Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Κυριακή, Ιανουαρίου 13, 2013

Γιατί παντού χρειάζεται να αγωνίζεσαι και να υπομένεις και να χεις τη βοήθεια του Θεού»



Φωτογραφία: Κάποιος αδελφός που ήταν ησυχαστής σε κοινόβιο και συχνά έπεφτε στο πάθος της οργής, είπε τελικά μέσα του: «Θα πάω να ζήσω μόνος, μακριά από ανθρώπους. Και καθώς δεν θα έχω καμιά σχέση με κανέναν, θα παύσει και το πάθος». Έφυγε πράγματι και κατοίκησε σε μια σπηλιά μόνος. Κάποια μέρα γέμισε το σταμνί του νερό, τό βαλε καταγής και ξαφνικά αναποδογύρισε. Το πήρε και το ξαναγέμισε αλλά και πάλι έπεσε. Έπειτα και για τρίτη φορά το γέμισε και έπεσε. Θύμωσε τότε, το άρπαξε και τό σπασε. 
Όταν συνήλθε, αναγνώρισε ότι εμπαίχθηκε από τον δαίμονα και είπε: «Να, λοιπόν, ήρθα να ζήσω ξεμοναχιασμένος αλλά και πάλι νικήθηκα. Θα επιστρέψω στο κοινόβιο. Γιατί παντού χρειάζεται να αγωνίζεσαι και να υπομένεις και να χεις τη βοήθεια του Θεού». Σηκώθηκε λοιπόν και γύρισε στον τόπο του». 
(Το Μέγα Γεροντικό τόμ Β, σελ. 387 κεφ. 70Κάποιος αδελφός που ήταν ησυχαστής
 σε κοινόβιο και συχνά έπεφτε στο 
πάθος της οργής, είπε τελικά μέσα του:
 «Θα πάω να ζήσω μόνος, μακριά από
 ανθρώπους. Και καθώς δεν θα έχω
 καμιά σχέση με κανέναν, θα παύσει 
και το πάθος».
 Έφυγε πράγματι καικατοίκησε σε μια σπηλιά
 μόνος. Κάποια μέρα γέμισε το σταμνί του νερό, 
τό βαλε καταγής και ξαφνικά αναποδογύρισε. 
Το πήρε και το ξαναγέμισε αλλά και πάλι 
έπεσε. Έπειτα και για τρίτη φορά το γέμισε
 και έπεσε. Θύμωσε τότε, το άρπαξε και 
τό σπασε.
Όταν συνήλθε, αναγνώρισε ότι εμπαίχθηκε από τον δαίμονα και είπε: 
«Να, λοιπόν, ήρθα να ζήσω ξεμοναχιασμένος αλλά και πάλι νικήθηκα. 
Θα επιστρέψω στο κοινόβιο. Γιατί παντού χρειάζεται να αγωνίζεσαι 
και να υπομένεις και να χεις τη βοήθεια του Θεού». Σηκώθηκε λοιπόν 
και γύρισε στον τόπο του»

Οἰκουμενισμός: Ἕνα στέγαστρο αὐτοκτονίας


«Ἡ ἑνότης τοῦ Χριστοῦ

καί ἡ “ἕνωσις” τῶν ἀντιχρίστων»


Στὸ δημοσιευόμενο κατωτέρω ἄρθρο του, «Ἡ ἑνότης τοῦ Χριστοῦ καί ἡ “ἕνωσις” τῶν ἀντιχρίστων», ὁ π. Χαράλαμπος, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, τονίζει καὶ τὰ ἑξῆς:

*     Μᾶς καλοῦν (οἱ Οἰκουμενιστὲς) γιά «ἕνωσι» σ᾽ ἕνα σαθρό στέγαστρο, σ᾽ ἕνα στέγαστρο αὐτοκτονίας, πού συγκεντρώνει ὅλες τίς αἱρέσεις.

*     Ἐργάζεται γιά τόν Οἰκουμενισμό μιά μεγάλη στρατιά ἀντιχρίστων δυνάμεων, πού ἔχουν βάλει σάν στόχο τους νά χτυπήσουν καί νά διαλύσουν τήν Ὀρθοδοξία.

*     Ὁ διεθνής Σιωνισμός πρωταγωνιστεῖ σ᾽ αὐτό τό θορυβῶδες ἑνωτικό σχέδιο. Οἱ ἀρνηταί τοῦ Χριστοῦ, ὅμως, εἶναι δυνατόν νά ἐνδιαφέρωνται γιά τήν Ἐκκλησία;

*     Ἡ ἐπιδιωκομένη «ἕνωσι» τῶν Ἐκκλησιῶν, λοιπόν,εἶναι γιά μᾶς διάσπασι.

*     Προσπαθοῦν νά μᾶς διαλύσουν. Νά διαλύσουν τήν Ὀρθοδοξία καί τήν Ἑλλάδα.

*     Καλούμεθα σέ συναγερμό καί ἑνότητα μέσα στήν Ὀρθοδοξία μας. 


 νότης το Χριστο καί  «νωσις» τν ντιχρίστων 

Αιωνία αυτού η μνήμη.
Οταν εφευγα απο το κελι του που τον επισκεπτομουνα, μου ελεγε: Φωτιά στα δόντια, φτερά στα πόδια.
Ἀρχιμανδρίτου π. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου

 δημοσιογράφος καί παλαιός συνεργάτης τοῦ «Ο.Τ.» κ. Μιχαήλ Τσώλης μᾶς ἀπέστειλεν ἀπό τό ἀρχεῖον του ἕνα «γραπτόν κήρυγμα» τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος μέ τήν ἑξῆς σημείωσιν:

Κατά τό ἔτος 1975 ἡ Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν εἶχε τιμωρήσει τόν μακαριστόν Γέροντα Ἀρχιμανδρίτην π. Χαράλαμπον Βασιλόπουλον ἀνακοινώνοντάς του ρητῶς «ὅπως ἀπόσχη πάσης ἱεροπραξίας ἔτι δέ καί αὐτοῦ τοῦ κηρύγματος» (!) διά μικρόν χρονικόν διάστημα, διότι ἐκεῖνος εἶχε ἀσκήσει πνευματικόν ἔλεγχον εἰς τόν τότε Προκαθήμενον τῆς Ἐκκλησίας διά πράξεις του κατά παράβασιν τῶν ἱερῶν Κανόνων...

Τότε λοιπόν ὁ ἀείμνηστος Γέροντας δέν ἐσίγησεν, ἀλλά κατέφυγεν εἰς τό «γραπτόν κήρυγμα». Ἔτσι ἐπί ἀρκετές Κυριακές τά κηρύγματά του ἐδημοσιεύοντο εἰς τό Κυριακάτικον φύλλον τῆς ἐφημερίδος «Ἐθνικός Κήρυξ».

Ἀπό τά κείμενά του ἐκεῖνα εἶναι καί τό παρακάτω, τό ὁποῖον ἐδημοσιεύθη κατά τήν Κυριακήν τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων ὑπό τόν τίτλον, «Ἡ ἑνότης τοῦ Χριστοῦ καί ἡ “ἕνωσις” τῶν Ἀντιχρίστων». Αὐτό ἔχει ὡς ἀκολούθως:

“Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτούς ἐν τῷ ὀνόματί σου οὕς δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἕν καθώς καί ἡμεῖς” (Ἰωάν. ΙΖ´ 1-13).

Μέ θερμή προσευχή, πού ἀπευθύνεται πρός τόν Οὐράνιο Πατέρα, ἐπισφραγίζει τήν θεία Του διδασκαλία, γιά ἑνότητα ὁ Ἰησοῦς στό σημερινό Εὐαγγέλιο. Ζητάει ἀπό τόν Πατέρα Του νά φυλάξη τούς μαθητάς Του ἑνωμένους μεταξύ τους.

Ἑνωμένους, ὄχι μέ ψεύτικους συμβιβασμούς, ὄχι μέ ἐξωτερική ἐπίπλαστη ἑνότητα, ἀλλά ἑνωμένους σ᾽ ἕνα πνευματικό σῶμα.Ἑνωμένους σέ μιά τέλεια καί ἀρραγῆ πνευματική ἑνότητα, σάν ἐκείνη, πού ἑνώνει τόν Πατέρα μέ τόν Υἱόν καί τό Ἅγιον Πνεῦμα στήν Τριαδική Θεότητα. “Ἵνα ὦσιν ἕν καθώς ἡμεῖς” ὑπογραμμίζει.

Ὑψώνει τά μάτια Του στόν οὐρανό καί προσεύχεται ὁ Κύριος, διότι ἐκεῖ ἐπικρατεῖ ἡ ἀπόλυτη ἑνότητα καί ἀπό ἐκεῖ μπορεῖ νά ἔρθη, μέ τήν εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ, μέ τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ἀληθινή ἑνότητα.

Ἑνότητα καί ἁρμονία βλέπομε στόν οὐράνιο καί πνευματικό κόσμο. Ἑνωμένος εἶναι ὁ ἀπειράριθμος ἀγγελικός κόσμος, πού ὑπηρετεῖ τόν Δημιουργό. Ἑνιαῖο καί ἁρμονικό δημιούργησε ὁ Θεός τόν Τρισμέγιστο κόσμο καί ἑνιαῖον τόν κυβερνᾶ.

Μέ ἑνότητα, ἁρμονία καί τάξι καταπληκτική στροβιλίζονται στό ἀχανές διάστημα τά ἀναρίθμητα οὐράνια σώματα… Ἑνωμένους στήν Πίστι, στήν προσευχή, ἑνωμένους πνευματικά, θέλει ὅλους τούς ἀνθρώπους ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ἑνωμένους μέ τόν Θεό καί μεταξύ τους.

Ἡ ἕνωσις αὐτή εἶναι ἐσωτερική, πνευματική καί γίνεται μονάχα διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἐπιτυγχάνεται μόνον ἐντός τῆς Ἐκκλησίας. Τό μυστικό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἡ στρατευμένη δηλαδή ἐπί γῆς Ἐκκλησία εἶναι ὁ μοναδικός δρόμος, πού ὁδηγεῖ στήν ἑνοποίησι, στή σωτηρία καί τήν ἕνωσι μέ τόν Θεό.

Διά τοῦ Θεανθρώπου, λοιπόν καί μόνο μέσα στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μποροῦν οἱ ἄνθρωποι νά τελειοποιηθοῦν καί νά ἑνωθοῦν μέ τόν Θεό καί μεταξύ τους. Ὅταν ὑπάρχη ἡ ἑνότητα τοῦ Χριστοῦ ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους, ἡ ἑνότητα αὐτή ἔχει ὑπερφυσική δύναμι, γιατί ἐκεῖ μέσα βρίσκεται ὁ ἴδιος ὁ Παντοδύναμος Θεός.

“Οὗ γάρ εἰσι δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τό ἐμόν ὄνομα ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν”, εἶπεν ὁ Κύριος. Ἑνωμένη ἡ Ἐκκλησία μας κατώρθωσε θαύματα. Ἑνωμένοι ἐν Χριστῷ καί διά Χριστοῦ οἱ Θεοφόροι Πατέρες, συγκρότησαν Οἰκουμενικές Συνόδους καί ἔδιωξαν ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία ψυχοκτόνες πλάνες καί αἱρέσεις. Ἑνωμένοι οἱ Πατέρες καί φωτισμένοι ἀπό τό Πανάγιο Πνεῦμα διεφύλαξαν τό Δόγμα τῆς Ὀρθοδοξίας.

* * *

Στό πέρασμα τοῦ χρόνου ὅμως, τό πνεῦμα τῆς πλάνης καί τῆς αἱρέσεως, τά ὄργανα τοῦ Ἀντιχρίστου, πολεμοῦν μέ δόλο καί ὑποκρισία τήν ἑνότητα, πού κήρυξε ὁ Χριστός. Γιά ἑνότητα μιλᾶνε βέβαια, ἀλλά μιά ἕνωσι καί μιά ἑνότητα, πού στηρίζεται, στήν πλάνη, στήν ὑποκρισία, στήν ἀπάτη, στόν ὑπολογισμό, στήν πανουργία.

Γιά «ἕνωσι» λένε καί ὑπολογίζουν στήν διάσπασι καί καταβρόχθισι τῆς Ὀρθοδοξίας. Γιά ἀγάπη μιλᾶνε, ἀλλά μιά ἀγάπη γεμάτη ὑποκρισία. Μιά ἀγάπη πού δέν ἔχει μέσα της τόν πόνο γιά τόν συνάνθρωπο, ὅπως τόν δίδαξε ὁ Χριστός, ἀλλά πού σκοπεύει ἐν ὀνόματι τῆς «ἑνώσεως» νά ὑποτάξη καί νά ὑποδουλώση τά πάντα.

Ἑνότης, εἰρήνη, ἀγάπη, συνεργασία, συμφωνία, κοινό νόμισμα, εἶναι λέξεις ἀπατηλές στήν ἐποχή μας. Εἶναι λέξεις, πού κρύβουν δόλο, γιατί λειτουργοῦν χωρίς τό πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι λέξεις, πού χρησιμοποιοῦν πλανερά οἱ ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας.

Καί φυσική συνέπεια εἶναι ἡ ἔντασι, ἡ ὄξυνσι, οἱ διενέξεις, τά μίση, ἡ βία. Πίσω ἀπό τίς νεκρωμένες αὐτές λέξεις κινοῦνται ἐπιδέξια οἱ ἐχθροί τῆς ἀληθινῆς ἑνότητος, πού ζητάει ὁ Χριστός. Καί ἡ λεγομένη στήν ἐποχή μας προσπάθεια γιά «ἕνωσι τῶν Ἐκκλησιῶν» ἤ ἀλλοιῶς «Οἰκουμενισμός», δέν στηρίζεται στόν Χριστό.

