«Κατά το μεσονύκτιον της Κυριακής έχει να γίνει η Δευτέρα Παρουσία και να έλθη ο άδυτος ήλιος της δικαιοσύνης Χριστός, καθώς τούτο οι θεοφόροι Πατέρες λέγουσι». (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης «Πνευματικά γυμνάσματα», σελ. 273)
Μήπως άρα γε, γνωρίζουμε ποιά ημέρα της εβδομάδος, αλλά και ποια ώρα, θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας;
Μα φυσικά! Κατά το μεσονύκτιον της ΚΥΡΙΑΚΗΣ, όπως ήδη διαβάσαμε να λέει πιο πάνω ο Άγιος Νικόδημος και όχι μόνον!
Ποιά άλλη ημέρα θα μπορούσε να είναι! Η ημέρα που εορτάζουμε το Πάσχα, την Ανάσταση του Χριστού. Η ΚΥΡΙΑΚΗ!
Η ημέρα που εορτάζουμε όλο τον χρόνο την Ανάστασή Του.
Η ΚΥΡΙΑΚΗ!
Η ημέρα που είναι αφιερωμένη στον Κύριον μας. Η ΚΥΡΙΑΚΗ!
Αυτή είναι η ημέρα «η Μια των Σαββάτων»,[252] η Αγία Ημέρα, η Κυρία, η Βασίλισσα, την οποία εδημιούργησε ο Κύριός μας για να υπάρχει αιωνίως, για να χαιρώμεθα και να ευφραινώμεθα πάντοτε, δοξάζοντες και ευλογούντες τον Χριστόν εις τους αιώνας.
Η ΚΥΡΙΑΚΗ!
«Αύτη η κλητή και αγία ημέρα, η μία των Σαββάτων, η βασιλίς και κυρία, εορτών εορτή και πανήγυρις εστι πανηγύρεων, εν η ευλογούμεν Χριστόν εις τους αιώνας». [253] Και. «Αύτη η ημέρα ην εποίησεν ο Κύριος αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή». [254]
Αυτή είναι η λαμπροφόρος ημέρα της εγέρσεως, της Αναστάσεως του Κυρίου μας, άρα και αυτή που θα αναστηθούμε όλοι εμείς, αφού είναι προάγγελος και της δικής μας Αναστάσεως. Η ΚΥΡΙΑΚΗ!
«Ως όντως ιερά και πανέορτος αύτη η σωτηρίος νυξ και φωταυγής, της λαμπροφόρου ημέρας της εγέρσεως ούσα προάγγελος, εν η το άχρονον φως εκ τάφου σωματικώς πάσιν έλαμψεν». [255]
Η ΚΥΡΙΑΚΗ λοιπόν.
Αυτή είναι η ημέρα κατά την οποία θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας.
Γι’ αυτό και ονομάζεται και «Μία» και «Ογδόη».
«Μία», γιατί από την Κυριακή που είναι η πρώτη ημέρα της εβδομάδος, ξεκινάει η εβδομάδα. Γι’ αυτό και η Δευτέρα λέγεται Δευτέρα, επειδή είναι η δεύτερη ημέρα της εβδομάδος, η Τρίτη επειδή είναι η τρίτη ημέρα κ.λπ.
Αλλά λέγεται «ΜΙΑ» και για έναν ακόμη πιο σοβαρό λόγο.
Γιατί κατά την ημέρα αυτή ο των όλων Θεός εδημιούργησε ολόκληρο τον κόσμο. «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην...και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωΐ ημέρα μία». [256]
Μέσα δε στην φράση «τον ουρανόν και την γην», όπως λέγει ο Μέγας Βασίλειος, περιλαμβάνεται ο,τι υπάρχει μεταξύ ουρανού και γης, με μια λέξη τα πάντα.
«Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην. Μ’ αυτά τα δύο, που είναι τα άκρα του σύμπαντος, υπαινίσσεται κάθε τι που υπάρχει μέσα σ’ αυτά, αποδίδοντας μεν εις τον ουρανόν τα πρεσβεία της γενέσεως, λέγοντας δε ότι η γη έρχεται δευτέρα εις την ύπαρξιν. Οπωσδήποτε δε και ο,τι περιέχεται μεταξύ αυτών αποπερατώθηκε μαζί με τα δύο αυτά άκρα, τον ουρανό και την γη». [257]
Στο συγκεκριμένο λοιπόν, χωρίο της Γραφής «και εγένετο εσπέρας και εγένετο πρωΐ ημέρα μία», (Γεν. α’ 1-5) εάν προσέξουμε καλύτερα θα δούμε, ότι παρόλο που ακολουθεί και δεύτερη και τρίτη ημέρα και άλλες ημέρες, δεν λέει και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωΐ ημέρα «πρώτη», αλλά «ΜΙΑ».
Και αυτό διότι, αυτή, δεν είναι μια οποιαδήποτε ημέρα για να την ονομάσει πρώτη, παρ’ όλο που ακολουθεί και δεύτερη και τρίτη ημέρα.
«Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωΐ ημέρα δευτέρα...και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωΐ ημέρα τρίτη». [258]
Λέγει σχετικά ο Άγιος Βασίλειος:
«Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωΐ, ημέρα μία. Διατί δεν είπε “πρώτη” αλλά “μία”; Βέβαια ήτο συνεπέστερον αυτός που επρόκειτο να αναφέρη εν συνεχεία “δευτέραν” και “τρίτην” και “τετάρτην” ημέραν, να ονομάση αυτήν που προηγείται “πρώτην”. Εν τούτοις την ωνόμασε “μίαν”... Δια τούτο την κεφαλήν του χρόνου την ωνόμασεν όχι “πρώτην ημέραν” αλλά “μίαν”. Έτσι και από το όνομά της θα φαίνεται η συγγένειά της προς τον αιώνα, που είναι ένας. Διότι ευστόχως και επιτυχώς ωνομάσθη “μία” αυτή που εκφράζει τον χαρακτήρα του πράγματος που είναι μοναδικόν και δεν έχει το όμοιόν του. Αν δε η Γραφή μας αναφέρη πολλούς αιώνας, λέγοντας εις πολλά χωρία “αιώνα αιώνος” και “αιώνας αιώνων”, και εκεί ακόμη δεν λέγει ποτέ αριθμητικώς “πρώτος” και “δεύτερος” και “τρίτος” αιών... Ώστε και αν ειπής “ημέραν” και αν ειπής “αιώνα”, την αυτήν έννοιαν εκφράζεις.
Και αν λοιπόν λεχθή η κατάστασις εκείνη “ημέρα”, είναι “μία” και όχι πολλαί• και αν ονομασθή “αιών”, είναι ένας μοναδικός και όχι πολλοί. Θέλοντας λοιπόν να ελκύση τον νουν προς την μέλλουσαν ζωήν, ωνόμασε “μίαν” την εικόνα του αιώνος, την απαρχήν των ημερών,την συνομήλικον του φωτός, την ΑΓΙΑΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ, αυτήν που ετιμήθη με την ανάστασιν του Κυρίου». [259]
Και ο Άγιος Ιππόλυτος λέγει: «Ουκ είπεν “ημέρα πρώτη”. ει γαρ πρώτην ημέραν είπεν, ανάγκην είχεν ειπείν και δευτέραν γινομένην. αλλ’ έδει μη πρώτην λέγειν αλλά “μίαν”, ίνα δια του “μίαν” ειπείν ταύτην δείξει κυκλουμένην και εβδομάδα διατελούσαν, μίαν δε υπάρχουσαν».[260]
Δεν την ονομάζει λοιπόν πρώτη αλλά μία, γιατί είναι η «ΜΙΑ», η μοναδική, αυτή που θα υπάρχει αιωνίως, και θα είναι «τα πάντα και εν πάσι Χριστός», η ημέρα του Κυρίου μας, η ΚΥΡΙΑΚΗ.
Την ονομάζει όμως και ογδόη, γιατί είναι αμέσως μετά το Σάββατο, που είναι η εβδόμη. Δηλαδή μετά την εβδόμη ημέρα, το Σάββατο, είναι η ογδόη, η Κυριακή που είναι και πρώτη, αλλά και ογδόη. Ογδόη και πρώτη, πρώτη και ογδόη ταυτόχρονα.
Ογδόη γιατί είναι έξω από τον παρόντα χρόνον αυτού του κόσμου. Γιατί υπέρκειται. Είναι υπερβατική. Είναι πέρα και πάνω από τον εβδοματικό χρόνο.
«Διότι άλλως είναι γνωστόν ότι η ημέρα εκείνη είναι ανέσπερος και αναντικατάστατος από άλλην και ατελείωτος• δια τούτο και ο ψαλμωδός την ωνόμασεν “ογδόην” αφού ευρίσκεται έξω από τον εβδοματικόν αυτόν χρόνον». [261]
Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που ο Θεός όρισε η Περιτομή να γίνεται την όγδοη ημέρα.
Αναφέρει σχετικά ο μελίρρυτος ποταμός της σοφίας Άγιος Ιωάννης:
«Γι’ αυτό τον λόγον περιτέμνεται το παιδί την ημέρα την ογδόη, από την ημέρα που γεννήθηκε, επειδή ακριβώς επρόκειτο αυτή την ημέρα, την ογδόη, δηλαδή την Κυριακή, να γίνει η Ανάσταση του Κυρίου μας η οποία και συμβολίζει την πνευματική περιτομή της αμαρτίας, που θα γίνει σε όλον τον κόσμο κατά την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας. Εάν δεν είναι έτσι, τότε για ποιό λόγον, ο Μωϋσής δεν διέταξε να γίνεται η περιτομή του παιδιού την έκτη ημέρα η την ένατη, η την δέκατη; Ο λόγος λοιπόν είναι ολοφάνερος γιατί έπρεπε να γίνεται την ογδόη. Επειδή ακριβώς ήταν η ημέρα που θα γινόταν η Ανάσταση του Κυρίου μας». [262]
Κατ’ αυτήν λοιπόν την ημέρα, την Κυριακή, θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας.
Και μάλιστα «εν τω μέσω της νυκτός», στο μέσον την νύκτας, όπως μας λέγουν η Εκκλησία και οι Άγιοί μας, στηριζόμενοι επάνω στην Αγία Γραφή και στην ώρα που έγινε η Ανάσταση του Κυρίου μας.
«Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός. Και μακάριος ο δούλος ον ευρήσει γρηγορούντα. Ανάξιος δε πάλιν ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ουν ψυχή μου μη τω ύπνω κατενεχθής ίνα μη τω θανάτω παραδοθής και της βασιλείας έξω κλεισθείς. Αλλά ανάνηψον κράζουσα• άγιος άγιος άγιος ει ο Θεός ημών δια της Θεοτόκου ελέησον ημάς». [263]
Ο Άγιος Χρυσόστομος, λέγει για την ώρα της Δευτέρας Παρουσίας, ερμηνεύοντας την Παραβολή του Κυρίου μας για τις δέκα Παρθένες:
«Επειδή δε ο νυμφίος εβράδυνεν, όλες (οι 10 Παρθένες) είχαν νυστάξει και “εκοιμώντο”. Με αυτά δείχνει πάλιν ότι δεν θα είναι ολίγος ο χρόνος που θα μεσολαβήση, δια να αποτρέψη τους μαθητάς από του να αναμένουν να εμφανισθή η βασιλεία Του πολύ σύντομα. Διότι αυτό ήλπιζαν. Δια αυτό και συνεχώς τους συγκρατεί από αυτήν την ελπίδα. Μετά δε από αυτό, φανερώνει και τούτο, ότι ύπνος είναι ο θάνατος...
“Κατά τα μεσάνυκτα όμως ηκούσθη μία φωνή”. Εδώ πάλιν θέλει να δείξη ότι η ανάστασις θα γίνη κατά την διάρκειαν της νυκτός». [264]
Και ο Άγιος Μητροπολίτης Άρτης, Δαμασκηνός ο Στουδίτης:
«Τρίτον ζήτημα είναι· εις ποίαν ώραν ανέστη ο Χριστός; Και λέγομεν... ότι εις την έκτην ώραν της νυκτός ανεστήθη ο Κύριος, διότι έως αυτήν την ώραν μετρούνται σωσταί από τον θάνατον του Χριστού αι τριάκοντα τρεις ώραι.
Και πως; Ενάτην ώραν της Παρασκευής εξέπνευσε, μέχρι της δωδεκάτης έχομεν τρεις ώρας· και δώδεκα της νυκτός, δεκαπέντε· και δώδεκα της ημέρας του Σαββάτου, εικοσιεπτά και εξ της νυκτός τριάκοντα τρεις.
Ώστε κατά την έκτην ώραν της νυκτός, δηλαδή κατά το μεσονύκτιον, ανέστη ο Κύριος· είπομεν και την λύσιν του τρίτου ζητήματος». [265]
Ας δούμε όμως τέλος, τι λέγει και τι πιστεύει και ο πολυγραφέστατος και σοφώτατος σύγχρονος Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, φέρνοντας μάλιστα και μαρτυρίες άλλων μεγάλων αγίων, όπως του Μ. Βασιλείου, του Γρηγορίου Θεολόγου, του Ιωάννου Χρυσοστόμου, του Γρηγορίου Νύσσης, του Γρηγορίου Παλαμά, σχετικά με το ποιά ημέρα και ώρα θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία, παρόλο που κάποιοι κληρικοί και λαϊκοί θέλουν να πιστεύουν και να επιμένουν (με πείσμα και απερίσκεπτα) ότι «περί της ημέρας και ώρας εκείνης ουδείς γνωρίζει»...
Λέγει λοιπόν ο Άγιος Νικόδημος:
«Η Κυριακή, τώρα μεν είναι εικών του μέλλοντος αιώνος· τότε δε έχει να είναι αυτός εκείνος ο όγδοος αιών.
