Τά 8 εἴδη τῶν λογισμῶν καί πῶς ἐξελίσσονται σέ ἁμαρτία(σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό).

Τά εἴδη τῶν λογισμῶν

 Βασικά διακρίνουμε ὀκτώ λογισμούς τῆς κακίας, οἱ ὁποῖοι τείνουν νά ἐκτρέψουν τίς ψυχικές μας δυνάμεις καί νά τίς ἀπομακρύνουν ἀπό τόν Θεό. Αὐτοί εἶναι σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό:

1. ΤΗΣ ΓΑΣΤΡΙΜΑΡΓΙΑΣ
2. ΤΗΣ ΠΟΡΝΕΙΑΣ
3. ΤΗΣ ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑΣ
4. ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ
5. ΤΗΣ ΛΥΠΗΣ
6. ΤΗΣ ΑΚΗΔΙΑΣ
7. ΤΗΣ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑΣ
8. ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ.

Τὸ νὰ μᾶς παρενοχλοῦν ἢ νὰ μὴν μᾶς παρενοχλοῦν οἱ ὀκτὼ αὐτοὶ λογισμοί, αὐτὸ δὲν εἶναι στὴν ἐξουσία μας. Τὸ νὰ ἐπιμένουμε ὅμως σὲ αὐτοὺς ἢ νὰ μὴν ἐπιμένουμε, νὰ κινοῦμε τὰ πάθη ἢ νὰ μὴν τὰ κινοῦμε αὐτὸ εἶναι στὴν ἐξουσία μας»[1]. Οἱ λογισμοί μέχρι νά φθάσουν νά γίνουν ἁμαρτία ἀκολουθοῦν μία συγκεκριμένη πορεία.

Ἡ πορεία ἀπό τήν Προσβολή τοῦ κακοῦ λογισμοῦ μέχρι τήν Ἁμαρτία

Προηγεῖται τοῦ Πάθους, ἡ Προσβολή τοῦ ἐμπαθοῦς λογισμοῦ, ὁ Συνδυασμός καί ἡ Πάλη. Μετά τό Πάθος ἀκολουθεῖ ἡ Συγκατάθεση, ἡ Ἐνέργεια καί ἡ Αἰχμαλωσία. Τί εἶναι τό κάθε τί ἀκριβῶς μᾶς τό ἐξηγεῖ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός. Στό λόγο του τόν Ψυχωφελῆ καί θαυμάσιο λέγει ὅτι στούς λογισμούς τῆς κακίας διακρίνουμε τά ἑξῆς: «ΠΡΟΣΒΟΛΗ, ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ, ΠΑΛΗ, ΠΑΘΟΣ, ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΗ, ΕΝΕΡΓΕΙΑ, ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ.
Προσβολὴ εἶναι ἡ ἁπλὴ ὑπόμνηση τοῦ διαβόλου.«Κάνε τοῦτο ἢ ἐκεῖνο» ὅπως συνέβη στὸ Κύριο καὶ Θεό μας.«Πὲς νὰ γίνουν αὐτὲς οἱ πέτρες ψωμιὰ» (Ματθ. 4,3).
Αὐτό, ὅπως εἴπαμε, δὲν εἶναι στὴν ἐξουσία μας.
Συνδυασμὸς εἶναι ἡ παραδοχὴ τοῦ λογισμοῦ ποὺ μᾶς ὑποβάλλει ὁ ἐχθρός, καὶ μὲ ἕνα τρόπο, ἡ μελέτη τοῦ πονηροῦ λογισμοῦ καὶ ἡδονικὴ συνομιλία μὲ τὴν προαίρεσή μας.
Πάθος εἶναι ἡ ἕξη ποὺ δημιουργεῖται ἀπὸ τὸν συνδυασμὸ τοῦ λογισμοῦ ποὺ ὑποβάλει ὁ ἐχθρός, καὶ ἡ κατὰ κάποιο τρόπο συνεχὴς μελέτη καὶ φαντασία.
Πάλη εἶναι ἡ ἀντίσταση στὸ λογισμὸ ποὺ γίνεται ἢ πρὸς κατάργηση τοῦ πάθους ποὺ αὐτὸς περιέχει – δηλαδὴ τοῦ ἐμπαθοῦς λογισμοῦ – ἢ πρὸς συγκατάθεση, καθὼς λέει ὁ Ἀπόστολος. «Ἡ σάρκα ἐπιθυμεῖ κατὰ τοῦ πνεύματος καὶ τὸ πνεῦμα κατὰ τῆς σαρκός, καὶ αὐτὰ εἶναι ἀντίθετα μεταξύ τους».(Γάλ. 5,17.)
Αἰχμαλωσία εἶναι ἡ βίαιη καὶ ἀθέλητη ἀπαγωγὴ τῆς καρδιᾶς ποὺ τυραννιέται ἀπὸπροηγούμενο ἐθισμὸ στὴν ἁμαρτία καὶ μακρὰ συνήθεια.
Συγκατάθεση εἶναι ἡ συγκατάνευση στὸ πάθος ποὺ περιέχει ὁ λογισμός.
Ἐνέργεια εἶναι ἡ ἴδια ἡ πράξη τοῦ ἐμπαθοῦς λογισμοῦ, στὸν ὁποῖο συγκατατεθήκαμε.
Ἐκεῖνος λοιπὸν ποὺ ἀντιμετωπίζει ἀπαθῶς τὸ πρῶτο, δηλαδὴ τὴν προσβολή, ἢ τὸ διώχνει ἀμέσως μὲ ἀντίρρηση καὶ σταθερότητα, ἔκοψε μὲ μία καὶ ὅλα τὰ ἑπόμενα»[2]. Ὅποιος δέν ἀντιστέκεται στούς κακούς λογισμούς σκοτίζει τό νοῦ του, ἁμαρτάνει καί γεμίζει μέ πάθη.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Πως να ανεβάσεις το νού σου στη μελέτη του σαρκωθέντος Λόγου.Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

 Τώρα μάθε εναν τρόπο, για να ανεβάσης το νού σου στη μελέτη του σαρκωθέντος Λόγου, σκεπτόμενος τα αγιώτατα μυστήρια της ζωής και του πάθους του.

Όλα τα αισθητά πράγματα του σύμπαντος κόσμου, μπορούν να βοηθήσουν σ αυτή την μελέτη και θεωρία, αν πρώτα συλλογισθής σ αυτά, όπως είπαμε παραπάνω, τον Κορυφαίο Θεό, ως μοναδική και πρώτη αιτία, που τους έδωσε όλο εκείνο το είναι, την δύναμι, την ωραιότητα και όλες τις άλλες τελειότητες που έχουν και αν μετά από αυτά σκεφθής, πόσο μεγάλη και άπειρη στάθηκε η αγαθότητα αυτού του ίδιου του Θεού, ο οποίος όντας μοναδική αρχή και Κύριος κάθε δημιουργήματος, θέλησε να πέση τόσο χαμηλά, να γίνη άνθρωπος, να πάθη και να πεθάνη για τον άνθρωπον, επιτρέποντας στα ίδια έργα των χειρών του, να οπλισθούν εναντίον του για να τον σταυρώσουν.

Λοιπόν όταν εσύ βλέπης ή ακούς ή πιάνης όπλα, σχοινιά, ξυλοδαρμούς, στύλους, αγκάθια, καρφιά, σφυριά και άλλα τέτοια, συλλογίσου με τον νού σου ότι όλα αυτά, στάθηκαν όργανα του πάθους του Κυρίου σου.

Πάλι, όταν βλέπης ή κατοικής σε σπίτια φτωχικά, ας έρχεται στην ενθύμησί σου το σπήλαιο και η φάτνη του Δεσπότου σου. Αν δής να βρέχη, θυμήσου εκείνη την γεμάτη αίματα βροχή του ιδρώτα, που έσταζε στον κήπο από το ιερώτατο σώμα του γλυκύτατού μας Ιησού και κατάβρεξε την γη. Αν βλέπης την θάλασσα και τα καΐκια, θυμήσου, Πως ο Θεός σου περπάτησε σωματικά πάνω σε αυτή, και Πως στεκότανε μέσα στα πλοία και δίδασκε τους όχλους από αυτά. Οι πέτρες, που θα δής, θα σου θυμήσουν εκείνες τις πέτρες, που συντρίφθηκαν στον θάνατό του" η γη θα σου θυμήση εκείνο το σεισμό, που έκανε τότε στο πάθος του.

Ο ήλιος, θα σου θυμίση το σκοτάδι, που τον σκοτείνιασε τότε" τα νερά θα σου θυμήσουν εκείνο το νερό, που έτρεξε από την αγία του πλευρά, όταν τον ετρύπησε ο στρατιώτης νεκρό στο σταυρό. Αν πίνης κρασί ή άλλο ποτό, θυμήσου το ξύδι και την χολή, που πότισαν τον Δεσπότη σου. Αν σε θέλγη η ευωδία των αρωμάτων, τρέξε νοερά στη δυσωδία, που ο Ιησούς αισθανόταν στο όρος του Γολγοθά, το οποίο ήταν τόπος της καταδίκης, στο οποίο αποκεφάλιζαν τους ανθρώπους και γι αυτό ήταν δύσοσμο και βρωμερό .

Όταν ντύνεσαι, θυμήσου, ότι ο αιώνιος Λόγος ντύθηκε σάρκα ανθρώπου για να ντύση εσένα από την θεότητά του. Όταν πάλι ξεντύνεσαι, σκέψου τον Χριστό σου, που έμεινε γυμνός για να μαστιγωθή και να καρφωθή στο σταυρό για λογαριασμό σου.

Εάν σου φανή καμμία φωνή γλυκειά και νόστιμη, μετάθεσε την αγάπη στο Σωτήρα σου, τού οποίου τα χείλη ξεχύθηκε όλη η χάρι και νοστιμάδα, κατά το ψαλμικό «εξεχύθη χάρις εν χείλεσί σου» (Ψαλμ. 44,3)" και από την γλυκύτητα της γλώσσης του κρεμόταν ο λαός, κατά τον Ευαγγελιστή Λουκά" «ο λαός όλος όταν τον άκουγε κρεμόταν από τα χείλη του» (κεφ. 19,48).

Εάν ακούσης ταραχές και φωνές του λαού, σκέψου εκείνες τις παράνομες φωνές των Ιουδαίων, «Άρον, Άρον, σταύρωσον αυτόν», που ακούστηκαν δυνατά στα θεϊκά αυτιά του. Αν δής κανένα όμορφο πρόσωπο, θυμήσου Πως ο ωραιότατος Ιησούς Χριστός, πάνω από όλους τους ανθρώπους, έγινε άμορφος, και ατιμασμένος, χωρίς καμία ομορφιά πάνω στο σταυρό για την αγάπη σου.

Κάθε φορά, που θα κτυπήση το ρολόϊ, ας έρθη στο νού σου εκείνο το λυποθύμισμα της καρδιάς, που ένιωσε ο Ιησούς, όταν άρχισε στο κήπο να φοβάται την ώρα του πάθους και του θανάτου, που πλησίασε" ή νόμισε Πως ακούς εκείνους τους σκληρούς χτύπους που ακούγονταν από τα σφυριά, όταν τον κάρφωναν στο σταυρό.

Και για να πω απλά, σε κάθε λυπηρή αφορμή που θα σε βρή ή βρή άλλους, σκέψου Πως δεν είναι μηδέν κάθε λύπη και δοκιμασία, κατ αναλογία και ομοιότητα των ανήκουστων δοκιμασιών, που καταπλήγωσαν και συνέτριψαν το σώμα και την ψυχή του Κυρίου σου.


Αόρατος πόλεμος

Η μετάνοια και ο αγώνας εναντίον της αμαρτίας(Οσίου Ιγνατίου Μπριντσιανίνωφ)

Από επιστολή σε μοναχή (άχρονολόγητη)

Ή παντοδύναμη μετάνοια είναι ένα θείο καταφύγιο, ένα θεραπευτήριο του Θεού. Με τη μετάνοια διορθώνε­ται κάθε αμαρτία. Κάθε τραύμα καί κάθε αδυναμία, με τη μετάνοια θεραπεύεται. Τα χέρια του ουράνιου Πα­τέρα εΐναι ορθάνοιχτα για τους ασώτους γιους πού προ­στρέχουν στην αγκαλιά Του. Ό Χρίστος πού κατέβη­κε στη γη για τους αμαρτωλούς κι όχι για τους δίκαι­ους, κατοικεί μέχρι σήμερα ανάμεσα στους ανθρώπους είναι μαζί μας αόρατα μεν, αλλά ουσιαστικά, δυναμικά. Απεργάζεται μεγάλα θαύματα καί κάνει πολλές θερα­πείες, Καί σύμφωνα με τη θεία επαγγελία Του, θα είναι μαζί μας ως τη συντέλεια των αιώνων. Μέχρι σήμερα ή φωνή Του ακούγεται. Μέχρι σήμερα αντηχούν τα θεία λόγια Του πού εΐπε κάποτε στην αμαρτωλή γυναίκα. "Ολοι την είχαν καταδικάσει. Μα κι ή ίδια εΐχε κατα­δικάσει τον εαυτό της με τη σιωπή της. Εκείνος όμως της είπε: «Ουδέ εγώ σε κατακρίνω πορεύου καί από του νυν μηκέτι άμάρτανε» (Ίωάν.η' 11)."Ετσι παρέ­χεται ή άφεση των αμαρτιών. Με θέρμη κι αγάπη ψυχής.

Ποιος μπορεί να κρίνει τις πράξεις του Θεού;"Αν ό νους του ανθρώπου μπορούσε να παρατηρεί τα έργα του Θεού, αυτό από μόνο του θα 'ταν αρκετό να τον κάνει ικανό να εμβαθύνει στη θεωρία των έργων του Θεού, να τα θαυμάζει καί να τα δοξάζει. Τέτοια θαυμαστή πράξη του Θεού είναι και ή κλήση προς τη μοναχική ζωή. Ανάμεσα σε κείνους που ζουν στον κόσμο καί προετοι­μάζονται για τέτοια αγία ζωή, κάποιοι καλούνται από το Θεό με τη μοναχική κλήση. "Αλλοι καλούνται σ' αυτήν από τους δρόμους και τα σταυροδρόμια, από το σκοτάδι και την άβυσσο της ανομίας. Άπ' οπού κι αν κλήθηκες, κάνε υπακοή σ' Εκείνον πού σε κάλεσε, πορεύου προς τη φωνή πού σε καλεί. Ευλογημένοι εΐναι οι άνθρωποι πού κλήθηκαν από τον Κύριο, πού ακολου­θούν τον Κύριο! Κι αν ακόμα στην πορεία του προς τον Κύριο σκοντάψει σε κάποια αμαρτία πού εμποδίζει την ευλογημένη πρόοδο του, ό άνθρωπος πρέπει ν' αγωνι­στεί με αντρεία, να μείνει σταθερός «μέχρις αίματος» για ν' αρπάξει τη νίκη καί να συναριθμηθεί με τους πα­τριάρχες, τους προφήτες, τους αποστόλους, τους μάρτυ­ρες, τους όμολογητές κι όλους τους αγίους πού κληρο­νόμησαν τον ουρανό μέσα από πολλές δοκιμασίες ή καί μαρτύριο.

"Αν κάποιος πρόδωσε την πίστη του στο Θεό με την πτώση του στην αμαρτία, ας την αποκαταστήσει. "Ας αποδείξει ξανά την πίστη του με τον αγώνα του εναντίον της αμαρτίας. Να την αποδείξει με τη νίκη του, με την αποτίναξη των δεσμών του. Να πετάξει τίς αλυσίδες πού τον κρατούν δέσμιο της αμαρτίας, πού κρατούν τους αιχμάλωτους της αμαρτίας σε κατάσταση δουλείας. Ή σωματική δύναμη είναι ανίσχυρη εναντίον της αμαρτίας· ή δύναμη της λογικής είναι ασήμαντη. Μεγάλη όμως είναι ή δύναμη της πίστης. Ή πίστη είναι ή ασπίδα της νίκης. "Οταν νιώθεις πώς ή δύναμη της αμαρτίας σου επιτίθεται, μην μπαίνεις σε συζήτηση καί διαπραγμα­τεύσεις με τους αντιπάλους σου. "Ανοιξε αμέσως πυρ έναντίον τους, χτύπα τους με κεραυνούς, κάψε τους με ουρά­νιες αστραπές. Ή φωτιά αύτη, οι κεραυνοί κι οί αστρα­πές, είναι ή προσευχή σου. Τρέξε στο κελλί σου, πέσε μπροστά στις εικόνες καί ζήτησε τη βοήθεια των αγίων κατά της αμαρτίας. Επιδίωξε τη νίκη σου εναντίον τους. Καί τα δύο αυτά (πίστη καί προσευχή) θα σου δοθούν «άνωθεν». Μια εικόνα του αγώνα εναντίον της αμαρ­τίας έχουμε από τους αγίους ασκητές, από τη μεγάλη άσκήτρια Μαρία την Αιγύπτια. Να διαβάσεις το βίο της.

«Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε καί όντως αναπλη­ρώσατε τον νόμον τον Χρίστου» (Γαλ. στ' 2), λέει ό απόστολος. Ό ϊδιος ό Θεάνθρωπος φαίνεται ατελής μπροστά σε κείνους πού τολμούν να κρίνουν. Οί άγιοι πα­τέρες συμβουλεύουν τους μοναχούς να μνημονεύουν τίς αρετές των γερόντων τους, να θυμούνται συχνά τίς θεάρεστες πράξεις τους καί να μην προσέχουν τίς αδυνα­μίες καί ατέλειες τους. Αυτές είναι μικρά καρφάκια μπρο­στά στα δικά μας δοκάρια. Με αληθινή μετάνοια καί γνήσια ταπείνωση, αρετές πού δε φαίνονται από τους άλλους, να συμφιλιώσεις την ψυχή σου με το Θεό καί με τον πλησίον σου.

Ειρήνη ύμίν! Μην κρίνεις υπερβολικά αυστηρά τον εαυτό σου. Ανάθεσε τον, καθώς καί τίς προηγούμενες μα καί τίς μελλοντικές πράξεις σου, στην άβυσσο του ελέους του Θεοϋ. Να 'σαι πάντα έτοιμη για τον αγώνα σου εναντίον της αμαρτίας. Να 'σαι οπλισμένη με θάρ­ρος καί υπομονή. Εύχομαι ό Κύριος να 'ναι πάντα μα­ζί σου!

Από το βιβλίο του Οσίου Ιγνατίου Μπριντσιανίνωφ «Το ποτήριο του Χριστού»

Μετάφραση Πέτρου Μπότση

Ο κ. ΠΕΤΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Ο κ. ΠΕΤΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===============

Σε εκτενές υπόμνημά του προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, εν όψει της σημερινής Ημερίδας για το μάθημα των θρησκευτικών, ο κ. Πέτρος Βασιλειάδης, απέδειξε - για μια ακόμη φορά - ότι είναι ο ηγέτης και ο θεωρητικός της φιλελεύθερης ακαδημαικής θεολογικής σκέψης.

Το υπόμνημα αυτό μας λέγει καταρχήν

1.) Τι θέλει ο κ. Βασιλειάδης να συμβεί με το μάθημα των θρησκευτικών: Να καταστεί συγκρητιστικό, πολυπολιτισμικό, κοινωνικό και θρησκειολογικό.

2.) Στη συνέχεια μας λέγει τι ΔΕΝ θέλει να κάνουμε όσοι υποστηρίζουμε τον ορθόδοξο χαρακτήρα του μαθήματος των θρησκευτικών:

α.) Να προβάλλουμε την Ορθοδοξία ως τη μόνη ελπίδα του κόσμου και τον Χριστό ως τον μόνον αληθινό Θεό,

β.) Να μην εμμείνουμε στη συνταγματική υποχρέωση της Πολιτείας να παρέχει ορθόδοξη χριστιανική θρησκευτική παιδεία στους μαθητές.

3.) Ετσι μας βοηθά να καταλάβουμε - έστω και αν δεν είναι αυτή η πρόθεσή του - τι πρέπει να κάνουμε για να διατηρηθεί το μάθημα των θρησκευτικών υποχρεωτικό και ορθόδοξο.

Η ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ ΤΩΝ ΕΠΙΔΙΩΞΕΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ - ΓΙΑΓΚΑΤΖΟΓΛΟΥ

______________

Η Αχίλλειος πτέρνα της ενορχηστρωμένης προσπάθειας της ομάδας Γιαγκάτζογλου - Βασιλειάδη - Καιροσκόπων - Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου για να στραπατσάρουν τον ορθόδοξο χαρακτήρα του μαθήματος των θρησκευτικών είναι το Σύνταγμα.

Οι συνωμότες κατά του ορθόδοξου και υποχρεωτικού χαρακτήρα του μαθήματος των θρησκευτικών έχουν εξασφαλισμένα τα νώτα τους αναφορικά με τη στάση του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου. Τον έχουν δεδομένο. Ξέρουν ότι είναι σε θέση να ανατρέψει ή να αμβλύνει κάθε προσπάθεια της Ιεραρχίας να στηρίξει το μάθημα των θρησκευτικών.

Αυτό, λοιπόν, που πραγματικά φοβούνται είναι το Σύνταγμα που προβλέπει την υποχρεωτική και ορθόδοξη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών.

Αφού λοιπόν μας αποτρέπει να προσπαθήσουμε να κατοχυρώσουμε νομικά το αίτημα για να παραμείνουν τα θρησκευτικά υποχρεωτικό μάθημα διδασκαλίας γνωρίζουμε ότι εκεί ακριβώς πρέπει να στηρίξουμε την όλη μας προσπάθεια.

ΠΙΕΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΙΕΡΩΝΥΜΟ

____________

Παράλληλα πρέπει να ασκήσουμε κάθε μορφής πίεση προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο τον Μαικήνα του “κακού δαίμονα” του μαθήματος των θρησκευτικών κ. Σταύρο Γιαγκάτζογλου.

Δυστυχώς χάθηκε πολύτιμος χρόνος. Ο θεολογικός κόσμος έπρεπε από καιρό να είχε αποδοκιμάσει έντονα τον Αρχιεπίσκοπο και να τον κάνει να νιώσει την αποστροφή των θεολόγων προς το πρόσωπό του. Το ίδιο έπρεπε να είχαν κάνει οι σύλλογοι γονέων.

Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να χάσουμε την ελπίδα μας. Δεν είναι καθόλου αργά να εγκαταλείψουμε τη στάση του “κατηχητόπουλου”, που έδωσε στον Αρχιεπίσκοπο και όσους συνωμοτούν μαζί του, την άνεση χρόνου να κινηθούν χωρίς ουσιαστικά προσκόμματα. Επιβάλλεται να ασκηθεί - με κάθε τρόπο - πίεση σε βάρος του για να αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να αναδιπλωθεί.

ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

________

Αλλά το κύριό μας όπλο είναι η απειλή προσφυγής στη δικαιοσύνη για να μη βρεθούμε τυχόν μπροστά σε τετελεσμένα. Σε περίπτωση που τα τετελεσμένα εδραιωθούν πρέπει να είμαστε έτοιμοι - χωρίς τον παραμικρό δισταγμό και χωρίς καμιά χρονοτριβή - να προσφύγουμε στη δικαιοσύνη για να ανατρέψουμε τα όποια τετελεσμένα δημιουργήσουν οι συνωμότες.

ΓΝΗΣΙΟ ΤΕΚΝΟ ΤΗΣ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΗΣ “ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ” ΣΧΟΛΗΣ

____________

Ο κ. Βασιλειάδης λέγει πολλά στο άρθρο του αναφορικά με την “προνεωτερικότητα”, τη “νεωτερικότητα”, τη “μετανεωτερικότητα” καθώς επίσης για το ρόλο της θρησκείας και της Εκκλησίας στον κόσμο.

Με τις θέσεις του αυτές δείχνει βασικά:

1.) Πόσο ξένος είναι προς την ορθόδοξη σκέψη και παράδοση. Ο προβληματισμός του είναι δάνειο από τη σύγχρονη προτεσταντική φιλελεύθερη (“liberal”) θεολογία.

2.) Φανερώνει το συγκρητιστικό χαρακτήρα της σκέψης του ιδαιτέρως με την αναφορά του στις λεγόμενες “μονοθειστικές θρησκείες”, οι οποίες δήθεν πιστεύουν στον ίδιο Θεό. Λες και οι Μουσουλμάνοι και οι Εβραίοι δέχονται το Χριστό ως Θεό ή εμείς αρνηθήκαμε τον Χριστό ως Θεό και Σωτήρα μας.

3.) Θεωρεί τη “μετανεωτερικότητα” ως φερέγγυο σύμμαχο κατά του θετικισμού, λες και η ορθόδοξη συνείδηση μπορεί να αναπαυθεί επειδή εκτός από τη θρησκεία η μετανεωτερική σκέψη γκρέμισε και το κύρος της επιστήμης.

Ποια σημασία έχει άραγε, ποιο είδωλο γκρεμίζεται και ποιο μπαίνει στη θέση του, αφού το μόνο που μετρά είναι ο άνθρωπος να δεχτεί το Χριστό ως τον ΜΟΝΟΝ αληθινό Θεό και να εγκεντρισθεί στην Εκκλησία Του το Σώμα Του τη ΜΟΝΗ Κιβωτό της σωτηρίας και ακαταίσχυντη ελπίδα του ανθρωπίνου γένους.

Παρότι είναι Βιβλικός θεολόγος αγνοεί προκλητικά ότι “Ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς. πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν· καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ' ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν.” (Ματθ. κη΄, 18-20).

Παραθέτουμε στη συνέχεια την είδηση που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Του κ. Χάρη Ανδρεόπουλου

========

Υπέρ της αναγκαιότητας να ξεπερασθεί η διαλεκτική αντίθεση μεταξύ του κατηχητικού και γνωσιολογικού χαρακτήρα του θρησκευτικού μαθήματος τάσσεται ο καθηγητής του τμήματος Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) κ. Πέτρος Βασιλειάδης, τονίζοντας ότι αυτό που πρωτίστως έχει σημασία είναι η αντίληψη του τρόπου με τον οποίο ένα πιστός ορθόδοξος θεολόγος οφείλει να καταθέτει τη μαρτυρία του στη σύγχρονη πολυπολιτισμική κοινωνία.

Σε κείμενο - υπόμνημα που διεβίβασε στον Αρχιεπίσκοπο εν όψει της σημερινής (30/04/2011) σύσκεψης που συγκάλεσε η ΔΙΣ για το θρησκευτικό μάθημα, ο κ. Βασιλειάδης, τονίζει ότι η θρησκευτική εκπαίδευση δεν μπορεί να ενεργεί ως βραχίονας παρωχημένων θεολογικών αντιλήψεων, ούτε ακόμη να υποκαθιστά ή και να νομιμοποιεί την θεσμική έκφραση της Εκκλησίας, αλλά να αντιμετωπίζει κριτικά τους θεσμούς του κόσμου τούτου και προφητικά να καταγγέλλει τις άδικες δομές του. Αναφορικά με το περιεχόμενο θρησκευτικού μαθήματος, ο κ. Βασιλειάδης, αφού υπογραμμίζει ευθύς εξ αρχής ότι είναι αντίθετος με τις γνωστές - και εν πολλοίς αντιτιθέμενες - απόψεις περί ομολογιακού ή γνωσιολογικού χαρακτήρα, είπε ότι ευρίσκεται πλησιέστερα σε μια τρίτη άποψη, αυτή που υποστηρίζει τον αναπροσανατολισμό του μαθήματος σε μια νέα θεμελίωση με «βιβλικό» χαρακτήρα, έχοντας ως βάση της διδασκαλίας την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη.

ΠΗΓΗ:

Θεολογικός Σύνδεσμος της Λάρισσας

ΕΝΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΔΙΑΣΧΙΖΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ

ΕΝΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΔΙΑΣΧΙΖΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ

=========

ΕΡΩΤΗΜΑ: Γιατί διέσχισε τὸ δρόμο;

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ:

ΠΛΑΤΩΝ: Γιὰ τὸ καλό του. Στὴν ἄλλη πλευρὰ τοῦ δρόμου βρίσκεται ἡ ἀλήθεια.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: Εἶναι στὴν φύση τοῦ κοτόπουλου νὰ διασχίζει τοὺς δρόμους.

ΓΑΛΙΛΑΙΟΣ: Κι ὅμως τὸν διέσχισε

ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ: Ὁ σκοπός, νὰ περάσει τὸ κοτόπουλο τὸ δρόμο, ἁγιάζει τὰ μέσα -ὅποια κι ἂν εἶναι αὐτά.

ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ: Ἦταν ἱστορικὰ ἀναπόφευκτο.

ΔΑΡΒΙΝΟΣ: Τὰ κοτόπουλα στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων ἐπελέγησαν ἀπὸ τὴν φύση μὲ τέτοιο τρόπο, ὥστε νὰ εἶναι σήμερα γενετικῶς ἱκανὰ νὰ διασχίζουν δρόμους.

ΣΙΓΚΜΟΥΝΤ ΦΡΟΙΝΤ: Τὸ γεγονὸς ὅτι ἀσχολεῖστε μὲ τὸ ἐὰν τὸ κοτόπουλο διέσχισε τὸ δρόμο ἀποδεικνύει ὅτι διακατέχεστε ἀπὸ σύνδρομα ἀνασφάλειας καὶ ὅτι ἡ σεξουαλικότητά σας εἶναι καταπιεσμένη.

ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ: Ὀνειρεύομαι ἕναν κόσμο ὅπου κάθε κοτόπουλο θὰ εἶναι ἐλεύθερο νὰ διασχίζει τὸ δρόμο, χωρὶς νὰ δίνει λογαριασμὸ γιὰ τὴν πράξη του.

ΓΙΟΥΡΙ ΓΚΑΓΚΑΡΙΝ: Γιὰ νὰ πάει ἐκεῖ ὅπου κανένα ἄλλο κοτόπουλο δὲν ἔχει πάει πρίν.

ΜΠΙΛ ΓΚΕΙΤΣ: Εἴμαστε στὴν εὐχάριστη θέση νὰ σᾶς ἀναγγείλουμε ὅτι μόλις κυκλοφόρησε τὸ νέο Chicken Office 2.011 ποὺ δὲν διασχίζει μόνο τὸν δρόμο, ἀλλὰ ἐκκολάπτει, ἀρχειοθετεῖ, σχεδιάζει καὶ ἄλλα ἐνδιαφέροντα.

ΚΩΣΤΑΣ ΠΡΕΚΑΣ: Ἀξιοσέβαστο κοτόπουλο, χαίρομαι ποὺ ἡ ἑλληνική σου παιδεία, σοῦ ἐπιτρέπει νὰ περνᾶς τὸ δρόμο μὲ τὸ ἦθος καὶ τὸ κάλλος τῶν ἀρχαίων μας προγόνων... Νὰ προσθέσω ἐπίσης, ὅτι εἶναι ντροπὴ καὶ διασυρμὸς νὰ χαρακτηρίζεται ἡ Ἐπανάσταση, Χούντα καὶ τὸ κοτόπουλο τὸ γνωρίζει καλῶς.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: Μόνο ἐγώ, ἐδῶ στὸ Τηλεάστυ, τόλμησα νὰ πῶ καὶ νὰ ἀποκαλύψω ὅτι τὸ κοτόπουλο προῆλθε ἀπὸ ἰσραηλίτικο ἀβγό...

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ: Ἐμεῖς μὲ σεμνότητα καὶ ταπεινότητα ἐξασφαλίσαμε τὶς προϋποθέσεις σὲ ὅλα τὰ κοτόπουλα τῆς Ἑλλάδος νὰ διασχίζουν ἀνεμπόδιστα τοὺς δρόμους, χωρὶς παρέμβαση νταβατζήδων

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πρέπει νὰ ἀφουγκραστοῦμε τὶς σκέψεις καὶ τὶς ἀνάγκες ποὺ ἔχει τὸ κάθε κοτόπουλο. Νὰ νοιώθει ὅτι ἔχει τὴν ἐλευθερία νὰ περπατάει στοὺς δρόμους χωρὶς τὸν φόβο τῶν τροχοφόρων τῆς δεξιᾶς!

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ: Τὸ κοτόπουλο εἶναι τυχερὸ ποὺ δὲν διασχίζει τὸν δρόμο ποὺ μένει ὁ κ. Πάγκαλος! Θὰ εἶχε γίνει θύμα τῆς ἀχαλίνωτης ὄρεξής του!

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Οἱ ἀντεργατικὲς πολιτικὲς ποὺ ἀκολουθοῦν ΠΑΣΟΚ καὶ Δεξιὰ ἔχουν ὠθήσει τὰ κοτόπουλα στοὺς δρόμους.

ΚΩΣΤΑΣ ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Ὦ ὑπερφίαλη ὄρνις, ὦ πουλοκλαίουσα, περιπεσοῦσα στὶς ὑποανθρωπιστικοαναλυτικές σου διακυμάνσεις, πῶς θὰ διασχίσεις τὸν σπαρμένο μὲ οἰοφαινάκες ὑποσχέσεις δρόμο, ὦ κνώδαλο;

ΕΝΑΣ ΙΝΔΟΣ: Ἐμεῖς ἔχουμε ἀγελάδες ποὺ κάνουν τὸ ἴδιο.

ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΤΗΣ Ν.Α.Σ.Α.: Στείλαμε πρῶτα τὸ κοτόπουλο γιὰ νὰ μελετήσουμε τὶς συνθῆκες διάβασης, πρὶν στείλουμε κάποιον ἄνθρωπο.

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ: Πιάσ᾽ τὸ γρήγορα πρὶν περάσει ἀπέναντι.

ΠΗΓΗ:

Χριστιανική Βιβλιογραφία,

ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ, ΛΟΙΔΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΕΚΒΙΑΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΛΚΗ

ΟΙ

ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ, ΛΟΙΔΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΕΚΒΙΑΖΟΥΝ

ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΛΚΗ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=========

Καθαρή κοροιδία εκ μέρους του Τούρκου υπουργού Επικρατείας, ο οποίος κυνικότατα εξηγεί ότι αν η Τουρκία δεν πάρει τα πάντα από την Ελλάδα από τη Θράκη μέχρι την Αττική και από την Κάλυμνο μέχρι το Πασά - λιμάνι και τα Τουρκοβούνια, δεν πρόκειται να κάνει απολύτως τίποτε με τη Σχολή της Χάλκης, όσο και αν τον πιέζουν ανοιχτά οι ΗΠΑ αλλά και η Ευρωπαική Ενωση σε ανώτατο διπλωματικό επίπεδο.

Αλλά γιατί να μη μας κοροιδεύει; Αφού εμείς οι ίδιοι ευνουχίσαμε το μόνο όπλο που είχαμε για να πετύχουμε αυτό που θέλαμε από τους Τούρκους. Η Τουρκία έχει πάρει από μας το ελεύθερο να προχωρήσει τις ενταξιακές της διαπραγματεύσεις με την Ενωμένη Ευρώπη, ενώ τα στρατεύματα κατοχής κατέχουν το 37% της Κύπρου και ενώ η τύχη των εγκλωβισμένων γίνεται όση η ημέρα και χειρότερη.

Την ίδια ώρα τα πολεμικά αεροπλάνα και τα πολεμικά σκάφη της Τουρκίας αυλακώνουν τους Ελληνικούς ουρανούς και τις Ελληνικές θάλασσες και παραβιάζουν την εθνική κυριαρχία μας.

Και εμείς; Δεν τολμούμε καν όχι να επεκτείνουμε την αιγιαλίτιδα ζώνη αλλά ούτε και να διακηρύξουμε την Ελληνκή ΑΟΖ και πρωτοστατούμε ταυτόχρονα στην ανεμπόδιστη προώθηση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας στην Ενωμένη Ευρώπη.

