Ὁ ἐξομολογητής τῶν Κοσμοναυτῶν Ἰώβ...

Ο Εξομολογητής των Κοσμοναυτών Ιώβ: "Στο διάστημα βλέπεις την χάρη του Θεού"

Ο εξομολογητής των κοσμοναυτών στο Κέντρο Εκπαίδευσης «Γιούρι Γκαγκάριν», κοντά στη Μόσχα, μιλάει για τον Θεό και τη Δημιουργία με το ποίμνιό του ακόμη κι όταν αυτό βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη.

«ΣΥΝΑΝΤΗΣΑΤΕ τον Θεό εκεί πουφθάσατε;».

Το ερώτημα, ειρωνικά πολλές φορές, κάποτε με ειλικρίνεια και για κάποιους βασανιστικά, τέθηκε επανειλημμένα σε μέλη διαστημικών αποστολών, μετά την επιστροφή τους στη Γη.

Αμερικανοί αστροναύτες απάντησαν κάποτε, και τα λόγια τους έμειναν στην ιστορία, ότι... αντίκρισαν τα ίχνη Του. Οι σοβιετικοί κοσμοναύτες αντίθετα δεν σήκωναν ούτε έκαναν αστεία με τέτοια θέματα. Στην άθεη Σοβιετική Ενωση, όπου η θρησκεία ήταν «το όπιο των λαών», Θεός δεν υπήρχε. Ως τη δεκαετία του΄80.

Σήμερα, στη Ρωσία του Βλαντίμιρ Πούτιν οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Οι ρώσοι κοσμοναύτες ομολογούν ότι έχουν τον δικό τους εξομολόγο, με τον οποίο επικοινωνούν ανά πάσα στιγμή, ακόμη και ενώ βρίσκονται στο Διάστημα, λίγο προτού βγουν για τον διαστημικό τους περίπατο.

Οι ατρόμητοι κοσμοναύτες, μαθητές της μεγάλης σχολής που δημιούργησε ο μύθος του Διαστήματος Γιούρι Γκαγκάριν, για τον ηγούμενο Ιώβ Τάλατς, είναι άνθρωποι με τoυς δικούς τους φόβους και τα δικά τους ερωτήματα. Και αυτοί απορούν «πώς δημιούργησε ο Θεός το Σύμπαν». 

Εφημέριος του Ναού της Μεταμόρφωσης, στο Κέντρο Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών «Γιούρι Γκαγκάριν» της Πόλης των Αστεριών, κοντά στη Μόσχα, επισκέπτεται συχνά το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, το ρωσικό Κανάβεραλ, στο γειτονικό Καζακστάν, απ΄ όπου ξεκινούν οι αποστολές για το Διάστημα. Εκεί προετοιμάζει πνευματικά τους κοσμοναύτες λίγο πριν από το μεγάλο τους ταξίδι και τους περιμένει πάντα κατά την επιστροφή τους για να ευχαριστήσουν, όπως λέει, όλοι μαζί τον Θεό.

«Οταν ένας άνθρωπος είναι στο Διάστημα μπορεί να δει την αληθινή μεγαλοσύνη του Σύμπαντος και έτσι έρχεται κοντύτερα στον Δημιουργό» δηλώνει μιλώντας στο «Βήμα» από το Μπαϊκονούρ, όπου λίγη ώρα νωρίτερα είχε τελέσει τον αγιασμό των υδάτων, αφού το Πατριαρχείο Ρωσίας εορτάζει τα Θεοφάνια σύμφωνα με το παλαιό ημερολόγιο. 

«Είδα ίχνη του Θεού» 

 Ο ηγούμενος επικαλείται τον αμερικανό αστροναύτη Φρανκ Μπόρμαν, τον πρώτο άνθρωπο που είδε το φεγγάρι από κοντά, ο οποίος εκείνη την ώρα, έπειτα από μακρά σιωπή μέσα στο διαστημόπλοιο, είπε:

«Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην. Η δε γη ην αόρατος και ακατασκεύαστος...». Ηταν «ο πρώτος στίχος από τη Γένεση,το πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής. Πολλά μέλη του πληρώματος δεν μπορούσαν παρά να κλάψουν εκείνη τη στιγμή. Και όταν ο Μπόρμαν επέστρεψε στη γη,τον ρώτησε κάποιος:“... είδες τον Θεό όταν ήσουν στο Διάστημα;”. Και αυτός απάντησε:“Οχι, δεν είδα τον Θεό. Είδα όμως τα ίχνη της παρουσίας Του”» λέει ο κ. Τάλατς.

Αυτά τα ίχνη που είδε ο Φρανκ Μπόρμαν στο ξεκίνημα της «οδύσσειας» για τη γνωριμία του Σύμπαντος φαίνεται πλέον να ομολογούν και οι ρώσοι συνάδελφοί του τονίζει ο ιερέας. «Οι κοσμοναύτες με καλούν πριν βγουν να περπατήσουν στο Διάστημαζητώντας μου προσευχές και ευλογίες. Ο Υuri Lonchakov, διοικητής διαστημόπλοιου, διάβασε ολόκληρη τη Βίβλο στη διάρκεια της πτήσης του.

Στις τελευταίες ώρες της πτήσης ήμασταν τακτικά σε επαφή, συζητώντας θεολογικά θέματα:πώς δημιούργησε ο Θεός τον κόσμο,γιατί τον δημιούργησε μ΄ αυτό τον τρόπο, πώς κατανοούσαν οι άγιοί μας τη φύση του Σύμπαντος.

Ο Οleg Skripinchko, ενώ βρισκόταν σε τροχιά,τηλεφώνησε να μας συγχαρεί για την επίσκεψη του Πατριάρχη Κύριλλου στον Ναό της διαστημικής βάσης. Και ο ελληνικής καταγωγής Fyodor Υurchikhin που επέστρεψε πρόσφατα κατά τη διάρκεια της 6μηνης περιστροφής του γύρω από τη Γη είχε μαζί του τα λείψανα του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτη και του Θεοδώρου του Τύρωνος». 
 

Αγιασμός πριν από την πτήση

Ο πατέρας Ιώβ επισκεπτόταν τους κοσμοναύτες με τους οποίους είχε πνευματικές συζητήσεις και ευλογούσε κάθε λογής τεχνικό εξοπλισμό πολύ προτού ιδρυθεί εκκλησιά μέσα στον σταθμό. Μετά, «με τη βοήθεια του Θεού, αποκτήσαμε την εκκλησία μας» λέει και συνεχίζει: «Τα τελευταία λίγα χρόνια έχει αναδυθεί μια ολόκληρη παράδοση. Ολα τα πληρώματα διαστημόπλοιων επισκέπτονται την Αγία Τριάδα πριν από την εκτόξευση για να προσκυνήσουν τα λείψανα του Αγίου Σεργίου και να συμμετάσχουν σε μια σύντομη δέηση στην εκκλησία του Αγίου Νίκωνος.

Κατόπιν τους ευλογώ με αγιασμό και δίνω στον καθένα τους μικρά Ευαγγέλια τσέπης και εικόνες του Χριστού και της Θεοτόκου που τα παίρνουν μαζί τους στην πτήση. Τέσσερις μέρες πριν από την εκτόξευση πηγαίνω στο Μπαϊκονούρ για να τους εξομολογήσω και να τους μεταλάβω. Συζητούμε πνευματικά θέματα, διαβάζουμε μαζί το Ευαγγέλιο και μιλάμε για διάφορα σημαντικά ζήτημα. Οταν οι άνδρες επιστρέφουν στη Γηείμαι εκεί για να τους υποδεχτώ με μια ευχαριστήρια δέηση στον Θεό ». 

Φόβος και γενναιότητα 

«Και βέβαια αισθάνονται φόβο, όπως κάθε φυσιολογικός και ζωντανός άνθρωπος ενώπιον του κινδύνου που μπορεί να απειλήσει τη ζωή του» λέει ο ηγούμενος Ιώβ περιγράφοντας τα αισθήματα των κοσμοναυτών.

Όσο γι΄ αυτά που σκέφτονται όταν βρίσκονται έξω, στο Σύμπαν; «Το Διάστημα είναι ακόμη εχθρικό για τον άνθρωπο. Φανταστείτε ότι στον ήλιο η θερμοκρασία είναι +180 βαθμούς Κελσίου,ενώ στη σκιά-150. Αν ο άνθρωπος βρεθεί ξαφνικά χωρίς το σκάφανδρό του τον περιμένει βέβαιος θάνατος. Η γενναιότητά τους συνίσταται στο γεγονός ότι αισθανόμενοι τον φόβο μπορούν να τον ξεπερνούν.

Η πλειονότητα με τη βοήθεια του Θεού ξεπερνάει τον φόβο και βλέποντας το έλεός Του προσεύχονται και κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν. Οταν βρίσκονται εκεί εργάζονται και ίσως δεν σκέφτονται και πολύ το εάν φοβούνται ή δεν φοβούνται. Προετοιμάζονται επί χρόνια για εκείνη τη στιγμή. Για να γίνει κάποιος κοσμοναύτης προετοιμάζεται επί δέκα χρόνια και γνωρίζουν τι τους περιμένει. Η προετοιμασία είναι πολύ καλή». 
Φθάνει αυτό; «Εμείς στη Ρωσία έχουμε και μια παροιμία: “Να ελπίζεις στον Θεό, αλλά κάνε και ΄σύ κάτι”. Όταν ο άνθρωπος επιτελεί το έργο του σωστά και με πίστη στον Θεό τότε όλες οι δυσκολίες, εσωτερικές και εξωτερικές, ξεπερνιούνται, διότι μόνον ο Θεός μπορεί να στηρίξει, να δώσει ελπίδα, να νουθετήσει τον άνθρωπο ώστε να κάνει το σωστό σε δύσκολες καταστάσεις » λέει ο κ. Τάλατς. 

