Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακής Z' Λουκά Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Κωνστάνταρος

Εβραίους Θ' 1-7

Το αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής που θα ακούσουμε στους Iερούς μας Nαούς, αποτελείται από το πρώτο τμήμα του Θ' Κεφαλαίου της προς Εβραίους επιστολής. Γίνεται εκεί ειδική αναφορά για τη Σκηνή του Μαρτυρίου της Παλαιάς Διαθήκης. Ο θεόπνευστος συγγραφέας, μας παρουσιάζει την τράπεζα της διαθήκης και τα ιερά αντικείμενα που βρίσκονται μέσα στον ιερό εκείνο χώρο, και που θύμιζαν ημέρες δόξης και ειδικής παρεμβάσεως και προστασίας του Θεού προς τον εκλεκτό του λαό.

Φυσικά, όλα αυτά ήταν τύποι και σκιά των όσων πραγματικών θα έρχονταν αργότερα στον χώρο της Καινής Διαθήκης. Γι' αυτό και οι λειτουργίες της Σκηνής, με όλο το πολύπλοκο τυπικό του Νόμου, ουσιαστικά ήταν χωρίς αποτέλεσμα.

Αυτό το οποίο τελικώς έσωσε τον ταλαίπωρο άνθρωπο ήταν η θυσία και το αίμα του Θεανθρώπου Χριστού!

Πόσο λυρικά και άκρως θεολογικά, ο άγιος Ιωσήφ ο υμνογράφος, στον Κανόνα του Ακαθίστου Ύμνου, μας ερμηνεύει αυτήν ακριβώς την πραγματικότητα που μελετούμε τώρα στο Αποστολικό ανάγνωσμα. «Στάχυν η βλαστήσασα τον θείον, ως χώρα ανήροτος σαφώς, χαίρε έμψυχε τράπεζα, άρτον ζωής χωρήσασα, χαίρε του ζώντος ύδατος πηγή ακένωτος Δέσποινα».

Συ, Αειπάρθενε Θεοτόκε, τονίζει ο υμνογράφος, ως άλλος αγρός που δεν οργώθηκε ποτέ, χωρίς δηλαδή μεσολάβηση ανθρώπου, όντας Παρθένος και μένοντας Παρθένος, εβλάστησες, εγέννησες, τον θείον στάχυν, τον Υιόν και Θεόν σου Ιησούν Χριστόν, που είναι η βασική τροφή του κόσμου, ο τροφοδότης του σύμπαντος. Όπως ο «άρτος καρδίαν ανθρώπου στηρίζει», καθώς λέγει ο θεόπνευστος Ψαλμωδός (Ψάλμ. ΡΓ΄ 15), έτσι και ο Υιός σου στηρίζει και ενδυναμώνει τους πιστούς στον αγώνα της ζωής.

Συ, Πανάχραντε, προσθέτει, είσαι η «έμψυχος τράπεζα». Στα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης υπήρχε στη Σκηνή του Μαρτυρίου, κατ' εντολήν του Θεού ένα χρυσό τραπέζι, επάνω στο οποίο ετοποθετούντο δώδεκα άρτοι, όσες δηλ. και οι φυλές των Εβραίων, ως εκδήλωσις ευγνωμοσύνης προς τον Θεό, τον προστάτη και τροφοδότη τους. Τώρα όμως, συ που είσαι ζωντανή, χρυσή, αμόλυντη δηλ. και καθαρή τράπεζα, εκράτησες Εκείνον, που είναι ο «άρτος της ζωής» και στον Οποίον οφείλουμε τα πάντα (Ιωάν. ΣΤ' 35).

Αλλά, δεν τοποθέτησε τυχαίως η Αγία μας Εκκλησία, το συγκεκριμένο αποστολικό ανάγνωσμα την Κυριακή αυτή.

Τούτο συμβαίνει διότι την 28η Οκτωβρίου εορτάζουμε την Αγίαν Σκέπην!

Και ναι μεν, πάντοτε στην πορεία του Ορθοδόξου Έθνους μας η Πανάχραντος δείχνει δυναμικά την παναγία της παρουσία σε δύσκολες στιγμές (αρκεί κανείς να μελετήσει αντικειμενικά, έστω και λίγο την Εθνική μας Ιστορία), αλλά αυτήν την Σκέπη και την ευλογία της την αισθάνθηκε και την έζησε το Ελληνικό μας Έθνος την 28η Οκτωβρίου του 1940 και σε όλη τη διάρκεια του επικού και ενδόξου εκείνου πολέμου. Την έζησε το Έθνος μας όταν οι Ιταλοί μας εκήρυξαν τον πόλεμο και ο στρατός μας γεμάτος ιερό ενθουσιασμό, έγραφε σελίδες δόξας στα Ηπειρωτικά βουνά, ελευθερώνοντας για τρίτη φορά την αλύτρωτη εισέτι Βόρειον Ήπειρο.

Γεμάτοι δέος οι στρατιώτες μας, αλλά και συγκλονισμένοι αυτοί οι ίδιοι οι Ιταλοί, έβλεπαν αισθητώς και οφθαλμοφανώς την Κυρία Θεοτόκο, την Υπάρμαχον Στρατηγόν του Έθνους μας, να σκεπάζει τον ελευθερωτή Ελληνικό στρατό, και να φυγαδεύει τους φασίστες Ιταλούς, που άνανδρα την ημέρα της Κοιμήσεώς της, τορπίλησαν στην Τήνο το εύδρομο καταδρομικό μας, την «Έλλη».

Σελίδες δόξας και μεγαλείου για την Ελλαδική μας Εκκλησία, για την πατρίδα μας και τον όπου γης Ελληνισμό.

Βεβαίως, θα βρεθούν κάποιοι σύγχρονοι «προοδευτικοί» που θα αρνηθούν αυτή την πραγματικότητα.

Πρόβλημά τους. Πρόβλημά τους αδελφοί μου, και ας ανοίξουν τα μάτια τους να δούν την πραγματικότητα. Ας θεραπεύσουν τα συμπλέγματα που ως άλλα θηρία τρέφουν μέσα στην καρδιά τους, μάλλον ας φυγαδεύσουν διά της πίστεως τα φοβερά δαιμόνια της αθείας, της ανηθικότητας και της διαστροφής που λυμαίνονται και κατασπαράζουν την ύπαρξή τους, και ελεύθεροι θα δουν αυτά που τώρα αρνούνται να δούν και να αναγνωρίσουν. Την πραγματικότητα δηλ. τόσο της Θεομητορικής ευλογίας, όσο και τον ιερό ενθουσιασμό αλλά και την συνοχή που παρουσιάζει το Έθνος μας όταν στις κορυφές των εξουσιών βρίσκονται ηγέτες που πιστεύουν στον Θεό και που αγαπούν γνήσια την Πατρίδα. Όταν στις κορυφές των θεσμών ηγούνται Ελληνόψυχοι Άνδρες!

Φυσικά, η «έμψυχος τράπεζα», η Παναγία μας, δεν έπαυσε να προστατεύει το Έθνος μας! Ακόμα και σήμερα που τόσο πολύ την πικραίνουμε με την όλη συμπεριφορά μας. Ακόμα και τώρα που το επίσημο κράτος, αλλοίμονο, με τους αιματηρούς φόρους του ταλαίπωρου Ελληνικού λαού, προστατεύει και προωθεί την βλασφημία του ίδιου του Θεού. Ακόμα και σήμερα που οι κυβερνώντες φαίνεται να προωθούν την αισχρή ανηθικότητα και να προβάλλουν τον σοδομισμό μέσω «θεατρικών παραστάσεων» και δήθεν μέσω «καλλιτεχνκής  ελευθερίας» (τρομάρα τους).

Θρηνεί αλλά και πρεσβεύει, δυσωπούσα την δικαιοσύνη του Υιού της η Θεομήτωρ, τώρα που οι ταγοί «Θεόν μη φοβούμενοι και άνθρωπον μη εντρεπόμενοι», ισοπεδώνουν ο,τιδήποτε υψηλό και ηθικό οι προηγούμενες γενεές με αίμα εκράτησαν και εφύλαξαν. Τώρα που φαίνεται να υψώνουν θρασυτάτη κεφαλή οι βλάσφημοι, οι υβριστές, οι ανήθικοι, οι ανώμαλοι και διεστραμένοι, οι αμοραλιστές, οι άθεοι και άπιστοι, οι απάτριδες, οι δειλοί, και οι ανήκοντες σε σατανικά και μυστικιστικά τάγματα... Τώρα που η κόλαση εξέβρασε από τον πυθμένα της τα αποβράσματά της.

