Πόλεμος σε πλήρη εξέλιξη
Του Λεωνίδα Αποσκίτη

Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει επιστητό ότι, για τη νεοταξική μεταμόρφωση του πλανήτη, χρησιμοποιείται μια ολόκληρη «επιστήμη» ψυχολογικών επιχειρήσεων από την υπερεθνική ελίτ. Η σημερινή κοινωνική κατάσταση είναι παραπροϊόν μιας σειράς τεχνικών «κοινωνικής μηχανικής», η οποία δρα στο παρασκήνιο της πολιτικής, της κοινωνικής μέριμνας, της οικονομίας, της ενημέρωσης, του πολιτισμού, της βιομηχανίας, του θεάματος και του μάρκετινγκ, επιχειρώντας να χειραγωγήσει και να παθητικοποιήσει τους πολίτες, να μεγιστοποιήσει τα κέρδη των πολυεθνικών, να αποδομήσει τα παραδοσιακά έθνη, τις κοινωνίες και τα θρησκευτικά συστήματα, επιβάλλοντας πολέμους και «τρομοκρατία» εναντίον ολόκληρων λαών και μετακινώντας στρατιές φθηνής εργατικής δύναμης με τη λαθρομετανάστευση, επιδιώκοντας τη νέα δουλοκρατία. Όλα αυτά τα φαινόμενα που παρουσιάζονται από τα καθεστωτικά media περιτυλιγμένα με το εύηχο ιδεολόγημα της ποικιλομορφίας / πολύ-πολιτισμικότητας, είναι το αποτέλεσμα των -φανερών και κρυφών - σχεδιασμών μιας διεθνούς ελίτ, επικεφαλής του χρηματιστηριακού καπιταλιστικού μοντέλου, που θέλει τους πολίτες απόλυτα παραδομένους, ανήμπορους να υπερασπίσουν τις κοινωνικές κατακτήσεις, τα εθνικά σύμβολα και τις - με αίμα - αποκτημένες πολιτικές ελευθερίες.

Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ

Ο όρος «κοινωνική μηχανική» μπορεί να έχει καθιερωθεί σχετικά πρόσφατα, αλλά πολλές σχετικές τεχνικές χειρισμού των μαζών έχουν χρησιμοποιηθεί ανά τους αιώνες από τους κατέχοντες την εξουσία. Αν και δεν είναι βεβαιωμένο ότι υπήρξε ως ιστορικό πρόσωπο, ως πατέρας αυτής της ιδέας θα μπορούσε να θεωρηθεί ο Κινέζος θεωρητικός της στρατηγικής και φιλόσοφος, Σουν Τζου (4ος -5ος αι. π.Χ.). Το έργο του δεν έγινε δημοφιλές μόνο μεταξύ των θεωρητικών του πολέμου, αλλά και μεταξύ των πολιτικών ηγετών και των διευθυντικών στελεχών στον επιχειρηματικό χώρο. Διαβάζοντας ορισμένες αρχές του μεταφορικά (στην εποχή της παγκοσμιοποίησης), λένε: «Αυτό που έχει μεγίστη σημασία στον (κοινωνικό) πόλεμο είναι να επιτεθείς στην στρατηγική του εχθρού (των εθνών). Δεύτερο,
κατά σειρά σπουδαιότητας, είναι να διαλύσεις τις συμμαχίες του (τα παραδοσιακά στηρίγματα)» (με βάση την ελληνική έκδοση, Παπασωτηρίου 2008).
Στην νεώτερη ιστορία, η κοινωνική μηχανική εφαρμόσθηκε κατά κόρον από τα μεγάλα ολοκληρωτικά καθεστώτα, με σκοπό να ισοπεδωθούν οι ανθρώπινες προσωπικότητες και να εξοντωθούν οι αντιφρονούντες. Κάτι ανάλογο συμβαίνει σήμερα με την ενορχηστρωμένη «μετανάστευση» τεράστιων μουσουλμανικών και αφροασιατικών πληθυσμών, η οποία λειτουργεί ως μοχλός διάβρωσης του εθνικού και κοινωνικού ιστού. Στο modus vivendi του αμερικανικού τρόπου ζωής, που έγινε σιγά- σιγά πλανητικό μοντέλο, η κοινωνική μηχανική αποσκοπούσε στην απονεύρωση των πολιτών και στην μετατροπή τους σε αμοραλιστές καταναλωτές χωρίς ιστορική μνήμη φιλοσοφικές αναζητήσεις και ηθικές αντιστάσεις. Το σύγχρονο μοντέλο του νεοταξικού «homo lupus economicus» είναι πιο ολοκληρωτικό και αντιανθρώπινο , αφού χρησιμοποιείται πλέον μια πανίσχυρη τεχνολογία επηρεασμού της συνειδήσεως, πέρα από γεωγραφικά σύνορα και πολιτικές ιδεολογίες.
Το μοντέλο αυτό είναι ακόμα πιο επικίνδυνο, γιατί παρουσιάζεται σαν δημοκρατικό, ενώ στην πραγματικότητα λέει:
«Επιτρέπεται να επιλέξετε ελεύθερα, στον βαθμό που μπορούμε να προγραμματίζουμε τις κινήσεις σας και να επιβάλλουμε - με πλύση εγκεφάλου - αυτό που εμείς θέλουμε και μας συμφέρει να κάνετε.».

ΤΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ
1. Η στρατηγική της παραπλάνησης:
Προκειμένου να αποκτήσουν τον έλεγχο του κοινού, αφ' ενός το διατηρούν ασυντόνιστο και με άγνοια των βασικών αρχών του συστήματος και αφ' ετέρου, συγχυσμένο αποδιοργανωμένο και διασπασμένο με ζητήματα που δεν έχουν πραγματική σημασία.
Αυτό επιτυγχάνεται ως εξής:
α) παρέχοντας χαμηλού επιπέδου δημόσια παιδεία και κρατώντας μόνο για την ελίτ την υψηλή γνώση,
β) Κατευθύνοντας τα αισθήματά τους , αυξάνοντας τη μαλθακότητά τους (πνευματική και φυσική) μέσα από συνεχή βομβαρδισμό από... φθηνό σεξ, βία και τρομοκρατία μέσω των ΜΜΕ,
γ) Ξαναγράφοντας την ιστορία και τους νόμους και υποβάλλοντας τους πολίτες σε αποκλίνουσα συμπεριφορά, ώστε να μπορούν να μεταστρέψουν τη σκέψη τους από τις πραγματικές τους ανάγκες σε μη απαραίτητες προτεραιότητες.
Ο γενικός κανόνας είναι ότι υπάρχει κέρδος από τη σύγχυση: όσο περισσότερη σύγχυση τόσο μεγαλύτερο το κέρδος.
Άρα η καλλίτερη μέθοδος είναι να δημιουργούνται προβλήματα και μετά να προσφέρονται έτοιμες λύσεις γι' αυτά.
- Μεθόδευση της Παραπλάνησης :
ΜΜΕ: Απομακρύνουν την προσοχή του ενήλικου κοινού από τα πραγματικά κοινωνικά ζητήματα και τη στρέφουν σε ανούσια ριάλιτυ.
ΣΧΟΛΕΙΑ: Διατηρούν αστοιχείωτα τα νεαρά παιδιά σε τομείς όπως τα μαθηματικά, τα οικονομικά, το δίκαιο, τη φιλοσοφία, την ιστορία.
ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ: Κρατούν σε χαμηλό επίπεδο την ψυχαγωγία του κοινού και τον πολιτισμό.
ΕΡΓΑΣΙΑ: Εφαρμόζεται η τακτική να είναι συνεχώς απασχολημένο το κοινό ώστε να μην μένει χρόνος για να σκεφθεί.
Κατά τον Άλντους Χάξλεϋ, ο κόσμος αυτός θα είναι «μια δικτατορία χωρίς δάκρυα» όπου οι μάζες θα «λατρεύουν τη δουλεία τους».
2. Αποσιώπηση:
Με τον έλεγχο των ΜΜΕ φιλτράρονται οι ειδήσεις και οι πληροφορίες, ώστε σημαντικά αποσπάσματα των πραγματικών γεγονότων να αποκρύπτονται. Έτσι περνούν στον κόσμο την εικόνα των πραγμάτων που τους συμφέρει.
3. Γελοιοποίηση της «επικίνδυνης» πληροφορίας:
Αν κάποιο σημαντικό γεγονός, (π.χ. οι επιθέσεις της 11ης 9 στη Νέα Υόρκη) δεν «χωράει» στις επίσημες εξηγήσεις που προωθούνται από τα media, τότε μπαίνουν μπροστά οι μηχανισμοί εξευτελισμού: «γραφικοί», «συνωμοσιολόγοι» κ.λπ. Παράλληλα προωθούν υπούλως στημένες εξωφρενικές θεωρίες (π.χ. εξωγήινοι), ώστε να επιτείνουν τη σύγχυση του κοινού και να ακυρώνουν τις σοβαρές μαρτυρίες (π.χ. τις καταθέσεις των μηχανικών που μιλούν για κατεδάφιση από μέσα των Διδύμων Πύργων).
4. Κατασκευή «ειδικών»:
Προώθηση δικών τους επιστημόνων και εξωνημένων διανοουμένων σε θέσεις κλειδιά του δημοσίου βίου (π.χ. καθηγητές πανεπιστημίου, διευθυντές ινστιτούτων), οι οποίοι στηρίζονται από τα επίσης κατευθυνόμενα ΜΜΕ.
Στην χώρα μας, όπου διεξάγεται ένας ανελέητος ιδεολογικός πόλεμος για εξόντωση κάθε τι ελληνικού, είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της κατάληψης πολλών πανεπιστημιακών θέσεων από καθηγητές της εθνομηδενιστικής σχολής τα τελευταία 20 χρόνια, για να πρωτοστατούν σήμερα στη διάλυση της Παιδείας και στον αφελληνισμό της Ιστορίας.
5. Λειτουργία προβοκάτσιας:
Όταν μια κοινωνική κατάσταση αρχίζει να γίνεται απειλητική γι' αυτούς (π.χ. αρχίζει να αφυπνίζεται πατριωτικά ή κοινωνικά ο μέσος πολίτης), τότε προωθούν κάποιον δικόν τους άνθρωπο ή κίνημα για να προλάβουν τους πραγματικούς εκπροσώπους του λαού και να σπείρουν την παραπληροφόρηση. Αν, παρ' όλα αυτά οι κοινωνικοί μηχανικοί αποτύχουν να επιβληθούν, τότε αρχίζει μια επίθεση ηττοπάθειας και δράσης άλλων αχυρανθρώπων.
6. Διάσπαση της προσοχής με την υπερπληροφόρηση:
Αν κάποιο γεγονός τραβήξει την προσοχή του κοινού, οι κοινωνικοί μηχανικοί φροντίζουν ώστε τα ΜΜΕ να επιμείνουν σε άχρηστες λεπτομέρειες και στην αποπροσανατολιστική παρουσίασή του.Ταυτόχρονα σκηνοθετούν ένα άλλο γεγονός για να αποσπάσουν την προσοχή του κοινού. Τα παραδείγματα στην Ελλάδα είναι πολλά.. 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ : Η ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ 
Η αρχή της νεοταξικής λογοκρισίας να εξαφανίζει τις ουσιαστικές πληροφορίες μέσα σε έναν κυκεώνα ασήμαντων πληροφοριών, επιτρέπει στη νέου τύπου λογοκρισία να εμφανίζεται πλουραλιστική και δημοκρατική. Αυτή η στρατηγική εφαρμόζεται, κατ' αρχάς, στη τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, τη βασική πηγή ενημέρωσης των πολιτών. Όλοι οι ψυχολόγοι και ειδικοί της νευροεπιστήμης γνωρίζουν ότι η απομνημόνευση πληροφοριών από τον εγκέφαλο γίνεται καλλίτερα όταν αυτές παρουσιάζονται με δομημένο τρόπο. Όμως τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων κάνουν ακριβώς το αντίθετο, ανακατεύοντας άναρχα ετερόκλητα θέματα διαφορετικής σπουδαιότητας (λίγο πολιτική, αθλητικά, ένα κοινωνικό θέμα, κάτι διασκεδαστικό, μετά ξανά πολιτική κ.λπ.). Έτσι είναι πολύ εύκολο να χειραγωγήσεις έναν πληθυσμό. Η αληθινή ενημέρωση παρέχεται πλέον από τα εναλλακτικά, ειδικά και φανζιν έντυπα, τα οποία διαβάζονται όλο και περισσότερο από υποψιασμένους πολίτες.
- Στόχοι της κατευθυνόμενης ενημέρωσης :
. Ο ολοκληρωτικός έλεγχος των ατόμων.
. Να εμποδίζεται τo κοινό να σκέπτεται και να θέτει ευφυή ερωτήματα για την κατάστασή του και τον τρόπο με τον οποίο είναι οργανωμένη και διευθύνεται η κοινωνία.
. Να γίνει πιο εύκολα χειραγωγήσιμο το κοινό, αποδυναμώνοντας την αναλυτική και κριτική του ικανότητα.
. Ο ηλεκτρονικός έλεγχος της ψυχικής διάθεσης και της συμπεριφοράς του πληθυσμού.
. Δυνατότητα επηρεασμού ενός πλήθους, κάνοντάς το παθητικό ή, αντιθέτως, βίαιο ξαφνικά.
Τέτοια τεστ έχουν γίνει στην Ρουάντα, στο Μπουρούντι, στην πρώην Γιουγκοσλαβία και τώρα στο Ιράκ.
Πιλοτικό πρόγραμμα για κοινωνία Δυτικού τύπου αποτελεί η Ελλάδα γιατί όταν μπήκε στην ΕΟΚ ο Έλληνας εθεωρείτο ιδιαιτέρως απείθαρχος και πολιτικοποιημένος.
Γι' αυτό δόθηκαν και συνεχίζουν να κυκλοφορούν πολλά δισεκατομμύρια σε ευρω-πακέτα και ναρκοδολλάρια, και χτίστηκαν πολλές νεόπλουτες περιουσίες και επαύλεις για να ελεγχθεί το μυαλό των Νεοελλήνων.
Η υπερεθνική ελίτ έχει καταφέρει να κατευθύνει την κοινή γνώμη μέσω της παγκόσμιας αγοράς των ΜΜΕ που ελέγχεται από 7-9 πολυεθνικές επιχειρήσεις: τις Disney/ABC, AOL-TimeWarner, Sony, Viacom/CBS, την News Corporation/Fox του Μέρντοχ, την General Electric/NBC, τη Universal/Seagram, την Tele-Communications και AT&T, και τις Vivendi και Bertelsman.
Σ' αυτές ανήκουν όλα τα μεγάλα αμερικανικά κινηματογραφικά στούντιο, όλα τα τηλεοπτικά δίκτυα, περισσότερο από το 80% της παγκόσμιας μουσικής αγοράς, οι μεγαλύτεροι δορυφόροι που εκπέμπουν διεθνώς, ένα μεγάλο μέρος της αγοράς των εκδόσεων βιβλίων και περιοδικών ποικίλης ύλης, η μεγάλη πλειοψηφία των εμπορικών καλωδιακών καναλιών στις ΗΠΑ και διεθνώς, καθώς και η μερίδα του λέοντος της ευρωπαϊκής τηλεόρασης.
Όπως επισημαίνει ο Λανς Μπένετ, ο οποίος διδάσκει πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτων στο βιβλίο του The politics of Illusion:
«Οι ειδήσεις κατευθύνονται από δυνάμεις που δύσκολα συμβιβάζονται με τις ανάγκες της δημοκρατίας.» «Μέσα από την προσεκτική προπαρασκευή των μηνυμάτων, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι πετυχαίνουν συχνά να ελέγχουν τις πληροφορίες που σχετίζονται με όλα τα στοιχεία-κλειδιά των ειδησεογραφικών θεμάτων. Ο σκοπός φυσικά είναι ο έλεγχος των πληροφοριών που σχετίζονται με το σύνολο των συστατικών μερών των εκτυλισσομένων πραγματικών πολιτικών δραμάτων και επομένως, ο έλεγχος του περιεχομένου όλων των ειδησεογραφικών θεμάτων που έχουν γραφτεί για αυτά».
(ελληνική έκδοση, Η πολιτική των ψευδαισθήσεων, Δρομέας, Αθήνα 1999, σελ. 71-72, 178).
Ο Γάλλος θεωρητικός Ζαν Μπωντριγιάρ χρησιμοποιεί τον όρο «υπερπραγματικότητα» ως υπόμνηση του γεγονότος ότι αυτός ο απόμακρος, κατασκευασμένος συμβολικός κόσμος είναι που παρέχει όλο και περισσότερο την πρώτη ύλη για την σκέψη και το συναίσθημα.

ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΩΝ
Όπως το έχει θέσει εύστοχα ο παλαιός Βρετανός πρωθυπουργός Βενιαμίν Ντισραέλι:
«Υπάρχουν 3 ειδών ψεύδη: τα ψέμματα, τα χοντρά ψέμματα και η στατιστική».
Κόμματα και πολιτικοί εκδοτικά συγκροτήματα, τηλεοπτικοί σταθμοί, αλλά και πλήθος εταιρειών που στηρίζουν την επιβίωσή τους στην ελεύθερη αγορά, παραγγέλλουν συχνά δημοσκοπήσεις, προσπαθώντας να επηρεάσουν τον ψηφοφόρο-καταναλωτή.
Ο πολιτικός σύμβουλος Ρότζερ Άιλ κάποτε ευφυολόγησε λέγοντας:
«Όταν πεθάνω θέλω να ξαναγυρίσω με πραγματική εξουσία. Θέλω να ξανάρθω ως μέλος μιας ομάδας δημοσκοπήσεων.»
Μόνο στην Ευρώπη επενδύονται 8 δις. ευρώ ετησίως, για να σκιαγραφηθούν οι σκέψεις και οι προθέσεις των πολιτών.
Το 2006, σε συνέδριο με θέμα Δημοσκοπήσεις και Στατιστική, που πραγματοποίησε στην Κω το Ε.Σ.Ι. (Ελληνικό Στατιστικό Ινστιτούτο) ειδικοί επιστήμονες εξέθεσαν τις ανησυχίες τους σχετικά με τις «θολές» διαδικασίες υπό τις οποίες διενεργούνται πολλές δημοσκοπήσεις και τα συμφέροντα που εξυπηρετούν.
Ο Κωνσταντίνος Μπάσιος, υποψήφιος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών, αναφέρει στο άρθρο του «Η πολιτική δημοσκόπηση ως ένα ακόμα σύμπτωμα ιδιαίτερης πολιτικής παθογένειας (www.greekelections.com/gpj/articles/2004/ac04.asp?state=elections, 09/02/04) τα σημεία εκείνα που συχνά παραβλέπονται ή αποσιωπούνται:
α) Ποιος είναι αυτός που καθορίζει ότι ένα συγκεκριμένο κι όχι κάποιο άλλο θέμα χρήζει σφυγμομέτρησης;
β) Πώς διατυπώνονται τα ερωτήματα, σε ποια πράγματα δίδεται έμφαση και με ποια σειρά υποβάλλονται σε αυτούς που παίρνουν μέρος στη σφυγμομέτρηση;
γ) πόσα πρόσωπα απαρτίζουν το δείγμα και με ποια κριτήρια επιλέγονται αυτά τα πρόσωπα;
Ως προς τις πολιτικές δημοσκοπήσεις, το εκλογικό σώμα μαθαίνει μόνο για τις δημόσιες και όχι για τις μυστικές. Επομένως, το επίμαχο σημείο είναι: γιατί κάποιος με πληροφορεί για ένα θέμα για το οποίο εγώ δεν έχω ενδιαφερθεί; Προφανώς γιατί λέγοντάς μου ό,τι εκείνος θέλει, διαμορφώνει μια «βολική» για εκείνον πραγματικότητα.
Η «έρευνα αγοράς» αποτελεί άλλο ένα παγκόσμιο ολιγοπώλιο στα χέρια των επικυριάρχων. Τέσσερις εταιρείες ελέγχουν το μεγαλύτερο τμήμα της παγκόσμιας αγοράς, χρησιμοποιώντας πληθώρα επωνυμιών: οι WPPGroup, McCann Ericsson, TNS και Thomson Corporation.
Οι 4 αυτές αγγλοσαξονικές εταιρείες υπολογίζεται ότι ελέγχουν περί το 90% της ελληνικής αγοράς, συγκεντρώνοντας όγκο και ποιότητα πληροφοριών και αναλύσεων, ανά έτος, μεγαλύτερα από οποιαδήποτε κρατική υπηρεσία, συμπεριλαμβανομένης και της εθνικής στατιστικής υπηρεσίας!