Ἀφετηρία κι ἐδῶ εἶναι ἡ δολιότης, τό πνεῦμα τῆς αἱρέσεως, πού θέλει νά νοθεύση τό Δόγμα τῆς Ὀρθοδοξίας, νά τήν ἑνώση μέ τίς βλάσφημες ἀντίχριστες αἱρέσεις, νά τήν ὑποδουλώση σ᾽ ἕνα κατασκεύασμα σκοτεινῶν δυνάμεων, πού μπορεῖ νά ὀνομασθῆ παναίρεσις.

Ναί! Γιά τόν Οἰκουμενισμό, τήν ψευτοένωσι, δέν ὑπάρχουν Θρησκεῖες καί Πατρίδες, δέν ὑπάρχουν σύνορα.

Σκοπός τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι, ὅλα νά συνθλιβοῦν καί νά ἀφομοιωθοῦν στό ἀβυσσαλέο στόμα του. Καί γιά τόν σκοπόν αὐτόν ἔχουν καταστρώσει σχέδια. Ἔχουν ἐπιστρατεύσει ἐπιτελεῖα ἀντιχρίστων δυνάμεων. Κάνουν προβολή ἐπιδέξια τῆς δραστηριότητός του.

Ἐμφανίζουν τό ἔργο του σάν πρᾶξι τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου: “ἵνα ὦσιν ἕν”.

– Γιά ἑνότητα δέν λέγει ὁ Κύριος; Νά λοιπόν, ἐμεῖς προχωρᾶμε στήν ἕνωσι!, λένε.

Ἀλλά αὐτή δέν εἶναι ἡ ἑνότητα, γιά τήν ὁποία προσεύχεται ὁ Κύριος. Δέν εἶναι ἑνότητα “ἐν Χριστῷ καί διά τοῦ Χριστοῦ”. Εἶναι ἀνακάτεμα. Ἐπιδιώκεται νά ἑνωθοῦν οἱ πλάνες μέ τήν ἀλήθεια. Ἐπιδιώκεται μιά τραγελαφική ἑνότητα, πού δέν ξεχωρίζει τίποτε, πού δέν ἀναγνωρίζει πουθενά τήν Ἀλήθεια.

Μᾶς καλοῦν γιά «ἕνωσι» σ᾽ ἕνα σαθρό στέγαστρο, σ᾽ ἕναστέγαστρο αὐτοκτονίας, πού συγκεντρώνει ὅλες τίς αἱρέσεις καί ὅλα τά ψεύδη.

Μᾶς καλοῦν νά “ἑνωθοῦμε” νά μποῦμε σέ τσουβάλι, νά “συγκολληθοῦμε” μέ βλάσφημες αἱρέσεις, νά μποῦμε στό σκοτάδι, νά χάσωμε τήν Ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ καί τήν κρυστάλλινη καθαρότητα τῆς Πίστεώς μας!

* * *

Μά εἶναι πιά ὁλοφάνερο, ὅτι δυνάμεις ξένες πρός τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία προωθοῦν τήν λεγόμενη «ἕνωσι». Ἔχει πιά ἀποκαλυφθῆ ὅτι ἐργάζεται γιά τόν Οἰκουμενισμό μιά μεγάλη στρατιά ἀντιχρίστων δυνάμεων, πού ἔχουν βάλει σάν στόχο τους νά χτυπήσουν καί νά διαλύσουν τήν Ὀρθοδοξία.

Ὁ διεθνής Σιωνισμός, μέ ὄργανά του, κυρίως τήν Μασωνία, πρωταγωνιστεῖ σ᾽ ὅλο αὐτό τό θορυβῶδες καί πολυδιατυμπανισμένο ἑνωτικό σχέδιο. Οἱ ἀρνηταί τοῦ Χριστοῦ, ὅμως, εἶναι δυνατόν νά ἐνδιαφέρωνται γιά τήν Ἐκκλησία;

Στόν “Οἰκουμενισμό”, στήν “ἕνωσι”, βλέπομε νά παίρνουν μέρος ὀργανισμοί ξένοι πρός τήν Πίστι. Ἀκόμη, ὅπως ἀποκαλύφθηκε πρόσφατα, καί ὄργανα ξένων μυστικῶν ὑπηρεσιῶν ἐνδιαφέρονται γιά τήν ἕνωσι!

Τί σημαίνουν ὅλα αὐτά; Τί ἄλλο παρά σχέδια δόλια καί πονηρά. Ἐπιδιώξεις ἀλλότριες, ἀντίχριστες. Ἡ ἐπιδιωκομένη «ἕνωσι» τῶν Ἐκκλησιῶν, λοιπόν, εἶναι γιά μᾶς διάσπασι.

Προσπαθοῦν νά μᾶς διαλύσουν. Νά διαλύσουν τήν Ὀρθοδοξία καί τήν Ἑλλάδα. Χτυποῦν τήν Πίστι μας, γιά νά σπάση ἡ συνοχή μας. Ἐμεῖς ὅμως, πού βλέπομε αὐτό τό σκοτεινό σχέδιο ἐξελισσόμενο, καλούμεθα σέ συναγερμό καί ἑνότητα.

Σέ ἑνότητα χριστιανική. Σέ ἑνότητα μέσα στήν Ὀρθοδοξία μας, πού εἶναι ὁλοφώτεινη, ξάστερη, ζωντανή.

Καλούμεθα σέ ἑνότητα καί ἐπαγρύπνησι, διότι ὁ Δούρειος αὐτός ἵππος μᾶς ἀπειλεῖ μέ τρομακτικό σκοτάδι, μέ σύγχυσι καί συμφορές. Μέ συμφορές καί ἐθνικές καί κοινωνικές. Καλούμεθα ἀκόμα σέ προσευχή καί ἀγῶνα.

Ἀγῶνα ἐναντίον τῶν ἀντιχρίστων δυνάμεων, πού ξαπλώνουν τά θανατηφόρα πλοκάμια τους στήν Ὀρθόδοξη Πατρίδα μας, κρυμμένα πίσω ἀπό ἀθῶες κινήσεις.

Ἕνα ἀληθινό ξεσκέπασμα τοῦ φοβεροῦ αὐτοῦ μηχανισμοῦ τῆς “ἑνώσεως” μέ συγκλονιστικά στοιχεῖα ἔκανα πρίν μερικά χρόνια τό 1971, μέ τό βιβλίο μου: “Ὁ Οἰκουμενισμός χωρίς μάσκα”.

