Λογοι Γεροντων

“Είναι μεγάλο κατόρθωμα να θυσιάσει ή να εγκαταλείψει κανείς το δικαίωμά του,

το οποίο ο ίδιος θεωρεί ότι είναι κατά θεόν

και να εφαρμόσει τη συμβουλή εκείνου που τον διδάσκει κατά θεόν”

“Κάθε καλό έρχεται από τον Κύριον κατ’ οικονομίαν.

Αυτό διαφεύγει με τρόπο μυστικό από τους αχάριστους και αγνώμονες και οκνηρούς”.

(‘Αγιος Μάρκος)

“Μην αγωνιάς για τίποτε αφού ο Κύριος σου είναι παρών στη ζωή σου.

Η αγκάλη του σε περιβάλλει από παντού. Βρίσκεται, όχι μονάχα γύρω σου, αλλά μέσα σου,

γνωρίζοντας όλους τους λογισμούς τις ανάγκες και τους πόθους σου”.

(‘Αγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)

“Ανάθεσε στον Κύριον την ασθένεια της φύσεώς σου

αναγνωρίζοντας την αδυναμία σου και τότε θα λάβεις το χάρισμα της σωφροσύνης

χωρίς να το καταλάβεις”.

(Κλίμαξ)

“Οι λογισμοί που σου φέρνουν αμηχανία και ταραχή προέρχονται από το διάβολο.

Οι κατά θεόν λογισμοί εμπνέουν σιγουριά και ειρήνη.

Πάλεψε και θα τ’ αποκτήσεις”. (Όσιος Μάρκος)

 ”Όσο πιο άρρωστος είσαι, όσο πιο αμαρτωλός, πιο πληγωμένος,

τόσο πιο κατάλληλος είσαι για να σε πάρει στα χέρια του ο Χριστός και να γιατρέψει,

να σε σώσει, να σε λυτρώσει”.

 ”Οι άνθρωποι, με το πεπερασμένο μυαλό,

δεν μπορούν να καταλάβουν πολλά πράγματα στη ζωή.

Όταν όμως έρθει η ώρα, τότε βλέπουμε τι καλό έχει βγει από τις θλίψεις

 και από τις δυσκολίες που έχουμε περάσει, αφού ο Θεός μόνο το καλό δουλεύει

 και τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς την πρόνοιά του”. (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

“Η πραότητα είναι γενναιότητα.

Γιατί, όταν σε παρερμηνεύουν και διαστρέφουν τις προθέσεις και τα λόγια σου,

είναι γενναίο να παραμένεις ήρεμος τιθασεύοντας τον εγωισμό σου”.

“Αυτός που δεν είναι πνευματικός έως τη σάρκα του, γίνεται σαρκικός έως το πνεύμα του”. (Ιερός Αυγουστίνος)

“Παν γαρ ωφελούσιν οι πειρασμοί, τον αταράχως υπομένοντα αυτούς. Και πάθος δε, εάν οχλήσει υμίν, ουκ οφείλωμεν, ουδέ εν τούτο ταράσσεσθε”. (Αββά Δωροθέου. Έργα Ασκητικά)

“Τότε μπορούμε να βρούμε την ελπίδα μας στο θεό, όταν απελπισθούμε τελείως από τον εαυτό μας”.

“Αρετή δεν είναι η επίδειξη πολλών και διαφόρων πράξεων, που επιτελούνται δια μέσου του σώματος, αλλά το περιεχόμενο σοφότατης καρδιάς, την οποία στηρίζει η ελπίς προς το Θεό”.

“Χωρίς οικογένεια δεν ζεις, χωρίς πατρίδα δεν ξέρεις που ζεις, χωρίς το Θεό δεν ξέρεις γιατί ζεις”.

“Δεν μ’ αφήνεις να στραφώ σε τίποτε άλλο, ούτε να ζητήσω κάτι από αλλού. Τίποτε δεν υπάρχει που να χρειαστώ και να μην είσαι ο ίδιος αυτό”. (‘Αγιος Νικόλαος Καβάσιλας)

“Όταν στο χέρι σου κρατάς σφυρί, γύρω σου βλέπεις καρφιά. Όταν κρατάς ανθοδοχείο τότε σε περιμένουν άνθη”.

“‘Οποιος ενίκησε το σώμα, αυτός την φύσιν ενίκησεν, αυτός δε που ενίκησε την φύσιν, υπέρ φύσιν εγένετο”. (Όσιος Μάρκος)

“Πρέπει να προηγηθεί ο κόπος και ο ιδρώς δια τον Θεόν, που προέρχεται από την καλλιέργεια των αρετών και μετά να ακολουθήσει η γνήσια και αληθής προς τον Θεόν ελπίς”. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

“Όταν είμαστε ανίκανοι να αναρριχηθούμε στις βουνοκορφές της αρετής, εκείνο που πρέπει να κάνουμε είναι να κατεβούμε τουλάχιστον στο φαράγγι της ταπεινώσεως”.

 ”Η υπομονή στις δοκιμασίες είναι ένα ασφαλές μέσο για να ενωθούμε με τον Θεόν. Όσο ο γογγυσμός χωρίζει από τον Θεό, τόσο η υπομονή σφυρηλατεί την ενότητα μαζί του”.

“Η γυναίκα πλάστηκε από το πλευρό του άνδρα. Δεν δημιουργήθηκε από το μυαλό του για να τον κυβερνάει. Ούτε από το πόδι του για να την ποδοπατάει. Δημιουργήθηκε από το πλευρό του, για να είναι ισοδύναμη μ’αυτόν. Κάτω από το μπράτσο του, για να την προστατεύει. Κοντά στην καρδιά του για να την αγαπάει”.

