ΤΑ ΑΣΥΣΤΟΛΑ ΨΕΥΔΗ ΤΩΝ ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΩΝ ΤΟΥ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Όπως η «παναίρεση του Οικουμενισμού» είναι ένα νοσηρό κατασκεύασμα, έτσι και ο θόρυβος για τα νέα προγράμματα σπουδών στα Θρησκευτικά είναι ένα ανύπαρκτο θέμα, το οποίο συντηρούν ανοήτως, αλλ’ επιμελώς, διάφοροι «ευσεβείς». 

Μέχρι και συλλαλητήριο θα κάνουν την Κυριακή 4 Μαρτίου 2018 στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών! 

Στο τηλεοπτικό σποτ που διαφημίζει το συλλαλητήριο, αναπαράγονται ασύστολα ψεύδη, τα οποία επισημαίνω στο συνέχεια, υπογραμμίζοντας την ευθύνη των διοργανωτών γι’ αυτά, ήτοι της Π.Ε.Θ. και των «Ορθόδοξων Χριστιανικών Σωματείων Αθηνών». 

Ας δούμε την «λογική» του σποτ και τις απαντήσεις μας: 

«Ήξερες ότι σύμφωνα με το νέο βιβλίο θρησκευτικών της Δ΄ Δημοτικού ο Μωάμεθ παρέλαβε το Κοράνιο από τον αρχάγγελο Γαβριήλ;» 

- Βεβαίως και το ήξερα! Αφού το έγραφε το επί σειρά ετών βιβλίο των Θρησκευτικών της Β’ Λυκείου, στο κεφάλαιο για το Ισλάμ (σ. 243). 

«Ήξερες ότι στα νέα βιβλία Θρησκευτικών Γυμνασίου ή Λυκείου δεν γίνεται λόγος για την ενανθρώπηση του Υιού του Θεού, την Ανάσταση και την Ανάληψή Του;» 

- Όχι, δεν το ήξερα, διότι αυτό που ξέρω είναι ότι οι αναφορές στο σχέδιο της Θείας Οικονομίας είναι άπειρες σ’ αυτά! Ενδεικτικά: Β΄ γυμνασίου ΘΕ 2 Ποιος είναι ο θεός των χριστιανών, σελ. 39-55 [Γέννηση, σταύρωση, ανάσταση] από βιβλικά αποσπάσματα και ύμνους της εκκλησίας. Στην Α’ Λυκείου, στην ενότητα για την Ευχαριστία, ολόκληρο το κείμενο της Αγίας Αναφοράς! 

«Ήξερες ότι στα νέα Προγράμματα Θρησκευτικών πουθενά δεν αναλύεται το Σύμβολο της Πίστεως – Σε καμία τάξη Δημοτικού, Γυμνασίου ή Λυκείου τα παιδιά δεν μαθαίνουν τι σημαίνει το «Πιστεύω». 

- Το αγνοώ τελείως, διότι η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Εντελώς ενδεικτικά: Α΄ γυμνασίου: Θ.Ε. 4: Πώς παίρνονται οι αποφάσεις, σελ. 95-107 [12 ολόκληρες σελ. και με το Σύμβολο μέσα (σελ. 105)] για τις συνόδους κλπ. 

Δεν χρειάζεται κάτι άλλο. Οι διοργανωτές του συλλαλητηρίου ζουν σε ένα δικό τους κόσμο. Δικαίωμά τους. Αλλά δεν θα τον επιβάλλουν και σε μας.

πηγή

Αόρατοι οργανωτές - Ορατοί στόχοι

Το συλλαλητήριο  της Κυριακής στις 4 Φλεβάρη στην Αθήνα πρέπει να είναι φανερό στο καθένα και με σιγουριά, ότι δεν έχει καμία σχέση ούτε με την Μακεδονία, ούτε με τον Ελληνισμό. Θα ήταν μάλιστα ιστορική τραγωδία για την παγκοσμιότητα του Ελληνισμού και των αξιών του να ξεπέσει στα χέρια των οπαδών της φασιστικής εκδοχής της εθνοφυλετικής καθαρότητας, όπως εξέπεμπαν τα συνθήματα στην πρόβα τζενεράλε της Θεσσαλονίκης.

Γι αυτό το συλλαλητήριο δεν έχει κανένα αίτημα εθνικό, πολιτικό, κοινωνικό, ούτε απευθύνεται πουθενά! Δεν έχει ούτε πολιτικά υπεύθυνους οργανωτές! Η εναγώνια προσπάθεια να καλυφθεί αυτό το κενό με αριστερή απόχρωση το γνωστό Μίκη Θεοδωράκη είναι ενδεικτική για τους πραγματικούς οργανωτές και τους στόχους τους.

Γιατί το συλλαλητήριο μπορεί να μην έχει αιτήματα, να μην απευθύνεται πουθενά, αλλά έχει στόχους επεξεργασμένους σε σκοτεινά κέντρα ανωμαλίας εγχώρια και εξωχώρια.

Η ανατροπή της κυβέρνησης Τσίπρα έχει καταστεί φανερό πως είναι αδύνατη μέσα σε συνθήκες κοινοβουλευτικής δημοκρατικής ομαλότητας.

Μόνο μέσα σε συνθήκες «αραβικής άνοιξης», μόνο σε κλίμα ανωμαλίας αίματος και εμφυλίου αυτό έχει πιθανότητες. Αυτός είναι ο στόχος.

Είναι αλήθεια ότι η μεγάλη κοινωνική περιθωριοποίηση από την βαθιά κρίση και η κοινωνικοοικονομική ανασφάλεια των μεσοστρωμάτων τροφοδοτεί την κοινωνική βάση αυτών των κύκλων της πολιτικής ανωμαλίας. Όμως αυτό δεν φτάνει. Η μεγάλη πλειοψηφία του λαού κατανοεί ότι για πρώτη φορά η χώρα κινείται σε μια κατεύθυνση εξόδου από τη κρίση και στην κατάκτηση ολοκληρωμένης εθνικής ταυτότητας ενός σύγχρονου προοδευτικού δημοκρατικού κράτους με λόγο στις παγκόσμιες και ευρωπαϊκές προοδευτικές εξελίξεις.

Φυσικά δεν φτάνει ούτε η πολιτική κάλυψη της Χρυσής αυγής για να ενεργοποιήσει τους δολοφόνους κουκουλοφόρους της στις γραμμές του συλλαλητηρίου.

Χρειάζεται η εμπλοκή του παλιού εξουσιαστικού πολιτικού συστήματος ώστε να καλυφθεί η όποια προβοκάτσια στους δρόμους της Αθήνας.

Αυτή ακριβώς είναι η προσφορά της αναλώσιμης, μανιοκαταθλιπτικής και τυχοδιωκτικής ηγεσίας της Ν.Δ. του Κ. Μητσοτάκη που φαντασιώνεται τον εαυτό του ως νέο Λουδοβίκο Βοναπάρτη. Στην ηγεσία που βασίζει την νεοφιλελεύθερη ηγεμονία της στην συντηρητική παράταξη στους πιο ακραίους εθνικιστικούς, αντιδραστικούς και φασιστικούς κύκλους μέσα και έξω από τη Ν.Δ.

Ο στόχος λοιπόν των πολιτικά αόρατων οργανωτών είναι γενικευμένα προβοκατόρικα επεισόδια που δεν θα αποκλείουν ακόμα και το αίμα στο κέντρο της Αθήνας για την ανατροπή της κυβέρνησης Τσίπρα αλλά όχι μόνο αυτό.

Η εκ νέου οικονομικοπολιτική αποσταθεροποίηση  της χώρας, ολόκληρης της περιοχής και του ευρωπαϊκού χώρου είναι στους κεντρικούς σχεδιασμούς των κύκλων της ανωμαλίας, εξ άλλου δεν είναι καθόλου τυχαίο η καλλιέργεια μαζικού κλίματος αντιπαράθεσης στο Αιγαίο στο οποίο εμπλέκονται και Μ.Μ.Ε. ένθεν και ενθεν του Αιγαίου .  

Στα ερείπια και στο αίμα μιας τέτοιας εξέλιξης το παλιό εξουσιαστικό πολιτικό σύστημα επενδύει την αναστύλωση του και την εκ νέου κυριαρχία του.

Η καταγγελία και η απομόνωση των κύκλων της ανωμαλίας και η περιφρούρηση της δημοκρατικής ομαλότητας είναι υπόθεση κάθε δημοκράτη πολίτη, κάθε προοδευτικής δημοκρατικής πολιτικής και κοινωνικής δύναμης.

πηγή

Τελικά, ήταν καλός Αρχιεπίσκοπος ο Χριστόδουλος;

Εχθές 28 Ιανουαρίου ήταν η επέτειος πέντε ετών από την εκδημία του αρχιεπισκόπου Αθηνών Χριστοδούλου, και διαπιστώσαμε πληθώρα αναφορών στο διαδίκτυο. Άλλες αποτύπωναν μια νοσταλγία και μια μνήμη, άλλες δημιουργούσαν έναν μύθο σαφώς ασύμμετρο ως προς τον πραγματικό κεκοιμημένο ποιμενάρχη- αδύνατον να ξεχωρίσεις τις ανιδιοτελείς από τις ιδιοτελείς, πλην όσων πωλούσαν αντίστοιχο οπτικοακουστικό ή αναγνωστικό υλικό σε τιμή ευκαιρίας. Η αίσθηση που μας δόθηκε είναι πως η νοσταλγία αυτή δεν αφορά τόσο την ολότητα των πιστών χριστιανών ορθοδόξων της Ελλάδας, όσο κυρίως την συντηρητική πτέρυγα της ελληνικής κοινωνίας, ανεξάρτητα από την εκκλησιαστική της ευσέβεια. Πως αυτή η νοσταλγία αποτελεί περισσότερο πολιτική, παρά εκκλησιαστική νοσταλγία. Επιτρέψτε μας, λοιπόν, να αρθρώσουμε νηφάλια αντίρρηση, βοηθώντας έτσι στο να κρατηθεί η μνήμη του κεκοιμημένου ποιμενάρχη ζωντανή.

Σε μια εποχή που ο συντηρητικός χώρος στην Ελλάδα είχε μείνει ουσιαστικά ανεκπροσώπητος, αφού το ελλαδικό συντηρητικό κόμμα έκανε τα πάντα για να πείσει ότι αποτάσσεται την «Δεξιά», το πλειοψηφικό ρεύμα του ελληνικού λαού που δηλώνει συντηρητικό (57% σύμφωνα με έρευνα της Public Issue στις 29/11/2009) αναζητούσε κάποιο «πολιτικό είδωλο», κάποιον πολιτικό εκφραστή. Και τον εντόπισε στο πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, ο οποίος λειτούργησε συνειδητά ακριβώς ως τέτοιος, καλύπτοντας το κενό: η φρασεολογία του ήταν κυρίως πολιτική, με επίχρισμα θρησκευτικού λεξιλογίου: «Πέραν των ληφθέντων μέτρων προς πάταξη της διαφθοράς, όπου αυτή εντοπίζεται στους κόλπους μας…» (5/10/05) – «Κηρύσσω πανστρατιά σύναξης των ικανών, των χαρισματικών και των αξίων εκ του ποιμνίου, προκειμένου να απαρτισθεί ο μεγάλος ειρηνικός στρατός της αγάπης και της δύναμης, που θα αναλάβει…» (9/5/98) – «Ο λαός μας χόρτασε από τα μεγάλα λόγια, ο λαός μας χόρτασε από τις υποσχέσεις, ο λαός μας χόρτασε από τους εκμεταλλευτές» (5 /6/99) – «τίθεται εν λειτουργία η εκστρατεία που έχει κηρύξει η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος για συλλογή υπογραφών…» (11/9/2000) – «Όσοι από μας έχουμε αναλάβει καθήκοντα να είμαστε ηγέτες του λαού μας…» (5/12/03) Όλα τα παραπάνω είναι φράσεις ενδεικτικές μιας ρητορικής αυστηρά και αποκλειστικά καθοριζόμενης από τις φόρμες και τις νόρμες του πολιτικού λόγου. Αλλά και το περιεχόμενο των φράσεων ανήκει αυστηρά και αποκλειστικά σε μία πολιτική παράταξη, τον σκληρό συντηρητικό χώρο, αφήνοντας τον υπόλοιπο λαό εκκλησιαστικά ορφανό, χωρίς επισκοπικό πατέρα-ποιμένα: «Το υπέροχο τρίπτυχο Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια. Αυτά τα τρία μοιάζουν με πανίερες εικόνες και οι βάρβαροι εικονοκλάστες του καιρού μας» (16/10/2000) – «Εσείς εδώ και χιλιάδες άλλοι είσθε οι γνήσιοι αληθινοί Έλληνες πατριώτες, όχι απλώς αιθεροβάμονες του παρελθόντος. Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι γραικύλοι...» (27/5/98) – «Όταν οι πρόγονοί μας έδιναν τα φώτα του πολιτισμού, οι Ευρωπαίοι ήταν ανεβασμένοι στα δένδρα» (19/11/98) – «Η Ιστορία διδάσκει πως αυτοί οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι ήταν εκείνοι που πάντα ήθελαν το κακό μας» (29/5/2003). Με τον δε διορισμό «Εκπροσώπου Τύπου» της Αρχιεπισκοπής αντανακλάστηκε ο παραλληλισμός με πολιτικό κόμμα και στο οργανωτικό επίπεδο.

Κάποιοι αναγνώστες ενδεχομένως θα διαφωνήσουν μαζί μας σκεπτόμενοι «καλά τα έλεγε, και συμφωνώ μαζί του. Οι σημερινοί δε λένε κουβέντα». Μα, έτσι έρχονται στα λόγια μας! Αφού αντιμετωπίζουν τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο ως έναν πολιτικό ηγέτη, ο οποίος τους εξέφραζε πολιτικά, σε αντίθεση με «τους άλλους» που δεν αναλαμβάνουν τέτοιον ρόλο. Ανεξαρτήτως από το αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε με τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο ως πολιτική φυσιογνωμία, πιστεύουμε ότι αν, κατά τη διάρκεια της αρχιεπισκοπικής θητείας του παρατούσε το ράσο και φορούσε το μπλέηζερ, θα προξενούσε διπλό όφελος: αφ’ ενός, στην ελληνική πολιτική γεωγραφία, από την οποία απουσίαζε επίπονα η εκπροσώπηση του (σκληρού) συντηρητικού πόλου. Και αφ’ ετέρου, στην εκκλησιαστική μαρτυρία, η οποία δεν θα αλλοτριωνόταν σε ιδεολογία (τυπικό δυτικοευρωπαϊκό γέννημα της νεωτερικότητας) και δήλωση πολιτικής ταυτότητας, με αντίτιμο, φυσικά, την εκκλησιαστική σωτηρία.

Η υποκατάσταση της Εκκλησίας με την παραταξιακή πολιτική, η φρικώδης ταύτιση της Εκκλησίας-λαού του Θεού με την «Δεξιά του Κυρίου» είναι μόνο μία από τις πληγές στο σώμα της ελλαδικής Εκκλησίας. Και δεν θα αναφερθούμε εδώ καν στο επιτυχές μαζικό ρεσάλτο φιλόδοξων κληρικών στο επισκοπικό αξίωμα, χάριτι της μικρής οργάνωσης κατάληψης επισκοπικών αξιωμάτων που είχαν ιδρύσει ο Καλλίνικος πρώην Πειραιώς, ο κεκοιμημένος και ο Αμβρόσιος Καλαβρύτων, η οποία χάρισε στους φιλόδοξους κληρικούς που συσπειρώθηκαν γύρω της ονειρώδη ‘επαγγελματική σταδιοδρομία’: την παραεκκλησιαστική οργάνωση «Χρυσοπηγή». Άλλωστε το ζήτημα έχει εξαντληθεί με την ρήση του εγκεφάλου της οργάνωσης πρώην Πειραιώς Καλλινίκου, ο οποίος δήλωσε μετά την εκλογή του Χριστοδούλου στον αρχιεπισκοπικό θρόνο: «η αποστολή μου τελείωσε εδώ».

Ανεξίτηλη, όμως, η μνήμη του τραύματος του 2005, αδύνατον να μην αναφερθεί: οπλοφορούντες κληρικοί, πλαστογραφήσεις ψήφων της Ιεράς Συνόδου, συστατικές επιστολές σε εμπόρους ναρκωτικών, απερινόητα δικαστικά, χρηματικά, σεξουαλικά σκάνδαλα. Όλα εκπορευόμενα από την αυλή του Αρχιεπισκόπου, από τις επιλογές προσώπων του. Και οι αντίδραση, πέραν των πολιτικών επαγγελιών «κάθαρσης» που, ως πολιτικές επαγγελίες, δεν εφαρμόστηκαν ποτέ, η πλήρης και μετά βδελυγμίας αποποίηση κάθε ευθύνης: η επίρριψη της ευθύνης για εφιαλτική ποικιλία τεκμηριωμένου, ψηλαφητού όνειδους σε σκοτεινούς κύκλους που βυσσοδομούν εναντίον της Εκκλησίας: «Αλλά δεν τους ενδιαφέρει η κάθαρση. Η τηλεθέαση τους ενδιαφέρει, γιατί ξέρετε πόσα κερδίζουν από τα τηλεφωνήματα; Σας τρώνε τα λεφτά σας. Αλλά υπάρχει και ένα όριο» (14/3/05).

Να σημειωθεί: ιστορικής σημασίας και συνεπειών η έμμιση, φίλαρχη ρήξη με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, με την μόνη εναπομείνασα μήτρα -πέραν της Εκκλησίας- και οικουμενικού ελληνισμού, πραγματικής ελληνικότητας πέρα από εθνικά όρια και κρατικά σύνορα. Δεν επαρκούσε η διοικητική εξουσία στις «νέες χώρες»: έπρεπε να υποταγούν πλήρως στην Αθήνα,να αφαιρεθούν και οι τελευταίες υποψίες έμπρακτης εκκλησιαστικής αναφοράς στην δισχιλιετή εκκλησιαστική Κωνσταντινούπολη – αλλά και στην αυτοκρατορική μας μνήμη. Το πρόσωπο του Πατριάρχη του Γένους έπρεπε να λοιδωρηθεί, να σπιλωθεί, να δοθεί το έναυσμα ώστε ο κάθε ελλαδίτης μητροπολίτης με πριγκηπικές κοσμικές εξουσίες να μπορεί, μέχρι σήμερα, να επιτεθεί παρεμβαίνοντας στον καθημερινό αγώνα επιβίωσης του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που δεν του έφθανε η ενδο-ορθόδοξη διεθνής επιβουλή των «πρωτείων» και η εύφλεκτη πολιτική κατάσταση της γεωγραφικής του παρουσίας, αλλά οπωσδήποτε χρειαζόταν και την πατροκτονική –και γι’ αυτό αυτοχειριακή- εκκλησιαστική ζωή των Αθηνών. Κι από κοντά οι φρικαλέοι «συντηρητικοί» και «ευσεβείς» ελλαδίτες πολιτικοί και πολιτευτές, να συντάσσονται με την πατροκτονία για μια χούφτα ψήφους.

Ως μετέχοντα στην Εκκλησία, στην εκκλησιαστική ευχαριστία, με ανησυχούσε από τότε ιδιαίτερα η εκκλησιολογική αντίληψη του Χριστοδούλου, η οποία έβλεπε την εκκλησιαστική κοινότητα ως πνευματικό γενόσημο των Ενόπλων Δυνάμεων («Η Εκκλησία έχει τον πνευματικό αγώνα και ο Στρατός τον αγώνα για τη διαφύλαξη της ανεξαρτησίας του έθνους» – 5/8/2003). Επίσης, η αντιμετώπιση του νέου ανθρώπου ως υποψηφίου οπαδού, και της εκκλησίας ως του οργανισμού στον οποίο πρέπει να τον «μπάσουμε»: για οποιονδήποτε νέο άνθρωπο σέβεται την προσωπική του πάλη για νόημα και σωτηρία και το ενδεχόμενο να εισέλθει στην συναρπαστική περιπέτεια της εκκλησιαστικής νηός, η αντιμετώπισή του με τις μεθόδους του marketing, του «καλοπιάσματος», των ανεκδότων, δεν μπορεί παρά να προσληφθεί ως προσβολή, και απορία για το πού πήγε η ανεκπλήρωτη υπόσχεση πατρότητας.

Σημειώνουμε και το εξής: όσοι δεν ενδιαφέρονται για το αν υπάρχει επίσκοπος-εκκλησιαστικός πατέρας ή όχι, όσοι δεν προβάλλουν ως ζητούμενο την παρουσία Επισκόπου και υγιούς εκκλησιαστικής κοινότητας (είτε δεν δηλώνουν καθόλου χριστιανοί, είτε για αυτούς ο χριστιανισμός είναι μια ιδεολογία, ένα σετ πεποιθήσεων που ασπάζονται, κάτι σαν τον μαρξισμό ή τον πασιφισμό, ή ένα δεκανίκι του έθνους και της εθνικής ιδεολογίας, το δεύτερο συνθετικό ενός κρατικού «ελληνοχριστιανισμού»: όλα τα παραπάνω λίγο διαφέρουν μπροστά στο ενδεχόμενο μετοχής στην ευχαριστιακή σύναξη) και αρέσκονται στην πολιτική παρουσία του κυρού Χριστοδούλου ή του εκάστοτε Αρχιεπισκόπου, καλώς πράττουν – πραγματικά, τίποτα το μεμπτό. Φτάνει να έχουν την τιμιότητα και την παρρησία να ξεκαθαρίσουν ότι τους αρέσει ένα πολιτικό πρόσωπο, που τυχαίνει να είναι και κληρικός – και να μη ζητωκραυγάζουν «άξιος Δεσπότη μου» ή «τέτοιους παπάδες θέλουμε, θεριά!». Να μην προβάλουν την αξίωση να καθορίζουν εκείνοι, οι απόντες της Εκκλησίας, το πώς πρέπει και πώς δεν πρέπει να είναι ο παπάς, ο επίσκοπος και ο Αρχιεπίσκοπος του εκκλησιαστικού σώματος. (Παρεμπιπτόντως, η ενδεχόμενη ψυχολογική ανάγκη ανθρώπων θρήσκων, μα συνειδητά απόντων από το εκκλησιαστικό γεγονός και ηθελημένα άσχετων με αυτό, για «ιερές φιγούρες» που δημιουργούν δέος, έτσι μαυροντυμένες και με πάλλευκες γενειάδες, μάλλον αφήνει αδιάφορο το εκκλησιαστικό σώμα. Η Εκκλησία δεν αναπνέει για να παρέχει άλλοθι, αλλά για να γεννά ζωήν, καὶ περισσὸν ζωῆς.)

Κανείς μας δεν νομιμοποιείται να κρίνει το πώς αντιμετωπίζει κάποιος άλλος τον θάνατο, και ειδικά τον πρόωρο θάνατο. Ίσως όμως το εκκλησιαστικό σώμα θα ανέμενε (δεν θα απαιτούσε, απλώς θα θεωρούσε φυσιολογικό, αναμενόμενο) από τον προκαθήμενό του, χειραγωγό στην πίστη και «πρωτοπαλίκαρο» της ποίμνης, μια σεμνή ετοιμότητα να συναντήσει τον Πλαστουργό του και Νυμφίο της Εκκλησίας, να παραδοθεί στην αγκαλιά του θελήματός του. «Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα.» «Ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ πολὺν καρπὸν φέρει.» «Ἡ γυνὴ ὅταν τίκτῃ λύπην ἔχει, ὅτι ἦλθεν ἡ ὥρα αὐτῆς· ὅταν δὲ γεννήσῃ τὸ παιδίον, οὐκέτι μνημονεύει τῆς θλίψεως διὰ τὴν χαρὰν ὅτι ἐγεννήθῃ ἄνθρωπος εἰς τὸν κόσμον». «Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἡ χαρὰ ἡ ἐμὴ ἐν ὑμῖν μείνῃ καὶ ἡ χαρὰ ὑμῶν πληρωθῇ». Δίπλα σε αυτά, η επικρατούσα κρατική θρησκεία, των εχόντων «καθήκοντα ηγεσίας του λαού τους»: «Γιατί σε εμένα;» – «Προσευχηθείτε για μένα, προσευχηθείτε για την υγεία μου». Με παρέκβαση, ως V.I.P., μακροσκελών καταλόγων προτεραιότητας μοσχεύματος (ενίοτε νέων παιδιών, σίγουρα εικόνων Θεού), ώστε να γίνει η εγχείρηση με ταχύτητα αδιανόητη για τους απλούς θνητούς, για τα παιδιά ενός κατώτερου θεού. Μα για αυτό το ζήτημα δεν επιτρέπει η σεμνότητα να μιλήσουμε, και δεν θα αναφερθούμε περαιτέρω σε αυτό.

Ελπίζουμε με την παραπάνω νηφάλια κριτική ματιά να τιμούμε πραγματικά την μνήμη του κυρού Χριστοδούλου, να βάζουμε ένα απειροελάχιστο λιθαράκι στο να καταστεί «αιωνία», όπως κάθε ανθρωπίνου προσώπου-εικόνα Θεού: σίγουρα πάντως περισσότερο απ’ όσο εκείνοι που, με ιδιοτέλεια ή χωρίς, αντικαθιστούν το πρόσωπο του κεκοιμημένου αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου με προσκυνητέα είδωλα και ξόανα.

Σωτήρης Μητραλέξης

Υ.Γ.: Διευκρίνηση αναγκαία, απ’ ότι φαίνεται από τα σχόλια,  περί πολιτικολογίας: δεν ισχυριζόμαστε ότι «ένας κληρικός δεν έχει δικαίωμα δια να ομιλεί», ότι… χάνει τα πολιτικά του δικαιώματα: το έχουμε άλλωστε γράψει και αλλού. Όμως, όταν ένας Αρχιεπίσκοπος επιλέγει να ταυτιστεί πλήρως, με καθημερινές δηλώσεις και κατακεραυνώνοντας τους «άλλους», με μία πολιτική παράταξη και πολιτική ιδεολογία, οι… άλλοι μισοί μένουν εκκλησιαστικά ορφανοί – και αυτό είναι μια χαίνουσα πληγή στο σώμα της Εκκλησίας. Ζητούμε Αρχιεπίσκοπο των εν Ελλάδι ορθοδόξων χριστιανών, όχι Αρχιεπίσκοπο των δεξιών ή των αριστερών ή των κεντρώων ή των πατριωτών. Η κριτική μας ματιά δεν αφορμάται από την εμπλοκή της εκκλησίας στην πολιτική, αλλά από την εμπλοκή της πολιτικής στην εκκλησία. Ας κατανοήσουν κάποιοι σχολιαστές ότι όση θαλπωρή και ενθουσιασμό ενδεχομένως ένοιωθαν οι ίδιοι από τις επαναδιατυπώσεις της πολιτικής στράτευσης του κεκοιμημένου Αρχιεπισκόπου, άλλη τόση αποξένωση και αποκλεισμό ένοιωθαν τα μέλη της εκκλησίας με διαφορετικές πολιτικές απόψεις. Δεν νοείται να εισάγονται αυτοί οι διχασμοί στο εκκλησιαστικό σώμα…

πηγή

Πρέπει ένα παιδί να νηστεύει;

Της παιδιάτρου Χρυσάνθης Λαθήρα (πηγή: iatropedia.com)

Το ερώτημα του τίτλου απασχολεί πολλούς γονείς οι οποίοι θέλουν να νηστέψουν αυτές τις ημέρες, αλλά δεν ξέρουν τι πρέπει να κάνουν και πολύ περισσότερο, εάν μπορεί ένα μικρό να τους ακολουθήσει στη νηστεία. Στο επιστημονικό άρθρο που θα διαβάσετε θα ενημερωθείτε πλήρως για το εάν ένα παιδάκι μπορεί και πρέπει (από ιατρικής απόψεως) να νηστεύει, από ποια ηλικία και πάνω δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο και τέλος θα διαβάσετε τα οφέλη μια νηστείας στον οργανισμό ενός παιδιού   

Διανύουμε τις μέρες της σαρακοστής και πολλές ελληνικές οικογένειες νηστεύουν δηλαδή απέχουν από κρέας και οτιδήποτε προέρχεται από τα ζώα. Στην ερώτηση εάν τα μπορούν να νηστεύουν και αν αυτή η συνήθεια προκαλεί κάποιο πρόβλημα υγείας είναι πως ναι , μπορούν να ακολουθούν τη νηστεία των γονιών τους ιδιαίτερα κατά την σχολική ηλικία δηλαδή μετά τα5-6 χρόνια της ζωής τους.

Η νηστεία είναι μία άριστη ευκαιρία να υοθετήσουν έστω για κάποιες ημέρες χορτοφαγική δίαιτα ,οπότε θα εισάγουν στη διατροφή τους όσπρια(πλούσια πηγή φυτικών πρωτεινών υψηλής βιολογικής αξίας) χορταρικά (φυτικές ίνες που βοηθούν στην ομαλή λειτουργία του εντέρου) ελαιόλαδο και όχι ζωικής προέλευσης λίπη, ωμοί ξηροί καρποί και αποξηραμένα φρούτα ,θαλασσινά (πλούσια σε πρωτείνες ,ιχνοστοιχεία)και άφθονα φρούτα (πηγή βιταμινών και αντιοξειδωτικών συστατικών).Εκτός από τα διατροφικά οφέλη με τη νηστεία ένα εξασκείται στην εγκράτεια και μαθαίνει να βάζει όρια στα θέλω του.

Πιθανότατα κάποιοι γονείς θα αναρωτηθούν για το αν το τους προσλαμβάνει αρκετή πρωτείνη ή ασβέστιο κατά τη διάρκεια της νηστείας. Το κρέας (κόκκινο ή λευκό) είναι η πιο πλούσια σε πρωτείνη τροφή όμως μπορεί να αντικατασταθεί την περίοδο της νηστείας με όσπρια (π.χ φακές) συνδιασμένα με δημητριακά (ρύζι ή κινόα) οπότε αυξάνεται η απορρόφηση του σιδήρου. Πλουσιες σε πρωτείνη τροφές είναι και οι ξηροί καρποί ,δημητριακά όπως η βρώμη, η ζέα και τα προιόντα της σόγιας. Ασβέστιο προσλαμβάνεται με τα θαλασσινά, αμύγδαλα, σουσάμι ,ταχίνι και χαλβά.

Μετά το πέρας της νηστείας έρχεται ο εορτασμός του Πάσχα και τα σύμφωνα με το πνεύμα των εορτών καταναλώνουν αυγά, άφθονο κρέας και πολλά γλυκά. Η απότομη αλλαγή του προγράμματος διατροφής από την νηστεία στην ανεξέλεκτη κατανάλωση των πασχαλινών εδεσμάτων μπορεί να προκαλέσει γαστρεντερικές ενοχλήσεις σεπαιδιάαλλά και σε μεγάλους. Η προσαρμογή της διατροφής από τη νηστεία πρέπει να γίνει με προσοχή .Ταπαιδιάαλλά και οι ενήλικες δεν χρειάζεται να φάνε σε μία ημέρα όλα όσα στερήθηκαν κατά τη διάρκεια της νηστείας. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίδεται σταπαιδιάπου πάσχουν από νεανικό διαβήτη και σε όσα είναι υπέρβαρα .

Η πατροπαράδοτη μαγειρίτσα το βράδυ της Ανάστασης του Χριστού βοηθά στη προετοιμασία του πεπτικού συστήματος στο φαγοπότι της επόμενης ημέρας. Ανήμερα του Πάσχα στο γιορτινό τραπέζι πρέπει να υπερέχει η παρουσία φρέσκων λαχανικών που θα συνοδεύουν τον οβελία.. Τα μικρά θα είναι προτιμότερο να καταναλώνουν το πιο άπαχο τμήμα του αρνιού (μπούτι).Το κρέας του αρνιού μπορεί να εμπλουτίζεται με άφθονη ρίγανη που είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικές ουσίες και προστατεύει από τις επικίνδυνες νιτροζαμίνες που παράγονται στο κρέας. Επίσης να μην ξεχνάμε το λεμόνι που βοηθά στην απορρόφηση του σιδήρου. Ταπαιδιάείναι καλό να μην καταναλώνουν ζωικά εντοσθία αλλά φρέσκιες σαλάτες και μετρημένες ποσότητες ψητού κρέατος. Τα πασχαλινά αυγά πρέπει να περιορίζονται σε μόνο ένα την ημέρα αφού η υπερκατανάλωσή τους αυξάνει τα λιπίδια του αίματος Ένα μπορεί να καταναλώνει άφοβα τρία έως πέντε αυγά την εβδομάδα .Μέτρο χρειάζεται και στα γλυκά που κατακλύζουν τα περισσότερα σπίτια, με το παραδοσιακό τσουρέκι να έχει την τιμητική του τις ημέρες του Πάσχα.

Ας μη ξεχνάμε ότι τα περισσότερα από τα γλυκά αυτά προσφέρουν εκατοντάδες θερμίδες και προκαλούν αύξηση του βάρους γιατί είναι πλούσια σε ζάχαρη και λιπαρά. Υπάρχει βέβαια και ο πειρασμός των σοκολατένιων αυγών που καταναλώνονται κυρίως από τα μικρά και που είναι αιτία για αύξηση του βάρους τους και εκδήλωση τροφικών αλλεργιών.

Συνοψίζοντας , η μετάβαση από τη νηστεία στο εορταστικό διαιτολόγιο πρέπει να γίνει με μέτρο και με μικρές ποσότητες .Στην αντίθετη περίπτωση θα προκληθούν πεπτικά ενοχλήματα όπως έμετοι και διάρροιες ή τροφικές αλλεργίες , αύξηση σωματικού βάρους και εκδήλωση μεταβολικών διαταραχών όπως αύξηση του σακχάρου του αίματος και υπερχοληστεριναιμία, υπερλιπιδαιμία. Οι διατροφικές συνήθειες των γονιών αποτελούν πρότυπο για τα οπότε πρώτοι οι γονείς με το παράδειγμά τους διδάσκουν σταπαιδιάτους το μέτρο και την ποιότητα στη διατροφή ,ώστε να είναι υγιείς ενήλικες.

πηγή

Γιατί δεν θέλησα να γίνω επίσκοπος.(π.Φιλόθεος Φάρος)

21ΙΑΝ

Ο γνωστός  Θεολόγος και συγγραφέας πατήρ Φιλόθεος Φάρος, στο βιβλίο του – αυτοβιογραφία “ΣΥΓΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ”, Εκδόσεις Αρμός, στην σελίδα 291, αναφέρει γιατί δεν αποδέχτηκε τις αλλεπάλληλες προτάσεις, του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, ώστε να γίνει επίσκοπος:

———————————————-

“Τώρα θα πρέπει να εξηγήσω τους λόγους που δεν θέλησα να γίνω επίσκοπος.

Ο πρώτος λόγος, που θα ήταν και αρκετός, ήταν ότι δεν είχα την αυταπάρνηση, που εγώ πιστεύω ότι πρέπει να έχει ένας επίσκοπος, χωρίς την οποία είναι ένας ιερόσυλος απατεώνας. Ασφαλώς, ο επίσκοπος δεν προλαβαίνει να ενδιαφέρεται για τον καθένα άνθρωπο στην επισκοπή του, αλλά θα πρέπει όμως τουλάχιστον, να νοιάζεται γιά κάθε ένα κληρικό της επισκοπής του και τις οικογένειές τους και να είναι παρών στη ζωή τους, να παρακολουθεί την καθημερινότητά τους, να συμμετέχει στις χαρές και στις λύπες τους, να τους στηρίζει στις δυσκολίες τους και ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΗΝ ΦΟΒΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΙΛΗ, για να μπορούν και αυτοί στη συνέχεια να κάνουν το ίδιο προς την εκκλησιαστική κοινότητα”…….”Οταν ο επίσκοπος ή ο κάθε κληρικός, δεν είναι διαθετειμένοι να αναλάβουν αυτή την ευθύνη, τότε οι λόγοι για τους οποίους γίνονται κληρικοί είναι εγωκεντρικοί, ανέντιμοι και βλάσφημοι”……………………….

“άλλος λόγος που δεν ήθελα να γίνω επίσκοπος, ήταν και είναι η ΜΑΚΡΟΧΡΌΝΙΑ ΘΗΤΕΙΑ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ που απαιτείται για να γίνει κάποιος επίσκοπος, αλλά και η ΙΣΟΒΙΑ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ, που ακολουθεί την επισκοποίηση, ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΠΟΥ ΤΗΝ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕ”…..

Ένας ακόμη λόγος που δεν θα δεχόμουν ποτέ, να γίνω επίσκοπος, είναι η ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ. Μία διαπλοκή που είναι αναπόφευκτη, γιατί όλες οι εξουσίες είναι συγκοινωνούντα δοχεία, έτσι ώστε και η δημοκρατία του κράτους νοθεύεται αλλά και η Εκκλησία εκκοσμικεύεται σε βαθμό τέτοιο, που γίνεται κυριολεκτικά αγνώριστη και με τρόπο ανατριχιαστικό και βλάσφημο.
Φυσικά ούτε η εκκοσμίκευση ούτε ο εξευτελισμός ενοχλεί τους δεσποτάδες, που είναι οι μόνοι κερδισμένοι από αυτή τη διαπλοκή. Είναι δε τόση η εκκλησιαστική άγνοια, ώστε όσοι κόπτονται για το ενδεχόμενο χωρισμού Εκκλησίας και κράτους….μάχονται ουσιαστικά μόνο, για να διατηρήσουν οι δεσποτάδες τα πριγκιπικά τους προνόμια ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΑΣΥΔΟΤΟΙ ΚΑΠΗΛΟΙ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, μόνο για να ικανοποιούν τον εγωκεντρισμό τους και την ματαιοδοξία τους”.
“Εγώ αν γινόμουν επίσκοπος, δεν θα μπορούσα να δεχθώ να εγκατασταθώ στην επισκοπή μου, με απόφαση του υπουργού Παιδείας και αφού θα είχα πρώτα δώσει την διαβεβαίωσή μου στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Τέλος δεν θα γινόμουν επίσκοπος για λόγους αισθητικής….”.

πηγή

ΜΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ...

Ο  π. Κλήμης Ζώκαρης, ένας γέροντας μαχητικός  Αρχιμανδρίτης, 
μιλάει ξεκάθαρα καί επί τόν τύπο τών ήλων για τόν κλήρο καί τον
 λαό τής εποχής μας...

Για τον κλήρο  και την Εκκλησία: 
"Είναι άκρως επαγγελματικός. 
Ούτε το 1/20 του κλήρου μας δεν έχει ένζωο ζήλο. 
Έχουμε Εκκλησία που νοσεί."

Για την ηγεσία και τους πολιτικούς : 
"Αισθάνομαι  προδομένος από την πολιτική ηγεσία. 
Ο πολιτικός κόσμος,  διαβρώνει την Εκκλησία. 
Μειοδότησαν και έπραξαν αντισυνταγματικά όσοι ψήφισαν 
το Μνημόνιο. Αν υπάρχει τσίπα στον πολιτικό κόσμο 
πρέπει να φύγουν όλοι και να μπει μια καινούργια βάση"

Γιά τόν Αρχιεπίσκοπο :
 "Εχει βαρύτητα ανυπολόγιστη. Είναι απλός άνθρωπος"

Γιά τόν Καραμανλή : 
Τον θεωρώ έντιμο άνθρωπο. Τι ήθελε όμως να φέρει τα 
λαμπιόνια και τα κλεφτρόνια και έπαθε αυτή την 
καθίζηση ο άνθρωπος; Είναι προδομένος ο άνθρωπος"

Για τον Θεσσαλονίκης: 
"Είναι μορφωμένος άνθρωπος,
 αλλά ξεφεύγει σε πολλά πράγματα"

 ----------------------------------------

Μ.Β. Βρισκόμαστε στο σπίτι του πατρός Κλημέντιου Ζώκαρη, 
Αρχιμανδρίτη και ζητούμε και τα φώτα του και μια όμορφη 
συνέντευξη, εν μέσω μιας μεγάλης οικονομικής κρίσεως, 
που ολοένα και βαθαίνει. 

--Γέροντα, καλή σας ημέρα.

--Πατήρ Κλήμης: Καλημέρα.  

--Μ.Β. Να’ στε καλά. Έχω παρατηρήσει ότι ο κόσμος συρρέει 
όλο και περισσότερος στις εκκλησιές. Όχι μόνον αυτό
 το διάστημα αλλά και ειδικότερα από τότε που ξέσπασε η 
μεγάλη οικονομική κρίση. 
Έχει συμβάλλει σε αυτό η οικονομική κρίση;

--Πατήρ Κλήμης: Ναι έχει συμβάλλει η οικονομική κρίση. 
Διότι απεδείχθη περίτρανα ότι έξω από την εκκλησία 
υπάρχει κάρμα. Υπάρχει βρωμιά, ολίσθηση, υπάρχει
 χαβούζα. Και αυτό το αποτέλεσμα είναι συνέπεια 
δικών μας επιλογών. Κατά συνέπεια όλος ο Ελληνικός λαός, 
ο καθένας ξεχωριστά, έχει το μέτρον ευθύνης του.
 Εγώ προσωπικά αισθάνομαι σαν προδομένος 
από την πολιτική ηγεσία.

--Μ.Β. Ο λαός έχει πάψει να πιστεύει στα κόμματα.

--Πατήρ Κλήμης: Και καλά έκανε.

--Μ.Β. Θεωρείτε ότι τα κόμματα ευθύνονται για το ότι η Ελλάδα 
έχει φτάσει σε αυτό το τραγικό σημείο;

--Πατήρ Κλήμης: Ναι. Το μέγιστον της ευθύνης το έχουν αυτοί οι 
κύριοι. 
Γιατί πρώτον δεν ανέλαβαν ποτέ την πολιτική τους
 ευθύνη.
 Αρχήθεν, για πενήντα χρόνια τώρα, ποτέ δεν ανέλαβαν την
 πολιτική τους ευθύνη
 και δεύτερον, τούς καθιστά καταγέλαστους ο νόμος περί ασυλίας.

--Μ.Β. Καταγέλαστους!

--Πατήρ Κλήμης: Ναι., καταγέλαστους και περιφρονητέους!

--Μ.Β. Παρ’ όλα αυτά όμως, αυτοί, διοικούν, κυβερνούν τον τόπο.

--Πατήρ Κλήμης: Δυστυχώς, γιατί το λαό μας, και φρόντισαν 
οι κύριοι αυτοί (οι πολιτικοί) να τον κρατούν σε δεσμά. 
Να τον ελέγχουν μ’ έναν άκρατο κομματισμό και ηνάγκασαν 
τον δυστυχή λαό μας, που άλλοτε ήταν και είναι ακόμα υπερήφανος,
 να μετέρχεται για την επιβίωσή του μέτρα που απάδουν 
στην αξιοπρέπειά του. Δηλαδή να ζητεί ρουσφέτι. 
Γιατί αυτοί (οι πολιτικοί) το καλλιέργησαν το ρουσφέτι. 

Να σας πω ένα παράδειγμα: Προκήρυσσαν διαγωνισμούς για να 
δώσουν εξετάσεις. Έλεγε: 500 δασκάλους παίρνω, με διαγωνισμό. 
Ή 300 γιατρούς. Σήμερα, αυτή τη στιγμή έχουμε 7500 εκπαιδευτικούς
 που εργάζονται μέσα στην Εκπαίδευση, που έχουν τελειώσει 
από τα Σκόπια, την Σερβία, την Βουλγαρία, από πρώην 
κομμουνιστικά κράτη. 
Τι θα πουν αυτοί οι άνθρωποι για την ελληνική Ιστορία 
στο ελληνόπουλο; 
Αυτό το βλέπω σήμερα στην πράξη: Για να πάνε στον
 εκκλησιασμό, που είναι καθοριστικό στοιχείο, βάσει 
του Συντάγματος και των δεδομένων που μας 
έχουν παραδοθεί, δίνουμε ελληνοχριστιανική αγωγή 
στα παιδιά μας.

--Μ.Β. Η υπουργός Παιδείας ( τότε ), ήθελε να 
περιθωριοποιήσει το μάθημα της Ιστορίας, να το 
κάνει εντελώς δευτερεύον, αντίστοιχα και το 
μάθημα των Θρησκευτικών.

--Πατήρ Κλήμης: Αυτά είναι εγκλήματα και κάποτε, το 1917 
έγιναν τέτοια εγκλήματα ( στήν Ρωσία ). Για εβδομήντα χρόνια. 
Και τώρα τα έχουν επαναφέρει όλα: και τα Θρησκευτικά 
στα σχολεία και τους στρατιωτικούς ιερείς στο στρατό
 και παντού. 
Εμείς τα αποδιώκουμε. 
Θέλουμε να αποψιλώσουμε την εκκλησία, και όχι μόνον
 την αποψίλωσε ο πολιτικός κόσμος, αλλά την διαβρώνει.
 Γιατί σε κάθε εκλογή Μητροπολίτου, υπεισέρχονται αυτοί 
οι κύριοι πολιτικοί. 
Και δεν αφήνουν αυτούς που είναι ανίστατοι, έχουν 
ιεραποστολικό ζήλο, έχουν συγγραφικό έργο, έχουν βρε
 αδερφέ να πουν κάτι στο λαό, να εξελιχθούν, να αναρριχηθούν, 
να δώσουν σωστές κατευθύνσεις. 
Έχουμε μια Εκκλησία που νοσεί.

--Μ.Β. Μια και αναφέρεστε στην Εκκλησία. Ο κόσμος αναμιμνήσκετε 
τον μακαριστό Χριστόδουλο. Και λένε: Αν ήταν ο Χρστόδουλος 
εν ζωή δεν θα φτάναμε σε αυτή την κατάσταση
. Δεν θα επέτρεπε ο Χριστόδουλος να φτάσουμε σε αυτή την κατάσταση.
Θεωρείτε ότι ο νυν Αρχιεπίσκοπος, θα έπρεπε να υψώσει το
 ανάστημά του και να σταθεί στις κρίσιμες αυτές περιστάσεις 
κοντά στον λαό;

--Πατήρ Κλήμης: Εδώ μου θίγεις Μάκη μου ένα άλλο κεφάλαιο 
που έχει βαθύτερες αιτίες.
 Επειδή έζησα κοντά στον πρώην Αρχιεπίσκοπο 24 χρόνια και 
μάλιστα με είχε σε επιτελική θέση, Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο, 
δεν κρύβω ότι ήταν ένας ταλαντούχος άνθρωπος, ο οποίος δεν
 υπήρχε χάρισμα που να μην το’χει. 

Περισσότερο είχε το χάρισμα προσέγγισης στον ελληνικό λαό. 
Από τον απλό άνθρωπο μέχρι τον μεγαλύτερο επιστήμονα. 
Αλλά η βαρύτητα ενός κληρικού που υπηρετεί το γεώργιο
 του Θεού, να το πω θεολογικά, δεν είναι αυτό. 
Δεν είναι να επιδεικνύεται στα Μ.Μ.Ε., δεν είναι η επίδειξις ούτε
 ο φαρισαϊσμός με το θέατρο του παραλόγου. 
Αυτό έχει ανάγκη σήμερα η κοινωνία μας μέσα από την Εκκλησία: 
να δει ένσαρκη την πραγματικότητα της ζωής του Θεού στα
 πρόσωπα που την υπηρετούν. 

Ο νυν Αρχιεπίσκοπος έχει βαρύτητα ανυπολόγιστη.
 Ξέρω ότι πριν γίνει Αρχιεπίσκοπος, κατηγορήθηκε τελείως 
άδικα και μάλιστα από παρασκήνια, για να του ανακόψουν
 τον δρόμο να γίνει Αρχιεπίσκοπος. 
Αυτό το ξέρω εκ πρώτης πηγής. 
Ο Μακαριώτατος Ιερώνυμος λοιπόν, είναι σιωπηλός σε ορισμένα
 πράγματα, όχι γιατί δεν πονάει για το κατάντημα το σημερινό.

Το κατάντημα το σημερινό έχει και μια άλλη διάσταση, 
που έχει μακρότητα ημερών.Κατ’ αρχήν να μιλήσουμε γενικά
 για τον κλήρο της Ελλάδος. 

Ποιος είναι ο κλήρος της Ελλάδος; 
Είναι άκρως επαγγελματικός.
 Ούτε το 1/20 του κλήρου μας δεν έχει ένζωο ζήλο.
 Δεν έχει αγάπη στα τελούμενα. 
Δηλαδή με λίγα λόγια, να το πω απλά, δεν έχει ενεργό πίστη.

--Μ.Β. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο που λέτε και για το
 πλήρωμα της Εκκλησίας.

--Πατήρ Κλήμης: Εγώ πιστεύω ότι όπως είναι το σημερινό
 ιερατείο εκτελεί και σήμερα, έμμεσα, μ’ έναν τρόπο φοβερό 
και υποκριτικό, το έργο της Θεοκτονίας. 
Και αυτό το έργο της Θεοκτονίας γίνεται μέσα στις ψυχές 
των απλών ανθρώπων, που έχουν ανάγκη από τον λόγο. 

Δεν ξέρω αν ( θά φθάναμε ) σε αυτή την κατάντια σήμερα,
 εάν η Εκκλησία με τους ταγούς της ήταν στο ύψος της. 
Θα σου πω ένα παράδειγμα: 

Γιατί ο Μητροπολίτης να γυρίζει με ένα αυτοκίνητο 80 και 100.000 € 
τη στιγμή κατά την οποίαν σε καθημερινή βάση, συναντώ 
ανθρώπους που δεν έχουν να πάρουν γάλα στο σπίτι τους; 

Και εγώ που διαλογίζομαι και λέω, τι σχέση μπορεί να έχει αυτός, 
ο θεατρίνος –με συγχωρείς- με τον απλό Χριστό, που δεν ε
ίχε πού την κεφαλήν κλίναι; Δεν λέω, να έχει το αυτοκίνητό του, 
αλλά μην προκαλεί!

--Μ.Β. Ο Αρχιεπίσκοπος με τι αυτοκίνητο κυκλοφορεί;

--Πατήρ Κλήμης: Δεν γνωρίζω. Αυτό που γνωρίζω 
είναι ότι είναι απλός. Έχει βαρύτητα, έχει ζήλο.

--Μ.Β. Γι’ αυτά τα άσχημα που μας είπατε ότι υπάρχουν
 στο ιερατείο…

--Πατήρ Κλήμης: Ένα λεπτό… Πρέπει να ξέρετε ότι το σύστημα
 της Εκκλησίας είναι έτσι δημοκρατικό, κατ΄ επίφασιν 
δημοκρατικό, όπου ο Αρχιεπίσκοπος έχει μια ψήφο.
Να φαντασθείς, για να πάει ο Αρχιεπίσκοπος στον Βόλο να 
λειτουργήσει, πρέπει να πάρει άδεια από τον Μητροπολίτη 
του Βόλου.
 Αν δεν του δώσει, δεν μπορεί να πάει.
 Είναι πρώτος μεταξύ ίσων. 
Κατά συνέπεια έχει ν’ αντιμετωπίσει άλλους 85.
 Ποιοι είναι οι άλλοι 85 όταν έχουν επιλεγεί οι περισσότεροι, 
ξέρετε με τι τρόπο;

--Μ.Β. Με κομματικά κριτήρια;

--Πατήρ Κλήμης: Και με κομματικά κριτήρια και με 
συναλλαγές και μέσα από αποφάσεις κλίκας. 
Δεν έχουν το κουράγιο να πουν, έχουμε αυτούς τους 
κληρικούς της Ελλάδος. 
Ας αξιοποιήσουμε για τον καθένα, πριν πάρουμε την απόφαση, 
ποιο είναι το έργο του. Και τότε να επιλέξουν αυτούς που έχουν έργο.
 Και μέσα από αυτό θα σου εκφράσω ένα δικό μου προσωπικό
παράπονο: Έχω τελειώσει δυο  Πανεπιστημιακές Σχολές 
και τη Ριζάρειο. Έχω ένα συγγραφικό έργο τεράστιο, 13.000 σελίδων.

--Μ.Β. Δώδεκα τόμοι είναι τα έργα σας;

Πατήρ Κλήμης: Δώδεκα τόμοι πάνω στους Πατέρες της Εκκλησίας. 
Δεν είναι όμως μόνον αυτά, είναι κι άλλα. 
Λοιπόν, γιατί τόση εγκατάλειψη, όχι σε μένα,
 εγκατάλειψη στον Πατέρα Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, μια προσωπικότητα,
 που δεν έχει περάσει ποτέ από την Εκκλησία της Ελλάδος. 
Με κύρος και αξιοπρέπεια.

--Μ.Β. Και τον περιφρόνησαν;

--Πατήρ Κλήμης: Τον περιφρόνησαν. Και βλέπεις άλλους 
ανθρώπους, 35 ετών, 40, χωρίς να έχουν κανένα έργο. 
Το μόνο έργο τους είναι ότι ήταν αυλοκόλακες. 
Και εξελίχθησαν και ανέβηκαν. 
Το ίδιο γίνεται και σε ευρύτερο φάσμα και μες στην Πολιτεία. 
Τον Κώστα Καραμανλή τον θεωρώ έντιμο άνθρωπο. 
Τι ήθελε να φέρει τα λαμπιόνια και τα κλεφτρόνια και 
έπαθε αυτή την καθίζηση ο άνθρωπος; 
Είναι προδομένος ο άνθρωπος.

--Μ.Β. Ας μείνουμε λίγο ακόμη στο θέμα του Αρχιεπισκόπου.
 Στα θέματα της κρίσεως που αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός,
 όχι μόνον της οικονομικής κρίσεως αλλά και της επιβουλής 
που υπάρχει από γειτονικούς λαούς, σε σημείο που μπορεί 
να χάσουμε ακόμη και εδάφη. Της εθνικής μας κυριαρχίας 
επιβουλή. Δεν θα έπρεπε ο Αρχιεπίσκοπος να σηκώσει 
ανάστημα καί δεν θα είναι πολιτικό ανάστημα, γιατί 
πολλοί λένε ότι αν μιλάει, ανακατεύετε στα πολιτικά 
ζητήματα. Θεωρείτε ότι είναι ανακάτεμα στα πολιτικά 
ζητήματα ο λόγος ενός Αρχιεπισκόπου, σαν και αυτόν που 
εκπέμπει ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης;

--Πατήρ Κλήμης: Όχι, δεν το θεωρώ, και πιστεύω ότι εν
 καιρώ θα το κάνει. Πιστεύω ότι ο Μακαριώτατος περιμένει
 την κατάλληλη ώρα. Να πω κάτι για τον Θεσσαλονίκης:
 Είναι μορφωμένος άνθρωπος, αλλά ξεφεύγει 
σε πολλά πράγματα.

--ΜΒ. Για παράδειγμα;

--Πατήρ Κλήμης: Δεν έπρεπε ν’ αναμιχθεί και να πει 
στον Δήμαρχο, ότι «δεν θα βγεις». Αυτό, τον μείωσε καί στο ίδιο
 το ποίμνιο. Γιατί δεν μας θέλουν να έχουμε πολιτικό λόγο. 
Πολιτική άποψη, ναι. αλλά πολιτικό λόγο, όχι δημοσίως. 
Τώρα όμως τα πράγματα έχουν φτάσει σ’ ένα οριακό σημείο, 
που θέλεις δεν θέλεις, από αγανάκτηση, θα πεις ότι το 
έθνος κινδυνεύει, ο ελληνισμός κινδυνεύει.

--Μ.Β. Με αυτό το κριτήριο βγήκε μπροστά ο 
Μίκης Θεοδωράκης και άλλοι επιστήμονες, οι οποίοι είπαν, 
ούτε λίγο ούτε πολλοί, ότι η Κυβέρνηση και όσοι ψήφισαν το Μνημόνιο, 
μειοδότησαν. Μάλιστα, κριτίκαραν δυσμενώς και την στάση 
του Προέδρου της Δημοκρατίας ο οποίος έδωσε στο Εθνικό 
Τυπογραφείο προς εκτύπωση το Μνημόνιο, ενεργώντας 
αντισυνταγματικά. Τι γνώμη έχετε επ’ αυτού; Ενήργησαν 
αντισυνταγματικά οι Έλληνες βουλευτές; Σε τελική ανάλυση, 
μειοδότησαν;

--Πατήρ Κλήμης: Τελείως αντισυνταγματικά. Και μειοδότησαν.
 Άλλωστε αυτά τα είπαν και ειδικοί περί την νομική επιστήμη. 
Και ο Μπέης, που είναι μια μεγάλη, ηθική προσωπικότητα με 
τεράστιο κύρος, αλλά το ίδιο κύρος έχει και ο αγωνιστής
 Μίκης Θεοδωράκης. 

Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, που είναι έντιμοι, πιστεύω ότι 
αν υπάρχει τσίπα στον πολιτικό κόσμο πρέπει να φύγουν 
όλοι και να μπει μια καινούργια βάση. 

Όπως η Ελλάδα θεωρείται η κοιτίδα της Δημοκρατίας, 
έτσι πρέπει να γίνει ξανά η κοιτίδα ενός νέου πολιτικού σχήματος 
που θα διασφαλίζει μια ευρύτερη Δημοκρατία, πιο συμμετοχική, 
πιο όμορφη, αλλά Δημοκρατία εντίμων ανθρώπων, 
που αποδεδειγμένα έχουν υπηρετήσει εν τοις έργοις και την Πατρίδα 
και σέβονται και τους θεσμούς, όπως είναι η Εκκλησία, 
η Δικαιοσύνη, η Παιδεία. Πού κατάντησε η Παιδεία; 
Στο έσχατο σημείο κατάπτωσης.

--Μ.Β. Ο Μίκης Θεοδωράκης μίλησε ανοιχτά για
 πραξικοπηματίες και προδότες, αναφερόμενος σε όσους
 ψήφισαν το Μνημόνιο. Πιστεύετε πραγματικά ότι 
διερχόμαστε μια προδοσία σε βάρος του έθνους;

--Πατήρ Κλήμης: Ναι. Το Μνημόνιο είναι μια κακή στιγμή. 
Έτσι νομίζω. Γιατί η ανάπτυξη δεν προέρχεται όταν συνθλίβεις τον
 μισθό ενός απλού ανθρώπου ή τη σύνταξη μιας γριούλας 
που δεν μπορεί να ανασάνει, να τα βγάλει πέρα, ούτε τα φάρμακα 
να πάρει.

--Μ.Β. Μίλησε για ειρηνική επανάσταση. Πώς θα μπορούσαμε 
να αλλάξουμε;

--Πατήρ Κλήμης: Το κράτος είναι φτωχό, 
η ελληνική κεφαλαιοκρατία είναι πάμπλουτη.Οι καταθέσεις και εδώ 
και στο εξωτερικό είναι τεράστιες. Πρώτον. Και δεύτερον 
δεν είναι κατανοητό να την πληρώνει ο μισθωτός και ο απλός 
συνταξιούχος και οι μεγαλοκαρχαρίες, οι μεγαλοφοροφυγάδες 
να διαφεύγουν.

--Μ.Β. Υπάρχουν πολλοί ανάμεσα στον λαό έχουν δυσπιστήσει και 
προς την πολιτική και προς την Εκκλησία. Από την ώρα που
 βλέπουν ότι ισχύει η ίδια κατάσταση στην πολιτική, χωρίς να
 τιμωρείται κανένας απ’ όσους ευθύνονται για το ότι φθάσαμε 
σε αυτή την κατάσταση και από την άλλη βλέπουν ότι και στην 
Εκκλησία, όπως εσείς περιγράψατε προηγουμένως, ισχύει η 
ίδια κατάσταση, χωρίς να έχει αλλάξει το ιερατείο και χωρίς
 να υπάρχει η πνευματική υποδομή και ειλικρινής αγάπη σε 
πολλούς εξ’ αυτών προς το πλήρωμα της Εκκλησίας, τότε 
φεύγουν λοξοδρομούν.

--Πατήρ Κλήμης: Η Εκκλησία Μάκη μου, επί 2000 χρόνια 
τονίζει αυτές τις διαχρονικές αλήθειες σαν τρόπο ζωής. 
Κάθε φορά που άνθρωπος, βασιζόμενος στον 
εγωκεντρισμό του ήθελε να αποστασιοποιείται από αυτό τον
 τρόπο ζωής, έτρωγε τα μούτρα του. Μια υγιά και ζώσα 
Εκκλησία που θα υπηρετείτο από ανθρώπους που έχουν
 ένζωο ζήλο, θα είχε και μορφώσει το λαό της τόσο δυνατά, 
ώστε οι καρποί αυτής της μορφώσεως να μας ζουν συνετά 
και όμορφα. Αυτό όμως δεν το κάνουμε. 

Αυτή την προδοσία έχουμε κάνει όλοι εμείς, οι υπεύθυνοι 
άνθρωποι που έχουμε την ψευδαίσθηση ότι είμαστε πνευματικοί. 
Οι περισσότεροι δεν είμαστε. Δεν μορφώσαμε σωστά τον
 ελληνικό λαό μας. Του αφαιρέσαμε το δικαίωμα να έχει όνειρα, 
να έχει επιδιώξεις. Ο υλισμός ως τρόπος ζωής που επεβλήθη 
στα κομμουνιστικά κράτη από το 1917 και μετά, δυστυχώς 
έχει επικρατήσει σε χειρότερη μορφή στον δυτικό κόσμο. 

Έχουμε έναν καπιταλισμό σήμερα που με ταχύτητα 
οδεύει να κάνει το γένος μας, γένος δούλων. 
Τα παιδιά μας, έμβολα μηχανής άψυχα, χωρίς 
οντότητα, χωρίς σκιρτήματα συγκινησιακά, χωρίς ιδανικά, 
χωρίς Πατρίδα. 

Και ‘δω είναι αυτό που με κάνει και πονώ, βλέποντας την
 κατάντια της Παιδείας μας. Ενώ ποιοτικά τα νέα μας παιδιά, 
ίσως είναι από κάθε άλλη εποχή καλύτερα σήμερα. 
Αλλά για ιδές, τον τρόπο που γίνονται οι εξετάσεις! 

Όταν εγώ ήμουν υποψήφιος για να δώσω σε κλασσικές 
Σχολές, Αρχαία Ελληνικά, Λατινικά. 
Έπρεπε να ξέρω 10.000 λέξεις στα Λατινικά 
για να δώσω  σε άγνωστο κείμενο εξετάσεις. 
Τι σημαίνει αυτό; Αυτενέργεια. Μνήμη. 

Σήμερα τα παιδιά μας έχουν γίνει ρομπότ, γι’ αυτό και είναι 
αγράμματα, δεν έχουν λόγο τα παιδιά μας. Σήμερα έχουν 
κραυγή τα παιδιά μας, στερούνται λόγου. Κοινές λέξεις, 
ελληνικές τις αγνοούν, όπως –ας πούμε- την λέξη «άμιλλα». 
Ποιος φταέι γι’ αυτό; Δεν φταίει η Παιδεία;

--Μ.Β. Και εφόσον δεν υπάρχει Παιδεία, μάλλον πρέπει 
να φοβόμαστε για το μέλλον του έθνους.. Φοβάστε;

--Πατήρ Κλήμης: Πολύ. Πολύ. Φοβάμαι μήπως γίνομαι 
υπηρέται μές στην Πατρίδα μας, στους ξένους.  

Γιατί μ’ αυτή την καλπάζουσα στοργή των
 λαθρομεταναστών και των μεγάλων συμφερόντων παράλληλα, 
γιατί μην το κρύβουμε, κάποιοι θέλουν να μας φέρουν στην 
εξαθλίωση και να έρθουν δήθεν σαν ελευθερωτές και να πάρουν 
και τον ορυκτό μας πλούτο και κάθε πλούτο που έχει αυτή η 
χώρα. Είναι πλούσια χώρα η Ελλάδα, εμείς την κάνουμε φτωχή.

--Μ.Β. Έχετε πολιτικό λόγο έστω και αν είστε ιερέας. Εάν
 βρισκόσασταν στην θέση της σημερινής κυβέρνησης. Τι θα 
έπρεπε να κάνετε, για να μην μας πάρουν τον ορυκτό πλούτο
 και να μην μας πάρουν την χώρα;

--Ο λαός μας είναι υπερήφανος και θυμάμαι μια φράση στο 
στρατό που υπηρετούσα: «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει». 
Έχουμε τις δυνατότητες μέσα από την τέφρα να ξεκινήσομε 
και να θέσουμε μια καινούργια τάξη πραγμάτων, όχι μόνο 
για να επιβιώσουμε αλλά για να μεγαλουργήσουμε, 
γιατί η Ελλάδα μπορεί να μεγαλουργήσει.  Να ξεπεράσει 
και τον ναρκισισμό της και τα όρια του κάθε Έλληνα.
 Ο Έλληνας δεν ξέρει τα όριά του. 

Είναι πολλά πρακτικά πράγματα που δείχνουν πόσο μας
 έχουν επηρεάσει, όπως μας έχουν προσφέρει την ζωή 
στα τελευταία 5 χρόνια. Έχουμε 800.000 νοικοκυριά με 
καταναλωτικά δάνεια. Δάνεια που πήραν, άλλοι να κάνουν 
πλαστικές εγχειρήσεις άλλοι για να πάνε εκδρομές, διακοπές
 κ.λ.π. 

Και ένα άλλο: Η μεγάλη πλειοψηφία των φυλακισμένων είναι
 ξένοι. Τους ταΐζει το ελληνικό δημόσιο, ο απλός Έλληνας, 
η απλή γιαγιά, που δούλεψε μια ζωή. Πάρτε μια οικογένεια 
όπου δουλεύει ένας άνθρωπος, ο πατέρας. Η μητέρα είναι
 άνεργη και έχει 5 παιδιά. Σε μια οικογένεια, υπάρχουν 5 κινητά 
τηλέφωνα, υπάρχουν 2-3 αυτοκίνητα. Κάποια στιγμή πρέπει ο
 Έλληνας να μάθει τα όριά του και τις δυνατότητές του.

--Μ.Β. Προχθές, από άμβωνος ο Αρχιεπίσκοπος είπε ότι το 
δημόσιο κατέχει σχεδόν ολόκληρη την εκκλησιαστική περιουσία
 και μόνον το 4% ανήκει στην Εκκλησία, και εζήτησε να επιστρέψει
 την περιουσία στην Εκκλησία, προκειμένου εκείνη να την
 διανείμει στους φτωχούς, τους άπορους και τους έχοντες ανάγκη.

--Πατήρ Κλήμης: Επειδή έχω κάνει σε μοναστήρι με τεράστια 
περιουσία. Υπάρχουν δυο ειδών περιουσίες στην Εκκλησία. 

Αυτή που με συμβόλαια την κατέχει είτε εξ’ αγορών είτε 
εξ’ αφιερωμάτων,  και υπάρχει και η λεγόμενη «διακατεχόμενη»
 περιουσία, η οποία προέρχεται από την Τουρκοκρατία.
 Δηλαδή κάποιοι στους οποίους ήταν δυσβάσταχτοι οι φόροι του
 τυράννου κατακτητή να πληρώσει, έλεγε θα δώσω την 
περιουσία μου στο μοναστήρι, τουλάχιστον να έχω ένα
 κομμάτι ψωμί από το μοναστήρι. 
Αυτή η περιουσία έμεινε και είναι τεραστίων εκτάσεων.
 Εγώ προσωπικά είμαι υπέρ του να δοθεί η περιουσία 
αυτή υπέρ των ακτημόνων.

Διετέλεσα ηγούμενος σε ένα μοναστήρι της Εύβοιας και
 επί δικτατορίας με διώξανε, γιατί έκανα μια ομιλία….
δεν θέλω να επεκταθώ, θέλω να είμαι εν κρυπτώ, 
με τον Θεό και τον εαυτό μου.  

Ο απώτερος σκοπός  ήταν μόλις με έδιωξαν να 
εκποιήσουν την περιουσία. Γιατί ήξεραν ότι εγώ
δεν θα επέτρεπα να δοθεί η περιουσία σε ανθρώπους
 για να κάνουν βίλες. Θα συνηγορούσα βέβαια υπέρ 
των ακτημόνων.  Αυτά τα εγκλήματα τα έχει κάνει και 
η Πολιτεία και η Εκκλησία: Καταπατήσεις, πωλήσεις
 παράνομες. Πολλοί έπρεπε να πάνε φυλακή σήμερα.
 Δεν μπήκε κανένας από τους κλεφταράδες.

--Μ.Β. Εννοείτε…

--Πατήρ Κλήμης: Εννοώ και από την Εκκλησία. 
Ναι, εννοώ και από την Εκκλησία.

Μ.Β. Εσείς θεωρείτε ότι υπήρχε σκάνδαλο στο Βατοπαίδι;

--Πατήρ Κλήμης: Το Βατοπαίδι, διαφωνώ πέρα για πέρα.
Γιατί ξέρω τον Πάτιστα που τον κατηγορούν και τον 
τραβολογούν τον άνθρωπο επειδή είναι δεξιός, δεν έχει
 σημασία. Εγώ Μάκη μου δεν πιστεύω ούτε στην 
Δεξιά ούτε στην Αριστερά. 

Ο Αθανάσιος Πάτιστας ήταν και είναι ένα καλό παιδί. 
Έκανε κάποιες αγορές απ’ το Βατοπαίδι. Πήρε 75 οικόπεδα 
και άρχισε να πουλάει. Τα αγόραζε τα οικόπεδα από το
 Βατοπαίδι και τώρα τον έχουν ρημάξει. 
Ποια είναι η αλήθεια για το Βατοπαίδι. 

Η αλήθεια είναι ότι ο Εφραίμ, τον οποίο έχουν κάνει κακοποιό, 
ήρθε  καημένος απ’ την Κύπρο, βρήκε στο Βατοπαίδι 
 τέσσερις μοναχούς υπέργηρους που είχαν ξεπεράσει τα
 85 χρόνια. Κι έκανε ένα μοναστήρι Παράδεισο.
 Το αξιοποίησε. Αν οι εκπρόσωποι του Δημοσίου, 
κάποιοι εξ’ αυτών φέρθηκαν σαν ανόητοι και ο Εφραίμ 
αυτό το αξιοποίησε για να προβάλει το μοναστήρι του, 
δεν θα τον κατηγορήσω ως παλιάνθρωπο και απατεώνα. 

Σήμερα ο Εφραίμ, από τους τέσσερις υπέργηρους που
 έχουν φύγει, έχει 150 μοναχούς και είναι όλοι επιστήμονες.
 Είναι μερικά πράγματα που κι από σας τους δημοσιογράφους, 
τα υπερτονίζετε ενώ δεν έχουν βάση, δεν έχουν αλήθεια.
 Το Βατοπαίδι ήταν μια φούσκα, για να χρεωκοπήσουν κάποιοι 
άλλοι γύρω από το Βατοπαίδι. Θες πολιτικοί, θες εκκλησιαστικοί. 
Αλλά επειδή ξέρω και τον ίδιο και τους συνεργάτες του, 
δεν βρίσκω αιτία για να αποδώσω κατηγορία.

--Πανοσιολογιώτατε, σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Θα ήθελα
 να στείλετε ένα μήνυμα  προς τους πιστούς και τους μη πιστούς.

--Πατήρ Κλήμης: Για μένα πιο αγαπημένα μου παιδιά είναι 
οι μη πιστοί, και μετά οι πιστοί. 

Και γι’ αυτούς προσωπικά, θα μου πεις «ποιος είσαι εσύ,
 σκουπίδι;», ο τελευταίος τροχός της αμάξης είμαι, ένας 
απλός ιερομόναχος. Αλλά για μένα αυτοί έχουν μεγαλύτεροι ανάγκη,
 οι μη πιστοί. Να γίνουν πιστοί, με μια πίστη όχι όπως την 
υπαγορεύει σήμερα ο εκκλησιαστικός φανατισμός των οργανώσεων,
 ή πολλών άλλων κέντρων που εκμεταλλεύονται τον 
χριστιανισμό και είναι τυμβωρύχοι

Το μήνυμά μου είναι, ο καθένας, αυτές τις ημέρες να
 καταλάβει ότι αιτία κάθε κακοδαιμονίας και πολιτικής και 
εκκλησιαστικής και γενικά κοινωνικής είναι η αμαρτία 
που διαπράττουμε σε καθημερινή βάση. 

Και αμαρτία είναι ό,τι είναι αντίθετο προς το θέλημα του Θεού, 
όπως ο ένσαρκος Λόγος μας το έχει παραδώσει. Απ’ τη στιγμή
 που ο νεοέλληνας δεν μπορεί να αγαπήσει τον Θεό μέσα από
 τον άνθρωπο, από’ κει αρχίζουν όλα τα κακά.
 Και η συνοχή της κοινωνίας διαταράσστεαι  και το πρώτο
 κύτταρο που λέγεται οικογένεια, διαλύεται και τα πάντα καθίζονται. 

Γι’ αυτό εύχομαι σ’ αυτές τις Άγιες ημέρες που ο λαός μας
 πράγματι είναι σε πορεία Γολγοθά, να ζήσει την αυτοσυντριβή 
και την αυτογνωσία που ζητά από μας ο Κύριος, ο καθένας στο
 μέτρο του και στη δυνατότητά του και να προσέλθη εν 
μετανοία μέσα στον εκκλησιαστικό χώρο.  Μέσα στην 
Μητέρα μας Εκκλησία που είναι η κιβωτός της σωτηρίας.                

 πηγή/αντιγραφή