Aποκαλύψεις του Γέροντος Εφραίμ Αριζόνας

Ο Γέροντας Εφραίμ λέει ότι όταν θα πάρουμε την Κωνσταντινούπολη θα περάσουν 33 χρόνια ευημερίας και μετά θα ξεκινήση η πλήρη αποστασία και θα κυβερνήση ο Αντίχριστος.Ο Γέροντας Εφραίμ αποκαλύπτει ότι δεν είναι ακόμα η εποχή της κυβέρνησης του Αντιχρίστου και ότι υπάρχουν ακόμα προφητείες που δεν έχουν συμβεί,όπως η κυβέρνηση της 33 χρονης βασιλίας του κοιμωμένου μαρμαρωμένου βασιλιά Ιωάννη μετά τον 3ο παγκόσμιο πόλεμο,και το πάρσιμο της Kωνσταντινούπολης.

το είδαμε εδώ.

Rate t

Γέροντας Παϊσιος: ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ!

από kotsarikos

Μαρτυρία Ανδρέα Ξενοφώντος από τη Λεμεσό, Παίσιος 1989 (δείτε το video)
“Οι Τούρκοι θα φύγουν από μόνοι τους. Θα ανοιχτεί ένας Πόλεμος στην περιοχή, θα πάει γύρω στα τέσσερα χρόνια και θα είναι...
σχεδόν Παγκόσμιος. Και θα αναγκαστεί (η Τουρκία) να μεταφέρει όλο της το πολεμικό υλικό και τα στρατεύματά της που έχει στην Κύπρο, να τα πάρει να αντικαταστήσει τα μάχιμα. Και εσείς όπως φύγατε με τα λεωφορεία, με τα φορτηγά, με τα τράκτα, έτσι και θα πάτε πίσω… Θα σκοτωθούν μερικοί (γιατί ποιος φεύγει τώρα από το σπίτι του που εκεί έμνεσκαν τα παιδιά του, τα πάντρεψε, έστω και εάν είναι δικά του)… Το ίδιο θα γίνει και στην ελεύθερη Κύπρο. Θα έρθουν οι Τουρκοκύπριοι να πάνε στα σπίτια τους… Δεν θα πάει τόσο (η κατάσταση) όσο πήγε ο Κομμουνισμός στη Ρωσία. Τρέμουν τα πόδια του θεριού (ΕΣΣΔ)! Όπου να ΄ναι χραπ και σωριάζεται! Αλλά στην Κύπρο δεν θα πάει τόσο καιρό… Ο Πόλεμος θα γίνει για το νερό…

Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία! Όχι μόνο για την Κύπρο μας και τον μακροχρόνιο Πόλεμο στην περιοχή που θα είναι σχεδόν Παγκόσμιος, αλλά και για το πως ο Γέροντας με τη Χάρη του Θεού, είχε δει την πτώση του Κομμουνισμού στη Ρωσία, όταν ούτε καν περνούσε απο το μυαλό κανενός ένα τέτοιο ενδεχόμενο… Θυμίζουμε ότι η Κύπρος βρίσκεται στην ταραγμένη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου με την Μέση Ανατολή… Όπου βρίσκονται τόσο τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου σε στεριά και θάλασσα, αλλά και τα υπερπολύτιμα πόσιμα και στρατηγικά ύδατα ποταμών και λιμνών (Τίγρης, Ευφράτης, Ιορδάνης) από τα οποία εξαρτάται η ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων… Ήδη η Τουρκία έχει κατασκευάσει μεγάλα φράγματα, όπως το Φράγμα “Κεμάλ Ατατούρκ”, που μπορεί να κόψει τα νερά του Ευφράτη προς Συρία και Ιράκ…
Σχετικά ο Γέροντας Παΐσιος είχε πει μια άλλη φορά για τα νερά: “Οταν ακούσετε ότι τα νερά του Ευφράτη τα κόβουν από ψηλά οι Τούρκοι με φράγματα, και τα χρησιμοποιούν γιά αρδευτικά έργα, τότε να ξέρετε ότι ήδη έχουμε μπεί στην ετοιμασία του μεγάλου εκείνου πολέμου καί ότι προετοιμάζεται ο δρόμος γιά τις “μύριες μυριάδων στρατού των από ανατολών ηλίου”, που αναφέρει η Αποκάλυψη”…
video και κείμενο από το Νοιάζομαι.

πηγή

ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΝΑΚΟΜΙΔΗΣ ΤΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ

Τῌ Β' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
ΜΑΪΟΥ

Μνήμη τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ λειψάνου του ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν 

Ἀθανασίου τοῦ μεγάλου, Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας.
Τῇ Β' τοῦ αὐτοῦ μηνός, Μνήμη τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ λειψάνου τοῦ 

ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἀθανασίου, Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας.

