Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Η Ορθοδοξία στον κόσμο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Η Ορθοδοξία στον κόσμο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή, Δεκεμβρίου 15, 2013

Ἁγιορείτικες ἐμπειρίες

simonopetra
Ὁ κ. Τζὼν Κίττμερ, πρεσβευτὴς τῆς Βρετανίας στὴν Ἑλλάδα, διηγεῖται προσωπικὲς ἐμπειρίες ἀπὸ πρόσφατη ἐπίσκεψή του στὸ Ἅγιο Ὄρος: «Ἤμουν 19 χρονῶν, ὅταν προσπάθησα γιὰ πρώτη φορὰ νὰ πάρω διαμονητήριο γιὰ τὸ Ἅγιον Ὄρος. Εἶμαι πιστὸς ἀγγλικανός, καὶ ἐνδιαφέρομαι ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια γιὰ τὸ μοναχισμὸ καὶ τὴν πνευματικότητα τῆς Ὀρθοδοξίας. Τὸ 1987 ἡ αἴτησή μου δὲν ἔγινε δεκτὴ καὶ ἀποκαρδιώθηκα λίγο. Ἔτσι χρειάστηκε νὰ περιμένω 25 καὶ πλέον χρόνια (...). Τὴν περασμένη βδομάδα, ἀφοῦ ἀπέκτησα ἐπιτέλους καὶ χωρὶς πρόβλημα (χάρη στὶς ἐκκλησιαστικὲς ἀρχές) τὴν ἀπαραίτητη ἄδεια, ταξίδεψα βόρεια μόνος μου, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀστυνομική μου συνοδεία, μὲ σκοπὸ νὰ περάσω τρεῖς νύχτες στὸν Ἄθω. Ἤμουνα ἀποφασισμένος νὰ περιηγηθῶ ὡς προσκυνητής, μὲ τὴ λιγότερη δυνατὴ ἐθιμοτυπία». Στὴ συνέχεια ἐκφράζει τὸν θαυμασμό του γιὰ τὶς φυσικὲς καλλονὲς τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ συνεχίζει: «Ἀλλὰ γιὰ μένα, ἡ κύρια ἐμπειρία τοῦ Ἄθω δὲν εἶναι τόσο ἡ φυσικὴ ὀμορφιὰ τοῦ παρθενικοῦ τοπίου, ὅσο ἡ ἐμβάπτιση τοῦ πιστοῦ στοὺς ρυθμοὺς καὶ τὶς ἀπαιτήσεις τοῦ μοναστικοῦ βίου (...). Ἀγαπῶ τὴν ὀρθόδοξη λειτουργία καὶ ἔχω παρευρεθεῖ σὲ πολλὲς ὑπέροχες λειτουργίες. Ἀλλὰ στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἰβήρων, τὴ Σταυρονικήτα καὶ τὴν Ξενοφῶντος εἶχα γιὰ πρώτη φορὰ τὴν αἴσθηση ὅτι ἡ λειτουργία ἄνοιγε πραγματικὰ τὸ δρόμο πρὸς τὶς βαθύτατες πνευματικὲς ἀλήθειες καὶ ἐξέθετε τὴν ψυχὴ στὴν πιὸ βαθειά της ἀναζήτηση. Στὴ θεία Λειτουργία τῆς Ἰβήρων καὶ στὸν Ἑσπερινὸ τῆς Ξενοφῶντος ντράπηκα γιὰ τὰ δάκρυα στὸ πρόσωπό μου. Ἀλλά, κοιτώντας γύρω μου, κατάλαβα ὅτι δὲν ἤμουνα ὁ μόνος. Οἱ περισσότεροι ἀπὸ ἐμᾶς συγκινηθήκαμε ἐμφανῶς ἀπὸ τὴ θαυμάσια ἁρμονία τῆς μουσικῆς, τῆς ἀρχιτεκτονικῆς καὶ τῆς τέχνης, καθὼς καὶ ἀπὸ τὸν μεστὸ λόγο τῆς λειτουργίας καὶ τὴ σταθερή της προτροπὴ σὲ μιὰ πορεία μετάνοιας καὶ ἐλέους» (agiooros.net 10-10-2013). Πολὺ εὐχάριστη ἔκπληξη προξενεῖ στὸν Ὀρθόδοξο ἀναγνώστη ὁ ἐξομολογητικὸς τόνος στὴ διήγηση τοῦ ἑτεροδόξου ἀξιωματούχου, ἀλλὰ καὶ ἡ πετυχημένη ἐμβάθυνσή του στὰ οὐράνια μηνύματα, τὰ ὁποῖα ἀπευθύνονται σὲ κάθε καλοπροαίρετο ἄνθρωπο ποὺ προσέρχεται ὡς εὐλαβὴς προσκυνητὴς στὸ Ἁγιώνυμο Ὄρος. Ἐπιπλέον ἰδιαίτερη ἐντύπωση προκαλεῖ ἡ θαρραλέα ὁμολογία τῆς χριστιανικῆς ἰδιότητος ἀπὸ ἕνα μάλιστα ἐπίσημο πρόσωπο βρετανικῆς καταγωγῆς. Αὐτὸς εἶναι ὁ μυστικὸς πλοῦτος τῆς Ὀρθοδοξίας, τὸν ὁποῖο δυστυχῶς πολλοὶ ἀπὸ ἐμᾶς δὲν ἔχουμε ἐκτιμήσει ὅσο πρέπει. Ἂς διδαχθοῦμε λοιπὸν ἀπὸ τὸ φωτεινὸ παράδειγμα τῆς ἀγάπης στὸν Θεὸ καὶ στὴν ἁγία μας Ἐκκλησία ἀπὸ ἕναν εἰλικρινὴ ἀναζητητὴ τῆς ἀλήθειας.

