Ελληνικά και Ορθόδοξα

Δευτέρα, Απριλίου 20, 2015

Η Παλαιά Διαθήκη στη λατρεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

ΑΛΗΘΩΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ!!!

Η Π. Διαθήκη, ως προπαρασκευαστικό στάδιο του απολυτρωτικού έργου του Θεού στον κόσμο, το οποίο ολοκληρώθηκε με την ενανθρώπιση, τη σταύρωση και την ανάσταση του Χριστού, έχει άμεση και στενή σχέση με την Καινή. Αποτελούν μέρη οργανικού συνόλου, που συνθέτει την Αγία Γραφή της χριστιανικής Εκκλησίας και κατανοούνται ως αδιάσπαστη θεολογική ενότητα με συνδετικό κρίκο τον Χριστό. Η σύνδεση Παλαιάς και Καινής Διαθήκης εκφράζεται με τους όρουςπρόρρηση-προτύπωση για την πρώτη και πλήρωση για τη δεύτερη.

Η Εκκλησία κατανόησε από συστάσεώς της την Π. Διαθήκη χριστολογικά και την χρησιμοποίησε ποικιλοτρόπως στη λατρεία. Οι υμνογράφοι εμπνεύστηκαν από γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά τους παλαιοδιαθηκικούς χρόνους και αποτύπωσαν με θαυμαστή τέχνη τη σχέση και την ενότητα των δύο Διαθηκών. Σύνολη η υμνολογία εμφανίζεται επηρεασμένη από την παλαιοδιαθηκική θεματολογία και φρασεολογία, ενώ μεγάλος αριθμός θεμάτων από την Π. Διαθήκη απαντά στην εικονογράφηση των ναών.

Τα λειτουργικά αναγνώσματα στη λατρεία

Κατά την προχριστιανική εποχή οι Ιουδαίοι διάβαζαν στις λατρευτικές τους συνάξεις περικοπές από την Π. Διαθήκη. Προηγείτο η ανάγνωση της Πεντατεύχου διηρημένη σε επιμέρους αναγνώσματα για τη λατρεία του Σαββάτου και ακολουθούσε ανάγνωσμα προφητικό. Σε διάστημα τριών ετών διαβαζόταν ολόκληρη η Πεντάτευχος. Οι πρώτοι χριστιανοί κράτησαν αυτή τη συνήθεια, επιλέγοντας κείμενα που περιέχουν ουσιώδη στοιχεία της Θείας Οικονομίας, όπως προφητείες και υποσχέσεις που πληρώθηκαν στο έργο και τη ζωή του Χριστού, τη Νέα Διαθήκη (Ιερεμίας), την έκχυση του Αγίου Πνεύματος (Ιωήλ), την παγκοσμιότητα της σωτηρίας (Ζαχαρίας) κ.ά., πρόσθεσαν όμως και περικοπές από την Κ. Διαθήκη, πιθανότατα κατά την αποστολική εποχή. Τα κείμενα της Π. Διαθήκης προέρχονται από την παλαιότατη Μετάφραση των Εβδομήκοντα (Ο΄), η φιλολογική και θεολογική αξία της οποίας είναι ανεκτίμητη.

Η Εκκλησία επιλέγει αναγνώσματα που περιέχουν λυτρωτικά μηνύματα, υποσχέσεις που εκπληρώθηκαν στο πρόσωπο του Χριστού και στην ίδρυση της Εκκλησίας. Ανήκουν σε διαφορετικά είδη του λόγου: ιστορία, ποίηση, διδασκαλία, προφητεία. Παρουσιάζουν οργανικό σύνδεσμο με την όλη λατρεία και συνιστούν τον κυριότερο τρόπο εκφράσεως του εορταζόμενου σωτηριολογικού γεγονότος της ημέρας που τοποθετείται στο ευρύτερο πλαίσιο της ιστορίας της απολυτρώσεως. Ενταγμένη κατ’ αυτό τον τρόπο η Π. Διαθήκη στη χριστιανική λατρεία, βοηθάει τον άνθρωπο να κατανοήσει καλύτερα το μήνυμα της Κ. Διαθήκης.

Στη σημερινή πράξη της Εκκλησίας τα αναγνώσματα της Π. Διαθήκης που διαβάζονται περισσότερο κατά τη διάρκεια του λειτουργικού έτους προέρχονται από τα βιβλία: Ψαλμοί, Ησαΐας, Σοφία Σολομώντος, Παροιμίαι, Έξοδος, Γ΄ Βασιλειών, Γένεσις, Ιεζεκιήλ, Δανιήλ, Μιχαίας, Κριταί, Αριθμοί, Μαλαχίας, Λευιτικόν, Ιερεμίας, Ιησούς του Ναυή, Βαρούχ. Με εξαίρεση τα βιβλία Γένεσις, Παροιμίαι, Ησαΐας και Ιωνάς που διαβάζονται ολόκληρα, τα ανωτέρω βιβλία διαβάζονται αποσπασματικά, ενώ δεν διαβάζονται καθόλου: α) από τα ιστορικά βιβλία η Ρουθ, τα Α΄-Β΄ Βασιλειών, τα Α΄-Β΄ Παραλειπομένων, τα Α΄ – Β΄ Έσδρας, ο Νεεμίας, ο Τωβίτ, η Ιουδίθ, η Εσθήρ και τα Α΄-Β΄-Γ΄ Μακκαβαίων β) από τα ποιητικά-διδακτικά ο Εκκλησιαστής, το Άσμα Ασμάτων και η Σοφία Σειράχ γ) από τα προφητικά τα βιβλία Αμώς, Ωσηέ, Οβδιού, Ναούμ, Αγγαίος και Θρήνοι Ιερεμίου.

Τα αναγνώσματα καλύπτουν ολόκληρο το λειτουργικό έτος, η κατανομή τους όμως σε αυτό παρουσιάζεται ασύμμετρη, αφού τα περισσότερα είναι συγκεντρωμένα στην περίοδο του Τριωδίου και του Πεντηκοσταρίου, ενώ τα υπόλοιπα στα Μηναία.

Η περίοδος του Τριωδίου

Τριώδιο ονομάζεται η εκκλησιαστική περίοδος δέκα εβδομάδων που ξεκινάει από την Κυριακή του Τελώνη και του Φαρισαίου και τελειώνει το Μεγάλο Σάββατο, καθώς και το ομώνυμο λειτουργικό βιβλίο που περιέχει τα ψαλλόμενα και αναγιγνωσκόμενα στην Εκκλησία κατά την περίοδο αυτή στις Ακολουθίες Τριθέκτη, Εσπερινό και Ώρες. Οι παλαιοδιαθηκικές περικοπές της περιόδου είναι από τα βιβλία: Γένεσις, Έξοδος, Ιησούς του Ναυή, Γ΄ Βασιλειών, Δ’ Βασιλειών, Ησαΐας, Ιερεμίας, Ιεζεκιήλ, Δανιήλ, Ιωήλ, Ιωνάς, Σοφονίας, Ζαχαρίας, Ψαλμοί, Παροιμίαι, Ιώβ.

Πηγή

Δύο Ἅγιοι Γέροντες μιλοῦν γιά τήν κατάθλιψη...

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!
ΑΛΗΘΩΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ!!!

Κατάθλιψη και Εγωισμός

Αγιος Παΐσιος και Άγιος Πορφύριος
Δυο γέροντες της εποχής μας οι οποίοι πάντα συμφωνούσαν στα προβλήματα που μαστίζουν την εποχή μας. Και ο καθένας με τον δικό του τρόπο έδινε τις συμβουλές του...
Έλεγε ο Αγιος Παΐσιος:

Ο εγωισμός οδηγεί στην λύπη· σ' εκείνη την λύπη πού δεν είναι κατά Θεόν.
Η κατά Θεόν λύπη οδηγεί στη μετάνοια. Η μη κατά Θεόν λύπη οδηγεί στην απελπισία.
Ο εγωισμός φέρνει πάντα λύπη και άγχος.
Ο πονηρός θέλει να μας βλέπει λυπημένους και να χαίρεται...το ταγκαλάκι δεν θέλει κανένας να χαίρεται.
Ο εγωισμός ανοίγει την πόρτα στο ταγκαλάκι για να μας επηρεάσει ρίχνοντάς μας στην Κατάθλιψη και τα διάφορα λεγόμενα «ψυχολογικά προβλήματα».

Έλεγε και ο Άγιος Γέροντας Πορφύριος:
Κύριον αίτιον εις την κατάθλιψη και σε όλα αυτά πού τα λένε πειρασμικά, σατανικά, όπως είναι η νωθρότης, η ακηδία, η τεμπελιά, πού μαζί μ’αυτά είναι τόσα άλλα ψυχολογικά, δηλαδή πειρασμικά πράγματα, είναι ότι έχεις μεγάλον εγωισμό μέσα σου.
Κάνει εντύπωση πού ο γέροντας όλα τα ανωτέρω «ψυχολογικά» τα αποκαλεί πειρασμικά, δηλ. δαιμονικά, δηλ. δαιμονικές ενέργειες, δαιμονικές επήρειες.
Ο εγωισμός-υπερηφάνεια πού είναι και η νόσος του διαβόλου είναι η βάση, η αιτία της εισβολής και της δράσης του πονηρού στον άνθρωπο.
Ο διάβολος μπαίνοντας στην ψυχή την γεμίζει με λύπη.

Πηγή

ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ: Ἐπιστολή πρός τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμο

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

ΑΛΗΘΩΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ!!!

ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ:

Ἐπιστολή πρός τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο

Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμο

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ

Β. ΗΠΕΙΡΟΥ 47 ΜΑΡΟΥΣΙΤΗΛ. 2108025211

Μακαριώτατε,

Εὐλαβῶς ἀσπάζομαι τήν Δεξιάν Σας.

Ἡ παροῦσα κυβέρνηση τοῦ κ. Ἀλέξη Τσίπρα, ἅμα τῇ ἀναλήψει τῶν νομοθετικῶν καθηκόντων της θέλει νά τιμήσει ἤ νά τιμωρήσει τόν ἑλληνικό λαό, γιά τήν τιμή πού παρέσχε στό κόμμα του, φέρνοντας τήν Κάρτα τοῦ Πολίτη (ΚτΠ);

Βέβαια ἡ συγκίνηση τοῦ πρωθυπουργοῦ κατά τήν πρώτη ὁμιλία του στήν ἑλληνική Βουλή, μᾶς συνεκίνησε, ὅταν τόνισε τήν ἀξία τῆς μακραίωνης ἱστορίας μας, τοῦ ὑψηλοῦ διαχρονικοῦ πολιτισμοῦ μας καί τῆς ὁλοζώντανης καί ἐκφραστικότατης γλώσσας μας. Ἔκανε μάλιστα ἰδιαιτέρα ἐντύπωση, ὅταν ἰσχυρίστηκε ὅτι οὔτε λέξη δέν πρέπει νά χαθεῖ ἀπό τό πλουσιώτατο δυναμικό τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας. Πράγματι, χωρίς τήν εἰδοποιό συνύφανση τῆς ἱστορίας μας, τῆς γλώσσας μας καί τοῦ πολιτισμοῦ μας μέ τή ζωοποιό δύναμη τῆς ὀρθοδόξου θείας Χάριτος, δέν θά ἐπιζοῦσαν ἱστορία, γλῶσσα καί πολιτισμός μέχρι σήμερα, μετά ἀπό τόσους ἀπηνεῖς πολέμους καί διωγμούς ἀνά τούς αἰῶνες.

Καί τώρα, ἀνακοινώνει ἡ κυβέρνηση ὅτι βιάζεται νά φέρει τήν ΚτΠ γιά τό καλό τῶν πολιτῶν πού βρίσκονται στό ὅριο τῆς φτώχειας ἤ καί κάτω ἀπό αὐτό. Ἡ ΚτΠ θά πιστώνεται μέ 100€ τό μήνα γιά νά ἀγοράζουν οἱ φτωχοί μέ αὐτήν λίγες τροφές, γιά νά μήν πεθάνουν ἀπό τήν πεῖνα καί μέ 150€ τό πολύ γιά ἐπιδότηση ἐνοικίου. Αὐτό μᾶς φαίνεται τραγικότερο, κρισιμότερο καί πιό ὑποτιμητικό γιά τόν Ἕλληνα πολίτη. Ταπεινῶς ἐκτιμοῦμε ὅτι ὁ λαός μας δέν ἔχει χάσει τελείως τό μυαλό του γιά νά πιστεύει τόσο ἀφελῶς, ὅτι μέ τήν ΚτΠ καί μετά ἀπό ἕξι χρόνια δεινῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, θά ἀντιμετωπισθεῖ σοβαρά καί ὑπεύθυνα ἡ φτώχεια του. Ποιά κρατική ὑπηρεσία ἀσχολήθηκε μέχρι τώρα μέ τή φτώχεια, μέ ποιό τρόπο καί μέ πόσα χρήματα θά ἀντιμετωπισθοῦν οἱ ἀδυσώπητες ἀνάγκες τοῦ λαοῦ;

Ἡ μέχρι τώρα φοροεισπρακτική τακτική πρός τόν ἕλληνα πολίτη ὑπῆρξε ἀνήλεη. Ἑπομένως μέσῳ τῆς Κάρτας, ὄχι μόνο θά ἐλέγχονται τά «παχυλά» εἰσοδήματα τοῦ δύστυχου ἕλληνα πολίτη, ἀλλά ἀμέσως θά ἀπορροφῶνται καί ὅσες ἐλάχιστες οἰκονομίες εἶναι κατατεθειμένες, γιά νά μήν ὑπάρχει καμιά ἀνακούφιση. Θά ἀναμένονται μάλιστα οἱ ἀποδοχές, μισθός ἤ συνταξούλα τοῦ ἑπομένου μηνός γιά νά ἀπορροφηθοῦν καί αὐτά γιά νά ἀποπληρωθεῖ ὁ ΕΝΦΙΑ, ἀφοῦ δέν καταργεῖται ἄμεσα, ἀλλά ἐπιζητοῦνται ἀγωνιωδῶς ἔσοδα ἀπό τόν ἑλληνικό λαό, γιά νά μπορέσουμε νά πάρουμε τήν ἑπόμενη δόση ἀπό τούς Εὐρωπαίους. Θά μπεῖ τώρα ὁ ἕλληνας φορολογούμενος στή φοροτανάλια τῆς Νέας Ἐποχῆς γιά νά ἀνταποκριθεῖ στίς ἀπαιτήσεις τῶν φίλων ἑταίρων μας.