Και τα δύο ταύτα βεβαιοί ο μέγας Βασίλειος· απορήσας γαρ ο άγιος διότι ωνόμασεν ο Μωϋσής μίαν και ουχί πρώτην την Κυριακήν λέγει· “ίνα ουν προς την μέλλουσαν ζωήν την έννοιαν ημών απαγάγη μίαν ωνόμασε του αιώνος την εικόνα, την απαρχήν των ημερών· την ομήλικα του φωτός· την αγίαν Κυριακήν, την τη αναστάσει του Κυρίου τετιμημένην· εγένετο ουν εσπέρα φησί και εγένετο πρωί ημέρα μία” (ομιλ. β εἰς την εξαήμερον). Ότι δε η Κυριακή έχει να είναι αυτός εκείνος ο όγδοος αιών, λέγει πάλιν ο αυτός Βασίλειος ταύτα εκείσε· “επεί ανέσπερον και αδιάδοχον και ατελεύτητον την ημέραν εκείνην είδεν ο λόγος, ην και ογδόην ο ψαλμωδός προσηγόρευσε δια του έξω κείσθαι του εβδοματικού τούτου χρόνου· ώστε καν ημέραν είπης καν αιώνα την αυτήν ερείς έννοιαν” (αυτόθι). Σχεδόν τα αυτά περί της Κυριακής λέγουσιν ο τε Γρηγόριος ο Θεολόγος εις την Πεντηκοστήν και ο Νύσσης και ο Χρυσόστομος, ερμηνεύοντες την επιγραφήν του έκτου ψαλμού υπέρ της ογδόης. Και ο Θεσσαλονίκης θείος Γρηγόριος “εις την Καινήν Κυριακήν”· δια τούτο και η του Χριστού Εκκλησία όλην την διακαινήσιμον Εβδομάδα ταύτην ως μίαν ημέραν της Κυριακής και λαμπροφόρου λογίζεται, δια να δείξη με τούτο ότι και όλος ούτος ο εβδοματικός αιών της παρούσης ζωής έχει να γίνη μία ημέρα ογδόη και Κυριακή, ήτις έσται ο όγδοος εκείνος αιών της μελλούσης ζωής· επειδή γαρ κατά το μεσονύκτιον της Κυριακής έχει να γίνει η δευτέρα παρουσία και να έλθη ο άδυτος ήλιος της δικαιοσύνης Χριστός, καθώς τούτο οι θεοφόροι Πατέρες λέγουσι.
Λοιπόν η Κυριακή εκείνη αφ’ ου μίαν φοράν καταυγασθή από τας ακτίνας του ηλίου εκείνου, δεν λαμβάνει πλέον εσπέραν αλλ’ έσται μία ημέρα ανέσπερος και αδιάδοχος εις αιώνας αιώνων».[266]
«Κατά το μεσονύκτιον λοιπόν της Κυριακής έχει να γίνει η Δευτέρα Παρουσία, καθώς τούτο οι θεοφόροι Πατέρες λέγουσι», μας λέγει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, στηριζόμενος όπως είδαμε και σε άλλους μεγάλους Αγίους Πατέρες.
Πως λοιπόν κάποιοι, επιμένουν να λένε και να ισχυρίζονται ότι, «περί της ημέρας και ώρας εκείνης ουδείς γνωρίζει»;
Και αφού δεν γνωρίζει κανείς, τότε γιατί οι σοφοί και πνευματοφόροι Άγιοί μας, λένε ότι θα γίνει ημέρα Κυριακή και ώρα μεσάνυκτα;
Μπορεί κάποιος να μας απαντήσει;
«Εν τω μέσω της νυκτός» λοιπόν, έρχεται ο Νυμφίος Χριστός, κυριολεκτικά και μεταφορικά, που σημαίνει ότι πρέπει πάντοτε να είμαστε έτοιμοι και να αγρυπνούμε, αλλά και ότι θα «πιάσει» πολλούς στον «ύπνο» όταν θα ξαναέλθει.
Γι’ αυτό άλλωστε και κάθε Σάββατο η Αγία Εκκλησία μας έχει ορίσει να γίνεται αγρυπνία, ώστε οι πιστοί, να υποδεχθούν τον Κύριον, όποτε και εάν γίνει η Δεύτερη Παρουσία Του, ευρισκόμενοι σε προσευχή και εγρήγορση και όχι σε κατάσταση υπνηλίας και ραθυμίας.
Να λοιπόν που γνωρίζουμε πολύ καλά, όχι σύμφωνα με εμένα, αλλά σύμφωνα με τους φωτισμένους Αγίους μας και την ημέρα, αλλά και την ώραν (ακόμη και τήν ακριβή ημερομηνία όπως θα δούμε στο αμέσως επόμενο κεφάλαιο) που θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας. Ημέρα Κυριακή και ώρα «εν τω μέσω της νυκτός».