Ἀθανάσιε, ποῦ κομίζῃ; μὴ πάλιν
Καὶ νεκρὸν ἐξόριστον ἐκπέμπουσί σε;
Δευτερίῃ νέκυς Ἀθανασίου ἐξέδυ τύμβου.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς ἀθλήσεως τῶν Ἁγίων Μαρτύρων, 

Ἑσπέρου καὶ Ζωῆς τῆς συμβίου αὐτοῦ καὶ τῶν τέκνων αὐτῶν,

 Κυριακοῦ καὶ Θεοδούλου.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Τυπικόν της 2ας Ἀπριλίου 2012

Τετάρτη. ᾿Ανα­κο­μιδὴ τῶν ἱ. λει­ψάνων ᾿Αθανασίου τοῦ μεγάλου,  πατριάρ­χου ᾿Αλε­ξανδρείας († 2 Μαΐου 373)

Εἰς τὸν ἑσπερινόν.  Εἰς τὸ «Κύριε, ἐκέκραξα», προσόμοια τῆς ἑορτῆς 3,  «Χαίρουσι μαθήτριαι» κ.λπ., καὶ τοῦ Μηναίου ἕτερα 3, Δόξα,  «Χριστοῦ τὸν ἱεράρχην», Καὶ νῦν, τὸ τῆς σει­ρᾶς ἰδιόμελον  τῆς ἑορτῆς «Αἱ μυροφόροι γυναῖκες».  Εἴσο­δος, «Φῶς ἱλαρόν», προκείμενον τῆς ἡμέρας.  Εἰς τὰ ἀπό­στιχα τὰ 3 προσόμοια τοῦ Μηναίου,  Δόξα, «Πάλιν ἡμῖν ὁ χρυσορ­ρόας Νεῖλος»,  Καὶ νῦν, τῆς ἑορτῆς «᾿ῌτήσατο ᾿Ιωσήφ»  (Τρίτῃ Μυροφόρων ἑσπέρας, εἰς τὰ ἀπόστιχα). ᾿ Α­πο­λυ­τίκια  «῾Ο εὐ­σχή­μων»,  «῞Οτε κατῆλ­θες», Δόξα,  «Στῦ­λος γέγονας», Καὶ νῦν,  «Ταῖς μυροφόροις».                                                 Εἰς τὸ μεσονυκτικόν.  Μετὰ τὸν ν΄ ψαλμόν, Δόξα, τὸ διὰ τὴν λιτὴν ἰδιόμελον  τοῦ ἱεράρχου «῾Η μεγάλη τῆς ᾿Εκκλησίας σάλπιγξ»,  Καὶ νῦν, τῆς ἑορτῆς, «Σὲ τὸν ἀναβαλλόμενον»  (Τε­τάρ­τῃ Μυροφόρων πρωί, εἰς τὰ ἀπόστιχα), τρισάγιον  κ.λπ. καὶ ἀπολυτίκιον «Ταῖς μυροφόροις».                                                          Εἰς τὸν ὄρθρον.  Εἰς τὸ «Θεὸς Κύριος» ἀπολυτίκια ὡς εἰς τὸν ἑσπερινόν·  καθίσματα τοῦ ἱεράρχου καὶ ἀντὶ θεοτοκίων ἀνὰ ἓν  τῆς ἑορ­τῆς οἷον βούλει· «᾿Ανάστασιν Χριστοῦ», ὁ ν΄ χῦμα.  Κανόνες, ὁ τῆς ἑορτῆς καὶ ὁ τοῦ Μηναίου· ἀπὸ γ΄ καὶ  ϛ΄ ᾠδῆς ὡς ἐν τῷ Μηναίῳ. Καταβασίαι, οἱ εἱρμοὶ  «᾿Αναστάσεως ἡμέρα»,  «Τὴν τιμιωτέραν»,  «῾Ο ἄγγελος ἐβόα... Φωτίζου, φω­τίζου».  ᾿Εξαποστειλάρια, τοῦ ἱεράρχου  «᾿Αρχιερέων τὸ κλέ­ος» καὶ τῆς ἑορτῆς «Γυναῖκες, ἀκουτίσθητε» (Κυριακῇ Μυ­ρο­φό­ρων).  Εἰς τοὺς αἴνους, τὰ 3 προσόμοια τοῦ Μη­ναίου εἰς 4,  Δόξα, τὸ ἰδιόμελον «Τὸ μέγα κλέος»,  Καὶ νῦν, τῆς ἑορτῆς «Μετὰ φόβου ἦλθον αἱ γυναῖκες»  (Τετάρτῃ μυροφόρων, εἰς τοὺς αἴνους).  Δοξολογία μεγάλη καὶ ἀπολυτίκιον«Ταῖς μυ­ρο­φόροις».                                                          Εἰς τὴν λειτουργίαν.  ᾿Αντίφωνα καὶ εἰσοδικὸν τοῦ Πά­σχα. Μετὰ τὴν εἴσοδον εὐθὺς  τὰ 3 ἀπολυτίκια τῆς ἑορτῆς, τοῦ ἱεράρχου  «Στῦλος γέ­γονας»,  τοῦ ἁγίου τοῦ ναοῦ καὶ κον­τά­κιον  «Τὸ χαῖρε ταῖς μυ­ροφόροις».  ᾿Απόστολος –μετὰ τοῦ προκειμένου αὐτοῦ– τοῦ ἱεράρχου, ᾿Ιαν. 18,  «Μνημονεύ­ε­τε τῶν ἡγου­μέ­νων» (῾Εβρ. ιγ΄ 7-16)·  Εὐαγγέλιον ὁμοίως, «῾Υ­μεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κό­σμου» (Μτθ. ε΄ 14-19)·  «῎Αξιόν ἐστι»· κοινωνικὸν  «Εἰς μνημό­συνον»· ἀντὶ τοῦΕἴδομεν τὸ φῶς  «Χριστὸς ἀνέστη» (ἅπαξ).

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΙΕΡΕΜΙΑ

Γιορτάζουμε σήμερα 1 Μαΐου, ημέρα μνήμης του Αγίου Προφήτου Ιερεμία, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Προφήτης Ιερεμίας γεννήθηκε πιθανώς κατά το 650 π.Χ., στην μικρή πόλη της φυλής Βενιαμίν Αναθώθ, βορειοανατολικά της Ιερουσαλήμ. Ο πατέρας του ήταν ιερέας και ονομαζόταν Χελκίας. Ανατράφηκε στην ιερατική αυτή οικογένεια με αυστηρότητα. Μελετούσε τους προ αυτού Προφήτες Ησαΐα και Ωσηέ. Νεότατος στην ηλικία, περίπου 23 - 25 ετών, περί το 627 - 625 π.Χ., καλείται από τον Θεό στο προφητικό αξίωμα. Ανταποκρίνεται στο θέλημα του Κυρίου και έτσι το όνομά του (Ιερεμίας), που σημαίνει ο Θεός ανυψώνει ή καθιστά, εκφράζει και την αποστολή του.

Κατάπληκτος από την τιμή αυτή ο Ιερεμίας, αρνείται την υψηλή τιμητική κλήση, προβάλλοντας τις ασθενείς νεανικές του δυνάμεις. Ο Θεός όμως ενισχύει αυτόν υποσχόμενος, όχι υλικές αμοιβές και τιμές, αλλά το πολυτιμότερο όλων: τη βοήθειά Του. Ο Ιερεμίας υπακούει.

Ο Προφήτης Ιερεμίας καθαγιάσθηκε πριν από τη γέννησή του, όπως γράφει ο Άγιος Ιερώνυμος. Πράγματι, στην αρχή του προφητικού του βιβλίου ο Ίδιος ο Θεός του λέγει: «Προ του με πλάσαι σε εν κοιλία επίσταμεί σε και προ του σε εξελθείν εκ μήτρας ηγίακά σε, προφήτην εις έθνη τέθεικά σε».

Σε τέσσερις περιόδους δυνάμεθα να διαιρέσουμε την δημόσια δράση του. Πρώτον, επί του βασιλέως Ιωσίου προ της μετερρυθμίσεως (627 - 621 π.Χ.), δεύτερον, επί του βασιλέως Ιωακείμ μέχρι του Σεδεκίου (609 - 598 π.Χ.), τρίτον, επί Σεδεκίου (598 - 586 π.Χ.) και τέταρτον, μετά την άλωση της Ιερουσαλήμ και την αιχμαλωσία του Σεδεκίου.

Μετά την καταστροφή του βασιλείου του Ισραήλ, το βασίλειο του Ιούδα, όπου βρισκόταν ο Προφήτης Ιερεμίας, τελούσε υπό την επίδραση των Ασσυρίων, όχι μόνο πολιτικά αλλά και θρησκευτικά. Η πολυθεΐα των Ασσυρίων είχε εισχωρήσει στους Ιουδαίους, διότι ο βασιλέας Μανασσής (693 - 639 π.Χ.) ήταν υποτελής των Ασσυρίων και είχε παραδοθεί σε θρησκευτικό συγκρητισμό και σε ειδωλολατρία. Όσες πόλεις υπήρχαν στην Ιουδαία, τόσοι ήταν και οι θεοί, όσοι οι δρόμοι της Ιερουσαλήμ, τόσα θυσιαστήρια του Βαάλ. Υπήρχε η ειδωλολατρία του Μολώχ με τα ανθρώπινα θύματα. Στις αυλές του ναού ήταν θυσιαστήρια των Ασσυρίων θεών και το είδωλο της Αστάρτης. Ο Ιερεμίας, επί της βασιλείας του Ιωσίου, από το 627 π.Χ., επέρχεται κατά της πολυθεΐας κηρύσσοντας τον Ένα και Μόνο Αληθινό Θεό και στηλιτεύοντας τη διαφθορά. Εκτός της ειδωλολατρίας και ανηθικότητας, ο Ιερεμίας πολεμάει κατά την περίοδο αυτή και τους ψευδοπροφήτες, οι οποίοι παραπλανούσαν τον λαό με ψευδείς προφητείες. Ο Προφήτης διαισθάνεται κάποια μεταβολή του λαού, κάποια μετάνοια, διότι στην πρόσκληση του Θεού, ο λαός απαντά: «Ὁδοῦ, πρὸς Σὲ ἔρχομαι». Η μετάνοια όμως αυτή ήταν πρόσκαιρη λόγω της ανομβρίας. Ο Προφήτης πονάει, υποφέρει. Περιέρχεται σε απόγνωση. Όμως η μακροθυμία του Θεού δεν εξαντλείται. Ο Θεός συμβουλεύει τον Προφήτη να ερευνήσει την υπό του κακού τρυγηθείσα άμπελο, το λαό Του, μήπως εύρει ρώγα σταφυλιού, κάποιον άνθρωπο ευσεβή, ατρύγητο από το κακό. Έτσι τονίζεται η μεγάλη αξία του ανθρώπου. Ο Προφήτης δεν βρίσκει δυστυχώς καμία ρώγα σταφυλιού ατρύγητη από το κακό. Στην άκαρπη αυτή προσπάθεια του Προφήτη, ο Θεός συνιστά σε αυτόν και πάλι να συνεχίσει την εργασία του, για να πεισθεί και ο ίδιος ο Προφήτης για το αδιόρθωτο του λαού και τη δίκαιη τιμωρία του. Ο Θεός παρομοιάζει τον Προφήτη με μεταλλουργό που δοκιμάζει τα μέταλλα και φροντίζει από το μείγμα να εξαγάγει αυτά που είναι ευγενή, δηλαδή το χρυσό και τον άργυρο. Μάταια όμως.

Εδώ τερματίζεται η πρώτη περίοδος της δράσεως του Προφήτη Ιερεμία. Κατόπιν έρχεται η κατάλυση του Ασσυριακού βασιλείου διά της πίστεως της Νινευή το 621 π.Χ. Ο ευσεβής βασιλέας Ιωσίας, επωφελούμενος από την κατάρρευση αυτή, ανέλαβε πολιτική εξωτερικής ανεξαρτησίας και προέβη σε εσωτερικές μεταρρυθμίσεις, για να ορθώσει την πίστη στον Θεό. Ο Ιερεμίας, κατά το χρονικό διάστημα 621 - 608 π.Χ., αποσύρθηκε πιθανότατα σε μόνωση. Χαρακτηριστικό της ασκητικής του ζωής ήταν ότι αυτός «λινοῦν περίζωμα εἶχε μόνον. Ὡς δὲ τὰ εὐτραφῆ τῶν σωμάτων γυμνούμενα φανερωτέραν δείκνυσι τὴν ἀκμήν, οὕτω καὶ τῶν ἠθῶν τὸ κάλλος, μὴ ἀνειλούμενον ἀπειροκάλοις φλυαρίαις, τὸ μεγαλοπρεπὲς ἐνδείκνυται».

Κατά την δεύτερη περίοδο της δράσης του, επί της εποχής του βασιλέως Ιωακείμ (609 - 598 π.Χ.), ο Προφήτης Ιερεμίας στρέφεται κατά των ατόπων της Ισραηλιτικής θρησκείας. Ο μαγικός χαρακτήρας, τον οποίο απέδιδαν οι Ιουδαίοι στο ναό και στις τελετές, τον ενοχλούσε. Έλεγε δε, ότι «ο ναός, ο οποίος χρησιμεύει να καλύπτει τα κακουργήματα, είναι όχι ναός Θεού, αλλά σπήλαιο ληστών».

Κατά το πρώτο έτος της βασιλείας του Ιωακείμ, σε κάποια μεγάλη εορτή, εμφανίζεται ο Προφήτης Ιερεμίας στην αυλή του ναού και μέσα στο ενθουσιώδες από τη θέα του ναού πλήθος, προσβάλλει την εσφαλμένη αυτή πίστη, την οποία είχε ο λαός περί του ναού και κηρύσσει την επερχόμενη καταστροφή του ναού. Όλος ο λαός εξεγείρεται και ζητεί τον θάνατό του. Σώζεται με την επέμβαση του Αχικάμ. Μεταβαίνει στο εργαστήριο του κεραμέως και παρατηρεί ότι ο κεραμέας μεταπλάσσει όσα από τα πήλινα δοχεία δεν αρέσουν σε αυτόν. Έτσι, λέγει ο Προφήτης, θα κάνει ο Θεός σε έθνη και ανθρώπους, τα οποία δεν αρέσουν σε Αυτόν. Για την αποφυγή της καταστροφής συνιστά την εσωτερική μετάνοια του ανθρώπου. Άρχοντες και λαός αντιδρούν. Κουρασμένος ο Προφήτης από τους άκαρπους αγώνες του ζητεί τη μόνωση και προβλέποντας την αμετανοησία του λαού του Θεού, προλέγει την καταστροφή του.

Κάποιοι άνθρωποι αποφασίζουν να τον δηλητηριάσουν στην Αναθώθ. Συνωμοτούν εναντίον του και συγγενείς του. Ο Ιερεμίας αποδίδει την σωτηρία του στον Θεό. Στρέφεται κατά των αρχόντων, του βασιλέως Ιωακείμ και των ανακτόρων, των οποίων κηρύσσει την καταστροφή. Όλος ο κόσμος είναι εναντίον του. Προς στιγμήν κάμπτεται, διότι νομίζει ότι έχει εγκαταλειφθεί από τον Θεό και παραπονείται. Συνέρχεται όμως και συνεχίζει το έργο του. Στην αυλή του ναού κηρύσσει και πάλι την καταστροφή του ναού. Το κήρυγμα αυτό προκαλεί αναταραχή. Γι' αυτό ο στρατηγός του ιερού χώρου του ναού Πασχώρ τον ραβδίζει και τον ρίχνει στη φυλακή. Τα κηρύγματά του γίνονται δεκτά με ειρωνείες. Του απαγορεύουν να επισκέπτεται το ναό. Ο Προφήτης σκέπτεται να εγκαταλείψει τον αγώνα. Η φωτιά όμως του λόγου του Θεού, που είναι μέσα του, δεν τον αφήνει. Κατά το τέλος του 605 π.Χ., μετά την ήττα των Αιγυπτίων στο Χαρκαμύς, επειδή ο ίδιος δεν ήταν δυνατόν να εισέλθει στην αυλή του ναού, δίδει στον μαθητή του Βαρούχ να αναγνώσει στο μέσο της αυλής του ναού, προφητεία, διά της οποίας κηρυσσόταν η καταστροφή του ναού. Όλοι τότε επαναστατούν εναντίον του. Ο Ιερεμίας και ο Βαρούχ κρύβονται, για να μη συλληφθούν. Η προλεχθείσα όμως καταστροφή επήλθε.

Οι Βαβυλώνιοι κατέστησαν φόρου υποτελή, το βασιλέα Ιωακείμ. Αυτός, επιθυμώντας την ανεξαρτησία και αφού παρακινήθηκε από άκριτους ανθρώπους, προκαλεί τη Βαβυλώνιο εκστρατεία κατά της Ιερουσαλήμ. Ο Ναβουχοδονόσωρ επέρχεται εναντίον του και πολιορκεί την Ιερουσαλήμ. Ο Ιερεμίας μάταια συνιστά στον βασιλέα Ιωακείμ, υποταγή στους Βαβυλώνιους. Ο Ιωακείμ πεθαίνει και η πόλη καταλαμβάνεται και πολιορκείται. Ο ναός καταστρέφεται. Ο άμεσος διάδοχος του Ιωακείμ, ο Ιωαχείμ (Ιεχονίας) πορεύεται σε αιχμαλωσία με τους αξιωματούχους της χώρας και δέκα χιλιάδες από το λαό. Ο βασιλέας Ναβουχοδονόσωρ ορίζει ως διάδοχο του Ιεχονίου, τον Σεδεκία.

Κατά την Τρίτη περίοδο της δράσεως του Προφήτη Ιερεμίου, το 594 π.Χ., απεσταλμένοι των Ιδουμαίων, Αμμωνιτών, Τύρου και Σιδώνος, παρακάλεσαν τον Σεδεκία να συμμαχήσουν κατά των Βαβυλωνίων. Οι ψευδοπροφήτες κηρύσσουν ότι τα ιερά σκεύη του ναού που είχαν κλαπεί θα επιστραφούν. Ο Ιερεμίας αντιτίθεται και συμβολικά θέτει ζυγό στον τράχηλό του, για να δηλώσει ότι θα είναι δούλοι του Ναβουχοδονόσορ. Ο ψευδοπροφήτης Ανανίας σπάζει το ζυγό πάνω στον τράχηλο του Ιερεμία, για να τονίσει την αποτίναξη του ζυγού των Βαβυλωνίων. Ο Ιερεμίας απαντά: «Έσπασες ξύλινους ζυγούς; Σιδερένιους θα θέσει ο Θεός στον τράχηλό σας».

Ο Σεδεκίας τήρησε συνετή πολιτική προς τους απεσταλμένους των άλλων περιοχών και ενέκρινε την γνώμη του Προφήτη Ιερεμία. Όμως, κατά το 588 π.Χ., ο φαραώ της Αιγύπτου Ουαφρής επαναστατεί κατά των Βαβυλωνίων. Το φρόνημα των Ιουδαίων αναπτερώνεται και λαμβάνουν και αυτοί μέρος στην επανάσταση αυτή. Ο Ιερεμίας τους αποτρέπει από το να συμμαχήσουν με τους Αιγυπτίους κατά των Βαβυλωνίων. Οι Ιουδαίοι δεν υπακούν και επαναστατούν. Ο Ιερεμίας επιμένει ότι η πόλη των Ιεροσολύμων θα καταστραφεί. Οι άρχοντες τον ρίχνουν σε λάκκο βορβορώδη, διότι με τον τρόπο που ο Προφήτης ομιλούσε παρέλυε τα χέρια των πολεμιστών. Με την επέμβαση όμως του Αβδεμέλεχ αποσύρεται από τον λάκκο. Η πόλη των Ιεροσολύμων καταλαμβάνεται και ο βασιλέας Σεδεκίας συλλαμβάνεται, τυφλώνεται και οδηγείται στη Βαβυλώνα. Η πόλις παραδίδεται στις φλόγες.

