Γιόγκα και Ορθοδοξία: Δύο δρόμοι παράλληλοι ή αντίθετοι;

Γράφει ο  Αργιμ. Γρηγορίου Κωνσταντίνου Δρ. Θ

Με αφορμή την πρόσφατη καθιέρωση από τον ΟΗΕ της 21ης Ιουνίου ως «Παγκόσμιας Ημέρας Γιόγκα», θα θέλαμε με το άρθρο αυτό να καταθέσουμε, προς ενημέρωσηόλων αυτών που θα κάνουν τον κόπο να το διαβάσουν, ορισμένες σκέψεις γύρω από το θέμα αυτό καθότι τις ημέρες αυτές παρουσιάζεται κάποια δραστηριότητα και ενδιαφέρον από τους ανυποψίαστους ανθρώπους, οι οποίοι από περιέργειαή και ενδιαφέρον ψάχνουν να βρουν και να ενημερωθούντα σχετικά με τη Γιόγκα.

Τι είναι Γιόγκα ;

Για πολλούς ανθρώπους στην Δύση και εδώ στην Ελλάδα οι θεωρήσεις για την Γιόγκα παρουσιάζονται σαν ένα απλό σύστημα σωματικής άσκησης, ένα καθαρά γύμνασμα του σώματος, που βοηθά δήθεν στην ηρεμία και την θεραπεία των ψυχικών και σωματικών παθήσεων.

Αλλά εάν δούμε όμως την ιστορία και την φιλοσοφία της Γιόγκα ανακαλύπτουμε ότι δεν αποτελεί μια πρακτική άσκησης του σώματος αλλά ένας παλαιός λανθασμένος τρόπος πνευματικής αναζήτησης.

Πέραν από την εξωτερική έμφαση ως ένα ξεκάθαρο σωματικό γύμνασμα, σε κάθε είδος και μορφή που παρουσιάζεται, πρέπει να έρθουν στην επιφάνεια οι ιστορικές ρίζες αυτής της πρακτικής.

Η Γιόγκα είναι η ένωση, η ένωση με το πεπερασμένο, το μεταβατικό, με το άπειρο, με το αιώνιο εγώ.

Ο όρος Γιόγκα εξαρτάται, στην ινδουιστική αντίληψη, με τον Βράχμα. Ο Βράχμα είναι μια απρόσωπη θεϊκή ουσία που είναι παντού σε όλα και κρυμμένη από όλα.

Αυτό που μας έρχεται δηλαδή ως αναζήτηση πνευματικής και σωματικής άσκησης της ινδουιστικής θρησκευτικής πίστης μας βοηθά να κατανοήσουμε τι συμβαίνειστην πραγματικότητα.

Στις Ουπανισάδες γίνεται αναφορά: «Ενωθείτε στο φως μέσα σας με το φως του Βράχμα». Το 150 μ.Χ. ο δάσκαλος της Γιόγκα συστηματοποίησε την Γιόγκα σε οκτώ σημεία ή άκρα.

Αυτά τα οκτώ σημεία, σαν μια σκάλα, υποτίθεται οδηγούν από την άγνοια στην φώτιση. Η Γιόγκα,κοντολογίς, αποτελεί μια πανάρχαια πνευματική άσκηση αναζήτησης ενός μεταφυσικού, που συναντάτε στην Ινδουιστική Θρησκεία. Υπό τις συνθήκες αυτές και τις εν συντομία αναφορές της Γιόγκα, πρέπει να αναρωτηθούμε εάν πραγματικά ένας χριστιανός μπορεί να συμμετάσχει ή να ασκείται με το σύστημα της γιόγκα;

Θεός και άνθρωπος

Η έννοια του θεού στην Γιόγκα και στην Ορθοδοξία είναι τελείως διαφορετικές. Η ένωση με το θείο που προσκαλεί η Γιόγκα είναι η βίωση αυτής της ένωσης.

Αλλά όταν η Γιόγκα μιλά για το θεό ή το θείο ή τον βράχμα ταυτίζεται με όλες τις πρακτικότητες, αφού είναι απρόσωπο, μια πνευματική ουσία, μια άγνωστη και αόρατη δύναμη. Αυτό όμως είναι Πανθεϊσμός, τα πάντα είναι θεός.

Στον Χριστιανισμό ο Θεός είναι πρόσωπο και δημιουργός του σύμπαντος κόσμου. Υπάρχει σαφής διάκριση μεταξύ Δημιουργού και δημιουργίας, δεν ταυτίζονται. Ο Θεός είναι πρόσωπο που έρχεται σε σχέση με άλλα πρόσωπα, η δημιουργία είναι κτιστή.

Η άλλη βασική επίσης διαφορά είναι οι απόψεις για τον άνθρωπο. Η φιλοσοφία της Γιόγκα διδάσκει ότι τα πάντα είναι θεός, άρα και ο άνθρωπος.

Τα θεμελιώδη προβλήματα του ανθρώπου καθώς και οι λύσεις για την Γιόγκα βρίσκονται στη άγνοια. Η λύση είναι η φώτιση, μια εμπειρία. Αυτή η λύση, που είναι στόχος της Γιόγκα μπορεί να επιτευχθεί μόνο μετά από έντονη προσωπική προσπάθεια.

Η ορθόδοξη Εκκλησία και ο Χριστιανισμός επισημαίνουν πως το πρόβλημα δεν είναι η άγνοια αλλά η αμαρτία. Η αποτυχία του ανθρώπου να συμμορφωθεί κατά το αρχέτυπο πρότυπο.

Στο πρόσωπο του Χριστού λοιπόν ο Θεός και ο άνθρωπος συμφιλιώθηκαν, ο χριστός «αίρων την αμαρτία του κόσμου», η σωτηρία είναι δώρο όχι ανάγκη ή δεν μπορεί ποτέ να την κερδίσει, εφόσον στην Γιόγκα η κυκλική κίνηση είναι επ’ άπειρον.

Με τον τρόπο αυτό, η Γιόγκα είναι μια θρησκευτική πρακτική που υποστηρίζει τον Παγανισμό ή τον Μονισμό.

Αυτό μας οδηγεί στην άρνηση της διάκρισης μεταξύ δημιουργίας και Δημιουργού, έως στο σημείο της άρνησης ενός Δημιουργού Θεού. Στις ημέρες μας αυτό αποκαλείται Νέα Εποχή, Νέα Πνευματικότητα ή Ολιστική Πνευματικότητα, που είναι απολύτωςδεσμευμένες στον Πανθεϊσμό και τον Παγανισμό.

Το σύμπαν είναι ένας ζωντανός οργανισμός με πνευματική δύναμη προς τα πάντα. Έτσι, τα πάντα είναι αλληλένδετα με τη δύναμη της ζωής ή την ψυχή του κόσμου. Η δύναμη της ζωής εκδηλώνεται ως πνευματικά όντα (για τους χριστιανούς αυτά όλα είναι δαίμονες) που χειρίζονται την πορεία των γεγονότων παγκοσμίως.

Η αντίθεση και η άρνηση της πρακτικής της Γιόγκα είναι απορριπτέα, διότι:

1. Δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ Δημιουργού και δημιουργίας: «οἵτινες μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει, καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα, ὅς ἐστιν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.» (Ρωμ. 1,25).

2. Ο Χριστός δεν είναι Σωτήρας και Θεός αλλά ένας απλώς διαφωτιστής.

3. Δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ του καλού και του κακού, αφού όλα είναι ένα. Αυτό βέβαια μας οδηγεί σε ένα θρησκευτικό πλουραλισμό και στην άρνηση της αλήθειας.

4. Κτίση και άνθρωπος είναι ένα. Με αυτό όμως μειώνεται η κορωνίδα της δημιουργίας που είναι ο άνθρωπος.

5. Δεν υπάρχει καμία διάκριση μεταξύ των θρησκειών και όλων των πνευματικοτήτων με αποτέλεσμα να μιλάμε για μια αόριστη πνευματικότητα.

Τα είδη της Γιόγκα

Bhakti Γιόγκα

Τοσύστημα αυτότης γιόγκα επιδιώκει τη σωτηρία μέσω ενός. Ο τρόπος με τον οποίο η σωτηρία επιτυγχάνεται είναι μέσω πράξεων πανταστο πλαίσιο της Γιόγκα, δεν είναι μια αφοσίωση σε μια προσωπική εμπειρία του Θεού μέσω του δώρου του Θεού της χάριτος, όπως αποκαλύπτεται στηΑγια Γραφή.

Η Bhakti Γιόγκα βασίζεται στην πεποίθηση ότι είμαστε εκδηλώσεις του Θεού, θολώνοντας τα όρια ανάμεσα στο Θεό και τον άνθρωπο. Σε αυτό το σύστημα, «ό,τι υπάρχει μέσα στο Θεό, αλλά όλα δεν είναι Θεός…Ο κόσμος και οι ψυχές είναι πραγματικές, αλλά είναι επίσης μέρος της ύπαρξης του Θεού, και όχι χωριστά από αυτόν». Αυτό φαίνεται καθαρά μέσα από ταινίες, όπως το Avatar.

Βρίσκεται επίσης σε αυτούς που πιστεύουν σε βράχους, δέντρα, νερό και άλλα μέρη της δημιουργίας. Η ιδέα ότι υπάρχει μια αόριστη πνευματικότητα που εκδηλώνεται μέσα από όλα τα δημιουργήματα είναι μια υποσυνείδητη πεποίθηση των περισσότερων νέων.Ηφιλοσοφία αυτή στις ημέρες μας ενισχύεται μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί νέοι προτιμούν να αποκαλούν τους εαυτούς τους πνευματικούς και όχι να ταυτιστούν με μια θρησκεία.

Hatha Γιόγκα

Τοσύστημα αυτότης γιόγκα στηρίζεται σε σωματική δραστηριότητα και είναι το είδος της γιόγκα που συχνότερα ασκείται στη Δύση. Πράγματι, οι περισσότερες δυτικές κοινωνίες σκέφτονται την Γιόγκα, μόνο ως μια σωματική άσκηση, αλλά η Hatha Γιόγκα είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια γυμναστική. Η πράξη αυτή τηςΓιόγκα στοχεύει στην επίτευξη μιας αλλαγμένης κατάστασης στην συνείδηση που επιτυγχάνεται με την μέθοδο της αναπνοής και εκπνοής.

Jnana Γιόγκα

Η Jnana γιόγκα θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως η Γιόγκατων διανοούμενων ή είναι αυτή που επιδιώκει τη σωτηρία μέσω της πνευματικής γνώσης και της διάκρισης για τους φιλοσόφους.

Αλλά αυτό δεν είναι το τέλος της Jnana παρά μόνο η αρχή. Ο τελικός στόχος της Jnana είναι αποστασιοποίηση από την αρετή.

Αυτή η μορφή της Γιόγκα που ριζώνει σε μια αισθητική αναπαράσταση του Χριστιανισμού, συνήθως αναφέρεται ως η θεολογία της φτώχειας.

Στον πυρήνα της, η θεολογία της φτώχειας αποφεύγει το υλικό χάριν του πνευματικού. Η γνώση είναι πιο ακριβό από το φυσικό. Η Αγία Γραφή όμως είναι σαφέστατη,πως τόσο η σωματική όσο και η πνευματική υπόσταση του κάθε ανθρώπου είναι δημιουργήματα του Θεού και μάλιστα «καλά λίαν»και όχι απόβλητα.

KarmaΓιόγκα

Πολλοί άνθρωποι λειτουργούν με το σύστημα του κάρμα ακόμα και αν δεν ασκούν την πρακτική της Γιόγκα. Με απλά λόγια, το κάρμα είναι ένα σύστημα της Γιόγκα που βασίζεται στη σωτηρία μέσω των καλών έργων.

KundaliniΓιόγκα

Η Kundalini γιόγκα προσπαθεί να ξυπνήσει την θεία ενέργεια που είναι ανενεργής στην ανθρώπινη σπονδυλική στήλη, όπως ένα φίδι είναι κουλουριασμένο. Μέσω του ελέγχου του αναπνευστικού συστήματος η πρακτική αυτήστοχεύει στον έλεγχο του σώματος.

Ράτζα Γιόγκα

Η Ράτζα Γιόγκα διδάσκει,πως ο νους είναι το μεγαλύτερο μέρος του σώματος, και ότι από τον έλεγχο στο μυαλό μας, μπορεί ο καθένας μας να κυριαρχήσει στο σώμα του. Σε αυτό το σύστημα, οι έντονες ασκήσεις στοχεύουν στηβοήθεια του σώματοςώστε να το υποτάξει στο νου. Το σύστημα αυτό διακρίνεται στο γεγονός,πως για να ευημερήσει στην ζωή του κάποιος, πρέπει να κυριαρχήσει στο νου και να διώξει τις μικρές σκέψεις. Η πρακτική αυτή οδήγησε σε μια λατρεία της αυτοεκτίμησης που ενθαρρύνει τους ανθρώπους να παραγκωνίζουν κάθε αμφιβολία για τον εαυτό τους,ενισχύοντας την εμπιστοσύνη,πως το μόνο πράγμα που πρέπει να φοβόμαστε είναι ο ίδιος ο φόβος.

Η πρακτική της Γιόγκασε σχέση με την ορθοδοξία, δεν είναι δύο παράλληλοι δρόμοι, αλλά εντελώς αντίθετοι.

Οι πρακτικές της αναπνοής, του φιδιού κ. ά. είναι όχι μόνο πνευματικά αλλά και σωματικά επικίνδυνες, ξένεςπρο την ορθόδοξη πνευματικότητα.

Ως πιστοί Χριστιανοί οφείλουμε, όχι μόνο να απέχουμε πλήρως από όλα όσα αναλυτικά εκθέσαμε στο παρόν άρθρο, αλλά και να διαμαρτυρόμαστε με Ορθόδοξο τρόπο ενημερώνοντας αυτούς που τυχόν ήθελαν να μάθουν τα σχετικά με τη Γιόγκα.

Σε εποχές ύπουλου, κρυμμένου προσηλυτισμού και ανατροπής των πνευματικών αξιών, ως ορθόδοξοι Χριστιανοί καλούμαστε σε εγρήγορση και προσευχή, βοηθώντας τον εαυτόν μαςκαι τους αδελφούς που τυχόν οδηγηθήκαν σε αυτόν το λάθος δρόμο.

Η άσκησή μας τόσο η πνευματική όσο και η σωματική υπαγορεύεται με τον καλύτερο τρόπο, αυτόν που μας προσφέρουν το Ευαγγέλιο και οι άγιοι Πατέρες.
πηγή:romfea

το είδαμε εδώ

ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΦΙΛΟΙ

του  Αρχιμ.   Γρηγορίου  Κωνσταντίνου    Δρ.  Θ.

Η Κυριακή των Αγίων Πάντων αποτελεί προέκταση της Μεγάλης Εορτής της Πεντηκοστής, της καθόδου του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία. Αυτή η κάθοδος συγκροτεί τον θεσμό της Εκκλησίας, ως Σώμα Χριστού και καθιστά κάθε πιστό μέλος της κοινωνό της πνευματικής οικογένειας με προσανατολισμό την Βασιλεία του Θεού.

Η πληθώρα των προσώπων της εορτής των Αγίων Πάντων, ενέργεια της  θείας Χάρης, κινείται μέσα σε διάφορους τόπους, χρόνους, αξιώματα, θέσεις και επαγγέλματα, που όλα μαζί μας φανερώνουν την βίωση της εν Χριστώ ζωής. Οι Άγιοι Πάντες, γνωστοί και άγνωστοι, δεν μας προσφέρουν μια σελίδα από την επί της γης παρουσία τους ή μια καλή συμπεριφορά και μόνον, αλλά όλη την εν γένει ζωή τους.

Οι Άγιοι μάς καλούν στην μετοχή της αγιότητας του Χριστού, που ως παραδείγματα, μέσα από τα μαρτύρια και τα βασανιστήρια, τις στερήσεις και τις κακουχίες, την άσκηση και τα ασκητικά παλαίσματα, μας λένε ότι δεν έχει σημασία το κόστος. Το κόστος αυτό, είναι μικρό, είναι περιορισμένο, είναι πρόσκαιρο. Γι’ αυτό βλέπουμε με χαρά να προσέρχονται στο μαρτύριο, χιλιάδες χριστιανοί, μοναχοί, πιστοί, ιερείς, μη υπολογίζοντας στο πρόσκαιρο, αλλά στο αιώνιο.

Κοινά γνωρίσματα των Αγίων Πάντων είναι, η ομολογία του Χριστού, η πτωχεία του πνεύματος, η ταπείνωση, πλούσιος ο βίος με αρετές και η ταπεινοφροσύνη. Οι Άγιοι Πάντες ομολόγησαν τον Χριστό, όχι με τα χείλη, αλλά και με τις πράξεις τους, όχι με την ηθική άλλα με τον τρόπο που ζούσαν την εν Χριστώ καινή Κτίση και την παρουσία του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία. Επιπροσθέτως ομολόγησαν τον Χριστό, όχι νομικίστικα, με κραυγαλέες ανούσιες φωνές, αλλά με νέο ήθος, αυτό της αγιότητας. Πολλές φορές αποκτούμε ανοσία μεταξύ της ομολογίας και των έργων μας, διχοτομούμε την πίστη από την πράξη, πράγμα που σε κανέναν Άγιο της Εκκλησίας μας δεν συναντάμε. Πίστη άλλωστε χωρίς έργα είναι νεκρή. Τα κατορθώματα των Αγίων Πάντων, που μνημονεύει ο Απόστολος Παύλος σε μια από τις επιστολές του, έγιναν γιατί οι Άγιοι είχαν πίστη ακράδαντη, ελπίδα βέβαιη στον Χριστό, αποτυπωμένη στην ζωή τους.

Να μερικές πράξεις ομολογίας του σήμερα!

Ζούμε σε μια σύγχρονη κοινωνία και είμαστε συνεχώς σε θέσεις και αντιθέσεις, σε προβλήματα και κοινωνικές καταστάσεις, στην καθημερινή μας βόλτα στην αγορά, σε διχογνωμίες συζητήσεων μεταξύ μας. Φοβόμαστε να κάνουμε τον Σταυρό μας, άλλοι ίσως ντρέπονται να το κάνουν, όταν περνούν από μια Εκκλησία ή όταν βρίσκονται σε ένα εστιατόριο. Στο χώρο εργασίας μας μπορεί να μας χλευάσουν και   περιγελάσουν. Η ομολογία μας όμως δεν πρέπει να είναι χλιαρή και ανούσια, δεν πρέπει να είναι περισσότερο αντίδραση αρνητική για τους άλλους. Αυτές είναι περιπτώσεις που οδηγούν στην ανάγκη προσευχής και παρακλήσεως στους Αγίους Πάντες για να μας ενισχύσουν. Οι Άγιοι πλημμυρισμένοι από την χάρη του Αγίου Πνεύματος ήταν ήρεμοι και γαλήνιοι, δεν προσπαθούσαν να πείσουν κανέναν και για τίποτα, θέλησαν να μεταδώσουν αυτό που ζούσαν. Αυτό το νέφος των μαρτύρων, Πάντων των Αγίων, υπέμειναν καρτερικά τους βασανισμούς και τα μαρτύρια. Αυτά όλα φανέρωναν τους πραγματικούς αγώνες. Τίποτα δεν ήταν ευχάριστο, ήταν πολύ δύσκολες και σκληρές οι δοκιμασίες.

Ο Θεός σήμερα μάς προσφέρει μια υπενθύμιση, μια μνήμη, όχι ιστορική αλλά διαχρονική. Το νέφος των μαρτύρων, αναμένει και εμάς, προσμένοντας και την δική μας είσοδο στην Βασιλεία του Θεού. Το νέφος των μαρτύρων μας, υπέμεινε μέχρι τέλους. Να ένα ενθαρρυντικό σημείο. Ήταν και αυτοί άνθρωποι, όπως είμαστε και εμείς. Υπέστησαν και αυτοί πολλά. Είχαν πειρασμούς και δοκιμασίες, δυσκολίες και πάλη ανάμεσα στην αγιότητα και την αμαρτία. Όπως οι Άγιοι πέτυχαν, έτσι μπορούμε και εμείς να πετύχουμε αν το θελήσουμε.

Τους Άγιους Πάντες, τους γνωστούς και τους αγνώστους πρέπει να τους έχουμε συνοδοιπόρους, φίλους και οικείους, ως φίλους του Θεού. Έχουμε και φίλους που δεν τους γνωρίζουμε και αυτοί όμως  είναι δίπλα μας. Τέτοια φιλία, ίσως με τα κοσμικά δεδομένα ανύπαρκτη, απίστευτης οικειότητας και αλληλοβοηθείας, έχουμε μόνο μέσα στην Εκκλησία. Ας μην τους λησμονούμε. Δεν θα χάσουμε.

Πηγή

ΜΑΣΟΝΙΑ: Θρησκεία; Αίρεση; ή Φιλανθρωπικό Σωματείο;

του Αρχιμανδρίτου

Γρηγορίου Κωνσταντίνου

Διδάκτωρος Θεολογίας

Μετά τη δημοσίευση του πρώτου μέρους του πονήματος για τη «Μασονία» του π. Γρηγορίου Κωνσταντίνου, ενός από τους πιο στενούς συνεργάτες του «Αντιαιρετικού» με τον τίτλο «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ»  παρουσιάζουμε σήμερα το δεύτερο μέρος του. Το έργο για τη «Μασονία» του π. Γρηγορίου, περιλαμβάνεται στο υπό έκδοση βιβλίο του με τίτλο «Νέα Εποχή, Μασονία και Σιωνισμός», στο οποίο βέβαια λαμβάνει χώρα και η ολοκληρωμένη διαπραγμάτευση του θέματος της «Μασονίας».

Ακολουθεί η παράθεση του άρθρου:

Η Μασονία είναι ως ένα είδος θρησκείας

Αλλά ας έλθουμε να εξετάσουμε τον πραγματικό χαρακτήρα, ήτοι το ποιόν, και τους στόχους της μασονικής οργάνωσης. Όπως ήδη αναφέραμε έχει άμεση σχέση με τον Σιωνισμό, ο οποίος και την κατευθύνει κατά βούληση. Έτσι όμως δημιουργείται ένα ερώτημα: τι εξυπηρετεί τον Σιωνισμό η μίξη αυτή; Ο Σιωνισμός σύμφωνα με όλα όσα έχουν γραφτεί, χρειαζόταν ερείσματα για την επίτευξη των μεγάλων του σκοπών. Επιβουλευόμενος έτσι την οικονομική και πολιτική δύναμη των μασονικών τεκτονικών σωματείων, μπόρεσε να τα εγκολπωθεί. Με τον ανώτερο χαρακτήρα που έχει σήμερα η Μασονία (να δέχεται μέλη από την ανώτερη κοινωνία) μπορεί να εισβάλει σε όλες τις διοικητικές, πολιτικές, και λοιπές υψηλόβαθμες θέσεις και να διαβρώνει  μακροπρόθεσμά τους σχετικούς θεσμούς.

Στην προσπάθειά του ο αναγνώστης  θέλοντας να ορίσει το ποιόν της οργανώσεως αυτής τι θα έλεγε; Βέβαιο είναι πώς και με τό ζήτημα αυτό σχετίζεται μία πλάνη πού τρέφει η Μασονία. Δημιουργώντας την εντύπωση πως δεν είναι τίποτε άλλο από μία κοινωφελή οργάνωση συνιστάμενη από υψηλά ιστάμενα πρόσωπα – την οικονομικοπολιτική άρχουσα τάξη, θα λέγαμε της κοινωνίας. Μέσα από όλα αυτά όσο κι αν θέλουν να  αποκρύπτουν το θρησκευτικό τους χαρακτήρα αυτή παραμένει ως μία θρησκεία. Αυτό  μάλιστα παρά την μεγάλη μυστικότητα και εσωστρέφεια πού την χαρακτηρίζει επαληθεύεται ποικιλοτρόπως, καθότι πολλά από τα εσωτερικά της μυστικά έχουν διαρρεύσει.

Η γνωστοποίηση των αρχών και των σκοπών της μασονίας σε όσους ενδιαφέρονται να πληροφορηθούν, αποκαλείται μύηση, που πραγματοποιείται  σταδιακά και συνίσταται από 33 βαθμούς^[1]. Σύμφωνα με δημοσιευμένες μαρτυρίες πρώην μασόνων, οι μυήσεις είναι θρησκευτικές τελετές   τελούμενες σε σκοτεινές αίθουσες με θρησκευτικά σύμβολα και υποβλητική διακόσμηση όπως, (βωμοί, λαμπάδες, θυμιάματα, ξίφη κ. λ. π.).

Ἡ Μασονία κατά συνέπεια παρουσιάζει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα μίας θρησκείας. Ποια είναι αυτά; Έχει πίστη σε συγκεκριμένο θεό, διδασκαλία, λατρεία, μυστήρια, σύμβολα, ιερατικούς βαθμούς, βαθμούς και τελετές μυήσεως και λατρευτικό οίκο, τις μασονικές Στοές, όπου μέσα σε αυτές βιώνεται ο έντονος θρησκευτικός χαρακτήρα τους. Τα νεοεισερχόμενα μέλη για να ἐνταxθοῦν ουσιαστικά στην Μασονία περνούν το στάδιο της μύησης. Η μύηση των ατόμων στις  μασονικές στοές γίνεται κατά βαθμούς. Οι τρεις πρώτοι είναι βαθμοί, πειραματισμού και προσαρμογής στις Τεκτονικές διδασκαλίες, στις τελετουργίες και τις δοξασίες. Στους τρεις πρώτους βαθμούς, ο μυημένος συνηθίζει στα σύμβολα και στα τυπικά. Αν είναι δεκτικός, θα μείνει, αν όχι ἀποχωρεῖ κρατώντας τα «μυστικά» της μασονίας. Διατηρεί κάποιους δεσμούς με την Στοά και τους ανθρώπους της, χωρίς να είναι ενεργό μέλος.

Βασικά τέσσερις είναι οι βαθμοί που αποτελούν ασφαλιστικές δικλείδες: ο τέταρτος, που είναι ο μυστικός διδάσκαλος, ο δέκατος τέταρτος είναι ο μέγας εκλεκτός, τέλειος και υπέρτατος τέκτονας, ο δέκατος όγδοος, ο πρίγκιπας Ροδόσταυρος, ιππότης του Αετού και τέλος ο εικοστός όγδοος, ο ιππότης του Ήλιου. Οι ενδιάμεσοι  βαθμοί δίδονται συνήθως εύκολα για να παραπλανᾶται ο μασόνος, πού δεν θα προχωρήσει. Στον  δέκατο όγδοο βαθμό παραμένουν πολλοί και στους οποίους αναφέρουν, για να μην υπάρξει δυσαρέσκεια, ότι εδώ τελειώνει η σοφία, εδώ είναι ο ουσιαστικός και χρήσιμος βαθμός^[2].

Υπάρχει  απαραβίαστο τυπικό μύησης του νέου μέλους. Ο αρχηγός της στοάς, ονομάζεται  «Σεβαστός Διδάσκαλος» και είναι αυτός που ανοίγει τη συνάντηση, επιδεικνύοντας στον υποψήφιο για τον πρώτο βαθμό, αυτό πού είναι γνωστό σαν τιμωρία αθέτησης του όρκου. Με τη διαδικασία αυτή προειδοποιεί το δόκιμο μέλος, για τις συνέπειες που θα υποστεί, σε περίπτωση αθέτησης του όρκου, πού σε λίγη ώρα θα κληθεί να δώσει. Συγκεκριμένα ο διδάσκαλος κάνει τα εξής: σέρνει τό δεξί του χέρι κατά μήκος του λάρυγγα του δόκιμου, και ενώ είναι ανοιχτό τοποθετεί τον αντίχειρα του δίπλα στο λάρυγγα και τό  κατεβάζει προς τα κάτω. Αυτό ονομάζεται σαν τό ποινικό σύμβολο του εισερχόμενου μαθητευομένου. Στην τελετή  τοποθετείται επίσης μία τράπεζα στο κέντρο της αίθουσας πού θα λάβει χώρα η μύηση, η οποία είναι καλυμμένη με ένα ύφασμα πάνω στην οποία, έχουν τοποθετηθεί άρτος και ένα ποτήρι γεμάτο κρασί. Μάλιστα ο άρτος είναι αρκετά μεγάλος για να είναι δυνατόν να λάβουν ένα μικρό μέρος όλοι οι παρευρισκόμενοι «αδελφοί». Αυτοί είναι παρατεταγμένοι αριστερά και δεξιά από την τράπεζα κρατώντας μία ράβδο^[3].  Κατά την «τελετουργία» της μυήσεως στον πρώτο βαθμό ο Σεβάσμιος,  αυτός πού είναι αρμόδιος για τις μυήσεις των νέων μελών ρωτά τον μυούμενο: «Επαρκεί η διάνοια όπως διακρίνει τό αληθές εκ του ψεύδους και το κακόν εκ του καλού;» Η απάντηση που οφείλει να δώσει το νέο μέλος είναι: «Ναι, όταν διευθύνει αυτή ηθική υγιής». Σε επόμενη ερώτηση του Σεβασμίου «Πού διδάσκεται η ηθική αυτή» η απάντηση πρέπει να είναι: «Ὁ τεκτονισμός διδάσκει ηθικήν αγνοτάτην και καταλληλοτάτην προς ανδρών χρησίμων τη κοινωνία και εαυτοίς»^[4]. Γενικά υπάρχουν αρκετά λατρευτικά στοιχεία που υποδηλώνουν κάποιο συγκεκριμένο τυπικό λατρείας,  πού είναι απαραίτητο για την κατηγοριοποίηση της Μασονίας ως μία θρησκεία.

Με επίσημες δικαστικές αποφάσεις, η Ελληνική Δικαιοσύνη με την υπ’ αριθμόν 2020/69 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών θεωρεί, ότι «Ο θρησκευτικός χαρακτήρας του τεκτονισμού εμφανίζεται εξαιρετικά εναργής, καθ’ όσον εν ταις στοαίς, τοις εργαστηρίοις και ναοίς αυτού λαμβάνει χώραν, λατρεία οία νοείται δια λόγων ή  πράξεων εκδηλουμένη προς τον Θεόν ευσέβεια και η οποία αποτελεί το χαρακτηριστικόν πάσης θρησκείας έτι δε υφίσταται εν τω τεκτονισμώ το λατρευόμενον  Ανώτατον Ον (Θεός) ο υπό των τεκτόνων Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος (Μ.Α.Τ.Σ.)»^[5].Χαρακτηρίζοντας λοιπόν τη Μασονία η Δικαιοσύνη «μη γνωστή θρησκεία» αλλά «μυστική οργάνωση, άγνωστη κατά τό περιεχόμενο, ου μόνον εις τούς πολλούς, αλλά και εις τούς τέκτονας, λόγω των τελευταίων μυήσεων ἀπό βαθμού εις βαθμού» τη θέτει εκτός λειτουργίας^[6].

Επίσημα σήμερα δεν υπάρχει αναγνώριση της μασονίας, ανεπίσημα όμως δρα σε πολλούς τομείς και αποσκοπεί στο να συμπαρασύρει και να κάνει μέλη της, άτομα, πού κατέχουν υψηλές θέσεις στον κρατικό μηχανισμό, στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Εμφανίζεται με τον μανδύα του φιλανθρωπικού και κοινωνικού σωματείου^[7].   

Το πόσο μεγάλη σημασία δίνουν οι σοφοί των πρωτοκόλλων, δηλαδή οι ιδρυτές των μασονικών στοών φαίνεται στο ακόλουθο απόσπασμα: «Μεταξύ των μελών των στοών θα συγκαταλέγονται και πάντες οι πράκτορες της εθνικής και διεθνούς αστυνομίας, διότι η υπηρεσία των είναι αναντικατάστατος, δεδομένου ότι η αστυνομία δύναται όχι μόνον να λαμβάνει μέτρα εναντίον των ισχυρογνωμόνων, αλλά και να δημιουργεί αφορμές  δυσαρεσκειών κ.λπ. … Οι μετέχοντες των μυστικών οργανώσεων είναι συνήθως φιλόδοξοι τυχοδιώκται και εν γένει άνθρωποι, κατά τό πλείστον κουφοί, με τούς οποίους δεν θα δυσκολευτούμε  να συνεννοηθούμε διά την εκπλήρωση των σκοπών μας»^[8].

Θεός της Μασονίας λοιπόν είναι ο Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος ή, συντετμημένα, ο ΜΑΤΣ. Ο ΜΑΤΣ για τους μασόνους είναι το   «Υπέρτατο Ον»^[9]. Κι αυτό διαπιστώνεται πως στις  στοές τους δεν συναντά κανείς  κάποιο Σταυρό ή εικόνα του Χριστού. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, είναι γι’ αυτούς ένας απλός Μύστης, όπως περίπου ο Πυθαγόρας, ο Βούδας και άλλοι θεοί άλλων θρησκειών.

Συνεχίζοντας την αναφορά μας για τη μασονία, εκθέτουμε και ένα άλλο στοιχείο της, πού αναφέρεται στον «Γνωστικισμό», έχοντας βέβαια ως προϋπόθεση τον Συγκρητισμό. Ο Γνωστικισμός ως σύστημα που είναι αναμιγνύει Μανιχαϊσμό, Νεοπλατωνισμό, Χριστιανισμό, Ιουδαϊσμό και όλες τις ανατολικές θρησκείες^[10], κάτι που  επακριβώς κάνει και η Μασονία^[11]. Αυτό διαπιστώνεται από το γεγονός, ότι εκτός από τον ΜΑΤΣ λατρεύουν και τις αιγυπτιακές θεότητες τον Ὄσιρη και την Ίσιδα.

Ένα  άλλο χαρακτηριστικό σημείο πού καταδεικνύει τη γνωστικιστική σχέση της είναι τό ότι καταλήγει στον «Ορθολογισμό». Αυτό σημαίνει, ότι θέλει τα πάντα να αποκαλύπτονται με τη «γνώση»^[12], μία γνώση εντελώς απογυμνωμένη ἀπό την αποκάλυψη.

Αυτό πού θα πρέπει να επισημάνουμε είναι πως στον μασονικό χώρο υπάρχουν πολλές τάσεις και κατευθύνσεις, πολλά συστήματα. Μερικά ἀπό αυτά, είναι τα συστήματα που αναγνωρίζουν την «Μεγάλη Στοά» του Λονδίνου ως «μητέρα στοά», χαρακτηρίζονται ως κανονικά και διατηρούν μεταξύ τους στενή επικοινωνία. Συστήματα που δεν αναγνωρίζουν το Σύνταγμα της «Μεγάλης Στοάς», απορρίπτουν την πίστη σε Θεό ή την Γραφή, που δέχονται γυναίκες, κ ά. χαρακτηρίζονται ως μη-κανονικά, αιρετικά. Τα  κανονικά συστήματα δέχονται την πίστη σε Θεό και σε αιώνια ζωή, τρεις μυητικούς βαθμούς, την μυστικότητα, την χρήση συμβόλων κ. ά. Οι τρεις μυητικοί βαθμοί του κανονικού μασονισμού είναι: μαθητής,εταίρος, δάσκαλος. Όμως σύντομα δημιουργηθήκαν και άλλοι βαθμοί, προκειμένου να προωθηθεί η μεγαλύτερη «ανύψωση» των εκλεκτών. Έτσι υπάρχουν συστήματα με 7, με 9 και με 33 βαθμούς (σκωτικό τελετουργικό)^[13].

Το τελετουργικό της μασονίας αποτελεί είδος εμπειρίας της πνευματικής εμβάθυνσης και του εξευγενισμού. Υπάρχουν όμως τελετές αντίστοιχες με αγιαστικές πράξεις της Εκκλησίας, και ειδικό τελετουργικό τυπικό για τη λατρευτική ζωή των μελών της (γάμος, εγκαίνια ναού, κηδεία κ. λ. π.). Η μασονία στη λατρεία της μιμείται τα αρχαία ειδωλολατρικά μυστήρια και γίνεται από ειδικούς λειτουργούς. Οι μυητικές τελετουργίες ανώτερων βαθμών πλαισιώνονται με διακόσμηση που στα μη κανονικά μασονικά συστήματα μπορεί να φθάσει μέχρι και τη μαγεία^[14]. Οι υποσχέσεις και οι όρκοι που δίνονται με άκρα μυστικότητα κατά τη διάρκεια της μύησης είναι φόβος και τρόμος. Στη συνέχεια ο υποψήφιος είναι υποχρεωμένος να τηρήσει όλα όσα υποσχέθηκε, ενώ χωρίς να τό ἀντιληφθεῖ βρίσκεται απόλυτα εξαρτημένος από τη Στοά.

Επιπρόσθετα η Μασονία ως θρησκεία  στηρίζεται κυρίως στα αρχαία ειδωλολατρικά μυστήρια. Ο  Ναός της φέρει την ονομασία Στοά, στον οποίο γίνονται οι διάφορες τελετές τους: Υιοθεσία λυκιδέως (κάτι παρόμοιο με τό Χριστιανικό Βάπτισμα), γάμος, μνημόσυνα και άλλα. Έχουν βαθμούς αξιωματούχων οι οποίοι κάμνουν τις τελετές τους, ντυμένοι με ιδιαίτερες στολές, όπως είναι ο Σεβάσμιος, ο Σεβασμιότατος, ο Διδάσκαλος, ο Μέγας Διδάσκαλος, οι επόπτες. 

Περί της αναγκαιότητας της ύπαρξης του μυστηρίου στην οργάνωση ένας Μασόνος, ο Rike, απολογείται πως αν αυτά τα μυστήρια παρουσιάζονταν χωρίς τό πέπλο του μυστηρίου «οι ίδιοι άνθρωποι θα τα είχαν απορρίψει ίσως με αδιαφορία»^[15]. Βάση και αρχή της Μασονίας είναι τό απόρρητο^[16]. Δεν επιτρέπεται και μετά την απομάκρυνση ενός μέλους από τη Στοά να ανακοινώνει τα μυστικά και τα μυστήρια στα οποία είχε μυηθεί. Όταν αποχωρεῖ, χαρακτηρίζεται «εν υπνώσει» και μένει δεμένος μαζί της εσαεί με τούς δεσμευτικούς όρκους που είχε δώσει. Η μυστικότητα όμως και η υπακοή που τούς επιβάλλονται, είναι κατά την άποψη της Εκκλησία μας τελείως αντίθετες με την εν Χριστώ ελευθερία, γιατί ο χριστιανός ζει και κινείται ελεύθερος «ως τέκνον φωτός»(Έφ. 5, 8).

Τα σύμβολα του Μασονισμού

Τώρα, όπως κάθε θρησκεία έχει τα σύμβολά της –σημεία που δηλώνουν με μυστικό τρόπο την σχέση ανθρώπου και θείου– έτσι και ο Μασονισμός έχει τα δικά του σύμβολα. Τα κυριότερα σύμβολα της μασονίας είναι εκείνα πού πηγάζουν απ’ την πρωταρχική κατάσταση της οργάνωσης: ο γνώμονας, τό μυστρί, τό τρίγωνο, η ποδιά και τό άστρο με τις πέντε κορυφές^[17]. Υπάρχουν και άλλα όπως η Πεντάλφα, η ασπίδα του Δαυίδ, τό μάτι πού βλέπει τα πάντα, η τελεία μέσα στον κύκλο, η κυβική πέτρα, ο Ήλιος, τό Φεγγάρι, τό ακτινοβόλο αστέρι^[18], τό φίδι. Οδιαβήτης, είναι το σύμβολο των Ουρανών και τό τετράγωνοαντιπροσωπεύει την Γη^[19].

Το μυστρί είναι ένα απαραίτητο εργαλείο για τον ενεργό μασόνο και γι’ αυτό αποτελεί και τό συμβολικό εργαλείο του θεωρητικού μασόνου, που δουλεύει για το χτίσιμο του ναού της ανθρωπότητας. Συμβολίζει επίσης την ενότητα ανάμεσα στους αδελφούς της οργάνωσης, όπως ακριβώς ενωμένες είναι και οι πέτρες σ’ ένα οικοδόμημα. Πολύ συχνά τό μυστρί παίρνει ένα τριγωνικό σχήμα, συμβολίζοντας έτσι το τελετουργικό τρίγωνο.

Ο γνώμονας, που τακτικά είναι δεμένος μ’ ένα σχοινί, στην άκρη του οποίου κρέμεται ένα βαρίδι, χρησιμοποιείται σαν έμβλημα του συνεταιρισμού. Είναι η βάση της οικοδομικής^[20]. Το σύμβολο αυτό υπάρχει στους τάφους των ρωμαίων αρχιτεκτόνων, των αρχιτεχνιτών του μεσαίωνα και ανακαλύφθηκε στον τάφο ενός Ναΐτη. Πολύ γρήγορα πήρε τη σημασία της δικαιοσύνης, όπως δείχνουν μερικές τοιχογραφίες και παλιά μωσαϊκά. Παριστάνει το «ιερό τρίγωνο» του Πυθαγόρα^[21], που οι πλευρές του βρίσκονται σε μία σχέση, που επιτρέπει να χαράξουμε την ορθή γωνία η «γωνία της δικαιοσύνης»^[22], με την αλυσίδα του χωρομέτρη. Ο γνώμονας του Πυθαγόρα, που διαδόθηκε απ’ τούς συνεταιρισμούς, βρίσκεται σήμερα στη βάση της μασονίας. Συμβολίζει το απαραίτητο εργαλείο, για να μεταβληθεί μία ακατέργαστη πέτρα — ο αμαθής, σε πέτρα κατεργασμένη — ο μυημένος. Συμβολίζει την επίδραση της δύναμης πάνω στον ίδιο τον εαυτό μας, μέσα από την οποία ο Μασόνος μπαίνει στο ναό της ιδέας, όπως η πέτρα, πού έχει κατεργαστεί στο οικοδόμημα^[23].

Το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί και για τό τρίγωνο. Ιδιαίτερα οι μυημένοι της στοάς όταν συνεδριάζουν σχηματίζουν ένα τρίγωνο, τό ιερό τρίγωνο, ισοσκελές με μεγάλη βάση. Το τρίγωνο ανάγεται στο εβραϊκό «ρές», πού είχε τριγωνικό σχήμα και σήμαινε κεφάλι, παρίστανε τον Θεό. Ο συμβολισμός αυτός πλούτισε με την επαφή με τούς πυθαγόρειους και τη γνώση. Έτσι, δεν σχεδίαζαν πια μόνο τον Θεό, αλλά την τριάδα του χριστιανισμού ή τον μεγάλο αρχιτέκτονα του σύμπαντος, των ενεργών στοών πού έγιναν μετά θεωρητικές^[24].

Η ποδιά θυμίζει εκείνη, που φορούν πολλοί τεχνίτες στις οικοδομές. Μία πέτσινη ποδιά, που εξ αιτίας του σχήματός της και των στολιδιών της, έγινε το κυριότερο σύμβολο της θεωρητικής μασονίας. Η ποδιά του δασκάλου για παράδειγμα, είναι ένα κανονικό ύφασμα μ’ ένα τριγωνικό κόσμημα και δύο κορδόνια. Έχει επίσης τρεις σειρές από τελείες, πού είναι όλοι αριθμοί με συμβολική  σημασία^[25].       

Το άστρο με τις πέντε κορυφές ή «φλογερό άστρο» είναι τό κυριότερο μασονικό σύμβολο. Το σύμβολο πού  τη  μέρα  της  ένωσης θ’ αντικαταστήσει τό σταυρό. Έτσι λοιπόν,  όπως κάποτε τό άστρο της Βηθλεέμ οδήγησε τούς μάγους  και βοσκούς, έτσι και τό φλογερό άστρο οδηγεί τούς μασόνους και μαζί τους ολόκληρη  την ανθρωπότητα στο μεγάλο σκοπό, στο χιλιετές βασίλειο^[26].

Πολύ συχνά τό μασονικό πεντάγραμμα έχει στο κέντρο του τό γράμμα «g». Το  «g» είναι τό αρχικό του μεγάλου αρχιτέκτονα, του gott καιgod (Θεού) ή επίσης της «γεωμετρίας» ως  επιστήμης του Θεού^[27].

Είναι άλλωστε λίγο-πολύ γνωστό ότι  οι Αμερικάνοι Πρόεδροι ορκίζονται πάνω στο τρίγωνο και τον διαβήτη^[28]. Επιπλέον να προσθέσουμε πώς πολλά σύμβολα του Προσκοπισμού συμφωνούν με αυτά της Μασονίας^[29], καθότι ο Προσκοπισμός είναι δημιούργημα και τροφείο των παιδιών προς την Μασονία.

Σχέση Μασονισμού και Χριστιανισμού.

Κλείνοντας τό κεφάλαιο αυτό πρέπον είναι να μιλήσουμε και για την σχέση Μασονισμού και Χριστιανισμού. Ὁ Μασονισμός ως θρησκεία συγκρητιστική  όπως και οι ίδιοι ισχυρίζονται, έχει τό άλλοθι να χρησιμοποιεί τον Χριστιανισμό. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ως όργανο του Σιωνισμού έχει σκοπό να διαβάλει αυτόν. Παρουσιάζεται ως συγγενικός αν μη τι άλλο ακόμη, ως ένας τρόπος του Χριστιανισμού. Προς την κατεύθυνση αυτή χρησιμοποιεί χριστιανικές θέσεις, σύμβολα και αντικείμενα για να εξαπατά. Οι Μασόνοι διατείνονται ότι τα μέλη του σωματείου, τούς διέπει η αγάπη και η πίστη^[30],– όπως στους Χριστιανούς.

Δείχνει ακόμη ότι είναι οικουμενικός ο Μασονισμός, καθότι μέλη της Στοάς μπορούν να γίνουν άνθρωποι όλων των θρησκειών^[31]. Τέλος, η Αγία Γραφή κατέχει στο τελετουργικό της σημαντική θέση, αποτελώντας ωστόσο μόνο ένα σύμβολο^[32]. Εξάλλου  υπογραμμίζεται ότι τό τελετουργικό αποτελεί είδος εμπειρίας πνευματικής εμβάθυνσης και προσωπικού «εξευγενισμού», μετατροπής του «λίθου» από την κατάσταση του «ακατέργαστου» σε «κατεργασμένου», δηλαδή της «προσωπικής τελειώσεως». Αλλά αυτός ο δρόμος της μασονίας είναι εντελώς αντίθετος με αυτόν που οδηγεί στον Χριστό.

Η μασονική εμπειρία δεν οδηγεί τον άνθρωπο παραπέρα από την εμπειρία του εαυτού του ή της κοινωνίας των «αδελφών». Δεν μπορεί να ξεπεράσει την ματεριαλιστική πραγματικότητα εγκαταλείποντας τον άνθρωπο μόνο. Η τελείωση  του χριστιανού έξω ἀπό τη συμμετοχή του στη ζωή του Θεού «εν Χριστώ Ιησού», δεν ολοκληρώνεται. Η αγιότητα ανήκει στον Χριστό («είς άγιος») και κατ’ επέκταση και σε όλους όσους μετέχουν της ζωής του Χριστού. Η αγιότητα είναι «κατά μετοχήν» και όχι ανεξάρτητη από τη χριστιανική πίστη και τό χριστιανικό φρόνημα. Το κτιστό πού είναι ο άνθρωπος για να τελειωθεί και να γίνει τό λαμπρό δημιούργημα χρειάζεται  να μετέχει στην ενέργεια του ζωοδότη Θεού και δημιουργού  του. Βέβαια, ως δημιούργημα, ο άνθρωπος δεν μπορεί να υπάρχει ούτε σ’ αυτή την ζωή χωρίς την πρόνοια του Θεού, πολύ δε περισσότερο να έχει τη δυνατότητα να δοξαστεί από μόνη της η ανθρώπινη φύση^[33].

Στη χριστιανική πίστη σύμφωνα με τούς Πατέρες της Εκκλησίας μας δεν μπορεί να υπάρξει αδελφικός σύνδεσμος χωρίς το «Πνεύμα της υιοθεσίας», ούτε ηθική χωρίς δόγματα. Εξάλλου η «κοσμοθεωρία των δέκα εντολών», χωρίς τη σύνδεση με την διδασκαλία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης δεν υφίσταται και ιδιαίτερα χωρίς αναφορά στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Η «πνευματική ζωή» του χριστιανού δεν αποβλέπει στο αποτέλεσμα των ανθρωπίνων προσπαθειών, αλλά στην ζωή εν «πνεύματι αγίω», ως δώρο του Θεού. Με το χριστιανικό βάπτισμα ο πιστός εντάσσεται στο Σώμα του Χριστού,  την Εκκλησία Του. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί και να γίνει αποδεκτό κατά τη μασονική μύηση  η οποία πιστεύει πως η μύηση αυτή  οδηγεί τό μυούμενο πέρα από το χώρο του «βέβηλου» και τον καθιστά πνευματικό αδελφό με τον πιστό του Ισλάμ ή όποιας άλλης θρησκείας.

Η χριστιανική Εκκλησία κηρύττει πως οι πιστοί γίνονται παιδιά του Θεού μόνο όταν λάβουν το πνεύμα της υιοθεσίας^[34], τό οποίο τους εντάσσει στο Σώμα του Χριστού μέσω του αγίου βαπτίσματος^[35]. Ο Θεός γίνεται  πατέρας και ο Λόγος Υιός για τη δημιουργία της ενανθρώπησης^[36] που ως αποτέλεσμα έχει την υιοθεσία των ανθρώπων^[37].  Ουσιαστικά  τούς μετατρέπει σε μέλη  της, δηλαδή μέλη του ζώντος σώματος του Χριστού που αποτελούν  πλέον μία κοινωνία ιστορική και ορατή^[38]. Τότε και μόνο γίνονται «κατ’ επαγγελίαν κληρονόμοι»^[39]. Το Άγιο Πνεύμα, που ονομάζεται και «Πνεύμα Χριστού», «συμμαρτυρεί τω πνεύματι ημών ότι εσμέν τέκνα Θεού. Ει δε τέκνα, και κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού»^[40]. Ο άνθρωπος ως βαπτισμένο μέλος της Εκκλησίας αποτελεί ταυτόχρονα μέλος αυτού του σώματος και δύναται να διασφαλίζει την ακεραιότητα της υπόστασης του στο ακέραιο λαμβάνοντας τη χάρη του Αγίου Πνεύματος^[41]. Καθίσταται σαφές ότι δεν είναι δυνατόν να συγκριθεί η μασονική μύηση με τό χριστιανικό βάπτισμα, γιατί αυτό αποτελεί βλασφημία εναντίον του Αγίου Πνεύματος. Η μασονία όπως είπαμε  δεν συνδέει τις ηθικές αξίες, τις οποίες κηρύττει, με μία συγκεκριμένη πίστη σε Θεό. Η εικόνα περί Θεού, του ΜΑΤΣ,  προσδιορίζεται από τον κάθε μασόνο εντελώς υποκειμενικά, ανάλογα με τις όποιες προσωπικές και θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Η κατανόηση του ανθρώπου για τη ζωή, όπως καθώς επίσης η αντίληψη   περί του Θεού, ξεπερνούν τα όρια μίας συγκεκριμένης πίστης. Κατ’ αυτόν τον τρόπο όμως  η χριστιανική πίστη σχετικοποιεῖται και εξισώνεται σε σχέση με την πίστη του Ισλάμ, με τό Βουδισμό κ. ο. κ. Όποιος ζει «ορθά», λογίζεται και «ορθά» απέναντι στο Θεό, όπως υποστηρίζουν και πιστεύουν οι μασόνοι.

Συνεχίζοντας με τα της πίστεως, οι μασόνοι υποστηρίζουν πως η θέση αυτή δεν ταυτίζεται με την διδασκαλία της Αγίας Γραφής και με την πίστη στον Τριαδικό Θεό. Εδώ η χριστιανική Βίβλος δεν είναι πλέον η μοναδική Θεία αποκάλυψη. Εναλλάσσεται με τό Κοράνι, τις Βέδες κ. ο. κ. Είναι «ένα» ἀπό τα πολλά «ιερά βιβλία»! Η χριστιανική πίστη δεν είναι η μόνη και βεβαία οδός σωτηρίας, αλλά μία από τις πολλές «ατραπούς». Όλες οι θρησκείες οδηγούν «στον ίδιο σκοπό». Μ’ αυτό τον τρόπο τα είδωλα γίνονται αντανάκλαση της «μίας θεότητας», του «Μεγάλου Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος», ο οποίος είναι «ανοικτός» προς όλες τις Θεότητες. Εδώ πλέον δεν ισχύει η φράση, πού αναφέρεται στον Ιησού Χριστό: «εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της Θεότητος σωματικώς». Ο απόστολος το υπογράμμισε αυτό, μας λένε, για να προφυλάξει τούς πιστούς από την ψευδή σοφία. Γι’ αυτό και αναφέρει προηγουμένως: «Προσέχετε μήπως σας παρασύρει κανείς με τη φιλοσοφία και με κούφια απατηλά πράγματα, κατά την παράδοση των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και όχι κατά Χριστό»^[42].

Από όσα αναφέραμε γίνεται αντιληπτό πως η Μασονία είναι ασυμβίβαστη με τη Χριστιανική πίστη και την ιδιότητα του Ορθοδόξου Χριστιανού. Ιδιαίτερα υπογραμμίζουμε τον κίνδυνο διάβρωσης του ποιμαντικού έργου και τις τυχόν διαγραφές του Ευαγγελικού μηνύματος   και της εν Χριστώ ελπίδος. Για να βρει λοιπόν ο άνθρωπος το αληθινό νόημα της ζωής και να το πραγματώσει βρίσκει τη λύση μόνο μέσα στη χριστιανική Εκκλησία με τη βοήθεια της θείας χάριτος, και της δωρεάς του Χριστού. Αυτό πραγματώνεται και βρίσκει πλήρη εφαρμογή σύμφωνα με τό λόγο του Χριστού «ουδείς έρχεται προς τον πατέρα ει μη δι’ εμού»^[43]. Ἐνώ σε όλες τις άλλες θρησκείες και ἀποκρυφιστικές ομάδες ο άνθρωπος εγκαταλείπεται εντελώς μόνος στην αναζήτηση της σωτηρίας του. O  άνθρωπος μέσα στην Εκκλησία θυμάται πάντα τό εξής σημαντικό: «του μεγάλου Θεού και πλάσμα και εικόνα είναι ο άνθρωπος, από τον Θεό έρχεται και στον Θεό πηγαίνει»^[44].

Στη σκέψη  ενός Ορθοδόξου παρατηρητή ο Μασονισμός δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία αντίχριστη παναίρεση, που δεν έχει καμία σχέση με τον Χριστό. Οι Μασόνοι προβάλουν ως θεό τους τον «Μέγα Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος», όμως στην πραγματικότητα λατρεύουν τον Εωσφόρο^[45], εκείνον που ενέπνευσε όλα τα αντίχριστα συστήματα. Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος έχει πάρει αποφάσεις καταδικάζοντας τη μασονία  ως ένα σύστημα αντιχριστιανικό και πεπλανημένο και η ιδιότητα του χριστιανού και του μασόνου είναι ασυμβίβαστη^[46].

---

[1]  Οι τρεις πρώτοι βαθμοί είναι «μαθητής» , «εταίρος» , «διδάσκαλος». Ο μασόνος του 33^ου βαθμού ονομάζεται «ύπατος, μέγας, γενικός επιθεωρητής».

[2] ‘Οπ. π., σ. 14.

[3] ΠΑΝ. ΤΡΕΜΠΕΛΑ, όπ. π., σ. 77.

[4] Β.Α. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ,  Στα άδυτα της Ελληνικῆς Μασονίας, έκδ. Βασδέκης, Αθήνα  1977,  σ.46.

[5] Αυτή είναι η με υπ’ αριθμόν 2020/69 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, πού χαρακτηρίζει τη Μασονία ως θρησκεία  .

[6] ΤΣΑΡΟΥΧΑ  ΚΩΣΤΑ, όπ. π., σ.69.

[7] ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ, Η  Μασσωνία υπό τό φως της αληθείας, έκδ. Ι. Μ. Κεχαριτωμένη, Αθήνα 2001⁸, σ. 98.

[8]  ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ Β. Α., Στα άδυτα της ελληνικής Μασσωνίας, χ.ε., Θεσσαλονίκη 1977, σ. 11.

[9] T. MARRS., Τα απόκρυφα μυστικά της Μασωνίας, όπ. π., σ. 25.

[10] Γ. ΓΑΡΑΝΤΖΩΤΗ., Το ξεσκέπασμα της  απάτης –«Νέα Ακρόπολη», «Νέα Εποχή» Νέα Παγκόσμια Τάξη, όπ. π., σ. 12.

[11] Γ. ΓΑΡΑΝΤΖΩΤΗ., Το ξεσκέπασμα της απάτης – «Νέα Ακρόπολη», «Νέα Εποχή», Νέα Παγκόσμια Τάξη, όπ. π., σ. 13.

[12] Γ. ΓΑΡΑΝΤΖΩΤΗ., Το ξεσκέπασμα της απάτης – «Νέα Ακρόπολη», «Νέα Εποχή», Νέα Παγκόσμια Τάξη, όπ. π., σ. 12.

[13] Α. ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ., «Ο Αποκρυφισμός στο φως της Ορθοδοξίας», Τεύχη 4^ον – 10^ον, Εκδόσεις Διάλογος, Αριθ. 15 .

[14] π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ, «Ὁ Αποκρυφισμός στο φως της Ορθοδοξίας», Τεύχη 4^ον -10^ον, Εκδόσεις Διάλογος, Αριθ. 15.

[15]  T. MARRS., Τα απόκρυφα μυστικά της Μασωνίας, όπ. π., σ. 7.

[16]  Κ. Τ. ΚΙΛΙΦΗ, Ἡ επικίνδυνη Μασωνία, όπ. π., σ. 44.

[17]  ΙΑΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, Απόκρυφη γνώση- Μασσωνία, τόμ. 7, χ.ε., Αθήνα 1987, σ. 172-4.

[18]  T. MARRS., Τα απόκρυφα μυστικά της Μασωνίας, όπ. π., σ. 45.

[19]  T. MARRS., Τα απόκρυφα μυστικά της Μασωνίας, όπ. π., σ. 61.

[20] ΤΣΑΡΟΥΧΑ ΚΩΣΤΑ, όπ. π., σ. 341.

[21]  Θ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ Η Μασονία, χ.ε., Αθήνα 1983, σ.76.

[22]  Όπ. π., σ. 79.

[23] ΤΣΑΡΟΥΧΑ ΚΩΣΤΑ,  σ. 341-3.

[24] Όπ., π., σ. 344.

[25] Θ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ, όπ. π., σ. 128.

[26] Όπ., π., σ. 131.

[27] Όπ., π., σ. 345.

[28]  Όπ. π., σ. 25.

[29] Κ. Τ. ΚΙΛΙΦΗ, Η επικίνδυνη Μασωνία, όπ. π., σ. 89.

[30]  VERNON M., Dictionary of Beliefs and Religions, Edinburgh 2009, «Masonry», σ. 218.

[31]  Όπ. π., σ. 218.

[32]  T. MARRS., Τά ἀπόκρυφα μυστικά τῆς Μασωνίας, όπ. π., σ. 11.

[33]  ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ φιλοσόφου, Διάλογος πρός Τρύφωνα, PG 6, 489B.

[34] Ιωάννου Χρυσοστόμου, Εις Ιωάννην Ι’, PG 59, 75,  «Όσοι δε έλαβον αυτόν έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι». Πάντες της αυτής αξίωνται τιμής. τι ταύτης αν γένοιτο της φιλανθρωπίας ίσον;^[34],

[35]  Γα. 3, 26.

[36] ΙΩ. ΡΩΜΑΝΙΔΗ, Δογματική και Συμβολική Θεολογία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, τόμ. Ά´, έκδ. Πουρναρά, Θεσσαλονίκη  2004⁵, σ. 291.

[37] Γρ. Παλαμά, Περί της κατά σάρκα… Οικονομίας, PG 151, 217C,.

[38] Γ. ΦΛΩΡΟΦΣΚΥ, Το σώμα του ζώντος Χριστού, έκδ. Αρμός  Θεσσαλονίκη 1999, σ. 45.

[39] Γρ. Παλαμά, Ομιλία ΚΖ´ εν τω καιρώ του θέρους…, PG 151, 353Β-C.     

[40]  Ρω. 8, 17.

[41] Ν. ΜΑΤΣΟΥΚΑ, Δογματική και Συμβολική Θεολογία Β, Έκθεση της ορθόδοξης πίστης σε αντιπαράθεση με τη δυτική χριστιανοσύνη, έκδ. Πουρναρά, θεσσαλονίκη, 2003, σ. 501.

[42]  Κλ. 2, 8

[43]  Ιω. 14, 6.

[44] Γρ. Θεολόγου, Έπη εις εαυτόν. Ποίημα ΜΕ´, Θρήνος περί των της αυτού ψυχής παθών, ΕΠΕ 10, 332, ΒΕΠΕΣ 62, 163, PG 37, 1354.

[45]  Όπ. π., σ. 87.

[46] Η διορθόδοξη επιτροπή που συνήλθε από 8 έως 23 Ιουνίου 1930 στο Άγιον Όρος χαρακτήρισε τη Μασονία ως σύστημα αντιχριστιανικό και πεπλανημένο. Επίσης η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 12 Οκτωβρίου 1933 υπογραμμίζει ότι ο Τεκτονισμός υπενθυμίζει τις παλιές εθνικές μυστηριακές θρησκείες και λατρείες, από τις οποίες κατάγεται και των οποίων αποτελεί συνέχεια και αναβίωση. Επιπλέον η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της  Εκκλησίας της Ελλάδος τον Νοέμβριο του 1972 επαναλαμβάνει ότι η Μασονία είναι αποδεδειγμένως μυστηριακή θρησκεία, προέκταση των παλαιών ειδωλολατρικών θρησκειών και τελείως ξένη και αντίθετη προς την εξ αποκαλύψεως σωτηριώδη αλήθεια της Αγίας μας Εκκλησίας και δηλώνει κατηγορηματικά ότι η ιδιότητα του Μασόνου, υπό οποιαδήποτε μορφή, είναι ασυμβίβαστη προς την ιδιότητα του Χριστιανού, πού είναι μέλος του Σώματος του Χριστού. Τέλος η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος τον Οκτώβριο του 1966 θεωρεί τη Μασονία παγανιστική θρησκεία ασυμβίβαστη με τον Χριστιανισμό χαρακτηρίζοντας τη,  ως αντίχριστο σύστημα. 

πηγή