ΤΟ ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ ΤΟΥ BIG BROTHER

Αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι αυτά που δεν ξέρουμε είναι πολύ πιο σημαντικά από τον όγκο των σκουπιδο-πληροφοριών που μεταδίδονται.
Η κατοχή της μυστικής γνώσης ισοδυναμεί με περισσότερη εξουσία και το τελικό αποτέλεσμα είναι ο καλλίτερος έλεγχος των μαζών.
Κατ' αναλογίαν, στον βαθμό που ό,τι σκεπτόμαστε βασίζεται σε ό,τι μαθαίνουμε, η χειραγώγηση ενός νου ή ενός έθνους από νόες, μπορεί να επιτευχθεί μέσω του ελέγχου των πληροφοριών. Επιπλέον, η «κοινωνική μηχανική» (η ανάλυση κι ο αυτοματισμός μιας κοινωνίας) απαιτεί τη συσχέτιση μεγάλων ποσοτήτων σταθερά μεταβαλλόμενων οικονομικών πληροφοριών (δεδομένων) και για αυτό χρειάζεται ένα υψηλής ταχύτητας σύστημα ψηφιακής επεξεργασίας δεδομένων. Αυτό θα μπορούσε να προηγηθεί της κοινωνίας και να προβλέψει πότε αυτή θα είναι έτοιμη να συνθηκολογήσει.
Για να επιτευχθεί μια απολύτως προβλέψιμη Οικονομία, τα μέλη των χαμηλοτέρων τάξεων της κοινωνίας πρέπει να μπουν υπό απόλυτο έλεγχο: να «εξημερωθούν» να εκπαιδευθούν και να δεσμευθούν με βάρη και μακροχρόνια κοινωνικά καθήκοντα από νεαρή ηλικία, προτού έχουν την ευκαιρία να αναρωτηθούν για την πραγματική φύση των αγαθών και να αμφισβητήσουν το σύστημα.
Για να εξασφαλισθεί μια τέτοια υπακοή, έπρεπε να διαλυθούν οι παραδοσιακές οικογένειες των μέσων και κατωτέρων τάξεων, μέσα από την εντατικοποίηση της απασχόλησης και των δύο γονέων και την καθιέρωση κρατικών κέντρων ολοήμερης απασχόλησης και εκπαίδευσης των παραμελημένων παιδιών τους.
Το 2005, ένα μεγάλο ερευνητικό consortium, χρηματοδοτούμενο από την Ε.Ε. ξεκίνησε τη δημιουργία ενός κατάλληλου για προσομοιώσεις μοντέλου κοινωνικών αλληλεπιδράσεων, με την βοήθεια αυτόνομων προγραμμάτων. Το πρόγραμμα ονομάσθηκε New Ties και έχει ολοκληρώσει την πρώτη φάση του.
Με την συμμετοχή 5 μεγάλων ευρωπαϊκών πανεπιστημίων, ανοίγει τον δρόμο σε προσομοιώσεις μεγάλης κλίμακας ανθρώπινων πληθυσμών που αναμένεται να ακολουθήσουν τα επόμενα 20 χρόνια, οπότε και αναμένεται να εκατονταπλασιασθεί η ισχύς των υπολογιστικών συστημάτων.
Τότε θα είναι δυνατή μια ακόμη πιο άμεση συλλογή δεδομένων, σχεδόν σε πραγματικό χρόνο, καθώς εκατομμύρια αυτόνομα προγράμματα θα είναι σε θέση να παρακολουθούν και να καταγράφουν, να ταξινομούν πακτωλούς δεδομένων σχετικά με τις ζωές των πολιτών.
Αν ο χειρισμός των μαζών καταστεί δυνατός, τότε θα γίνει εφικτή σε μεγάλο βαθμό η πρόβλεψη της αγοραστικής συμπεριφοράς του καθένα, ακόμα και για μικρό χρονικό διάστημα. Κατ' επέκταση, μια Κρατική Οικονομία μπορεί να κατευθυνθεί με τις κατάλληλες πιέσεις, αν οι αντιδράσεις των μαζών μπορούν να προβλεφθούν εγκαίρως, και να ακυρωθεί εντελώς ο ρόλος του κράτους ως διαμεσολαβητού μεταξύ ιδιωτικών συμφερόντων.
Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, ένα νέο πρόγραμμα μπορεί να συνδυάσει εγκεφαλική δραστηριότητα με οπτικές εικόνες, αλλά και να προβλέψει τι βλέπουν οι άνθρωποι. Η εν λόγω μελέτη προβάλλει ως πιθανό ότι κάποια μέρα οι υπολογιστές θα μπορούν να «διαβάζουν»τον εγκέφαλο ενός ανθρώπου, αναπλάθοντας ψηφιακά αναμνήσεις, όνειρα ή φαντασιώσεις. Οι νευροεπιστήμονες που ερευνούν τον, σχεδόν φουτουριστικό, κλάδο της επιστημονικής έρευνας, το Νευρομάρκετινγκ, γνωρίζουν ότι υπάρχουν συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου που αποτελούν «αποθήκη»όλων όσων έχουμε μάθει, καθώς και το περιεχόμενο των φιλοδοξιών το εγώ μας. Μια έντονη δραστηριότητα στον αριστερό προμετωπιαίο φλοιό μπορεί να υπονοεί ότι το υποκείμενο έλκεται από την εικόνα ή το διαφημιστικό μήνυμα μιας φίρμας. Έτσι οι ερευνητές μπορούν να πουν ποια μέρη των διαφημιστικών μηνυμάτων αποθηκεύονται στη μακροπρόθεσμη μνήμη των εξεταζομένων και να ανακαλύψουν το πώς το μάρκετινγκ μπορεί να σημαδέψει τις προτιμήσεις του νου για προϊόντα και πολιτικούς. Ψυχολόγοι και οικονομολόγοι χρησιμοποιούν εξελιγμένα σκάνερ του εγκεφάλου για να προσδιορίσουν τους μηχανισμούς κρίσης που αναπτύσσονται στο υποσυνείδητο και στο ασυνείδητο. Οι μεγάλες εταιρείες καλλυντικών, ενδυμάτων, κινητής τηλεφωνίας, καπνοβιομηχανίες κ.λπ. δοκιμάζουν αυτά τα εργαλεία έρευνας της εγκεφαλικής δραστηριότητας και επενδύουν στις μεθόδους αυτές, προκειμένου να εκλεπτύνουν την διαφημιστική τους στρατηγική. Τα ποσά που δαπανώνται είναι κολοσσιαία. Κατά μία εκτίμηση, κάθε μέρα κυκλοφορούν 700 νέα προϊόντα, ενώ συνολικά 2 εκατ. Μάρκες επιζητούν την προσοχή του καταναλωτή. Για να υπάρξουν κέρδη μεταξύ όλων αυτών των παρόμοιων προϊόντων, οι επικεφαλής των πωλήσεων προσπαθούν να εντυπώσουν ένα προϊόν στο μυαλό του αγοραστή. Ως εκ τούτου, στον ανεπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο, ο μέσος ενήλικας καταναλωτής δέχεται 3.000 διαφημιστικά μηνύματα κατά μέσον όρο την ήμέρα (5πλάσιο απ' ό,τι 20 χρόνια πριν).

