ΑΒΕΒΑΙΗ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΟΣΩΝ ΠΑΡΟΥΝ ΕΚΟΥΣΙΑ ΤΟ ΧΑΡΑΓΜΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ Αρχ. Σεραφείμ Ζαφείρης

πηγή

Με βάση το (Β΄ Θεσ. β΄ 1-12) & το  (Αποκ. ιγ΄ 1-18).

Α] Αλήθεια, πως χαρακτηρίζεται ο Αντίχριστος από την Αγία Γραφή;

Ο Αντίχριστος ονομάζεται από τον Απόστολο Παύλο ως «ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός απωλείας, ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον θεόν ή σέβασμα, άνομος». Η αποκάλυψη τον ονομάζει «θηρίον» (Αποκ. ιγ΄ 18).

Ο αντίχριστος πέραν πάσης αμφιβολίας θα είναι άνθρωπος. Θα έχει μέσα του «πάσαν την ενέργειαν του σατανά» (Β΄ Θεσ. β΄ 9) και θα ενεργεί με τη δύναμή του τέρατα και σημεία ψεύδους με κάθε αδικία και απάτη (Β΄ Θεσ. β΄ 11). Θα είναι οπωσδήποτε άνθρωπος, γεμάτος όμως από εωσφορική αλαζονεία, ικανότητα, πονηρία και κακία και για ένα άλλο λόγο: προτύπωσή του έχει τον Ναβουχοδονόσορα, που κι αυτός χαρακτηριζόταν από τον ίδιο εγωϊσμό, και θα προσπαθήσει να μιμηθεί τον Χριστό, στην επί γης διαδρομή του. Για το σκοπό αυτό «έδωκεν αυτώ ο δράκων την δύναμιν αυτού και τον θρόνον αυτού και εξουσίαν μεγάλην» (Αποκ. ιγ΄ 2 και Β΄ Θεσ. β΄ 9).

Ως άνθρωπος ο αντίχριστος θα προσπαθήσει: να καταργήσει κάθε λεγόμενο θεό και σέβασμα, να θρονιασθεί σε κάποιο χριστιανικό ναό, δηλ.να λατρευθεί και να προσκυνηθεί ως θεός, ακόμη κι από χριστιανούς. (Β΄ Θεσ. β΄ 4). Θα ανατρέψει τις παραδοσιακές λατρείες και θρησκείες, όπου γης, που θα κρατούν ακόμη οπαδούς και δε θα τους αφήνουν να δέχονται αυτόν.

Η συγκέντρωση στα χέρια του κάθε εξουσίας και μάλιστα ιερατικής – θρησκευτικής φανερώνει επί πλέον την ανθρώπινη προσωπικότητά του, την δράση της οποίας τώρα εμποδίζει το «κατέχον» (Β΄ Θεσ. β΄ 6), όπως πάλι λέγει ο απόστολος Παύλος. Το εμπόδιο αυτό, σύμφωνα με την άποψη πολλών ερνηνευτών και αγίων πατέρων, ήταν τότε μέν η ρωμαϊκή εξουσία, τώρα δε είναι η ύπαρξη προφανώς των εθνικών κρατών και των επί μέρους θρησκειών ή των ορθοδόξων κρατών. Δηλ. η παγκοσμιοποίηση και η εξ αυτής προερχομένη πανθρησκεία δεν ήλθαν ακόμη στο προσκήνιο πλήρως και τελείως και γι αυτό  δεν ευοδώνεται ακόμη ο ερχομός του αντιχρίστου.

Όπως αναφέρεται και παραπάνω βασικός στόχος του είναι να προσπαθήσει να αποδείξει ότι είναι θεός (Β΄ Θεσ. β΄ 4), διότι κατέχει μέσα του και αυτός το σύμπλεγμα της κατωτερότητας του δράκοντος, δηλ. του σατανά, που τόχει μεγάλο καημό να προσκυνείται ως θεός (Ματθ. δ΄ 8 – 10) [το είπε ήδη στο Σαραντάριο όρος στον Κύριο και Θεός μας Ιησού], και να στήσει το θρόνο του υπεράνω των νεφελών του ουρανού και να γίνει όμοιος με τον Ύψιστο. 

Προς τούτο, δηλ. τη θεοποίησή του,  θα επιτελέσει τρία εντυπωσιακά θαύματα ταχυδακτυλουργικού χαρακτήρα: θα κατεβάσει φωτιά από τον ουρανό  (Αποκ. ιγ΄ 13), όπως ο προφήτης Ηλίας, {άρα είναι άνθρωπος}  θα φτιάξει εικόνα του – άγαλμα, {άρα είναι άνθρωπος} και θα της δώσει φωνή (Αποκ. ιγ΄ 15), κάποιος τέλος, θα τον πληγώσει, {άρα είναι άνθρωπος} και η πληγή του θα κλείσει με σατανικό θαύμα (Αποκ. ιγ΄ 3).

Πολύ χαρακτηριστικό είναι και το χάραγμα του αντιχρίστου, το λεγόμενο 666, το οποίο είναι αριθμός ανθρώπου, δηλ. το άθροισμα των αριθμών που υποδηλώνονται από τα γράμματα [με την ελληνική αλφάβητο] που θα συναποτελούν το όνομά του και που θα είναι όνομα ανθρώπου  (Αποκ. ιγ΄ 18).

Β] Πότε θα εμφανισθεί ο Αντίχριστος;

Πρώτα θα έλθει η αποστασία (Β΄ Θεσ. β΄ 3), λέγει ο απόστολος Παύλος. Θα ψυγεί η αγάπη των πολλών. Θα έχουμε έκλυση ηθών «εν εσχάταις ημέραις» (Β΄Τιμ. γ΄ 1-9). Πρίν όμως από την  αποστασία, από τη θάλασσα της οποίας θα ξεβρασθεί ο αντίχριστος, το θηρίον δηλαδή, «ήδη το μυστήριον της ανομίας ενεργείται εν τω κόσμω» (Β΄ Θεσ. β΄ 7). Στα υπόγεια των λεσχών και των στοών εξυφαίνεται εδώ και αιώνες από σατανιστές και δαιμονόπληκτους μυστικά ένα σχέδιο ανατροπής του θείου θελήματος. Ένα σχέδιο απομειώσεως του λόγου του Θεού, παρανομίας, άρνησης των εντολών πάνω στην πράξη, συκοφάντησης της ηθικής και οικογενειακής ζωής, της Εκκλησίας και των ηθικών προτύπων, ενός ξεχαρβαλώματος στη διασκέδαση και στα θεάματα, μιας εξαχρείωσης και ισοπεδώσεως των πάντων. Αυτό είναι το μυστήριο της ανομίας. Η ρίζα από την οποία θα αναφανεί η αποστασία και θα βγεί ο αντίχριστος.

Από την άλλη μεριά στις μέρες μας τονίζεται σε απόλυτο βαθμό η αξία της ανθρώπινης θέλησης, η αγιότητα του Εωσφόρου, η προσωπική άποψη, ο ατομικός σεξουαλικός προσανατολισμός, ο αυτοπροσδιορισμός, η αυτοπεποίθηση και η επένδυση στην ικανότητα του ανθρώπου, η αξιοποίηση των ανενέργητων δήθεν πλευρών του εγκεφάλου κλπ. Βασικό σύνθημα της Νέας Εποχής είναι η θεοποίηση του ανθρώπου. «Κάνε ό,τι θέλεις και πίστευε ό,τι θέλεις, αρκεί να μη απολυτοποιείς αυτό που κάνεις και να μη κατηγορείς αυτό που κάνουν ή πιστεύουν οι άλλοι». Αλήθειατελικά και θεός δεν υπάρχουν. Η αλήθεια είναι μέσα στον κάθε άνθρωπο και θεός είναι ο άνθρωπος. Αυτά είναι η βάση και ο πυρήνας του μυστηρίου της ανομίας, το οποίο στις μέρες μας είναι η Ν. Εποχή.

