ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ «Ἡ συγχώρεση προϋποθέτει καὶ τὴν μετάνοια. Ὑπῆρξε μετάνοια;» -«Στὴν Ὀρθόδοξη πίστη ἐπικρατεῖ ἐν πολλοῖς ἡ ἔννοια τῆς οἰκονομίας σὲ ὅλες τὶς ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς. Στὸν Προτεσταντισμὸ ζητεῖται ἡ δῆθεν ἀκρίβεια, ἡ τιμωρία τοῦ “ἀτάκτου”»- « μᾶς βλέπουν σὰν κατώτερους, τοὺς τὸ ὑπαγορεύει ἡ κουλτούρα τους, εἶναι μέσα στὴν προτεσταντική διδασκαλία».

(Τὰ κύρια σημεῖα τῆς συνεντεύξεως τοῦ Ἀρχιεπισκόπου
στὸν Δημ. Κωνσταντάρα γιὰ τὸ περιοδικὸ CRASH)

.        Γιὰ τὴν σημερινὴ κατάσταση τῆς Ἑλλάδας:

 «Ἂν σκεφτόμαστε σὰν κακομοίρηδες δὲν θὰ πᾶμε μπροστά. Ἂν ὅμως ποῦμε ὅτι «αὐτὸ εἴμαστε καὶ θὰ μείνουμε καὶ θὰ ἀγωνιστοῦμε» , θὰ μᾶς σεβαστοῦν ἀκόμα περισσότερο ἀλλιῶς ἡ Μεσόγειος θὰ γίνει Περσικὸς κόλπος. Θὰ πρέπει νὰ τὰ δοῦνε οἱ μεγαλύτεροι, νὰ σκεφτοῦν, νὰ συμβουλέψουν. Ναί, αὐτὰ ποὺ πήραμε νὰ τὰ δώσουμε, εἴμαστε ἔντιμοι, ἀλλὰ δὲν θὰ μᾶς πνίξετε.»

- Στὴν σημερινὴ τραγικὴ συγκυρία ποὺ ζεῖ ἡ χώρα μας, ποιὲς εἶναι οἱ πιὸ βασικές, ἀποφασιστικές σας πρωτοβουλίες καὶ τὰ ἄμεσα σχέδιά σας, δεδομένου ὅτι ἔχετε ἀποδείξει ὅτι εἶστε ἀποφασιστικός;

.           Ἡ Χριστιανική πίστη εἶναι  πράξη. Ὅμως ἡ Χριστιανικὴ Πίστη δὲν εἶναι θεωρία οὔτε ἰδεολογία. Εἶναι βίωμα, εἶναι πράξη, εἶναι ἄσκηση ἀγάπης καὶ φιλανθρωπίας. Ὅλη ἡ Ἐκκλησία μας, στηριγμένη ἀπὸ τὸν λαό μας, αὐτὸ κάνει σήμερα. Ἀπ΄ ἄκρου εἰς ἄκρον τῆς Ἑλλάδος. Στὴν Ἀρχιεπισκοπὴ γιὰ παράδειγμα, χιλιάδες μερίδες φαγητοῦ διανέμονται κάθε μέρα. Μὲ το πρόγραμμα «Δέμα στὸ Σπίτι» , τροφοδοτοῦνται σήμερα 5.000 νοικοκυριὰ μὲ στόχο νὰ αὐξηθοῦν. Τὰ λεγόμενα Κοινωνικὰ Παντοπωλεῖα ἐν συνεργασίᾳ μὲ τοὺς Δήμους, αὐξάνουν. Ἑκατοντάδες ἀνασφάλιστοι συνάνθρωποί μας, ἔχουν ἰατροφαρμακευτικὴ περίθαλψη στὸ πλαίσιο τῆς συνεργασίας Ἀρχιεπισκοπῆς καὶ Ἰατρικοῦ Συλλόγου. Τὸ πρόγραμμα στήριξης πολυτέκνων οἰκογενειῶν ἀρχιζει αὐτὲς τὶς ἡμέρες. Ἤδη ἑτοιμάζεται ἐμβολιασμὸς χιλιάδων μικρῶν παιδιῶν ἀνασφάλιστων γονέων. Αὐτοκίνητα μὲ ἐθελοντὲς ἰατρούς, προσφέρουν τὶς ὑπηρεσίες τους. Ἡ «Ἀποστολὴ» βρίσκεται σὲ συνεχῆ δράση.
.           Πέρα απ΄ αὐτό, χρειάζονται ὀργανωμένες ὑποδομὲς ποὺ ἀναπτύσσονται ἡ μία μετὰ τὴν ἄλλη. Λειτουργοῦν Στέγες γιὰ ἐγκαταλελειμμένα παιδιά, Στέγες γιὰ παιδιὰ μὲ νοητικὴ ὑστέρηση, κέντρα γιὰ στήριξη ἀνθρώπων μὲ Alzheimer, Στέγες ἡλικιωμένων, Στέγες κατακοίτων. Ὑποδομὲς γιὰ θερινὲς διακοπὲς ἀπόρων. Δίδονται μικρὰ βοηθήματα καὶ πολλὰ ἄλλα.»

- Σὲ μιὰ  συνέντευξή σας,  τὸν Ἀπρίλιο, στὸν τηλεοπτικὸ σταθμὸ MEGA, ἀναρωτηθήκατε «Μιλάγαμε ἐπὶ τόσο καιρὸ γιὰ τὸ Κράτος Προνοίας. Ποῦ εἶναι αὐτό; Μᾶς ἔλεγαν ὅτι λεφτὰ ὑπάρχουν. Κι ἐγὼ τὰ πίστευα». Τώρα ποὺ ἔχετε πλέον διαπιστώσει ὅτι κάποιοι μᾶς ἤθελαν νὰ ζοῦμε μέσα σ᾽ ἕνα ψέμα, αἰσθάνεστε πικραμένος, προδομένος, ἀδικημένος ἢ ἀποφασισμένος νὰ ἀγωνιστεῖτε γιὰ τὸ ποίμνιό σας συγχωρώντας χριστιανικά τοὺς ὑπευθύνους; Μπορέσατε νὰ τὸ πεῖτε αὐτὸ τὸ τόσο σημαντικὸ «ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι»;

«Και αὐτὸ εἶναι ἀλήθεια. Ἀσφαλῶς τὰ νοιώθω ὅλα αὐτά, γι᾽ αὐτὸ πρέπει νὰ ἀγωνιστοῦμε ὅλοι μας, ὥστε αὐτὰ τὰ συναισθήματα που νοιώθουν ὅλοι οἱ πολίτες μας νὰ ΜΗΝ τοὺς καταβάλουν ὁλοσχερῶς στὴν δημιουργούμενη τραγική κατάσταση, εἶναι ἔντονα τὰ ἐρωτήματα: «Γιατί;» καὶ «Τὶ  κάνουμε τώρα;» Ὡς Ἀρχιεπίσκοπος, μένω στὸ δεύτερο.»

Ἐπιμένω στὴν συγχώρεση τῶν ὑπευθύνων τῆς κρίσης. Τοὺς τὴν δίνει; Ἀπαντᾶ ἀρκετὰ… διπλωματικά. «Μὰ ἡ συγχώρεση προϋποθέτει καὶ τὴν μετάνοια. Ὑπῆρξε μετάνοια;»

- Εἴχατε ζητήσει νὰ γίνουμε ρεαλιστὲς καὶ νὰ μὴν περιμένουμε νὰ μᾶς «σώσουν οἱ ξένοι». Πιστεύετε ὅτι μποροῦμε νὰ σωθοῦμε μόνοι μας;

«Ἡ ἀλήθεια βρίσκεται  στὸ μέσον. Τὸ μεγάλο μέρος, θὰ τὸ ἀντιμετωπίσουμε  μόνοι μας. Ἕνα ἄλλο μέρος θὰ τὸ περιμένουμε ἀπὸ τοὺς ξένους. Κάτω ὅμως ἀπὸ συγκεκριμένες  προϋποθέσεις.».

- Τί  προϋποθέσεις; Δικές τους ἢ δικές μας;

«Μὰ δικές μας φυσικά, ποὺ  θὰ λαμβάνουν ὑπ᾽ ὄψιν τὸν σεβασμὸ στὴν Ἑλλάδα καὶ τοὺς Ἕλληνες, τὴν ἀξιοπρέπειά μας καὶ τὴν ἱστορία μας»

- Εἴχατε πεῖ: Δὲν εἶναι  δυνατόν νὰ γίνουμε ἀποικία ἐμεῖς καὶ νά ᾽ρχονται ἄλλοι νὰ μᾶς διοικοῦν. Κι ὅμως. Τὸ βλέπουμε νὰ συμβαίνει. Μέχρι ποίου σημείου, Μακαριώτατε, θὰ μπορέσουμε νὰ τὸ ἀνεχθοῦμε;

– Δυστυχῶς δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορά. Ὅποιος ἔχει διαβάσει καλὰ τὴν ἱστορία μας, ἔχει γνωρίσει αὐτὴ τὴν φρίκη. Καὶ μὴ ξεχνᾶτε ὅτι σὲ μίαν ἄλλη, κρίσιμη γιὰ τὸν  τόπο ἐποχή, εἶχαν δημιουργηθεῖ καὶ κόμματα. Τὸ Ρωσόφιλο Κόμμα, τὸ Γαλλόφιλο Κόμμα, τὸ Ἀγγλόφιλο Κόμμα. Γιὰ νὰ μὴ ἀναφερθῶ καὶ σὲ πιὸ πρόσφατα γεγονότα. Θὰ τὸ ἀντιμετωπίσουμε; Ὅταν ἀνδρωθοῦμε και σκεφτόμαστε σὰν Ἕλληνες καὶ σὰν Ὀρθόδοξοι. Ἐγκαταλείποντας τὸν μιμητισμὸ καὶ ἀποφεύγοντας φαινόμενα εὐτελιστικοῦ γραικυλισμοῦ».

- Στὴν Φλώρινα, πρὸ μηνός, ἀναρωτηθήκατε «ἂν ἡ Εὐρώπη σήμερα ἀπηχεῖ αὐτὸ ποὺ ὁραματίστηκαν οἱ πρῶτοι εὐρωπαϊστὲς ἢ ἔχει καταντήσει τραπεζικὴ τοκογλυφία». Καὶ μετά, ζητήσατε νὰ μπεῖ «τεφτέρι» νὰ δοῦμε «τί ἀκριβῶς χρωστᾶμε καὶ μὲ ὅρους ἰσοτιμίας νὰ ξεπληρώσουμε ὅ,τι χρωστᾶμε». Μακαριώτατε, σὲ φράσεις καὶ προθέσεις σὰν κι αὐτὲς δὲν μᾶς ἔχουν συνηθίσει οἱ περισσότεροι προκαθήμενοι τῆς Ἐκκλησίας μας. Τί συμβαίνει μ᾽ ἐσᾶς;

«Θέλω νὰ εἶμαι εἰλικρινής. Ἤδη ὑπάρχουν δημοσιεύματα ποὺ ἀπηχοῦν τὶς ἀπόψεις τῶν θεμελιωτῶν τῆς  ἰδέας τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης ποὺ παραδέχονται ὅτι ἔχει… ἐκτροχιαστεῖ ἀπὸ τοὺς στόχους της. Εἶναι ἐπίκαιρο νὰ τονισθεῖ καὶ σήμερα ἡ διαφορετικὴ ἀντίληψη τῆς Χριστιανικῆς ἀνθρωπολογίας μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Προτεσταντῶν. Στὴν Ὀρθόδοξη πίστη ἐπικρατεῖ ἐν πολλοῖς ἡ ἔννοια τῆς οἰκονομίας σὲ ὅλες τὶς ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς. Στὸν Προτεσταντισμὸ ζητεῖται ἡ δῆθεν ἀκρίβεια, ἡ τιμωρία τοῦ «ἀτάκτου». Ἴσως πεῖ κάποιος: «Μὰ ποιός ἀσχολεῖται σήμερα στὴν Εὐρώπη μὲ τέτοια θέματα;». Συμφωνῶ. Δὲν πρέπει ὅμως νὰ παραβλέπουμε ὅτι αὐτὲς οἱ ἔννοιες ἔχουν παράδοση αἰώνων καὶ ἀνεπαίσθητα διαμορφώνουν καὶ ἐπηρεάζουν τὴν ἱστορία καὶ τὸν πολιτισμό.
.           Ἀσφαλῶς εἶναι ἀναγκαῖο, μετὰ τὰ ὄσα ἔχουν δημοσιευθεῖ γιὰ σκάνδαλα, μίζες, χρηματισμούς, νὰ γίνει ἕνας ἐσωτερικός  ἑλληνικός ἔλεγχος. Και τότε, τὸ «τεφτέρι» θὰ μιλήσει γιὰ τὸ ποιὸ εἶναι τὸ πραγματικὸ καὶ ποιὸ τὸ πλασματικὸ χρέος. Κάποτε γινόταν λόγος πολὺς ὅτι ἐντὸς ὀλίγου, «ἀνοίγει ὁ Φάκελος τῆς Κύπρου». Κάτι τέτοιο, ποτὲ δὲν ἔγινε. Τώρα κουραστήκαμε νὰ ἀκοῦμε γιὰ συγκεκριμένα σκάνδαλα. Γιὰ παράδειγμα, τοῦ Χρηματιστηρίου, τὶς ἱστορίες τῆς Ζίμενς, τὶς καταθέσεις καὶ ἐξαφάνιση τῶν χρημάτων τῶν ἀσφαλιστικῶν ταμείων. Ἀσφαλῶς θὰ ἐπαναληφθεῖ ἡ ἱστορία τοῦ Φακέλου τῆς Κύπρου καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπογοήτευση τοῦ ἁπλοῦ λαοῦ.»

Πολλὰ τὰ ἐρωτηματικά μου ἀπὸ τουλάχιστον δύο ἀναφορές του. Καὶ γιὰ τὸν Προτεσταντισμὸ καὶ γιὰ τὸν Φάκελο τῆς Κύπρου. Τοῦ ζητῶ κάποια ἐπεξήγηση. Ἀπαντᾶ σύντομα, χωρὶς ἐξάρσεις καὶ ἀπολύτως πειστικά.

«Μὰ τὰ περὶ Προτεσταντισμοῦ ἔχουν ἤδη πρὸ πολλοῦ περάσει μέσα στὴν νοοτροπία τῆς Χριστιανικῆς Ἀνθρωπολογίας. Καὶ νὰ θέλουμε νὰ τὸ διώξουμε, δὲν μποροῦμε. Αὐτὰ τὰ φαινόμενα  δημιουργοῦν πολιτισμό…δημιουργοῦν  ἱστορία. Αὐτὴ ἠ νοοτροπία, ὀ τρόπος διαπαιδαγωγήσεώς τους καὶ οἰκογενειακῆς  τους ζωῆς, ἕνα παιδί -γιὰ παράδειγμα- δὲν θα τὸ συγχωρήσει εὔκολα, θὰ τὸ βάλει  τιμωρία, ἂν κάτι δὲν κάνει καλά. Ἔχουμε μίαν ἀντιπαράθεση. Ἀλλὰ ὄχι  θρησκευτική. Ἀπλῶς  μᾶς βλέπουν  σὰν κατώτερους, τοὺς τὸ ὑπαγορεύει ἡ κουλτούρα τους, εἶναι μέσα στὴν προτεσταντική διδασκαλία. Ὁ Θεός ἄλλους ἔπλασε “καλοὺς” καὶ ἄλλους τοὺς ἔκανε “κατώτερους”. Ἐκεῖ ἄλλωστε θεμελιώνεται ἠ θεωρία περὶ “Ἀρείας Φυλῆς”. Ὅτι κάποιοι εἶναι ἀνώτεροι ὡς  λαός. Ἀνεβάζουν τὸν ἄνθρωπο καὶ κατεβάζουν τὸν Θεό. Ἐκεῖνοι θεωροῦν τὸν ἑαυτό τους ὡς “ἐξέχοντες”. Κι ἐμᾶς ὡς κατώτερους».

- Ὅσον ἀφορᾶ στὸν Φακελο τῆς Κύπρου, θεωρεῖτε ὄτι δὲν θὰ μάθουμε ποτέ μας τὴν ἀλήθεια. Οὔτε γι᾽ αὐτὸ τὸν …φάκελο, οὔτε γιὰ τοὺς ἄλλους, τοὺς ἑπομένους.

«Ε, ναί. Δὲν τὸ βλέπετε; Θὰ μάθετε τὴν ἀλήθεια ἐσεῖς γιὰ τὸ Χρηματιστήριο; Ἐσεῖς τὸ πιστεύετε; Οὔτε γιὰ τὴν Ζίμενς θὰ μάθετε».

- Τί μπορεῖ νὰ σημαίνει μία φράση ὅπως «ὑπάρχει ἀναγκαιότητα νὰ “ἀνασταλοῦν” οἱ ἰδεολογίες καὶ νὰ πέσουν οἱ πολιτικὲς ἰδεοληψίες»; Μήπως πρόκειται γιὰ μίαν ἄκρως πολιτικὴ φράση ὑψηλοῦ βεληνεκοῦς;

«Πολιτικὸς δὲν εἶμαι  καὶ συνεπῶς δὲν θὰ ἰσχυριστῶ  πώς οἱ ἀπόψεις μου εἶναι ὀρθές. Ἡ διαίσθησή μου ὅμως καὶ οὶ γνώσεις μου μὲ πληροφοροῦν πὼς ὅ,τι κερδήθηκε σ᾽ αὐτὸ τὸν τόπο, ἔγινε μὲ ἑνωμένο τὸν Ἑλληνικὸ λαὸ ἀπὸ τὴν κεφαλή, μέχρι τὸν τελευταῖο Ἕλληνα. Κρίνω λοιπὸν πὼς δὲν θὰ ἦταν καί…«πρὸς θάνατον» ὁ παραγκωνισμὸς γιὰ λίγο τῶν ἰδεολογιῶν, τῶν ἰδεοληψιῶν, τὸ λεγόμενο κομματικὸ συμφέρον καὶ νὰ γίνει συστράτευση ὅλων γύρω ἀπὸ ἕνα τραπέζι μὲ θέμα: «Ἡ ὑπέρβαση τῶν δυσκολιῶν – Πάνω ἀπ᾽ ὅλα ἡ πατρίδα μας καὶ ὁ λαός μας». Πιστεύω ἀκράδαντα ὅτι τὸ ἄριστο πολίτευμα εἶναι ἡ Δημοκρατία, γι᾽ αὐτὸ εἶναι καὶ τὸ πιὸ δύσκολο. Ἐπιτυγχάνεται ὅμως μόνο ἀπὸ ἐλεύθερους ἀνθρώπους, ἐλεύθερους ἀπὸ ἐγωισμούς, πάθη καὶ ἀσθένειες. Οἱ ἄρρωστοι ἄνθρωποι, ἀρρωσταίνουν καὶ τοὺς θεσμούς. Ἀξίζει λοιπὸν – κατὰ τὴν ἄποψή μου πάντα- νὰ ζητήσουμε συγγνώμη ἀπὸ τὴν λεγόμενη Δημοκρατία μας τοῦ σήμερα  καὶ νὰ ἐγκαινιάσουμε γιὰ 2-3 χρόνια τὴν ἄλλη τακτική, τῆς συνεργασίας. Ὅταν ξεπεραστοῦν οἱ σημερινὲς δυσκολίες, τότε θὰ ἔχουμε πάλι καιρὸ γιὰ γκρίνιες. Δὲν πρέπει νὰ παραβλέπουμε φαινόμενα σὰν αὐτὰ τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς ἢ τῆς κατάληψης τῆς Κύπρου μας.»

- Μὰ κινδυνεύουμε

«Ναί. Κινδυνεύουμε. Κινδυνεύουμε ὅταν ἔχουμε αὐτὰ τὰ “μικρὰ” φαινόμενα. Ξέρετε τί μοῦ εἶπε κάποιος πρὸ  ἡμερῶν; Ὅτι ὁ Σαμαρᾶς δὲν κινδυνεύει ἀπὸ τὴν Ευρώπη καὶ ἀπὸ «τὰ  ἔξω». Κινδυνεύει ἀπὸ “τὰ μέσα”. Ἐσωτερικά. Καὶ ἡ Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ καὶ ἠ ὑπόθεση τῆς Κύπρου πρέπει νὰ μελετηθοῦν. Ἐκεῖ εἶναι ἡ ρίζα. Δηλαδὴ τί θὰ ἔβλαπτε, σήμερα, σ΄ αὐτὴ τὴν κατάσταση, νὰ συνεργαστοῦν ὅλοι; Καὶ ὁ Τσίπρας καὶ ἡ Παπαρήγα; ».

- Μία φράση σας, ποὺ ἀπηχοῦσε ἀπόψεις καὶ πεποιθήσεις τοῦ προκατόχου σας Μακαριστοῦ Χριστόδουλου, ὁ ὁποῖος ἀγαπήθηκε πολὺ ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες, σᾶς ἔδειξε νὰ προχωρεῖτε ἕνα βῆμα περισσότερο, ὅταν ἀπαντώντας στὴν βουλευτὴ κ. Ρεπούση, ποὺ ζητοῦσε νὰ μὴν ἐκκλησιάζονται οἱ μαθητές, εἴπατε: «Ποιὰ εἶσαι ἐσὺ ποὺ θὰ βγάλεις ἐγκύκλιο, χωρὶς νὰ ρωτήσεις αὐτοὺς ποὺ πάλεψαν καὶ παλεύουν σ’ αὐτὸ τὸν τόπο γι᾽ αὐτὸ τὸν χῶρο; Ποιό εἶναι τὸ δικαίωμά σου, ποὺ ἐσὺ θὰ ἀποφασίζεις ὅτι δὲν θὰ ἐκκλησιάζονται τὰ παιδιά; Τοὺς ρώτησες τοὺς γονεῖς;»

«Δὲν τὴν γνωρίζω προσωπικῶς. Ἔχω ἀκούσει γιὰ τὶς γνώσεις της καὶ τὶς σπουδές της στὸ ἐξωτερικὸ ἀπὸ παλαιὸ μαθητή μου. Ἄλλο ὅμως εἶναι οἱ γνώσεις καὶ ἄλλο οἱ συμπεριφορὲς ποὺ προσπαθοῦν νὰ ἀλλοιώσουν ἀρχὲς καὶ ἀξίες  ποὺ στήριξαν καὶ στηρίζουν αὐτὸ τὸν τόπο. Διαμαρτυρήθηκα γιὰ τὶς θέσεις της γιὰ τὴν προσευχή, τὸν  ἐκκλησιασμό τῶν μαθητῶν καὶ τὰ Θρησκευτικά γενικότερα. Ἐκτιμῶ ὅτι εἶναι τοῦ πνευματος τῶν ἀνθρώπων ποὺ μεγάλωσαν καὶ σπούδασαν  νεορθολογικὰ στὸ ἐξωτερικὸ (“ἐγὼ ἔμαθα αὐτὰ ποὺ ἔμαθα, ἐκεῖ ποὺ τὰ ἔμαθα καὶ αὐτὰ θὰ ἐφαρμόσω καὶ δὲν ὑπολογίζω οὔτε ἱστορία, οὔτε παράδοση, τεχνοκράτες χωρὶς τὸ ὑπόβαθρο τῆς παράδοσής μας δηλαδὴ) καὶ ἦρθαν νὰ ἀναπαυθοῦν στὶς δάφνες ἐκείνων ποὺ ἀγωνίστηκαν γιὰ τὴν Ρωμιοσύνη. Γι᾽ αὐτὸ διερωτήθηκα «ποιὰ εἶναι ἡ κυρία Ρεπούση», ποὺ φιλοδοξεῖ νὰ ἀλλάξει τὴν ἱστορία καὶ νὰ καταργήσει παραδόσεις καὶ ἀξίες. Πόσοι γονεῖς τὴν ἐξουσιοδότησαν γιὰ κάτι τέτοιο; Καὶ νὰ σᾶς θυμίσω καὶ ἄλλους νεωτερισμούς; Μετὰ τὴν ἐπανάσταση τοῦ 1821, ὅσοι φοροῦσαν φουστανέλα δὲν ἦταν καλοδεχούμενοι οὔτε στὶς τελετές, οὔτε στὶς παρελάσεις. Ἤθελαν νὰ τοὺς βάλουν φράκο. Ὑπῆρχε καὶ ἐγκύκλιος τῶν νέων κυβερνητῶν. Ὅτι δηλαδὴ ὅλοι αὐτοὶ οἱ “ζήτουλες” καὶ οἱ «ζητιάνοι» ποὺ ἔρχονται, ἀπαγορεύεται νὰ προσεγγίσουν στὰ ὑπουργεῖα, γιατί μᾶς χαλάει τὴν …εἰκόνα . Κι ἂς ἦταν ὁ Κωνσταντῖνος Κανάρης αὐτὸς ποὺ ἐρχόταν».

- Ἀληθεύει, Μακαριώτατε, ἡ ἱστορία μὲ τὴν «ἔπαυλη τοῦ Ἀρχιεπισκόπου» ποὺ διηγηθήκατε ὡς… πονηρή προσπαθειά σας νὰ ξεπεράσετε τὴν γραφειοκρατία  καὶ νὰ φτιάξετε ἕνα Γηροκομεῖο;

«Δόθηκε ἡ εὐκαιρία νὰ τονίσω καὶ ἀλλοῦ ὅτι ἡ ἀγαπη πρὸς τὸν Θεό, περνάει μέσα ἀπ᾽τὴν ἀγάπη γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Θλίβομαι, ὅταν βλέπω φτωχούς, ἀνήμπορους, ἡλικιωμένους νὰ ζητοῦν φροντίδα, στέγη καὶ τροφή. Μᾶς δώρισαν μίαν ἔκταση 150 στρεμμάτων στὸ Βαρνάβα Ἀττικῆς καὶ ὑποσχέθηκα στὶς δωρήτριες ὅτι στὴν ἔκταση αὐτὴ θὰ ἀνεγερθεῖ Κέντρο Φροντίδας Ἀστέγων Ἡλικιωμένων. Δυστυχῶς ἀπὸ τὸ ΥΠΕΚΑ δὲν μοῦ δόθηκε ἡ ἀναγκαία ἄδεια, γιατί στὴν περιοχὴ δὲν προβλέπεται ἡ ἀνέγερση Ἱδρυμάτων ἀλλὰ ἐπαύλεων καὶ ἐξοχικῶν κατοικιῶν. Ἀγωνιστήκαμε δύο χρόνια καὶ παρὰ τὶς κατ΄ ἐπανάληψιν  ὑποσχέσεις, δὲν μᾶς δόθηκε ἡ ἄδεια ἀνεγέρσεως. Ἔτσι ἀποφάσισα νὰ ζητήσω ἄδεια γιὰ ἀνέγερση ἐξοχικῆς κατοικίας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου. Ἡ ἄδεια δόθηκε καὶ ἡ οἰκοδομὴ ἔχει προχωρήσει. Ὅταν τελειώσει, θὰ τὴν παραχωρήσω στὰ “περήφανα γηρατειά”. Πιστεύω νὰ μὴν ἐνοχληθεῖ κανείς.»

- Ἀντίθετα μὲ προκατόχους  σας, ἔχετε δείξει ἕνα ἰδιαίτερα “ἀνοιχτὸ” ἐπικοινωνιακό προφὶλ καὶ δέχεστε νὰ μιλᾶτε σὲ Μ.Μ.Ε καὶ νὰ παραχωρεῖτε συνεντεύξεις. Μήπως αὐτὸ σημαινει καὶ κάτι εὐρύτερο στὴν προσπάθεια τῆς Ἐκκλησίας νὰ ἐπιβάλει τὸ ἔργο της ἢ μήπως θεωρεῖτε ὅτι, ὄντας ἰδιαίτερα ἰσχυρὸς στὸν ἐπικοινωνιακὸ τομέα, πετυχαίνετε καλύτερα στὸ σκοπό σας;

«Ὅπως ξέρετε, σήμερα, ἡ εἰκόνα καὶ ἡ πληροφόρηση ἔχουν  καὶ δύναμη καὶ ἐπιρροή. Μὲ ἐνδιαφέρει ἠ σωστή ἐνημέρωση καὶ ὄχι  ἡ παραπληροφόρηση – ὅπως συνηθίζεται  ὅταν πρόκειται γιὰ ἐκκλησιαστικὰ θέματα. Μελετᾶται μὲ πολλή προσοχὴ ἠ ἀπόκτηση ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ἑνὸς Τηλεοπτικοῦ Καναλιοῦ. Ἡ «ὁμηρεία»  στὸν τομέα αὐτὸ εἶναι – ὅπως ξέρετε- καταστροφική.»

- Πρὶν ἀπὸ τὶς ἐκλογὲς  τοῦ Ἰουνίου, δὲν εἴχατε διστάσει νὰ δηλώσετε  “ἀνήσυχος” γιὰ τὰ ἀποτέλεσμα καὶ τὶς ἐπιπτώσεις του ἀλλὰ καὶ τὸ ἐνδεχόμενο ἀκυβερνησίας. Αὐτὸ ποὺ ἔχουμε σήμερα, σᾶς ἔχει καθησυχάσει;

«Ἡ κατάσταση, ποὺ ἐπικρατεῖ σήμερα στὴν πατρίδα μας, δὲν ἐπιτρέπει σὲ κανέναν νὰ… καθησυχάζεται. Ἀπαιτεῖται ἐγρήγορση. Νὰ εἴμαστε ξύπνιοι καὶ πάντα ἕτοιμοι νὰ προσφέρουμε, νὰ δώσουμε αὐτὸ ποὺ χρειάζεται.»

