Της Αναστασίας Κουρή, Φιλολόγου
Είναι γνωστό ότι η ανθρωπότητα από μια αρχικά πρωτόγονη κατάσταση πέρασε 
διάφορα επίπεδα εξέλιξης και ακμής για να φτάσει στο σημερινό ύψος της
 τεχνολογικής προόδου. Αρχικά οι άνθρωποι ζούσαν μεμονωμένα και περιφέρονταν.
 Ήταν στερημένοι πνευματικά και αδύναμοι στις περιβαλλοντικές συνθήκες διαβίωσης 
τους. Αναζητούσαν τρόπους προστασίας από τα φυσικά φαινόμενα και τα άγρια θηρία, 
και κατέφευγαν σε σπηλιές, αλητεύοντας από τόπο σε τόπο,
Με την πάροδο του χρόνου αποφασίζουν να ζήσουν μαζί σε ομάδες που έχουν 
κοινούς σκοπούς και οράματα και κοινά χαρακτηριστικά. Έτσι αναπτύσσονται
 πνευματικά και αρχίζουν να διαλογίζονται και να συζητούν. Κατορθώνουν να
 ζήσουν ως πολιτικά και κοινωνικά όντα σε μόνιμες κατοικίες. Ιδρύουν πόλεις 
για την προστασία τους και την ασφάλεια τους, που στηρίζονται στην αιδώ και 
το δίκαιο. Επινοούν τα γράμματα και την γραφή, αναπτύσσουν τις τέχνες και 
τις επιστήμες. Έτσι λοιπόν, ο άνθρωπος με τις δικές του δυνάμεις και την
 βοήθεια του Θεού, όπως διαλαλεί ο Ευριπίδης και ο Αισχύλος, κυριαρχεί 
στη φύση και στη ζωή. …
Όμως παρότι ο άνθρωπος τόσο σοφός είναι ταυτόχρονα και πολύ αδύναμος,
 έτσι που άλλοτε να χρησιμοποιεί τα επιτεύγματα του για το καλό και άλλοτε
 για το κακό και την καταστροφή του. Και ενώ τα πρώτα καταγράφουν, μέσα
 στην πορεία της ζωής, την πρόοδο του ανθρώπου, τα δεύτερα χαρακτηρίζουν
 την οπισθοδρόμηση του και την έλλειψη γνώσης των ικανοτήτων του ή 
καλύτερα θα ’λεγα την ασέβειά του προς τον Θεό και την φύση. 
Διότι επικρατούν τα άλογα στοιχεία της ανθρώπινης φύσης που δεν τα ελέγχει η λογική.
 Η ακόρεστη μανία για πλούτο και ανέσεις οδηγεί κάποιους ανθρώπους σε
 παραβίαση των κανόνων της φύσης και σε σύνθλιψη των συνανθρώπων τους.
Αυτή η αλαζονεία, η οπισθοδρόμηση του ανθρωπίνου είδους, είναι εμφανέστερη σήμερα 
με την τεράστια καταστροφή που επιφέρει στο περιβάλλον και την εξαθλίωση μεγάλων 
κοινωνικών ομάδων σ’ όλο τον πλανήτη. Την καταστροφή του πλανήτη την επισημαίνουν 
πολλές επιστημονικές οργανώσεις, την εξαθλίωση όμως των ανθρώπων λίγοι την 
εντοπίζουν. Η ανεργία και η ανασφάλεια που υπάρχει στη χώρα μας είναι ακριβώς
 δείγματα οπισθοδρόμησης. Άνθρωποι που κοιμούνται στους δρόμους, που αλλάζουν
 κατοικία και τόπο για να βρουν δουλειά δεν αποτελούν δείγματα προόδου. 
Όλα αυτά, εμένα μου θυμίζουν τα «Σταφύλια της οργής» του Σταϊμπεργκ όπου 
οι φτωχοί εργάτες αναζητούσαν δουλειά από πολιτεία σε πολιτεία της Αμερικής 
και διέμεναν όπου τύχαινε, χωρίς να έχουν ποτέ μόνιμη κατοικία και σταθερή 
εργασία. Κράτη πλούσια με αξιέπαινη τεχνολογική πρόοδο και ισχύ, με ανθρώπους
 όμως φτωχούς και περιπλανώμενους, και με εντελώς απούσα την πνευματική και
 πολιτιστική ζωή. Όταν ο άνθρωπος καταφεύγει σε αισχρολογίες και χυδαιότητες 
για να καλύψει την έλλειψη της πνευματικότητας στη ζωή του, βρίσκεται πραγματικά
 σε μεγάλη οπισθοδρόμηση και κατάπτωση.
Δυστυχώς και η χώρα μας δεν πάει πίσω. Είναι πολύ λυπηρό να έρχεσαι αντιμέτωπος
 με τέτοια φαινόμενα κάθε στιγμή και σε κάθε γωνιά του τόπου. 
Αλλοίμονο στη χώρα μας που γέννησε τον πολιτισμό και έβαλε τα θεμέλια
 του ανθρωπισμού στο κόσμο! Οι μυαλωμένοι άνθρωποι του 5ου π.Χ. αιώνα, 
όπως διηγείται ο Ηρόδοτος, γνώριζαν καλά πόσο ασταθής είναι η ανθρώπινη
 ζωή και η ευδαιμονία. Αναρωτιέμαι λοιπόν αν τα έχουν σκεφτεί, έστω και για 
λίγο, οι σημερινοί  Έλληνες. Πιστεύω όμως ότι πρέπει να τα βάλουν καλά στο 
μυαλό τους όλοι αυτοί που καταπατούν την ανθρώπινη οντότητα και αξιοπρέπεια.