Με αυτά τα δεδομένα οι Τούρκοι έχουν το ελεύθερο να δείχνουν το αληθινό τους πρόσωπο. Το πρόσωπο της Μέδουσας που κρύβουν πίσω από Ανατολίτικες διπλωματίες.

Πόσο συγκινούνται οι Τούρκοι από την επίδειξη καλής θέλησης εκ μέρους της Κύπρου και της Ελλάδας; Οσο πολύ συγκινείται ο κ. Γ. Παπανδρέου επειδή ο κ. Πανώτης έκανε φιλότιμη ερευνητική προσπάθεια και έφερε στο φως, σε πρόσφατο αξιόλογο άρθρο του, πόσα χρωστά στην Εκκλησία η οικογένεια Παπανδρέου.

Παραθέτουμε στη συνέχεια την είδηση που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

ΕΓΚΕΜΕΝ ΜΠΑΓΙΣ: “ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΜΙΑ ΦΟΡΜΟΥΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΛΚΗ”

========

Τον Ιερό Ναό της Αγίας Ευφημίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, επισκέφθηκε ο Υπουργός Επικρατείας Εγκεμέν Μπαγίς, όπου παρακολούθησε και λίγο από την λειτουργία.

Ο Υπουργός Επικρατείας μιλώντας στον πρόεδρο του ιδρύματος της Εκκλησίας κ. Γεώργιο Στεφανόπουλο και άλλους, μεταξύ άλλων ανέφερε ότι «στην Τουρκία υπάρχει ένα κλίμα μέσα στο οποίο σέβεται ο καθένας τις αξίες του άλλου».

Επίσης, αναφέρθηκε και στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, τονίζοντας ότι «υπάρχουν βήματα τα οποία πρέπει να γίνουν ταυτόχρονα και από την Τουρκία και από την Ελλάδα».

Κατά την έξοδο του από την Εκκλησία, δέχθηκε ερωτήσεις από δημοσιογράφους σχετικά με την επαναλειτουργία της Χάλκης.

«Στη Τουρκία σήμερα έχουμε περίπου 2.800 Ρωμιούς πολίτες μας. Οι πολίτες αυτοί έχουν ανάγκη από θρησκευτικούς λειτουργούς θεολογικά καταρτισμένους. Έχουν ανάγκη από εκπαιδευμένους θρησκευτικούς λειτουργούς για να βαφτίζουν τα παιδιά όταν γεννιούνται και για να κάνουν τις κηδείες», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Εν συνεχεία τόνισε: «Σε κάθε συγκέντρωση τίθεται το θέμα να ανοίξει μια Θεολογική Σχολή στην Τουρκία και ειδικότερα η δραστηριοποιούμενη για πολλά χρόνια παλιότερα θεολογική σχολή της Χάλκης. Το θέμα αυτό το μελετάμε σε ένα ευρύτερο πλαίσιο. Η Θεολογική Σχολή της Χάλκης δεν έκλεισε ούτε με απόφαση της δικής μας διακυβέρνησης ούτε με κάποια από τις παλιότερες. Η σχολή έκλεισε με απόφαση δικαστηρίου.»

Ο Υπουργός Επικρατείας, επεσήμανε ότι υπάρχει διάλογος, υπογραμμίζοντας: «Εργαζόμαστε για την ανεύρεση μις φόρμουλας που θα μπορέσει να παράσχει στους Ρωμιούς πολίτες μας θρησκευτικούς λειτουργούς που θα εκπληρώνουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα και θα ηγούνται στις λειτουργίες τους. Γι’ αυτό βρισκόμαστε σε επαφή με το πατριαρχείο και άλλους φορείς».

Σε άλλο σημείο ο κ. Μπαγίς, ρίχνει το μπαλάκι με διπλωματικό τρόπο και στην Ελλάδα, τονίζοντας, ότι «όταν στην Αθήνα δεν υπάρχει ούτε ένα νεκροταφείο και ούτε ένα τζαμί για τους Μουσουλμάνους, το να το θέσουμε εμείς αυτό ως προϋπόθεση δεν θα ήταν μια σωστή προσέγγιση. Για αυτό εμείς δεν κάνουμε λόγο για "αμοιβαιότητα". Φυσικά όμως πιστεύουμε πως τα ταυτόχρονα βήματα καλής θέλησης, και από τις δύο κυβερνήσεις θα συμβάλλουν στην δημιουργία μιας πολύ διαφορετικής ατμόσφαιρας, ανάμεσα στις δύο χώρες.»

ΠΗΓΗ:

Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων “Ρομφαία”

Αγιος Νικόλαος Αχρίδος

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΧΡΙΔΟΣ

Ο Άγιος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς) Επίσκοπος Αχρίδος, της Σερβικής Εκκλησίας, γεννήθηκε το 1880 στην Σερβία. Έλαβε ευρεία μόρφωση ανά την υφήλιο και επέδειξε σπουδαίο συγγραφικό έργο. Οι υψηλές θεολογικές και φιλοσοφικές μελέτες του τον έκαναν σύντομα γνωστό λαμβάνοντας πέντε διδακτορικούς τίτλους σε διάφορα Πανεπιστήμια του κόσμου. Επίσκοπος εκλέχθηκε μόλις στα 39 του χρόνια. Ποίμανε με ιδιαίτερη αγάπη και σοφία την επισκοπή του, όμως, η ποιμαντική του διακονία αγκάλιασε στην κυριολεξία όλον τον κόσμο με τα διάφορα ταξίδια του (λόγω εξορίας ή όχι), τη διδασκαλική του δραστηριότητα σε πανεπιστημιακές σχολές αλλά και μέσω του πλήθους των επιστολών και των βιβλίων του.

Τα γραπτά του εμφορούνται από βαθύτατο Πατερικό πνεύμα και αποπνέουν πάντοτε μια απλοϊκή γλυκύτητα συνδυασμένη με βαθιά σοφία και υψηλή θεολογία. Ο σύγχρονος και φίλος του Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς είπε για τον Άγιο Νικόλαο: "Ο Νικόλαος Αχρίδος ήταν ο μέγας άγιος Χρυσόστομος των ημερών μας. Έγινε διδάσκαλος μέγας της Ορθοδόξου Εκκλησίας, κήρυξ της ορθοδόξου πίστεως, ποιμήν σοφός, πνευματικός οδηγός των Σέρβων, στύλος της πατρίδος του, Απόστολος της Ορθοδοξίας σε κράτη μακρινά...".

Εκοιμήθη προσευχόμενος στις 17 Μαρτίου 1956 στην Ι.Μ. Αγ. Τύχωνος στις ΗΠΑ. Το ιερό του σκήνωμα επέστρεψε στην Σερβία το 1991.

Η Ορθοδοξία - Αγίου Νικολάου Αχρίδος

Αγίου Νικολάου Αχρίδος

Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Δίχως την αλήθεια, δεν μπορεί ο άνθρωπος να είναι μήτε άγιος μήτε και αγαθός. Η αγαθοσύνη πάλι, είναι το κλειδί ενώ η αγιότητα η θύρα της αληθείας. Απ’ όποιαν άκρη και αν ξεκινήσει κανείς θα πρέπει να καταλήξει στην άλλη.

***

Αλήθεια, αγιότης και αγαθοσύνη, είναι τα τρία χαρμόσυνα μηνύματα της ορθοδόξου πίστεως. Οι τρεις αρετές, γεννούν η μία την άλλη και είναι τέλειες μονάχα όταν βρίσκονται σε πλήρη ενότητα.

Δίχως την αλήθεια, δεν μπορεί ο άνθρωπος να είναι μήτε άγιος μήτε και αγαθός. Η αγαθοσύνη πάλι, είναι το κλειδί ενώ η αγιότητα η θύρα της αληθείας. Απ’ όποιαν άκρη και αν ξεκινήσει κανείς θα πρέπει να καταλήξει στην άλλη. Όπως και με ένα δέντρο. αν ξεκινήσει κάποιος από το σπόρο κάτω από τη γη, θα φτάσει από το κορμό και το άνθος στο σπόρο που βρίσκεται στη κορυφή και το αντίστροφο, αν ακολουθήσουμε την τύχη του σπόρου στη κορφή του δέντρου, θα φτάσουμε στο σπόρο που βρέθηκε κάτω από τη γη.