Κατά την τέταρτη περίοδο της δράσεώς του, ο Ιερεμίας, μετά την άλωση της Ιερουσαλήμ, αποφασίζει να διαμείνει πλησίον του Γοδολίου. Τον Γοδολία, ο βασιλέας Ναβουχοδονόσωρ εγκαθιστά κυβερνήτη της Ιουδαίας. Μετά από λίγο, όμως, ο Γοδολίας δολοφονείται και ο Ιουδαϊκός λαός, φοβούμενος την τιμωρία από τους Βαβυλωνίους, αποφασίζει να απέλθει στην Αίγυπτο παρά την γνώμη του Ιερεμίου και την εντολή του Θεού. Χωρίς την θέλησή του, παίρνουν μαζί τους και τον Ιερεμία, ο οποίος κηρύττει και στην Αίγυπτο. Προλέγει την εισβολή του Ναβουχοδονόσωρ, η οποία και έγινε. Εκεί οι Ιουδαίοι περιπίπτουν σε ειδωλολατρία. Ο Προφήτης επέρχεται και πάλι εναντίον αυτών. Εκείνοι όμως δεν υπακούουν και ο Προφήτης προλέγει την καταστροφή τους.

Ο Προφήτης Ιερεμίας λιθοβολήθηκε από τους συμπατριώτες του στην πόλη Τάφνα της Αιγύπτου ή απήχθη μαζί με τον Βαρούχ αιχμάλωτος από τον βασιλέα Ναβουχοδονόσωρ σε κάποια εισβολή του στην Αίγυπτο το 568 π.Χ., ως λέγει κάποια Ραββινική παράδοση.

Η Σύναξη αυτού ετελείτο στο ναό του Αποστόλου Πέτρου, που ήταν κοντά στην Μεγάλη Εκκλησία.

Το βιβλίο του Προφήτη Ιερεμία στην Παλαιά Διαθήκη δεν παρουσιάζει μόνο υψηλές θρησκευτικές ιδέες, αλλά κυρίως μια ζωηρή θρησκευτική προσωπικότητα, διότι ο Ιερεμίας δεν κήρυττε μόνο, αλλά ζούσε την διδασκαλία αυτή με τόση επιμονή, ώστε όχι μόνο ο θάνατός του υπήρξε μαρτυρικός, αλλά και ολόκληρη η ζωή του ήταν ένα διαρκές μαρτύριο. Η διδασκαλία του Προφήτη Ιερεμία αφορούσε, α) τον άνθρωπο, β) τον Θεό και γ) το λαό του Θεού. Κέντρο και των τριών αυτών είναι η καρδιά, η βάση της προσωπικότητας του ανθρώπου.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος α'. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Ἐκ γαστρὸς ἠγιάσθης τὴ προγνώσει τοῦ Κτίσαντος, καὶ προφητικῆς ἐπληρώθης ἐκ σπαργάνων συνέσεως, ἐθρήνησας τὴν πτῶσιν Ἰσραήλ, σοφὲ Ἱερεμία ἐν στοργῇ, διὰ τοῦτο ὡς Προφήτην καὶ Ἀθλητήν, τιμῶμεν σὲ κραυγάζοντες, δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ χορηγούντι διὰ σοῦ, ἠμὶν τὰ κρείττονα.
Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

πηγή

Άγιος Αγαπητός Επίσκοπος Ωξέρρης

Βιογραφία Ο Άγιος Αγαπητός καταγόταν από την Γαλλία και έζησε μεταξύ του 4ου και 5ου αιώνα μ.Χ. Μετά από επιμονή των γονέων του νυμφεύθηκε τη Μάρθα, αλλά μετά τον γάμο τους συμφώνησαν να ζήσουν με αγνότητα και παρθενία. Η Μάρθα έγινε μοναχή και ο Άγιος Αγαπητός μοναχός. Το 388 μ.Χ. εξελέγη Επίσκοπος Ωξέρρης και ποίμανε την επισκοπή του θεοφιλώς. Για την αγιότητα του βίου του ο Θεός τον προίκισε με το χάρισμα της θαυματουργίας. Ο Άγιος Αγαπητός κοιμήθηκε με ειρήνη το 418 μ.Χ.

Όσιος Συμεών ο Πεντάγλωσσος ο Σιναΐτης

Βιογραφία
Ο Όσιος Συμεών ο πεντάγλωσσος ήταν Έλληνας από τη Σικελία. Σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη κατά τις αρχές του 11ου αιώνα μ.Χ. και στην συνέχεια μετέβη στην Παλαιστίνη, όπου μόνασε σε διάφορα μοναστήρια. Κατόπιν ήλθε στη μονή Σινά και ασκήτεψε εκεί. Ήταν εκείνος που μετέφερε περί το 1026 μ.Χ. λείψανα της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης στις πόλεις Τρεβς και Ρουένη της Γαλλίας, στην οποία ίδρυσε και μονή αφιερωμένη στην Αγία Αικατερίνη. Κοιμήθηκε με ειρήνη το 1035 μ.Χ.

Όσιος Γεράσιμος Ηγούμενος Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος εν Μπολτίνσκ

Βιογραφία Ο Όσιος Γεράσιμος του Μπολτίνσκ, κατά κόσμο Γρηγόριος, γεννήθηκε το 1490 μ.Χ. στο Πέρεσλαβ - Ζάλεσκ της Ρωσίας. Από μικρή ηλικία διακρινόταν για το φιλακόλουθο του χαρακτήρα του και την ευσέβειά του. Είχε ως πρότυπό του τον Όσιο Δανιήλ του Περεγιασλάβλ (τιμάται 7 Απριλίου) και γι' αυτό ακολούθησε νωρίς τον μοναχικό βίο. Μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα δοκιμασίας, εκάρη μοναχός και έλαβε το όνομα Γεράσιμος. Ο νέος μοναχός με μεγάλο ζήλο εκπλήρωσε τις αρετές της νηστείας και της προσευχής και σύντομα έγινε γνωστός στη Μόσχα για την πνευματικότητα και το αυστηρό του βίου του. Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο κλήθηκε στη Μόσχα, όπου γνώρισε τον τσάρο. Η μεγάλη φήμη του στη χώρα, ήταν ένα βάρος για τον Όσιο, ο οποίος επιθυμούσε την ησυχία και την άσκηση. Έτσι, μετά από είκοσι έξι χρόνια κάτω από την πνευματική καθοδήγηση του Αγίου Δανιήλ, ο Όσιος Γεράσιμος έλαβε την ευλογία του Γέροντός του για τον ησυχαστικό βίο. Εγκαταστάθηκε κοντά στην πόλη Ντορογκομπούζα, στη χώρα των Σμόλενκ, σε ένα άγριο δάσος, στο οποίο κατοικούσαν μόνο φίδια και άγρια ζώα. Συχνά ο Όσιος δεχόταν επιθέσεις ληστών, αλλά τις υπέμενε με ηρεμία και ησυχία προσευχόμενος για εκείνους που βρίσκονταν μακριά από το δρόμο του Θεού. Εξαιτίας ενός συγκεκριμένου οράματος, πήγε στο βουνό Μπολντίνα, όπου σε μια πηγή βρισκόταν μια τεράστια βελανιδιά. Οι γηγενείς τον κτύπησαν με ρόπαλα και ήθελαν να τον πνίξουν, αλλά επειδή φοβήθηκαν, τον παρέδωσαν στον κυβερνήτη της Ντορογκοπούζα, ο οποίος τον έριξε στη φυλακή, επειδή ήταν άστεγος. Ο Όσιος Γεράσιμος με υπομονή άντεξε τον εξευτελισμό, έμεινε σιωπηλός και προσευχόταν. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου, ένας αυτοκρατορικός αντιπρόσωπος ήλθε στη Μόσχα στον κυβερνήτη. Βλέποντας τον Όσιο Γεράσιμο, υποκλίθηκε σε αυτόν και ζήτησε την ευλογία του. Παλαιότερα είχε δει τον Όσιο Γεράσιμο μαζί με τον Άγιο Δανιήλ ενώπιον του τσάρου. Ο κυβερνήτης τρομοκρατήθηκε και αμέσως ικέτευσε για τη συγχώρηση του Οσίου και υποσχέθηκε να κτίσει ένα οίκημα, για να τον προστατεύει από τους ληστές. Από αυτήν την περίοδο, ο Όσιος Γεράσιμος άρχισε να δέχεται αυτούς που διακατέχονταν από τον πόθο για το μοναχικό βίο και ζήτησε άδεια από τη Μόσχα, για να κτίσει ένα μοναστήρι. Το 1530 μ.Χ. έκτισε μία εκκλησία αφιερωμένη στην Αγία Τριάδα και οικοδόμησε κελλιά για τους μοναχούς. Εκτός από το μοναστήρι στη Μπολντίνα, ο Όσιος Γεράσιμος ίδρυσε ακόμη ένα μοναστήρι προς τιμήν του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στην πόλη της Βιάζμα και αργότερα στο δάσος Βράιανκ, στον ποταμό Ζίζντρα, ένα μοναστήρι αφιερωμένο στα Εισόδια της Θεοτόκου. Ο Πέτρος Κοροστέλεβ, ένας μαθητής του Οσίου Γερασίμου, έγινε ηγούμενος σε αυτό το μοναστήρι. Αρκετοί ασκητές ήταν υπό την πνευματική καθοδήγηση του Οσίου Γερασίμου: ο ηγούμενος Αντώνιος, ο οποίο αργότερα έγινε Επίσκοπος Βολόγκντα (τιμάται26 Οκτωβρίου) και ο Αρκάδιος, ο οποίος ασκήτεψε ως ερημίτης και ενταφιάσθηκε στο μοναστήρι της Μπολντίνα. Πριν από τον θάνατό του, ο Όσιος Γεράσιμος κάλεσε όλους τους ηγουμένους και τους μοναχούς από τα μοναστήρια που είχε ιδρύσει, τους είπε για τον βίο του και τους έδωσε τις τελευταίες πνευματικές υποθήκες, που καταγράφηκαν στο βιβλίο «Ζωή», το οποίο έγραψε ο Άγιος Αντώνιος κατ' απαίτηση των γερόντων. Ο Άγιος Γεράσιμος κοιμήθηκε με ειρήνη το 1554 μ.Χ.

Αγία Ταμάρα η βασίλισσα

 

Βιογραφία Η Αγία Ταμάρα η Μεγάλη, βασίλισσα της Γεωργίας, γεννήθηκε περί το 1165 μ.Χ. και καταγόταν από την αρχαία γεωργιανή δυναστεία των Μπαγκραντίντ. Το 1178 μ.Χ. συνεβασίλευσε με τον πατέρα της Γεώργιο τον Γ'. Η βασιλεία της Ταμάρας έμεινε γνωστή στη Γεωργιανή Ιστορία ως Χρυσή Εποχή. Η Αγία διακρινόταν για την μεγάλη ευλάβειά της και το ιεραποστολικό της έργο. Συνεχίζοντας το έργο του παππού της, Αγίου Δαβίδ (τιμάται 26 Ιανουαρίου), διέδωσε τον Χριστιανισμό σε όλη την Γεωργία και ανήγειρε ναούς και μονές. Το 1204 μ.Χ., ο κυβερνήτης του σουλτανάτου Ρούμα, ο Ρουκν-εν-Ντιν, έστειλε μία διαταγή στη βασίλισσα Ταμάρα, σύμφωνα με την οποία η Γεωργία έπρεπε να αρνηθεί την πίστη στον Χριστό και να ασπασθεί τον Μουσουλμανισμό. Η Αγία Ταμάρα αρνήθηκε και σε μία ιστορική μάχη, κοντά στη Βασιανή, ο γεωργιανός στρατός νίκησε τους Μουσουλμάνους. Η σοφή και δίκαιη βασιλεία της Αγίας Ταμάρας της χάρισε την αγάπη του λαού της. Η Αγία διήλθε τα τελευταία χρόνια του βίου της στο μοναστήρι των Σπηλαίων της Μπάρζια. Το κελί της συνδεόταν με την εκκλησία με ένα παράθυρο, διά μέσου του οποίου μπορούσε να προσεύχεται στον Θεό κατά την διάρκεια των ιερών Ακολουθιών. Κοιμήθηκε με ειρήνη το 1213 μ.Χ. και συγκαταριθμήθηκε στη χορεία των Αγίων. Η μνήμη της Αγίας Ταμάρας τιμάται, επίσης, και την Κυριακή των Μυροφόρων.

Αγιογραφίες / Φωτογραφίες

Όσιος Παφνούτιος ο Θαυματουργός

 

Βιογραφία Ο Όσιος Παφνούτιος του Μπορόβσκ, κατά κόσμον Παρθένιος, έζησε κατά τον 13ο και 14ο αιώνα μ.Χ. Ο πατέρας του ονομαζόταν Ιωάννης. Σε ηλικία είκοσι ετών ο Παρθένιος έφυγε κρυφά από την πατρική οικία και κατέφυγε σε μοναστήρι. Το 1414 μ.Χ. κείρεται μοναχός στη μονή Ποκρόβσκι Βισότσκι της πόλεως Μπορόβσκ και ονομάζεται Παφνούτιος. Όταν πέθανε ο ηγούμενος της μονής, ο Όσιος εξελέγη στη θέση του. Το 1426 μ.Χ. χειροτονείται πρεσβύτερος από τον Μητροπολίτη Κιέβου Φώτιο. Σε ηλικία πενήντα ενός ετών ο Όσιος Παφνούτιος ασθένησε βαριά και αποσύρθηκε από την ηγουμενία, αφού έλαβε το μέγα αγγελικό σχήμα. Μετά την ανάρρωσή του, την ημέρα της εορτής του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, στις 23 Απριλίου του 1444 μ.Χ., εγκαταλείπει το μοναστήρι και καταφεύγει για άσκηση και ησυχία στις όχθες του ποταμού Πρότβα. Σε λίγο τον ακολουθούν και άλλοι μοναχοί και έτσι δημιουργείται μία νέα μονή. Πρώτιστο μέλημα του Οσίου ήταν η ανοικοδόμηση ενός νέου πέτρινου ναού αφιερωμένου στο Γενέσιον της Θεοτόκου. Ο Όσιος αποτελούσε παράδειγμα απλότητας και εγκράτειας. Είχε το πιο φτωχό κελλί και η τροφή του ήταν πολύ απλή και ελάχιστη. Από τα διακονήματα της μονής ο Όσιος διάλεγε τα πιο βαριά: έκοβε και μετέφερε ξύλα, έσκαβε και πότιζε τον κήπο. Αυτό όμως που τον διέκρινε ήταν η αγάπη του προς το λειτουργικό βίο της Εκκλησίας και τις Ακολουθίες. Ο Όσιος Παφνούτιος προέβλεψε το θάνατό του. Προσευχήθηκε για τελευταία φορά, ευλόγησε τους αδελφούς του και κοιμήθηκε με ειρήνη το 1477 μ.Χ.

Αγιογραφίες / Φωτογραφίες

Όσιος Παφνούτιος ο Θαυματουργός

Όσιος Παφνούτιος ο Θαυματουργός