Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Πέμπτη, Μαρτίου 07, 2013

Εκοιμήθη η Προηγουμένη, της Ιεράς Μονής Τιμίου Σταυρού Μαψούς Κορινθίας, Γερόντισσα Φοίβη (1918-2013)


1
Η Γερόντισσα Φοίβη, κατά κόσμον Ἀργυρώ Δημ. Καράκη εγεννήθη στό χωριό Περιβόλια Χανίων Κρήτης τό 1918, ἀπό γο­νεῖς εὐ­σε­βεῖς Ὀρθο­δό­ξους Χρι­στιανούς. Ἦταν τό 9ο παιδί ἐκ τῶν 10 τῆς οἰκο­γε­νείας. Μι­κρή ἔ­μει­νε ὀρφανή ἀπό πατέρα. Ἡ μητέρα τούς ἐ­δί­δαξε τήν εὐσέβεια καί μέ δύναμη ψυ­χῆς προ­σπά­θησε νά ἀναπλη­ρώ­σει τό κε­νό τῆς πατρικῆς ἀπουσίας. Ἐμαθήτευσε στά σχο­λεῖα τῆς πα­τρίδας της.

Ἀπό τήν νεαρά της ἠλικία ἀφιερώθη στόν Θεό καί ἐντάχθη εἰς τήν Χριστιανική πνευ­ματική κίνηση τοῦ ἀειμνήστου, ἀρχιμανδρίτου τό­τε καί μετέπειτα Ἀρχιεπισκόπου Κρή­της Τιμοθέου Παπουτσάκη, καί ἐπί σειρά ἐτῶν ἐργάσθηκε γιά τήν διάδοση τοῦ Θείου Λό­γου σέ Κα­τηχητικά Σχολεῖα, ἀποστολές σέ χωριά τοῦ νησιοῦ κ. ἄ. καί μο­νί­μως σέ μα­θη­τι­κό οἰκοτροφεῖο τῆς Ἱ. Μητροπόλεως.

Τό 1952 ἦρθε στήν Ἀθήνα ὅπου σέ συνεργασία μέ τόν Ἱε­ρο­μό­να­χο π. Νήφωνα Θω­μα­δάκη ξεκινοῦν ἕνα νέο στάδιο προσφορᾶς γιά τό ὀρ­φανό καί ἐγκαταλελειμμένο παιδί γε­νόμενοι οἱ ἐμπνευστές καί οἱ πρω­τεργάτες τοῦ Ἱδρύματος μέ τήν ἐπωνυμία «Σπίτι τοῦ παι­διοῦ» καί ἀρ­γότερα «ΒΗΘΛΕΕΜ». Κοντά τους ἦρθαν νέες κοπέλλες πού ἀφιε­ρώ­θη­καν στό Θεό καί διακονοῦσαν ὡς «μητέρες» τά παιδιά. Ἡ δις Ἀρ­γυ­ρού­λα ἦταν ἡ γλυκειά διευ­θύ­ντρια καί πρόεδρος τοῦ Ἱδρύματος καί ἡ «μη­τέρα»ὅλων. Ἐκτός ἀπό τήν ἀγάπη, τήν προ­στασία, τήν κα­λή ἀ­να­τροφή, τή μόρφωση κ.λ.π. τῶν παιδιῶν ἡ φροντίδα τους ἔφθανε ἕως τήν ἐπαγ­γελ­ματική τους ἀποκατάστασή καί τό γάμο. Τό ἔργο αὐ­τό ἦλ­θε εἰς πέρας στη­ρι­ζό­με­νον με­τά Θεόν στή θυσία τῶν δια­κο­νού­ντων καί στήν ἀγάπη τῶν ἀνθρώπων καί τῶν ἀ­ξιό­λογων συ­νεργατῶν πού τό πλαισίωσαν. 


Ὁ ἀπώτερος ὅμως πόθος τῆς δίδος Ἀργυρούλας καί τῶν ἀ­φιε­ρω­μέ­νων κοριτσιῶν ἦ­ταν ὁ Μοναχισμός. Ἔτσι τό 1970 ὁ πρῶτος πυρήνας ἱ­δρύει τό Γυναικεῖο Μοναστικό Κοινόβιο μέ τήν ἐπωνυμία «Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου» στήν Ἀθήνα καί στίς 13/8/1970 γίνεται ἡ πρώτη μο­να­χι­κή κουρά τῆς Ἀργυρῶς Καράκη πού παίρνει τό ὄνομα Φοίβη Μο­να­χή καί γίνεται ἡ Ἡ­γουμένη τῆς νέας Ἀδελφότητος. Λίγα χρόνια ἀρ­γό­τε­ρα ὅλη ἡ Ἀδελφότητα τῆς Μονῆς ἀ­να­γκάσθηκε γιά λόγους εὐ­νοή­τους νά ἀναζητήσει ἕνα πιό ἥσυχο μέρος νά ἐγκαταβιώσει ἀ­πό ἐκεῖνο τῆς Ἀθήνας. Ἱδρύουν τότε τό Ἱερό Ἡσυχαστήριο Τιμίου Σταυροῦ καί ἀρ­χίζουν ἐκ θε­με­λίων τήν ἀνοικοδόμηση τῆς νέας Μονῆς στό Μαψό Κο­ρινθίας. Ὁ πνευματικός τῆς Ἀ­δελ­φό­τητος π. Νήφων, βοήθησε ἀ­κού­ραστος τήν Ἀδελφότητα στό ἐπίπονο ἔργο της ἀ­να­λαμ­βά­νοντας τήν εὐθύνη τῶν ἐργασιῶν. Μέ τήν προσωπική ἐργασία τῶν ἀδελφῶν καί τήν ἀ­νι­διο­τελῆ βοήθεια τῶν «παιδιῶν» τους πού μεγάλωσαν καί μορ­φώθηκαν καί προ­σέφεραν πλέον ὡς «ἀντίδωρο» τίς γνώ­σεις τους, τήν ἐργασία τους, τήν ἀγάπη τους γιά τήν ὑ­λο­ποίηση αὐ­τοῦ τοῦ ἔρ­γου, οἱ ἀδελφές ἐγκαταβιώνουν ἐδῶ ἀπό τό 1979. 

Ἡ Γερόντισσα Φοί­βη, Ἡ­γουμένη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἦταν «μάνα» γιά ὅλες τίς ἀδελ­φές καί ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀγάπης καί τῆς παρηγοριᾶς γιά κά­θε ἕναν πού χτυ­ποῦ­σε τήν πόρτα τῆς Μονῆς. Ἀγάπησε πολύ τό Μονα­χι­σμό καί ἀ­γκά­λια­ζε ὅλα τά μοναστήρια γιά τά ὁ­ποῖα προσευχόταν νά γί­νουν Λαῦρες ὅπως χαρακτηριστικά ἔλεγε. Ἡ ἀγάπη γιά τό Μο­να­στή­ρι της ἦ­ταν αὐτή πού τήν ὁδήγησε τό 1990 νά παραιτηθεῖ ἀπό τήν Ἡ­γου­με­νία πα­ρά τίς πα­ρακλήσεις τῶν ἀδελφῶν καί τίς ἀντιρρήσεις πολ­λῶν ἄλ­λων «συναδέλφων» της. Ἤθελε νά παραδώσει τήν σκυ­τά­λη στούς νεω­τέρους γιά νά ἀνθίσει τό μοναστήρι ὅπως ἔλεγε. Ἡ χαρά της ἦταν ἀ­περίγραπτη ὅταν ἐξελέγη Ἡγουμένη τό «παιδί»της. Στά­θη­κε πάντα δί­πλα στή Γερόντισσα Μεθοδία, τήν στήριζε, τήν συμβού­λευε καί χαι­ρό­ταν κάθε στιγμή σάν μι­κρό παιδί . Εἶναι θαυμαστό ὅτι σάν ἄν­θρω­πος οὔτε μία φορά δεν τό μετάνιωσε γι’ αὐ­τήν της τήν ἀπόφαση ὅπως ὅ­λοι καθημερινά διαπίστωναν. Ὁ Θεός πού τόσο ἀγάπησε, τήν ἀ­ξίω­σε νά ζή­σει καί νά δια­κονήσει τήν Μονή της, εἴκοσι ἔτη ὡς ἡγουμένη καί εἰ­κο­σι­τρία ἔτη ὡς προη­γουμένη. Ὁ Θεός νά ἀναπαύσει τήν ψυχή της καί νά ἔχομε ὅλοι μας τήν εὐχή της.

Η εξόδιος ακολουθία εψάλλη από τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Λαρίσης κ. Ιγνάτιο Ζιχνών και Νευροκοπίου κ. Ιερόθεο και τον Ποιμενάρχη Κορίνθου κ. Διονύσιο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...