Απλοποιήστε την ζωή σας! (Γέρ. Παΐσιος Αγιορείτης)

Οι κοσμικοί λένε: “Καλότυχοι αυτοί που ζουν στα παλάτια και έχουν όλες τις ευκολίες”. Αλλ’ όμως μακάριοι είναι αυτοί που κατόρθωσαν να απλοποιήσουν την ζωή τους και ελευθερώθηκαν από την θηλειά της κοσμικής αυτής εξελίξεως των πολλών ευκολιών, ίσον των πολλών δυσκολιών, και απαλλάχθηκαν από τον φοβερό άγχος της σημερινής εποχής μας. Αν δεν απλοποιήση την ζωή του ο άνθρωπος, βασανίζεται. Ενώ, αν την απλοποιήση, δεν θα έχη αυτό το άγχος
Ένας Γερμανός μια φορά στο Σινά είπε σε ένα Βεδουϊνάκι που ήταν πανέξυπνο: “Εσύ είσαι έξυπνο, μπορείς να μάθης γράμματα”. “Και μετά;” τον ρωτάει εκείνο. “Μετά θα γίνης μηχανικός”. “Και μετά;” “Μετά θ’ ανοίξης ένα συνεργείο αυτοκινήτων”. “Και μετά;” “Μετά θα το μεγαλώσης”. “Και μετά;” “Μετά θα πάρης και άλλους να δουλεύουν και θα έχης πολύ προσωπικό”. “Δηλαδή, του λέει, να έχω έναν πονοκέφαλο, να βάλω άλλον έναν πονοκέφαλο και μετά να βάλω και έναν άλλον; Δεν είναι καλύτερα τώρα που έχω ήσυχο το κεφάλι μου;” Ο περισσότερος πονοκέφαλος είναι από αυτές τις σκέψεις, να κάνουμε αυτό, να κάνουμε εκείνο. Αν ήταν πνευματικές οι σκέψεις, θα ένιωθε κανείς πνευματική παρηγοριά και δεν θα είχε πονοκέφαλο.
Τώρα και στους κοσμικούς τονίζω πολύ την απλότητα. Γιατί πολλά από αυτά που κάνουν, δεν χρειάζονται και τους τρώει το άγχος. Τους μιλάω για την λιτότητα και την ασκητικότητα. Συνέχεια φωνάζω: “Απλοποιήστε την ζωή σας, για να φύγη το άγχος”. Και τα περισσότερα διαζύγια από ‘κει ξεκινούν. Πολλές δουλειές, πολλά πράγματα έχουν να κάνουν οι άνθρωποι και ζαλίζονται. Δουλεύουν και οι δύο, πατέρας και μάνα, αφήνουν και τα παιδιά εγκαταλελειμμένα. Κούραση, νεύρα – μικρό θέμα, μεγάλος καυγάς – αυτόματο διαζύγιο μετά, εκεί φθάνουν. Αν απλοποιούσαν όμως την ζωή τους, θα ήταν και ξεκούραστοι και χαρούμενοι. Αυτό το άγχος είναι καταστροφή!
Μια φορά βρέθηκα σε ένα σπίτι που ήταν όλο πολυτέλεια και, καθώς συζητούσαμε, μου είπαν: “Ζούμε στον Παράδεισο, ενώ άλλοι άνθρωποι στερούνται”. “Ζήτε στην κόλαση, τους λέω. “Άφρον, ταύτη τη νυκτί”(8), είπε ο Θεός στον πλούσιο. Αν ο Χριστός με ρωτούσε: “Πού θέλεις να σε βάλουμε, σε μια φυλακή ή σε ένα σπίτι σαν αυτό;” θα έλεγα: “Σε μια σκοτεινή φυλακή”. Γιατί η φυλακή θα με βοηθούσε. Θα μου θύμιζε τον Χριστό, θα μου θύμιζε τουα αγίους Μάρτυρες, θα μου θύμιζε τους ασκητές που ήταν στις οπές της γης, θα μου θύμιζε καλογερική. Η φυλακή θα έμοιαζε και λίγο με το κελλί μου και θα χαιρόμουν. Αυτό το δικό σας τι θα μου θύμιζε και σε τι θα με βοηθούσε; Γι’ αυτό οι φυλακές με αναπαύουν καλύτερα όχι μόνον από ένα σαλόνι κοσμικό αλλά και απ’ένα ωραίο κελλί μοναχού. Χίλιες φορές στην φυλακή παρά σε ένα τέτοιο σπίτι”.
Κάποτε που είχα φιλοξενηθή στην Αθήνα σ’ έναν φίλο μου, με παρακάλεσε να δεχθώ έναν οικογενειάρχη πριν φωτίση, γιατί άλλη ώρα δεν ευκαιρούσε. Ήρθε λοιπόν χαρούμενος και συνέχεια δοξολογούσε τον Θεό. Είχε και πολλή ταπείνωση και απλότητα και με παρακαλούσε να εύχωμαι για την οικογένειά του. Ο αδελφός αυτός ήταν περίπου τριάντα οκτώ ετών και είχε επτά παιδιά. Δυό το ανδρόγυνο και άλλοι δυό οι γονείς του, εν όλω έντεκα ψυχές, και έμεναν όλοι σε ένα δωμάτιο. Μου έλεγε με την απλότητα που είχε: “Όρθιους μας χωράει το δωμάτιο, αλλά, όταν ξαπλώνουμε, δεν μας παίρνει, είναι λίγο στενόχωρα. Δόξα τω Θεώ, τώρα κάναμε ένα υπόστεγο για κουζίνα και βολευτήκαμε. Εμείς έχουμε και στέγη. Πάτερ μου, ενώ είναι άλλοι που μένουν στην ύπαιθρο”. Η εργασία του ήταν σιδερωτής. Έμενε στην Αθήνα και έφευγε πριν φωτίση, για να βρεθή εγκαίρως στον Πειραιά όπου εργαζόταν. Από την ορθοστασία και τις πολλές υπερωρίες τα πόδια του είχαν κιρσούς και τον ενοχλούσαν, αλλά η πολλή αγάπη του προς την οικογένειά του τον έκανε να ξεχνάη τους πόνους και τις ενοχλήσεις. Ελεεινολογούσε μάλιστα τον εαυτό του συνέχεια και έλεγε ότι δεν έχει αγάπη, γιατί δεν κάνει καλωσύνες σαν Χριστιανός, και επαινούσε την γυναίκα του ότι εκείνη κάνει καλωσύνες, γιατί εκτός από τα παιδιά και τα πεθερικά της που φρόντιζε, πήγαινε και έπαιρνε τα ρούχα από τους γέρους της γειτονιάς, τα έπλενε, τους συγύριζε και τα σπίτια, τους έφτιαχνε και καμμιά σούπα. Έβλεπε κανείς στο πρόσωπο του καλού αυτού οικογενειάρχη ζωγραφισμένη την θεία Χάρη. Είχε μέσα του τον Χριστό και ήταν γεμάτος χαρά και το δωμάτιό του γεμάτο από παραδεισένια χαρά. Ενώ αυτοί που δεν έχουν μέσα τους τον Χριστό, είναι γεμάτοι από άγχος, και δυό άνθρωποι να είναι, δεν χωράνε μέσα σε έντεκα δωμάτια. Ενώ οι έντεκα αυτοί άνθρωποι με τον Χριστό, χωρούσαν μέσα σ’ ένα δωμάτιο.
Ακόμη και πνευματικοί άνθρωποι, όσους χώρους και να έχουν, βλέπεις να μη χωρούν, γιατί μέσα τους δεν έχει χωρέσει ο Χριστός ολόκληρος. Αν οι γυναίκες που ζούσαν στα Φάρασα έβλεπαν την πολυτέλεια που υπάρχει σήμερα, ακόμη και σε πολλά Μοναστήρια, θα έλεγαν: “Θα ρίξη ο Θεός φωτιά να μας κάψη! Εγκατάλειψη Θεού!” Εκείνες μάζευαν τις δουλειές τάκα-τάκα. Πρωί-πρωί έπρεπε να βγάλουν τα γίδια, μετά να συμμάσουν το σπίτι. Ύστερα πήγαιναν στα εξωκκλήσια ή μαζεύονταν στις σπηλιές, και μια που ήξερε λίγα γράμματα διάβαζε το Συναξάρι του Αγίου της ημέρας. Μετά δωσ’ του μετάνοιες, έλεγαν και την ευχή. Και δούλευαν, κουράζονταν. Μια γυναίκα έπρεπε να ξέρη να ράβη όλα τα ρούχα του σπιτιού. Και τα έρραβαν με το χέρι. Μηχανές του χεριού λίγες είχαν σε καμμιά πόλη, στα χωριά δεν είχαν. Αν υπήρχε στα Φάρασα όλο και όλο μια μηχανή του χεριού. Έρραβαν ακόμη και του άνδρα τα ρούχα και ήταν πιο άνετα, και τις κάλτες τις έπλεκαν στο χέρι. Είχαν γούστο, μεράκι, αλλά τους περίσσευε και χρόνος, γιατί τα είχαν όλα απλά. Οι Φαρασιώτες δεν κοιτούσαν λεπτομέρειες. Ζούσαν την χαρά της καλογερικής. Και αν, για παράδειγμα, η κουβέρα δεν ήταν καλά στρωμένη και κρεμόταν λίγο από την μια μεριά και έλεγες: “Σιάξε την κουβέρτα”, θα σου έλεγαν: “Σε εμποδίζει στην προσευχή σου;”
Αυτήν την χαρά της καλογερικής οι άνθρωποι σήμερα δεν την γνωρίζουν. Νομίζουν ότι δεν πρέπει να στερηθούν, να ταλαιπωρηθούν. Αν σκέφτονταν οι άνθρωποι λίγο καλογερικά, αν ζούσαν πιο απλά, θα ήταν ήσυχοι. Τώρα βασανίζονται. Άγχος και απελπισία στην ψυχή. “Ο τάδε πέτυχε που έφτιαξε δυο πολυκατοικίες ή που έμαθε πέντε γλώσσες κ.λπ.! Εγώ δεν έχω ούτε ένα διαμέρισμα, δεν ξέρω ούτε μια ξένη γλώσσα. Ωχ, χάθηκα!” Έχει κάποιος ένα αυτοκίνητο και αρχίζει: “Ο άλλος έχει καλύτερο. Να πάρω και εγώ”. Παίρνει το καλύτερο, ύστερα μαθαίνει ότι άλλοι έχουν αεροπλάνα ατομικά και πάλι βασανίζεται. Τελειωμό δεν έχουν. Ενώ άλλος που δεν έχει αυτοκίνητο, όταν δοξάζη τον Θεό, χαίρεται: “Δόξα τω Θεώ, λέει, ας μην έχω αυτοκίνητο, έχω γερά τα πόδια μου και μπορώ να περπατήσω. Πόσοι άνθρωποι είναι με κομμένα πόδια, δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν, να βγουν έναν περίπατο, θέλουν έναν άνθρωπο να τους υπηρετή, ενώ εγώ έχω τα πόδια μου!” Κια ένας κουτσός που λέει: “Και άλλοι που δεν έχουν και τα δυό πόδια;” και αυτός χαίρεται.
Η αχαριστία και η απληστία είναι μεγάλο κακό. Ο κυριευμένος από υλικά πράγματα είναι κυριευμένος πάντα από στενοχώρια και άγχος, γιατί πότε τρέμει μην του τα πάρουν και πότε μην του πάρουν την ψυχή. Μια μέρα ήρθε ένας πλούσιος από την Αθήνα και μου λέει: “Πάτερ, έχασα την επαφή με τα παιδιά μου, έχασα τα παιδιά μου”. “Πόσα παιδιά έχεις;” του λέω. “Δύο, μου λέει. Τα μεγάλωσα με το πουλιού το γάλα. Τι ήθελαν και δεν το είχαν! Ακόμη και αυτοκίνητο τα πήρα”. Από την συζήτηση βγήκε ότι είχε και αυτός δικό του αυτοκίνητο και η γυναίκα του δικό της και τα παιδιά δικό τους. “Ευλογημένε, του λέω, εσύ, αντί να λύσης τα προβλήματά σου, τα μεγάλωσες. Τώρα θέλεις ένα μεγάλο γκαράζ για τα αυτοκίνητα, έναν μηχανικό να τον πληρώνης τετραπλάσια, για να τα διορθώνης, χώρια που κινδυνεύετε και οι τέσσερις κάθε στιγμή να σκοτωθήτε. Ενώ, αν είχες απλοποιήσει την ζωή σου, θα ήταν ενωμένη η οικογένειά σου, θα καταλάβαινε ο ένας τον άλλο και δεν θα είχες αυτά τα προβλήματα. Δεν φταίνε τα παιδιά σου τώρα, εσύ φταις που δεν φρόντισες να δώσης άλλη αγωγή στα παιδιά σου”. Μια οικογένεια τέσσερα αυτοκίνητα, ένα γκαράζ, έναν μηχανικό κ.λπ.! Ας πάη ο άλλος λίγο αργότερα. Όλη αυτή η ευκολία γεννάει δυσκολίες.
Άλλη φορά ήρθε ένας άλλος οικογενειάρχης στο Καλύβι -ήταν πέντε άτομα η οικογένειά του- και μου λέει: “Πάτερ, έχουμε ένα αυτοκίνητο και σκέφτομαι να πάρουμε άλλα δύο. Θα μας διευκολύνη”. “Και πόσο θα σας δυσκολέψη το σκέφτηκες; του λέω. Το ένα το βάζεις εκεί σε μια τρύπα, τα τρία πού θα τα βάλης; Θα θέλης ένα γκαράζ και μια αποθήκη για καύσιμα. Θα διατρέχετε τρεις κινδύνους. Καλύτερα να έχετε ένα και να περιορίσετε τις εξόδους σας. Θα έχετε χρόνο να δήτε τα παιδιά σας. Θα έχετε την ηρεμία σας. Η απλοποίηση είναι το παν”. “Δεν το σκέφθηκα αυτό”, μου λέει.
- Γέροντα, μας είπε κάποιος ότι δυό φορές δεν μπορούσε να σταματήση τον συναγερμό του αυτοκινήτου. Την μια φορά, γιατί είχε μπη μια μύγα, και την άλλη, γιατί είχε μη ο ίδιος αντικανονικά στο αυτοκίνητο.
- Μαρτυρική είναι η ζωή τους, γιατί δεν απλοποιούν τα πράγματα. closed…Οι περισσότερες ευκολίες δυσκολίες προξενούν. Οι κοσμικοί πνίγονται από τα πολλά. Έχουν γεμίσει ευκολίες-ευκολίες και έκαναν την ζωή τους δύσκολη. Αν δεν απλοποιήση κανείς τα πράγματα, μια ευκολία γεννάει ένα σωρό δυσκολίες.
Όταν ήμασταν μικρά, κόβαμε το καρούλι στις άκρες, βάζαμε μια σφήνα μέσα και κάναμε ένα ωραίο παιχνίδι και χαιρόμασταν μ’ αυτό. Τα μικρά παιδιά χαίρονται με ένα αυτοκινητάκι πιο πολύ από ό,τι ο πατέρας τους, όταν αγοράζη μερσεντές. Αν ρωτήσης ένα κοριτσάκι: “Τι θέλεις, ένα κουκλάκι ή μια πολυκατοικία;” να δης, θα σου πη: “Ένα κουκλάκι”. Και τελικά τα μικρά παιδιά γνωρίζουν την ματαιότητα του κόσμου.
- Γέροντα, τι βοηθάει περισσότερο, για να καταλάβη κανείς αυτήν την χαρά της λιτότητος;
- Να συλλάβη κανείς το βαθύτερο νόημα της ζωής. “Ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού…”(9) Από εκεί ξεκινά η απλότητα και κάθε σωστή αντιμετώπιση.
(8) Λουκ. 12, 20
(9) Ματθ. 6, 33
(ΛΟΓΟΙ Α’ – ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ)

Ποιοι είναι οι καρποί της ευχής του Ιησού; (Ιερομονάχου Κλεόπα Ηλιέ)

Γέροντας Κλεόπας Ηλιέ

Ο πρώτος καρπός της ευχής του Ιησού είναι η αποβολή των νοερών παραστάσεων από τις ματαιότητες του κόσμου, κατά τον άγιο Διάδοχο, ο οποίος λέγει: «Αυτά που είχαν μπει παλαιότερα στην καρδιά του ανθρώπου εξαφανίζονται μαζί με όλες τις ωραιότητες της ζωής»
— Ο δεύτερος καρπός της ευχής είναι η φοβερά θέα της ασω­τίας της ψυχής, η οποία εκδηλωνόταν με τις σωματικές αισθήσεις και τους κακούς λογισμούς. Απ’ αυτή την θέα αποκτά ο άνθρωπος ταπείνωσι, πένθος, δάκρυα, όπως λέγη ο άγιος Γρηγόριος ο Παλα­μάς.
— Ο τρίτος καρπός της καρδιακής προσευχής είναι ότι, με την επιστροφή του νου στην καρδιά, τόσο ο νους όσο και η καρδιά του ανθρώπου, γίνονται σαν ένας καθαρός καθρέπτης στον οποίον ο ίδιος ο αγωνιστής γνωρίζει τις πονηρές κινήσεις των σκέψεών του και καλεί τον Ιησού σε βοήθεια.
— Ο τέταρτος καρπός είναι η αγνότης της φύσεως, καθότι το έργο της καθαρότητος της φύσεως είναι υπεράνω αυτής της φύσε­ως, ως δοσμένο από την Θεία Χάρι του Παναγίου Πνεύματος
— Ο πέμπτος καρπός της προσευχής είναι ότι, μπαίνοντας ο νους στην καρδιά για να μιλήση εκεί με τον ενδιάθετο λόγο, κατα­κλύζεται από μεγάλη χαρά και πνευματική ευφροσύνη, όπως δηλώνη γι’ αυτά ο Ιωσήφ Βρυένιος.
— Ο έκτος καρπός της ευχής είναι ότι με αυτή την προσευχή κατασκηνώνει η Χάρις του Θεού μυστικά μέσα στην καρδιά.
— Ο έβδομος καρπός είναι ότι με την αδιάλειπτη μνήμη του Ονόματος του Ιησού, γεννάται στην ψυχή η αγάπη προς τον Χρι­στό. (Βλέπε «Φυλακή των πέντε αισθήσεων» του αγίου Νικόδημου του Αγιορείτου).
— Άλλοι καρποί της προσευχής είναι: Η συμμάζωξις των λο­γισμών, η ευλάβεια, η προσοχή επί του εαυτού μας, η ταπείνωσις, ο φόβος του Θεού, η μνήμη του θανάτου, η ειρήνη της καρδιάς και των λογισμών, η συγκέντρωσις της προσοχής στην καρδιά και η πνευματική θερμότης.
Ιερομονάχου Κλεόπα Ηλιέ
«Πνευματικοί Λόγοι»
Εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη»
Θεσσαλονίκη 1992

Νουθεσίες περί υπακοής (Γέρων Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης)

Η υπακοή χαρίζει αμεριμνία, διότι η μέριμνα είναι μια πνευματική φυματίωση, που σιγα–σιγά, σαν μικρόβιο φυματιώσεως συνεχώς δηλητηριάζει τη ζωή του ανθρώπου, της ψυχής και του σώματος και σταδιακά φέρνει το θάνατο. Έτσι και η μέριμνα του βίου σαν ένα άλλο μικρόβιο φθείρει τον άνθρωπο, την ψυχή του και τον πεθαίνει ψυχικά.
Η υπακοή αναφέρεται στο Χριστό και όχι στον άνθρωπο που υπακούει κανείς. Και όταν ο υποτακτικός υπακούει χωρίς παράσιτα, αλλά για την αγάπη του Χριστού και μόνο, τότε η υπακοή του είναι σωστή μπροστά στα μάτια του Χριστού. Να υπακούμε για την αγάπη του Χριστού και μόνο και έτσι ο δρόμος μας γίνεται σταθερός και ίσιος για το Χριστό.
Ποιος άνθρωπος πάνω στη γη δεν έκανε σφάλματα και δεν τραυματίσθηκε στην πάλη με τους δαίμονες, τα πάθη και τον κόσμο; Δε μιλάμε γι’ αυτά τα τραύματα, αλλά μιλούμε ότι πρέπει να βλέπουμε συνεχώς τον προορισμό μας. Με τις δύο αρετές, της υπακοής για την αγάπη του Χριστού και της προσευχής να πετύχουμε την αγάπη του Χριστού. Κι όταν η αγάπη του Θεού έρθει μέσα στην ψυχή μας, τότε ο δρόμος μας πλέον δέχεται φως. Τότε η αγάπη του Χριστού εξουδετερώνει κάθε δυσκολία και νιώθουμε τη ζωή πάρα πολύ ευτυχισμένη.
Η υπακοή ταπεινώνει τον άνθρωπο και η ταπείνωση εξουδετερώνει κάθε πειρασμική ενέργεια. Όπου ταπείνωση, εκεί ο διάβολος χάνεται. Όπου υπερηφάνεια κι εγωισμός, εκεί η παρουσία των δαιμόνων, οι πειρασμοί και τα πάθη. Γι’ αυτό η υπακοή είναι πολύ χαριτωμένη αρετή, επειδή οπλίζει με τόση ταπείνωση τον άνθρωπο όταν υπακούει εν γνώσει, για την αγάπη του Χριστού.

Πηγή: http://www.xfd.gr/%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AC/%CE%B3%CE%AD%CF%81%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CF%86%CF%81%CE%B1%CE%AF%CE%BC-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%B8%CE%B5%CE%90%CF%84%CE%B7%CF%82/%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF-%CF%85%CF%80%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%AE%CF%82

Η Αποκάλυψη της αλήθειας

Ιερομόναχου Σεραφείμ Ρόουζ
Αν εξετάσετε ένα βιβλίο Ορθόδοξης θεολογίας, θα διαπιστώσετε ότι η αλήθεια δεν μπορεί να βρεθεί από τις δυνάμεις του ανθρώπου αβοήθητες. Μπορείτε να διαβάσετε τις Γραφές ή οποιοδήποτε ιερό βιβλίο και να μην καταλάβετε καν τι λένε. Υπάρχει ένα τέτοιο παράδειγμα στο βιβλίο των πράξεων, στην ιστορία του Αποστόλου Φιλίππου και του Αιθίοπα ευνούχου:
Τότε ο άγγελος Κυρίου είπε στον Φίλιππο: «Πήγαινε προς νότον, στο δρόμο που κατεβαίνει από την Ιερουσαλήμ στη Γάζα (είναι δρόμος έρημος)». Και ξεκίνησε και πήγε. Ένας Αιθίοπας, ευνούχος, αξιωματικός της Κανδάκης, της βασιλίσσης των Αιθιόπων, ο οποίος ήταν γενικός ταμίας της, είχε έλθει στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσει και επέστρεφε. Καθισμένος στο αμάξι του διάβαζε τον προφήτη Ησαΐα. Είπε τότε το Πνεύμα στον Φίλιππο: «Πήγαινε και προσκολλήσου σ’ αυτό το αμάξι». Όταν ο Φίλιππος έφθασε κοντά, τον άκουσε να διαβάζει τον προφήτη Ησαΐα και του είπε: «Άραγε καταλαβαίνεις αυτά που διαβάζεις;» Αυτός είπε: «Πως να μπορέσω να καταλάβω εάν δεν με οδηγήσει κάποιος;»∙ και παρεκάλεσε τον Φίλιππο να ανεβεί και να καθήσει μαζί του. Η περικοπή της Γραφής που διάβαζε ήταν η εξής: Σαν πρόβατο οδηγήθηκε στη σφαγή και, όπως ο αμνός που είναι άφωνος εμπρός σ’ εκείνον που τον κουρεύει, έτσι δεν ανοίγει το στόμα του∙ δια του πάθους του η καταδίκη έλαβε τέλος∙ την δε γενεά του ποιος θα μπορέσει να την διηγηθεί; Διότι έφυγε η ζωή του από την γη. Τότε ο ευνούχος είπε στον Φίλιππο: «Σε παρακαλώ, πες μου, για ποιον το λέει αυτό ο προφήτης; Για τον εαυτό του ή για κάποιον άλλον;» Τότε ο Φίλιππος άνοιξε το στόμα του και, ξεκινώντας από τη γραφή αυτή, του κήρυξε τη χαρμόσυνη αγγελία περί του Ιησού. Καθώς δε προχωρούσαν στο δρόμο, έφθασαν σε ένα μέρος όπου υπήρχε νερό και λέει ο ευνούχος, Να, νερό, τι με εμποδίζει να βαπτιστώ; Και ο Φίλιππος του είπε: Εάν πιστεύεις με όλη την καρδιά σου, μπορείς. Εκείνος αποκρίθηκε: Πιστεύω ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού. Και διέταξε να σταθεί το αμάξι και κατέβηκαν και οι δύο στο νερό, και ο Φίλιππος και ο ευνούχος, και τον βάπτισε. Όταν ανέβηκαν από το νερό, το Πνεύμα του Κυρίου άρπαξε τον Φίλιππο και δεν τον είδε πλέον ο ευνούχος∙ και ο ευνούχος συνέχισε το δρόμο του χαρούμενος.
Πράξεις Αποστόλων 8:26-39
Υπάρχουν πολλά υπερφυσικά, μυστικιστικά στοιχεία σ’ αυτό το γεγονός: ο άγγελος λέει στο Φίλιππο που να πάει (παρ’ ότι στον Αιθίοπα φαίνεται απλά σαν μια τυχαία συνάντηση σ’ έναν έρημο δρόμο), και αργότερα, μετά το βάπτισμα, το Πνεύμα του Κυρίου παίρνει μακριά τον Φίλιππο, που εξαφανίζεται μπροστά στα μάτια του ευνούχου. Αλλά δεν είναι αυτό που κάνει τον ευνούχο να θέλει να βαπτιστεί και να γίνει Χριστιανός. Είναι κάτι άλλο που τον ελκύει: όχι τα θαύματα, αλλά κάτι στην καρδιά του. Τα θαύματα, μολονότι μερικές φορές βοηθούν κάποιον να φτάσει να πιστέψει, δεν είναι ο σωστός λόγος ν’ αποδεχθεί κανείς τον Χριστιανισμό. Στο ίδιο βιβλίο των Πράξεων διαβάζουμε την ιστορία του Σίμωνα του μάγου, που ήθελε να πληρώσει χρήματα για να μπει στην Εκκλησία και να κερδίσει τα δώρα του Αγίου Πνεύματος, γιατί ήταν πολύ θεαματικά και θαυμαστά. Εξασκούσε το λίαν επικερδές «επάγγελμα» της μαγείας, σε μια εποχή όπου όσο πιο υπερφυσικά πράγματα μπορούσε να κάνει κάποιος, τόσο περισσότερα χρήματα και κύρος μπορούσε να αποκτήσει, λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι συνέβαιναν περισσότερα τέτοια (υπερφυσικά) γεγονότα στο Χριστιανισμό απ’ ότι στον παγανιστικό κόσμο. Όπως γνωρίζουμε από το βιβλίο των Πράξεων, το αίτημα του Σίμωνα δεν έγινε δεκτό από τον Απόστολο Πέτρο κι αυτός είχε κακή κατάληξη, δίνοντάς μας τη λέξη «σιμωνία» για την έννοια του να προσπαθείς να αγοράσεις τη χάρη του Θεού.
Αντιθέτως, όταν ο Φίλιππος μίλησε στον Αιθίοπα ευνούχο, κάτι στην καρδιά του ευνούχου άλλαξε. Στις Πράξεις διαβάζουμε ότι έφτασε να πιστέψει∙ δηλαδή η καρδιά του μαλάκωσε από την αλήθεια που άκουσε. Οι λόγοι της Γραφής είναι πολύ ισχυροί, και όταν τους δίνεται η σωστή ερμηνεία, κάτι στην καρδιά διανοίγεται εάν η καρδιά είναι έτοιμη. Γι’ αυτό, ο ευνούχος δέχθηκε το Χριστό με όλη του την ψυχή∙ ήταν ένας αλλαγμένος άνθρωπος. Αυτό δεν έγινε για χάρη των θαυμάτων, αλλά για χάρη εκείνου που ο Χριστός ήρθε να φέρει στη γη.
Το ίδιο μπορούμε να δούμε σ’ ένα άλλο σημείο της Καινής Διαθήκης, όταν δύο από τους μαθητές του Χριστού βάδιζαν στο δρόμο προς Εμμαούς (κατά Λουκάν, κεφ. 24). Ο ίδιος ο Χριστός, ακριβώς την ημέρα της Ανάστασής Του, τους συνάντησε και προχώρησε μαζί τους, ρωτώντας τους γιατί ήταν τόσο ταραγμένοι. Αυτοί με τη σειρά τους άρχισαν να Τον ρωτούν αν ήταν ο μόνος που δεν ήξερε τι είχε συμβεί στην Ιερουσαλήμ. Είπαν ότι υπήρχε ένας μεγάλος προφήτης που είχε φονευθεί και μετά υπήρξαν ισχυρισμοί ότι αναστήθηκε από τους νεκρούς∙ αλλά εκείνοι δεν ήξεραν τι να πιστέψουν. Τότε ο Χριστός άρχισε να ανοίγει τις καρδιές τους και να τους εξηγεί τι έλεγε η Παλαιά Διαθήκη ότι επρόκειτο να συμβεί στο Μεσσία. Όλη εκείνη την ώρα οι μαθητές δεν Τον αναγνώριζαν, γιατί δεν ήρθε να τους καταπλήξει με σημεία και τέρατα. Αργότερα, όταν έφτασαν στους Εμμαούς, ο Χριστός έκανε σαν να επρόκειτο να συνεχίσει πιο πέρα, και θα έφευγε από κοντά τους χωρίς να τον αναγνωρίσουν αν δεν Του ζητούσαν – από απλή αγάπη για ένα ξένο που βρισκόταν σε δυσχέρεια – να περάσει τη νύχτα μαζί τους. Τελικά, όταν κάθησε μαζί τους στο τραπέζι και έκοψε τον άρτο όπως στο Μυστικό Δείπνο, τα μάτια τους ανοίχθηκαν, είδαν ότι ήταν ο ίδιος ο Χριστός, και τότε χάθηκε ακριβώς μπροστά στα μάτια τους. Άρχισαν να αναρωτιούνται και να θυμούνται ότι, όλη την ώρα που Εκείνος ήταν μαζί τους, είχαν ένα φλόγισμα στην καρδιά τους, παρ’ ότι δεν Τον είχαν αναγνωρίσει ακόμα. Αυτό που τελικά τους έκανε να αναγνωρίσουν το Χριστό ήταν αυτή η φλεγόμενη καρδιά, κι όχι απλά το γεγονός ότι χάθηκε από μπροστά τους, γιατί αυτό μπορούν να το κάνουν επίσης και οι μάγοι. Για τον λόγο αυτόν, δεν είναι τα θαύματα που αποκαλύπτουν πρώτα απ’ όλα το Θεό στους ανθρώπους, αλλά κάτι σχετικά με το Θεό το οποίο αποκαλύπτεται σε μια καρδιά που είναι έτοιμη γι’ αυτό. Αυτό εννοούμε λέγοντας «φλεγόμενη καρδιά» μέσω της οποίας οι δύο μαθητές είχαν επαφή με τον Ενσαρκωμένο Θεό.