Όταν σπέρνουμε την αλήθεια, φυτρώνει αγιότητα και αγαθοσύνη. Όταν σπέρνουμε την αγιότητα, φυτρώνει η αλήθεια και η αγαθοσύνη. Όταν πάλι σπέρνουμε την αγαθοσύνη, φυτρώνει η αλήθεια και η αγιότητα. Χωρισμένες ή μία από την άλλη δίνουν πικρούς καρπούς. Την αλήθεια δεν πρέπει να την αναμιγνύουμε με κάποια ιδιαίτερη γνώση επειδή η εξειδικευμένη γνώση είναι σαν το ένα από τα δάκτυλα του ανθρώπου. Όπως το ένα δάκτυλο δεν μπορεί να μας περιγράψει τον άνθρωπο, έτσι και η μεμονωμένη γνώση δεν μπορεί να περιγράψει την αλήθεια. Η αλήθεια είναι πραγματικά ευρύτερη, υψηλότερη και βαθύτερη από το σύμπαν. Γι’ αυτό και η αλήθεια δεν μπορεί να γνωσθεί, αλλά μονάχα αποκαλύπτεται στον πνευματικό άνθρωπο. Όπως η μέρα φωτίζεται αρκετά από τον ήλιο του Θεού, έτσι γνωρίζουμε ότι, μόνον στους αγίους ανοίγονται οι πνευματικοί οφθαλμοί και έτσι, μόνον ο άγιος μπορεί να δει την αλήθεια και βλέποντάς την να καταστεί φως αγαθοσύνης στο κόσμο.

Η Ορθοδοξία δεν διδάσκει κάποια ξεχωριστή γνώση αλλά την Αλήθεια, δια της οποίας το σύμπαν ζει και αναπνέει, στην οποία βρίσκουν τη σωτηρία όλα τα πράγματα τα οποία ζουν για να σωθούν από την άγνοια, την ασθένεια και το φόβο.

Την αλήθεια απορρίπτουν συνήθως εκείνοι οι άνθρωποι που απορρίπτουν την αγιότητα και την αγαθοσύνη. Εκείνοι πάλι που ομολογούν την χριστιανική αλήθεια μα ζουν δίχως αγιότητα και αγαθοσύνη, ψεύδονται και το νοιώθουν στη ψυχή τους πως λένε ψέματα.

Γι’ αυτό και λέγεται ότι μονάχα οι καθαροί στη καρδιά θα δουν το Θεό. Μέσα από λερωμένα ματογυάλια δεν μπορείς να δεις μήτε το φως του ηλίου, πόσο περισσότερο το φως του Θεού. Ο Θεός, αδελφοί μου, είναι αλήθεια, ολόκληρη η αλήθεια στο σύμπαν και μετά το σύμπαν και έξω από Εκείνον δεν υπάρχει αλήθεια. Ο δρόμος προς τη γνώση της αληθείας είναι η αρετή και το αποτέλεσμα της γνώσεως της αληθείας, είναι πάλι η αρετή. Όλοι οι νόμοι του σύμπαντος είναι νότες της αληθείας, χορδές στην άρπα της. Μακάριος εκείνος που η ψυχή του βρίσκεται σε αρμονία με την απέραντα γλυκιά μουσική της αληθείας! Πρόκειται για ένα μέγα μυστήριο, προσιτό μονάχα σε ελάχιστους οι οποίοι με θυσίες ακριβές πληρώνουν αυτή τους τη γνώση.
Κοίταξε στο παρελθόν σου. Η επίγνωση πως δίχως θυσία δεν φτάνει κανείς στη γνώση ήταν ξεκάθαρο για τους προγόνους μας πριν από χίλια χρόνια. Επί της δυναστείας των Νεμάνια, τούτη η επίγνωση εκφράστηκε καθαρά σε πολλές προσπάθειες και παραδείγματα όπου φαίνεται ότι αποτελούσε γι’ αυτούς μια εμπειρία.

Για να φτάσει κανείς σε μια καλύτερη ζωή πρέπει να θυσιάσει τη χειρότερη. Το καινούριο ένδυμα φοριέται όχι πάνω στο παλαιό αλλά στη θέση εκείνου. Ο καινός άνθρωπος αυξάνει μέσα στον παλαιό καθώς ο σπόρος στη κοπριά. Όταν ο καινός άνθρωπος ενισχυθεί, ο παλαιός εξαλείφεται. Η θρησκεία είναι αιωνίως ανικανοποίητη με τον άνθρωπο όπως αυτός είναι -με τον παλαιό άνθρωπο- και αιωνίως υποθάλπει και προλέγει την γέννηση του καινού ανθρώπου, του Θεανθρώπου.

Τα πολιτικά ιδανικά πραγματώνονται ταχύτερα ή ευκολότερα ενώ το ιδανικό της θρησκείας θα πραγματωθεί μονομιάς, στο τέρμα της ανθρωπίνης εξέλιξης. Γι’ αυτό η θρησκεία συνιστά σκληρές μεθόδους νηστείας και προσευχής καθώς και οικειοθελείς θλίψεις με σκοπό ν’ ανάψει στη ψυχή του ανθρώπου τη φλόγα με την οποία θα κατακαεί ο παλαιός άνθρωπος και από τη στάχτη του θα αναστηθεί ο καινός.

Η Ανατολική Ορθοδοξία, παλαιή όσο και ο Χριστιανισμός, αποτελεί μία μεγαλειώδη εποποιία παθών και θλίψεων, εκουσίων και ακουσίων. Οι προγονοί μας έπασχαν επί πέντε αιώνες για το Σταυρό τον Τιμημένο και στη φωτιά εκείνη των παθών, η μία γενεά μετά την άλλη, κατακάηκε σαν τα ξερόκλαδα στο πυρωμένο καμίνι. Έπασχαν ολόκληρα τα χριστιανικά Βαλκάνια. Πρέπει να είμαστε υπερήφανοι -μα στην υπερηφάνειά μας ταπεινοί ενώπιον του Θεού- που στους προγόνους μας έλαχε ο κλήρος να σηκώσουν το βαρύ σταυρό των δεινών στα Βαλκάνια για τα τελευταία πεντακόσια χρόνια.

Η Ορθοδοξία στην Ασία και την Αφρική, φλεγόταν στις φλόγες των δεινών επί δώδεκα αιώνες. Η Εκκλησία της Ρωσίας υπέμεινε τα μαρτύρια των Μογγόλων επί δύο αιώνες ενώ τα εκούσια παθήματα της Ρωσίας είναι τόσο παλαιά όσο και ο χριστιανισμός της.

Διδάσκοντας την αλήθεια η βασανισμένη Ορθοδοξία διδάσκει ειρήνη και ενότητα. Θυμόμαστε από την ιστορία πως ο άγιος Σάββας Σερβίας εργάστηκε σε όλη του τη ζωή για την ειρήνη και την ενότητα, αποκλείοντας τη διάσπαση και τον πόλεμο μεταξύ αδελφών και γειτόνων. Ακόμα και μετά θάνατον, το όνομά του χρησίμευε ως εγγύηση ειρήνης και ενότητας στο λαό. Εννοείται πως ο μέγας Άγιος της Στουντένιτσας έπρεπε να είχε μέσα του βαθιά ειρήνη αφού όποιος δεν έχει ειρήνη μέσα του δεν μπορεί να τη μεταδώσει στον άλλο. Όποιος δεν τελεί σε ενότητα με το Χριστό δεν μπορεί να οικοδομεί ενότητα ανάμεσα στους ανθρώπους.

Είναι δύσβατος και κοπιαστικός ο δρόμος που οδηγεί στην εσωτερική ψυχική ειρήνη και ενότητα. Μόνος ο Θεός βρίσκεται σε αιώνια ειρήνη και ενότητα με τον Εαυτό Του γι’ αυτό και οι αληθινοί υιοί του Θεού είναι ειρηνοποιοί. Γι’ αυτό μονάχα ο ειρηνοφόρος μπορεί να γίνει ειρηνοδότης, ειρηνοποιός. Ξερό σύννεφο δεν μπορεί να δροσίσει τη γη με βροχή, ούτε και άνθρωπος που είναι μέσα του διηρημένος μπορεί να ποτίσει τον κόσμο με γαλήνη και αρμονία. Επειδή, ειρήνη δεν είναι ένας μονάχα τόνος αλλά η αρμονία όλων των τόνων της ψυχής. Και ο Θεός στην ουσία αποτελεί τριττή αρμονία -τρεις τόνοι σε μια αιώνια μουσική θείας ενότητας. Έτσι, είμαστε και εμείς καλεσμένοι να πραγματώσουμε μια τέτοια μελωδική αρμονία μέσα μας και γύρω μας.

Η ειρήνη αδελφοί μου, δεν σημαίνει μονοτονία μα αρμονία. Η ενότητα δεν είναι αδυναμία αλλά ενίσχυση. Η ειρήνη και η ενότητα με το Θεό είναι πηγή κάθε πραγματικής ειρήνης και ενότητας στον κόσμο.

Έχοντας τούτη τη γνώση, η Ορθοδοξία κηρύττει ειρήνη και ενότητα όλων των λαών. Λίγα λόγια έχει να κηρύξει η Ορθοδοξία. αυτή μιλά με τη δίψα για την ειρήνη και την ενότητα των λαών. Πώς θα ενωθούν όμως οι λαοί αν οι «εκκλησίες», η πιο πνευματική έκφραση της ψυχής τους, δεν ενωθούν; Πώς θα θεμελιώσουν την αμοιβαία ειρήνη των λαών με τα διαπλεκόμενα υλικά συμφέροντα, τις φυλετικές και γλωσσικές διαφορές, αν οι «εκκλησίες» τους που έχουν ταυτόσημα πνευματικά ενδιαφέροντα δεν θεμελιώσουν την αμοιβαία ειρήνη; Όλες οι συμμαχίες κρατών που δημιουργούνται αποκλειστικά σε υλικά συμφέροντα, έχουν κλονισμένη υγεία και είναι απελπιστικά βραχυπρόθεσμες. Ο σκύλος με τη γάτα, μπορούν προς στιγμή από φόβο να συμφωνήσουν και να φάνε το γεύμα τους αλλά η συμμαχία τους δεν σημαίνει ότι θα αποτρέψει και τον πόλεμο για το δείπνο τους.

