Πιστεύω Κύριε, βοήθησέ με μη χάσω την πίστη μου.
Αυτό μπορεί να συμβεί κάθε στιγμή. «Ο δοκών εστάναι βλεπέτω μη πέσει». Να έχουμε έγνοια για την πίστη μας και η έγνοια με το ενδιαφέρον μας να φτάνει ως αυτό το ακρότατο όριο, να παρακαλούμε το Χριστό να μη χάσουμε την πίστη μας.
Ο άνθρωπος πήγε το δαιμονισμένο παιδί του στους μαθητές του Χριστού. Ο Χριστός δεν ήταν εκεί αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή. Οι μαθητές προσπάθησαν να το θεραπεύσουν και ασφαλώς το ήθελαν, αλλά δεν τα κατάφεραν. Ο Χριστός έρχεται, η απελευθέρωση του δαιμονισμένου είναι άμεση πραγματικότητα.
Η ουσία ποια είναι; Ότι χωρίς το Χριστό δε μπορούν να κάνουν τίποτα. Μαζί με το Χριστό τίποτα δεν είναι αδύνατο.
Η πίστη, η προσευχή, η νηστεία, η τήρηση των εντολών είναι δυνάμεις συνεκτικές που μας κρατούν κοντά στο Χριστό.
«Χωρίς εμού ου δύνασθαι ποιείν ουδέν».
Δε μπορούμε να κάνουμε τους Χριστιανούς χωρίς το Χριστό. Εμείς δεν έχουμε την Θεοεμπειρία των μαθητών και όσο και αν το θέλουμε δεν είμαστε τόσο κοντά στο Χριστό όσον εκείνοι. Για τούτο λέμε πίστη σημαίνει ζωή μαζί με το Χριστό. Να μην τον αποχωριζόμαστε. Ή να ζούμε όπως ο Παύλος «ζω δε ουκέτι εγώ, ζει δε εν εμοί Χριστός».
Η πίστη στο Θεό δεν είναι ιδεολόγημα. Πίστη δεν είναι να έχω καλή ιδέα για το Θεό ή για την Εκκλησία. Πίστη σημαίνει να αγωνίζομαι νύκτα και ημέρα με όλα τα εφικτά μέσα να ζω μαζί με το Χριστό και εν Πνεύματι Αγίω.
Μετέχω στη ζωή του Χριστού, σημαίνει ότι αποδέχομαι στον απόλυτο βαθμό όλο το ανθρώπινο γιατί ο Χριστός είναι τέλειος Θεός εκ Θεού αληθινού, αλλά και τέλειος άνθρωπος «εκ Παρθένου Μαρίας γεννηθέντος». Με τη σημασία αυτή η πίστη στο Χριστό είναι δυναμικό άνοιγμα του ανθρώπου προς το Θεό τον ίδιο, αλλά και προς τον ίδιο τον άνθρωπο, την κοινωνία. Ο Χριστιανός διακονεί και προάγει την κοινωνία των προσώπων, δηλ. την εναρμόνιση της ζωής.
Το άγιο ευαγγελικό ανάγνωσμα δίνει με σαφήνεια και καθαρότητα το στίγμα της ασφάλειας για την πορεία της ζωής και της πολιτείας μας.
Η πατρότητα του ανθρώπου στη γη κατανοείται ως μικρογραφία της ουράνιας πατρότητας του Θεού για τη δημιουργία και τα πλάσματά του.
Η στοργή είναι στοιχείο ζωής, αναγκαιότητα για τη συγκρότηση και τη λειτουργία της κοινωνίας.
Υπάρχει άνθρωπος που να μην αποζητά στοργή και αγάπη;
Η ανάπτυξη της σχέσης του ανθρώπου με το Θεό όπως λειτουργείται στην αποκάλυψη. Ο Θεός κάνει πάντοτε το πρώτο βήμα και μένει να κάνουμε εμείς τα δικά μας έστω μικρά βήματα προς το Χριστό.
Η ανάπτυξη της σχέσης του ανθρώπου με το Θεό όπως λειτουργείται στην αποκάλυψη. Ο Θεός κάνει πάντοτε το πρώτο βήμα και μένει να κάνουμε εμείς τα δικά μας έστω μικρά βήματα προς το Χριστό.
Έστω να αγγίξουμε την άκρη του κρασπέδου των ιματίων του. Αυτό αρκεί για να νοιώσει η καρδιά μας και να κτυπήσει για μας, να μας ζωογονήσει. Να ζήσουμε την ανεκλάλητη χαρά της του Κυρίου παρουσίας στο πρόσωπο και τη ζωή μας.
Να ζήσουμε τη χαρά του πατέρα που έφερε το δαιμονισμένο παιδί του στο Χριστό και το πήρε ελευθερωμένο από το δαιμόνιο .
Να τραγουδούμε μαζί με εκείνο τον πατέρα την πίστη μας και την αφοσίωσή μας στον Ιησού Χριστό: «Πιστεύω Κύριε, βοήθει μοι τη απιστία».
Πρωτ. Στυλιανός Θεοδωρογλάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά