Τυπικόν της 20ης Ἀπριλίου 2012 Παρασκευή Τῆς Διακαινησίμου.

Παρασκευή: Τῆς Διακαινησίμου.  Ἐν ᾗ ἑορτάζομεν τά ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ τῆς Ὑπεραγίας  Δεσποίνης ἡμῶν καί Θεομήτορος, τῆς ζωηφόρου  (ζωοδόχου) Πηγῆς·  ἔτι δέ καί μνείαν ποιούμεθα τῶν ἐν τούτῳ  τελεσθέντων ὑπερφυῶν θαυμάτων παρά τῆς  Θεομήτορος. Τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Θεοδώρου  τοῦ Τριχινᾶ καί τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου Ζακχαίου.

Ἦχος πλ. β΄. Τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ Ἀντ’ αὐτῆς ἡ ἐναρκτήριος Ἀκολουθία τοῦ Πάσχα (βλ. ὑποσημ. 56). ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ «Δόξα τῇ ἁγίᾳ καί ὁμοουσίῳ...».      «Χριστός ἀνέστη...», δεκάκις, ἡ μεγάλη Συναπτή καί  ἡ ἐκφώνησις· «Ὅτι πρέπει...». Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...». Ἑσπέρια:  1.– Τά 3 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Νίκην ἔχων, Χριστέ...  – Σήμερον ὁ Χριστός...  – Σέ, Κύριε, τόν ὄντα...».  2.– Τά 3 Στιχηρά Ἀνατολικά·  «Ἐν τῷ Σταυρῷ σου, Χριστέ...  – Δόξα τῇ δυνάμει σου...  – Διά παντός εὐλογοῦντες τόν Κύριον...» καί  3.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τῆς Θεοτόκου·  «Ξένα καί παράδοξα...  – Μάννα σε οὐράνιον...  – Ῥεῖθρα τῶν ἰάσεων...» εἰς 4, τό πρῶτον δίς. Δόξα:  Τό Ἰδιόμελον τῆς Θεοτόκου· «Τίς λαλήσει τάς δυναστείας σου...». Καί νῦν:  Τό α΄ Θεοτοκίον τοῦ ἤχου· «Τίς μή μακαρίσει σε..». Εἴσοδος:  «Φῶς ἱλαρόν...». Τό μέγα Προκείμενον· «Ἀγαπήσω σε, Κύριε...»,  μετά τῶν πρό αὐτοῦ στίχων, ὡς ἐν τῷ Πεντηκοσταρίῳ. Ἀπόστιχα:  1.– Τό Ἀναστάσιμον Στιχηρόν·  «Τήν ἀνάστασίν σου, Χριστέ Σωτήρ...»  (ἄρχεται ὁ β΄ Χορός) καί  2.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τῆς Θεοτόκου·  «Χαίροις ἡ ζωηφόρος...  – Ὕμνοις ἐν ἐξαισίοις...  – Χαίροις ἡ ζωοδόχος Πηγή... », μετά τῶν πρό αὐτῶν  στίχων: α΄.– «Ἐξηρεύξατο ἡ καρδία μου λόγον ἀγαθόν,  \λέγω ἐγώ τά ἔργα μου τῷ βασιλεῖ». β΄. – «Ἡγίασε τό σκήνωμα αὐτοῦ ὁ Ὕψιστος». γ΄. – «Τοῦ ποταμοῦ τά ὁρμήματα εὐφραίνουσι τήν πόλιν τοῦ Θεοῦ». Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τῆς Θεοτόκου· «Σαλπίσωμεν, φιλέορτοι...». Καί νῦν:  «Ἀναστάσεως ἡμέρα...», μέχρι τοῦ· «καί οὕτω βοήσωμεν...»,  ὁ β΄ Χορός τό· «Χριστός Ἀνέστη...», ἀκολούθως ὁ α΄  Χορός τό Ἀπολυτίκιον τῆς ζωοδόχου Πηγῆς καί πάλιν  ὁ β΄ Χορός τό· «Χριστός ἀνέστη...». Ἀπόλυσις:  Διαλογική. Τῇ Παρασκευῇ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ Ἀντ’ αὐτοῦ ἡ Ἐναρκτήριος Ἀκολουθία τοῦ Πάσχα (βλ. ὑποσημ. 56). ΟΡΘΡΟΣ «Δόξα τῇ ἁγίᾳ καί ὁμοουσίῳ...». «Χριστός ἀνέστη...», δεκάκις, ἡ μεγάλη Συναπτή,  ἡ ἐκφώνησις· «Ὅτι πρέπει...» καί εὐθύς· Κανόνες:  1.– Τοῦ Πάσχα· «Καθαρθῶμεν τάς αἰσθήσεις...»,  μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ μετά στίχου·  «Δόξα τῇ ἁγίᾳ ἀναστάσει σου, Κύριε» καί  2.