Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Απαντήσεις σε Άθεους. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Απαντήσεις σε Άθεους. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο, Ιουλίου 09, 2016

Διάλογος ἀνάμεσα σέ ἕναν γέροντα καί ἕναν ἄθεο


Ἀπό τήν ζωή καί τήν διδασκαλία τοῦ π. Ἐπιφανίου



          Ἕνα πρωινὸ συζητᾶ ὁ Γέροντας μὲ δυό-τρεῖς ἐπισκέπτες στὸ σπίτι του. Ὁ ἕνας εἶναι ἰδεολόγος κομμουνιστής. Σὲ μία στιγμὴ ἔρχεται κάποιος ἀπ’ ἔξω καὶ τοὺς πληροφορεῖ ὅτι ἡ Ἀθήνα ἔχει γεμίσει ἀπὸ φωτογραφίες τοῦ Μάο Τσὲ Τοὺγκ μὲ τὴν ἐπιγραφή: «Δόξα στὸν μεγάλο Μάο». Ἦταν ἡ ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποία εἶχε πεθάνει ὁ Κινέζος δικτάτορας.



Γέροντας: Ἔτσι εἶναι, παιδάκι μου. Δὲν ὑπάρχουν ἄθεοι. Εἰδωλολάτρες ὑπάρχουν, οἱ ὁποῖοι βγάζουν τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὸν θρόνό Του καὶ στὴ θέσι Του τοποθετοῦν τὰ εἴδωλά τους. Ἐμεῖς λέμε: «Δόξα τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι». Αὐτοὶ λένε: «Δόξα στὸν μεγάλο Μάο». Διαλέγεις καὶ παίρνεις.


Κομμουνιστής: Καὶ σεῖς, παππούλη, τὸ παίρνετε τὸ ναρκωτικό σας. Μόνο ποὺ ἐσεῖς τὸ λέτε Χριστό, ὁ ἄλλος τὸ λέει Ἀλλάχ, ὁ τρίτος Βούδδα κ.ο.κ.


-      Ὁ Χριστός, παιδί μου, δὲν εἶναι ναρκωτικό. Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Δημιουργός του σύμπαντος κόσμου. Αὐτὸς ποὺ μὲ σοφία κυβερνᾶ τὰ πάντα: ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν ἀπέραντων γαλαξιῶν μέχρι τὰ ἀπειροελάχιστα σωματίδια τοῦ μικροκόσμου. Αὐτὸς ποὺ δίνει ζωὴ σὲ ὅλους μας. Αὐτὸς ποὺ σ’ ἔφερε στὸν κόσμο καὶ σοῦ ‘χει δώσει τόση ἐλευθερία, ὥστε νὰ μπορῆς νὰ Τὸν ἀμφισβητῆς, ἀλλὰ καὶ νὰ Τὸν ἀρνῆσαι ἀκόμη.
 

-      Παππούλη, δικαίωμά σας εἶναι νὰ τὰ πιστεύετε ὅλα αὐτά. Αὐτὸ ὅμως δὲν σημαίνει ὅτι εἶναι καὶ ἀληθινά. Ἀποδείξεις ἔχετε;


-      Ἐσὺ ὅλα αὐτὰ τὰ θεωρεῖς παραμύθια, ἔτσι δὲν εἶναι;


-      Βεβαίως.


-      Ἀποδείξεις ἔχεις; Μπορεῖς νὰ μοῦ ἀποδείξεις ὅτι ὅσα πιστεύω ἐγὼ εἶναι ψεύτικα;


-      ...


-      Δὲν ἀπαντᾶς, διότι καὶ σὺ δὲν ἔχεις ἀποδείξεις. Ἄρα καὶ σὺ πιστεύεις ὅτι εἶναι παραμύθια. Κι ἐγὼ μὲν ὁμιλῶ περὶ πίστεως, ὅταν ἀναφέρωμαι στὸν Θεό. Ἐσὺ ὅμως, ἐνῶ ἀπορρίπτεις τὴ δική μου πίστι, στὴν οὐσία πιστεύεις στὴν ἀπιστία σου, ἀφοῦ δὲν μπορεῖς νὰ τὴν τεκμηριώσης μὲ ἀποδείξεις. Πρέπει ὅμως νὰ σοῦ πῶ ὅτι ἡ πίστι ἡ δική μου δὲν εἶναι ξεκάρφωτη. Ὑπάρχουν κάποια ὑπερφυσικὰ γεγονότα, πάνω στὰ ὁποῖα θεμελιώνεται.


-      Μία στιγμή! Μιά καὶ μιλᾶτε γιὰ πίστι, τί θὰ πῆτε στοὺς Μωαμεθανοὺς π.χ. ἤ στοὺς Βουδδιστές; Διότι κι ἐκεῖνοι ὁμιλοῦν περὶ πίστεως. Κι ἐκεῖνοι διδάσκουν ὑψηλὲς ἠθικὲς διδασκαλίες. Γιατί ἡ δική σας πίστι εἶναι καλύτερη ἀπὸ ἐκείνων;


-      Μ’ αὐτὴ τὴν ἐρώτησί σου τίθεται τὸ κριτήριο τῆς ἀληθείας. Διότι βεβαίως ἡ ἀλήθεια εἶναι μία καὶ μόνη. Δὲν ὑπάρχουν πολλὲς ἀλήθειες. Ποιὸς ὅμως κατέχει τὴν ἀλήθεια; Ἰδοὺ τὸ μεγάλο ἐρώτημα. Ἔτσι, δὲν πρόκειται γιὰ καλύτερη ἤ χειρότερη πίστι! Πρόκειται γιὰ τὴ μόνη ἀληθινὴ πίστι!
      Δέχομαι ὅτι ἠθικὲς διδασκαλίες ἔχουν καὶ τὰ ἄλλα πιστεύω. Βεβαίως οἱ ἠθικὲς διδασκαλίες τοῦ Χριστιανισμοῦ ὑπερέχουν ἀσυγκρίτως. Ἐμεῖς ὅμως δὲν πιστεύουμε στὸν Χριστὸ γιὰ τὶς ἠθικὲς Του διδασκαλίες. Οὔτε γιὰ τὸ «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους», οὔτε γιὰ τὰ κηρύγματά Του περὶ εἰρήνης καὶ δικαιοσύνης, ἐλευθερίας καὶ ἰσότητος. Ἐμεῖς πιστεύουμε στὸν Χριστό, διότι ἡ ἐπὶ γῆς παρουσία Τοῦ συνοδεύθηκε ἀπὸ ὑπερφυσικὰ γεγονότα, πράγμα τὸ ὁποῖο σημαίνει ὅτι εἶναι Θεός.


-      Κοιτάξτε. Κι ἐγὼ παραδέχομαι ὅτι ὁ Χριστὸς ἦταν σπουδαῖος φιλόσοφος καὶ μεγάλος ἐπαναστάτης, ἀλλὰ μὴν τὸν κάνουμε καὶ Θεὸ τώρα...


-      Ἄχ, παιδί μου! Ὅλοι οἱ μεγάλοι ἄπιστοί τῆς ἱστορίας ἐκεῖ σκάλωσαν. Τὸ ψαροκόκκαλο ποὺ τοὺς κάθησε στὸ λαιμὸ καὶ δὲν μποροῦσαν νὰ τὸ καταπιοῦν, αὐτὸ ἀκριβῶς ἦταν. Τὸ ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι καὶ Θεός.

         Πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ἦσαν διατεθειμένοι νὰ ποῦν στὸν Κύριο: Μὴ λὲς ὅτι εἶσαι Θεὸς ἐνανθρωπήσας. Πὲς ὅτι εἶσαι ἁπλὸς ἄνθρωπος καὶ μεῖς εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ σὲ θεοποιήσουμε. Γιατί θέλεις νὰ εἶσαι Θεὸς ἐνανθρωπήσας καὶ ὄχι ἄνθρωπος ἀποθεωθείς; Ἐμεῖς δεχόμαστε νὰ σὲ ἀποθεώσουμε, νὰ σὲ ἀνακηρύξουμε τὸν μέγιστο τῶν ἀνθρώπων , τὸν ἁγιώτατο, τὸν ἠθικώτατο, τὸν εὐγενέστατο, τὸν ἀνυπέρβλητο, τὸν μοναδικό, τὸν ἀνεπανάληπτο. Δὲν σοῦ ἀρκοῦν ὅλα αὐτά;

        Ὁ κορυφαῖος τοῦ χοροῦ τῶν ἀρνητῶν, ὁ Ἐρνέστος Ρενᾶν, βροντοφωνεῖ περὶ τοῦ Χριστοῦ: «Γιὰ δεκάδες χιλιάδες χρόνια ὁ κόσμος θὰ ἀνυψώνεται διὰ σοῦ», εἶσαι «ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος τῆς ἀνθρωπότητος ὥστε τὸ νὰ ἀποσπάση κάποιος τὸ ὄνομά σου ἀπὸ τὸν κόσμο τοῦτο θὰ ἦταν ἴσο μὲ τὸν ἐκ θεμελίων κλονισμό του», «οἱ αἰῶνες θὰ διακηρύσσουν ὅτι μεταξὺ τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων δὲν γεννήθηκε κανένας ὑπέρτερός σου». Ἐδῶ ὅμως σταματοῦν, καὶ αὐτὸς καὶ οἱ ὅμοιοί του. Ἡ ἑπόμενη φράσι τους; «Θεὸς ὅμως δὲν εἶσαι!»
Καὶ δὲν ἀντιλαμβάνονται οἱ ταλαίπωροι ὅτι ὅλα αὐτὰ συνιστοῦν γιὰ τὴν ψυχὴ τους μία ἀνέκφραστη τραγωδία! Τὸ δίλημμα ἀναπόφευκτα εἶναι ἀμείλικτο: Ἤ εἶναι Θεὸς ἐνανθρωπήσας ὁ Χριστός, ὁπότε πράγματι, καὶ μόνον τότε, ἀποτελεῖ τὴν ἠθικωτέρα, τὴν ἁγιωτέρα καὶ τὴν εὐγενεστέρα μορφὴ τῆς ἀνθρωπότητος. Ἤ δὲν εἶναι Θεὸς ἐνανθρωπήσας, ὅποτε ὅμως δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι τίποτε ἀπ’ ὅλα αὐτά. Ἀντιθέτως. Ἄν ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι Θεός, τότε πρόκειται γιὰ τὴν ἀπαισιοτέρα, τὴ φρικτοτέρα καὶ τὴν ἀπεχθεστέρα ὕπαρξι τῆς ἀνθρωπίνης ἱστορίας.


-      Τί εἴπατε;


-      Αὐτὸ ποὺ ἄκουσες! Βαρὺς ὁ λόγος, ἀπολύτως ὅμως ἀληθής. Καὶ ἰδοὺ γιατί: Τί εἶπαν γιὰ τὸν ἑαυτό τους, ἤ ποιὰ ἰδέα εἶχαν γιὰ τὸν ἑαυτὸ τους ὅλοι οἱ πράγματι μεγάλοι ἄνδρες τῆς ἀνθρωπότητος;

        Ὁ «ἀνδρῶν ἁπάντων σοφώτατος» Σωκράτης διεκήρυσσε τό: «Ἐν οἶδᾳ ὅτι οὐδὲν οἶδα».
Ὅλοι οἱ σπουδαῖοι ἄνδρες τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἀπὸ τὸν Ἀβραὰμ καὶ τὸν Μωϋσῆ μέχρι τὸν Ἰωάννη τὸν Πρόδρομο καὶ τὸν Παῦλο, αὐτοχαρακτηρίζονται «γῆ καὶ σποδὸς (=στάχτη)», «ταλαίπωροι», «ἐκτρώματα» κ.τ.τ.

        Ἡ συμπεριφορά, ἀντιθέτως, τοῦ Ἰησοῦ εἶναι παραδόξως διαφορετική! Καὶ λέω παραδόξως διαφορετική, διότι τὸ φυσικὸ καὶ τὸ λογικὸ θὰ ἦταν νὰ εἶναι παρόμοια ἡ συμπεριφορά Του. Αὐτὸς μάλιστα, ὡς ἀνώτερος καὶ ὑπέρτερος ἀπὸ ὅλους τούς ἄλλους, θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχη ἀκόμα κατώτερη καὶ ταπεινότερη ἰδέα γιὰ τὸν ἑαυτὸ Του. Ἠθικῶς τελειότερος ἀπὸ κάθε ἄλλον ἔπρεπε νὰ ὑπερακοντίζη σὲ αὐτομεμψία καὶ ταπεινὸ φρόνημα ὅλους τούς παραπάνω καὶ ὁποιονδήποτε ἄλλον, ἀπὸ τὴν δημιουργία τοῦ κόσμου μέχρι τὴ συντέλεια τῶν αἰώνων.

         Συμβαίνει ὅμως τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο!
Πρῶτα – πρῶτα διακηρύσσει ὅτι εἶναι ἀναμάρτητος: «Τὶς ἐξ ὑμῶν ἐλέγχει με περὶ ἁμαρτίας;» (Ἰωάν. η 46). «Ἔρχεται ὁ τοῦ κόσμου τούτου ἄρχων, καὶ ἐν ἐμοὶ οὐκ ἔχει οὐδέν» (Ἰωάν. ιδ΄ 30).

         Ἐκφράζει ἐπίσης πολὺ ὑψηλὲς ἰδέες περὶ Ἑαυτοῦ: «Ἐγὼ εἰμὶ τὸ φῶς τοῦ κόσμου» (Ἰωάν. η΄ 12). «Ἐγὼ εἰμὶ ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή» (Ἰωάν. ιδ΄ 6).

         Ἐκτὸς ὅμως αὐτῶν, προβάλλει καὶ ἀξιώσεις ἀπολύτου ἀφιερώσεως στὸ Πρόσωπό Του. Εἰσχωρεῖ ἀκόμη καὶ στὶς ἱερώτερες σχέσεις τῶν ἀνθρώπων καὶ λέει: «Ὁ φιλῶν πατέρα ἤ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστί μου ἄξιος. Καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἤ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστί μου ἄξιος» (Μάτθ. ι΄ 37). «Ἦλθον διχᾶσαι ἄνθρωπον κατὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ θυγατέρα κατὰ τῆς μητρὸς αὐτῆς καὶ νύμφην κατὰ τῆς πενθερᾶς αὐτῆς» (Μάτθ. ι΄ 35). Ἀπαιτεῖ ἀκόμη καὶ μαρτυρικὴ ζωὴ καὶ θάνατο ἀπὸ τοὺς μαθητές Του: «Παραδώσουσιν ὑμᾶς εἰς συνέδρια καὶ ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν μαστιγώσουσιν ὑμᾶς. Καὶ ἐπὶ ἡγεμόνας δὲ καὶ βασιλεῖς ἀχθήσεσθε ἕνεκεν ἐμοῦ... Παραδώσει δὲ ἀδελφὸς ἀδελφὸν εἰς θάνατον καὶ πατὴρ τέκνον, καὶ ἐπαναστήσονται τέκνα ἐπὶ γονεῖς καὶ θανατώσουσιν αὐτούς. Καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου. Ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται... Μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα... Ὅστις ἂν ἀρνήσηται με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κάγώ... Ὁ ἀπολέσας τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ εὐρήσει αὐτήν» (Μάτθ. ι΄ 17 κ.ἔ.).

            Καὶ τώρα σὲ ρωτῶ: Τόλμησε ποτὲ κανεὶς νὰ διεκδικήση ὑπὲρ αὐτοῦ τὴν ἀγάπη τῶν ἀνθρώπων πάνω κι ἀπ’ τὴν ἴδια τους τὴ ζωή; Τόλμησε ποτὲ κανεὶς νὰ διακηρύξη τὴν ἀπόλυτη ἀναμαρτησία του; Τόλμησε ποτὲ κανεὶς νὰ ἐκστομίση τό: «Ἐγὼ εἰμὶ ἡ ἀλήθεια»; (Ἰωάν. ιδ΄ 6). Κανεὶς καὶ πουθενά! Μόνο ἕνας Θεὸς θὰ μποροῦσε νὰ τὰ κάνη αὐτά. Φαντάζεσαι τὸν δικό σας τὸν Μὰρξ νὰ ‘λέγε κάτι τέτοια; Θὰ τὸν περνοῦσαν γιὰ τρελλὸ καὶ δὲν θὰ βρισκόταν κανεὶς νὰ τὸν ἀκολουθήση.

         Γιὰ σκέψου, τώρα, πόσα ἑκατομμύρια ἄνθρωποι θυσίασαν τὰ πάντα γιὰ χάρι τοῦ Χριστοῦ, ἀκόμα καὶ αὐτὴ τὴ ζωή τους, πιστεύοντας στὴν περὶ ἑαυτοῦ ἀλήθεια τῶν λόγων Του! Ἐὰν οἱ περὶ ἑαυτοῦ διακηρύξεις του ἦσαν ψευδεῖς, ὁ Ἰησοῦς θὰ ἦταν ἡ ἀπαισιοτέρα μορφὴ τῆς ἱστορίας ὁδηγώντας τόσους πολλοὺς σὲ τόσο βαρειὰ θυσία. Ποιὸς ἄνθρωπος, ὅσο μεγάλος, ὅσο σπουδαῖος, ὅσο σοφὸς κι ἂν εἶναι, θὰ ἄξιζε αὐτὴ τὴ μεγάλη προσφορὰ καὶ θυσία; Ποιός; Κανένας! Μόνο ἐὰν ἦταν Θεός!
        
            Μ’ ἄλλα λόγια: Ὅποιος ἄνθρωπος ἀπαιτοῦσε αὐτὴ τὴ θυσία ἀπὸ τοὺς ὀπαδούς του, θὰ ἦταν ἡ ἀπαισιοτέρα μορφὴ τῆς ἱστορίας. Ὁ Χριστὸς ὅμως καὶ τὴν ἀπαίτησε καὶ τὴν πέτυχε. Παρὰ ταῦτα ἀπὸ τοὺς ἀρνητὲς τῆς θεότητός Του ἀναγορεύθηκε ἡ εὐγενεστέρα καὶ ἁγιωτέρα μορφὴ τῆς ἱστορίας. Ὁπότε: Ἤ παραλογίζονται οἱ ἀρνητὲς ὀνομάζοντας ἁγιώτερο τὸν ἀπαισιώτερο, ἤ, γιὰ νὰ μὴν ὑπάρχη παραλογισμός, ἀλλὰ νὰ ἔχη λογικὴ ἡ συνύπαρξι ἀπαιτήσεων τοῦ Χριστοῦ καὶ ἁγιότητός Του, θὰ πρέπει ἀναγκαστικὰ νὰ δεχθοῦν ὅτι ὁ Χριστὸς ἐξακολουθεῖ νὰ παραμένη ἡ εὐγενεστέρα καὶ ἁγιωτέρα μορφὴ τῆς ἀνθρωπότητος μόνο ὅμως ὑπὸ τὴν προϋπόθεσι ὅτι εἶναι καὶ Θεός! Ἀλλοιῶς εἶναι, ὅπως εἴπαμε, ὄχι ἡ ἁγιωτέρα, ἀλλὰ ἡ φρικτοτέρα μορφὴ τῆς ἱστορίας, ὡς αἰτία τῆς μεγαλυτέρας θυσίας τῶν αἰώνων, ἐν ὀνόματι ἑνὸς ψεύδους! Ἔτσι ἡ θεότητα τοῦ Χριστοῦ ἀποδεικνύεται μὲ βάσι αὐτοὺς τοὺς ἴδιους τούς περὶ αὐτοῦ χαρακτηρισμοὺς τῶν ἀρνητῶν Του!...


-     Ὅσα εἴπατε εἶναι πράγματι ἐντυπωσιακά, δὲν ἀποτελοῦν ὅμως παρὰ συλλογισμούς. Ἱστορικὰ στοιχεῖα, πού νὰ θεμελιώνουν τὴν Θεότητά του, ἔχετε;


-      Σοὺ εἶπα καὶ προηγουμένως ὅτι τὰ πειστήρια τῆς Θεότητός Του εἶναι τὰ ὑπερφυσικὰ γεγονότα ποὺ συνέβησαν ὅσο καιρὸ ἦταν ἐδῶ στὴ γῆ. Ὁ Χριστὸς δὲν ἀρκέσθηκε μόνο νὰ διακηρύσση τὶς παραπάνω ἀλήθειες, ἀλλὰ ἐπικύρωνε τοὺς λόγους Του καὶ μὲ πλῆθος θαυμάτων. Ἔκανε τυφλοὺς νὰ βλέπουν, παράλυτους νὰ περπατοῦν, ἔθρεψε μὲ δυὸ ψάρια καὶ πέντε ψωμιὰ πέντε χιλιάδες ἄνδρες καὶ πολλαπλάσιες γυναῖκες καὶ παιδιά, διέτασσε τὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως καὶ αὐτὰ ὑπάκουαν, ἀνέστησε νεκροὺς μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τὸν Λάζαρο τέσσερεις μέρες μετὰ τὸν θάνατό του. Μεγαλύτερο ὅμως ἀπὸ ὅλα τὰ θαύματα εἶναι ἡ Ἀνάστασί Του.

         Ὅλο τὸ οἰκοδόμημα τοῦ Χριστιανισμοῦ στηρίζεται στὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως. Αὐτὸ δὲν τὸ λέω ἐγώ. Τὸ λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Εἰ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, ματαία ἡ πίστις ἡμῶν» (Α΄ Κόρ. ιε΄ 17). Ἂν ὁ Χριστὸς δὲν ἀνέστη, τότε ὅλα καταρρέουν. Ὁ Χριστὸς ὅμως ἀνέστη, πράγμα τὸ ὁποῖο σημαίνει ὅτι εἶναι Κύριος τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου, ἄρα Θεός.


-      Ἐσεῖς τὰ εἴδατε ὅλα αὐτά; Πῶς τὰ πιστεύετε;


-      Ὄχι, ἐγὼ δὲν τὰ εἶδα. Τὰ εἶδαν ὅμως ἄλλοι, οἱ Ἀπόστολοι. Αὐτοὶ στὴ συνέχεια τὰ γνωστοποίησαν καὶ μάλιστα προσυπέγραψαν τὴ μαρτυρία τους μὲ τὸ αἷμα τους. Κι ὅπως ὅλοι δέχονται, ἡ μαρτυρία τῆς ζωῆς εἶναι ἡ ὑψίστη μαρτυρία.

Φέρε μου καὶ σὺ κάποιον νὰ μοῦ πῆ πὼς ὁ Μὰρξ ἀπέθανε καὶ ἀνέστη καὶ νὰ θυσιάση τὴ ζωή του γιὰ τὴν μαρτυρία αὐτὴ κι ἐγὼ θὰ τὸν πιστεύσω ὡς τίμιος ἄνθρωπος.


-      Νὰ σᾶς πῶ. Χιλιάδες κομμουνιστὲς βασανίσθηκαν καὶ πέθαναν γιὰ τὴν ἰδεολογία τους. Γιατί δὲν ἀσπάζεσθε καὶ τὸν κομμουνισμό;


-      Τὸ εἶπες καὶ μόνος σου. Οἱ κομμουνιστὲς πέθαναν γιὰ τὴν ἰδεολογία τους. Δὲν πέθαναν γιὰ γεγονότα. Σὲ μία ἰδεολογία ὅμως εἶναι πολὺ εὔκολο νὰ ὑπεισέλθη πλάνη. Ἐπειδὴ δὲ εἶναι ἴδιον τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς νὰ θυσιάζεται γιὰ κάτι στὸ ὁποῖο πιστεύει, ἐξηγεῖται γιατί πολλοὶ κομμουνιστὲς πέθαναν γιὰ τὴν ἰδεολογία τους. Αὐτὸ ὅμως δὲν μᾶς ὑποχρεώνει νὰ τὴν δεχθοῦμε καὶ ὡς σωστή.

         Εἶναι ἄλλο πράγμα νὰ πεθαίνης γιὰ ἰδέες κι ἄλλο γιὰ γεγονότα. Οἱ Ἀπόστολοι ὅμως δὲν πέθαναν γιὰ ἰδέες. Οὔτε γιὰ τὸ «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» οὔτε γιὰ τὶς ἄλλες ἠθικὲς διδασκαλίες τοῦ Χριστιανισμοῦ. Οἱ Ἀπόστολοι πέθαναν μαρτυροῦντες ὑπερφυσικὰ γεγονότα. Κι ὅταν λέμε γεγονός, ἐννοοῦμε ὅ,τι ὑποπίπτει στὶς αἰσθήσεις μας καὶ γίνεται ἀντιληπτὸ ἀπὸ αὐτές. Οἱ Ἀπόστολοι ἐμαρτύρησαν «δι’ ὅ ἀκηκόασι, ὅ ἑωράκασι τοῖς ὀφθαλμοὶς αὐτῶν, ὅ ἐθεάσαντο καὶ αἱ χεῖρες αὐτῶν ἐψηλάφησαν» (Α΄ Ἰωάν. α΄ 1).

         Μὲ βάσι ἕναν πολὺ ὡραῖο συλλογισμὸ τοῦ Πασκὰλ λέμε ὅτι μὲ τοὺς Ἀποστόλους συνέβη ἕνα ἀπὸ τὰ τρία: Ἤ ἀπατήθηκαν ἤ μᾶς ἐξαπάτησαν ἤ μᾶς εἶπαν τὴν ἀλήθεια.

         Ἂς πάρουμε τὴν πρώτη ἐκδοχή. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀπατήθηκαν οἱ Ἀπόστολοι, διότι ὅσα ἀναφέρουν δὲν τὰ ἔμαθαν ἀπὸ ἄλλους. Αὐτοὶ οἱ ἴδιοι ἦσαν αὐτόπτες καὶ αὐτήκοοι μάρτυρες ὅλων αὐτῶν. Ἐξ ἄλλου δὲν ἦσαν καθόλου φαντασιόπληκτοι οὔτε εἶχαν καμμιὰ ψυχολογικὴ προδιάθεσι γιὰ τὴν ἀποδοχὴ τοῦ γεγονότος τῆς Ἀναστάσεως. Ἀντιθέτως ἦσαν τρομερὰ δύσπιστοι. Τὰ Εὐαγγέλια εἶναι πλήρως ἀποκαλυπτικὰ αὐτῶν τῶν ψυχικῶν τους διαθέσεων: δυσπιστοῦσαν στὶς διαβεβαιώσεις ὅτι κάποιοι Τὸν εἶχαν δεῖ ἀναστάντα.

         Καὶ κάτι ἄλλο. Τί ἦσαν οἱ Ἀπόστολοι πρὶν τοὺς καλέσει ὁ Χριστός; Μήπως ἦσαν φιλόδοξοι πολιτικοὶ ἤ ὁραματιστὲς φιλοσοφικῶν καὶ κοινωνικῶν συστημάτων, ποὺ περίμεναν νὰ κατακτήσουν τὴν ἀνθρωπότητα καὶ νὰ ἱκανοποιήσουν ἔτσι τὶς φαντασιώσεις τους; Κάθε ἄλλο. Ἀγράμματοι ψαράδες ἦσαν. Καὶ τὸ μόνο ποὺ τοὺς ἐνδιέφερε ἦταν νὰ πιάσουν κανένα ψάρι νὰ θρέψουν τὶς οἰκογένειές τους. Γι’ αὐτὸ καὶ μετὰ τὴ Σταύρωσι τοῦ Κυρίου, παρὰ τὰ ὅσα εἶχαν ἀκούσει καὶ δεῖ, ἐπέστρεψαν στὰ πλοιάρια καὶ στὰ δίχτυά τους. Δὲν ὑπῆρχε δηλ. σ’ αὐτούς, ὅπως ἀναφέραμε, οὔτε ἴχνος προδιαθέσεως γιὰ ὅσα ἐπρόκειτο νὰ ἐπακολουθήσουν. Καὶ μόνο μετὰ τὴν Πεντηκοστή, «ὅτε ἔλαβον δύναμιν ἐξ ὕψους», ἔγιναν οἱ διδάσκαλοι τῆς οἰκουμένης.

         Ἡ δεύτερη ἐκδοχή: Μήπως μᾶς ἐξαπάτησαν; Μήπως μᾶς εἶπαν ψέματα; Ἀλλὰ γιατί νὰ μᾶς ἐξαπατήσουν; Τί θὰ κέρδιζαν μὲ τὰ ψέματα; Μήπως χρήματα, μήπως ἀξιώματα, μήπως δόξα; Γιὰ νὰ πῆ κάποιος ἕνα ψέμα, περιμένει κάποιο ὄφελος. Οἱ Ἀπόστολοι ὅμως, κηρύσσοντες Χριστὸν καὶ Τοῦτον ἐσταυρωμένον καὶ Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν, τὰ μόνα τὰ ὁποῖα ἐξασφάλισαν ἦσαν: ταλαιπωρίες, κόποι, μαστιγώσεις, λιθοβολισμοί, ναυάγια, πείνα, δίψα, γυμνότητα, κίνδυνοι ἀπὸ ληστές, ραβδισμοί, φυλακίσεις καὶ τέλος ὁ θάνατος. Καὶ ὅλα αὐτὰ γιὰ ἕνα ψέμα; Εἶναι ἐντελῶς ἀνόητο καὶ νὰ τὸ σκεφθῆ κάποιος.

         Συνεπῶς οὔτε ἐξαπατήθηκαν οὔτε μᾶς ἐξαπάτησαν οἱ Ἀπόστολοι. Μένει ἑπομένως ἡ Τρίτη ἐκδοχή. Ὅτι μᾶς εἶπαν τὴν ἀλήθεια.

        Θὰ πρέπει μάλιστα νὰ σοῦ τονίσω καὶ τὸ ἑξῆς: Οἱ Εὐαγγελιστὲς εἶναι οἱ μόνοι οἱ ὁποῖοι ἔγραψαν πραγματικὴ ἱστορία. Διηγοῦνται τὰ γεγονότα καὶ μόνον αὐτά. Δὲν προβαίνουν σὲ καμμία προσωπικὴ κρίσι. Κανένα δὲν ἐπαινοῦν, κανένα δὲν κατακρίνουν. Δὲν κάνουν καμμία προσπάθεια νὰ διογκώσουν κάποιο γεγονὸς ἤ νὰ ἐξαφανίσουν ἤ νὰ ὑποτιμήσουν κάποιο ἄλλο. Ἀφήνουν τὰ γεγονότα νὰ μιλοῦν μόνα τους.


-      Ἀποκλείεται νὰ ἔγινε στὴν περίπτωσι τοῦ Χριστοῦ νεκροφάνεια; Τὶς προάλλες ἔγραψαν οἱ ἐφημερίδες γιὰ κάποιον Ἰνδό, τὸν ὁποῖο ἔθαψαν καὶ μετὰ ἀπὸ τρεῖς μέρες τὸν ξέθαψαν καὶ ἦταν ζωντανός.


-      Ἄχ, παιδάκι μου. Θὰ θυμηθῶ καὶ πάλι τὸ λόγο τοῦ ἱεροῦ Αὐγουστίνου: «Ἄπιστοι, δὲν εἶσθε δύσπιστοι. Εἶσθε οἱ πλέον εὔπιστοι. Δέχεσθε τὰ πιὸ ἀπίθανα, τὰ πιὸ παράλογα, τὰ πιὸ ἀντιφατικά, γιὰ νὰ ἀρνηθῆτε τὸ θαῦμα!».
Ὄχι, παιδί μου. Δὲν ἔχουμε νεκροφάνεια στὸν Χριστό. Πρῶτα – πρῶτα ἔχουμε τὴν μαρτυρία τοῦ Ρωμαίου κεντυρίωνος, ὁ ὁποῖος βεβαίωσε τὸν Πιλάτο ὅτι ὁ θάνατος εἶχε ἐπέλθει.

        Ἔπειτα τὸ Εὐαγγέλιό μᾶς πληροφορεῖ ὅτι ὁ Κύριος κατὰ τὴν ἴδια τὴν ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεώς Του συμπορεύθηκε συζητώντας μὲ δυὸ μαθητὲς Του πρὸς Ἐμμαούς, ποὺ ἀπεῖχε πάνω ἀπὸ δέκα χιλιόμετρα ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα.

         Φαντάζεσαι κάποιον νὰ ἔχη ὑποστῆ ὅσα ὑπέστη ὁ Χριστὸς καὶ τρεῖς μέρες μετὰ τὸ «θάνατό» του νὰ τοῦ συνέβαινε νεκροφάνεια; Ἂν μὴ τί ἄλλο θὰ ‘πρεπε γιὰ σαράντα μέρες νὰ τὸν ποτίζουν κοτόζουμο γιὰ νὰ μπορῆ νὰ ἀνοίγη τὰ μάτια του, κι ὄχι νὰ περπατᾶ καὶ νὰ συζητᾶ σὰν νὰ μὴ συνέβη τίποτα.

         Ὅσο γιὰ τὸν Ἰνδό, φέρε τον ἐδῶ νὰ τὸν μαστιγώσουμε μὲ φραγγέλιο – καὶ ξέρεις τί ἐστὶ φραγγέλιο; Μαστίγιο στὰ ἄκρα τοῦ ὁποίου πρόσθεταν σφαιρίδια μολύβδου ἤ σπασμένα κόκκαλα ἤ μυτερὰ καρφιὰ -, φέρε τον, λοιπόν, νὰ τὸν φραγγελώσουμε, νὰ τοῦ φορέσουμε ἀκάνθινο στεφάνι, νὰ τὸν σταυρώσουμε, νὰ τοῦ δώσουμε χολὴ καὶ ξύδι, νὰ τὸν λογχίσουμε, νὰ τὸν βάλουμε στὸν τάφο, κι ἂν ἀναστηθῆ, τότε τὰ λέμε.


-      Παρὰ ταῦτα ὅλες οἱ μαρτυρίες, τὶς ὁποῖες ἐπικαλεσθήκατε, προέρχονται ἀπὸ Μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ. Ὑπάρχει κάποια μαρτυρία περὶ αὐτοῦ, πού νὰ μὴν προέρχεται ἀπὸ τὸν κύκλο τῶν Μαθητῶν του; Ὑπάρχουν δηλ. ἱστορικοί, πού νὰ πιστοποιοῦν τὴν Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ; Ἂν ναί, τότε θὰ πιστέψω κι ἐγώ.


-      Ταλαίπωρο παιδί! Δὲν ξέρεις τί ζητᾶς! Ἂν ὑπῆρχαν τέτοιοι ἱστορικοὶ ποὺ νὰ εἶχαν δεῖ τὸν Χριστὸ ἀναστημένο, τότε ἀναγκαστικὰ θὰ πίστευαν στὴν Ἀνάστασί Του καὶ θὰ τὴν ἀνέφεραν πλέον ὡς πιστοί, ὁπότε καὶ πάλι θὰ ἀρνιόσουν τὴ μαρτυρία τους, ὅπως ἀκριβῶς ἀπορρίπτεις τὴ μαρτυρία τοῦ Πέτρου, τοῦ Ἰωάννου κ.λ.π. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ βεβαιώνη κάποιος τὴν Ἀνάστασι καὶ ταυτόχρονα νὰ μὴ γίνεται Χριστιανός; Μᾶς ζητᾶς «πέρδικα ψητὴ σὲ κέρινο σουβλὶ καὶ νὰ λαλῆ»! Αἵ, δὲν γίνεται!

         Σοὺ θυμίζω πάντως, ἐφ’ ὅσον ζητᾶς ἱστορικούς, αὐτὸ τὸ ὁποῖο σοῦ ἀνέφερα καὶ προηγουμένως: ὅτι δηλ. οἱ μόνοι πραγματικοὶ ἱστορικοὶ εἶναι οἱ Ἀπόστολοι.

         Παρ’ ὅλα αὐτὰ ὅμως ἔχουμε καὶ μαρτυρία τέτοια ὅπως τὴν θέλεις: ἀπὸ κάποιον δηλ. πού δὲν ἀνῆκε στὸν κύκλο τῶν Μαθητῶν Του. Τοῦ Παύλου. Ὁ Παῦλος ὄχι μόνο δὲν ἦταν Μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ ἐδίωκε μετὰ μανίας τὴν Ἐκκλησία Του.


-      Γι’ αὐτὸν ὅμως λένε ὅτι ἔπαθε ἡλίασι καὶ ἐξ αἰτίας της εἶχε παραίσθησι.


-      Βρὲ παιδάκι μου, ἂν εἶχε παραίσθησι ὁ Παῦλος, αὐτὸ ποὺ θὰ ἀνεδύετο θὰ ἦταν τὸ ὑποσυνείδητό του. Καὶ στὸ ὑποσυνείδητο τοῦ Παύλου θέσι ὑψηλὴ κατεῖχαν οἱ Πατριάρχες καὶ οἱ Προφῆτες. Τὸν Ἀβραὰμ καὶ τὸν Ἰακὼβ καὶ τὸν Μωυσῆ ἔπρεπε νὰ δῆ κι ὄχι τὸν Ἰησοῦ, τὸν ὁποῖο θεωροῦσε λαοπλάνο καὶ ἀπατεώνα!

         Φαντάζεσαι καμμιὰ πιστὴ γριούλα στὸ ὄνειρό της ἤ στὸ παραλήρημά της νὰ βλέπη τὸν Βούδδα ἤ τὸν Δία; Τὸν Ἄι Νικόλα θὰ δῆ καὶ τὴν Ἁγία Βαρβάρα. Διότι αὐτοὺς πιστεύει.

         Καὶ κάτι ἀκόμη. Στὸν Παῦλο, ὅπως σημειώνει ὁ Παπίνι, ὑπάρχουν καὶ τὰ ἑξῆς θαυμαστά: Πρῶτον, τὸ αἰφνίδιο τῆς μεταστροφῆς. Κατ’ εὐθείαν ἀπὸ τὴν ἀπιστία στὴν πίστι. Δὲν μεσολάβησε προπαρασκευαστικὸ στάδιο. Δεύτερον, τὸ ἰσχυρόν τῆς πίστεως. Χωρὶς ταλαντεύσεις καὶ ἀμφιβολίες. Καὶ τρίτον, πίστι διὰ βίου. Πιστεύεις ὅτι αὐτὰ μπορεῖ νὰ λάβουν χώρα μετὰ ἀπὸ μία ἡλίασι; Δὲν ἐξηγοῦνται αὐτὰ μὲ τέτοιους τρόπους. Ἂν μπορῆς, ἐξήγησέ τα. Ἂν δὲν μπορῆς, παραδέξου τὸ θαῦμα. Καὶ πρέπει νὰ ξέρης ὅτι ὁ Παῦλος μὲ τὰ δεδομένα τῆς ἐποχῆς του ἦταν ἄνδρας ἐξόχως πεπαιδευμένος. Δὲν ἦταν κανένα ἀνθρωπάκι νὰ μὴν ξέρη τί τοῦ γίνεται.

         Θὰ προσθέσω ὅμως καὶ κάτι ἐπὶ πλέον. Ἐμεῖς, παιδί μου, ζοῦμε σήμερα σὲ ἐξαιρετικὴ ἐποχή. Ζοῦμε τὸ θαῦμα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
        Ὅταν ὁ Χριστὸς εἶπε γιὰ τὴν Ἐκκλησία Του ὅτι «καὶ πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματθ. ιστ΄ 18), οἱ ὁπαδοὶ Του ἀριθμοῦσαν μόνο μερικὲς δεκάδες πρόσωπα. Ἔκτοτε πέρασαν δυὸ χιλιάδες περίπου χρόνια. Διαλύθηκαν αὐτοκρατορίες, ξεχάσθηκαν φιλοσοφικὰ συστήματα, κατέρρευσαν κοσμοθεωρίες, ἡ Ἐκκλησία ὅμως τοῦ Χριστοῦ παραμένει ἀκλόνητη παρὰ τοὺς συνεχεῖς καὶ φοβεροὺς διωγμοὺς ἐναντίον της. Αὐτὸ δὲν εἶναι ἕνα θαῦμα;

         Καὶ κάτι τελευταῖο. Στὸ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιο ἀναφέρεται πώς, ὅταν ἡ Παναγία μετὰ τὸν Εὐαγγελισμὸ ἐπισκέφθηκε τὴν Ἐλισάβετ, τὴ μητέρα τοῦ Προδρόμου, ἐκείνη τὴν ἐμακάρισε μὲ τὰ λόγια: «Εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί». Καὶ ἡ Παναγία ἀπάντησε ὡς ἑξῆς: «Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον.. Ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσι με πᾶσαι αἱ γενεαί» (α΄ 48).

          Τί ἦταν τότε ἡ Παναγία; Μία ἄσημη κόρη τῆς Ναζαρὲτ ἦταν. Ποιὸς τὴν ἤξερε; Παρὰ ταῦτα ἀπὸ τότε ξεχάσθηκαν αὐτοκράτειρες, ἔσβησαν λαμπρὰ ὀνόματα γυναικῶν, λησμονήθηκαν σύζυγοι καὶ μητέρες στρατηλατῶν. Ποιὸς ξέρει ἤ ποιὸς θυμᾶται τὴ μητέρα τοῦ Μεγ. Ναπολέοντος ἤ τὴ μητέρα τοῦ Μεγ. Ἀλεξάνδρου; Σχεδὸν κανείς. Ὅμως ἑκατομμύρια χείλη σ’ ὅλα τὰ μήκη καὶ τὰ πλάτη τῆς γῆς καὶ σ’ ὅλους τούς αἰῶνες ὑμνοῦν τὴν ταπεινὴ κόρη τῆς Ναζαρέτ, «τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ». Ζοῦμε ἤ δὲν ζοῦμε ἐμεῖς σήμερα, οἱ ἄνθρωποι τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα, τὴν ἐπαλήθευσι τοῦ προφητικοῦ αὐτοῦ λόγου τῆς Παναγίας;

         Τὰ ἴδια ἀκριβῶς συμβαίνουν ὅσον ἀφορᾶ καὶ σὲ μία «δευτερεύουσα» προφητεία τοῦ Χριστοῦ: Ὅταν στὴν οἰκία τοῦ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ μία γυναίκα περιέχυσε στὸ κεφάλι Του τὸ πολύτιμο μύρο, εἶπε ὁ Κύριος: «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅπου ἐὰν κηρυχθῆ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ, λαληθήσεται καὶ ὅ ἐποίησεν αὕτη εἰς μνημόσυνον αὐτῆς» (Ματθ. κς΄ 13). Πόσος ἦταν ὁ κύκλος τῶν ὀπαδῶν Του τότε, γιὰ νὰ πῆ κανεὶς ὅτι αὐτοὶ θὰ ἔκαναν τὰ ἀδύνατα δυνατὰ ὥστε νὰ ἐκπληρωθῆ ἡ προφητεία αὐτὴ τοῦ Διδασκάλου τους; Καὶ μάλιστα μία τέτοια προφητεία, ἡ ὁποία μὲ τὰ κριτήρια τοῦ κόσμου δὲν ἔχει καὶ καμμιὰ σημασία γιὰ τοὺς πολλούς;

          Εἶναι ἤ δὲν εἶναι θαύματα αὐτά; Ἂν μπορῆς, ἐξήγησέ τα. Ἂν δὲν μπορῆς ὅμως, παραδέξου τα ὡς τέτοια.


-      Ὁμολογῶ ὅτι τὰ ἐπιχειρήματά σας εἶναι ἰσχυρά. Ἔχω ὅμως νὰ σᾶς ρωτήσω κάτι ἀκόμη: Δὲν νομίζετε ὅτι ὁ Χριστὸς ἄφησε τὸ ἔργο του ἡμιτελές; Ἐκτὸς κι ἄν μᾶς ἐγκατέλειψε. Δὲν μπορῶ νὰ φαντασθῶ ἕναν Θεὸ νὰ παραμένη ἀδιάφορος στὸ δράμα τοῦ ἀνθρώπου. Ἐμεῖς νὰ βολοδέρνουμε ἐδῶ κι ἐκεῖνος ἀπὸ ψηλὰ νὰ στέκεται ἀπαθής.


-      Ὄχι, παιδί μου. Δὲν ἔχεις δίκιο. Ὁ Χριστὸς δὲν ἄφησε τὸ ἔργο Του ἡμιτελές. Ἀντιθέτως εἶναι ἡ μοναδικὴ περίπτωσι ἀνθρώπου στὴν ἱστορία, ὁ ὁποῖος εἶχε τὴ βεβαιότητα ὅτι ὁλοκλήρωσε τὴν ἀποστολή Του καὶ δὲν εἶχε τίποτα ἄλλο νὰ κάνη καὶ νὰ πῆ.

        Ἀκόμη κι ὁ μέγιστος τῶν σοφῶν, ὁ Σωκράτης, ὁ ὁποῖος μία ὁλόκληρη ζωὴ μιλοῦσε καὶ δίδασκε, στὸ τέλος συνέθεσε καὶ μία περίτεχνη ἀπολογία καί, ἂν ζοῦσε, θὰ εἶχε κι ἄλλα νὰ πῆ.

        Μόνο ὁ Χριστὸς σὲ τρία χρόνια δίδαξε ὅ,τι εἶχε νὰ διδάξη, ἔπραξε ὅ,τι ἤθελε νὰ πράξη καὶ εἶπε τὸ «τετέλεσται». Δεῖγμα κι αὐτὸ τῆς θεϊκῆς Του τελειότητος καὶ αὐθεντίας.

        Ὅσο γιὰ τὴν ἐγκατάλειψι, τὴν ὁποία ἀνέφερες, σὲ καταλαβαίνω. Χωρὶς Χριστὸ ὁ κόσμος εἶναι θέατρο τοῦ παραλόγου. Χωρὶς Χριστὸ δὲν μπορεῖς νὰ ἐξηγήσης τίποτε. Γιατί οἱ θλίψεις, γιατί οἱ ἀδικίες, γιατί οἱ ἀποτυχίες, γιατί οἱ ἀσθένειες, γιατί, γιατί, γιατί; Χιλιάδες πελώρια «γιατί».
         Κατάλαβε τό! Δὲν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ προσεγγίση μὲ τὴν πεπερασμένη λογικὴ του τὰ «γιατί» αὐτά. Μόνο μὲ τὸν Χριστὸ ἐξηγοῦνται ὅλα: Μᾶς προετοιμάζουν γιὰ τὴν αἰωνιότητα. Ἴσως ἐκεῖ μᾶς ἀξιώση ὁ Κύριος νὰ πάρουμε ἀπάντησι σὲ μερικὰ ἀπὸ τὰ «γιατί» αὐτά.

         Ἀξίζει τὸν κόπο νὰ σοῦ διαβάσω ἕνα ὡραῖο ποίημα ἀπὸ τὴ συλλογὴ τοῦ Κωνσταντίνου Καλλινίκου «Δάφναι καὶ Μυρσίναι» μὲ τὸν τίτλο «Ἐρωτηματικά».
Εἶπα στὸν γέροντα ἀσκητὴ τὸν ἐβδομηκοντάρη,
πού κυματοῦσε ἡ κόμη του σὰν πασχαλιᾶς κλωνάρι:
Πές μου, πατέρα μου, γιατί σὲ τούτη ‘δῶ τὴ σφαῖρα
ἀχώριστα περιπατοῦν ἡ νύχτα καὶ ἡ μέρα;
Γιατί, σὰν νὰ ‘σαν δίδυμα, φυτρώνουμε ἀντάμα
τ’ ἀγκάθι καὶ τὸ λούλουδο, τὸ γέλιο καὶ τὸ κλάμα;
Γιατί στὴν πιὸ ἑλκυστική τοῦ δάσους πρασινάδα
σκορπιοὶ φωλιάζουν κι ὄχεντρες καὶ κρύα φαρμακάδα;
Γιατί, προτοῦ τὸ τρυφερὸ μπουμπούκι ξεπροβάλει
καὶ ξεδιπλώσει μπρὸς στὸ φῶς τ’ ἀμύριστά του κάλλη,
μαῦρο σκουλήκι ἔρχεται, μιά μαχαιριὰ τοῦ δίνει
κι ἕνα κουρέλι ἄψυχο στὴν κούνια του τ’ ἀφήνει;
Γιατί ἀλέτρι καὶ σπορὰ καὶ δουλευτάδες θέλει
τὸ στάχυ, ὥσπου νὰ γενῆ ψωμάκι καὶ καρβέλι
καὶ κάθε τί ὠφέλιμο κι εὐγενικὸ καὶ θεῖο
πληρώνεται μὲ δάκρυα καὶ αἵματα στὸ βίο,
ἐνῶ ὁ παρασιτισμὸς αὐτόματα θεριεύει
κι ἡ προστυχιὰ ὅλη τή γῆ νὰ καταπιῆ γυρεύει;
Τέλος, γιατί εἰς τοῦ παντὸς τὴν τόση ἁρμονία
νὰ χώνεται ἡ σύγχυσι κι ἡ ἀκαταστασία;
Ἀπήντησε ὁ ἀσκητὴς μὲ τὴ βαρειὰ φωνή του
πρὸς οὐρανοὺς ὑψώνοντας τὸ χέρι τὸ δεξί του:
Ὀπίσω ἀπὸ τὰ χρυσὰ ἐκεῖ ἐπάνω νέφη
κεντᾶ ὁ Μεγαλόχαρος ἀτίμητο γκεργκέφι (=κέντημα).
Κι ἐφόσον εἰς τὰ χαμηλὰ ἐμεῖς περιπατοῦμεν
τὴν ὄψι τὴν ξανάστροφη, παιδί μου, θεωροῦμε.
Καὶ εἶναι ἄρα φυσικὸ λάθη ὁ νοῦς νὰ βλέπη
ἐκεῖ ποὺ νὰ εὐχαριστῆ καὶ νὰ δοξάζη πρέπει.
Πρέπει σὰν Χριστιανὸς νὰ ἔλθη ἡ ἡμέρα
πού ἡ ψυχή σου φτερωτὴ θὰ σχίση τὸν αἰθέρα
καὶ τοῦ Θεοῦ τὸ κέντημα ἀπ’ τὴν καλὴ κοιτάξης
καὶ τότε... ὅλα σύστημα θὰ σοῦ φανοῦν καὶ τάξις!


         Ὁ Χριστός, παιδί μου, δὲν μᾶς ἐγκατέλειψε ποτέ. Παραμένει κοντά μας, βοηθὸς καὶ συμπαραστάτης, μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων. Αὐτὸ ὅμως θὰ τὸ καταλάβης, μόνο ἂν γίνης συνειδητὸ μέλος τῆς Ἐκκλησίας Του καὶ συνδεθῆς μὲ τὰ Μυστήριά της.
πηγή

Τετάρτη, Μαΐου 20, 2015

Πως απάντησε ο Στρατηγός Μακρυγιάννης σε έναν άθεο




Πως απάντησε ο Στρατηγός Μακρυγιάννης σε έναν άθεο

Σημειωτέον ότι ο μεγάλος αυτός Ελληνορθόδοξος Αγωνιστής ΗΤΑΝ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ κι έμαθε λίγα γράμματα μετά τα 30 του!!!

Διαβάστε την απάντησή του σε κάποιον «σπουδαγμένο άθεο» για να καταλάβετε ποιος είχε τελικά τη ΓΝΩΣΗ:
«Του αϊ-Γιαννιού του Θεολόγου το βράδυ ήταν κάτι λογιότατοι εις το σπίτι μου, μισομαθείς και άθρησκοι. Πιάνει ο ένας και λέγει:
Πώς ο Θεός θα διόριζε την Θεοτόκο να γεννήσει τον Χριστόν και να μείνει παρθένο, πώς γένεται αυτό; Του λέγω:

Εις το σκολειόν όπου πάτε, θεολογίαν σπουδάζετε και φιλοσοφία ή το ένα; Λέγει:
Φιλοσοφίαν μόνον. Τον άφησα, δεν του ματάκρινα τίποτας, και πέσαμεν σ’ άλλες ομιλίες, δια ν’ αστοχήσει αυτό.
Μετά από καιρόν του λέγω: Εσύ, φίλε, είσαι κουτσός· διατί κάνεις αδρασκελιές δια δύο ποδάρια, εις καιρόν οπού έχεις ένα ποδάρι μόνον;
Όχι, λέγει, δύο έχω, και καλά! Του λέγω, ένα μόνον έχεις, και εκείνο τσακισμένο. Όχι, λέγει, δύο! Σώπα, του λέγω, ψεύτη!
Σηκώνεται απάνω, λέγει: Ορίστε οπού χω δύο και περπατώ.
Βρέ αδελφέ, του λέγω, δεν σε ρώτησα εγώ, εκεί όπου σπουδάζεις τί μαθαίνεις, θεολογικά και φιλοσοφικά, και μου είπες μόνος σου ότι μαθαίνεις φιλοσοφικά μόνον; και διατί σπουδάζεις το ένα και κάνεις κρίση δια τα δύο…. και είσαι μισόθρησκος και θιαμαίνεσαι πώς η Θεοτόκο γέννησε τον Χριστόν κι έμεινε παρθένο;
Εσύ δεν μπορείς να το γνωρίζεις, ότι είσαι κουτσός· αυτός ο άγιος ο σημερινός και ο άγιος Βασίλειος και οι άλλοι πατέρες της Εκκλησίας το γνωρίζουν, ότι είχαν πρώτα αρετή, ηθική, και σπούδαξαν και την θεολογίαν πρώτα και την φιλοσοφία και γνώρισαν με την εντέλειαν το ένα και τ’ άλλο και έγιναν και καλοί χριστιανοί ορθόδοξοι θεολόγοι και καλοί φιλόσοφοι, και τότε έλαβαν και την φώτιση του Θεού και την ευλογίαν του και της βασιλείας του και έγιναν πατέρες της Εκκλησίας και άγιοι, και δι’ αυτά όλα τους έκαμαν εικόνες και τους προσκυνούμεν, και αυτείνοι ξέρουν πώς ήταν η Θεοτόκο, ποιά αρετή, ποιά αγαθότη, και πώς εσαρκώθη και πώς εγεννήθη και πώς εσταυρώθη, να σώσει εσένα τον παλιάνθρωπον, τον αχάριστον, και απάνω να σού δείξω πώς, δια να γιομίσει το ξεροκέφαλό σου, και σέναν και των ομοίων σου.

Δεν σηκώνεταν, να μην τον χτυπήσω, ότι μ’ έβλεπε θυμωμένον οπού του μιλούσα. Με το στανιό τον σήκωσα, του λέγω: Έμπα εις την άλλη κάμαρη μέσα, και εις της κλειδωνιάς την τρύπα να βάλεις τ’ αυτί σου, και ό,τι σού ειπώ κρυφά να μας ειπείς όταν θα βγείς έξω.
Μπήκε μέσα, έβαλε το αυτί του εις την κλειδωνότρυπα. Του λέγω: Βάλ’ το πλησίον – και εγώ απ’ όξω φυσάγω πολύ. Έβγα, του λέγω, να μας ειπείς τί σού είπα. Βήκε, λέγει: Ένας αγέρας μου γιόμωσε το αυτί μου.

Του λέγω: Και αυτό της θεία-Πρόνοιας με την Θεοτόκον αγέρας είναι, είπε και έγινε, δεν είναι ανθρώπινον έργον, και δια τούτο εγεννήθη και έμεινε παρθένος·
έλα να σού δείξω και το έργον ποίον είναι.

Παίρνω ένα καρφί και το βαρώ και μπαίνει εις τον τοίχο· τότε το βγάζω, του λέγω:
Αυτό λέγεται, λογιότατε, έργον, ότι χάλασε τον τοίχον.»

* «ΟΡΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΑΜΑΤΑ», Στρατηγού Μακρυγιάννη

Το είδαμε εδώ

Πέμπτη, Απριλίου 25, 2013

Ιστορικές Μαρτυρίες περί του Αγίου Φωτός.

Ακολουθούν ιστορικές μαρτυρίες περί του Αγίου Φωτός, που εμφανίζεται θαυματουργικά κάθε Μ. Σαββάτο και επί πολλούς αιώνες, στον Πανάγιο Τάφο του Χριστού. Το γεγονός αυτό αποτελεί σημείο και επισφράγισμα της Ανάστασης του Χριστού, καθώς το φως αυτό ταυτίζεται με το υπερφυές Φως που διέλαμψε στον Τάφο του Χριστού την ώρα της Αναστάσεώς Του. Το θαύμα του Αγίου Φωτός μαρτυρείται έμμεσα στα Ευαγγέλια. Ενώ επικρατούσε σκοτάδι, ο απ Πέτρος και ο απ Ιωάννης κατάφεραν να δουν τα σεντόνια με τα οποία  ήταν τυλιγμένο το σώμα του Ιησού στο εσωτερικό του Τάφου. Ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης, αναφέρει στο έργο του ''Περί της Αναστάσεως του Κυρίου'' τα εξής:  «Όσοι ήταν με τον Πέτρο είδαν και επίστευσαν [...] διότι ο Τάφος ήταν πλήρης από φως, ώστε και αν ήταν νύχτα, είδαν το εσωτερικό του Τάφου με δύο τρόπους, και με τις αισθήσεις και πνευματικώς» (PG 46, 636d).



Μαρτυρία περί του αγίου Γρηγορίου του Φωτιστή (257- 331).   

Ο Αρμένιος ιστορικός Κιρακό Γκαντζάκετσι (1201- 1271), στο έργο του ‘’Η Ιστορία των 
Αρμενίων’’, αναφέρεται στο πρόσωπο του αγίου Γρηγορίου του Φωτιστή (257- 331) που ήταν ο πρώτος Πατριάρχης των Αρμενίων.
Ψηφιδωτό του 14ου αιώνα
Μονή Παμμακάριστου


Η μετάφραση στα ελληνικά προέρχεται από την αγγλική μετάφραση του καθηγητή RBedrosian.

«Λένε ότι ο άγιος Γρηγόριος τοποθέτησε μια κανδήλα πάνω στον Τάφο του Χριστού και παρακάλεσε τον Θεό με τις προσευχές του ώστε, στη γιορτή του Πάσχα, ο τόπος να φωτιστεί από ένα άυλο Φως, κάτι το οποίο συμβαίνει μέχρι τις μέρες μας».


(Από μετάφραση της Αγγλικής μετάφρασης του RobertBedrosian).





Μαρτυρία περί του αγίου Θεόδωρου του Σαββαίτη (836).

«Αφού (ο άγιος Θεόδωρος) γευμάτισε με τους πατριάρχες και πέρασε μαζί τους τη Μεγάλη Παρασκευή, το Άγιο Σάββατο, μετά το άναμμα των κανδηλών της Αγίας Αναστάσεως από το ουράνιο Φως, λειτούργησε μαζί με τους πατριάρχες, και ομοίως τέλεσε τη λαμπρή γιορτή κατά την αγία και μεγάλη Κυριακή […]».
(Από τον βίο του αγίου, υπό επισκόπου Εμέσης Βασιλείου, Βιβλιοθήκη Πατριαρχείου Μόσχας)



Άμεση μαρτυρία του γάλλου μοναχού Βερνάρδου (867)

«Αλλά αξίζει να αναφερθεί τι συμβαίνει το Μεγάλο Σάββατο, παραμονή του Πάσχα. Η λειτουργία αρχίζει στον ναό το πρωί. Μετά, όταν τελειώσει, έρχονται μέσα ψάλλοντες το ‘’Κύριε ελέησον’’ μέχρι που ένας άγγελος έρχεται και ανάβει με φως τις κανδήλες οι οποίες κρέμονται πάνω από τον τάφο. Ο πατριάρχης μεταδίδει αυτό το φως στους επισκόπους και στον υπόλοιπο λαό, και ο καθένας δέχεται το Φως στο σημείο που βρίσκεται».

(Από το οδοιπορικό του μοναχού Βερνάρδου, σε μετάφραση της Αγγλικής μεταφράσεως τουJohn Wilkinson).



Επιστολή του Αρέθα Καισαρείας προς τον εμίρη της Δαμασκού (920 μ Χ).

Ο Αρέθας (κάτω δεξιά)
«Αλλά μέχρι και σήμερα, ο άγιος και τίμιος Τάφος Του θαυματουργεί κάθε έτος την ημέρα  της Αναστάσεως. Διότι αφού σβήνει κάθε κανδήλα στην Ιερουσαλήμ, εκεί όπου βρίσκεται ο άγιος Τάφος Του, παρασκευάζεται από τους χριστιανούς μία κανδήλα τυλιγμένη με ύφασμα και κόκκινο μετάξι. Και ενώ ο εμίρης της Δαμασκού παρίσταται πλησίον του αγίου Τάφου, με την είσοδο να είναι σφραγισμένη από αυτόν, και ενώ οι χριστιανοί βρίσκονται στον Ναό της Αναστάσεως και αναφωνούν ‘’Κύριε Ελέησον’’, ξαφνικά παράγεται μια αστραπή και ανάβει η κανδήλα με φως. Και από αυτό το φως λαμβάνουν και ανάβουν και πάλι (τις λυχνίες τους) όλοι οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ».


(Κώδικας Mattei 303, Πατριαρχική Βιβλιοθήκη Μόσχας)





[Από το βιβλίο ‘’Το Άγιον Φως’’, του Χ. Σκαρλακίδη]. 

Τρίτη, Απριλίου 23, 2013

ΟΙ 15 ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ


Εισαγωγικά

118 15 SOTHRES
Οι Εκδόσεις Δαδούχος, Θεσσαλονίκη,κυκλοφόρησε το 2003 το βιβλίο του Γεωργίου Γρηγορομιχελάκη με τίτλο  «15 Εσταυρωμένοι & Αναστημένοι σωτήρες»,
Δεν θα γίνει εκτεταμένη αναφορά σε αυτό το βιβλίο ένεκα του αντιεπιστημονισμού του (έλλειψη πηγών). Ας τονιστεί μονάχα, πως το βιβλίο αυτό αποφεύγει συστηματικά να αναφέρει τις ακριβείς πηγές του, με λίγα λόγια είναι απίστευτα αντιεπιστημονικό και προσπαθεί να επιφέρει μια σύγχυση στον αναγνώστη, προσθέτοντας στοιχεία από όλες τις άλλες θρησκείες ή θρησκευτικές συνήθειες, πολλές φορές μάλιστα παραχαράσσοντας τα, μέσα σε ένα απίστευτο χωνευτήρι παραποίησης και χάλκευσης. Κατόπιν τούτο θα γίνει εξέταση στα γρήγορα αυτών των 15, ώστε να φανερωθεί αν οι ισχυρισμοί του Γ.Γ. στέκουν ή αποτελούν αποκύημα της συγγραφικής του φαντασίας.

1ος Η Σταύρωση του θεού Ινδού Κρίσνα (-1200) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 86)

krishnacrucified
1. «μέσα από ανθρώπινη γέννηση» (ό.π. σελ. 86).
2. «οι αποδείξεις που σταυρώθηκε είναι το ίδιο πειστικές όσο και για τους άλλους σωτήρες θεούς» (ό.π. σελ. 86).
3. «Ο Γάλλος συγγραφέας του έργου «Η Θρησκεία των αρχαίων» Γκινιάν, μιλά για την σταύρωση του θεού αυτού και αναφέρει πώς καρφώθηκε σε ένα δέντρο» (ό.π. σελ. 88).
Ενστάσεις
1. Ανήκει σε πολυθεϊστικό δηλαδή υπάρχουν και άλλοι θεοί όπως π.χ. ο Βράχμα
2. Δεν είναι μονογενής εφόσον θεωρείται η 8η ενσάρκωση του θεού Βισνού αν και δεν υπάρχει εξ αρχής σύνδεσης του με τον Βισνού. Πολλοί πιστεύουν ότι πρόκειται για θεοποιημένο ήρωα., συγκεκριμένα ο Garbe τον αποδέχεται ως θρησκευτική φυσιογνωμία, στην οποία οφείλεται η αίρεση της Βαγαβάτης
3. Πράττει μυϊκά κατορθώματα σαν τον ήρωα  Ηρακλή  ιδίως κατά τον αγώνα του κατά τον Ίνδρα
4. Χορεύει και ερωτροπεί με τις νεαρές ποιμενίδες.
5. Αν είναι ιδρυτής νέας θρησκείας και δη μονοθεϊστικής και ηθικής, περί τούτου λείπει πάσα αξιόπιστη μαρτυρία. Ο Μπάρτ , ο Σέναρντ κ.α. τον θεωρούν καθαρά μυθολογικό.
6. Δεν σταυρώθηκε, διότι απαιτείται και σταυρός και όχι απλά δέντρο (δενδρώθηκε) ή απλά καρφί (κάρφωμα)
7. Αντίπαλός του είναι ο θείος του Κάνσα
8. Δεν ανάστησε Σωματική Σάρκα
Ερωτήσεις:
1. «οι αποδείξεις που σταυρώθηκε…»: Ποιες είναι αυτές;
2. «1ος Η Σταύρωση του θεού Ινδού Κρίσνα (-1200)» : βάση ποίας μαρτυρίας (πηγής) προέκυψε η σταύρωση του το 1200 π.Χ.;
(Πηγή: Λάσκαρης Ν. Ι. Θεατρικός συγγραφέας, Ιστορικός του Θεάτρου, Μ.Ε.Ε., τόμος ΙΕ, λήμμα: Κρίσνα σελ. 234)

 2ος Η Σταύρωση του θεού Ινδού Σακία (-600) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 93)

1. «Είναι δύσκολο να απαριθμήσουμε πόσοι θεοί αναφέρονται στην Ινδουϊστική Ιστορία πως έχουν υποφέρει τον σταυρικό θάνατο» (ό.π. σελ. 93).
2. «ένας από αυτούς που αναφέρεται ξεκάθαρα είναι ο Σακία, Βούδας Σακία ή Σάκι Μούνι» (ό.π. σελ. 93).
3. «σε κάποιες χώρες λέγεται πως ο θεός σταυρώθηκε από ένα βέλος που διαπέρασε το σώμα του και τον κάρφωσε σε ένα δένδρο» (ό.π. σελ.93).
Ενστάσεις
1. Είναι μέτοχος πολυθεϊστικού συστήματος εφόσον κατά τον θάνατό του τον επισκέπτονται οι θεοί Βράχμα (ο πιο ύψιστος) και Ίνδρα για να τον καλωσορίσουν ως συνάδελφο στην Νιρβάνα. Βέβαια οι παλιοί διδάσκαλοι τον δέχονται μόνο ως άγιο άνθρωπο στην πολυθεΐα τους,
2. Είναι δύσκολο να απαριθμηθούν βουδιστικοί εσταυρωμένοι διότι πολύ απλά δεν υπάρχουν
3. Όταν μιλάμε για τον Βούδα δεν ομιλούμε για τίποτα άλλο παρά για ένα άνθρωπο σοφό, που δηλαδή δεν ήταν θεός πριν, όπως ο Χριστός, από την φυλή Σακύα που καλείται «Σακυαμούνι» δηλαδή ο «εκ της φυλής Σακύα».
4. Δεν ήταν Παρθενογεννημένος. Γεννήθηκε τον Στ. αιώνα π.Χ. και πατέρας του ήταν ο  Σουδοντάνα, ένας ευγενής. Οι μετέπειτα θρύλοι λέγουν πως εισήλθε στην βασίλισσα Μαγιά πριν γεννηθεί, με την μορφή λευκού ελέφαντα (πιθανόν στον ύπνο της).
5. Ο Βούδας εγκατέλειψε το σπίτι του και έγινε μέλος σε ένα από τα πολλά θρησκευτικά τάγματα που υπήρχαν στην Ινδία.Θρησκευτικός του δάσκαλος ο Άλαρο Κάλαμο, τον οποίο αργότερα εγκατέλειψε για βρει την αλήθεια μόνος του στην έρημο
6. Είχε σύζυγο και παιδιά τα οποία τα εγκατέλειψε για να γίνει μοναχός
7. Αργότερα θα προτρέπει στους ανθρώπους να μην κάνουν παιδιά.
8. Πέθανε διότι σιδηρουργός του παρέθεσε να φάει χοιρινό κρέας. Η ημερομηνία του θανάτου του , υπολογίζεται γύρω στο 480 π.Χ.
9. Δεν ανάστησε Σωματική Σάρκα διότι μικρά τμήματα από τα λείψανά του φυλάσσονται σε μικρά κιβώτια γύρω από τα οποία ιδρύονται οι Στούπας (μνημεία)
10. Οι διάφορες αιρέσεις δέχονται πως υπάρχουν πολλοί Βούδες, θεία όντα, που ενσαρκώνονται κατά διαστήματα στην γη (μετενσάρκωση).
11. Η πενιχρότητα των ιστορικών ειδήσεων και οι πολλές αντιφατικές ειδήσεις για την ζωή του (πλήθος θρύλων και μύθων) τον καθιστούν για μερικούς ως καθαρά μυθολογικό (βλ. Wilson)
12. Δεν σταυρώθηκε, διότι απαιτείται σταυρός και όχι δέντρο (δενδρώθηκε) ή βέλος (βελώθηκε)
Ερώτηση:
«σε κάποιες χώρες λέγεται πως ο θεός σταυρώθηκε από ένα βέλος»: Ποιες είναι αυτές και πως «σταυρώνεσαι» με βέλος;
(Πηγή: Μπρατσιώτης Παν. Ι., Καθηγητής της Βιβλικής Ιστορίας, Μ.Ε.Ε., τόμος Ζ, λήμμα Βούδας, σσ. 597 -598)

3ος Ο Εσταυρωμένος Ταμούζ της Συρίας (-1160) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 98)

1. «Ο Χίγκινς μας πληροφορεί (Ανακάλυψις, τόμος Ι, σελ. 246) πως ο θεός αυτός σταυρώθηκε» (ό.π. σελ. 98)
2. «αναστήθηκε από τους νεκρούς για να σώσει τον κόσμο» (ό.π. σελ. 98)
3. «Σύμφωνα με τις δυτικές ιστορίες οι οποίες απέκρυψαν την ιστορία της σταύρωσης, ζούσε στην γη και τραυματίστηκε από αγριόχοιρο, πέθανε και γκρεμίστηκε στα σκοτεινά δώματα της Αλλατού, της θεάς του θανάτου» (ό.π. σελ. 99)
4. «Η Ιστάρ (θεά Αστάρτη) πέτυχε να τον αναστήσει ραντίζοντάς τον με κρύο νερό και αλείφοντάς τον με αρώματα. Έτσι τον επαναφέρει στην ζωή μόνο σε ορισμένη ώρα του έτους» (ό.π. σελ. 99)
5. «Ο Ταμμούζ, που συμβολίζει την επάνοδο της Άνοιξης, είναι για τους έλληνες ο Άδωνις» (ό.π. σελ. 99)
Ενστάσεις
1. Δεν Παρθενογεννήθηκε
2. Εκπροσωπεί την αναγέννηση της φύσης δηλαδή δεν είναι υπαρκτός γι αυτό ανά κύκλους «ζούσε» και «πέθαινε»
3. Ανήκει σε πολυθεϊστικό σύστημα
4. Έχει ερωμένη
5. Ζούσε στην Γη
6. Δεν σταυρώθηκε αλλά τον σκότωσε αγριόχοιρος (αγριοχοιρώθηκε)
7. Δεν «αναστήθηκε» μόνος του αλλά η Αστάρτη τον ανάστησε και φυσικά δεν ανάστησε Σωματική Σάρκα εφόσον κάθε λίγο ξαναπέθαινε
Ερωτήσεις:
1. «Ο Χίγκινς μας πληροφορεί … πως ο θεός αυτός σταυρώθηκε» και «Σύμφωνα με τις δυτικές ιστορίες οι οποίες απέκρυψαν την ιστορία της σταύρωσης». Εφόσον οι Δυτικοί απέκρυψαν την σταύρωση, ο Χίγκινς ποιες πηγές έχει ώστε να ξέρει πως ο Ταμούζ σταυρώθηκε; Εσύ Γ.Γ. ποιες πηγές έχεις πως οι δυτικοί απέκρυψαν την σταύρωση;
2. «3ος Ο Εσταυρωμένος Ταμούζ της Συρίας (-1160)»: βάση ποίας μαρτυρίας προέκυψε η σταύρωση του το 1160 π.Χ.;
(Πηγή: Δαλέζιος Ανδρέας Γ., Διδάκτορας φιλοσοφίας, Μ.Ε.Ε., τόμος Θ, λήμμα σελ. 520)

4ος Η Σταύρωση του Βιττόμπα του Τελιγκονέζε (-552) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 99)

