Τυπικόν της 3ης Mαΐου 2012

Πέμπτη: Τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Τιμοθέου καί Μαύρας καί  τῶν ἐν Ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν Πέτρου, Ἐπισκόπου Ἄργους  καί Θεοφάνους, Ἐπισκόπου Περιθεωρίου.

Ἀπόστολος:  Τῆς ἡμέρας˙ Πέμπτης γ΄ ἑβδομάδος Πράξεων (Πράξ. η΄ 26-39). Εὐαγγέλιον:  Ὁμοίως· Πέμπτης γ΄ ἑβδομάδος Ἰωάννου (Ἰω. ς΄ 40-44).

Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ [1] «Ὁ κόσμος μᾶς θέλει σήμερα ν᾽ ἀσχολούμεθα πιὸ πολὺ μὲ τοὺς ἄλλους κι ὄχι μὲ τὸν ἑαυτό μας» (μον. Μωυσῆς Ἁγιορ.)

πηγή

 Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ μοναχοῦ Μωυσέως Ἁγιορείτου

«Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ»,
σελ. 14-18ἐκδ. «ΤΗΝΟΣ», Ἀθῆναι 2006

Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

[Α´]

.         Ὁ ἄνθρωπος στὸ τολμηρὸ παιχνίδι του μὲ τὴν ἐλευθερία, ὡς καταχραστὴς τῆς θεοσδοτης δωρεᾶς τῆς ἱερῆς ἐλευθερίας, ἁμαρτάνει, αὐτοθεώνεται καὶ θέτει τὸν ἑαυτό του κέντρο τοῦ κόσμου. Ὑψώνει τὸ ἐγώ του, ἀπομονώνεται καὶ προγεύεται θάνατο μὲ τὴν ἀκοινωνησία του. Ἔτσι ὁ κύριος ἐχθρὸς τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ ἴδιος ὁ κακὸς ἐαυτός του. Παρασύρεται ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸν πλεονέκτη ἑαυτό του καὶ νωχελικὰ κι ἀναντίδραστα τὸν ἀκολουθεῖ πάκουα. Ἀποτελεῖ λοιπὸν βασικὸ ἐμπόδιο τῆς σωτηρίας μας. Ὁ ἀγώνας μας ἔγκειται στὴν ἀπελευθέρωσή μας ἀπὸ τὸν ἀντίπαλο δόλιο ἑαυτό μας, στὴ νίκη μας ἐπ᾽ αὐτοῦ μὲ τὸ ξερίζωμα τῶν ἀντιθέων παθῶν καὶ τὴν καλλιέργεια τῶν ἐνθέων ἀρετῶν. Ἡ ἀποκατάσταση τῶν σχέσεων τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν ἑαυτό του, κατὰ τὸν π. Μιχαὴλ Καρδαμάκη, ἀποτελεῖ συμφιλίωση μαζί του, ἀποειδωλοποίηση κι ἀναζήτηση τοῦ ἑαυτοῦ του στὸν Θεό.
.         Ἡ μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ αὐτογνωσία συντείνει στὴν ἀποβολὴ τῆς δαιμονοφορούμενης ἐγωκεντρικότητος. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἔχει θέσει σὲ κεντρικὴ θέση τῆς ζωῆς του τὸν Θεό, δὲν πιστεύει, δὲν ἐλπίζει καὶ δὲν ἐμπιστεύεται τὸν Θεό, φυλακίζεται στὸ ἐγώ του. Ἀπομακρυνόμενος ἀπὸ τὸν Θεό, τὸν συνάνθρωπο καὶ τὸν πραγματικὸ καὶ ὅλο ἑαυτό του ὁ ταλαίπωρος ἄνθρωπος δημιουργεῖ ἕνα πλαστὸ ἑαυτὸ ποὺ τὸν παραπλανᾶ. Ἔχει μεγάλη σημασία κι ἀξία ν᾽ ἀσχοληθεῖ κανεὶς ὀρθὰ μὲ τὸν ἑαυτό του. Δὲν εἶναι διόλου ἀσήμαντη πράξη. Ὁ κόσμος μᾶς θέλει σήμερα ν᾽ ἀσχολούμεθα πιὸ πολὺ μὲ τοὺς ἄλλους κι ὄχι μὲ τὸν ἑαυτό μας. Μερικοὶ μάλιστα τὸ ἔργο αὐτὸ τὸ θεωροῦν κι ἐγωιστικό. Ἂν ὅμως δὲν γνωρίσουμε καὶ βοηθήσουμε τὸν ἑαυτό μας, δὲν μποροῦμε νὰ βοηθήσουμε καὶ τοὺς ἄλλους, κατὰ τὸν ἔξοχο λόγο τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου. Πρῶτα θὰ καθαριστοῦμε κι ὕστερα θὰ καθαρίσουμε, πρῶτα θὰ φωτισθοῦμε, κι ὕστερα θὰ φωτίσουμε.
