Τυπικόν της 16ης Ἀπριλίου 2012 Δευτέρα Τῆς Διακαινησίμου.

Δευτέρα: Τῆς Διακαινησίμου.  Τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Γυναικῶν Ἀγάπης, Εἰρήνης καί Χιονίας.

Ἦχος β΄.  Τῇ Κυριακῇ τοῦ Πάσχα ἑσπέρας. ΜΕΓΑΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ Δύο Ἱερεῖς καί τέσσαρες Διάκονοι λαβόντες καιρόν παρά  τοῦ Πατριάρχου ἐνδύονται τά ἄμφια αὐτῶν. Ὁ Πατριάρχης καί οἱ  Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς εἰσέρχονται εἰς τό Μέγα Συνοδικόν καί τῶν  Χορῶν ψαλλόντων ἀργῶς τό· «Ἀναστάσεως ἡμέρα...» ἐνδύονται τά ς Ἀρχιερατικάς αὐτῶν στολάς. Ἀκολούθως, προπορευομένων τῶν  λαμπαδούχων,  τοῦ Πριμηκηρίου, φέροντος τό Διβάμβουλον καί τῶν Χορῶν  ψαλλόντων τό· «Χριστός ἀνέστη...», κατέρχονται διά τῆς  κλίμακος τῆς Μ. Πρωτοσυ γκελλίας εἰς τόν Ἱερόν Ναόν καί κατευθύνονται εἰς τό Ἱερόν Βῆμα,  οἱ φέροντες τήν εἰκόνα τῆς ἀναστάσεως Ἱερεῖς, ὁ Τριτεύων καί  ὁ Διάκονος τῆς Σειρᾶς, οἱ Ἀρχιερεῖς, ὁ Μ. Ἀρχιδιάκονος καί  ὁ Δευτερεύων, ὁ Πατριάρχης καί οἱ συνοδεύοντες Αὐτόν  Μ. Πρωτοσύγκελλος, Ἀρχιγραμματεύς καί οἱ Ὀφφικιάλοι. Εἰς τό Ἱερόν Βῆμα ὁ Πατριάρχης λαμβάνει τό θυμιατόν, θυμιᾷ  πρό τῆς ἁγίας Τραπέζης καί ἐκφωνεῖ· «Δόξα τῇ ἁγίᾳ καί  ὁμοουσίῳ καί ζωοποιῷ καί  ἀδιαιρέτῳ Τριάδι, πάντοτε νῦν  καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων», καί ψάλλει τό· «Χριστός ἀνέστη...» , τρίς καί οἱ Χοροί ἑξάκις, τοῦ Πα­τριάρχου  θυμιῶντος καί λέγοντος τούς στίχους·  «Ἀναστήτω ὁ Θεός...» καί τέλος ὁ Πατριάρχης ψάλλει  τό αὐτό, θυμιῶν τούς Ἀρχιερεῖς καί τόν λαόν. Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μ. Ἀρχιδιάκονος τήν Μεγάλην Συναπτήν  καί ὁ Πατριάρχης τήν ἐκφώνησιν· «Ὅτι πρέπει σοι...».  Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...», ἐξέρχονται οἱ Ἀρχιερεῖς διά τῆς  Ὡραίας Πύλης εἰς τάς θέσεις αὐτῶν. Εἰς τό· «Κατευθυνθήτω...»  ὁ Πατριάρχης, τῇ συνοδείᾳ τῶν τεσσάρων, προπορευομένου τοῦ  Πριμηκηρίου μετά τοῦ Διβαμβούλου καί τοῦ Ἀρχικλη­τῆρος  καί ἀκολουθοῦντος τοῦ Μ. Ἐκκλησιάρχου, τοῦ Μ. Πρωτοσυγκέλλου  καί τοῦ Ἀρχιγραμματέως, θυμιᾷ ὅλον τόν Ναόν καί ἐπιστρέψας εἰς  τό Ἱερόν Βῆμα ἀποθέτει τό θυμιατόν ἐξέρχεται καί ἀνέρχεται εἰς τόν  Θρόνον. Μετά τό· «Δόξα τῇ ἁγίᾳ καί ὁμοουσίῳ...», τό· «Χριστός ἀνέστη...»,  δεκάκις (ὡς ἐν τῷ Ὄρθρῳ καί τῇ Θ. Λειτουργίᾳ τῆς Ἀναστάσεως). Συναπτή:  Μεγάλη. Ἐκφώνησις:  «Ὅτι πρέπει...». Εἰς τό·«Κύριε, ἐκέκραξα...». Ἑσπέρια:  1.– Τά 3 Στιχηρά Ἀναστάσιμα τοῦ β΄ ἤχου·  «Τόν πρό αἰώνων ἐκ Πατρός...  – Χριστός ὁ Σωτήρ ἡμῶν...  – Σύν Ἀρχαγγέλοις ὑμνήσωμεν...» καί  2.– Τά 3 Στιχηρά Ἀνατολικά·  «Σέ τόν σταυρωθέντα...  – Ἐν τῷ Σταυρῷ σου κατήργησας...  – Ἠνοίγησάν σοι, Κύριε...». Δόξα:  Τό 4ον Στιχηρόν Ἀνατολικόν· «Τόν σωτήριον ὕμνον...». Καί νῦν:  Τό α΄ Θεοτοκίον τοῦ β΄ ἤχου· «Παρῆλθεν ἡ σκιά τοῦ νόμου...». Εἰς τό Θεοτοκίον οἱ τέσσαρες Διάκονοι, ἀνά δύο, ποιοῦσι  σχῆμα τῷ Πατριάρχῃ καί εἰσέρχονται διά τῆς Ὡραίας Πύλης  εἰς τό Ἱερόν Βῆμα διά τήν Εἴσοδον. Εἴσοδος:  Μετ’ Εὐαγγελίου· «Φῶς ἱλαρόν...». Τό μέγα Προκείμενον·  «Τίς Θεός μέγας...», μετά τῶν πρό αὐτοῦ στίχων, ὡς  ἐν τῷ Πεντηκοσταρίῳ. Εὐαγγέλιον:  «Οὔσης ὀψίας...» (Ἰω. κ΄ 19-25). Ἐκτενής. «Καταξίωσον, Κύριε...». Πληρωτικά. Ἀπόστιχα:  Τό Ἀναστάσιμον Στιχηρόν·  «Ἡ ἀνάστασίς σου, Χριστέ Σωτήρ...»  καί τά 4 Στιχηρά τοῦ Πάσχα·  «Πάσχα ἱερόν...  – Δεῦτε ἀπό θέας...  – Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες...  – Πάσχα τό τερπνόν...», μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων. Δόξα, Καί νῦν:  «Ἀναστάσεως ἡμέρα...», μετά τοῦ· «Χριστός ἀνέστη...»,  ὅπερ ψάλλει ὁ β΄ Χορός, ἀκολούθως ὁ α΄ Χορός τό·  «Χριστός ἀνέστη...» καί πάλιν ὁ β΄ Χορός τό· «Χριστός ἀνέστη...». Ἀπόλυσις:  Διαλογική, ὡς ἐν τῇ Θ. Λειτουργίᾳ. Τῇ Δευτέρᾳ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ Ἀντ’ αὐτοῦ ἡ Ἐναρκτήριος Ἀκολουθία τοῦ Πάσχα (βλ. ὑποσημ. 56). ΟΡΘΡΟΣ    Ὁ Ἱερεύς φέρων τήν ἱερατικήν αὐτοῦ στολήν καί ἱστάμενος  ἐν τῷ Ἁγίῳ Βήματι πρό τῆς ἁγίας Τραπέζης ἐκφωνεῖ τό·  «Δόξα τῇ ἁγίᾳ καί ὁμοουσίῳ...» ἀκολούθως ψάλλει τό·  «Χριστός ἀνέστη...», δεκάκις, ὡς προεδηλώθη καί θυμιᾷ  συγχρόνως τήν ἁγίαν Τράπεζαν κύκλῳ, ὡς ἐν τῷ Ὄρθρῳ  καί τῇ Θ. Λειτουργίᾳ τῆς Ἀναστάσεως. Μεγάλη Συναπτή. Ἡ λοιπή Ἀκολουθία κατά τήν ἐν τῷ Πεντηκοσταρίῳ τάξιν. ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ Ἀντίφωνα-Εἰσοδικόν:  Τοῦ Πάσχα. Μετά τήν Εἴσοδον. «Χριστός ἀνέστη...». Ἡ Ὑπακοή:  Τοῦ Πάσχα·«Προλαβοῦσαι τόν ὄρθρον...». Κοντάκιον:  Τοῦ Πάσχα· «Εἰ καί ἐν τάφῳ...». Ἀντί τοῦ Τρισαγίου:  «Ὅσοι εἰς Χριστόν...». Ἀπόστολος:  Δευτέρας Διακαινησίμου· «Ὑπέστρεψαν οἱ Ἀπόστολοι...»  (Πράξ. α΄ 12-17, 21-26). Εὐαγγέλιον:  Ὁμοίως· «Θεόν οὐδείς ἑώρακε...» (Ἰω. α΄ 18-28). Εἰς τό ἐξαιρέτως:  «Ὁ Ἄγγελος ἐβόα... – Φωτίζου, φωτίζου...». Κοινωνικόν:  Τοῦ Πάσχα· «Σῶμα Χριστοῦ...».  «Χριστός ἀνέστη...» κτλ., ὡς χθές, πλήν τοῦ  Κατηχητικοῦ Λόγου τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου καί τοῦ  Ἀπολυτικίου αὐτοῦ, ἅτινα καταλιμπάνονται. Ἀπόλυσις:  Διαλογική, ὡς χθές.