Η ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ
Η απελευθέρωση του διαδικτύου, όπου με ελάχιστα μέσα μπορεί ο καθένας να αποκτήσει δυνατότητα παγκόσμιας πληροφόρησης, είναι ένα πείραμα κοινωνικής μηχανικής επομένου επιπέδου.
Ήδη, ένας μυστικός πόλεμος εξελίσσεται μέσα στον κυβερνοχώρο. Όχι με λογοκρισία, αλλά με «δικαιωματικό έλεγχο» πληροφοριών και αντιλήψεων (αυτό κάνουν οι μηχανές αναζήτησης) και ακόμη πιο πλάγιες μεθόδους. Στην Τεχεράνη είδαμε τον Ιούνιο να ξεσπάει η μεγαλύτερη λαϊκή εξέγερση από την ισλαμική επανάσταση του 1979. Μετά την επανεκλογή του Αχμαντινετζάντ, η οποία αμφισβητήθηκε εντέχνως από τα δυτικά ΜΜΕ, ο ηγέτης της αντιπολίτευσης, Μιρ Χουσείν Μουσαβί, κάλεσε τους οπαδούς του σε μαζικές διαδηλώσεις, που κατέληξαν σε άγριες συγκρούσεις με την αστυνομία. Η κινητοποίηση εναντίον του καθεστώτος πραγματοποιήθηκε έπειτα από μεγάλη εκστρατεία μέσω ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης όπως το Twitter και το Facebook. Νωρίτερα είχε πραγματοποιηθεί ένα άλλο διαδικτυακό «αντάρτικο». Στη Μολδαβία περίπου 20.000 διαδηλωτές απαίτησαν την προσάρτηση της χώρας στη Ρουμανία και την Ε.Ε., μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της 5ης Απριλίου, όπου ο φιλορωσικός κομμουνιστικός σχηματισμός του Vladimir Voronin συγκέντρωσε ακριβώς το 50% των ψήφων. Υπό το προφίλ #pman (τα ακρωνύμια της κεντρικής πλατείας της μολδαβικής πρωτεύουσας Piata Marii Adunari Nationale) και με μια μέση ροή μέχρι και 10 μηνυμάτων το λεπτό, οργανώθηκε στη Μολδαβία ένα νεανικό πλήθος, το οποίο ήταν πληροφορημένο τόσο για τον σκοπό της διαδήλωσης, αλλά και για τις ακριβείς κινήσεις της αστυνομίας. Τον Φεβρουάριο του 2006, αποδιαβαθμίσθηκε στις ΗΠΑ η Χάρτα Επιχειρήσεων Πληροφοριών (Information Operations Roadmap), η οποία είχε συνταχθεί τον Οκτώβριο του 2003 από τον υπουργό αμύνης Ντόναλντ Ράμσφελντ και σκιαγραφούσε τη νέα στρατηγική του Πενταγώνου στο διαδίκτυο. Συγκεκριμένα περιλαμβάνει επαφές με δημοσιογράφους σε ηλεκτρονικά μέσα και ειδικούς ηλεκτρονικών συστημάτων, οι οποίοι θα εξαπολύουν επιθέσεις σε εχθρικά συστήματα, καθώς και ψυχολογικές επιχειρήσεις. Με πάνω από 1,3 δις. Ανθρώπους διαδικτυωμένους και με μαζική συμμετοχή σε συνδέσμους κοινωνικής δικτύωσης (Facebook +200 εκατ. χρήστες, MySpace +125 εκατ. χρήστες, Twitter +1,4 εκατ. tweets/ ημέρα), θα ήταν δύσκολο να παρακαμφθούν οι δυνατότητες μια τέτοιας δεξαμενής δεδομένων, τα οποία, σημειωτέον, δίνονται με χαρακτηριστική ευκολία από τους ίδιους τους χρήστες. Πρέπει να αναφερθεί, τέλος , ότι μετά από μια «χρυσή περίοδο» ελευθερίας στο διαδίκτυο -που αφέθηκε εσκεμμένα μέχρι σήμερα προκειμένου να εντοπισθούν οι αντίθετες φωνές προς την νέα τάξη και να μελετηθούν οι τάσεις και προθέσεις των πολιτών- μεθοδεύεται τώρα ο ασφυκτικός έλεγχος από την ελίτ, μέσω ενός παγκόσμιου πλέγματος νόμων. 
ΤΑ ΣΤΡΑΤΗΓΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ
Ένα ντοκουμέντο με τίτλο «Σιωπηλά Όπλα για Αθόρυβους Πολέμους» ( Silent Weapons for Quiet Wars), επιβεβαιώνει ότι όλα αυτά είναι μέρος ενός προσχεδιασμένου πολέμου κατά της Ανθρωπότητας.
Ο «έλεγχος του κοινού» επιτυγχάνεται μέσω των «σιωπηλών όπλων» που εφαρμόζονται στα ΜΜΕ και τα σχολεία:
« Το κοινό δεν μπορεί να αντιληφθεί αυτά τα όπλα και συνεπώς δεν μπορεί να πιστέψει ότι δέχεται επίθεση και χαλιναγωγείται από ένα όπλο. Όταν το σιωπηλό όπλο εφαρμόζεται σταδιακά, το κοινό προσαρμόζεται.»
Το ντοκουμέντο αυτό, αποτυπώνει τις πρώτες φάσεις του Σχεδίου της Παγκόσμιας Χειραγώγησης, είναι το προϊόν μιας επιχείρησης με το όνομα «Operations Research», που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια το Β' Παγκοσμίου Πολέμου για επίθεση κατά των εχθρικών πληθυσμών, χρησιμοποιώντας εργαλεία κοινωνικής μηχανικής και ψυχολογικού πολέμου.
Σύμφωνα μ' αυτό, η υπερεθνική ελίτ αποφάσισε το 1954 να εξαπολύσει έναν «σιωπηλό πόλεμο» (αρχικά κατά του αμερικάνικού λαού και στη συνέχεια κατά της Ανθρωπότητας), με στόχο την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας οικονομίας.
Το ντοκουμέντο αναφέρεται «στον έλεγχο της κοινωνίας μέσω της απειθαρχίας, της άγνοιας, του αποπροσανατολισμού, της αποδιοργάνωσης και της σύγχυσης» (βλ. Τρίτο Μάτι, τ. 154, καλοκαίρι 2007). Η ουσία των στρατηγημάτων, μπορεί, επίσης, να αναζητηθεί σε μια μελέτη ενός think tank που κυκλοφόρησε το 1967, με τον τίτλο Report from Iron Mountain (Αναφορά από το Σιδηρούν Όρος).
Το έγγραφο υπαινίσσεται ότι προέρχεται από το αμερικάνικό υπουργείο αμύνης, όταν υπουργός ήταν ο Ρόμπερτ Μακναμάρα, και δημιουργήθηκε από το ινστιτούτο Hudson, που τοποθετείται στην βάση του Iron Mountain στο Croton on Hudson, στη Νέα Υόρκη. Το ινστιτούτο Hudson ίδρυσε και διηύθυνε ο Herman Kahn, στέλεχος της Rand Corporation παλαιότερα. Τόσο ο Μακναμάρα όσο και ο Kahn ήταν μέλη του πανίσχυρου CFR (Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων). Ο υποτιθέμενος στόχος ήταν να διερευνήσει τρόπους για την «σταθεροποίηση της κοινωνίας». Μια ανάγνωση της αναφοράς αποκαλύπτει ότι η λέξη «κοινωνία» χρησιμοποιείται ως συνώνυμο της «παγκόσμιας κυβέρνησης». Επιπλέον η λέξη «σταθεροποίηση» χρησιμοποιείται με την έννοια της διατήρησης και της διαιώνισης των επικυρίαρχων στην εξουσία και στους τρόπους να ελέγχουν τους πολίτες και να αποτρέπουν την εξέγερσή τους. Στην συνέχεια εξηγεί ότι πλησιάζουμε σ' ένα σημείο στην ιστορία, όπου οι παλιές συνταγές επιβολής, όπως ήταν ο πόλεμος, ίσως να μην λειτουργούν.
Τι άλλο λοιπόν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει η παγκόσμια ελίτ για να νομιμοποιήσει και να διαιωνίσει την εξουσία της;
Η αναφορά καταλήγει ότι ένα υποκατάστατο του πολέμου πρέπει να πληροί τρεις προϋποθέσεις:
α) να είναι οικονομικά πολυέξοδο, β) να αντιπροσωπεύει μια αξιόπιστη απειλή μεγάλου μεγέθους, και γ) να παρέχει μια λογική δικαιολογία που θα εξυπηρετεί την εξουσία.
Συνεπώς, πρέπει να βρεθεί ένας νέος εχθρός που θα απειλεί ολόκληρο τον κόσμο και η προοπτική να κυριευθεί από τον εχθρό αυτό η ανθρωπότητα θα πρέπει να είναι πιο τρομακτική κι απ' τον ίδιο τον πόλεμο (βλ. NEXUS τ. 26 Ιούνιος -Ιούλιος 2008). Τα διάφορα σενάρια που έχουν επεξεργασθεί τα στρατηγήματα της κοινωνικής μηχανικής της Νέας τάξης στηρίζονται στα μοντέλα του «Σοκ». Από τη δεκαετία του '40, οι εξελίξεις στην Ψυχιατρική με τη χρήση του ηλεκτροσόκ είχαν κάνει τους γιατρούς να πιστέψουν ότι είναι σε θέση να «καθαρίσουν» εντελώς το μυαλό των πασχόντων: Επηρεάζουμε τους ανθρώπους τους οδηγούμε στην υπακοή! Αλλά οι τεχνικές αυτές δεν λειτουργούν μόνο σε μεμονωμένα άτομα. Μπορούν να λειτουργήσουν σε ολόκληρες κοινωνίες. Ένα συλλογικό τραύμα, ένας πόλεμος, μια φυσική καταστροφή, μια τρομακτική ενέργεια μας φέρνει όλους σε κατάσταση σοκ. Στο βιβλίο της The Shock Doctrine (http://www.schizas.com/site3/el/koinonikos-klonismos.html) η Καναδή δημοσιογράφος και ακτιβίστρια, Naomi Klein, αποδεικνύει με τεκμηριωμένο τρόπο πώς οι αμερικανικές πολιτικές της «ελεύθερης αγοράς» έφθασαν να κυριαρχούν στον κόσμο μέσω της προγραμματισμένης εκμετάλλευσης και καταστροφής ανθρώπων και χωρών. Η θεωρία της Klein περιγράφει τις διασυνδέσεις μεταξύ της οικονομικής πολιτικής, του πολέμου υπό το δόγμα «Σοκ και Δέος» και τα χρηματοδοτούμενα από τις Μυστικές Υπηρεσίες πειράματα με ηλεκτροσόκ, αποδεικνύοντας με καθηλωτικές λεπτομέρειες το πώς, πολύ γνωστά γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας ήταν εσκεμμένες εφαρμογές του «Δόγματος του Σοκ».
Τα διάφορα μοντέλα της κοινωνικής μηχανικής του «παγκόσμιου τρόμου» περιλαμβάνουν:
. Το σενάριο της παγκόσμιας τρομοκρατίας, στο οποίο έχουμε αναφερθεί επανειλημμένως.
. Το σενάριο της παγκόσμιας επιδημίας. Η πρόβα με την γρίππη των πτηνών αρχικά, και τον ιό Η1Ν1 σήμερα, έχει τροφοδοτήσει τους Επικυρίαρχους με πλήθος συμπερασμάτων για τις αντιδράσεις πολιτών, οργανισμών, κυβερνήσεων και ΜΜΕ σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
. Το σενάριο των φυσικών καταστροφών. Όπως περιγράφει η Naomi Klein, όταν ταξίδεψε για ρεπορτάζ στη Σρι Λάνκα μετά το καταστροφικό τσουνάμι, έγινε μάρτυρας μια εξωφρενικής κατάστασης: ξένοι επενδυτές-αρπακτικά και διεθνείς τοκογλύφοι είχαν συνασπισθεί για να εκμεταλλευθούν την ατμόσφαιρα πανικού, ώστε να «βάλουν στο χέρι» όλη την ακτογραμμή με τις πανέμορφες παραλίες, απαγορεύοντας στις χιλιάδες οικογένειες των ψαράδων που ζούσαν πατροπαράδοτα εκεί να κτίσουν ξανά τα σπίτια τους. Την επόμενη φορά στη Νέα Ορλεάνη, ήταν πλέον ολοφάνερο ότι το σύστημα εκμεταλλεύεται τις καταστάσεις «συλλογικού τραύματος» για να προωθήσει ριζικές κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές. Η κρίση που ακολούθησε το πέρασμα του τυφώνα Κατρίνα από τη Νέα Ορλεάνη θα μπορούσε ίσως να αποτελεί το σημαντικότερο πείραμα κοινωνικής μηχανικής.
. Το σενάριο της περιβαλλοντικής κρίσης. Το άλλο σενάριο αποτελεσματικής παγκόσμιας απειλής ήταν η μόλυνση του περιβάλλοντος. Αυτό θεωρήθηκε ότι ήταν πιθανότερο να επιτύχει γιατί μπορούσε να συνδεθεί με ορατές καταστάσεις, όπως η αιθαλομίχλη και η μόλυνση των υδάτων. Μπορούσαν να γίνονται προβλέψεις που θα έδειχναν ότι πλησιάζει το τέλος της Γης, και θα ήταν τόσο τρομακτικό όσο κι ένας πυρηνικός πόλεμος. Η ακρίβεια αυτών των προβλέψεων δεν ήταν το ζητούμενο. Σκοπός τους θα ήταν να τρομοκρατήσουν κι όχι να ενημερώσουν. Οι μάζες θα δεχθούν πιο πρόθυμα την πτώση του βιοτικού τους επιπέδου, την αύξηση των φόρων και τη γραφειοκρατία, με τη δικαιολογία ότι «είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε, για να σώσουμε την Μητέρα Γη».
. Το σενάριο της διατροφικής κρίσης. Στις 2 Απριλίου του 2008, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας (WB), Robert Zoellick, εξέφρασε την ανησυχία του για την άνοδο των τιμών των τροφίμων σε 33 χώρες, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε κοινωνικές αναταραχές. Τα στοιχεία που βγήκαν στο φως έκαναν τους εκπροσώπους του προγράμματος World Food του ΟΗΕ να αποκαλέσουν την κρίση «σιωπηλό τσουνάμι». Σε αυτό το πλαίσιο, ο οικονομικός αναλυτής William Blum μίλησε ξεκάθαρα για μια παγκόσμια οικονομική ελίτ που παίρνει όλες τις σημαντικές αποφάσεις με κριτήριο τον φόβο και την απληστία. (Eric Walber, Food Crisis A Conspiracy?- Silent Tsunami, 17/05/08, www.rense.com/general82/food.htm)
. Το σενάριο της ενεργειακής και οικονομικής κρίσης. Όταν η τιμή του πετρελαίου είχε φθάσει 147 δολάρια το βαρέλι, κανείς δεν περίμενε ότι θα έπεφτε κάτω από τα 50 δολάρια. Μήπως η διεθνής τιμή του πετρελαίου έπρεπε να πέσει για να «μελετηθούν» χωρίς «εξωτερικές» επιρροές και ανεξάρτητα μιας γενικευμένης οικονομικής κρίσης; Ένας από τους ανθρώπους που φαίνονται να έχουν εσωτερική πληροφόρηση (ο τηλεοπτικός αναλυτής Jim Cramer), ανέφερε στις 6 Οκτωβρίου σε τηλεοπτική συνέντευξη (www.colbertnation.com/the-colbert-report-videos/187307/october-06-2008/jim-cram er) ότι το επόμενο βήμα (στο σενάριο της μεθοδευμένης κοινωνικής αποδόμησης) θα είναι να σταματήσουν να εφοδιάζονται με χρήματα τα τερματικά των τραπεζών (τα ATM).
. Το σενάριο της εξωγήινης απειλής. Η εισβολή εξωγήινων από το Διάστημα άρχισε να εξετάζεται σοβαρά μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και φαίνεται ότι μπορεί να έχουν ήδη γίνει πειράματα μέσα σ' αυτό το πλαίσιο. Όμως, η αντίδραση του κοινού δεν ήταν εντελώς προβλέψιμη, επειδή η απειλή δεν ήταν τόσο «αξιόπιστη». Ωστόσο, το θέμα ότι μια συγκλονιστική εισβολή εξωγήινων που θα δείξει η τηλεόραση -ακόμα κι αν πρόκειται για κατασκευασμένη με υψηλής τεχνολογίας γραφικά ή προβολές λέιζερ στον ουρανό- μπορεί για να σπρώξει όλα τα κράτη στην αγκαλιά της παγκόσμιας κυβέρνησης, η οποία, υποτίθεται, θα προστατεύσει τη γη από την εισβολή. Από την άλλη, αν οι εξωγήινοι παρουσιάζονταν ως «φιλικά διακείμενοι» θα υπήρχε ένα εναλλακτικό σενάριο που θα προέβλεπε τον σχηματισμό παγκόσμιας κυβέρνησης η οποία θα εκπροσωπούσε το ενωμένο ανθρώπινο γένος σε ένα είδος γαλαξιακής ομοσπονδίας. ( βλ. Dirty Watchtower Secrets,http://www.theforbiddenknoledge.com/hardtruth/dirtywatchtowersecrets.htm ), Like Father Like Son: George W. Bush and the Fake Alien Invasion,http://www.theforbiddenknowledge.com/hardtruth/fake_invasion.htm). Σ' αυτό το πλαίσιο, οργιάζουν ήδη οι φήμες στο διαδίκτυο ότι την περίοδο απονομής του Νόμπελ Ειρήνης στον Μπαράκ Ομπάμα, ο Αμερικανός πρόεδρος θα προβεί σε δηλώσεις, μαζί με την NASA, περί εξωγήινης παρουσίας.