.        Ὁ ὅσιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος εἶχε βοηθηθεῖ ἀπὸ τὴν μακρά του ἄσκηση κι οἱ λόγοι του καρπὸς ἐμπειρίας καὶ θείας φώτισης μᾶς κατανύσσουν, βοηθοῦν καὶ φωτίζουν. Λέγει ὅτι ἡ παντοτινή μας ἐργασία εἶναι ὅπως ὁ ἔσω ἄνθρωπος καταστεῖ εὐάρεστος σ᾽ Αὐτὸν ποὺ ἐτάζει καρδιὲς καὶ νεφροὺς καὶ νὰ καταφρονήσουμε τὰ περιττὰ κι ἀνωφελῆ. Ὁ χριστιανὸς καλεῖται πάντα πρώτιστα νὰ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὸν ἐσωτερικὸ καλλωπισμό του. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος παρακαλεῖ στὴν ἐπιστολή του τοὺς Ἐφεσίους ν᾽ ἀγωνισθοῦν γιὰ νὰ κατοικήσει ὁ Χριστὸς στὶς καρδιές τους μὲ τὴν θερμὴ πίστη τους κι ἑδραιωμένοι μὲ τὴν ἀγάπη. Ὁ καλλιεργημένος ἐσωτερικὰ ἄνθρωπος εἶναι κι ἐξωτερικὰ ὡραῖος μὲ τὸν στολισμὸ τῶν ἀρετῶν· πράος, εἰρηνικός, γαλήνιος, ταπεινός, ἠσύχιος καὶ νηφάλιος. Ἡ ἐσωτερικὴ νηνεμία δύναται νὰ φυλάει τὸν ἄνθρωπο ἤρεμο παρὰ τὴν ἐξωτερικὴ ἀνησυχία. Ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Σιλουανός: «ὁ οὐρανὸς μὲ τὴν γῆ νὰ ἑνωθεῖ, δὲν φοβᾶμαι»!
.         Ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ ἡ θεόπνευστη ἁγιοπατερικὴ σοφία μᾶς καλεῖ νὰ ἐπιστρέψουμε καὶ νὰ βροῦμε τὴν εἰρήνη τῆς καρδιᾶς μας. Ὁ ἅγιος Νεῖλος ὁ Ἀσκητὴς λέγει: «Στρέψου μέσα σου καὶ κλείσου στὸ ταμιεῖον τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐκεῖ θὰ βρεῖς τὸν Κύριό σου»! Ἀσχολούμενος κανεὶς μὲ τὸν ἑαυτό του δὲν ἀγνοεῖ κι ἀδιαφορεῖ γιὰ τοὺς ἄλλους ἀσφαλῶς, δὲν τοὺς παραβλέπει καὶ προσπερνᾶ ἀφιλάνθρωπα, δὲν ζεῖ στὸν δικό του κόσμο, ὅπως θὰ λέγαμε, ἀλλὰ δὲν κινεῖται κριτικὰ κι ἐπικριτικά, φλυαρώντας καὶ κουτσομπολεύοντας τοὺς πλησίον, τὰ γεγονότα καὶ τὶς καταστάσεις περίεργα. Ὅπως λέγει ἕνας ὅσιος, ὅταν ἔχεις ἕνα νεκρὸ στὸ σπίτι σου, δὲν ἀσχολεῖσαι μὲ τίποτε ἄλλο! Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς λέγει: «μὴ ζητᾶς μακριά σου τὸν Κύριο, ἀλλὰ μέσα σου»!
.         Αὐτὸς ποὺ βρῆκε τὴν εἰρήνη στὴν καρδιά του, βρῆκε τὸν Χριστό. Ὁ λαοφίλητος ἅγιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ ἔλεγε: «Βρὲς τὴν εἰρήνη στὴν καρδιά σου καὶ χιλιάδες κόσμος θὰ σωθεῖ»! Ὁ κόσμος κουράσθηκε ἀπὸ τὰ πολλὰ καὶ παχειὰ λόγια κι ἐναγώνια ζητᾶ τὸ βιωμένο παράδειγμα. Ὅλος ὁ βίος τῆς Θεοτόκου εἶναι μία ἀπέραντη σιωπή. Τῆς Παναγίας μιλοῦσε ἡ ζωή της κι ὄχι τὸ στόμα της. Εἶχε γνωρίσει τὸν ἑαυτό της, εἶχε ἀγαπήσει πολὺ τὸν Θεό, ἦταν πάντα καθαρή, γνήσια, ταπεινὴ καὶ ἀνεπανάληπτα σεμνή. Τὸ καλύτερο κήρυγμα τοῦ Ἁγίου Ὄρους, εὔστοχα εἶπαν, εἶναι ἡ σιωπή του! Στὸ Γεροντικὸ ἀναφέρεται πὼς ἕνας μοναχὸς ἐπισκεπτόμενος ἕνα Γέροντα δὲν τοῦ ἔκανε ἐρωτήσεις. Ὅταν ὁ Γέροντας διερωτήθηκε, τοῦ ἀπάντησε ἐκεῖνος ὁ μοναχός: Μοῦ φθάνει ποὺ σὲ βλέπω! Διδασκόταν ἀπὸ τὴν εἰρηνική του μορφὴ καὶ μόνο. Σήμερα ἐμεῖς ἀκαλλιέργητοι ἐσωτερικά, μὴ γνωρίζοντας καλὰ οὔτε τὸν ἑαυτό μας, θέλουμε νὰ βάλουμε τὸν καθένα στὴν θέση του μὲ αὐστηρὰ καὶ πικρὰ λόγια. Δὲν θέλουμε νὰ καθυστεροῦμε στὴν προσευχή. Δὲν θέλουμε τελικὰ τὴν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ στὴν ζωὴ τὴν δική μας καὶ τῶν ἄλλων, ἀφοῦ πιστεύουμε ὅτι ἐμεῖς μόνοι μας ξέρουμε πάντα τί θὰ κάνουμε καὶ θεωροῦμε ὅτι ἐμεῖς θὰ διορθώσουμε καὶ θὰ βοηθήσουμε τοὺς ἄλλους. Δὲν ἐμπιστευόμαστε δηλαδὴ πολὺ τὸν Θεὸ καὶ τοῦτο, φρονοῦμε, εἶναι ἀποτέλεσμα ἐλλειποῦς αὐτογνωσίας.

