ΤΡΙΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

 

“Χαίρων ἀνεκήρυξας τό Εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας, Βασίλειε” (στιχηρόν προσόμοιον του Εσπερινού της εορτής σε ήχο δ᾽)

    Τρία ερωτήματα τα οποία ζητούν απάντηση μάς θέτει, μεταξύ άλλων, η είσοδός μας στον νέο χρόνο. Και είναι αληθινή ευλογία το ότι κάθε καινούργια χρονιά συνδέεται με την εκκλησιαστική ζωή με δύο σπουδαίες γιορτές: την περιτομή του Χριστού, στην οποία ο Κύριος επέδειξε σεβασμό στα ανθρώπινα έθιμα, τα συνδεδεμένα με την θρησκεία, για να δείξει ότι είναι τέλειος άνθρωπος, εκτός από τέλειος Θεός, και την μνήμη του Μεγάλου Βασιλείου, του ξεχωριστού Αγίου και πατρός της Εκκλησίας μας, η ζωή του οποίο αποτελεί απάντηση στα τρία αυτά ερωτήματα. Και ο λόγος του ιερού υμνογράφου, ο οποίος συνδέει το όνομα του Αγίου Βασιλείου με την βασιλεία του Θεού, αλλά και μας υπενθυμίζει τι σημαίνει Ευαγγέλιο, αλλά και η διακήρυξή του, δίνει μία συνολική πρόταση ζωής, που κάνει τον χρόνο να έχει νόημα, πέρα από το εφήμερο.
    Το πρώτο ερώτημα είναι: γιατί ζούμε; γιατί μας δίδεται ο χρόνος; Το ερώτημα έχει συγκλονιστική διάσταση, καθότι η είσοδός μας στον χρόνο και την ζωή είναι ένα γεγονός ανελευθερίας σε προσωπικό επίπεδο. Κανείς δεν μας ρώτησε αν θέλαμε να γεννηθούμε. Την στιγμή που “ἐκ τοῦ μή ὄντος” έρχόμαστε στο “εἶναι”δεν υπάρχει ελευθερία και δικαίωμα. Ο χρόνος αφ᾽ εαυτού του δεν είναι επιλογή μας. Κι όμως καλούμαστε να τον ζήσουμε. Υπάρχει απάντηση στο “γιατί”. Και η απάντηση είναι αγάπη και βασιλεία. Μας δόθηκε η ζωή που συνδέεται με τον χρόνο από τον Θεό που μας αγαπά. Και η αγάπη δημιουργεί, γεννά ζωή, γεννά πρόσωπα. Μαζί με τον Θεό μάς δόθηκε η ζωή και από τους κατά σάρκα γονείς μας, από τους ανθρώπους ως συνδημιουργούς της αγάπης. Η ζωή όμως δεν είναι απλώς για να την ζήσουμε. Είναι για να την ζήσουμε βρίσκοντας την βασιλεία του Θεού. “Βασιλεύω” σημαίνει αγαπώ και μοιράζομαι ό,τι είμαι και ό,τι έχω με τους άλλους, διακονώντας τους, όχι για να τους εξουσιάζω, ούτε απλώς για να συν-υπάρχω και να συν-οδοιπορώ, αλλά για να βιώνω κάθε στιγμή την ζωή ως αγάπη. Γι’ αυτό οι αυθεντικοί βασιλιάδες δεν ήταν οι εξουσιαστές και οι τύραννοι, αλλά εκείνοι που έμεναν στην καρδιά του λαού τους επειδή τον αγαπούσαν και νοιάζονταν γι’ αυτόν. Γι’ αυτό και ο Θεός είναι βασιλεύς πάντων των αιώνων και δημιουργός. Γιατί είναι Αγάπη. Και η Εκκλησία είναι ο τρόπος και η εμπειρία της αγάπης, όπου ο Θεός στο πρόσωπο του Χριστού μάς δίδεται λειτουργικά ως αγάπη, ως Σώμα και Αίμα. Όπου στο πρόσωπο κάθε συνανθρώπου, κάθε αδελφού βλέπουμε τον Χριστό. Όπου ζούμε τον χρόνο ως καιρό βασιλείας, καιρό αγάπης κάθε στιγμή.
    Το δεύτερο ερώτημα είναι γιατί πεθαίνουμε; Και πάλι δεν θα μας ρωτήσει κανείς αν θέλουμε να πεθάνουμε. Ο χρόνος της παρούσης ζωής, της κτιστότητας, περιλαμβάνει εκτός από την είσοδο και την έξοδό μας από αυτόν. Στο τεράστιο αυτό γιατί, που απασχολεί κάθε ύπαρξη, έρχεται και πάλι η πίστη να δώσει απάντηση. Ο χρόνος μάς δίδεται ως Ευαγγέλιο, ως είδηση και αγγελία χαράς στο πρόσωπο του Χριστού και της βασιλείας Του, “ἦς οὐκ ἔσται τέλος”. Ο θάνατος για όσους πιστεύουμε στον Χριστό δεν είναι απόγνωση, ούτε συμβιβασμός. Χριστός ετέχθη, Χριστός περιετμήθη, Χριστός εβαπτίσθη, Χριστός εδίδαξε, Χριστός εθαυματούργησε, Χριστός έπαθε, Χριστός Ανέστη, Χριστός ανελήφθη, Χριστός πάλιν έρχεται. Ο Χριστός είναι το Ευαγγέλιο που μας λυτρώνει από τον θάνατο και μας δίδει χαρά. Ο Χριστός που προσέλαβε όλα τα ανθρώπινα, δίχα αμαρτίας, ακόμη και τον θάνατο μας καλεί να δούμε τον χρόνο ως κοινωνία μαζί Του, να Τον συναντήσουμε στην γιορτή της Εκκλησίας όχι εφήμερα, αλλά συνεχώς, να Τον συναντήσουμε στα πρόσωπα των συνανθρώπων μας, των Αγίων και των αμαρτωλών, να Τον συναντήσουμε ως αγάπη, συγχώρηση, ανάσταση από κάθε μορφή θανάτου, πνευματικό, σωματικό, αιώνιο, και να πιστέψουμε ότι η χαρά του Ευαγγελίου δεν νικιέται από τον θάνατο.
    Το τρίτο ερώτημα είναι τι κάνουμε για να έχει η ζωή μας νόημα που ξεπερνά το πρόσκαιρο;   Ο κόσμος και η φιλοσοφία του έχουν πολλές προτάσεις, οι οποίες όμως σταματούν στην έξοδο από την ζωή. Οι άλλες θρησκείες μιλούν κάποτε για μεταθανάτια πραγματικότητα, που δεν συμπεριλαμβάνει όμως τον σύνολο άνθρωπο, αλλά μόνο το πνεύμα του. Ακόμη και οι δύο άλλες μονοθεϊστικές θρησκείες, ο Ιουδαϊσμός και το Ισλάμ, που πιστεύουν στην ανάσταση, δεν αφήνουν περιθώριο για όλους τους ανθρώπους να ελπίσουν ότι ως εικόνες Θεού έχουν περιθώριο. Μόνοι οι δικοί τους μπορεί να σωθούν κι εκεί χωρίς Χριστό. Η πίστη μας όμως δίνει και πάλι την απάντηση. Είναι η κήρυξη. Ο χρόνος μάς δίδεται για να διακηρύξουμε την εν ημίν ελπίδα λόγοις και έργοις. Όχι ως αγγαρεία για να αποφύγουμε μια κάποια