Μονάχα η συμμαχία των ψυχών είναι μακροπρόθεσμη, η συμμαχία του ήθους, στερεωμένη στη συνείδηση ή με άλλα λόγια, στην αλήθεια, την αγιότητα και την αγαθοσύνη. Στους τρεις αυτούς στύλους κρατιέται ολόκληρο το αστρικό σύμπαν το οποίο αριθμεί τόσους ήλιους, περισσότερους από τα ανθρώπινα όντα που βρίσκονται επάνω στη γη. Γιατί λοιπόν η μικρή κοινωνία των ανθρώπων να μην μπορεί να κρατηθεί σε τούτους τους τρεις στύλους; Μα και κάθε ψυχή ανθρώπου θα πρέπει να οικοδομείται στις τρεις αυτές πνευματικές βάσεις. Γιατί, καθώς ξέρουν οι οικοδόμοι, κάθε τμήμα του οικοδομικού υλικού θα πρέπει να είναι γερό για να είναι ολόκληρο το οικοδόμημα σταθερό. Αν το κάθε πάτωμα είναι γρανιτένιο, όλο το παλάτι θα είναι γρανιτένιο. Αν πάλι ανάμεσα στις σειρές με τις πέτρες τοποθετηθεί σειρά από στάχτη, το παλάτι θα καταρρεύσει. Σας λέω πως δεν μπορούν Άγιοι και εγκληματίες ν’ αποτελέσουν το οικοδομικό υλικό για το Βασίλειο του Φωστήρος Χριστού αλλά μονάχα οι Άγιοι. Ούτε και μπορεί να γίνει ειρήνη και ενότητα ανάμεσα σε Αγίους και εγκληματίες ως το τέλος της συντέλειας.

Η Ορθοδοξία είναι θρησκεία ειρήνης και ενότητας, που θα πει θρησκεία Αγίων. Από εδώ και ο πόθος της Ορθοδοξίας για ειρήνη ανάμεσα στους λαούς σημαίνει τον πόθο για αγιότητα των λαών. Άνθρωποι και λαοί θα ενωθούν φυσικώς όταν καταστούν αγιότεροι. Και οι «εκκλησίες» θα ενωθούν φυσικώς όταν φουσκώσουν από αγιότητα και υπερχειλίσουν από τα στενά τους όρια καθώς και τα φουσκωμένα ποτάμια ξεχειλίζουν από τη κοίτη τους και ενώνονται σε μία μεγάλη λίμνη. Από εσάς, ξεχωριστά τον καθένα εξαρτάται το πότε θα πραγματωθεί αυτό. Επειδή, εσείς είστε η ζωντανή εκκλησία που έχει κληθεί να είναι ορθόδοξη, να δοξάζει δηλαδή ορθώς το Θεό με τρόπο και μέθοδο που έδειξε ο Ιησούς ο Υιός του Θεού.

Η Ορθοδοξία προτείνει την ένωση όλων των εκκλησιών, όχι από αδυναμία αλλά από το πλήρωμα της δυνάμεώς της. Ο καθένας από εμάς θα επιθυμήσει και θα ποθήσει την ένωση των «εκκλησιών» τότε, όταν μέσα του νοιώσει το πλήρωμα της πνευματικής δύναμης την οποία δίδει η πίστη του Χριστού. Η καρδιά της Ορθοδοξίας πρέπει να χτυπά το ίδιο θερμά για όλα τα ανθρώπινα όντα στη γη τα οποία στη θύελλα της ζωής αρπάζονται από τον Χριστό σαν άγκυρα σωτηρίας.

Γνωρίζουμε ότι η Ανατολική Ορθοδοξία δεν αποτελεί ολόκληρο το Χριστιανισμό στο κόσμο. Μα να, αδελφοί μου, τώρα που ολόκληρη η ορθόδοξη Ανατολή ανυψώνεται από τη δουλεία στην ελευθερία, ο κόσμος σε όλο τον πλανήτη προσμένει έναν καινό λόγο από την Ορθοδοξία. Τούτος ο λόγος δεν πρέπει να προέλθει μονάχα από τη γλώσσα μα και από τη καρδιά. Όλοι οι παρηγορητικοί λόγοι βγαίνουν από τη γλώσσα. Μα θα είναι πραγματικά παρηγορητικοί, πραγματικά ιαματικές για τον ασθενούντα κόσμο, όταν φτάσουν και στην καρδιά.

Ποιος άλλος έχει καρδιά αν δεν την έχουν εκείνοι που υποφέρουν; Αν η ορθόδοξη Ανατολή η οποία σταυ¬ρούται από τον Γολγοθά της Ιερουσαλήμ μέχρι σήμερα, δεν έχει το όραμα της αδελφοποίησης των ανθρώπων, τότε ποιος θα το κατέχει; Όσοι είναι κρεμασμένοι στο σταυρό θα πρέπει να έχουν ευρύτερους ορίζοντες από όσους βρίσκονται στη βάση του. Ποιος θα δώσει θάρρος στις βασανισμένες ψυχές απάνω στη γη παρά εκείνοι που θεωρούν τα δεινά τους ως τη μεγαλύτερη δόξα του έθνους και της εκκλησίας;

Η Ορθοδοξία στην ουσία της είναι ένα σωτηριοφόρο πνεύμα, επενδυμένο με πολυτελές ένδυμα, υφασμένο από την Ασία και την Ευρώπη. Αυτό το πολυτελές ένδυμα δεν είναι σωτηριοφόρο αυτό καθ’ αυτό αλλά ως ένδυμα του ζώντος πνεύματος. Αλίμονο σε αυτόν που στηρίζει τις ελπίδες του μονάχα στο ένδυμα, μη βλέποντας και μη νοιώθοντας το πνεύμα που βρίσκεται κάτω από εκείνο.

Η Ορθοδοξία είναι αλήθεια, αγιότης και αγαθοσύνη, συγκερασμένες σε μια ζωοποιό ενότητα που ονομάζεται αγάπη.

Το να περιορίσουμε την Ορθοδοξία μέσα στα όρια ενός έθνους ή μιας γεωγραφικής περιοχής είναι σαν να κλειδώνουμε το φως του ηλίου μέσα σε σιδερένια κασέλα. Πώς μπορεί κάποιος να αρπάξει ένα μέρος του ηλιακού φωτός και να το κλείσει στο κιβώτιο; Πώς μπορεί η Ορθοδοξία να περιοριστεί και να μη φωτίζει τον κόσμο όλο; Γιατί, αν δεν φωτίζει τον κόσμο όλο τότε δεν φωτίζει κανένα. Και αν με την αγάπη της δεν θερμαίνει τον κόσμο όλο, δεν θερμαίνει κανένα. Γιατί μήτε άνθρωπος, μήτε άγγελος μπορεί να δοξάζει αληθινά το Θεό δίχως τη συμπάθεια και το έλεος προς όλους τους ανθρώπους.

Η Ορθοδοξία δεν εξαρτάται από κανένα πολιτικό ή οικονομικό σύστημα. Είναι ενάντια στη βία και την αδικία, είτε αυτές προέρχονται από τα μετάξια είτε από τα κουρέλια. Δε διακρίνει τους ανθρώπους σε κυρίους και δούλους, μήτε σε πλουσίους και φτωχούς αλλά σε δικαίους και αμαρτωλούς.

Όταν οι άνθρωποι κατανικήσουν μέσα τους την επιθυμία της αμαρτίας, εύκολα θα πραγματώσουν και το τελειότερο πολιτικό και οικονομικό ιδανικό.

Όταν στις ψυχές των ανθρώπων βασιλεύσει η εμπιστοσύνη στη θέση της καταφρόνιας και η συμπάθεια στη θέση της εκδικήσεως, η χαρά με την χαρά των άλλων και η θλίψη στη θλίψη τους, τότε οι φιλόθεοι άνθρωποι θα αντικρύζουν με πόνο τις παρελθούσες γενεές οι οποίες γέμιζαν τις μέρες τους στον κόσμο με τη φθονερή δίψα για εξουσία και ψωμί, όπως η σημερινή γενιά αντικρύζει τους ανθρωποφάγους.

Ω, αδελφοί σε τί είναι ανώτερος ο μισανθρωπισμός των ημερών μας από την ανθρωποφαγία εκείνων που έζησαν παλαιότερα από εμάς; Η εφαρμογή των ευαγγελικών αληθειών παράγει το φάρμακο κατά της μισανθρωπίας. Κάθε άλλο φάρμακο, το οποίο διατίθεται στην αγορά και στις αίθουσες διαλέξεων με φωνές, είναι ένα εύγευστο δηλητήριο.