“Ο Θεός, ως απλούς κατά την ουσίαν, ιδιαιτέρως αγαπά την απλότητα και εκείνους που ζουν με απλότητα. Δι’ αυτό και πλουτίζει με τα αγαθά του τους απλούς και απλώς διάγοντας”.

 ”Ο Δίας ήταν στο θρόνο του και έριχνε τον κεραυνό στους ανθρώπους… …θαυμάζω το έργο του καλλιτέχνη αλλά και το πλάσμα του Θεού, που τόσο τέλεια το δημιούργησε.Και καταλαβαίνω πως ο καλλιτέχνης που το έφτιαξε, είχε μεγάλη αίσθηση του Θείου. Βλέπετε τον Δία, ενώ ρίχνει τον κεραυνό στους ανθρώπους, το πρόσωπό του είναι γαλήνιο. Δεν είναι οργισμένος. Είναι απαθής”. (Γέρων Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)

“Δεν πρέπει κανείς με την θέλησή του να εκτίθεται εις τον πειρασμόν

αλλά μόνον να υπομένει με ευχαρίστησιν αυτόν που επέρχεται κατά παραχώρησιν θεού”

(Άγιος Βαρσανούφιος).

“Ταπεινόφρων, δεν είναι εκείνος που αυτοεξευτελίζεται και ταπεινολογεί,

αλλά εκείνος που υπομένει με χαρά τους εξευτελισμούς

και τις ατιμίες που προέρχονται από τον πλησίον”.

“Οι δοκιμασίες και οι θλίψεις είναι για μας ότι και οι βίαιοι άνεμοι για το δέντρο.

 Όσο βιαιότεροι γίνονται, τόσο οι ρίζες του δέντρου γίνονται ισχυρότερες”.

“Η γνώση της σωτηριώδους αληθείας εξαρτάται όχι από εξυπνάδα διανοητική,

που μόνο λίγοι την έχουν, αλλά από διάθεση που όλοι όσοι θέλουν

μπορούν να την απαιτήσουν”.

“Η Θέωση του ανθρώπου, είναι το μόνο σημείο που εντυπωσιάζει περισσότερο

από την θεότητα του Θεού.  Αλλά αυτό που την ξεπερνάει είναι το μυστήριο της θείας ενανθρωπήσεως”

(π. Νικόλαος Χατζηνικολάου).

“Όσο η λογική αυτού του κόσμου και η ταχύτητα της επιγειότητας συστέλλονται μέσα μας,

τόσο ζωντανός και αληθινός προκύπτει ο Θεός

και στην ατμόσφαιρα της ψυχής μας και στο περιβάλλον μας”

(π. Νικόλαος Χατζηνικολάου).

“Όταν ο Άνθρωπος επιτελεί κινήσεις αιώνιες, αποκτά συνήθειες θεϊκές.

Όταν γίνεται αυτό που δεν είναι, χωρίς να αρνείται αυτό που είναι,

τότε συγκλονίζει ως θαύμα”

(π. Νικόλαος Χατζηνικολάου).

“Η ψυχή μας είναι ένας κόσμος που μέσα του οι πιο στενές συγγένειες

είναι της χαράς με την λύπη, της ζωής με τον θάνατο, του Θεού με τον άνθρωπο”

(Γέρων Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης).

“Η υπακοή έχει αξία όταν γίνεται σε κάτι παράλογο.

Στο λογικό δεν έχει αξία και λέγεται συμφωνία,

είναι τότε παράλογο να μην υπακούσει κανείς σ’ αυτήν την περίπτωση!”

(π. Επιφάνειος Θεοδωρόπουλος).

“Θεέ μου δώσε μου γαλήνη να δέχομαι τα πράγματα που δεν μπορώ ν’αλλάξω,

θάρρος για να αλλάξω τα πράγματα που μπορώ και σοφία για να διακρίνω το ένα από το άλλο”.

“Η υπομονή είναι κλειδί για όλες τις κλειδαριές.

Κλείνει και ανοίγει όλες τις πόρτες της ζωής”.

“Πάντα να έχεις στο μυαλό σου ότι το αποτέλεσμα κάθε κόπου

είναι η ανάπαυση, κατάληξη οποιασδήποτε ατιμίας η δόξα

και τέλος κάθε θλίψης η χαρά!”  (Μέγας Βασίλειος).

“Δεν είναι η ιδική μας φροντίδα αλλά η πρόνοια του Θεού

είναι εκείνη που προξενεί το πάν, ακόμη δε και εκεί όπου νομίζουμε

ότι ενεργούμε μόνοι μας”.  (Ιωάννης Χρυσόστομος).

“Μην ταράζεσθε!  Ο Θεός που εξετάζει τα απόκρυφα βάθη της ψυχής σας,

γνωρίζει και τις δικές σας επιθυμίες και έχει τη δύναμη να τις εκπληρώσει

όπως αυτός γνωρίζει”  (Άγιος Νεκτάριος).

“Προσέχετε το αίσθημα της αγάπης, γιατί όταν η καρδιά δεν θερμαίνεται

από καθαρή προσευχή, η αγάπη κινδυνεύει να γίνει σαρκική

και αφύσικη και να σκοτώσει το νου”  (Άγιος Νεκτάριος).

“Οφείλετε να προσέχετε πολύ στις μεταξύ σας σχέσεις

και να ευλαβείστε ο ένας τον άλλον ως εικόνες του Θεού.

Μην αποβλέπετε ποτέ στο σώμα, αλλά στην ψυχή”

(Άγιος Νεκτάριος).

“Μη λιποψυχείτε και μη δειλιάζετε!

Εμπεστευθείτε στο Θεό και θα σας οδηγήσει στην ανάπαυση.

Αυτός παρακολουθεί όσους υπομένουν τις θλίψεις για τη δική του αγάπη”

(‘Αγιος Νεκτάριος).

“Μην νομίζεται ότι έχετε δικαίωμα να παραπονείστε

όταν οι προσευχές σας δεν εισακούονται.

Ο Θεός εκπληρώνει τους πόθους σας με τρόπο που δεν γνωρίζετε”

(Άγιος Νεκτάριος).

“Μην ταράζεσθε και μην ανησυχείτε, διότι αυτός που γνωρίζει όσα υποφέρετε

και είναι σε θέση να τα εμποδίσει, είναι φανερό ότι δεν τα εμποδίζει,

επειδή προνοεί και ενδιαφέρεται δια σας”  (¨Αγιος Νεκτάριος).

“Μακάριος ανήρ, ος υπομένει πειρασμόν, ότι δόκιμος γενόμενος

λήψεται τον στέφανον της ζωής, ον επηγγείλατο ο Κύριος τοις αγαπώσιν αυτόν”

(Ιάκωβος ο Αδελφόθεος).

“Ο επιστρέψας αμαρτωλόν εκ πλάνης οδού αυτού,

σώσει ψυχήν εκ θανάτου και καλύψει πλήθος αμαρτιών”

(Ιάκωβος ο Αδελφόθεος).

“Η εις Χριστόν πίστις εστίν, το καρτερήσαι και το υπομείναι πάντα πειρασμόν,

εν λύπαις και θλίψεσιν και συμφοραίς, έως αν θελήση και επισκέψηται υμάς ο Θεός”

(Όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος).

“Ο πνευματικός πλούτος είναι σαν τον ήλιο.

Μοιράζεται σ’ όσους τον βλέπουν και ανήκει στον καθένα”

(Άγιος Γρηγόριος Νύσσης).

“Όση και να είναι η πίκρα και η κάμψη μας μπροστά στα προβλήματα της ζωής,

ποτέ να μην χάνουμε αυτή την εσωτερική χαρά,

γιατί ο Χριστός και οι άγιοι είναι παρόντες στη ζωή μας”

(Γέρων Πορφύριος).

“Να προσέχετε πως θα περάσει η κάθε ημέρα.

Μη σκέφτεστε και βάζετε βάρος στο νου σας για το μέλλον.

Ότι είναι θέλημα Θεού θα γίνει.  Θα βοηθήσει ο Θεός” .

(Γέρων Ιερώνυμος).

“Ζούμε με την ελπίδα ότι κατά την ώρα του θανάτου μας

θα είναι μαζί μας ο Θεός,

εάν και εμείς μείναμε μαζί του κατά τον επίγειο αγώνα μας” .

(Άγιος Σιλουανός του Άθω).

“Δεν υπάρχει τρόπος και τόπος που αναπαύει την ανθρώπινη φύση

βαθύτερα από το σταύρωμα και το σταυρό της αγάπης.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη παρηγοριά απ’ αυτή την οδύνη”

(Γέρων Βασίλειος Γοντικάκης).

“Ο κόπος που προσφέρεται από αγάπη στο Θεό δεν πάει χαμένος.

Ότι προσφέρεται και χάνεται, δοσμένο από αγάπη στον αδελφό,

αυτό βρίσκεται ανέπαφο και αυξημένο εις ζωήν αιώνιο”

(Γέρων Βασίλειος Γοντικάκης).

“Αδιαλείπτως προσεύχεσθε!

Προσεύχομαι σημαίνει πως μπορώ να τα πω όλα σ’ εκείνον

του οποίου η αγάπη είναι αμέτρητη και η δύναμις απεριόριστη.

Τι άλλο θέλω…”.

“Ότι θέλουμε εμείς και παρακαλούμε να εκπληρωθεί,

δεν σημαίνει πάντα ότι είναι καλό.  Ο Θεός, επειδή είναι δίκαιος και παντογνώστης,

θα μας δώσει αυτό που είναι καλό για την ψυχή”.

“Μείνετε στην προσευχή, μείνετε στον αγώνα,

να περάσετε τη μέρα σας χωρίς αμαρτία.

Όλα τα υπόλοιπα θα δωρούν από το Θεό τον ίδιο”

(Γέρων Σωφρόνιος).

“Η απελπισία είναι η απώλεια της συνειδήσεως

ότι ο Θεός θέλει να μας δώσει την αιώνία ζωή”

(Γέρων Σωφρόνιος του Εσεξ).

“Κάθε αναφορά του νου και της καρδιάς προς το Θεό είναι πραγματική προσευχή.

Εάν καθώς εργάζεσθε ενθυμείσθε τον Θεό, αυτό αποτελεί προσευχή”

(Όσιος Θεοφάνης ο ‘Εγκλειστος).

“Όποιος παλεύει με τα πάθη του εκπληρώνει τις εντολές του Κυρίου.

Ανάλογα με τον αγώνα του εξαγνίζεται

και ανάλογα με τον εξαγνισμό του πλησιάζει τον Κύριο”

(Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος).

“Ας κάνουμε υπομονή και θα έρθουν φωτεινές ημέρες.

Έχετε θάρρος και αγωνισθείτε στην προσευχή.

Είναι πηγή παρηγορίας.  Είναι φωτισμός στους λογισμούς και δύναμη στον αγώνα”

(Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος).

“Συνήθως στις θλίψεις μας βλέπουμε επιφανειακά, δηλαδή αυτό

που με την ανθρώπινη λογική προκαλεί.  Στην ουσία όμως

προκαλείται από την απομάκρυνσή μας από τον Θεό”

(π. Βασίλειος Βολουδάκης).