Τό βιβλίο αὐτό θά ἔπρεπε νά τό διαβάσουν ἐκεῖνοι κυρίως, πού γοητεύονται καί βαυκαλίζονται μέ τίς λέξεις “Ἕνωσις” καί “Οἰκουμενισμός”, γιά νά μάθουν ποιοί κρύβονται πίσω ἀπ᾽ ὅλα αὐτά καί πόσο σατανικά ἐργάζονται…

«Ὀρθόδοξος Τύπος», ἀρ. 1936  20 Ἰουλίου 2012
πηγή

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΙΣ 12/1/2013 ΠΙΣΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΤΕΚΤΕΝΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ .

"Η ΛΥΣΗ ΚΑΙ Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ"



                                                                                                                                                                                                    ..


"ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΓΕΡΟΝΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΕΙ ΜΕ ΔΑΥΤΟΥΣ ...
ΣΑΝ ΜΑΓΕΜΕΝΟΙ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΤΑ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΑ ΤΟ ΕΝΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΛΟ ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ...
ΣΗΜΕΡΑ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΑΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ...
 Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕ, Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΕΣΒΗΣΕ ...
ΔΕΝ ΟΡΙΖΕΙ ΠΛΕΟΝ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ... 
ΔΕΝ ΑΙΣΙΟΔΟΞΕΙ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΟ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ  ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΑΠΟΔΟΓΥΡΙΣΕΙ ΤΗ ΠΛΑΣΗ ΚΑΙ ΘΑ ΓΚΡΕΜΙΣΕΙ ΤΟΝ 'ΔΕΣΜΙΟ ΤΟΥ'...
ΕΝΑΝ ΗΓΕΤΗ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ, ΜΙΑ ΜΟΡΦΗ ΠΟΥ ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΤΟ ΕΝΑΥΣΜΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΣΥΡΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΛΥΤΡΩΣΗ ... 
ΖΗΤΑΕΙ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ ΣΑΝ ΜΟΝΗ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ, ΑΛΛΑ ΟΜΩΣ ΑΥΤΕΣ ΔΕΝ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΕΤΑΙ ..."

"ΓΙΑΤΙ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΡΧΟΝΤΑΙ;
ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ...
ΠΩΣ ΘΑ ΕΚΠΛΗΡΩΘΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΑΝ ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΟΤΑΝ ΑΥΤΟ ΤΟ 'ΕΚΤΡΩΜΑ' ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ...
"ΘΑ ΒΑΛΛΟΥΝ ΔΙΣΒΑΣΤΑΚΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ", ΕΤΣΙ ΔΕΝ  ΠΡΟΟΡΗΣΕ Ο ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ;
ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΨΗΦΙΖΑΝ ΠΩΣ ΘΑ ΒΓΕΙ ΑΛΗΘΙΝΟΣ Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ;
ΠΩΣ ΘΑ ΕΠΑΛΗΘΕΥΤΟΥΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΣΦΡΑΓΙΣΜΑΤΟΣ, ΑΝ ΔΕΝ ΣΥΜΒΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΧΑΛΑΣΕΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ, ΔΗΛΑΔΗ Ο ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟΣ ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ;
ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΕΙ ΝΑ ΧΑΡΟΥΝ ΤΗ ΛΕΙΑ ΤΟΥΣ ...

"ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ;" 

"ΖΟΥΜΕ ΗΔΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΔΙΝΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ;
ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ; ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ;
ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΟΝΤΑ ΤΩΡΑ ΠΙΑ, ΛΙΓΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟΜΕΝΕΙ ...

"ΓΕΡΟΝΤΑ Ο ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ ΠΡΟΟΡΗΣΕ ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ, Η ΤΟΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟ (ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΣΤΟ ΑΛΩΝΙ, Η ΤΟ ΒΟΔΙ ΣΤΟ ΧΩΡΑΦΙ) ΤΙ ΝΟΗΜΑ ΕΧΕΙ ΑΥΤΗ Η ΠΡΟΟΡΗΣΗ ΑΦΟΥ ΟΙ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΠΕΡΑΣΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΔΕΝ ΕΠΑΛΗΘΕΥΤΗΚΑΝ;"

"ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΠΑΛΗΘΕΥΤΗΚΑΝ ΑΠΙΣΤΕ ΘΩΜΑ;
ΤΙ ΣΟΥ ΛΕΩ ΤΟΣΗ ΩΡΑ;
ΣΤΕΝΑΖΕΙ Η ΑΦΡΙΚΗ, ΜΑΤΩΝΕΙ Η ΑΣΙΑ ...
Ο ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ ΠΡΟΟΡΗΣΕ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ "ΓΕΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ" ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ Η ΤΟΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟ, ΟΧΙ ΤΙΣ ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΕΣΤΙΕΣ ...
ΞΑΦΝΙΚΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΟ ΛΑΚΤΙΣΜΑ ...
ΦΥΣΙΚΑ ΑΝ ΤΩΡΑ ΕΠΙΤΕΘΟΥΝ ΣΤΟ ΙΡΑΝ Η ΓΕΝΙΚΕΥΣΗ ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ, ΑΝ ΟΧΙ, ΤΟΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟ ...
ΕΤΣΙ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΟΡΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΩΝ ΜΑΣ ..
ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΣΑΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΤΑΙΩΣΕΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΑΙΤΙΑ ΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΑΠΛΗΣΤΙΑ ΤΩΝ 5 ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΕΞΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΔΙΑΤΑΓΗ ΤΟΥ 'ΕΩΣΦΟΡΟΥ' ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΛΟΝ ...

Η ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΗ ΑΝΩΜΑΛΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΟΡΗΣΕ Ο ΒΑΤΟΠΕΔΙΝΟΣ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΨΗΦΙΣΗ;

"ΔΙΑΝΥΟΥΜΕ ΗΔΗ ΤΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΗ ΑΝΩΜΑΛΙΑ, ΤΗΝ ΕΞΑΡΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ ..."

"ΔΗΛΑΔΗ ΜΕΤΑ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ;"

"ΜΕ ΤΟΝ ΕΝΑ Η ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΤΡΟΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΘΑ ΦΥΓΕΙ ΑΦΟΥ ΠΕΤΥΧΕΙ ΠΡΩΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΔΕΣΙΜΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ  ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΤΗΝ ΤΑΧΕΙΑ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ, ΓΙΑΤΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΑΝΕΙΣΑΝ ΤΑ ΕΥΡΩ ΤΟΥΣ ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΧΕΣΟΥΝ ΤΟΝ ΟΡΥΚΤΟ ΠΛΟΥΤΟ, ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΜΑΣ ...
ΗΔΗ ΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΤΟΥ ΠΡΙΝΟΥ ΘΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ...
ΟΤΙ ΕΣΟΔΟ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΕΙΔΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ, ΑΣΧΕΤΑ ΒΕΒΑΙΑ ΑΝ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ ..."

"ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ;"

"ΑΥΤΟΙ ΣΧΕΔΙΑΖΑΝ ΜΙΑ ΒΑΘΙΑ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΑΚΡΗ ΣΕ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ...
Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΗ, ΟΠΩΣ ΔΕΔΟΜΕΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΜΑΣ ...
ΟΜΩΣ ΛΟΓΑΡΙΑΖΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΞΕΝΟΔΟΧΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ ... 
 Ο ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟΣ ΞΑΦΝΙΚΟΣ "ΓΕΝΙΚΟΣ" ΠΟΛΕΜΟΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΧΑΛΑΣΕΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΡΟΥΝ ΤΗ ΛΕΙΑ ΤΟΥΣ ...
ΘΑ ΣΤΡΑΦΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕ ΟΤΙ ΜΕΣΟ ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ  ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΟΥΝ ...
ΟΥΤΕ ΠΛΑΣΤΙΚΕΣ ΚΑΡΤΕΣ, ΟΥΤΕ ΤΣΙΠΑΡΙΣΜΑΤΑ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΝ ...
ΘΑ ΤΟΥΣ ΜΕΙΝΟΥΝ 'ΑΜΑΝΑΤΙ' ΟΠΩΣ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΜΕ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΕΣΤΕΛΝΑΝ ΤΟΝ ΜΙΣΟ ΠΛΗΘΥΣΜΟ ΑΔΙΑΒΑΣΤΟ, ΑΛΛΑ ΕΔΕΗΣΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΟΠΩΣ ΘΑ ΔΕΗΣΕΙ  ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ ...
ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΡΟΥΝ ΟΥΤΕ  ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ...
ΟΤΑΝ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ 'ΙΕΡΑΤΕΙΑ' ΤΟΥΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΧΡΗΣΙΜΟΙ ΣΑΝ ΤΟ ΩΡΙΜΟ ΦΡΟΥΤΟ ΘΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΦΘΟΥΝ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ  ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΧΛΟΥ, ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ Η ΧΡΗΜΑΤΑ ..."

"ΓΙΑΤΙ ΧΩΡΙΣ ΧΡΗΜΑΤΑ; 
ΤΟΣΑ  ΚΑΙ ΤΟΣΑ ΔΕΝ ΕΒΓΑΛΑΝ ΕΞΩ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ;"

"Η ΑΝΩΜΑΛΙΑ ΘΑ ΕΠΕΚΤΑΘΕΙ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΑΛΛΑΓΕΣ ΘΑ ΠΑΨΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΧΡΗΜΑΤΑ ...
ΟΠΟΙΟΣ ΤΑ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΘΑ  ΚΡΑΤΑΕΙ ΑΠΛΑ ΧΑΡΤΙΑ ΧΩΡΙΣ ΑΞΙΑ, ΕΙΤΕ ΤΑ ΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΒΕΤΙΑ, ΕΙΤΕ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ...
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ  ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ...
'ΟΙ ΔΕ ΕΚΖΗΤΟΥΝΤΕΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΟΥΚ ΕΛΑΤΤΩΘΗΣΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΟΣ ΑΓΑΘΟΥ", ΛΕΝΕ ΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΑΠΟΘΗΚΕΥΟΥΝ ΣΤΗ ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ ΤΙΣ ΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ...
   ΑΚΟΛΟΥΘΑ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ...
 Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΣΤΕΛΝΕΙ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑ ...
ΑΦΟΥΓΚΡΑΣΟΥ ΤΟΝ ΚΑΙ ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΑΙ ...

"ΜΕΣ ' ΣΤΟ 13 ΓΕΡΟΝΤΑ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ;

"ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΘΑ ΤΡΕΞΟΥΝ ΓΡΗΓΟΡΑ ...
ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΟΥΝ  ΚΑΙ Η ΤΥΧΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΙΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΗ ...
ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ...
ΟΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΟΖ ΠΟΥ ΑΡΧΙΣΑΝ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΤΗ ΠΡΟΟΡΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ ΟΤΙ:
"ΑΝ ΑΚΟΥΣΕΤΑΙ ΝΑ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ ΤΟΤΕ ΚΟΝΤΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ" ... 
ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ Η ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΟΖ ΑΛΛΑ ΟΛΑ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΣΑΚΙ ΘΑ ΜΠΟΥΝ ... 
ΤΟ 13 ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΟΡΟΣΗΜΟ, ΙΣΩΣ ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΟΤΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΗ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ...
ΘΑ ΚΑΤΑΛΥΘΟΥΝ ΒΕΒΑΙΑ ΤΑ ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ ΤΩΝ "ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΤΩΝ" ΚΑΙ ΘΑ ΑΠΑΛΛΑΧΘΕΙ ΑΥΤΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΙΚΕΣ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ, ΟΜΩΣ Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΑΝΑΓΚΑΣΟΥΝ ΝΑ ΣΤΡΑΦΕΙ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΘΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΩΝ ΦΩΤΙΣΜΕΝΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΕΥΟΜΕΝΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΙΩΑΝΝΗ ...   



Η ΑΝΑΛΑΜΠΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΘΑ ΦΑΝΕΙ ΓΡΗΓΟΡΑ !!!  
     
πηγή

π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος: "Η κατ' οίκον Εκκλησία"

Περί εαυτού



*  Όσα προγράμματα έκανα εγώ ,
 όλα απέτυχαν . Γι`αυτό αφήνω το
 πρόγραμμα της ζωής να το κάνει ο Θεός.

*   Χειρότερη κόλαση για μένα είναι να
 γνωρίζω  ότι ελύπησα ένα αγαπημένο πρόσωπο.

*   Ένα δικαίωμα εκράτησα : 
να μην έχω κανένα δικαίωμα

*  Στον Θεό δεν έχω να προσφέρω ενάρετο βίο. 
Λίγο κόπο μόνο έχω να του προσφέρω .

*   Παιδιά μου , να ανέχεσθε ο ένας τον άλλο. Εγώ δεν έχω να επιδείξω 
στον Κύριο ούτε μεγάλη άσκηση ούτε σπουδαίες αρετές. Του ζητάω  όμως 
με παρρησία στην προσευχή : '' Κύριε , όπως εγώ ανέχομαι και υπομένω 
τόσες αδυναμίες και παραξενιές , 
έτσι και Σύ να με ανεχθείς '' . Και πιστεύω ότι το κάνει . 

                                                                  πηγή                          π. Επιφάνιος  Θεοδωρόπουλος 

Πιστοί: Βλοσυροί ή χαρούμενοι;


Aπόσπασμα από το διάλογο του Μητροπολίτη Αντωνίου (Βloom) με τη συγγραφέα Μαργκανίτα Λάσκι.
Μαργκανίτα Λάσκι: … Ένας άλλος λόγος, για τον οποίο τόσο εσείς όσο και οι κοσμικοί ηθικολόγοι έχουν αποτύχει, είναι η απόρριψη του κόσμου όχι μόνο διά του εγκλεισμού σε ένα δωμάτιο και της μη διάπραξης του καλού, όπως είπατε, αλλά και διά της αίσθησης ότι ο κόσμος (ιδιαίτερα ο κόσμος των σύγχρονων αστικών κέντρων) είναι μια κόλαση, ένα σατανικό αλεστήρι, κάτι αποφευκτέο. Δεν υπάρχει φερ’ ειπείν ευθυμία στη θρησκεία, δεν υπάρχει η απόλαυση μιας χαρούμενης ζωής. Οι χαρές που η κοινωνία χαίρεται ως φυσιολογικές – ακόμα, αν θέλετε, η χαρά της συσσώρευσης αγαθών, η χαρά τού να μένουμε στη μικρή μας φωλίτσα, με το ψυγείο μας και τα παιδιά να παίζουν ανάμεσα στα πόδια μας – όλες αυτές είναι για μένα υγιείς χαρές. Νομίζω όμως ότι οι σοβαροί άνθρωποι, θρησκευόμενοι και μη, θεωρούσαν πάντοτε αυτά τα πράγματα, που ως άνθρωποι όντως χαιρόμαστε, ως φραγμούς στην πορεία προς μια ηθική ζωή.
Μητροπολίτης Αντώνιος: Νομίζω πως έχουν δίκιο μέχρις ενός βαθμού. Νομίζω πως απαιτείται πολύ μεγάλη αυτογνωσία, προκειμένου να μη λησμονηθεί αυτό που είναι βαθύτερο στον άνθρωπο, στο όνομα εκείνου που είναι επιφανειακότερο. Είναι πιο εύκολο να είναι κανείς επιφανειακός παρά βαθύς, είναι πιο εύκολο να βρίσκεται κανείς σ’ αυτό το επίπεδο, παρά να αντιμετωπίζει καταστάσεις που είναι ίσως τραγικές. Βλέπετε, το πρόβλημα είναι ότι δημιουργήσαμε μια ψεύτικη ηθική, σύμφωνα με την οποία εάν είσαι χριστιανός, οφείλεις να είσαι βλοσυρός, σχεδόν μοχθηρός, να μη γελάς ποτέ…
Μαργκανίτα Λάσκι: Ή να είσαι πολύ πολύ απλοϊκός, τόσο αθώος και αφελής, που η πραγματικότητα της ζωής να μοιάζει άσχετη για σένα.
Μητροπολίτης Αντώνιος: Ναι. Αλλά εάν έχεις αληθινή συναίσθηση της κατάστασης και επίγνωση της τραγικότητας της ζωής, τότε η διασκέδασή σου θα γίνει πιο συγκρατημένη. Άλλο πράγμα είναι η χαρά. Είναι δυνατόν να βιώνει κανείς μια έντονη εσωτερική χαρά και αγαλλίαση· βρίσκω όμως δύσκολο το να απολαμβάνει κανείς εξωτερικά τη ζωή του, γνωρίζοντας ότι ταυτόχρονα τόσοι πολλοί άνθρωποι υποφέρουν. Όταν εργαζόμουν, είχαμε πάρει με τη μητέρα μου την απόφαση να μην υπερβούμε ποτέ το ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης που απαιτείται για στέγαση και διατροφή. Κι αυτό, γιατί πιστεύαμε (και ακόμα το πιστεύω) πως οτιδήποτε ξοδεύεις πέραν αυτού, το αφαιρείς από κάποιον άλλο που, εν αντιθέσει με σένα, το έχει ανάγκη. Αυτό δεν σε κάνει μοχθηρό· αντίθετα, σου χαρίζει ένα αίσθημα χαράς, επειδή μοιράζεσαι με τους άλλους – δίνεις και παίρνεις. Αλλά νιώθω, πως όντως, όσο υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που πεινά, οι υπερβολικές χαρές και απολαύσεις συνιστούν κλοπή.
Μαργκανίτα Λάσκι: Κι ωστόσο, κάθε άνθρωπος είναι τόσο ευάλωτος, τέτοια είναι η ροπή του προς την τραγωδία, τέτοιος ο φόβος να βρεθεί σε κίνδυνο, ώστε όταν, ας πούμε, βλέπω ανθρώπους στην παραλία να διασκεδάζουν καθ’ υπερβολήν, με πλήθος πραγμάτων γύρω τους, εκεί θαρρώ λαμβάνει χώρα μία από εκείνες τις μικρές στιγμές χαράς και ευθυμίας που δεν είναι κακό πράγμα.
Μητροπολίτης Αντώνιος: Δεν θα ‘λεγα πως είναι κακό. Νομίζω όμως ότι η χαρά αυτή θα μπορούσε να είναι βαθύτερη και πιο μόνιμη. Ένα από τα προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου είναι πως κατέχει τόσα πολλά πράγματα, που δεν μπορεί πια να χαρεί τις μικρές χαρές. Στο παρελθόν, φερ’ ειπείν, όταν η ζωή ήταν τρομερά δύσκολη, ακόμη κι η μικρότερη χαρά αποτελούσε ένα θαύμα – εκ πείρας μιλώ. Σήμερα ο πήχυς του θαύματος είναι μέσα μου πιο «ψηλός»: για να πιστέψω πως κάτι είναι θαυμαστό, χρειάζεται να συμβούν περισσότερα απ’ όσα στο παρελθόν.
Από το βιβλίο «Ο Μητροπολίτης και η άθεη», μετάφρ. Χ. Μακρόπουλος, εκδ. Εν πλω, Αθήνα 2006, σελ. 51-56.