Στις αβύσσους της ανθρωπίνης ψυχής, εκεί όπου λίγοι σκύβουν να κοιτάξουν, βρίσκεται η θεραπεία κάθε κακού. Πρέπει να σκάψει κανείς βαθιά κάτω από την επιφάνεια της ψυχής για να βρει το φάρμακο κάθε κακού, την αλήθεια και την ευτυχία, πολύ περισσότερο κάτω από τη καυτή άμμο όταν σκάβουμε για να βρούμε το δροσερό νερό.

Μήπως δε ξέρετε και οι ίδιοι ότι τα πολυτιμότερα αντικείμενα στον κόσμο βρίσκονται καταχωνιασμένα βαθιά στην απομόνωση και τη σιωπή;

Τα πολυτιμότερα και ισχυρότερα πράγματα στον κόσμο είναι και τα πιο απόκρυφα από τα μάτια των ανθρώπων. Μήπως και ο αέρας, αυτός ο απαραίτητος σε κάθε στιγμή όρος της ζωής, δεν είναι κρυμμένος από τα μάτια μας; Δεν είναι και η ψυχή πιο κρυμμένη και από τον αέρα; Πόσο περισσότερο λοιπόν είναι κρυμμένη η μυστική παστάδα της ψυχής όπου η πίστη αναμένει τη αφύπνισή της;

Η αφυπνισμένη πίστη με τις ρίζες της στην ψυχή, είναι συνάμα το αφυπνισμένο συναίσθημα της ελευθερίας. Πίστη θα πει, ελευθερία έναντι των ανθρώπων, των πραγμάτων, των δαιμόνων και του θανάτου. Μάλιστα ακόμα και έναντι του Θεού. Δια της ελευθερίας ο άνθρωπος παύει να είναι δούλος του Θεού και καθίσταται υιός Θεού, παύει να είναι εχθρός των πραγμάτων και καθίσταται φίλος τους.

Όταν το ελάφι βρει πράσινο χορτάρι στο βουνό, τότε του είναι αδιάφορο το ξεραμένο χορτάρι στο παχνί.

Όποιος έχει τον κόσμο για ακριβό, θεωρεί φτηνό το Θεό. Κανείς δεν μπορεί να εισέλθει στα άγια των αγίων της πίστεως αν προηγουμένως ο κόσμος δεν του γίνει αδιάφορος.
Όποιος μπερδευτεί με το παραπάνω στους ιστούς των πραγμάτων, χάνει τη θέα του αληθούς κόσμου της ελευθερίας.

Η Ορθοδοξία είναι πίστη της ελευθερίας και μάλιστα ελευθερίας της τριττής δεσποτείας επί του ανθρώπου: δεσποτείας των ανθρώπων, δεσποτείας των πραγμάτων και δεσποτείας του εαυτού.

Στους περισσότερους από τους τελευταίους αιώνες, η Ορθοδοξία διεκήρυσσε κυρίως και υποβοήθησε στην απελευθέρωση των ανθρώπων από ανθρώπους και των λαών από λαούς. Αν πει κανείς όμως ότι αυτή είναι η μόνη ελευθερία που διδάσκει η Ορθοδοξία στους ανθρώπους, αρνείται στην Ορθοδοξία τα δυο τρίτα των αξιών και των υποχρεώσεών της.

Ακόμη και όταν ο άνθρωπος παύσει να τυραννά τον άνθρωπο, δεν θα έχει επέλθει η πλήρης βασιλεία της ελευθερίας ή η βασιλεία του Θεού επειδή θα πρέπει να κατανικηθεί και η τυραννία των πραγμάτων επί του ανθρώπου, η επιθυμία δηλαδή για τα πράγματα, για τη γη και για όλα όσα η γη προσφέρει. Αυτή είναι η φλογερή επιθυμία για την απόκτηση αγαθών η οποία καταλαμβάνει την εξουσία επί του ανθρώπου τη στιγμή που εκείνος νομίσει ότι έχει εξουσιάσει τα πράγματα.

Συνεπαρμένος από την απατηλή μέριμνα για την εξασφάλιση της ζωής με τη βοήθεια των πολλών πραγμάτων, παραδίδεται ο άνθρωπος ασυνείδητα σε μια τυραννία η οποία είναι το ίδιο ανήθικη, φαρμακερή και φονική όσο και η τυραννία του ανθρώπου επάνω σε άλλον άνθρωπο.

Μα και όταν ο άνθρωπος ελευθερωθεί από την τυραννία των πραγμάτων, θα αργήσει πολύ να έρθει η πλήρης βασιλεία της ελευθερίας, η βασιλεία του Θεού. Θα έχει απομείνει ένας ακόμα κρυμμένος τύραννος μέσα στον άνθρωπο. Η ματαιοφροσύνη του ατομικού Εγώ, είναι ικανή να εξουσιάζει τη ψυχή κάποιου που κατέχει πλήθος πραγμάτων -που κατέχεται από πλήθος πραγμάτων- όπως ήταν αιχμαλωτισμένη και η ψυχή των προγόνων μας αλλά όπως είναι και η δική μας με τη καταδυνάστευση από εξωτερικούς εχθρούς.

Γι’ αυτό, συγχαίροντάς σας για την απελευθέρωση από τους εξωτερικούς εχθρούς, σας παρακαλώ να μην αγνοείτε και τους άλλους δύο εναπομείναντες αντιπάλους, να τους παρακολουθείτε ξάγρυπνοι και με τη βοήθεια της άγρυπνης, ζωντανής ορθοδόξου πίστεως να τους διώκετε απ’ ανάμεσά σας. Γιατί, λίγη ευτυχία θα σας φέρει η ελευθερία από τον εξωτερικό τύραννο αν παραμείνετε κάτω από την τυραννία των πραγμάτων και του εαυτού σας.

Θα σας περιγελούν στ’ αλήθεια όλα τα έθνη αν δουν ότι έχετε εκδιώξει από την πατρίδα σας Τούρκους, Γερμανούς και Βούλγαρους αλλά οι αρνητικές ιδιότητες του χαρακτήρα των Τούρκων, Γερμανών και Βουλγάρων παρέμειναν ανάμεσά σας, σαν άλλη μόλυνση στη ψυχή σας.    

Αν εσείς αγωνιστήκατε κατά της ματαιότητας, του ψευδούς, της αρπαγής και της βίας των κατακτητών, τί θα πουν τα έθνη της γης όταν σας βρουν να βρίσκεστε μέσα στο ψεύδος, την αρπαγή και την βία μεταξύ σας; Θα πουν τότε ότι αυτός ο λαός πολέμησε πολύ καλά ενάντια στο κακό των γειτόνων του αλλά εξίσου καλά, δυστυχώς, μαθήτευσε στο σχολείο των κακών τους.

Τί θα έχουν να πουν οι νεκροί σας, οι οποίοι αριθμητικά είναι περισσότεροι από εσάς, εάν σας βλέπουν να μην αγιάζετε τους τάφους τους με μύρο ευγενικό και καθαρή προσευχή παρά να τους τιμάτε με λογισμούς τιποτένιους, λόγια φαρμακερά και έργα ανομίας; Τότε στ’ αλήθεια θα πουν εκείνοι: εμείς με όλο τον κόπο και τη θυσία μας θελήσαμε να σώσουμε το έθνος μας αλλά να, σώσαμε μονάχα τον εαυτό μας ενώ όσοι παρέμειναν στη ζωή, παρέμειναν στην αμαρτία!

Όχι αδελφοί, μην προσβάλετε ούτε νεκρούς μα ούτε και ζώντες αλλά γίνετε αιτία χαράς και για τους μεν και για τους δε. Αν θέλουμε να δοξάζουμε ορθά το Θεό και στ’ αλήθεια να είμαστε ορθόδοξο έθνος, πρέπει να το κάνουμε όχι μονάχα με το περήφανο όνομά μας αλλά και με το ταπεινό και καθαρό πνεύμα της αληθείας, της αγιότητος και της αγαθοσύνης. Έτσι που το περιεχόμενο να ανταποκρίνεται στο όνομα και να δικαιολογεί την πληρότητα του ονόματος.

Έτσι, η Ορθοδοξία θα καταστεί για σας το ενδότερο Βασίλειο του Θεού και θα μεταφυτευθεί μέσω υμών σε όλο τον κόσμο. Έτσι, μέσα από την ζωντανή και ορθή πίστη, θα βρείτε παρηγορία στις αμέτρητες πληγές με τις οποίες η ψυχή σας έχει εξέλθει από τη μακρόχρονη σκληρή μάχη, παρηγορία στις ταπεινώσεις και την αγωνία του θανάτου.

Έτσι και ο καρπός των μεγάλων παθημάτων σας δεν θα είναι πικρός, όπως είναι το ίδιο πάθος, αλλά γλυκύς και ευώδης, θρεπτικός για την ανάπτυξη και τη πρόοδο της ψυχής σας.

ΠΗΓΗ: «ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ
ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ»
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»