Η ονομασία της Εκατονταπυλιανής και η μυστική πόρτα της Αγίας Σοφίας

Φωτογραφίες Δημήτρης Ασιθιανάκης

Η Παναγία η Εκατονταπυλιανή στην Πάρο είναι από τα μνημεία που κάποιος πρέπει να δει μια φορά τουλάχιστον κατά τη διάρκεια της ζωής του. Ένα εξαιρετικής αρχιτεκτονικής παλαιοχριστιανικό μνημείο από τα παλιότερα σε όλη τη χριστιανοσύνη, που κουβαλάει την ιστορία του τόπου και δένει το αρχαίο παρελθόν με το σήμερα με τον ιδανικότερο τρόπο.
photographyinfo

el.wikipedia 
Πρόκειται για ένα από τα σπουδαιότερα καλοδιατηρημένα παλαιοχριστιανικά μνημεία που βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια και μάλιστα το μεγαλύτερο σε μέγεθος. Σύμφωνα με την παράδοση το αρχικό κτίσμα του ναού αυτού ήταν έργο του Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Μέγα και Αγίου Κωνσταντίνου προς εκπλήρωση επιθυμίας της μητέρας του, της Αγίας Ελένης. Στο σημείο αυτό αναφέρεται ότι κατά το ταξίδι της Βασιλομήτορος Ελένης προς τους Αγίους Τόπους λόγω μεγάλης θαλασσοταραχής το πλοίο που επέβαινε αναγκάσθηκε να καταφύγει στη Πάρο. Εκεί προσευχόμενη η Αγία Ελένη στην Παναγία, προστάτιδα της Κωνσταντινούπολης, έταξε με την ολοκλήρωση του ταξιδιού της να κτίσει μια μεγαλόπρεπη εκκλησία αφιερωμένη στη Κοίμηση της Θεοτόκου. Το τάμα αυτό ήταν που υλοποίησε ο γιος της Μέγας Κωνσταντίνος χτίζοντας μια τρίκλιτη βασιλική περί τον 4ο αιώνα.
Επί εποχής του Αυτοκράτορα Ιουστινιανού (6ος αιώνας) ο ναός αυτός ανακαινίσθηκε με τροποποιήσεις των παλαιοχριστιανικών τμημάτων και ανακατασκευές κατά τις οποίες αφαιρούμενη η παλαιά σκεπή προστέθηκε τρούλος με ημιθόλια. Κατά την παράδοση τις μετατροπές αυτές έκανε μαθητής του αρχιτέκτονα της Αγίας Σοφιάς που ξεπέρασε στη τέχνη και τον δάσκαλό του.
Τελικά με τις διάφορες μετατροπές και προσθήκες το κτιριακό πλέον συγκρότημα της Εκατονταπυλιανής, αναδείχθηκε σ΄ ένα σύμμεικτο αρχιτεκτόνημα με παλαιοχριστιανικά, βυζαντινά ακόμα και μεταβυζαντινά στοιχεία αρχιτεκτονικής, που προστέθηκαν κατά καιρούς και που αποτελούν μια ιδανική περίπτωση μελέτης τους.
Και οι δύο ονομασίες του ναού "Εκατονταπυλιανή" και "Καταπολιανή" φέρονται σε παράλληλη χρήση από τα μέσα του 16ου αιώνα^[1], η επίσημη όμως ονομασία είναι Εκατονταπυλιανή, όπου σύμφωνα με την παράδοση 99 πύλες (πόρτες) είναι φανερές ενώ η 100η θα φανερωθεί με το άνοιγμα αντίστοιχης μυστικής πόρτας που βρίσκεται στην Αγιά Σοφιά.

πηγή

ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΙΤΑ - Π. Σάββας Αχιλλέως

πηγή

Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ: ΜΕ ΤΟ ΚΟΜΠΟΣΧΟΙΝΙ

Διαπίστωσαν πράγματι,
ὅτι καλύτερη προσευχὴ εἶναι ἡ προσευχὴ μὲ τὸ κομποσχοίνι!!

.       Ἕνας ἀσκητὴς ἔστελνε τὸν ὑποτακτικό 

του νὰ πουλήσει τὸ ἐργόχειρό του στὶς Καρυές…. 

Ἐκεῖ ὁ ὑποτακτικός του ἄκουσε στὸ Πρωτάτο

 ὡραιότατες ψαλμωδίες, μουσικὴ κ.λ.π.
.      Μιὰ μέρα λέει στὸν γέροντά του:

 Γέροντα ἔχω ἕνα λογισμό. Ἐμεῖς ἐδῶ

 πέρα στὴν ἔρημο δὲν κάνουμε τίποτα.

 Νὰ δεῖς πὼς ἐκεῖ ὑμνοῦν τὸν Θεό. Ψαλμωδίες, πράγματα, 

χορωδίες.  Ἐμεῖς ἐδῶ μόνο κομποσχοίνι, μόνο

 ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ…

.           Τὸν παίρνει ὁ Γέροντας τότε μία ἄλλη μέρα καὶ τοῦ λέει:

 Ἄς, πᾶμε παιδί μου νὰ δοῦμε τί κάνουν αὐτοὶ οἱ πατέρες. 

Νὰ κάνουμε κι ἐμεῖς τὸ δικό τους τυπικό. Καὶ ὅταν πῆγαν 

σκύβει στὸ αὐτί του, μέσα στὴν ἐκκλησία καὶ τοῦ λέει 

ψιθυριστά. Πράγματι τέκνο, ἐδῶ δοξάζουν τὸν Θεό.

.          Δὲν πρόλαβε νὰ τελειώση καὶ πιάνει δυνατὸς

 σεισμός. Σείστηκαν τὰ σύμπαντα. Τότε ἀμέσως οἱ ψάλτες

 ἄφησαν τὰ μουσικὰ βιβλία καὶ τὰ «τεριρὲμ» καὶ ἄρχισαν νὰ

 τραβοῦν κομποσχοίνι, φωνάζοντας

«ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ»!!!!

– Γέροντα πᾶμε νὰ φύγουμε, πᾶμε στὴν δουλειά μας, στὴν

 ἡσυχία μας, στὸ καλύβι μας. Αὐτὸ ποὺ κάνουμε ἐμεῖς, 

εἶναι ἀνώτερο ἀπὸ τὰ ψαλτικά.

Διαπίστωσαν πράγματι, ὅτι καλύτερη προσευχὴ 

εἶναι ἡ προσευχὴ μὲ τὸ κομποσχοίνι!!

Τα χαρακτηριστικά της καλής επικοινωνίας γονέων και παιδιών

• Ακούστε με προσοχή και κατανόηση την άλλη πλευρά!
• Διαθέστε χρόνο, βρείτε την κατάλληλη στιγμή, ακόμη δε και τον καταλληλότερο τόπο.
• Δημιουργείστε και διατηρείστε ήρεμο κλίμα, χωρίς φωνές, ιαχές και άλλες μη λεκτικές αντιδράσεις (όπως αυστηρά βλέμματα, χειρονομίες κ.λ.π.)
• Μην κρίνετε πολύ έντονα, ούτε δε και πολύ γρήγορα, αυτά που ακούτε και ποτέ μη τα κοροϊδεύετε και τα χαρακτηρίζετε ωε γελοία επειδή δεν συμφωνείτε. Εξάλλου αυτό είναι εκείνο ακριβώς που απομένει να αποδείξετε!
• Μην χλευάζετε και μην δραματοποιείτε τις ιδέες της άλλης πλευράς
• Εκφράστε την άποψή σας με διπλωματικό και ήρεμο τρόπο, πάντοτε με επιχειρήματα, αλλά και παραδείγματα αν γίνεται, για να είστε καθ’ όλα πειστικοί!
• Μην περιμένετε να συμμεριστούν αμέσως την άποψή σας. Πολλές φορές απαιτείται και ο κατάλληλος χρόνος για να μπορέσει να την  σκεφθεί και να την αξιολογήσει η άλλη πλευρά.
• Αν μετά την συζήτηση προκύπτει πως πρέπει να αναθεωρήσετε τις απόψεις σας, να το κάνετε. Εξ άλλου στον διάλογο δεν πηγαίνουμε για να επικρατήσουμε πάση έναντι του άλλου, αλλά για να βρούμε την αλήθεια!
• Ζητείστε τον φωτισμό του Θεού!

Κ.Γ.Π

πηγή: περιοδικό «Τα κρίνα» -Με Παρρησία

πηγή

Άγιοι Έσπερος, Ζωή και τα τέκνα τους Κυριάκος και Θεόδουλος

Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Εσπερος (; - 125), Αγια Ζωη (; - 125), ΑγιοςΚυριακος (; - 125), Αγιος Θεοδουλος (; - 125) Eις τον Έσπερον και Ζωήν. Ζωής στερεί πυρ Έσπερον Ζωήν άμα, Ζωήν ποθούντας την ανέσπερον μόνην. Eις τον Kυριακόν και Θεόδουλον. Ζέοντας άρτους συγγόνους δέχου δύω, Άρτι κλιβάνου Σώτερ εκβεβλημένους.

Βιογραφία Οι Άγιοι Έσπερος, Ζωή και τα τέκνα τους Κυριάκος και Θεόδουλος έζησαν το 2ο μ.Χ. αιώνα στο χρόνια του αυτοκράτορα Αδριανού (117 - 138 μ.Χ.). Η καταγωγή του ήταν από την Παμφυλία και ανήκαν ως δούλοι στο Ρωμαίο Κάταλλο και τη γυναίκα του Πετραδία, ο οποίος απαγόρευε στη χριστιανική οικογένεια να προσεύχεται και να υμνεί το δημιουργό Θεό της. Άλλες φορές πάλι τους διέταζαν να πραγματοποιήσουν έργα που αντίκειταν στο πνεύμα του Ευαγγελίου. Στο Συναξάρι τους αναφέρεται ότι η Αγία Ζωή πήγαινε το βράδυ στον φρουρό που φύλαγε το ανάκτορο των αρχόντων και του έλεγε να πάει να κοιμηθεί, γιατί ήταν κουρασμένος και τον αναπλήρωνε στα καθήκοντά του. Έξω όμως από τις πύλες του αρχοντικού ήταν σκυλιά τα οποία κατασπάρασσαν όποιον φτωχό πήγαινε να ζητήσει βοήθεια και ευποιία. Η Αγία Ζωή έπαιρνε ψωμί που της έδιναν για την καθημερινή συντήρηση της οικογένειάς της, έριχνε λίγο στα σκυλιά για να σωπάσουν, και το υπόλοιπο το μοίραζε στους φτωχούς, λέγοντάς τους: «Να γίνετε Χριστιανοί, Χριστού δούλοι, διότι μόνο Εκείνος είναι ο Σωτήρας του κόσμου». Όταν δε, το 125 μ.Χ., ο Κάταλλος απέκτησε γιο, θέλησε να εορτάσουν το γεγονός όλοι οι δούλοι του. Διέταξε λοιπόν σε κοινό τραπέζι να γευθούν όλοι άφθονα ειδολόθυτα και κρασί. Ο Έσπερος και η οικογένεια του περιορίστηκαν σε ξηροφαγία. Ο Ρωμαίος κύριος τους πρόσεξε τη στάση τους και τους διέταξε να φάνε δια της βίας. Όμως όλα τα μέλη της οικογένειας αρνήθηκαν και δήλωσαν ότι λυπούνται που αυτή τη φορά δεν θα υπακούσουν τον κύριο τους. Έξαλλος από την οργή ο Κάταλλος διέταξε να ανάψουν ένα μεγάλο κλίβανο και αφού τον πύρωσε καλά έριξε μέσα τούς τέσσερις μάρτυρες. Όταν όμως το πρωί άνοιξαν τον κλίβανο βρήκαν μεν νεκρούς και τους τέσσερις μάρτυρες αλλά χωρίς τα λείψανά τους να έχουν καεί. Ο αρχηγός της ζωής και του θανάτου τους χάρισε την αφθαρσία και την ουράνια δόξα. Ναό στην Μάρτυρα Ζωή ανήγειρε ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός (527 - 565 μ.Χ.), κοντά στο ναό της Αγίας Άννας στο Δεύτερον της Κωνσταντινουπόλεως. Ο βασιλέας Βασίλειος Α' (867 - 886 μ.Χ.) τον ανοικοδόμησε εκ βάθρων, διότι είχε πέσει.

Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Πατελλάριος, 2 Μαΐου.

Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος Γ’, ὁ Πατελλάριος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, καταγόταν ἀπὸ τὸ Ρέθυμνο τῆς Κρήτης. Ἐξελέγη Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης καὶ ἀργότερα, ὅταν ὁ Πατριάρχης Κύριλλος ὁ Λούκαρις ἐξορίστηκε στὴν Τένεδο, ὁ Ἀθανάσιος ἀνῆλθε στὸν Πατριαρχικὸ θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως τὸ Μάρτιο τοῦ 1634. Μετὰ ὅμως σαράντα ἡμέρες ἐκδιώχθηκε καὶ στὸν θρόνο ἐπανῆλθε ὁ Κύριλλος ὁ Λούκαρις. Ὁ Ἀθανάσιος ἔγινε καὶ πάλι Πατριάρχης τὸ 1651, ἀλλὰ μόνο γιὰ δεκαπέντε ἡμέρες ὅταν, ὑποκύπτοντας στὴν ἀντίδραση τῶν Μητροπολιτῶν, ἐξαναγκάσθηκε σὲ παραίτηση καὶ ἀπῆλθε στὸ Γαλάζιον καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὴ Ρωσία. Ἐκεῖ ἔγινε εὐμενῶς δεκτὸς στὴ Μόσχα καὶ τέλος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη στὴν πόλη τῆς Λούβνας

πηγή

Ἅγιος Βόρις – Μιχαὴλ ὁ Ἱσαπόστολος ὁ πρίγκιπας καὶ Φωτιστῆς τοῦ Βουλγαρικοῦ λαοῦ, 2 Μαΐου.

πηγή

Ὁ Ἅγιος Ἰσαπόστολος τσάρος Βόρις, ὁ μετονομασθεῖς Μιχαήλ, ἦταν βασιλέας τῆς Βουλγαρίας καὶ γιὰ τὸ ἱεραποστολικό του ἔργο εἶχε προφητεύσει ὁ θεῖος του Ἅγιος Μποϋάν († 28 Μαρτίου).

Μόλις ἀνῆλθε στὸ θρόνο, διαδεχόμενος κατὰ πᾶσα πιθανότητα τὸν Πρεσσιάμ, ἔδειξε ὅτι εἶχε συνείδηση τῶν σκοπῶν του καὶ τῶν μέσων τῆς ἐπιτεύξεώς τους. Ὅμως τὰ πρῶτα χρόνια τῆς βασιλείας τοῦ Βόριδος, σημαδεύτηκαν ἀπὸ ἀνεπιτυχεῖς ἐκστρατεῖες κατὰ τῶν Κροατῶν καὶ τῶν Σέρβων. Κατόπιν ὅμως διὰ πολιτικῶν ἐνεργειῶν καὶ πολεμικῶν ἐπιχειρήσεων πέτυχε μερικὲς ἐδαφικὲς ἐπεκτάσεις πρὸς τὰ βορειοδυτικά, ὅταν κατέλαβε καὶ τὴν Ἀχρίδα καὶ πρὸς τὰ νοτιοανατολικά.

Κατὰ τὴν διάρκεια μιᾶς μάχης, ἀπὸ τὶς πολλὲς μεταξὺ τῶν Βουλγάρων καὶ τῶν Ἑλλήνων, αἰχμαλώτισε τὸν ἐπιφανὴ σύμβουλο Θεόδωρο Κουφαρᾶ, ὁ ὁποῖος εἶχε γίνει μοναχός. Ἦταν ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ποὺ φύτεψε τὸν σπόρο τοῦ Εὐαγγελίου στὴν ψυχὴ τοῦ Βουλγάρου τσάρου. Σὲ μία ἀπὸ τὶς ἐκστρατεῖες τῶν Ἑλλήνων, ἡ νεότερη ἀδελφὴ τοῦ τσάρου αἰχμαλωτίσθηκε ἀπὸ τὸν Λέοντα τὸν Ἀρμένιο καὶ γαλουχήθηκε μὲ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη στὴν αὐλὴ τοῦ Βυζαντινοῦ αὐτοκράτορος. Ὅταν ὁ Θεόφιλος πέθανε, ὁ τσάρος Βόρις ἀποφάσισε νὰ ἐκμεταλλευθεῖ αὐτὴ τὴν περίσταση, γιὰ νὰ ἐκδικηθεῖ τοὺς Ἕλληνες γιὰ προηγούμενες ἧττες. Ἔτσι καὶ κάτω ἀπὸ τὴν ἐντύπωση τῆς βυζαντινῆς λάμψεως φιλοδόξησε νὰ καταλάβει τὸ Βυζάντιο. Τὸ 853 μ.Χ. ὁ Βόρις νόμισε ὅτι ἦταν δυνατὸν νὰ ἐπωφεληθεῖ ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι τὸν θρόνο τοῦ Βυζαντίου κυβερνοῦσε ἡ Θεοδώρα καὶ κήρυξε ἀπότομα πόλεμο. Λέγουν μάλιστα ὅτι ἡ Θεοδώρα ἀπάντησε σὲ αὐτόν: «Ἂν ἐπιτεθεῖς κατὰ τῆς χώρας μου, θὰ σὲ ἀντιμετωπίσω ἐλπίζουσα τὴ νίκη. Ἂν ὅμως νικηθῶ, δὲν θὰ εἶναι μεγάλη ἡ δόξα γιὰ σένα ὅτι νίκησες γυναῖκα».

Ἡ θαρραλέα αὐτὴ ἀπάντηση ἄρεσε στὸν Βούλγαρο μονάρχη καὶ δέχθηκε νὰ διαπραγματευθεῖ. Ἄλλωστε, καθὼς ἡ πεῖνα καὶ ἡ πανώλη περιστοίχιζαν τὴν χώρα, ἡ Βουλγαρία ἀντιμετώπισε τρομερὲς δυσκολίες. Ὁ Βόρις εἶδε τὴ σωτηρία τῆς χώρας του, ἡ ὁποία βρισκόταν στὸ σκοτάδι ἐξαιτίας τῆς εἰδωλολατρίας, στὴν Ὀρθόδοξη πίστη. Ἔτσι ὁ τσάρος Βόρις συμφώνησε σὲ μία συνθήκη εἰρήνης. Ὁ Θεόδωρος Κουφαρᾶς ἀνταλλάχθηκε μὲ τὴν Βουλγάρα πριγκίπισσα, ἡ ὁποία κατήχησε τὸν Βόριδα ἀναδεικνύοντας τὴν οἰκτρότητα τῶν εἰδώλων καὶ τὸ ὕψος τῆς διδασκαλίας τοῦ Θεανθρώπου. Ἔτσι, πρὸς τὸ τέλος τοῦ 864 μ.Χ. ἢ στὶς ἀρχὲς τοῦ 865 μ.Χ., βαπτίσθηκε ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο Ἰωσὴφ καὶ μετονομάσθηκε Μιχαήλ.

Ἀμέσως κατηχητὲς ἐστάλησαν παντοῦ πρὸς φωτισμὸ καὶ βάπτισμα τοῦ λαοῦ. Ὁ Πατριάρχης Φώτιος, μετὰ ἀπὸ αἴτηση τοῦ Ἁγίου Μιχαήλ, ἀπέστειλε στὴν Βουλγαρία πολλοὺς κατηχητές. Ὁ Μιχαὴλ ζήτησε ἀκόμη, ὄχι μόνο Ἀρχιεπισκόπους καὶ Ἐπισκόπους, ἀλλὰ καὶ τὴν ἵδρυση Πατριαρχείου. Φιλοδοξοῦσε νὰ περιβληθεῖ ὁ θρόνος του μὲ τὴν ἴδια πολιτική, στρατιωτικὴ καὶ ἐκκλησιαστικὴ λαμπρότητα, μὲ τὴν ὁποία ἐπιδεικνυόταν ὁ αὐτοκράτορας τοῦ Βυζαντίου. Ὁ ἱερὸς Φώτιος ἀπέφυγε κάτι τέτοιο καὶ ὁ Μιχαὴλ στράφηκε πρὸς τῆς Ρώμη. Ὁ Πάπας Νικόλαος ἀπέφυγε καὶ αὐτὸς νὰ συντελέσει στὴν ἵδρυση αὐτοκέφαλης Ἐκκλησίας, διότι φοβόταν τὴν ἀφομοίωσή της μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, καὶ διότι ὁ πολλαπλασιασμὸς τῶν Αὐτοκέφαλων Ἐκκλησιῶν ἦταν ἀντίθετος πρὸς τὴν καισαρικὴ ἀντίληψη περὶ ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητας τοῦ Βατικανοῦ. Ἔστειλε μόνο δύο Ἐπισκόπους, τὸν Φορμόζο ντὲ Πόρτο καὶ τὸν Παῦλο τῆς Ποπουλανίας καὶ ἀπάντησε σὲ 106 δογματικὰ καὶ ἄλλα ἐκκλησιαστικὰ ἐρωτήματά του, στὰ ὁποῖα καὶ ὁ ἱερὸς Φώτιος, ἀφοῦ ἐρωτήθηκε, ἀπάντησε.

Κατὰ τὸ 888 μ.Χ. ὁ Ἅγιος Βόρις-Μιχαὴλ παραιτήθηκε ἀπὸ τὸν θρόνο καὶ εἰσῆλθε σὲ μοναστήρι, ἀφήνοντας τὸ βασίλειό του στοὺς υἱούς του, Βλαδίμηρο καὶ Συμεών. Ἐπειδὴ ὅμως ὁ Βλαδίμηρος, ὁ ὁποῖος τὸν εἶχε διαδεχθεῖ, εἶχε ἀποκηρύξει τὸν Χριστιανισμὸ καὶ ἐργαζόταν μαζὶ μὲ τοὺς βογιάρους γιὰ τὴν ἐκρίζωσή του, ὁ Ἅγιος Βόρις – Μιχαὴλ ἐπανῆλθε, συνέλαβε καὶ τιμώρησε τὸν υἱό του. Ἀφοῦ ἔδωσε τὸν θρόνο στὸ νεότερο υἱό του, τὸν Συμεών, ἐπέστρεψε στὸ μοναστήρι.Ὁ Ἅγιος Βόρις – Μιχαὴλ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ 907 μ.Χ.

Η ΟΣΙΑ ΜΑΤΡΩΝΗ Η ΡΩΣΙΔΑ Η ΑΟΜΜΑΤΗ

Γιορτάζουμε σήμερα 2 Μαΐου, ημέρα μνήμης της Οσίας Ματρώνης της Ρωσίδος της αομμάτου, ας πούμε λίγα λόγια:

Η Οσία Ματρώνα γεννήθηκε το 1881 μ.Χ. στο χωριό Σέμπινο Επιφανίσκαγια του νομού της Τούλα, που σήμερα ονομάζεται Κομίφσκι, από ευσεβείς και ενάρετους γονείς, τον Δημήτριο και τη Ναταλία. Η Οσία είχε ακόμη τρία αδέλφια, τον Ιβάν, τον Μιχαήλ και την Μαρία. Οι γονείς της, επειδή ήταν φτωχοί, σκέφθηκαν να δώσουν το παιδί που περίμεναν στο ορφανοτροφείο του Γκολίτσιν. Όμως η μητέρα της Ματρώνας είδε, πριν την γέννησή της στο όνειρό της ότι ήλθε και κάθισε πάνω στο δεξί της χέρι ένα πουλί με ανθρώπινη μορφή αλλά χωρίς μάτια.Τότε θεώρησε το όνειρό της ως σημείο προς τον Θεό, ότι το παιδί που θα φέρει στον κόσμο θα είναι σκεύος εκλογής και έτσι αποφάσισαν να μην το δώσουν στο ορφανοτροφείο.

Η Οσία γεννήθηκε τυφλή. Στη βάπτισή της, που έγινε από τον ιερέα Βασίλειο, ευλαβή και προορατικό, σχηματίσθηκε πάνω από την κολυμβήθρα ένα ανάλαφρο σύννεφο που ανέδιδε ευωδία. Ήταν και αυτό σημείο που φανέρωνε την πνευματική πρόοδο που θα είχε η Αγία.

Το μόνο μέρος που πήγαινε συνέχεια, επειδή ήταν τυφλή, ήταν η εκκλησία. Όταν η μητέρα της δεν την εύρισκε στο σπίτι, ήξερε ότι η Ματρώνα ήταν στην εκκλησία. Από την παιδική της ηλικία ακόμη, της είχε δοθεί το προορατικό και διορατικό χάρισμα. Γνώριζε τις ασθένειες των ανθρώπων, τα προβλήματά τους, τις αστοχίες τους και έτσι τους προειδοποιούσε και τους συμβούλευε.

Η Οσία επισκέφθηκε πολλά προσκυνήματα της Ρωσίας. Σε ένα από τα προσκυνήματά της βρέθηκε μπροστά στον Άγιο Ιωάννη της Κροστάνδης, που τότε ζούσε ακόμα. Χωρίς να δει την Οσία, είπε να ανοίξουν χώρο και φώναζε: «Ματρώνα, έλα εδώ», χωρίς να την γνωρίζει. Και συνέχισε ο Άγιος Ιωάννης: «Αυτή θα είναι η διάδοχός μου. Αυτή είναι ο όγδοος στύλος της Ρωσίας». Η Αγία ήταν τότε δεκατεσσάρων ετών.

Σε ηλικία δεκαεπτά ετών η Ματρώνα όχι μόνο δεν έβλεπε, αλλά σταμάτησε και να περπατάει. Έζησε έτσι παράλυτη πενήντα χρόνια. Παρόλα αυτά, ποτέ δεν παραπονέθηκε και έλεγε ότι είναι πνευματική η αιτία για όλα αυτά που της συνέβαιναν και μόνο ο Θεός γνωρίζει τις αιτίες. Έλεγε σε εκείνους που την επισκέπτονταν: «Θα έλθει ο καιρός που θα σας βάλουν μπροστά σας ψωμί και σταυρό, για να διαλέξετε. Θα περάσουμε δύσκολους καιρούς και εμείς οι Χριστιανοί πρέπει να διαλέξουμε τον σταυρό».

Τον κόσμο που την επισκεπτόταν τον ευλογούσε, έβαζε τα χέρια της πάνω στην κεφαλή τους και τους διάβαζε προσευχές. Στο μέτωπό της, από τους πολλούς σταυρούς που έκανε, σχηματίσθηκε λακουβίτσα. Ο Θεός την αξίωσε και με το χάρισμα της θαυματουργίας και έτσι πολλούς θεράπευσε και ωφέλησε πνευματικά.

Ο Άγιος Θεός της αποκάλυψε πως πλησίαζε η ημέρα της εξόδου της από τον μάταιο τούτο κόσμο. Τρεις ημέρες πριν την κοίμησή της, έδωσε οδηγίες για την εξόδιο ακολουθία της και τον ενταφιασμό της. Η Οσία Ματρώνα κοιμήθηκε με ειρήνη το 1952 μ.Χ. και ενταφιάσθηκε στο κοιμητήριο της μονής του Δανιήλ.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος πλ. α’.
Ἀδιάσειστον στῦλον Ῥωσίας ὄγδοον, τὴν στερουμένην ὀμμάτων ἐκ γενετῆς, εὐλαβῶς ἀνυμνήσωμεν Ματρώναν τὴν ἀοίδιμον, ὡς σκεῦος θείων δωρεῶν καὶ ἀγάπης ἀκραιφνοῦς πρὸς πάντας ἐμπεριστάτους βοῶντες σκέδασον ζόφον παθῶν ἡμῶν φωτὶ σῆς χάριτος.
πηγή