Αμαρτίες στο Διάστημα

Μπορούν οι άνθρωποι να σωθούν από τις αμαρτίες στο Διάστημα ή θα υποπέσουν σε αυτές και εκεί; Ο πατέρας Ιώβ δεν δυσκολεύεται να απαντήσει. «Από τον εαυτό σου δεν μπορείς να ξεφύγεις. Η συσσώρευση των μειονεκτημάτων και των αδυναμιών- η οποία σε οδηγεί στην ανάπτυξη των παθών - συμβαίνει ανεξάρτητα από το πού βρίσκεται ο άνθρωπος. Οι Πατέρες της Εκκλησίαςλένε ότι αν δεν απελευθερωνόμαστε από την αμαρτωλότητα και το πάθος τότε όλα αυτά θα τα πάρουμε στην αιώνια ζωή. Ο φθονερός και στην ουράνια ζωή θα παραμείνει φθονερός, αλλά εκεί η ζωή του θα είναι ανυπόφορη.

Έτσι οι ανθρώπινες αδυναμίες υπάρχουν τόσο εδώ στη Γη όσο και στο Διάστημα. Στους κοσμοναύτες, όπως και σε κάθε άνθρωπο, εμφανίζονται και κακές σκέψεις και υπάρχουν και παράπονα και θυμός, όπως σε όλους τους ζωντανούς ανθρώπους. Δεν είναι ρομπότ. Είναι έξυπνοι, ταλαντούχοι και πολύπλευροι, αλλά και άνθρωποι, γι΄ αυτό και ζητούν τη βοήθεια του Θεού». 
 

«Θεέ μου, γιατί γύρισα;»

Κάθε κοσμοναύτης κατά τον πατέρα Ιώβ αποκομίζει και μεταφέρει κατά την επιστροφή του τις δικές του εμπειρίες. «Δεν μπορείς να το εξηγήσεις.Δεν μπορείς να εξηγήσεις ποιος αισθάνεται τι, διότι οι άνθρωποι αποκομίζουν πολλές και διαφορετικές εμπειρίες.

Ενας κοσμοναύτης,ο Βάλερι Ολιαγκόφ, έχει παραμείνει στο Διάστημα, εάν δεν κάνω λάθος,επί έναν χρόνο και τρεις μήνες,δηλαδή είναι κάτι σαν πρωταθλητής.Στη διάρκεια της παραμονής του στο Διάστημα γιόρτασε το Πάσχα.Εφτιαξε ο ίδιος ένα πασχαλιάτικο γλυκό και έψαλε το “Χριστός Ανέστη”, αλλά μετά όταν επέστρεψε εδώ σε μας υπήρχαν όλα τα καθημερινά προβλήματα.

Και όταν άρχισε να τα ξαναζεί και να τα βλέπει είπε μισοαστεία-μισοσοβαρά:“Θεέ μου,γιατί γύρισα;”»

πηγή  /  μεταφορά

Ένας τηλεφωνικός θάλαμος φωνάζει…

Προχωροῦσαν στό δρόμο καί καθώς σήκωσαν τό βλέμμα τους ἔπεσε σ’ ἕνα παράδοξο θέαμα. Μπροστά τους, στό κέντρο τῆς Ἀθήνας, ἕνας τηλεφωνικός θάλαμος φωνάζει, ὁμολογεῖ καί διατυμπανίζει τό βίωμα κάποιου.

«Ἡ πίστη μας ἔχει προφητεῖες, λείψανα ἁγίων καί θαύματα ἁγίων. Δέν εἶναι παραμύθια».

Τή θαύμασαν αὐτή τή μεγάλη ἀλήθεια πού φανερωνόταν μπροστά τους, καί ἔπειτα σκέψεις προσωπικές καί ἀθόρυβες κυρίευσαν τό νοῦ τους.

Ἀλήθεια…

-Ὑπάρχει Θεός;

-Δέν τόν βλέπω. Μπορῶ νά τόν πιστεύω;

-Θεός. Εἶναι τελικά τό ὄπιο τοῦ λαοῦ;

-Παλαιολιθική λέξη!

-Ἀκόμα στό Μεσαίωνα ζοῦμε;

«Ἡ πίστη μας ἔχει προφητεῖες, λείψανα ἁγίων καί θαύματα ἁγίων. Δέν εἶναι παραμύθια».

Τούς ἦρθε ξανά στό νοῦ τό graffiti τοῦ τηλεφωνικοῦ θαλάμου.

Μήπως αὐτή ἡ ἀπάντηση μᾶλλον εἶναι ἡ πιό κατατοπιστική καί ἡ πιό σαφής στά παραπάνω δυσεπίλυτα καί συχνά ἐρωτήματα;; Καί δέν προέρχεται ἀπό πνευματικά βιβλία, κηρύγματα, γνῶμες ἁγίων ἤ κάποιων πνευματικῶν πατέρων. Εἶναι μία πρόταση γραμμένη μέ μαρκαδόρο σέ… ἕνα τηλεφωνικό θάλαμο, στό κέντρο τῆς Ἀθήνας!

Ἡ πίστη μας εἶναι ζωντανή, εἶναι βαθιά ἕνωση μέ τόν Θεό, εἶναι βίωμα ψυχῶν, πού τό ζοῦν καθημερινά καί δέ διστάζουν νά τό διακηρύττουν δημόσια. Δέν εἶναι ἐξωτερική κατάσταση, δέν εἶναι ἀποτέλεσμα καταναγκασμοῦ καί πιέσεων. Εἶναι ἡ ἐλεύθερη βούληση, πού ὁδηγεῖ στήν ἐλεύθερη καί ἀβίαστη ὁμολογία.

Ἡ πίστη δέν εἶναι θεωρίες, ὑποθέσεις καί φιλοσοφίες. Εἶναι ἁπτή, χειροπιαστή πραγματικότητα, πού ἐμπεριέχεται καί ἐπιβεβαιώνεται ἀπό τίς προφητεῖες, τά λείψανα καί τά θαύματα τῶν Ἁγίων.

Ἀλήθεια, μπορεῖς νά πεῖς παραμύθι τίς προφητεῖες πού βλέπεις καθημερινά νά ἐπιβεβαιώνονται στίς μέρες μας; Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός τό φώναζε: «θἀρθῇ καιρός πού ὁ διάβολος θά μπῇ σ᾽ ὅλα τά νοικοκυριά καί τά κέρατά του θά εἶναι ἐπάνω στίς στέγες τῶν σπιτιῶν», ἐννοώντας προφανῶς τήν τηλεόραση.

Ἤ μήπως θά ἔχεις τό θάρρος νά διαψεύσεις τήν ὕπαρξη τόσων λειψάνων ἁγίων, πού ὄχι μόνο ὑπάρχουν, ἀλλά συνεχίζουν νά φανερώνονται καί μέχρι σήμερα; Μέσα σέ λιγότερο ἀπό ἕνα χρόνο βρέθηκαν θαυματουργικά, μέ τρόπο καί σέ χρόνο πού κανείς δέν τό περίμενε, τά λείψανα δύο Νεομαρτύρων, τῶν Ἁγίων Κυράννης καί Ἀκυλίνας στά προάστια τῆς Θεσσαλονίκης…

Ὅ,τι καί νά σκεφτοῦν, ἡ περίεργη αὐτή ἐκδήλωση ὁμολογίας τούς αἰχμαλώτιζε. Τά ἐπιχειρήματά τους ἔσπαζαν μπροστά στήν Ἀλήθεια πού ὑποστήριζε τό ρητό.

Ἄς χτυπήσουν· αὐτοί θά ματώσουν. Ἄς φωνάξουν ὅσο θέλουν· αὐτοί θά βραχνιάσουν. Ἄς βρίσουν· αὐτοί θά ἀηδιάσουν. Ἄς πολεμήσουν ὅσο θέλουν· αὐτοί θά βγοῦν χαμένοι. Ἄς προσπαθοῦν νά τήν γκρεμίσουν· αὐτοί τελικά τήν ὑψώνουν.

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ζωντανή 2.000 χρόνια τώρα. Καί θά μείνει ζωντανή στήν αἰωνιότητα! Αὐτή θά κερδίσει.

Ναί! Ἡ πίστη μας ΖΕΙ καί ΘΑ ΖΕΙ στόν αἰώνα τῶν αἰώνων, γιατί εἶναι ἡ Ἀλήθεια καί δέν εἶναι παραμύθια. Γιατί τά θεμέλιά της τά πότισε τό Ἄχραντο Αἷμα Του καί στηρίζεται στά λείψανα τόσων Ἁγίων. Οἱ προφητεῖες της τήν καλύπτουν καί τά θαύματά της τήν ἐπιβεβαιώνουν.

Εἶναι ζώσα τώρα καί πάντοτε!

Μ.Σ.Ν.
φοιτήτριες,
ἀπό τή Νύμφη τοῦ Θερμαϊκοῦ

Απόσπασμα από το Περιοδικό “Η Δράση μας”,
Τεύχος Δεκεμβρίου 2012 

Η ΣΚΟΥΡΙΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ή Η ΟΞΕΙΔΩΣΗ ΤΩΝ ΚΑΡΔΙΩΝ ΕΞΟΡΙΣΕ ΑΡΑΓΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ;

Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης ΑΓΩΝΑΣ :			Α.Φ.184
http://www.agonas.org

       Μέσα στην ψυχική ομίχλη από την οικονομική κατακρήμνιση 

και την πνευματική ανεστιότητα ξετρύπωσαν πάλι οι μεγάλες

 προφητείες και οι ευρηματικά στυγνές αναλύσεις γύρω 

από την υπόθεση των μεταφράσεων των λειτουργικών κειμένων.