Μακαριώτατε,

Πρίν ἀπό τριάντα χρόνια ἄρχισε ἡ ἐνημέρωση καί ὁ πνευματικός ἀγώνας τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ κατά τῆς ΚτΠ μέ ἄριστα ἀποτελέσματα μέχρι σήμερα. Ἔχουν ἐρευνηθεῖ ὅλες οἱ παράμετροι τῆς ΚτΠ καί τό γενικό συμπέρασμα εἶναι ὅτι δέν εἶναι μιά ἁπλή πιστωτική κάρτα ἤ ταυτότητα, ἀλλά εἶναι ἐργαλεῖο παρακολούθησης τοῦ πολίτη καί ἔνταξής του στό παγκόσμιο κράτος τῆς Νέας Ἐποχῆς.

Εὐσεβάστως καταθέτουμε πρός ἐνημέρωσή Σας ἀναλυτική ἔρευνα τοῦ κ. Στάθη Ἀδαμόπουλου, οἰκονομολόγου καί εἰδικοῦ Συμβούλου μας στά ὡς ἄνω θέματα.

Ταπεινῶς φρονοῦμε ὅτι ἡ Νέα Ἐποχή εἶναι τόσο ἀχόρταγη καί αἱμοχαρής, πού θέλει ὄχι μόνο τήν οἰκονομική ἐξαθλίωση τοῦ λαοῦ μας, ἀλλά νά ἔχει στό χέρι της ἅπαντα τά δεδομένα του, γιά νά τόν διαφεντεύει βάναυσα καί νά τόν ἀπειλεῖ ὄχι μόνο γενικά καί ἀόριστα μέ τούς βαρύτατους νόμους, ἀλλά καί ἄμεσα καί ἀτομικά μέσῳ ἀνάγνωσης τοῦ προσωπικοῦ προφίλ πού μέ τήν ἀφθονία τῶν δεδομένων του θά ἐνημερώνει τούς ἄρχοντες τῆς Νέας Ἐποχῆς. Προβλεπόμενες καί ἀπρόβλεπτες θά εἶναι οἱ συνέπειες στόν ἀπείθαρχο, κατ’ αὐτούς, στά κελεύσματα καί πιστεύματά τους, λαό μας.

Μακαριώτατε,

Ὄχι μόνο ἡ ταπεινότητά μας καί οἱ ἐν Χριστῷ συνεργάτες μας ἀσχολήθηκαν καθηκόντως μέ τό πρόβλημα τῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη, ἀλλά καί πολλοί ἄλλοι φορεῖς, τόσο φίλα προσκείμενοι πρός τήν ὀρθόδοξη πίστη καί ζωή, ὅσο καί πλεῖστοι ἄλλοι (π.χ. ΙΝΚΑ μέ ἑκατό χιλιάδες μέλη), πού βλέπουν τό θέμα καθαρά ἀπό κοινωνικῆς καί ἀνθρωπιστικῆς καί διοικητικῆς πλευρᾶς, ἔχουν διατυπώσει ἐντονότατες ἀντιδράσεις, λόγῳ τοῦ ὁλοκληρωτικοῦ χαρακτήρα τῆς ΚτΠ.

Γιατί τώρα ὀλιγωρώντας καί ἐφησυχάζοντας νά ἐγκλωβιστοῦμε στήν ἐπερχόμενη τυραννία της;

Στό διαδίκτυο, στό «Ὀρθόδοξο Παρατηρητήριο», ἔχουν συγκεντρωθεῖ πάνω ἀπό ἑκατό χιλιάδες (100.000) ὑπογραφές πολιτῶν πού ἀρνοῦνται νά παραλάβουν τήν ΚτΠ.

Ἰδιαιτέρως, στίς 5-5-2011 ἡ Ἱερά Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους μέ ἀνακοίνωσή της εἶχε δηλώσει τήν ἀντίθεσή της στή θέσπιση τῆς ΚτΠ.

Ἐξαιρετικά ὅμως εἶναι ὅσα ἀναφέρει γιά τήν Κάρτα στό ἰδιόχειρο κείμενό του «Τά σημεῖα τῶν καιρῶν» ὁ ἐσχάτως ἁγιοκαταταχθείς ἅγιος Παΐσιος, μέ κορυφαία ἐπισήμανση τό δυσώνυμο ἀριθμό 666, κωδικό τοῦ ἀντιχρίστου, τόν ὁποῖο ἀπαραιτήτως δέν θά πρέπει νά παραλάβουμε, οὔτε μέσῳ τῆς ΚτΠ, οὔτε φυσικά ὡς χάραγμα οἱασδήποτε μορφῆς στό χέρι μας ἤ στό μέτωπό μας. Αὐτά καί κατά τόν ἅγιο Παΐσιο ἀναμένονται κατά τούς ἐσχάτους χρόνους, σύμφωνα μέ τήν Ἀποκάλυψη τοῦ ἁγίου Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου.

Ταπεινῶς φρονοῦμε καί ταπεινῶς παρακαλοῦμε νά λάβετε ὑπ’ ὄψιν Σας τίς πολλές φωνές, ἔγκριτες ἤ ἁπλοϊκότερες τοῦ λαοῦ μας, ὁ ὁποῖος κατάφερε τήν τελευταία τριακονταετία νά ματαιώσει τίς βουλήσεις ὅλων τῶν προηγηθέντων συνεργατῶν τῆς Νέας Ἐποχῆς.

Θά εἶναι τραγικό μετά ἀπό τόση ἔρευνα καί εὐλογημένο πνευματικό ἀγώνα, νά παραδοθοῦμε ἄνετα καί ἀδιαμαρτύρητα στίς πολιτικές σκοπιμότητες τῆς Νέας Ἐποχῆς. Ἡ ἐκκλησιαστική ἱστορία θά καταγράψει μέ μελανά χρώματα τήν ὀλιγωρία μας καί τήν ἀδράνειά μας στό θέμα αὐτό τῆς ὑποχρεωτικῆς πολιτογραφήσεώς μας στό παγκόσμιο κράτος τῆς Νέας Ἐποχῆς.

Ἡ ὑποχρεωτική ἤ μή, ἡ ἑκούσια ἤ μή πολιτογράφησή μας σ’ αὐτό τό παγκόσμιο ἀντίχριστο κράτος, θά εἶναι ἄνευ συνεπειῶν γιά τήν αἰώνια σωτηρία μας καί μακαρία ἔνταξή μας στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν;

Θά ἀφήσουμε τούς πιστούς μας, ἔστω τούς πένητες, νά διακυβεύσουν τήν ἐλευθερία τους ἤ ἀκόμα καί τή σωτηρία τους γιά ἑκατό Εὐρώ τρόφιμα καί ἑκατόν πενήντα ἐπιδότηση ἐνοικίου… καί ὅλοι μας, ὡς ἕν Σῶμα Χριστοῦ, νά διακινδυνεύσουμε τήν αἰώνια ἐν Χριστῷ ζωή μας;

Μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ

Διά τήν Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν

ἐλάχιστος ἐν πρεσβυτέροις

(Ὑπογραφή)

ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος

ἐφημέριος Ἱ.Ν.Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου.

Κοινοποίηση:
Σεβ. Μητροπολίτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Ἱερά Κοινότητα Ἁγίου Ὄρους

πηγή

Σε μια εποχή που ο Σατανάς οργιάζει, οι Έλληνες βρίσκονται σε νάρκη{ Γέροντας Παΐσιος}

Σε μια εποχή που ο Σατανάς οργιάζει, οι Έλληνες βρίσκονται σε νάρκη» Ο Γέροντας Παΐσιος στα θέματα της Πατρίδος δεν ήθελε οι Χριστιανοὶ να είναι αδιάφοροι. Πολὺ λυπόταν που έβλεπε πνευματικοὺς θρώπους νὰ επιζητούν να βολευθούν οι ίδιοι και να μην ενδιαφέρωνται για την Πατρίδα.
Έλεγε:«Σε μια εποχή που ο Σατανάς οργιάζει και οι άνθρωποί του οργανώνονται, οι Έλληνες βρίσκον...ται σε νάρκη. Τον εαυτό του μόνο κοιτάει να βολέψη ο καθένας και τίποτε περισσότερο. Και ό,τι να τους κάνεις, όσο κι αν τους κουνήσης, με τίποτε δεν ξυπνούν».
Ο καημός του και η απορία του ήταν πως οι υπεύθυνοι δεν αντιλαμβάνονται που ὁδηγούμαστε. Ο ίδιος από παλαιά διέβλεπε την σημερινή κατάσταση και ανησυχούσε, αλλά δεν διέσπειρε τις ανησυχίες του στον κόσμο. Έδινε ελπίδα και αισιοδοξία. Έλεγε: «Απὸ το κακό που επικρατεί σήμερα θὰ βγει μεγάλο καλό. Βλέπω μια ελιά. Το ένα της κλωνάρι έχει ξεραθεί, το άλλο το τρώγει η κάμπια και θα ξεραθή και αυτό. Αλλά πετιέται ένα άλλο βλαστάρι από κάτω που έχει πολύ θυμό (δύναμη) και αναπτύσσεται γρήγορα»...
Πονούσε για την πνευματική κατάπτωση των πολιτών. Έλεγε: «Η Ελλάδα έχασε τον δρόμο της. Η αμαρτία και η ασωτία βασιλεύουν στους ανθρώπους, αλλά μας αγαπά ο Θεός και περιμένει την μετάνοιά μας». Μιλούσε αυστηρά για αυτούς που ψήφιζαν αντιχριστιανικούς νόμους…
Κάποιος Πρωθυπουργός, του οποίου κατεδίκαζε δημοσίως ενέργειες επιζήμιες για το Έθνος και την Εκκλησία, ζήτησε να τον συναντήση στην Σουρωτή. Ο Γέροντας απάντησε: « Ας έρθη, θα του τα ψάλω και μπροστά του». Είχε το ψυχικό σθένος αυτός ο πτωχός καλυβίτης να υψώνη την φωνή του άφοβα μπροστά στους ισχυρούς της ημέρας.
Ιερομονάχου Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, σελ. 741-743/
πηγή

Όσιος Ιωάσαφ ο Μετεωρίτης

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

ΑΛΗΘΩΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ!!!

Ο άγιος Ιωάσαφ ήταν υιός τού ευσεβή ηγεμόνα της Ηπείρου και Θεσσαλίας Συμεών Ούρεση Παλαιολόγου (1359-1370), που καταγόταν από τον βασιλικό οίκο των Νεμάνια και ανακηρύχθηκε «τσάρος των Ελλήνων, των Σέρβων και των Αλβανών». Η μητέρα του Θωμαΐδα ήταν κόρη του δεσπότη της Ηπείρου Ιωάννη Β΄ Ορσίνη (1323-1335) και αδελφή του τελευταίου δεσπότη της Ηπείρου Νικηφόρου Β΄ Ορσίνη (1338-1340, 1356-1359).

Ο κατά κόσμον Ιωάννης γεννήθηκε κατά το 1349-50. Η καταγωγή της μητέρας του ήταν άπό τή βυζαντινή αυτοκρατορική οικογένεια των Παλαιολόγων…. Η μητέρα της μητέρας του, η γιαγιά του Μαρία Παλαιολογίνα, ήταν δισέγγονη τού βυζαντινού αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγου (1259-1282) άπό τον πατέρα της Ιωάννη Παλαιολόγο και εγγονή από τή μητέρα της Ειρήνη τού Θεόδωρου Μετοχίτη, πού ήταν κτίτορας της περίφημης μονής της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη, και είχε παντρευτεί τον Σέρβο βασιληά Στέφανο Γ΄ Ούρεση (1321-1331), πού ήταν παππούς τού Ιωάννη. Ο Ιωάννης είχε ένα νεώτερο ετεροθαλή αδελφό, τον Στέφανο, τη Μαρία Αγγελίνα Κομνηνή Δούκαινα Παλαιολογίνα, πού ήταν παντρεμένη με τον δεσπότη των Ιωαννίνων Θωμά (+1384).

Το 1359-60 ο Ιωάννης αναγορεύθηκε στην Καστοριά συναυτοκράτορας με τον πατέρα του σε ηλικία μόλις δέκα ετών. Μετά δέκα έτη περίπου, πέθανε ο πατέρας του και τον διαδέχθηκε στην εξουσία. Η ευσεβής οικογένειά του τον βοήθησε από μικρό να έχει ένα ιδιαίτερο ζήλο για την πνευματική ζωή και όχι για τα κοσμικά πράγματα. Επισκεπτόταν συχνά τις εκκλησίες και τα μοναστήρια και συμμετείχε στις ιερές ακολουθίες και τις θείες λειτουργίες, ιδιαίτερα στις μονές τού Αγίου Όρους και των Μετεώρων. Κατά τον θάνατο τού πατέρα του βρισκόταν στο Άγιον Όρος. Επέστρεψε στα Τρίκαλα και παραχώρησε την εξουσία και τη διοίκηση της Θεσσαλίας στον συγγενή του Καίσαρα Αλέξιο Άγγελο Φιλανθρωπινό το 1372. Το έτος αυτό, στην ηλικία των 22 ετών, ο Ιωάννης Ούρεσης Παλαιολόγος, ο τελευταίος γόνος της ένδοξης δυναστείας των Νεμανιδών, κατέφυγε στην ιερά μονή τού Πλατυλίθου, της Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος τού Μεγάλου Μετεώρου. Εκεί μετονομάσθηκε Ιωάσαφ από τον όσιο Αθανάσιο τον Μετεωρίτη (+1380), του οποίου υπήρξε πνευματικός πατέρας και καθοδηγός. Αυτός, προ της μακαρίας κοιμήσεώς του, του παραχώρησε «πάσαν την εξουσίαν και αρχήν» της μονής. Μετήλλαξε τή βασιλική πορφύρα με το μοναχικό τρίχινο ράσο.

Ο Ιωάσαφ, όταν εκοιμήθη ο Γέροντάς του όσιος Αθανάσιος ο Μετεωρίτης, απουσίαζε στη Θεσσαλονίκη και στο Άγιον Όρος. Μετά την εκδημία του, επέστρεψε στο Μεγάλο Μετέωρο και ανέλαβε τα καθήκοντά του ως διάδοχος, κατά τη διαθήκη τού οσίου πνευματικού του πατρός. Το 1381 υπογράφει «Ιωάννης Ούρεσης ο Παλαιολόγος ο δια του Θείου και αγγελικού σχήματος μετονομασθείς Ιωάσαφ μοναχός». Το 1384-85 ο Ιωάσαφ μεταβαίνει στα Ιωάννινα για να παρηγορήσει και ενισχύσει την πρόωρα χήρα αδελφή του Μαρία Αγγελίνα, πού ο σύζυγός της Θωμάς Πρελιούμποβιτς είχε δολοφονηθεί, και η δια είχε ανακηρυχθεί κυβερνήτρια τού δεσποτάτου της Ηπείρου. Ο κίνδυνος της απειλής των Αλβανών ανάγκασε τή Μαρία να έλθει σε δεύτερο γάμο με τον κόμη Ιζαού Μπουντελμόντι από την Κεφαλλονιά, κατόπιν συνδρομής του Ιωάσαφ και να ειρηνεύσει το δεσποτάτο και να επιστρέψει ήσυχος στα Μετέωρα με δώρα άπό την αδελφή του, πού τα χρησιμοποίησε για τη μονή του, μαζί με μεταγενέστερες πλούσιες δωρεές, οι όποιες μεγάλυναν το Μεγάλο Μετέωρο και τον κατέστησαν δεύτερο κτίτορα.

Το 1393-1394 οι Τούρκοι κατέλαβαν τή Θεσσαλία και ο άγιος αναγκάσθηκε να αναχωρήσει για το Άγιον Όρος.

Μαζί του είχε τον ιερομόναχο Σεραπίωνα και τους μοναχούς Φιλόθεο και Γεράσιμο. Εγκαταστάθηκαν στη μονή Βατοπαιδίου, στην οποία προσέφεραν δώρα, χρήματα και ένα χρυσό σταυρό. Σε αυτούς παραχωρήθηκαν δύο κελλιά, όπως φαίνεται σε έγγραφο πού υπογράφουν και οι Βατοπαιδινοί πατέρες Θεοδώρητος Καθηγούμενος και Ιγνάτιος Προηγούμενος. Το 1394 ο Πρώτος τού Αγίου Όρους ιερομόναχος Ιερεμίας Διονυσιάτης έδωσε Κελλί στις Καρυές, για να κατοικεί ο Ιωάσαφ με τη συνοδεία του. Ο Πρώτος τού Αγίου Όρους Νεόφυτος Διονυσιάτης σε έγγραφό του αναφέρει ότι «ο κατά κόσμον ευγενέστατος και εν μοναχοίς οσιώτατος κυρ Ιωάσαφ» το 1396 αναχώρησε για τα Μετέωρα.

Ο μητροπολίτης Λαρίσης Ιωάσαφ τον ονομάζει «αειθαλές δένδρον και υψίκομον, τον κυρ Ιωάσαφ, όπερ θάλπει πάντας· τον άγιον, τον γλυκύν, τον πράον, τον ήσυχον, τον αγχίνουν…» σε επιστολή του, όπου αναφέρει ότι έχει και μεγάλη συνοδεία μοναχών.

Ο όσιος Ιωάσαφ εκοιμήθη το 1422-23 ως απλός μοναχός σε ένα μικρό κελλί τού Μεγάλου Μετεώρου, το όποιο αγάπησε και λάμπρυνε με πολλά έργα, μεγαλώνοντας το μικρό Καθολικό, πού το αγιογράφησε, συμπλήρωσε με απαραίτητες οικοδομές και αφιέρωσε κτήματα και χειρόγραφα. Ήταν ολόψυχα αφιερωμένος στό ιδεώδες τού μοναχικού βίου, ταπεινόφρων, υπάκουος, κοινοβιάτης μοναχός, ακούραστος ασκητής και γι΄ αυτό σεβαστός και αγαπητός απ΄ όλους.

Στην ωραία και αιθέρια ιερά μονή τού Μεγάλου Μετεώρου φυλάγεται η τίμια κάρα τού οσίου Ιωάσαφ σε αργυρά λειψανοθήκη και αποτελεί μαζί με τού αγίου Γέροντά του Αθανασίου πολύτιμο και ανεκτίμητο θησαυρό και σεβάσμιο προσκύνημα. Στό σκευοφυλάκιο της μονής φυλάγονται προσωπικά σκεύη τού οσίου, καθώς και φορητές εικόνες. Στη μονή τοιχογραφείται μαζί με τον όσιο Αθανάσιο.

Η ιερά ακολουθία του υπάρχει στους κώδικες της μονής του: 209 τού 1551 και 128 τού 17ου αιώνος και είναι ποίημα τού Ιουστίνου Δεκαδύο. Συνυμνείται με τον όσιο Αθανάσιο. Η ακολουθία δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 1788 στη Βενετία. Παρακλητικό Κανόνα και Χαιρετιστήριους Οίκους συνέθεσε πρόσφατα η μοναχή Θεοτέκνη.

Η μνήμη του τιμάται στις 20 Απριλίου.

πηγή: Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου, Άγιοι Αγίου Όρους, Εκδόσεις Μυγδονία, Θεσσαλονίκη

Άγιος Αθανάσιος ο Μετεωρίτης (1302 – 1380)

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

ΑΛΗΘΩΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ!!!

Γεννήθηκε στη Νέα Πάτρα, τη σημερινή Υπάτη της Φθιώτιδος, από γονείς επιφανείς, περί το 1302. Νωρίς έμεινε ορφανός. Την καλή ανατροφή του με αγάπη ανέλαβε ο θειος του. Ο ζήλος του για μάθηση τον έκανε να κάθεται έξω από τα σχολεία ν’ ακούει τα μαθήματα, επειδή δεν είχε τα απαιτούμενα έξοδα για τους δασκάλους του. Βλέποντας εκείνοι «το πρόθυμον και ευπάρεδρον, εδίδασκον αυτόν και δίχα μισθού». Η ευφυΐα του τον βοήθησε να μορφωθεί εξαίρετα.

Μετά την κατάληψη της πόλεως του από τους Καταλανούς (1319), κατέφυγε στη Θεσσαλονίκη, όπου ο θείος του ανεπαύθη στη μονή Ακαπνίου, στον Άθωνα, την Κωνσταντινούπολη, την Κρήτη και πάλι στον Άθωνα, όπου εκάρη μοναχός και από Ανδρόνικος ονομάσθη¬κε Αθανάσιος (1332). Ασκήτευσε κοντά στη σκήτη του Μαγουλά, στη θέση Μηλέα. Υποτάχθηκε στους ενάρετους ησυχαστές Γέροντες Γρηγόριο και Μωϋσή και «πάντα τα της υπηρεσίας αβαρώς έξετέλει».

Οι συχνές επιδρομές των πειρατών ανάγκασαν να χωρίσει η ευλογημένη συνοδεία. Ο Αθανάσιος, μαζί με τον Γέροντά του Γρηγόριο, έφυγαν από το Όρος κι αναζητώντας νέο ησυχαστικό τόπο, μέσω Θεσσαλονίκης και Βέροιας, έφθασαν στους Σταγούς, στη σημερι¬νή Καλαμπάκα, όπου βρίσκονται «λίθοι υψίκομοι και ευμεγέθεις από κτίσεως κόσμου», τα γνωστά Μετέωρα. Οι σχισμές των βράχων υπήρξαν η πρώτη κατοικία τους.

Στην κορυφή του μεγαλύτερου βράχου ο όσιος, μαζί με τον όσιο Ίωάσαφ, ίδρυσε την πρώτη κοινοβιακή μονή του πέτρινου δάσους, κατά τα αγιορείτικα πρότυπα προς τιμή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και της Θεοτόκου. Η αρετή του συγκέντρωσε γύρω του πολλούς μοναχούς, για τους οποίους συνέταξε τον κανονισμό του κοι¬νοβίου, στο πνεύμα της ασκητικής παραδόσεως. Στα τελευταία του έτη αποσύρθηκε σε σπήλαιο του βράχου, που σώζεται μέχρι σήμερα, όπου «αμερίμνως ο γέρων ησύχαζεν». Μετά την οσιακή κοίμησή του, ο τάφος του, που μόνος του τον είχε ανοίξει, ευωδίασε. Του είχε δοθεί το χάρισμα της προφητείας και της προοράσεως πλούσια.

Ο όσιος Αθανάσιος υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες μορφές του ησυχασμού του 14ου αιώνα· χαρισματούχος, διακριτικός, θαυματουργός πατήρ. Συνδεόταν με τους οσίους Γρηγόριο τον Σιναΐτη, Δανιήλ τον ησυχαστή, Ισίδωρο και Κάλλιστο τους Οικουμενικούς Πατριάρχες και άλλους.

Ο βίος του γράφηκε από ανώνυμο μαθητή του, λίγα έτη μετά την κοίμηση του. Ποιητής της ακολουθίας του είναι ο Ιουστίνος Δεκαδύο. Τοιχογραφίες του σώζονται στα καθολικά των μονών της Μεταμορφώσεως και του αγίου Νικολάου του Ανάπαυσα των Μετεώρων. Στη μονή του Μεγάλου Μετεώρου φυλάγεται η χαριτόβρυτη κάρα του αγίου κτήτορός της, του θεοφόρου Αθανασίου, για τον όποιο πολλοί πολλά έγραψαν.

Η μνήμη του τιμάται στις 20 Απριλίου.

πηγή: Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου, Άγιοι Αγίου Όρους, Εκδόσεις Μυγδονία, Θεσσαλονίκη 2007

Ὁ Ἅγιος Ἀναστάσιος Ἱερομάρτυρας, ἐπίσκοπος Ἀντιοχείας

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!
ΑΛΗΘΩΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ!!

Στοὺς Συναξαριστὲς δὲν βρίσκουμε βιογραφικὸ ὑπόμνημα. Πολὺ λίγες πληροφορίες γιὰ τὴν ζωή του ἔχουμε ἀπὸ ἄλλες πηγές. Ὅτι δηλαδὴ ἀσκήτευσε στὸ ὄρος Σινᾶ, στὶς ἀρχὲς τοῦ 6ου αἰῶνα καὶ ἀπὸ τὸ Σινᾶ πῆγε στὴν Ἀντιόχεια, ὅπου ἔγινε ἀποκρισιάριος τῆς Ἐκκλησίας Ἀλεξανδρείας.

Ὅταν πέθανε ὁ ἐπίσκοπος Ἀντιοχείας Δόμνος, λαὸς καὶ κλῆρος τὸν ἀνέβασαν στὸν ἐπισκοπικὸ θρόνο Ἀντιοχείας (559). Ὁ αὐτοκράτορας Ἰουστῖνος, μὲ πρόφαση ὅτι δῆθεν κατασπατάλησε τὴν ἐκκλησιαστικὴ περιουσία, τὸν ἐξόρισε τὸ 570 στὰ Ἱεροσόλυμα, ὅπου παρέμεινε μελετῶντας καὶ συγγράφοντας μέχρι τὸ 593, ὅταν ἐπανῆλθε στὸν θρόνο του, καὶ πέθανε κατὰ τὸ 599.

Τώρα ὅσον ἀφορᾶ τὸ τέλος του, ποὺ οἱ Συναξαριστὲς σημειώνουν μαρτυρικό, ὅτι δηλαδὴ μαρτύρησε διὰ ξίφους, θετικὲς πληροφορίες δὲν ἔχουμε.

Συναξαριστής της 20ης Απριλίου

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

ΑΛΗΘΩΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ!!!

Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος ὁ Τριχινᾶς

«Τὶς ἀσθενεῖ, καὶ οὐκ ἀσθενῶ;». Ποιός, δηλαδή, ἀσθενεῖ καὶ δὲν ἀσθενῶ, δὲν συμπάσχω καὶ ἐγὼ μαζί του; Αὐτὴ τὴν φράση τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, δικαιωματικὰ θὰ μποροῦσε νὰ τὴν πεῖ καὶ ὁ Ὅσιος Θεόδωρος ὁ Τριχινᾶς. Διότι ἀφιέρωσε ὅλη του τὴν ζωὴ στὴ διακονία τῶν φτωχῶν καὶ τῶν ἀῤῥώστων. Ὀνομάστηκε Τριχινᾶς, διότι εἶχε τρίχινα φορέματα.

Ἡ ζωή του ἦταν λιτὴ καὶ μὲ πολλὴ ἐγκράτεια, προκειμένου νὰ δίνει ὅσο γινόταν περισσότερα ἀγαθὰ στοὺς πάσχοντες. Τὴ νύχτα ὁ Θεόδωρος πάντα ἔβρισκε χρόνο γιὰ προσευχὴ καὶ μελέτη. Ζοῦσε μέσα σὲ μία κοινωνία στερημένων ἀνθρώπων, ποὺ οἱ ἀνάγκες τους ἦταν μεγάλες.
(Συναξαριακὲς πηγὲς ἀναφέρουν ὅτι γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη, ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς καὶ πλουσίους, καὶ ὅτι ἀπὸ πολὺ νέος ἔγινε μοναχὸς στὴ Μονὴ ποὺ ὀνομάστηκε τοῦ Τριχινᾶ).

Γι᾿ αὐτὸ παρακινοῦσε πολλοὺς πλουσίους νὰ διαθέτουν ὅσα ἀγαθὰ μποροῦσαν. Πολλοὶ ἀπ᾿ αὐτοὺς τοῦ ἔδιναν ἀρκετὰ χρήματα καὶ εἴδη πρώτης ἀνάγκης, τὰ ὁποῖα ὁ Θεόδωρος διέθετε μὲ πολλὴ διάκριση. Πρῶτα σ᾿ ἐκείνους ποὺ εἶχαν περισσότερη ἀνάγκη, ὅπως ὀρφανά, φτωχὲς χῆρες καὶ ἀῤῥώστους οἰκογενειάρχες. Εὐεργετοῦσε μέχρι καὶ τὴν τελευταία ἡμέρα τῆς ζωῆς του.