ΤΟ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΟ ΨΕΥΔΟΣ ΤΗΣ ΕΛΙΤ 
Όπως επισημαίνει, επίσης, ο επίτιμος καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Χάουαρτν, Νικόλαος Σταύρου,
«Οι αήθεις ελίτ των μάνατζερ της νέας εποχής, εντός κι εκτός κυβέρνησης, είναι σίγουρες ότι μια φοβισμένη παγκόσμια κοινωνία, μπορεί να οδηγηθεί μέσω σοκ στη συμμόρφωση, μόνο εάν η κριτική σκέψη δεν αναμιχθεί στις προσχεδιασμένες σκευωρίες. Και ελάχιστοι άνθρωποι θέτουν ερωτήματα σε μια ατμόσφαιρα κρίσης. Τελικώς, όλες οι κρίσεις -είτε πρόκειται για χρηματοπιστωτικές ληστείες υψηλής τεχνολογίας, είτε για τυφώνες, τσουνάμι ή πολέμους- μπορούν να μετατραπούν σε ευκαιρίες, συνήθως για εκείνους που τις προεκάλεσαν».
(Ν. Σταύρου, «Η αποδόμηση των εθνών» Ελευθεροτυπία 18/7/09) (ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΟ MOTO ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΑΚΗ)
Η πρόσφατη ελληνική ιστορία αποτυπώνει ανάγλυφα την εμπειρία του «Δόγματος του Σοκ», όπως αυτή μπορεί να εφαρμόζεται είτε με αυταρχικές, είτε με «δημοκρατικές»εκδοχές της κοινωνικής μηχανικής. Το στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης του μεταπολεμικού καπιταλισμού των εργολάβων και της αρπαχτής, γεννήθηκε μέσα στο μετεμφυλιοπολεμικό καθεστώς και γιγαντώθηκε στην περίοδο της χούντας. Στην μεταπολίτευση συνεχίσθηκε η χωροταξική αναρχία και ολοκληρώθηκε η περιβαλλοντική καταστροφή. Το σοκ του πολέμου και της εισβολής στην Κύπρο έγινε αφορμή για την παράδοση της Οικονομίας του νησιού στο πολυεθνικό «οικονομικό θαύμα», με αποτέλεσμα την άμβλυνση των συνειδήσεων και την ελαχιστοποίηση των αντιστάσεων. Στην Ελλάδα το σοκ της γρήγορης ένταξης στην ΕΟΚ χωρίς σχεδιασμό, και αργότερα, της πλήρους παράδοσης στην ΟΝΕ και στο ευρώ κατέστρεψαν τους βασικούς τομείς της Οικονομίας (αποβιομηχάνιση, πτώση εξαγωγών, περιορισμός αγροτικής παραγωγής) και περιθωριοποίησαν μεγάλα στρώματα του λαού. Ακολούθησε το σοκ αθρόας εισροής μεταναστών, με αποτέλεσμα τη μεγάλη ανεργία και την εκμετάλλευση της ελληνικής εργατικής τάξης. Κι όμως, όλη η ανεπανόρθωτη βλάβη παρουσιάζεται ως «αναπτυξιακό μοντέλο» από τη νεοταξική προπαγάνδα και τους εκπροσώπους της παγκοσμιοποίησης. Αν θέλουμε βαθιά να μην ευοδωθούν τα «σκοτεινά» σενάριά τους, πρέπει να κάνουμε «ένα άλμα πάνω από τη φθορά», όπως θα 'λεγε ο Ελύτης, να αρνηθούμε τον φόβο και να οργανώσουμε την αποτελεσματική μας άμυνα, ως πολίτες που αρνούμαστε να αποδεχθούμε την εθνοκτονία μας, επειδή το θέλουν «τα παιχνίδια πανικού» της Νέας Τάξης. Ρόμπερτ Μακναμάρα Ο Ρόμπερτ Μακναμάρα θεωρείται ως ο εντολέας για τη δημιουργία της επιτροπής του «Σιδηρού όρους». Υπήρξε «γεράκι» και φανατικός αντικομουνιστής, μέλος του CFR και από τους πρωτεργάτες της ανθελληνικής στάσης των ΗΠΑ στο Κυπριακό. Σε αναφορά του το 1962, έλεγε: «ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΣΚΟΠΕΥΤΗ, ΤΗΣ ΕΝΕΔΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΔΡΟΜΗΣ. ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΡΟΜΟΣ, Ο ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ»!!
Πηγή:Hellenic Nexus

ΠΗΓΉ: http://www.analystsforchange.org/μεταφορά

Οι Άγιοι Σάββας και Θεοδόσιος κατά του Μονοφυσιτισμού

Πηγή

Οι Άγιοι Σάββας και Θεοδόσιος επικεφαλής όλων

των Ιεροσολυμιτών μοναχών και του λαού αναθεματίζουν τον Σεβήρο.

