ΠΟΥ ΠΑΜΕ;

πηγή

Παπαδημητρίου Απόστολος

Η κρίση  βαθαίνει και  οι πλέον  δύσπιστοι  αρχίζουν να αντιλαμβάνονται  ότι  η  χώρα μας  οδηγείται  σε μακροχρόνια  ύφεση υπό  την  καθοδήγηση των  δανειστών  μας, οι οποίοι χαράσσουν  πλέον  φανερά την  πολιτική της  χώρας  μας  όχι  μόνο την  οικονομική. Αναλύσεις επί αναλύσεων  των  επαϊόντων  μας βομβαρδίζουν από τη μικρή οθόνη με σαφή  την πρόθεση να εντυπωσιάσουν οι πλείστοι για το πλήθος των γνώσεών τους. Άχαρη, αν όχι δόλια, η υποστήριξη των μέτρων από πλευράς των υπερμάχων της εφαρμοζομένης πολιτικής, προπετής και λαϊκιστική η επίθεση εκ του ασφαλούς των ευρισκομένων εκτός εξουσίας και ποθούντων αυτήν. Τελικά είναι τόσο δύσκολο να σκεφθούμε με την κοινή λογική ως λογικά όντα, καθώς καυχόμαστε, τέκνα πλέον του δυτικού «ορθολογισμού»; Είναι τόσο δύσκολο να θέσουμε απλά ερωτήματα όπως τα ακόλουθα.
Πρώτο: Οι δανειστές μας, οι οποίοι δια των  οργάνων τους απαιτούν συνέπεια στην εφαρμογή της πολιτικής, που επέβαλαν αδιαφορώντας για τις όποιες επιπτώσεις αυτής στον λαό μας, θέλουν πράγματι το καλό μας; Θέλουν πράγματι να μας δώσουν χέρι βοήθειας, ώστε να εξέλθουμε από την κρίση ή απλώς θέλουν να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους; Αν πράγματι θέλουν το καλό μας, ας μας φέρουν οι υπέρμαχοι της πολιτικής που εφαρμόζεται ένα μόνο παράδειγμα λαού, ο οποίος εξήλθε από την οικονομική κρίση και οδεύει πλέον προς την ευημερία με την υποστήριξη των ισχυρών της γης που επιβάλλουν τον έλεγχό τους σ’ όλη την έκταση του πλανήτη. Δεν αυξάνει διαρκώς η συσσώρευση του πλούτου στα χέρια των ελαχίστων και δεν εξαπλώνεται η βιοτική δυστυχία στη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων της γης;
Δεύτερο: Ποιοι επιβάλλουν πολιτική; Είναι οι εκλεγμένοι από τους λαούς τους θεωρούμενοι ισχυροί ηγέτες των μεγάλων δυνάμεων; Είναι πράγματι υπεύθυνη για τις δοκιμασίες του ελληνικού λαού η σκληρή Μέρκελ και κάποιοι άλλοι αλαζόνες ηγέτες δυτικών χωρών ή μήπως αυτοί είναι οι αρχιεπιστάτες στις φυτείες που καλλιεργούν δούλοι;  Δεν έχουμε πεισθεί ότι οι πολιτικοί είναι εντολοδόχοι προς εκπροσώπηση των συμφερόντων του τραπεζικού κεφαλαίου των πλουτοκρατών; Δεν εκλέγονται δεσμευόμενοι να εφαρμόσουν με συνέπεια την πολιτική που εντέλλονται τα κέντρα νομής εξουσίας; Λέσχες και Στοές είναι φαντασιώσεις αρρωστημένων συνωμοσιολόγων; Η πλανητική ισχύς επί του τραπεζικού συστήματος από αιώνες της σκοτεινής οργάνωσης του Σιωνισμού (ΠΡΟΣΟΧΗ: όχι του εβραϊκού λαού) πιστεύεται ακόμη ότι αποτελεί μύθευμα; Ότι κλίνουν γόνυ οι επίδοξοι ηγέτες των ΗΠΑ και πλείστων άλλων χωρών ενώπιον των ιερών του Ισραήλ και φορούν το γνωστό σκούφο είναι άνευ σημασίας; Το ότι γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες επιχειρήσεων πολέμου κατά λαών, οι ηγέτες των οποίων θεωρούνται απειλή για το Ισραήλ, και ακολουθεί η νομή της λείας μεταξύ των «ειρηνοποιών» (Ιράκ, Λιβύη, Συρία εν εξελίξει) δεν μας έχει συνετίσει;
Τρίτο: Άραγε η Ελλάδα αποτελεί εξαίρεση σε παγκόσμια κλίμακα; Μήπως όντως  είμαστε ανεξάρτητη χώρα με λαϊκή  κυριαρχία και εθνική αξιοπρέπεια  και δεν είμαστε προτεκτοράτο; Είναι επιεικώς αστείο να τίθεται το ερώτημα αυτό, αλλά μας έχουν τόσο παραμυθιάσει με τη λαϊκή κυριαρχία και την Ελλάδα των Ελλήνων (μόνο της χούντας το χριστιανών αποτάσσεται μετά βδελυγμίας!). Είμαστε προτεκτοράτο από τότε που μας έβαλαν να δολοφονήσουμε τον μόνο άξιο της πατρίδας κυβερνήτη, τον Ιωάννη Καποδίστρια. Μήπως οι βρισιές, με τις οποίες εκτονώνεται η λαϊκή αγανάκτηση κατά των ασκησάντων την εξουσία με χαρακτηρισμούς όπως ανίκανοι και άχρηστοι είναι ελαφρυντικά; Μήπως αυτοί απλά υπήρξαν εντολοδόχοι και γνώριζαν πάρα πολύ καλά πού οδηγούσαν τη χώρα; Μήπως η διαπλοκή και η διαφθορά ήταν το προσωπικό «κέρδος» εκείνων που περιφρόνησαν λαό, ιερά και όσια και έφτυσαν στο πρόσωπο του Καποδίστρια;
Τέταρτο: Μήπως οι «φιλήσυχοι» πολίτες, οι οποίοι είχαν αισθανθεί ανακούφιση με την επιβολή της χούντας από τις ΗΠΑ, παραμένουν αμετανόητοι οπαδοί του ολοκληρωτισμού ως  μέσου σωτηρίας της πατρίδος; Δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί ότι οι αφελείς και μωροφιλόδοξοι συνταγματάρχες ανέλαβαν να συνεισφέρουν στη βρώμικη επιχείρηση κατά της Κύπρου, στην οποία ως και οι βρώμικοι πολιτικοί δεν ήθελαν να αναμειχθούν;
Πέμπτο: Αντιλαμβάνονται οι αριστεροί (δεν γνωρίζω πόσοι απόμειναν κομμουνιστές) ότι αναλώνουν την μαχητικότητά τους αποκλειστικά στην πολεμική κατά της πατρίδος και της πίστεως; Μήπως φαντάζονται ακόμη τις πατρίδες ανίσχυρες και ευάλωτους τους λαούς,  ώστε να αφανίζονται αυτοί από ιδεολογίες και επιχειρήσεις σκοτεινών κέντρων που επιχειρούν να επιβάλουν την παγκοσμιοποίηση; Δεν αντιλαμβάνονται ότι ο διεθνισμός της παγκοσμιοποίησης, καπιταλιστικός στο έπακρο, δεν βοηθά την ιδεολογία τους και οι ίδιοι μετατρέπονται από ιδεολόγοι σε νεροκουβαλητές του συστήματος; Δεν συνειδητοποιούν ότι αντί να είναι η πρωτοπορεία για κοινωνική επανάσταση είναι πρωτοπορεία για τον ηθικό εκφυλισμό της νιότης, που αποτελεί κυρίαρχο στόχο του αστισμού, ο οποίος τρέφεται από τον εκμαυλισμό των συνειδήσεων;
Έκτο: Υπηρέτες του συστήματος ασκούντες  την εξουσία, επίδοξοι εξουσιαστές  με επαγγελίες «ανατροπής στα πλαίσια  του συστήματος» και αντιεξουσιαστές δεν αντιλαμβάνονται πράγματι ότι η παράταξη του ολοκληρωτισμού κερδίσει αυτούς που θέλουν απλά να τιμωρήσουν όλους όσοι ευθύνονται για την εκποίηση της πατρίδος, οικονομική ή ιδεολογική; Είναι όλοι αυτοί οι ψηφοφόροι και οπαδοί του ολοκληρωτισμού; Το πιστεύουν πραγματικά; Είναι ο ολοκληρωτισμός εκτός ελέγχου από μέρους του συστήματος; Είναι  αφελείς, ώστε να πιστεύουν ότι το θηρίο που θεριεύουν με τους πάσης φύσεως ενδοτισμούς και προδοσίες, δεν θα χρησιμοποιηθεί από το σύστημα, όταν αυτό κρίνει ότι οι συνθήκες το επιβάλλουν; Το σύστημα χρειάζεται τον ολοκληρωτισμό εν όψει της επιχείρησης αστυνόμευσης ακόμη και της ψυχής του ανθρώπου με τις κάρτες, που κάθε τόσο επιβάλλει προς «διευκόλυνσή» μας! Δεν συνειδητοποιούμε ότι η ελευθερία μας εκτείνεται ώς εκεί που δεν ενοχλεί το σύστημα;
Έβδομο: Απ’ όσα ερωτήματα θέσαμε δεν  απουσίαζε παντελώς ο Θεός; Χωρίς  Θεό  όλα επιτρέπονται, είχε γράψει ο  Ντοστογιέφσκυ. Ζούμε ερήμην του Θεού και των εντολών του. Ευαγγελικός λόγος δεν αρθρώνεται με σφρίγος. Η Εκκλησία καταγγέλεται ως κατεστημένο, πολλές φορές φαινομενικά όχι αδίκως, επειδή οι επικριτές αδυνατούν ή δεν θέλουν, λόγω προκατάληψης, να κάνουν διάκριση μεταξύ θεσμού και προσώπων, τα οποία είναι συνυπεύθυνα για όλα τα προαναφερθέντα! Όμως η Εκκλησία άντεξε κάτω από διωγμούς έξωθεν ή αθλιότητες έσωθεν επί δύο χιλιάδες έτη. Και ο ιδρυτής της μας βεβαίωσε ότι «Πύλαι Άδου ου κατισχύσουσιν αυτής». Ο Θεός είναι όχι μόνο Δημιουργός, αλλά και Θεός της Ιστορίας. Μπορεί να χλευάζουν οι «ορθολογιστές» του «διαφωτισμού»! Στο τέλος νικητής θα εξέλθει το «αρνίον το εσφαγμένον», το οποίο ξεκινά και εφέτος την πορεία του προς τη σταύρωση. Μετά τη σταύρωση όμως ακολουθεί η ανάσταση!
Καλή  Σαρακοστή.