Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Γηροκομήτισσας από την Ι. Μητρόπολη Πατρών στη Νάουσα.

Την Πέμπτη 31 Μαρτίου το απόγευμα αφίχθη στη Νάουσα η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Γηροκομήτισσας από την ιερά Μητρόπολη Πατρών, κατόπιν προσκλήσεως του σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος.

Την θαυματουργή εικόνα, που εξέρχεται για πρώτη φορά από τον τόπο της, μετέφεραν ο Πρωτοσύγκελλος της ιεράς Μητροπόλεως Πατρών και Καθηγούμενος της ιεράς μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Πατρών Αρχιμ Συμεών Χατζής, συνοδευόμενος από τον ηγουμενοσύμβουλο αρχιμ. Θεοδόσιο Τσιτσιβό, υποδέχθηκε στο προαύλιο του μητροπολιτικού ιερού ναού Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναούσης ο σεβασμιώτατος, ο ιερός κλήρος, οι τοπικές πολιτικές και στρατιωτικές αρχές και μεγάλο πλήθος πιστών. Ακολούθησε δέηση και στη συνέχεια ο σεβασμιώτατος κατά την προσφώνησή του ευχαρίστησε πρωτίστως τον σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσόστομο για την ευλογία και κανομική άδεια που παρέσχε για την έλευση της εικόνος στη Νάουσα, κια στη συνέχεια ευχαρίστησε του κληρικούς που τη μετέφεραν για την θυσία τους να ταξιδέψουν τόσο μακριά ιδιαίτερα κατά την περίοδο της αγίας και μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Ο Πρωτοσύγκελλος αρχιχμ. Συμεών κατά την αντιφώνησή του ευχαρίστησε τον σεβασμιώτατο για την λαμπρά υποδοχή που επεφύλαξε στην Παναγία νας κλήρος και λαός της «ευδαίμονος και ηρωικής πόλεως της Ναούσης», όπως χαρακτηριστικά τόνισε.

Η Εικόνα θα παραμείνει στη Νάουσα μέχρι τη Δευτέρα 4 Απριλίου το πρωί, ενώ την Κυριακή θα λειτουργήσει ο σεβασμιώτατος.

Ιστορικά στοιχεία για την Εικόνα.

Η πανίερη και θαυματουρός εικόνα της Παναγίας Γηροκομήτισσας (4ος αι.) είναι η εφέστιος εικόνα της ιεράς μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Γηροκομείου Πατρών, που είναι μία από τις αρχαιότερες μονές της Ελλάδος, της οποίας κτίτωρ είναι ο άγιος μεγαλομέρτυρας Αρτέμιος. Πήρε τό όνομά της διότι την βυζαντινή περίοδο στην μονή λειτουργούσε γηροκομείο και η εικόνα ήταν η παρηγοριά των ηληκιωμένων.

Ιερά Μητρόπολις Βεροίας

Οι Πατέρες για την Νηστεία (Β)

Μέγας Βασίλειος  

 

MΗΝ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΙΣ ὅμως τὸ καλὸ τῆς νηστείας μόνο στὴν ἀποχὴ ἀπὸ τὸ φαγητό. Γιατὶ πραγματικὴ νηστεία εἶναι νὰ μὴν κάνεις τίποτε ἄδικο. “Νὰ λύνεις κάθε δεσμὸ ἀδικίας” [Ησ. 58,6]. Συγχώρησε τὸν πλησίον σου γιὰ τὸ κακὸ ποὺ σοῦ ἔκανε καὶ ξέχασε αὐτὰ ποὺ σοῦ χρωστάει. “῾Η νηστεία σας νὰ εἶναι καθαρὴ ἀπὸ δικαστικὲς πράξεις καὶ προστριβές” [Ησ. 63,4]. Κρέας δὲν τρῶς ἀλλὰ κατασπαράζεις τὸν ἀδελφό σου. Νηστεύεις τὸ κρασὶ ἀλλὰ εἶσαι σπάταλος σὲ ἀδικίες. Περιμένεις νὰ ἔρθει τὸ βράδυ γιὰ νὰ φᾶς ἀλλὰ ξοδεύεις ὅλη τὴν ἡμέρα σου στὰ δικαστήρια. “ Ἀλοίμονο σὲ κείνους ποὺ δὲν μεθᾶνε ἀπὸ κρασὶ [ἀλλὰ ἀπὸ τὶς ἀδικίες]”[Ησ. 28,1]

- Περὶ νηστείας Α΄ 10

 

ΝΟΜΙΖΩ λοιπὸν ὅτι καμμιὰ συμβουλὴ δὲν μπορεῖ νὰ ἀγγίξει τόσο τὴν ψυχὴ τοῦ λαίμαργου καὶ νὰ τὴν ἀλλάξει ὅσο καὶ μιὰ τυχαία μόνο συνάντηση μὲ τὸν ἐγκρατῆ. Καὶ μοῦ φαίνεται πὼς αὐτὸ σημαίνει νὰ τρῶς καὶ νὰ πίνεις μὲ τέτοιο τρόπο ποὺ ν᾽ ἀποτελεῖ τιμὴ γιὰ τὸ Θεό, ὥστε ἀκόμα καὶ στὸ τραπέζι νὰ λάμπει ἡ ζωή μας ἕνα καλὸ ἔργο, καὶ νὰ δοξάζεται ὁ οὐράνιος Πατέρας μας.

- Ὅροι κατὰ πλάτος, 17

Εὐάγριος Μοναχός  

 

ΜΕ ΟΛΗ ΣΟΥ τὴ δύναμη νὰ νηστεύεις μπροστὰ στὸν Θεό.῾Η νηστεία αὐτὴ θὰ καθαρίσει τὶς ἀνομίες καὶ τὶς ἁμαρτίες σου [Ησ. 6,7]· συμμορφώνει τὴν ψυχή, ἁγιάζει τὸ φρόνημα, διώχνει τοὺς δαίμονες καὶ μᾶς ἀξιώνει νὰ πλησιάζουμε τὸν Θεό.  Ἂν φᾶς μιὰ φορὰ τὴν ἡμέρα μὴ θελήσεις καὶ δεύτερη, γιὰ νὰ μὴ γίνεις πολυδάπανος καὶ γιὰ νὰ μὴ κλονιστεῖ τὸ φρόνημά σου.  Ἔτσι θὰ σοῦ μείνει περιουσία γιὰ νὰ κάνεις ἀγαθοεργίες καὶ θὰ νεκρώσεις τὰ πάθη τοῦ δικοῦ σου σώματος. Κι ἂν τύχει νὰ συναντηθεῖς μὲ ἀδελφοὺς καὶ χρειαστεῖ νὰ φᾶς καὶ δύο καὶ τρεῖς φορές, μὴ στενοχωρηθεῖς, ἀλλὰ ἀντιθέτως νὰ χαρεῖς ποὺ ὑπάκουσες σὲ μιὰ ἀνάγκη καὶ νὰ εὐχαριστεῖς τὸν Θεὸ ποὺ ἀκολούθησες τὸν νόμο τῆς ἀγάπης καὶ ποὺ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς θ᾽ ἀναλάβει τὴ διαχείριση τῆς ζωῆς σου. Καὶ ἀκόμη θὰ συμβεῖ κάποτε νὰ ἀρρωστήσεις καὶ νὰ χρειαστεῖ νὰ φᾶς δύο, τρεῖς ἢ πολλὲς φορές, ἀλλὰ μὴ λυπηθεῖς· δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ συνεχίζεις τοὺς κόπους τῆς ἄσκησης καὶ σὲ καιρὸ ἀρρώστειας ἀλλὰ νὰ ὑποχωρεῖς σὲ μερικὰ γιὰ νὰ μπορέσεις ἀκριβῶς νὰ συνεχίσεις τὴν ἄσκησή σου.  Ὅσο γιὰ τὴν ἀποχὴ ἀπὸ ὁρισμένες τροφές, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καμμία δὲν ἀπαγόρευσε ἀλλὰ εἶπε: “σᾶς ἔδωσα τὰ πάντα σὰν νὰ εἶναι λάχανα νὰ τρῶτε χωρὶς δισταγμό” [Γεν. 9,3· Α΄ Κορ. 10,26], καὶ “δὲν εἶναι τὰ φαγητὰ αὐτὰ ποὺ μολύνουν τὸν ἄνθρωπο” [Ματθ. 15,11].῾Η ἀποχὴ λοιπὸν ἀπὸ ὁρισμένα φαγητὰ εἶναι δική μας ἐπιλογὴ καὶ ἄσκηση τῆς ψυχῆς.