Ἔτσι, ἰσχύει γι᾿ αὐτὸν ὁ λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς, «ἐσκόρπισεν, ἔδωκεν τοῖς πένησιν ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα». Μοίρασε, δηλαδή, καὶ ἔδωσε ἄφθονα στοὺς φτωχούς, καὶ ἡ ἀρετή του ἀπὸ τὶς ἀγαθοεργίες μένει γιὰ πάντα.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Δῶρον ἔνθεον, τῆς ἐγκρατείας, σκεῦος ἔμψυχον, τῆς ἀπαθείας, ἀνεδείχθης θεοφόρε Θεόδωρε· τὸν γὰρ Θεὸν θεραπεύσας τοῖς ἔργοις σου, τῶν παρ’ αὐτοῦ δωρημάτων ἠξίωσαι. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ’.
Ἐν σοί Πάτερ ἀκριβῶς διεσώθη τό κατ᾽ εἰκόνα· λαβών γάρ τόν σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καί πράττων ἐδίδασκες, ὑπερορᾷν μέν σαρκός, παρέρχεται γάρ· ἐπιμελεῖσθαι δέ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτoυ· διό καί μετά Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὅσιε Θεόδωρε τό πνεῦμά σου.

Κοντάκιον
Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτήρ.
Φωτὸς καταστολήν, ἱερῶς ἐξυφαίνων, τριχίνῳ σεαυτόν, περιέστελλες ῥάκει, Θεόδωρε πανόσιε, Παρακλήτου κειμήλιον· ὅθεν χάριτος, ὑπερφυοῦς ἠξιώθης, μύρον εὔοσμον, ἀπὸ τοῦ τάφου βλυστάνων, ψυχῶν καθαρτήριον.

Μεγαλυνάριον
Ράκεσι τριχίνοις σκέπων σαυτόν, τὸ κῴδιον Πάτερ, τῆς νεκρώσεως καὶ φθορᾶς, ἐναπεξεδύθης, καὶ τῆς ἀθανασίας, τὴν χλαῖναν ἐστολίσω, μάκαρ Θεόδωρε.

Οἱ Ἅγιοι Βίκτωρ, Ζωτικός, Ἀκίνδυνος, Καισάριος, Σεβηριανός, Χριστοφόρος, Ζήνων, Θεωνᾶς καὶ Ἀντωνῖνος

Ὅλοι μαρτύρησαν στὰ χρόνια του βασιλιᾶ Διοκλητιανοῦ (284-305), καὶ αἰτία τοῦ ἐνδόξου μαρτυρίου τους, ὁ μεγαλομάρτυς καὶ τροπαιοφόρος Γεώργιος.

Καὶ οἱ μὲν Ἅγιοι Βίκτωρ, Ἀκίνδυνος, Ζωτικός, Ζήνων καὶ Σεθηριανός, ὅταν εἶδαν τὸν Ἅγιο Γεώργιο νὰ μένει ἄθικτος ἐπάνω στὸ βασανιστικὸ ὄργανο τοῦ τροχοῦ, μὲ μία φωνὴ καὶ οἱ πέντε ὁμολόγησαν τὸν Χριστὸ Θεὸ ἀληθινό. Ὁ ἀποκεφαλισμός τους ἦταν ἄμεσος καὶ ἔτσι πῆραν τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.

Οἱ δὲ Χριστοφόρος, Θεωνᾶς, Καισάριος καὶ Ἀντωνῖνος ἦταν δορυφόροι τοῦ βασιλιᾶ. Ὅταν λοιπὸν καὶ αὐτοὶ εἶδαν τὸν Ἅγιο Γεώργιο, διὰ τῆς προσευχῆς, νὰ ἔχει ἀναστήσει κάποιον νεκρὸ Ἕλληνα, πέταξαν τὰ διάσημα τοῦ ἀξιώματός τους καὶ μπροστὰ στὸ βασιλιὰ καὶ τὸ πλῆθος, ὁμολόγησαν τὸν Χριστὸ Θεὸ ἀληθινό.

Ἡ φυλάκισή τους ἦταν ἄμεση. Μετὰ μερικὲς ἡμέρες ὁδηγήθηκαν μπροστὰ στὸν Διοκλητιανὸ καὶ ἀφοῦ τοὺς κρέμασαν, τοὺς ξέσχισαν καὶ τοὺς ἔκαιγαν μὲ ἀναμμένες λαμπάδες. Τελικὰ τοὺς ἔριξαν μέσα στὸ καμίνι τῆς φωτιᾶς καὶ ἔτσι πῆραν τὸ ἔνδοξο στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.

Ὁ Ἅγιος Ζακχαῖος ὁ Ἀπόστολος

Ἡ Ἱστορία τοῦ Ζακχαίου βρίσκεται στὸ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιο (ιθ´ 10). Εἶναι ὁ γνωστὸς ἀρχιτελώνης τῆς Ἱεριχοῦς, ποὺ ἀνέβηκε στὴ συκομουριὰ (ἐπειδὴ δὲν τὸν εὐνοοῦσε τὸ ὕψος του) γιὰ νὰ δεῖ τὸν διερχόμενο Ἰησοῦ.

Ὁ Κύριος θαύμασε τὴν πίστη του, διέταξε νὰ κατεβεῖ ἀπὸ τὸ δένδρο καὶ νὰ μεταβοῦν μαζὶ στὸ σπίτι του, ἀφοῦ συγχώρησε ὅλα τὰ ἁμαρτήματα ποὺ εἶχε διαπράξει μέχρι ἐκείνη τὴν στιγμή.

Λέγεται ὅτι μετὰ τὴν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου, ὁ Ζακχαῖος ἀκολούθησε τὸν Ἀπόστολο Πέτρο, ἀπὸ τὸν ὁποῖο καὶ χειροτονήθηκε ἀργότερα Ἐπίσκοπος Καισαρείας.

Ὁ Ἅγιος Ἀναστάσιος Ἱερομάρτυρας, ἐπίσκοπος Ἀντιοχείας

Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Παλαιολαυρίτης

Μέσα στὴν οἰκογένειά του φύλαξε ὅλες τὶς ἀρετές, ποὺ ἡ Ἅγια Γραφὴ παραγγέλει στὰ παιδιά. Τίμησε τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα του, ὑπάκουσε στὰ θελήματά τους, ἔδειξε σ᾿ αὐτοὺς τὴν μεγαλύτερη τρυφερὴ στοργή, πρόθυμος στὸ νὰ προλαβαίνει τὶς ἐπιθυμίες τους, τύπος τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἀλληλοβοήθειας μεταξὺ τῶν ἄλλων ἀδελφῶν του.

Ἀργότερα γύρισε πολλοὺς τόπους, προσπαθῶντας νὰ καταρτίζει τὸν ἑαυτό του πνευματικότερα καὶ κατατάχθηκε στὸ μοναχικὸ βίο. Καὶ ἐδῶ, τήρησε μὲ ἀκρίβεια τὶς ὑποχρεώσεις τοῦ σχήματός του. Κατόπιν ἱερὸς πόθος τὸν ἔφερε στὴν Ἱερουσαλήμ, ὅπου προσκύνησε τοὺς Ἁγίους Τόπους.

Τελευταία τὸν δέχτηκε ἡ μονὴ τοῦ ὁσίου Χαρίτωνα, καὶ αὐτὴ εἶδε τοὺς μεγάλους πνευματικοὺς ἀγῶνες του. Ἔφυγε ἀπὸ τὴν ζωὴ αὐτὴ πρὸς τὸν Κύριο, γεμάτος πίστη καὶ ἐλπίδα, ἀφοῦ χρησιμοποίησε τὴν ζωή του γιὰ τὴν δόξα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν ἀγάπη τῶν ἀδελφῶν του.

Ὁ Ὅσιος Ἀθανάσιος κτήτωρ Μονῆς Μετεώρου

Γεννήθηκε στὴ Νέα Πάτρα τῆς Πελοποννήσου τὸ 1305 ἀπὸ γονεῖς ἐπιφανεῖς καὶ πλούσιους. Μικρὸς ἔμεινε ὀρφανὸς ἀπὸ πατέρα καὶ παραδόθηκε στὴν ἐπιμέλεια τοῦ θείου του. Ἀλλ᾿ ὅταν κατέλαβαν τὴν πατρίδα του οἱ ξένοι, ἀναχώρησε στὴ Θεσσαλονίκη καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅπου γνώρισε τοὺς διάσημους τότε ἀσκητὲς Γρηγόριο τὸν Σιναΐτη τὸν ἡσυχαστή, Ἰσίδωρο τὸν Θεσσαλονικέα, τὸν ὕστερα Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη, καὶ ἄλλους ὁσίους ἄνδρες, ἀπὸ τοὺς ὁποίους διδάχθηκε τὴν ὑψηλὴ ἀσκητικὴ ζωή.

Ἀφοῦ ἐπισκέφθηκε καὶ ἄλλους τόπους, κατέφυγε στοὺς Σταγούς. Ἐκεῖ ἐπάνω στὰ πανύψηλα βράχια καὶ συγκεκριμένα ἐπάνω σὲ μία πέτρα τὴν λεγόμενη Στῦλο, κατοίκησε μὲ δυὸ μαθητές του καὶ ἔκτισε ναό. Τὴν πέτρα ἐκείνη ὀνόμασε Μετέωρο.

Ἐπειδὴ ὅμως οἱ προσερχόμενοι γιὰ ἄσκηση πολλαπλασιάθσηκαν, ἵδρυσε κοινόβιο μὲ Ναὸ στὸ ὄνομα τῆς Μεταμόρφωσης τοῦ Σωτῆρα Χριστοῦ. Ἐκεῖ λοιπὸν πέρασε ἀσκητικὰ τὰ χρόνια του, καὶ ἀφοῦ ἔζησε 78 ἐτῶν, ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ τὸ 1383.

Ὁ Ὅσιος Ἰωάσαφ συνασκητὴς τοῦ Ὁσ. Ἀθανασίου τοῦ Μετεωρίτη

Γεννήθηκε στὰ μέσα του 14ου αἰῶνα. Πατέρας του ἦταν ὁ δεσπότης τῆς Ἠπείρου καὶ Θεσσαλίας Συμεὼν Οὐρέσης (Σερβικῆς καταγωγῆς, ἀλλὰ ἀπὸ Ἑλληνίδα μητέρα). Μητέρα του ἡ Θωμαΐδα, θυγατέρα τοῦ δεσπότη τῆς Ἠπείρου Ἰωάννη Β´ τοῦ Παλαιολόγου.

Ὁ Ὅσιος κατὰ τὴν βάπτισή του, πῆρε τὸ ὄνομα Ἰωάννης καὶ εἶχε μεγάλη κλίση στὴ μοναχικὴ ζωή. Ὅταν πέθανε ὁ πατέρας του καὶ κλήθηκε νὰ ἀναλάβει τὸν θρόνο ὁ Ἰωάννης σὰν διάδοχός του, αὐτὸς προτίμησε τὸ μοναχικὸ ῥάσο, παρὰ τὴν βασιλικὴ πορφύρα.

Ἔτσι παραχώρησε τὸν θρόνο στὸν συγγενῆ του Ἀλέξιο Ἄγγελο Φιλανθρωπηνὸ καὶ αὐτὸς ἐκάρη μοναχός με τὸ ὄνομα Ἰωάσαφ, στὴ Μονὴ Μετεώρου ἀπὸ τὸν Ὅσιο Ἀθανάσιο.

Ἡ πνευματικὴ συνεργασία μεταξὺ τῶν δυὸ ἀνδρῶν ὑπῆρξε ἄριστη καὶ πολὺ οἰκοδομητική. Λόγω ὅμως βαρβαρικῶν ἐπιδρομῶν στὴν περιοχὴ ἐκείνη, ὁ Ἰωάσαφ ἔφυγε γιὰ τὸ Ἅγιον Ὄρος.

Τὸ 1401 ἐπέστρεψε στὸ Μετέωρο καὶ ἐκεῖ μὲ νηστεία καὶ προσευχὴ τελείωσε τὴν ἐπίγεια ζωή του τὸ 1423.

Ὁ Ἅγιος Γαβριήλ (Πολωνός)

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Γαβριὴλ γεννήθηκε τὸ ἔτος 1684 μ.Χ. στὸ χωριὸ Ζβιέρκϊυ, ποὺ βρίσκεται νότια τῆς πόλεως Μπιαλιστὸκ τῆς ἐπαρχίας Ζαμπλουντόου, κατὰ τὴν ἐποχὴ ποὺ γίνονταν διωγμοὶ καὶ διακρίσεις κατὰ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀπὸ τοὺς Οὐνίτες στὴν Πολωνία. Ὅταν ὁ Ἅγιος ἦταν σὲ ἡλικία 6 ἐτῶν, ἀπήχθηκε καὶ ὁδηγήθηκε στὴν πόλη Μπιαλιστόκ, ὅπου καὶ μαρτύρησε, τὸ ἔτος 1690, ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς τῆς Ἐκκλησίας.

Ὅταν τὸν 18ο αἰώνα μ.Χ. οἱ Χριστιανοὶ ἄνοιξαν τὸν τάφο του, βρῆκαν τὸ ἱερὸ λείψανό του ἄφθορο. Τὸ ἅγιο σκήνωμα μεταφέρθηκε στὴν πόλη Μπιαλιστὸκ τῆς Πολωνίας, ὅπου παρέμεινε μέχρι τὸν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ὁπότε μεταφέρθηκε στὴ Ρωσία, στὸ ναὸ τῆς Ὑπεραγίας Σκέπης τοῦ Γκρόντνο.

Μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Ρώσου Μητροπολίτου Φιλαρέτου, στὶς 21 Σεπτεμβρίου τοῦ ἔτους 1992, τὸ ἱερὸ λείψανο μετακομίσθηκε μὲ τιμὲς καὶ εὐλάβεια στὴν πόλη τοῦ Μπιαλιστόκ.

Λεπτομέρειες γιὰ τὴν ζωὴ αὐτοῦ τοῦ ἁγίου τῆς Ὀρθοδοξίας, μπορεῖ νὰ βρεῖ ὁ ἀναγνώστης στὸ βιβλίο «Ἡ ἐν Ὀρθοδοξίᾳ Ἡνωμένη Εὐρώπη», τοῦ Γ.Ε. Πιπεράκη, Ἐκδ. «Ἑπτάλοφος», Ἀθῆναι 1997.

Ὁ Ὅσιος Ἀλέξανδρος ἐκ Ρωσίας

Ὁ Ὅσιος Ἀλέξανδρος τοῦ Ὄσεβεν, κατὰ κόσμον Ἀλέξιος, γεννήθηκε στὶς 17 Μαρτίου 1427 στὴν περιοχὴ Βυζεοζέρο τῆς Ρωσίας ἀπὸ τὴν οἰκογένεια τοῦ Νικηφόρου καὶ τῆς Φωτεινῆς Ὄσεβεν.

Ὁ Ἀλέξιος ἦταν τὸ τελευταῖο ἀπὸ τὰ πέντε παιδιὰ καὶ ἦλθε στὸν κόσμο χάρη στὶς διακαεῖς προσευχὲς τῶν γονέων του. Ἡ Παναγία Παρθένος καὶ ὁ Ἅγιος Κύριλλος τῆς Λευκῆς Λίμνης εἶχαν ἐμφανιστεῖ στὴν μητέρα του καὶ τῆς εἶχαν ὑποσχεθεῖ τὴν γέννηση ἑνὸς παιδιοῦ. Ἂν καὶ ὁ Ἀλέξιος ἦταν ὁ μικρότερος υἱός, οἱ γονεῖς του ἤλπιζαν ὅτι αὐτὸς θὰ τοὺς συμπαραστεκόταν στὰ γηρατειά τους. Φθάνοντας στὴν ἐφηβεία ὁ Ἀλέξιος ἔμαθε νὰ διαβάζει καὶ νὰ γράφει, προετοιμαζόμενος νὰ γίνει ἕνας πολυμήχανος κτηματίας. Σὲ ἡλικία δεκαοκτὼ ἐτῶν οἱ γονεῖς του ἐπιχείρησαν νὰ τὸν παντρέψουν, διαλέγοντας μία πλούσια ὑποψήφια σύζυγο, ἀλλὰ ὁ Ἀλέξιος ἀπέσπασε τὴν ὑπόσχεσή τους νὰ πάει νὰ προσευχηθεῖ στὸ μονασήῆρι τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου πρὶν νυμφευθεῖ. Ἐκεῖ πλέον ἔμεινε.

Ἔχοντας παρατηρήσει τὴν ταπείνωση τοῦ νεαροῦ δόκιμου, ὁ ἡγούμενος τοῦ πρότεινε νὰ γίνει μοναχός. Ὁ Ἀλέξιος ὅμως ἀρνήθηκε, θέλοντας προηγουμένως νὰ δοκιμάσει ὁ ἴδιος τὸν ἑαυτό του. Ἔτσι ἔζησε ἕξι χρόνια σὲ ὑπακοὴ καὶ σὲ διακονία τῆς μοναστικῆς κοινότητας, μελετώντας τὶς Γραφὲς καὶ τὰ ἔργα τῶν Ἁγίων Πατέρων. Μετὰ ἀπὸ αὐτὴ τὴν μακρὰ περίοδο ἐκάρη μοναχὸς καὶ ἔλαβε τὸ ὄνομα Ἀλέξανδρος.

Στὸ μεταξὺ οἱ γονεῖς του εἶχαν μεταφερθεῖ στὸ χωριὸ τοῦ Βολόσοβο, τριάντα χιλιόμετρα μακριὰ ἀπὸ τὴν πόλη Καργκοπόλ, στὰ περίχωρα τοῦ ποταμοῦ Ὀνέγκα. Ὁ πατέρας τοῦ Ὁσίου, Νικηφόρος, μὲ τὴν ἄδεια τοῦ ἄρχοντος τοῦ Νόβγκοροντ Ἰωάννου, εἶχε ἱδρύσει στὶς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ Κουργιούγκα ἕνα χωριό, τὸ ὁποῖο στὴ συνέχεια ὀνόμασε Ὄσεβεν.

Ὁ μοναχὸς Ἀλέξανδρος ζήτησε ἀπὸ τὸν ἡγούμενο τὴν ἄδεια νὰ συναντήσει τοὺς γονεῖς του, ἐπιθυμώντας νὰ τοὺς ζητήσει τὴν συγχώρεση καὶ τὴν εὐλογία τους γιὰ τὸν ἀναχωρητικὸ βίο ποὺ ἐπέλεξε. Ὁ ἡγούμενος δὲν ἔδωσε ἀμέσως τὴν ἄδεια στὸ νεαρὸ μοναχό, ἐπισημαίνοντάς του τοὺς κινδύνους τῆς μοναχικῆς ζωῆς, ἀλλὰ ὁ Ἀλέξανδρος ζήτησε νὰ τὸν ἀφήσει νὰ φύγει. Φοβόταν πράγματι μήπως ἐκπέσει στὴν ἁμαρτία τῆς ἀλαζονείας, ἀφοῦ ἤδη ἀπελάμβανε φήμη ἀσκητοῦ ἀνάμεσα στοὺς ἀδελφούς. Τελικὰ ὁ Ὅσιος Ἀλέξανδρος ἔλαβε τὴν εὐλογία.

Εὐτυχισμένος ἀπὸ τὴν συνάντηση μὲ τὸν υἱό του, ὁ πατέρας του Νικηφόρος τοῦ πρότεινε νὰ ἐγκατασταθεῖ κατὰ μῆκος τοῦ ποταμοῦ Κουργιούγκα καὶ τοῦ ὑποσχέθηκε νὰ τὸν βοηθήσει στὴν κατασκευὴ μιᾶς μονῆς μέσα στὴν ἔρημο. Ὁ Ὅσιος Ἀλέξανδρος δέχθηκε καὶ ἔστησε σὲ ἕνα τόπο σταυρὸ ὡς σημεῖο ἱδρύσεως τοῦ μελλοντικοῦ μοναστηριοῦ καὶ ὑποσχέθηκε νὰ παραμείνει σὲ αὐτὸ μέχρι τὸ τέλος τῆς ζωῆς του.

Ὅμως ἐπέστρεψε στὴ μονὴ τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου, ὅπου διακόνησε γιὰ λίγο καιρὸ στὴν κουζίνα, στὸ ἀρτοποιεῖο καὶ στὴ χορωδία, ἐνῷ στὴν συνέχεια χειροτονήθηκε διάκονος. Τότε ὁ Ὅσιος Ἀλέξανδρος πῆγε στὸν ἡγούμενο καὶ τοῦ διηγήθηκε ὅτι τρεῖς φορὲς εἶχε ἀκούσει μία μυστηριώδη φωνὴ ποὺ τὸν καλοῦσε νὰ χτίσει ἕνα μοναστήρι καὶ ὅτι εἶχε ὑποσχεθεῖ νὰ ζήσει σὲ αὐτὸ μέχρι τὸ τέλος τῆς ζωῆς του. Ὁ ἡγούμενος τὸν ἄφησε νὰ φύγει, ἀφοῦ τὸν εὐλόγησε μὲ τὶς εἰκόνες τὶς Παναγίας τῆς Ὁδηγήτριας καὶ τοῦ Ἁγίου Νικολάου.

Ὁ Ὅσιος Ἀλέξανδρος καθαγίασε τὸν τόπο μὲ τὴν εὐλογία τῶν εἰκόνων, ἄφησε τὸν πατέρα του νὰ ἐπιβλέπει τὶς ἐργασίες οἰκοδομήσεως τοῦ ναοῦ καὶ πῆγε στὸν Ἐπίσκοπο τοῦ Νόβγκοροντ (1459 – 1470), ἀπὸ τὸν ὁποῖο χειροτονήθηκε πρεσβύτερος καὶ τοποθετήθηκε ἡγούμενος τοῦ νέου μοναστηριοῦ.

Οἱ ἰδιοκτῆτες τῶν γειτονικῶν κτημάτων ἦταν πρόθυμοι νὰ δωρίσουν στὸ μοναστήρι ὅλα τὰ ὅμορα κτήματα, ἀλλὰ ὁ Ὅσιος δέχθηκε μόνο τὰ ἀπαραίτητα γιὰ τὶς ἀνάγκες τῆς κοινότητος. Ὅταν περατώθηκε ὁ ναός, καθαγιάσθηκε πρὸς τιμὴν τοῦ Ἁγίου Νικολάου.

Μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου, γύρω ἀπὸ τὸν Ὅσιο συγκεντρώθηκε μία κοινότητα μοναχῶν. Ὁ Ὅσιος εἰσήγαγε αὐστηροὺς κανόνες μοναστικῆς βιοτῆς καὶ πολιτείας, ποὺ συμπεριελάμβαναν ἀπόλυτη ἡσυχία στὸ ναό, στὴν τράπεζα καὶ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἀναγνώσεως τῶν Βίων τῶν Ἁγίων. Ἀπαγόρευαν ἐπίσης, νὰ μένει κάποιος στὸ κελλί του δίχως νὰ κάνει τίποτα καὶ καθόριζαν τὴν ἀνάγνωση Ψαλμῶν καὶ τὴ συνεχὴ ἐπανάληψη τῆς προσευχῆς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐκτελέσεως τῶν διακονημάτων.

«Ἀδελφοί», ἔλεγε συχνὰ ὁ Ὅσιος στοὺς μοναχούς του, «μὴν ἀφήνετε νὰ σᾶς τρομάζουν οἱ δυσκολίες καὶ οἱ κόποι τῆς ἐρήμου. Ἐσεῖς γνωρίζετε ὅτι ὁ δρόμος γιὰ νὰ εἰσέλθετε στὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν διέρχεται μέσα ἀπὸ ἀγῶνες. Ἐνισχύσατε τὴν ἀμοιβαία ἀγάπη καὶ τὴν ταπείνωση. Ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη καὶ ἀγαπᾶ τοὺς ταπεινούς».

Ὅμως οἱ ἀσκητικοὶ ἀγῶνες κλόνισαν τὴν ὑγεία τοῦ Ὁσίου. Ὅταν ὁ Ὅσιος Ἀλέξανδρος ἀρρώστησε, ἐπικαλέσθηκε τὸν Ἅγιο Κύριλλο, τὸν προστάτη του. Αὐτὸς τοῦ παρουσιάσθηκε μὲ λευκὸ ἔνδυμα καὶ ἀφοῦ τὸν σταύρωσε τοῦ εἶπε: «Μὴ θλίβεσαι ἀδελφέ, ἐγὼ θὰ προσευχηθῶ γιὰ σένα καὶ ἡ ὑγεία σου θὰ ἀποκατασταθεῖ. Ἀλλὰ μὴν ἀθετεῖς τὴν ὑπόσχεσή σου, μὴν ἐγκαταλείπεις τὸ μοναστήρι. Ἐγὼ θὰ σὲ βοηθήσω». Ξυπνώντας ὁ Ὅσιος Ἀλέξανδρος διαπίστωσε ὅτι εἶχε θεραπευθεῖ. Τὸ ἑπόμενο πρωινό, ἔλαβε μέρος στὴ Θεία Λειτουργία καὶ στὸ τέλος διηγήθηκε στὴν κοινότητα τῶν μοναχῶν τὴ θαυματουργικὴ ἐμφάνιση τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου.

Ὁ Ὅσιος Ἀλέξανδρος ἔζησε ἀκόμα εἴκοσι ἑπτὰ χρόνια στὸ μοναστήρι ποὺ ἵδρυσε καὶ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 1479.

Μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ Ὁσίου τὸ μοναστήρι ἄρχισε νὰ παρακμάζει, παρόλο ποὺ ὁ Ὅσιος δὲν ἔπαψε νὰ τὸ προστατεύει. Μία ἡμέρα ἕνας ὑπηρέτης τοῦ μοναστηριοῦ, ὁ Μᾶρκος, εἶδε στὸν ὕπνο του ἕνα ὅραμα: τὸ μοναστήρι ἔσφυζε ἀπὸ ζωή. Ἕνας στάρετς μὲ ἄσπρα μαλλιά, ποὺ ἦταν Ἐπίσκοπος, εὐλογοῦσε μὲ ἕνα σταυρὸ ὅσους ἐργάζονταν σὲ μία κατασκευή.

Ἕνας ἄλλος στάρετς μὲ μακριὰ γενειάδα ράντιζε μὲ ἁγιασμὸ καὶ ἕνας τρίτος, μετρίου ἀναστήματος καὶ μὲ μαλλιὰ ἀνοιχτὰ καστανά, θυμιάτιζε. Τοὺς παρακολουθοῦσε ἀπὸ μακριὰ ἕνας τέταρτος στάρετς νεαρῆς ἡλικίας. Ὁ τρίτος ἀπὸ αὐτοὺς ἦταν ὁ Ὅσιος Ἀλέξανδρος, ποὺ ἐξήγησε ὅτι οἱ στάρετς ποὺ βοηθοῦσαν, ἦταν ὁ Ἅγιος Νικόλαος καὶ ὁ Ἅγιος Κύριλλος, ἐνῷ ὁ νεαρὸς ποὺ στεκόταν χωριστὰ ἦταν ὁ σκευοφύλακας τοῦ μοναστηριοῦ, ὁ Μάξιμος, ποὺ πρὶν λίγο χρονικὸ διάστημα εἶχε γίνει μοναχὸς καὶ ὁ ὁποῖος στὴν συνέχεια, μετὰ ἀπὸ προφητεία τοῦ Ὁσίου Ἀλεξάνδρου, θὰ γινόταν ἡγούμενος μέχρι τὸ ἔτος 1525 καὶ θὰ καλλιεργοῦσε στὸ μοναστήρι τὴν παλαιά του πνευματικότητα.

Μετακομιδὴ Τιμίων Λειψάνων Ἁγίου Νικολάου Ἐπισκόπου Ἀχρίδος καὶ Ζίτσης

Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Νικολάου Ἐπισκόπου Ἀχρίδος καὶ Ζίτσης τιμᾶται τὴν 5η Μαρτίου. Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸ γεγονὸς τῆς μετακομιδῆς.