Εδώ βλέπουμε πως προκύπτει αυτό που λέγεται αποκάλυψη: η καρδιά συγκινείται και αλλοιώνεται από την παρουσία του Θεού, ή από κάποιον που είναι πληρωμένος με το Πνεύμα Του, ή απλά ακούγοντας να κηρύσσεται η αλήθεια γι’ Αυτόν. Επίσης, έτσι οι Απόστολοι είχαν τη δύναμη να πάνε σε όλη σχεδόν την οικουμένη – στην Ινδία (και πιθανώς ακόμα μακρύτερα, στην Κίνα), στη Ρωσία στο Βορρά, όπου ζούσαν οι Σκύθες, στη Βρετανία στη Δύση, και στην Αβησσυνία στο Νότο – με σκοπό να κηρύξουν το Ευαγγέλιο σε όλους τους λαούς μέσα στις πρώτες δεκαετίες μετά την ανάσταση του Χριστού.
Έτσι συμβαίνει και σήμερα, μολονότι οι άνθρωποι έχουν γίνει πολύ περισσότερο αναίσθητοι και ρηχοί πνευματικά, πολύ λιγότερο απλοί, και δεν ανταποκρίνονται τόσο εύκολα στην αλήθεια. Στην περίπτωση του Αρχιεπισκόπου Ιωάννη, αυτοί που έρχονταν στην πίστη μέσω αυτού δεν είχαν κινηθεί πρώτα πρώτα από τα θαύματά του, αλλά από κάτι σχετικό μ’ αυτόν που συγκινούσε τις καρδιές τους. Θα δώσω ένα παράδειγμα από τη ζωή του, ένα γεγονός που συνέβη στη Σαγκάη, όπου ήταν επίσκοπος κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μας το εξιστόρησε μια καλή μας φίλη που πέθανε πριν μερικά χρόνια, μια εκπαιδεύτρια ομιλίας που λεγόταν Άννα. Όπως μας εξήγησε, η νηστεία του Αρχιεπισκόπου Ιωάννη ήταν τόσο αυστηρή, που η κάτω σιαγόνα του έχανε δύναμη κατά τις περιόδους νηστείας και μιλούσε πολύ συγκεχυμένα. Είχε το καθήκον να του παραδίδει μαθήματα για να ασκηθεί το σαγόνι του και να τον κάνει να μιλά λίγο καθαρότερα. Ερχόταν σ’ αυτήν σε τακτικά διαστήματα, και όταν τελείωνε κάθε μάθημα συνήθιζε ν’ αφήσει ένα αμερικανικό χαρτονόμισμα των είκοσι δολλαρίων. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, η γυναίκα αυτή τραυματίστηκε και πέθαινε σ’ ένα γαλλικό νοσοκομείο στη Σαγκάη. Ήταν αργά τη νύχτα∙ έξω υπήρχε μια τρομερή καταιγίδα, και οι επικοινωνίες στην πόλη δεν ήταν δυνατές. Αλλά εκείνη είχε μόνο μια ιδέα στην καρδιά της. Καθώς οι γιατροί της είχαν πει ότι επρόκειτο να πεθάνει, η μόνη της ελπίδα ήταν ότι θα ερχόταν ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης, θα της έδινε Θεία Κοινωνία και με κάποιον τρόπο θα την έσωζε. Ικέτεψε τους ανθρώπους να του δώσουν μήνυμα, αλλά εκείνοι είπαν ότι ήταν αδύνατον. Τα τηλέφωνα δεν λειτουργούσαν λόγω της καταιγίδας, και το νοσοκομείο (εφ’ όσον ήταν καιρός πολέμου) ήταν κλειδωμένο για τη νύχτα. Γι’ αυτό, το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να φωνάξει: «Βοήθεια! Αρχιεπίσκοπε Ιωάννη έλα!» Φυσικά, οι άνθρωποι είπαν ότι η φτωχή γυναίκα παραληρούσε, αφού δεν ήταν δυνατή η επαφή μαζί του. Αλλά εκείνη τη νύχτα, καθώς η Άννα φώναζε αυτά τα λόγια, οι πόρτες άνοιξαν και στη μέση της καταιγίδας ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης μπήκε μέσα με Θεία Κοινωνία. Ήρθε κοντά της, την εξομολόγησε, την καθησύχασε (ήταν, φυσικά, ενθουσιασμένη), την μετέλαβε κι έφυγε.
Μετά από αυτό η γυναίκα κοιμήθηκε για 18 ώρες και, ξυπνώντας την επόμενη μέρα, ένοιωσε ότι είχε αναρρώσει. «Πρέπει να ευθύνεται το γεγονός ότι ήρθε ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης», είπε. Ποιος Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης, ρώτησαν οι νοσοκόμες, λέγοντας ότι ήταν απίθανο να έμπαινε στο κλειδωμένο νοσοκομείο μια τέτοια νύχτα. Το πρόσωπο στο κρεββάτι δίπλα της είπε ότι κάποιος είχε στ’ αλήθεια έρθει εκεί, αλλά και πάλι κανείς δεν την πίστευε. Άρχισε να αναρωτιέται μήπως είχε παραισθήσεις. Όμως καθώς εκείνη την ημέρα οι νοσοκόμες έστρωναν το κρεββάτι της, ανακάλυψαν κάτω από το προσκέφαλό της ένα αμερικάνικο χαρτονόμισμα των είκοσι δολλαρίων. «Αχά», είπε εκείνη, «αυτό είναι η απόδειξη ότι ήταν εδώ!»
Πως, μπορεί να ρωτήσει κάποιος, ήξερε ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης; Πως κατάφερε να φτάσει εκεί, αφού ήταν απίθανο η ανθρώπινη επικοινωνία να του μεταδώσει το μήνυμα; Κάποιος μπορεί να πει ότι αυτό του αποκαλύφθηκε, γιατί του αποκαλύφθηκαν τόσα πολλά πράγματα σαν αυτό. Αλλά πως του αποκαλύφθηκε; Γιατί σ’ αυτόν και όχι σε κάποιον άλλον; Γιατί αλήθεια αποκαλύπτεται σε κάποιους και όχι σε άλλους; Υπάρχει κάποιο ειδικό όργανο για να δέχεται αποκαλύψεις από το Θεό; Ναι, σίγουρα υπάρχει ένα τέτοιο όργανο, παρ’ ότι συνήθως το κλείνουμε και δεν το αφήνουμε ν’ ανοίξει: η αποκάλυψη του Θεού δίνεται σε κάτι που λέγεται καρδιά που αγαπά. Ξέρουμε από τις Γραφές ότι ο Θεός είναι αγάπη∙ ο Χριστιανισμός είναι η θρησκεία της αγάπης. (Μπορεί να κοιτάξετε στις αποτυχίες, να βλέπετε ανθρώπους που αυτοαποκαλούνται Χριστιανοί και δεν είναι, και να λέτε ότι δεν υπάρχει αγάπη εκεί∙ όμως ο Χριστιανισμός είναι πράγματι η θρησκεία της αγάπης όταν έχει επιτευχθεί και ασκείται με το σωστό τρόπο). Ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός λέει ότι οι πραγματικοί μαθητές Του διακρίνονται πάνω από όλα για την αγάπη τους.
Αν ρωτήσετε οποιονδήποτε γνώριζε τον Αρχιεπίσκοπο Ιωάννη τι ήταν αυτό που έλκυε τους ανθρώπους σ’ αυτόν, – και που ελκύει ακόμη ανθρώπους που δεν τον γνώρισαν ποτέ – η απάντηση είναι πάντα η ίδια: ξεχείλιζε από αγάπη∙ θυσίαζε τον εαυτό του για τους συνανθρώπους του, από εντελώς μη εγωϊστική αγάπη για το Θεό και γι’ αυτούς. Γι’ αυτό του αποκαλύπτονταν πράγματα τα οποία δεν μπορούσαν να εξιχνιαστούν από τους άλλους ανθρώπους, και τα οποία δεν θα μπορούσε να είχε μάθει με φυσικά μέσα. Ο ίδιος δίδασκε ότι, παρ’ όλο το «μυστικισμό» της Ορθόδοξης Εκκλησίας που βρίσκεται στους βίους των Αγίων και στα γραπτά των αγίων Πατέρων, ο πραγματικά Ορθόδοξος πατά πάντα και με τα δυο του πόδια σταθερά στη γη, αντιμετωπίζοντας οποιαδήποτε κατάσταση βρίσκεται ακριβώς μπροστά του. Αποδέχεται τις δεδομένες καταστάσεις, πράγμα που απαιτεί μια καρδιά που αγαπά. Αυτή η καρδιά που αγαπά είναι ο λόγος που κάποιος φτάνει στη γνώση της αλήθειας, παρ’ ότι μερικές φορές ο Θεός πρέπει να συντρίψει και να ταπεινώσει μια καρδιά για να την κάνει δεκτική – όπως στην περίπτωση του Αποστόλου Παύλου, ο οποίος κάποτε έπνεε μένεα κατά των Χριστιανών και τους καταδίωκε. Αλλά για το Θεό το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της ανθρώπινης καρδιάς είναι όλα παρόντα, κι Εκείνος βλέπει που μπορεί να παρέμβει και να επικοινωνήσει.
Το αντίθετο της καρδιάς που αγαπά και δέχεται αποκάλυψη από το Θεό, είναι ο ψυχρός υπολογισμός, το να βγάζεις ό,τι μπορείς από τους ανθρώπους. Στη θρησκευτική ζωή αυτό παράγει απάτη και τσαρλατανισμό κάθε είδους. Αν κοιτάξετε στο θρησκευτικό κόσμο σήμερα, βλέπετε να συμβαίνει αυτό σε μεγάλη ευρύτητα: τόση πολλή απάτη, προσποίηση, υπολογισμός, τόση χρησιμοποίηση των ανέμων της μόδας, που φέρνουν στη μόδα πότε μια θρησκεία ή θρησκευτική συμπεριφορά, πότε μια άλλη. Για να βρεις την αλήθεια, πρέπει να κοιτάξεις βαθύτερα.

«Βατοπαίδι: Μύθοι και Αλήθειες»

Ο Σύλλογος Φίλων Μονής Βατοπαιδίου έχει την τιμή να σας προσκαλέσει στην εκδήλωση

«Βατοπαίδι: Μύθοι και Αλήθειες»

την Τετάρτη 18 Μαΐου 2011 και ώρα 7:30 μ.μ. στον Πολυχώρο Πολιτισμού «Αθηναΐς», Καστοριάς 34-36, Βοτανικός.

Για το θέμα θα μιλήσουν οι:

Αρχιμανδρίτης Ἐφραὶμ Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου,

Ἰωάννης Κονιδάρης Καθηγητής του Εκκλησιαστικού Δικαίου της Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών,

Άρης Χαραλαμπάκης Καθηγητὴς του Ποινικού Δικαίου της Νομικής Σχολής Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης.

Την εκδήλωση θα προσφωνήσει ο Κωνσταντίνος Λούλης, Πρόεδρος του Συλλόγου των Φίλων Μονής Βατοπαιδίου.

Θα παρατεθούν οικονομικά στοιχεία και συμπεράσματα οίκων αξιολόγησης.

Τὴν εκδήλωση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Κώστας Τσαρούχας.

Θα προβληθεί ντοκυμανταὶρ με θέμα την Ἱερά Μονή Βατοπαιδίου.

Μετά το τέλος της εκδήλωσης θα ακολουθήσει δεξίωση

Συγχαρητήριο Γράμμα πρὸς τὴν ΠΑΕ Παναχαϊκή

Συγχαρητήριο Γράμμα πρὸς τὴν ΠΑΕ Παναχαϊκή, ἀπέστειλε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, γιὰ τὴν ἄνοδο τῆς Ὁμάδος στὴν Β’ Ἐθνικὴ Κατηγορία. Παράλληλα, ἀπέστειλε καὶ τὶς εὐχὲς καὶ τὶς εὐλογίες του γιὰ περαιτέρω πρόοδο τῆς Ὁμάδος, ἀλλὰ καὶ γιὰ προσωπικὴ ὑγεία καὶ προκοπὴ τοῦ Προέδρου, τοῦ Προπονητοῦ καὶ τῶν Ποδοσφαιριστῶν.

Πρός τόν Ἀξιότιμον κ.  Ἀλέξιον Κούγιαν Πρόεδρον τῆς « ΠΑΕ Παναχαϊκή» Ἀγαπητέ μου κ. Πρόεδρε, Χριστός Ἀνέστη! Ἡ ἄνοδος τῆς «Παναχαϊκῆς» στὴ Β’ Ἐθνική κατηγορία, μᾶς ἐχαροποίησε ὅλους. Θερμὰ συγχαρητήρια σέ σᾶς πού εἶστε ὁ Πρόεδρος τῆς Ὁμάδος, στὸν Προπονητὴ καὶ στὰ παιδιὰ ποὺ ἀγωνίστηκαν καί ἀγωνίζονται στὸ γήπεδο. Σᾶς συνοδεύει ἡ ἀγάπη μου καὶ ἡ προσευχή μου γιὰ ὑγεία, πρόοδο στὴ ζωή σας καὶ νίκες. Μὲ πατρικὲς εὐχές καί εὐλογίες

Δεν αισθάνομαι χαζός πια…

Μετά από αυτές τις φωτογραφίες…δεν θα αισθανόμαστε τόοοσο χαζοί…

Εγκύκλιος Μητροπόλεως Κονίτσης με θέμα: Η Βόρειος Ήπειρος ανεβασμένη ακόμη στον Γολγοθά της.

Εγκύκλιος Μητροπόλεως Κονίτσης με θέμα: Η Βόρειος Ήπειρος ανεβασμένη ακόμη στον Γολγοθά της.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ , ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ & ΚΟΝΙΤΣΗΣ

Αριθ. Πρωτ. 27 Εν Δελβινακίω τη 9η Μαΐου 2011

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 147η

ΘΕΜΑ: Η Βόρειος Ήπειρος ανεβασμένη ακόμη στον Γολγοθά της.
Αγαπητοί μου Χριστιανοί, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !

-Α-

Η Βόρειος Ήπειρος, η πανάρχαιη αυτή Ελληνική γη, βρίσκεται σήμερα στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι της ιστορικής της πορείας. Γιατί, τότε, το 1914, όταν εκήρυξε (και άρχισε) τον Αυτονομιακό της Αγώνα είχε τον εχθρό απέναντί της : Την Αυστροουγγαρία και την Ιταλία, δηλαδή τις λεγόμενες "Μεγάλες Δυνάμεις" εκείνης της εποχής, και, βέβαια και το πλασματικό κρατίδιο της Αλβανίας, δημιούργημα των μηχανορράφων των ταραγμένων εκείνων καιρών. Βέβαια, οι Βορειοηπειρώτες, με την βοήθεια του Θεού και των εθελοντών, που έσπευσαν να συνδράμουν τον ηρωϊκό εκείνο αγώνα, κατετρόπωσαν τους Αλβανούς εθνικιστές και ανεκήρυξαν την Κυβέρνηση της Αυτονόμου Βορείου Ηπείρου, τον Φεβρουάριο του 1914. Τρεις μήνες δε αργότερα - στις 17 Μαΐου 1914 - επέτυχαν την υπογραφή του "Πρωτοκόλλου της Κερκύρας" εκ μέρους όχι μόνο των "Μεγάλων Δυνάμεων", αλλά και της ίδιας της Αλβανίας. Γι' αυτό, πολύ σωστά, τόσον ο Αυτονομιακός Αγώνας, όσον και το "Πρωτόκολλον της Κερκύρας", θεωρήθηκαν θρίαμβος της εθνικής ενότητος και ομοψυχίας του Ελληνισμού.

-Β-

Είπαμε ότι τότε, το 1914, οι Βορειοηπειρώτες είχαν απέναντί τους τις "Μεγάλες Δυνάμεις" και τους Αλβανούς. Τώρα, όμως ; Τώρα, δυστυχώς, οι Βορειοηπειρώτες έχουν εχθρούς τους ... Βορειοηπειρώτες ! Γιατί, εδώ και καιρό, υποβόσκει ένας σοβαρός διχασμός στους κόλπους της Ελληνικής Εθνικής Κοινότητος της Βορείου Ηπείρου. Σ' αυτόν συνετέλεσαν προσωπικές αντιπάθειες, ξεσυνέριες, φιλοδοξίες και εγωϊσμοί μερικών ηγετικών παραγόντων. Πέρα δε από αυτά, είναι γνωστό ότι σ' αυτόν τον διχασμό συνέβαλαν και πολιτικά κόμματα της Ελλάδος, τα οποία στα πρόσωπα των Βορειοηπειρωτών έβλεπαν "κουκιά", ψήφους, δηλαδή, για την κατάκτηση της πολυπόθητης εξουσίας. Η Ελλάδα - η "Μητέρα Πατρίδα" - δεν είχε μέχρι τώρα χαράξει εθνική πολιτική, σταθερή και αταλάντευτη, για το Βορειοηπειρωτικό, αλλά πορευόταν αποσπασματικά και κάτω από την πίεση των εκάστοτε - δυσμενών , ως επί το πλείστον - περιστάσεων. Πολύ δε φοβούμεθα ότι και τώρα δεν έχει ξεκαθαρίσει τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες της.

-Γ-

Μέσα, λοιπόν, σ' αυτό το οπωσδήποτε ζοφερό σκηνικό, έρχεται το θέμα της απογραφής στην γειτονική χώρα. Ένα θέμα ιδιαίτερα κρίσιμο για την εθνική μας Μειονότητα. Γιατί οι μεν Αλβανοί θέλουν, έτσι η αλλοιώς, να καθηλώσουν τον Ελληνισμό στις 58.000, όπως υποστήριζε ο αλήστου μνήμης Ενβέρ Χότζα. Κι' ενώ στον χώρο της Βορείου Ηπείρου, μετά την ομαδική φυγή των κατοίκων της από το 1991 και μετά, έχει μείνει μικρός αριθμός Βορειοηπειρωτών, οι εν Ελλάδι καταφυγόντες και εγκατασταθέντες Βορειοηπειρώτες δεν φαίνονται πρόθυμοι να μεταβούν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους για την απογραφή. Από το άλλο, πάλι, μέρος, έχουμε τους Ελληνοβλάχους (σε σημαντκό αριθμό), οι οποίοι, όμως, όντας απομονωμένοι είναι άγνωστο αν θα δηλώσουν Έλληνες η απλώς "Βλάχοι", όπως επιδιώκουν και μεθοδεύουν οι Αλβανοί. Κι' όλα αυτά, μέσα στο κλίμα της διχόνοιας και της διασπάσεως της ηγεσίας των Βορειοηπειρωτών.

-Δ-

Η Μητρόπολις Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης, με αφορμή τον Αυτονομιακό Αγώνα και την υπογραφή του "Πρωτοκόλλου της Κερκύρας", το 1914, οργανώνει και εφέτος εκδηλώσεις για το εθνικό θέμα της Βορείου Ηπείρου. Εφέτος, μάλιστα, θα είναι αφιερωμένες στην ανάγκη της εθνικής ενότητος και ομοψυχίας των Βορειοηπειρωτών.

Έτσι : α) το Σάββατο, 21 Μαΐου 2011, το απόγευμα, θα τελεσθή εσπερινός και μνημόσυνο για τον αοίδιμο Ιεράρχη ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟ, στον εν Κονίτση Ι. Ναό Αγίου Κοσμά του Αιτωλού.

β) Την Κυριακή, 22 Μαΐου 2011, το πρωϊ, θα τελεσθή αρχιερατική Θεία Λειτουργία στο ηρωϊκό Δελβινάκι, με την καθιερωμένη ομιλία και την ειρηνική πορεία προς το Ηρώον της κωμοπόλεως.

Η παρουσία όλων είναι κάτι περισσότερο από απαραίτητη. Για να στείλουμε ένα βροντερό μήνυμα προς τους Βορειοηπειρώτες αδελφούς και προς τον πολιτικό και πνευματικό κόσμο της Ελλάδος : ότι "η ισχύς εν τη ενώσει".

Καλή συνάντηση στις 22 Μαΐου 2011, στο Δελβινάκι.

Ο Θεός και η Υπεραγία Θεοτόκος μαζί σας.

Διάπυρος προς Χριστόν ευχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α

Μοιραίοι και άβουλοι, ή απλά … εντολοδόχοι;

Μέχρι σήμερα, αρνήθηκα πεισματικά, έστω και να συζητήσω «θεωρίες συνομωσίας» που έλεγαν ότι η χώρα οδηγήθηκε στο κατώφλι της χρεωκοπίας και της ολοσχερούς κοινωνικής αποσάθρωσης, βάσει οργανωμένου σχεδίου. Δυστυχώς η τελευταία αποκάλυψη για τα «υπόγεια» παζάρια του Γιώργου Παπανδρέου και του Στρος Καν, από τα χείλη μάλιστα του λαλίστατου επικεφαλής του ΔΝΤ, κλονίζει και τον πιό δύσπιστο. Υπάρχουν, λοιπόν, δύο σχολές σκέψης για την ηθελημένη, εκ μέρους της κυβέρνησης, υπαγωγή της χώρας σε καθεστώς πλήρους εξάρτησης και διαχρονικής οικονομικής ομηρίας.

Η μία λέει ότι η Ελλάδα βρέθηκε στη δίνη της παγκόσμιας κερδοσκοπίας και αποτέλεσε εύκολο θύμα, επειδή μια δράκα πρωθυπουργικών «παρακοιμώμενων» παρέσυραν τον Παπανδρέου σε σωρεία λανθασμένων χειρισμών. Φαινομενικά αδέξιων, μαθηματικά σχεδιασμένων όμως, για να μας οδηγήσουν στην αγκαλιά της διεθνούς άρχουσας τάξης των τοκογλύφων.
Οι εντολοδόχοι των ξένων αγορών, ερασιτέχνες της πολιτικής, αλλά επαγγελματίες της αρπαχτής, έστρωσαν το χαλί για μια αναγκαστική χρεωκοπία, που σε πρώτη φάση θα κάνει τους «μπούκηδες» των cds να τρίβουν τα χέρια τους και σε δεύτερο χρόνο θα επιτρέψει μιά ληστρική επιδρομή πάσης φύσεως «επενδυτών» σε ότι…ασημικό απέμεινε μετά την ανατίναξη του θησαυροφυλακίου.
Αυτή είναι η καλή εκδοχή. Γιατί υπάρχει και χειρότερη. Εκτός από την θεωρία των αργυρώνητων και των ραντιέρηδων, υπάρχει και η θεωρία των εξωνημένων. Αυτών δηλαδή, που έχουν βαλθεί να ξεπουλήσουν (και)την εθνική κυριαρχία της χώρας, εκβιάζοντας τα πατριωτικά ανακλαστικά του κόσμου με το φάσμα μιας ολοκληρωτικής οικονομικής καταστροφής.
Οι εξωνημένοι, έχουν και τα εργαλεία στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Για να πείσουν την κατάλληλη στιγμή, ότι προκειμένου να σωθεί η σύνταξη, το μεροκάματο και το δικαίωμα να βρείς το ράτζο που σου αναλογεί, στο δημόσιο νοσοκομείο, ας πάει στα κομμάτια και το Καστελλόριζο…
Η μία θεωρία δεν αναιρεί απαραίτητα την άλλη. Ισως και να αλληλοσυμπληρώνονται. Αργυρώνητοι και εξωνημένοι. Ξεπούλημα και μειοδοσία. Γιατί στ΄αλήθεια, κοντά δύο αιώνες από την γέννηση του σύγχρονου ελληνικού κράτους να ζούμε τέτοιο εφιάλτη;
Από τη μιά μέρα στην άλλη γίναμε οι δακτυλοδεικτούμενοι της υφηλίου. Διεθνείς παρίες και παράδειγμα προς αποφυγή. Ολοι κουβεντιάζουν πώς θα μας σώσουν, αλλά κανένας δεν θέλει να μας δώσει το φιλί της ζωής. Λες και η ασθένεια είναι μεταδοτική. Πραγματικοί «λεπροί» των αγορών. Γι αυτό μας βάζουν σε λοιμοκαθαρτήριο διάρκειας…
Ρωτώ λοιπόν. Είναι δυνατό να φτάσαμε σ΄αυτό το κατάντημα χωρίς ίχνος δόλου; Μόνο από μνημειώδη ανεπάρκεια και βλακεία; Απ΄την ασχετοσύνη και τον ερασιτεχνισμό των μαθητευόμενων μάγων κι απ΄την μακαριότητα του…πέρα βρέχει, πολιτικού τους αρχηγού;
Τα ερωτήματα αυτά δεν θα αργήσουν να απαντηθούν. Γιατί οι, πρόωρες εκλογές που έχει σαν λύτρωση στο μυαλό του ο αρχιτέκτονας της χρεωκοπίας, δεν θα τον στείλουν ήσυχο για μπάνιο μες το λιοπύρι του καλοκαιριού. Θα ιδρώσει μέχρι να δώσει πειστικές εξηγήσεις για το έγκλημα…

Μάιος 2011: η πιο αθώα απογραφή της μεταπολίτευσης

ΟΧΙ!!! Δεν είναι ο γαλατάς αυτός που θα μας κτυπήσει την πόρτα του σπιτιού μας. Και έχουμε ακόμα οι περισσότεροι πόρτα, γιατί οι λιγότεροι έχουν κουρελού ή μάλλον νάυλον. Και πολλοί άλλοι ούτε καν νάυλο, γιατί κοιμούνται σε παγκάκια, στοές, παρατημένα σπίτια, μετρό….

Να σκεφτούμε με ή χωρίς τρόικα, με νέα κατοχή ή όχι, σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα ή ναι; Μήπως δεν μας έχει εφαρμοστεί το «Σοκ και Δέος» από Τρόικα-ΕΕ-ΔΝΤ-Κυβέρνηση ΠΑ-chok-ΜΜΕ-Αυλοκόλακες και απαντάμε σαν στον πιο αγαπημένο μας φίλο; Μήπως είναι ο νοσοκόμος του ψυχιάτρου πολιτικού που όλα τα κάνει «για το καλό μας χωρίς εμάς για μας;»

Που κοιμήθηκες χτες το βράδυ; Είναι μια από τις πιο σημαντικές ερωτήσεις. Όσο πιο πολλοί απαντήσουμε «στο σπίτι μας». Τόσοι λιγότεροι του χρόνου θα μπορούν να πουν το ίδιο.

Μήπως η κουζίνα σου περνάει τα 4 τ. μέτρα; Σαν πολύ απλωμένοι είστε όταν τρώτε… Για μαζευτείτε λιγάκι…

Πόσα VC έχετε; Πάνω από ένα; Μπαααα. Για φάτε λιγότερο γιατί τα πολλά καταναλώνουν πολύ νερό από το δίκτυο και είμαστε σε εποχές που θα πείτε το «νερό νεράκι»… Τρώτε πολύ ε; Θα σας τακτοποιήσουμε…

Έχετε γκαράζ για τα ατομικά σας μέσα μεταφοράς; Ναι;;;; Αχάαα. Σας περισεύουν πολλά. Και έχουμε τόσες ανάγκες. Τόσες θεσμικές ύαινες περιμένουν να πάρουν τα πανωτόκια τους. Με ποδήλατο για να καεί το λίπος…

Σε περίπτωση που την εβδομάδα 3 – 9 Μαΐου εργαστήκατε λιγότερες ώρες από όσες, συνήθως, εργάζεστε, να γραφεί ο λόγος… Όχι τίποτε άλλο να δούμε μήπως σας ξαναπροσλάβουμε, αν είστε καλά παιδιά…

Apografi-ellas_05-2011_ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ

………………………………………………………………………………….

Εγώ μόνο λίγες ερωτήσεις θέλω να κάνω στον θεσμικό απογραφέα που αγωνίζεται για τη δική του πατρίδα και παρτίδα:

- Ποιος πληρώνει γι’ αυτή την πανάκριβη απογραφή και γιατί;

- Γιατί είναι τόοοοοσο λίγες οι σελίδες απογραφής, δηλαδή μόνο δέκα; Μήπως ξεχάσατε κάτι από τα .. δεδομένα μας;

- Γιατί ζητάτε τα πλήρη στοιχεία μας; Θα τα ξεχάσετε ή ….

ΥΓ 1: Ναι ξέρω. Δεν είμαι και τόσο υπήκοος στα κελεύσματα σας. έχω.. εχθροπάθεια…. Θέλω μια ηλεκτρονική κάρτα του «πολίτη» – υπήκοου για να μάθω να θέτω ερωτήματα….

ΥΓ2: Που είναι η καθεστωτική ή μη αριστερά για να θέσει περισσότερα ερωτήματα και να ακουστούν πιο δυνατά; Που είναι η θεσμική εκκλησία. Μόνο στην κάρτα του υπήκοου … πολίτη;