- Ὅταν ἀνέκυψε τὸ θέμα περικοπῶν τῶν μισθῶν τῶν κληρικῶν, σὲ ἐπιστολή σας πρὸς τὴν πολιτικὴ ἡγεσία τῆς χώρας εἴπατε ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος πληρώνει τοὺς φόρους της, ἐνῶ ἔχει διαθέσει στὸ κράτος τὰ 2/3 τῆς περιουσίας της μὲ ἀντάλλαγμα τὴν συμβατικὴ ὑποχρέωση τῆς μισθοδοσιας τῶν κληρικῶν. Συνεπῶς, πρόκειται γιὰ κάτι “σὰν συμβόλαιο”.

«Τὸ 1833, ἠ Πολιτεία πῆρε γιὰ “ἀνάπτυξη” τὰ 2/3  τῆς τότε περιουσίας τῆς Ἐκκλησίας και  μὲ νόμο ἀνέλαβε τη μισθοδοσία τοὺ  Κλήρου. Σήμερα, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος  καταβάλλει ὅλους τοὺς φόρους –καὶ μάλιστα ηὐξημένους- μολονότι πολλὰ κακόβουλα δημοσιεύματα γράφουν τὰ ἀντίθετα, περὶ φοροδιαφυγῆς της. Μὲ τὴν εὐκαιρία νὰ ὑπομνησθῆ ὅτι μὲ τὸ Νομοθετικὸ Διάταγμα 2185/1952 περὶ “Ἀναγκαστικῆς Ἀπαλλοτριώσεως Κτημάτων πρὸς Ἀποκατάστασιν Ἀκτημόνων καλλιεργητῶν καὶ κτηνοτρόφων”, καὶ μὲ τὴν σύμβαση τοῦ 1952 ( ΦΕΚ 28/Α. Ὀκτ. 1952) παραχωρήθηκαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία πρὸς τὴν Πολιτεία 1. Καλλιεργούμενοι καὶ καλλιεργήσιμοι ἀγροὶ 141.333 στρεμμάτων καὶ 2. 601.544 στρεμμάτων  βοσκοτόπων, λιβαδιῶν καὶ ἐν γένει κτηνοτροφικῶν ἐκτάσεων.

- Σὲ σημαντικὲς στιγμὲς τῆς ἱστορίας μας, σὲ μεγάλες κρίσεις, ἡ Ἐκκλησία προσέφερε ἰσχυρές προσωπικότητες της στὸ  Ἔθνος γιὰ νὰ ἡγηθοῦν ἐκστρατείας διασώσεως ἀπὸ τὴν προβλεπομένη καταστροφή, ὅπως γιὰ παράδειγμα ὁ Δαμασκηνός. Σὲ μιὰν ἀνάλογη  – ποὺ ὅλοι ἀπευχόμαστε - περίσταση  σήμερα, θὰ ἀρνιόσασταν ἕνα παρόμοιο  κάλεσμα ἐὰν καὶ ἐφ᾽ ὅσον γινόταν;

«Αὐτὸ εἶναι πραγματικότητα. Κατὰ τὴν ὀρθόδοξη παράδοση, δὲν ἐπιτρέπεται στὸν Κληρικὸ ἡ ἀναληψη κοσμικῶν ὑποχρεώσεων καὶ ἰδιαίτερα κοσμικῆς ἐξουσίας. Ὑπάρχουν ὅμως πολλὲς περιπτώσεις ποὺ ἔγινε κι αὐτὸ κατ᾽ ἐξαίρεσιν γιὰ το ὑπέρτατο συμφέρον τῆς πατρίδος καὶ παλαιὰ καὶ πρόσφατα μὲ τὶς περιπτώσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου  Ἀθηνῶν Δαμασκηνοῦ καὶ τοῦ Εθνάρχου Μακαρίου. Εὔχομαι νὰ μὴ χρειασθεῖ ποτὲ νὰ ξαναπαρουσιαστεῖ στὸν τόπο μας τέτοια ἀνάγκη. Ὡς πρὸς τὸ  «τυχὸν κάλεσμα» κατὰ τὴν ἔκφρασή σας, σᾶς ἀπαντῶ ὅτι εἶμαι τὸ πλέον ἀκατάλληλο πρόσωπο γιὰ μία τέτοια ὑπηρεσία.»