Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Τρίτη, Μαΐου 31, 2011

Μαρτυρία πρώην Μασόνου 33ου βαθμού

Ο Jim Shaw υπήρξε Μασόνος σε ηγετική θέση (33ος βαθμός) πριν μεταστραφεί στον χριστιανισμό. Το βιβλίο ‘The DeadlyDeception’ (‘Η Θανατηφόρα Εξαπάτηση’) του TomMcKenney περιγράφει την ιστορία του. Η παρακάτω προσωπική του αφήγηση είναι από το βιβλίο ‘Προς Μία Παγκόσμια Δικτατορία’ του Gary Kah (Εκδόσεις ΣΤΕΡΕΩΜΑ). Στα αγγλικά ΕΔΩ.
“Αγαπητέ Φίλε,
Το να είσαι μέλος στην Μασονική Στοά σε πολλές περιπτώσεις έγινε οικογενειακή παράδοση, με τους νέους ανθρώπους να εισέρχονται στην Στοα γιατί ανήκαν σ’ αυτήν οι πατεράδες τους και οι παππούδες τους. Εξ αιτίας του θαυμασμού που θρέφουν για κάποιους φίλους ή συγγενείς, οι άνθρωποί αυτοί μπαίνουν στην Στοά χωρίς δισταγμούς, σίγουροι πως το Τάγμα βασίζεται σε ευγενή ιδεώδη. Αυτή ήταν και η δική μου περίπτωση Από τότε πού ήμουν μικρό παιδί, η μητέρα μου με ενθάρρυνε να γίνω Μασόνος κάποια μέρα όπως ο θείος μου τον οποίο θαύμαζε πολύ. Η εντύπωση που είχε για τον Ελευθεροτεκτονισμό ήταν πώς αποτελούσε μια λέσχη όπου καλοί άνθρωποι συναντιόντουσαν για να σχεδιάσουν την βοήθεια σ’ αυτούς που την χρειάζονται.

Όταν μεγάλωσα, νυμφεύθηκα μια υπέροχη γυναίκα πού ήταν μέλος του Ανατολικού Αστέρος και της οποίας ο πατέρας ήταν Μασόνος. Παρόλο που ο πατέρας της δεν θα μου μιλούσε ποτέ για την Στοά εν τούτοις ήμουν περήφανος γι’ αυτόν.

Περιτοιχισμένος από ανθρώπους που αγαπούσα και ήταν Μασώνοι, τελικά αποφάσισα να μπω και εγώ στην Στοά.


Κάνοντας αίτηση για την εγγραφή μου ως μέλος στην Ινδιανάπολη, δέχθηκα μια επιστολή από την Στοά εντός δύο εβδομάδων που μού έλεγε πως είχα γίνει αποδεκτός. Μού ζήτησαν να είμαι παρών στην Στοά στις 6:30 μ. σε μια συγκεκριμένη ημέρα για να εισαχθώ στον πρώτο βαθμό. Όταν ήλθε η ώρα, πήγα στην Στοά και πλήρωσα τα έξοδα για τους πρώτους τρεις βαθμούς και μετά από αυτό μου ζήτησαν να ακολουθήσω έναν άνδρα που μου είπαν πώς ήταν ο ‘Μεγάλος Θαλαμηπόλος’. Με πήρε στο ‘Δωμάτιο της Προετοιμασίας’ όπου και μου είπε να βγάλω τα ρούχα μου και να φορέσω ένα λευκό παντελόνι (σαν πυτζάμα) και ένα λευκό πανωφόρι. Σύντομα ένας άνδρας με τον τίτλο του ‘Διακόνου’ μπήκε και μου είπε να τον ακολουθήσω. Με οδήγησε σε μια πόρτα και μου έβαλε ένα επίδεσμο στα μάτια. Επίσης σήκωσε το αριστερό μπατζάκι από το παντελόνι και άνοιξε το πουκάμισό μου εκθέτοντας το αριστερό μου στήθος. Μετά κάποια συζήτηση μεταξύ του Διάκονου και του ανθρώπου εντός του δωματίου της Στοάς μου είπαν τελικά να εισέλθω. Με δεμένα τα μάτια δεν μπορούσα να δω, μπορούσα όμως με σιγουριά να αισθανθώ. Κάτι κτύπησε το αριστερό μου στήθος (πόνεσα). Μια ανθρώπινη φωνή είπε: «Τζiμ Σώου, έγινες δεκτός στην στοά αυτή, επί των οξέων σημείων του διαβήτου, ο οποίος (και με πίεσε πάλι) θα σε διδάξει να μην αποκαλύψεις ποτέ κανένα από τα μυστικά ενός Εισαχθέντος Μαθητευόμενου Μασόνου σε κανέναν άλλο εκτός και αν είναι Αδελφός Μασόνος»

“Είχα έλθει στην Στοά εκείνο το απόγευμα ελπίζοντας πως θα μού έλεγαν τι υποτίθεται πώς έπρεπε να κάνει ένας Μασόνος κατά το τέλος όμως της τελετουργίας είχα αηδιάσει. Όταν τελείωσε, ο φίλος μου μου είπε πώς ήταν κάτι που οι Μασόνοι έπρεπε να υπομείνουν, έτσι το έβγαλα από το μυαλό μου.

“Μετά ένα έτος ήμουν Μαθητευόμενος Πρεσβύτερος Διάκονος. Αυτό ήταν ένα μεγάλο άλμα για μένα αφού είχα παρακάμψει τρεις θέσεις. Είπα στο ‘Σεβαστό Διδάσκαλο’ πώς δεν ήθελα να είμαι ένας άεργος πού κάθεται σε μια καρέκλα αλλά ήθελα να υπηρετήσω την στοά και να περάσω από όλες τις θέσεις. Μπήκα επίσης στο Σκοτικό Δόγμα και έγινα ιεράρχης στην Στοά της Τελειοποιήσεις μελετώντας για Διδάσκαλος του 4ου Βαθμού.

“Την ίδια εποχή δέχτηκα την πρόσκληση από κάποιον παλιό φίλο από τον στρατό που ζήτησε από την γυναίκα μου και από εμένα να μετακομίσουμε στην Φλώριδα όπου ζούσε. Δεν ήθελα να εγκαταλείψω την δουλεία μου στο Ταχυδρομείο, αλλά ο φίλος μου είπε πώς μπορούσε να μου βρει μια θέση Δημοσίου Υπαλλήλου στην Φλώριδα. Τής γυναίκας μου της άρεσε η ιδέα να ζήσουμε εκεί. Έτσι με τους δύο να με παρακαλούν δέχτηκα τελικά να μετακομίσω. Η θέση μου στην στοά μεταφέρθηκε από την Ίνδιανάπολη (που ανήκε στην Νότια Δικαιοδοσία). Παρ’ όλο που τα τυπικά ανάμεσα στις δυο δικαιοδοσίες έχουν κάποιες διαφορές ανακάλυψα πώς οι στοές στην ουσία είναι οι ίδιες.