Με καλεί όμως ο καιρός να αναφέρω τα ιδιαίτερα κατορθώματα και τους αγώνες του θείου πρεσβύτου καθώς και τους γενικούς αγώνες του, που έκανε για την προάσπισι της πίστεως και της ορθοδοξίας μαζί με τους άλλους αγίους πατέρες της ερήμου.
Οι πατριάρχαι Φλαβιανός και Ηλίας πήγαν, καθώς αναφέρθηκε πιο πάνω, στη σύνοδο της Σιδόνος, που συναθροίσθηκε κατά της ορθής πίστεως. Με γράμματα κολακευτικά και ανάλογα προς τις δυσκολίες των καιρών, που έστειλαν στον Αυτοκράτορα, κατώρθωσαν να διαλύσουν την σύνοδο εκείνη.
Όσοι ήσαν με τον Σωτήριχο και τον Φιλόξενο γύρισαν στους θρόνους τους γεμάτοι αγανάκτησι για τον Φλαβιανό και τον Ηλία. Γι’ αυτό και εκίνησαν σε οργή εναντίον των δύο πατριαρχών τον Βασιλιά, που απατήθηκε από την προσποίησι και την πανουργία τους.
Και αφού έλαβαν την εξουσία που ήθελαν και αρκετό χρυσάφι, εμοίρασαν στο λαό της Αντιοχείας και αφού με ποικίλους τρόπους κατέθλιψαν τον Φλαβιανό και τον επίεσαν, τον εξανάγκασαν να αναθεματίση τη Σύνοδο της Χαλκηδόνος.
Τελικά τον έδιωξαν από την επισκοπή του και τον καταδίκασαν σε εξορία. Τούτο όταν πληροφορήθηκε ο Βασιλιάς, εγέμισε χαρά και ανέβασε στον πατριαρχικό θρόνο Αντιοχείας τον έξαρχο των Ακεφάλων Σεβήρο.
Ο Σεβήρος, αφού άρπαξε έτσι την πατριαρχία, πολλά κακά προξένησε σ’ όσους δεν τον ανεγνώριζαν και δεν ενώνονταν μαζί του. Στον αρχιεπίσκοπο Ηλία έστειλε συνοδικό γράμμα, με τα φρονήματά του και σαν Αρχιεπίσκοπος Αντιοχείας. Ο Ηλίας δεν τα δέχθηκε, γι’ αυτό και προκάλεσε την οργή του Βασιλιά. Και πάλι ο Σεβήρος έστειλε τα ίδια γράμματα στα Ιεροσόλυμα τον μήνα Μάιο της έκτης Ινδικτιώνας με μερικούς κληρικούς και με δύναμι βασιλική.
Όταν πληροφορήθηκε αυτό ο άγιος πατέρας μας Σάββας, ανέβηκε στην αγία πόλι μαζί με άλλους ηγουμένους της ερήμου. Έδιωξαν από την αγία πόλι εκείνους που ήλθαν με τα συνοδικά γράμματα του Σεβήρου, και αφού εμάζεψαν το πλήθος των μοναχών απ’ όλα τα μέρη μπροστά στον άγιο τόπο Γολγοθά εφώναζαν και έλεγαν: Ανάθεμα στο Σεβήρο και σ’ όσους επικοινωνούν μαζί του!
 Παρόντες, που άκουγαν αυτά, ήσαν οι διοικητές και οι άρχοντες και οι στρατιώτες, που είχε στείλει ο Βασιλιάς.
Τα παραπάνω τα έκαναν όσοι ήσαν με τον άγιο Σάββα, γιατί ο Σεβήρος, κυριαρχημένος από φοβερή αλαζονεία και στηριζόμενος στη βασιλική εξουσία, αναθεμάτισε με μύρια αναθέματα τη Σύνοδο της Χαλκηδόνος και προσπαθούσε να στερεώση την αίρεσι του Ευτυ­χή, που εκήρυττε ότι η φύσι του Κυρίου Ιησού Χριστού, του υιού του Θεού, μετά την σάρκωσι και γέννησί του από την αγία Παρθένο, ήταν μία και φθαρτή.
Και επειδή ήταν φίλος των ταραχών, πολλές καινοτομίες επέφερε καταστρεπτικές για τα δόγματα και τους θεσμούς της Εκκλησίας. Αποδεχόταν τη δεύτερη και ληστρική Σύνοδο της Εφέσου σαν όμοια με εκείνη που πρώτη φορά συναθροίσθηκε στην πόλι αυτή1 και  διακήρυττε ότι ο Διόσκουρος και ο άγιος Κύριλλος, ο μεγάλος και θεόφρων Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας, ήσαν ίσοι και κοινοί διδάσκαλοι της Εκκλησίας, ενώ ο Διόσκουρος είχε δεχθή σαν ομόφρονά του του τον αιρεσιάρχη Ευτυχή και είχε καθαιρέσει και σκοτώσει τον ορθοδοξότατο πατριάρχη της Βασιλεύουσας Φλαβιανό.
Έτσι προχωρώντας όλο και περισσότερο στην ασέβεια ο Σεβήρος ακόνισε την γλώσσα του σε βλασφημία κατά του Θεού, και εχώριζε την μία και αδιαίρετη τριαδική θεότητα.
Γιατί λέγοντας και βεβαιώνοντας ότι η υπόστασι είναι φύσι και η φύσι υπόστασι και μη γνωρίζοντας καμμιά διαφορά σ’ αυτά τα ονόματα, τόλμησε να λέγη ότι η μία και ομοούσιος και προσκυνητή Τριάδα, είναι Τριάδα φύσεων και υποστάσεων και θεοτήτων, δηλαδή ότι είναι τρεις Θεοί.
Αυτόν τον ψυχοφθόρο και επικίνδυνο Σεβήρο, ανάγκαζε ο Βασιλιάς τον πατριάρχη Ηλία να τον δεχθή ομόφρονα και συλλειτουργό. Και επειδή ο Ηλίας δεν ήθελε καθόλου να κάνη αυτό, ο Βασιλιάς άναψε περισσότερο από θυμό και έστειλε στα Ιεροσόλυμα κάποιον Όλυμπο, καταγόμενο από την Καισαρεία και που ήταν διοικητής της Παλαιστίνης.
Του έδωσε να έχη μαζί του και την επιστολή που είχε γράψει ο Ηλίας από την Σιδόνα στον Βασιλιά, και με την οποία, για να διαλύση τη σύνοδο εκείνη, είχε οικονομικά2 αναφέρει ότι δεν συμφωνεί με τη Σύνοδο της Χαλκηδόνας, να διώξη με κάθε τρόπο τον Ηλία από την Αρχιεπισκοπή.
Ο Όλυμπος έφθασε με μεγάλη βασιλική στρατιωτική δύναμι και αφού εχρησιμοποίησε πολλούς τρόπους και τεχνάσματα και παρουσίασε και την παραπάνω επιστολή, έδιωξε τον Ηλία από την Αρχιεπισκοπή και τον περιόρισε στον Αϊλά.
 Στο θρόνο των Ιεροσολύμων ανέβασε τον Ιωάννη, τον γυιο του Μαρκιανού, που συγκατατέθηκε να δεχθή επικοινωνία με τον Σεβήρο και να αναθεματίση τη Σύνοδο της Χαλκηδόνας. Τούτο έγινε την πρώτη Σεπτεμβρίου, στην αρχή της δεκάτης Ινδικτιώνας.
Όταν ο αγιασμένος Σάββας και οι άλλοι πατέρες της ερήμου έμαθαν αυτά, συνάχθηκαν  και διαμαρτυρήθηκαν στον Ιωάννη να μη δε­χθή σε επικοινωνία τον Σεβήρο, αλλά να προκινδυνεύσει και να αγωνισθή υπέρ της Συνόδου της Χαλκηδόνας και ότι στον αγώνα αυτόν θα είναι όλοι σύμμαχοί του. Έτσι ο Ιωάννης όσα υποσχέθηκε στον δούκα Όλυμπο ότι θα τηρήση, τα παρέβη, εμπιστευόμενος περισσότερο τους πατέρες.
Ο Βασιλιάς Αναστάσιος, όταν έμαθε ότι ο Ιωάννης παρέβη τις συμφωνίες, εξεμάνει και αφού έδιωξε τον Όλυμπο, έστειλε τον νέο διοικητή του δουκάτου της Παλαιστίνης, τον Αναστάσιο τον γυιο του Παμφίλου, να πιέση και να πείση τον Ιωάννη να δεχθή σε επικοινωνία εκκλησιαστική τον Σεβήρο και να ανα­θεματίση τη Σύνοδο της Χαλκηδόνας. Εάν δεν πεισθή, τότε να τον διώξη από τον Αρχιεπισκοπικό θρόνο.
Όταν έφθασε στα Ιεροσόλυμα ο Αναστάσιος, πήγε αιφνιδιαστικά και συνέλαβε και έκλεισε στη φυλακή τον Αρχιεπίσκοπο. Όλοι οι κάτοικοι της αγίας πόλεως χάρηκαν γι’ αυτό, γιατί είχε γίνει προδότης και είχε επιβουλευθή τον Αρχιεπίσκοπο Ηλία. Κάποιος ονομαζόμενος Ζαχαρίας, άρχοντας της πόλεως Καισαρείας, έφυγε κρυφά από τη φρουρά και πήγε νύκτα στον Ιωάννη και τον συμβούλεψε και του είπε.
Εάν θέλης να πράξης σωστά και να μη στερηθής και την επισκοπή σου, πρόσεξε να μη σε πείση κανείς και δεχθής σε επικοινωνία τον Σεβήρο, αλλά να φανής ότι συμφωνείς με τον δούκα και να του πης ότι εδώ τώρα θα κάνης αυτά που σου προτείνει και δεν θα αλλάξης γνώμη, αλλά για να μη λέη ο κόσμος ότι τα πράττω αυτά από ανάγκη και βία, θα φύγω από εδώ και μετά δυο ημέρες που θα είναι Κυριακή, θα πράξω πρόθυμα όσα με διατάξης. Αφού ο δούκας πίστεψε στα λόγια αυτά, τον αποκατέστησε στον θρόνο του τον επισκοπικό.
Ο Αρχιεπίσκοπος όταν απολύθηκε, κάλεσε τη νύκτα όλο το σύστημα των μοναχών στην αγία πόλι. Ήλθαν από παντού. Μερικοί που εμέτρησαν το πλήθος, ανάγγειλαν στον Πατριάρχη ότι ήσαν περίπου δέκα χιλιάδες μοναχοί. Επειδή καμμιά άλλη εκκλησία δεν χωρούσε όλο αυτό το πλήθος, φάνηκε καλό να συναχθούν όλοι στον ναό του αγίου Στεφάνου, που μπορούσε να χωρέση όλο αυτό το πλήθος.
Συγχρόνως ήθελαν να συναντήσουν και τον Υπάτιο, τον ανεψιό του Βασιλιά, που μόλις είχε απολυθή από την αιχμαλωσία του Βιταλιανού και είχε έλθει στα Ιεροσόλυμα για να εκπληρώση κάποιο του τάξιμο. Συναθροίσθηκαν όλοι οι μοναχοί και οι πολίτες στον σεβάσμιο ναό που είπαμε, και ήλθε και ο Αναστάσιος ο δούκας και ο Ζαχαρίας ο άρχοντας. Μαζί με το πλήθος βρισκόταν και ο Υπάτιος στο σεβάσμιο ναό του αγίου Στεφάνου.
Ανέβηκε ο Πατριάρχης στον άμβωνα έχοντας μαζί του τον Θεοδόσιο και τον Σάββα, τους κορυφαίους και αρχηγούς όλων των μοναχών. Όλος ο λαός εφώναζε επί πολλές ώρες και έλεγε: Αναθεμάτισε τους αιρετικούς και βεβαίωσέ μας για τη Σύνοδο επικυρώνοντας τις αποφάσεις της. Χωρίς κανένα δισταγμό και καμμιά αναβολή και με κοινή συμφωνία και οι τρεις αναθεμάτισαν τον Νεστόριο και τον Ευτυχή, τον Σεβήρο και τον Σωτήριχο επίσκοπο Καισαρείας και Καππαδοκίας και όλους εκείνους που δεν δέχονταν τη Σύνοδο της Χαλκηδόνας.
Αφού διακήρυξαν αυτά και οι τρεις και κατέβηκαν από τον άμβωνα, γύρισε ο αββάς Θεοδόσιος κι εφώναξε στο λαό και είπε: Όποιος δεν δέχεται τις τέσσερις Συνόδους όπως τα τέσσερα Ευαγγέλια, να είναι αναθεματισμένος.
Έτσι έγιναν αυτά. Τότε ο δούκας φοβήθηκε το πλήθος κι έφυγε στην Καισάρεια. Ο Υπάτιος έπεισε τους πατέρες και τους βεβαίωσε με όρκους ότι ήλθε εδώ χωρίς να δεχθή σε κοινωνία τον Σεβήρο, αλλά έσπευσε να αξιωθή της δικής τους κοινωνίας.
Προσέφερε δε στο ναό της Αναστάσεως εκατό λίτρες χρυσάφι. Επίσης έδωκε και στον Γολγοθά και στον τίμιο Σταυρό. Στους αββάδες Θεοδόσιο και Σάββα έδωσε άλλες εκατό λίτρες χρυσού, για να το μοιράσουν στους μοναχούς που ζούσαν ασκητικά στη χώρα.
Ο Βασιλιάς Αναστάσιος έμαθε τα όσα συνέβησαν στα Ιεροσόλυμα. Γι’ αυτό ετοιμαζόταν να έλθη με στρατιωτική δύναμι και να εξορίση τον Αρχιεπίσκοπο Ιωάννη και τους πατέρες μας Σάββα και Θεοδόσιο, που ανέβηκαν μαζί του στον άμβωνα.
Μόλις αυτό έγινε γνωστό στα Ιεροσόλυμα, οι αρχηγοί των μοναχών και αγωνισταί της ευσεβείας και της ορθοδοξίας πρόμαχοι και στρατηγοί Θεοδόσιος και Σάββας, συνάθροισαν όλο το πλήθος των μοναχών της ερήμου. Κι όλοι ήταν μιας γνώμης. Να γράψουν στον βασιλιά επιστολή διαμαρτυρίας που ονομά­σθηκε δέησι.
Στην επιστολή αυτή έγραφαν τα εξής:
«Στον θεοφιλέστατο και εκ Θεού ευσεβέστατο Βασιλέα, τον φιλόχριστο αύγουστο και αυτοκράτορα Φλάβιο Αναστάσιο, δέησι και ικεσία των αρχιμανδριτών Θεοδοσίου και Σάββα κι όλων των ηγουμένων κι όλων των μοναχών, που κατοικούν στην αγία πόλι του Θεού και την έρημο που είναι γύρω από αυτή και τον Ιορδάνη.
 Ο παμβασιλεύς των απάντων Θεός και δεσπότης Ιησούς Χριστός, ο μονογενής υιός του Θεού, εμπιστεύθηκε τα σκήπτρα της βασιλείας πάντων μετά από τον εαυτόν του στην δύναμι και την εξουσία της θεοφιλίας σου, για να χαρίζη το μεγάλο αγαθό της ειρήνης, με τη δική σου ευσέβεια, σ’ όλες γενικά τις αγιώτατες εκκλησίες του, ιδιαίτερα επιθυμώντας να υπάρχη και να διασφαλίζεται το δώρο αυτό στη μητέρα των εκκλησιών την Σιών, στην οποία φανερώθηκε και συντελέσθηκε το της ευσεβείας μυστήριο για τη σωτηρία όλου του κόσμου. Γιατί από αυτή άρχισε και διαδόθηκε στα πέρατα της γης με το θείο και ευαγγελικό κήρυγμα, το φως που ανέτειλε σ’ αυτήν.
Την αληθινή και αφαντασίαστη πίστι και ομολογία αυτού του τιμιωτάτου και υπερφυσικού μυστηρίου του Χριστού, που αποκαλύφθηκε άνωθεν, την παραλάβαμε από την αρχή διά των αγίων και μακαριστών Αποστόλων και με τη δύναμι του τιμίου και νικοποιού Σταυρού και της Αγίας Αναστάσεως και τη χάρι που αναβλύζει από όλους τους αγίους και προσκυνητούς τόπους, την διαφυλάξαμε χωρίς κανένα τραύμα, άτρωτη και απαραχάρακτη εν Χριστώ όλοι όσοι αξιωθήκαμε να κατοικούμε σ’ αυτή την αγία γη.
 Και με τη χάρι του Θεού θα την διαφυλάξωμε και στο μέλλον, χωρίς να μας τρομάζη τίποτε απ’ όσα οι εχθροί της πίστεως μηχανεύονται. Ακολουθούμε πιστά τις αποστολικές παραινέσεις που μας λέγουν να μη περιφερώμαστε σε κάθε άνεμο της διδασκαλίας, που προέρχεται από τη δολιότητα των ανθρώπων και τις πανουργίες εκείνων, που με τα ψυχοφθόρα και απατηλά σοφίσματά τους εξαπατούν τους ακάκους και απλοϊκούς και με τις κακοδοξίες τους συνταράσσουν και νοθεύουν το καθαρό και άδολο νάμα της πίστεως.
Μέσα σ’ αυτή την αγία και αμώμητη πίστι, με τη χάρι του Θεού, γεννήθηκε και η δική σου φιλόχριστη βασιλεία και τράφηκε και αυξήθηκε, από του Θεού τη δύναμι, και όλη σχεδόν η υφήλιος την δέχθηκε, καθώς πιστεύομε.
Γι’ αυτό απορούμε πώς συνέβη, ώστε στους καιρούς της θεοφιλούς βασιλείας σου, να ξεχυθή τόσο μεγάλη ταραχή και τόσο μεγάλος κλονισμός στην αγία του Θεού πόλι Ιερουσαλήμ και να επεκταθή σε τέτοιο βαθμό, ώστε η μητέρα όλων των εκκλησιών η Σιών και ο ναός της αγίας του Θεού και Σωτήρος μας Αναστάσεως, που είναι το καταφύγιο και ο τόπος όπου βρίσκουν προστασία οι αδικούμενοι όλου του κόσμου και ζητούν σωτηρία, να καταντήση δημόσια αγορά και τόπος ακάθαρτος.
 Και ο επίσκοπός της (Ηλίας), που είναι εις τύπον και τόπον Χριστού, μαζί με τους λειτουργούς του αγίου Θυσιαστηρίου και όσους έλαβαν το μοναχικό σχήμα για να είναι μάρτυρες της αγγελικής ζωής στα μάτια των εθνικών και των Ιουδαίων και των Σαμαρειτών, που ξεπήγασε από αυτή την αγία Σιών και την προσκυ­νητή Ανάστασι, διώχνονται βίαια κι οδηγούνται σε βέβηλους κι ακαθάρτους τόπους συρόμενοι ανάμεσα στους δρόμους της πόλεως και αναγκάζονται να κάνουν και μερικές υποχωρήσεις στην πίστι.
Από αυτά όλα κι εκείνοι που έρχονται εδώ για να εκπληρώσουν κάποιο τους τάμα και να προσευχηθούν και να οικοδομηθούν πνευματικά, γυρίζουν στις πατρίδες τους πολύ σκανδαλισμένοι.
Ίσως ισχυρισθή κανείς ότι όλα αυτά συμβαίνουν σε βάρος της αγίας πόλεως Ιερουσαλήμ για να διαφυλαχθή ακέραιη και ακριβής η πίστι.
Τίθεται όμως το ερώτημα. Η Ιερουσαλήμ είναι το μάτι και το φως όλης της οικουμένης, που από αυτή δέχθηκε τον ευαγγελικό λόγο, σύμφωνα με το προφητικό εκείνο χωρίο που λέει ότι εκ Σιών εξελεύσεται νόμος και λόγος Κυρίου εξ Ιερουσαλήμ3.
Οι κάτοικοί της ψηλαφούν την αλήθεια με τα ίδια τους τα χέρια, μπορεί να πη κανείς, βλέποντας συνεχώς τους αγίους και σεβάσμιους τόπους, όπου πραγματοποιήθηκε το μυστήριο της ενανθρωπήσεως του μεγάλου Θεού και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού. Πώς, λοιπόν, μετά από πεντακόσια και περισσότερα χρόνια από τότε που φανερώθηκε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, θα μάθουμε την πίστι από άλλους εμείς οι Ιεροσολυμίτες;
Γι’ αυτό πρέπει να μάθης και να γνωρίσης πολύ καλά, ότι η διόρθωσι δήθεν που επιχειρείται τώρα στην πίστι του Χριστού, που μας παραδόθηκε ανόθευτη, δεν είναι του αληθινού Χριστού αλλά του αντιχρίστου, που προσπαθεί να διαταράξη την ένωσι και την ειρήνη των εκκλησιών του Θεού και να γεμίση τα πάντα με ταραχή και ακαταστασία.
Όλων αυτών των κακών αρχηγός και πρώτος εργάτης, από την αρχή μέχρι τώρα, είναι ο Ακέφαλος και Αποσχίτης Σεβήρος, που για καταστροφή της δικής του ψυχής και της κοινής πολιτείας των Χριστιανών, έγινε Αρχιεπίσκοπος Αντιοχείας, κατά παραχώρησι Θεού και για τις δικές μας αμαρτίες.
Αυτός αναθεμάτισε τους αγίους μας πατέρες, που μας παρέδωκαν την αποστολική πίστι, που καθο­ρίσθηκε δογματικά από τους πατέρες της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου, που συγκεντρώθηκαν στη Νίκαια και με κάθε τρόπο την κατοχύρωσαν και με αυτή την πίστι φωτίζουν τους πάντες.
Την αναγνώρισι αυτού του Ακεφάλου και την εκκλησιαστική κοινωνία εμείς την αποφεύγουμε και την αρνούμαστε εξ ολοκλήρου.
 Παρακαλούμε και τη δική σου ευσέβεια να ελεήσης και λυπηθής την μητέρα όλων των εκκλησιών, τη Σιών, που υπερασπίζεται το αγαπημένο από το Θεό κράτος σου. Να την λυπηθής, γιατί με τόσο ταπεινωτικά μέσα εξευτελίζεται και πολιορκείται και να δώσης εντολή να εμποδισθή η φοβερή δοκιμασία που την απειλεί και που σαν βαρύτατος κι άγριος χειμώνας έρχεται εναντίον της.
Γνώριζε ακόμη, Βασιλιά, ότι εμείς όταν έχουμε να διαλέξουμε μεταξύ ζωής και θανάτου, για τα θέματα της πίστεως, μας είναι προτιμότερος ο θάνατος.
 Με κανένα τρόπο δεν δεχόμαστε να γίνουμε συμμέτοχοι ή να έχουμε επικοινωνία με τους εχθρούς της Εκκλησίας του Θεού και των ματαίων και καταραμένων δοξασιών τους.
Γιατί, με τη χάρι και τη βοήθεια του Θεού, κατέχουμε την αποστολική πίστι και σ’ αυτή μένουμε σταθεροί και εδραιωμένοι, και καυχώμαστε με την ελπίδα μας όλη στο Θεό ότι θα βρεθούμε και μέσα στη δόξα του. Όλοι μας, όσοι κατοικούμε στην άγια τούτη γη, έχουμε ένα φρόνημα και μία πίστι.
Τις άγιες τέσσερις οικουμενικές Συνόδους, που είναι ίσες στον αριθμό με τα τέσσερα Ευαγγέλια και γι’ αυτό έχουν ξέχωρα τιμηθή με την ίδια δόξα, μ’ ένα πνεύμα κι’ ένα φρόνημα, γεμάτοι χαρά τις δεχθήκαμε. Γιατί αυτές συγκροτήθηκαν με θεία έμπνευσι, σε διαφορετικούς καιρούς, για να αντιμετωπι­σθούν οι διάφορες πλάνες των αιρέσεων, που διαιρούν και κατακομματιάζουν την ενότητα της εκκλησίας.
Οι διαφορές που έχουν μεταξύ τους οι Σύνοδοι είναι μόνο στις λέξεις κι όχι στη δύναμι και στην αλήθεια, που είναι μία, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα άγια τέσσερα Ευαγγέλια.
Ψηλότερα απ’ όλες, που λάμπει με ιδιαίτερο φως, βρίσκεται η πρώτη, των τριακοσίων δέκα οκτώ αγίων πατέρων, που έγινε στη Νίκαια εναντίον του άθεου Αρείου. Ακολουθούν έπειτα οι άλλες τρεις Σύνοδοι. Των εκατόν πενήντα πατέρων που συγκροτήθηκε κατά του Πνευματομάχου Μακεδονίου.
Μετά η Σύνοδος της Εφέσου  κατά του επάρατου και ανθρωπολάτρη Νεστορίου.
Στην ίδια γραμμή ακολουθεί και η τετάρτη, που συγκροτήθηκε στη Χαλκηδόνα, για να επιβεβαιώση και κατοχυρώση τον ξεχωρισμό από την Εκκλησίαν και την καταδίκη του δυσσεβή Νεστορίου και να διώξη από τους κόλπους της και αναθεματίση τον ασεβή Ευτυχή.
Την μία και αποστολική αυτή πίστι που μας παραδόθηκε με τις τέσσερες αυτές οικουμενικές Συνόδους, δεχθήκαμε και μείς που κατοικούμε στην άγια αυτή γη, καθώς αναφέραμε και πιο πάνω.
Σ’ αυτή την πίστι είμαστε στηριγμένοι για πάντα. Και μ’ αυτούς που δεν πιστεύουν όπως εμείς και δεν πειθαρχούν στις αποφάσεις των Συνόδων αυτών, τίποτε δεν μπορεί να μας ενώση, έστω κι αν πρόκειται να συναντήσουμε μύριους θανάτους.
Για να πληροφορηθή καλλίτερα η δική σου εξουσία, στα πάρα πάνω προσθέτουμε τα εξής: Εμείς αναθεματίζουμε μαζί με κάθε αίρε­σι, που χωρίζει από τον Χριστό το Θεό μας, τον Νεστόριο και καθένα που έχει τα ίδια μ’ εκείνον φρονήματα.
Αυτοί πιστεύουν ότι ο ένας Κύριός μας Ιησούς Χριστός ο μονογενής υιός του Θεού, που σταυρώθηκε για μας, δεν είναι ένα, αλλά δύο πρόσωπα εξωτερικά ενωμένα και μιλάνε για δύο υιούς, ή χωρίζουν σε δύο διαφορετικά και εξωτερικά μέρη τις δύο φύσεις, που, καθώς εμείς πιστεύουμε, είναι ενωμένες με θεία ένωσι, που είναι αδύνατον να την εννοήσουμε, ασύγχυτα και αδιαίρετα. Αναθεματίζουμε ακόμα και κάθε άλλον που έχει τέτοιες ή όμοιες ιδέες, που φανερώνουν σύγχυσι του μυαλού τους.
Μαζί με τον Νεστόριο αναθεματίζουμε και τον Ευτυχή, που κηρύσσει ότι η ενανθρώπησι του Χριστού έγινε κατά φαντασίαν ή ότι εξετράπη η μία φύσι προς την άλλη της θεότητος και της ανθρωπότητος και επομένως υπάρχει μία φύσι, στο ένα και μοναδικό πρόσωπο του Ιησού Χριστού του αληθινού Θεού, που οι δύο αυτές φύσεις ενώθηκαν καθ’ υπόστασιν4 αδιαίρετα και ασύγχυτα.
Αυτή τη θεία ένωσι την ασύγχυτη και αδιαίρετη, ο Ευτυχής την αναθεμάτισε και την αρνήθηκε εντελώς. Μαζί μ’ αυτόν έχει κατά τον ίδιο τρόπο αναθεματισθή και ο Νεστόριος από τους αγίους Πατέρες, που αναφέραμε πιο πάνω.
Αυτή την έγγραφη πληροφορία και διαμαρτυρία ας την δεχθή με ευμένεια η γαληνότητά σου από την ταπεινότητα όλων μας.
Και ας δι­ατάξη να σταματήσουν τα κακά που κάθε μέρα επιχειρούνται και οι συνεχείς ακαταστασίες που προξενούνται στην αγία πόλι του Θεού και στον οσιώτατο αρχιεπίσκοπό μας Ιωάννη από τους εχθρούς της αληθείας, εν ονόματι δήθεν της δικής σου ευσέβειας.
Ας πεισθή δε η δική σου εξουσία και μεγαλειότητα, ενώπιον του Θεού και των αγίων αγγέλων το διακηρύσσουμε, ότι κατ’ ουδένα τρόπο ή λόγο θα δεχθούμε ένωσι με τους Αποσχίστες, που αναφέραμε πρωτίτερα, χωρίς νόμιμη και κανονική κρίσι, ούτε θα συγκατατεθούμε σε οποιαδήποτε καινοτομία, που θα επιχειρηθή να εισαχθή στην πίστι, ούτε πρόκειται να δε­χθούμε οποιοδήποτε πρόσωπο από τους Ακέφαλους, σ’ οποιοδήποτε καιρό και δια της βίας θα χειροτονηθή Αρχιεπίσκοπος.
Αν κάτι τέτοιο συμβή για τις αμαρτίες μας, πληροφορούμε την ευσέβειά σου ενώπιον της αγίας και ομοουσίου Τριάδος, ότι τα αίματα όλων μας θα χυθούν και οι άγιοι τόποι θα παραδοθούν στη φωτιά προτού συμβή κάτι τέτοιο στην αγία τούτη πόλι του Θεού.
Γιατί ποιο είναι το όφελος να έχουν την ψιλή ονομασία «άγιοι τόποι», ενώ με τέτοιον τρόπο εξουσιάζονται και ατιμάζονται; Η ειρήνη όμως του Θεού, που υπερέχει πάντα νου, θα φρου­ρήση την αγία του Εκκλησία και θα σταματήση τα σκάνδαλα που έρχονται κατ’ επάνω της, με τη βοήθεια της δικής σου εξουσίας, για τη δόξα τη δική του και για καύχησι της θεοφιλούς βασιλείας σου».
Την ίδια διαμαρτυρία την έστειλαν οι πατέρες μας και στον πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη, που διαδέχθηκε τον Τιμόθεο που εν τω μεταξύ είχε πεθάνει.
Αυτή τη διαμαρτυρία την έλαβε ο βασιλιάς Αναστάσιος. Επειδή όμως είχε πολλές ενοχλήσεις από τα βαρβαρικά στίφη του Βιταλια­νού, σκέφθηκε και αποφάσισε, για να ησυχάσουν τα πράγματα, να μη διώξη από τον θρόνο των Ιεροσολύμων τον Ιωάννη5.

