Εν όψει των Χριστουγέννων

του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Προικοννήσου

κ. Ιωσήφ

από το βιβλίο του «Οσμή ζωής», εκδ. Άθως

Πλησίασε και πάλι η μεγάλη και σωτήρια ημέρα των Χριστουγέννων. Σε λίγες μέρες, οι καμπάνες όλου του κόσμου θα διαλαλήσουν με τους ολόγλυκους ήχους τους πως «Χριστός γεννάται, λύτρωση στου κόσμου την ορφάνια»!

 Μα πολύ πιό νωρίς, εμείς, οι Ορθόδοξοι, έχουμε το προανάκρουσμα αυτής της μελωδίας, όχι μόνο με την περίοδο της Χριστουγεννιάτικης νηστείας, που αρχίζει από τις 15 Νοεμβρίου, ούτε μόνο από τις πάντερπνες Καταβασίες «Χριστός γεννάται, δοξάσατε· Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε· Χριστός επί γης, υψώθητε» και το γλυκύτατο Κοντάκιο «Η Παρθένος σήμερον τον προαιώνιον Λόγον εν σπηλαίω έρχεται αποτεκείν απορρήτως», που από μέρες τ’ ακούμε να ψάλλονται στις εκκλησιές μας, μα και από το ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής προ των Χριστουγέννων, που είναι το πρώτο κεφάλαιο της Καινής Διαθήκης, το πρώτο κεφάλαιο του κατά Ματθαίον αγίου Ευαγγελίου, και μας περιγράφει όχι μόνο το ανθρώπινο γενεαλογικό δένδρο του Χριστού, μα και το ίδιο το κοσμοσωτήριο γεγονός της Γεννήσεώς Του.

Έτσι, η Εκκλησία μας, με πολλή σοφία, μας δίνει βαθμιαία την ευκαιρία και τη δυνατότητα μιας καλής πνευματικής προετοιμασίας, όχι απλώς για να γιορτάσουμε, μα, κυριολεκτικά, για να ζήσουμε το μεγάλο Μυστήριο της Σαρκώσεως του Λόγου του Θεού.

Αν τα Χριστούγεννα για άλλα δόγματα και λαούς είναι μια ευκαιρία οικογενειακής ζεστασιάς και εκδηλώσεων αγάπης μόνο, για τους Ορθοδόξους είναι κάτι πολύ πιό βαθύ και πολύ πιο σπουδαίο. Είναι μια ακόμη ευκαιρία να εμβαθύνουμε με σοβαρότητα στο γεγονός της ταπεινώσεως και της κενώσεως του Θεού, προκειμένου να πληρωθούμε και να υψωθούμε εμείς! Να γεμίσουμε όχι απλώς από αρετές, οι οποίες αυτονομημένες και καθαυτές δεν έχουν καμιά σημασία και αξία, όσο εντυπωσιακές κι αξιοθαύμαστες κι αν φαίνονται, αλλ’ αποκτούν νόημα και αξία μόνο σε σχέση με την αυτοαρετή και την αυτοαγιότητα που είναι ο Χριστός. Κατά πόσο δηλαδή καλλιεργούνται με την ευλογία Του, σύμφωνα με το θέλημά Του, και με μόνο σκοπό τη δόξα του Ονόματος Του, ως εργαλεία δηλαδή θεώσεως, αλλά και να γεμίσουμε από ζωή, και από εκείνο το «περισσόν», το οποίο υπαινίχθηκε ο Κύριος λέγοντας: «Εγώ ήλθον ίνα ζωήν έχωσι και περισσόν έχωσιν» (Ιωάν. 10: 10). Να γεμίσουμε από τις άκτιστες ενέργειές Του που χαρίζουν ζωή! Όχι μόνο τούτη την πρόσκαιρη, μα και την παντοτεινή και αιώνια! Και να γεμίσουμε από το φως Του το άκτιστο, το ζωοποιό, το θεοποιούν(=αυτό που κάνει τον άνθρωπο θεό), το αφθαρτίζον, το αγιάζον, αυτό που, από υπερβολή φιλανθρωπίας και ξεχείλισμα αγάπης, μας κάνει «θεούς» κατά χάριν. Αυτό είναι το «περισσόν»! Και να υψωθούμε στο αρχαίο κάλλος, στην πρώτη ομορφιά, την «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού» (Γεν. 1: 26), με την οποία μας έπλασε, κι απ’ όπου με την αμαρτία μας ξεπέσαμε και -δυστυχώς- εξακολουθούμε να ξεπέφτουμε.

Είναι, λοιπόν, τα Χριστούγεννα για τους Ορθοδόξους μια ευκαιρία να ταπεινωθούμε μαζί με τον ταπεινούμενο Χριστό. Και ταυτόχρονα μια ευκαιρία για να υψωθούμε από την κίβδηλη ζωή της αμαρτίας και την αφόρητη πλήξη της καθημερινής συμβατικότητας στην εν Χριστώ ζωή! Τη ζωή των δακρύων της μετανοίας και της μυστικής χαράς που χαρίζει στις μετανοούσες ψυχές ο Παμφιλάνθρωπος Κύριος. Τη ζωή της ειλικρίνειας απέναντι στον εαυτό μας, στους ανθρώπους και στο Θεό. Τη ζωή της γνήσιας πνευματικότητας μέσα στη μοσχολιβανισμένη ατμόσφαιρα της Εκκλησίας. Τη ζωή της αυθεντικής, χριστομίμητης και χριστοκεντρικής αρετής, που βιώνεται εν τω κρυπτώ, αλλά θα λάβει την ανταπόδοσή της εν τω φανερώ. Τη ζωή που θάχει πάρει διαζύγιο από κάθε είδους φαρισαϊσμούς κ’ υποκρισίες. Τη ζωή του «χρηστού ζυγού» και του «ελαφρού φορτίου» του Χριστού (Ματθ. 11: 30), που η άρση τους φέρνει την ανάπαυση, το γλυκασμό και την παμπόθητη ειρήνη της ψυχής, την «πάντα νουν υπερέχουσαν»!

Ευχή της Εκκλησίας είναι πάντα αυτή η ευκαιρία να γίνεται δεκτή από κάθε πιστό με ευγνώμονα αισθήματα προς τον «νηπιάζοντα τη σάρκι» Κύριο, και ν’ αξιοποιείται καλοδιάθετα,

ώστε να μη μένουμε στα Χριστούγεννα  της γαλοπούλας, των κουραμπιέδων και των δώρων, μα να ζούμε τα Χριστούγεννα του Χριστού! 

Τα Χριστούγεννα της Εκκλησίας! 

Τα Χριστούγεννα που έχουν τη δύναμη να γεμίζουν το κενό της ψυχής μας και να παρηγορούν την καρδιά μας! Τα Χριστούγεννα που λυτρώνουν, σώζουν και θεοποιούν!

Τα ιερά μας σύμβολα

Από τα παιδικά μας χρόνια μαθαίνουμε να σεβόμαστε και να τιμούμε τα ιερά σύμβολα της πίστεως και της πατρίδος μας. 

Αυτά, που σαν φάροι φωτεινοί,

 σηματοδοτούν την πορεία μας, ως λαού και ως έθνους, 

προσδιορίζουν την εθνική και πολιτισμική μας ταυτότητα, καθορίζουν την προσωπική μας ύπαρξη μέσα τον ευρύτερο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πολυπολιτισμικό γίγνεσθαι.

Μέσα στο ψηφιδωτό των θρησκειών και πολιτισμών, των γλωσσών και των ποικίλων εθνικών παραδόσεων, διαφυλάσσουμε το δικό μας ιδιαίτερο εθνικό χρώμα, το ελληνικό, και την δική μας πίστη, την ορθόδοξη, όχι απλά επειδή είναι δικά μας, αλλά επειδή καθορίζουν την εθνική μας ταυτότητα, που αποτελεί την δύναμη αντίστασης στην σαρωτική λαίλαπα της παγκοσμιοποιήσεως.

          Όσοι μιλούν λοιπόν για αναχρονισμό, για φανατισμό και για εθνικισμό, θέλοντας να υποτιμήσουν τα υψηλά αυτά αισθήματα, μόνο ερωτηματικά και προβληματισμό μας γεννούν. Και το λυπηρό είναι όταν αυτή η συμπεριφορά προέρχεται από υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη και μάλιστα από τον ίδιο τον πρωθυπουργό της χώρας! 

Τότε καταρρέει στα μάτια όλων, και κυρίως των νέων, κάθε έννοια τιμής και σεβασμού στα ιερά μας αυτά σύμβολα.

          Υποκλινόμαστε μπροστά στην Ελληνική σημαία!

 Στεκόμαστε προσοχή και διακατεχόμαστε από αισθήματα σοβαρότητας και δέους στην ανάκρουση του εθνικού μας ύμνου. Μόνο έτσι θα έχουμε την απαίτηση να τα σέβεται ο λαός και να αγωνιστεί για αυτά, αν οι συνθήκες το απαιτήσουν, δίνοντας την ζωή του.

          “ΛΥΔΙΑ”, τ. 512

πηγή

Αρχιμ. Γρηγορίου, Καθηγουμένου Μονής Δοχειαρίου, Το μέγα κηποταφείον

ΤΟ ΜΕΓΑ ΚΗΠΟΤΑΦΕΙΟΝ

Διάβασα στὸ Γεροντικό, ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ ἀρχαῖα βιβλία τοῦ μοναχικοῦ θεσμοῦ, ὅτι ὁ ἀββᾶς Μακάριος περπάτησε μέρες καὶ μέρες μέσα στὴν ἔρημο, γιὰ νὰ βρῆ τὸ κηποταφεῖο τοῦ Ἰαννῆ καὶ τοῦ Ἰαμβρῆ. Κι ἐγὼ χρόνια τώρα ψάχνω μὲ τὸν νοῦ μου νὰ βρῶ τὸ μεγαλύτερο νεκροταφεῖο τοῦ κόσμου. Εἶναι στὴν πολυάνθρωπη Ρωσσία; Εἶναι στοὺς ἀρχαίους λαοὺς τῆς Ἀνατολῆς; 
Εἶναι στὴν εὐδαίμονα Ἀμερική; Καὶ μετὰ ἀπὸ πολλοὺς συλλογισμούς, καλοὺς καὶ κακούς, κατέληξα σὲ ἕνα πολὺ πικρὸ συμπέρασμα. Εἶναι, μὴ τρομάξετε, οἱ ἐπίσκοποί μας στὴν Ἑλλάδα!

Χαλάει ὁ κόσμος, γκρεμίζονται τὰ πάντα (ἀκόμη καὶ εὐκτήριοι οἶκοι Ἰεχωβάδων καὶ δαιμονολατρῶν γίνονται μὲ τὶς εὐλογίες τῶν κρατούντων!)· οὔτε μιλιὰ οὔτε λαλιά. Κατήντησαν σὰν τὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν· μήτε βλέπουσι μήτε ἀκούουσι μήτε λαλοῦσι! Οἱ τάφοι τῶν μαρτύρων καὶ τῶν ὁσίων πάντα λαλοῦν, θαυματουργοῦν, πληροφοροῦν, εὐωδιάζουν. Ἔχουμε σήμερα, δυστυχῶς, στὴν Ἐκκλησία ἕνα ζωντανὸ κοιμητήριο, ὅπου οὐκ εἰσὶ λαλιαὶ οὐδὲ λόγοι.

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὑπερδύναμη στὸν κόσμο. Τὰ πολιτεύματα ὅλα θὰ καταστραφοῦν, ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία ποτέ.

Λαλῆστε. 

Μιλῆστε. 

Φωνάξτε! 

Κουραστήκαμε νὰ περιμένουμε. Χαθήκαμε μέσα στὴν σιωπή σας. Σαχάρα ἡ Ἐκκλησία; Οὔτε βότανο φυτρώνει οὔτε ὀσμὴ εὐωδιᾶς ὑπάρχει. Ἀναμένουμε ὁμολογία καὶ λόγο ἀφυπνιστικό. Ζητοῦμε τὰ θεϊκὰ σημεῖα τοῦ ὄρους Σινᾶ. Θεοφανία ζητοῦμε. Μόνον ἡ Ἐκκλησία μπορεῖ νὰ μᾶς τὴν δώση. Ὁ Μωυσῆς, ποὺ καθωδηγοῦσε τὸν λαὸ τὸν ἐκλεκτό, δὲν ἦταν μόνον πολιτικός, ἀλλὰ καὶ θρησκευτικὸς ὁδηγός. Αὐτὴν τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἐξουσία βγάλτε την πρὸς τὰ ἔξω μὲ διάθεση μαρτυρική, γιὰ ἀνάψυξη τῶν κουρασμένων καὶ πεφορτισμένων Χριστιανῶν καὶ ὀρθοδόξων Ἑλλήνων.

Ἐὰν δὲν σμίξη καὶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία τὸ αἷμα της μὲ τὸ αἷμα τῶν ὁμολογητῶν καὶ μαρτύρων τῆς Εἰκονομαχίας καὶ τῶν ἁγίων Νεομαρτύρων, δὲν θὰ φέξη σ᾽ αὐτὸν τὸν τόπο. Ἔλεγε ὁ μακαριστὸς ἐπίσκοπος Ἀττικῆς Ἰάκωβος: «Προσέχετε, αὐτοὶ θὰ σᾶς βγάλουν τὰ ράσα καὶ θὰ σᾶς βάλουν νὰ περπατᾶτε στοὺς δρόμους μὲ παντελόνια».

Στὸν Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, ὅταν οἱ πολιτικοὶ καὶ οἱ ἀρχηγοὶ ἐγκατέλειψαν τὴν Ἑλλάδα, ὁ δεσπότης καὶ ὁ παπᾶς κράτησαν τὸν λαὸ αὐτόν. Ἀπὸ τὴν βρακοζώνη τοῦ πολιτικοῦ μόνον οἱ ὀπαδοί του μποροῦν νὰ κρατηθοῦν καὶ ἂν μποροῦν κι αὐτοί. Τὸ φλάμπουρο ὅμως τοῦ ράσου ζωοποιεῖ τὸν λαό, τὸν ἡρωοποιεῖ, τὸν σώζει μὲ τὴν δύναμη τοῦ ἐσταυρωμένου καὶ ἀναστημένου Χριστοῦ. Βίρα τὶς ἄγκυρες, Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, καὶ βάλε πλώρη. Χαθήκαμε. Κυριολεκτικὰ ἀπωλεσθήκαμε.

Ἱερὲ κλῆρε τοῦ Θεοῦ, ἐπίσκοποι καὶ ἱερεῖς, συνειδητοποιῆστε ὅτι ἡ πασχαλιάτικη λαμπάδα, μὲ τὴν ὁποία προσκαλεῖτε τὸν λαὸ στὸ ἀνέσπερο φῶς, τρεμοσβήνει. Ὄχι μόνον τὸ φῶς θὰ σβήσουν, ἀλλὰ καὶ τὴν λαμπάδα θὰ σᾶς πάρουν μέσα ἀπὸ τὰ χέρια σας. Κρατῆστε την σφικτὰ καὶ ἀναμμένη καὶ βροντοφωνῆστε: «Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτὸς καὶ δοξάσατε Χριστὸν τὸν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν».

Γρηγόριος ὁ Ἀρχιπελαγίτης

πηγή

Καθηγούμενος Μονής Δοχειαρίου Γρηγόριος, Το μπαταρισμένο καράβι

ΤΟ ΜΠΑΤΑΡΙΣΜENΟ ΚΑΡΑΒΙ

Επίκαιρο άρθρο του Καθηγουμένου της Ι.Μ. Δοχειαρίου Αγ. Όρους Γέροντα Γρηγορίου

Δὲν εἶναι οὔτε τὸ Μοσχάνθη, οὔτε τὸ Ἄνδρος, οὔτε τὸ Δεσποινάκι, οὔτε τὸ Κυκλάδες, οὔτε τὸ Κατερίνη, οὔτε τὸ Παντελῆς. Εἶναι ἡ ἔνδοξη καὶ περιώνυμη Ἑλλάδα!

Εἶναι ὁ ὀφθαλμὸς τοῦ κόσμου, εἶναι ὁ βράχος στὴν ἀκροθαλασσιά, ποὺ τὸν χτυπᾶν αἰῶνες τὰ κύματα, καὶ ὅμως δὲν μετακινήθηκε καὶ κόλλησαν ἀπάνω του ὅλα τὰ στρείδια καὶ μύδια τοῦ πελάγους καὶ διασώθηκαν· δὲν τὰ κατέφαγαν τὰ μαλάκια. Εἶναι τὸ ψηλὸ βουνό, ποὺ ἔδειξε στὸν κόσμο πῶς νὰ σκέπτωνται καὶ νὰ ζοῦνε οἱ ἄνθρωποι. Εἶναι ἡ ἑστία, εἶναι τὸ τζάκι, ποὺ συγκέντρωσε γύρω του ὅλο τὸν κόσμο, γιὰ νὰ ἀπολαύση θαλπωρή. Στὸ τραπέζι της ἤπιαν λιαστὸ κρασὶ ὅλα τὰ ἔθνη.

Ἀπὸ χρόνια εἶναι ὁ συλημένος οἶκος, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ὅλοι οἱ ψευτοπολιτισμένοι ἔκλεψαν ἀκόρεστα ὅ,τι ὁ ὑψηλὸς νοῦς ἔφτιαξε τῶν Ἑλλήνων. Γέμισαν τὰ μουσεῖα τους, τὰ σπίτια τους, μὲ τὰ καμώματα τῆς ὑψηλῆς σκέψης καὶ τῆς ἀριστοτεχνίας τῶν Ἑλλήνων. Ὅπου καὶ νὰ πᾶς στὴν Εὐρώπη, θὰ σκοντάψης στὸν ἑλληνικὸ πολιτισμό, γιὰ νὰ ξυπνήσης. Μὲ τὴν ἴδια ἀριστοτεχνία καὶ ἐπιδεξιότητα συνέχισε τὰ χρόνια τοῦ ὀρθοδόξου χριστιανισμοῦ ἡ Ρωμιοσύνη. Ὅταν ἀκόμα οἱ πολιτισμένοι Εὐρωπαῖοι ἔτρωγαν μὲ τὰ χέρια, οἱ πρόγονοί μας σκάλιζαν στὰ ξύλα τέμπλα καὶ ζωγράφιζαν ἅγιες εἰκόνες. Καὶ ἡ ἀργυροχοΐα τους ἦταν θαυμαστὴ καὶ ἡ ἀρχιτεκτονικὴ τους ἀξιοθαύμαστη. Μποροῦσες μὲ τὴν πέτρα ποὺ τοποθετοῦσαν στὸν τοῖχο νὰ κουβεντιάσης καὶ μὲ τοῦ ἀργαλειοῦ τὴν τέχνη νὰ ζήσης καὶ νὰ ἀναπνεύσης εὐωδιά.

Ποιός ἀληθινὸς Ἕλληνας θὰ βρεθῆ νὰ καταγράψη τὶ ἡ Εὐρώπη ἔκλεψε ἀπὸ τοῦ Ἕλληνα τὸν νοῦ καὶ τὸ χέρι; Εἶναι μιὰ ἔρευνα ποὺ ἀνεπίτρεπτα λείπει ἀπὸ τοὺς γραμματισμένους Ἕλληνες.

Αὐτὸ τὸ καράβι οἱ πατέρες μας ἔθεσαν μπροστὰ στὰ μάτια ὅλου τοῦ κόσμου. Πολεμήθηκε καὶ σήμερα μπατάρισε. Ἔπεσε τὸ πάθος τῶν δαιμόνων, ἡ ζήλεια καὶ ὁ φθόνος, πάνω σ᾽ αὐτὸ τὸ πανώριο καράβι καὶ σήμερα ἀκοῦμε τὸν καπετάνιο νὰ φωνάζη ἀπὸ τὴν γέφυρα: «Τὸ καράβι παίρνει τὴν τελευταία κλίση του. Ὅσοι εἶστε στὴν γέφυρα τοῦ καραβιοῦ καὶ ξέρετε κολύμπι, κάνετε ἕνα μακροβούτι, νὰ μὴ σᾶς πάρη ἡ δίνη κάτω». Τὸ ναυάγιο ἔγινε μόνον ἀπὸ τὴν θαλασσοταραχὴ τῶν ξένων ἢ καὶ τὴν δικιά μας; Ἐπιτρέψατέ μου νὰ ὁμολογήσω ὅτι ἐμεῖς ναυαγήσαμε τὸ καράβι, γιατὶ τοποθετήσαμε καπεταναίους ἀθέους καὶ ἀντιχρίστους. Οἱ πρόγονοί μας μὲ τὸν σταυρὸ στὸ χέρι ἐπέζησαν καὶ ἐπιζοῦμε καὶ ἐμεῖς. Ὅταν οἱ νέοι μας καῖνε τὴν σημαία ἀτιμωρητί, μὲ ποιά σημαία θὰ ταξιδέψη αὐτὸ τὸ καράβι ποὺ λέγεται Ἑλλάδα; Ὅταν βρίσκεται στὰ πελάγη, ποιός θὰ τὸ ἀναγνωρίζη ἑλληνικὸ καράβι;

Ἐσμικρύνθημεν παρὰ πάντα τὰ ἔθνη.

 Πετάξτε τὶς ἁλυσίδες καὶ φωνάξτε:

 «Ἐμεῖς θέλουμε Χριστὸ καὶ Ἑλλάδα!». 

Ἕλληνες, σηκῶστε ἱερὸ πόλεμο καὶ διῶξτε ὅποιον κάνει ἔργο διαβόλου σ᾽ αὐτὴν τὴν ματωμένη χώρα. Δὲν σηκώνει ἄλλο. Ἐξεγέρθητε καὶ μὴ ὑπνῆτε, γιατὶ ἐγγὺς τὸ τέλος, ὄχι τοῦ κόσμου, ἀλλὰ τῆς Ἑλλαδίτσας.

ὁ Καθηγούμενος Δοχειαρίου

Γρηγόριος ὁ Ἀρχιπελαγίτης

το είδαμε εδώ

«Ἐν ἐσχάτες ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποὶ» ἀλλά, Δωδεκαήμερο ἑορτῶν: «Ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος»

Γράφει ὁ Ἀθανάσιος Ζέρης

«Οὐαὶ ὑμίν, Γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι καθαρίζετε τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ἐξ ἁρπαγῆς καὶ ἀδικίας... Οὐαὶ ὑμίν... ὅτι ἔξωθεν μὲν φαίνεσθε, τοῖς ἀνθρώποις δίκαιοι ἔσωθεν δὲ μεστοὶ ἐστὲ ὑποκρίσεως καὶ ἀνομίας» (Ματθ. Κγ’ 25,28).

Ἔτσι μεταξύ τῶν ἄλλων, "οὐαὶ ὑμίν", ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς καυτηρίασε καὶ μαστίγωσε μὲ τὸν πλέον αὐστηρὸ τρόπο καὶ τόνο τὴν ὑποκρισία καὶ τὴν ἀνομία, τὴν ἀχαριστία καὶ τὴν ἀγνωμοσύνη, τὸ ψέμα καὶ τὴν ἀδικία, τὴν κλοπὴ καὶ τὴν διαστροφὴ τῶν ἀνθρώπων.

Αἰῶνες τώρα τὰ λόγια Του πέφτουν στὸ κενὸ καὶ "οὐαὶ ὑμίν", δηλ. ἀλλοίμονο σὲ ὅλους μας, ἂν καὶ σήμερα περπατοῦσε στὴ γῆ, στὴν δική μας κοινωνία, στὴν κοινωνία τῆς ἀθεΐας, τῆς νέας εἰδωλολατρίας, τῆς ἠθικῆς παρακμῆς, τῆς σήψης καὶ τῆς διαφθορᾶς, ποὺ παρατηρεῖται σὲ ὅλους τούς τομεῖς καὶ χαρακτήριζε τοὺς ἀνθρώπους της, δὲν θὰ χωροῦσαν τόμοι βιβλίων γιὰ νὰ καταγράψουν τὰ νέα Του, "οὐαὶ ὑμίν".

Ἡ ἱστορία ἔχει καταγράψει τὰ ἀποτελέσματα τῆς ἀνυπακοῆς καὶ τῆς ἀποστασίας τοῦ ἀνθρώπου, ἀπὸ τὸν Δημιουργό Του, μὲ μελανὰ γράμματα, ὅπως παράλληλα καὶ τὰ ἀποτελέσματα τῆς....

ὑπακοῆς καὶ τῆς πίστης, μὲ χρυσὲς σελίδες. Περιμένει ὁ Θεὸς τὸ πλήρωμα τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς ἀνομίας καὶ τότε ἐπεμβαίνει δυναμικά.

Χαλεποὶ οἱ καιροὶ τότε καὶ τιμωρήθηκαν παραδειγματικά. "Ἔσχατοι χαλεποὶ καιροί" καὶ οἱ σημερινοί. Ἃς εὐχηθοῦμε ἡ μακροθυμία Του νὰ παραταθεῖ, γιατί τὸ κακὸ παρὰ ἔχει γίνει, ὅπως πολὺ ξεκάθαρα καὶ ὠμά τό περιγράφει ὁ Προφητικὸς λόγος τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου, σὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Τιμόθεο. Γράφει χαρακτηριστικά! «Ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί». 

«Δηλ. κατὰ τὶς τελευταῖες ἡμέρες, θὰ παρουσιαστοὺν καιροὶ δύσκολοι, περιστάσεις ἐπικίνδυνοι καί, συνεχίζει ὁ Ἀπόστολος, διότι οἱ ἄνθρωποι θὰ εἶναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζονικοί, ὑπερήφανοι, φιλοκατήγοροι καὶ ὑβρισταί, ἀπειθεῖς εἰς τοὺς γονεῖς, ἀχάριστοι, χωρὶς ἱερὸ καὶ ὅσιο, γυμνοὶ καὶ ἀπὸ τὴν στοιχειώδη στοργὴ πρὸς τοὺς οἰκείους, ἀδιάλλακτοι καὶ ἀσυμβίβαστοι. Διαβολεῖς καὶ συκοφάντες, ἄγριοι καὶ σκληροί, χωρὶς καμμία ἀγάπη πρὸς τὸ ἀγαθό, προδότες, παράφοροι καὶ αὐθάδες, φουσκωμένοι καὶ σκοτισμένοι ἀπὸ οἴησιν, θὰ ἀγαποῦν περισσότερο τὶς ἡδονὲς παρὰ τὸν Θεό. Ἄνθρωποι ποὺ θὰ ἔχουν τὸ ἐξωτερικὸ σχῆμα καὶ τὴν ἐμφάνιση τῆς εὐσεβείας, θὰ ἔχουν ὅμως ἀρνηθεῖ τὴν δύναμή της. Ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν χαλασμένο καὶ διεστραμμένο τὸν νοῦν, ἀπρόκοποι καὶ ἀποτυχημένοι εἰς τὴν πίστη. Ἄνθρωποι δὲ κακοὶ καὶ μοχθηροί, πλάνοι καὶ ἀπατεῶνες θὰ προκόψουν εἰς τὸ χειρότερο πλανῶντες τοὺς ἄλλους, πλανώμενοι καὶ οἱ ἴδιοι». «Φεῦγε(τε) μακριὰ ἀπὸ αὐτούς». (Β' Τιμ. Γ 1-5, 8,13, σὲ ἑρμηνευτικὴ ἀπόδοση).

Ἀλήθεια, αὐτὴ δὲν εἶναι φίλοι ἀναγνῶστες, ἡ εἰκόνα καὶ ἡ πραγματικότητα τῆς ζωῆς τῶν λαῶν, ὅλων των ἐθνῶν σήμερα; Αὐτὴ δὲν εἶναι δυστυχῶς καὶ ἡ εἰκόνα τῆς δικῆς μας πατρίδας;

"Οὐαὶ ὑμίν", ξανὰ καὶ ξανὰ "Οὐαὶ ὑμίν", διότι, ἂν καὶ τὸ ἀψευδὲς στόμα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ βεβαίωσε ὅτι οἱ Ἕλληνες εἶναι σὲ θέση νὰ κατανοήσουν καὶ ἡ Ἑλληνικὴ γλώσσα νὰ μεταδώσει σὲ ὅλα τα Ἔθνη τὸ χαρμόσυνο ἄγγελμα τοῦ Εὐαγγελίου, τὸ κρυμμένο ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, λέγοντας τὸ "ἰδοὺ ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἴνα δοξασθεῖ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου. Ἑλλὰς γὰρ μόνη ἀνθρωπογενεῖ φυτὸν οὐράνιον καὶ βλάστημα θεῖον ἠκριβωμένον, λογισμὸν ἀποτίκτουσα οἰκειούμενον ἐπιστήμην" (Εὐσεβ. Παμφίλος ἐπ. Καισαρείας 265 μ.Χ. χειρόγραφο). Παραταῦτα, ἡ Ἑλλάδα σήμερα ἀγωνίζεται νὰ καταρρίψει κάθε ἀρνητικὸ ρεκὸρ παγκοσμίως σὲ ἀρχές, ἀξίες καὶ ἰδανικά, ποὺ γιὰ αἰῶνες φύλλατταν Θερμοπύλες καί, ἔκανε τοὺς ξένους νὰ τὸ ὁμολογοῦν μὲ θαυμασμὸ καὶ νὰ τὴν ὑμνοῦν.

Ἐνδεικτικὰ παραθέτουμε μερικὰ γιὰ νὰ θυμοῦνται οἱ μεγάλοι καὶ νὰ μαθαίνουν οἱ νέοι. «Σήμερα τὰ Ἡνωμένα Ἔθνη καθοδηγοῦνται ἀπὸ τὸ ὅραμα τῆς Ἑλλάδος γιὰ νὰ ἐπικρατήσουν οἱ ἔννοιες τῆς Πολιτείας, τῆς Δικαιοσύνης καὶ τῆς Δημοκρατίας» (Μπ. Γκάλι, τ. Γέν. Γραμμ. Ο.Η.Ε.). «Τὰ πλούσια χαρίσματα τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ τοῦ Πολιτισμοῦ του, βοήθησαν νὰ γίνει ἡ Ἀμερικὴ ἰσχυρὴ» (Μπίλ. Κλίντον τ. Πρόεδρος Η.Π.Α.). «Ὑπερασπιστεῖτε τὴν Ἑλλάδα γιατί σ’ αὐτὴν χρωστᾶμε τὰ φῶτα μας, τὶς ἐπιστῆμες, τὶς τέχνες καὶ ὅλες τὶς ἀρετές μας. Καὶ μὴν φοβηθεῖτε ὅτι θὰ κλονιστεῖ ἡ ἰσορροπία τῆς Εὐρώπης». (Φρ. Βολταῖρος Γάλλος φιλόσοφος). "Οἱ Ἕλληνες εἶναι οἱ δάσκαλοί μας" (Γκαῖτε, Γερμανὸς ποιητής). "Οἱ Ἕλληνες εἶναι τὸ δεξὶ χέρι τοῦ Θεοῦ" (Ρωσικὴ ἔκφραση). 

«Ἂν οἱ θεοὶ συνομιλοῦν, τὴ γλώσσα τῶν Ἑλλήνων χρησιμοποιοῦν» (Μ. Κικέρων, Ρωμαῖος Ποιητὴς) καί, πολλὲς ἄλλες μαρτυρίες καὶ ὁμολογίες ποὺ οἱ νεότεροι σωτῆρες της, ποὺ τὴν κυβέρνησαν καὶ τὴν κυβερνοῦν, πολιτικὰ καὶ δυστυχῶς καὶ Ἐκκλησιαστικά, πρόσβαλαν, ἀτίμωσαν, ποδοπάτησαν καὶ ξευτέλισαν, παραμερίζοντας κάθε ἱερό, ἠθικὸ καὶ ἱστορικὸ φραγμὸ καὶ ἔρεισμα, τῆς Ἑλληνορθόδοξης ζωῆς καὶ παράδοσης, ὑπακούοντας τυφλὰ ἢ μὲ λόγια τοῦ τσάμπα μάγκα, στὶς μεθοδευμένες σκοτεινὲς (γνωστὲς) δυνάμεις, τὶς ὁποῖες βαπτίζουν φιλελευθερισμό, προοδευτισμό, δημοκρατία, ἐλευθερία, λαϊκὴ κυριαρχία καὶ πρόοδο, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μᾶς ὁδηγοῦν μέρα μὲ τὴ μέρα στὴν καταστροφὴ καὶ τὸν ὄλεθρο.

Ὑποδούλωση παντοῦ. Ὑποδούλωση χωρὶς ἐπιστροφὴ μὲ τὴν τακτικὴ ποὺ ἀκολουθοῦμε. Ὑποδούλωση μὲ ἐθνικὴ πορεία ἑξαφανισμού. Ὑποδούλωση πνευματικὴ καὶ οἰκονομική. Μὲ μιὰ λέξη ἐξαθλίωση.

Ἂν καὶ τὸ καμπανάκι τῆς τραγωδίας μᾶς ἔχει κτυπήσει, ἐμεῖς περιμένουμε ἀκόμα τὴν σωτηρία ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ μᾶς ὁδήγησαν στὸν γκρεμὸ καὶ δὲν λένε νὰ μετανοήσουν, νὰ ἀντισταθοῦν ἢ νὰ ἀλλάξουν πορεία πλεύσης.

Ἴσως νὰ ζοῦμε "τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν". Ἴσως νὰ ζοῦμε τοὺς "έσχατους χαλεποὺς καιρούς" ποὺ μᾶς περιγράφει ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν, ἀφοῦ ζοῦμε καὶ συνεχίζουμε βουτηγμένοι μέσα στὴν ἀνομία, τὴν ἁμαρτία, τὴν ὑποκρισία, τὴν ἀχαριστία, τὸ ψέμα, τὴν ἀσυδοσία, τὴν συκοφαντία καὶ τὴν ἀνηθικότητα.

Ζοῦμε ὅμως σίγουρα, τὴν οἰκονομικὴ κρίση ποὺ δὲν ἔχει τελειωμὸ καὶ ἡ ὁποία εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς πνευματική μας σήψης καὶ παρακμῆς, περιμένοντας τὸ μεγάλο μπάμ, τάχα γιὰ νὰ ἀλλάξουν τὰ πράγματα ἢ τὴν ἐπαλήθευση τῶν προφητειῶν γιὰ λύτρωση. "Οὐαὶ ὑμίν".

Ἔτσι ὁδηγηθήκαμε σὲ μιὰ κοινωνία λαῶν μὲ τὶς πιὸ μεγάλες καὶ παράλογες ἀντιθέσεις. Τοῦ ὕψους ἢ τοῦ βάθους. Τοῦ ὅλου ἢ τοῦ τίποτα. Ἄκουσον! Ἄκουσον! Οἱ τρεῖς πιὸ πλούσιοι ἄνθρωποι τοῦ κόσμου, ἔχουν περισσότερα ἀπὸ ὅσα ἔχουν 48 φτωχότερες χῶρες τοῦ κόσμου μαζὶ καί, οἱ δέκα πέντε (15) πιὸ πλούσιοι ἄνθρωποι ἔχουν περισσότερα ἀπὸ ὅσα ὅλη ἡ Ἀφρικὴ ἀπὸ τὴν Σαχάρα καὶ κάτω. Ἐνῶ ἂν ὑπῆρχαν μόνο 10 εὐρὼ τὸ χρόνο διαθέσιμα γιὰ καθένα ἀπὸ τὰ παιδιὰ ποὺ πεθαίνουν ἀπὸ τὴ φτώχεια, θὰ ζοῦσαν ὅλα, ἂν σκεφτεῖ κανεὶς, ὅτι κάθε λεπτό τῆς ὥρας πεθαίνουν τουλάχιστον 30 παιδιά.

Δυστυχῶς, ἡ "οὐαὶ ὑμίν", ἡ καλοπέραση, ἡ ἀφθονία, ἡ κλοπὴ τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν καὶ ἡ λησμονιὰ τῶν ἀξιῶν, τῶν ἀρετῶν, τῶν ἠθῶν καὶ ἐθίμων, ἔβγαλε τὴν μάσκα τῆς ντροπῆς καὶ τοῦ φιλότιμου καὶ τὴν θέση της πῆρε "ἡ γαϊδουρίνη, ἡ τομαρίνη καὶ ἡ ἀχαριστίνη", ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ φοβερὸς καὶ ἀξέχαστος κωμικός μας Θανάσης Βέγγος.

Ἡ κούραση ἀπὸ τὴν ἐργασία, τὸν ἱδρώτα καὶ τὸ αἷμα ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων ἔγιναν, δυστυχῶς, πλούτη στὰ χέρια τῶν ὀλίγων καὶ τῶν πολιτικῶν ποὺ μᾶς κυβέρνησαν καὶ μᾶς κυβερνοῦν.

Γι’ αὐτό σε παγκόσμια κλίμακα παρατηροῦμε μίση, ἔχθρες, φιλονικίες, συγκρούσεις, ἀναστατώσεις, πολεμικὲς ἐπιχειρήσεις, ἐξοντώσεις καὶ σφαγιασμοὺς κυρίως χριστιανῶν, πράξεις βίας, βιασμῶν καὶ ἀπανθρωπιᾶς, ληστεῖες, διαρρήξεις, κλοπὲς καὶ κάθε μορφὴ βίας, ἀνομίας καὶ παρανομίας.

Μιὰ ζωὴ ἀφύσικη, ἔκφυλη, ἄνομη. Μιὰ χαμοζωή, ἀζήλευτη καὶ γιὰ τὰ ζῶα ἀκόμη.

Σόδομα καὶ Γόμορρα οἱ κοινωνίες μας καὶ τότε καὶ τώρα. Ἴδιοι ἄνθρωποι, ἀμετανόητοι, σκληροί, ὑποκριτές, ἄθεοι, ἔκφυλοι. Μάλιστα δὲ σήμερα, στὸ ὄνομα τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ τοῦ οἰκουμενισμοῦ, μὲ νομικὴ ἐπισφράγιση τῆς ἀνομίας, τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς ἀνηθικότητας.

Τότε ἦρθε ἡ καταστροφή. Ἡ ὁλικὴ καταστροφή. Σήμερα, τί μᾶς περιμένει εἶναι ἄγνωστο. Ὁ Θεὸς ἃς μᾶς λυπηθεῖ. Πάντως ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου εἶναι καταδικαστικὸς καὶ ξεκάθαρος, λέγοντας: «Μὴ πλανάσθε, οὔτε πόρνοι, οὔτε εἰδωλολάτραι, οὔτε μοιχοί, οὔτε μαλακοί, οὔτε ἀρσενικοῖται, οὔτε πλεονέκται, οὔτε κλέπται, οὔτε μέθυσοι, οὔτε ὑβρισταί, οὔτε ἅρπαγες, οὔτε ὑποκριταὶ καὶ ἀχάριστοι, εἶναι ἀρεστοὶ στὸ Θεό». (Α΄ Κορ. 9-10)

Σὲ σύγχυση οἱ ἄνθρωποι καὶ τότε καὶ σήμερα. Σχῆμα παράδοξο, ὀξύμωρο, ἀλλὰ εἶναι πραγματικότητα. Προσδοκία τῶν ἐθνῶν τότε, γιὰ σωτηρία. Προσδοκία τῶν ἀνθρώπων καὶ σήμερα γιὰ σωτηρία, γιὰ ἐλπίδα καὶ στήριγμα. Ἐκεῖνοι ἀναζητοῦσαν τὸν Σωτήρα ποὺ δὲν εἶχε ἔρθει. Ἐμεῖς ἀναζητοῦμε τὸν Σωτήρα ποὺ χάσαμε.

Διανύουμε τὶς ἅγιες ἡμέρες τοῦ Δωδεκαημέρου δηλ. Τὶς Ἅγιες ἡμέρες τῶν Χριστουγέννων, τῆς Πρωτοχρονιᾶς καὶ τῶν Θεοφανείων. "Ἰδοὺ νῦν Καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρες σωτηρίας".

Ἐπιβάλλεται, οἱ Ἅγιες αὐτὲς ἡμέρες νὰ γίνουν γιὰ ὅλους μας ἀφορμὴ σκέψης καὶ προβληματισμοῦ γιὰ μιὰ νέα, εἰλικρινῆ ἀναθεώρηση τῆς ζωῆς μας καὶ τῆς πορείας μας. Ἃς γυρίσουμε ἐπιτέλους σελίδα. Ἃς γίνουμε ἐμεῖς τὰ παραδείγματα ἀντίστασης στὸν κατήφορο τῆς ἐξαθλίωσης ποὺ δὲν φαίνεται νὰ ἔχει τελειωμό.

Ἃς ἀναζητήσουμε ὅλοι μας τὸν καλό μας ἑαυτό. Ἴσως εἴμαστε τὸ μόνο Ἔθνος, καὶ εἴμαστε, ὅπου γιὰ νὰ σταθοῦμε ὄρθιοι ξανὰ καὶ νὰ πᾶμε μπροστά, πρέπει νὰ γυρίσουμε πίσω στὶς ρίζες μας. Στὶς Ἑλληνορθόδοξες καταβολές μας. Δέντρο ποὺ ὁ κορμὸς του χάνει τὴν ἐπαφή του μὲ τὶς ρίζες, μένει χωρὶς χυμοὺς καὶ καρπούς, μαραίνεται, ξεραίνεται καὶ στὸ πῦρ βάλλεται. Γιατί, ὅποιος λησμονεῖ τὶς ρίζες του εἶναι σὰν νὰ ξεχνάει τὸν πατέρα του, τὴ μάνα του, τὴν ἀνθρωπιά του καὶ πηγαίνει ὅπου τὸν πάνε οἱ ἄλλοι. Ἐὰν δέ, τὰ παρελθόντα ξαναφέρεις στὴ μνήμη σου, μπορεῖς καλύτερα καὶ γιὰ τὰ μέλλοντα νὰ σκεφτεῖς, μᾶς ὑπενθυμίζει ὁ ἀρχαῖος Ἰσοκράτης.

Εἶναι κρίμα νὰ χαθεῖ μιὰ χώρα ποὺ γιὰ χιλιάδες χρόνια ἔχει θαμμένα στὰ χώματά της ἑκατομμύρια ἱερὰ ὀστᾶ Ἁγίων καὶ Ἡρώων, ποὺ πότισαν μὲ τὸ αἷμα τους τὸ δέντρο τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

"Ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος". Ἃς σταματήσουμε ἐπιτέλους τὴν περιπλάνησή μας σὲ αὐτὰ ποὺ μᾶς ἔφεραν τὰ ἀδιέξοδα καὶ μᾶς ὁδήγησαν στὴν ἀπόγνωση καὶ τὴν μοναξιά. Ἃς τρέξουμε στὴν πηγὴ τοῦ Φωτὸς καὶ τῆς Ζωῆς, ποὺ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας. Τὸ ἅγιο σπήλαιο μᾶς περιμένει. Ἃς κάνουμε Φάτνη τὴν καρδιά μας γιὰ νὰ γεννηθεῖ μέσα της ὁ Θεάνθρωπος. Τότε καὶ μόνο τότε, θὰ ἀναγεννηθοῦμε καὶ θὰ ἀλλάξουμε πορεία πλεύσης στὴ ζωή μας, γιὰ τὸ καλό το δικό μας, τῆς Ὀρθοδοξίας μας καὶ τῆς Ἑλλάδας μας.

"Ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος". «Τὶς γιορτὲς γιὰ νὰ τὶς ζήσουμε πρέπει νὰ ἔχουμε τὸν νοῦ μας καὶ τὴν καρδιά μας στὶς ἅγιες ἡμέρες καὶ ὄχι στὶς δουλειὲς ποὺ ἔχουμε νὰ κάνουμε γιὰ τὶς ἅγιες ἡμέρες», μᾶς προτρέπει καὶ ὁ σύγχρονος Ἅγιός μας Παΐσιος.

πηγή

Να κάνουμε τα σπίτια μας κρυφά νέα σχολειά…

Ο κυρ-Φώτης ο Κόντογλου υπήρξε ένας από τούς γνησιότερους εκφραστές τής ελληνορδοδόξου παραδόσεώς μας, την οποία είχε ως κύριο δέμα στο συγγραφικό και καλλιτεχνικό του έργο, αγωνίστηκε όσο λίγοι για την προάσπιση και την αναβίωσή της στηλιτεύοντας την ξενομανία και τον μιμητισμό, άλλα κυρίως τήρησε πιστά τις αρχές και τις αξίες της στον προσωπικό του βίο μέχρι το τέλος τής ζωής του… 
Έγραφε, λοιπόν, με διορατικότητα, εδώ και μισό αιώνα περίπου, προφητεύοντας σχεδόν την σύγχρονη τραγική μας διολίσθηση και κρίση:
«Η ψευτιά και ο πνευματικός εκφυλισμός απλώνει μέρα με την ημέρα απάνω στους Έλληνες και τούς παραμορφώνει. Έναν λαό πού ξεχωρίζει ανάμεσα σ’ όλα τα έθνη και πού είναι γεμάτος πνευματική υγεία, πάμε να τον κάνουμε εμείς, οι λογής-λογής καλαμαράδες, κι οι άλλοι γραμματιζούμενοι, σαχλόν, χωρίς πνευματικό νεύρο, χωρίς πνευματική ανδροπρέπεια, χωρίς χαρακτήρα».
Είναι ή σύγχρονη λαίλαπα της υποτέλειας, της ξενομανίας, του ραγιαδισμού και του γραικυλισμού πού βιώνουμε στις μέρες μας. Το σύνδρομο, του δήθεν εκσυγχρονισμού και της ψευτοδιανόησης, πού έχει αλλοτριώσει την λεγόμενη «πνευματική ηγεσία» του τόπου μας και την οδηγεί στην άρνηση του ιστορικού μας παρελθόντος, στην απώλεια της ιστορικής μας μνήμης και τής εθνικής μας αυτοσυνειδησίας, στην απαξίωση των αρχών και των ιδανικών τής παραδόσεώς μας και τής φυλής μας.

Η ζωή του Έλληνα έχει ζυμωθεί με την πατρογονική πίστη του, την αγία Ορθοδοξία, την «περιβεβλημένη ως πορφύραν και βύσσον» τα αίματα των μαρτύρων προγόνων του. 


Έχει ζυμωθεί με την αγάπη για την πατρίδα του, το πάθος και τον πόθο του για την ελευθερία, την θυσία και την αυταπάρνηση για την κατάκτηση και την προάσπισή της.
Αυτός είναι και ο λόγος πού όλοι οι δαίμονες τής κολάσεως ξεχύθηκαν να ξεριζώσουν από την ψυχή του Έλληνα την ορθόδοξη πίστη του και την εθνική του συνείδηση. Πόλεμος κατά τής Εκκλησίας και του Κλήρου, ειρωνεία τής ευσέβειας, υποβάθμιση τής ελληνικής γλώσσας, εξάρθρωση τής ελληνορθόδοξης παιδείας, περιθωριοποίηση και αλλοίωση τής πνευματικής κουλτούρας και του πολιτισμού μας και κάδε άλλο αντίθεο και αντεθνικό σχέδιο μπήκε σ’ εφαρμογή.

Είναι γνωστές, άλλωστε, από πολύ παλιά οι πρακτικές και οι μέθοδοι αυτών πού κινούν τα νήματα τής ιστορίας του πλανήτη και παράγουν ιδεολογία και νοθευμένο τρόπο ζωής, των διαφόρων, δηλαδή, κλειστών ομάδων προωθήσεως και ελέγχου τής εξουσίας με πρωτοπόρους τον διεθνή σιωνισμό, την μασσωνία, τα οικονομικά λόμπυ των πολυεθνικών, τις λέσχες επιλεγμένων ατόμων, όπως η Μπίλντεμπεργκ, πού κατασκευάζουν ηγέτες μαριονέτες, πειθήνια εκτελεστικά όργανα δικά τους, πριν ακόμη οι λαοί τούς επιλέξουν και τούς ψηφίσουν. Προεπιλέγουν και προκατασκευάζουν, έτσι, το πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό σύστημα, το σύγχρονο παγκόσμιο κατεστημένο πού επιβάλλουν στον κόσμο. Μέσω αυτών των εκλεκτών και δοτών ηγετών κυβερνά τον κόσμο μια πανίσχυρη πολιτική, οικονομική, κοινωνική και θρησκευτική ολιγαρχία.