Παρασκευή, Αυγούστου 23, 2013

Στο »Άγιον Όρος» της Πολωνίας

7
Με μεγαλοπρέπεια εορτάστηκε η εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, κατά το παλαιό ημερολόγιο στο Όρος Γκραμπάρκα γνωστό ως Άγιον Όρος της Πολωνίας.
Χιλιάδες προσκυνητές από διάφορα μέρη του κόσμου έφτασαν στο Όρος Γκραμπάρκα, για να τιμήσουν και τον φετινό εορτασμό, που έχει επίκεντρο την ομώνυμη Ιερά Μονή που απαριθμεί περίπου 30 μοναχές.
Της Πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο Μητροπολίτης Βαρσοβίας και πάσης Πολωνίας κ. Σάββας, συμπαραστατούμενος από Αρχιερείς της Πολωνικής Εκκλησίας.
Να αναφερθεί ότι η πανήγυρη της Ιεράς Μονής Γκραμπάρκα αποτελεί πανπολωνικό προσκύνημα, στο οποίο συμμετέχουν ετησίως χιλιάδες πιστοί, που μεταβαίνουν επί τόπου με κάθε διαθέσιμο μεταφορικό μέσο.
Μάλιστα, εκατοντάδες πιστοί προσέρχονται πεζοί, περπατώντας πολλές ημέρες και διανύοντας μέχρι και 150 χιλιόμετρα με τα πόδια και διανυκτερεύοντας στο ύπαιθρο.
Επίσης αποτελεί παλαιό έθιμο να κουβαλούν και να τοποθετούν ξύλινους σταυρούς, με αποτέλεσμα να αντικρύζει κανείς ένας δάσος από σταυρούς κάθε μεγέθους.
Του Αιμίλιου Πολυγένη
polsha 12
polsha3

Κυριακή, Ιουνίου 30, 2013

ΤΟ ΚΑΥΧΗΜΑ ΤΟΥ ΡΩΜΑΙΪΚΟΥ ΥΠΕΡΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Ρωμανού  Ξενοφάνουc  Ανδρούτσου*
 ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ Ή ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΤΟΥ «ΕΣΩ ΑΝΘΡΩΠΟΥ;»
Οι 222 Κινέζοι Ορθόδοξοι άγιοι Μάρτυρες (†11-6-1900) που εκτελέσθηκαν λόγω της πίστης τους, οι περισσότεροι με φριχτό τρόπο, κατά την επανάσταση των «Μπόξερς» στο Πεκίνο και ο Άγιος Εσκιμώος μάρτυς, Πέτρος ο Αλεούτιος (†13-12-1815).
Ο πρώην «πανάσχημος»… ανθρωποφάγος της Αφρικής!
Ο Ρέπροβος και μετέπειτα γλυκύτατος Άγιος Χριστοφόρος (3ος αι.).
Ποιος ξέρει τι εσώτερο ακατέργαστο κάλλος είδε στην καρδούλα του ο Καρδιογνώστης Θεάνθρωπος…
                      Οι 24 προστάτες άγιοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Κορέας, των οποίων, τα άγια λείψανα φυλάσσονται στην Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως στο Καπυόνγκ.
«Και ενδυσάμενοι τον νέον τον ανακαινούμενον εις επίγνωσιν κατ’ εικόνα τού κτίσαντος αυτόν, όπου ουκ ένι Έλλην και Ιουδαίος, περιτομή και ακροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος, αλλά τα πάντα και εν πάσι Χριστός»
(Koλ., γ΄10-11).
ΟΙ ΜΕΓΙΣΤΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ ΑΓΙΕΣ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΚΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ
«Τα μωρά και τα ασθενή του κόσμου» που αγκάλιασε, βάφτισε και εξαγίασε η Ρωμηοσύνη!
Στο κέντρο δεσπόζουν οι μορφές του Καθηγητή της Ερήμου, Μεγάλου Αντωνίου και του μεταποιημένου – παρά τω Αληθινώ Θεώ – σε Άγιο,
πρώην αρχιλήσταρχου και αιμοσταγούς δολοφόνου, Αββά Μωυσή του Αιθίοπα, το σκήνωμα, του οποίου, παραμένει άφθαρτο ως τις μέρες μας!


«Αυτά τα ζώα με την ελάχιστη νοημοσύνη και την πλακουτσωτή μύτη»,
σύμφωνα με τον Βολταίρο,
 είναι μερικοί από τους Μεγίστους Πατέρες και Μητέρες της Oικουμενικής Ορθοδόξου Εκκλησίας!
*Από το υπό έκδοση βιβλίο του:
ΦΡΑΓΚΟCΥΝΗ←«ΜΝΗΜΟΝΙΟ»→ΡΩΜΗΟCΥΝΗ

Τρίτη, Ιουνίου 25, 2013

Οι Ρωμιοί της Συρίας και η Ελληνορθόδοξη Μονή της Παναγίας της Σεντνάγια.

Coptic
Για τους περισσότερους από μας τους Έλληνες, η λέξη Ρωμιοί έχει συνδεθεί με όλους τους ελληνόφωνους Ορθόδοξους Χριστιανούς που ζούσαν κατά το διάστημα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που ονομαζόταν Ρωμανία και οι κάτοικοι της Ρωμιοί. Το ίδιο όνομα είχαμε όταν ήμασταν κάτω από την οθωμανική κυριαρχία, δεδομένου ότι μας αποκαλούσαν και μας χαρακτήριζαν οι Μουσουλμάνοι Οθωμανοί κατακτητές μας ως “Ρωμιούς”. Η λέξη Ρωμιοί για τον Ελληνικό λαό έχει γίνει συνώνυμη με τη λέξη Έλληνες. Όμως, όταν οι Οθωμανοί εφάρμοσαν το όνομα “Ρωμιοί”, γι’ αυτούς όπως και για τους Βυζαντινούς, η λέξη δεν είχε εθνική έννοια, αλλά θρησκευτική, και γι’ αυτό το λόγο περιλαμβάνονταν ως Ρωμιοί και όλοι οι λαοί που ανήκαν στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, ανεξάρτητα από την εθνική τους προέλευση, ή τη μητρική τους γλώσσα. Έτσι, όλα τα άτομα που βρίσκονταν κάτω από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και ανήκαν στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία ονομάζονταν Ρωμιοί, και όχι μόνο οι Έλληνες όπως οι περισσότεροι από εμάς ψευδώς πιστεύομε. Γι’ αυτό το λόγο, όλα τα άτομα που μιλούν αραβικά και που ανήκουν στην Ελληνορθόδοξη Εκκλησία είναι επίσης Ρωμιοί και αυτοαποκαλούνται ως Ρωμιοί μέχρι και σήμερα.