κόλαση Ούτε ως ανταμοιβή εγωισμού και περηφάνειας, ως ένα δούναι και λαβείν. Μας δίδεται για να διακηρύξουμε τον τρόπο της αγάπης, λειτουργώντας προφητικά, ελπιδοφόρα, με την δοξολογία του Θεού για όλα όσα μάς έδωσε, για την πλάση, την ανάπλαση, την ανάσταση. Και η κήρυξη είναι για όλους τους ανθρώπους. Είναι για την σύνολη ύπαρξη. Είναι μία πρόσκληση συνάντησης στην αγάπη. Είναι μία φωνή μέσα μας που μας ζητά να μη σταματήσουμε στιγμή να καταγγέλουμε τοις πάσι τον Χριστό που σώζει, θεώνοντας όποιον ελεύθερα Τον ακολουθήσει.
    Αυτή η στάση ζωής κρύβει σταυρό. Έχει οδύνη και ωδίνες. Η οδύνη πηγάζει από την θέαση του κόσμου στον οποίο ζούμε. Από την θέαση του διασπασμένου εαυτού μας. Όταν βλέπουμε από την μία μια καρδιά που θέλει να τα ελέγξει όλα και δεν μπορεί, ότι γέμει παθών και ήττας και θλίβεται μπροστά στον θάνατο κάθε μορφής. Κι από την άλλη, να έχουμε την επιθυμία “Χριστόν ἐνεδύσασθαι”, μόνο που ο έτερος νόμος εν τοις μέλεσιν ημών μάς κλέβει την χαρά. ΚΙ όμως, το παράδειγμα των Αγίων μας είναι η χαρά. Διότι άγιος είναι αυτός που ζει τον Χριστό στην καρδιά του ως βασιλεία, ευαγγέλιο και κήρυξη. Και αλλάζει έτσι η θέαση του κόσμου εντός τους. Παλεύουν να γεννήσουν τον Χριστό στις καρδιές των άλλων, όσον πόνο κι αν αυτό έχει, όσον σταυρό, όσον κόπο. Και ένας λόγος ακούγεται μέσα τους. Όπως ο Χριστός, έτσι κι εκείνοι και έτσι κι εμείς, αν ακολουθούμε το παράδειγμά τους, “ἐξήλθομεν νικῶντες καί ἵνα νικήσωμεν” (Ἀποκ. 6,2)!
    Αυτή ήταν η οδός του Μεγάλου Βασιλείου. Οδός βασιλείας και αφιέρωσης λειτουργικής στον Χριστό ως θησαυρό της ζωής του. Οδός Ευαγγελίου, δηλαδή βίωση της ζωής ως αγάπης, συγχώρησης και ανάστασης από τον θάνατο κάθε μορφής. Οδός κήρυξης του Χριστού, λόγοις και έργοις. Ένειμε τα χαρίσματά του, τους κόπους του, την πίστη του τοις πάσι. Πόνεσε, γέννησε καρπούς πνευματικούς, τα κατά πνεύμα παιδιά του, τα κείμενά του, την θεολογία του, την φιλανθρωπία του, την όλη ζωή, ακόμη και τον θάνατό του, απαντώντας στα τρία ερωτήματα: Γιατί γεννήθηκα; Από αγάπη και να αγαπώ ως βασιλεύς. Γιατί πεθαίνω; Για να αναστηθώ από αγάπη, νικώντας εν Χριστώ την φθορά του χρόνου, το κακό, τον θάνατο. Τι να κάνω; Να διακηρύξω τον Χριστό με κάθε δύναμη και κάθε αδυναμία της ύπαρξής μου, πρωτίστως όμως με την χαρά ότι δεν είμαι μόνος μου!
    Αυτή είναι η οδός του χρόνου στην Εκκλησία!

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Πρωτοχρονιά 2023

πηγή

Ο «πρόσφυγας» Χριστός

Του Δημητρίου Δημηνά

Ο Χριστός, την γέννηση του οποίου γιορτάζουμε, ήρθε στη γη ως πτωχός, άστεγος και καταδιωκόμενος. «Εις τα ίδια ήλθεν και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον» κατά τον Ευαγγελιστή Ιωάννη [ Ιω.1,14], που σημαίνει ότι ο Χριστός ήρθε στα δικά του δημιουργήματα, τα οποία όμως δεν τον δέχθηκαν. Πραγματικά δε η ζωή του Χριστού στην επί γης παρουσία του, από την γέννηση μέχρι τον θάνατό του, ήταν ζωή ενός  ξένου, κυνηγημένου, πρόσφυγα και μετανάστη.

Συνελήφθη  από την Παναγία στη Ναζαρέτ και γεννήθηκε στον παγωμένο σταύλο της αφιλόξενης Βηθλεέμ. Διώκεται από τον αιμοσταγή βασιλιά Ηρώδη και καταφεύγει πρόσφυγας στην μακρινή Αίγυπτο  για να γλιτώσει την σφαγή στην νηπιακή του ηλικία. Επανέρχεται στη Ναζαρέτ και ξεκινά την δημόσια εμφάνισή του περιφερόμενος από πόλη σε πόλη καταδιωκόμενος, συκοφαντούμενος, καθυβριζόμενος, μη έχοντας «που την κεφαλήν κλίνη». [Ματ.8,2ο]. Ακόμη και μετά την ατιμωτική σταύρωση και αποκαθήλωσή Του αντιμετωπίζεται ως «ξένος». Ο κρυφός μαθητής του, ο ευσχήμων Ιωσήφ, ζητά από τον Πιλάτο το σώμα Του να το κηδεύσει με την γνωστή φράση του υμνωδού, «Δός μοι τούτον τον ξένον, τον εκ βρέφους ως ξένον ξενοθέντα».

Τις διώξεις, τις βιαιότητες, τα πάθη, την ακούσια ξενιτειά και προσφυγιά που έζησε επί γης o Κύριος     βιώνουν σήμερα εκατομμύρια συνάνθρωποι μας, οι οποίοι αδίκως καταδιωκόμενοι από τις εγκληματικές δραστηριότητες κάποιων σύγχρονων σφαγέων Ηρώδων εγκαταλείπουν τις εστίες τους αναζητώντας καταφύγιο και περίθαλψη σε ξένες, άγνωστες χώρες. Το  Θείο Δράμα δυστυχώς επαναλαμβάνεται σε όλη του την τραγικότητα.
Οι φρικιαστικές σκηνές των εν ψυχρώ  αποκεφαλιζομένων ανθρώπων, τα ξεβρασμένα στις ακτές των νησιών μας άψυχα αθώα κορμάκια, που γνώρισαν από την νηπιακή τους ηλικία την φρίκη του πολέμου και ο κατατρεγμός και εξαθλίωση των συνωστισμένων μπρός στα συρματοπλέγματα του αίσχους, που ύψωσαν οι «πολιτισμένοι» λαοί της Ευρώπης συνθέτουν την αποκαρδιωτική εικόνα του “homo sapiens” της σκληροτράχηλης και ανάλγητης εποχής μας.
    
Η μεγάλη γιορτή της ενσάρκωσης του θείου Λόγου μάς δίνει την ευκαιρία να εμβαθύνομε στο νόημα του μυστηρίου και μέσα από τα αδιέξοδα της ηθικής και οικονομικής κρίσης που μας περιζώνουν να ανασυνταχθούμε και να χαράξουμε μια πνευματική πορεία που οδηγεί στο ταπεινό σπήλαιο για ανοικοδόμηση μιας καινούργιας εν Χριστώ ζωής. Μιας ζωής πλημμυρισμένης από μια αγάπη δίχως όρους και όρια, όπως μας τη δίδαξε ο Κύριος στην παραβολή του καλού Σαμαρείτη, που περιέθαλψε χωρίς δισταγμούς και ξενοφοβία τον ημιθανή αλλοεθνή  Ιουδαίο. Οι μέρες μας τέτοιους «Σαμαρείτες» απαιτούν.

