αν, ἀγαπητοί μου, οὔτε θὰ λεί-ψουν ποτὲ
οἱ πιστοὶ
στὸν ἐκ νεκρῶν ἀνα-
στάντα Κύριο. Αὐτοὶ θ᾿ ἀποτελοῦν τὴν ἐκλεκτὴ
μερίδα, θὰ εἶνε
«τὸ φῶς τοῦ κόσμου»
καὶ
«τὸ ἅλας τῆς γῆς»
(Ματθ. 5,14,13)
, θὰ κρατοῦν ἀναμμένητὴ λαμπάδα τῆς πίστεως, ἕτοιμοι καὶ γιὰ ἕνα
γιῶτα νὰ θυσιαστοῦν. Αὐτοὶ θὰ νικήσουν, ἔστωκι ἂν ἀποτελοῦν μικρὴ μει
οψηφία. Τὸ μέλλονἀνήκει στὴν παράταξί τους, ποὺ ἐπὶ κεφαλῆςἔχει τὸ Χριστό, τὸ νι
κητὴ τοῦ ᾅδου.
Ἀπέναντι στοὺς πιστοὺς κινεῖται σὲ ὅλεςτὶς χῶρες καὶ τὶς ἐποχὲς ἡ ἄλλη παράταξι, ἡπαράταξι τῶν
ἀπίστων
, ποὺ μὲ μυρίους τρό-πους ἀγωνίζονται μὲ λύσσα νὰ σβήσουν
τὰφῶτα, νὰ κλονίσουν τὶς χριστιανικὲς πεποι
θή-σεις, νὰ ξανασταυρώσουν τὸ Θεάνθρωπο.Μεταξὺ τῶν πιστῶν καὶ τῶν ἀπίστων ὑπάρ-χει καὶ μία ἄλλη παράταξις μὲ ἄτομα ποὺ δὲνμποροῦν νὰ ὑπαχθοῦν οὔτε στοὺς μὲν οὔτεστοὺς δέ. Εἶνε ἕνα εἶδος
ἀμφιβίων
, ποὺ πό-τε τὰ βλέπετε νὰ περπατοῦν στὴν ξηρὰ καὶπότε νὰ κολυμποῦν στὴ θάλασσα. Αὐτοὶ κυ-μαίνονται μεταξὺ πίστεως καὶ ἀπιστίας. Θέ-λουν νὰ πιστέψουν, ἀλλὰ μερικὲς ἀμφιβολί-ες, μερικὰ «ἐὰν» τῆς ἀπιστίας, φράζουν σὰνὀγκόλιθοι τὸ δρόμο πρὸς τὴν πίστι.
Ταλαίπωροι!
Γιατί δὲν ἐκκαθαρίζετε τὸ δρό- μο σας; Φῶς καὶ σκοτάδι, πίστις καὶ ἀπιστία πα-
λεύουν μέσα σας. Κύριε, σπλαχνίσου τὰ πλάσμα-
τά σου! Βοήθησέ τα νὰ μὴ ναυαγήσουν τελείως.
Στὴν κατάστασι αὐτὴ τῆς διστακτικότητοςκαὶ τῆς ἀμφιβολίας ἔζησε ἐπὶ μία δραματικὴἑβδομάδα
καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς μαθητὰς
τοῦ ἀ-ναστάντος Κυρίου, ὁ Θωμᾶς. Ὤ, πόσο θὰ θυ-μόταν σὲ ὅλη τὴ μετέπειτα ζωή του τὴν ἑβδο-μάδα αὐτή, καὶ πόσο θὰ εὐγνωμονοῦσε τὸνΚύριο ποὺ ἔσπευσε καὶ τὸν βοήθησε νὰ βγῇἀπὸ τὴ φρικτὴ ἐμπειρία τῆς ἀπιστίας!
Ὁ ἀπόστολος Θωμᾶς, ποὺ πάλεψε μὲ τὸ δαί-
μονα τῆς ἀπιστίας καὶ νίκησε φωνάζοντας
«Ὁ
Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου»
(Ἰω. 20,28)
, προβάλλε-ται ὡς παράδειγμα κατὰ τὴ δευτέρα Κυριακὴτοῦ Πάσχα· παράδειγμα γιὰ ἐκείνους ποὺ μὲδυσπιστία ἐξετάζουν τὸ πρόσωπο τοῦ ἀνα-στάντος Κυρίου καὶ διερωτῶνται συνεχῶς·
Νὰ πιστέψουμε ἢ νὰ μὴ πιστέψουμε;
Ἀλλ᾿ ἂς σπουδάσουμε ὅλοι τὸ Θωμᾶ, γιὰνὰ λάβουμε κ᾽ ἐμεῖς ἀπὸ τὸν Κύριο τὰ
φάρμα-
κα
, μὲ τὰ ὁποῖα θὰ ἐξουδετερωθοῦν τὰ μικρό-
βια τῆς ἀμφιβολίας καὶ διστακτικότητος.
* * *
Ὁ Θωμᾶς, ἀγαπητοί μου, ἦταν ἐξ ἀρχῆς
χα-
ρακτήρας εἰλικρινής
. Εἶχε ἁγνότητα καὶ ἀνι-
διοτέλεια. Ἐπιθυμοῦσε νὰ βρῇ τὴν ἀλήθεια, νὰ
τὴν ὑπηρετήσῃ καὶ νὰ θυσιαστῇ γι᾽ αὐτήν. Γι᾽
αὐτό, ὅταν στὴν Ἁγία Γῆ ἀντήχησε ἡ φωνὴ τοῦΧριστοῦ, ὁ Θωμᾶς ἔτρεξε νὰ τὸν ἀκολουθήσῃ.
Ἀκολούθησε τὸν Κύριο μὲ
ἀφοσίωσι καὶαὐταπάρνησι
. Ὅταν Κύριος μὲ τοὺς μαθητὰςἔμαθε στὴν ἔρημο πέραν τοῦ Ἰορδάνου ὅτι ὁφίλος του Λάζαρος ἀσθενεῖ, εἶπε· Πρέπει νὰπᾶμε πάλι στὴν Ἰουδαία. Τότε λοιπόν, ἐνῷ οἱἄλλοι μαθηταὶ φοβήθηκαν, ὁ Θωμᾶς εἶπε τὰἑξῆς, ποὺ δείχνουν ὅτι δὲν ἦταν δειλός·
«Ἄ- γωμεν καὶ ἡμεῖς ἵνα ἀποθάνωμεν μετ᾿ αὐτοῦ»
(Ἰω. 11,16)
· κι ἂν ἀκόμη μᾶς περιμένῃ θάνατος, ἂςσυνοδεύσουμε τὸν Διδάσκαλό μας.Μὲ τὰ ἴδια λόγια ὅμως φανέρωνε συγχρό-νως καὶ τὴν ἄλλη ὄψι τοῦ χαρακτῆρός του, τὴ
μελαγχολική του διάθεσι
. Ἦταν τύπος ποὺ
βλέπει τὰ πάντα ἀπὸ τὴ σκοτεινή τους πλευρά.
Στὴ φαντασία τοῦ τύπου αὐτοῦ κυριαρχοῦντὰ θλιβερά, ποὺ νομίζει ὅτι θὰ ἐξακολουθή-σουν ἐπ᾿ ἄπειρον. Εἶνε νύχτα; μὴν τοῦ πῆτεὅτι αὔριο θὰ βγῇ ἥλιος. Ἢ εἶνε χειμώνας; μὴν
τοῦ πῆτε ὅτι σὲ λίγο θὰ ἔρθῃ ἄνοιξι. Καὶ ὁ Θω-
μᾶς ἔβλεπε τὰ πάντα μαῦρα, πουθενὰ λευκό.Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ θανάτωσις τοῦ Διδασκάλου τοῦἔκανε ὀδυνηρὴ ἐντύπωσι. Ἡ μαύρη σκιὰ τοῦθανάτου κυριαρχοῦσε ἀπὸ τὸ ἀπόγευμα τῆς
Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ (Ἰω. 20,19-31)22 Ἀπριλίου 2012Περίοδος Δ΄ - Ἔτος ΚΘ΄Φλώρινα - ἀριθμ. φύλλου 1746Συντάκτης (†) ἐπίσκοποςΑὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης
Ὁ Θωμᾶς
«Καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου»
(Ἰω. 20,28)
«Ἐγενόμην ἐν Πνεύματι ἐν τῇ Κυριακῇ ἡμέρᾳ καὶ ἤκουσα φωνὴν ὀπίσω μου μεγάλην ὡς σάλπιγγος» (Ἀπ. 1,10)
Μεγάλης Παρασκευῆς στὴ μελαγχολικὴ ψυ-χή του. Καὶ ὅταν οἱ μαθηταὶ λάμποντας ἀπὸχαρὰ τοῦ εἶπαν ὅτι ὁ Κύριος ἀναστήθηκε,
«Ἑ - ωράκαμεν τὸν Κύριον»
, αὐτός, ζώντας στὸ δι-κό του κόσμο, δὲν πίστεψε, δὲν ἔδωσε σημα-σία, ἀλλ᾿ ἀρκέστηκε νὰ δηλώσῃ·
«Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥ - λων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω»
(Ἰω. 20,25)
.Ἀλλά, Θωμᾶ, τί κάνεις; Αὐτοὶ ποὺ σοῦ μιλᾶ-νε δὲν εἶνε ἄγνωστοι· εἶνε γνωστοί σου. Εἶνε
οἱ συμμαθηταί σου, μὲ τοὺς ὁποίους τρία χρό-
νια συνέζησες, συνέφαγες καὶ συμπροσευχή-θηκες. Ξέρεις τὴν ἀγάπη καὶ τὴν εἰλικρίνειάτους.