Πως λοιπόν, επαναλαμβάνω, λένε κάποιοι ότι δεν γνωρίζουμε;...
πηγή
Μήπως άρα γε, γνωρίζουμε ποιά ημέρα της εβδομάδος, αλλά και ποια ώρα, θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας;
Μα φυσικά! Κατά το μεσονύκτιον της ΚΥΡΙΑΚΗΣ, όπως ήδη διαβάσαμε να λέει πιο πάνω ο Άγιος Νικόδημος και όχι μόνον!
Ποιά άλλη ημέρα θα μπορούσε να είναι! Η ημέρα που εορτάζουμε το Πάσχα, την Ανάσταση του Χριστού. Η ΚΥΡΙΑΚΗ!
Η ημέρα που εορτάζουμε όλο τον χρόνο την Ανάστασή Του.
Η ΚΥΡΙΑΚΗ!
Η ημέρα που είναι αφιερωμένη στον Κύριον μας. Η ΚΥΡΙΑΚΗ!
Αυτή είναι η ημέρα «η Μια των Σαββάτων»,[252] η Αγία Ημέρα, η Κυρία, η Βασίλισσα, την οποία εδημιούργησε ο Κύριός μας για να υπάρχει αιωνίως, για να χαιρώμεθα και να ευφραινώμεθα πάντοτε, δοξάζοντες και ευλογούντες τον Χριστόν εις τους αιώνας.
Η ΚΥΡΙΑΚΗ!
«Αύτη η κλητή και αγία ημέρα, η μία των Σαββάτων, η βασιλίς και κυρία, εορτών εορτή και πανήγυρις εστι πανηγύρεων, εν η ευλογούμεν Χριστόν εις τους αιώνας». [253] Και. «Αύτη η ημέρα ην εποίησεν ο Κύριος αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή». [254]
Αυτή είναι η λαμπροφόρος ημέρα της εγέρσεως, της Αναστάσεως του Κυρίου μας, άρα και αυτή που θα αναστηθούμε όλοι εμείς, αφού είναι προάγγελος και της δικής μας Αναστάσεως. Η ΚΥΡΙΑΚΗ!
«Ως όντως ιερά και πανέορτος αύτη η σωτηρίος νυξ και φωταυγής, της λαμπροφόρου ημέρας της εγέρσεως ούσα προάγγελος, εν η το άχρονον φως εκ τάφου σωματικώς πάσιν έλαμψεν». [255]
Η ΚΥΡΙΑΚΗ λοιπόν.
Αυτή είναι η ημέρα κατά την οποία θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας.
Γι’ αυτό και ονομάζεται και «Μία» και «Ογδόη».
«Μία», γιατί από την Κυριακή που είναι η πρώτη ημέρα της εβδομάδος, ξεκινάει η εβδομάδα. Γι’ αυτό και η Δευτέρα λέγεται Δευτέρα, επειδή είναι η δεύτερη ημέρα της εβδομάδος, η Τρίτη επειδή είναι η τρίτη ημέρα κ.λπ.
Αλλά λέγεται «ΜΙΑ» και για έναν ακόμη πιο σοβαρό λόγο.
Γιατί κατά την ημέρα αυτή ο των όλων Θεός εδημιούργησε ολόκληρο τον κόσμο. «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην...και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωΐ ημέρα μία». [256]
Μέσα δε στην φράση «τον ουρανόν και την γην», όπως λέγει ο Μέγας Βασίλειος, περιλαμβάνεται ο,τι υπάρχει μεταξύ ουρανού και γης, με μια λέξη τα πάντα.
«Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην. Μ’ αυτά τα δύο, που είναι τα άκρα του σύμπαντος, υπαινίσσεται κάθε τι που υπάρχει μέσα σ’ αυτά, αποδίδοντας μεν εις τον ουρανόν τα πρεσβεία της γενέσεως, λέγοντας δε ότι η γη έρχεται δευτέρα εις την ύπαρξιν. Οπωσδήποτε δε και ο,τι περιέχεται μεταξύ αυτών αποπερατώθηκε μαζί με τα δύο αυτά άκρα, τον ουρανό και την γη». [257]
Στο συγκεκριμένο λοιπόν, χωρίο της Γραφής «και εγένετο εσπέρας και εγένετο πρωΐ ημέρα μία», (Γεν. α’ 1-5) εάν προσέξουμε καλύτερα θα δούμε, ότι παρόλο που ακολουθεί και δεύτερη και τρίτη ημέρα και άλλες ημέρες, δεν λέει και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωΐ ημέρα «πρώτη», αλλά «ΜΙΑ».
Και αυτό διότι, αυτή, δεν είναι μια οποιαδήποτε ημέρα για να την ονομάσει πρώτη, παρ’ όλο που ακολουθεί και δεύτερη και τρίτη ημέρα.
«Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωΐ ημέρα δευτέρα...και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωΐ ημέρα τρίτη». [258]
Λέγει σχετικά ο Άγιος Βασίλειος:
«Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωΐ, ημέρα μία. Διατί δεν είπε “πρώτη” αλλά “μία”; Βέβαια ήτο συνεπέστερον αυτός που επρόκειτο να αναφέρη εν συνεχεία “δευτέραν” και “τρίτην” και “τετάρτην” ημέραν, να ονομάση αυτήν που προηγείται “πρώτην”. Εν τούτοις την ωνόμασε “μίαν”... Δια τούτο την κεφαλήν του χρόνου την ωνόμασεν όχι “πρώτην ημέραν” αλλά “μίαν”. Έτσι και από το όνομά της θα φαίνεται η συγγένειά της προς τον αιώνα, που είναι ένας. Διότι ευστόχως και επιτυχώς ωνομάσθη “μία” αυτή που εκφράζει τον χαρακτήρα του πράγματος που είναι μοναδικόν και δεν έχει το όμοιόν του. Αν δε η Γραφή μας αναφέρη πολλούς αιώνας, λέγοντας εις πολλά χωρία “αιώνα αιώνος” και “αιώνας αιώνων”, και εκεί ακόμη δεν λέγει ποτέ αριθμητικώς “πρώτος” και “δεύτερος” και “τρίτος” αιών... Ώστε και αν ειπής “ημέραν” και αν ειπής “αιώνα”, την αυτήν έννοιαν εκφράζεις.
Και αν λοιπόν λεχθή η κατάστασις εκείνη “ημέρα”, είναι “μία” και όχι πολλαί• και αν ονομασθή “αιών”, είναι ένας μοναδικός και όχι πολλοί. Θέλοντας λοιπόν να ελκύση τον νουν προς την μέλλουσαν ζωήν, ωνόμασε “μίαν” την εικόνα του αιώνος, την απαρχήν των ημερών,την συνομήλικον του φωτός, την ΑΓΙΑΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ, αυτήν που ετιμήθη με την ανάστασιν του Κυρίου». [259]
Και ο Άγιος Ιππόλυτος λέγει: «Ουκ είπεν “ημέρα πρώτη”. ει γαρ πρώτην ημέραν είπεν, ανάγκην είχεν ειπείν και δευτέραν γινομένην. αλλ’ έδει μη πρώτην λέγειν αλλά “μίαν”, ίνα δια του “μίαν” ειπείν ταύτην δείξει κυκλουμένην και εβδομάδα διατελούσαν, μίαν δε υπάρχουσαν».[260]
Δεν την ονομάζει λοιπόν πρώτη αλλά μία, γιατί είναι η «ΜΙΑ», η μοναδική, αυτή που θα υπάρχει αιωνίως, και θα είναι «τα πάντα και εν πάσι Χριστός», η ημέρα του Κυρίου μας, η ΚΥΡΙΑΚΗ.
Την ονομάζει όμως και ογδόη, γιατί είναι αμέσως μετά το Σάββατο, που είναι η εβδόμη. Δηλαδή μετά την εβδόμη ημέρα, το Σάββατο, είναι η ογδόη, η Κυριακή που είναι και πρώτη, αλλά και ογδόη. Ογδόη και πρώτη, πρώτη και ογδόη ταυτόχρονα.
Ογδόη γιατί είναι έξω από τον παρόντα χρόνον αυτού του κόσμου. Γιατί υπέρκειται. Είναι υπερβατική. Είναι πέρα και πάνω από τον εβδοματικό χρόνο.
«Διότι άλλως είναι γνωστόν ότι η ημέρα εκείνη είναι ανέσπερος και αναντικατάστατος από άλλην και ατελείωτος• δια τούτο και ο ψαλμωδός την ωνόμασεν “ογδόην” αφού ευρίσκεται έξω από τον εβδοματικόν αυτόν χρόνον». [261]
Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που ο Θεός όρισε η Περιτομή να γίνεται την όγδοη ημέρα.
Αναφέρει σχετικά ο μελίρρυτος ποταμός της σοφίας Άγιος Ιωάννης:
«Γι’ αυτό τον λόγον περιτέμνεται το παιδί την ημέρα την ογδόη, από την ημέρα που γεννήθηκε, επειδή ακριβώς επρόκειτο αυτή την ημέρα, την ογδόη, δηλαδή την Κυριακή, να γίνει η Ανάσταση του Κυρίου μας η οποία και συμβολίζει την πνευματική περιτομή της αμαρτίας, που θα γίνει σε όλον τον κόσμο κατά την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας. Εάν δεν είναι έτσι, τότε για ποιό λόγον, ο Μωϋσής δεν διέταξε να γίνεται η περιτομή του παιδιού την έκτη ημέρα η την ένατη, η την δέκατη; Ο λόγος λοιπόν είναι ολοφάνερος γιατί έπρεπε να γίνεται την ογδόη. Επειδή ακριβώς ήταν η ημέρα που θα γινόταν η Ανάσταση του Κυρίου μας». [262]
Κατ’ αυτήν λοιπόν την ημέρα, την Κυριακή, θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας.
Και μάλιστα «εν τω μέσω της νυκτός», στο μέσον την νύκτας, όπως μας λέγουν η Εκκλησία και οι Άγιοί μας, στηριζόμενοι επάνω στην Αγία Γραφή και στην ώρα που έγινε η Ανάσταση του Κυρίου μας.
«Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός. Και μακάριος ο δούλος ον ευρήσει γρηγορούντα. Ανάξιος δε πάλιν ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ουν ψυχή μου μη τω ύπνω κατενεχθής ίνα μη τω θανάτω παραδοθής και της βασιλείας έξω κλεισθείς. Αλλά ανάνηψον κράζουσα• άγιος άγιος άγιος ει ο Θεός ημών δια της Θεοτόκου ελέησον ημάς». [263]
Ο Άγιος Χρυσόστομος, λέγει για την ώρα της Δευτέρας Παρουσίας, ερμηνεύοντας την Παραβολή του Κυρίου μας για τις δέκα Παρθένες:
«Επειδή δε ο νυμφίος εβράδυνεν, όλες (οι 10 Παρθένες) είχαν νυστάξει και “εκοιμώντο”. Με αυτά δείχνει πάλιν ότι δεν θα είναι ολίγος ο χρόνος που θα μεσολαβήση, δια να αποτρέψη τους μαθητάς από του να αναμένουν να εμφανισθή η βασιλεία Του πολύ σύντομα. Διότι αυτό ήλπιζαν. Δια αυτό και συνεχώς τους συγκρατεί από αυτήν την ελπίδα. Μετά δε από αυτό, φανερώνει και τούτο, ότι ύπνος είναι ο θάνατος...
“Κατά τα μεσάνυκτα όμως ηκούσθη μία φωνή”. Εδώ πάλιν θέλει να δείξη ότι η ανάστασις θα γίνη κατά την διάρκειαν της νυκτός». [264]
Και ο Άγιος Μητροπολίτης Άρτης, Δαμασκηνός ο Στουδίτης:
«Τρίτον ζήτημα είναι· εις ποίαν ώραν ανέστη ο Χριστός; Και λέγομεν... ότι εις την έκτην ώραν της νυκτός ανεστήθη ο Κύριος, διότι έως αυτήν την ώραν μετρούνται σωσταί από τον θάνατον του Χριστού αι τριάκοντα τρεις ώραι.
Και πως; Ενάτην ώραν της Παρασκευής εξέπνευσε, μέχρι της δωδεκάτης έχομεν τρεις ώρας· και δώδεκα της νυκτός, δεκαπέντε· και δώδεκα της ημέρας του Σαββάτου, εικοσιεπτά και εξ της νυκτός τριάκοντα τρεις.
Ώστε κατά την έκτην ώραν της νυκτός, δηλαδή κατά το μεσονύκτιον, ανέστη ο Κύριος· είπομεν και την λύσιν του τρίτου ζητήματος». [265]
Ας δούμε όμως τέλος, τι λέγει και τι πιστεύει και ο πολυγραφέστατος και σοφώτατος σύγχρονος Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, φέρνοντας μάλιστα και μαρτυρίες άλλων μεγάλων αγίων, όπως του Μ. Βασιλείου, του Γρηγορίου Θεολόγου, του Ιωάννου Χρυσοστόμου, του Γρηγορίου Νύσσης, του Γρηγορίου Παλαμά, σχετικά με το ποιά ημέρα και ώρα θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία, παρόλο που κάποιοι κληρικοί και λαϊκοί θέλουν να πιστεύουν και να επιμένουν (με πείσμα και απερίσκεπτα) ότι «περί της ημέρας και ώρας εκείνης ουδείς γνωρίζει»...
Λέγει λοιπόν ο Άγιος Νικόδημος:
«Η Κυριακή, τώρα μεν είναι εικών του μέλλοντος αιώνος· τότε δε έχει να είναι αυτός εκείνος ο όγδοος αιών.