“Όταν η αγάπη των συζύγων έχει τον Θεόν αίτιον,

τότε είναι ανιδιοτελής και χριστομίμητη, που εκφράζεται με το σταυρό

και την θυσία χάριν του αγαπώμενου” .

“Τα οδυνηρά γεγονότα χαρίζουν μνήμη Θεού στον συνετό άνθρωπο

και προκαλούν αντιστοίχως θλίψη σ’ εκείνον που έχει ξεχάσει τον Θεό”

(Όσιος Μάρκος ο Ασκητής).

“Εάν ένας άνθρωπος πέσει εις οιανδήποτε αμαρτίαν

και δεν λυπηθεί αναλόγως του σφάλματος το οποίο διέπραξε,

τότε ευκόλως θα  πέσει πάλιν εις το ίδιον δίκτυον”

(Όσιος Μάρκος ο Ασκητής).

“Περισσότερο ωφελεί ένας ενάρετος

με το παράδειγμα της καλής ζωής  και σιωπώντας

παρά εκείνος ο διδάσκαλος που διδάσκει χωρίς καλή και ενάρετη ζωή”.

“Το αποκορύφωμα των αγαθών και η κορωνίδα της μακαριότητας είναι,

το να μπορεί κάποιος πλέον να είναι στολισμένος με τη βοήθεια του Θεού”

(Ιωάννης ο Χρυσόστομος).

“Όταν βρεθείς μέσα σε θλίψη, μην απελπίζεσαι,

ούτε να δείχνεις ραθυμία, αλλά τότε προ πάντων

ύψωσε το βλέμμα σου προς τα επάνω,

επειδή τότε και προσευχές είναι καθαρότερες

και η αγάπη του Θεού είναι μεγαλύτερη”

(Ιωάννης Χρυσόστομος).

“Ο αληθινός φίλος είναι γλυκύτερος και απ’ την παρούσα ζωή.

Είναι καλύτερο για μας να σβήσει ο ήλιος

παρά να στερηθούμε τους αληθινούς φίλους”

(Ιωάννης ο  Χρυσόστομος).

“Λιμήν εστίν η γυνή και φάρμακον ευθυμίας μέγιστον”

(Ιωάννης ο Χρυσόστομος).

“Όποιος εύρε γυναίκα αγαθήν,

εύρε χάριτας, έλαβε δε παρά Θεού ιλαρότητα”

(Σοφία Σειράχ).

“Όσον ο άνθρωπος καταφρονεί τούτον τον κόσμον

και καταγίνεται εις τον φόβον του Θεού μετά σπουδής,

τοσούτον και η Θεία πρόνοια πλησιάζει εις αυτόν”

(Άγιος Ισαάκ ο Σύρος).

“Δεν θα μας ζητήσει λόγο ο Θεός γιατί δεν κάναμε προσευχή,

αλλά γιατί δεν είχαμε επαφή με τον Χριστό και μας ταλαιπώρησε ο Διάβολος”

(Άγιος Ισαάκ ο Σύρος).

“Η μετάνοια είναι το πλοίο, ο Θείος Φόβος οι κωπηλάτες

και η αγάπη είναι το Θεϊκό λιμάνι”  (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος).

“Η ταπείνωσις και χωρίς έργα, συγχωρεί πολλές αμαρτίες.

Τα έργα όμως, χωρίς την ταπείνωση, όχι μόνο είναι ανωφελή,

αλλά προξενούν και πολλά κακά”

(Άγιος Ισαάκ ο Σύρος).

“Να μη λυπάσαι όταν συναντάς στενοχώριες και οι δυσκολίες στην ζωή σου,

γιατί ολ’ αυτά γίνονται κατά παραχώρηση Θεού για την ψυχική σου ωφέλεια”

(Άγιος Ισαάκ ο Σύρος).

“Μια νεφέλη μικρά, δύναται προς στιγμήν να σκεπάσει τον κύκλο του ηλίου.

Αφού όμως διαλυθεί, ο Ήλιος και λαμπρότερος και θερμότερος καθίσταται”

(Άγιος Ισαάκ ο Σύρος).

“Σύ Δέσποτα, πολλάκις με ηλέησας, εγώ δε, σε ηθέτησα.

Συ πολλάκις με ανέστησας, εγώ δε πάλιν πέπτωκα.

Συ με υπέμεινας, εγώ δε πάλιν σε παρόργισα”

(Άγιος Εφραίμ ο Σύρος).

“Είδα άνθρωπον που φανερά αμάρτησε, αλλά μυστικά μετανόησε,

και αυτόν που εγώ τον κατέκρινα ως ανήθικο,

ο Θεός τον θεωρούσε αγνό, διότι με την μετάνοια του

τον είχε εξευγενίσει πλήρως”

(Άγιος Ιωάννης Κλίμακας).

“Κανένας άνθρωπος που δεν πέρασε από θλίψεις,

δε θα γίνει δεκτός στη βασιλεία του Θεού”

(Μέγας Αντώνιος).

“Οι δυσκολίες και τα εμπόδια στην πνευματική ζωή,

μας φέρνουν στο χώρο της αφθαρσίας.

“Έπαρον γαρ τους πειρασμούς και ουδείς ο σωζόμενος”

(Μέγας Αντώνιος).

“Όπλα για τον αόρατο πόλεμο..

1)Μη θαρρεύεσαι ποτέ στον εαυτό σου,

2)Να έχεις όλο το θάρρος στο Θεό, 3)Ν’ αγωνίζεσαι πάντοτε,

4)Να προσεύχεσαι”

 (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης).

“Ο κόσμος πλήρης ακοσμίας ων,

αποτελεί κελίον φυλακής δια τον άνθρωπον του Θεού.

Δεν έχετε τίποτε να ζηλεύσετε εκ του κόσμου όστις παγίδας είναι εγκατεσπαρμένος”

πηγή

Ο δρόμος της σωτηρίας

Μαθητής: Ποιος είναι ο ευκολότερος δρόμος, πού οδηγεί στην σωτηρία;

Γέρων: Φαντάσου, ότι ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, βαδίζει επάνω στην γη. Με όλη του την ευαγγελική απλότητα. Περπατώντας και σύ μαζί Του, γίνεσαι καλύτερος από ό,τι είσαι τώρα;

Μαθητής: (Αφού σκέφθηκα για μια στιγμή, απάντησα):

- Υποθέτω, πώς θα έμενα ο ίδιος, όπως και πριν! Χωρίς καμία ιδιαίτερη χάρη από τον Θεό. Πολλοί είχαν ακολουθήσει τον Χριστό. Και έπειτα εξέπεσαν!

Γέρων: Και ποιο είναι εκείνο, πού ελκύει την χάρη του Θεού περισσότερο από κάθε τι άλλο;

Μαθητής: Δεν γνωρίζω, πάτερ.

Γέρων: Αν προσπαθείς να έχεις την απλότητα των Αποστόλων, δεν κρύβεις τα ανθρώπινα ελαττώματά σου, και δεν προσποιείσαι τον πολυευλαβη, τότε τον βρήκες τον δρόμο.

Μα παρ’ ότι είναι εύκολος, πολλοί δεν τον βρίσκουν! Ο δρόμος αυτός είναι η συντομότερη οδός προς την σωτηρία. Και ελκύει την χάρη του Θεού στον άνθρωπο. Η απλότητα και η ειλικρίνεια, είναι οι πιο ευάρεστες στον Κύριο αρετές. Εάν μή στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μή εισέλθητε εις την Βασιλείαν των Ουρανών (Ματθ. 18,3).

Πηγή: Στάρετς Λεωνίδας, Μετάφραση: οι Διάκονοι Αλκίσων Μιχαήλ & Χαρίτων Μιχαήλ, Διασκευή: Μητροπολίτης Νικοπόλεως Μελέτιος, Έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Νικοπόλεως, Πρέβεζα 1992

πηγή

Ο σκοπός μας, είναι να γίνουμε παγκόσμιες υποστάσεις. (Γέροντος Σωφρονίου)

03ΙΟΥΛ

Η ακηδία, η λύπη, η καταπόνηση οπωσδήποτε θα σε επισκέπτονται, όπως και κάθε άνθρωπο. Το κυριότερο θέμα είναι πώς εμείς τις αντιλαμβανόμαστε. Σου έγραψα ήδη, μου φαίνεται, ότι αν ζούμε τις καταστάσεις μας ως “ατομικές” μας μόνο, τότε η ψυχή στο τέλος όλων πτωχεύει και γίνεται άκαρπη, ενώ η ζωή χάνει το νόημά της και γίνεται αφόρητα οχληρή. Ο σκοπός μας, τον οποίο έχει θέσει μπροστά μας το Ευαγγέλιο, είναι να γίνουμε παγκόσμιες υποστάσεις, να φέρουμε μέσα μας όλο τον κόσμο, να ζήσουμε όλο το βάθος της ιστορίας του κόσμου, και επάνω απ’ όλα του Ανθρώπου. Όλη δηλαδή η ανθρωπότητα είναι αυτό το «Εγώ», και όλη η ιστορία είναι η ζωή μου.

Κάθε οδύνη, κάθε χαρά, κάθε άλλο βίωμα αγάπης, δυσαρέσκειας, χαράς, λύπης, ελπίδας, απογνώσεως, κάθε εμπειρία πλούτου, φτώχιας, πείνας, κορεσμού, φόβου, εξουσίας, εκβιασμού, ταπεινώσεως, πάλης, μη αντιστάσεως… και όλων των λοιπών είναι για μάς αποκάλυψη αυτού που διαδραματίζεται στον Ανθρώπινο Κόσμο. Μέσα λοιπόν από την προσωπική μας πείρα, που φαίνεται τόσο μικρή και εφήμερη, θα γνωρίσουμε το Είναι στο πλήρωμα του, όσο μας είναι εφικτό. Ακολουθώντας τον δρόμο αυτό, αντιδρώντας με τον τρόπο αυτό, ετοιμαζόμαστε για την πρόσληψη του Πνεύματος του Χριστού, ο οποίος μας φανέρωσε την εικόνα της τελειότητας των υιών του Θεού. Και όταν γινόμαστε οι ίδιοι «κατ’ εικόνα Του», νικούμε τον κόσμο, γινόμαστε υπερκόσμιοι, παγκόσμιοι και εξωκόσμιοι κατά το μέτρο της εξομοιώσεως μας προς τον Χριστό.

Δεν είμαστε σε θέση να επιζητούμε πόνο, παθήματα. Είναι φυσικό για κάθε ζωντανό ον να επιθυμεί τη χαρά, την αγάπη, το φως. Έχοντας όμως διδαχθεί από τον Θεό, δεν δειλιάζουμε μπροστά στα παθήματα, γιατί με αυτά και εμείς πλουτίζουμε με τη γνώση της αιωνιότητας, κερδίζουμε τη ζωή που αγκαλιάζει τα πάντα. Με τον ίδιο λοιπόν τρόπο ετοιμαζόμαστε και για την εμπειρία του θανάτου, για να γίνουμε ικανοί να προσλάβουμε την «κρείτ­τονα ανάστασιν» (Εβρ. 11,35). Βέβαια στο κέντρο όλων βρίσκεται για μάς ο Χριστός, Θεός και Άνθρωπος. Χωρίς Αυτόν παραμένουμε στο σκοτάδι. Χωρίς Αυτόν είμαστε ανίκανοι να διακρίνουμε πού εμφανίζεται η «αμαρτία», δηλαδή η έκπτωση από τη Θεία Αγάπη του Πατρός. Ήδη προ πολλού πρέπει να έχουμε εγκαταλείψει την αφελή αντίληψη της αμαρτίας. Η αμαρτία είναι ρήξη της σχέσεώς μας με τον Θεό, ο οποίος είναι το απόλυτο Φως, η απόλυτη Γνώση, η απόλυτη Αγάπη. Με Αυτόν δεν μπορεί να συνδεθεί τίποτε αταίριαστο. Αν θέλουμε να είμαστε μαζί του και εν Αυτώ, πιστά τέκνα Του, τότε πρέπει και εμείς να είμαστε Άγιοι, όπως και Αυτός είναι Άγιος^:. Αν εμείς δεν είμαστε τέτοιοι, τότε λυπούμαστε για τον ίδιο τον εαυτό μας, στεκόμαστε στα όρια της απογνώσεως, με τον φόβο μήπως χάσουμε για πάντα την υιοθεσία και τη διαμονή στο απέραντο Φως. Εμείς όμως δεν πηγαίνουμε πέρα από το όριο αυτό. Απορρίπτουμε την πλήρη απόγνωση. Έτσι, η ζωή του Θεού, αν και όχι στο πλήρωμά της, διαφυλάσσεται μέσα μας, και εμείς με τον ένα ή τον άλλον τρόπο θα φτάσουμε στην τέλεια νίκη. Η αγάπη προς τον Χριστό είναι η πιο αξιόπιστη βεβαίωση της Αναστάσεώς μας. Και εσύ Τον αγαπάς, και δεν υπάρχει για σένα οδός ακηδίας. Τα τελευταία λόγια τα είπε κατά κάποιο τρόπο ο όσιος Σεραφείμ πριν από ενάμιση αιώνα…

(Αρχιμ. Σωφρονίου, «Γράμματα στη Ρωσία», εκδ. Ι.Μ.Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ, σ. 150-152)

πηγή

Για τον Αββά Παύλο που πλανήθηκε

Από τις εμπειρίες των αρχαίων Πατέρων της ερήμου

Κείμενον βλ. F. Nau - L. Glugnet, Vies et Récits d'Anachorètes, Revue de 1' Orient Chrétien, τόμ. 10 (1905), σ. 47-49.

Ζούσε κάποτε στη Θηβαΐδα κάποιος που τον έλεγαν Παύλο και ήταν ευλαβής και φιλακόλουθος. Μέρα και νύκτα παρακολουθούσε την εκκλησία κι έκανε με προθυμία και τις υπόλοιπες διατεταγμένες ακολουθίες. Βλέποντας τον έτσι οι γνωστοί του ευλαβείς και φιλακόλουθοι του λένε: «Κυρ-Παύλε, αφού ούτε γονείς έχεις ούτε γυναίκα θέλεις να πάρεις, γιατί δεν γίνεσαι μοναχός;» Κι αυτός τους απάντησε: «Καλά λέτε. Θα πάω να γίνω μοναχός». Έφυγε λοιπόν και ησύχασε σε κελλί μόνος του και δόθηκε στην άσκηση και τους λοιπούς κόπους και ήταν στο φρόνημα ακμαιότερος.

Βλέποντας τον ο πονηρός δαίμονας έτσι αγωνιστή, άρχισε να του παρουσιάζεται κατά φαντασίαν ως άγγελος, να του προλέγει κάποια πράγματα και να τον εμπαίζει. Κι όταν ο δαίμονας κατάλαβε ότι τον έχει υποχείριο, του λέει: «Ο Χριστός αγάπησε υπερβολικά την αγία βιοτή σου και αύριο θα σε επισκεφθεί για να σου δώσει ένα χάρισμα ασκητικής διαγωγής. Εσύ λοιπόν βγες από το κελλί σου και προσκύνησε τον και, αφού λάβης το χάρισμα, μπαίνεις πάλι στο κελλί σου.

Την επομένη λοιπόν βγαίνει από το κελλί του και βλέπει μία παράταξη, τάχα, από αγγέλους λαμπαδηφόρους και ένα πύρινο τροχό και στο μέσον του τροχού να φαίνεται το σχήμα κάποιου, τον οποίο υπέθεσε ότι είναι ο Χριστός. Και μόλις επρόκειτο να κλίνη τον αυχένα για να τον προσκύνησει, τότε ένα χέρι, που φάνηκε μέχρι τον καρπό, τούδωσε ένα ράπισμα και τον έσπρωξε προς τα πίσω, για να μη προσκύνησει. Και πέφτοντας στη γη κοιτάζει προσεκτικά και δεν βλέπει ούτε τους λαμπαδηφόρους αγγέλους ούτε τον πύρινο τροχό. Κατάλαβε τότε τον εμπαιγμό του δαίμονος και έμεινε σ' εκείνη την θέσι κλαίγοντας επί δύο μερόνυχτα και λέγοντας ενώπιον του Θεού: «Αλλοίμονο σε μένα τον αμαρτωλό, αμάρτησα και έχασα όλους τους κόπους της ζωής μου και τι να κάμω δεν ξέρω».

Είχε ακούσει λοιπόν ότι στην ανώτερη (νοτιώτερη) Θηβαΐδα ζούσε από πολλά χρόνια μόνος σ' ένα αγρό ένας γέροντας αναχωρητής. Σκέφθηκε λοιπόν να πάει σ' αυτόν και να του εμπιστευθεί αυτά που του συνέβησαν. Όταν λοιπόν έφτασε κοντά στον τόπο του αγίου έπεσε με το πρόσωπο στη γη και έκλαιγε λέγοντας: «Αμάρτησα, συγχώρεσε με και προσευχήσου για μένα». Ο γέροντας όμως του φώναζε: «Δεν μπορείς να έλθης εδώ, χλεύη των δαιμόνων. Μη πλησίασης προς τα 'δω». Και τον επέπληττε. Αυτός όμως παρέμενε πεσμένος στο έδαφος κλαίγοντας. Τον συμπάθησε λοιπόν ο άγιος και του λέει: «Αν είχες ξεκινήσει να μάθεις μια οποιαδήποτε τέχνη, δεν θα έπρεπε πρώτα να βρεις ένα τεχνίτη και να μάθεις από αυτόν τα μυστικά της; Εσύ όμως έφυγες και κατοίκησες μόνος σου χωρίς να εμπιστευθής τους λογισμούς σου σε κανέναν. Κι αν δεν σε βοηθούσε ο Θεός και η δεξιά του αγίου αγγέλου, θα προσκυνούσες τον δαίμονα και θάχανες τα λογικά σου και θα τριγύριζες στις πόλεις σαν τους δαιμονισμένους. Αλλά από 'δω και στο εξής ευχαρίστησε τον Θεό που σε βοήθησε και έλα να μπεις μέσα στο κοινόβιο».

Και τον πήρε ο γέροντας σ' ένα απ’ τα κοινόβια της Θηβαΐδος και τον παρέδωσε στον Ηγούμενο λέγοντας: «Δος του το μαγειρείο για επτά χρόνια, για να δουλεύσει στην εντολή του Χριστού και να υπηρετήση τους αδελφούς». Στον δε Παύλο είπε: «Μετά από επτά χρόνια έρχομαι και σου λέω τι να κάνεις». Κι όταν συμπλήρωσε τα επτά χρόνια, έρχεται ο γέροντας και λέγει στον αββά: «Δος του ένα κελλί έξω από το κοινόβιο». (Γιατί τα μοναστήρια της Θηβαΐδος έχουν μικρά αναχωρητικά κελλιά, ώστε όταν γεράσουν κάποιοι στην άσκηση, να περνούν σ' αυτά τις πέντε μέρες της εβδομάδος· το Σαββατοκύριακο όμως έρχονται μέσα στο κοινόβιο με τους αδελφούς). Και του λέει ο γέροντας: «Κάθισε επτά χρόνια στο αναχωρητικό κελλί και μετά έρχομαι και σου λέω τι να κάνεις». Κι όταν εξεπλήρωσε κι αυτή την εντολή, ήλθε ο γέροντας και του λέει ο αββάς Παύλος: «Τι ορίζεις να κάμω»; Τότε του λέει ο γέροντας: «Δεν με χρειάζεσαι πια· το άγιο Πνεύμα που κατοικεί μέσα σου θα σου τα διδάξει όλα».

Επειδή λοιπόν τον τίμησαν πολύ εξ αιτίας αυτού του λόγου, έφυγε στη Σκήτη. Και ήλθαν εκεί οι πατέρες του κοινοβίου και τον παρεκάλεσαν και τον πήραν πίσω. Και αφού επέστρεψε και είδε ότι αυξάνεται πολύ η τιμή που του γίνεται από την αδελφότητα, έφυγε πάλι στη Σκήτη. Αφού λοιπόν έμεινε στην έρημο της Σκήτεως, συνέβη να τον επισκεφθούμε εγώ κι άλλοι τρεις πατέρες, μεταξύ των οποίων ήταν κι ο Γέροντάς μου που ήταν σε προχωρημένη ηλικία. Δεν είχε ούτε ψωμί ούτε χύτρα ούτε τίποτε άλλο για τις ανάγκες του σώματος, αλλά καθώς μας επληροφόρησε ο γείτονας του ασκητής (γιατί σ' εκείνον διανυκτερεύσαμε λόγω του κόπου της οδοιπορίας), ο αββάς Παύλος, όπου πήγαινε, δεν είχε τίποτε από αυτόν εδώ τον κόσμο, ούτε εργόχειρο ούτε βιβλίο ούτε γευόταν τίποτε τις πέντε μέρες της εβδομάδος —και ήταν και μεγαλόσωμος. Είπαμε λοιπόν στον αδελφό: «Κάνε εσύ αγάπη και πάρε από το κελλί σου ό,τι χρειαζόμαστε για να έχουμε κάτι να βάλουμε στο στόμα μας, όταν φθάσουμε στο κελλί του καλόγηρου». Πήρε λοιπόν τα αναγκαία και ήλθε μαζί μας προς αυτόν. Μας έλεγε δε ότι ούτε νερό δεν είχε ποτέ στο κελλί του. Κι όταν κάποτε τον επισκέφθηκαν σε καιρό καύσωνος κάποιοι που είχαν διασχίσει την πανέρημο και διψούσαν πολύ, μη έχοντας νερό τους σπλαχνίσθηκε και σηκώθηκε και προσευχήθηκε- και, ω του θαύματος, ο Θεός έδωσε νερό εκεί όπου προσευχόταν και ήπιαν και ξεδίψασαν.

Πήγαμε λοιπόν και τον χαιρετήσαμε και χαρήκαμε με τις συμβουλές του και τα κατορθώματά του, κι αφού πήραμε την ευχή του, επιστρέψαμε ευχαριστώντας τον Θεό, που δοξάζει όσους Τον λατρεύουν με καθαρότητα. Αυτός ας αξιώση και μας να κερδίσουμε την αιώνια ζωή ακολουθώντας στα ίχνη εκείνων που τον ευηρέστησαν.

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
ΤΡΙΜΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΞΗΡΟΠΟΤΑΜΟΥ
ΤΕΥΧΟΣ 7

πηγή

Ὁ γέροντας Πορφύριος και οι γυναίκες με το ” σούπερ μίνι”

03ΙΟΥΛ

Δύο περιστατικὰ μὲ τὸν ἅγιο Γέροντα ποὺ καταδεικνύουν τὴν διάκριση μὲ τὴν ὁποία πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζουμε τὸν πλησίον

Ἡ κοπέλα μὲ τὸ “σοῦπερ μίνι” ἔχει ὑπέροχη ψυχή!

Πρὸ ἐτῶν,  ὅταν ὁ Γέροντας ὑπηρετοῦσε ἀκόμη στὴν Πολυκλινικὴ Ἀθηνῶν, μιὰ μέρα, καθὼς περπατοῦσε στὴν περιοχὴ τῆς Ὁμόνοιας μαζὶ μὲ δύο δικές του κοπέλες, πνευματικά του παιδιά, εἶδε ἀπὸ ἀπέναντι νὰ ἔρχεται μιὰ νεαρὴ μὲ προκλητικὴ ἐμφάνιση. Φοροῦσε τὸ γνωστὸ “σοῦπερ μίνι”, ποὺ ἦταν μόδα. Μόλις τὴν ἀντίκρισαν, λέει ὁ Γέροντας:

- Τι λέτε; Τί σκέπτεσθε; Τήν κατακρίνετε αὐτὴ τὴν κοπέλα;

- Ὄχι, Γέροντα, ἀπάντησαν αὐτές, γνωρίζοντας τὶς θέσεις του.

- Καλά κάνετε καὶ δὲν τὴν κατακρίνετε, είπε ὁ Γέροντας. Νά μὴν κρίνετε τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν ἐξωτερικὴ ἐμφάνιση. Αὐτὴ ἡ κοπέλα ποὺ βλέπετε ἔχει θαυμάσια ψυχή!  Ἔχει δυναμισμὸ ψυχῆς. Αὐτὸ ποὺ κάνει τώρα, δηλαδὴ ποὺ προκαλεῖ, ὀφείλεται στὴ δύναμη τῆς ψυχῆς της. Φαντασθεῖτε τί θὰ γίνει ἂν αὐτὴ ἡ κοπέλα γνωρίσει τὸν Χριστό, ἐὰν μάθει ὅλα ὅσα ἐσεῖς ξέρετε. Τότε ἀσφαλῶς θὰ φθάσει πολὺ ψηλά!

Αὐτὸς ἦταν ὁ τρόπος τῆς συμβουλευτικῆς καὶ τῆς παιδαγωγικῆς τοῦ πατρὸς Πορφυρίου. Καθοδηγοῦσε τοὺς…. ἀδελφοὺς βιωματικὰ καὶ ἐποπτικά.

Ἦρθαν στὸν Γέροντα μὲ ἄσεμνη ἐμφάνιση

Μιὰ ἡμέρα, ποὺ πῆγα στὸν Γέροντα, συνάντησα ἐκεῖ κάποιες κοπέλες, ποὺ εἶχαν πάει κι αὐτὲς νὰ τὸν δοῦν. Ἦταν, ὅμως, ἄσεμνα ντυμένες. Κουβέντιαζε, λοιπόν, μαζί τους ὁ Γέρων Πορφύριος γιὰ διάφορα πνευματικὰ θέματα, ἀλλὰ δὲν τοὺς ἔκανε καμία παρατήρηση γιὰ τὴν ἐμφάνισή τους. Ἐγώ, ὁμολογουμένως, ἀγανάκτησα ἐσωτερικὰ μ’ αὐτὲς τὶς κοπέλες, ποὺ πῆγαν σ’ ἕνα τέτοιο ἅγιο Γέροντα ντυμένες κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο, ἀλλὰ σκανδαλίσθηκα καὶ ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ γέρων Πορφύριος δὲν τοὺς ἔκανε παρατήρηση.

Ὅταν ἔφυγαν οἱ κοπέλες, χαμογελώντας μοῦ εἶπε:

“Κύριε τάδε, ἐγὼ δὲν εἶμαι αὐστηρός, ὅπως εἶσαι ἐσύ”.

Βέβαια, ἀμέσως κατάλαβα ὅτι εἶχε συλλάβει τὴ σκέψη μου καὶ τὸν σκανδαλισμό μου. Ὅμως, τὸν ρώτησα:

“Γιατί τὸ λέτε αὐτό, Γέροντα;”.

Μοῦ εἶπε τότε: “Ἦρθαν αὐτὲς οἱ κοπέλες ἐδῶ μ’ αὐτὴ τὴν ἐμφάνιση καὶ δὲν τοὺς ἔκανα παρατήρηση. Ἐγὼ ἔχω μιὰ ἄλλη τακτική. Διότι, ἀκόμη κι ὰν τοὺς μιλοῦσα γιὰ τὴν ἐμφάνισή τους, ἀφοῦ δὲν ἔχουν πίστη στὸν Χριστό, δὲ θὰ συμμορφώνονταν. Προσπαθῶ πρῶτα νὰ τὶς φέρω στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ καί, τότε, μόνες τους θὰ καταλάβουν τὸ λάθος τους καὶ θὰ διορθωθοῦν”.

ΠΗΓΗ.Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 168,169

πηγή