– Τῆς Θεοτόκου· «Νῦν πηγάσαις μοι...»  μετά στίχου· «Ὑπεραγία Θεοτόκε...» καί εἰς τά δύο  τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4.  Ἐν τέλει ἑκάστης ᾨδῆς ἐπαναλαμβάνεται ὁ Εἱρμός  τοῦ Κανόνος τοῦ Πάσχα ὡς Καταβασία, τό· «Χριστός ἀνέστη...»,  τρίς, τό· «Ἀναστάς ὁ Ἰησοῦς...», ἅπαξ. Μικρά Συναπτή καί  ἡ οἰκεία ἐκφώνησις ἑκάστης ᾨδῆς. Ἀπό γ΄ ᾨδῆς· Τό Κοντάκιον τοῦ Πάσχα (χῦμα) καί τό· Μεσῴδιον Κάθισμα:  Τῆς Θεοτόκου· «Τήν ἀέναον κρήνην...», ἅπαξ. Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς· Κοντάκιον – Οἶκος:  Τῆς Θεοτόκου. Συναξάριον:  Τῆς ἡμέρας (20ῃ Ἀπριλίου) καί τό Ὑπόμνημα τοῦ Πεντηκοσταρίου. «Ἀνάστασιν Χριστοῦ...», τρίς καί τό· «Ἀναστάς ὁ Ἰησοῦς...», τρίς. Ἡ Τιμιωτέρα:  Οὐ στιχολογεῖται, ἀντ’ αὐτῆς ἡ θ΄ ᾨδή τοῦ Πάσχα·  «Φωτίζου, φωτίζου...», μετά τῶν Μεγαλυναρίων, ἄνευ  τοῦ Δόξα, Καί νῦν καί ἡ θ΄ ᾨδή τοῦ Κανόνος τῆς Θεοτόκου·  «Ὑδάτων ἁπάντων...» μετά στίχου·  «Ὑπεραγία Θεοτόκε...» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα,  Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4. Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς:  «Ὁ Ἄγγελος ἐβόα... – Φωτίζου, φωτίζου...». Ἐξαποστειλάρια:  1.– Τοῦ Πάσχα·  «Σαρκί ὑπνώσας...» καί  2.– Τῆς Θεοτόκου· «Πηγή ὑπάρχεις ἀληθῶς...». Αἶνοι:  1.– Τά 4 Στιχηρά Ἀναστάσιμα·  «Ὁ Σταυρός σου, Κύριε...  – Ἡ ταφή σου, Δέσποτα...  – Σύν Πατρί καί Πνεύματι...  – Τριήμερος ἀνέστης, Χριστέ...».  2.– Τά 4 Στιχηρά Προσόμοια τῆς Θεοτόκου·  «Ὕδωρ τό τῆς πηγῆς...  – Φρέαρ τό ζωηρόν...  – Ῥώννυσι τάς ψυχάς...  – Στάμνος ἡ ἱερά...», μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων εἰς  τά δύο τελευταῖα καί  3.– Τά 4 Στιχηρά τοῦ Πάσχα·  «Πάσχα ἱερόν...  – Δεῦτε ἀπό θέας γυναῖκες...  – Αἱ μυροφόροι γυναῖκες...  – Πάσχα τό τερπνόν...», μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων. Δόξα, Καί νῦν:  «Ἀναστάσεως ἡμέρα...», μετά τοῦ· «Χριστός ἀνέστη...», τρίς. ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ Ἀντίφωνα-Εἰσοδικόν:  Τοῦ Πάσχα. Μετά τήν Εἴσοδον. «Χριστός ἀνέστη...». Ἡ Ὑπακοή:  «Προλαβοῦσαι τόν ὄρθρον...». Ἀπολυτίκιον:  Τῆς Θεοτόκου· «Ὁ ναός σου, Θεοτόκε...». Κοντάκιον:  Τοῦ Πάσχα· «Εἰ καί ἐν τάφῳ...». Ἀντί τοῦ Τρισαγίου:  «Ὅσοι εἰς Χριστόν...». Ἀπόστολος:  Παρασκευῆς Διακαινησίμου·  «Πέτρος καί Ἰωάννης ἀνέβαινον...» (Πράξ. γ΄ 1-8). Εὐαγγέλιον:  Ὁμοίως· «Ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς Καπερναούμ...» (Ἰω. β΄ 12-22). Εἰς τό Ἐξαιρέτως:  «Ὁ Ἄγγελος ἐβόα...  – Φωτίζου, φωτίζου...». Εἰς τά Δίπτυχα:  Τό Μεγαλυνάριον· «Ὕδωρ τό ζωήῤῥυτον τῆς πη­γῆς, μάννα  τό προχέον, τόν ἀθάνατον δροσισμόν, τό νέκταρ τό θεῖον, τήν  ξένην ἀμβροσίαν, τό μέλι τό ἐκ πέτρας, ὕμνοις τιμήσωμεν». Κοινωνικόν:  Τοῦ Πάσχα· «Σῶμα Χριστοῦ...».                    «Χριστός ἀνέστη...», κτλ. Ἀπόλυσις: Διαλογική.