Και τα δύο ταύτα βεβαιοί ο μέγας Βασίλειος· απορήσας γαρ ο άγιος διότι ωνόμασεν ο Μωϋσής μίαν και ουχί πρώτην την Κυριακήν λέγει· “ίνα ουν προς την μέλλουσαν ζωήν την έννοιαν ημών απαγάγη μίαν ωνόμασε του αιώνος την εικόνα, την απαρχήν των ημερών· την ομήλικα του φωτός· την αγίαν Κυριακήν, την τη αναστάσει του Κυρίου τετιμημένην· εγένετο ουν εσπέρα φησί και εγένετο πρωί ημέρα μία” (ομιλ. β εἰς την εξαήμερον). Ότι δε η Κυριακή έχει να είναι αυτός εκείνος ο όγδοος αιών, λέγει πάλιν ο αυτός Βασίλειος ταύτα εκείσε· “επεί ανέσπερον και αδιάδοχον και ατελεύτητον την ημέραν εκείνην είδεν ο λόγος, ην και ογδόην ο ψαλμωδός προσηγόρευσε δια του έξω κείσθαι του εβδοματικού τούτου χρόνου· ώστε καν ημέραν είπης καν αιώνα την αυτήν ερείς έννοιαν” (αυτόθι). Σχεδόν τα αυτά περί της Κυριακής λέγουσιν ο τε Γρηγόριος ο Θεολόγος εις την Πεντηκοστήν και ο Νύσσης και ο Χρυσόστομος, ερμηνεύοντες την επιγραφήν του έκτου ψαλμού υπέρ της ογδόης. Και ο Θεσσαλονίκης θείος Γρηγόριος “εις την Καινήν Κυριακήν”· δια τούτο και η του Χριστού Εκκλησία όλην την διακαινήσιμον Εβδομάδα ταύτην ως μίαν ημέραν της Κυριακής και λαμπροφόρου λογίζεται, δια να δείξη με τούτο ότι και όλος ούτος ο εβδοματικός αιών της παρούσης ζωής έχει να γίνη μία ημέρα ογδόη και Κυριακή, ήτις έσται ο όγδοος εκείνος αιών της μελλούσης ζωής· επειδή γαρ κατά το μεσονύκτιον της Κυριακής έχει να γίνει η δευτέρα παρουσία και να έλθη ο άδυτος ήλιος της δικαιοσύνης Χριστός, καθώς τούτο οι θεοφόροι Πατέρες λέγουσι.
Λοιπόν η Κυριακή εκείνη αφ’ ου μίαν φοράν καταυγασθή από τας ακτίνας του ηλίου εκείνου, δεν λαμβάνει πλέον εσπέραν αλλ’ έσται μία ημέρα ανέσπερος και αδιάδοχος εις αιώνας αιώνων».[266]
«Κατά το μεσονύκτιον λοιπόν της Κυριακής έχει να γίνει η Δευτέρα Παρουσία, καθώς τούτο οι θεοφόροι Πατέρες λέγουσι», μας λέγει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, στηριζόμενος όπως είδαμε και σε άλλους μεγάλους Αγίους Πατέρες.
Πως λοιπόν κάποιοι, επιμένουν να λένε και να ισχυρίζονται ότι, «περί της ημέρας και ώρας εκείνης ουδείς γνωρίζει»;
Και αφού δεν γνωρίζει κανείς, τότε γιατί οι σοφοί και πνευματοφόροι Άγιοί μας, λένε ότι θα γίνει ημέρα Κυριακή και ώρα μεσάνυκτα;
Μπορεί κάποιος να μας απαντήσει;
«Εν τω μέσω της νυκτός» λοιπόν, έρχεται ο Νυμφίος Χριστός, κυριολεκτικά και μεταφορικά, που σημαίνει ότι πρέπει πάντοτε να είμαστε έτοιμοι και να αγρυπνούμε, αλλά και ότι θα «πιάσει» πολλούς στον «ύπνο» όταν θα ξαναέλθει.
Γι’ αυτό άλλωστε και κάθε Σάββατο η Αγία Εκκλησία μας έχει ορίσει να γίνεται αγρυπνία, ώστε οι πιστοί, να υποδεχθούν τον Κύριον, όποτε και εάν γίνει η Δεύτερη Παρουσία Του, ευρισκόμενοι σε προσευχή και εγρήγορση και όχι σε κατάσταση υπνηλίας και ραθυμίας.
Να λοιπόν που γνωρίζουμε πολύ καλά, όχι σύμφωνα με εμένα, αλλά σύμφωνα με τους φωτισμένους Αγίους μας και την ημέρα, αλλά και την ώραν (ακόμη και τήν ακριβή ημερομηνία όπως θα δούμε στο αμέσως επόμενο κεφάλαιο) που θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας. Ημέρα Κυριακή και ώρα «εν τω μέσω της νυκτός».
Πως λοιπόν, επαναλαμβάνω, λένε κάποιοι ότι δεν γνωρίζουμε;...
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά