2016 : Δυστυχώς, Χριστούγεννα χωρίς Χριστό.

2016 : ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΧΩΡΙΣ ΧΡΙΣΤΟ

Α] Χριστούγεννα προ Χριστού και χωρίς Χριστό.

Μερικοί ζούμε προ Χριστού ακόμη! Και εκτός Χριστού.

Κι ενώ στα ημερολόγια του κόσμου, σ΄ Ανατολή και Δύση, σημειώνεται π. Χ. και μ. Χ., δυστυχώς συνεχίζουν και υπάρχουν ακόμη άθεοι, ειδωλολάτρες, «ανθρωποφάγοι», εγκληματίες, τρομοκράτες, μάγοι και μάγισσες, σατανιστές, «γραμματείς και φαρισαίοι», βασανιστές, σαδομαζοχιστές, ο θηριώδης Ηρώδης και ο δειλός Πιλάτος, Σόδομα και Γόμορρα, κατακλυσμός αμαρτίας και ο στρατός του Αντιχρίστου.

Ειλικρινά είναι εξαιρετικά δύσκολο να αλλάξει ο κόσμος και να γίνει «μετά Χριστόν».

Για να αλλάξει ο κόσμος πρέπει πρώτα να αλλάξει ο άνθρωπος. Και για να αλλάξει ο άνθρωπος θέλει δουλειά πολλή. Αυτομεμψία και μαθητεία κοντά στο Χριστό.

Αυτά που λένε κοινωνιολόγοι και πολιτικοί, θεραπευτές και ανθρωπολόγοι, θρησκευτικοί αρχηγοί της συμφοράς και διαχειριστές της ανθρώπινης ζωής και συμπεριφοράς, ότι θα αλλάξουν, θα ομορφύνουν τον κόσμο, θα φέρουν ευημερία και ασφάλεια, ανάκαμψη και ανάπτυξη, πολιτισμική ισορροπία και ισότητα, θα «χαίρεται και θα γελάει ο κόσμος», αυτά είναι «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα».

Β] Αλλαγή προς το καλύτερο δε γίνεται χωρίς Χριστό.

Με τον Μωάμεθ και τον Βούδα δεν αλλάζει ούτε ο άνθρωπος ούτε ο κόσμος. Ούτε με τους μάγους, τους αστρολόγους και ωροσκόπους. Με τα δαιμόνια ο άνθρωπος και ο κόσμος δαιμονοποιούνται. Και η Αγ. Γραφή μας λέγει ότι «οι θεοί – δυστυχώς – των εθνών είναι δαιμόνια».

Για παράδειγμα, την Αφρική την κυβερνάνε οι μάγοι, την Ασία οι γκουρού και την Ανατολή οι ληστές και οι φονιάδες του Ισλάμ. Κάπου ανάμεσά τους χώνονται και οι άθεοι μαρξιστές, οι θεοποιημένοι ηγέτες και οι παράφρονες βασιλιάδες. Τι καλό να προέλθει από αυτούς σε επίπεδο ευτυχίας, ελευθερίας, σωτηρίας, αξιοπρέπειας και ποιοτικής ζωής του ανθρωπίνου προσώπου;

Πάλι η Γραφή λέγει: «τυφλός εάν οδηγή τυφλόν αμφότεροι εις βόθυνον πεσούνται». Τυφλοί οδηγούν τυφλούς. Τραγικοί τραγικούς. Ανελεύθεροι σκλάβους. Διεστραμμένοι σκορπούν δυστυχία και βουλιάζουν στο ψέμα και στο αίμα τον κόσμο.

Γ] Ο κόσμος για να αλλάξει θέλει την αλήθεια και τη χάρη του Χριστού. Θέλει το Ευαγγέλιο και την Εκκλησία.

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι και η Χριστιανική Ευρώπη βουλιάζει μέσα στη διαστροφή και τη διαφθορά, στην εκμετάλλευση και στην παρανομία, στην ασπλαγχνία και τους εξοπλισμούς.

Ναι έτσι είναι, διότι η Ευρώπη είναι αιρετική. Και η αίρεση κατά τον απόστολο Παύλο είναι απώλεια, οι αιρετικοί συνειδητά ή ασυνείδητα είναι όργανα «άλλης δύναμης» και κατά τον άγιο Αγάθωνα «η αίρεση είναι χωρισμός από το Θεό και πνευματικός θάνατος». Η αλλοίωση στην πίστη αλλοιώνει και τη ζωή. Τη δηλητηριάζει.

Δ] Αλλά και μείς εδώ οι Ορθόδοξοι, που έχουμε την αλήθεια, το Ευαγγέλιο, το Άγιο Όρος, τους αγίους, είμαστε χριστιανοί και έχουμε ορθόδοξο χριστιανικό κράτος; Τι είδους Χριστιανοί είμαστε με χιλιάδες εκτρώσεις και βλασφημίες, με διαζύγια και μοιχείες, με κομπίνες και καταχρήσεις; Μπορεί να έχουμε τη σωστή πίστη και το λιμάνι της σωτηρίας, να γεμίζουμε τους ναούς χρονιάρες μέρες, αλλά ο άνθρωπος και κατ΄ επέκταση ο κόσμος δεν αλλάζουν διακοσμητικά, τηλεοπτικά, μαγικά, εθιμοτυπικά, δωροληπτικά, ταξιδιωτικά, εκδρομικά, απλώς φιλανθρωπικά και γλυκαντικά…

Ε] Πραγματικά Χριστούγεννα δε γίνονται χωρίς Χριστό. Και όταν λέμε Χριστούγεννα εννοούμε ο Χριστός να γεννηθεί στην καρδιά μας, να αναγεννηθούμε εν Χριστώ Ιησού, μυστηριακά και ευαγγελικά, εξομολογητικά και λειτουργικά.

Ας το πούμε καθαρά και ας το πάρουμε απόφαση: Χριστούγεννα, βλέποντας από μακριά τον Νεογέννητο Χριστό δεν γίνονται. Ή θα ζήσουμε σωστά και γνήσια την εν Χριστώ ζωή στη Βηθλεέμ της Εκκλησίας μας, όπως την λέει το Ευαγγέλιο, ή ας σταματήσουμε να κοροϊδεύουμε εαυτούς και αλλήλους με φωτάκια και δεντράκια, με ελαφάκια και τραγουδάκια.

Ας γίνουμε επιτέλους άνθρωποι και όχι ανθρωπάκια.

πηγή 

μεταφορά απο εδώ

Εν όψει της Μεγάλης Συνόδου

Κατηγορούν κάποιοι μεγαλόσχημοι τους κληρικούς και λαϊκούς εκείνους που έχουν κάποιες επιφυλάξεις για την επικείμενη Μεγάλη Σύνοδο, ότι δεν κάνουν υπακοή στην Εκκλησία και δεν δείχνουν πειθαρχία. Και όταν λέγουν Εκκλησία εννοούν αυτάρεσκα και αταπείνωτα τον εαυτό τους ή κάποια εκκλησιαστικά κέντρα αποφάσεων και κάποια πρόσωπα υψηλά ιστάμενα στην ορθόδοξη εκκλησιαστική ιεραρχία.

Δεν υπάρχει όμως χειρότερο επιχείρημα μέσα στην ιστορία της Πίστεως από το να χρησιμοποιείται η αρετή της υπακοής και η ανάγκη της ενότητος για την αναίρεση του θεόσδοτου δώρου της ελευθερίας και της λογικής και μάλιστα με αποτέλεσμα την παραχάραξη της Αλήθειας.

«Αυτού ακούετε» φωνάζει ο Άγιος Θεός από το ύψος του θαβωρίου όρους της Μεταμορφώσεως. Ο δε άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει χαρακτηριστικά: «ποίησον φίλους διά τον Χριστόν και εχθρούς διά τον Χριστόν». Δεν υπηρετούμε λοιπόν πρόσωπα ούτε κολακεύουμε και χαϊδεύουμε αξιώματα και θρόνους χάριν του οποιουδήποτε δικού μας συμφέροντος και σε βάρος της αλήθειας. Την Αλήθεια και τον Χριστό υπηρετούμε «πάση θυσία».

Δηλαδή, «ω ανόητοι και βραδείς τη καρδία» επικριτές της ελευθερίας και της δημοκρατίας, τι έπρεπε να κάνει ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός στη ψευδοσύνοδο της Φερράρας Φλωρεντίας σύμφωνα με τη δική σας σκέψη; Να υπακούσει στον πατριάρχη και στο βασιλιά σε βάρος της αλήθειας και να υπογράψει την υποταγή στον Πάπα; Μα ακριβώς αυτή η στάση του, αυτό το ΟΧΙ, ευλογήθηκε από το Θεό και επαινέθηκε από το λαό και παραμένει μέχρι σήμερα ο «Άτλας της Ορθοδοξίας».

Μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία λοιπόν τίποτε δεν είναι αυτονόητο και δεδομένο. Τι σημαίνει ότι κάποιος είναι Πατριάρχης ή Επίσκοπος ή Θεολόγος; Πόσους τέτοιους έχει καταδικάσει και αναθεματίσει η συνείδηση της Εκκλησίας ως αιρετικούς; Ακόμη και πολυπληθείς συνόδους ανακήρυξε ληστρικές. Όλοι κρίνονται στην Ορθοδοξία.

Πρωτίστως πρέπει να πούμε ότι Εκκλησία είμαστε όλοι. Κλήρος και λαός. Είμαστε «ο Χριστός και εμείς μέσα στους αιώνες» όπως λέγει ο ιερός Αυγουστίνος. Εκκλησία είναι Ο Χριστός, Το Ευαγγέλιο, Η Αλήθεια, ο Επίσκοπος, Το Ιερατείο, Το Θυσιαστήριο και Ο πιστός Λαός. Όλα μαζί. Όχι λαοκρατία ούτε όμως και κληρικοκρατία. Όχι αναρχία ούτε όμως και ισοπεδωτική ομοιομορφία. Συνοδικότητα και Ομοφωνία. Το τεκμήριο της Αλήθειας τελικά βρίσκεται στον πιστό λαό. Το είπαν αυτό οι Πατριάρχες της Ανατολής στον Πάπα το 1848.

«...Ἔπειτα παρ᾽ ἡμῖν οὔτε Πατριάρχαι οὔτε Σύνοδοι ἐδυνήθησαν ποτὲ εἰσαγαγεῖν νέα, διότι ὁ ὑπερασπιστὴς τῆς θρησκείας ἐστιν αὐτὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι αὐτὸς ὁ λαός, ὅστις ἐθέλει τὸ θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καὶ ὁμοειδὲς τῷ τῶν Πατέρων αὐτοῦ, ὡς ἔργῳ ἐπειράθησαν καὶ πολλοὶ τῶν ἀπὸ τοῦ σχίσματος Παπῶν τε καὶ Πατριαρχῶν Λατινοφρόνων μηδὲν ἀνύσαντες...».

Ο Χριστός μας επίσης όταν απέστειλε τους μαθητές Του στα έθνη, τους είπε «διδάσκοντες αυτούς πάντα όσα ενετειλάμην υμίν», δηλαδή : «δε θα λέτε άλλα αντ΄ άλλων και δικά σας πράγματα, αλλά μόνο όλα όσα σας έδωσα Εγώ ως εντολές».

Λοιπόν, δεν έχουμε το δικαίωμα να διαβάζουμε και να κρίνουμε, αν αυτά που ετοιμάζονται στη Μεγάλη Σύνοδο είναι μέσα στην Αλήθεια του Χριστού και της Εκκλησίας; Δεν κατακρίνουμε πρόσωπα, κείμενα κρίνονται με βάση το Ευαγγέλιο και την ιερά Παράδοση.

Έλεος ! Και αυτό το πανανθρώπινο δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψεως και του λόγου θα το στερήσουν οι αρνητές της πολυφωνίας και της συνοδικότητος; Δηλαδή δεν πρέπει να εκφράσουν τη γνώμη τους κληρικοί, θεολόγοι, επίσκοποι, άγιο Όρος, αδελφότητες; Ακόμη και τα κοσμικά νομοσχέδια τίθενται σε ανοιχτή διαβούλευση. Χειρότεροι και από τους κοσμικούς θα γίνουν οι εκκλησιαστικοί άρχοντες;

Θεολογικά κείμενα κρίνονται λοιπόν, καθώς πρέπει να γίνεται, από τον συμμετέχοντα ευσεβή λαό, ο οποίος δεν είναι υποδεέστερος στην έρευνα και αποτίμηση της αλήθειας του Χριστού. Δεν είναι τυφλά ποντίκια οι άνθρωποι ούτε ζαλισμένο κοπάδι οι Χριστιανοί.

Που φτάσαμε επιτέλους; Να αντιγράφωνται στην Εκκλησιαστική ζωή παπικές ισοπεδωτικές πρακτικές και να μιμείται η ανελεύθερη κομματική πειθαρχία των πολιτικών σχηματισμών; Δυστυχώς.

Ασφαλώς και δεν θα τους ακολουθήσει σε αυτό το δρόμο ο Πιστός Λαός ούτε θα αυτοκαταργηθεί επειδή το θέλουν μερικοί. 

Χριστιανική Εστία Λαμίας

ΠΗΓΗ

το είδαμε εδώ

Ω ΑΝΟΗΤΟΙ ΚΑΙ ΒΡΑΔΕΙΣ Τῌ ΚΑΡΔΙᾼ!‬

Ω ΑΝΟΗΤΟΙ ΚΑΙ ΒΡΑΔΕΙΣ Τῌ ΚΑΡΔΙᾼ!‬ (Προτοῦ πάει ὁ ἱερέας στὸ σχολεῖο, οἱ ἴδιοι οἱ γονεῖς, ἡ πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων Γονέων, τὸν κάλεσαν ἀπὸ μόνοι τους τὸν ἱερέα)

Ω ΑΝΟΗΤΟΙ ΚΑΙ ΒΡΑΔΕΙΣ Τῌ ΚΑΡΔΙᾼ!‬

τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΛΑΜΙΑΣ»

.         Ἔχουν πραγματικὰ παραφρονήσει κάποιοι πολιτικοί, παρουσιαστὲς καὶ δημοσιογράφοι. Ξεπερνοῦν κάθε φορὰ κάθε ὅριο εὐπρέπειας καὶ ἐπιστημονικῆς φαντασίας καὶ κρατικοῦ ἀπολυταρχισμοῦ. Δηλαδὴ δὲν ἔχει δικαίωμα κάποιος Ἐπίσκοπος καὶ πνευματικὸς πατέρας μίας ἑλληνορθοδόξου περιοχῆς νὰ πάει σὲ ἕνα σχολεῖο τῆς Ἑλλάδος νὰ πεῖ δυὸ λόγια γιὰ τὸν Χριστό; Καὶ μάλιστα ὅταν τὸν καλοῦν; Σὲ μεντρεσὲ (μουσουλμανικὸ σχολεῖο) ἢ τεκὲ (ἐνδιαίτημα δερβίσηδων) πηγαίνει; Στὴν πλειοψηφία τῶν βαπτισμένων παιδιῶν τῆς Ἐκκλησίας μιλάει κι ὅσα δὲν θέλουν ἢ ἀνήκουν σὲ ἄλλη θρησκεία ἢ δόγμα, δὲν τὰ ἀναγκάζει κάποιος νὰ ἀκούσουν, ἑξαιροῦνται.

Μὰ προτοῦ πάει ὁ ἱερέας, οἱ ἴδιοι οἱ γονεῖς, ἡ πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων Γονέων, τὸν κάλεσαν ἀπὸ μόνοι τους τὸν ἱερέα τουλάχιστον 15 φορές:

1. Νὰ διαβάσει τὴν πρώτη μέρα τὴ λεχώνα, ὅταν γεννήθηκε τὸ παιδί.

2. Τὴν ὄγδοη ἡμέρα γιὰ νὰ δώσει τὸ ὄνομα στὸ παιδί του

3. Στὶς 40 μέρες τὸ πάει ὁ ἴδιος στὴν Ἐκκλησία, γιὰ τὸν σαραντισμό.

4. Στὴ Βάπτιση, μὲ τὸν ἀνάδοχο καὶ ὅλο τὸ σόϊ, γιὰ νὰ τὸ κάνει ὀρθόδοξο χριστιανό.

5. Τουλάχιστο τρεῖς φορὲς γιὰ νὰ τὸ μεταλάβει Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ μετὰ τὴ Βάπτιση μὲ τὴ λαμπάδα τῆς Βαπτίσεως.

6. Στὶς μεγάλες Γιορτὲς γιὰ νὰ τὸ κοινωνήσει.

7. Πιθανὸν στὴν ὀνομαστική του γιορτή, ἂν δὲν τὴν ἀντικαταστήσει ἐπιπόλαια μὲ τὰ ξενόφερτα γενέθλια

8. Στὰ βαφτίσια τῶν ἄλλων παιδιῶν του, σὲ γάμους, μνημόσυνα ἴσως καὶ στὶς κηδεῖες τῶν παππούδων.