      Τούτη την φορά όμως τα πράγματα έχουν σοβαρέψει:

 Η ανάγκη να υποστηριχθεί (από «κύκλους φιλομεταφραστών») 

η άθεσμη και ΑΝΤΙΣΥΝΟΔΙΚΗ εμμονή (στην χρήση μεταφρασμένων) 

του μακαρία τή λήξει γενομένου Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου 

αφήνει να φανεί αφτιασίδωτη η ξαναζεσταμένη φρενίτις κατά 

της Παραδόσεως. 

Μιας “δήθεν” παραδόσεως (!) από σκουριασμένα πολιτισμικά 

υποπροϊόντα βυζαντινής προελεύσεως, τα οποία έχουν 

εξορίσει τον Χριστό από την Εκκλησία. 

Δυο χιλιάδες μετά Χριστόν η έγκυρη επιστήμη απεφάνθη ότι 

Χριστός δεν υπάρχει πλέον στην Εκκλησία. 

Δεν υπάρχει φυσικά πια ούτε Εκκλησία. 

Μόνο σκουριά, ερείπια, άλλοθι του άλλοθι, 

αυτοϊκανοποίηση μεθέξεων και ατμοσφαιρική Ορθοδοξία! 

Και πουθενά αγάπη Χριστού, αυταπάρνηση, ομολογία, 

εγκαρτέρηση, πτώχεια, νηστεία, προσφορά, συγχωρητικότης, 

αδοξία, σιωπή. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον ότι όλες αυτές

 οι υπέροχες διαπιστώσεις αφορούν σχεδόν πάντοτε στα 

θέσμια και στην τάξη της εκκλησιαστικής Λατρείας.

     Ποτέ δεν αφορούν στην εκκοσμίκευση, στον ομολογιακό

 μινιμαλισμό και στην θεατρικότητα που έχουν εισβάλει καταλυτικά 

στην ζωή των τιμίων μελών (Κληρικών και Λαϊκών) της 

Εκκλησίας. Σημασία έχει η σκουριά των αιώνων, όχι η οξείδωση 

των καρδιών!

Έστω κι έτσι. Αυτά όμως τα γενικώς και αδιακρίτως εκτοξευόμενα

 και πληκτικώς αναμασώμενα δεν είναι τίποτα μπροστά στο 

ότι μιά νέα “πριβέ” νοοτροπία, με επικοινωνιακό προβάδισμα και

 αντισκωριακή βαφή, διεκδικεί πλέον ολοφάνερα αποκλειστική

 κυριότητα «στο πραγματικό νόημα του Χριστού» διακατέχοντας 

συγχρόνως μιαν αταλάντευτη βεβαιότητα “πνευματικής” 

υπερβάσεως των σχημάτων του αιώνος τούτου του καταργουμένου.

 (Σχημάτων που αδαώς θεσμοθέτησαν οι Άγιοι Πατέρες, οι οποίοι

 δεν εννόησαν... το πραγματικό νόημα του Σώματος του Χριστού).

      Βαρειές κουβέντες. Θεολογική αυθάδεια μαζί με μια ευδιάκριτη

 αίσθηση επάρκειας και ανωτερότητος έναντι των κατωτέρων 

«ευλαβών» επιβεβαιώνουν ότι ο Χριστός προτού ... εξορισθεί 

από την Εκκλησία, εξορίσθηκε από το Ήθος ημών, των 

“δήθεν” Χριστιανών. Μάλλον ετράπη εις φυγήν!

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ»

πηγή

Ἐπώνυμοι ποὺ βίωσαν τὸ θαῦμα!

Πῶς ἔζησαν τὶς περιπέτειες ὑγείας τους καὶ βγῆκαν

 ἀλώβητοι χάρη στὴ θεία ἐπέμβαση!

Πρὶν ἀπὸ λίγες ἡμέρες ἑορτάσαμε τὴν Κοίμηση τῆς

 Θεοτόκου, ποὺ προσελκύει κάθε χρόνο ἑκατομμύρια

 πιστοὺς στὰ μοναστήρια καὶ στὶς ἐκκλησίες ποὺ εἶναι 

ἀφιερωμένες στὴν Παναγία, μὲ γνωστότερες τὴ

 Μεγαλόχαρη στὴν Τῆνο, τὴν Ἑκατονταπυλιανὴ στὴν

 Πάρο καὶ τὴ Σουμελὰ στὴ βόρεια Ἑλλάδα. 

Τὰ θαύματα τῆς Θεοτόκου ὅπως καὶ πολλῶν ἄλλων 

Ἁγίων πολλά. Ὄχι μόνο γιὰ τὰ ἑκατομμύρια πιστῶν 

στὸν  πλανήτη, ἀλλὰ καὶ γιὰ ἀρκετοὺς ἐπώνυμους, 

ποὺ ἔχουν μιλήσει κατὰ καιροὺς γιὰ αὐτὴ τὴν

 προσωπική τους ἐμπειρία.

ΔΕΙΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ βίντεο καὶ λεπτομέρειες γιὰ τὶς 

περιπέτειες ποῦ πέρασαν ἑπτὰ διάσημες 

προσωπικότητες νιώθοντας ὁ καθένας μὲ

 ξεχωριστὸ τρόπο τὴν θαυματουργική ἐπέμβαση 

τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν Ἁγίων.....

Νίκος Κουρκούλης

Ὁ γνωστὸς τραγουδιστῆς ἔχει μιλήσει πολλὲς φορὲς γιὰ τὴ

 σοβαρὴ  περιπέτεια ποὺ πέρασε μὲ τὴν ὑγεία του: 

«Ἦταν ἕνα καρκίνωμα στὴν κεφαλὴ  τοῦ παγκρέατος. 

Δύσκολη περίπτωση. Πῆγα στὸ Ἅγιον Ὅρος μὲ 

παρότρυνση δύο  φίλων, Μεγάλη Ἑβδομάδα. 

Μέσα στὸ καράβι συναντήθηκα τυχαία μὲ τὸ γιατρὸ 

 ποὺ θὰ μὲ χειρουργοῦσε στὴν Ἀμερική. Κάποιοι θὰ 

μποροῦσαν νὰ τὸ ποῦν  σύμπτωση, ἐγὼ ὅμως 

δὲν πιστεύω σὲ τέτοιου εἴδους συμπτώσεις. 

Ἔμεινα στὴ  σκηνὴ μέχρι τὴν Κυριακή του Πάσχα. 

Ὅταν ἐπέστρεψα στὴν Ἀθήνα γιὰ τὸν  τρίτο κύκλο 

ἐξετάσεων, ἦταν πεντακάθαρες. Μοῦ εἶπαν ὅτι πρόκειται 

γιὰ  μία περίπτωση αὐτοίασης, ἀλλὰ ἐγὼ ξέρω 

πραγματικὰ τί συνέβη»,  ἐξομολογήθηκε ὁ 

τραγουδιστῆς πρὶν ἀπὸ ἐνάμιση χρόνο στὸ 

«Πρωινό μου» τοῦ Mega.

Εἰρήνη Μερκούρη

Ἡ νεαρὴ τραγουδίστρια πέρασε πρὶν ἀπὸ μερικοὺς μῆνες μία 

σοβαρὴ  περιπέτεια μὲ τὴν ὑγεία της καὶ ὑποβλήθηκε σὲ δύο

 χειρουργεῖα. «Τὸ εἶδα, τὸ ἐνίωσα καὶ εἶναι ὑποχρέωσή μου 

νὰ τὸ λέω. Μετὰ τὸ χειρουργεῖο, ὅταν  γύρισα στὸ δωμάτιό

 μου, μὲ πῆρε ὁ ὕπνος. Ἦρθε τότε ὁ Ἅγιος Δαβὶδ καὶ μὲ  

ξύπνησε, μὲ ταρακούνησε πραγματικά. Ἔπειτα ἀπὸ αὐτὸ 

πιστεύω ὅτι μὲ ἔσωσε ἡ πίστη μου. Βέβαια, ἀπὸ μικρὸ παιδὶ 

βλέπω ὁράματα καὶ ἔχω ξαναδεῖ στὸ  παρελθὸν ὄνειρο, 

μὲ τὴν Παναγία», δήλωσε ἡ Εἰρήνη Μερκούρη μιλώντας γιὰ 

 τὸ πρόβλημα τῆς ὑγείας της καὶ γιὰ τὸ πὼς ἔγινε τελικὰ καλά.

Τζέσυ Παπουτσὴ

Μὲ μία συγκλονιστικὴ συνέντευξη στὸ "Λοιπὸν" ἡ Τζέσυ

 Παπουτσὴ μίλησε γιὰ  τὸν τρόπο ποὺ βίωσε τὸ θαῦμα ἡ 

ἴδια μετὰ ἀπὸ μία σοβαρὴ περιπέτεια μὲ  τὴν ὑγεία της. 

«Ὁ Θεὸς ἦταν δίπλα μου σὲ πάρα πολλὲς στιγμές. εἶπα:

 «Ἀφοῦ τὸ ἐπέτρεψες ἐσὺ Θεέ μου, ἂν εἶναι καὶ θέλεις νὰ 

γυρίσω νὰ  ἀγκαλιάσω τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἀγαπῶ

 καὶ νὰ εἶμαι πάλι μαζί τους, ἐσὺ τὸ  ἀποφασίζεις¨ 

καὶ φαίνεται ὅτι τὸ ἀποφάσισε».