Ο σεβασμός και το ενδιαφέρον μας για τον άλλο, τον «ξένο» είναι έκφραση πίστεως και αγάπης προς τον ίδιο τον Χριστό, ο οποίος με την γέννησή Του προσέλαβε ολόκληρη την ανθρώπινη φύση. Μιλώντας μάλιστα για τα  έσχατα ταυτίστηκε με τους ξένους θέτοντας ως βασικό κριτήριο αξιολόγησης των ανθρώπων κατά την τελική κρίση της Δευτέρας Παρουσίας Του την στάση τους έναντι των ξένων «ξένος ήμην και συνηγάγετέ με» [Ματθ.25,35], δηλαδή ήμουν ξένος, πρόσφυγας και μετανάστης, όπως θα λέγαμε σήμερα, και με περιμαζέψατε.

Ας ανοίξουμε, γιορτάζοντας τα δύσκολα φετινά Χριστούγεννα, τις καρδιές μας και τις πόρτες των σπιτιών μας στους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας, εγχώριους και ξένους, όπως παραγγέλλει στο  υπέροχο ποίημα του ο μεγάλος μας ποιητής Κ. Παλαμάς «Χριστούγεννα. Ανοίξτε τις πόρτες, ήρθαμε. Τα χέρια δώστε, η καρδιά και ο νους… σας φέρνουμε καινούργιους ουρανούς».

Πώς θα γιορτάσεις φέτος τα Χριστούγεννα; Προβληματισμοί και σκέψεις (παγκόσμιου & ιεραποστολικού ενδιαφέροντος)…

Από το εξαιρετικό ιστολόγιο της
Ορθόδοξης Ιεραποστολής
 
Σε λίγες μέρες έρχονται Χριστούγεννα. Το βλέπω μέσα στο μυαλό σου ότι ήδη έχεις αρχίσει τις προετοιμασίες… Στόλισες δένδρο, έβαλες φωτάκια στο μπαλκόνι, άρχισες τις αγορές σου… Αγόρασες μπόλικα γλυκά, νηστίσιμα και αρτύσιμα, αρχίζεις τις παραγγελίες σου σε δώρα και τρόφιμα για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι… Τρέχεις σε όλα τα προ-χριστουγεννιάτικα εμπορικά κέντρα και εκδηλώσεις, μαζί με τα παιδιά σου… Ίσως ετοιμάζεις και τα εορταστικά ταξίδια, στη γενέτειρά σου ή και στο εξωτερικό… Χριστός γεννάται… Αλλά πού είναι ο Χριστός σε όλα αυτά που κάνεις ( που είναι καλά και ευλογημένα, αν γίνονται με μέτρο … ) ;;;

Εσύ γιορτάζεις Χριστούγεννα, αλλά 5 δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο το κόσμο, ζουν χωρίς Χριστό ή χωρίς να ξέρουν για τον Χριστό. Και το μόνο που βλέπουν είναι Χριστιανούς να τρέχουν σε υπερκαταναλωτικά events, να καταναλώνουν, χωρίς να δείχνουν στο μέτρο του δυνατού τις χριστιανικές αξίες στους συνανθρώπους τους που πάσχουν… Πολλοί βαφτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί ούτε που θα εκκλησιαστούν την ημέρα των Χριστουγέννων, γιατί θα έχουν ξενυχτήσει στα χριστουγεννιάτικα ρεβεγιόν… Πολλοί βαφτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα κλείσουν την πόρτα στον Έρανο της Αγάπης…

Και το χειρότερο, ενώ η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει δεκάδες Ορθόδοξα ιεραποστολικά κλιμάκια σε πολλές χώρες του κόσμου, πολλές από τις οποίες είναι πάμφτωχες, εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί ξεχνάμε να κάνουμε έστω μια μικρή δωρεά στις Ορθόδοξες Ιεραποστολές. Κίνα, Ινδία, Ταϊβάν, Κορέα, Ιαπωνία και τόσες άλλες χώρες της Ασίας έχουν ελάχιστους Ορθόδοξους Χριστιανούς, γιατί εμείς εδώ τους ξεχάσαμε… Για ποια Χριστούγεννα μιλάμε λοιπόν ;  Τόσες Ορθόδοξες Ιεραποστολές έχουν να συντηρήσουν σχολεία, ορφανοτροφεία, συσσίτια, κλινικές, αρρώστους κλπ και εμείς τσιγκουνευόμαστε να δώσουμε μια δωρεά στην Ορθόδοξη Ιεραποστολή, λες και ο Χριστός είναι μόνο δικός μας, και όχι των Ασιατών, Αφρικανών, των κατοίκων της Λατινικής Αμερικής και της Ωκεανίας …

Γαλοπούλα, κουραμπιέδες, μελομακάρονα, ρούχα πανάκριβα, κινητά των 500 ευρώ και άνω, κοσμοπολίτικα ταξίδια, αλλά αν δεν προσφέρεις στις Ορθόδοξες Ιεραποστολές, έστω και το 1/10 από αυτά που ξοδεύεις σε υλικά αγαθά ( πολλές φορές αχρείαστα ), τότε δεν ξέρω αν ο Χριστός θα γεννηθεί στις καρδιές μας , όσες μετάνοιες και προσευχές και νηστείες κι αν κάνουμε… Σκέψου κι αποφάσισε…

Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα ! Μακάρι ο Χριστός φέτος να γεννηθεί αληθινά σε περισσότερες ανθρώπινες καρδιές και στις φάτνες της Αφρικής, της Ασίας, της Αμερικής, της Ωκεανίας και της Ευρώπης… Στο χέρι σου είναι να γεννηθεί ΠΑΝΤΟΥ…
 
Οικονομική ενίσχυση της Ορθόδοξης Ιεεραποστολής

Ομιλίες για τα Χριστούγεννα ( Ζωντανό Ιστολόγιο )

Τι είναι τα Χριστούγεννα; Ομιλία του Μητρ. Μεσογαίας Νικολάου ( Ζωντανό Ιστολόγιο )

Πρέπει να τιμούμε τη γέννηση του Ιησού Χριστού;

Χριστουγεννιάτικη θεία λειτουργία στο ορφανοτροφείο 

της Αγίας Ειρήνης, Κένυα (από εδώ)

 

Donations to Orthodox Christian Missions for charitable, educational, medical programs this Christmas period. 
Dons aux missions chrétiennes orthodoxes pour des programmes caritatifs, éducatifs et médicaux en cette période de Noël. 
Donații către misiunile creștine ortodoxe pentru programe caritabile, educaționale, medicale în această perioadă de Crăciun. 
Пожертвования православным христианским миссиям на благотворительные, образовательные, медицинские программы в этот рождественский период.

https://ierapostoli.wordpress.com/enisxisi/

Донације православним мисијама за добротворне, образовне и медицинске програме овог божићног периода.
Дарения на православни мисии за благотворителни, образователни, медицински програми този Коледен период. 
საშობაო პერიოდის საქველმოქმედო, საგანმანათლებლო, სამედიცინო პროგრამებისადმი მიძღვნილი მართლმადიდებლური ქრისტიანული მისიების შემოწირულობა.

Пожертвування православним християнським місіям для благодійних, навчальних, медичних програм цього Різдва Христового.
Ахвяраванні праваслаўных місій на дабрачынныя, адукацыйныя, медыцынскія праграмы гэты перыяд калядных.
Spenden an orthodoxe christliche Missionen für wohltätige, pädagogische und medizinische Programme in dieser Weihnachtszeit.

Donaciones a las Misiones Cristianas Ortodoxas para programas caritativos, educativos, médicos esta temporada de Navidad. 
Doações para missões cristãs ortodoxas para programas de caridade, educacionais e médicos neste período de Natal. 
在圣诞节期间，为正统的基督教使团捐赠慈善，教育，医疗计划。このクリスマスの期間、慈善団体、教育、医療プログラムのための正教会のクリスチャンミッションへの寄付。이 크리스마스 기간 동안 자선, 교육, 의료 프로그램을위한 정통 기독교 선교에 기부.

https://ierapostoli.wordpress.com/enisxisi/
To μεταφέρουμε απο εδώ