9. Σὲ εὐχέλαια καὶ ἁγιασμοὺς στὸ σπίτι καὶ ὁπωσδήποτε στὸ χωριό, στὰ πανηγύρια.

10. Σὲ ἐπιταφίους, καὶ στὴν Ἀνάσταση.

11. Στὸν Ἁγιασμὸ στὰ Σχολεῖα τὸν Σεπτέμβριο

12. Πολὺ συχνά, ὅταν ντύνεται παπαδάκι στὴν Ἐνορία του καὶ βοηθάει τὸν ἱερέα…

Λοιπόν; Θά ᾽ρθουν τώρα τὰ κιτρινισμένα φθινοπωρινὰ φύλλα τῆς πρωϊνῆς ἢ μεσημεριανῆς τηλεκουλτούρας καὶ τοῦ πολιτικοῦ κατεστημένου καὶ θὰ λένε ἐξυπνάδες περὶ δῆθεν δημοκρατικῆς εὐαισθησίας καὶ εἰσόδου ἐπὶ ἴσοις ὅροις στὰ σχολεῖα καὶ τῶν χοντζάδων, τῶν γκουροὺ καὶ τῶν ραββίνων; Νὰ μιλήσουν ποῦ; Στὰ ὀρθόδοξα παιδιά; Ρώτησαν τοὺς γονεῖς τους; Οἱ γονεῖς τῶν ἑλληνοπαίδων εἶναι κατὰ τεκμήριο καὶ κατὰ πλειοψηφεία δεδηλωμένοι ὀρθόδοξοι. Μὲ ποιό δικαίωμα ὑπερβαίνουν τὴν ἐπιθυμία τῶν καθ᾽ ὕλην ἁρμοδίων Γονέων καὶ Κηδεμόνων; Οἱ ὀρθόδοξοι κληρικοὶ πᾶνε ἐπὶ ἴσοις ὄροις στὴ Σαουδικὴ Ἀραβία καὶ στὰ σχολεῖα τοῦ Ἰσραήλ, τῆς Ἰνδίας καὶ τῆς Τουρκίας;

Μίλα μάννα Εκκλησία .....επιτέλους ......

Μίλα μάννα Εκκλησία ...επιτέλους....

 

Έχω αηδιάσει, έχω αγανακτήσει, με όλα όσα γίνονται. Λυπάμαι βαθύτατα. Ντρέπομαι που είμαι Έλληνας. Θέλω να φύγω. Δεν μπορώ να βλέπω αυτή την υποτέλεια στους ξένους. Αυτό το φόβο στα μάτια των ελλήνων πολιτικών μπροστά στο καροτσάκι του Σόϊμπλε και στο ταγεράκι της Μέρκελ. Πάνε οι άνδρες από τη φυλή μας. Μόνο μέσα στην Ελλάδα κάνουν τον καμπόσο. Εξανλούν τη επίπλαστη δυναμική τους στις απολύσεις και στα τιμημένα γηρατειά που ξηλοφορτώνουν. Τρέμουν τα σαγόνια τους όταν πάνε στις Βρυξέλλες. Αυτοί οι ένοχοι, με τα τόσα ψέματα, χαμογελάνε αμήχανα και φοβισμένα μπροστά στους ξανθόψειρες φράγκους και στους ομοφυλόφυλους άγγλους. Οι αποτυχημένοι του παρελθόντος, είναι οι πολιτικοί του παρόντος. Οι ένοχοι εσχάτης προδοσίας και της ερημώσεως της χώρας, αγωνίζονται δήθεν να τη σώσουν και νομοθετούν. Αύριο θάναι ξανά υποψήφιοι. Και μείς τα θύματα, θα επιλέγουμε πάλι δημίους και μαχαίρια σφαγής.

 

Δεν φταίνε όμως αυτοί μόνο. Φταίνε οι "προφήτες", οι διάδοχοι των Αποστόλων, οι συνεχιστές των Πατέρων, οι ακόλουθοι των αγίων, που πήραν την επένδυση των οσίων και όχι την αποστολή, τον λόγο, τον έλεγχο. Αναιμικές εκκλησιαστικές δηλώσεις, μισοβέζικη στάση, παρεϊστικη νοοτροπία, φιλική συμπεριφορά με τους ολετήρες. Έτσι έκαναν οι άγιοι Πατέρες; Ο ιερός Χρυσόστομος, ο Μ. Βασίλειος;

Αχ, Εκκλησία μου Ορθόδοξη, γιατί με προδίδεις κάθε μέρα, ακόμη μια φορά. Με καλείς να βοηθήσω τους ανέργους, τους αστέγους, τους πενθούντες, τους πεινασμένους, τους κακοποιημένους και δεν λές κάτι για να σταματήσει το κακό. Μου λές να μη κλέψω, να μη παραβώ το νόμο, να πληρώνω φόρους, να μη βρίζω, να μη τα σπάω κι από την άλλη μεριά συζητάς στη Σύνοδο πως θα είναι μια χριστιανική οικογένεια. Πως όμως; Βοήθησέ με! Μίλα επιτέλους! Μου λές να φτειάχνω παιδιά και να μη δουλεύω την Κυριακή και δεν μου λές πως; Δεν με προστατεύεις από την ανελέητη φορομπηχτική πολιτική των γερμανόδουλων πολιτικών.