Ἀντώνης Βαρδὴς

Ὁ γνωστὸς ἑρμηνευτὴς καὶ δημιουργὸς πρὶν ἀπὸ χρόνια 

εἶχε περάσει κι  αὐτὸς ἕνα πρόβλημα ὑγείας. Μὲ τὴν

 πίστη ποὺ ἔχει στὸ Θεὸ ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἀστείρευτη ἐσωτερικὴ

 δύναμη κατάφερε νὰ τὸ ξεπεράσει. Ὅπως ἀνέφερε στὸ

  παρελθὸν σὲ συνέντευξή του, ἔκανε τάμα στὸν Ἅγιο Ἐφραὶμ

 καὶ ὅταν  ξεπέρασε τὸ πρόβλημα, ἔχτισε ἕνα ἐκκλησάκι 

στὸ ὁποῖο πηγαίνει συχνὰ καὶ  προσεύχεται. «Εἶπα πὼς

 ὅ,τι εἶναι νὰ γίνει θὰ γίνει. Δὲν μποροῦσα νὰ  κάνω τίποτα.

 Ἦταν οἱ γιατροὶ καὶ ὁ Θεός».

Μανώλης Κονταρὸς

Ὁ Κρητικὸς τραγουδοποιὸς ἀνήμερα τῆς γιορτῆς τοῦ 

Ἁγίου Σπυρίδωνα εἶχε  ἕνα πολὺ σοβαρὸ ἀτύχημα, τὸ 

ὁποῖο παραλίγο νὰ τοῦ στοιχίσει τὴ ζωή.  Πέρασε μεγάλη

 περιπέτεια καὶ μπορεῖ οἱ γιατροὶ νὰ τοῦ εἶπαν ὅτι δὲν θὰ 

μπορέσει νὰ ξανασταθεῖ στὰ πόδια του, ἀλλὰ ὁ τραγουδιστῆς

 ἔχοντας δύναμη καὶ πίστη στὸ Θεό, τὰ κατάφερε. 

Ἕνα χρόνο μετὰ τὸ ἀτύχημα ὁ Μανώλης Κονταρὸς ἔχτισε

 ἕνα ἐκκλησάκι στὴν αὐλὴ τοῦ σπιτιοῦ του στὴν Κρήτη,

 ὅπου προσεύχεται γιὰ τὸ θαῦμα ποὺ βίωσε.

Νίκος Ἀναδιώτης

Ὁ νεαρὸς πρωταγωνιστὴς τῶν «Βασιλιάδων» σὲ πρόσφατη

 συνέντευξή του  μίλησε γιὰ τὸ πὼς σώθηκε τρεῖς φορὲς

 στὴ ζωή του ἀπὸ σοβαρὰ τροχαία  ἀτυχήματα. «Πολλὲς φορὲς

 ἔχω ἔρθει σὲ ἀπόγνωση καὶ μὲ τὴν προσευχὴ ὅλα

 ξεπερνιοῦνται. Μέχρι σήμερα ἔχω σωθεῖ τρεῖς φορὲς ἀπὸ 

θαῦμα, σὲ τρία μεγάλα ἀτυχήματα. Ἔχω τρακάρει μὲ

 τὸ αὐτοκίνητο, τὸ ὁποῖο μάλιστα καταστράφηκε ὁλοσχερῶς

. Δὲν πιστεύω ὅμως στὴν τύχη, δὲν ἤμουν τυχερός, 

ὅπως συνήθως λέμε. Κάτι ἄλλο πρέπει νὰ συνέβη».

Θανάσης Εὐθυμιάδης

Ὁ γνωστὸς ἠθοποιὸς εἶναι ἕνας ἀκόμα ἐπώνυμος ποὺ ἔχει

 δηλώσει τὴν πίστη  του καὶ μάλιστα ἔχει ἀποκαλύψει
πὼς ἔχει ζήσει καὶ ἐκεῖνος τὸ θαῦμα,  συγκεκριμένα κατὰ

 τὴ διάρκεια ἐπίσκεψής του στὸ Ἅγιο Ὅρος. 

«Πιστεύω στὴν Παναγία, μοῦ ἄλλαξε τὴ ζωή. 

Ὅταν πῆγα στὸ Ἅγιο Ὅρος ἔγινε ἕνα θαῦμα  μέσα μου ἐσωτερικό».

πηγή

Πάσχα 2012: τρεις αρχιερείς μιλούν: Αλεξανδρείας, Αλβανίας, Αλεξανδρουπόλεως

Η επιλογή του πασχαλινού μηνύματος των τριών αυτών ορθόδοξων ιεραρχών καθόλου δε σημαίνει περιφρόνηση του μηνύματος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών ή του Οικουμενικού Πατριάρχη - και ας μου επιτραπεί να πω πως το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι πάντα η Μητέρα Εκκλησία των Ελλήνων. Επιθυμία μας είναι να δώσουμε μια πιο πολύπλευρη εικόνα της πασχάλιας χαράς, της αγωνίας και του προβληματισμού της Ορθόδοξης Εκκλησίας για τους καιρούς που περνάμε με τρία ελληνόφωνα μηνύματα & με αφορμή το Πάσχα του 2012.

Πηγή όλων: ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ

Εγκύκλιος Πάσχα 2012 του Σεβ. Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως π. Ανθίμου: "Πιο χαμηλά να πέσουμε δεν έχει. Πιο πολύ να πεθάνουμε δεν γίνεται"

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΑΝΘΙΜΟΣ

Προς τους ευσεβείς Ορθοδόξους Χριστιανούς της πόλεως,

της ενδοχώρας και της νήσου

απευθύνω τον εγκάρδιο χαιρετισμό:

Αδελφοί και αδελφές μου, παιδιά μου·

Χριστός Ανέστη!

Οι άνθρωποι της εποχής του Τον αμφισβήτησαν, Τον κορόιδεψαν, Τον περιέπαιξαν. Έπειτα, Τον βασάνισαν, Τον πόνεσαν, Τον θανάτωσαν. Περισσότερο κακό δεν έμεινε να Του κάνουν. Και Τον έθαψαν.

Όμως, η αγάπη συγχωρεί, δεν εκδικείται. Η αγάπη αντέχει, ελπίζει, υπομένει.

Γι’ αυτό και αναστήθηκε από τον τάφο. Επανήλθε στη ζωή μας, ξαναγύρισε η αγάπη στον κόσμο που την είχε εκδιώξει.

Σήμερα στέκεται μπροστά μας και μας καλεί. Να κάνουμε το ίδιο.

Ναι, αγαπητοί μου!

Πιο χαμηλά να πέσουμε δεν έχει. Πιο πολύ να πεθάνουμε δεν γίνεται.

Γι’ αυτό, μόνο να αναστηθούμε μένει!

Εμείς, οι Έλληνες, που διδάξαμε στον αρχαίο κόσμο την αρετή· εμείς,  οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, που διδάξαμε στην οικουμένη την αγιότητα· ναι! εμείς, σήμερα θα δείξουμε στην ανθρωπότητα πως μπορεί να αναστηθεί.

Ένα σύστημα νεκρό, μας παρέσερνε μέχρι τώρα σε καπιταλιστικό τάφο. Οικονομικά μεγέθη, μέχρι τώρα, μας μετέδιδαν το παγερό τους ρίγος. Μια νεκρική πομπή προχωρούσε, μέχρι τώρα, ολόκληρο τον πλανήτη. Όμως, πόσο μπορούν να αγαπηθούν τα πορτοφόλια; Πόσο μπορούν να φιληθούν οι μάσκες; Πόσο μπορούν τα συμφέροντα να ζεστάνουν καρδιές;

Ήρθε η ώρα να διορθωθεί το σαθρό σανίδι που πατούσαμε. Να ξεσκεπαστεί το ψέμα που βιώναμε. Ήρθε η ώρα να σηκωθούν οι πεσμένοι. Να αναστηθούν οι πεθαμένοι, όλης της γης. Ήρθε η ώρα μας!

Ο Θεός, διάλεξε πάλι εμάς, τους Έλληνες, για να αποδείξουμε το λαθεμένο τρόπο που ζούσε η Ευρώπη. Ο Θεός επέτρεψε να είμαστε εμείς που θα ξυπνήσουμε τον δυτικό πολιτισμό από τον λήθαργο της ξέφρενης πορείας, που τον οδηγούσε στον χαμό του. Παραχώρησε ο Θεός, η κρίση και η καταστροφή να αρχίσουν από την Πατρίδα μας, που έχει μέσα της τα γονίδια της αιωνιότητος. Η Ελλάδα είναι ζυμωμένη με το ζυμάρι της ζωής. Είναι μπολιασμένη με τον ατέλειωτο χρόνο.

Εμπρός, λοιπόν, αδελφοί μου αγαπητοί! Έχουμε δρόμο μπροστά μας, ανηφορικό, μα, γνώριμο!

Όλοι οι λαοί της γης, μας κοιτούν απορημένοι! Ελπίζουν, όμως, σε μας.

Όλοι οι μαθηματικοί λογαριασμοί έγιναν! Περιμένουν, όμως, την ανατροπή τους!

Όλες οι βεβαιότητες είναι δεδομένες! Λαχταρούν, όμως, την έκπληξη!

Ο τάφος είναι βέβαιος, όμως και η ανάσταση είναι γεγονός.

Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν αγαπητοί μου!

Να διαβάσουμε όσα κείμενα των προγόνων μας απετέλεσαν απόσταγμα ανθρωπιάς και ηρωισμού. Να μελετήσουμε όσα στη γλώσσα μας φανέρωσε ο Χριστός και απεκάλυψε στον κόσμο. Να ζήσουμε όσα οι Πατέρες και οι πρόγονοί μας έζησαν με ευσέβεια και πίστη.

Να συμμαζέψουμε τον πλάνητα νου μας. Να διορθώσουμε τις όμορφες οικογένειές μας. Να αγκαλιάσουμε τα κυνηγημένα παιδιά μας. Να γονατίσουμε μπροστά στην Αγία μας Πίστη. Να ζήσουμε την δροσιά των Μυστηρίων της Εκκλησίας μας. Να ξαναφέρουμε το φιλότιμο στη ζωή μας. Να πάψουμε τις πονηριές και τις κακίες. Να χαμογελάσουμε με σεβασμό στον συνάνθρωπό μας. Να σπογγίσουμε το δάκρυ των πονεμένων. Να αντλήσουμε γάργαρο νερό από την Ιστορία μας κι όχι λασπόνερα ξένης θολοκουλτούρας. Να σεβαστούμε το διαφορετικό και να το εντάξουμε στον πολιτισμό μας. Να κάνουμε την Πατρίδα μας σχολική τάξη κι όχι ακαλλιέργητο αμπέλι. Να εργαστούμε συστηματικά και εντατικά. Να τιμήσουμε τις αξίες που δώσαμε στον κόσμο, της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Να μιλήσουμε με ευπρέπεια και υπευθυνότητα. Να αναπτύξουμε υγιή φρονήματα αλληλεγγύης και κοινωνικότητας.

Θέλω να σας προτείνω και κάτι ακόμα: σας παρακαλώ, μη ποτίζετε με απελπισία τα νέα παιδιά. Μην τα στερείτε την ελπίδα, μην τα απογοητεύετε. Μην αφήνετε τη μιζέρια να πνίξει τις οικογένειές σας. Χρειάζεται να απαλλαγούμε από τον μαρασμό που επιβάλλει η τηλεόραση. Δώστε στα παιδιά σας ελπίδα, δώστε τα θάρρος, δείξτε τα προσανατολισμό, δείξτε τα ουρανό. 

Αυτό θα πει Ανάσταση! Ένας κόσμος πεσμένος που σηκώνεται. Ένας κόσμος πεθαμένος που αποφασίζει να ζήσει ξανά!

Αυτό μας χρειάζεται, σήμερα, περισσότερο από οποτεδήποτε.

Αν πετύχουμε στη Χώρα μας, τότε θα ανασάνει ολόκληρος ο κόσμος. Σήμερα, όλοι οι λαοί βρίσκονται μέσα σ’ ένα δίχτυ, πιασμένοι σαν τα ψάρια. Δεν μπορούν να βγουν, ούτε να συνεχίσουν να ζουν. Γι’ αυτό, ξαφνιάζονταν με τον τρόπο που ζούσαμε εμείς και με την πορεία που είχαμε χαράξει. Κάποιοι αποφάσισαν να μας τα αλλάξουν. Κάναμε το λάθος και δεν το ψυλλιαστήκαμε. Κανείς δεν σήμανε συναγερμό. Όμως, δεν πειράζει! Εμείς δεν θα χαθούμε. Θα τους ξαφνιάσουμε όλους και σε λίγα χρόνια θα μιλούν με θαυμασμό και απορία για την νεκρανάσταση της Ελλάδας. Θα αναστηθούμε, θα σηκωθούμε, θα ανασκουμπωθούμε και θα γίνουμε ξανά το αλάτι της γης, η περίβλεπτη πόλη, ο φάρος της ασέληνης νύχτας.

Ξέρουμε τον τρόπο, γνωρίζουμε το δρόμο, δεν τα χάνουμε!

Από αύριο η φράση «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ» θα ακούγεται μυριάκις στην Χώρα μας. Κάποιοι απαντούν λαθεμένα «Χρόνια Πολλά». Εμείς θα βροντοφωνάζουμε «ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ» για να μας ακούσει ο κόσμος όλος. Για να ελπίσει και να σωθεί.

Θα τραβήξουμε μπροστά και επάνω. Θα διδάξουμε πάλι, θα παραδειγματίσουμε σωστά, θα καθοδηγήσουμε.

Ο Χριστός δεν αναστήθηκε μόνο μέσα στα ιστορικά δεδομένα, αλλά αναστήθηκε και πραγματικά στην πεσμένη μας υπόσταση.

Εμείς τον ακολουθούμε σ’ αυτήν την πορεία του, εδώ και 2000 χρόνια. Το ίδιο θα κάνουμε και τώρα. Μετά τον Σταυρό και τον Γολγοθά, μας προσμένει η Ανάσταση. Την προγευόμαστε σήμερα, μα, θα μας φέρει κι άλλες ομορφιές, κι άλλες χαρές, κι άλλες δόξες. Αρκεί να κρατάμε γερά τον Αναστημένο Χριστό από το χέρι.

Με αυτήν την βεβαιότητα, σας χαιρετώ με τον αναστάσιμο και πάλι χαιρετισμό που είναι ό,τι καλύτερο, ό,τι ωραιότερο και δυναμικότερο κομίζει η Εκκλησία στην εποχή μας.

Αδελφοί, αδελφές και παιδιά μου αγαπημένα,

Χριστός Ανέστη!

Ευχέτης στο Θεό για όλους σας

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

✥ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΑΝΘΙΜΟΣ

Άγιος Νικόλαος: επιστημονικές επιβεβαιώσεις

 

ΤΟ ΜΥΡΟ & ΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΑΠΟΛΟΓΗΤΗΣ

Η ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΗΣ ΜΟΡΦΗΣ ΤΟΥ ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΜΙΑΣ

ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥ ΜΠΑΡΙ

LUIGI MARTINO

Φωτίου Νικητοπούλου, Θεολόγου

Εισαγωγή του blog μας: ο άγιος Νικόλαος (6 Δεκεμβρίου) ήταν ένας γίγαντας της φιλανθρωπίας. Έσωσε θανατοποινίτες από την εκτέλεση, ναυτικούς από το ναυάγιο, οικογένειες από τη φτώχεια και τις κοινωνικές και ηθικές συνέπειές της... Μάλιστα έριχνε τη νύχτα κρυφά τα δώρα του στους φτωχούς και αυτό έγινε αφορμή για τη μυθοποίησή του ως καλού Γέροντα, που δίνει δώρα τη νύχτα των Χριστουγέννων (ο γνωστός Santa Claus με τα άσπρα γένια - που φυσικά δεν έχει σχέση με τον κοκκινοντυμένο στρουμπουλό παππούλη της κατανάλωσης).

Παρακάτω θα δούμε μερικές επιστημονικές διαπιστώσεις από την ανακάλυψη των ιερών λειψάνων του.

Στις 9 Μαΐου του 1087 τρία εμπορικά καράβια από το ιταλικό Bari έμπαιναν ξανά στο λιμάνι τους, υστέρα από ένα ταξίδι στην Αντιόχεια της Κοίλης Συρίας. Ή πόλη τα υποδέχτηκε με ιδιαίτερο ενθουσιασμό — και είχε τον λόγο της. Ένα από αυτά της έφερνε κάποιο «παράξενο φορτίο», που προκάλεσε τη συγκίνηση της. Το είχε παραλάβει από τα Μύρα της Μικρασιατικής Λυκίας, όπου προσέγγισε μαζί με τ’ άλλα δύο. Το φορτίο αυτό δεν ήταν άλλο από τα ιερά λείψανα του Αγίου Επισκόπου των Μύρων Νικολάου του θαυματουργού. Τα είχαν αρπάξει οι ναύτες τους από τον τάφο του, σ’ ένα ληστρικό τους εγχείρημα κατά της Βασιλικής του Αγίου, όπου αναπαύονταν από αιώνες. Το Bari τα δέχθηκε ως θησαυρό ανεκτίμητο. Για να τα στεγάσει μάλιστα, έκτισε μια μεγαλόπρεπη νέα Βασιλική του Αγίου στο όνομα και την 1η Οκτωβρίου του 1089 τα απόθεσε εκεί πανηγυρικά, σε μια κρύπτη της κάτω από τη μεγάλη μαρμαρένια Αγία Τράπεζα, ό Πάπας Ουρβανός ό Β΄. Από τότε και για 864 χρόνια κανένας δεν μπόρεσε να τ’ αγγίξει ούτε να τα δει.

Το άνοιγμα του τάφου και η αντίληψη της διερεύνησης του περιεχομένου του

Πρώτη φορά, ύστερα από τόσους αιώνες, ό νέος αυτός τάφος του Αγίου ανοίχτηκε τη νύχτα της 5ης προς την 6η Μαΐου του 1953. Ό λόγος που προκάλεσε το άνοιγμα του ήταν ή ανάγκη για την εκτέλεση ορισμένων αναστηλωτικών και αναπαλαιωτικών εργασιών στη Βασιλική. Με την ευκαιρία αυτή συγκροτήθηκε μια Ποντιφική Επιτροπή, προεδρευόμενη από τον τότε Αρχιεπίσκοπο του Bari Enrico Nicodemo, ή οποία θα πρόβαινε στην κανονική αναγνώριση των ιερών λειψάνων του Αγίου.

Ο αναγνωριστικός έλεγχος και η καταμέτρηση των οστών που βρέθηκαν στον τάφο που ανοίχτηκε, ανατέθηκε στον καθηγητή της Ανατομίας του Πανεπιστημίου του Bari Luigi Martino, ό όποιος περάτωσε αυτό το έργο την ίδια εκείνη νύχτα βοηθούμενος από τον ιατρό Δρ. Venezia Luigi. Μετά, τα λείψανα τοποθετήθηκαν σε γυάλινη κάψα και τέθηκαν σε προσκύνημα στη Βασιλική του Αγίου.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, τη νύχτα της 7ης προς την 8η Μαΐου του 1957, ό ίδιος καθηγητής, με τον ίδιο βοηθό, στον όποιο προστέθηκε και ό ιατρός Δρ. Venezia Luigi, πραγματοποίησε μια δεύτερη εξέταση των ιδίων λειψάνων, μετά την οποία τοποθετήθηκαν αμέσως στη σαρκοφάγο που τα φιλοξενούσε και πριν. Επρόκειτο για μια ανατομική ανθρωπολογική μελέτη, που απέβλεπε στον προσδιορισμό και την αποτύπωση της εικόνας και των χαρακτηριστικών των οστών και κυρίως στην ανασύνθεση της φυσικής εμφάνισης ή ακόμη και της εικονογραφικής μορφής του ατόμου, στο όποιο άνηκανε τα υπό εξέταση οστικά λείψανα.

Η διενέργεια των ερευνών αυτών κατά τη διάρκεια της νύχτας οφειλόταν στις λειτουργικές ανάγκες της Βασιλικής του Αγίου σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα ιερά λείψανα δεν έπρεπε να απομακρυνθούν από το χώρο της.

Η κατάσταση των ιερών λειψάνων - το μύρο του αγίου

Όταν ανοίχτηκε ή σαρκοφάγος, τα οστά βρέθηκαν βουτηγμένα σ’ ένα διαυγές άχρωμο και άοσμο υγρό, όμοιο με νερό που βγαίνει από βράχο. Όσα περίσσευαν πάνω από τη στάθμη του, που έφτανε στα 2-3 εκ. μ. από τον πυθμένα της, ήταν υγρά όπως και τα εσωτερικά τοιχώματα της, ενώ οι μυελοκυψέλες των σπογγωδών οστών ήταν γεμάτες από το ίδιο υγρό. Η ποιότητα του ήταν η ίδια που είχε διαπιστωθεί και σε προηγούμενη εξέταση του στα Ινστιτούτα Χημείας και Υγιεινής του Πανεπιστημίου του Bari. Επρόκειτο δηλ. για νερό καθαρό, ελεύθερο από άλατα και στείρο από μικροοργανισμούς. Οι ρωμαιοκαθολικοί του έχουν δώσει τη χαρακτηριστική ονομασία «Manna». Άλλωστε και όταν οι βαρηνοί ναύτες έσπασαν την πλάκα, που κάλυπτε τον τάφο του Αγίου στα Μύρα, βρήκαν τα λείψανα του μέσα σε «Θείο μύρο» (άλλοι γράφουν Sanctus liguor ή oleum) σύμφωνα με τις αφηγήσεις τους, τις όποιες μας διέσωσαν τα σχετικά Αγιολογικά κείμενα. Η ύπαρξη πάντως του υγρού αυτού στη σαρκοφάγο, σύμφωνα με τη γνώμη του ερευνητή καθηγητή, επέδρασε ευεργετικά στην καλύτερη συντήρηση των οστών όλους αυτούς τους αιώνες που πέρασαν.

[Σημείωση του blog μας: ο άγιος Νικόλαος στην Ορθόδοξη Εκκλησία χαρακτηρίζεται και μυροβλύτης. Το μύρο του σώματός του (που βρέθηκε, όπως περιγράφεται παραπάνω) είναι φυσικό να χάσει το άρωμά του μετά από αιώνες.]

Τις τρεις επάλληλες πλάκες, που κάλυπταν την από σκληρή και συμπαγή πέτρα μονολιθική λάρνακα, τις διαπερνούσε κάθετα ένα σωληνωτό άνοιγμα, μέσα από το όποιο μπορούσε να ανασύρεται το «Manna» με τη βοήθεια απορροφητικού βαμβακερού νήματος και να συγκεντρώνεται σε φιαλίδια, που μοιράζονταν προς ευλογία και αγιασμό, όπως γίνεται και σήμερα, μετά την επανατοποθέτηση σ’ αυτή των ι. οστών του Αγίου και τη σφράγιση της. Πέρα από αυτό το άνοιγμα, δεν διαπιστώθηκε καμιά ρωγμή στα στερεά και παχιά τοιχώματα της, τα όποια, αφού αδειάστηκε από το περιεχόμενο της και στεγνώθηκε καλά, διερευνήθηκαν προσεκτικά με τη βοήθεια ισχυρού φωτισμού.

Η εικόνα που παρουσίασαν τα οστά μέσα στη λάρνακα δεν ήταν εκείνη που εμφανίζει ένας τάφος μέσα στον όποιο έχει λιώσει νεκρό ανθρώπινο σώμα. Τούτο, βέβαια, έχει την εξήγηση του, αφού γνωρίζομε καλά ότι δεν επρόκειτο για τον αρχικό τάφο του Αγίου, όπως ξέρουμε καλά και πώς βρέθηκαν τα οστά αυτά εκεί μέσα. Εκείνος πάντως που τα τοποθέτησε εκεί δεν έλαβε καθόλου την πρόνοια να τους δώσει, έστω με στοιχειώδη τρόπο, τη θέση που θα είχαν σε ένα φυσιολογικό ανθρώπινο σκελετό.

Έτσι, εκτός από την κάρα του Αγίου, που φαίνεται να αποτέλεσε κατά κάποιο τρόπο αντικείμενο ιδιαίτερης φροντίδας σ’ όλη τη περιπέτεια των ιερών αυτών λειψάνων, τα άλλα οστά βρέθηκαν σε ολότελα αφύσικη θέση. Τούτο δεν σημαίνει ότι δεν εκδηλώθηκε καμία επιμέλεια στην τοποθέτηση τους. Το βλέπουμε από τη θέση που είχαν δύο μακρά οστά, πλαισιώνοντας από δεξιά και αριστερά την κάρα, που βρισκόταν στο μέσο της μιας στενής άκρας της λάρνακας με τη βάση ακουμπισμένη στον πυθμένα της, καθώς και από τη συγκέντρωση των όστοαρίων και οστικών μικροτεμαχίων σε μία αργυρή κούπα και μεγαλύτερων τεμαχίων σε μία άλλη επίσης αργυρή. Τα υπόλοιπα, τα και μεγαλύτερα, ήταν ακατάστατα τοποθετημένα και κατασπασμένα. Άλλωστε όλα ήταν εξαιρετικά εύθραυστα.

Αριστερά: Λειψανοθήκη με λείψανα του Αγίου Νικολάυο που υπάρχει σε μουσείο της Αττάλειας της Μ. Ασίας. Πιθανολογείται ότι κατά της ανακομιδή του Αγίου Νικολάου το 1080 μ.Χ. αφέθηκαν τα τμήματα των ιερών λειψάνων στη Βασιλική του ως ευλογία. (Πηγή: Κατακόμβη, Εξαμηνιαία έκδοση Μητροπολιτικού –Καθεδρικού Ι.Ν. Αγ. Νικολάου Βόλου, Αφιέρωμα στον Άγιο Νικόλαο, Ανάπλαση της μορφής του Αγ. Νικολάου από τον καθηγητή της ανατομίας στο πανεπιστήμιο του Bari, Luigi Martino, Φωτίου Νικητοπούλου, Θεολόγου, Δεκέμβριος 1998, σελ. 42).

Δεξιά: Τα μαύρα τμήματα του σκιαγραφήματος του ιερού λειψάνου του Αγίου Νικολάου είναι αυτά που σώζονται στο Μπάρι της Ιταλίας. (Πηγή: Κατακόμβη, Εξαμηνιαία έκδοση Μητροπολιτικού –Καθεδρικού Ι.Ν. Αγ. Νικολάου Βόλου, Αφιέρωμα στον Άγιο Νικόλαο, Ανάπλαση της μορφής του Αγ. Νικολάου από τον καθηγητή της ανατομίας στο πανεπιστήμιο του Bari, Luigi Martino, Φωτίου Νικητοπούλου, Θεολόγου, Δεκέμβριος 1998, σελ. 43).

Ιχνογραφική ανάπλαση της μορφής του Άγ. Νικολάου, με τη μέθοδο της υπερσκελετικής σχεδίασης των μαλακών μερών της κεφαλής του, από τον καθηγητή L. Martino

Αριστερά: Όψη πρόσωπο θεώμενο από ψηλά

Μέσο: Εμπρόσθια δεξιά όψη της υπερσκελετικής σχεδίασης (Πηγή: Κατακόμβη, Εξαμηνιαία έκδοση Μητροπολιτικού –Καθεδρικού Ι.Ν. Αγ. Νικολάου Βόλου, Αφιέρωμα στον Άγιο Νικόλαο, Ανάπλαση της μορφής του Αγ. Νικολάου από τον καθηγητή της ανατομίας στο πανεπιστήμιο του Bari, Luigi Martino, Φωτίου Νικητοπούλου, Θεολόγου, Δεκέμβριος 1998, σελ. 44)

Δεξιά: Ο Άγιος Νικόλαος σε ρωσική εικόνα του 19^ου αιώνα

Αναγνώριση και καταγραφή των ι. οστών

Ο καθηγητής Martino, στην πρώτη αυτή φάση της ερευνάς του, για την οποία είχε στη διάθεση του 2.30΄ ώρες, μπόρεσε να διακρίνει και να καταγράψει τα οστά που βρέθηκαν στη λάρνακα, (έξω από τα θρυμματισμένα εκείνα που βρίσκονταν στις ασημένιες κούπες και είχαν χάσει τα χαρακτηριστικά τους) καθώς και να διαπιστώσει την κατάσταση, στην οποία βρίσκονταν, άφοΰ προηγουμένως τα στέγνωσαν όλα και τα καθάρισαν προσεκτικά με υδρόφιλο βαμβάκι και γάζες.

Ο έλεγχος — σημειώνομε σε γενικές γραμμές — επεσήμανε την ύπαρξη της κάρας σε καλύτερη κατάσταση από όλα τα οστά, σπονδύλους, λίγα τεμάχια πλευρικών οστών και ωμοπλάτης, μεγάλα τμήματα των αντιβραχίων και του ενός βραχιωνίου, πολλά οστάρια των καρπών, των μετακαρπίων και των φαλαγγών, ένα λαγόνιο, από τα κάτω άκρα που βρέθηκαν σε καλύτερη κατάσταση, τα μηριαία, όχι όμως ακέραια, τις επιγονατίδες, τμήματα από τις περόνες, τα οστά των κνημών και αρκετά των ταρσών, των μεταταρσίων και των φαλαγγών. Ένα σημαντικό μέρος του όλου σκελετού, όπως γίνεται αντιληπτό, έλειπε βέβαια.

Η εμφάνιση αυτή των οστών του Αγίου (άλλα να λείπουν, άλλα να είναι κατασπασμένα και άλλα θρυμματισμένα) σχετίζεται όχι μόνο με το χρόνο που πέρασε από πάνω τους, αλλά πιο πολύ με τη μεγάλη περιπέτεια της αρπαγής και της μεταφοράς τους στο Bari, ύστερα μάλιστα από ένα πολυήμερο θαλασσινό ταξίδι. Η απουσία ιδιαίτερα πολλών από αυτά μέσα από τη λάρνακα, βρίσκει εύκολη εξήγηση στις συνθήκες κάτω από τις όποιες έγινε ή αφαίρεση τους από τον τάφο των Μύρων, πέρα από το ενδεχόμενο της υπεξαίρεσης ή μη κάποιων από αυτά κατά τη μεταφορά τους και πριν από την οριστική τοποθέτηση τους στη λάρνακα της Βασιλικής του Αγίου στο Bari. Η σπουδή των ναυτών και ή υπερκάλυψη των οστών από το μύρο μέσα στον αρχικό τάφο τους δεν ευνοούσαν, όπως ήταν φυσικό, την περισυλλογή τους στο ακέραιο. Η παρατήρηση αυτή μπορεί να εξηγήσει πώς βρίσκονται σήμερα στο Μουσείο της Αττάλειας δύο οστά του Αγίου Νικολάου, όπως δηλώνουν οι Τούρκοι, οι όποιοι μάλιστα προθυμοποιήθηκαν να παραδώσουν φωτογραφίες και σχετικά τεκμήρια γι’ αυτά στη Βαρηνή Βασιλική του Αγίου.

Η ανθρωπολογική διερεύνηση

Η δεύτερη φάση της ερευνάς του Καθηγητή Martino, που κράτησε 7.30 νυκτερινές ώρες, και κάτω από συνθήκες ακατάλληλες, αφού δεν έγινε σε ειδικό εργαστήριο, κάλυψε την ανθρωπομετρική — ανθρωπολογική διάγνωση των λειψάνων του Αγίου. Η εξέταση αυτή θα έδινε απάντηση σε μία σειρά από ερωτήματα για τη φυσική κατάσταση και εμφάνιση του σώματος του Αγίου και ιδιαίτερα της μορφής του προσώπου του, για την ηλικία που είχε, όταν πέθανε, τη φυλή στην οποία ανήκε και ότι άλλο.

Για να φθάσει στο σκοπό του ό καθηγητής, βάσισε τις εκτιμήσεις του στη ανασύνθεση του σκελετού, την οποία πέτυχε με τα οστά που είχε στη διάθεση του, στις ακτινογραφίες και τις φωτογραφίες που πήρε, και στις απαραίτητες μετρήσεις που έκαμε, εφαρμόζοντας καθαρά επιστημονικές μεθόδους. Τα συμπεράσματα στα όποια κατέληξε ήταν σημαντικά.

Αναφέρομε τα κυριότερα από αυτά, χωρίς να περιπλεκόμαστε στις ανατομικές και άλλες λεπτομέρειες, που θα ενδιέφεραν μόνο τους ειδικούς. Να, λοιπόν, τι μας αποκαλύπτει ό καθηγητής Martino:

Όλα τα οστά που εξέτασε άνηκαν σε ένα και το αυτό άτομο και μάλιστα σε άνδρα που είχε ύψος 1.67 μ. περίπου, τρεφόταν κυρίως με προϊόντα φυτικής προέλευσης και πέθανε σε ηλικία μεγαλύτερη από τα 70 χρόνια. Το άτομο αυτό άνηκε στην λευκή ευρωπαϊκή μεσογειακή φυλή και μάλιστα στην ανατολική παραλλαγή της, χωρίς να μπορεί να βεβαιωθεί αν άνηκε ή όχι στο λεγόμενο «λεβαντίνο» τύπο, ενώ αποκλείστηκε ότι θα μπορούσε να ήταν αρμενοαλπικής φυλής. Καμιά η σχέση του, βέβαια, με τους μογγολικής καταγωγής Τούρκους, οι όποιοι άλλωστε πέρασαν στη Μικρά Ασία αρκετούς αιώνες μετά τον θάνατο του Αγίου και, συγκεκριμένα, στην περιοχή των Μύρων μόλις τον 11ο αιώνα, εποχή που φυγαδεύτηκαν τα οστά του από εκεί, ενώ βάρυναν ήδη πάνω τους περισσότερα από επτάμιση εκατοντάδες χρόνια.

Η κατάσταση ορισμένων οστών έδειξε ακόμη ότι το άτομο, στο όποιο ανήκαν, πρέπει να είχε υποφέρει πολύ κάτω από ιδιαίτερα δυσμενείς συνθήκες διαβίωσης, που του άφησαν τα σημάδια τους σ’ όλη την υπόλοιπη ζωή του. Η αγκυλωτική σπονδυλαρθρίτιδα και η διάχυτη ενδοκρανιακή υπερόστωση, που επισημάνθηκαν στα ανάλογα οστά, πρέπει να κληροδοτήθηκαν στον Άγιο από κάποια υγρή φυλακή, όπου θα πέρασε αρκετά χρόνια της ζωής του και μάλιστα σε προχωρημένη ηλικία, γεγονός που μαρτυριέται και από τα σχετικά αγιολογικά κείμενα. Άλλωστε η θέση στην οποία καταλήγει, γενικά, ο Καθηγητής Martino είναι ότι τα αποτελέσματα της επιστημονικής άνατομο-ανθρωπολογικής μελέτης των λειψάνων, που βρίσκονται στη λάρνακα της Βασιλικής του Αγ. Νικολάου στο Bari, όταν αυτή ανοίχτηκε τη νύκτα της 5ης προς την 6η Μαΐου του 1953 και ξανατοποθετήθηκαν σ’ αυτή το πρωί της 8ης Μαΐου του 1957, όχι μόνο δεν συγκρούονται πουθενά με τη γνωστή Ιστορία του Αγ. Νικολάου, Επισκόπου των Μύρων, αλλά και βρίσκονται σε αρμονικότατη συμφωνία μαζί της.

Η ανάπλαση της φυσιογνωμίας του Αγίου

Ο καθηγητής Martino θέλησε να προχωρήσει ακόμη περισσότερο: αναζήτησε την αυθεντική μορφή του προσώπου του Αγίου πάνω στα οστικά υπολείμματα της κάρας που είχε μπροστά του.

Η πιο παλιά εικόνα του Αγίου Νικολάου, την οποία γνώριζε, ήταν μία τοιχογραφία του στη S. Maria Antiqua της Ρώμης, που ανάγεται στον Η΄ ή κατ’ άλλους στον Θ΄ αιώνα. Πόσο όμως μπορούσε να είναι κοντά στα πραγματικά χαρακτηριστικά του Αγίου αυτή ή εικόνα, που τη χώριζαν τέσσερις αιώνες, τουλάχιστο από το ζωντανό πρότυπο της ή και όποια άλλη όμοια ή διαφορετική απεικόνιση του;

Ή πρόκληση ήταν μεγάλη, για να μπορέσει να την αποφύγει. Έτσι καταπιάστηκε να αναπλάσει την αυθεντική μορφή του Αγίου Νικολάου αξιοποιώντας με τις ειδικές γνώσεις του τα στοιχεία που είχε στα χέρια του. Πήρε φωτογραφικές απόψεις της κάρας του Αγίου, τις τοποθέτησε κάτω από διαφανή χάρτη και αποτύπωσε πάνω του ιχνογραφικά και με τις απαιτούμενες αναλογίες τα στοιχεία, που ταίριαζαν σ’ αυτή και της έλειπαν.

Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά! Τα τρία ίχνο-γραφήματα που σχεδίασε, από διαφορετική έποψη, βρέθηκαν να μοιάζουν μεταξύ τους καταπληκτικά! Την ομοιότητα αυτή απέδωσε ο Καθηγητής Martino στο ότι και τα τρία επαναλάμβαναν τις αυτές αναλογίες του προσώπου, τις όποιες προφανώς είχε διατηρήσει αναλλοίωτες ή σκελετική επιφάνεια πάνω στην οποία βασίστηκε, για να αναπαραστήσει τη μορφή του Αγίου. Δεν αποκλείει, βέβαια, την πιθανότητα να μη συνέλαβαν τα ιχνογραφήματα αυτά κάτι από την έκφραση του προσώπου, το όποιο θα συνδεόταν αποκλειστικά με ότι έλειπε εξωτερικά από την κάρα· θεωρεί όμως ότι η εικόνα του προσώπου, την οποία κατόρθωσε να σχηματίσει, δεν πρέπει να διέφερε πολύ, τουλάχιστον κατά τις ουσιώδεις αναλογίες της, από την πραγματική.

Η αναπλασμένη με αυτό τον τρόπο μορφή, σημειώνει ό καθηγητής Martino, δείχνει ένα πρόσωπο ασκητικό, ευγενικό, με αρμονικές αναλογίες, με υψηλό και πλατύ φωτεινό μέτωπο, με μεγάλα μάτια, ελαφρά βαθουλωτά, γλυκά και μαζί αυστηρά, μάτια ανθρώπου σκεπτικού και βασανισμένου. Ένα πρόσωπο με ζυγωματικά κάπως έντονα, που προβάλλουν πάνω από παρειές που μόλις βαθουλώνουν, με μύτη που δεν είναι ούτε λεπτή, ούτε πλατιά, με ένα σκάψιμο στη βάση της και μια ελαφριά απόκλιση προς τα δεξιά στην πάνω μοίρα της ράχης της, με στόμα κάπως πλατύ, με δόντια λίγο πλατιά και προεξέχοντα, με σαγόνι μάλλον να προβάλλει ανάμεσα από την ελαφριά κεντρική χωρίστρα του πώγωνα, γναθικές γωνίες λίγο πλατιές, κεφάλι μέσου μεγέθους, υποδόλιχο και με καλοστρογγυλεμένο ινίο.

Η σύγκριση των ανθρωπομορφικών χαρακτηριστικών, που έβγαιναν από τη σκελετική ανασύνθεση των μελετώμενων λειψάνων, προς τις παλαιότερες εικονογραφικές αναπαραστάσεις της φυσικής εμφάνισης του Αγίου Νικολάου έπεισε τον Καθηγητή Martino ότι δε θα πρέπει να είχε χαθεί, τουλάχιστο από την προφορική παράδοση, η ανάμνηση της όψης του κατά τους αιώνες που ακολούθησαν την κοίμηση του, ώσπου να αποτυπωθούν οριστικά τα χαρακτηριστικά του στις πρώτες εικόνες του.

Μία ιδιαίτερη παρατήρηση

Παρατηρώντας Καθηγητής Martino τις παλιές ζωγραφικές απεικονίσεις του Αγ. Νικολάου, σταμάτησε σε μία, που τη θεώρησε ότι πλησιάζει περισσότερο από κάθε άλλη στα ανθρωπομετρικά στοιχεία των λειψάνων που είχε εξετάσει. Ήταν μια παράσταση σε μωσαϊκό (του ΙΒ΄ αιώνα.) που βρίσκεται στο Παρεκκλήσιο του Άγ. Ισιδώρου της Βασιλικής του Άγ. Μάρκου Βενετίας και δείχνει ολόσωμα, ψηλά στο τυφλό αψίδωμα της απέναντι από το ιερό πλευράς, την Παναγία Βρεφοκρατούσα στο μέσο, δεξιά της τον Πρόδρομο και αριστερά της τον Άγιο Νικόλαο. Για την απεικόνιση αυτή του Αγίου έχει λεχθεί ότι η έκφραση του προσώπου, η κοσμιότητα της αμφίεσης, ή λεπτή εμφάνιση και το ευλαβικό σχήμα, δεν μπορούν να είναι γέννημα της επιθυμίας του καλλιτέχνη. Την ίδια γνώμη εκφράζει και ο καθηγητής Martino, o όποιος πιστεύει ότι το χέρι του καλλιτέχνη δεν το οδήγησε ή φαντασία του αλλά μια κάποια γνώση της φυσικής εμφάνισης του Αγίου, ώστε να την παρουσιάσει με τέτοιο τρόπο στην εικόνα του, που να ταιριάζει ιδιαίτερα με τα φυσικά χαρακτηριστικά που αποκάλυψε ή μελέτη των λειψάνων του.

Ο καθηγητής Martino έκαμε και κάτι άλλο ακόμη. Βρήκε ένα άτομο του οποίου τα σωματικά χαρακτηριστικά πλησίαζαν ιδιαίτερα σ' εκείνα που έδειχναν τα λείψανα, τα όποια είχε εξετάσει. Στο άτομο αυτό (που το ονομάζει: δείγμα) θεωρεί επίσης ότι πλησιάζει περισσότερο από κάθε άλλη η απεικόνιση του Αγίου Νικολάου στο μωσαϊκό του Παρεκκλησίου που προαναφέραμε. Φωτογραφία του, ανάμεσα σ’ ένα ιδεατά και με βάση τα μελετηθέντα λείψανα αναδομημένο σκελετό και σε μία ιχνογραφική αναπαράσταση του Αγ. Νικολάου, δημοσιεύει ο Καθηγητής στην αυτοτελή έκδοση της σχετικής μελέτης θέλοντας να μας δώσει κατά κάποιο πλαστικό τρόπο, το σωματικό σύνολο του ατόμου του οποίου τα λείψανα είχε μελετήσει.

Η πρόταση μας (του συντάκτη του άρθρου)

Με όλα αυτά τα δεδομένα, νομίζομε πως θα είχε ενδιαφέρον η εξακολούθηση της ερευνάς στο πεδίο της αναζήτησης της αυθεντικής μορφής του Αγ. Νικολάου και μάλιστα στο χώρο της Ορθόδοξης Ανατολής, από τους ιστορικούς της χριστιανικής Τέχνης και τους θεράποντες της Χριστιανικής Αρχαιολογίας. Ότι υπάρχουν περιθώρια για την ενασχόληση με το θέμα, πέρα από την παρατήρηση του Καθηγητή Martino για το μωσαϊκό του παρεκκλησίου του Αγ. Ισιδώρου, φαίνεται και από το συμπέρασμα, με το όποιο κατακλείει ο Καθηγητής στο Θεολογικό Οικουμενικό Ινστιτούτο του Bari π. Γεράρδος Cioffari την εισήγηση του για την παλαιά εικονογραφία του Άγ. Νικολάου σε σχέση με την Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο, στο Γ΄ Διεκκλησιαστικό Ιστορικό Συνέδριο του Bari (11/13 Μαΐου 1987). Ό έγκριτος αυτός ερευνητής της Ιστορίας του Άγ. Νικολάου και της βαρηνής Βασιλικής του δεν δίστασε να δηλώσει ότι καμιά εικόνα του Αγίου, από όσες έφθασαν ως εμάς, δεν μπορεί να μας δώσει μια αυθεντική Ιδέα για το πώς ήταν στην πραγματικότητα ό Άγιος Νικόλαος.
Βέβαια δεν κάνει καμία αναφορά στις θέσεις του Καθηγητή Martino και ιδιαίτερα στην παρατήρηση του για το μωσαϊκό που προαναφέραμε, μολονότι, λίγο-πολύ, όλα αυτά ήταν γνωστά από το 1957 και η λεπτομερειακή έκθεση για τη σχετική ερευνά του είχε δημοσιευθεί πριν από την έκδοση των Πρακτικών του Συμποσίου, στο όποιο ό π. Cioffari ανακοίνωσε τα δικά του συμπεράσματα. Η παράλειψη οφείλεται προφανώς στο ότι ό εισηγητής περιόρισε την έρευνά του ως τον Γ΄ αιώνα, με αποτέλεσμα να μείνει έξω από τα ενδιαφέροντα του η περίπτωση του μωσαϊκού της Βενετίας. Πάντως, όπως και αν είναι, νομίζομε πώς το ζήτημα μπορεί να θεωρείται ακόμη ανοικτό, περιμένοντας και άλλες απαντήσεις από τους ειδικούς, για την πληρέστερη διαφώτιση του. Είναι μία πρόκληση, στην οποία τα δημοσιεύματα του Καθηγητή L. Martino δίνουν ιδιαίτερη οξύτητα. H προβολή τους εδώ έχει σκοπό την ευρύτερη ενημέρωση του ελληνόφωνου κοινού, που δε θα είχε αλλιώς τη δυνατότητα ή την ευκαιρία να προσεγγίσει το θέμα· πιο πολύ όμως θέλει να παρακινήσει τους ειδικούς επιστήμονες για την ανάλογη αξιολόγηση και αξιοποίηση τους.

Κάτι ανάλογο θα λέγαμε και για τους αγιογράφους μας, τους τωρινούς και τους μελλοντικούς. Θα μπορούσαν να στρέψουν και αυτοί την προσοχή τους στην ανθρωπομετρική μελέτη, στην ανάπλαση της μορφής του Αγίου και σε όποια άλλα στοιχεία τους ενδιαφέρουν, από όσα προσφέρει o καθηγητής Martino, να τα συνεκτιμήσουν στα πλαίσια της παράδοσης και της τεχνοτροπίας που ακολουθούν και να τα αξιοποιήσουν κατάλληλα. Από τη στροφή της προσοχής τους στα στοιχεία αυτά και την ενδεχόμενη υιοθέτηση τους στην τέχνη τους, θα μπορούσε ενδεχομένως να σημειωθεί ένας σταθμός στην εικονογραφική αναπαράσταση του Αγίου Επισκόπου των Μύρων Νικολάου του Θαυματουργού.

Πηγή: Κατακόμβη, Εξαμηνιαία έκδοση Μητροπολιτικού –Καθεδρικού Ι.Ν. Αγ. Νικολάου Βόλου, Αφιέρωμα στον Άγιο Νικόλαο, Ανάπλαση της μορφής του Αγ. Νικολάου από τον καθηγητή της ανατομίας στο πανεπιστήμιο του Bari, Luigi Martino, Φωτίου Νικητοπούλου, Θεολόγου, Δεκέμβριος 1998, σσ. 38 - 52.

"Νεκρός": η εικόνα στην κορυφή του post είναι από εδώ (αφήγηση ενός άγνωστου θαύματος του αγίου στην ΕΣΣΔ το 1956 - ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ, διαβάστε το). Βοήθειά μας ο άγιος.