Η Συρία, πριν από τις επιδρομές των Αράβων και την εξάπλωση του Ισλάμ, ήταν μια Βυζαντινή επαρχία με ένα ελληνοποιημένο ή Ελληνικό και ελληνόφωνο πληθυσμό, που ανήκε στην Ελληνική Βυζαντινή Εκκλησία. Η Δαμασκός ήταν μία από τις σημαντικότερες ΕλληνικέςΒυζαντινές πόλεις της περιφέρειας και ήταν μια πόλη υψηλού κοσμικού και θρησκευτικού βίου, Ελληνικής παιδείας, και Ελληνικού πολιτισμού. Ο Βυζαντινός Χριστιανισμός άνθισε στη Συρία, και επομένως, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι πολλοί από τους Αγίους που ανήκουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι παιδιά αυτής της χώρας.
Με τον ερχομό των Αράβων και την εξάπλωση του Ισλάμ, η Συρία όπως και άλλες χώρες της περιοχής, κατακτήθηκε και αποκόπηκε από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Ο τοπικός πληθυσμός είτε με τη βία, είτε τη θέλησή του, ασπάστηκε το Ισλάμ και έγινε αραβόφωνος. Αν και σχεδόν όλος ο πληθυσμός της Συρίας υιοθέτησε σταδιακά την αραβική γλώσσα, δεν έγιναν όμως όλοι Μουσουλμάνοι. Αρκετοί παρέμειναν Χριστιανοί και μέλη της Βυζαντινής Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Αυτοί οι αραβόφωνοι Ελληνορθόδοξοι Χριστιανοί, ονομάζονταν ως Ρουμ (Ρωμιοί) από τους Μουσουλμάνους Άραβες, χρησιμοποιώντας τον ίδιο όρο που χρησιμοποιούσαν και για τους ελληνόφωνους Βυζαντινούς Έλληνες. Όταν οι Οθωμανοί Τούρκοι κατέκτησαν τη Συρία, κράτησαν τον εν λόγω όρο, και αποκαλούσαν όλους τους Ελληνορθόδοξους Χριστιανούς ως Ρωμιούς ανεξάρτητα από την εθνικότητα τους.
Σήμερα στη Συρία, υπάρχουν πάνω από ένα εκατομμύριο αραβόφωνοι Ελληνορθόδοξοι Χριστιανοί, οι οποίοι εξακολουθούν να είναι γνωστοί ως Ρουμ (Ρωμιοί) και αυτοχαρακτηρίζονται και οι ίδιοι έτσι. Οι Ελληνορθόδοξοι Ρωμιοί στη Συρία διατηρούν ζωντανό το Βυζαντινό Ελληνικό παρελθόν της χώρας, καθώς και την Ορθόδοξη πίστη ανάμεσα σε Μουσουλμάνους. Οι Ελληνορθόδοξες εκκλησίες και Μοναστήρια είναι κατάσπαρτα σε όλη τη χώρα, και η παρουσία τους στη Δαμασκό είναι πολύ εμφανές. Αν και οι αραβόφωνοι Ελληνορθόδοξοι Ρωμιοί της Συρίας κρατούν ζωντανό τον Ελληνικό πολιτισμό, ακόμη και την ελληνική γλώσσα κατά τις ακολουθίες τους στην εκκλησία, εμείς οι Έλληνες ως επί το πλείστον αγνοούμε την ύπαρξη τους, και δεν γνωρίζουμε ότι η Ελληνική Ορθοδοξία όχι μόνο υπάρχει αλλά και ότι είναι πολύ ζωντανή στη χώρα. Όπως και παντού αλλού, οι θεματοφύλακες του ελληνικού πολιτισμού είναι τα Ελληνορθόδοξα Μοναστήρια που βρίσκονται εκεί. Ένα τέτοιο μοναστήρι (γυναικείο) είναι αυτό της Παναγίας της Σεντνάγια, που είναι αφιερωμένο στα γενέθλια της Θεοτόκου- της μητέρα του Θεού. Η ιστορία του είναι η ακόλουθη:
Η ιστορία της εκκλησίας και της Μονής της Παναγίας της Σεντνάγια στη Συρία που χτίστηκε πάνω σε ένα ψηλό βουνό με το ίδιο όνομα, χρονολογείται στο 547 μ.Χ. Λέγεται ότι ο Ιουστινιανός Ι, Αυτοκράτορας του Βυζαντίου, ενώ διέσχιζε από τη Συρία με τις δυνάμεις του είτε για το δρόμο του προς τους Αγίους Τόπους είτε για μια εκστρατεία κατά των Περσών, έφθασε σε αυτή την έρημο, όπου στρατοπέδευσε ο στρατός του και σύντομα υπέστησαν από δίψα αφού υπήρχε έλλειψη νερού. Ενώ απελπίστηκαν, ο αυτοκράτορας είδε μία όμορφη γαζέλα σε μακρινή απόσταση. Την ακολούθησε με σθένος , κυνηγώντας το ζώο μέχρι που αυτό κουράστηκε και σταμάτησε σε ένα βραχώδες ύψωμα και πλησίασε μία πηγή γλυκού νερού, αλλά χωρίς να δώσει στον αυτοκράτορα την ευκαιρία να την σκοτώσει.
Ξαφνικά, μετατράπηκε σε εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, που έλαμπε με ένα λαμπρό φως. Ένα λευκό χέρι τεντώθηκε προς το μέρος του και μια φωνή είπε: “Οχι, μην με σκοτώσεις, Ιουστινιανέ, αλλά κτίσε μια εκκλησία στο όνομα μου, εδώ σε αυτό το λόφο.”Μετά από αυτά τα λόγια, το παράξενο ουράνιο φως και η υπερφυσική εικόνα εξαφανίστηκαν. Επιστρέφοντας, ο Ιουστινιανός διηγήθηκε αυτό που είχε δει στους υφιστάμενους του και τους διέταξε αμέσως να εκπονήσουν ένα σχέδιο για την υπό ανέγερση εκκλησία. Αφού πέρασε αρκετός καιρός και οι αρχιτέκτονες δεν ήταν σε θέση να επιλύσουν τα προβλήματα του σχεδίου, η Παναγιά – η γαζέλα – επανεμφανίστηκε στον Ιουστινιανό σε ένα όνειρο και του φανέρωσε έναν υπέροχο σχέδιο για ένα Μοναστήρι, του οποίου θα ήταν η προστάτιδα. Λέγεται ότι η βασική δομή του Μοναστηριού ακολουθεί αυτό το σχέδιο μέχρι σήμερα.
Στα τέλη του 8 ου αιώνα, κάποια σεβάσμια με το όνομα Μαρίνα ήταν ηγουμένη του Μοναστηριού, και εκτιμάτο ευρέως για την ευσέβεια που έχει στο Θεό και στους ανθρώπους και για τον άγιο βίο της. Συνέβη ότι ένας μοναχός ερημίτης, ένας Έλληνας προσκυνητής από την Αίγυπτο με όνομα Θεόδωρος, σταμάτησε στο Μοναστήρι στο δρόμο του για στους Αγίους Τόπους. Όταν ήταν να φύγει, η ηγουμένη Μαρίνα του ζήτησε να αγοράσει από την Ιερουσαλήμ μια πολύτιμη και ωραία εικόνα της Παναγίας. Ενώ ήταν στην Ιερουσαλήμ, ξέχασε εντελώς την αποστολή που του έχει ανατεθεί και ξεκίνησε για το ταξίδι επιστροφής. Ωστόσο, καθώς πήγαινε και δεν είχε προχωρήσει πολύ μακριά από την πόλη, τον σταμάτησε μια άγνωστη φωνή: “Μήπως έχεις ξεχάσει κάτι στην Ιερουσαλήμ; Τι έκανες σε σχέση με την αποστολή που σου έθεσε η ηγουμένη Μαρίνα; “Ο Μοναχός Θεόδωρος επέστρεψε αμέσως στην Ιερουσαλήμ και βρήκε μια εικόνα της Θεοτόκου. Κατά το ταξίδι της επιστροφής προς το Μοναστήρι, έμεινε έκπληκτος από τα θαύματα που πραγματοποίησε η εικόνα. Αυτός και όλο του το καραβάνι περικυκλώθηκαν από ληστές και στη συνέχεια έτυχαν επίθεσης από άγρια θηρία. Μέσα σε αυτούς τους κινδύνους, ο ερημίτης ζητούσε πάντα την βοήθεια της Παναγίας, κρατώντας την εικόνα της, και ο ίδιος και όλο το καραβάνι του σώθηκαν από κάθε κίνδυνο. Όταν ο Θεόδωρος επέστρεψε στο Μοναστήρι, αυτά τα γεγονότα τον έβαλαν σε πειρασμό να κρατήσει την πολύτιμη εικόνα για τον εαυτό του, και αποφάσισε να παρακάμψει τη Σεντνάγια και να πλεύσει πίσω στην Αίγυπτο. Ωστόσο, το πλοίο δεν ήταν σε θέση να βάλει πλώρη, γιατί προέκυψε μια σφοδρή καταιγίδα και φαινόταν αναπόφευκτο ότι το πλοίο θα βούλιαζε. Η συνείδηση του τον κέντρισε, και γρήγορα εγκατέλειψε το πλοίο και επέστρεψε πίσω στη Σεντνάγια. Αφού πέρασε τέσσερις μέρες στο Μοναστήρι, τον συνέπαιρνε πάλι μία ακατανίκητη επιθυμία να κάνει την εικόνα της Θεοτόκου δική του. Ζήτησε συγγνώμη από την ηγουμένη, και προσποιείται ότι δεν μπόρεσε να αγοράσει τη απαιτούμενη εικόνα, και στη συνέχεια, αποφάσισε να εγκαταλείψει κρυφά το Μοναστήρι. Το επόμενο πρωί, καθώς ήταν έτοιμος να ξεκινήσει το ταξίδι της επιστροφής στη χώρα του και πλησίασε την πύλη του Μοναστηριού, έμεινε έκπληκτος όταν βρήκε μια αόρατη δύναμη να εμποδίζει τον δρόμο του, και ήταν σαν ένα πέτρινο τοίχος, να είχε σταθεί μπροστά στην πύλη. Μετά από πολλές μάταιες απόπειρες, αναγκάστηκε να δώσει την εικόνα στην ηγουμένη, εξομολογώντας την πρόθεση του. Η ηγουμένη, με δάκρυα ευγνωμοσύνης δόξασε το Θεό και την Παρθένα Μητέρα Του. Από εκείνη την ημέρα, η Αγία εικόνα παρέμεινε στο Μοναστήρι και τυγχάνει μεγάλου σεβασμού.

Σήμερα η Μονή της Παναγίας της Σεντνάγια στη Συρία είναι το δεύτερο πιο σημαντικό Χριστιανικό προσκύνημα στη Μέση Ανατολή μετά την Ιερουσαλήμ, από την άποψη του αριθμού των επισκεπτών. Η αύξηση της σημασίας και της δημοτικότητας του Μοναστηριού οφείλεται στα πλήθος και απεριόριστα θαύματα που συμβαίνουν με τη μεσολάβηση της Θεοτόκου. Η Μονή της Σεντνάγια περιέχει μια εικόνα της Παναγίας με το βρέφος της τον Ιησού ζωγραφισμένη από τον Απόστολο Λουκά τον Ευαγγελιστή τον 1 ο αιώνα μ.Χ. Η εικόνα αυτή ονομάζεται “Σιαγκούρα” που σημαίνει “Η ξακουστή”. Η εικόνα αυτή φυλάσσεται σε ένα σκοτεινό δωμάτιο στο πάνω μέρος του Μοναστηριού και πρέπει κάποιος να βγάλει τα παπούτσια του για να εισέλθει. Πολλές γυναίκες, τόσο Χριστιανές όσο και Μουσουλμάνες διανυκτερεύουν σε αυτό το δωμάτιο και όλη νύχτα προσεύχονται στην Παναγία να τους στείλει ένα παιδί.
πηγή

Κυριακή, Ιουνίου 09, 2013

Συγκλονιστικές φωτογραφίες απο την πορεία χιλιάδων Ρώσων σε λιτανεία 150 χιλιμέτρων!!!



Στις 3 Ιουνίου 2013 ξεκίνησε η φετεινή λιτανεία της θαυματουργής
εικόνας του Αγίου Νικολάου Velikoretsky, από την πόλη της Kirov στο χωριό
Velikoretskoye, στις όχθες του μεγάλου ποταμού, όπου πρίν από 600 χρόνια
έχει ανακαλυφθεί θαυματουργή εικόνα.

Η λιτανεία  ξεκινά από τον καθεδρικό ναό του Αγίου Σεραφείμ στο
Κίροφ, περνάει μέσα από το χωριό Makar, το χωριό Bobino, και καταλήγει
στο χωριό Velikoretskoye.  Οι προσκυνητές,που συμμετέχουν στην λιτανεία,
πρέπει να περάσουν μέσα από τα χωράφια, δάση και βάλτους διανύοντας
απόσταση πάνω από  150 km (χιλιόμετρα). Οι πληροφορίες λένε ότι στην
φετεινή λιτανεία συμμετέχουν πάνω από 30000 άνθρωποι.

images

Η παράδοση της πομπής Velikoretsky έχει πάνω από έξι αιώνες.Η
ανακάλυψη της εικόνας  του Αγίου Νικολάου έγινε το 1383. Ο αγρότης από
το χωριό Agalakov Krutitsy βρήκε την εικόνα στις όχθες του Μεγάλου
Ποταμού  Great,κοντά στο χωριό Velikoretskoye,εξ ου και το όνομα,της
λιτανευτικής  πομπής – Velikoretskaya.

Γύρω στα 1400 η εικόνα στέλνεται,για λόγους ασφαλείας, στην πόλη Khlynov που τότε ονομαζόταν  Vyatka, και αργότερα – Kirov.

Σε  ανάμνηση της εύρεσης της εικόνας του Αγίου Νικολάου,καθιερώθηκε
από τα πρώτα χρόνια,η λιτανευτική πομπή  στον τόπο της ανεύρεσης της
 και έτσι δημιουργήθηκε η λιτανευτική πομπή Velikoretskaya

Η θαυματουργή όμως εικόνα χάθηκε το 1935 με την καταστροφή του
 καθεδρικού ναού Vyatkian Trinity Cathedral..Το 1930 η λιτανευτική πομπή
Velikoretskaya  είχε απαγορευτεί και άρχισε να ξαναπραγματοποιείται το
1989,λιτανεύοντας ένα πιστό αντίγραφο της θαυματουργής εικόνας του Αγίου
Νικολάου.

ΔΕΙΤΕ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:







375763_10200677981570752_1308519461_n
993089_10200677982210768_1850424227_n
velikorec1
ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ.Pravmir.com
velikorec3
velikorec5
velikorec6
velikorec8
velikorec9
velikorec10
r1
r2
r3
r4
r5
r7
r10
r15
r17
Великорецкий крестный ход в Кировской области
65520
images
ru-procession4






ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ.Pravmir.com








943683_10200677980970737_1964373982_n


πηγή

Τρίτη, Μαΐου 28, 2013

«Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ!», ΛΕΝΕ ΚΟΥΒΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ!!!

Εξαθλίωση και Ορθόδοξη Πίστη, ακόμα και στην Κούβα...!
ΣΧΟΛΙΟ ΕΛΛΑΣ - ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ: Ακόμα ένα άρθρο - καταπέλτης εναντίον των ξενοκίνητων πρακτορίσκων που προσπαθούν - είτε με αθεϊα, είτε με παγανισμό, είτε με άλλες «θρησκείες» - να διχάσουν τους Έλληνες και να τους διαχωρίσουν (!!!) από τους Ορθοδόξους Χριστιανούς. 
Στη μακρινή Κούβα, παρατηρείται ΑΝΘΗΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ με τρόπο που πρέπει να μας κάνει περήφανους ως Έλληνες και Ορθόδοξους: Στην πραγματικότητα, η Ορθοδοξία λειτουργεί ΩΣ ΠΡΕΣΒΗΣ της Ελλάδας και του Ελληνισμού στην κομμουνιστική αυτή χώρα!!! 
Διαβάστε αποσπάσματα από σχετικό κείμενο και θα καταλάβετε τι εννοούμε:

Φτάνω στην Χαβάνα! Και Φυσικά ο Ποτότο δεν εμφανίσθηκε ποτέ. Αφού
έπλυνα σκούπισα καθάρισα και κλείδωσα το αεροδρόμιο (11 παρά τέταρτο το
βράδυ) και αφού συμπλήρωσα με το παραπάνω το ακαδημαϊκό ημίωρο πήρα ταξί
και έφυγα για την πόλη.


Εκεί συναντήθηκα με τον Πάτερ Αθηναγόρα Κουβανό στην καταγωγή έναν
λεπτό ιερέα οπου σε άπταιστα ελληνικά με καλωσορίζει λέγοντας: “Εσύ είσαι νέα και πίνεις και μοχίτο” “Και εσείς είστε Κολομβιανός και μιλάτε καλύτερα ελληνικά από μένα
του απαντώ και νομίζω “πατσίσαμε” Γνωρίζω και τους συνεργάτες μου
ευγενέστατα παιδιά που μιλούν προς έκπληξή μου Ελληνικά. Βλέπετε εδώ
στην Κούβα η Ορθοδοξία βρίσκεται σε άλλη διάσταση. Το ίδιο και στην Αϊτή
και τις άλλες χώρες της Κεντρικής Αμερικής. Ορθοδοξία χωρίς γνώση της
Ελληνικής δεν νοείται! Γνώση της Ελληνικής πάλι χωρίς ιστορία της
Ελλάδας ήθη και έθιμα ακόμα και τραγούδια ελληνικά ούτε αυτό συμβαίνει
εδώ. Πηγαίνουμε την επόμενη ημέρα στον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου.
Εχουν περάσει σχεδόν δέκα χρόνια από την προηγούμενη φορά που ήμουν στην
Χαβάνα στα Θυρανοίξια του Ναού παρουσία Πατριάρχου Βαρθολομαίου και
Φιντέλ Κάστρο. Ιστορική στιγμή.


Εκεί μας υποδέχεται ο  Διάκονος Ευάγγελος (Κουβανός) και οι ψάλτες
Ευάγγελος και Γιώργος (βαπτισμένοι πριν λίγα χρόνια χριστιανοί ορθόδοξοι
όπου με καμάρι ακούν στα νέα τους ονόματα). Χρειάζομαι λίγο χρόνο για να
συνειδητοποιήσω που βρίσκομαι και τι βιώνω. Συνεννοούμαι και με τους
καινούργιους μου συνεργάτες. Το ταξίδι ξεκινά.


Μια αντίληψη της πίστης διαφορετική χωρίς φτιασίδια και περίεργες
πολιτικές. Αγνοί άνθρωποι που ξαναγεννήθηκαν όπως υποστηρίζουν μέσα από
την Ορθοδοξία. “Για μας η Ελλάδα – λέει ο πατερ Αθηναγόρας – είναι
το παν” Οτι έχουμε σήμερα παρακαταθήκη στην ψυχή μας το χρωστάμε στην
Ελλάδα. Την Ορθοδοξία την γνώση του πολιτισμού, την μοναδικότητα να
νοιώθουμε Ελληνες…”


Μια κομουνιστική δύσκολη χώρα αγκάλιασε την θρησκεία και επέτρεψε
σε κουβανούς να ζούν ώς έλληνες να μαθαίνουν ελληνικά και να κάνουν
λειτουργία στο κέντρο της πρωτεύουσας. Στην πλατεία Σαν Φραντζίσκο με
πινακίδες που σε καθοδηγούν στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία.


Είναι πολύ φτωχικές οι στιγμές που βιώνουν οι Ορθόδοξοι εδώ όμως με
μια πραότητα και ευγένια που με ξενίζει και με φέρνει σε δύσκολη θέση
“εμείς θα είμασταν συνέχεια με το παράπονο” σκέφτομαι και κοιτώ τα
παπούτσια του πατέρα Αθηναγόρα που είναι τρύπια, όμως το χαμόγελό του
όταν μιλά με τα ¨παιδιά” του είναι τεράστια πλουσιοπάροχο. Κάθε μεσημέρι
τρώνε μαζί απλά και φτωχικά στο γραφείο που συνορεύει με ένα αυτοσχέδιο
κουζινάκι. Νερό τρεχούμενο δεν υπάρχει και οι κουβάδες δίνουν και
παίρνουν. Ομως και αυτό δεν έχει σημασία. Κάθονται γύρω από το τραπέζι
σαν μια αληθινή οικογένεια. Πόσο περίεργο μου φαίνεται…να γεννιέσαι σε
μια χώρα Ορθόδοξη που όμως έχει χάσει το παιχνίδι η Εκκλησία της με τις
σκληροπυρηνικές της θέσεις, και να αγαπάς την Ορθοδοξία μέσα από ξένους
ανθρώπους που δεν την γνώριζαν καν πριν μερικά χρόνια.


Κατά την διάρκεια του ταξιδιού επισκεπτόμαστε και το χωριό
Τραντσουέλο – 3 ώρες από την Χαβάνα κάποτε πλούσιο σε παραγωγή
ζαχαροκάλαμου που όμως το αμερικανικό εμπάργκο ισοπέδωσε! Σήμερα
αποτελεί μια ακόμα φτωχική γειτονιά της χώρας που αντιστέκεται σε όλον
σχεδόν τον πλανήτη. Εδώ συναντούμε τον πατέρα Ιωάννη, Κουβανό που
προσπαθεί να δημιουργήσει εκκλησία και ιεραποστολικό κέντρο εδώ. Μας
κερνούν σπιτίσιο παγωτό και νοιώθουμε σαν να μας κέρασαν τον κόσμο όλο.
Μέσα στο υπο κατασκευή εκκλησάκι Πατέρες Αθηναγόρας και Ιωάννης μαζί με
τον Γιώργο τον ψάλτη ψέλνουν με καμάρι στα ελληνικά για να καταγράψουν
οι κάμερες…η εκκλησία γεμίζει…


Στην επιστροφή αδειάζουμε την σακούλα με τα νερά  ( για να την
κρατήσουμε είναι είδος πολυτελείας στην Κούβα) Ο πατηρ Αθηναγόρας μου
δείχνει ένα σακουλάκι με καρύδια που είχα μαζί στο 3ωρο ταξίδι μας στην
Σάντα Κλάρα. “Δικό σου μου λέει?” – “Μάλιστα” – του απαντώ,  – “αφήστε το εδώ να το φάνε τα παιδιά” προσθέτω .


Δεν μου απαντά. Το τυλίγει προσεχτικά και το δίνει σε μια κυρία που βοηθά στην Εκκλησία. “κρύψτα για να τα βάλουμε στα κόλυβά μας” της λέει και μου εξηγεί. “είναι δυσεύρετα εδώ τα καρύδια“.


Κυριακή στον ναό! Είμαι η μοναδική ελληνίδα (στην καταγωγή) διότι
στην ψυχή είναι γεμάτη η εκκλησία. Κοινωνώ και νοιώθω όμορφα αληθινά και
απλά. Ταπεινά αποχωρώ από τον ναό. Έτσι έπρεπε να νοιώθουμε πάντοτε
όταν είμαστε στον ναό του Θεού λέω στον εαυτό μου και ξεκινώ την
διαδρομή μου στα δρομάκια της Χαβάνας, συνεχίζοντας να ψέλνω το Χριστός
Ανέστη.


 πηγή

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...