_____________________________________________________________________________

 1.Η Γ’ Οικουμενική Σύνοδος του 431 μ.Χ.
 2.Για λόγους πρακτικούς και για να αποφύγη μεγαλύτερα δεινά χρησιμοποίησε αυτή τη φράσι, κατά οικονομία.
 3.Ησ. β’ 3
 4.Δύο φύσεις ενωμένες στο ένα πρόσωπο, την υπόστασι
 5.Κυρίλλου Σκυθοπολίτου, Βίος του οσίου Σάββα..., ένθ. αν., σ. 122-140

ΠΗΓΗ: “ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ”
ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΙΣ
ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΞΗΡΟΠΟΤΑΜΟΥ – ΤΕΥΧΗ 12-13

Aναστατωμενος ο πιστος λαος της Ναυπακτου Φωνες ακουγονταν σε ολη την Ναυπακτο ρυθμικα λεγοντας ΑΝΑΞΙΟΣ.

Aναστατωμενος 

ο πιστος λαος της Ναυπακτου 


Ο δεσποτης που βλεπει το ...ακτιστο φως, λυσσαλεα αγωνιζεται,με θεους και δαιμονες, να κλειση την μονη της Μεταμορφωσεως του Σωτηρος.


Φωνες ακουγονταν σε ολη την Ναυπακτο ρυθμικα λεγονταςΑΝΑΞΙΟΣ. 


Δυστυχώς γεγονότα που βιώσαμε τις προηγούμενες δεκαετίες στη Μητρόπολη Λαρίσης και στη Μητρόπολη Αττικής, αναβιώνουν τώρα στην Ναύπακτο.

Ο Αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος Σταυρόπουλος κλήθηκε από 
τον μητρόπολιτη Ναυπάκτου κύριο Ιερόθεο να απολογηθεί
  διότι, παρά την απαγόρευση της  Ιεράς Συνόδου ,
 Ιερουργεί στο Μοναστήρι της Μεταμορφώσεως  Ναυπάκτου.

Στις 3:30μ.μ. παρουσιάστηκε στο Επισκοπείο μαζί με άλλους

 Μοναχούς για να απολογηθεί.

Μόλις πληροφορήθηκαν οι κάτοικοι της Ναυπάκτου το λόγο που παρουσιάστηκαν οι Μοναχοί στη Μητρόπολη ξεσηκώθηκαν

 και τουλάχιστον 150 άτομα περικύκλωσαν το Επισκοπείο  

Ναυπάκτου, φωνάζοντας να φύγει ο Μητροπολίτης 

Ναυπάκτου Ιερόθεος  από τη Ναύπακτο ως ανεπιθύμητος

 και ως πολέμιος της Μονής Μεταμορφώσεως την οποία έχτισε ο Ναυπακτιακός λαός.

Φωνές ακουγόντουσαν σε όλη την Ναύπακτο ρυθμικά λέγοντας

 ΑΝΑΞΙΟΣ.

Ειδοποιήθηκαν Αστυνομικές δυνάμεις από το Αστυνομικό

 τμήμα Ναυπάκτου και με ενισχύσεις από την αστυνομία

 Μεσολογγίου για να προστατέψουν τον Μητροπολίτη 

και τους κληρικούς που έχει φέρει μαζί του.

Αυτήν τη στιγμή  πληροφορίες που λαμβάνουμε μας 

αναφέρουν ότι, δε θα αφήσουν να λειτουργήσει ξανά 

ο Μητροπολίτης  μόνο με τα ΜΑΤ και την Αστυνομία 

θα μπορεί να λειτουργεί.

Δυστυχώς γεγονότα που βιώσαμε τις προηγούμενες δεκαετίες

 στη Μητρόπολη Λαρίσης και στη Μητρόπολη Αττικής,

 αναβιώνουν τώρα στην Ναύπακτο.

Οι κάτοικοι λένε ότι, ο Μητροπολίτης προκαλεί   το λαό με τα
 όσα κάνει εις βάρος  της Μονής  Μεταμορφώσεως, οι λύσεις
 όπως μας ενημερώνουν οι αγανακτισμένοι πολίτες, είναι δύο
 ή να αλλάξει τακτική ή να παραιτηθεί από την Μητρόπολη
 Ναυπάκτου και να πάει σε άλλη Μητρόπολη, 
εάν βέβαια τον δέχονται αλλού.
πηγή