Ἔπρεπε νὰ ἔχῃς ἐμπιστοσύνη στὴ μαρ-τυρία τους
. Τοὺς προσβάλλεις ὅταν ἀρνῆσαινὰ πιστέψῃς στὰ λόγια τους. Δὲν εἶνε οὔτε ἀ-πατεῶνες οὔτε εὔπιστοι καὶ ἀφελεῖς.
Καὶ ὅμως ὁ Θωμᾶς ἐπιμένει. Καὶ διατυπώνει
τὸ δόγμα του·
«Ἐὰν μὴ ἴδω…, οὐ μὴ πιστεύσω»
.
Ἀλλ᾽ ἐὰν τὸ δόγμα αὐτό, ἡ δι᾿ αὐτοψίας δηλα-
δὴ βεβαίωσις τῶν γεγονότων, ἐπρόκειτο νὰ γε-
νικευθῇ, πῶς θὰ ἦταν δυνατὸν νὰ σταθῇ κοι-
νωνικὴ ζωή, ἀφοῦ οἱ μαρτυρίες εἰλικρινῶν ἀν-
θρώπων δὲν θὰ λαμβάνονταν πλέον ὑπ᾿ ὄψιν;Πῶς θὰ λειτουργοῦσαν σχολεῖα, πανεπιστή-μια, δικαστήρια, ἐὰν παντοῦ ἀπαιτεῖτο νὰ ἐ-φαρμοσθῇ ἡ ἀρχὴ αὐτή; Προσπαθῆστε νὰ τὴνἐπεκτείνετε σὲ ὅλες τὰς ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς,καὶ θὰ δῆτε ὅτι ἡ κοινωνία θὰ νεκρωθῇ τελεί-ως. Ζοῦμε καὶ κινούμεθα μὲ τὴν πίστι, τὴν ἐμ-πιστοσύνη ποὺ δείχνουμε καὶ μᾶς δείχνουν.Ἐάν, Θωμᾶ, αὐτὸ ποὺ ζητᾷς ἐσὺ ὡς προϋ-πόθεσι γιὰ νὰ πιστέψῃς τὸ ζητοῦσαν καὶ ὅλατὰ ἑκατομμύρια τῶν Χριστιανῶν ποὺ ἔζησαν,
ζοῦν καὶ θὰ ζήσουν, θὰ ἔπρεπε ὁ Θεάνθρωπος
νὰ μένῃ διαρκῶς στὴ γῆ, νὰ πηγαίνῃ συνεχῶςἀπὸ τὸ ἕνα σημεῖο τῆς ὑφηλίου στὸ ἄλλο καὶνὰ ὑποβάλλεται σὲ λεπτομερῆ ἐξέτασι ἀπὸκάθε ἰδιότροπο καὶ περίεργο. Δὲν βρίσκεις
παράλογη καὶ αὐθάδη μιὰ τέτοια ἀπαίτησι
;
«Ἐὰν μὴ ἴδω…, οὐ μὴ πιστεύσω»
, λέει ὁΘωμᾶς. Καὶ ὅμως ὁ Κύριος, ποὺ ὑπέμεινε τὰπάντα χάριν τοῦ ἀνθρώπου, ὑποχωρεῖ στὴνἀπαίτησί του. Ὄχι ἀπὸ ἀδυναμία, ἀλλ᾿ ἀπὸἀγάπη πρὸς τὸν ἀπόστολό του, ποὺ δὲν θέλει
νὰ τὸν βλέπῃ μέσα στὴν ἀγωνία καὶ ἀμφιβολία
τῆς ἀπιστίας. Ὑποχωρεῖ, γιὰ νὰ προσθέσῃ
μίαἀκόμη ἰσχυρὴ ἀπόδειξι τῆς ἀναστάσεώς του
.
«Καὶ μεθ᾿ ἡμέρας ὀκτὼ πάλιν ἦσαν ἔσω οἱ μα-
θηταὶ αὐτοῦ καὶ Θωμᾶς μετ᾿ αὐτῶν. ἔρχεται ὁ
Ἰησοῦς τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, καὶ ἔ στη εἰς τὸ μέσον»
. Παρὼν καὶ ὁ Θωμᾶς. Πρὸς αὐτὸν ἰ-διαιτέρως ἀπευθύνεται ὁ Κύριος καὶ
τὸν καλεῖ
νὰ τὸν ψηλαφήσῃ
στὰ χέρια καὶ τὴν πλευρά,
ὅ-
που ἦταν τὰ τεκμήρια ἀληθείας.
«Φέρε τὸν δά-
κτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖ ράς μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν
μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός»
(Ἰω. 20,26-27)
.Ὁ Θωμᾶς μένει κατάπληκτος. Ἀναγνωρίζει
τὴ φωνή του. Θαυμάζει τὴν παντοδυναμία του,ἀφοῦ
«τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ἔστη εἰς τὸ
μέσον»
. Θαυμάζει τὴν πανταχοῦ παρουσία καὶ
τὴν πανσοφία του. Τὰ πάντα γνωρίζει ὁ Κύριος·
ἤξερε τὶς ἀντιρρήσεις του. Καὶ νά τώρα τὸνκαλεῖ νὰ τὸν ψηλαφήσῃ. Καὶ εἶνε τόσο τὸ φῶςποὺ ἐκπέμπει ἡ παρουσία του, ὥστε οἱ ἀκτῖ -νες του διαλύουν κάθε δισταγμό, καὶ ὁ Θω-μᾶς φωνάζει
«Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου»
.Ἔτσι τὴν ἡμέρα ἐκείνη
ἡ πίστις νίκησε τὴνἀπιστία
. Καὶ ὁ Θωμᾶς, θωρακισμένος πλέονμὲ τὴν ἀκλόνητη πίστι, θὰ τρέξῃ παντοῦ, θὰφθάσῃ μέχρι τὶς Ἰνδίες, θὰ κηρύξῃ τὸ
«Χρι- στὸς ἀνέστη»
, καὶ τέλος θὰ βρῇ μαρτυρικὸθάνατο, γιὰ νὰ πραγματοποιηθῇ ὁ λόγος του
«Ἄγωμεν καὶ ἡμεῖς ἵνα ἀποθάνωμεν μετ᾿ αὐτοῦ»
.
* * *
Ἀλλὰ τὰ λόγια σου, ἀπόστολε Θωμᾶ,
«Ὁ Κύ- ριός μου καὶ ὁ Θεός μου»
τὰ ἐπαναλαμβάνουν
ἀναρίθμητες ψυχές. Δὲν ἔζησαν στὰ χρόνιατοῦ Χριστοῦ, δὲν τὸν εἶδαν.
Κι ὅμως
τὸν ἀγά-
πησαν περισσότερο ἀπὸ τοὺς συγχρόνους του
.
Ἡ χρονικὴ ἀπόστασις καθόλου δὲν μείωσετὴν πίστι, τὴν ἀγάπη, τὴν ἐλπίδα τους.
Καὶ στὴν πατρίδα μας
ὑπάρχουν τέτοιες ψυ-
χές. Πέρασαν θλίψεις καὶ πειρασμούς, ἀλλὰ
δὲν κάμφθηκαν, δὲν γόγγυσαν. Μέσα σὲ πρω- τοφανεῖς συμφορὲς στάθηκαν ὄρθιες καὶ σάλ-
πισαν·
«Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου»
!Παρ᾿ ὅλο ὅτι ὁ ὑλισμὸς καὶ ἡ ἀθεΐα σαρώ-νουν, ὁ ὀρθολογισμὸς καὶ ἡ ἄρνησις ζητοῦννὰ σκιάσουν τὸν ἥλιο τῆς πίστεως, ἐν τούτοις
ὑπάρχουν –καὶ θὰ ὑπάρχουν πάντοτε–πιστοί
.
Αὐτοὶ εἶνε στενὰ συνδεδεμένοι μὲ τὸ Χρι-στό –νά τὸ μυστικό τους. Ἔχουν ἀνάμεσάτους τὸν ἀναστάντα Κύριο. Μποροῦν κι αὐτοὶνὰ ποῦν
«Ἑωράκαμεν τὸν Κύριον»
.
Ὁ Κύριοςεἶνε πάντοτε παρὼν μεταξὺ τῶν πιστῶν
. Γι᾿
αὐτοὺς εἶπε ὁ Κύριος τὸ
«Μακάριοι οἱ μὴ ἰ - δό
ν τες καὶ πιστεύσαντες»
(Ἰω. 20,29)
. Ὦ Κύριε, τολμῶ νὰ ζητήσω μία χάρι. Εἴθε,καθένας ποὺ θὰ δεχθῇ τὰ λόγια αὐτά, νὰ πι-στέψῃ καὶ τὰ κλειστά του χείλη ν᾿ ἀνοίξουν,καὶ ἡ γῆ καὶ ὁ οὐρανὸς καὶ τὰ καταχθόνια ἀ-κόμη νὰ σεισθοῦν ἀπὸ τὴν ὁμολογία τῆς πί-στεώς του
«Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου»
.
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά