Μνήμη των Άγιων Μαρτύρων Κηρύκου και Ιουλίττης

Τη ΙΕ’ του αυτού μηνός,

 μνήμη 

των Άγιων Μαρτύρων Κηρύκου και Ιουλίττης.

Στίχοι.

Ίουλίττα σύναθλος υίώ Κηρύκω,
Ή λαιμότμητος τω κάραν τεθλασμένω.
Πέμπτη Ίουλίτταν δεκάτη τάμον, υΐα δ’ εαξαν.

Η αγία μάρτυς Ιουλίττα αγωνίσθηκε μαρτυρικά μαζί με τον υιό της Κήρυκο. Αυτή μαρτύρησε με το ξίφος και ο υιός της κακοποιήθηκε. Κατά την δεκάτη πέμπτη του μηνός εμ΄μαρτύρησαν.

«Η αγία Ιουλίττη έζησε την εποχή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Καταγόταν από το Ικόνιο της Μικράς Ασίας. Επειδή όμως τότε κυριαρχούσε ο διωγμός κατά των χριστιανών, πήρε το γιο της τον Κήρυκο, μόλις τριών ετών, και πήγε στην Σελεύκεια και στην συνέχεια στην Ταρσό. Αλλά και εκεί συνάντησε την ίδια κατάσταση. Στην Ταρσό συνελήφθη από τον ηγεμόνα ,τον Αλέξανδρο, ο οποίος την υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια μπροστά στο παιδί της.

Στην συνέχεια προσπάθησε να φέρει με το μέρος του τον μικρό. Το παιδάκι όμως δεν δεχόταν και μάλιστα αφού επικαλέστηκε το όνομα του Χριστού, έδωσε μία δυνατή κλωτσιά στην κοιλιά του ηγεμόνα. Αυτός εξοργίστηκε τόσο πού το πέταξε από τα σκαλιά σπάζοντας το κρανίο του μικρού Κήρυκου. Μ` αυτόν τον τρόπο έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου ο μικρός Κήρυκος.

Η δε μητέρα του μετά από λίγο, αφού υπεβλήθη σε πολλά και φρικτά βασανιστήρια, παρέδωσε το πνεύμα της στον Χριστό.»

Τη αύτη ήμερα, 

μνήμη 

του Αγίου Μάρτυρος Λολλιανού.

Στίχ. Ποσί προθύμοις έδραμε τρίβον τέλους Ό Λολλιανός, ου προσίκρουστον τέλος.

Τη αυτή ήμερα, 

μνήμη

 του Αγίου Μάρτυρος Άβουδίμου.

Στίχ. Άβουδίμω μάχαιρα πρόξενος τέλους,
Αυτή δε τούτω πρόξενος και του στέφους.

Ταίς αυτών άγίαις πρεσβείαις, 

ό θεός,

 έλέησον ημάς.

 Αμήν.