 Δέεται η Κυρία Θεοτόκος, τώρα που δυστυχώς «ενύσταξαν οι ποιμένες» (Ναούμ Γ΄ 11), πλην ελαχίστων, και  που εβάπτισαν την δειλία ως σύνεση... Τώρα πλέον που οι διάτρητοι μανδύες δεν μπορούν να καλύψουν την οποιαδήποτε δυσωδία και του φόβου την φτικτή αποφορά... Τώρα που η διοίκησις ομοιάζει με την συγκύπτουσα του ευαγγελίου «μη δυναμένη ανακύψαι εις το παντελές» (Λουκά ΙΓ΄ 11), και που κάποιοι εζήλωσαν την δόξα του «επισκόπου της Λαοδικείας» (Αποκαλ. Γ΄ 16).

Ναι αδελφοί μου. Ακόμα και τώρα που φαίνεται τα πάντα να ισοπεδώνονται, η Υπέρμαχος Στρατηγός, πρεσβεύει με την Θεομητορική της παρρησία, διότι εδώ, στον αιματοβαμμένο τούτο τόπο που λέγεται Ελλάς, βρίσκεται πλην των άλλων και ο κλήρος της. Το αγιώνυμον δηλ. Όρος του Άθωνος, το οποίο επιτέλους, επιτέλους θα πρέπει να αφυπνιστεί. Ν΄ αστράψει και να βροντήξει, διότι πλέον, «Ρωμιοσύνη το κινδυνευόμενον». Τώρα λοιπόν, θα πρέπει να αποδειχθεί για ακόμα μία φορά ότι «ουκ εξέλιπεν άρχων εξ Ιούδα».

Αγαπητοί μου, για πάρα πολλά έχουμε να προσευχηθούμε και να παρακαλέσουμε την Μητέρα του Κυρίου μας. Όμως, μεταξύ των άλλων και πρωτίστως ας κλίνουμε γόνυ, και εν ταπεινώσει καρδίας ας την παρακαλέσουμε, αφ' ενός μεν να εκδιώξει όλους τους υβριστές και χυδαίους και αντιχρίστους από την εξουσία του κράτους μας, αλλά και των θεσμών, αφ΄ ετέρου δε να λυπηθεί τον λαό μας και να μας χαρίσει και πάλι ηγέτες. Εθνικούς ηγέτες ωσάν εκείνους που υπήρχαν το 1940. Στην Εκκλησία (Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος), στην Πολιτεία (Βασιλεύς Γεώργιος ο Β΄ και Κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς) και στον στρατό (Αλέξανδρος Παπάγος)!

Ας το εννοήσουμε πλέον καλά. Μόνο με Ελληνορθόδοξους Άνδρες και ψυχωμένους ηγέτες υπάρχει ελπίδα το Ελληνικό μας Έθνος να βαδίσει και πάλι μπροστά. Ειδ' άλλως, εάν έχουμε δάκρυα, ας τα δώσουμε για τις επερχόμενες συμφορές που δικαίως και νομοτελειακώς έρχονται επι των ανοήτων κεφαλών, των διεστραμμένων ψυχών και σωμάτων και κυρίως των «μακαρίως υπνούντων» ποιμένων.

Είθε η Οδηγήτρια Θεοτόκος, να χαρίσει σε κλήρο και σε λαό νηνευιτική μετάνοια, διότι οι κίνδυνοι που μας περιβάλλουν είναι πολλοί και μεγάλοι. Και έχουμε ανάγκη, εκτός της μετανοίας και την Εθνική ομοψυχία και ενότητα.

Ας μας την δωρίσει ο Υιός της Παρθένου, ώστε ο λαός μας, έτσι πάντοτε ενωμένος να προχωρεί και να είναι δυνατός, όχι μόνο στις ειρηνικές περιόδους της ζωής του, αλλά και όταν η ανάγκη το καλέσει, να υπερασπίσει τα Εθνικά μας Ιδανικά.

Ήδη οι σάλπιγγες ηχούν. Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω. «Εξεγείρατε τους μαχητάς,  ο δε πραύς έστω μαχητής» (Ιωήλ Δ΄ 9 & 11).

Αμήν.

Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος

Κόνιτσα.