 Τι θα είναι το χάραγμα του αντιχρίστου και γιατί θα δοθεί;

Το χάραγμα του αντιχρίστου, το γνωστό ως 666, θα είναι το σήμα κατατεθέν του πονηροτάτου αυτού ανδρός, η συμπύκνωση του βεβήλου ονόματός του, το οποίο βεβαίως το γνωρίζει ο Θεός, το όνομά του δηλαδή, αλλά δεν επέτρεψε να γραφεί ξεκάθαρα στην Αγία Βίβλο. Συνδέεται άμεσα το χάραγμα αυτό με τη σύγχρονη τεχνολογία και την διακίνηση του χρήματος, τις δοσοληψίες και την ασφάλεια του χρηματοπιστωτικού συστήματος των τραπεζών  (Αποκ. ιγ΄ 16-17), όπως ακριβώς υπήρχαν και στην Π. Διαθήκη οι δόσεις της υποταγής των γύρω από το Ισραήλ φόρου υποτελών λαών και ήταν 666 σίκλοι πολυτίμου μετάλλου.

Το χάραγμα αυτό που θα δοθεί στο μέτωπο ή στο δεξί χέρι, {πολλοί λένε ότι μας παραπέμπει στην ακύρωση της πίστεως – αληθείας [στο κεφάλι] και της πρακτικής αρετής [στο χέρι] ή στο να μη μπορούμε να σκεφθούμε κατά Θεόν και εν μετανοία και να κάνουμε το σταυρό μας…} θα αποτελεί άμεση αναγνώριση της κυρίαρχης θέσης του αντιχρίστου στη ζωή μας και στις βασικές μας ανάγκες και έμμεση δήλωση υποταγής σ΄ αυτόν. Σημειωτέον ότι δε θα είναι ένα απλό νόμισμα, το οποίο κάποια στιγμή το απομακρύνεις από πάνω σου Πρβλ. «τίνος ή εικών αύτη και η επιγραφή; Ρωτάει ο Κύριος… «Καίσαρος», απαντούν οι πειράζοντες. «Απόδοτε ουν τα του καίσαρος τω καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ» (Λουκ. κ΄ 24-25). Εδώ τι θα αποδώσουμε; Το κεφάλι μας ή το χέρι μας; Δε θα μπορούμε και να τα κόψουμε… Απλούστατα πίστη και υποταγή θα δίνουν όσοι πάρουν το χάραγμα, συνδυασμένο πάντοτε με το εκβιαστικό δίλημμα ζωή με χάραγμα ή θάνατος από πείνα.

Βασικότατο σημείο εν προκειμένω το οποίο αναφέρεται στην Ιερά Αποκάλυψη είναι ότι της λήψεως του χαράγματος, η οποία τυπικά θα είναι προαιρετική, θα προηγηθεί η «προσκύνησις του θηρίου» (Αποκ. ιγ΄ 15). Η προσκύνηση είναι θρησκευτική και λατρευτική πράξη. Αναφέρεται πάντοτε στο Θεό. «Κύριον τον Θεόν σου προσκυνήσεις και αυτώ μόνω λατρεύσεις…», λέγει η Δευτέρα μεγάλη εντολή του δεκαλόγου. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πόσω καίριο πράγμα είναι για την προσωπική, την πνευματική και την αιώνια ζωή ενός εκάστου, η λήψη του αντιχρίστου χαράγματος. Για τούτο και επικρέμανται φοβερές ποινές, αιώνιες και βασανιστικές, σε όσους εκουσίως θα παραλάβουν το χάραγμα.

Κι όχι μόνο αυτό. Θα συμβεί και κάτι άλλο: Μετά από τη θεραπεία «εκ της πληγής του θανάτου του θηρίου», την οποία θα θαυμάσει όλος ο κόσμος, «θα προσκυνήσουν <τω δράκοντι τω δεδωκότι την εξουσίαν τω θηρίω»(Αποκ. ιγ΄ 3-4). Χώρια δε που οι προσκυνήσεις του θηρίου θα δίνουν και θα παίρνουν με την υποκίνηση μάλιστα και του ψευδοπροφήτη  (Αποκ. ιγ΄ 12).…Αλήθεια, ποιος άραγε είναι ο «δράκων»; Ξεκάθαρα είναι ο Σατανάς.

