«Να συγχωρούμε ο ένας τον άλλον μας, γιατί αυτό ζητά ο Θεός από μας. Όταν συγχωρούμε, ωφελούμε καί τον εαυτόν μας και τον άλλον.
Ήταν δυο κρεοπώλες που δεν επίστευαν. Ο ένας ήταν μεγάλος καί πολύ καλός, ο άλλος όμως για να έχει το μονοπώλιο τον σκοτώνει, τον πιάνουν και τον έβαλαν φυλακή. Μετά από χρόνια βγαίνει και έκανε πάλι τον κρεοπώλη.
Η γυναίκα του σκοτωμένου με τον θάνατο του άνδρα της υπόφερε πολύ γιατί είχε επτά παιδιά. Μια μέρα λοιπόν, πηγαίνει να εξομολογηθεί σ’ ένα ιερέα, στον οποίον είπε την ιστορία. Τότε ο ιερέας της λέει: «Πήγαινε στον φονιά». «Πως να πάω να τον δώ» «Αφού δεν μπορείς να τον δεις, σου βάζω επιτίμιο να πηγαίνεις να παίρνεις κρέας».
Ο φονιάς, όταν την είδε, είπε μέσα του: «Τώρα θα μου επιτεθεί, αφού εσκότωσα τον άνδρα της» γι’ αυτό της λέει «Πόσο κρέας θέλεις»; Της έδωσε το κρέας, πήρε τα χρήματα, χωρίς να του πει τίποτα η γυναίκα.
Αυτό έγινε μία, δυο, τρεις φορές. Την τέταρτη φορά της λέει: «Βρέ γυναίκα, εγώ εσκότωσα τον άνδρα σου, κι όμως έρχεσαι και παίρνεις κρέας, χωρίς να μου πεις ούτε λέξη. Για την καλή σου λοιπόν συμπεριφορά θα γίνω από αύριο κι έπειτα ο τροφός των παιδιών σου».
Βλέπετε παιδιά μου, ότι η γυναίκα αυτή είχε τον Χριστόν μέσα της κι επήγαινε και ψώνιζε χωρίς να λέει τίποτα. Η αγάπη της αυτή έγινε αιτία να σωθεί ο δολοφόνος.
Σήμερα μόλις κάποιος μας κάνει κακό, αμέσως εμείς θέλουμε να τον εκδικηθούμε. Δεν πρέπει στην πρόσκαιρη αυτή ζωή μας να ζητούμε το κακό του άλλου, αλλά να τον συγχωρούμε, γιατί κανείς μας δεν είναι τέλειος, ακόμη και οι άγιοι αμάρταναν. Εκείνο που μας σώζει είναι η αγάπη».
Πηγή: Μαρεντάκης Παναγιώτης, Θεολόγος τ. Γυμνασιάρχης, «Ο Γέροντας Θεοδόσιος, ο ασκητής της Κρήτης», Εκδόσεις-Βιβλιοπολείο «Η αυτογνωσία», Χανιά 2009.