Η φιλοσοφική παράδοση στον Αυγουστίνο -Στυλιανός Γ. Παπαδόπουλος


Έγινε και γίνεται πολύς λόγος για την πυκνή παρουσία της φιλοσοφίας στο έργο του Αυγουστίνου, που όντως προσπάθησε συνειδητά να την συνδυάσει με την πίστη και την διδασκαλία της Εκκλησίας. Υποστηρίζεται ότι εκχριστιάνισε τον νεοπλατωνισμό, αλλά τον Αυγουστίνο συγκινούσε κυρίως, ήδη από την εποχή της θητείας του στον Μανιχαϊσμό, τον Νεοπλατωνισμό ἠ τους Ακαδημεικούς, η θρησκεύουσα και πιο συγκεκριμένα η ηθικολογούσα πρακτική φιλοσοφία, που κυριαρχούσε στους ρωμαϊκούς χρόνους. Από τον φιλοσοφικό χώρο τον ενδιέφεραν όσα κυρίως αναφέρονταν στα προβλήματα της ζωής και δη της μακαρίας ζωής (beata vita) και όχι οι ποικίλες θεωρίες περί του όντως όντος η η πλωτινική θεωρία περί της τριαδικής απορροής (emanatio) των όντων.
Υιοθέτησε κυρίως τα πρακτικά στοιχεία της φιλοσοφίας και τα παρουσίασε, όσο έκρινε και μπόρεσε, εμποτισμένα με το πνεύμα της Εκκλησίας. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Θεός αποτελεί το ύψιστο αγαθό, το τέλειο, το άκρο εφετό, στο οποίο πρέπει να επανέλθει και με το οποίο πρέπει να ενωθεί η ψυχή. Η ένωση αυτή συνιστά την μακαριότητα, την beata vita. Είναι αποτέλεσμα μετοχής στην θεότητα, στην οποία όμως δεν διακρίνει θεία φύση και άκτιστες ενέργειες. Άρα επιζητεί μετοχή-σχέση με την θεία φύση. Ο Αυγουστίνος, ενώ ομολογούσε ότι «φλυαρούσε τόσα χρόνια ως γνώστης» της φιλοσοφίας (Εξομολογήσεις Ζ 20, 26), ήτανε πεπεισμένος ότι οι πλατωνικοί φιλόσοφοι είπανε και δίδαξαν πολλά τα αληθή. Γι’ αυτό βεβαιώνει ότι στον απόστολο Παύλο εύρισκε κάθε αλήθεια που γνώριζε από τους «πλατωνικούς». Αυτοί όμως, παρ’ όλα τα ορθά τους, δε γνωρίσανε την οδό προς τον Χριστό, διότι δε ζούσανε με ευσέβεια (Εξομολογήσεις Ε 4). Ακόμα και «αν βρούνε την αλήθεια και γνωρίσουνε τον Θεό, δεν τον τιμούν ως Θεό και δεν τον ευγνωμονούν» (αυτόθι).
«… κατάλαβα (= διαβάζοντας «άπλειστα» τον Παύλο) ότι κάθε αλήθεια που είχα διαβάσει στους πλατωνικούς λεγόταν κι εδώ∙ όμως εδώ ήταν θεμελιωμένη στη Χάρη σου, για να μην μπορεί να καυχιέται αυτός που βλέπει ότι είδε μόνος του και να αναγνωρίζει ότι του δόθηκε όχι μόνο αυτό που βλέπει, αλλά και η ικανότητα να βλέπει. Τι έχει όμως που δεν του το δώρισες εσύ»; (Εξομολογήσεις Ζ 21, 27. Βλ. και Ζ 10, 16).
Οι φιλόσοφοι, λοιπόν, έχουνε πολλά τα αληθή, αλλά στους πιστούς τα αποκαλύπτει και τα παρέχει όλα ο Θεός, ώστε να μην υπερηφανεύονται. Αντιλήψεις λίγο η πολύ αφελείς, που μερικώς επαναφέρουνε στο κλίμα των Απολογητών του Β  καὶ Γ  αἰώνα και δείχνουν πόσο δύσκολα σύρεται η γραμμή μεταξύ θεολογικής σκέψεως και λαϊκοφιλοσοφικών αντιλήψεων. Κι ενώ με την θεωρία του περί απολύτου προορισμού αποκλείει την δυνατότητα μετακινήσεως του ανθρώπου προς τον Θεόν, εάν δεν τον έχει ήδη προορίσει σ’ αυτό ο ίδιος ο Θεός, περί το 427, όταν οριστικοποιούσε τα περί προορισμού, εξηγούσε ότι «μολύνεσθαι πέφυκεν» η ανθρώπινη φύση, αλλ’ αυτή συνεχίζει να είναι «μεγάλη φύσις», διότι «της άκρας φύσεως (= της θείας) χωρητική εστι και μέτοχος είναι δύναται ταύτης» (Περί Τριάδος ΙΔ  4). Παρά την πτώση, δηλαδή, η ανθρώπινη φύση μπορεί να γίνει «μέτοχος» της θείας φύσεως.
Ακόμα και στα πιο συνθετικά του έργα οι ερευνητές νιώθουν ενίοτε δυσκολία να διακρίνουν με σαφήνεια τον φιλοσοφικό από τον θεολογικό λόγο, πότε πρόκειται για φιλοσοφική αλήθεια και στοχασμό και πότε για σαφώς διδασκαλία της Εκκλησίας. Στο ασαφές αυτό κλίμα κατανοείται και η φράση του «intellige ut credas, crede ut  intelligas» (π.χ.  εις Sermo 43, 7). Πρέπει να σκέπτεσαι για να πιστέψεις, αλλά και να πιστεύεις για να σκεφθείς – κατανοήσεις (De praedestinatione 2, 5.  De vera religione24, 45). Είναι προφανές, ότι ο Αυγουστίνος αγωνίσθηκε πολύ να συνδυάσει και μάλλον να συμφιλιώσει φιλοσοφικό στοχασμό και πίστη της Εκκλησίας, αλλά τελείωσε την ζωή του κυμαινόμενος, αμφιβάλλοντας ο ίδιος για τις απόψεις του και μη μπορώντας να δώσει λύση στο πρόβλημα.

Γέροντας Παϊσιος: «Η τράπεζα του Χριστού δίνει πολύ μεγάλο τόκο»




Γέροντα, κάθε μέρα λέω: «Από αύριο θα προσέχω, θα διορθωθώ», αλλά και πάλι πέφτω στα ίδια.


Να βάζης τον Θεό μπροστά∙ να λες: «με την δύναμη του Θεού, θα προσπαθήσω να διορθωθώ», ώστε να βοηθήση ο Θεός. Το ότι θέλεις να διορθωθής, αυτό σημαίνει ότι δέχεσαι βοήθεια. Ζητάς και από τον Θεό να σε βοηθήση και ρίχνει ο Θεός το βλέμμα Του επάνω σου.
Κάνεις και την μικρή σου προσπάθεια και προχωρείς.


Ποιός, όταν δη ένα μικρό παιδάκι να προσπαθή με τα χεράκια του να κυλήση μια κοτρώνα, δεν θα τρέξη να το βοηθήση, για να μην παιδεύεται; Έτσι και ο Θεός, όταν δη την μικρή σου προσπάθεια, θα σε βοηθήση να νικήσης. Μερικοί, ενώ δεν καταβάλλουν καμμιά προσπάθεια να διορθωθούν, λένε: «Χριστέ μου, έχω αυτά τα πάθη.

Εσύ μπορείς να με απαλλάξης∙ απάλλαξέ με». Ε, πώς να βοηθήση τότε ο Θεός; Για να βοηθήση ο Θεός, πρέπει να καταβάλλη ο άνθρωπος την προσπάθεια που μπορεί. Δηλαδή είναι μερικά πράγματα που πρέπει να κάνη ο ίδιος ο άνθρωπος, για να βοηθήση μετά ο Θεός.

Σε καμμιά περίπτωση δεν βοηθιέται, αν δεν θέλη να βοηθήση ο ίδιος τον εαυτό του. Εμείς μερικές φορές πάμε να αποκτήσουμε την Χάρη και τα χαρίσματα του θεού με έναν μαγικό τρόπο. Νομίζουμε πως χωρίς αγώνα θα αποκτήσουμε μια αρετή ή ακόμη και θα αγιάσουμε. Για να δώση όμως ο Θεός, πρέπει να σπείρουμε. Πώς θα δώση ο Θεός χωρίς να εργασθούμε; Τι λέει το τροπάριο; «Της ερήμου το άγονον εγεώργησας».

Ο Θεός ρίχνει- ρίχνει βροχή, μαλακώνει το χώμα, αλλά και εμείς πρέπει να «γεωργήσουμε» το χωράφι μας. Το χώμα είναι έτοιμο, αλλά πρέπει να βάλουμε το υνί στο χωράφι και να το σπείρουμε∙ και ό,τι σπείρουμε, θα θερίσουμε. Αν όμως δεν οργώσουμε, πώς θα σπείρουμε; Κι αν δεν σπείρουμε, τι θα θερίσουμε; Γι’ αυτό να μη ρωτάτε μόνον τί μπορεί να κάνη ο Θεός, αλλά να ρωτάτε και τον εαυτό σας τί μπορείτε να κάνετε κι εσείς. Η τράπεζα του Χριστού δίνει πολύ μεγάλο τόκο. Αλλά, αν δεν κάναμε κατάθεση στην τράπεζα, πώς θα κάνουμε ανάληψη;
πηγή

Άγιοι Τριάντα Τρεις Πατέρες εν Ραϊθώ αναιρεθέντες

Ὡς πρὶν Ῥαχὴλ τὰ τέκνα, νῦν τοὺς Ἀββάδας,
Κλαίει Ῥαϊθώ, συγκεκομμένους σπάθαις.
Βιογραφία
Δύο μέρες μακριά από το όρος Σινά, προς την Ερυθρά θάλασσα, ήταν η έρημος της Ραϊθού, στο εσωτερικό της οποίας ζούσαν χριστιανοί αναχωρητές. Ήταν δε συγκεντρωμένοι πάνω σ' ένα όρος. Αλλά την ίδια μέρα (κατ' άλλους την 22α Δεκεμβρίου), που έγινε η σφαγή των πατέρων στο όρος Σινά, οι βάρβαροι αποφάσισαν να εξολοθρεύσουν και τους πατέρες που βρίσκονταν στην έρημο της Ραϊθού. Ο ηγούμενος της Μονής, Παύλος, ο οποίος θεωρείται ότι καταγόταν από την πόλη των Πατρών, μόλις είδε τον κίνδυνο, συγκέντρωσε τους αδελφούς όλους μέσα στο ναό και τους απηύθυνε λόγια γενναία και συγκινητικά. Τους θύμισε ότι σκοπός της ζωής τους είναι ο Χριστός και η Βασιλεία Του. Οτι γι' αύτήν ήταν όλες οι προσευχές, οι μελέτες, οι πόθοι και τα έργα τους. Και ότι τώρα τους παρουσιάζεται λαμπρότατη ευκαιρία ν' αποκτήσουν τα ωραιότερα στεφάνια, χύνοντας και αυτό το αίμα τους για τον μισθαποδότη Κύριο τους. Τους παρεκίνησε επίσης να ευχηθούν, ακόμα και γι αυτούς τους δυστυχισμένους που θα τους σκότωναν. Οι πατέρες συμφώνησαν με τα λόγια αυτά, και όλοι μαζί προσευχήθηκαν. Μόλις τελείωσαν την προσευχή τους, μπήκαν στο μοναστήρι οι βάρβαροι και έσπειραν παντού το θάνατο.
Τις σφαγές αυτές και τις αναιρέσεις διηγούνται ο μακάριος Νείλος ο Ασκητής, ο οποίος είχε διατελέσει έπαρχος Κωνσταντινουπόλεως, ο Αμμώνιος μοναχός στη Διήγησή του, καθώς και ο Αναστάσιος μοναχός ο Σιναΐτης κατά τον 7ο μ.Χ. αιώνα. Αρχικά η μνήμη τους εορταζόταν στις 28 Δεκεμβρίου, επικράτησε όμως να εορτάζεται σήμερα.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὡς ἁγιόλεκτος τοῦ Λόγου χορεία, ἐν τῷ Σινᾷ καὶ Ραϊθῶ οἱ Ἀββάδες, ἀγγελικῶς ἠρίστευσαν ἀγώσιν ἱεροὶς ἰδρώσι γὰρ ἀσκήσεως, τῶν αἱμάτων τοὺς ὄμβρους, μυστικῶς κεράσαντες, χαρισμάτων κρατήρα, πνευματικῶς προτίθενται ἠμίν, ἐξ οὐ τρυφῶντες, αὐτοὺς μακαρίσωμεν.

Άγιοι Τριάντα Οκτώ Πατέρες εν Σινά αναιρεθέντες

Άγιοι Τριάντα Οκτώ Πατέρες εν Σινά αναιρεθέντες


Σπάθαι τὸ πράξαν ὧδε τοὺς πολλοὺς φόνους,
Τὸ δ' αὖ πεπονθός, ἄνδρες ἀρετῆς φίλοι.
Ἀββάδας ἀμφὶ τετάρτῃ καὶ δεκάτῃ κτάνε χαλκός.
Βιογραφία
Οι Άγιοι αυτοί Πατέρες ζούσαν μέσα στις σπηλιές του όρους Σινά την αγία μοναχική ζωή (κατά τον 5ο αιώνα μ.Χ.). Αλλά η ευσεβής ζωή τους ταράζεται ξαφνικά μια μέρα, με τρόπο άγριο και αιματηρό. Στίφη βαρβάρων, που λυσσούσαν κατά της χριστιανικής πίστης, φάνηκαν στις κατοικίες των χριστιανών αναχωρητών. Στην εμφάνιση αυτή οι Άγιοι ταράζονται στην αρχή. Συνέρχονται, όμως, αμέσως και μπροστά στη σφαγή και το θάνατο δείχνουν θαυμαστή ανδρεία και αφοβία. Δεν αρνείται κανένας την πίστη του. Οι βάρβαροι τους σφάζουν μέσα στις καλύβες και τους κήπους τους και αυτοί πεθαίνουν προσευχόμενοι, ψάλλοντας ύμνους, δοξολογίες και ευχαριστίες στο θεό. Και όπως θα έλεγε ο θεοκίνητος Απ. Παύλος, «τον καλό αγώνα της πίστης αγωνίστηκαν, το δρόμο τους τελείωσαν και την πίστη τους μέχρι θανάτου έτήρησαν». Από τα φονικά σπαθιά διεσώθησαν δύο Άγιοι, ο Σάββας και ο Ησαΐας, οι οποίοι και έθαψαν τους φονευθέντες και διηγήθηκαν τα σχετικά με αυτούς. (Αρκετά από τα ονόματα των πιο πάνω Οσιομαρτύρων Πατέρων βλέπε και 4η Διακαινησίμου στο Συναξάρι του Πεντηκοσταρίου).

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...