Δεν παίρνεις απλά ένα νούμερο, ένα αριθμό, ένα λαχνό με μια σφραγίδα, αλλά κολλάς πάνω στο σώμα σου ανεξάλειπτα το όνομα ενός προσώπου που θα λατρεύεται ως θεός επί γης και θα θρονιασθεί και σε χριστιανικό ναό, θα έχει απαιτήσεις λατρευτικής συμπεριφοράς εκ μέρους μας και θα βρίσκεται στον αντίποδα του Χριστού. Πως τότε στους διωγμούς είχαν θεοποιήσει το πρόσωπο του αυτοκράτορα… Πως επί Στάλιν έλεγαν προσευχές και άλλα στον «πατερούλη»…. Πως προσκυνούσαν και έκλαιγαν κατά παραγγελία και με την απειλή φυλακίσεως στο θάνατο του βορειοκορεάτη ηγέτη. Ακόμη χειρότερα θα γίνει με τον αντίχριστο. Τρις χειρότερα. Θα αποτελεί η όλη στάση των χαραγμένων ωμή ανατροπή του βαπτίσματος.

Γ] Ποίοι θα αποδεχθούν τον αντίχριστο και γιατί;

Ο απόστολος Παύλος το λέγει καθαρά. Θα πάνε με τον αντίχριστο, τον πλάνο και απατεώνα, όσοι δεν δέχθηκαν {ας το πούμε απλά} σε «καιρό ειρήνης» και όχι στα δύσκολα εκείνα χρόνια, την αλήθεια και τη χάρη του Θεού, ενώ τους προσφέρθηκε. Όσοι αγάπησαν το ψέμα και χειροκρότησαν την αδικία. Αυτοί, όχι από άγνοια ή συναρπαγή ή φόβο, αλλά από υπολογισμό και επίγειο συμφέρον παραδέχθηκαν την υπεροχική θέση του αντιχρίστου στη ζωή του κόσμου, θέση θεϊκή και καθοριστική κι αφού μέσα τους νωρίτερα καυτηρίασαν τη συνείδησή τους μη δεχόμενοι την αλήθεια του Ευαγγελίου (Β΄ Θεσ. β΄ 10-12).  

Σ΄ αυτούς παραχώρησε ο Θεός πνεύμα πλάνης, δηλ. τους εγκατέλειψε η θεία χάρις, με αποτέλεσμα να παρασυρθούν, να μη πιστεύσουν στο Χριστό, να πλανηθούν, να πεισθούν σατανικά για τη δήθεν θεότητα του αντιχρίστου, να κατακριθούν και να χαθούν.

Μέσα στην Αγία Γραφή «οι θεοί των εθνών» καλούνται και είναιδαιμόνια, η πλεονεξία καλείται ειδωλολατρία (Κολ. γ΄ 5) και η φιλαργυρία έχει απρόβλεπτες πνευματικές συνέπειες και σε βγάζει από την πίστη (Α΄Τιμ.  στ΄ 10) το χρήμα μαμωνάς και κύριος [«ου δύνασθε δυσίν κυρίοις δουλεύειν» (Ματθ. στ΄ 24)], η κοιλία καλείται θεός από τον απόστολο Παύλο, για χάρη δε του ψευδοθεού αυτού πολλοί καθίστανται «εχθροί του σταυρού» (Φιλ. γ΄ 18- 19). Όλα αυτά λοιπόν τα έχει το κίνημα του αντιχρίστου και βουλιάζουν μέσα σ΄ αυτά και οι οπαδοί του ή μάλλον αυτά προτάσσουν έναντι του σταυρού και της θυσίας του Χριστού.

Θα είναι μάλιστα τόσο δύσκολα τα πράγματα τότε και μπερδεμένα ώστε θα χρειασθεί σοφία πραγματική και αγιοπνευματική για να μη πλανηθεί ο κόσμος. Τούτο προϋποθέτει αισθητήρια γυμνασμένα στην ευσέβεια και στην αρετή. Θα κινδυνεύσουν και οι εκλεκτοί. Η αντοχή και η υπομονή των αγίων θα χτυπήσει κόκκινο. Θα χρειασθούν μάλιστα και οι δύο προφήτες Ηλίας και Ενώχ για να αποκαλύψουν κυρίως στις εκκλησίες τον παραπλανητικό ρόλο που παίζει αυτό το τέρας που λέγεται αντίχριστος (Αποκ. ια΄ 3, 7-10).

