Πατριάρχης... κατώτερος τῶν περιστάσεων

 

Ὅσο κι ἄν μᾶς βολεύει νά τό ξεχνᾶμε, ἡ κρίση στήν Οὐκρανία δέν εἶναι καθόλου ἄσχετη μέ τή διχαστική καί ἔξωθεν ἐπιβληθεῖσα πρωτοβουλία τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου νά ἀναγνωρίσει τό Αὐτοκέφαλο τῆς Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας, συντείνοντας στήν ἀποξένωση τοῦ πολυπληθοῦς ρωσικοῦ στοιχείου ἀπό τίς θρησκευτικές δομές τῆς... χώρας αὐτῆς.

Ἡ ἀπόφαση αὐτή τοῦ Πατριάρχη, πού ἀντιμετωπίστηκε μέ σοβαρή ἐπιφύλαξη ἀκόμη καί ἀπό τίς πιό νηφάλιες -πλήν, ὅμως, ἐμβληματικές- μορφές τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας Ἀναστάσιος, λειτούργησε βλαπτικά καί γιά τά συμφέροντα τῆς πολυπληθοῦς ἑλληνικῆς κοινότητας, πού ταυτίζεται πολύ περισσότερο συναισθηματικά μέ τό ρωσικό στοιχεῖο, ἀφοῦ ἔχει ὡς μητρόπολη ἐθνικῆς ἀναφορᾶς τή Μόσχα, ὄχι τό Κίεβο.

Ἡ σημερινή Οὐκρανία, ἐξάλλου, πού προβάλλεται ὡς ἀγαπημένο pet τῶν Γερμανῶν, τῶν Ἀμερικανῶν καί τῶν ἀκολούθων τους, ἀποτελεῖ ἕνα πολύ περίεργο μεῖγμα. Διαθέτει μιά πολύ σημαντική παρουσία φιλοναζιστῶν, πού ἀναπολοῦν τίς «ἔνδοξες» μέρες τῆς συνεργασίας μέ τα Ἐς -Ἕς, μιά μεγάλη θρησκευτική μερίδα οὐνιτῶν (περίπου τό 10% τοῦ πληθυσμοῦ), πού λογοδοτεῖ στό Βατικανό, καί μιά μειονότητα μουσουλμάνων Τατάρων, πού διατηροῦν προνομιακή σχέση μέ τήν Τουρκία. Ἐξακολουθεῖ ὅμως νά ἀποτελεῖ «μπαξέ» τοῦ εὐρύτερου ρωσικοῦ αὐλόγυρου, καί ὁ Πούτιν ἔχει διαμηνύσει ὅτι δέν θά ἀφήσει αὐτό τό καθεστώς νά ἀλλάξει μέ τήν ὑπαγωγή της στό ΝΑΤΟ. Γιά αὐτό, ἄλλωστε, γίνεται καί ὅλη ἡ φασαρία.

Στά ἐπιμέρους τοῦ ὀρθόδοξου δόγματος, δέν εἶμαι εἰδικός, τό ὁμολογῶ. Ἀλλά, ὑπό τό εὐρύτερο πρίσμα προάσπισης τῆς παγκόσμιας εἰρήνης καί βεβαίως τῶν συμφερόντων τῆς ὁμογένειας στήν περιοχή, ὁ Πατριάρχης ὄφειλε νά ἔχει ἀφήσει τό ὀρθόδοξο ποίμνιο στήν καθοδήγηση τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας. Καί ὄχι νά συμβάλει σέ διχαστικές πρακτικές, πού ἐνισχύουν τήν ἀπομόνωση τοῦ ρωσικοῦ πληθυσμοῦ (καί, κατ' ἐπέκταση, τῆς ἑλληνικῆς κοινότητας), ἐπειδή κάποιοι, στήν ἄλλη ἀκτή τοῦ Ἀτλαντικοῦ, τοῦ συνέστησαν νά μπεῖ «στό μάτι» τῆς Μόσχας.

Στό σημεῖο αὐτό, λοιπόν, ἀρχίζω νά διερωτῶμαι ἄν ὁ Βαρθολομαῖος ἔχει ἐπίγνωση τῆς ἱστορικῆς του ἀποστολῆς. Προσοχή: Ὄχι τοῦ θρησκευτικοῦ του ρόλου, πού δέν ἀμφισβητεῖται, ἀλλά τῆς ἰδιαίτερης ἀποστολῆς τοῦ ὡς Ἀρχιεπισκόπου Κωσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης καί Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη.

Φοβοῦμαι πώς, ἄν εἶχε ἔστω στοιχειώδη ἐπίγνωση αὐτῆς τῆς ἀποστολῆς, θά εἶχε σπεύσει πρῶτος νά ἀντιδράσει δυναμικά στή βεβήλωση τῆς Ἁγίας Σοφίας καί πρόσφατα τῆς ἱστορικῆς Μονῆς τῆς Παναγίας Σουμελά. Ὄχι μέ χλιαρές ἐπιστολές, πού γράφονται γιά τά μάτια τοῦ κόσμου, ἀλλά μέ καθιστική διαμαρτυρία ἔξω ἀπό τό γραφεῖο τοῦ Ἐρντογάν.

Ἐνας ἄλλος Πατριάρχης θά εἶχε κινήσει γῆ καί οὐρανό γιά νά καταγγείλει διεθνῶς τίς τουρκικές ἀσχήμιες εἰς βάρος ὄχι τῆς Ἑλλάδας, ἀλλά τῆς παγκόσμιας Ὀρθοδοξίας. Ἀντ' αὐτοῦ, ὁ παναγιότατος;;;; περιορίζεται σέ παρακλητικές ἀνακοινώσεις, προσβλέποντας στή... μεγαθυμία τοῦ πολυχρονεμένου ἐφέντη. Τήν ἴδια ὥρα ἀγωνίζεται μέ ζέση γιά τήν προστασία του...αργυροπελεκάνου καί τῆς μεσογειακῆς φῶκιας, γιά τήν ἀποτροπή τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς, πιθανόν καί γιά τή διάδοση τῆς «πράσινης» ἠλεκτροκίνησης. Καλό εἶναι κι αὐτό, ἀλλά ἄσχετο μέ τή βασική ἀποστολή του, πού εἶναι ἡ ἔμπρακτη προάσπιση τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπό κάθε εἴδους ἐπιβουλή. Φοβικότητα καί «χαμηλοί τόνοι» δέν νοοῦνται, ὅταν μαγαρίζονται μνημεῖα τῆς θρησκείας καί τοῦ Γένους μέ ἀνεκτίμητο ἱστορικό συμβολισμό. Τελεία καί παῦλα!

«Μά, δέν μπορεῖ νά μιλήσει» γιατί θά τον...πάρει σηκωτό ὁ Ἐρντογάν, λένε κάποιοι. Ε, ἄς τόν πάρει! Κι ἄς τόν βάλει σέ κατ' οἶκον περιορισμό. Ἄς φανεῖ, ἐπιτέλους, ὁ Βαρθολομαῖος διωκόμενος. Ἄς ταλαιπωρηθεῖ ἐν ἀνάγκῃ, ἐπειδή βρῆκε τό θάρρος νά μιλήσει. Μεγαλύτερη ὑπηρεσία στήν Ὀρθοδοξία, πού ἀργοσβήνει, δέν θά μποροῦσε νά προσφέρει. Ἀνάλογη μέ αὐτήν πού κάποιοι ἄλλοι λαμπροί ἱεράρχες προσέφεραν στό παρελθόν, θυσιάζοντας ἀκόμη καί τή ζωή τους.

Οἱ καιροί, ἄλλωστε, ἔχουν ἀλλάξει. Ἔτσι καί ἀγγίξει μία τρίχα τοῦ Πατριάρχη ἡ Τουρκία, εἶναι βέβαιο ὅτι θά προκληθεῖ τέτοια διεθνής κατακραυγή, πού οὔτε ὁ ἀλαζονικός «σουλτᾶνος» δέν θά μπορέσει νά ἀγνοήσει. Ἐδῶ γιά καλλιτέχνες καί γιά δημοσιογράφους γίνεται κακός χαμός στά ξένα μέσα ἐνημέρωσης. Ὑπάρχει κάποιος πού πιστεύει ὅτι θά τολμήσει νά ρίξει ὁλόκληρο Πατριάρχη, θρησκευτικό ἡγέτη 250.000.000 ὀρθόδοξων πιστῶν, στή φυλακή;

Τό ἐρώτημα λοιπόν, πού ξανάρχεται στό τραπέζι εἶναι ἄν ὁ Βαρθολομαῖος ἐπιθυμεῖ νά ἀσκήσει τά καθήκοντά του παίρνοντας καί προσωπικό ρίσκο ἤ προτιμᾶ νά ζεῖ ἀσφαλής στή σκιά τοῦ τουρκικοῦ κράτους. Δέν τοῦ ζήτησε κανείς νά παλέψει γιά τά ἱερά καί τά ὅσια τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους, ὅπως θά ἔκαναν ὁ Γρηγόριος ὁ 5ος, ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, ἀκόμη καί ὁ ἀείμνηστος Χριστόδουλος. Δέν εἶναι Ἑλληνας ὑπήκοος, τό καταλαβαίνουμε. Ἀλλά τήν Ὀρθοδοξία ὀφείλει νά τήν προστατέψει. Καί ὄχι νά τή διχάζει.

Δυστυχῶς, τά καθεστωτικά μέσα ἐνημέρωσης, τά ἴδια πού καθημερινά βυσσοδομοῦν κατά τῆς Ἐκκλησίας, χλευάζοντας τή θρησκεία μας, ἔχουν τόν Πατριάρχη στό ἀπόλυτο ἀπυρόβλητο. Φταίει καί τό γεγονός ὅτι μοιράζει τίτλους, παράσημα καί ὀφίτσια σέ ἐκλεκτά μέλη τῆς ἑλληνικῆς ὀλιγαρχίας. Ἀλλά τό ζήτημα -ξαναλέω- εἶναι πόσο ἐξυπηρετεῖ τά συμφέροντα τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἡ εἰκόνα τοῦ αἰχμάλωτου, «βωβοῦ» Πατριάρχη, πού βρίσκει τή φωνή του μόνο γιά νά πεῖ «Σκασίλα μου γιά τούς Ρώσους!».

Εἶναι ὁμολογουμένως τεράστιος ὁ συμβολισμός τῆς Κωνσταντινούπολης ὡς ἱστορικοῦ κέντρου μιᾶς μεγάλης Ἑλλάδας, ἀλλά, ἀπό τή στιγμή πού ὁ Πατριάρχης συμπεριφέρεται ὡς ἁπλός ἐντεταλμένος τοῦ τουρκικοῦ κράτους καί δέν ὑπάρχει κανένας ὁρίζοντας ἀξιοπρεποῦς διαδοχῆς του, θά πρέπει νά ξανασκεφτοῦμε ἄν ὠφελεῖ ἡ παραμονή τοῦ Πατριαρχείου ἐκεῖ. Μιά ἡρωική ἔξοδος πρός τήν ἱστορική μητέρα πατρίδα εἶναι ἴσως προτιμότερη ἀπό τόν σταδιακό ἐκφυλισμό ἑνός θεσμοῦ, ὁ ὁποῖος ἀδυνατεῖ νά σταθεῖ στό ὕψος τῆς ἀποστολῆς του, ἀναλώνεται σέ ἀνούσιες θρησκευτικές ἴντριγκες, ἑτεροπροσδιορίζεται καί ἐν τέλει λειτουργεῖ ὑπό τήν πίεση τοῦ ὠμοῦ τουρκικοῦ ἐκβιασμοῦ.

orthodoxostypos