Σε οικονομικό επίπεδο, πολυεθνικές εταιρείες, οικονομικοί κολοσσοί, εταιρείες κατασκευής οπλικών συστημάτων, πανίσχυρα οικονομικά συμφέροντα και νεόκοποι κροίσοι έχουν ήδη αναλάβει και διεκπεραιώνουν την οικονομική παγκοσμιοποίηση μέσω τής οικονομικής εκμετάλλευσης και εξαθλίωσης των ασθενέστερων από τούς οικονομικά ισχυρούς. Χαρακτηριστικό και αντιπροσωπευτικό παράδειγμα η οικονομική ανέχεια στην οποία έχουν οδηγήσει την χώρα μας, με μια Ελλάδα υπό κατάρρευση, με μια κυβέρνηση υπό ξένη κηδεμονία και υπουργούς υπό επίβλεψη.

Ο σκοπός τους είναι ορατός και προδιαγεγραμμένος: πρόκειται για την σαφή και οργανωμένη επιδίωξη όχι για την απλή ένταξη, άλλα για την ολοκληρωτική υποδούλωση τής πατρίδος μας και του λαού μας στους σχεδιασμούς τής παγκοσμιοποίησης, τής Νέας Τάξης Πραγμάτων και τής Νέας εποχής, για την ένταξη και την δέσμευσή μας στην γιγαντιαία αυτή πολιτιστική, θρησκευτική, οικονομική, εθνική και οικονομική χοάνη πού ομογενοποιεί, νωθεύει, μεταλλάσσει, παραλύει, αποδυναμώνει και αποσυνθέτει θεσμούς, πιστεύματα, παραδόσεις, πολιτισμούς, ήθη, αρχές, αξίες, εθνότητες, λαούς και πατρίδες.

Για την βίαιη και άμεση υπαγωγή μας στον ηλεκτρονικό ολοκληρωτισμό πού παρακολουθεί, χαρακτηρίζει, στιγματίζει και ενοχοποιεί ό,τι και όσους επιθυμεί, ό,τι και όσους αντιδρούν και αντιτάσσονται στις επιταγές του. για τον βίαιο και άμεσο εγκλεισμό μας στην νέα παγκόσμια ηλεκτρονική φυλακή.
Με αιχμή του δόρατος τις ηλεκτρονικές κάρτες και κυρίως την κάρτα του πολίτη, πού συνιστά οξύτατη απειλή για τις ατομικές μας ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα μας οδηγούν ως αγέλη στο μεγάλο παγκόσμιο ηλεκτρονικό μαντρί.
Ας ξέρουν, όμως. οι αρχιτέκτονες τής Νέας Τάξης πραγμάτων, που κρίνουν μόνο με το μυαλό και τα νούμερα, ότι «η τύχη μας έχει πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μάς φάνε και δε μπορούνε. Τρώνε από μάς και μένει και μαγιά». (Μακρυγιάννης).

«Μακάριος» λοιπόν «ο λαός ο γινώσκων αλαλαγμόν», όπως λέγει ό Ψαλμός (Ψαλμ. Πη’ (πδ’), 16). Χαρά δηλαδή στο λαό πού ξέρει να γιορτάζει τα μεγάλα γεγονότα τής Ιστορίας του. Να μεθά η ψυχή του από εθνική υπερηφάνεια. Να κάνει άσμα και παιάνα τούς ηρωισμούς και τις θυσίες τής ψυχής του. Να διδάσκει την ανδρεία και τη φιλοπατρία των προγόνων του και να φρονηματίζει τις γενεές πού έρχονται. Να εμπνέεται και να αναζωογονείται από τις παραδόσεις και τις παρακαταθήκες τους. Να τιμά και να διατηρεί τα ήθη και τα έθιμά τους. Ο λαός αυτός δεν χάνεται από το πρόσωπο τής γης. Διότι έχει προορισμό στη ζωή και έχει να επιτελέσει έργο στην Ιστορία.
Και είναι παρήγορο το γεγονός ότι ακόμη και μέσα από αυτή την τραγική κατάσταση των ήμερών μας, μέσα από τα σκοτεινά σύννεφα τού εφησυχασμού, τής ευμάρειας, τής ευδαιμονίας, τής άνεσης, τής ευζωίας και τής αυτάρκειας• μέσα από τα σκοτεινά σύννεφα τής λησμοσύνης, τής άρνησης και τής απαξίας, θερμαίνει ακόμη και φωτοδοτεί η ηλιαχτίδα τής ελπίδας και τής επιστροφής.
Το σύνθημα μάς το δίνει και πάλι ο κυρ-Φώτης ο Κόντογλου:
«Όσοι απομείναμε πιστοί στην παράδοση, όσοι δεν αρνηθήκαμε το γάλα πού βυζάξαμε, αγωνιζόμαστε, άλλος εδώ, άλλος εκεί, καταπάνω στην ψευτιά. Καταπάνω σ’ αυτούς πού θέλουνε την Ελλάδα ένα κουφάρι χωρίς ψυχή, ένα λουλούδι χωρίς μυρουδιά».

…Ας κάνουμε τα σπίτια μας κρυφά και νέα σχολειά κι ας γαλουχήσουμε τα παιδιά μας με τις παραδόσεις του γένους μας υποκαθιστώντας εμείς την πλημμελή σχολική εκπαίδευση πού τούς παρέχεται. Να προβάλουμε στα παιδιά μας τα πρότυπα των άγιων και των ηρώων μας, να τούς εμπνεύσουμε την φιλοπατρία, να τούς διδάξουμε σωστά την γλώσσα μας και την ιστορία μας.
Να τούς διδάξουμε το αληθινό νόημα και τον σκοπό τής ζωής μας, πού είναι ο ουρανός, η πραγματική δηλαδή και μόνιμη πατρίδα μας. Σε αυτή την πρόσκαιρη ζωή είμαστε, άλλωστε, οδίτες και όχι κάτοικοι και ένοικοι τής γης. Γι’ αυτό και θα πρέπει να πορευόμαστε εδώ με την προοπτική τής αιωνιότητος…

Απόσπασμα από την ομιλία,
ΠΑΡΑΔΟΣΗ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ. Δρόμοι πού χαράξαμε… Για να ακολουθούμε
Αρχιμ. Αθανασίου Αναστασίου
Προηγουμένου Ιεράς Μονής Μεγάλου Μετεώρου Αγίων Μετεώρων
Ομιλία στο Πανκαλαμπακιώτικο Χοροστάσι (10-7-2011).

H ἐπίθεση, πού δέχεται ὁ Ἑλληνισμός καί ἡ Ὀρθοδοξία αὐτή τήν ἐποχή, ἐκδηλώνεται σέ τρία κυρίως μέτωπα

ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ. ΞΥΠΝΗΣΤΕ!

H ἐπίθεση, πού δέχεται ὁ Ἑλληνισμός καί ἡ Ὀρθοδοξία αὐτή τήν ἐποχή, ἐκδηλώνεται σέ τρία κυρίως μέτωπα:

1. Ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων διαλύει σήμερα τήν Ἑλλάδα μέ μεθόδους  Μαφίας καί μέ τή βοήθεια τῶν ντόπιων  ἐντολοδόχων της, τῶν πολιτικῶν-μαριονεττῶν· ἀφ ̓ ἑνός τῶν ἀριστερούληδων-διεθνιστούληδων τῆς «Ἀριστερᾶς» καί ἀφ ̓ ἑτέρου (σέ μικρότερο βαθμό) τῆς «Δεξιᾶς» «τοῦ κεφαλαίου πού δέν γνωρίζει πατρίδα». Ξεπουλοῦν τήν πατρίδα μας ὅσο-ὅσο.  Τήν μετέβαλαν ἤδη σέ «ἀποικία χρέους» καί τήν ἐποικίζουν μέ στρατιές Ἀφροασιατῶν μωαμεθανῶν, οἱ ὁποῖοι σύντομα θά λάβουν ἑλληνική ὑπηκοότητα καί θά  ἀπαιτήσουν γλῶσσα, τζαμιά καί σαρία (ἰσλαμικό νόμο). 

 Σ ̓ αὐτό τό ἔγκλημα  συνεργοῦν ἀπό  κοινοῦ οἱ «ἀγαπούληδες» χριστιανοί τῶν σαλονιῶν καί τό «ζαλισμένο κοπάδι» καί οἱ «χρήσιμοι ἠλίθιοι», πού δημιουργεῖ ἡ πλύση ἐγκεφάλου, πού ἀσκοῦν τά διαπλεκόμενα καί ἐξωνημένα ΜΜΕ. Ἰδιαίτερα μᾶς πονᾶ αὐτό πού βλέπουμε νά γίνεται: Νά συνεργεῖ, ἄθελά της, καί ἡ διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας (εὐτυχῶς ὄχι ὅλοι οἱ Μητροπολίτες) στό ἀνίερο καί ἀντεθνικό αὐτό ἐγκληματικό σχέδιο, πού ἰσοδυναμεῖ μέ ἐσχάτη προδοσία! Ἡ θλίψη φθάνει στό κατακόρυφο, καθώς γιά δεύτερη φορά (ἡ πρώτη τό 2001), ὁ αἱρεσιάρχης πάπας τῆς  Ρώμης θά πατήσει τά ἁγιασμένα μας χώματα, καί μάλιστα αὐτά τῆς νήσου Λέσβου, προσβάλλοντας τούς ἁγίους μάρτυρες καί ὁμολογητές τῆς πίστεώς μας. Δέν καταλαβαίνουν οἱ ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, πού συγκατατέθηκαν στήν ἀνίερη ἐπίσκεψη, ὅτι μέ τίς φιέστες, πού θά  γίνουν στή νῆσο τῶν ἁγίων, προωθεῖται στό ὄνομα τοῦ «ἀνθρωπισμοῦ» καί τῆς  ἀλληλεγγύης πρός τούς «πρόσφυγες» ὁ ἐποικισμός τῆς Ἑλλάδος ἀπό ἑκατομμύρια Ἀφροασιάτες μωαμεθανούς; Δέν καταλαβαίνουν ὅτι οὐσιαστικά  παίζουμε τό παιχνίδι τῆς Τουρκίας καί τῶν δουλεμπόρων; Τό ἔργο  ἐκφοβισμοῦ τοῦ λαοῦ, γιά  νά δεχθεῖ τήν καταστροφή του χωρίς νά ἀντιδράσει, ἔχουν ἀναλάβει οἱ «ἀναρχοαυτόνομοι» καί «Ἀλληλέγγυοι», πού πλειοδοτοῦν στό «καλωσόρισμα τῶν προσφύγων» καί στή διεκδίκηση τῶν  «δικαιωμάτων» τους. Τό ἴδιο κάνουν καί  πράκτορες ξένων μυστικῶν ὑπηρεσιῶν.

2. Ἡ ἐπιχείρηση στό δεύτερο μέτωπο εἶναι ἡ προσπάθεια στέρησης τῆς ἐλευθερίας τῶν πολιτῶν. Γι ̓ αὐτόν τόν σκοπό προωθοῦν: α) τήν «κάρτα  τοῦ πολίτη», δηλαδή τό σφαιρικό ἠλεκτρονικό μας φακέλωμα, β) τήν ἀχρήματη κοινωνία καί γ) τόν ἔλεγχο μέσῳ τῆς  διατροφῆς (Codex Alimentarius: διάθεση σπόρων μόνο μέσῳ τῶν πολυεθνικῶν κολοσσῶν Monsanto κ.ἄ., προώθηση τῶν μεταλλαγμένων κ.ο.κ.).

3. Ἡ ἐπιχείρηση στό τρίτο μέτωπο εἶναι ἡ προσπάθεια ἀλλοίωσης τοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματος, μέσῳ κυρίως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Στήν Κρήτη τόν Ἰούνιο  πραγματοποιεῖται ἡ λεγομένη Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος, μέ οὐσιαστικό σκοπό νά κατοχυρώσει καί νομιμοποιήσει τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!

Καί στά τρία αὐτά θέματα, πού πραγματικά «καῖνε», ἔχουμε ἀναφερθεῖ πολλές φορές ἀπό τίς στῆλες τῆς Παρακαταθήκης. Σ ̓ αὐτό εἰδικά τό τεῦχος, πού κυκλοφορεῖ καί μέ περισσότερες σελίδες −λόγῳ αὐξημένης ὕλης− ἀναφερόμαστε ἐκτενῶς στή  λαθρομετανάστευση, ὡς τό βασικό ἐργαλεῖο, πού χρησιμοποιεῖ ἡ Νέα Τάξη, γιά νά διαλύσει τήν Ἑλλάδα  καί τούς Ἕλληνες.

Ὅσοι ζωντανοί, ὅσοι Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι αἰσθανόμασθε τήν κρισιμότητα τῶν καιρῶν καί τόν θανάσιμο κίνδυνο, πού διατρέχει ἡ πίστη καί ἡ πατρίδα μας, ὀφείλουμε νά ξυπνήσουμε καί νά δράσουμε. Χρειάζεται καί μετάνοια μέπροσευχή διάπυρη, ἀλλά καί κοινωνική καί πολιτική παρέμβαση, ὥστε νά  ματαιωθοῦν −σύν Θεῷ− τά ἀντίχριστα καί  ἀντεθνικά σχέδιά τους. Ἀμήν.

Η ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗΣ

Περιοδικό Παρακαταθήκη, Μάρτιος - Απρίλιος 2016

ΑΚΤΙΝΕΣ    

ΣΧΟΛΙΟ: Η μετάνοια καί η προσευχή είναι κάποιο είδος πολεμικής τέχνης; 

Αμέθυστος

Ὁ ἐνταφιασμός μας δὲν εἶναι τέλος, εἶναι ἀρχή. Κυοφορία εἶναι... Προσμονὴ ἐπερχόμενης ἄνοιξης... Προσδοκία ζωῆς ἀθανάτου!

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο τῆς Μαρίας Μουρζά "Ἐν μέσω κρίσης".

Καὶ ξαφνικὰ ἕνα πρωὶ βρεθήκαμε νὰ ἐπιλέγουν ἄλλοι γιά μας. Νὰ ἀποφασίζουν ἄλλοι γιά μας. Νὰ νοιάζονται νὰ ἐκσυγχρονίσουν ὄχι τὴ ζωὴ ἀλλὰ τὸ θάνατό μας. Ξαφνικὰ ἕνα πρωὶ βρεθήκαμε ὑπὸ ζυγόν, περικυκλωμένοι ἀπὸ "σωτῆρες" ποὺ ψάχνουν μὲ σπουδὴ νὰ βροῦν τρόπους ἐξόντωσης, ὥστε ἀπὸ τὴν κατηγορία τῶν ὄντων νὰ περάσουμε σὲ κείνη τῶν μὴ ὄντων. Τῶν ἀπαθῶν καὶ ἀνέραστων καὶ ἄβουλων πλασμάτων, ποὺ πρῶτα τὰ τρομοκρατεῖς καὶ μετὰ τὰ μεταχειρίζεσαι καὶ τὰ διαχειρίζεσαι ὅπως θέλεις. Ξαφνικὰ χωρὶς νὰ ἀκουστοῦν ἔκτακτα δελτία εἰδήσεων, χωρὶς νὰ φανοῦν ἐχθροί, χωρὶς ὑποψία πολέμου, διαπιστώσαμε ὅτι εἴμαστε ὑπὸ κατοχή. Εἶχαν ἐπιλέξει γιὰ μας τὸν ἀργὸ θάνατο.

Εἶχαν ἐπιλέξει γιὰ μας μία σωρεία ἐντολῶν, ἀπειλῶν, συμβιβασμῶν, περικοπῶν πάσης φύσεως, ἱκανῶν νὰ πλήξουν ἀποτελεσματικὰ τὸ κέντρο τῆς ζωῆς, δηλαδὴ τὴν Καρδιά μας. Ἔτσι ἔγινε: ἕνα πρωὶ μὲ ἑωσφορικὴ ἀλαζονεία μᾶς φορέσανε τὸ ἑωσφορικὸ σχέδιο: ἀπὸ τὴν τάξη τῶν ὑγιῶν νὰ περάσουμε στὴν ἄλλη, τῶν κλινικὰ νεκρῶν. Ἔτσι τοὺς βόλευε: κλινικὰ νεκροὶ οἱ πολίτες, κλινικὰ νεκρὴ ἡ χώρα, Καὶ ἡ ζωή μας στὰ σκοτεινὰ σκοτεινιασμένη, στὰ εὐτελῆ ἐξευτελισμένη! Κι ἐμεῖς φοβισμένοι καὶ μουγγοί...

Νὰ τρῶμε χῶμα καὶ νὰ δοξάζουμε αὐτοὺς ποὺ μας ἑξασφαλίζουν τὸ ἔδεσμα, χῶμα χωρὶς οὐρανό, χῶμα ἕως θανάτου. Αὐτὸς ἦταν ὁ στόχος: ἡ ζωή μας κάτω ἀπὸ τὸ χῶμα! Ἐκεῖ τὴν ὁδηγοῦν καὶ....

περιμένουν χαιρέκακα τὴν ἕκ τοῦ φόβου γενικὴ παραλυσία, τὴν ἐκ τοῦ φόβου πλήρη ἀδράνεια, τὴν ἐκ τοῦ φόβου ὑποταγή. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι περάσαμε ἕνα σόκ. Ὅμως λειτούργησε γρήγορα ὁ νοῦς, ὁ μέσα νοῦς. Κι ἀνοίξαμε τὰ μάτια, τὰ μέσα μάτια: Ποιὸς νὰ φοβηθεῖ; Καὶ γιατί νὰ φοβηθεῖ;

Οἱ "σωτήρες" μας δὲν ξέρουν τὴν ἀληθινὴ καταγωγή μας. Δὲν ξέρουν ὅτι εἴμαστε ἀπὸ κείνη τὴ γενιὰ τῶν ἀθανάτων, ποὺ τὸ χῶμα δὲν τὸ λέει χῶμα, ποὺ τὸ χῶμα δὲν τὸ λέει μνῆμα. Εἴμαστε ἀπὸ κείνη τὴ γενιὰ ποὺ τὸ λέει Μήτρα: Τὰ δικά μας τὰ χώματα γεννάνει καὶ γεννοβολᾶνε καὶ βλαστάνουν ζωὴ ἰσχυρότερη ἀπὸ τὴν πρώτη ἱκανὴ νὰ τινάξει στὸν ἀέρα ὅλες τὶς ταφόπετρες ποὺ βάλαν στὰ κεφάλια μας οἱ εὐροφαρισαῖοι καὶ οἱ εὐροϋποκριτές.

Οἱ "σωτῆρες" μας δὲν ξέρουν ὅτι γιὰ μᾶς τὸ χῶμα ἔχει φωνή. 

Γιὰ μᾶς τὸ χῶμα ἔχει ψυχή... 

Μιλάει... 

Κλαίει... 

Ἐξιστορεῖ τὴν ἀληθινή μας ἱστορία.

 Ἐξιστορεῖ πὼς γίναν τὰ βουνὰ καὶ πὼς μείναν ἀδούλωτα. Μὲ πόσα δάκρυα καὶ αἵματα! 

Οἱ "σωτῆρες" μας δὲν ξέρουν ὅτι τὰ δικά μας χώματα εἶναι ζωντανά.

 Φυλᾶνε κατακόμβες, κρησφύγετα, κρυφὰ σχολειά, τόπους λατρείας, βημόθυρα, θεμέλιους λίθους ναῶν, ἀνώνυμους ἥρωες, ἀνώνυμους μάρτυρες, ἅγια σώματα ποὺ μυροβλύζουν, ἅγια λείψανα ποὺ θεραπεύουν.

Ἐμεῖς δὲν τὰ λέμε χώματα αὐτά. 

Τὰ λέμε προζύμι!

 Πού σου ἐνεργοποιεῖ ὅλο τὸ φύραμα πού σου εὐωδιάζει ὅλο τὸ φύραμα, πού σου ἁγιάζει, ποὺ ἀπὸ κεῖ τρῶνε καὶ θὰ τρῶνε οἱ ἐπερχόμενες γενιές καὶ θὰ ἀθανατίζονται: Θὰ ξέρουν δηλαδὴ ὅτι ἀπὸ τὸν Θεὸ ἦρθαν καὶ στὸ Θεὸ πηγαίνουν καὶ τὸν Θεὸ μόνο προσκυνοῦν!

 Αὐτὸς ἦταν ὁ στόχος: 

ἡ ζωή μας κάτω ἀπὸ τὸ χῶμα! 

Ὅμως ποιὸς νὰ φοβηθεῖ; 

Καὶ γιατί νὰ φοβηθεῖ;

Οἱ "σωτῆρες" μας δὲν ξέρουν ὅτι εἴμαστε ἀπὸ κείνη τὴ γενιὰ τῶν ἀθανάτων, ποὺ βγαίνει ζωντανῆ ἀπὸ τὶς συμφορές, γιατί ξέρει νὰ μετανοεῖ, γιατί ξέρει νὰ ὁμολογεῖ: ἔφταιξα καὶ ξαναρίζω πάλι. 

Οἱ "σωτῆρες" μας δὲν ξέρουν ὄτι ὁ ἐνταφιασμός μας δὲ συνεπάγεται τὸ θάνατό μας. 

 Εἴμαστε ἀπὸ κείνη τὴ γενιὰ ποὺ δὲν πεθαίνει, ὅταν ἐνταφιάζεται!

Ὁ ἐνταφιασμός μας δὲν εἶναι τέλος, 

εἶναι ἀρχή. 

Κυοφορία εἶναι... 

προσμονὴ ἐπερχόμενης ἄνοιξης... 

Προσδοκία ζωῆς ἀθανάτου! 

Τὰ δικά μας χώματα εἶναι ζυμωμένα μὲ οὐρανό.

 Εἶναι ραντισμένα μὲ ἁγιασμό. Καὶ γι' αὐτὸ δὲν πέθαιναν τοὺς ζωντανούς. Ζωντανεύουν τοὺς νεκροὺς Φυτεύεις σπόρο καὶ πάιρνεις δέντρο! 

Δύει ἕνας καὶ ἀναδύεται Ἔθνος!

Ἡ ζωή μας κάτω ἀπ' τὸ χῶμα! 

Τὸ τοῦνελ ποῦ μᾶς βάλανε ἀλλοῦ θὰ μᾶς βγάλει... 

Διαμετρικὰ ἀλλοῦ! 

Δὲν τὸ φαντάζονται ὅμως. 

Γιατί δὲν ξέρουν πόσο ἐπικίνδυνη εἶναι ἡ σπίθα ποὺ φυλάγεται ἀθόρυβα κάτω ἀπ' τὴ στάχτη! 

Γιατί δὲν ξέρουν πόσο πανίσχυρη εἶναι ἡ ἄνοιξη ποὺ κυοφορεῖται ἀθόρυβα κάτω ἀπ' τὰ μάρμαρα! 

Δὲν ὑπάρχει περίπτωση: 

εἴτε ἀρέσει, εἴτε δὲν ἀρέσει, θὰ ραγίσει τὸ μάρμαρο ραγίσματα χίλια καὶ ἡ ἄνοιξη θά 'ρθει!

Θ' ἀνατείλει ὁ ἥλιος ἀπ' τὰ Χώματα!

 Καὶ θὰ μάθουν αὐτοὶ ποὺ δὲν ξέρουν ὅτι δὲν μποροῦν νὰ διαφεντέψουν τὴ ζωὴ λαοῦ ἀπροσκύνητου! 

Δὲν μπροοῦν νὰ σκοτώσουν τὴν ψυχὴ λαοῦ ἀπροσκύνητου! 

Ὅ,τι κι ἂν κάνουν δὲν μποροῦν νὰ πειράξουν τὴν ψυχή μας!

 Θὰ τὸ μάθουν κι αὐτοὶ ὅλοι  ποὺ δὲν ξέρουν πόσο  ἀλώβητος ὁ ἄνθρωπος ὁ βαπτισμένος  εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγία Τριάδος

Ἡ ζωὴ μας ἀνδρώνεται στὰ δύσκολα! 

Ἡ ζωὴ μας φωτίζεται στὰ σκοτεινά! 

Ἡ ζωή μας μεγαλύνεται στὰ ἀντίξοα!

 Καὶ ποιὸς θὰ φοβηθεῖ; Καὶ γιατί νὰ φοβηθεῖ;

το είδαμε εδώ

"Έλληνες ξεσηκωθείτε! Η Ελλάδα χάνεται! Μια νέα γενοκτονία επί θύραις, η γενοκτονία των Ελλήνων! Κάποιοι έχουν αποφασίσει να μας σβήσουν από το χάρτη. Θα τους το επιτρέψουμε άραγε;"

Ο εθνικός Ιεράρχης Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος κάλεσε μέσα από ένα φλογερό μήνυμα τους Έλληνες να ξεσηκωθούν ενάντια στο εξαθλίωση και το ξεπούλημα της Πατρίδας μας! 
"Έλληνες ξεσηκωθείτε! Η Ελλάδα χάνεται! Μια νέα γενοκτονία επί θύραις, η γενοκτονία των Ελλήνων! Κάποιοι έχουν αποφασίσει να μας σβήσουν από το χάρτη. Θα τους το επιτρέψουμε άραγε;
Βιώνουμε ήδη την οικονομική μας αιχμαλωσία! Οι δανειστές μας προσπαθούν να μας κρεμάσουν! Έχουν φέρει τη θηλειά στο λαιμό μας! Σε κάθε Ελληνική Τράπεζα υπάρχει ήδη ένας επιτηρητής της Τρόϊκα. Εάν αυτός δεν συμφωνήσει, τότε καμμιά Απόφαση του Δ.Σ. της Τράπεζας δεν περνάει! Το «κουαρτέτο» πάει καί έρχεται. Αυτοί παίζουν τα όργανα κι εμείς, δηλαδή η Κυβέρνηση, χορεύει στο ρυθμό που αυτοί θέλουν. Αν αληθεύουν όσα γράφει το παρακάτω σημείωμα ισχυρίζεται, τότε με βήμα γοργό θα περάσουμε από την ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ στην ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ!
Αν αληθεύουν αυτά, τότε, αγαπητοί μου αδελφοί, πρέπει να ξεσηκωθούμε! Οι εγκληματίες της Δύσεως, (λέγε με Ευρωπαϊκη Ένωση, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Λέσχη Μπίλτεμπεργκ, Γερμανική καταπίεση, Εβραϊκό Λόμπυ, Διεθνή Σιωνισμό, Τρόϊκα, Κουατρέτο, κλπ.) είναι ενωμένοι και αποφασισμένοι να καταστρέψουν την Ελλάδα! Ενδιαφέρονται δήθεν για τους μετανάστες! Το ενδιαφέρον τους όμως περιορίζεται στο πώς όλοι οι μετανάστες, δηλαδή κάποια εκατομμύρια μεταναστών, θα έγκατασταθούν μονίμως στην Ελλάδα και στο πως θα εδραιωθούν στη Χώρα μας!
Ζήτω η υποκρισία των Μεγάλων της Ευρώπης! Είναι οι εν δυνάμει Δολοφόνοι της Ελλάδος! Συνεργοί τους οι Πολιτικοί Ηγέτες της Χώρας μας, δυστυχώς δε οι Πολιτικοί όλων των χρωμάτων και όλων των σχημάτων των καιρών μας!
Έλληνες, ξυπνείστε απ;o τον λήθαργο! Σηκωθείτε από τον καναπέ της ραστώνης! Αντισταθείτε, ειρηνικά καί νόμιμα, στη διάλυση της Ελλάδος! Κλείστε τις τηλεοράσεις! Εξυπηρετούν τα ξένα συμφέροντα! Σε λίγο οι νεώτερες γενιές θα ομιλούν για τρεiς γενοκτονίες: Μετά τήν Γενοκτονία των Ποντίων, μετά «τόν Συνωστισμό της Σμύρνης», μετά τήν Γενοκτονία των Εβραίων, έρχεται και η Γενοκτονία των Ελλήνων! Κιβωτός σωτηρίας θά είναι καί πάλι η Μητέρα Εκκλησία. Ελάτε στο Χριστό! Εμπιστευθείτε την Εκκλησία! Ξ Υ Π Ν Ε Ι Σ Τ Ε, αδέλφια μου!
Αδελφοί Έλληνες, ξεσηκωθείτε! Ξεσηκωθείτε ειρηνικά καί νόμιμα! Οι Αγρότες έκαμαν την Αρχή. Εμείς πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα τους! Καλύτερα φτωχοί καί ελεύθεροι, παρά καλοπερασάκηδες και σκλάβοι! Ας μή το ξεχνάμε: «Καλύτερα μιάς ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά καί φυλακή»!
«Εγώ είπα καί ελάλησα. Αμαρτίαν ουκ έχω!» Το κρίμα τώρα θα είναι επάνω σας"
πηγή