Αυτούς δε που θα δεχθούν τον αντίχριστο και τα σύνεργά του όλα και θα πιάσουν τόπο οι μεθοδείες του θηρίου, ο Παύλος τους ονομάζει «απολλυμένους» (Β΄ Θεσ. β΄ 10), δηλ. χαμένους και προορισμένους να χαθούν. Ο άγιος Ιωάννης μάλιστα ο Ευαγγελιστής στην Αποκάλυψη, όπως προαναφέραμε, μιλάει πολύ αυστηρά και τους στέλνει στην κόλαση «εις αιώνας αιώνων» ανεπιστρεπτί (Αποκ. ιδ΄ 9-11).

Δ] Δεν θα υπάρχει δυνατότητα μετάνοιας για τους χαραγμένους;

Είναι αλήθεια ότι η Αγία Γραφή ομιλεί εν προκειμένω με χαρακτηριστική αυστηρότητα, χωρίς να αφήνει περιθώρια μετανοίας. Και αλλού υπάρχουν στιγμές μέσα στην ιερά Βίβλο που η τιμωρία του Θεού είναι καίρια, απότομη, αποφασιστική, κάθετη… Θεωρητικά, ως υπόθεση εργασίας, θα λέγαμε, δεν θα μπορούσε κάποιος να μετανοήσει; Να καταλάβει ότι έκανε λάθος και να ζητήσει συγγνώμη; Όπως κι ο απόστολος Πέτρος; Σίγουρα, Ναι. Αλλά ο Ιούδας αυτοκτόνησε. Έπαθε τόσο μεγάλη ζημιά και έδωσε τόσο μεγάλα δικαιώματα στον διάβολο, που δεν μπόρεσε να γυρίσει πίσω. Πρόδωσε τον Χριστό για ένα τόσο ευτελές θέμα! «Εισήλθε ο Σατανάς στην καρδιά του»! (Λουκ. κβ΄ 3). Υποκρισία, κοροϊδία και συμφέρον. Είδε αλλιώς τον Χριστό και τον είδε έτσι από μικροσυμφέροντα. Δεν τον αγάπησε. «Όποιος δεν αγαπάει τον Χριστό, μαράν αθά» (Α΄Κορ. ιβ΄ 22). Χάνεται, αφορίζεται. Ο Ιούδας αγάπησε μόνο τον εαυτό του και παραδέχτηκε απλά την αθωότητά του Χριστού, ενώπιον των σταυρωτών του… 

Πως όμως λέγεται αυτό το αμάρτημα; Να βλέπεις διαστρεβλωμένα τον Χριστό; Να βλέπεις τα θαύματα και όλα τα έργα Του και να τα αποδίδεις αλλού, γιατί δεν μπορείς να τα ανατρέψεις με το διάλογο; Αυτό ακριβώς είναι το αμάρτημα της βλασφημίας του αγίου Πνεύματος! Αμάρτημα ασυγχώρητο! (Ματθ. ιβ΄ 31). Είναι τόσο μεγάλη η ζημιά που παθαίνει ο άνθρωπος που δεν μπορεί να γυρίσει πίσω. Αυτό δεν είναι και το αμάρτημα των Εβραίων μέχρι σήμερα; Ρωτάνε μεταξύ τους και απαντάνε: «Ήρθε; [ενν. ο Μεσσίας] Δεν ήρθε, απαντάει ο άλλος. Θα έρθει, ξαναλέει ο πρώτος». Γι αυτό και αποδοκιμάσθηκαν.