Ὁ Ἅγιος Θεοτιμος Ἐπίσκοπος Ρουμανίας

Ὁ Ἅγιος Θεοτιμος ἦταν Ἐπίσκοπος Τόμεως ἢ Τόμων τῆς Μικρᾶς Σκυθίας κατὰ τὰ τέλη τοῦ 4ου αἰῶνος μ.Χ. Οἱ περὶ τὸν Δούναβη κατοικοῦντες βάρβαροι Οὗννοι, θαυμάζοντας τὴν ἀρετὴ τοῦ Ἁγίου, τὸν ὀνόμαζαν θεὸ τῶν Ρωμαίων.

Ὁ Ἅγιος, κατὰ τὸν Ἅγιο Ἱερώνυμο, συνέγραψε σὲ διαλόγους «Ὁμιλίας βραχείας καὶ κομματικᾶς», τῶν ὁποίων ἀποσπάσματα σώζονται στὰ Παράλληλά του Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ.

Ὁ Ἅγιος Θεοτιμος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 407 μ.Χ.

Οι τελευταίοι μήνες ή χρόνια είναι σαν να διαβάζεις αποσπάσματα της “Αποκάλυψης”

Ο ΙΟΣ ΕΜΠΟΛΑ «ΧΤΥΠΑΕΙ» ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ – ΕΛΟΝΟΣΙΑ ΤΑ ΔΥΟ ΥΠΟΠΤΑ ΚΡΟΥΣΜΑΤΑ

Μία «αποκαλυπτική» επιδημία φαίνεται πως ξέσπασε τελικά στην Αφρική με τις επιπτώσεις να εξαπλώνονται και στον υπόλοιπο κόσμο και βέβαια στην Ελλάδα που δέχεται μάζες λαθρομεταναστών από την Αφρική: Δύο ύποπτα κρούσματα εισήχθησαν πριν λίγες ώρες στο Λαϊκό και στο Σωτηρία για να αποκαλυφθεί ότι επρόκειτο περί ελονοσίας.

Ελονοσία διαγνώστηκε τελικά πως έχει ο Έλληνας που επέστρεψε στην Ελλάδα από το Λάγος και εμφάνισε συμπτώματα για λοίμωξη από τον ιό Έμπολα. Από ελονοσία πάσχει και δεύτερος άνδρας που μεταφέρθηκε στο Λαϊκό.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείες κήρυξε τον πλανήτη σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, ενώ πρώτες οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι ανέβασαν το επίπεδο υγειονομικού συναγερμού στο 1, το υψηλότερο που υπάρχει, με στόχο την καλύτερη αντιμετώπιση της επιδημίας του Έμπολα.

Σε συναγερμό τέθηκαν και όλες οι υπόλοιπες χώρες. Στην Ελλάδα οι λαθρομετανάστες αποτελούν μία ωρολογιακή βόμβα που κανείς δεν ξέρει πότε ακριβώς θα εκραγεί. Καθημερινά μπαίνουν στην Ελλάδα, από τον Έβρο και τα νησιά 300 λάθρο και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει από πού έρχονται και αν είναι φορείς του «ιού της αποκάλυψης».

Η κυβέρνηση κάλεσε του συνοριοφύλακες και το Λιμενικό αν δούν κάτι ύποπτο να ενημερώσουν τις αρμόδιες αρχές, αλλά οι ίδιοι είναι απόλυτα εκτεθειμένοι στον ιό Έμπολα που θερίζει και έχει ήδη προκαλέσει το θάνατο περισσοτέρων από 1.000 ανθρώπων.
Θα… τους εφοδιάσουν λέει τα επόμενα 24ωρα με γάντια και μάσκες. Μέχρι τότε τι; Υπάρχει κάποια οργανωμένο σχέδιο από το υπουργείο Υγείας; Πιθανότατα όχι, καθώς η κυβέρνηση έχει αφήσει τα σύνορα ξέφραγα αμπέλια επιτρέποντας χρόνια τώρα στους Τούρκους δουλέμπορους να μεταφέρουν χιλιάδες λάθρο στα νησιά και τον Έβρο.

Φυσικά ο Η1Ν1 μπροστά στον Έμπολα είναι «παιδική χαρά», ενώ πολλοί στον πλανήτη πιστεύουν ότι πρόκειται περί «μάστιγος του Θεού», και ότι στην πραγματικότητα ο Εμπολα αντιστοιχεί σε έναν από τους τέσσερις καβαλάρηδες της Αποκάλυψης, και συγκεκριμενα στον Λοιμό, που συμβολίζει μια θανατηφόρα και μη αντιμετωπίσιμη αρρώστια, που θα εξαφανίσει ένα τεράστιο μέρος του πλανητικού πληθυσμού.

Οι τέσσερις καβαλάρηδες της αποκάλυψης περιγράφονται στο τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης της Βίβλου,το οποίο ονομάζεται Αποκάλυψη του Ιωάννη του Ιησού Χριστού στον Άγιο Ιωάννη τον Ευαγγελιστή στο Κεφ.6:1-8. Το κεφάλαιο αναφέρεται σε ένα «βιβλίο/περγαμηνή στο δεξί χέρι του Θεού που είναι επισφραγισμένο με επτά σφραγίδες».

Ο αμνός του θεού (Ιησούς Χριστός) ανοίγει τις πρώτες τέσσερεις από τις εφτά συνολικά σφραγίδες, οι οποίες προκαλούν την εμφάνιση τεσσάρων όντων που ιππεύουν πάνω σε λευκό, κόκκινο, μαύρο και πράσινο άλογο. Παρόλο που μερικές ερμηνείες διαφέρουν, οι τέσσερις καβαλάρηδες συνήθως συμβολίζουν την Κατάκτηση, τον Πόλεμο, τον Λιμό (Πείνα) και τον Λοιμό (Θάνατο) αντίστοιχα. Το όραμα της Χριστιανικής αποκάλυψης είναι οι τέσσερεις καβαλάρηδες να ορίσουν μια Θεία αποκάλυψη στον κόσμο ως προάγγελοι της Τελικής Κρίσης.

“Και είδα, όταν το Αρνίο άνοιξε μια από τις σφραγίδες, και άκουσα ένα από τα τέσσερα ζώα, σαν με φωνή βροντής, να λέει: Έλα και βλέπε. Και είδα, και να, ένα άλογο, λευκό· κι εκείνος που καθόταν επάνω σ’ αυτό είχε ένα τόξο· και του δόθηκε ένα στεφάνι και βγήκε νικώντας, για να νικήσει” Αποκάλυψη 6:1,2.
“Και όταν άνοιξε τη δεύτερη σφραγίδα, άκουσα το δεύτερο ζώο να λέει: Έλα και βλέπε. Και βγήκε ένα άλλο άλογο, κόκκινο· και σ’ αυτόν που καθόταν επάνω σ’ αυτό, δόθηκε να σηκώσει την ειρήνη από τη γη, και να σφάξουν ο ένας τον άλλον, και του δόθηκε μια μεγάλη μάχαιρα” Αποκάλυψη 6:3,4.
“Και όταν άνοιξε την τρίτη σφραγίδα, άκουσα το τρίτο ζώο να λέει: Έλα και βλέπε. Και είδα, και να, ένα άλογο, μαύρο, κι εκείνος που καθόταν επάνω σ’ αυτό είχε μια ζυγαριά στο χέρι του. Και άκουσα μια φωνή στο μέσον των τεσσάρων ζώων, που έλεγε: Ένας χοίνικας σιτάρι για ένα δηνάριο· και τρεις χοίνικες κριθάρι για ένα δηνάριο· και: Το λάδι και το κρασί μη τα βλάψεις” Αποκάλυψη 6:5,6.
“Και όταν άνοιξε την τέταρτη σφραγίδα, άκουσα τη φωνή του τέταρτου ζώου να λέει: Έλα και βλέπε. Και είδα, και να, ένα άλογο, ωχρό κι εκείνος που καθόταν επάνω σ’ αυτό ονομαζόταν θάνατος, και ο Άδης ακολουθούσε μαζί του· και τους δόθηκε εξουσία επάνω στο ένα τέταρτο της γης να θανατώσουν με ρομφαία και με πείνα και με θάνατο, και με τα θηρία της γης” Αποκάλυψη 6:7,8.
Η τέταρτη σφραγίδα είναι η πιο φοβερή γιατί μιλάει για κάτι που δεν μπορεί να σταματηθεί. Λοιμός σημαίνει επιδημία, η λέξη «λοίμωξη» παράγεται από αυτόν.Ακόμα όμως και οι Ευαγγελιστές μιλούν για τις μεγάλες επιδημίες και τους πολέμους των έσχατων ημερών
«Μελλήσετε δέ ἀκούειν πολέμους καί ἀκοάς πολέμων· ὁρᾶτε μή θροεῖσθε· δεῖ γάρ πάντα γενέσθαι, ἀλλ’ οὔπω ἐστί τό τέλος. ἐγερθήσεται γάρ ἔθνος ἐπί ἔθνος καί βασιλεία ἐπί βασιλείαν, καί ἔσονται λιμοί καί λοιμοί καί σεισμοί κατά τόπους· πάντα δέ ταῦτα ἀρχή ὠδίνων». (Ματθ. κδ’, 6-8)

«Ὅταν δέ ἀκούσητε πολέμους καί ἀκαταστασίας, μή πτοηθῆτε· δεῖ γάρ ταῦτα γενέσθαι πρῶτον, ἀλλ’ οὐκ εὐθέως τό τέλος. τότε ἔλεγεν αὐτοῖς· ἐγερθήσεται ἔθνος ἐπί ἔθνος καί βασιλεία ἐπί βασιλείαν, σεισμοί τε μεγάλοι κατά τόπους καί λιμοί καί λοιμοί ἔσονται, φόβητρά τε καί σημεῖα ἀπ’ οὐρανοῦ μεγάλα ἔσται». (Λουκ. κα’, 9-11)
Ας δούμε τώρα κάποια πράγματα για τον Έμπολα και γιατί ο ιος αυτός μπορεί να προκαλέσει μια καταστροφή που να θέσει υπό αμφισβήτηση την πορέια του ανθρωπίνου γένους.

Η ασθένεια του ιού Έμπολα (EVD) ή αιμορραγικός πυρετός Έμπολα (EHF) είναι ιογενής λοίμωξη με σποραδικές εξάρσεις στην αφρικανική ήπειρο που προκαλείται από τον ιό Έμπολα.
Τα συμπτώματα ξεκινούν περίπου τρεις εβδομάδες από την επαφή με τον ιό. Η περίοδος επώασης διαρκεί δύο έως τρεις εβδομάδες και προκαλεί υψηλό πυρετό, πόνους στον λάρυγγα, μυαλγίες και κεφαλαλγίες. Εμφανίζονται, επίσης, συμπτώματα ναυτίας, εμέτου και διάρροιας, με ηπατικές και νεφρικές διαταραχές, μυαλγίες και επιπεφυκίτιδα. Σε αυτό το σημείο αναφέρονται ενίοτε αιμορραγικά προβλήματα και εντός μιας εβδομάδας περίπου αναπτύσσεται σοκ, κυρίως εξαιτίας της αιμορραγίας.
Αιτία και διάγνωση

Η νόσος προκαλείται από κάποιο από τα τρία είδη του ιού Έμπολα. Η ασθένεια μεταδίδεται όταν έλθει κανείς σε επαφή με το αίμα ή τα σωματικά υγρά μολυσμένου ζώου ή ανθρώπου.

Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι οι νυχτερίδες της υποοικογένειας Pteropodinae που αφθονούν στα αφρικανικά δάση θεωρείται ότι μεταφέρουν τον ιό χωρίς να προσβάλλονται από αυτόν. Επίσης, σχετικές έρευνες έδειξαν ότι ο ιός μπορεί να μεταφερθεί και από το γένος των νυκτερίδων tadarida, υποδηλώνοντας ότι οι νυχτερίδες είναι πηγή του ιού.
Ο ιός Μάρμπουργκ, που σχετίζεται με τον Έμπολα, βρέθηκε επίσης στην υπο-οικογένεια Pteropodinae στην Ουγκάντα. Από τη στιγμή που επιμολύνεται ένας οργανισμός, η ασθένεια μεταδίδεται από το ένα άτομο στο άλλο. Άτομα που επιβιώνουν είναι δυνατόν να μεταδώσουν την ασθένεια σεξουαλικά σχεδόν για δύο μήνες μετά τη θεραπεία τους.
Προκειμένου να γίνει διάγνωση, τυπικά εξαιρούνται πρώτα άλλες ασθένειες με παρόμοια συμπτώματα, όπως η ελονοσία, η χολέρα και άλλου είδους αιμορραγικός πυρετός.

Κατόπιν το αίμα διερευνάται για αντισώματα προς τον ιό ή για την παρουσία του ίδιου του ιού, προκειμένου να επιβεβαιωθεί η διάγνωση.
Δεν υπάρχει απλή θεραπεία για τον ιό. Ανάμεσα στις προσπάθειες για τη βοήθεια νοσούντων περιλαμβάνονται η ενυδάτωση με στοματική παροχή υγρών, ή η ενδοφλέβια χορήγηση υγρών. Η ασθένεια έχει υψηλό αριθμό θανάτων, από 50% έως 90% όσων προσβάλλονται από τον ιό.

Στις 1 Αυγούστου 2014 ανακοινώθηκε ότι οι ΗΠΑ θα ξεκινήσουν πειραματικό εμβολιασμό κατά του ιού από τον Σεπτέμβριο, εφόσον υπάρχουν θετικά αποτελέσματα από σχετικές δοκιμές σε πρωτεύοντα.

