Ἱερὰ Μητρόπολις Πειραιῶς, γραφεῖο ἐπὶ τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν παραθρησκειῶν
Στὶς ἔσχατες καὶ ἀποκαλυπτικὲς ἡμέρες ποὺ ζοῦμε οἱ ἁγιασμένες μορφὲς καὶ οἱ χαρισματοῦχοι γέροντες ὅλο καὶ περισσότερο σπανίζουν. Ὡστόσο ποτὲ ἡ Ἐκκλησία μας στὴν ἱστορική της πορεία δὲν ἔπαυσε νὰ ἀναδεικνύει ἁγίους, γιὰ νὰ ἀποτελοῦν φωτεινοὺς φάρους καὶ πνευματικοὺς καθοδηγητὲς στὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ. Ἕνας τέτοιος χαρισματοῦχος γέροντας τῶν ἡμερῶν μας, μὲ ἔκδηλα τὰ σημάδια τῆς παρουσίας τοῦ ἁγίου Πνεύματος στὴ ζωὴ καὶ στὸ ἔργο του εἶναι καὶ ὁ γέροντας Ἐφραὶμ τῆς Ἀριζόνας, πρώην ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου...
Ἁγίου Ὅρους, γνήσιο πνευματικὸ τέκνο τοῦ ὀσιακῆς βιοτῆς μακαριστοῦ γέροντος Ἰωσὴφ τοῦ Ἠσυχαστοῦ.
Ὁ γέρονας Ἐφραὶμ ὑπῆρξε μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες ἁγιορειτικὲς μορφὲς τῆς ἐποχῆς μας. Ἀξιώθηκε νὰ φθάσει σὲ μεγάλα μέτρα πνευματικῆς τελειώσεως καὶ νὰ λάβει ὑπερφυσικὰ χαρίσματα ἀπὸ τὸν Θεό. Τοῦτο μαρτυροῦν πολλοὶ ἄνθρωποι, ποὺ τὸν ἔζησαν ἀπὸ κοντὰ καὶ διηγοῦνται πολλὰ θαυμαστὰ γεγονότα ἀπὸ τὴν ζωή του. Ἡ παρουσία του καὶ ἡ ὅλη ποιμαντικὴ καὶ ἱεραποστολική του δράση ἀποτελεῖ μία ξεχωριστὴ εὐλογία, ὄχι μόνο γιὰ τὴν πατρίδα μας, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν βορειοαμερικανικὴ Ἤπειρο. Τὸ μέχρι σήμερα ποιμαντικὸ καὶ ἱεραποστολικό του ἔργο στὴν Ἑλλάδα, στὶς Η.Π.Α. καὶ στὸν Καναδὰ ὑπῆρξε τεράστιο καὶ ἀνεκτιμήτου ἀξίας, τὸ ὁποῖο φυσικὰ δὲν εἶναι δυνατὸν μέσα στὰ στενὰ πλαίσια ἑνὸς ἄρθρου νὰ ἀναλυθεῖ καὶ νὰ παρουσιαστεῖ.
Ἐδῶ τοῦτο μόνον θὰ τονίσουμε, ὅτι ὁ γέροντας Ἐφραὶμ μὲ τὴν δυναμικὴ καὶ ἰσχυρή του προσωπικότητα, ἀλλὰ πρὸ παντὸς μὲ τὴν ἀκτινοβολία τῆς ἁγίας του ζωῆς, κατόρθωσε νὰ γίνει πόλος ἕλξεως καὶ αἴτιος σωτηρίας χιλιάδων ψυχῶν. Κατόρθωσε νὰ ἐπιβληθεῖ στὶς συνειδήσεις τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, νὰ κερδίσει τὴν ἀγάπη, τὴν ἐκτίμηση, τὸ σεβασμὸ καὶ τὴν ὁλοκληρωτικὴ ἀφοσίωση ὅλων αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ καὶ πολλῶν κληρικῶν, ἔτσι ὥστε νὰ ἀξιωθεῖ νὰ γίνει, μὲ τὴν οἰκονομικὴ συνδρομὴ πολλῶν πνευματικῶν του τέκνων, ἱδρυτὴς καὶ κτίτωρ μίας πλειάδος Ὀρθοδόξων Μοναστηριῶν, (εἴκοσι τὸν ἀριθμὸ) στὴν Ἀμερικὴ καὶ στὸν Καναδά. Σημαντικὴ ἐπίσης ὑπῆρξε ἡ συμβολή του στὴν ἀναμόρφωση καὶ ἀναζωπύρωση τοῦ ἁγιορειτικοῦ, καὶ ὄχι μόνον, μοναχισμοῦ στὴν Ἑλλάδα.
Ὅπως ὅμως πάντοτε συμβαίνει στὴ πνευματικὴ ζωή, κάθε πιστὸ καὶ συνειδητὸ μέλος τῆς Ἐκκλησίας μας ποὺ θὰ θελήσει νὰ βαδίσει τὴ στενὴ καὶ τεθλιμένη ὁδὸ τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, ὑφίσταται διωγμοὺς καὶ θλίψεις, σύμφωνα μὲ τὸν λόγο τοῦ Κυρίου μας «εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν καὶ ὑμᾶς διώξουσιν», (Ἰω.15,20), καὶ σύμφωνα μὲ τὸν θεόπνευστο λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου «πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται», (Β΄ Τιμ.3,12). Ἀπὸ τὸν πνευματικὸ αὐτὸ νόμο φυσικὰ δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ ἀποτελέσει ἐξαίρεση ὁ γέροντας Ἐφραίμ. Καὶ αὐτὸς λοιπὸν διώχθηκε καὶ συνεχίζει νὰ διώκεται μέχρι σήμερα καὶ ἔγινε ἀντικείμενο πολεμικῆς ἀπὸ κληρικοὺς ὅλων τῶν βαθμίδων καὶ λαϊκούς, ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὸν χῶρο τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τὸ ἀδύνατο, κοντό, αὐτὸ γεροντάκι, ποὺ στὴν ἐξωτερική του ἐμφάνιση φαίνεται «μισὸς ἄνθρωπος» καὶ ὅταν τὸν ἀντικρίζεις, δὲν «σοῦ γεμίζει τὸ μάτι», τοὺς ἔχει «καθίσει στὸ στομάχι». Τοὺς ἐκνευρίζει καὶ τοὺς ἐξοργίζει. Τὸ πολύπλευρο ἔργο του σὰν «ἐνοχλητικὸ ψαροκόκαλο ἔχει κολλήσει στὸ λαιμό τους» καὶ δὲν ξέρουν πῶς νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ αὐτὸν καὶ πῶς νὰ ἐκμηδενίσουν τὸ ἔργο του.
Ὅπως πληροφορηθήκαμε ἀπὸ δημοσιεύσεις σὲ ἱστολόγια καὶ θρησκευτικὲς ἐφημερίδες, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ σχετικὰ πρόσφατη ἐκτενῆ μελέτη τοῦ γνωστοῦ ἀγωνιστῆ καὶ ὁμολογητὴ ἀρθρογράφου κ. Χρήστου Λιβανοῦ, μὲ τίτλο: «Εἰς χείρας ‘Ἡρώδου’ ὁ γέροντας Ἐφραὶμ τῆς Ἀριζόνας», ὁ πολυσέβαστος αὐτὸς γέροντας, τὸ καύχημα καὶ τὸ καμάρι τοῦ Ὀρθοδόξου ἁγιορειτικοῦ Μοναχισμοῦ, τοὺς τελευταίους μῆνες ὑφίσταται ἕνα πρωτοφανῆ, σκληρὸ καὶ ἄγριο διωγμό. Δέχεται ἕνα πλῆθος συκοφαντικῶν κατηγοριῶν ἀπὸ οἰκουμενιστικοὺς κύκλους. Ἔφθασαν μάλιστα στὸ σημεῖο οἱ διῶκτες του νὰ παρουσιάζουν τὸ ἔργο του ὡς ἔργο τοῦ διαβόλου! Ὅπως ἀναφέρει στὴ δημοσίευσή του ὁ κ Λιβανός, οἱ παρὰ πάνω οἰκουμενιστικοὶ κύκλοι, οὔτε λίγο οὔτε πολύ, παρουσιάζουν τὸν γέροντα ὡς αἱρετικό, ὡς πρωτοπόρο καὶ ἐμπνευστὴ μίας καινοφανοῦς αἱρέσεως, ἡ ὁποία ἔχει τὰ χαρακτηριστικὰ μίας ἰδιότυπης μορφῆς «γεροντισμοῦ», τὴν ὁποία ὀνομάζουν «Ἐφραιμισμό».
Προφανῶς ἐννοοῦν, ὅτι ὁ γέροντας μὲ τὴν ὅλη προσωπικότητά του ἔχει κατορθώσει νὰ ἐπιβληθεῖ στὰ πνευματικὰ τέκνα του κατὰ τέτοιο τρόπο καὶ σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε νὰ ἀπαιτεῖ ἀπὸ αὐτὰ πλήρη καὶ τελεία ὑπακοὴ σὲ ὅλα, ἀκόμη καὶ στὶς λεπτομέρειες τῆς καθημερινῆς των ζωῆς καὶ ὅτι ἔτσι τὰ ἔχει μεταβάλει σὲ πειθήνια ὄργανά του. Πολὺ εὔστοχα σχετικὰ μὲ τὸ θέμα αὐτὸ παρατηρεῖ ὁ κ. Λιβανός: «Εἶναι ἄδικο καὶ ἐπικίνδυνο τὸ νὰ γενικεύωμε τὰ πράγματα, ρίπτοντες ἀνόμοια καὶ διαφορετικὰ εἴδη στὸ ἴδιο τσουβάλι. Κρούσματα νοσηρᾶς γεροντοπληξίας πιθανὸν νὰ ὑπῆρχαν καὶ μεταξὺ τῶν πνευματικῶν τέκνων τῶν πολυχαρισματούχων Γερόντων Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου καὶ Ἰακώβου Τσαλίκη, ποὺ προσφάτως κατέταξε στὸ Ἁγιολόγιό της ἡ Ἐκκλησία.
Φαντάζεσθε πόσο ἀναπολόγητοι θὰ ἤσαστε, ἐὰν ἐξ αἰτίας κάποιων νοσηρῶν φαινομένων ἐκ μέρους ὀλίγων πνευματικῶν τέκνων των, εἴχαμε συμπεριλάβει καὶ τὸν γεροντισμό, πού σχετιζόταν μὲ αὐτοὺς τοὺς Γέροντας, στὴ νεοφανῆ ‘αἵρεσι’ τοῦ ‘γεροντισμοῦ’;». Κατ’ ἀρχὴν εἶναι ἀνάγκη στὴν προκειμένη περίπτωση, νὰ κάνουμε μία στοιχειώδη διάκριση μεταξύ τοῦ ὑγιοῦς καὶ τοῦ νοσηροῦ γεροντισμοῦ. Ὁ μὲν πρῶτος ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστο στοιχεῖο τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας Παραδόσεως, ὁ δὲ δεύτερος μία ἀρρωστημένη ἐκκλησιαστικὴ κατάσταση. Ἐπίσης εἶναι ἀνάγκη νὰ κάνουμε μία στοιχειώδη διάκριση μεταξὺ αἱρέσεως καὶ νοσηροῦ γεροντισμοῦ. Ὁ νοσηρὸς γεροντισμὸς εἶναι βέβαια μία ἀρρωστημένη ἐκκλησιαστικὴ κατάσταση, ὄχι ὅμως καὶ αἵρεση, στὴν ὁποία, (αἵρεση), εἶναι ἀνάγκη ὁπωσδήποτε νὰ ἐνυπάρχει τὸ στοιχεῖο τῆς δογματικῆς πλάνης στὶς ἀλήθειες τῆς πίστεως. Ἀλλιῶς δὲν μποροῦμε νὰ μιλᾶμε γιὰ αἵρεση.
Ὅπως ἀναφέρει ὁ ἀρθρογράφος, δὲν ἀποκλείεται μεταξὺ τῶν παρὰ πάνω χαρισματούχων γερόντων, ποὺ σήμερα εἶναι ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, νὰ ὑπῆρξαν, (ὡς ἐξαιρέσεις), φαινόμενα νοσηροῦ γεροντισμοῦ, δηλαδὴ νὰ ὑπῆρξαν περιπτώσεις ἀνθρώπων, ποὺ ἦταν νοσηρὰ προσκολλημένοι στὸν γέροντά τους, χωρὶς ὅμως νὰ εὐθύνονται γιὰ τὴν νοσηρὴ αὐτὴ προσκόλληση οἱ γέροντες. Δὲν εἶναι καθόλου παράξενο καὶ καθόλου ἀπίθανο νὰ ὑπῆρξαν παρόμοια φαινόμενα, (πάντοτε ὅμως ὡς ἐξαιρέσεις), καὶ στὴν περίπτωση τοῦ γέροντος Ἐφραίμ. Εἶναι λοιπὸν ὀρθὸ καὶ δίκαιο νὰ κατηγορεῖται ὁ γέροντας γιὰ νοσηρὸ γεροντισμό, ἐπειδὴ κάποια ἐλάχιστα πνευματικά του τέκνα, (προφανῶς ἐπιρρεπῆ ἀπὸ ψυχολογικῆς ἀπόψεως), προσκολλήθηκαν μὲ ἕνα ἀρρωστημένο τρόπο στὸν γέροντα;
Ἀλλὰ τότε θὰ μποροῦσε νὰ ρωτήσει κανείς: Ποιὰ ἄραγε μπορεῖ νὰ εἶναι ἡ βαθύτερη αἰτία τῆς ἀδυσώπητης πολεμικῆς πού ἐξαπέλυσαν οἱ οἰκουμενιστὲς ἐναντίον τοῦ γέροντος; Ἡ βαθύτερη αἰτία σίγουρα δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ὁ «Ἐφραιμισμός», ἀλλὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ γέροντας μὲ τὴν ἱεραποστολικὴ καὶ ποιμαντική του δράση στὴν Ἀμερικὴ καὶ στὸν Καναδὰ ἀποκαλύπτει, ποιὰ εἶναι ἡ γνήσια πνευματικότητα τῆς Ὀρθοδόξου ἐν Χριστῷ ζωῆς καὶ ποιὰ ἡ νόθα καὶ ἀρρωστημένη «πνευματικότητα», τὴν ὁποία διαφημίζουν καὶ πλασάρουν οἱ οἰκουμενιστές. Ἀποκαλύπτει τὴν πνευματικὴ γύμνια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος ὑπηρετεῖ δόλιους σκοπούς, τὴν πνευματικὴ σύνθλιψη τῆς ἀνθρωπότητας καὶ τὸ χειρότερο: τὴν ἐξαφάνιση τῆς Ὀρθοδοξίας στὴν χοάνη τῆς πανθρησκείας.
Ὅπως παρατηρεῖ ὁ κ. Λιβανός: «Στὸ ἁγιασμένο πρόσωπο τοῦ χαρισματούχου Γέροντος, οἰκουμενισταί, πατριαρχικοὶ καὶ κοσμικοὶ Ἑλληνοαμερικανοὶ ἔχουν ἀνακαλύψει τὸν νέον ἐπικίνδυνον ἐχθρόν τῆς Ὀρθοδοξίας! Τοὺς ἐνοχλεῖ καὶ πανικοβάλλει ἡ δι’ αὐτοῦ θεάρεστος ἄνθησις καὶ ἐπέκτασις τοῦ Ἑλληνορθοδόξου – Ἁγιορείτικου Μοναχισμοῦ καὶ ἡ πνευματικὴ ἀφύπνισις τῶν ὁμογενῶν στὴν Βορειοαμερικανικὴ ἤπειρο. ‘Ίδε ὁ κόσμος ὀπίσω αὐτοῦ ἀπῆλθεν’, λέγουν μεταξὺ των οἱ σύγχρονοι αὐτοὶ Φαρισαῖοι».
Καὶ συνεχίζει: «Καὶ εἰς τί τοὺς ἑπταισε ὁ Γέροντας Ἐφραίμ; Στοὺς μὲν ἐκκλησιαστικοὺς ἄρχοντας, οἱ ὁποῖοι στὴν πλειονότητά τους εἶναι οἰκουμενισταί, ἀνατρέπει τὰ καζάνια τους, (ὅπως κάποτε ὁ Χριστὸς τὰ τραπέζια τῶν ἀργυραμοιβῶν) καὶ χύνει τὴν ἀκατάλληλη πρὸς ψυχικὴ βρῶσι οἰκουμενιστικὴ σούπα, τὴν ὁποία προσπαθοῦν νὰ προσφέρουν στὸν ἀνυποψίαστο λαό. Καὶ ἀπ’ ὅση σούπα ἀπομένει μέσα στὰ καζάνια ἀφαιρεῖ τὰ δηλητηριώδη μανιτάρια καὶ ἄλλα βλαβερὰ ὑλικά, ἀντικαθιστώντας αὐτὰ μὲ ἀπαραίτητες πνευματικὲς βιταμίνες, θρεπτικὰ καὶ ψυχωφελῆ συστατικά. Αὐτό, φυσικά, δὲν τὸ ἀνέχονται οἱ οἰκουμενισταί.
Τόσο χρόνο σπατάλησαν γιὰ νὰ μάθουν τὴν συνταγή, ποὺ τοὺς ἐδίδαξαν σὲ τόσους διαλόγους θεολογικῆς μαγειρικῆς καὶ ἀλχημείας ἀλλόδοξοι ἀρχιμάγειροι καὶ ἀλχημισταὶ στὰ Νεοεποχίτικα διαχριστιανικὰ καὶ διαθρησκειακὰ μαγειρεῖα καὶ ἐργαστήρια, καὶ θὰ ἐπιτρέψουν τώρα σ’ ἕναν ἰσχνὸ Ἁγιορείτη καλόγερο νὰ τοὺς πετὰ τὴν ἕτοιμη γιὰ σερβίρισμα, ἀχνιστὴ καὶ νοστιμωτάτη (κατ’ αὐτοὺς) σούπα;». Νομίζουμε ὅτι ἀκριβολογεῖ ὁ ἀρθρογράφος καὶ δὲν χρειάζεται νὰ προσθέσουμε κανένα σχόλιο. Ὅποιος ἐνδιαφέρεται γιὰ περισσότερες λεπτομέρειες μπορεῖ διαβάσει τὴν ἐκτενῆ μελέτη τοῦ κ. Χ. Λιβανοῦ.
Θὰ κλείσουμε τὴν μικρὴ ἀναφορά μας στὸν ἅγιο γέροντα Ἐφραὶμ μὲ ἕνα ἀκόμη ἀπόσπασμα τοῦ ὡς ἄνω ἀρθρογράφου: «Ἀγαπητοὶ συμπατριῶται Ἀμερικῆς καὶ Καναδά, μὴ ἐπιτρέπετε σὲ πατριαρχικοὺς κύκλους νὰ σᾶς παραπλανοῦν μὲ τὴν ἀντιεφραιμικὴ προπαγάνδα τους, παρουσιάζοντας στὰ μάτια σας τὸ φῶς σκότος, τὸ γλυκὺ πικρὸ καὶ τὸν «γεροντισμὸ» ὡς αἵρεσι… ‘Ὥρα ὑμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι’. Ἔρχονται δύσκολα χρόνια, κατὰ τὰ ὁποία τὰ ‘ἐφραιμικὰ’ μοναστήρια, ποὺ πολεμεῖτε, θὰ ἀποδειχθοῦν ἀληθῶς καταφύγια. Καὶ σήμερα εἶναι ὄχι μόνο καταφύγια, ἀλλὰ καὶ ἀλεξικέραυνα καὶ ὀμπρέλλες πνευματικῆς προστασίας καὶ πολλὰ ἄλλα. Ναί, ἀλεξικέραυνα.
Τὶς ὧρες, ποὺ ἐσεῖς ἱδρώνετε χορεύοντες στὶς χοροεσπερίδες σας, στὰ μοναστήρια αὐτὰ μοναχοὶ καὶ μοναχὲς ἐπίσης ἱδρώνουν ἀπὸ ἄλλου εἴδους ἱδρώτα, ποὺ προκαλοῦν οἱ ἀμέτρητες ἐδαφιαῖες μετάνοιες, ποὺ κάνουν ὑπὲρ ὑγείας, ἐλέους καὶ σωτηρίας ὑμῶν καὶ τῶν οἰκογενειῶν σας. Ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ εἶναι ἕνας μεγάλος εὐεργέτης σας καὶ σεῖς τὸν ὑβρίζετε καὶ διώκετε! Γιατί; Ἔχετε σκεφθῆ τὶς συνέπειες αὐτῆς τῆς συμπεριφορᾶς σας; Προειδοποίησε γι’ αὐτὲς ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς (Ματθ. 11,24)». Ἂς εὐχηθοῦμε οἱ ἀγαπητοὶ ἐξ’ Ἀμερικῆς ὁμογενεῖς νὰ μὴν μιμηθοῦν τοὺς Γαδαρηνούς, ποὺ ἐδίωξαν τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς ἐπαρχίας των, γιὰ νὰ μὴν ἀποδειχθοῦν ἀχάριστοι στὴν μεγάλη αὐτὴ εὐλογία ποὺ ἀξιώθηκαν νὰ λάβουν ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ βρεθοῦν ἀναπολόγητοι ἐν ἡμέρα κρίσεως.
Ἐκ τοῦ Γραφείου ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων καὶ τῶν Παραθρησκειῶν
Ἐν Πειραιεῖ τῇ 15ῃ Φεβρουαρίου 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά