Ἀπάντηση γιὰ τὸν Μητροπολίτη Πειραιῶς τῆς
«Φιλορθοδόξου Ἑνώσεως ”Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”»
1. Στὴν πρώτη παράγραφο-ἐρώτηση τοῦ μητροπολίτη Πειραιῶς, ἀντιστρέφουμε τὴν ἐρώτηση καὶ παρακαλοῦμε νὰ μᾶς ἀπαντήσει:
Τὰ «ἀναθέματα» κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ ἀνέγνωσε τὰ δύο τελευταῖα χρόνια, κατὰ ποίων ἐστρέφοντο; Ὄχι κατὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν τοὺς ὁποίους ἐννοεῖ ἡ «Ὁμολογία τῆς Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», ποὺ καὶ ὁ ἴδιος ὑπέγραψε; Αὐτὸ τὸ κατάλαβαν ἀκόμα καὶ οἱ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, καὶ ἀπὸ μόνοι τους διαμαρτυρήθηκαν, γιατὶ ἡ «Ὁμολογία» τοὺς εἰκόνιζε εὐδιάκριτα καὶ τοὺς «ἐξωεκκλησίαζε»!
Μὲ αὐτούς, λοιπόν, ποὺ ὁ ἴδιος ὁ Πειραιῶς ἀναθεμάτισε, ἐπιτρέπεται νὰ ἔχουμε ἐκκλησιαστικὴ «κοινωνία» καὶ νὰ τοὺς μνημονεύουμε; Καὶ ὁ πιὸ ἀφελὴς καταλαβαίνει πὼς ὄχι. Μήπως τότε, ὁ ἀναθεματισμὸς δὲν ἀφοροῦσε αὐτούς, ἀλλὰ κάποιους ἄλλους; Ἂς τοὺς κατονομάσει ὁ κ. Σεραφείμ, γιατὶ ἔτσι κι ἀλλιῶς εἶναι εὔκολο νὰ μιλᾶμε ἀορίστως γιὰ Μασώνους καὶ Οἰκουμενιστές. Δὲν εἶναι ὅμως ἔντιμο, ἄλλο νὰ ἐννοοῦμε κι ἄλλο νὰ ἐπιτρέπουμε νὰ καταλαβαίνουν οἱ ἄλλοι. Γιὰ νὰ μὴν τὸν ἀδικοῦμε λοιπὸν ἄθελά μας, καὶ γιὰ νὰ μὴ προκαλεῖ σύγχυση στὶς ψυχές μας, ὅπως καὶ στὶς ψυχὲς χιλιάδων πιστῶν, εἶναι πλέον ὑποχρεωμένος νὰ μᾶς καταθέσει-καταγγείλει τὰ ὀνόματα τῶν Οἰκουμενιστῶν, καὶ συγκεκριμένα ἐκείνων τοὺς ὁποίους ἀναθεμάτισε. Ἂν δὲν τὸ κάνει (ὅπως δείχνουν τὰ γεγονότα) τότε σημαίνει ὅτι κυριολεκτικὰ «παίζει ἐν οὐ παικτοῖς». Τότε, κι ἐμεῖς, καλῶς ἐννοήσαμε, καὶ γι’ αὐτὸ γράψαμε ὅσα γράψαμε.
2. Ὁ Πειραιῶς, μὴ σεβόμενος τοὺς Ἁγίους Πατέρες τῶν ὁποίων ἐπικαλεῖται τὰς δεήσεις καὶ εἰς τὴν μνήμη τῶν ὁποίων τελεῖ πανηγυρικὲς Θ. Λειτουργίες, καὶ ἐλπίζοντας ὅτι οὐδεὶς θὰ τολμήσει νὰ ἀντείπει στὶς δεσποτικὲς ἀποφάνσεις του, οἱ ὁποῖες διατυπούμενες ἀνεντίμως ἀνατρέπουν ὁλόκληρη τὴν Ἁγιογραφικὴ καὶ Πατερικὴ Παράδοση γράφει: «Αἱρετικός καί κακόδοξος καί ἀποκεκομμένος τῆς κοινωνίας τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας δέν μπορεῖ νά θεωρηθῆ, εἰ μή ἐκεῖνος πού προβαίνει εἰς intercomunio μέ τήν αἵρεσι διότι αὐτό διακελεύουν οἱ θεοφόροι καί Ἅγιοι Πατέρες»!!!
Αὐτὴ ἡ διακήρυξη τοῦ Πειραιῶς, ἔχουμε καταθέσει ὅτι εἶναι κακόδοξη. Τὴν ἀντικρούουν ὅλοι οἱ Ἅγιοι Πατέρες. «Ἀποκεκομμένος τῆς κοινωνίας τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας» εἶναι καθένας ποὺ διδάσκει κακοδοξίες καὶ ἐμμένει σ’ αὐτές.
Πρὶν δὲ καθαιρεθεῖ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ὅλοι οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ Ἅγιοι Πατέρες, ἀπὸ τὸν Εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη, τὸν Μ. Βασίλειο, Μάξιμο τὸν Ὁμολογητή, τὸν Γρηγόριο Παλαμᾶ, τὸν Μᾶρκο Εὐγενικό, τὸν Νικόδημο Ἁγιορείτη συνιστοῦν ἀπομάκρυνση, χωρὶς οὐδεὶς νὰ θέτει ὡς ὅρο τὴν intercomunio. Αὐτοὺς ἐξάλλου δὲν ἀναθεμάτισε ὁ κ. Πειραιῶς; Ἢ μήπως κάποιους ποὺ παρέβησαν την intercomunio! Ἂς μᾶς τοὺς κατονομάσει.
Καινοτομεῖ ἐπικίνδυνα ὁ κ. Σεραφεὶμ μὲ αὐτὴν τὴν κακόδοξη διδασκαλία, στὴν ὁποία ἐπιμένει, παρόλο ποὺ τὴν ἀντέκρουσε (πρόσφατα καὶ δυὸ φορὲς ὡς τώρα) ἀκόμα καὶ ὁ πρωτοπρεσβύτερος καὶ καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου π. Θεόδωρος Ζήσης, ποὺ ὡς Πατρολόγος ἔχει εἰδικὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὸ θέμα. Ἔχει σημασία τὸ ὅτι τὴν ἀντικρούει ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης, ὁ ὁποῖος –καλῇ τῇ διαθέσει– θεωροῦσε μπροστάρη τοῦ ἀντι-οικουμενιστικοῦ ἀγῶνα καὶ «λεόντα» τὸν Πειραιῶς.
Τὴν ἀντικρούει, ὅμως, καὶ ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς μὲ δύο πολυσέλιδα βιβλία καὶ δύο ἐπιπλέον ἀπαντήσεις σὲ ἀνάλογες τοποθετήσεις ἐπὶ τοῦ θέματος. Ἡ μία μάλιστα, δημοσιεύουμε σὲ συνέχειες σὲ ἱστολόγια μὲ τίτλο «Ἁγιοπατερικὴ Ἀπάντηση σὲ ὀρθολογιστικὴ Κριτικὴ Μελέτη» καὶ ἀπευθύνεται στὸ «Γραφεῖο ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων» τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς, ἀφοῦ οἱ ἱερωμένοι ποὺ τὸ διευθύνουν δημοσίευσαν (μὲ τὶς εὐλογίες τοῦ μητροπολίτη τους κ. Σεραφείμ) μιὰ ἀπίστευτη «κριτική», ποὺ ἀποκαλύπτει ἄγνοια τῆς ἁγιοπατερικῆς διδασκαλίας γιὰ τὸ θέμα, στηρίζεται δὲ στὴ λογική τους.
3. Εἶναι φανερὸ ἐδῶ, ὅτι ὁ κ. Σεραφεὶμ θέτει στὴν ἴδια μοῖρα καὶ θεωρεῖ τὸ ἴδιο αἱρετικοὺς ἐκείνους ποὺ ἀγωνίζονται ἐναντίον τῆς Οἰκουμενισμοῦ, μὲ ἐκείνους ποὺ τὸν διδάσκουν, δηλαδή, τὸν ἀρχηγέτη τῶν Οἰκουμενιστῶν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, τὸν μητροπολίτη Περγάμου, κ. Ἰω. Ζηζιούλα καὶ ὅσους ἄλλους. Μᾶς ἐκπλήσσει πολλαπλῶς ὁ κ. Σεραφείμ. Ἐπιδεικνύει τοιούτου εἴδους σοβαρότητα, ὥστε ἀφ’ ἑνὸς μὲν βραβεύει τὸν π. Γεώργιο Μεταλληνὸ καὶ τὸν π. Θεόδωρο Ζήση (ποὺ καταγγέλλουν τὶς αἱρετικὲς θεωρίες τῆς μεταπατερικῆς θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας Βόλου) καὶ μὲ τὴν ἴδια εὐκολία «βραβεύει» καὶ τὸν πρόεδρο τῆς Ἀκαδημίας Βόλου, κ. Ἰγνάτιο!!!
4. Ἀπὸ τὴν ὡς ἄνω ἐπιστολὴ τοῦ Πειραιῶς ἐξάγεται ἀβιάστως τὸ συμπέρασμα, ὅτι οὐδεὶς Ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος, τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου καὶ τοῦ Ζηζιούλα μὴ ἐξαιρουμένων, δὲν εἶναι Οἰκουμενιστής! Ἔτσι ἐξηγεῖται, γιατὶ ὁ κ. Σεραφεὶμ ἀρνήθηκε νὰ ἀπαντήσει ποιοί εἶναι οἱ Οἰκουμενιστές, ὅταν τὸν ἐρωτήσαμε δημοσίως. Ἔτσι ἐξηγεῖται γιατί τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας –μὲ «ἀνδρεῖο» φρόνημα– ἐκτόξευσε ἐκεῖνα τὰ «ἀναθέματα» ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Διότι ἐπώνυμοι Οἰκουμενιστὲς γι’ αὐτὸν δὲν ὑπάρχουν! Κυνηγᾶ μόνο κάποια φαντάσματά τους. Καὶ τὰ φαντάσματα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ποὺ «ἀναθεμάτισε» δὲν μποροῦν νὰ τὸν «πειράξουν»-ἐνοχλήσουν! Ἂν ἐπρόκειτο νὰ θίξει τοὺς πραγματικοὺς Οἰκουμενιστές, τοὺς ὑπαρκτοὺς Πατριάρχες καὶ Ἐπισκόπους, δὲν θὰ τολμοῦσε νὰ ἀναφωνήσει τὰ ἀναθέματα!
Ἄρα ὁ Πειραιῶς ἀγωνίζεται, ὄχι ἐναντίον ὑπαρκτῶν Οἰκουμενιστῶν, ἀλλὰ ἐναντίον ἑνὸς Οἰκουμενισμοῦ ποὺ ἔχει δημιουργήσει στὴ φαντασία του. Καὶ ἐναντίον αὐτοῦ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐπιδεικνύει γενναιότητα ἀρχηγοῦ καὶ ἐπιτελικότητα ἀρχιστρατήγου!
5. Ἡ μητρόπολις Πειραιῶς παίζει τὸν ρόλο τῆς κολυμβῆθρας τοῦ Σιλωὰμ καὶ ταυτόχρονα τὸν Δούρειο ἵππο τῶν Οἰκουμενιστῶν στὴν Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία.
Π.χ.: α) Ἐλέγχει τὸν μητροπολίτη Μεσσηνίας ἐντὸς αὐτῆς τῆς Ἱεραρχίας γιὰ τὴν αἱρετικὴ διδασκαλία περὶ «διηρημένης» Ἐκκλησίας, καὶ στὴ συνέχεια, χωρὶς οὐδέποτε ὁ Μεσσηνίας (ὁ ὁποῖος δημοσίᾳ –ἔργοις, λόγοις καὶ συγγραφαῖς– ὑποστήριξε αὐτὴν τὴν κακοδοξίαν) νὰ τὴν ἀναιρέσει. Βγῆκε ὅμως «ἀντ’ αὐτοῦ» στὸν ἠλεκτρονικὸ τύπο ὁ μητροπολίτης Πειραιῶς, καὶ τὸν ἀπάλλαξε ἀπὸ τὴν κατηγορία, τὸν ἐβάπτισε ὀρθόδοξο στὴν Σεραφειμικὴ κολυμβῆθρα τοῦ Σιλωάμ.
β) Καταγγέλλεται, ἐπίσης, ὁ μητροπολίτης Δημητριάδος Ἰγνάτιος ὡς ἡγέτης τῆς αἱρετικῆς μετα-πατερικῆς θεολογίας σὲ Ἡμερίδα στὸν Πειραιὰ (ποὺ ὁ κ. Σεραφεὶμ συνεκάλεσε)· ὁ ἴδιος ὁ κ. Σεραφεὶμ σιωπᾶ, ἀποδεχόμενος τὶς κατηγορίες ἐναντίον τοῦ Δημητριάδος. Καὶ μετὰ ἀπὸ ὀλίγες ἑβδομάδες, τὸν ὑποδέχεται θριαμβευτικὰ στὸν Πειραιά, καὶ τὸν ὀνομάζει «ἐκλεκτὸ τοῦ Θεοῦ»· αὐτὸν ποὺ ἡ Ἡμερίδα κατονόμασε ὡς μετα-πατερικὸ Οἰκουμενιστή! Στὴν παροῦσα δὲ ἐπιστολή, χωρὶς νὰ ἀρνηθεῖ καὶ ἀποκηρύξει ὁ κ. Ἰγνάτιος τὴν μεταπατερική θεολογία, χωρίς νὰ καταδικάσει ὅλα ἐκεῖνα ποὺ ψηφίστηκαν στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε (καὶ τὰ ὁποῖα ὑποβαθμίζουν ἐπίσημα τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία σὲ κομπάρσο τοῦ μωσαϊκοῦ τῶν αἱρετικῶν τοῦ Π.Σ.Ε.ύδους), χωρὶς νὰ ἀλλάξει γνώμη γιὰ τὴν μετα-πατερικὴ θεολογία, ὁ κ. Σεραφείμ τὸν ἀμνηστεύει. Μήπως πείστηκε ἀπὸ τὴν φτηνή, ἀστεία καὶ ἐξωφρενικὴ ἑρμηνεία ποὺ ἔδωσε ὁ Δημητριάδος στὸν ὅρο; Εἶπε ὁ ἀρχοντάρης Ἐπίσκοπος Βόλου Ἰγνάτιος, θεωρώντας πὼς ὁμιλεῖ σὲ νήπια:
«Αὐτό, ποὺ καλοῦμε “μετα-πατερική”, δὲν εἶναι “ἀντιπατερικὴ” θεολογία, ἀλλὰ θεολογία “μετά”, δηλαδὴ μαζὶ μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρες»!!!
Τέλος, κατὰ τὴν βράβευση τοῦ κ. Ἰγνάτιου, ὁ Πειραιῶς μᾶς γνωστοποίησε ὅτι «ἦσαν συμμαθηταί»! Ἐννοοῦσε, λοιπόν, ὅτι οἱ πρὸς αὐτὸν φιλοφρονήσεις ὀφείλονται σ’ αὐτὸ τὸ γεγονός; Θὰ δανειστοῦμε δυὸ σειρὲς ἀπὸ σχόλιο γιὰ τὸ συγκεκριμένο αὐτὸ σημεῖο. Γράφει ὁ σχολιαστής: «Αὐτὸ εἶναι ἐπιχείρημα Μητροπολίτα;; Μήπως πρέπει να ανησυχήσετε;; Καὶ εἶναι συμφοιτητὴς καὶ φίλος (ὁ Δημητριάδος);; Τί νὰ πεῖ ὁ Μέγας Βασίλειος γιὰ τὸν Ἰουλιανὸ τὸν παραβάτη;!». Καὶ συμπληρώνουμε: Καὶ ὁ ἅγιος Γρηγόριος ἦταν συμφοιτητὴς τοῦ Ἰουλιανοῦ, ἀλλ’ ὁ Ἅγιος δὲν ἐπικαλέσθηκε τὴν σχέση τους αὐτή, ἀλλὰ ἔγραψε «καταπελτώδη» πραγματεία κατὰ τοῦ Ἰουλιανοῦ!
6. Ἀλλὰ ἂς μείνουμε λίγο περισσότερο στὴν γνωστὴ«Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», γιὰ νὰ δοῦμε, κατάλαβε τί ὑπέγραψε ὁ κ. Σεραφείμ; Ὁπότε (ἐφ’ ὅσον εἶναι σίγουρο ὅτι κατάλαβε), εἶναι φανερὸ πὼς σήμερα μᾶς «δουλεύει», κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενο.
Εἶναι γνωστὸ πὼς ὁ Σεβασμιώτατος μαζὶ μὲ ἄλλους ἐπισκόπους ὑπόγραψε τὴν «Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ». Σ’ αὐτὴν σαφῶς δηλώνεται ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι αἵρεση καὶ ἡ ἐπικοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικοὺς μᾶς ἐκβάλλει ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Ἐκεῖ εἶχαν γραφεῖ καὶ τὰ ἑξῆς, τὰ ὁποῖα ἐνσυνείδητα ὑπέγραψε ὁ κ. Σεραφείμ, ἀσφαλῶς γιατὶ εἶχε τὸν σκοπό του:
«Αὐτὴν τὴν παναίρεση ἔχουν ἀποδεχθῆ ἐκ τῶν Ὀρθοδόξωνπολλοὶ πατριάρχες, (οἱ ὑπογραμμίσεις δικές μας) ἀρχιεπίσκοποι, ἐπίσκοποι, κληρικοί, μοναχοὶ καὶ λαϊκοί. Τὴνδιδάσκουν “γυμνῇ τῇ κεφαλῇ”, τὴν ἐφαρμόζουν καὶ τὴνἐπιβάλλουν στὴν πράξη κοινωνοῦντες παντοιοτρόπως μὲ τοὺς αἱρετικούς, μὲ συμπροσευχές, ἀνταλλαγὲς ἐπισκέψεων, ποιμαντικὲς συνεργασίες, θέτοντας οὐσιαστικῶς ἑαυτοὺς ἐκτὸς Ἐκκλησίας. Ἡ στάση μας ἐκ τῶν συνοδικῶν κανονικῶν ἀποφάσεων καὶ ἐκ τοῦ παραδείγματος τῶν Ἁγίων εἶναι προφανής».
Καὶ μιὰ καὶ ἡ «Ὁμολογία» στηριζόταν στοὺς Ἁγίους, ἂς μεταφέρουμε τί λέγει ἕνας μόνο ἐκ τῶν Ἁγίων, ὁ Μ. Βασίλειος στὴν πρὸς «Δυτικοῖς» ἐπιστολή του:
Οἱ καταδικασμένοι ἀπὸ Σύνοδο καὶ ἄρα γνωστοὶ ὡς αἱρετικοί –γράφει– εἶναι λιγότερο ἐπικίνδυνοι ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ἐκείνους ποὺ ἐξωτερικὰ εἶναι ἐνδεδυμένοι μὲ δέρμα προβάτου καὶ ἐμφανίζονται ὡς Ὀρθόδοξοι, ἐνῶ ἐσωτερικῶς κατασπαράσσουν ἀνηλεῶς τὰ πρόβατα τοῦ Χριστοῦ (σ.σ. ὅπως συμβαίνει σήμερα μὲ τοὺς παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές). Διότι, συνεχίζει, ἐπειδὴ προέρχονται ἀπὸ ἐμᾶς, πολὺ πιὸ εὔκολα παραπλανοῦν τοὺς πιστούς. Αὐτοὺς ἀκριβῶς τοὺς κρυπτοαιρετικούς –συνεχίζει– «ζητοῦμεν ἀπὸ τὴν τελειότητά σας, νὰ γνωστοποιηθοῦν δημοσίως εἰς ὅλας τὰς Ἐκκλησίας τῆς Ἀνατολῆς, ὥστε ἤ –ἂν ὀρθοποδήσουν (εἰς τὴν ἀλήθειαν)– νὰ ἀνήκουν εἰλικρινῶς μαζί μας, ἤ –ἐὰν παραμείνουν διεστραμμένοι– νὰ διατηροῦν μεταξύ των μόνον τὴν βλάβην, χωρὶς νὰ δύνανται ἐξ αἰτίας τῆς ἀπροφυλάκτου ἐπικοινωνίας (μαζί των) νὰ μεταδίδουν τὴν ἀσθένειάν των εἰς ὅσους τοὺς πλησιάζουν. Εἶναι ὅμως ἀνάγκη νὰ μνημονεύσωμεν αὐτοὺς ὀνομαστικῶς (Μτφρ. γερ. Νικοδήμου Μπιλάλη). Τὰ ἴδια λέγει καὶ ὁ Μ. Ἀθανάσιος καὶ ἄλλοι Πατέρες.
Ποιοί, ὅμως, εἶναι αὐτοὶ οἱ Πατριάρχες καὶ οἱ ἐπίσκοποι; Συγκαταλέγεται σ’ αὐτοὺς καὶ ὁ πατρ. Βαρθολομαῖος; Ἡ «Ὁμολογία» τὸν ζωγραφίζει μὲ ἔντονα χρώματα, ἀλλὰ δὲν τὸν κατονομάζει. Σαφῶς, ὅμως, δὲν θέτει ἡ «Ὁμολογία» ὡς ὅριο καὶ κόκκινο πανὶ τὴν διακοινωνία, (ὅπως ἀντιπατερικῶς διδάσκει ὁ Πειραιῶς) ἀλλὰ τόσες ἄλλες οἰκουμενιστικὲς ἀντι-Κανονικές πράξεις, ὅπως π.χ. τὶς θεομίσητες συμπροσευχές!
Λίγο μετὰ τὴν δημοσίευση τῆς «Ὁμολογίας», ὁ ΠατριάρχηςΒαρθολομαῖος μὲ ἐπιστολὴ στὸν Ἀρχιεπίσκοπο κ. Ἱερώνυμο (ἐπειδὴ ἀκριβῶς ἡ «Ὁμολογία» τὸν ζωγράφιζε) ἀπειλεῖ: «Παρακαλοῦμεν, ὅθεν, τὴν Ὑμετέραν Μακαριότηταν καὶ τὴν περὶ Αὐτὴν τιμίαν Ἱεραρχίαν ὅπως τὸ ταχύτερον δυνατὸν λάβη ἐπισήμως θέσιν ἔναντι τῆς φερομένης “Ὁμολογίας Πίστεως” καὶ τῶν ὑπογραψάντων αὐτὴν κληρικῶν... Ἡ “Ὁμολογία” αὕτη διαλαμβάνει ἐν παραγράφῳ τὴν διακήρυξιν ὅτι πάντες οἱ ἐπικοινωνοῦντες πρὸς τοὺς ἑτεροδόξους καὶ συμπροσευχόμενοι μετ’ αὐτῶν θέτουν ἑαυτοὺς αὐτομάτως ἐκτὸς Ἐκκλησίας. Τοῦτο σημαίνει ὅτι πάντες οἱ Πατριάρχαι ...ὡς μετέχοντες εἰς τοιαύτας ἐπαφὰς καὶ διαλόγους ἔχουν αὐτομάτως θέσει ἑαυτοὺς ἐκτὸς Ἐκκλησίας!!! Οἱ ὑπογράφοντες τὴν “Ὁμολογίαν” διὰ τοῦ τρόπου τούτου κηρύσσουν πάντας ἡμᾶς ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας... εἶναι ἀδιανόητον οἱ ἐπίσκοποι οὗτοι, διὰ μὲν τῆς ὑπογραφῆς τῆς ἐν λόγῳ “Ὁμολογίας” νὰ διακηρύσσουν ὅτι πάντες οἱ μετέχοντες εἰς τὰς μετὰ τῶν ἑτεροδόξων ἐπαφὰς “θέτουν ἑαυτοὺς αὐτομάτως ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας”, ἐν δὲ τῇ λειτουργικῇ καὶ λοιπῇ αὐτῶν ζωῇ νὰ θεωροῦν ἑαυτοὺς ἐν κοινωνίᾳ μετ’ αὐτῶν, μνημονεύοντες μάλιστα καὶ τοῦ ὀνόματος αὐτῶν ἐν τῇ Θεία Λειτουργία...» (http://www.amen.gr/article694).
Ἄρα, ὁ Πατριάρχης κατάλαβε καλά τί λέγει ἡ «Ὁμολογία» ποὺ ὑπέγραψε ὁ κ. Σεραφείμ. Ὁ ἴδιος λοιπόν, γιατί προσποιεῖται μὲ τρόπο ποὺ δὲν τὸν τιμᾶ, ὅτι δὲν κατάλαβε τίποτα; Ἀκόμα καὶ ὁ μητροπολίτης Γόρτυνος τὸ κατάλαβε, καὶ παρόλο ποὺ διαφωνοῦμε μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἀπέσυρε τὴν ὑπογραφή του, ἀναγνωρίζουμε ὅτι ὁ Γόρτυνος κράτησε τουλάχιστον μιὰ συνεπῆ μὲ τὶς θέσεις του στάση. Ὁ Πειραιῶς ὅμως, δὲν ἀπέσυρε τὴν ὑπογραφή του, ἀποδεικνύοντας μιὰ σχιζοφρενικὴ συμπεριφορά. Θέλει νὰ εἶναι «καἰ μὲ τὸν ἀστυφύλαξ καὶ μὲ τὸν χωροφύλαξ».
Ἀλλὰ δὲν τελειώσαμε τὴν παρουσίαση ἀποδείξεων, ὅτι ὁ κ. Σεραφεὶμ ὑποκρύπτει ἀπάτη καὶ δόλο στὴν ἀπάντησή του, γιατὶ παρόλο ποὺ ξέρει καλὰ γιὰ ποιούς ἐγράφη καὶ ποιούς στοχοποιοῦσε ἡ «Ὁμολογία Πίστεως» τὸ ἀποκρύπτει! Τοῦ ὑπενθυμίζουμε μιὰ ἀκόμα ἀπόδειξη.
Ὁ πρωτοπρεσβύτερος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου π. Γεώργιος Τσέτσης, ἐκφράζων τὴν ταραχὴ τοῦ κ. Βαρθολομαίου γιὰ τὴν «Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ» ἔγραψε τὸ ἄρθρο «Ἐνισταμένων "Ὁμολογία Πίστεως"». Σὲ αὐτὸ ἐξεπέλυε σφοδρὴ ἐπίθεση ἐναντίον τοῦ κυρίου συντάκτου τῆς «Ὁμολογίας» π. Θεοδώρου Ζήση, τὸν ὁποῖο δὲν ὀνομάζει μέν, ζωγραφίζει εὐκρινῶς δέ, γράφων: Οἱ συντάξαντες τὴν “Ὁμολογία” «ἔχουν τὴν ἐντύπωση ὅτι τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἐπιφοιτᾶ ἀποκλειστικὰ μόνο μέσα στὸ καθηγητικὸ γραφεῖο τους... ἢ τὴν ἀρχισυνταξία κάποιου θεολογικοῦ περιοδικοῦ!». Καὶ παρακάτω ὁ π. Γ. Τσέτσης γράφει: «προφανῶς κύριος συντάκτης αὐτῆς (τῆς «Ὁμολογίας» ), ἦταν τότε, ὡς λαϊκὸς ἀκόμη καθηγητής, θεολογικὸς σύμβουλος τῆς Ἀντιπροσωπείας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στὴν ἀνωτέρω Διάσκεψη (Γ΄ Προσυνοδική Πανορθόδοξος Διάσκεψις, 1986)», δηλ. ὁ π. Θεόδωρος!
Ἄρα ἡ “Ὁμολογία” τὴν ὁποία ὑπέγραψε ὁ κ. Σεραφείμ καταγγέλει τοὺς «Ὀρθόδοξους» ὑψηλὰ ἱστάμενους Οἰκουμενιστές, ποὺ ὅλοι τοὺς γνωρίζουμε, πολλοὶ ἀπὸ μᾶς τοὺς κατονομάζουμε, ἀλλὰ οἱ μόνοι ποὺ δὲν τοὺς κατονομάζουν εἶναι οἱ Ἐπίσκοποι, φοβούμενοι τὶς κυρώσεις!
Ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ αἰχμὴ κατὰ τοῦ ἰδίου τοῦ μητροπολίτη Πειραιῶς λίγο παρακάτω: τοῦ ὑπενθυμίζει ὁ π. Γ. Τσέτσης, τὴν εὐγνωμοσύνη ποὺ ὀφείλει στὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο ὁ κ. Σεραφείμ: «θὰ μποροῦσε νὰ θέσει κανεὶς καὶ ἕνα ἐρώτημα σὲ ὅσους... ἀποδέχθηκαν (τὴν ”Ὁμολογία”) ἐκ τῶν ὑστέρων καὶ τὴνπροσυπέγραψαν, καὶ οἱ ὁποῖοι ἔτυχε νὰ λάβουν κάποτε τὴν χάρη τῆς ἱερωσύνης καὶ τῆς ἀρχιερωσύνης ἀπὸ χέρια καταξιωμένων Ἱεραρχῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου... Τώρα οἱ ἐν λόγῳ ἱερωμένοι, ἐξεγερθέντες τοῦ ὕπνου, ἀνακάλυψαν ὅτι οἱχειροτονήσαντες αὐτοὺς Ἱεράρχες, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ὁ σημερινὸς Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, ἦταν “οἰκουμενισταὶ” εὑρισκόμενοι, κατὰ τὴν ἀντίληψή τους, “ἐκτὸς Ἐκκλησίας”; (Φαναριώτικη πολεμικὴ ἐνάντια στοὺς ἀγωνιστὲς κληρικοὺς ποὺ ὑπέγραψαν τὴν
Αὐτὰ τὸ 2009.
Ἔτσι ὁ Πειραιῶς, ἔχοντας εἰσχωρήσει στὸ χῶρο τῶν λεγόμενων ἀντι-οικουμενιστῶν, εἴτε ὑπολογίζοντας σοβαρῶς τὸ πατριαρχικὸ αὐτὸ μήνυμα, εἴτε χρησιμοποιώντας το ὡς ἄλλοθι γιὰ νὰ μὴν καταγγείλει συγκεκριμένα ὀνόματα, παίζει μεταξὺ ὀξείας καταγγελίας κάποιων ἀόρατων Οἰκουμενιστῶν καὶ ἐλέγχου τοῦ ἀγῶνα τῶν πιστῶν ἐναντίον τῶν πραγματικῶν Οἰκουμενιστῶν. Μέσα στὸ παιχνίδι αὐτὸ εἶναι καὶ ὁ ἀποχαρακτηρισμὸς τοῦ πατριάρχη Βαρθολομαίου ἀπὸ τὸ προσωνύμιο τοῦ ἀρχηγέτη τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ποὺ τοῦ ἀποδίδεται. Καὶ τὸ κάνει αὐτὸ ὁ Πειραιῶς, πότε ἐνθυμούμενος ὅτι χρεωστεῖ εὐγνωμοσύνη εἰς τὸν χειροτονήσαντα αὐτὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, καὶ πότε ἐπικαλούμενος τὴν δυσχερῆ θέση τοῦ ἐμπερίστατου Φαναρίου, λὲς καὶ οἱ Τοῦρκοι τοῦ ἐπιβάλλουν τὴν διατύπωση τῶν θεολογικῶν κακοδοξιῶν, ἢ ὅτι –ἀκόμα κι ἂν τοῦ ὑποβάλλουν– ὡς νὰ εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ θυσιάσει τὴν Πίστη ὑπακούοντας στοὺς Τούρκους καὶ ὅσους κρύβονται πίσω τους, γιὰ νὰ μὴ χάσει τὸ θρόνο του!
Καὶ φτάσαμε στὸ ἀναπάντεχο: ὁ ἐκτοξεύσας ἀναθέματα κατὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν, νὰ προσέρχεται στὴν ὑποδοχὴ (κατὰ τὴν ἔλευσή του στὴν Ἑλλάδα) τοῦ ἐμπίπτοντος στὰ Σεραφειμικὰ ἀναθέματα Πατριάρχη Βαρθολομαίου καὶ τῆς Συνοδείας αὐτοῦ!!!
Νὰ λοιπόν, ἄλλη μιὰ «κολυμβῆθρα τοῦ Σιλωάμ» καὶ γιὰ τὸν Πατριάρχη. Ἀπέκτησε εἰδικότητα σὲ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὰ «βαπτίσματα» ὁ Πειραιῶς!
Ὅσα τώρα ἐπηκολούθησαν, δὲν ἀποτέλεσαν ἔκπληξη, ἀλλὰ φυσικὸ ἐπακόλουθο γιὰ ἀνθρώπους ἐπαμφοτερίζοντες! Μετὰ ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἀπειλὲς τοῦ Πατριάρχη καὶ τὶς «ὑπενθυμίσεις» τοῦ π. Γ. Τσέτση ὅτι ὁ μητροπολίτης Πειραιῶς ὀφείλει τὴν χειροτονία του στὸν κ. Βαρθολομαῖο, ὁ κ. Σεραφείμ, ἄλλαξε τὴν στάση του. Διαβάστε τί εἶπε στὸν δημοσιογράφο Νῖκο Παπαχρῆστο στὶς 13 Ἀπριλίου 2011:
«...Θέλω αὐτὴ τὴ στιγμὴ νὰ κάνω μία δήλωση, ὅτι ἀποδέχομαι ἀπόλυτα τὶς κινήσεις καὶ τὶς θέσεις τοῦ παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, ...ὁ ὁποῖος εἶναι πράγματι ἕνα ὑπεροχικὸ πρόσωπο τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἕνας πρωτιστεύων πρωθιεράρχης τεραστίου βεληνεκοῦς, καὶ καταλαβαίνω τὴν ἀνάγκη του, γιὰ νὰ ὑπάρξει μέσα στὸ βαθὺ καὶ σκληρὸ Κεμαλικὸ Τουρκικὸ καθεστὼς ἡ ἀνάγκη του στηρίξεως στὰ διεθνὴ φόρα, καὶ τὶς κινήσεις ποὺ κάνει καὶ τὴν προσπάθεια νὰ ἀμβλύνει τὰ πράγματα. Ἐγὼ ὅμως, ὡς ἐπίσκοπος ἔχω τὴν ὑποχρέωση νὰ κινηθῶ πέραν τῆς διπλωματίας καὶ πέραν τῆς ἁβροφροσύνης καὶ νὰ πῶ τὰ πράγματα μὲ τ’ ὄνομά τους. Καὶ δὲν ἔχω αὐτὴν τὴν στιγμὴ τὴν εὐθύνη ποὺ ἐπωμίζεται ὁ παναγιώτατος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης. Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο καὶ δὲν μποροῦν νὰ συγκριθοῦν τὰ πράγματα.
»Ἔχω τὴν μεγαλειώδη τιμὴ νὰ ἕλκω τὴν ἀρχιερωσύνη μου … ἀπὸ τὸν παναγιώτατο Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Βαρθολομαῖο…, εἰλικρινῶς τὸ λέω αὐτὸ μὲ συγκίνηση βαθειά..., ἕλκω τὴν χειροτονίαν μου ὡς ἐπίσκοπος ἀπὸ τὸν Πάνσεπτον Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην μὲ ἐκλογή του, στὸ ὄνομα τὸ δικό του ὁμολόγησα τὴν Ὁμολογία μου ὡς ἐπίσκοπος, ἀσφαλῶς αὐτὰ ποὺ ὁμολόγησα αὐτὰ καὶ διακρατῶ... Θεωρῶ λοιπὸν ὅτι ἡ Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ποὺ προσυπέγραψα, ἐκφράζει αὐτὴ τὴν Ὁμολογία τῶν Πατέρων στὸ σύγχρονο γίγνεσθαι. Σήμερα ὑπάρχει μία παναίρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ...
»Θεωρῶ τὸ θέμα τῆς ἀποτειχίσεως ὅτι πηγάζει ἀπὸ ἕναν οὐ κατ’ ἐπίγνωσιν ζῆλον, διότι οἱ Ἱεροὶ κανόνες εἶναι σαφεῖς, σαφέστατοι… Ἡ Πρωτοδευτέρα Σύνοδος τὸ ἐπιλύει τὸ θέμα μὲ σαφήνεια. Δὲν μποροῦμε νὰ ἀποτειχιστοῦμε γιὰ κάποιους λόγους ἁβροφροσύνης ἂν θέλεις, πολιτικῆς, διπλωματίας, ὅπως προανέφερα προηγουμένως ἀνάγκης στηρίξεως στὰ διεθνὴ fora καὶ διάφορα ἄλλα, ἀντιλαμβάνεσθε τί ἐννοῶ, παρὰ μόνο σὲ ἕνα: τὴν intercommunio. Ἐὰν ὑπάρξει intercommunio, δηλ. κοινωνία στὴν αἱρετικὴ παρέκκλιση ἢ ἀπόκλιση, μὲ κοινὸ ποτήριο καὶ ἕνωση, τότε μόνο ἐπιβάλλεται ἡ ἀποτείχιση».
Αὐτὰ λοιπόν, τὰ ἄκρως ἀνακριβῆ καὶ συνειδητῶς ἀντιπατερικὰ εἶπε ὁ κ. Σεραφεὶμ χωρὶς τύψεις, χωρὶς αἰδῶ. Ὅμως, ἄλλα λέγει κυρίως ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, μὰ καὶ ἡ «Ὁμολογία Πίστεως» ποὺ ὑπέγραψε ὁ κ. Σεραφείμ, ὅπως καταδείξαμε παραπάνω. Ἡ «Ὁμολογία» καταδεικνύει μὲ σαφήνεια ὅτι ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος εἶναι ἀπὸ τοὺς προεξάρχοντας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Καὶ αὐτὸ ὅλοι τὸ κατάλαβαν, περισσότερο δὲ ὅλων ὁ κ. Βαρθολομαῖος, δι’ αὐτὸ καὶ ἀντέδρασε, ζητῶντας καὶ ὁ ἴδιος προσωπικῶς, καὶ ὁ δεξιός του βραχίων (ὁ κ. Ζηζιούλας) τὴν τιμωρία τῶν ὑπογραψάντων τὴν «Ὁμολογία».
Ὁ μόνος ποὺ δὲν τὸ «κατάλαβε» –ἂν καὶ ὑπέγραψε τὴν «Ὁμολογία»– εἶναι ὁ Πειραιῶς! Γι’ αὐτὸ καὶ ὑποδέχθηκε τὸν Πατριάρχη, ὅταν ἦρθε στὴν Ἑλλάδα καὶ πρὶν ὑπογράψει στὴν «Ὁμολογία Πίστεως» ὁ κ. Σεραφεὶμ καὶ μετά!
Ἀλλ’ ἐπίσης, ὁ μόνος πάλι ποὺ τὸ κατάλαβε καὶ τὸ χρησιμοποίησε γιὰ νὰ βαπτίσει καὶ τὸν Πατριάρχη ὡς Ὀρθόδοξο στὴν Σεραφειμικὴ κολυμβῆθρα τοῦ Σιλωάμ, ἦταν πάλι ὁ κ. Σεραφείμ. Γι’ αὐτὸ χρησιμοποίησε μὲν «ἀναθέματα» ἐναντίον τῶν Οἰκουμενιστῶν, ποὺ ὅλοι κατάλαβαν ὅτι ἀπευθύνονταν στὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, ἄφησε ἐπὶ πλέον νὰ καλλιεργεῖται ἡ πεποίθηση ὅτι τὸν θεωρεῖ Οἰκουμενιστή, καὶ ταυτόχρονα ἀποκαλοῦσε τὸν Πατριάρχη ὡς «πρωτιστεύοντα πρωθιεράρχη τεραστίου βεληνεκοῦς», ἀπαλλάσσοντάς τον ἀπὸ τὴν κατηγορία τοῦ Οἰκουμενιστῆ!
Καὶ στὴν παροῦσα ἀπάντησή του, οὔτε τὸν Πατριάρχη θεωρεῖ Οἰκουμενιστή, οὔτε τὸν Δημητριάδος, οὔτε τὸν Μεσσηνίας, οὔτε κανέναν ἄλλο ἀπὸ τὴν Οἰκουμενιστικὴ παρέα.
5. Δὲν θὰ ἀπαντήσουμε σὲ ὅλα τὰ σημεῖα τῆς ἐπιστολῆς τοῦ κ. Σεραφείμ, διότι ἡ ἀπάντησή μας θὰ πάρει μεγάλες διαστάσεις. Ἀκροθιγῶς σημειώνουμε γιὰ ὅσα γράφει στὴν § 4 τῆς ἐπιστολῆς του: Ἀσφαλῶς, δὲν θέλησε νὰ καταλάβει κι ἐδῶ τί ἐννοούσαμε. Κι ὅμως εὔκολα συμπεραίνει κανεὶς διαβάζοντας τὸ κείμενό μας, ὅτι ἡ διατύπωση τῆς φράσεως πὼς ὁ μητροπολίτης Πειραιῶς προβαίνει εἰς «ἔμμεση διαφήμηση τῆς Μασωνίας», διετυπώθει ὑπὸ τὴν προϋπόθεση τῆς δικῆς του καταγγελίας, ὅτι «πηγὴ καὶ μήτρα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τυγχάνει ἡ Μασωνία», καὶ μὲ τὴν παρατήρηση ὅτι κι ἂν δὲν εἶναι ἐγγεγραμμένοι Μασῶνοι, οἱ συμπροσευχὲς καὶ οἱ ἀναφορὲς τῶν Οἰκουμενιστῶν σὲ Ἕνα Θεό Πάντων, ταυτίζεται μὲ τὶς διακηρύξεις καὶ τὴν ἰδεολογία τῆς Μασωνίας ἀφοῦ διευκολύνουν τὴν πίστη στὸν χωρὶς ὁμολογιακὲς ἀποχρώσεις Θεὸ τῆς Μασωνίας, δηλ. τὸν ἀπρόσωπο Μ.Α.Τ.Σ., τὸν «Μέγα Ἀρχιτέκτονα τοῦ Σύμπαντος», ποὺ σαφῶς διευκολύνει τὸν δρόμο πρὸς τὸν Ἀντίχριστο.
6. Καὶ στὴν § 5 σημειώνει: «...δέν μοῦ ἀνετέθη ὑπό τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἔργον Οἰκουμενικῆς Συνόδου (!!!!!!) διά τήν ἐν ταὐτῷ κανονικήν δίωξιν, δίκην καί καταδίκην συνεπισκόπων μου ἐρρειδομένη μάλιστα εἰς δηλώσεις αὐτῶν καί μόνον».
Πάλι ἔμμεσα μᾶς διαβάλλει, ἢ ἐννοώντας ὅτι τοῦ ζητήσαμε κάτι τέτοιο, ἢ ὅτι ἐμεῖς ἐπιδιώκουμε αὐτὸν τὸν ρόλο. Τίποτα ἀπὸ αὐτὰ δὲν ζητήσαμε ἢ ἐπιδιώκουμε. Ἁπλὰ καὶ μόνο προσπαθοῦμε ὡς ἁμαρτωλὰ καὶ ἐμεῖς μέλη Χριστοῦ, νὰ ἐφαρμόσουμε κι ἐδῶ τὶς Ἐντολές Του, γιὰ τὴν σωτηρία μας, ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὸ σπίτι μας, τὴν «Ἐκκλησία», μιμούμενοι καὶ ἐφαρμόζοντες, τὸ κατὰ δύναμη, τὶς διδασκαλίες καὶ τὰ παραδείγματα τῶν Ἁγίων· στὴν περίπτωση ποὺ κάποιοι ψευδοποιμένες ἐπιχειροῦσαν νὰ τοὺς παραπλανήσουν, καὶ κινδύνευα νὰ ἀφομοιωθοῦν ἀπὸ τὴν αἵρεση αὐτοί, οἱ συγγενεῖς τους, τὰ παιδιά τους καὶ οἱ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί τους, ἀπομακρύνονταν ἀπὸ τοὺς αἱρετίζοντες.
7. Ὡς πρὸς τὴν κατάληξη τῆς Ἐπιστολῆς του, ὅτι «οἱ ἀγαπητοί ἀδελφοί τῆς Φιλορθοδόξου Ἑνώσεως ἔχουν ἄμεσον ἀνάγκην πνευματικῆς βοηθείας ὑπό ἐμπείρου, χαρισματούχου καί ἐντός τῆς Ἐκκλησίας πνευματικοῦ πατρός. Ἴλεως γενοῦ αὐτοῖς Κύριε!», ἀπαντοῦμε ὅτι, ἀσφαλῶς καὶ δὲν ἀρνούμαστε ὅτι ἔχουμε ἀνάγκη πνευματικοῦ. Νὰ εἶναι σίγουρος ὅτι ἔχουμε φροντίσει γι’ αὐτό. Κανεὶς πνευματικός μας δὲν βρίσκεται ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ὅπως αὐθαιρέτως διατείνεται. Ὁ πνευματικὸς μάλιστα τοῦ συντάκτη τοῦ παρόντος, ἔχει ἐπαινεθεῖ ἐπανειλημένως (μέχρι καὶ ἐσχάτως) ἀπὸ τὸν μητροπολίτη Πειραιῶς.
«Φιλορθόδοξος Ἕνωσις ”Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”»