Ας δούμε τι έχει γίνει μέχρι τώρα από την επανεμφάνιση του ιού.
Tους 1.000 πλησιάζουν οι νεκροί από τον θανατηφόρο ιό Έμπολα στη Δυτική Αφρική σύμφωνα με τα νεότερα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Πρόκειται για την μεγαλύτερη έξαρση του ιού από το 1976 στο Ζαΐρ.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ανακοίνωσε την Τετάρτη ότι έχουν καταγραφεί 1.711 κρούσματα της ασθένειας που πλήττει κυρίως τρεις χώρες της Δυτικής Αφρικής, τη Γουινέα, τη Λιβερία και τη Σιέρα Λεόνε.
Στη Νιγηρία, οι γιατροί των δημόσιων νοσοκομείων που απεργούσαν από την 1η Ιουλίου ανακοίνωσαν ότι διακόπτουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις τους με αφορμή την επιδημία που έχει ήδη επεκταθεί στο Λάγκος.
Μέλη του Ιατρικού Συλλόγου Νιγηρίας (NMA), που είχε την πρωτοβουλία, ανέφεραν ως βασική αιτία για τον τερματισμό της απεργίας «την εμφάνιση του ιού Έμπολα» στη χώρα.

Η πρόεδρος της Λιβερίας, Έλεν Τζόνσον Σέρλιφ, κήρυξε την Τετάρτη την χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την καταπολέμηση του ιού Έμπολα, λέγοντας ότι η επιδημία που έχει ξεσπάσει αποτελεί απειλή για την ασφάλεια του κράτους.
Σε ανακοίνωσή της αναφέρει: «Η κυβέρνηση και ο λαός της Λιβερίας απαιτούν τη λήψη έκτακτων μέτρων για την ίδια την επιβίωση του κράτους μας και για την προστασία του λαού μας. Κηρύσσω ολόκληρη τη Δημοκρατία της Λιβερίας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, η οποία θα έχει ισχύ από τις 6 Αυγούστου 2014 και για περίοδο 90 ημερών».

Εν τω μεταξύ οι Αρχές της Λιβερίας συνεχίζουν να μαζεύουν από τους δρόμους ετοιμοθάνατους ασθενείς αλλά και νεκρούς οι οποίοι έχουν εγκαταλειφθεί από τους συγγενείς τους προκειμένου να γλιτώσουν την καραντίνα.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα ανέφερε σε δηλώσεις του ότι δεν έχει τις απαραίτητες πληροφορίες ώστε να δώσει το πράσινο φως για την έγκριση ενός φαρμάκου που προορίζεται για την αντιμετώπιση του θανατηφόρου ιού Έμπολα.
Η αρχική αντίδραση θα πρέπει να είναι η θέσπιση μέτρων που θα αφορούν στη δημόσια υγεία ώστε να περιοριστεί η επιδημία», υποστήριξε και πρόσθεσε: «Πρέπει να επιτρέψουμε στην επιστήμη να μας καθοδηγήσει και δεν νομίζω πως έχουμε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες σχετικά με το αν το φάρμακο αυτό είναι χρήσιμο.

Ο ιός Έμπολα, τόσο σήμερα όσο και στο παρελθόν, μπορεί να περιοριστεί εφόσον υπάρχουν κατάλληλες υποδομές για τη δημόσια υγεία. Οι αξιωματούχοι στον τομέα της υγείας θα πρέπει να κάνουν ό,τι μπορούν για να περιορίσουν το ξέσπασμα του ιού και κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας οι αρχές μπορούν να αξιολογούν εάν τα νέα φάρμακα ή οι θεραπείες είναι αποτελεσματικά.
Αυτή τη στιγμή επικεντρωνόμαστε στον τομέα της δημόσιας υγείας, αλλά θα συνεχίσω να αναζητώ πληροφορίες σχετικά με την εξέλιξη αυτών των φαρμάκων».

Η Επιτροπή Επειγόντων Περιστατικών του Διεθνούς Υγειονομικού Κανονισμού (ΔΥΚ) του ΠΟΥ συνεδριάζει στη Γενεύη, προκειμένου να αποφασίσει εάν η επιδημία του αιμορραγικού πυρετού Έμπολα συνιστά «επείγον περιστατικό για τη δημόσια υγεία διεθνούς ενδιαφέροντος». Η Επιτροπή θα ανακοινώσει τις αποφάσεις της την Παρασκευή, σε συνέντευξη Τύπου ενώ εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι συνεδριάζει για πρώτη φορά με αντικείμενο την επιδημία του Έμπολα.

Όπως έγινε γνωστό διακομίστηκε με ειδικά διαμορφωμένο αεροσκάφος στην Ισπανία ένας ιερέας που κόλλησε τον ιό στη Λιβερία.
Πόσο μας αφορά εδώ στην Ελλάδα όπου τα ΜΜΕ το έχουν περάει τελείως «ελαφρά» σαν να συμβάινει σε άλλο πλανήτη. Μας αφορά και μάλλιστα πάρα πολύ, καθώς είμαστε μια χώρα «στοχος» λαθρομεταναστών.

Εάν συνυπολογίσουμε ότι η επώαση κάνει 2-3 εβδομάδες για να ολοκληρωθεί τότε πολλά άτομα που έρχονται στην Ελλάδα παρανόμως από αυτές τις χώρες μπορεί να νοσήσουν εδώ πέρα. Καιτότε τι κάνουμε; Μια τέτοια επιδημία δεν είναι μια απλή γριπούλα. Δεν θέλουμε ούτε να το φανταστούμε, ήδη από την επόμενη μέρα οι
κορυφές των βουνών θα γίνουν περιζήτητες.

Το είδαμε εδώ

Ὠφέλιμα ρητὰ τοῦ π. Πορφυρίου

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!
ΑΛΗΘΩΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ!!!

• Ὅταν ἡ ψυχὴ εἶναι ταραγμένη, θολώνει τὸ λογικὸ καὶ δὲ βλέπει καθαρά. Μόνο, ὅταν ἡ ψυχὴ εἶναι ἤρεμη, φωτίζει τὸ λογικό, γιὰ νὰ βλέπει καθαρὰ τὴν αἰτία κάθε πράγματος.

• Ἡ ψυχὴ εἶναι πολὺ βαθιὰ καὶ μόνο ὁ Θεὸς τὴ γνωρίζει.

• Γιατί νὰ κυνηγᾶμε τὰ σκοτάδια; Νά, θὰ ἀνάψουμε τὸ φῶς καὶ τὰ σκοτάδια θὰ φύγουν μόνα τους. Θὰ ἀφήσουμε νὰ κατοικήσει σ᾿ ὅλη τὴν ψυχή μας ὁ Χριστὸς καὶ τὰ δαιμόνια θὰ φύγουν μόνα τους.

• Ὅταν ἔρθει μέσα μας ὁ Χριστός, τότε ζοῦμε μόνο τὸ καλό, τὴν ἀγάπη γιὰ ὅλο τὸν κόσμο. Τὸ κακό, ἡ ἁμαρτία, τὸ μίσος ἐξαφανίζονται μόνα τους, δὲν μποροῦν, δὲν ἔχουν θέση, νὰ μείνουν.

• Νὰ μὴν ἐνδιαφέρεσαι ἂν σὲ ἀγαποῦν, ἀλλὰ ἂν ἐσὺ ἀγαπᾶς τὸ Χριστὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Μόνο ἔτσι γεμίζει ἡ ψυχή.

• Στὴν ψυχή, ποὺ ὅλος ὁ χῶρος της εἶναι κατειλημμένος ἀπὸ τὸ Χριστό, δὲν μπορεῖ νὰ μπεῖ καὶ νὰ κατοικήσει ὁ διάβολος, ὅσο κι ἂν προσπαθήσει, διότι δὲν χωράει, δὲν ὑπάρχει κενὴ θέση γι᾿ αὐτόν.

• Ὁ σκοπός μας δὲν εἶναι νὰ καταδικάζουμε τὸ κακό, ἀλλὰ νὰ τὸ διορθώνουμε. Μὲ τὴν καταδίκη ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ χαθεῖ, μὲ τὴν κατανόηση καὶ βοήθεια θὰ σωθεῖ.

• Τὸ κακὸ ἀρχίζει ἀπὸ τὶς κακὲς σκέψεις. Ὅταν πικραίνεσαι καὶ ἀγανακτεῖς, ἔστω μόνο μὲ τὴ σκέψη, χαλᾶς τὴν πνευματικὴ ἀτμόσφαιρα. Ἐμποδίζεις τὸ Ἅγιο Πνεῦμα νὰ ἐνεργήσει καὶ ἐπιτρέπεις στὸ διάβολο νὰ μεγαλώσει τὸ κακό. Ἐσὺ πάντοτε νὰ προσεύχεσαι, νὰ ἀγαπᾶς καὶ νὰ συγχωρεῖς, διώχνοντας ἀπὸ μέσα σου κάθε κακὸ λογισμό.

• Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Χριστοῦ πρέπει ν᾿ ἀγαπήσει τὸ Χριστό, κι ὅταν ἀγαπήσει τὸ Χριστό, ἀπαλλάσσεται ἀπ᾿ τὸ διάβολο, ἀπὸ τὴν κόλαση καὶ ἀπὸ τὸ θάνατο.

• Νὰ προσεύχεσαι χωρὶς ἀγωνία, ἤρεμα, μὲ ἐμπιστοσύνη στὴν ἀγάπη καὶ τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ.

• Δὲν πρέπει νὰ πολεμᾶτε τὰ παιδιά σας, ἀλλὰ τὸν σατανᾶ ποὺ πολεμᾶ τὰ παιδιά σας. Νὰ τοὺς λέτε λίγα λόγια καὶ νὰ κάνετε πολλὴ προσευχή.

• Ἡ προσευχὴ κάνει θαύματα. Δὲν πρέπει ἡ μητέρα νὰ ἀρκεῖται στὸ αἰσθητὸ χάδι στὸ παιδί της, ἀλλὰ νὰ ἀσκεῖται στὸ πνευματικὸ χάδι τῆς προσευχῆς.

• Ἡ σωτηρία τοῦ παιδιοῦ σας περνάει μέσα ἀπὸ τὸν ἐξαγιασμὸ τὸ δικό σας.

• Ὁ ἁγιασμὸς δὲν εἶναι ἀκατόρθωτο πράγμα, εἶναι μάλιστα εὔκολος, φθάνει ἐσεῖς νὰ ἀποκτήσετε ταπείνωση καὶ ἀγάπη.

• Ἂν θέλεις μπορεῖς νὰ ἁγιάσεις καὶ μέσα στὴν Ομόνοια.

• Νὰ παρακαλᾶς τὸ Θεὸ νὰ συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες σου. Κι ὁ Θεός, ἐπειδὴ θὰ τὸν παρακαλᾶς πονεμένος καὶ ταπεινωμένος, θὰ σοῦ συγχωρήσει τὶς ἁμαρτίες σου καὶ θὰ σὲ κάνει καλὰ καὶ στὸ σῶμα.

• Ὅταν προσεύχεσαι, νὰ ξεχνᾶς τὴν σωματική σου ἀῤῥώστια, νὰ τὴν ἀποδέχεσαι σὰν κανόνα, σὰν ἐπιτίμιο, γιὰ τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν σου. Γιὰ τὰ παραπέρα μὴν ἀνησυχεῖς, ἄφησέ τα στὸ Θεὸ κι ὁ Θεὸς ξέρει τὴ δουλειά Του.

• Οἱ ἀσθένειες μᾶς βγάζουν σὲ καλό, ὅταν τὶς ὑπομένουμε ἀγόγγυστα, παρακαλώντας τὸ Θεὸ νὰ μᾶς συγχωρήσει τὶς ἁμαρτίες καὶ δοξάζοντας τὸ ὄνομά Του.

• Η μεγάλη λύπη καὶ ἡ στενοχώρια δὲν εἶναι ἀπὸ τὸ Θεό, εἶναι παγίδα τοῦ διαβόλου.

• Νὰ γεμίσεις τὴν ψυχή σου μὲ Χριστό, μὲ θεῖο ἔρωτα, μὲ χαρά. Ἡ χαρὰ τοῦ Χριστοῦ θὰ σὲ γιατρέψει.

• Ὁ Θεὸς φροντίζει ἀκόμη καὶ γιὰ τὶς πιὸ μικρὲς λεπτομέρειες τῆς ζωῆς μας. Δὲν ἀδιαφορεῖ γιὰ μᾶς, δὲν εἴμαστε μόνοι στὸν κόσμο.

• Ὁ Θεὸς μᾶς ἀγαπάει πολύ, μᾶς ἔχει στὸ νοῦ Του κάθε στιγμὴ καὶ μᾶς προστατεύει. Πρέπει νὰ τὸ καταλάβουμε αὐτὸ καὶ νὰ μὴ φοβούμαστε τίποτε.

• Μόνο ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, μόνο ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη μας, ποὺ θυσιάζεται μυστικὰ γιὰ τοὺς ἄλλους, μπορεῖ νὰ σώσει καὶ τοὺς ἄλλους καὶ μᾶς.

• Ἡ ἀγάπη χρειάζεται θυσίες. Νὰ θυσιάζουμε ταπεινὰ κάτι δικὸ μας, ποὺ στὴν πραγματικότητα εἶναι τοῦ Θεοῦ.

• Εὐτυχία μέσα στὸ γάμο ὑπάρχει, ἀλλὰ ἀπαιτεῖ μία προϋπόθεση: νὰ ἔχουν ἀποκτήσει οἱ σύζυγοι πνευματικὴ περιουσία, ἀγαπώντας τὸ Χριστὸ καὶ τηρώντας τὶς ἐντολές Του. Ἔτσι θὰ φτάσουν νὰ ἀγαπιοῦνται ἀληθινὰ μεταξύ τους καὶ νὰ εἶναι εὐτυχισμένοι.

• Εἶναι προτιμότερο νὰ ἀποτύχεις σὰν λαϊκός, παρὰ σὰν μοναχός.

• Ὁ ὀρθόδοξος ἀσκητισμὸς δὲν εἶναι μόνο γιὰ τὰ μοναστήρια, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν κόσμο.

• Πολλοὶ λένε ὅτι ἡ χριστιανικὴ ζωὴ εἶναι δυσάρεστη καὶ δύσκολη, ἐγὼ λέω ὅτι εἶναι εὐχάριστη καὶ εὔκολη, ἀλλὰ ἀπαιτεῖ δυὸ προϋποθέσεις: ταπείνωση καὶ ἀγάπη.

• Ἂν ἔρθει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅλοι καὶ ὅλα ἀλλάζουν, ἔλα ὅμως ποὺ γιὰ νὰ ἔρθει, χρειάζεται πρῶτα νὰ ταπεινωθοῦμε!

• Μπορεῖ κάποιος νὰ μιλάει γιὰ τὶς ἁμαρτίες του καὶ νὰ εἶναι ὑπερήφανος κι ἄλλος νὰ μιλάει γιὰ τὶς ἀρετές του καὶ νὰ εἶναι ταπεινός.

• Νὰ εἴμαστε ταπεινοί, ἀλλὰ νὰ μὴν ταπεινολογοῦμε. Ἡ ταπεινολογία εἶναι παγίδα τοῦ διαβόλου, ποὺ φέρνει τὴν ἀπελπισία καὶ τὴν ἀδράνεια, ἐνῶ ἡ ἀληθινὴ ταπείνωση φέρνει τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν ἐργασία τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ.

• Δὲ γίνεται κανεὶς χριστιανὸς μὲ τὴν τεμπελιά, χρειάζεται δουλειά, πολλὴ δουλειά.

• Τὸ πᾶν εἶναι νὰ ἀγαπήσει ὁ ἄνθρωπος τὸ Χριστὸ καὶ ὅλα τὰ προβλήματα τακτοποιοῦνται.

• Καὶ τώρα τὸ Ἅγιο Πνεῦμα θέλει νὰ μπεῖ στίς ψυχὲς μας, ὅπως καὶ τότε, ἀλλά σέβεται τὴν ἐλευθερία μας, δὲ θέλει νὰ τὴν παραβιάσει. Περιμένει νὰ τοῦ ἀνοίξουμε μόνοι μας τὴν πόρτα καὶ τότε θὰ μπεῖ στὴν ψυχή μας καὶ θὰ τὴν μεταμορφώσει. Ὅταν ἔρθει καὶ κατοικήσει σ᾿ ὅλο τὸ χῶρο τῆς ψυχῆς μας ὁ Χριστός, τότε φεύγουν ὅλα τὰ προβλήματα, ὅλες οἱ πλάνες, ὅλες οἱ στενοχώριες. Τότε φεύγει καὶ ἡ ἀμαρτία.
Το είδαμε εδώ

Γέροντα, εκείνος ό μοναχός πού αναφέρει ό Εύεργετινός ότι δέκα χρόνια έπεφτε σε κάποια αμαρτία κάθε μέρα, άλλα και κάθε μέρα μετανοούσε , πώς σώθηκε

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!
ΑΛΗΘΩΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ!!!

Γέροντα, εκείνος ό μοναχός πού αναφέρει ό Εύεργετινός ότι δέκα χρόνια έπεφτε σε κάποια αμαρτία κάθε μέρα, άλλα και κάθε μέρα μετανοούσε , πώς σώθηκε;
-Εκείνος ήταν κατά κάποιον τρόπο κυριευμένος, αιχμαλωτισμένος άπό την αμαρτία. Δεν είχε κακή διάθεση, άλλα δέν είχε βοηθηθή, σπρώχτηκε στό κακό, γι' αυτό δικαιοΰτο τήν θεία βοήθεια. Πάλευε, πονούσε, είχε μετάνοια ειλικρινή, και ό Θεός τελικά τόν έσωσε. Βλέπεις, ένας μπο- ρεί νά έχη καλή διάθεση¾ αν όμως δέν βοηθηθή άπό μικρός και παρασυρθη στό κακό, είναι δύσκολο μετά νά σηκωθή. Κάνει μιά προσπάθεια, πάλι πέφτει, πάλι σηκώνεται¾ παλεύει δηλαδή. Ό Θεός αυτόν τόν άνθρωπο δέν θά τόν άφήση, γιατί ό καημένος κάνει τήν μικρή του προσπάθεια, ζητάει καί τήν θεία βοήθεια και δέν άμαρτάνει έν ψυχρώ. Κάποιος λ.χ. ξεκινάει νά πάη κάπου, χωρίς νά έχη σκοπό νά άμαρτήση, άλλα πηγαίνοντας τοϋ συμβαίνει ένας πειρασμός καί πέφτει σέ κάποια αμαρτία. Μετανοεί, κάνει μιά προσπάθεια, τοϋ στήνουν πάλι μιά παγίδα καί, ενώ δέν έχει διάθεση νά κάνη κάτι κακό, ό καημένος ξαναπέφτει καί πάλι μετανοεί. Αυτός έχει ελαφρυντικά, γιατί δέν θέλει νά κάνη τό κακό, άλλα παρασύρεται στό κακό καί ύστερα μετανοεί. Όποιος όμως λέει: ¨γιά νά πετύχω εκείνο, πρέπει νά κάνω αυτήν τήν αδικία¾ γιά νά πετύχω τό άλλο, πρέπει νά κάνω εκείνη τήν πονηριά³ κ.λπ., αυτός άμαρτάνει έσκεμμένως καί έν γνώσει του
.Καταστρώνει δηλαδή τό αμαρτωλό του σχέδιο και βάζει πρόγραμμα μέ τον διάβολο τί αμαρτία θά κάνη. Αυτό είναι πολύ κακό, επειδή είναι προμελετημένο. Δέν είναι ότιπέφτει σέ πειρασμό, άλλα ξεκινάει να κάνη κάτι μαζί μέ τον πειρασμό. Ένας τέτοιος άνθρωπος δέν πρόκειται ποτέ νά βοηθηθή, γιατί δέν δικαιούται την θεία βοήθεια, και τελικά πεθαίνει αμετανόητος.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
Πηγή

Περί άγχους - Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!
ΑΛΗΘΩΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ!!!

- Γέροντα, νιώθω μια ανασφάλεια, έχω άγχος.

- Ασφαλίσου, βρε παιδάκι μου, στον Θεό. Μόνον την ασφάλεια του αυτοκινήτου ξέρεις; Την ασφάλεια του Θεού δεν την ξέρεις; Κάνε τον σταυρό σου και, πριν κάνης οτιδήποτε, πες: "Χριστέ μου, Παναγία μου, βοήθησέ με".Υπάρχει μεγαλύτερη ασφάλεια από την εμπιστοσύνη στον Θεό; Όταν ο άνθρωπος εμπιστεύεται τον εαυτό του στον Θεό, δέχεται συνέχεια από τον Θεό βενζίνη "σούπερ" και το πνευματικό του όχημα δεν σταματάει ποτέ! Τρέχει συνέχεια. Όσο μπορείς, να προσέχης, να προσεύχεσαι και να εμπιστεύεσαι στον Θεό, και εκείνος θα σε βοηθήση σε κάθε σου δυσκολία. Απλοποίησε την ζωή σου με την απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό, για να ελευθερωθής από το άγχος και την αγωνία.
Το είδαμε εδώ

Επτά ωφέλιμες και παρήγορες σκέψεις.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !!!
ΑΛΗΘΩΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ!!!

Επτά ωφέλιμες και παρήγορες σκέψεις.

Στον καιρό των θλίψεων θα ωφεληθείς πολύ, αν φέρνεις συχνά στο νου σου τις ακόλουθες σκέψεις, μελετώντας και αναλύοντάς τες σε βάθος και πλάτος με τον δικό σου τρόπο και λογισμό.

1. Τι ήσουνα πρίν γεννηθείς, πρίν κάν συλληφθείς στη μήτρα της μητέρας σου; Δεν είχες μήτε σώμα μήτε ψυχή μήτε αίσθηση καμιά. Δεν ήσουνα τίποτα! Και το τίποτα, το μηδέν, είναι λιγότερο κι από ένα άχυρο, ένα χορταράκι, έναν κόκκο σκόνης. Γιατί αυτά έχουν ύπαρξη, εσύ όμως πρίν από τη σύλληψή σου δεν είχες.

2. Στοχάσου την ευσπλαχνία του πανάγαθου Θεού, πού από το τίποτα σε δημιούργησε ";κατ΄εικόνα";
Του, δίνοντάς σου όχι μόνο το υπερθαύμαστο ανθρώπινο σώμα, αυτό το θαύμα των θαυμάτων, με την ποικιλία των οργάνων και των λειτουργιών και των αισθήσεων, αλλά και τη μοναδική θεοειδή ψυχή, με τον λογικό νου, τη θέληση, τη μνήμη και τις άλλες δυνάμεις.
3. Αναλογίσου μετά απ΄αυτό, πόση πρέπει να είναι η ευγνωμοσύνη σου σ΄Εκείνον, τον ύψιστο και πανάγαθο Ευεργέτη σου, από τον οποίο πήρες δωρεάν τόσα χαρίσματα, πόσο χρωστάς να Τον αγαπάς, να Τον ευχαριστείς, να Τον δοξολογείς, να Τον υπηρετείς, και πόσο να προσέχεις, ώστεποτέ να μην Του φταίξεις και να μην Τον πικράνεις.
4. Αναλογίσου τώρα την αγνωμοσύνη σου απέναντι στον Πλάστη σου, μια και έκανες ακριβώς τα αντίθετα απ΄αυτά που έπρεπε. Αντί να Τον αγαπάς και να Τον ευχαριστείς και να Τον υμνείς και να Τον ευαρεστείς, εσύ Τον καταφρόνησες και Τον εγκατέλειψες και Τον λύπησες, προτιμώντας τα πρόσκαιρα πράγματα και τις εφάμαρτες ηδονές.
5. Συλλογίσου πόσες τιμωρίες θα σου άξιζαν για την αχαριστία σου τούτη και πόσο δίκιο θα είχε ο Κύριος, αν σου στερούσε όλα όσα σου έδωσε, ακόμα και τη ζωή, το μεγαλύτερο δώρο Του. Αυτή η σκέψη, πιο πολύ απ΄όλες τις άλλες, θα σου εμπνεύσει θείο φόβο και θα σε βοηθήσει να υπομείνεις κάθε θλίψη, καθώς θα παραδεχθείς αναμφίβολα πώς υποφέρεις λιγότερο απ΄όσο σου πρέπει.
6. Θαύμασε την άπειρη και ανερμήνευτη αγαθότητα του Θεού μας, πού, ενώ μπορεί αυτήν ακριβώς τη στιγμή να σε τιμωρήσει βαριά και να σε θανατώσει και να σε κολάσει αιώνια, περιμένει ο πολυεύσπλαχνος τη μετάνοιά σου. Κι αν σε παιδεύει τώρα με μικρές και παροδικές θλίψεις, το κάνει για το καλό σου, σαν στοργικός Πατέρας, για να βγεις από τον κακό δρόμο της αμαρτίας και να έρθεις στον ίσιο της αρετής, ώστε τελικά, λουσμένος και καθαρισμένος στο λουτρό των λυπηρών, ν΄αξιωθείς την απόλαυση του παραδείσου.
7. Αποφάσισε, από δω κι εμπρός τουλάχιστον, να δαπανήσεις όλη την υπόλοιπη ζωή σου, τη ζωή που ανήκει σ΄Εκείνον και όχι σ΄εσένα, στη διακονία και στη δόξα Του. Να Τον τιμάς και να Τον ευχαριστείς ακατάπαυστα για τις ευεργεσίες Του, αλλά και ν΄αποδέχεσαι καρτερικά κι αγόγγυστα τις δοκιμασίες που παραχωρεί σαν φάρμακα και γιατρικά της κακίας σου. Να θυσιάσεις, τέλος, πρόθυμα, και τιμή και περιουσία και ζωή ακόμα, παρά να Τον αρνηθείς ή να παραβείς τις εντολές Του.
Αυτά να σκέφτεσαι και να μελετάς, και θα δεις πόσο καρπό και πόση ωφέλεια θα σου δώσουν στον καιρό των θλίψεων.

*Από το Γεροντικό

Το είδαμε εδώ

Εορτή του Αγίου Θεοδώρου του Τριχινά

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!
ΑΛΗΘΩΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ!!!

Εορτή του Αγίου Θεοδώρου του Τριχινά

Τη μνήμη του Αγίου Θεοδώρου του Τριχινά τιμά σήμερα, 20 Απριλίου, η Εκκλησία μας.

Ο Όσιος Θεόδωρος καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη και γεννήθηκε από πλούσιους και ευσεβείς γονείς. Από νεαρή ηλικία ακολούθησε το μοναχικό βίο γενόμενος μοναχός στη μονή που γι' αυτόν καλείτο μονή του Τριχινά.

Αφιέρωσε όλη του τη ζωή στη διακονία των φτωχών και των άρρωστων. Ονομάστηκε Τριχινάς, διότι είχε τρίχινα φορέματα. Η ζωή του ήταν λιτή και με πολλή εγκράτεια, προκειμένου να δίνει όσο γινόταν περισσότερα αγαθά στους πάσχοντες.

Τη νύχτα ο Θεόδωρος πάντα έβρισκε χρόνο για προσευχή και μελέτη. Ζούσε μέσα σε μια κοινωνία στερημένων ανθρώπων, που οι ανάγκες τους ήταν μεγάλες.

Γι' αυτό παρακινούσε πολλούς πλουσίους να διαθέτουν όσα αγαθά μπορούσαν. Πολλοί άπ' αυτούς του έδιναν αρκετά χρήματα και είδη πρώτης ανάγκης, τα όποια ο Θεόδωρος διέθετε με πολλή διάκριση.

Πρώτα σ' εκείνους που είχαν περισσότερη ανάγκη, όπως ορφανά, φτωχές χήρες και άρρωστους οικογενειάρχες. Ευεργετούσε μέχρι και την τελευταία ήμερα της ζωής του.

Ο Όσιος Θεόδωρος κοιμήθηκε με ειρήνη και έλαβε τη Χάρη από τον Θεό, ο τάφος του να αναβλύζει μύρο που ευωδίαζε. Έτσι, όσοι προσέτρεχαν εκεί με πίστη και ευλάβεια, λάμβαναν την υγεία της ψυχής και του σώματος.

Απολυτίκιο:
Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Δώρον ένθεον, της εγκρατείας, σκεύος έμψυχον, της απαθείας, ανεδείχθης θεοφόρε Θεόδωρε, τον γαρ Θεόν θεραπεύσας τοις έργοις σου, των παρ' αυτών δωρημάτων ηξίωσαι. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.