ΣΥΝΤΟΜΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ.

Διαβάζοντας την νομίζουμε ότι ουδείς, έστω καί λίγο πιστός στον Κύριο,  θα κατορθώσει νά αποφύγει την έκπληξη για τα καινοφανή που περιέχει η εν λόγω αναίρεση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, δια του εξοτρακισμού από αυτή της κεφαλής Της, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Είναι μια προγραμματική δήλωση πραξικοπήματος και εγκαταστάσεως της τυραννίας του κλήρου, στην θέση των Αγίων μας και της Ιδίας της Χάριτος του Κυρίου

«Από την προεδρία του Επισκόπου της Θείας Ευχαριστίας πηγάζει όλη η εξουσία του Επισκοπου, όχι μόνον η αγιαστική αλλά και η ποιμαντική και η λεγόμενη διοικητική». Αγιαστική εξουσία υπάρχει; «Ο Επίσκοπος έχει ως έργον να ηγείται της Θ.Ευχαριστίας. Δεν έιναι δε τυχαίο ότι στην Αρχαία Εκκλησία όλα τα Μυστήρια ετελούντο μέσα στην Θ.Ευχαριστία, της οποίας προΐστατο ο Επίσκοπος!» Και οι Απόστολοι τι ήταν, Επίσκοποι;

«Όλη η Χάρις και ο Αγιασμός στη ζωή μας πηγάζουν από το Σώμα και το Αίμα του Χριστού!» Ούτε ο Δράκουλας των Καρπαθίων δεν θα είχε ποτέ του τέτοιες φαντασιώσεις! Και το Βάπτισμα δηλ. είναι ά-Χαρο; Μια καθαρά υλιστική άποψη του Μυστηρίου της Σωτηρίας μας! Λες και ο Θεός έπαψε να είναι Πνέυμα μετά την ενανθρώπισή τού Κυρίου και είναι πλέον μόνον Σάρκα!

«Η Θεία Ευχαριστία είναι εικόνα της Βασιλείας του Θεού»! Είναι η σύναξη του διεσκορπισμένου κόσμου επί τω αυτώ! 
Μόνον οι μαθητές του Κυρίου δεν είναι πάντες ομοθυμαδόν επί το αυτό; Ούτοι πάντες δεν είναι προσκαρτερούντες ομοθυμαδόν τη προσευχή και τη δεήσει; Πως είναι δυνατόν αυτό το ομοθυμαδόν προσκαρτερούντες να μεταφράζεται σαν η σύναξη του διεσκορπισμένου κόσμου επί τω αυτώ; 

Είναι δυνατόν διότι η Βασιλεία του Θεού, δεν είναι τίποτε άλλο από την ενότητα και την αγάπη που θα αποκτήσει στην Βασιλεία ο διηρημένος και κατατεμαχισμένος κόσμος μας! Κάτι σαν τα οράματα του Μάρξ δηλαδή! Πως είναι δυνατόν αυτή η Ουτοπική κοινωνιολογία να περνιέται για Εκκλησία, μόνον η σκοτεινή μας ψυχή το γνωρίζει!

Έχει μεγαλύτερο βάθος όμως η πλάνη! «Τον Βασιλέα Χριστό, όπως θα έλθει στη Βασιλεία Του, εικονίζει στην Εκκλησία ο Επίσκοπος, ο προεστώς της Ευχαριστίας. Γι'αυτό και κάθεται επί θρόνου!

Και όμως, οι δυστυχείς δεν μπορούμε να χαρούμε με αυτό το καινούργιο Ευαγγέλιο διότι «χάσαμε την γλώσσα της εικόνας στην Εκκλησιαστική μας ζωή, την έννοια του Εικονισμού».

«Ο Επίσκοπος είναι εικών Χριστού». Και το Άγιο Πνεύμα τι είναι; Δεν έιναι η εικών του Χριστού; Ποιά γέφυρα μας βοήθησε να υπερπηδήσουμε την άβυσσο που Χωρίζει τον επίσκοπο είς τύπο και τόπο Χριστού και τον Επίσκοπο εικόνα του Χριστού; Ο Ποντίφηξ; Διότι ο Ποντίφηξ περιέχει ήδη όλα τα χαρακτηριστικά του Ζηζιουλικού Επισκόπου!

«Εικόνα είναι η προσωπική ή υποστατική παρουσία χωρίς την παρουσία της Ουσίας η φύσεως!»Ουσία και φύσις είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα, τα οποία ταυτίζονται μόνον στην Φιλοσοφία! Αλλά η Υπόστασις καί η Ουσία ταυτίζονται. Δέν υπάρχει ουσία ανυπόστατος στήν Αγία Τριάδα. Ο Ανούσιος λοιπόν μας διδασκει πως η εικόνα του Αγίου είναι ανούσια! Χωρίς παρουσία; Και πως γίνονται θάυματα ανούσιε, σ'αυτή την απουσία; Η εικόνα του Αγίου και κάθε εικόνα ανούσια, είναι κενή μόνον για τον άπιστο! Δεν παραπέμπτει μόνον αλλά μας ενώνει και μας συσχετίζει με τον Άγιο! Εξ'ου και τα θαύματα! Τα θαύματα όμως δεν υπάρχουν, δεν έχουν θέση στην Εκκλησία του Ζηζιούλα! Το μόνο θαύμα στην Εκκλησία Του είναι η ανοησία μας!

«Αν δεν έχουμε έννοια εικόνας τότε δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πώς η Βασιλεία του Θεού μπορεί να μας προσεγγίσει διαμέσου της Ιστορίας». ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ, Ανούσιε!

Ο Ζηζιούλας λοιπόν πατάει στο πτώμα του Θεού για να σταθεί στην θέση Του, αναφερόμενος σ' έναν
 Αόρατο, άγνωστο Πατέρα και στον Εικονικό Υιό και Άγιο Πνεύμα, ενσαρκωμένους στα λαμπρά του ενδύματα!

Στην νέα Εκκλησία τελικά σώζει το Ένδυμα επισκόπου! Ο πιο ποταπός υλισμός σε μορφή,τύπο, Εκκλησίας. 

Αμέθυστος.