“Η Στοά στην Φλώριδα είχε ανάγκη από καλούς αξιωματούχους και σύντομα προωθήθηκα στην Θέση του Σεβαστού διδάσκαλου. Έπρεπε να εκλεγώ γι’ αυτό το υπούργημα, αλλά αυτό δεν ήταν πρόβλημα. Στη δημόσια υπηρεσία που δούλευα είχα συναδέλφους που ανήκαν στην Στοά και υπήρχαν επίσης πάρα πολλοί αξιωματούχοι του Σκοτικού Δόγματος πού ήταν επίσης και Αξιωματούχοι της Πόλης. Στην πραγματικότητα, είχα λάβει μέρος στην μύηση του Δημάρχου της Πόλης. Συμμετείχε στην διάλεξη του Κρανίου, πού έδωσα στον 30ο Βαθμό. Έδωσε μεγάλη προσοχή.

“Σύντομα είχα υπηρετήσει πολλές θέσεις και μου απονεμήθηκε ο βαθμός του KCCH (Knight Commander ofthe Court of Honor) [Ιππότης Διοικητής του Σώματος της Τιμής]. Κατείχα τον βαθμό αυτό για τέσσερα χρόνια όταν εισήλθα κυριολεκτικά στην σκοτεινότερη περίοδο της ζωής μου. Η όραση μου άρχισε να περιορίζεται ραγδαία καθώς δημιουργούσα καταρράκτη στον αριστερό μου οφθαλμό. Μια φίλη της συζύγου μου μου πρότεινε να επισκεφθώ έναν οφθαλμίατρο που όπως είπε ήταν πολύ καλός. Ακολούθησα την συμβουλή της. Αφού ο οφθαλμίατρος εξέτασε τα μάτια μου με πληροφόρησε πως έπρεπε να εγχειριστώ στο ένα μου μάτι, και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα στο άλλο.

“Μού είπε πώς έπρεπε να με βλέπει κάθε μέρα μια εβδομάδα πριν να με εγχειρήσει εξ’ αιτίας μιας μόλυνσης στο βλέφαρο μου που έπρεπε να θεραπευθεί. Κατά την διάρκεια των επισκέψεων αυτών άρχισε να συζητά μαζί μου για τον Ιησού Χριστό και να μου διαβάζει μάλιστα κάποια αποσπάσματα από την Βίβλο. Παρ’ όλο το ότι γνώριζα πολλούς λειτουργούς και ιερείς που ήταν Μασόνοι και κυρίως με αυτούς που είχαν σχέσεις με το εθνικό Συμβούλιο των Εκκλησιών, η οικογένειά μου με είχε εκπαιδεύσει να παραμένω μακριά από τις εκκλησίες. Ο θετός μου πατέρας μου είχε πει πως ήταν γεμάτες από υποκριτές και κανείς στο σπίτι του δεν είχε πάει σε εκκλησία. Και να ‘μαι, με έναν γιατρό που εργαζόταν πάνω στο μάτι μου και προσπαθούσε να μου διαβάσει την Βίβλο. Στην δουλεία μου άρχισα να μιλώ με λίγους ανθρώπους που γνώριζα πως είναι Χριστιανοί και μου μίλησαν για τον Ιησού. Ένας προχώρησε τόσο μακριά που είπε πως κανείς Χριστιανός δεν έπρεπε να είναι Μασόνος. Ταυτόχρονα ο γιατρός συνέχιζε να συζητά μαζί μου καθώς περιποιείτο τα μάτια μου. Προσπαθούσα να μην ακούω αλλά βαθειά μέσα μου γνώριζα πως είχε δίκιο.

“Μια ημέρα αφού επέστρεψα στην εργασία μου μετά την εγχείρηση, δέχθηκα μια επιστολή από τον Οίκο του Ναού στην Ουάσιγκτον που με πληροφορούσε πως είχα επιλεγεί να δεχτώ τον 33ο βαθμό και έπρεπε μέσα σε μια εβδομάδα να αναφέρω στην Ουάσιγκτον εάν αποδέχομαι την τιμή αυτή. Δυο άνδρες που ανήκαν στο Σκοτικό Δόγμα και ήταν Μασόνοι 33ου Βαθμού αποφάσισαν να έλθουν και να μοιραστούν μαζί μου αυτή την χαρμόσυνη ώρα. Θυμάμαι πώς είχα εντυπωσιαστεί από το μέγεθος και την ωραιότητα του Οίκου του Ναού. Ήταν τουλάχιστον τέσσερις φορές μεγαλύτερος από τον Ναό του Σκοτικού δόγματος.

Αφού δέχθηκα τον 33ο βαθμό, με το λευκό μου καπέλο και το δακτυλίδι κάναμε μια μεγάλη γιορτή και ήπιαμε κρασί. Ήταν όλα τόσο διασκεδαστικά. Τις ώρες όμως αυτές σκεφτόμουν κάποια αποσπάσματα από την Βίβλο που μου διάβασε ο γιατρός.

“Αμέσως μόλις γύρισα στο σπίτι δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τον Γραμματέα του Σκοτικού Δόγματος που μού είπε να προετοιμαστώ για την λειτουργία της ερχόμενης Μεγάλης Πέμπτης πριν το Πάσχα. Πρέπει να σας πω πώς οι Στοές πάντα πραγματοποιούν έργα που γελοιοποιούν τις Χριστιανικές Ιερές Ημέρες. Τώρα που ήμουν διδάσκαλος όλων των βαθμών έπρεπε εγώ να διευθύνω την λειτουργία.

Εν τω μεταξύ η σύζυγός μου και εγώ αρχίσαμε να παρακολουθούμε τις λειτουργίες στην εκκλησία μαζί με τον οφθαλμίατρο. Με βοηθούσε να κατανοήσω την Βίβλο και δεν του άρεσε η ιδέα πως ήμουν Μασόνος. Μού είπε πως δεν πίστευε πως κατανοούσα πόσο ολέθρια ήταν η Στοά στην πραγματικότητα και με πίεσε να διαβάσω με προσοχή το ευαγγέλιο του Ιωάννη και την προς Γαλάτας επιστολή.

Τα μελέτησα και βρισκόμουν στην θέση να αποδεχθώ τον Χριστό. Για να πεισθώ όμως πλήρως έπρεπε να περάσω από το τυπικό της ίδιας της Μεγάλης Πέμπτης.

“Βρισκόμασταν όλοι στις θέσεις μας για την λειτουργία της Ροδόσταυρης Μεγάλης Πέμπτης με όλους μας ντυμένους με μαύρα φορέματα. Σηκώθηκα, χτύπησα τα χέρια μου τρεις φορές και όλοι σηκώθηκαν από τις θέσεις τους. Άρχισα να ομιλώ. «Αδελφοί μου, συναντηθήκαμε αυτήν την ημέρα για να τιμήσουμε την μνήμη του θανάτου του πιο σοφού και πιο τέλειου Διδασκάλου - όχι σαν εμπνευσμένου η Θείου αλλά τουλάχιστον σαν τον μεγαλύτερο όλης της ανθρωπότητας. “Στο σημείο αυτό σταμάτησα για ένα λεπτό για να σκεφθώ τι ακριβώς είχα μόλις πει. Αρνιόμουν το γεγονός πώς ο Χριστός ήταν εμπνευσμένος η Θείος, λέγοντας πώς ήταν απλώς ένας διδάσκαλος όχι ανώτερος ενός Βούδα, ενός Μωάμεθ, ενός Κουμφούκιου ή μιας άλλης θρησκευτικής μορφής. Αισθάνθηκα ένα δάκρυ να διασχίζει το πρόσωπό μου, αλλά έπρεπε να συνεχίσω. Βάδισα προς το Μενοράχ και άναψα ένα κερί.

«Ο επόμενος ομιλητής είπε τα λόγια του και άναψε ένα κερί στο Μενοράχ. Όλοι ομιλούσαν και άναβαν κεριά. Αισθανόμουν θλιμμένος και αμήχανος, αναρωτώμενος πως θα μπορέσω να συνεχίσω. Αλλά συνέχισα. Πραγματοποιούσαμε την Μαύρη Λειτουργία, πίνοντας κρασί από ένα κρανίο και τρώγοντας ένα κομμάτι ψωμί - κάνοντας έναν γύρο στο τραπέζι - λέγοντας σε κάθε άνδρα: «Λάβε, πιε και δώσε και στον διψώντα. Λάβε, φάγε και δώσε και στο πεινώντα».

Μετά όλοι επιστρέψαμε στις θέσεις μας. Όσο ήμουν όρθιος, τα γόνατα μου έτρεμαν. Γνώριζα τι σημαίνει φόβος και ποτέ δεν είχα νοιώσει έτσι από τότε που δέχθηκα πυροβολισμούς στον Στρατό.

“Σηκώθηκα και άρχισα να απαγγέλω τα τελευταία λόγια. «Τώρα ολοκληρώνουμε τις αποδόσεις τιμής σε μνήμη του θανάτου του διδασκάλου μας. ΘΡΗΝΗΣΤΕ!! ΟΔΥΡΘΗΤΕ!! ΚΛΑΨΤΕ ΓΟΕΡΑ!! ΕΦΥΓΕ!! ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ!! ΘΡΗΝΗΣΤΕ!! ΟΔΥΡΘΗΤΕ!!

Τα κεριά σε κάποια στιγμή εξαντλήθηκαν. Ολοκλήρωσα την τελετουργία λέγοντας: “Τελείωσε, πρέπει να αποχωρήσουμε”.

“Βιάστηκα να πάω στα αποδυτήρια και έβγαλα το μαύρο φόρεμα μου και έβαλα τα καθημερινά μου ρούχα. Κάποιοι με πλησίασαν και με ρώτησαν αν ήμουν άρρωστος. Αμέσως απάντησα. “Ναι, πρέπει να φύγω!”

“Την επόμενη ημέρα έγραψα γράμματα στην Γαλάζια Στοά, στο Ιεροφυλάκιο, και στο Σκοτικό Δόγμα λέγοντας πώς είχα παρακολουθήσει την τελευταία συνάντηση. Τώρα ήμουν Χριστιανός και δεν θα επέστρεφα πίσω. Αυτό έγινε πριν 25 χρόνια. Ποτέ δεν μετάνιωσα για την απόφασή μου αυτή.

“Κατά την διάρκεια των 19 ετών ως Μασόνος , παρέστην μάρτυς και έλαβα μέρος σε πολλά ενοχλητικά γεγονότα, αλλά ο πλέον σημαντικός λόγος που με οδήγησε να εγκαταλείψω το Τάγμα ήταν το γεγονός πώς ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν ο μόνος που λατρευόταν. Το Σκοτικό Δόγμα σέβεται πολλούς θεούς και διδάσκει πολλές θρησκείες, αλλά ποτέ δεν επιτρέπεται το Ευλογημένο Όνομα του Ιησού Χριστού.

Δεν επιτρέπεται ούτε να ολοκληρώσουμε μια προσευχή στο όνομα του Ιησού αλλά χρησιμοποιούμε μια αόριστη αναφορά στον Θεό, ο οποίος θα μπορούσε να σημαίνει οποιονδήποτε και οτιδήποτε. Οι διδασκαλίες της Καμπάλα, της Ζέντ Αβέστα, και των Γνωστικών χρησιμοποιούνται μαζί με την αστρολογία και τις διδασκαλίες των ψεύτικων Αρχαίων θεών όπως ο Όσιρις, η Σεμίραμις, η Ίσις και ο Κρίσνα. Οι Χιντού Θεοί Βράχμα, Βισνού και Σίβα θεωρούνται επίσης θεοί,
Όποτε όμως ονομάζετο ο Χριστός γινόταν μόνο με την μορφή της γελοιοποίησης.
“Για τους λόγους αυτούς εγκατέλειψα το Μασονικό Τάγμα. Εάν σήμερα είσαι Μασόνος, σου ζητώ από τα βάθη της καρδιάς μου να πράξεις αναλόγως. Είναι το μόνο σωστό πράγμα που μπορείς να κάνεις.
“Με Χριστιανική αγάπη,
Τζίμ Σώου (Jim Shaw)
Silver Springs, Florida

Εκατοντάδες Ορθόδοξοι πιστοί διαδήλωσαν έξω από την Ελληνορθόδοξη Μητρόπολη στο Αμμάν της Ιορδανίας για να διαμαρτυρηθούν για τις πολιτικές του Θεόφιλου

Εκατοντάδες άραβες ορθόδοξοι διαδήλωσαν έξω από την Ελληνική ορθόδοξη Μητρόπολη στο Αμμάν της ιορδανίας για να διαμαρτυρηθούν για τις πολιτικές του Θεόφιλου. Στην διαδήλωση ομιλητές ήταν εκπρόσωπος του Ορθόδοξου Κεντρικού Συμβουλίου της Ιορδανία και της Παλαιστίνης δ. Ραούφ Abu Jaber, και ο αντιπρόεδρος της Ορθόδοξης κοινότητας στην Ιορδανία, και στην Παλαιστίνη δ. Μαρουάν Τουμπάσι.