Εκκλησία μου, εσύ μού μεινες! Είσαι μάνα μου τελικά ή μητρυιά μου; Σ΄ αγαπάω, μ΄ακούς; Εσύ μ΄ αγαπάς; Κάνε κάτι λοιπόν, μη με χάσεις. Τι άλλο περιμένεις να δείς; Γιατί δε διαμαρτύρεσαι; Επειδή δεν σού ΄κοψαν μισθούς και συντάξεις. Επειδή σε χαϊδεύουν στην πλάτη οι υποκριτές και οι βδέλλες των βαπτισμένων παιδιών σου. Επειδή παλιά, μικρό παιδί, ο Φώτης πήγαινε κατηχητικό κι ο πατέρας του Αλέξη ήταν εργολάβος εκκλησιαστικών έργων, κι ο Βαγγέλης κρατάει κομποσχοίνι και ο Αντώνης είχε γιαγιά την Πηνελόπη; Τα έργα τους τώρα τι λένε;

Πίστεψες και σύ στο παραμύθι του ΔΝΤ; Μη τους πιστεύεις καϋμένη μάνα Εκκλησία, εσύ τουλάχιστον βλέπεις κάθε μέρα την πραγματικότητα. Τρία χρόνια συνεχώς μας σώζουν κι όλο πεθαίνουμε... Τί Εκκλησία είσαι; Μόνο για τις κηδείες και τα μνημόσυνα; Για την πραγματική ζωή δεν έχεις ένα λόγο; Τώρα δεν το καταλαβαίνεις ότι είναι σατανικό αυτό το μείγμα της πολιτικής και απάνθρωπο αυτο το βρωμο -πολυνομοσχέδιο. Οι ίδιοι τόλεγαν πρίν και τα μαζέψαν όλα τα λόγια τους πίσω. Φταίει μετά ο λαός που ψηφίζει; Φώτισέ τον ρε μάνα, δείξτου το δρόμο, να μη ξανακάνει το λάθος. και μετά πέστου κι όλα τα άλλα. Τα δικά σου. Εμείς δεν μπορούμε να μπούμε στη Βουλή. Πήγαινε εσύ και μετάφερε τον πόνο και την οργή μας. Κι αν σε σφάξουν οι μασώνοι και οι λεσχίτες - λεχρίτες...ακόμη καλύτερα, θα αγιάσεις. Κάνε το θαύμα σου επιτέλους!

 

Χριστιανική Εστία Λαμίας

Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΠΑΣΧΕΙ «Στὸ τέλος θὰ ἀπαγορευθεῖ καὶ τὸ Εὐαγγέλιο, διότι καταδικάζει τὶς διαστροφὲς καὶ τὰ πάθη τῆς σαρκός».

Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΠΑΣΧΕΙ

τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΛΑΜΙΑΣ»

.         Ἡ ὑπόθεση τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ νομοσχεδίου πάσχει σχεδὸν καθ᾽ ὁλοκληρίαν, ὅπως περίτρανα ἀπέδειξε πρόσφατα ὁ Μητροπολίτης Καλαβρύτων Ἀμβρόσιος. Καὶ παλαιότερα ἡ Ἐκκλησία καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι διέκριναν τὸν κίνδυνο τῆς λογοκρισίας καὶ τῆς φιμώσεως τῆς ἀληθείας μὲ ἀνάλογα σχέδια νόμου. Εἶναι κρίμα τὸ θεόσδοτο δῶρο τῆς ἐλευθερίας τῆς γνώμης, τῆς φανερώσεως τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς ἀνεμποδίστου ἐκφράσεως τοῦ λόγου, μάλιστα δὲ στὴ χώρα τῆς Δημοκρατίας καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας, νὰ μᾶς τὸ ἀφαιρέσουν οἱ ὁδηγίες τῆς Δύσεως καὶ ἡ δειλία τῶν ἐντοπίων ἀρχόντων.
.         Ἐπιτέλους αὐτὸ τὸ νομοσχέδιο δὲν πρέπει νὰ περάσει. Δὲν θὰ μποροῦμε νὰ ποῦμε τὴν γνώμη μας. Οἱ μόνοι ποὺ θὰ μιλᾶνε θὰ εἶναι οἱ βουλευτὲς λόγῳ ἀσυλίας. Ποινικοποιεῖται ἡ γνώμη καὶ ἡ ἄποψη. Ὁπωσδήποτε πρέπει νὰ ἀντιδράσουμε. «Ὅποιος μοῦ δένει τὴ γλώσσα, μοῦ δένει τὴ συνείδηση», ἔλεγε κάποιος. Τὸ νὰ ἐμποδίζεται προληπτικὰ ὁ ἄνθρωπος νὰ μιλήσει, δὲν ὑπῆρχε οὔτε πρὶν χιλιάδες χρόνια. Τί εἶπε ὁ Θεμιστοκλῆς στὸν Εὐρυβιάδη: «Πάταξον μέν, ἄκουσον δέ». Οὔτε αὐτὸ δὲν θὰ ἀνέχεται τὸ ἀπαράδεκτο νομοσχέδιο.
.         Νὰ μὴ μποροῦμε νὰ μιλήσουμε γιὰ αὐτὰ ποὺ λέγει τὸ Εὐαγγέλιο, ἡ παράδοσή μας, ὁ πολιτισμός μας, καταλαβαίνουμε τὴν τραγικὴ κατάσταση, στὴν ὁποία θὰ περιέλθει ἡ ἐλευθερία τοῦ λόγου στὴ χώρα ποὺ τὴν γέννησε. Στὸ τέλος θὰ ἀπαγορευθεῖ καὶ τὸ Εὐαγγέλιο, διότι καταδικάζει τὶς διαστροφὲς καὶ τὰ πάθη τῆς σαρκός. Δὲν θὰ μπορεῖ κάποιος κήρυκας νὰ πεῖ τίποτε ἄλλο, παρὰ μόνο: “πάρτε καὶ διαβάστε τὸ Εὐαγγέλιο”, κι αὐτὸ μὲ φόβο, ἀρκεῖ νὰ μὴ σᾶς δοῦνε, γιατί τὸ Εὐαγγέλιο ὁμιλεῖ ἐναντίον τῶν πλουσίων, τῶν σοδομιτῶν, τῶν ἀρχόντων… Αὐτὸ ποὺ πάει νὰ γίνει εἶναι φοβερό! Σὲ λίγο θὰ γίνονται καταγγελίες, μηνύσεις, συλλήψεις ἐπ᾽ αὐτοφώρῳ γιὰ λόγια ποὺ δὲν εἴπαμε, ἐπειδὴ κάποιοι διέκριναν «πρόθεση καὶ ἐχθροπάθεια».
.         Ἐρευνοῦμε τὴν αἰτία γιὰ ὅλα αὐτά… Ἄλλαξαν τὸ περιεχόμενο τῶν σχολικῶν βιβλίων, διαφοροποίησαν τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, ἀπὸ ὁμολογιακὸ τὸ ἔκαναν θρησκειολογικό, θέλουν νὰ χτίσουν παντοῦ τζαμιά, φέρνουν τώρα τὸ ἀντιρατσιστικὸ λεγόμενο νομοσχέδιο… Ὅλα αὐτὰ βεβαίως γίνονται χάριν τῶν μεταναστῶν, οἱ ὁποῖοι ὅμως – πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς – θαυμάζουν καὶ θέλουν τὴν ἑλληνικὴ κουλτούρα στὴ ζωή τους.
.         Ἡ Εὐρώπη αὐτὴ τὴ στιγμὴ ἔχει πάψει νὰ εἶναι χριστιανική, ἀκριβῶς γιατίἄδειασε ἀπὸ τὴν πίστη τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ἀρχίζει πλέον σὲ πολλὰ μέρη νὰ ἐφαρμόζεται ὁ μουσουλμανικὸς νόμος τῆς Σαρία. Στὴν Ἀγγλία δὲν κάνουν Χριστούγεννα, ἀποκαθηλώνουν χριστιανικὰ σύμβολα, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ φορᾶνε σταυρὸ οἱ Χριστιανοὶ στὶς δημόσιες ὑπηρεσίες, γιὰ νὰ μὴ ἐνοχληθοῦν οἱ ὀπαδοὶ τοῦ Ἰσλάμ. Ἐκεῖ θέλουν νὰ φτάσουμε; «Τῶν οἰκιῶν ἡμῶν ἐμπιμπραμένων ἡμεῖς ἀνοήτως καὶ αὐτοκτονικῶς νομοσχεδιάζουμε»!
.         Αὐτὸ ὅμως δὲν θὰ περάσει. Μόνο πάνω ἀπὸ τὰ πτώματά μας. “Ὅσο ζοῦμε καὶ ἀναπνέουμε, ἔλεγε ὁ Παπαδιαμάντης δὲν θὰ πάψουμε νὰ μιλᾶμε γιὰ τὶς ὀμορφιὲς τῆς Πίστεως καὶ τῆς Πατρίδας μας καὶ ὅποιος Ἕλληνας ὀρθόδοξος θέλει νὰ κάνει τὸν ἄθεο καὶ τὸν φωτισμένο, εἶναι ἕνας νάνος ποὺ θέλει νὰ ψιλώσει πατώντας στὶς ἄκρες τῶν δακτύλων του, ἀλλὰ ματαίως”.
.         Τὸν ἑλληνικὸ λαὸ δὲν τὸν σκέφτονται; Θὰ φιμώσουν ἕναν ὁλόκληρο περήφανο καὶ ἐλεύθερο λαὸ γιὰ κάποιους ξένους, ποὺ ὁ λαὸς αὐτὸς τοὺς ἀγκάλιασε, τοὺς βοήθησε, τοὺς ἀγάπησε, τοὺς ἐνσωμάτωσε… Εἶναι ἄδικο καὶ τὸ ἄδικο δὲν τὸ εὐλογεῖ ὁ Θεός.
.         Παρακαλοῦνται ὅλοι οἱ ἐλεύθεροι καὶ ὀρθόδοξοι Ἕλληνες, ὅσο ἀκόμη ἐπιτρέπεται, νὰ ὑψώσουν φωνὴ διαμαρτυρίας πρὸς κάθε κατεύθυνση. Αὐτὸ τὸ νομοσχέδιο εἶναι ἀπαράδεκτο. Ὑπάρχουν νόμοι ποὺ τιμωροῦν τὰ ὅποια ἀδικήματα Ἑλλήνων καὶ ξένων. Αὐτὸ ποὺ πάει νὰ γίνει ξεφεύγει τῶν ὁρίων τῆς Δημοκρατίας. Ὅσοι τὸ σκέφτηκαν, τὸ ὀργάνωσαν, τὸ προωθοῦν, δὲν ἀντιδροῦν, τὸ ἀνέχονται, αὐτοὶ ὅλοι ἐγκληματοῦν κατὰ τῆς ἀνθρωπίνης προσωπικότητας, ποὺ τὴν προίκισε ὁ Θεὸς μὲ λογικό, αὐτεξούσιο καὶ ἐλευθερία λόγου. Θὰ λογοδοτήσουν στὸν Κύριο. “Φοβερὸν τὸ ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος”!!!

πηγή

Ο ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΡΧΟΝΤΩΝ ΜΑΣ τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΛΑΜΙΑΣ»

Ἀκοῦμε συχνὰ γιὰ τὶς συναντήσεις ποὺ ἔχουν οἱ κυβερνητικοὶ καὶ οἱ ὑπουργοὶ καὶ λοιποὶ τὴν Κυριακὴ τὸ πρωί. Κλείνουν δηλαδὴ συναντήσεις καὶ ταξίδια ἐν ὥρᾳ θείας Λειτουργίας. Ἀλήθεια, δὲν ὑπάρχει ἄλλη ὥρα; Δὲν εἶναι βαπτισμένοι οἱ ἄνθρωποι αὐτοί; Δὲ θὰ πᾶνε ποτὲ ἐκκλησία; Μόνο ἐπίσημα στὶς δοξολογίες ἢ στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ στὴν Παναγία τῆς Τήνου θὰ ἐμφανίζονται καὶ σύμφωνα πάντα μὲ ἕνα πρωτόκολλο, μετὰ τὴ Λειτουργία; Σὰν ψυχὲς δὲν αἰσθάνονται τὴν ἀνάγκη καὶ μάλιστα μέσα σὲ τόσα προβλήματα νὰ καταφύγουν στὸν Θεό; Λέει τὸ πρωτόκολλο ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἐκκλησιάζεται ὁ πρωθυπουργὸς καὶ ὅτι πρέπει νὰ πηγαίνει πάντοτε μὲ ὅλο τὸν ἀστυνομικὸ μηχανισμό; Ἔρχονται πάντοτε συνοδευόμενοι – φυλασσόμενοι καὶ οὔτε ἀντίδωρο παίρνουν.
.                 Ὅμως στὸ Μέτωπο τῆς Β. Ἠπείρου τὸ 1940 μέσα στὸν ὀρυμαγδὸ τοῦ βομβαρδισμοῦ ὑπαίθρια ἐκκλησιάζονταν ὅλοι. Ὁ Καποδίστριας πήγαινε κάθε Κυριακὴ πρῶτος στὸν Ὄρθρο, μέχρι ποὺ βρέθηκαν οἱ ἀνεγκέφαλοι βαλτοὶ καὶ τὸν δολοφόνησαν. Οἱ ἀγωνιστὲς τοῦ 1821, ὅταν δὲν εἶχαν μάχες, ξημεροβραδιάζονταν στὰ μοναστήρια μὲ προσευχὲς καὶ ἐξομολογήσεις. Ὁ Κανάρης εἶχε ὁ ἴδιος Ἐκκλησία δίπλα στὸ σπίτι του, ὅπου καὶ ἔψελνε. Οἱ Μακεδονομάχοι μὲ πρῶτο καὶ καλύτερο τὸν Π. Μελᾶ ἐκκλησιάζονταν καὶ κοινωνοῦσαν. Τὰ ἐκστρατευτικά μας σώματα εἶχαν πάντοτε τὸν στρατιωτικό τους ἱερέα. Τί δηλαδή, πάνω ἀπὸ τὴν Λειτουργία καὶ τὴν ἀθάνατη ψυχὴ εἶναι οἱδουλειές μας καὶ τὰ Ὑπουργεῖα μας; Πάνω ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη χριστιανική μας ταυτότητα εἶναι ἡ πολιτικὴ καὶ κομματικὴ ἰδιότητα;
.                 Καὶ ὄχι μόνο αὐτό. Ἡ ἀπαράδεκτη αὐτὴ συνήθεια ἔχει περάσει καὶστὸ λαό. Φροντιστήρια, προπονήσεις, συναντήσεις, σεμινάρια, ἐξετάσεις, ὅλα εἰς βάρος τοῦ ἐκκλησιασμοῦ. Τὰ παιδιὰ ἐκκλησιάζονται, ὅταν καὶ ἄν, στὴν ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καὶ λίγο πρὶν ἀπὸ τὶς Πανελλήνιες. Ἔτσι ὅμως δὲν πᾶμε μπροστά. Χωρὶς Θεὸ ὅλα ἐπιτρέπονται καὶ τίποτε δὲν εὐλογεῖται.
.                 Μάλιστα φτάσαμε στὸ σημεῖο λόγῳ Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, ὅταν ἔχουν Μ. Πέμπτη ἢ Πάσχα οἱ καθολικοί, νά ᾽χουν ἀργία ἐκεῖνοι, ὄντως στὶς χῶρες τους νὰ μὴ γίνεται τίποτε ἐκεῖνες τὶς μέρες, καὶ ὅταν ἐμεῖς ἔχουμε τὶς δικές μας μεγάλες γιορτὲς τῆς Ὀρθοδοξίας μας, τότε νάχουμε καὶ Γιοῦρο γκροὺπ καὶ ποδοσφαιρικὲς συναντήσεις καὶ νὰ μὴ μποροῦμε νὰ μεταθέσουμε τίποτε.
.                 Τί πιὸ ὡραῖο θὰ ἦταν, οἱ χριστιανοὶ ὀρθόδοξοι ἄρχοντες, ὄχι ἐθιμοτυπικά, ἀλλὰ πραγματικὰ καὶ οὐσιαστικά, ὅσοι θέλουν, νὰ ἐκκλησιάζονται μὲ τὶς οἰκογένειές τους. Ἐκτὸς ἂν δὲν θέλουν. Ἀλλὰ αὐτὸ νὰ μᾶς τὸ ποῦνε προεκλογικά. Παλιὰ στὰ ἀνάκτορα ὑπῆρχε ναὸς καὶ ἱερέας. Τώρα ἂς κάνουν στὴ Βουλὴ ἕνα ναὸ ἢ στὸ Μαξίμου καὶ ἐκεῖ ἐπὶ τόπου νὰ ἐκκλησιάζονται. Νὰ γίνεται λειτουργία καὶ μὲ ἀσφάλεια κάθε Κυριακή. Ἐκτὸς κι ἂν προσκυνᾶνε ἀλλοῦ στὰ σκοτάδια καὶ τὰ μεσάνυχτα…Δὲν ἔχουν ἀφήσει τζαμὶ καὶ συναγωγή, ὅπου πᾶνε, κι ἐδῶ στὴν Πατρίδα; Καλὰ δὲν μιλᾶμε γιὰ τοὺς ἀπροσκύνητους στὸ Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ μας ἢ τοὺς μουσουλμάνους βουλευτές…Τοὺς ἀγαπᾶμε καὶ τοὺς συμπονᾶμε κι αὐτούς, ἀλλὰ δὲν θὰ καθορίσουν αὐτοὶ τὶς πνευματικὲς συντεταγμένες τοῦ ἐθνικοῦ μας βίου.
.            Δὲν εἶναι λοιπὸν ὅλα κομματικὰ καὶ διπλωματικά, ὑπάρχουν καὶ ψυχὲς ποὺ ἔχουν κι αὐτὲς δικαιώματα σωτηρίας καὶ αἰώνιας ζωῆς. Ἀλήθεια, γιατί μιὰ ὁλόκληρη ἐκκλησία, τὸ ἐκκλησίασμα δηλαδή, κλῆρος καὶ λαός, νὰ περιμένει στὶς Ἐθνικὲς Ἐπετείους τὰ τύμπανα ἀπ᾽ ἔξω νὰ βαρέσουν, πότε θά ᾽ρθει ὁ ὑπουργὸς καὶ ὁ πρόεδρος καὶ οἱ ἄλλοι, καὶ στὶς ἐπαρχίες μάλιστα νὰ περιμένουν στὰ γραφεῖα καὶ τὰ αὐτοκίνητά τους, πότε θὰ πάει 10:00 ἡ ὥρα γιὰ νὰ ἐμφανισθοῦν οἱ “βασιλιάδες”, μπροστὰ στὰ ἔκπληκτα καὶ περίεργα μάτια τῶν ἀφελῶν συνήθως ἐκκλησιαζομένων καὶ τότε νὰ ἀρχίσει ἡ δοξολογία; Νὰ ἔρθουν ὅλοι στὴν ὥρα τους! Κι αὐτοὶ στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ ἀνήκουν. Προηγουμένως γίνεται Θεία Λειτουργία. Ἡ Ἐκκλησία θὰ τοὺς βάλει μπροστά, ὅπως καὶ τώρα γίνεται, σεβόμενη τὴ λαϊκὴ ἐτυμηγορία, ποὺ τοὺς ἐξέλεξε, ἀλλὰ ὄχι νὰ συμβαίνει κι αὐτὸ τὸ σημερινὸ χάλι.
.                 Καὶ δὲν χρειάζεται ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ἡ Φιλαρμονικὴ νὰ προαναγγέλλει καὶ νὰ παιανίζει γιὰ τὸν καθένα ἐπίσημο, λὲς καὶ κάνει κάτι σπουδαῖο ποὺ ἐκκλησιάζεται. Καθῆκον του εἶναι. Οὔτε τὰ χειροκροτήματα στὴν κατάθεση στεφάνων χρειάζονται. Τί ἀνοησίες εἶναι αὐτές; Μετὰ δακρύων ἔπρεπε νὰ στεφανώνουμε τοὺς ἥρωές μας.
.                 Αὐτὸ τὸ πρωτόκολλο πρέπει νὰ σπάσει. Γιατί ὅλα ἐδῶ πληρώνονται. Καὶ ἐδῶ. Νὰ μὴ στενοχωριοῦνται μετὰ ποὺ δὲν τοὺς κοιτᾶνε τὰ ἑλληνόπουλα στὴν Παρέλαση ἢ τοὺς μουτζώνουν ἢ ποὺ δὲν μποροῦν νὰ κυκλοφορήσουν στὸ δρόμο ἀσυνόδευτοι καὶ ἀφύλακτοι. Ὁ σεβασμὸς καὶ ἡ τιμὴ ἐμπνέονται καὶὑπαγορεύονται ἀπὸ τὴ ζωὴ καὶ δὲν ἐπιβάλλονται ἀπὸ πρωτόκολλα..                 Τὸ καλύτερο παράδειγμα γιὰ τὸ λαὸ θὰ ἦταν ὁ ἐκκλησιασμὸς τῶν ἀρχόντων, ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς ἴδιους θὰ ἦταν ὠφέλιμο. Θὰ δίσταζαν μετὰ νὰ διαπράττουν ἐγκλήματα καὶ ἀδικίες. Θὰ εἶχαν τὴ χάρη καὶ τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ. Ἡ συμμετοχή τους στὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὴ μία μεριὰ καὶ μία ἀντίθετη ζωὴ ἀπὸ τὴν ἄλλη, θὰ ἔφερνε σὰν ἀποτέλεσμα τὴν κατακραυγὴ τοῦ λαοῦ, ὁπότε καὶ αὐτοὶ θὰ ἦταν πιὸ συγκρατημένοι. Τώρα ὑπάρχει ἀσυδοσία, ἀναισθησία, ἔλλειψη ἐλέγχου καὶ τὸ στίγμα τῆς πολιτικῆς ζωῆς τὸ δίνει συνήθως ὁ ἄθεος κομματισμὸς τῶν ἀνεκκλησίαστων πολιτικῶν καὶ δημοσιογράφων. Κρίμα!
.                 Κρίμα νὰ καταστρέφεται μία μακραίωνη παράδοση εὐσέβειας τοῦ λαοῦ μας, ἡ ὁποία ὡς πρακτικὴ ὑπῆρχε καὶ πρὸ Χριστοῦ μὲ τὴν συμμετοχὴ στὶς μεγάλες ἑορτὲς τῶν Ἀθηναίων καὶ τῶν ἄλλων πόλεων πρώτων καὶ καλύτερων τῶν ἀρχόντων… Ἂς ἀφήσουμε τὴν πάγια συνήθεια στὴ Βυζαντινή μας παράδοση νὰ «ψάλλει δεξιὰ ὁ βασιλιάς, ζερβὰ ὁ Πατριάρχης…». Τουλάχιστον ἂς ἐκκλησιάζονται ταπεινὰ οἱ ἄρχοντές μας καὶ ὄχι ἐθιμοτυπικὰ ἢ ψηφοθηρικά. Διότι αὐτὸ καταντᾶ τελικὰ βεβήλωση τῆς θείας Λειτουργίας, τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, τῆς παράδοσής μας καὶ τῆς ψυχῆς μας.

πηγή