Γέροντας Νεκτάριος Μοναχός Αγιορείτης, Άλλο Αλβανοί και άλλο Αρβανίτες (Βορειοηπειρώτες)

Άγιον Όρος 
Ιερά Καλύβη Ζωοδόχου Πηγής 
Ιερά Σκήτη Αγίου Παντελεήμονος Κουτλουμουσίου 
31 – 05/13 – 06/2013 Της Αναλήψεως.  

ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΜΕΡΟΣ 1ον 
Άλλο Αλβανοί και άλλο Αρβανίτες (Βορειοηπειρώτες)

Ο Ανυποχώρητος Άγιος Ιωάννης ο εκ Μονεμβασίας, ήτο Αρβανίτης κατά την καταγωγή και εκ των δύο γονέων του.

Με την Θεία βοήθεια και Θείο μακροχρόνιο πείσμα, στην έρευνα των Ιστορικών Γραφών, τώρα γνωρίζουμε όλη την αλήθεια, η οποία μας ελευθέρωσε και προς δόξαν Θεού την καταθέτουμε στις εικόνες του Θεού, που την λαχταρούν. 

Η περίοδος προ των «Ορλοφικών» 

Αντιγράφω από το πρώτο δημοσιευθέν άρθρο μου στην «Θεοδρομία», τεύχος αριθ. 4/2009 (το δεύτερο στο τεύχος αριθ. 2/2011), με θέμα «Η Παναγία η Αρβανίτισσα καταφάσκει: Οι Αρβανίτες είναι όντως Έλληνες»(1): «Ο Πρόξενος της Αγγλίας στην Αθήνα, Ιωάννης Ζιρώ, σε έκθεσή του, έτους 1674, γράφει μεταξύ άλλων και τα εξής: Οι Κλέφτες της υπαίθρου, τόσο εδώ (Ρούμελη), όσο και στο Μοριά, είναι όλοι Αρβανίτες. Και λίγο παρακάτω: Στους πενήντα Κλέφτες που παλουκώνουν στην Τουρκία, οι σαρανταεννιά θα είναι Αρβανίτες».(2) Την ίδια ακριβώς πληροφορία μας καταθέτει και ο Κώστας Καραστάθης στα «Πάθη του Γένους». 

Η περίοδος των «Ορλοφικών» 

Αρχίζει με πολύ ενθουσιασμό από τους προγόνους μας Ρωμηούς το 1770, γιατί πίστεψαν στις υποσχέσεις της Μεγάλης Αικατερίνης της Ρωσίας περί αποστολής ρωσικού πολεμικού στόλου προς βοήθεια των προγόνων ημών. Ο στόλος ήρθε, η επανάσταση άρχισε στον Μοριά και αλλού και ο στόλος δολίως απεχώρησε. Η επανάσταση κατεπνίγη, με την αποστολή από την Πύλη 60.000 χιλ. αγρίων Τουρκαλβανών, με αρχηγό τον Χατζή Οσμάν. Η σφαγή τελείωσε το 1779. Σε όλο αυτό το διάστημα, οι οπλισμένοι Αρβανίτες μας (οι Κλέφτες), έδωσαν όπως πάντα το καλύτερο εαυτό τους υπέρ της αμωμήτου ορθοδόξου πίστεως ημών και υπέρ της φιλτάτης Πατρίδος.

Οι άοπλοι Αρβανίτες χωρικοί κατεσφάγησαν και αυτοί από τους αγρίους επιδρομείς, όπως και οι άλλοι ομόδοξοί τους Ρωμηοί.

Ανιστόρητοι Σύγχρονοι Σχολιαστές του Πάθους του Γένους Διαιρούν το Έθνος 

Η χωρίς σεβασμό, ευαισθησία, πόνο, ιστορική κατάρτιση και διάκριση της βαρύνουσας σημασίας των ονομάτων, που πρωταγωνιστούν των ιστορικών γεγονότων, όπως αυτά των «Ορλοφικών», επιφέρουν χωρίς άλλο, όπως θα αποδειχθεί, νέες πληγές στο σώμα της Ελλάδος και αποδυναμώνουν την συνοχή της. Αντιγράφω από το ως άνω άρθρο μου, «Θεοδρομία», τεύχος αριθ. 4/2009:

«Ο πρώην Μητροπολίτης Κεντρώας Αφρικής (νυν εφησυχάζων), Ιγνάτιος Μανδελίδης, έχει συγγράψει τον βίο του Νεομάρτυρος Αγίου Ιωάννου του εκ Μονεμβασίας (24-10-1773), Εκδόσεις «Ο ΣΩΤΗΡ».

Απόσπασμα εκ τριών σελίδων (24-26) από τον βίο του Αγίου, δημοσιεύει το περιοδικό της Π.Ε.Φ.Ι.Π. (των πολυτέκνων), τεύχος αριθ. 120/2008. Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα για να μοιρασθούμε τον τρόμο που προκαλεί η ιστορική αυτή ανακρίβεια, από την σελίδα 24: «Αλλά το έτος 1770, οι ορδές του Αλβανού Χατζή Οσμάν, αφού κατέπνιξαν κάθε σημείο ελληνικής αντιστάσεως, έφθασαν και στις Γούβες. Οι Αρβανίτες, μεταξύ άλλων, φόνευσαν και τον πατέρα του Ιωάννη…». Εδώ πρέπει να προσθέσουμε ότι ο πατήρ του Νεομάρτυρος ήτο Ιερεύς, καταγόμενος από το γειτονικό χωρίο, ονομαζόμενο Γεράκι, ενώ η μήτηρ του κατήγετο από τις Γούβες. 

Ένα πρώτο συμπέρασμα πριν την Αποκάλυψη 

Είναι φανερό στον κάθε σώφρονα αναγνώστη, ότι ο αναφερόμενος συγγραφέας, με «ελαφρά καρδία», ταυτοποιεί τα αντίθετα, διότι τι σχέση μπορεί να έχη ο Τουρκαλβανός Χατζή Οσμάν, με τους Αρβανίτες Γεώργιο Καραϊσκάκη, Οδυσσέα Ανδρούτσο και Παύλο Κουντουριώτη;

Αν η επιχειρηματολογία ολοκληρωνόταν εδώ, για τους έχοντας έστω μικρή Ιστορική Γνώση των γεγονότων της περιόδου, θα ήταν μια πολύ καλή και τίμια τεκμηρίωση. Όμως, ο Πανάγαθος Θεός ημών, είναι και γενναιόδωρος. Είδε τον πόνο και τον πόθο για την προβολή της αλήθειας, προς δόξαν του Ονόματός Του, και μας δώρισε την αποκάλυψη όλης της αλήθειας, που μοιάζει να είναι υπερβατική. 

Η Α Π Ο Κ Α Λ Υ Ψ Η 

Αντιγράφω από το βιβλίο «Αρβανίτες», του Υποστρατήγου ε.α. Σπυρίδωνος Κασελίμη, σελ 87, Εκδόσεις Μπατσιούλας: «Στο τέλος της δεύτερης Βενετοκρατίας (1715), στην Πελοπόννησο έμειναν περίπου 50.000 Αρβανίτες στις εξής περιοχές: Στα χωριά Άραξος, Λαλικώστα, Σούλι, Τοπολοβά της Περιφέρειας Πατρών. Στο Κρανίδι, στα Μέθανα και στο Μέρμπακα της Ναυπλίας. Στη Στυμφαλία της Κορινθίας και στην περιφέρεια της Βόχας. Στον Αετό και στο Ψάρι της Μεσσηνίας. Στα χωριά Κρεμαστή, ΓΟΥΒΕΣ, Μουρτιά, Απιδιά, Νιάτα, ΓΕΡΑΚΙ, Αλεποχώρι, Συκιά και Αγγελώνα της Λακωνίας. Στα χωριά της Μπαρδούνιας, στο Μπερμπάτι και στο Κουτσοπόδι του Άργους, στο Γκέρμπεσι των Καλαβρύτων και στην περιφέρεια Δολιανών της Αρκαδίας».(3) 

ΤΕΛΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 

Θρίαμβος της αληθείας του Ιησού Χριστού μας!!!

Οι κατασυκοφαντημένοι επί σειρά πολλών ετών «Ήρωες Αρβανίτες» δικαιώνονται πανηγυρικά. Δεν είναι μόνο ήρωες χωρίς ψεγάδι και ευεργέτες του έθνους, αλλά και λόγω της ζέουσας πίστεώς των στον Γλυκύτατο Ιησού παράγουν και Νεομάρτυρες.

Στο πάνθεον των Αρβανιτών Νεομαρτύρων της ορθοδόξου ημών πίστεως, συγκαταριθμείται, διά πολλών τεκμηρίων, αξίως, και ο ανυποχώρητος Άγιος Ιωάννης ο Αρβανίτης, ο από Μονεμβασίας. 

Το δια πολλών τεκμηρίων κακόδοξο βιβλίο, το συγγραφέν υπό Ιγνατίου Θ. Μανδελίδη (εφησυχάζοντος Αρχιερέως), με τίτλο «Ο ανυποχώρητος νεομάρτυς Λαρίσης άγιος Ιωάννης ο Μονεμβασιώτης +1773», των εκδόσεων της Αδελφότητος Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ», πρέπει αμέσως να παύση να διακοινείται στα ορθόδοξα βιβλιοπωλεία, ως εξάπτον εμφιλιοπολεμικά πάθη και ως εκ τούτου βλάπτον το ελληνικό Έθνος. 

Θεωρώ άμεση την επέμβαση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας μας, αλλά και την επέμβαση του Εισαγγελέως. 

Ευχαριστώ και πάλιν και πολλάκις τω Θεώ ημών. 

Η Παναγία η Αρβανίτισσα να σας ευλογή πάντοτε. 

Γέρων Νεκτάριος Μοναχός Αγιορείτης. 

Παραπομπές: 
(1) Εργασία, την οποία μου είχε ζητήσει να ολοκληρώσω ο Μακαριστός Μητροπολίτης Χίου, κυρός Διονύσιος. 

(2) Κ. Μπίρη, «Αρβανίτες, οι Δωριείς του Νεώτερου Ελληνισμού, σελ 303, 306, εκδόσεις «Μέλισσα». 

(3) Η ανωτέρω καταγραφή των Αρβανιτοχωρίων της Πελοποννήσου, είναι δάνειο του συγγραφέως από την εμπεριστατωμένη εργασία του Χ.Π. Κορύλλου, «Η εθνογραφία της Πελοποννήσου, 1890, σελίδα 38."
Κατάνυξις