-  Υποτύπωσις μοναχική

 

Ὅσιος Μάρκος ὁ  Ἀσκητής  

 

ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΘΛΙΒΕΤΑΙ μὲ τὸ νοῦ του καὶ ἀναπαύει τὸ σῶμα του, εἶναι ὅμοιος μ᾽ ἐκεῖνον ποὺ καταπονεῖ τὸ σῶμα του καὶ διασκορπίζει τὸ νοῦ του.

-  Περὶ τῶν οἰομένων ἐξ ἔργων δικαιοῦσθαι, 45 

Ὅσιος Θαλάσσιος ὁ Λίβυος  

 

ΟΤΑΝ ΝΗΣΤΕΥΕΙΣ τὸ κρασὶ μὴ φουσκώνεις μὲ νερό, γιατὶ ἂν τὸ κάνεις παρέχεις τὸ ἴδιο ὑλικὸ στὴν πορνεία.

- Περὶ ἀγάπης καὶ ἐγκρατείας ἑκατοντὰς τετάρτη, 33

Ὅσιος Ἠλίας ὁ  Ἔκδικος  

 

ΜΕΡΙΚΟΙ προσέχουν πολὺ τὴν εἴσοδο τῶν φαγητῶν, ἀλλὰ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὴν ἔξοδο τῶν λόγων. Δὲν ἔχουν μάθει νὰ διώχνουν τὴν ὀργὴ ἀπ᾽ τὴν καρδιά τους [Ἐκκλησ. 11,10], καὶ τὴν ἐπιθυμία ἀπὸ τὴ σάρκα τους, ὅπως λέει ὁ  Ἐκκλησιαστής· ὅμως, ἔτσι μόνο κτίζεται ἡ καθαρὴ καρδιὰ ἀπὸ τὸ Πνεῦμα ποὺ ἀνακαινίζει.

- Ἀνθολόγιον γνωμικὸν φιλοσόφων σπουδαίων, 53

ellopos.gr

 

 

ΟΙ πατέρες για την νηστεία (Α)

Ἀββᾶς  Ἀντώνιος  

 

ΠΟΛΛΟΙ ΒΑΣΑΝΙΣΑΝ τὸ σῶμα τους μὲ ἀσκήσεις ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν κατόρθωσαν ν᾽ ἀποκτήσουν διάκριση βρέθηκαν μακριὰ ἀπ᾽ τὸν Θεό.

- Γεροντικόν, η΄ 

Ἀββᾶς  Ἰσίδωρος ὁ πρεσβύτερος  

 

ΑΝ ΝΗΣΤΕΥΕΤΕ κανονικὰ μὴν ὑπερηφανεύεσθε, διαφορετικὰ καλύτερα νὰ τρῶτε κρέας. Γιατὶ περισσότερο συμφέρει τὸν ἄνθρωπο νὰ τρώει κρέας παρὰ νὰ εἶναι ὑπερήφανος καὶ ἀλλαζόνας.

Ἀββᾶς Ποιμήν  

 

ΡΩΤΗΣΕ ὁ ἀββᾶς  Ἰωσὴφ τὸν ἀββᾶ Ποιμένα πῶς πρέπει νὰ νηστεύουμε. Καὶ ὁ ἀββᾶς Ποιμὴν τοῦ λέει

     -  Ἐγὼ θέλω νὰ τρώει κανεὶς κάθε ΄μέρα τόσο λίγο ὥστε νὰ μὴ χορταίνει.

Τοῦ λέει τότε ὁ ἀββᾶς  Ἰωσήφ

     -  Ὅταν ἦσουν πιὸ νέος, ἀββᾶ, δὲν νήστευες δύο δύο ΄μέρες;

Καὶ ὁ γέροντας τοῦ ἀπάντησε

     - Φυσικὰ καὶ τρεῖς καὶ τέσσερεις ΄μέρες κι ἑβδομάδα ἀκόμη. Καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ δοκίμασαν οἱ πατέρες γιατὶ ἦταν δυνατοί· ἀλλὰ θεώρησαν καλύτερο νὰ τρώει κανεὶς κάθε ΄μέρα ἀλλὰ λίγο· μᾶς παρέδωσαν λοιπὸν τὴ βασιλικὴ ὁδὸ ποὺ εἶναι ἐλαφρή.

- Γεροντικόν, λα΄

Ἀββᾶς Δωρόθεος  

 

ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΣΗΣ νὰ προσέχει νὰ μὴ διακόπτει τὴ νηστεία ἂν δὲν ὑπάρχει μεγάλη ἀνάγκη, νὰ μὴ ζητάει τὰ νόστιμα φαγητά, καὶ νὰ μὴ φορτώνει τὸν ἑαυτό του μὲ μεγάλες ποσότητες φαγητῶν καὶ ποτῶν.῾Υπάρχουν δύο εἴδη γαστριμαργίας.  Ἔτσι ἑνὸς ἀνθρώπου ἀντίπαλος εἶναι ἡ νοστιμιά, καὶ δὲν ζητάει συνεχῶς νὰ τρώει πολύ, ἀλλὰ κυνηγάει τὰ νόστιμα φαγητά. Καὶ συμβαίνει τότε νὰ τρώει ἕνα φαγητὸ ποὺ τοῦ ἀρέσει καὶ τόσο τὸν καταβάλλει ἡ ἀπόλαυση ποὺ αἰσθάνεται ὥστε κρατάει τὴν τροφὴ στὸ στόμα του καὶ τὴν μασάει ἀρκετὴ ὥρα χωρὶς ν᾽ ἀντέχει νὰ τὴν καταπιεῖ ἀπὸ τὴν ἀπόλαυση. Αὐτὴ λέγεται λαιμαργία. Τοῦ ἄλλου ἀντίπαλος εἶναι ἡ ποσότητα, καὶ δὲν ἐνδιαφέρεται γιὰ τὰ καλὰ φαγητὰ οὔτε γιὰ τὴ νοστιμιά, ἀλλὰ εἴτε καλὰ εἶναι εἴτε ὄχι, ἐκεῖνος δὲν νοιάζεται παρὰ μόνο νὰ φάει καὶ ὅ,τι κι ἂν εἶναι δὲν τὸν ἐνδιαφέρει ἀρκεῖ νὰ γεμίσει τὴν κοιλιά του. Αὐτὴ λέγεται γαστριμαργία. Καὶ θὰ σᾶς ἐξηγήσω τὴν προέλευση αὐτῶν τῶν ὀνομάτων. “Μαργαίνω” ὅπως λένε οἱ φιλόλογοι σημαίνει τρελαίνομαι, καὶ μάργος εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔχει τρελαθεῖ.  Ὅταν λοιπὸν ἀρρωσταίνει κανεὶς ἀπὸ τὴν τρέλα νὰ γεμίζει τὴν κοιλιά του, ἡ ἀρρώστεια αὐτὴ λέγεται γαστριμαργία, ἀπὸ τὴ μανία τῆς κοιλιᾶς του.  Ὅταν ὅμως ἀρρωσταίνει μόνο μὲ τὴ μανία τῆς ἀπόλαυσης στὸ λαιμό, λέγεται λαιμαργία, ἀπὸ τὴ μανία τοῦ λαιμοῦ.

- Περὶ τῶν ἁγίων νηστειῶν, 3

 

Τελικά είναι ένα ζήτημα: ποιοί είναι πράγματι τρελοί και ποιοι λογικοί; (Γέροντος Παϊσίου)

 

Μας έλεγε ο μακαριστός Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης ότι κάποτε τον επισκέφθηκε στο κελλί του ένας νέος με σοβαρά ψυχικά προβλήματα. Την πρώτη φορά που τον συνάντησε, όπως μας έλεγε, κάθισε μαζί του επί οκτώ ώρες. Ούτε τα πόδια του δεν κουνούσε, για να μη νομίσει ότι τον κουράζει. Τον άκουγε προσεκτικά κι ελάχιστα μιλούσε. Το παιδί αυτό πρώτη φορά μιλούσε τόσο άνετα στη ζωή του. Όλοι τον παρατηρούσαν· ανόητε, δεν ξέρεις τί λες, πάψε, δεν ξέρεις τί σου γίνεται… Τελειώνοντας το παιδί του είπε: Εκεί που πας, παιδάκι μου, και κάνεις ηλεκτροσόκ, δεν έρχεσαι σ’ έμενα; Τον ρώτησα περίεργα: Τί του κάνατε Γέροντα; Μου απάντησε με μία καλογερική έκφραση: Του ανέπαυα τον λογισμό. Στράβωνε ο νους του ότι δεν τον αγαπούν οι δικοί του και ότι τον μισεί ο κόσμος. Το παιδί πήγαινε κατά καιρούς στον Γέροντα και γινόταν όλο και καλύτερα. Την τελευταία φορά είχε πάει μαζί του και ο πατέρας του, φέρνοντας κι ένα γράμμα από τη μητέρα του. Έγραφε η μητέρα στο γράμμα, έλεγε κι ο πατέρας: Πάτερ Παΐσιε, το παιδί μας σάς αγαπάει, σάς εκτιμάει, σάς ακούει. Να του πείτε, όταν έχουμε εορτή στο σπίτι, να μη βγαίνει, γιατί μας εκθέτει στους καλεσμένους, και να μη πηγαίνει στην εργασία του πατέρα του -ήταν διευθυντής τραπέζης-, γιατί τον εκθέτει στους υπαλλήλους του. Τότε σηκώνεται το παιδί και λέει στον πατέρα του, ενώπιον του πατρός Παϊσίου: Δεν μπορείς να ταπεινωθείς και να παραδεχθείς ότι έχεις ένα παιδί άρρωστο και αν το υπομείνεις, θάχεις και μισθό στον ουρανό; Και μας λέει ο π. Παΐσιος: Πέστε μου ποιός είναι άρρωστος; Ο νομιζόμενος άρρωστος η ο νομιζόμενος  γνωστικός; Αφού το βλέπεις το παιδί και είναι δυσκολεμένο, τί του βάζεις τα δύο πόδια σ’ ένα παπούτσι; Έτσι δεν είναι; Τελικά είναι ένα ζήτημα: ποιοί είναι πράγματι τρελοί και ποιοι λογικοί;

(Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, «Η αγιότητα είναι κατορθωτή σήμερα;», εκδ. Τήνος)

Πώς λειτουργεί η ύπαρξη; (Ι. Κορναράκη)

-Η ανθρώπινη ύπαρξη λειτουργεί!
-Ναι! Λειτουργεί…!
Τώρα μπορούμε να ειπούμε ότι η ανθρώπινη ύπαρξη λειτουργεί σε δύο ποιότητες ή υπαρκτικές διαφάνειες· σε μια δαιμονική και μια χριστοποιητική! Και οι δυο αυτές ποιότητες υπάρξεως είναι διαδικασίες λειτουργικές με την έννοια ενός «θρησκευτικού» τυπικού! Ο Διάβολος ιερουργεί το μυστήριο της ανομίας. Στην Εκκλησία εξ άλλου ιερουργείται το μυστήριο της σωτηρίας του ανθρώπου διά του Ιησού Χριστού. Τελικά ολόκληρος ο κόσμος λειτουργεί θρησκευτικά με δυο κορυφαίους· το Χριστό και τον Αντί-χριστο!
Η σύγχρονη αυτή λειτουργία δύο θρησκευτικών τυπικών δείχνει ότι το πρόβλημα της χριστιανικής αυτοσυνειδησίας είναι πάντοτε το ίδιο: η νοθεία της με ανυποψίαστα βιώματα δαιμονικής γοητείας! Ο δαιμονισμός, με τη φιδίσια δεξιοτεχνία, παρεισφρύει στο χώρο της αυτοσυνειδησίας αυτής και δημιουργεί εκπληκτικές καταστάσεις πνευματικής παραισθήσεως και ψευδαισθήσεως!
Ας μη ξεχνούμε! Η ειδωλολατρεία, σαν το αθωότερο προσωπείο της δαιμονολατρείας, κυριαρχεί και στην εποχή μας με κάθε δυνατό τρόπο. Το είδωλο είναι πάντοτε παρόν στη ζωή μας και ασκεί πάντοτε επάνω μας τη δαιμονική του γοητεία. Το αναζητούμε κάθε φορά που η συνάντηση μας με τον αληθινό Θεό…καθυστερεί ή δεν πραγματοποιείται. Το είδωλο είναι ο «χρυσούς μόσχος» που έχουμε ανάγκη να λατρεύσουμε όταν δεν έχουμε το… Θεό μας, δηλ. αυθεντική σχέση με το μόνο αληθινό Θεό!
Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι «ευσεβείς» ισραηλίτες εζήτησαν από τον Ααρών να τους φειάξει είδωλο (Εξοδ. 32, 1 εξ.). Στην ισραηλιτική συνείδηση ο αληθινός Θεός αντικαταστάθηκε με ένα είδωλο, επειδή καθυστερούσε να κατέβει από το όρος Σινά ο Μωυσής! Αυτό το γεγονός αποτελεί μια βιβλική διαφάνεια πειστική για την τάση του ανθρώπου να αναζητεί το είδωλο, όταν του λείπει ο αληθινός Θεός. Και φυσικά ο Θεός δεν λείπει ποτέ από τη ζωή μας με δική του…πρωτοβουλία! Είναι πάντοτε κοντά μας και μάλιστα πιο πολύ στην περίπτωση που εμείς βρισκόμαστε μακρυά Του. Αλλά καθώς εμείς βρισκόμαστε μακρυά Του με τη δική μας πρωτοβουλία και την ανυποψίαστη δαιμονική ενθάρρυνση, βιώνουμε (όπως φαίνεται) μια ασήκωτη μεταφυσική μοναξιά. Αυτή τη μοναξιά θέλουμε να την γεμίσουμε μ’ ένα πλήθος ειδώλων που στην εποχή μας μάλιστα και πληθωρικά είναι και πρωτότυπα! Πολλά από αυτά είναι πράγματι σατανικής εμπνεύσεως και φαινομενικώς προσφέρονται…δωρεάν. Η αφοσίωση δηλ. στο είδωλο και η λατρεία του φαίνεται, εκ πρώτης όψεως, τόσο αδάπανη, όσο αδάπανη παρουσιάσθηκε στα μάτια του αδαμικού ανθρώπου η άμεση θεοποίησή του, σύμφωνα με την απατηλή δαιμονική διαβεβαίωση! Μας φαίνεται ευκολώτερη (και πιο φυσιολογική) η λατρεία των ειδώλων από την λατρεία του αληθινού Θεού! Το είδωλο φαίνεται πως δεν έχει απαιτήσεις και δεν επιβάλλει περιορισμούς και στερήσεις. Αντίθετα! Η λατρεία του αληθινού Θεού αρχίζει με ενσυνείδητες απαιτήσεις, με περιορισμούς, με την αναγκαιότητα ωρισμένων επιλογών.
Εξ άλλου το είδωλο, δυνάμει της δαιμονικής υποβολής, δεν προλαμβαίνεις να το επιλέξεις. Μόλις το συνειδητοποιήσεις σαν τέτοιο (σαν είδωλο), το έχεις ήδη επιλέξει σαν Θεό σου. Ο απ. Πέτρος μόνο όταν άκουσε· «Ύπαγε οπίσω μου, σατανά», αντιλήφθηκε ότι είχε περάσει, με μια παραίσθηση αφοσιώσεως του στο Χριστό, στο χώρο του δαιμονισμού.
Το παράδειγμα αυτό της ανυποψίαστης νοθείας της χριστιανικής αυτοσυνειδησίας είναι από τα πιο τραγικά και τα πιο πειστικά. Να  ν ο μ ί ζ ε ις  πως λατρεύεις τον αληθινό Θεό κι’ Εκείνος να σε βλέπει φιλακόλουθο της δαιμονικής λατρείας, μιας ωμής ειδωλολατρείας! Πρόκειται πράγματι για το τραγικώτερο μπέρδεμα της χριστιανικής αυτοσυνειδησίας!
Σ’ αυτό το μπέρδεμα προσπαθεί να ρίξει φως ο απ. Παύλος με τα λόγια του: «Ου δύνασθε ποτήριον Κυρίου πίνειν και ποτήριον δαιμονίων· ου δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν και τραπέζης δαιμονίων» ( Α΄ Κορ. 19,21).
Δέν μπορεί ένας καλοπροαίρετος χριστιανός να μετέχει σε δυο «ιερατικές» συνάξεις με διαμετρικά αντίθετες υπαρκτικές ποιότητες. Δεν μπορεί να λατρεύει δύο κυρίους. Και όπου συμβαίνει αυτό, μαρτυρείται απουσία  ν ή ψ ε ω ς  και  ε γ ρ η γ ό ρ σ ε ω ς! Και απουσία νήψεως θα πεί αυταπάτη, παραίσθηση, ψευδαίσθηση. Να νομίζεις ότι είσαι χριστιανός τη στιγμή που υποκλίνεσαι με την ετικέττα μιας υψηλής ευγενείας (δηλ. δουλικότητος) στο Διάβολο! Στο κατ’ εξοχήν  ε ρ π ε τ ό !
Όταν πολλοί από μας τους καλοπροαίρετους χριστιανούς συνειδητοποιούμε τις παραισθήσεις και ψευδαισθήσεις της πνευματικής ζωής που μας οδηγούν στην τ ρ ο μ ε ρ ή  αυτή εμπειρία, φθάνουμε φυσιολογικά στο ερώτημα· είναι λοιπόν τόσο  α φ ά ν τ α σ τ α  ευαίσθητη η πνευματική εν Χριστώ ζωή; Τόσο εύκολα περνάει κανείς από τη διαφάνεια της γνησιότητος στην παγίδα της νοθείας, από την αλήθεια στο ψεύδος, από την αυθεντικότητα της χριστιανικής εκφράσεως στο δαιμονικό προσωπείο;
-Ναι! Τόσο εύκολα! Θα απαντήσει ο απόστολος των Εθνών και θα βρει την ευκαιρία να συστήσει·
-Γι’ αυτό ακριβώς «μετά φ ό β ο υ  και  τ ρ ό μ ο υ  την εαυτών σωτηρίαν κατεργάζεσθε…ίνα γένησθε άμεμπτοι και ακέραιοι, τέκνα Θεού αμώμητα εν μέσω γενεάς σκολιάς και διαστραμμένης» (Φιλ. 2, 12,15).
-Ναι! Μετά φόβου και τρόμου…! Μετά φόβου και τρόμου…!

( Ι. Κορναράκη, «Η Θεία Λειτουργία της Υπάρξεως»)

Ποιὸς νὰ περιγράψει τὰ μεγαλεῖα σου, Παρθένε;

 

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς

Ἔγινες Θεομήτωρ, ἕνωσες τὸ νοῦ μὲ τὸ Θεό, ἕνωσες τὸ Θεὸ μὲ τὴ σάρκα, ἔκανες τὸ Θεὸ υἱὸ ἀνθρώπου καὶ τὸν ἄνθρωπο υἱὸ Θεοῦ, συμφιλίωσες τὸν κόσμο μὲ τὸν ποιητὴ τοῦ κόσμου.
Μᾶς δίδαξες μὲ ἔργα ὅτι τὸ θεωρεῖν δὲν προσγίνεται μόνο μὲ αἴσθηση ἢ καὶ λογισμὸ στοὺς πραγματικοὺς ἀνθρώπους (διότι τότε θὰ ἦσαν λίγο μόνο καλύτεροι ἀπὸ τὰ ἄλογα), ἀλλὰ πολὺ περισσότερο μὲ τὴ κάθαρση τοῦ νοῦ καὶ τὴ μέθεξη τῆς θείας χάριτος, κατὰ τὴν ὁποία ἐντρυφοῦμε στὰ θεοειδῆ κάλλη ὄχι μὲ λογισμούς, ἀλλὰ μὲ ἄυλες ἐπαφές.
Ἔκαμες τοὺς ἀνθρώπους ὁμοδίαιτους μὲ τοὺς ἀγγέλους, ἢ μᾶλλον ἀξίωσες καὶ μεγαλύτερων βραβείων, ἀφοῦ συνέλαβες ἀπὸ τὸ ἅγιο Πνεῦμα θεανδρικὴ μορφὴ καὶ τὴν γέννησες παράδοξα καὶ κατέστησες τὴν ἀνθρώπινη φύση ἀπορρήτως συμφυῆ καί, θὰ λέγαμε, ὁμόθεη μὲ τὴ θεία φύση.
Ἂς φυλάττουμε ἑπομένως τὴ πρὸς τὸ Θεὸ καὶ πρὸς ἀλλήλους ἑνότητα, ποὺ ἔχει ἐντυπωθεῖ σ’ ἐμᾶς ἀπὸ τὸ Θεὸ θείως, διὰ τῶν δεσμῶν τῆς ἀγάπης.
Ἂς βλέπουμε πάντοτε πρὸς τὸν ἄνω γεννήτορα.
Ἂς ὑψώσουμε ἄνω πρὸς αὐτὸν τὴ καρδία μας.
Ἂς παρατηρήσουμε τὸ μέγα τοῦτο θέαμα, τὴ φύση μας νὰ συνδιαιωνίζει ἀΰλως μὲ τὸ πῦρ τῆς Θεότητος, καί, ἀποβάλλοντας τοὺς δερμάτινους χιτῶνες, ποὺ ἔχουμε ἐνδυθεῖ ἀπὸ τὴ παράβαση, ἂς σταθοῦμε σὲ ἁγία γῆ, ἀναδεικνύοντας ὁ καθένας μας τὴ δική του γῆ ἁγία διὰ τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς πρὸς τὸ Θεὸ σταθερῆς ἀφοσιώσεως, νὰ φωτισθοῦμε καὶ φωτιζόμενοι νὰ συνδιαιωνίσουμε σὲ δόξα τῆς τρισήλιας Θεότητος ποὺ πρέπει κάθε δόξα, κράτος, τιμὴ καὶ προσκύνηση τώρα καὶ στοὺς ἀτέλειωτους αἰῶνες. Ἀμὴν

Συνοχή Εθνών εν απορία.

Επίκαιρο άρθρο του Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως, Τραϊανουπόλεως .& Σαμοθράκης κ. Άνθιμου

Όσοι βλέπουν μακρυά οπωσδήποτε θα βλέπουν καλύτερα, αλλά και όσοι δημοσιογραφικά παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, απορούμε και ανησυχούμε έντονα.
Να είναι άραγε τυχαία η εμπλοκή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όλων ανεξαιρέτως των κρατών που βρέχονται από την θάλασσα αυτή; Εξηγούμαι:
Η Ελλάδα χρεωκοπημένη για την επόμενη 50ετία και αδύναμη εθνικά με διχασμένο τον πολιτικό της κόσμο και με χαλαρή πνευματική συνοχή.
Η Τουρκία σε επίφαση ευμάρειας του λαού της, με τον πλούτο να συγκεντρώνεται στα χέρια λίγων, με την γεωργία και την κτηνοτροφία της να καταστρέφεται, ενώ το Ισλάμ της “προτεσταντοποιείται”. Και κυρίως, με τις πηγές του Τίγρη και του Εφράτη να μην της ανήκουν πιά.
Η κατεχόμενη Κύπρος έτοιμη να χειραφετηθεί από την “μητέρα Τουρκία”.
Η Συρία και ο Λίβανος με τη δαμόκλεια σπάθη εξέγερσης του λαού, επάνω τους και την αποδόμηση του ψεύτικου παραδείσου τους.
Η βόρεια Αφρική να βιώνει την επίμονη απαίτηση εξωγενών παραγόντων για αλλαγή των ηγετών της, με τον κίνδυνο, πλεον, της χειραφέτησης των φυλών μόνιμο και διαρκή. Προηγούμενο παράδειγμα, η Ρουάντα.
Μπορεί σήμερα οι “αδελφοί μουσουλμάνοι” να είναι διχασμένοι, όμως αύριο;
Μπορεί η Σαουδική Αραβία να συμπλέει σήμερα, για τους λόγους της, με τη Δύση, όμως αύριο;
Το πιο εύκολο πράγμα που μπορεί να ενώσει το Ισλάμ σήμερα, είναι το κήρυγμα για “αναβίωση των Σταυροφοριών” οι οποίες στη συνείδηση των απλών μουσουλμάνων δεν έχουν τελειώσει.
Η πυρηνική καταστροφή στην Ιαπωνία θα καταστήσει πιό ασφυκτικό τον κλειό στο λαιμό αδύναμων χωρών, οικονομικά και εθνολογικά.
Το αρνητικό κλίμα που δημιουργήθηκε δεν μπορεί να αναστρέψει τον ενεργειακό μονόδρομο προς τα πυρηνικά, ομως, θα οδηγήσει σε σπασμωδικές ενέργειες εξόρυξης των τελευταίων κοιτασμάτων πετρελαίου.
Η Πατρίδα μας έχει πρόβλημα συμμαχιών. Τώρα βέβαια η θηλειά γύρω από το λαιμό μας έσφιξε, όμως για όσο χρονικό διάστημα η Τουρκία δεν έχει βαθύτερη σχέση με την ΕΕ. Μετά;
Για το γεωγραφικό διαμέρισμα της Θράκης, το πρόβλημα είναι μόνο δημογραφικό, όμως αποτελεί άσσο στο μανίκι πολλών. Για τα νησιά μας στο κεντρικό Αιγαίο και στις ΑΟΖ, το πρόβλημα είναι απλώς γεωπολιτικό και «άχρι καιρού».
Η αντίδρασή μας στην ποινικοποίηση της αμφισβήτησης των γενοκτονιών, ήδη μείωσε τους παραδοσιακούς μας φίλους.
Ο πρόχειρος και άσφαιρος λεκτικός μας αντισημιτισμός στερεί από τη Χώρα μας ισχυρούς συμμάχους.
Η έλλειψη πνευματικής συνοχής του λαού μας καθιστά τις αντιστάσεις μας μηδενικές. Η απόρριψη των συμβόλων μας και η αμφισβήτηση της κάθε παραδόσεώς μας, μετεωρίζει τους κοινωνικούς βηματισμούς μας. Η σιωπή της Εκκλησίας, την οποία πολλοί χειροκροτούν, θα κατασταθεί η τιμωρία του λαού μας. Η πολιτική, για πρώτη φορά στην ιστορία του τόπου, φοβάται και σαστισμένη δεν μπορεί να δώσει λύσεις. Ο έστω ξύλινος πολιτικός λόγος δεν αποφασίζει να βγει από το έρκος των οδόντων και η αμηχανία των πολιτικών είναι έκδηλη. Η ραστώνη και η μισαλοδοξία τ! ων δημοσίων υπαλλήλων έναντι κάθε ντόπιου και ξένου επενδυτή αποτελούν τροχοπέδη σε κάθε μορφής ανάπτυξη. Η επιείκεια στην ατιμωρησία έχει γίνει πιό σκανδαλώδης από τα εγκλήματα και συσσωρεύει οργή και φθόνο. Ο ευνουχισμός της δημοσιογραφίας εντείνει την αγωνία για την ποιότητα της δημοκρατίας μας. Το κομματικό στίψιμο των πνευματικών ανθρώπων και η απομόνωσή τους στις ίντριγκες των Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, δεν αφήνει περιθώρια ελπίδων. Ο λαός μας άρχισε να πένεται και το «μαύρο χρήμα» που ακόμα κυκλοφορεί δεν επιτρέπει να αντιληφ! θούμε ξεκάθαρα την τραγωδία. Που δ! εν εΠ�ναι «επί θύραις», αλλά έφτασε.
Δεν πιστεύω στις μετά Χριστόν προφητείες και με ενοχλεί αφάνταστα η πρόσφατη εσχατολογία, την θεωρώ σύμπτωμα της γενικής σήψης, όμως, τον τίτλο του παρόντος μπαίνω στον πειρασμό να σας τον παρουσιάσω ολόκληρο: «…επί της γης συνοχή εθνών εν απορίᾳ ηχούσης θαλάσσης και σάλου, αποψυχόντων ανθρώπων από φόβου και προσδοκίας των επερχομένων τη οικουμένη» (Λουκ. 21, 25-26).

Δύο αδέλφια που αγίασαν: ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης και η Οσία Άννα η Παρθένος

Η πόλη της Δράμας την Κυριακή Δ Νηστειών εορτάζει την σύναξη του Οσίου Γεωργίου του νέου στον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου Δράμας.  Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης, είναι ο λατρεμένος όσιος του ποντιακού στοιχείου ενώ ελάχιστοι γνωρίζουν ότι και η αδελφή του Οσίου είναι ενταγμένη στο Ορθόδοξο Αγιολόγιο. Πρόκειται για την Οσία Άννα την Παρθένο, που εκοιμήθη το 1910 σε ηλικία 14 ετών.
Την Κυριακή  στη Δράμα θα τελεστεί πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του μητροπολίτη Δράμας Παύλου και χοροστατούντων των μητροπολιτών Σερρών Θεολόγου, Εδέσσης Ιωήλ  και Γλυφάδας Παύλου. 
Είναι ένας σύγχρονος άγιος, από τους προστάτες του ποντιακού ελληνισμού και από τους τελευταίους -στη σειρά- άγιος που εντάχθηκαν στο Ορθόδοξο Αγιολόγιο. Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης ο Ομολογητής είναι ένας ακόμη θαυματουργός στρατιώτης της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η μνήμη του οποίου εορτάζεται στις 4 Νοεμβρίου.
Είναι άγνωστος στο ευρύ κοινό, αφού η αγιοκατάταξή του έγινε το Νοέμβριο του 2008. Όμως, στη Δράμα και όπου αλλού υπάρχει ποντιακό στοιχείο είναι ο λατρεμένος άγιος.
Ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης (το βαπτιστικό του όνομα ήταν Αθανάσιος) γεννήθηκε το 1901 στην Αργυρούπολη του Πόντου (Γκιουμούς Χανέ). Ορφάνεψε πολύ μικρός και μεγάλωσε με την ευσεβή γιαγιά του. Το 1917 εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής (Γεωργία) παίρνοντας το όνομα Συμεών, ενώ όταν χειροτονήθηκε ιερομόναχος ονομάστηκε Γεώργιος (όπως του είχε προειπεί ο άγιος Γεώργιος, που τον είχε δει καβαλάρη στην παιδική του ηλικία).
Ο Γεώργιος ήρθε το 1930 στη Δράμα, στο χωριό Ταξιάρχες, όπου -μετά από παράκληση των κατοίκων- του παραχωρήθηκε από τη Διεύθυνση Γεωργίας αγροτεμάχιο 5-6 στρεμμάτων. Εκεί, με τη βοήθεια της τοπικής κοινότητας, ίδρυσε το Μοναστήρι της Αναλήψεως του Σωτήρος, όπου και έζησε το υπόλοιπο της ζωής του, ώς το 1959. Λόγω της αρετής του, έγινε ευρύτατα γνωστός και αναδείχτηκε σε μεγάλο γέροντα, διδάσκαλο και πνευματικό πατέρα πολλών ανθρώπων. Κηδεύτηκε στη μονή του.
Στις 9 Φεβρουαρίου 2006, έγινε η ανακομιδή των ιερών λειψάνων του από τον μητροπολίτη Δράμας Παύλο, τα όποια ετέθησαν σε ιερή λειψανοθήκη για τον αγιασμό των πιστών. Ο άγιος ετάφη χωρίς φέρετρο, κατά την τάξη των μοναχών. Την ημέρα της κοίμησής του δύο κυπαρίσσια, που βρίσκονταν στην αυλή του μοναστηριού λύγισαν και παρέμειναν λυγισμένα για σαράντα μέρες. Μετά την κοίμησή του έχουν σημειωθεί πλήθος θαύματα και εμφανίσεις του.
Αλλά και η αδελφή του αγίου, η Οσία Άννα η Παρθένος (εκοιμήθη το 1910, σε ηλικία 14 ετών) είναι επίσης ενταγμένη στο Ορθόδοξο Αγιολόγιο. Τρία χρόνια μετά την κοίμησή της, ένας Τούρκος που ζούσε στην πόλη (Αργυρούπολη του Πόντου) συνήθιζε να πηγαίνει να κάθεται σε ύψωμα απέναντι από το νεκροταφείο των χριστιανών. Κάποτε άρχισε να βλέπει κάθε βράδυ ένα φως να βγαίνει από έναν τάφο. Πήρε λοιπόν μια παρέα μουσουλμάνους και πήγαν εκεί για να διαπιστώσουν από ποιον τάφο έβγαινε το φως: έβγαινε από τον τάφο της μικρής Άννας. Ο ιμάμης της περιοχής ενημέρωσε τον χριστιανό επίσκοπο, πήγαν οι χριστιανοί και άνοιξαν τον τάφο. Τότε είδαν, ότι η καρδιά και το δεξί χέρι της μικρής Άννας ήταν άφθαρτα, σκεπασμένα από μια χρυσαφένια σκέπη και τα υπόλοιπα λείψανά της ήταν κίτρινα σαν το κερί. Η μικρή Άννα είχε αγιάσει. 
Ο αδελφός της Άννας ζήτησε ένα μέρος των ιερών λειψάνων από τον επίσκοπο του τόπου, βεβαιώνοντάς τον ότι θα γίνει μοναχός και θα τα κρατήσει ως φυλαχτό σε όλη του τη ζωή και θα τα τιμήσει. Τότε, ο δεσπότης τού έδωσε μέρος της καρδιάς και μετά από χρόνια ο μοναχός Γεώργιος πλέον επέστρεψε στην Αργυρούπολη και πήρε και τα υπόλοιπα. 
Σήμερα τα λείψανα της Ογίας Άννας φυλάσσονται στη μονή Σίψα, στη Δράμα, σε ένα ασημένιο κιβώτιο μπροστά στην εικόνα της Παναγίας.

Κερδίζεις όταν δίνεις

Ο φούρναρης γκρίνιαζε συνέχεια την γυναίκα του που έτρεχε στις εκκλησίες και έδινε στους φτωχούς και στους εράνους. Μια μέρα, εκεί που έβγαλε το ζεστό ψωμί και μοσχοβόλησε η γειτονιά, ήρθε και στάθηκε στην πόρτα του ένας θεόφτωχος.
-Αφεντικό, όλα αυτά τα ψωμιά είναι δικά σου;
-Αμ΄ τίνος να ‘ναι;
-Και δεν τα τρως;
-Βρε φύγε από δω!
-Δος μου και μένα ένα ψωμάκι που πεινάω.
-Φύγε σου είπα, παράτα με.
-Αφεντικό!
-Φεύγεις ἤ δεν φεύγεις;
-Αφεντικό! παρακαλούσε ο φτωχός.
Δεν πρόλαβε να τελειώσει, και ο φούρναρης εκσφενδονίζει ένα ψωμί στο κεφάλι του. Έσκυψε ο φτωχός και το ψωμί τον πήρε ξυστά και έπεσε παραπέρα. Τρέχει, το αρπάζει, κάθεται σε μια γωνιά και το πελεκάει. Ο φούρναρης όλη μέρα ήταν φουρκισμένος για τον γρουσούζη επισκέπτη και το ψωμί που έχασε. Ας τολμήσει να ξανάλθει!
Νύχτα, κάπου δύο μετά τα μεσάνυχτα, πετάγεται ο φούρναρης από τον ύπνο του τρομαγμένος, καταϊδρωμένος.
-Γυναίκα, σήκω, ξύπνα. Φανέλα να αλλάξω και να σου πω… Γυναίκα, πέθανα λέει, και μαζεύτηκαν γύρω μου Άγγελοι και διάβολοι. Ποιός να πάρει την ψυχή μου. Σε μια μεγάλη ζυγαριά όλο και πρόσθεταν οι τρισκατάρατοι τα κρίματά μου. Και ο ζυγός βάρυνε και βάρυνε και οι Άγγελοι δεν είχαν τίποτα να βάλουν και λυπόντουσαν. Σε μια στιγμή, ένας Άγγελος φωνάζει: Το ψωμί! Αυτό που χόρτασε τον πεινασμένο. Βάλτε το στον άλλο ζυγό. Οι διάβολοι επαναστάτησαν: Το ψωμί δεν το έδωσε. Το έριξε να σπάσει το κεφάλι του φτωχού. Και απάντησαν οι Άγγελοι: Όμως χόρτασε τον πεινασμένο και εκείνος έδωσε την ευχή του. Και που λες γυναικούλα μου, εκείνο το ψωμί έκανε και έγειρε η ζυγαριά αντίθετα και σώθηκα. Το λοιπόν, δίνε, δίνε και μη σταματάς. Και εγώ θα δίνω. Αχ, και να ξανάρθει εκείνος ο φτωχός!
Επιτέλους το κατάλαβε και ο φούρναρης ότι κερδίζει όταν δίνει. Εμείς όμως; Το έχουμε καταλάβει; Μήπως φοβούμαστε να δώσουμε; Μήπως η “κρίση“ μάς βούλιαξε στην ολιγοπιστία; Καιρός να αρχίσουμε να γινόμαστε και λίγο χριστιανοί. Και να πιστεύουμε ακλόνητα, πως όταν δίνουμε, αντί να φτωχαίνουμε, πλουτίζουμε. Ας το αποδείξουμε εμπράκτως. Το Πάσχα έρχεται. Κάποιοι φτωχοί περιμένουν. Όσοι πιστοί, προσέλθετε!

ΑΡΓΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΑ «ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ»

Σχόλιο «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Ἡ καταδίκη  τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν σὲ ἀργὸ θάνατο συνιστᾶ μιὰ εὐφυεστάτη ἐπινόηση
τῶν Ἐργολάβων τῆς Ἀλλοτριώσεως.
Γενικῶς πέφτουν “τίτλοι τέλους”.Ὅσοι ἔχουν μάτια βλέπουν: Ἀπὸ τὰ μετρητάἕως τὴν ταυτοποίηση τοῦ Πολίτου 
καὶ τὴν «ἰδιοκτησία» του στὸ σῶμα του!
(βλ. ἑπόμενη ἀνάρτηση γιὰ τὸν νέο νόμο περὶ εἰκαζομένης συναινέσως δωρητοῦ ὀργάνων)

.           Τὴν ἐνίσχυση καὶ ὄχι τὴν μείωση τοῦ Ὀρθοδόξου χαρακτήρα τοῦ περιεχόμενου τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, σύμφωνα μὲ τὴν Συνταγματικὴ ἐπιταγὴ – πὼς τὸ κράτος πρέπει νὰ φροντίζει γιὰ τὴν ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης – καθὼς καὶ τὸ ὑποχρεωτικὸ δίωρο διδασκαλίας καὶ στὶς τρεῖς τάξεις τοῦ Λυκείου, ζητάει ἡ Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων μὲ ἐπιστολή της πρὸς τὴν ὑπουργὸ Παιδείας. Ἡ ΠΕΘ στὴν ἐπιστολή της πρὸς τὴν Ἄννα Διαμαντοπούλου, ἕνα 24ωρο μετὰ τὴν δημοσιοποίηση τοῦ ἀναμορφωμένου προγράμματος σπουδῶν γιὰ τὸ Λύκειο, ἐκφράζει «τὴν ἀπογοήτευση καὶ τὴ βαθιὰ λύπη της γιὰ τὴν ἀνακοίνωση σχετικὰ μὲ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν τὸ ὁποῖο ἐντελῶς αὐθαίρετα καὶ ἀντιδεοντολογικὰ μετονομάζεται: Θρησκεία καὶ Κόσμος».
.          Ἡ Ἕνωση Θεολόγων διατυπώνει καὶ ἐρώτημα γιὰ ἐνδεχομένη ριζικὴ ἀλλαγὴ στὸν χαρακτήρα τοῦ μαθήματος ἀναφέροντας χαρακτηριστικὰ ὅτι «ἀναρωτιόμαστε μήπως ἡ μετονομασία σημαίνει καὶ ἀλλαγὴ τοῦ Ὀρθοδόξου χριστιανικοῦ περιεχομένου σὲ ἀποκλειστικὰ θρησκειολογικό. Ἀξίζει σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο νὰ σημειωθεῖ ὅτι ὁ γενικὸς γραμματέας τοῦ ὑπουργείου Παιδείας Βασίλης Κουλαϊδὴς κατὰ τὴν παρουσίαση τοῦ νέου προγράμματος σπουδῶν γιὰ τὸ Λύκειο ἄφησε ἀνοιχτὰ ὅλα τὰ ἐνδεχόμενα ὑποστηρίζοντας ὅτι τὸ μάθημα στὸ νέο Λύκειο δὲν θὰ ἔχει οὔτε ὁμολογιακό, ἀλλὰ οὔτε καὶ θρησκειολογικὸ χαρακτήρα. Ἡ Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων διαμαρτύρεται πρὸς τὸ ὑπουργεῖο Παιδείας, διότι τὸ ὑποχρεωτικὸ δίωρο ἑβδομαδιαίας διδασκαλίας τῶν Θρησκευτικῶν διατηρεῖται μόνο στὴν Α´ Λυκείου, ἐνῶ ἡ νομιμότητα καὶ ἡ ἰδιαιτέρως ἀδήριτη κοινωνικὴ καὶ παιδαγωγικὴ ἀνάγκη καὶ ἡ ἀστάθεια τῶν διαχρονικῶν ἀξιῶν τῆς ἐποχῆς ἐπιβάλλουν τὸ ὑποχρεωτικὸ δίωρο διδασκαλίας τοῦ μαθήματος καὶ στὶς Β´ καὶ Γ΄ τάξεις τοῦ Λυκείου, γιὰ τὴν ὁποία ἡ ΠΕΘ ἔχει ἤδη ἐκφράσει σχετικὴ ἐπιχειρηματολογία».
.         Ἡ Ἕνωση Θεολόγων καλεῖ τὴν πολιτικὴ ἡγεσία τοῦ ὑπουργείου Παιδείας «γιὰ τὴν δεοντολογία τῆς Παιδείας καὶ τὸ συμφέρον τῆς κοινωνίας γενικότερα, νὰ ἀναθεωρήσει τὶς ὅποιες ἀμφίσημες καὶ ἴσως ἀνεύθυνες προτάσεις εἰδικὰ γιὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἀλλὰ καὶ γενικῶς γιὰ τὴν Παιδεία». Μάλιστα, ἐπισημαίνει ὅτι «κάθε ἄλλη παρέκκλιση ἔρχεται σὲ σύγκρουση καὶ ἀντίθεση μὲ τὸ λαϊκὸ αἴσθημα καὶ τὴν θρησκευτικὴ καὶ ἐθνικὴ ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν μας»

ΠΗΓΗ: amen.gr

Δὲν θὰ ἀνεχτοῦμε τὴν πολύπλευρη ὑποβάθμιση τῶν Θρησκευτικῶν στὸ Νέο Λύκειο
τοῦ Ἰωάννη Τάτση, Θεολόγου

. Ἡ πολυαναμενομένη ἐπίσημη ἀνακοίνωση τοῦ Νέου Λυκείου πραγματοποιήθηκε. Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ὑποβαθμίζεται γιὰ μία ἀκόμη φορὰ ποικιλοτρόπως.
.     Στὴν Γ΄ Λυκείου τὰ Θρησκευτικὰ μετατρέπονται σὲ ἐπιλεγόμενο μάθημα καὶ ἐντάσσονται σὲ μία λίστα μαζὶ μὲ ἐπιλεγόμενα «ἐμβάθυνσης» στὰ μαθήματα τῶν πανελλαδικῶν ἐξετάσεων. Οὐσιαστικὰ στὴν Γ΄ τάξη τὰ Θρησκευτικὰ θὰ εἶναι ἐπιλεγόμενο μάθημα ποὺ κανένας μαθητὴς δὲν θὰ ἐπιλέγει! Εἶναι αὐτονόητο ὅτι ὁ μαθητὴς τῆς Γ΄ τάξεως ποὺ στοχεύει στὴν εἴσοδό του στὸ πανεπιστήμιο θὰ προτιμήσει τὴν «ἐμβάθυνση» στὰ μαθήματα ποὺ θὰ ἐξεταστεῖ πανελλαδικὰ καὶ ὄχι τὸ ἐπιλεγόμενο μάθημα Θρησκευτικῶν…
.       Στὴν Β΄ Λυκείου τὰ Θρησκευτικά, ἂν καὶ παραμένουν ὑποχρεωτικά, χάνουν τὴν μία ἀπὸ τὶς δύο ὧρες διδασκαλίας τους. Μετατρέπονται σὲ μονόωρο μάθημα, τὸ μοναδικὸ μονόωρο τοῦ Νέου Λυκείου. Προφανῶς οἱ Θεολόγοι ἀποτελοῦμε τὴν ἐξαίρεση στὸν κανόνα ποὺ ἔθεσαν τὰ στελέχη τοῦ Ὑπουργείου γιὰ τὸ Νέο Λύκειο σύμφωνα μὲ τὸν ὁποῖο «Στὸ Νέο Λύκειο δὲν ὑφίσταται ἡ ἔννοια τοῦ μονόωρου μαθήματος»!
.        Τέλος, ἡ διατήρηση ὑποχρεωτικοῦ δίωρου μαθήματος στὴν Α΄ Λυκείου δὲν θὰ πρέπει νὰ θεωρεῖται χάρη τοῦ Ὑπουργείου πρὸς τὸ μάθημά μας. Ἡ Α΄ τάξη τοῦ Νέου Λυκείου δὲν ἔχει ἐπιλεγόμενα μαθήματα καὶ δὲν θὰ μποροῦσε πάλι τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν νὰ ἀποτελέσει τὴν ἐξαίρεση.
.      Ἡ ἀνακοίνωση τοῦ Νέου Λυκείου ἀπὸ τὰ στελέχη τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας ἔχει δημιουργήσει μεγάλη ἀναστάτωση στὸν θεολογικὸ καὶ ἐκκλησιαστικὸ κόσμο. Δὲν πρόκειται νὰ ἀνεχθοῦμε τέτοια κοροϊδία καὶ τόση ὑποβάθμιση τοῦ μαθήματός μας. Ἤδη ἡ κατὰ τὸ παρελθὸν μείωση τῶν ὡρῶν διδασκαλίας τῶν Θρησκευτικῶν στὴν Γ΄ Λυκείου ἀπὸ δύο σὲ μία ἔχει κριθεῖ παράνομη. Ὁμοίως καὶ ἡ τωρινὴ γενικότερη ὑποβάθμιση τοῦ μαθήματος εἶναι ἀντισυνταγματική, ἀφοῦ ὡς γνωστόν, κατὰ τὸ Σύνταγμα ἡ Πολιτεία ὑποχρεοῦται νὰ προσφέρει παιδεία ποὺ νὰ καλλιεργεῖ τὴν θρησκευτικὴ συνείδηση τῶν μαθητῶν. [Σχόλιο «ΧΡ. ΒΙΒΛ.» : Ἄραγε ὑπάρχει Σύνταγμα; ! Καὶ αὐτὸ ἀκόμη ἔχει ὑπονομευθεῖ μὲ τὴν ΑΝΟΧΗ ὅμως τοῦ Λαοῦ, ὁ ὀποῖος εἶναι καὶ ὁ τελικὸς “ὑπερασπιστής” του]