Ο ομιλητές ζήτησαν από την ιορδανική κυβέρνηση την εφαρμογή του νόμου αριθ. (27) για το έτος 1958, έτσι ώστε οι Ορθόδοξοι Άραβες να έχουν το δικαίωμα να διαχειρίζονται τις υποθέσεις τους (δηλ των εκκλησιών κοινοτήτων) και να σταματήσει η πώλησείς και εκμίσθωσείς από το Ελλήνικο Ορθοδόξο Πατριαρχείο προς το κράτος του Ισραήλ. Επίσης, τόνισαν στις δήλωσεις τους , την ανάγκη θέσπισης σχεδίων επιχειρησιακών αναπτύξεν για την εξυπηρέτηση του λαού της ενορίας, και «και να μην σατιρίζετε η αραβική ταυτότητα".
Επίσης δήλωσαν ότι από το πατριαρχείο γίνετε συστηματική διάκριση προς τους άραβες και ζήτησαν επίσης περισσότερους άραβες επισκόπους περρισότερες μονές με άραβες μοναχούς και εξάλλου είπαν ότι ήταν μια προεκλογική δέσμευση του Κ. Θεοφίλου πριν τις εκλογές» Βεβαίως ο κ. Θεόφιλος δεν πραγματοποίησε καμία από τις συμφωνίες που υποσχέθηκε τις μόνες συμφωνίες που πραγματοποιεί είναι με το κράτος του ισραήλ..
Επίσης τονίστηκε στους διαδηλωτές η απόρριψή από τον συνεχή έλεγχο του ελληνικού Πατριαρχείου, καθώς και η ανάγκη για τοπική προσαρμογή.

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ΡΕΠΟΡΤΕΡΣ

Όταν καλοπερνάς στη γη, κάτι δεν πάει καλά με τον εαυτό σου

 
undefined
«Παρά τα φαινόμενα και την αναξιότητα των μοναχών και κληρικών, η Εκκλησία είναι ακένωτη πηγή θαυμάτων. Παίρνει νερό και το κάνει Αγιασμό· παίρνει ψωμί και κρασί και το κάνει Θεία Ευχαριστία· παίρνει τον άνθρωπο χώμα και τον κάνει Θεό! Αλλά τα θαύματα πολλοί δεν τα βλέπουν. Γιατί, αν τα έβλεπαν, δεν θα περιφρονούσαν ή μισούσαν την ¬
Εκκλησία του Χριστού, αλλά θα την αγαπούσαν, θα την τιμούσαν και δεν θα μιλούσαν γι’ αυτή με περιφρόνηση, όπως μιλούν».
«Ο χριστιανός έχει προορισμό να σηκώνει βαρύ σταυρό στη ζωή τον. Είναι δύσκολο πράγμα να λες ότι πιστεύεις στον Κύριο και καλοπερνάς σ’ αυτήν εδώ τη ζωή. Γιατί, όταν καλοπερνάς στη γη, κάτι δεν πάει καλά με τον εαυτό σου, ενδιαφέρεσαι για το χρυσάφι της γης και όχι για τους θησαυρούς του ουρανού. Αλλά όταν σκέφτεσαι έτσι, βρίσκεσαι μακριά από το θέλημα του Θεού. Χριστιανική ζωή και καλοπέραση δεν πηγαίνουν μαζί, είναι διαφορετικά πράγματα»
«Κάποτε ήλθε εδώ ένας πολύ γνωστός γιατρός για να μιλήσουμε. Ήταν και η γυναίκα του γιατρός, θρησκευόμενοι άνθρωποι και οι δύο. Παραπονιόταν ότι τα παιδιά του ζούσαν κοσμική ζωή και όχι μόνο δεν τηρούσαν τις εκκλησιαστικές παραδόσεις της οικογένειας τους, αλλά και τις ειρωνεύονταν. Χαρακτήριζαν τους χριστιανούς καθυστερημένους, βολεμένους, ανειλικρινείς, υποκριτές και θεομπαίχτες, επειδή η ζωή τους -έλεγαν- δεν συμβαδίζει με τα λόγια τους και τα έργα τους δεν είναι χριστιανικά.
Ακόμη και στο ευχέλαιο, που οι γονείς κάνουν μία φορά το χρόνο στο σπίτι τους και τα παιδιά, όσο ήταν μικρά συμμετείχαν, τώρα αντιδρούν και δεν παρευρίσκονται.
Ο γιατρός έδειχνε πολύ κουρασμένος και απελπισμένος για την πνευματική αδράνεια των παιδιών του. Και νόμιζε ότι όλες οι προσπάθειες, οι δικές του και της γυναίκας του πήγαν χαμένες, δεν έπιασαν τόπο, δεν άγγιξαν τα παιδιά.
Σε κάποια στιγμή ο γιατρός, βάζοντας το κεφάλι μέσα στις δυό του παλάμες, σαν να ήθελε να καλύψει το πρόσωπό του από ντροπή, μου είπε: Φοβάμαι πως το πολύ χρήμα μας έχει κάνει ζημιά.
Τον ρώτησα να μου πει, τί εννοούσε και εκείνος με απόλυτη ειλικρίνεια παραδέχτηκε ότι είχαν ξεφύγει από το μέτρο κι είχαν αποκτήσει περιουσιακά στοιχεία απολύτως μη αναγκαία. Έχουμε τρία μεγάλα σπίτια, μου είπε. Ένα για μας και από ένα για το κάθε παιδί. Επίσης, δυό εξοχικά, τέσσερα ακριβά αυτοκίνητα, ένα σκάφος, καταθέσεις, πολλά υλικά.
Και συνέχισε: τα παιδιά κακόμαθαν και τώρα μας κατηγορούν ότι προκαλούμε. Επίσης, μας λένε ότι έχουμε παντρέψει πολύ όμορφα τον πλούτο και τον Χριστιανισμό. Και με παρακάλεσε να του πω τί πρέπει να κάνει για να βρουν πάλι την ειρήνη και την ενότητα στην οικογένεια τους.
Του είπα να τα δώσουν όλα στους φτωχούς και να κρατήσουν μόνο ένα σπίτι, ένα εξοχικό και τους μισθούς τους. Τρόμαξε, άλλαξε χρώμα, φοβήθηκε, απογοητεύθηκε από την απάντηση που του έδωσα.
Έφυγε και δεν ξαναήλθε. Είχε δεθεί με τα εδώ, όχι τα Άνω. Γι’ αυτό και τα παιδιά του αναζήτησαν άλλο τρόπο ζωής, διαφορετικό από αυτόν που οι γονείς τους είχαν προτείνει».
«Όταν ακούω ότι υπάρχει μεγάλη φτώχεια, ανέχεια, πονάω πολύ και δεν μπορώ να προσευχηθώ.
Δεν λέω, όταν έχεις δυό χιτώνες να δώσεις τον ένα. Αυτό είναι ασυνήθιστο και δύσκολο για τους πολλούς. Αλλά, αν θέλεις να λέγεσαι χριστιανός και κατέχεις όλα τα αγαθά του Θεού, γιατί ιδρώνεις και αγωνιάς για το παραπάνω και δεν κάνεις ελεημοσύνες και καλά έργα; Να ξέρεις, ότι θεμελιώνει στην άμμο, όποιος έχει πολλά χρήματα και τα διαχειρίζεται εγωιστικά, αδιαφορώντας για τη φτώχεια και τη δυστυχία των συνανθρώπων του. Είδες ποτέ σάβανο με τσέπες; Όλα εδώ μένουν. Μόνο οι αγαθοεργίες πηγαίνουν στον ουρανό. Ξέρεις γιατί γίνονται οι πόλεμοι; Για το χρήμα.. Γιατί οι πλούσιοι δεν μπορούν να βάλουν χαλινάρι στη λαιμαργία τους και οι φτωχοί δεν εύχονται να αποκτήσουν τα αναγκαία, αλλά ζηλεύουν τα πλούτη και τη δόξα των πλουσίων».
«Οι τσέπες σας πρέπει να είναι ανοιχτές, ώστε να φεύγουν τα χρήματα για φιλανθρωπίες. Είναι σκάνδαλο να υπάρχουν τσέπες γεμάτες λεφτά και να είναι ραμμένες».
(Τάσου Μιχαλά, «Τέσσερις ώρες με τον π. Παΐσιο

Η επιτυχία

 


Η επιτυχία στη ζωή είναι σταθερά αίτημα του ανθρώπου, σ’ οποιαδήποτε βαθμίδα της κοινωνίας κι αν στέκεται. Το πρώτο όνειρο που φροντίζουν να ξυπνήσουν μέσα στην ψυχή του παιδιού οι γονείς, είναι το όνειρο της επιτυχίας. Και είναι νόμιμο το όνειρο και δίκαιο το πάθος, που αυλακώνει την ύπαρξή μας αδιάκοπα.
Χρειάζεται να πετύχεις στη ζωή γιατί μονάχα τότε αισθάνεσαι βαθιά και ουσιαστικά εναρμονισμένος με τον κόσμο. Όταν πετυχαίνεις, τότε δε φοβάσαι. Νιώθεις να πηγάζει από τα βάθη σου σταθερά μια πολύμορφη δύναμη που σου παρέχει το δικαίωμα να πατάς σίγουρα στον τόπο σου, ν’ αντικρίζεις κατάματα τους ανθρώπους, να ζεις μ’ έναν αέρα γαλήνης τις μέρες σου.
Όταν αισθάνεσαι αποτυχημένος, θαρρείς πως η ζωή σε απωθεί, πώς ο κόσμος σ’ εχθρεύεται. Σπάζουν οι ιστοί εκείνοι, οι μυστηριώδεις και σπουδαιότατοι, που κάνουν βέβαιη και μόνιμη τη σχέση σου με τους άλλους. Η δυσπιστία και η ηττοπάθεια, η απαισιοδοξία και ο φθόνος σου θερίζουν την καρδιά και της κατατρώγουν κάθε γενναιοφροσύνη και κάθε πάθος αγάπης.
Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι αν πρέπει ο άνθρωπος να φροντίζει να πετύχει στη ζωή του. Στο ενδεχόμενο αυτό δώσαμε απόκριση καταφατική. Το πρόβλημα όμως που αντιμετωπίζει η γρηγορούσα συνείδηση είναι ποιό νόημα έχει γι’ αυτήν η επιτυχία. Γιατί καθημερινά έχουμε να κάνουμε στους καιρούς μας μ’ ανθρώπους μανιακούς της επιτυχίας, αλλά η επιτυχία αυτή σπάνια βλέπουμε να έχει ηθικό βάρος και πνευματική σημασία. Μας καταπλήσσει αλλά δεν μας φωτίζει.
Μας αναγκάζει να τη λογαριάζουμε αλλά δεν ελκύει την εκτίμησή μας. Γιατί πρόκειται για επιτυχία που ο θάνατος αφανίζει και που πριν απ’ αυτόν, αλλεπάλληλες συμφορές επιβουλεύονται και ταράζουν.
Κι όμως, στους καιρούς αυτούς που τα φαινόμενα λογαριάζονται περισσότερο από την ουσία των πραγμάτων, η επιτυχία πρέπει αναμφισβήτητα να φαίνεται. Κι όχι μονάχα αυτό, πρέπει να έχει την κοινωνική αναγνώριση κι επισφράγιση. Η κοινωνία πρέπει να εκδηλώσει την ευαρέσκειά της, να προσφέρει αξιώματα και τίτλους, ν’ ανοίξει η άρχουσα τάξη τα σαλόνια της για να τον επιβραβεύσει μ’ επαίνους και κολακείες. Και πίσω απ όλα αυτά, να ρεύσει το χρήμα άφθονο και να στεφανώσει με άνεση υλική τον πετυχημένο. Αυτό το απλό, το αισθητό, το βάρβαρο γεγονός, το ζωώδες, αυτό πια λέγεται για τους ανθρώπους της εποχής μας «επιτυχία».
Η επιτυχία αυτή δεν έχει ηθικές προϋποθέσεις. Το αντίκρυσμά της είναι μονάχα κοινωνικό. Τόσο, που δίκαια θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι επιτυχία δεν μπορεί να υπάρξει για τον άνθρωπο αν δεν υπάρχει κοινωνία, αν ο άνθρωπος δεν ζει μέσα στην κοινωνία. Δεν ενδιαφέρει, και ουσιαστικά η κοινωνία μας σπανιότατα εξετάζει, αν η επιτυχία αυτή κατακτήθηκε με μέσα. επαίσχυντα, με τρόπους πονηρούς και ρυπαρούς, με κινηθείς ανήθικες. Για την κοινωνία και κυρίως για μια κοινωνία σαπισμένη, που δεν ξέρει και δεν θέλει ν’ αμυνθεί όπως γενόταν άλλοτε, η επιτυχία δημιουργεί δίκαιο. Ο πετυχημένος δικαιώνεται έστω κι αν πέρασε πάνω από πτώματα. Γιατί μια κοινωνία, όπως η σημερινή, σε κατάπτωση, δεν ερευνά ποτέ τις αφορμές, τα κίνητρα, τα μέσα. Την ενδιαφέρουν τ’ αποτελέσματα. Και η επιτυχία στη ζωή είναι ένα αποτέλεσμα.
Εντελώς διαφορετικά τοποθετείται το θέμα για την ηθική συνείδηση. Εκείνη εξετάζει όχι τόσο τ’ αποτελέσματα όσο τα κίνητρα. Όχι τα φαινόμενα αλλά τα υπάρχοντα εντός του ανθρώπου. Και η ηθική συνείδηση γνωρίζει καλά, -γιατί τα προβλήματά της τα ζει εμπειρικά κι όχι ουδέτερα, παρατηρώντας τα,- γνωρίζει, λοιπόν, πως επιτυχία στη ζωή δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί αν ο άνθρωπος δεν ανεβεί ο ίδιος μέσα του, αν μπροστά στον ίδιο του τον εαυτό δεν πετύχει.
Μια τέτοιου είδους επιτυχία δημιουργεί στον καθένα άλλα, κολοσσιαία προβλήματα που πρέπει ζώντας να τα λύσει. Γιατί αυτή η ζωή είναι αληθινή ζωή, αυτός ο αγώνας είναι αγώνας καίριος για την ύπαρξη. Και ο αγώνας αυτός γίνεται για να μπορέσει ο άνθρωπος να ελευθερωθεί από το φόβο και την ανάγκη, να γίνει αληθινός, δηλαδή, άνθρωπος. Αν αυτός ο αγώνας δε φτάσει σε αίσιο τέρμα, ούτε τίτλοι, ούτε αξιώματα, ούτε δάφνινα στεφάνια μπορούν να κρύψουν και να ωραΐσουν την αποτυχία του ανθρώπου στο βίο του. Γιατί η επιτυχία ξεκινά από την ήρεμη συνείδηση πως πραγματοποίησες το χρέος σου όπου κι αν σου δόθηκε η ευκαιρία, πως δεν απίστησες στα ηθικά καλέσματα που τα πράγματα τα ίδια και τα γεγονότα σου απηύθυναν, πως δεν αδίκησες, αλλά πάλεψες ν’ αγαπήσεις όλους, και πάνω στην πάλη αυτή σ’ αγάπησε ο Θεός και σένα και τον αγώνα σου.
Αν ο Θεός δεν σφραγίσει -ο Θεός που είσαι πλάσμα Του- με την συγκατάνευσή Του την επιτυχία σου, επιτυχία δεν υπάρχει. Αυτή η επιτυχία σε υψώνει μέσα σου, σε ολοκληρώνει και σου εξασφαλίζει τη θέα των αιωνίων. Άνθρωποι που δέθηκαν χειροπόδαρα με επιτυχίες εγκόσμιες και που δεν μπόρεσαν να δουν τα αποτυπώματα του Αιώνιου Θεού στη ζωή, που δεν αποκάλυψαν πεθαίνοντας την ψυχή τους και τη συγκλονιστική της συγγένεια με τον Θεό, δεν μπορεί νάναι άνθρωποι επιτυχημένοι,
Η επιτυχία είναι δώρημα ουράνιο.
(Κ. Ε. Τσιρόπουλος, «Δοκίμια ευθύνης»)

Τι είναι η πίστις;(Μεγ.Βασιλείου)

)

Πίστη είναι ή χωρίς αμφιβολία αποδοχή των όσων ακούσαμε να κηρύττονται με τη χά­ρη του Θεού, καθώς καί ή τέλεια βεβαιότης ότι αυτά είναι αληθινά. Αυτήν την πίστη έδειξε ό Αβραάμ, περί του οποίου μαρτυρεί ή Άγια Γραφή ότι «δεν άμφιταλαντεύθηκε για την εκπλήρωση της επαγγελίας του Θεού, αλλά αντίθετα ή πίστη του δυνάμωσε καί δόξασε το Θεό. Ήταν τελείως βέβαιος πώς ό Θεός πού του έδωσε την επαγγελία έχει καί τη δύναμη να την εκπληρώσει» (Ρωμ.4, 20-21).
ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, «ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΕΩΣ»

Νεομάρτυς επίσκοπος Δαμασκηνός:«Η αλήθεια της εκκλησίας αντιστέκεται στο μυστικό ψέμα του Αντιχρίστου»

Ο νεομάρτυς επίσκοπος π.Δαμασκηνός, έλεγε: «"Οταν θα έλθει ό Αντί­χριστος, δεν θα συμφωνήσουν όλοι με την ιδεολογία του. Οι Πα­τέρες έλεγαν ότι ή σφραγίδα του δεν θα είναι αποκλειστικά στο μέτωπο. Μπορεί να είναι και στο χέρι. Αυτός πού θα τη δεχθεί στο μέτωπο, θα μοιράζεται με τον Αντίχριστο τον τρόπο της σκέ­ψεως του και αυτός πού θα τη δεχθεί στο δεξί χέρι, θ' αναγνω­ρίζει το δίκαιο των πράξεων του. Οι άνθρωποι θέλοντας να προ­στατεύσουν την Εκκλησία -την ίδια τους τη ζωή- θα είναι έτοι­μοι να κάνουν φρικτές θυσίες. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει αυτό. Την Εκκλησία τη φρουρεί ό Κύριος. Αυτό πού προαναφέραμε, γίνεται μόνο και μόνο για να έχουμε εμείς τη δυνατότητα να δοΰμε τον άλλον άνθρωπο, έτσι όπως τον έβλεπε ό Κύριος! Ή αλήθεια της Εκκλησίας, αντιστέκεται στο μυστικό ψέμα του Αντίχριστου».Ως χριστιανοί ευχαριστούμε τον Κύριο, για όλα τα θαυμάσια πού γίνονται στην Εκκλησία μας. Δεν πρέπει να λησμονούμε τα λόγια του αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ: «Μόνο ή νηστεία και ή προσευχή, χωριστά, δεν σημαίνουν τίποτα. "Ολα στην Εκκλησία μας, είναι απλώς υλικά για οικοδομή. Είναι τούβλα, με τα όποια μπορούμε να φτιάξουμε φυλακή για την ψυχή μας, ενώ μπορούμε να φτιάξουμε βασιλικό ανάκτορο! Όποιονδήποτε κανόνα και αν τηρήσουμε, δεν θά φτάσουμε στη σωτηρία της ψυχής μας, μό­νο μ' αυτό αποκλειστικά». Ό άγιος επίσκοπος Ιγνάτιος Μπριντσιανίνωφ, έχει πεί: «Εμάς μπορεί να μας τραβήξει οτιδήποτε-και ή ομορφιά της Θ.Λειτουργίας και το να υπηρετούμε έναν υψηλό σκοπό. Μ' αυτά όμως όλα, υπάρχει κίνδυνος να χάσουμε το πιο βασικό. Ό Κύριος δεν μας άφησε κάποιο σύστημα, εκτός από τις εντολές Του. Και ή κυριότερη εντολή, είναι της αγάπης προς όλους και ιδιαιτέρως προς τους εχθρούς. "Οσο πιο κοντά θά είμαστε στο τέλος, οι άνθρωποι θα γίνονται πιο ψυχροί και σκλη­ροί. Με την άνθιση της ανομίας, ψύχεται ή αγάπη. Το βασικό για τον χριστιανό είναι ή αγάπη. Γι' αυτό εμείς πρέπει ν' απα­ντούμε με αγάπη στην ψυχρότητα και σκληρότητα του κόσμου αύτοϋ». Αυτή είναι ή ειδοποιός διαφορά πού ξεχωρίζει τον συ­νειδητό ορθόδοξο άπ' τον κόσμο 

Ποιοὶ εἶναι οἱ λόγοι ποὺ τόσο πολλοὶ ἄνθρωποι ἀποτυχαίνουν στὴ ζωὴ

Ρώτησαν ἕνα φημισμένο ψυχολόγο νὰ πεῖ ποιοὶ εἶναι οἱ λόγοι ποὺ τόσο πολλοὶ ἄνθρωποι ἀποτυχαίνουν στὴ ζωή. Ἐκεῖνος ἀνάφερε 9 λόγους ποὺ ἀξίζει τὸν κόπο νὰ τοὺς διαβάσετε: 1. Τὸ νὰ βρίσκουν σφάλματα στοὺς ἄλλους χωρὶς ποτὲ νὰ προσπαθοῦν νὰ δοῦν τὰ δικά τους. 2. Τὸ νὰ προσπαθοῦν νὰ ἀποκτήσουν ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερα μὲ ὅσο τὸ δυνατὸν λιγότερη ἐργασία. 3. Τὸ νὰ συκοφαντοῦν ἐκείνους ποὺ δὲ χωνεύουν. 4. Τὸ νὰ ἀναβάλλουν γιὰ αὔριο ἐκεῖνα ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχαν ἤδη κάνει ἀντιπροχθές. 5. Τὸ νὰ μιλοῦν φιλικὰ στοὺς ἄλλους ὅταν βρίσκονται μπροστά τους καὶ νὰ τοὺς τὴ φέρνουν πισώπλατα ὅταν ἐκεῖνοι γυρίσουν. 6. Τὸ νὰ ἔχουν λανθασμένη ἀντίληψη ὅτι μποροῦν νὰ θερίσουν ἐκεῖ ὅπου δὲν ἔσπειραν. 7. Τὸ νὰ προδίδουν ἐκείνους οἱ ὁποῖοι τοὺς ἐμπιστεύτηκαν. 8. Τὸ νὰ πιστεύουν πὼς τὰ ξέρουν ὅλα καὶ νὰ μὴ δέχονται τὴ γνώμη τῶν ἄλλων. 9. Τὸ νὰ ξοδεύουν πολὺ χρόνο γιὰ νὰ δείχνουν τὰ ἀδύνατα σημεῖα τῶν ἄλλων καὶ πολὺ λίγο χρόνο γιὰ νὰ διορθώνουν τὰ δικά τους.Ὁ καθένας ἀπὸ τοὺς παραπάνω 9 λόγους καταδικάζεται σὲ κάποιο σημεῖο τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ σὰν ἁμαρτία. Ὁ Θεός, ὁ μόνος τέλειος ψυχολόγος, θέλει τὸ καλύτερο γιὰ σένα.

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ, Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΙΣΛΑΜ

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ, Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΙΣΛΑΜ

Του Πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου
==============
Η θεωρία των λεγομένων «Αβρααμικών θρησκειών» αρχικά πρωτοδιατυπώθηκε από τον Γάλλο Ισλαμολόγο και μυστικιστή, τον Louis Massignon (1883-1962). Σύμφωνα με τον πυρήνα της εν λόγω θεωρίας οι τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες, Χριστιανισμός, Ιουδαϊσμός και Ισλάμ έχουν:
α) κοινό πατέρα τον Αβραάμ,
β) κοινή αφετηρία και αναφορά, την πίστη τού πατριάρχη Αβραάμ στον ένα Θεό, και
γ) το κοινό καθήκον τού πιστού να υπακούει στο θέλημα τού Θεού.
Ανάλογη προβληματική σχετικά με την ομολογία της πίστης στον Αβραάμ και την αντίληψη, ότι οι Μουσουλμάνοι προσεύχονται μαζί με τους χριστιανούς στον ένα Θεό θα υιοθετηθεί επισήμως από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία κατά τη Β' Βατικάνεια Σύνοδο.
Στα πλαίσια της διαθρησκειακής προβληματικής η εν λόγω θεωρία προτείνεται και καλλιεργείται με σκοπό την υπέρβαση της ιστορικής αντιπαλότητας και της θρησκευτικής βίας, με την υποτιθέμενη ανάδειξη της κοινής προέλευσης και των κοινών στοιχείων τούτων των θρησκειών.
Οι τρεις αυτές θρησκείες, σύμφωνα με τον Karl Josef Kuschel, έναν σημαντικό εκφραστή της, είναι αδέλφια ως προς την πίστη στον Θεό τού Αβραάμ. Έμφαση δίνεται στον ένα Θεό, στην υπερβατικότητά του και στη διάκρισή του από τον κόσμο. Μπορεί να γίνει αποδεκτός ο ισχυρισμός ότι και οι τρεις θρησκείες είναι αδέλφια ως προς την πίστη στον ένα και τον αυτόν Θεό; Σύμφωνα με τη διδασκαλία του Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά, ιδιαιτέρως όσον αφορά στο σκέλος της σχέσης Χριστιανισμού και Ισλάμ, αναμφισβήτητα όχι.
Ο ιερός Πατέρας γνώρισε το Ισλάμ κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας του από τους Τούρκους το 1354, διαλέχθηκε τρεις φορές με εκπροσώπους του, ομολόγησε και διατύπωσε με σαφήνεια την ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία, επισήμανε το ριζικώς διαφορετικό περιεχόμενο και τον τρόπο κατανόησης του Θεού που υπάρχει μεταξύ Χριστιανισμού και Ισλάμ, όπως επίσης και τον διαφορετικό τρόπο κατανόησης του προσώπου του Χριστού. Τονίζει με σαφήνεια σχετικά με τις θεολογικές αφετηριακές προϋποθέσεις τού Ισλάμ: «Τον δε Μεχουμέτ (σ. Σ. τον Μωάμεθ) ούτε παρά των προφητών ευρίσκομεν μαρτυρούμενον ούτε τι ξένον ειργασμένον και αξιόλογον προς πίστιν ενάγον. Διά τούτο ου πιστεύομεν αυτώ ουδέ τω παρ' αυτού βιβλίω».
Με αφορμή μάλιστα τις ισλαμικές αντιλήψεις περί Χριστού επισημαίνει στο ποίμνιο του: «Προσέχετε μη ευρεθήτε όπως αυτοί εδώ, που, ενώ τον τεχθέντα από την παρθένο τον ονομάζουν Λόγο του Θεού και πνοή του και Χριστό, δηλαδή Θεάνθρωπο, έπειτα τον αποφεύγουν φρενοβλαβώς και τον αθετούν σαν να μη είναι Θεός». Υπογράμμιζε στις συζητήσεις του ότι κατά τη χριστιανική πίστη το «ένας Θεός» είναι αλληλένδετο, αδιάσπαστο και με το «Τριαδικός». «Εν γουν τα τρία και τα τρία εν».
Ο χριστιανός ομιλεί πάντοτε σχετικά με το μυστήριο του Θεού για «Τριάδα εν Μονάδι, Μονάδα εν Τριάδι και Μονάδα άμα και Τριάδα», πράγμα αδιανόητο για το Ισλάμ, όπως φυσικά και για τον Ιουδαϊσμό. «Ουκούν ο Θεός τρία, και τα τρία ταύτα εις έστι Θεός και δημιουργός».
Ο Αγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς δεν παρέλειψε επίσης να αναδείξει στις συζητήσεις του με τους Μουσουλμάνους ότι και τα κοινά εξωτερικά στοιχεία που υπάρχουν (π.χ. προσευχή, ελεημοσύνη) έχουν διαφορετική θεολογική αφετηρία και δεν προϋποθέτουν απλώς μία κοινή μονοθεϊστική εκδοχή του Θεού.
Η επιχειρηματολογία τού ιερού Πατέρα βεβαίως δεν εξαντλείται στα όσα ενδεικτικώς επισημάναμε, πλην όμως είναι ικανά, νομίζουμε, να δείξουν τη μεγάλη διαφορά που υπάρχει μεταξύ Χριστιανικών, Ισλαμικών αλλά και των Ιουδαϊκών αντιλήψεων κατ' επέκταση. Δεν είναι τυχαίο μάλιστα το γεγονός ότι η απόλυτη πιστότητα του Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά στα δεδομένα της εν Χριστώ Ιησού θείας Αποκαλύψεως, δεν τον οδηγεί σε αβαρίες περί την πίστη παρά τις ταλαιπωρίες της αιχμαλωσίας του.
Ταυτοχρόνως όμως τον οδηγεί να κατανοήσει με χριστολογική προοπτική και αυτή τη θέση ενός αλλόδοξου συνομιλητή του «ότι θα έλθει κάποτε καιρός που θα συμφωνήσουμε μεταξύ μας», αναφέροντας: «Συνεθέμην γαρ μνησθείς της του αποστόλου φωνής, ότι επί τω ονόματι Ιησού Χριστού παν γόνυ κάμψει και πάσα γλώσσα εξομολογήσεται ότι Κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού Πατρός, τούτο δ' έσται πάντως εν τη Δευτέρα παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού».

ΑΝ ΤΗΡΕΙΣ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ


ΑΝ ΤΗΡΕΙΣ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
Του Άγ. Ιγνάτιου Μπριαντσανίνωφ
============
Αν τηρείς τις εντολές του Κυρίου, με τρόπο θαυμαστό θα δεις τον Κύριο μέσα σου, όπως Τον έβλεπε ο απόστολος Παύλος και όπως ζητούσε να Τον βλέπουν και οι άλλοι χριστιανοί, θεωρώντας πως όσοι δεν το είχαν κατορθώσει, δεν είχαν φτάσει στην κατάσταση που έπρεπε ως χριστιανοί.
Αν ζεις ζωή αμαρτωλή, αν ικανοποιείσαι με τα πάθη σου και συνάμα νομίζεις ότι αγαπάς τον Χριστό, ο αιώνιος μαθητής του Κυρίου, αυτός που στο Μυστικό Δείπνο έγειρε στο στήθος Του, θα σου καταλογίσει πλάνη και θα σε διαψεύσει.
Γράφει: «Όποιος λέει, "τον γνώρισα”, δεν τηρεί όμως τις εντολές Του, είναι ψεύτης - δεν λέει την αλήθεια. Όποιος, απεναντίας, υπακούει στον λόγο Του, αυτός ασφαλώς αγαπά τον Θεό μ’ όλη του την καρδιά.

Σεραφείμ "Θα σταθούμε στα πόδια μας, αν θυμόμαστε τους ήρωες"

undefinedΜε επιτυχία πραγματοποιήθηκαν οι επετειακές εκδηλώσεις της 558ης επετείου της Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως στην Ιερά Μητρόπολη Καστορίας.
Οι εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σε συνεργασία με την Αντιδημαρχεία Πολιτισμού του Δήμου Καστοριάς και τη συμμετοχή της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως Καστορίας «ο Άγιος Μηνάς» και του Συλλόγου Ιεροψαλτών της Ιεράς Μητροπόλεως «Όσιος Ιωάννης ο Κουκουζέλης».
Αφού τελέσθηκε ο Εσπερινός στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Καστοριάς, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ, στη συνέχεια εψάλλει το μνημόσυνο του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου και των Πεσόντων κατά την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως.
Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε μουσική εκδήλωση από τη χορωδία των Ιεροψαλτών και της σχολής Βυζαντινής μουσικής, υπό τη διεύθυνση του χοράρχη Γεωργίου Αποστολίδη, ερμηνεύοντας ύμνους της Αλώσεως και θρηνώδη άσματα με τα οποία έζησε και μεγάλωσε ο λαός μας.
Στο λόγο του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καστορίας, προέτρεψε το εκκλησίασμα να θυμάται αυτές τις ιστορικές μέρες, αφού εμείς είμαστε οι απόγονοι των μεγάλων μαρτύρων και ηρώων της πίστεως και του έθνους μας.
Ο κ. Σεραφείμ επανέλαβε έναν λόγο του αείμνηστου Καθηγητή του Πανεπιστημίου των Αθηνών Νικόλαου Τωμαδάκη για την άλωση της Πόλης λέγοντας πως «Η πόλις εάλω! Αλλοίμονο όμως αν την αφήσουμε να αλωθεί και εντός μας».
"Ας μην αφήσουμε να σβήσει στην ψυχή των παιδιών μας η μνήμη των ηρώων και των αγωνιστών μας και ας διατηρήσουμε τη φλόγα αναμμένη", συνέχισε ο Σεβασμιώτατος.
"Μόνο αν τους θυμόμαστε θα μπορέσουμε να σταθούμε στα πόδια μας. Μόνο τότε θα έχουμε ορθό το ανάστημά μας και δεν θα συρόμαστε από όσους μας παρουσιάζονται ως σωτήρες. Εμείς εδώ, Σωτήρα έχουμε μόνο το Χριστό", κατέληξε ο κ. Σεραφείμ.
undefined
Διαβάστηκε

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...