Στον Άδη πίστεψαν όλοι; Ασφαλώς όχι! Δεν είναι εντυπωσιακό, νάχουν τον Χριστό μπροστά τους και να μη πιστεύουν! Τον Ιούδα τον βρήκε κάτω ο Χριστός (Ματθ. κζ΄ 4-6). Κι όμως είχε πεί για τον Ιούδα ότι καλύτερα να μη είχε γεννηθεί ο άνθρωπος αυτός (Ματθ. κστ΄ 24). Αλήθεια, γιατί «μετά πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν» πρέπει να αφήνουμε τους αιρετικούς, διότι «αμαρτάνουν όντες αυτοκατάκριτοι» (Τιτ. γ΄ 10-11); Ασφαλώς και προσευχόμαστε για την επιστροφή των πεπλανημένων, αλλά ελάχιστοι, οι απολύτως καλοδιάθετοι επιστρέφουν.

Ύστερα τι νόημα έχει όλο αυτό το γεγονός της τραγικής περιπτώσεως του χαράγματος και των συναφών και φοβερών ποινών, όταν θα μπορούσε κάποιος να επιστρέψει; Θα ήταν δύσκολο να πεί ο θείος λόγος: «Δεν πειράζει, αδελφοί, και αν τις αμάρτη, και πάρη το χάραγμα, παράκλητον έχομεν, έχει ο Θεός, αρκεί να μετανιώσει κάποιος και θα σωθεί…» (Πρβλ. Α΄Ιωάν. β΄ 1-2). Θα πηγαίνει ο άλλος μετά με το χάραγμα στο μέτωπο ή το χέρι και θα προσκυνά εικόνες και εκκλησίες; Πως μας φαίνεται;

Είχαν παλιά την περιτομή, αλλά ήταν εντολή Θεού κλπ. Είχε και η πρώτη Εκκλησία, κατά τους διωγμούς, τους  lapsi, δηλ. τους πεπτωκότας και αλλαξοπιστήσαντες; Έμεναν μέχρι τέλους της ζωής τους στον Νάρθηκα των Ναών προσκλαίοντες και κοινωνούσαν στην επιθανάτια κλίνη τους. Είχαμε καιτους κρυπτοχριστιανούς…επί τουρκοκρατίας και Μικράς Ασίας… Αλλά για όλα αυτά η Εκκλησία μας είναι περισσότερο σιωπηλή και επιφυλακτική και με πολλά ερωτηματικά.

[Ε. Δύο αξιοπρόσεκτα χωρία

Εβρ. ι΄ 26: «Εκουσίως γαρ αμαρτανόντων ημών μετά το λαβείν την επίγνωσιν της αληθείας, ουκέτι περί αμαρτιών απολείπεται θυσία, φοβερά δε τις εκδοχή κρίσεως  και πυρός ζήλος εσθίειν μέλλοντος τους υπεναντίους. Αθετήσας τις νόμον Μωϋσέως χωρίς οικτιρμών επί δυσίν ή τρισί μάρτυσιν αποθνήσκει· πόσω δοκείτε χείρονος αξιωθήσεται τιμωρίας ο τον υιόν του Θεού καταπατήσας και το αίμα της διαθήκης κοινόν ηγησάμενος, εν ω ηγιάσθη, και το Πνεύμα της χάριτος ενυβρίσας; Οίδαμεν γαρ τον ειπόντα· εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος· και πάλιν· Κύριος κρινεί τον λαόν αυτού. Φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος».

Α΄Ιωάν. ε΄ 16: «Εάν τις ίδη τον αδελφόν αυτού αμαρτάνοντα αμαρτίαν μη προς θάνατον, αιτήσει, και δώσει αυτώ ζωήν, τοις αμαρτάνουσι μη προς θάνατον. Έστιν αμαρτία προς θάνατον· ου περί εκείνης λέγω ίνα ερωτήση».

Ποία η προς θάνατον αμαρτία; Σύμφωνα με τους ερμηνευτές είναι η Βλασφημία του Αγ. Πνεύματος, η αμαρτία του Ιούδα, η άρνηση της Πίστεως στο Χριστό και της αγάπης  (+Π.Ν.Τρεμπέλα, Υπόμνημα στις Επιστολές, τόμ. 3, σελ. 524)

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ: Μετά από όλα αυτά τα ανωτέρω και κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις πόσο ασφαλής και βεβαία θα είναι η σωτηρία αυτών που θα πάρουν το χάραγμα του  Αντιχρίστου εκουσίως;