1. «Έχουμε ελάχιστα ιστορικά στοιχεία για την σταύρωση του θεού αυτού» (ό.π. σελ. 99)
2. «Παρουσιάζεται στην ιστορία του με οπές από καρφιά στα χέρια και στα πόδια. Τα καρφιά, τα σφυριά και οι τανάλιες αναπαριστώνται διαρκώς στην σταύρωση του και είναι αντικείμενα λατρείας από τους οπαδούς του» (ό.π. σελ. 99)
3. «Το σιδηρούν στέμμα της Λομβαρδίας έχει ένα καρφί, το οποίο ισχυρίζονται πως είναι ο πραγματικός και γνήσιος σταυρός του και γι αυτό λατρεύεται  στο όνομά του» (ό.π. σελ. 99)
Ενστάσεις
1. Δεν υπάρχει Παρθενογεννεσία
2. Οι οπές, τα καρφιά, τα σφυριά και οι τανάλιες δεν αποτελούν απόδειξη σταύρωσης. Μπορεί να ήταν Φακίρης ή σιδηρουργός σαν τον Ήφαιστο. Απαιτείται σταυρός για σταύρωση.
3. Δεν υπάρχει Ανάσταση Σώματος
Ερωτήσεις:
1. «Έχουμε ελάχιστα ιστορικά στοιχεία» Ποια είναι αυτά και πως γνωρίζει ο Γ.Γ. για την σταύρωση του θεού αυτού εφόσον ελάχιστα;
2. «…έχει ένα καρφί, το οποίο ισχυρίζονται πως είναι ο πραγματικός και γνήσιος σταυρός του». Ποιος ισχυρίζεται και πώς, ότι το καρφί είναι σταυρός;
3. «4ος Η Σταύρωση του Βιττόμπα του Τελιγκονέζε (-552)»: βάση ποίας μαρτυρίας προέκυψε η σταύρωση του το 522 π.Χ.;

5ος Ο Εσταυρωμένος Ιάω του Νεπάλ (-622) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 99)

1. «Για τον σωτήρα αυτό γνωρίζουμε πως σταυρώθηκε σε ένα δένδρο στο Νεπάλ» (ό.π. σελ. 99)
2. «Το όνομα του ενσαρκωμένου αυτού θεού και του ανατολίτη σωτήρα εμφανίζεται στα βιβλία των άλλων χωρών» (ό.π. σελ. 99)
3. «Κάποιοι υποψιάζονται πως ο Ιάω (συχνά αναφέρεται Γιάο) είναι η ρίζα του ονόματος του Εβραίου θεού Ιεχωβά, ο οποίος μυστικά αποκαλύπτεται από την φράση του Ιησού στην Καινή Διαθήκη «Εγώ ειμΙ το Α και το Ω» – ΙΑΩ» (ό.π. σελ. 99)
Ενστάσεις
1. Δεν παρθενογεννήθηκε
2. Δεν σταυρώθηκε (απαιτείται σταυρός) και όχι δέντρο (δενδρώθηκε)
3. Δεν ανάστησε Σωματική Σάρκα
4. Ο Χριστός δεν αποκαλύφθηκε ως «ΙΑΩ» αλλά αποκαλύπτεται ως ο «Ων» δηλαδή ως ο υπάρχων και πραγματικός Θεός (Γέννεσης, Κεφ. γ «13 καὶ εἶπε Μωυσῆς πρὸς τὸν Θεόν· ἰδοὺ ἐγὼ ἐξελεύσομαι πρὸς τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ, καὶ ἐρῶ πρὸς αὐτούς· ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν ἀπέσταλκέ με πρὸς ὑμᾶς. ἐρωτήσουσί με· τί ὄνομα αὐτῷ; τί ἐρῶ πρὸς αὐτούς; 14 καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς πρὸς Μωυσῆν λέγων· ἐγώ εἰμι ὁ ὤν») εφόσον ούτε ο ίδιος ο Γ.Γ. αρνείται την ταύτιση Ιησού και Ων (Εβραϊστί: Γιαχβέ) και το παραδέχεται «άλλωστε ο Υιός είναι «ὁμοούσιος τῷ πατρί», δηλαδή ο Ιησούς είναι ο Γιαχβέ» (ό.π. σελ. 30)
Ερωτήσεις:
1. «…γνωρίζουμε πως σταυρώθηκε…»: Από πού το γνωρίζουμε; (Πηγές)
2. «…εμφανίζεται στα βιβλία των άλλων χωρών»: ποιες είναι αυτές;
3. «…στην Καινή Διαθήκη «Εγώ ειμΙ το Α και το Ω» – ΙΑΩ»: γιατί Γ.Γ. επέλεξες το «Ι» και όχι λ.χ. το «Ε» ή το «Μ» της λέξεως «ειμί»; βάση ποίου ΛΟΓΙΚΟΥ ή ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ ή ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟΥ κανόνα  της Ελληνικής Γλώσσης έπραξες καθώς έπραξες; Και γιατί δεν επέλεξες λ.χ. την λέξη «Εγώ» ή «το» ή «και» και επέλεξες την «ειμί»; Εσύ ξέρεις ΜΟΝΑΧΑ!
4. «5ος Ο Εσταυρωμένος Ιάω του Νεπάλ (-622)»: βάση ποίας μαρτυρίας προέκυψε η σταύρωση του το 622 π.Χ.;

6ος Ο Εσταυρωμένος Χεσούς των Κελτών Δρυϊδών (-834) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 100)

1. «Οι Κέλτες Δρυίδες αναπαριστούσαν τον θεό τους Χεσούς εσταυρωμένο με ένα πρόβατο στη μια πλευρά και ένα ελέφαντα στην άλλη» (ό.π. σελ. 100)
2. «Ο ελέφαντας ως το μεγαλύτερο γνωστό ζώο επιλέχθηκε για να αναπαραστήσει το μέγεθος των αμαρτιών του κόσμου, ενώ το πρόβατο για να αναπαραστήσει την αθωότητα του θύματος» (ό.π. σελ. 100)
3. «Ο μύθος αυτός βρέθηκε ανάμεσα στους Κανούτ της Γαλατίας πολύ πριν γίνει ο Ιησούς γνωστός στην Ιστορία» (ό.π. σελ. 100)
Ενστάσεις
1. Δεν υπάρχει παρθενογεννεσία
2. Ανήκει σε πολυθεϊστικό σύστημα
3. Δεν υπάρχει Ανάσταση Σωματικής Σάρκας
Ερωτήσεις:
1. «Οι Κέλτες Δρυίδες αναπαριστούσαν τον θεό τους Χεσούς εσταυρωμένο»: Πηγές;
2. «Ο ελέφαντας …το μέγεθος των αμαρτιών του κόσμου κ.λ.π.» :Πηγές;
3. «Ο μύθος αυτός βρέθηκε ανάμεσα στους Κανούτ της Γαλατίας πολύ πριν γίνει ο Ιησούς γνωστός στην Ιστορία»: Εφόσον βρέθηκε πριν τον Χριστό ποιοι αρχαίοι συγγραφείς π.Χ. τον αναφέρουν; (Πηγές)
4. «Εσταυρωμένος Χεσούς των Κελτών Δρυϊδών (-834)»: βάση ποίας μαρτυρίας προέκυψε η σταύρωση του το 834 π.Χ.;
Παρατηρήσεις:
1. Είναι πολύ λογικό να βρεθεί τέτοια σταυρική παράσταση στους Κέλτες , διότι οι Κέλτες τελούσαν ανθρωποθυσίες  με καύση ζωντανών θυμάτων, ανασκολοπισμούς και σταυρώσεις. Αυτά τα αναφέρει ο Ιούλιος Καίσαρας.
2. «Ο μύθος αυτός… πριν γίνει ο Ιησούς γνωστός στην Ιστορία»: Έτσι έχουν τα πράγματα. Άλλο ο μύθος και άλλο γνωστός στην Ιστορία
(Πηγή: Ν. Λούβαρης, Καθηγητής της Εισαγωγής και της Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης στον Εθνικός Πανεπιστήμιο,  Μ.Ε.Ε., τόμος Κ, λήμμα Κέλτες,  σσ.  196 – 197)

7ος Ο Εσταυρωμένος Κετσατκοάτλ του Μεξικό (-587) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 100)

1. «Η ιστορική ύπαρξη του θεού αυτού είναι αναμφισβήτητη και δεν μπορεί να εξαφανιστεί» (ό.π. σελ. 100)
2. «Ο Μεξικανός αυτός θεός εκτελέστηκε πάνω σε σταυρό και θυσιάστηκε για τις αμαρτίες της ανθρωπότητας» (ό.π. σελ. 100)
3. «Οι αποδείξεις για την ύπαρξή του βρίσκονται χαραγμένες στο χάλυβα και σε μεταλλικές πλάκες. Μία από τις πλάκες αυτές τον παρουσιάζει εσταυρωμένο πάνω σ’ ένα βουνό, όπως γράφει ο Ιουστίνος για τον Ιησού» (ό.π. σελ. 100)
4. «Σύμφωνα με άλλο συγγραφέα παρουσιάζεται εσταυρωμένος σε έναν σταυρό και σε μια άλλη αναφορά κρεμασμένος με ένα σταυρό στο χέρι» (ό.π. σελ. 100)
5. «Στις «Μεξικανικές αρχαιότητες» (τόμος VI, σελ. 166) ο συγγραφέας γράφει «Ο Κετσατκοάτλ» αναπαριστάται στα σχέδια του Codex Borgianus καρφωμένος στον σταυρό» (ό.π. σελ. 100)
Κετσατκοάτλ
Η παράξενη ιστορία του έχει ως εξής:
α) ήταν νομοθέτης των Τολτέκων
β) άκμασε τα τέλη θ΄αιώνα μ.Χ.
γ) υιός του βασιλέα Τοτεπένχ -Καμάντι της Τολάν και δολοφονηθέντος του πατέρα του εκδικήθηκε τους φονιάδες έφυγε δηλώνοντας πως μια μέρα θα επιστρέψει πάλι.
δ) 15 χρόνια αργότερα εμφανίζεται ένας λευκός άνδρας και μακριά ξανθά μαλλιά με το όνομα Σεκάτλ – Κατσακοάτλ που έφτασε από την ανατολή δια μέσω θαλάσσης αποβιβαζόμενος στο Πανούκο χωρίς να ξέρει κανείς από πού προέρχονταν. Τον ακολουθεί πλήθος αρχιτεκτόνων, μαθηματικών, σοφών, ζωγράφων, χρυσοχόων, γλυπτών, μουσικών, αστρονόμων και τεχνικών παντός είδους
ε) Έμεινε μια τριετία στην αρχαία πόλη Τολλαντσίνγκο, όπου έκτισε ναό και υπόγειο ανάκτορο. Εργάσθηκε με τους συντρόφους του ώστε να αλλάξει την θρησκεία και την ηθική των Τολτάκων.
στ) Συγκέντρωσε μέλη μυστικού σύνδεσμου οπαδών του πατέρα του, τα οποία επιφόρτισε όπως διαδόσουν τον νέο πολιτισμό στο λαό του
ζ) ένεκα χηρείας του θρόνου της Τολλάν του προσφέρθηκε ο θρόνος και έγινε δεκτός ως απεσταλμένος του θεού και έγινε βασιλιάς και ανώτατος ιερέας
η)  Κατάργησε αμέσως τις ανθρωποθυσίες και ίδρυσε μονές ή οίκους νηστείας και προσευχής για αμφότερα τα φύλλα και κολλέγια στα οποία δίδασκαν οι σοφοί στους νέους. Κατασκεύασε γέφυρες, τεράστιους ναούς, οδούς προς αμφότερους τους ωκεανούς και κατασκεύασε τεράστιο κέντρο εμπορίου όπυο συγκεντρώνονταν όλοι οι έμποροι του δυτικού κόσμου
θ) έφερε προηγμένο πολιτισμό διαιρώντας το βασίλειο σε κράτη και επαρχίες με κληρονομικούς πρίγκιπες. Πολλά βασίλεια ενώθηκαν μαζί του
ι) βασίλεψε ειρηνικά 20 χρόνια ώσπου ο Χουεμάκ, βασιλιάς ζηλότυπος του Κουλουάκαν και μέλος της συνομοσπονδίας θέλησε να τον ανατρέψει και προσεταιρίστηκε για αυτό τους ιερείς οι οποίοι ήθελαν να επαναφέρουν τις ανθρωποθυσίες. Ο Κετσατκοάτλ αρνήθηκε και ξέσπασε επανάσταση. Ο βασιλιάς για να αποτρέψει την αιματοχυσία, έφυγε διασχίζοντας τα όρη του που χωρίζουν την κοιλάδα του Αυαχουάκ με τις πεδιάδες του Χουιτζιλαπάν.
κ) οι λαοί που δεν ήσαν με τους συνωμότες του ζήτησαν αν τους κυβερνήσει, Ούτως δέχθηκε και ίδρυσε την πόλη Τσολούλα εκπολιτίζοντας την χώρα.
κα) μετά από 10 χρόνια ο Χουεμάκ του κήρυξε τον πόλεμο και ο Κετσατκοάτλ αποσύρθηκε εκπολιτίζοντας το κράτος των Μάγια βασιλεύοντας με το όνομα Κουκούλκαν. Το κράτος του έφτασε σε υψηλό πολιτισμό και μετά 10 χρόνια μεγάλης βασιλείας πέθανε
Ενστάσεις
1. Δεν παρθενογεννήθηκε
2. Δεν ήταν πριν θεός αλλά θεοποιήθηκε μετά τον θάνατο του
3. Ανήκε σε πολυθεϊστικό σύστημα
4. Δεν ανάστησε Σωματική Σάρκα
Ερωτήσεις:
1.  «Ο Εσταυρωμένος Κετσατκοάτλ του Μεξικό (-587)»: βάση ποίας μαρτυρίας προέκυψε η σταύρωση του το 587 π.Χ. εφόσον ως γνωστό οι Μάγιας στους οποίους βασίλεψε ο Κετσατκοάτλ, έχουν το πιο αρχαίο μνημείο τον Α’ αιώνα π.Χ. ενώ άκμασαν τον 10 -12 μ.Χ. αιώνα; Πώς άραγε προκύπτει το 587 π.Χ. όταν οι Τολτέκοι άκμασαν τον 10 – 12  αιώνα μ.Χ., εποχή που βασίλεψε σε αυτούς ο Κετσατκοάτλ, πριν πάει στους Μάγιας;
2. «θυσιάστηκε για τις αμαρτίες της ανθρωπότητας»:από πού προκύπτει αυτό; (πηγές)
Παρατηρήσεις
1. Το ότι ο Κετσατκοάτλ ήταν λευκός άνδρας, με μακριά ξανθά μαλλιά με το όνομα Σεκάτλ – Κατσακοάτλ που έφτασε από την ανατολή δια μέσω θαλάσσης αποβιβαζόμενος στο Πανούκο χωρίς να ξέρει κανείς από πού προέρχονταν τον 10 αιώνα μ.Χ. μπορεί να σημαίνει πάρα πολλά και δηλαδή πως μπορεί να ήταν Ευρωπαίος ή κάποιος άλλος που είχε έρθει σε επαφή μεΧριστιανούς και έτσι μπορεί να εξηγηθεί αυτή η σταύρωση και η προσπάθεια θρησκευτικής αναγέννησης που όμως εμποδίστηκε από τους ανθρωποθυσιαστές ιερείς των παγανιστών της εποχής εκείνης.
2. Αν αντιθέτως δεν δεχτούμε αυτό και ομιλήσουμε για τον Κετσακοάτλ, ως πρώην θεό – φίδι αναπαράστασης της φύσης, τότε δεν τίθεται καν θέμα σταύρωσης μιας προσωποποίησης. Αλλά ας συμπληρωθεί πως η πρώτη του αναπαράσταση ανάγεται κατά τον 3ο αιώνα μ.Χ.
3. Τέλος όλες αυτές οι παρατηρήσεις των δυτικών για εσταυρωμένο Κετσατκοάτλ δεν αποκλείεται να βασίζονται πάνω στις προσμίξεις που έφεραν οι Ισπανοί όταν έφτασαν στην Κεντρική Αμερική. Ας μην ξεχνά κανείς πως σήμερα οι Μάγιας έχουν ως θρησκεία τους μια μείξη χριστιανισμού και «αρχαίας» τους (μ.Χ. όμως) λατρείας.
(Πηγή: Δεβάρης Δ.Σ., Δημοσιογράφος, Μ.Ε.Ε., τόμος ΙΔ, λήμμα Κετσατκοάτλ , σσ. 287-288 και Britannica Deluxe 2002)

8ος Ο Εσταυρωμένος Κουϊρίνους της Ρώμης (-506) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 101)

1. «Η σταύρωση του Ρωμαίου αυτού σωτήρα έχει όπως και άλλων εσταυρωμένων θεών, αρκετά παρόμοια χαρακτηριστικά με τον Ιουδαίο Σωτήρα, όχι μόνο όσο αφορά την σταύρωση, αλλά και την ζωή του.»(ό.π. σελ. 101)
2. «Κατά τον θάνατό του ολόκληρη η γη σκοτείνιασε όπως και στην περίπτωση του Ιησού, του Κρίσνα και του Προμηθέα» (ό.π. σελ. 101)
ΚουϊρίνοςΜυθολογική θεότητα της αρχαίας ρώμης που προστάτευε τις τρεις φυλές της  (curiae). Η ετυμολογία της συνδέεται στενότατα με τον τίτλο Κουρίτες, που έφεραν οι Ρωμαίοι πολίτες. Σε μεταγενέστερα χρόνια το όνομα χρησίμευε ως επίκληση του Άρη, του Ιανού και άλλων θεοτήτων, από τις καλούμενες intigetes (=εθνικών), τέλος δε αποδόθηκε στον ρωμύλο, μυθολογικό υιό του Άρη. Παραστάσεις του Κουϊρίνου σώζονται σε νομίσματα των Μεμμίων (gens Memmia) το όνομα δε αυτού φέρουν τα νομίσματα των Φαβίων (Fabii).
Ενστάσεις
1. Δεν παρθενογεννήθηκε
2. Δεν ανάστησε σάρκα σωματική
3. Ανήκει σε πολυθεϊστικό σύστημα εφόσον λατρεύεται ως Ιανός, Άρης και άλλες θεότητες
Ερωτήσεις:
1. «Η σταύρωση του Ρωμαίου αυτού σωτήρα»: πώς συνάγεται ότι σταυρώθηκε; (πηγές)
2. «Η σταύρωση..αρκετά παρόμοια χαρακτηριστικά..» ποια είναι αυτά και ποιος τα αναφέρει; (π.χ. προδοσία, 30 αργύρια, μαστίγωμα, δίκη, Γολγοθάς, 2 ληστές, ξύδι & χολή, ακοντισμός στα πλευρά, ακάνθινο στεφάνι κ.λ.π.). Σε ποια εποχή σταυρώθηκε;
3. «όπως και στην περίπτωση…. του Κρίσνα και του Προμηθέα»: Πηγές;
4. «Εσταυρωμένος Κουϊρίνους της Ρώμης (-506)»: βάση ποίας μαρτυρίας προέκυψε η σταύρωση του το 506 π.Χ.; (πηγές)
Παρατήρηση:
«Η σταύρωση του Ρωμαίου αυτού σωτήρα έχει …αρκετά παρόμοια χαρακτηριστικά με τον Ιουδαίο Σωτήρα , όχι μόνο όσο αφορά την σταύρωση, αλλά και την ζωή του»… ; παρακαλώ; Μιλάτε Ελληνικά;
(Πηγή: Δεβάρης Δ.Σ., Δημοσιογράφος, Μ.Ε.Ε., τόμος ΙΕ, λήμμα Κουϊρίνος , σσ. 287-288 και Britannica Deluxe 2002)

9ος Ο Κατά Αισχύλον Εσταυρωμένος Προμηθέας (-547) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 101)

1. «Στην αναφορά της σταύρωσης του Προμηθέα στον Καύκασο, όπως μας την παρέχουν ο Σενέκας, ο Ησίοδος και άλλοι συγγραφείς, γίνεται λόγος για σταύρωση του πάνω σε ένα ξύλο, το οποίο είχε την γνωστή μορφή του σταυρού και πως ο Σταυρός αυτός βρισκόταν κοντά στην Κασπία…» (ό.π. σελ. 101)
2. «Η σύγχρονη ιστορία αυτού του εσταυρωμένου θεού, τον οποίο παρουσιάζουν δεμένο σ’ ένα βράχο για 30 χρόνια, ενώ γύπες του έτρωγαν το συκώτι, ο κύριος Χίγκινς θεωρεί μια ανίερη Χριστιανική απάτη, διότι γράφει, αυτός ο πολυμαθής ιστορικός συγγραφέας «έχω δει τις αναφορές που παρουσιάζουν πως σταυρώθηκε σε σταυρό με σφυρί και καρφιά» (Ανακάλυψις τόμος Ι, 327)» (ό.π. σελ. 102)
3. «Την άποψη αυτή ήλθε να επιβεβαιώσει ο Σάουθ Γουέλ, πως «εξετέθη στην μανία του θεού στο ζήλο του να σώσει την ανθρωπότητα. Η αιτία που υπέφερε ήταν η αγάπη του για το ανθρώπινο γένος»» (ό.π. σελ. 102)
4. «Ο Μινούτιος Φέλιξ, γνωστός Χριστιανός συγγραφέας του Β’ αιώνος έτσι απευθύνεται στον λαό της Ρώμης: «Τα νικηφόρα τρόπαιά σας δεν αναπαριστούν ένα απλό σταυρό αλλά ένα σταυρό με ένα άνθρωπο επάνω του» κι αυτόν τον άνθρωπο ο Άγιος Ιερώνυμος τον ονομάζει θεό». Οι συμπτώσεις αυτές παράσχουν περαιτέρω αποδείξεις πως η παράδοση των εσταυρωμένων θεών είναι παλαιά» (ό.π. σελ. 102)
Ενστάσεις
1. Δεν υπάρχει παρθενογεννεσία. Μάνα του η Κλυμένη που ξάπλωσε σε κοινό κρεβάτι με τον Ιαπετό (Ισ. Θεογ. Στιχ. 507 κ. εξ.)
2. Ο Προμηθέας δεν ήταν θεός αλλά ήρωας  υιός Τιτάνα
3. Δεν σταυρώθηκε δέθηκε με αλυσίδες γύρω από κίονα (Ισ. Θεογ. Στιχ. 520 κ. εξ.)
4. Δεν ανάστησε Σωματική Σάρκα εφόσον δεν πέθανε.
5. Ανήκει σε πολυθεϊστικό σύστημα
Ερωτήσεις:
1. «Στην αναφορά της σταύρωσης του Προμηθέα στον Καύκασο, όπως μας την παρέχουν ο Σενέκας, ο Ησίοδος …»:  πώς μα την παρέχουν; (Πηγές). Ο Ησίοδος αναφέρει πως αλυσοδέθηκε γύρω από κίονα (Ησίοδος, Θεογονία, στιχ. 521 κ. εξ. «δῆσε δ’ ἀλυκτοπέδῃσι Προμηθέα ποικιλόβουλον, δεσμοῖς ἀργαλέοισι, μέσον διὰ κίον’ ἐλάσσας·» μτφρ: «Και μ’ αλυσίδες πιεστικές τον Προμηθέα τον πολυμήχανο, μ΄αφόρητα δεσμά, αφού τα πέρασε από την μέση ενός κίονα»). Μάλιστα αυτός ο κίονας ήταν ένας από αυτούς που κρατούσαν τον ουρανό, στην άκρη του επίπεδου κόσμου, όπου ήτο και ο Άτλας (Ησίοδος, Θεογονία, στιχ. 521 «κίοσιν ἀργυρέοισι πρὸς οὐρανὸν ἐστήρικται» μτφρ: «με κίονες ασημένιους ακουμπούν τον ουρανό»)
2. «…αυτού του εσταυρωμένου θεού…»: πώς είναι θεός εφόσον είναι απλός ήρωας μου έχει δώσει μάλιστα και λάθος προφητείες;
3. «…ενώ γύπες του έτρωγαν το συκώτι..»: πώς το έτρωγαν γύπες αφού το έτρωγε ο αετός του Δία; (Ησίοδος, Θεογονία, στιχ. 523 «καὶ οἱ ἐπ΄ αἰετόν ὧρσε τανύπτερον…»).
4. «κύριος Χίγκινς θεωρεί μια ανίερη Χριστιανική απάτη, διότι γράφει, αυτός ο πολυμαθής ιστορικός συγγραφέας «έχω δει τις αναφορές που παρουσιάζουν πως σταυρώθηκε σε σταυρό με σφυρί και καρφιά»»: πού τις έχει δει αυτές τις αναφορές ο «πολυμαθής ιστορικός(;)» κύριος Χίγκινς;
5. «Την άποψη αυτή ήλθε να επιβεβαιώσει ο Σάουθ Γουέλ, πως «εξετέθη στην μανία του θεού στο ζήλο του να σώσει την ανθρωπότητα. Η αιτία που υπέφερε ήταν η αγάπη του για το ανθρώπινο γένος»»: πώς επιβεβαίωσε δηλαδή πως σταυρώθηκε; Ίσα ίσα που επιβεβαιώνει πως ο Πομηθέας δεν ήταν θεός αλλά Τιτάνας πάνω στον οποίο «εξετέθη η μανία του θεού» Δία. Άρα ο Προμηθέας δεν ήταν θεός.
6. «Ο Κατά Αισχύλον Εσταυρωμένος Προμηθέας (-547)»: βάση ποίας μαρτυρίας προέκυψε η σταύρωση του το 547 π.Χ. της μυθολογίας;
Παρατηρήσεις
1. «ο Σταυρός αυτός βρισκόταν κοντά στην Κασπία»: Ο Ησίοδος δεν αναφέρει την Κασπία. Ο Αισχύλος αναφέρει τον Καύκασο (άκρη του κόσμου) αν και πρέπει να κάνει λάθος σχετικά με το πραγματικό βουνό (Πηγή: Ησίοδος Έργα και Ημέρες, Θεογονία, Ασπίδα Ηρακλή, Εκδόσεις Ζήτρος, Αθήνα 2001, σελίδα 422)
2.Το έργο του Αισχύλου ονομάζεται «Προμηθέας Δεσμώτης» και όχι «Προμηθέας σταυρωμένος». Μάλιστα σε αυτό το έργο προφητεύει  o Αισχύλος τον ερχομό του Ιησού Χριστού.
3. «Ο Μινούτιος Φέλιξ, γνωστός Χριστιανός… ένα σταυρό με ένα άνθρωπο επάνω του» κι αυτόν τον άνθρωπο ο Άγιος Ιερώνυμος τον ονομάζει θεό»: Ομιλούν και οι δύο για τον Χριστό και όχι για τον Προμηθέα. Ζει από τέλος Β’ μέχρι Γ μ.Χ. αιώνα.

10ος Η σταύρωση του Θούλι της Αιγύπτου (-1700) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 102)

1. «Ο Θούλις τη Αιγύπτου πέθανε πάνω στο σταυρό…» (ό.π. σελ. 102)
Θούλις ή Θούλης
Βασιλιάς της Αιγύπτου. Κάποτε ρώτησε κάποιος στο ναό του Σαράπιδος στην Βαβυλών στο ομώνυμο μαντείο, ποιος ήταν ισχυρότερος προ αυτού και μετά αυτόν και έλαβε την εξής απάντηση: «πρῶτον ὁ Θεός, εἶτα ο λόγος καὶ τό πνεῦμα· σὺ δὲ θνητός, ἄδηλον διανύεις βίον». Εξήλθε σκυθρωπός από τον ναό και φονεύθηκε από τους συγγενείς του ως βέβηλος.
Ενστάσεις:
1. Δεν ήταν παρθενογεννημένος
2. Δεν ήταν θεός, θεοποιήθηκε ως κάθε βασιλιάς της Αιγύπτου (Φαραώ)
3. Δεν ανάστησε Σωματική Σάρκα.
Ερωτήσεις:
1. «Ο Θούλις τη Αιγύπτου πέθανε πάνω στο σταυρό…»: ποιος το λέει; (Πηγή)
2. «10ος Η σταύρωση του Θούλι της Αιγύπτου (-1700)»: βάση ποίας μαρτυρίας προέκυψε η σταύρωση του το 1700 π.Χ.;
Παρατήρηση:
Το μαντείο  αυτού του θεού μαρτύρησε την Αγία Τριάδα
(Πηγή: Ηλιόπουλος Χ. έφορος αρχαιοτήτων, Μ.Ε.Ε., τόμος Ιβ΄,  λήμμα, Θούλις, σελ. 695)

11ος Η σταύρωση του Ίντρα στο Θιβέτ (-721) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 103)

1. «Για την σταύρωση αυτού του θεού και σωτήρα δεν έχουμε παρά μια σύντομη αναφορά το Thibetinum Alphabetum σελ. 230. Στο έργο αυτό βρίσκουμε εικόνες που αναπαριστούν τον Θιβετιανό αυτό σωτήρα εσταυρωμένο» (ό.π. σελ. 103)
Ίντρα: θεός του παλαιού Ινδικού πανθέου, ο δυνατός, ο κύριος της δυνάμεως και της ενέργειας. Κατέχει κόκκινα μαλλιά και μούσι, είναι φοβερός παλαιστής, διαβόητος πότης και φάγος. Είναι ο προστάτης των Αρίων ενάντια στους μελαμψούς κατοίκους της χώρας, οι οποίοι προσπαθούσαν να εμποδίσουν την εισβολή  στην πατρίδα τους των Ινδών. Όπως στους Ρωμαίους ο Jupiter και στους Γερμανούς ο Θώρ (στους Έλληνες ο Δίας), είναι ο θεός της βροντής δηλαδή εκείνος που τις προκαλεί ή η θεότητα που βρίσκεται πίσω από τα φυσικά φαινόμενα. Νοείται ως ο δίδων την νίκη κατά τις μάχες επί του εχθρού

Ενστάσεις:
1. Ανήκει σε πολυθεϊστικό σύστημα
2. Είναι προσωποποίηση φυσικών δυνάμεων
3. Δεν είναι παρθενογεννημένος
4. Δεν είναι καν ενσαρκωμένος
5. Δεν ανασταίνει Σωματική Σάρκα
Ερωτήσεις
1. «11ος Η σταύρωση του Ίντρα στο Θιβέτ (-721)»: βάση ποίας μαρτυρίας προέκυψε η σταύρωση του το 721 π.Χ.; (πηγές)
2. «Θιβετιανό αυτό σωτήρα»: πώς προκύπτει ότι είναι Σωτήρας των ανθρώπων εφόσον είναι προστάτης σε μάχες μιας αποκλειστικής φυλετικής φατρίας;
Παρατηρήσεις:
Ως φαίνεται παρακάτω, ο σταυρός σε αυτή την θρησκεία έφτασε από τους Χριστιανούς Μανιχαίους
(Πηγή: Ν. Λούβαρης, Καθηγητής της Εισαγωγής και της Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης στον Εθνικός Πανεπιστήμιο,  Μ.Ε.Ε., τόμος Κγ, λήμμα Ίντρα,  σσ.  57 -58)

12ος Ο σταυρωμένος Άττις της Φρυγίας (-1170) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 103)\

1. «Ο Άττις λατρεύονταν μαζί με την Κυβέλλη ως υιός και εραστής της» (ό.π. σελ. 103)
2. «Ο Παυσανίας VII 7 γράφει πως ο Δίας αγανάκτησε εναντίων του Άττι και έστειλε ένα αγριογούρουνο για να καταστρέψει τις σοδιές των Λυδών. Τότε ο Άττις και οι Λυδοί σκοτώθηκαν από το αγριογούρουνο, γι αυτό και οι Γαλάτες της Πεσσινούντας δεν αγγίζουν χοιρινό κρέας» (ό.π. σελ. 103)
3. «Ο Άττις είναι ένας από τους θεούς που πεθαίνουν και ανασταίνονται. Στην ιστορία του υπάρχει η λατινική φράση Suspensus Lingo» που δείχνει τον τρόπο του θανάτου του: Κρεμάστηκε σε ένα δέντρο, σταυρώθηκε, τάφηκε και αναστήθηκε. Στις κάρτες του Ταρώ ο Άττις παρουσιάζεται με την μορφή του Κρεμασμένου» (ό.π. σελ. 104)
4. «Η Αγδίστις πέτυχε από τον Δία να μην σαπίζει ή να μην λιώνει το σώμα του Άττι» (ό.π. σελ. 104)
5. «Η 25η Μαρτίου ήταν μια πολύ χαρούμενη γιορτή ονομάζονταν των Ιλαρίων…. Αυτή η ημερομηνία επιλέχθηκε από το ελληνικό κράτος για να εορτάζεται η έναρξη του απελευθερωτικού αγώνος ενάντια στους Τούρκους» (ό.π. σελ. 104)
6. «..και οι ευνουχισμένοι ιερείς της λατρείας..» (ό.π. σελ. 103)
Ενστάσεις:
1. Δεν γεννήθηκε Παρθενογγενετικά και δεν ενσαρκώθηκε εφόσον προήλθε μυθολογικά ως εξής: το σπέρμα του Δία καθώς κοιμόνταν έπεσε στην γη και από κει γεννήθηκε ένα ερμαφροδιτικό τέρας, η Αγδίστη, του οποίου τα ανδρικά όργανα αφαίρεσαν οι θεοί. Από αυτά γεννήθηκε αμυγδαλιά από τον καρπό της οποίας σαν έφαγε η θυγατέρα του ποταμού Σαγγαρίου γέννησε τον Άττι.
2. Δεν σταυρώθηκε εφόσον ο θάνατός του προήλθε από αυτοευνουχισμό
3. Είχε ερωμένη την μητέρα του
4. Δεν ανάστησε Σωματική Σάρκα
5. Ανήκε σε πολυθεϊστικό σύστημα
Ερωτήσεις:
1. «σκοτώθηκαν από το αγριογούρουνο»:αφού κατά τον Παυσανία σκοτώθηκε από αγριογούρουνο πως είναι σταυρωμένος;
2. «Κρεμάστηκε σε ένα δέντρο, σταυρώθηκε»: πώς κρεμάστηκε σε ένα δέντρο και σταυρώθηκε εφόσον «Στις κάρτες του Ταρώ ο Άττις παρουσιάζεται με την μορφή του Κρεμασμένου»;
3. «12ος Ο σταυρωμένος Άττις της Φρυγίας (-1170»: βάση ποίας μαρτυρίας προέκυψε η σταύρωση του το 1170 π.Χ. εφόσον δεν υπάρχουν μαρτυρίες για την λατρεία του Άττι προγενέστερες του Δ΄ π.Χ. αιώνα;
Παρατηρήσεις:
1. «Η Αγδίστις πέτυχε από τον Δία να μην σαπίζει ή να μην λιώνει το σώμα του Άττι». Συνεπώς ο Άττις ήταν πεθαμένος διότι μόνο του πεθαμένου το σώμα σαπίζει και άρα δεν μιλάμε για σωματική ανάσταση
2. «Η 25η Μαρτίου ήταν μια πολύ χαρούμενη γιορτή… για να εορτάζεται η έναρξη του απελευθερωτικού αγώνος ενάντια στους Τούρκους». Αυτό είναι τραγικό λάθος διότι ο Άττις είχε και άλλες εορτές στις 22, 23 και 24 Μαρτίου
3. «Κρεμάστηκε σε ένα δέντρο»: Δεν πέθανε κατά αυτόν τον τρόπο αλλά: όντας ωραιότατος γέννησε τον ερωτικό πόθο προς την Αγδίστη. Την στιγμή που ο Άττις επρόκειτο να παντρευτεί την θυγατέρα του βασιλέα, του έριξε η Αγδίστη παραφροσύνη και εκείνος έκοψε τα ανδρικά του μόρια. Γι αυτό και οι ιερείς του ευνουχίζονταν «οι ευνουχισμένοι ιερείς της» και δεν κρεμούσαν εαυτούς από κάποιο δέντρο «Κρεμάστηκε σε ένα δέντρο».
(Πηγή: Μπρατσιώτης Παν. Ι., Καθηγητής της Βιβλικής Ιστορίας, Μ.Ε.Ε., τόμος Στ, λήμμα Άττις, σσ. 168 -169)

13ος Ο Εσταυρωμένος Κρίτε της Χαλδαίας (-1200) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 105)

1. «Ήταν γνωστός ως Λυτρωτής, ευλογημένος Υιός του Θεού, σωτήρας της φυλής, ο προσφέρων την λύτρωση σε ένα θυμωμένο θεό, Όλα αυτά καταγράφονται σύμφωνα με τον Χίγκινς, στα ιερά βιβλία των Χαλδαίων, όπου αναφέρεται και η σταύρωση του θεού. Όταν πέθανε η γη και ο ουρανός κλονίστηκαν» (ό.π. σελ. 105)
Ενστάσεις
1. Δεν υπάρχει παρθενογέννηση
2. Δεν υπάρχει ανάσταση Σαρκικού Σώματος
3. Πολυθεϊστικό σύστημα
Ερωτήσεις:
1. «Υιός του Θεού»: ποίου θεού πολυθεϊστικού συστήματος;
2. «ως Λυτρωτής»: πώς είναι Λυτρωτής από τον θάνατο εφόσον δεν ανασταίνεται;
3. «ο προσφέρων την λύτρωση σε ένα θυμωμένο θεό»:σε ποιο θεό;
4. «στα ιερά βιβλία των χαλδαίων»: ποια είναι αυτά;
5. «όπου αναφέρεται και η σταύρωση του θεού»: πού αναφέρεται αυτή συγκεκριμένα;
6. «σύμφωνα με τον Χίγκινς»: πού τα λέει αυτά ο Χίγκινς;
6. «13ος Ο Εσταυρωμένος Κρίτε της Χαλδαίας (-1200)»: βάση ποίας μαρτυρίας προέκυψε η σταύρωση του το 1200 π.Χ.;
Παρατηρήσεις:
1. Εδώ ο Γ.Γ. ξεπέρασε κάθε όριο αοριστολογίας εφόσον δεν αναφέρει
α. ποια είναι τα ιερά βιβλία των Χαλδαίων
β. σε ποιο βιβλίο ο «Χίγκινς» αναφέρει αυτά που αναφέρει
γ. σε ποιο βιβλίο των Χαλδαίων και που αναφέρεται ο «εσταυρωμένος, υιός του θεού, ευλογημένος κ.λ.π.»
2. Το πράγμα περιπλέκεται πολύ περισσότερο αν σκεφτεί κανείς πως:
α. Οι Χαλδαίοι έχουν σχέση με την Π.Δ.
β. Αναμίχθηκαν με τους Βαβυλώνιους και τους Ασσύριους που έχουν σχέση με την Π.Δ.
γ. Υπάρχουν Χριστιανοί Χαλδαίοι  που υφίστανται ακόμη μέχρι σήμερα σε Περσία, Αραβία, Ινδία και Κουρδιστάν ως μονοφυσίτες, από τον Ε’ αιώνα μ.Χ.. Ανήκαν στην αίρεση του Νεστορίου και καλούνται και «Χριστιανοί του Θωμά». Από το 1681 προσεταιρίσθηκαν υπό την Ουννία που συνέστησε την Νεστοριανή εκκλησία με Πατριάρχη στο Διαρβεκήρ υποστηριζόμενη από τους παπικούς με χρηματικές εισφορές. Μεγάλο μέρος αυτών έμεινε στην αίρεση με δικό τους Πατριάρχη που εδρεύει στην Μοσούλη της Μεσσοποταμίας.
(Πηγή: Καλοποθάκης Δ. Μ., Δρ. Φιλοσοφίας τ. Υφηγητής της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών,  Μ.Ε.Ε., τόμος Κδ, λήμμα Χαλδαίοι, σσ. 415 – 416 & Ευαγγελίδης Τρ. Ε., Ιστοριοδίφης, Μ.Ε.Ε., τόμος Κδ, λήμμα Χαλδαίοι, σελ.  416)

14ος Ο Εσταυρωμένος Μπάλι της Ορίσσα (-725) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 105)

1. «Από τα βιβλία της Ανατολής μαθαίνουμε πως στην Ορίσσα, μια Ασιατική περιοχή, υπήρχε ένας εσταυρωμένος θεός» (ό.π. σελ. 105)
2. «ονομάζονταν και «Δεύτερος Κύριος», ως αναφορά σε ένα δεύτερο πρόσωπο ή το δεύτερο μέλος μια τριάδος, αφού οι περισσότεροι εσταυρωμένοι θεοί κατέχουν την θέση αυτή σε μια τριάδα θεοτήτων» (ό.π. σελ. 105)
3. «μνημεία του εσταυρωμένου αυτού θεού πολύ αρχαία μπορούν να βρεθούν ανάμεσα στα ερείπια της εντυπωσιακής πόλης Μαχαμπαλιπόρ» (ό.π. σελ. 105)
Μπαλί: Γίγαντας βασιλιάς των δαιμόνων Νταΐτυας. Κυβερνούσε όλο το σύμπαν και οι θεοί είχαν χάσει όλη τους την δύναμη. Τότε ο Ινδουϊστικός θεός Βισνού ενσαρκώθηκε για 10 φορά ως νάνος Βραχμάνος (Βαμάνα) και του ζήτησε την παραχώρηση εδάφους 3 ποδών. Ο Μπαλί συμφώνησε και ο Βισνού στηρίχθηκε με το δεξί πόδι στην γη και με το αριστερό στον ουρανό. Ο γίγας καταπτοήθηκε και περίμενε σκληρή τιμωρία. Όμως ο Βισνού έχοντας υπ’ όψιν του την ανδρεία και τις αρετές του αντιπάλου, δεν θέλησε να τον τιμωρήσει αλλά ενάντια του παραχώρησε το βασίλειο των νεκρών.
Ορίσσα : Ήταν χώρα των Βρετανικών Ινδιών στα ανατολικά παράλια της Ινδικής Χερσονήσου. Κατά τους π.Χ. αιώνες δέχθηκε την εισβολή των Υαβάνα, που με μερικούς ταυτίζονται με τους αρχαίους Έλληνες της Ιωνίας και υπήρξε το ανατολικότερο τμήμα της εξάπλωσης των Αριανών. Κατά την εποχή αυτή ήταν έδρα βουδικής δυναστείας. Το 1600 καταλήφθηκε από τους Μωαμεθανούς οι οποίοι εκδιώχθηκαν το 1800 από τους Άγγλους. Στο θρήσκευμα αποτελείται από 95% Ινδουιστές και το υπόλοιπό από μωαμεθανούς.
Ενστάσεις:
1. δεν υπάρχει παρθενογενεσία εφόσον ποτέ δεν γεννήθηκε
2. δεν υπάρχει ανάσταση Σαρκικού Σώματος εφόσον ο Μπαλί είναι θεός των νεκρών και δηλαδή πεθαμένος
3. δεν είναι ο Μπαλί θεός εφόσον είναι δαίμονας
4. Πολυθεϊστικό σύστημα
Ερωτήσεις:
1. «Από τα βιβλία της Ανατολής μαθαίνουμε»: ποια είναι αυτά;
2. «υπήρχε ένας εσταυρωμένος θεός»: πού αναφέρεται αυτό;
3. «αφού οι περισσότεροι εσταυρωμένοι θεοί κατέχουν την θέση αυτή σε μια τριάδα θεοτήτων»:πώς συνάγεται αυτό αφού όλοι οι «εσταυρωμένοι» (δηλαδή και οι 15 του 15 .Ε.Α.Σ.) ανήκουν σε πολυθεϊστικά συστήματα – πάνθεα;
4. «πολύ αρχαία»: Πόσο αρχαία;
5. «14ος Ο Εσταυρωμένος Μπάλι της Ορίσσα (-725)»: βάση ποίας μαρτυρίας προέκυψε η σταύρωση του το 725 π.Χ.;
Παρατηρήσεις:
1. «ως αναφορά σε ένα δεύτερο πρόσωπο ή το δεύτερο μέλος μια τριάδος»: Η ύπαρξη ενός 2ου προσώπου προϋποθέτει ένα πρώτο. Όμως σε καμιά περίπτωση δεν απαιτεί και την ύπαρξη ενός 3ου. Αυτό είναι υπόθεση του Γ.Γ. για να μπερδεύει βάση της Θεολογίας περί της Αγίας Τριάδας.
2. «πως στην Ορίσσα»: ως χώρα στην οποία έφτασαν και Χριστιανοί (Μανιχαίοι και Άγγλοι) με το εμπόριο ή την κατάκτηση, πολλά μπορούν να υποτεθούν.
3. «του εσταυρωμένου αυτού θεού»: δεν είναι θεός αλλά δαίμονας
(Πηγή: Δαλέξιος. Α. Γ. , Δόκτωρ φιλοσοφίας,  Μ.Ε.Ε., τόμος ΙΖ, λήμμα Μπαλί, σελ. 479,  Britannica Deluxe 2002 & Βατάλος Μάνος Δ., Δημοσιογράφος, Μ.Ε.Ε., τόμος ΙΘ, λήμμα Ορίσσα, σελ. 67)

15ος Ο Μίθρας της Περσίας (-600) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 105)

1. «Ο Πέρσης αυτός θεός, σύμφωνα με τον Χίγκινς, «σφαγιάσθηκε στο σταυρό για να λυτρώσει την ανθρωπότητα από τα αμαρτήματά της»» (ό.π. σελ. 105)
2. «Λέγεται πως γεννήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου και σταυρώθηκε σε ένα δένδρο» (ό.π. σελ. 105)
3. «Είναι χαρακτηριστικό πως χριστιανοί συγγραφείς, όπως ο Φάμπες και Μπριγιάν γράφουν πως «σφαγιάσθηκε» αποφεύγουν όμως να μιλήσουν για τον τρόπο του θανάτου του. Την ίδια πολιτική ακολουθούν όσον αφορά τους άλλους εσταυρωμένους θεούς των αρχαίων όπως δείξαμε και πριν» (ό.π. σελ. 105)
4. «Στην θεολογία των Μάγων, των ιερέων του Μιθραϊσμού ο Μίθρας είναι το φως του ουράνιου θόλου. Στην μυθολογία ο ουράνιος θόλος συμβολίζεται από βράχο, από τα σπλάχνα του οποίου ξεπηδά ο Μίθρας, γι αυτό και καλείται «θεός της Πέτρας». Την λατρεία του θεού αυτού προσπάθησε να αντικαταστήσει ο Χριστιανισμός οικειοποιούμενος την διαρχία και ολόκληρη την μυθολογία του μετονομάζοντας μάλιστα έναν από τους Απόστολους σε Πέτρο. Όταν ο Ιησούς λέει «θα θεμελιώσω την θρησκεία μου άνω σ’ αυτή την πέτρα», εννοεί πάνω στην θρησκεία των Μιθραϊστών γι αυτό προσκυνούν μάγοι το νεογέννητο Ιησού. Οι Μάγοι δεν είναι άλλοι από τους ιερείς του Μίθρα» (ό.π. σελ. 106)
Ενστάσεις:
1.  Δεν υπάρχει παρθενογέννηση εφόσον γεννήθηκε από την φύση δίπλα από ένα ρυάκι και κάτω από ένα ιερό δένδρο.
2.  Δεν σταυρώθηκε εφόσον σφάχτηκε ή καρφώθηκε σε δένδρο
3. δεν ανάστησε Σωματική Σάρκα εφόσον ως προσωποποίηση του Ήλιου δεν πέθανε ποτέ και σύμφωνα με τον μύθο αναλήφθηκε στον Ουρανό μέσα στο άρμα του Ηλίου.
4. Ανήκει σε πολυθεϊστικό σύστημα με την μορφή του ηλίου (Αντίστοιχος Απόλλωνας)
Ερωτήσεις
1. «σύμφωνα με τον Χίγκινς «σφαγιάσθηκε στο σταυρό»»; Πηγές;
2. «Λέγεται πως γεννήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου»: Από ποιόν λέγεται;
3. «Λέγεται πως γεννήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου και σταυρώθηκε σε ένα δένδρο»: ποιος το λέει και πού το λέει; (Πηγές)
4. «Λέγεται πως γεννήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου και σταυρώθηκε σε ένα δένδρο»: πώς σταυρώθηκε στο δέντρο εφόσον το δένδρο δεν είναι σταυρός και έχει κυλινδρικό σχήμα;
5. «…αποφεύγουν όμως να μιλήσουν για τον τρόπο του θανάτου του»: ποιος το λέει;
6. «Στην θεολογία των Μάγων, των ιερέων του Μιθραϊσμού»: οι μάγοι δεν είναι ιερείς του Μίθρα, λ.χ. ο μάγος στην Αιγυπτιακή θρησκεία είναι θεός ο ίδιος. Εξάλλου «Χαλδαίοι μάγοι» ονομάζονται όλοι οι Μάγοι κατά την εποχή του Ιώσηπου.
7. «Στην μυθολογία ο ουράνιος θόλος συμβολίζεται από βράχο»: σε ποια μυθολογία από όλες;
8. «καλείται «θεός της Πέτρας»»:Ποιος το λέει αυτό;
9. «οικειοποιούμενος… ολόκληρη την μυθολογία του»; Ποιος το λέει αυτό; που είδε κανείς απόστολους στο Μίθρα ή διδασκαλία σαν τα Ευαγγέλια;
10. «Στην μυθολογία ο ουράνιος θόλος συμβολίζεται από βράχο, από τα σπλάχνα του οποίου ξεπηδά ο Μίθρας, γι αυτό και καλείται «θεός της Πέτρας»»: Πώς ο βράχος μετατράπηκε σε πέτρα; Αυτό και αν είναι Χαλδαϊκή θεουργία! Ο Γ. Γρηγορομιχελάκης φαίνεται δεν ξέρει Ελληνικά μιας και συγχέει τις ελληνικές λέξεις και τα νοήματά τους για να πετάει θρησκευτικά μαργαριτάρια.
11. «Οι Μάγοι δεν είναι άλλοι από τους ιερείς του Μίθρα»: Ποιος σου το υπέδειξε;
Παρατηρήσεις:
1. «Λέγεται πως γεννήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου»: Ο Χριστός δεν γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου. Είναι συμβολική η ημερομηνία της άλλοτε ημέρας εορτής του θεού Κρόνου. Εξάλλου τι μπορεί να σημαίνει αυτό; χιλιάδες άνθρωποι γεννήθηκαν στις 24 Δεκεμβρίου τόσες χιλιάδες χρόνια. Αυτό δεν τους κάνει θεούς
2. «Την ίδια πολιτική ακολουθούν όσον αφορά τους άλλους εσταυρωμένους θεούς των αρχαίων όπως δείξαμε και πριν»: ακολουθούν ΠΑΝΤΑ την ίδια πολιτική διότι δεν υπάρχει κανείς εσταυρωμένος και οι θεοί είναι μυθολογικοί ή δαίμονες και δεν ανάστησαν φυσικό σώμα.
3. «Την λατρεία του θεού αυτού προσπάθησε να αντικαταστήσει ο Χριστιανισμός»: Τα κατάφερε, αλλά δεν περιορίστηκε μόνο σε αυτήν αλλά αντικατέστησε και πολλές άλλες ακόμη
4. «Όταν ο Ιησούς λέει «θα θεμελιώσω την θρησκεία μου άνω σ’ αυτή την πέτρα», εννοεί πάνω στην θρησκεία των Μιθραϊστών»: όχι εννοεί πάνω στον Πέτρο εφόσον η πέτρα σύμφωνα με τα λεγόμενα του Γ.Γ. δεν είναι η θρησκεία του Μίθρα αλλά ο βράχος, που δεν είναι πέτρα, είναι ο ουράνιος θόλος. Το θυμάται κανείς από εσάς ή αποκοιμηθήκατε με τις ψευτιές του «δράκου»;
5. «Όταν ο Ιησούς λέει «θα θεμελιώσω την θρησκεία μου άνω σ’ αυτή την πέτρα», εννοεί πάνω στην θρησκεία των Μιθραϊστών γι αυτό προσκυνούν μάγοι το νεογέννητο Ιησού»: όχι κατηγορηματικά διότι θα έπρεπε σύμφωνα με τα λεγόμενα του Γ.Γ., που ούτως ή αλλιώς δεν στέκουν, οι Απόστολοι να προσκυνάνε τον Μίθρα και όχι οι Μάγοι (δήθεν Μιθραϊστές) να προσκυνάνε τον Χριστό, εφόσον ο Χριστός πίστευε στον Μίθρα.
6. «σύμφωνα με τον Χίγκινς «σφαγιάσθηκε στο σταυρό»» και «σταυρώθηκε σε ένα δένδρο»: πώς σταυρώθηκε σε σταυρό εφόσον α) ομιλούμε περί δέντρου β) εφόσον η σφαγή δεν είναι κάρφωμα αλλά κάτι άλλο (Σφαγή: το σφάζειν, το αποκόπτειν την κεφαλή, φόνος δια αποκοπής της κεφαλής || συνεκδ., το μέρος του λαιμού, στο οποίο μπήγεται το μαχαίρι (Πηγή:  Παπαθεοδώρου Ι. , Ανώτερος Γενικός Αρχίατρος, Μ.Ε.Ε. τόμος Κβ, σελ. 652) )

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΒΙΒΛΙΟΥ

stayros_krisna

Στην εικόνα 7 είναι μια προχριστιανική σταύρωση Ασιατικής καταγωγής που προφανώς έχει την πρόθεση να αναπαραστήσει τον σταυρωμένο Κρίσνα. Στην εικόνα 8 μπορούμε πιο θετικά να ισχυριστούμε πως είναι ο εσταυρωμένος Κρίσνα (Πηγή: «15 Εσταυρωμένοι & Αναστημένοι σωτήρες»,  Εκδόσεις Δαδούχος, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 63).
Απολογητής:  Ας επαναλάβουμε και πάλι πως ο εν λόγω συγγραφέας (Γ.Γ.) δεν αναφέρει που βρήκε αυτές τις φωτογραφίες και ας περάσουμε στην κριτική τους
1. Η εικόνα 7 ίσως να αναπαριστά ένα άνθρωπο μπροστά από ένα σταυρό, ίσως ενός ασιάτη αλλά
α. δεν γνωρίζουμε αν πρόκειται για θεότητα
β. δεν γνωρίζουμε αν πρόκειται για τον Κρίσνα (πως συνταυτίζεται άραγε;)
γ. του λείπει το μισό σώμα (μέση και κάτω) και δεν υπάρχουν τα πόδια για να σταυρωθούν κι αυτά.
δ. πουθενά δεν αναφέρεται ποίας εποχής είναι το εύρημα αυτό
ε. τέλος αν και το κεφάλι του δείχνει κάποιας μορφής κλίσης προς τα κάτω και αριστερά, σαν να πρόκειται για κάποιον που πέθανε σε σταυρό, εντούτοις ο κορμός του και δηλαδή οι ώμοι του, δεν φαίνεται να βρίσκονται χαμηλότερα από τις παλάμες του, ώστε αν υποστηριχθεί πως όντως σταυρώθηκε με καρφιά με συνέπεια να κρέμεται το σωματικό του βάρος από τις παλάμες.(δες για παράδειγμα τον μ.Χ. εσταυρωμένο Ορφέα που είναι επηρεασμένος από τον Ιησού Χριστό)
Συμπέρασμα 1: ο άνθρωπος ή θεότητα αυτή δεν έχει σταυρωθεί αλλά φαίνεται πως εικονίζει σωματικά ένα σταυρό ισόμετρο «ελληνικού τύπου» με απλή έκταση των χεριών του. Αυτό εξηγεί γιατί του έχουν αφαιρεθεί και τα πόδια δηλαδή διότι ο σταυρός θα γίνονταν αναγκαστικά ασύμμετρος.
2. Η εικόνα 8 δεν παριστά ένα σταυρωμένο Κρίσνα και είναι επίσης άξιο απορίας πού είδε ο Γ.Γ. τον σταυρό. Διότι:
α. το κεφάλι του δεν γέρνει προς τα κάτω από το βάρος του, όπως λ.χ. γέρνει ενός πεθαμένου στο σταυρό. Στην εικόνα 7 πράγματι το κεφάλι γέρνει προς τα κάτω και αριστερά, ενώ στην εικόνα 8 το κεφάλι είναι πίσω και πάνω, δηλαδή ο Κρίσνα είναιζωντανός
β. λείπει ο σταυρός. Πώς γίνεται να μιλάμε για σταυρωμένο εφόσον λείπει ο σταυρός;
γ. οι παλάμες του δεν είναι κάθετες προς το έδαφος ώστε να μπορεί να λεχθεί πως καρφώθηκε πάνω σε μια επιφάνεια αλλά είναι οριζόντιες
Συμπέρασμα 2 : Δεν έχουμε ένα σταυρωμένο Κρίσνα αλλά ένα Κρίσνα που χοροπηδά ενώ χορεύει εκστασιασμένος ίσως, με τα χέρια του ανοιχτά και τις παλάμες σε οριζόντια θέση και βρίσκεται ίσως ψηλότερα από το έδαφος κατά την στιγμή της αναπήδησης.. Ίσως θα μπορούσε να λεχθεί πως αν δεχτούμε πως δεν αναπηδά, τότε η στάση του μοιάζει με το κοινό «τσιφτετέλι» και με τις παλάμες του ανοιχτές γοητεύοντας αυτούς που τον παρακολουθούν. Ο Κρίσνα, ας μην ξεχνά κανείς, είναι θεός χορευτήςκαι χορεύει με τις βοσκοπούλες. Εξάλλου πως θα μπορούσαμε να μιλάμε για σταύρωση εφόσον σκοτώθηκε από βέλος που τον «κάρφωσε» πάνω σε ένα δέντρο;

Δείτε έναν σημερινό ηλιολάτρη παγανιστή στο γνωστό Στόουνχετζ ενώ καλεί τον θεό - ήλιο, σε ανάλογη στάση με τον Κρίσνα και τις παλάμες του κάθετες προς το έδαφος σε στάση θρησκευτικής παράκλησης. Μήπως είναι και αυτός εσταυρωμένος; Μόνο ο Γ.Γρηγορομιχελάκης είναι «ικανός» να διακρίνει ένα «εσταυρωμένο» σε αυτή την εικόνα διότι πολύ απλώς δεν θέλει τον Ιησού Χριστό, με συνέπεια το μυαλό του να κατασκευάζει ψευδαισθήσεις, παραισθήσεις και οφθαλμαπάτες σε τρίτους καλοπροαίρετους ερευνητές.
Τέλος: Δεν υπάρχουν μαρτυρίες για Παρθενογεννεσία & Σωματική Ανάσταση. Δεν αρκεί η σταύρωση για να ταυτίζει κάποιος τον Ιησού και τους μύθους
stayros_indra

«Ο καλόγερος Γεώργιος στο «Tibetinum Alphabetum» (σελ. 203) δίνεις τις εικόνες ενός σταυρωμένου Θεού που λατρεύονταν στο Νεπάλ. Οι σταυροί ήσαν τοποθετημένοι γωνίες των δρόμων και σε υψώματα. Ονομάζουν τον Θεό Ίντρα.  Στις εικόνες 9 και 10 εμφανίζονται μερικές μορφές οι οποίες είναι διαφορετικές από την Χριστιανική Σταύρωση «εάν το θέμα είναι όπως το πιστεύει και ο Μποσόμπρ τότε οι κάτοικοι της Ινδίας και οι Βουδιστές των οποίων είναι η ίδια με αυτή των κατοίκων του Θιβέτ, έχουν δεχτεί τις νέες αυτές εικονογραφήσεις από φανατικούς,  που δεν είναι άλλοι από τους Μανιχαίους. Τα έθνη αυτά, ειδικά στην πόλη του Νεπάλ τον Αύγουστο γιορτάζουν τον θεό Ίντρα και τοποθετούν παντού σταυρούς στεφανωμένους με αυτότονο στην μνήμη του»
και
«Όσο αφορά τις ιδέες του Μπόσορο, πως δηλαδή η θρησκεία της Ινδίας είναι ένας παραφθαρμένος Χριστιανισμός που τον πήραν από τους Μανιχαίους, όλοι οι λόγιοι σήμερα γνωρίζουν πως η θρησκεία της Ινδίας είναι κατά πολλούς αιώνες παλαιότερη από αυτή του Μάνι ή των Μανιχαίων» (Πηγή: «15 Εσταυρωμένοι & Αναστημένοι σωτήρες»,  Εκδόσεις Δαδούχος, Θεσσαλονίκη 2003, σσ. 66 -67).
Απολογητής: Κανείς δεν αμφιβάλλει πως η Ινδική θρησκεία είναι αρχαιότερη από την εποχή του Χριστού αλλά δεν είναι παράλογο να δεχτεί κανείς πως οι Μανιχαίοι την επηρέασαν με τον σταυρό μεταχριστιανικά όπως επηρεάσθηκε ο αρχαίος Ορφέαςμε χριστιανικές προσμίξεις μ.Χ. ή όπως ακριβώς οι Μάγιας έχουν σήμερα χριστιανικές προσμίξεις πάνω στην αρχαία τους θρησκεία, τις οποίες άντλησαν από τους Χριστιανούς. Η επίδραση των Χριστιανών δεν έρχεται σε καμιά σύγκρουση με την αρχαιότητα και την χρονολογία της θρησκείας των Ινδών. Εξάλλου οι δρόμοι προς την Ανατολή και τις Ινδίες ήσαν γνωστές και πριν ακόμη τα χρόνια του Μ. Αλεξάνδρου μέχρις τις Ανατολικές Ινδίες. Συνεπώς πολλά μπορούν να υποτεθούν.
1. Εικόνα 9 παριστά
α. ένα φυτικό σταυρό γι αυτό κα παρουσιάζει ένα κοτσάνι στο κάτω μέρος του
β. φέρει από ένα καρφί(;) [ή ινδικό στίγμα] στο ζωγραφισμένο μέτωπο, στις ζωγραφισμένες παλάμες και στα ζωγραφισμένα δύο μετατάρσια των ποδιών
Συμπέρασμα 1 : Η εικόνα 9 δεν παρουσιάζει κανένα σώμα να πεθαίνει σε κάποιο σταυρό ώστε να μπορεί να λεχθεί πως ο δήθεν σταυρωμένος θα αναστήσει το ίδιο του το σώμα νικώντας τον φυσικό θάνατο. Η εικόνα αυτή είναι λογικοφανές πως είναι ένας καθαρός συμβολισμός και δεν εμπερικλείει καμιά Ανάσταση σώματος,  εφόσον δεν υπάρχει κανένα σώμα ώστε αυτό να αναστηθεί μεταθανάτια. Θα μπορούσε κανείς ίσως να υποθέσει μια ανθρωποποίηση σταυρού, παρά για θεό που σταυρώνεται και πεθαίνει πάνω σε ένα σταυρό.
Αυτό γιατί, εφόσον ο σταυρός δεν είναι ξύλινος, δεν μπορεί να υπάρχει κάποια σταύρωση με καρφιά, συνεπώς εκείνος ή εκείνοι που κατασκεύασαν αυτή την εικόνα, δεν είχαν στο νου τους κάποια μορφή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ανθρώπινης σταυρώσεως. Μάλλον είχαν κάποια ιδέα που άλλοι στόμα με στόμα τους μετέφεραν και δεν είναι δηλαδή αποτέλεσμα ουσιαστικής θρησκευτικής διδασκαλίας γύρω από ένα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ εσταυρωμένο θεό ή διδάσκαλο.
Επίσης είναι παράλογο να υποστηρίζεται πως καρφώθηκαν χέρια και πόδια εφόσον, αν υποθέσουμε πως αναπαριστάται ένας εσταυρωμένος, αυτός καρφώθηκε και στο κρανίο, και συνεπώς δεν υπάρχει κανείς λόγος να σταυρωθεί στα χέρια και στα πόδια, μιας και
α. είναι ήδη νεκρός πριν την ανέγερση του σταυρού κάθετα προς το έδαφος και δεν υπάρχει κανένα μαρτύριο (σε αυτό αποσκοπούσε η σταύρωση)
β. μπορεί κάλλιστα να κρέμεται από το καρφί στο κεφάλι καθιστώντας βάση της φυσικής και του βάρους του σώματος, παντελώς περιττά τα καρφιά σε χέρια και πόδια.
Με λίγα λόγια έχουμε μια ΠΑΡΑΛΟΓΗ και ασφαλώς ΜΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ σταύρωση.
2. Η εικόνα 10 δεν παρουσιάζει κανένα εσταυρωμένο εφόσον
α. λείπει ο σταυρός
β. λείπει το κάτω μέρος του σώματος
γ. το σώμα δεν κρέμεται ένεκα του βάρους ώστε να υποδηλώνει κάρφωση στα χέρια
δ. ο εικονιζόμενος φέρει τρύπα στο κεφάλι που καθιστά περιττή την σταύρωση, σύμφωνα και με πιο παραπάνω λεγόμενα
ε. οι τρύπες δεν δεικνύουν αποκλειστικά πως πρόκειται περί σταυρώσεως εφόσον στον πλανήτη Γη υπάρχουν πολλές φυλές που τρυπάνε τα μέλη τους ένεκα ΦΑΚΙΡΙΣΜΟΥ (βλέπε Ινδίες) ή βάφουν στις παλάμες ή στο μέτωπό τους χρωματιστούς κύκλους (βλέπε Ινδές)
στ. δες εδώ
Συμπέρασμα 2: Πρόκειται περί καθαρής απάτης.

Ο Τομ Τορλίνο Ινδιάνος της φυλής Ναβάχο με σταυρό στο στήθος. (Πηγή: «15 Εσταυρωμένοι & Αναστημένοι σωτήρες»,  Εκδόσεις Δαδούχος, Θεσσαλονίκη 2003, σσ. 54).
Απολογητής: Εδώ πρόκειται περί κακοτάτηςπονηροτάτης και δολιοτάτης μεγίστης απάτης του συγγραφέα Γεώργιου Γρηγορομιχελάκη, που ξεπέρασε κάθε όριο αφού εσκεμμένα παραβλέπει πως:
α. η φωτογραφία εφευρέθηκε τον 19ο αιώνα μ.Χ., ήτις 1800 και πλέον χρόνια μετά την γέννηση του Ιησού Χριστού από δυτικούς
β. για να φωτογραφηθεί αυτός ο Ινδιάνος σίγουρα πρέπει να ήλθε σε επαφή με δυτικούς Χριστιανούς
γ. το όνομα του Ινδιάνου είναι «Τομ» δηλαδή Θωμάς στα Ελληνικά.
Συμπέρασμα: Ομιλούμε περί ενός βαπτισμένου Χριστιανού Ινδιάνου, 19 αιώνες μετά την Σταύρωση του Χριστού, που μπορεί και να φωτογραφήθηκε αναμνηστικά μετά την Χριστιανική βάπτισή του…

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ 15

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ, ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΣ & ΣΩΤΗΡΑΣ;

Πριν εξαχθούν τα ωφέλιμα συμπεράσματα από το βιβλίο του Γ.Γ. ας δούμε πότε αποκαλείται κάποιος ως Σταυρωμένος, Αναστημένος και Σωτήρας Θεός

Σταυρωμένος
Πρέπει κάποιος να έχει καρφωθεί με καρφιά σε ξύλινο σταυρό, ώστε τα καρφιά να μπορούν να καρφωθούν (λ.χ. όχι σε σίδηρο πάνω σε άγκυρα όπως με τον μ.Χ. Ορφέα διότι αυτό δεικνύει αναλήθεια) και να έχει πεθαίνει ένεκα της κόπωσης της καρδιάς ή της ασφυξίας που επιφέρει το βάρος του σώματος, καθώς κρέμεται από τις καρφωμένες παλάμες, εμποδίζοντας τα πνευμόνια να συσπαστούν, παρέχοντας οξυγόνο στο σώμα

Θάνατος Σωματικός
Για να αναστηθεί κάποιος σωματικά – βιολογικά θα πρέπει πρώτα να έχει πεθάνει όπως ο Χριστός: Κατά Ιωάννη, (Κεφ Ιθ’ «33 ἐπὶ δὲ τὸν Ἰησοῦν ἐλθόντες ὡς εἶδον αὐτὸν ἤδη τεθνηκότα, οὐ κατέαξαν αὐτοῦ τὰ σκέλη, 34 ἀλλ’ εἷς τῶν στρατιωτῶν λόγχῃ αὐτοῦ τὴν πλευρὰν ἔνυξε, καὶ εὐθέως ἐξῆλθεν αἷμα καὶ ὕδωρ.»)
Αναστημένος
Όταν ομιλούμε περί Χριστιανικής ανάστασης δεν ομιλούμε για κάποιο ήρωα που πήγε βόλτα στον Άδη συμβολικά και ξαναγύρισε, όπως έπραξαν διάφορες μυθικές προσωπικότητες αναπαριστώντας τις εναλλαγές των φυσικών φαινομένων, αλλά εννοούμε κάποιον ο οποίος αφού πέθανε ΒΙΟΛΟΓΙΚΩΣ μετά τον θάνατό του κατάφερε και ΑΝΑΣΤΗΣΕ την ίδια αυτή σάρκα η οποία είχε πεθάνει νωρίτερα. Η δυσπιστία του Θωμά οδηγεί κάποιον στον να καταλάβει πως οι μαθητές δεν είδαν κανενός είδος φάντασμα αλλά σώμα ζωντανό με σάρκα και οστά (Κατά Ιωάννη Κεφ. κ24 «24 Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ’ αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς. 25 ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί· Ἑωράκαμεν τὸν Κύριον. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω. 26 Καὶ μεθ’ ἡμέρας ὀκτὼ πάλιν ἦσαν ἔσω οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ Θωμᾶς μετ’ αὐτῶν. ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπεν· Εἰρήνη ὑμῖν. 27 εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ· Φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός. 28 καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου. 29 λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες»).
Η Ορθοδοξία προτρέπει προς τούτο: «Χαίρεις ερευνώμενος! Διό, Φιλάνθρωπε,Προς τούτο προτρέπεις τον Θωμάν».(Τροπάριον Κυριακής του Θωμά)

Σωτήρας
Για να είναι κάποιος Σωτήρας θα πρέπει να μας σώζει από κάτι. Τι εννοούν λοιπόν οι Χριστιανοί όταν λένε πως ο Χριστός είναι σωτήρας; Εννοούν πως ακριβώς επειδή νίκησε τον φυσικό θάνατο απέδειξε την παντοδυναμία Του πάνω σε έναν φυσικό κανόνα που κανένα έμβυο ον δεν μπορεί να νικήσει.
Γιατί ο Ιησούς Χριστός μπορεί και είναι όλα αυτά; Διότι επειδή ακριβώς είναι Δημιουργός εξωσυμπαντικός που γέννησε τον κόσμο και την ζωή από το μηδέν, δεν υπόκεινται στους φυσικούς νόμους της Δημιουργίας με συνέπεια να μην υπόκεινται και στον θάνατο.
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ «15» ΒΑΣΗ ΤΩΝ ΑΝΩΘΙ ΠΑΡΑΔΟΧΩΝ
α.α
Όνομα
θεός
Σταύρωση
Σωματικός  θάνατος
Ανάσταση
Σώματος
π.Χ
Μάρτυρες Ανάστασης
Σκορ
1.
Κρίσνα
+
+
+
3
2.
Βούδας
+
+
2
3.
Ταμούζ
 +
+
2
4.
Βιττόμπα
 +
+
2
5.
Ιάω
 +
+
+
3
6.
Χεσούς
 +
+
+
3
7.
Κετσακοάτλ
+
+
2
8.
Κουιρίνους
+
1
9.
Προμηθέας
+
1
10.
Θούλις
+
+
2
11.
Ίντρα
+
+
2
12.
Άττις
+
+
2
13.
Κρίτε
+
+
2
14.
Μπαλί
+
+
2
15.
Μίθρας
+
+
2
Α-Ω
Ιησούς Χριστός
+
+
+
+
+
(με Π.Δ.)
+
6
Εκτός αυτών ο Ιησούς Χριστός λοιπόν, υπερέχει από τους άλλους για τα εξής:
1. Άφησε μάρτυρες της αναστάσεως πίσω του, που δίδαξαν και μαρτύρησαν γι αυτήν δίδοντας την ζωή τους.
2. Έχει γραπτό κώδικα π.Χ. και μ.Χ. (Παλαιά Διαθήκ & Καινή Διαθήκη) που άλλοι «θεοί» δεν άφησαν
3. Προφητεύτηκε η γέννηση, η σταύρωση και η ανάστασή του από τους ανθρώπους του
4. Άφησε προφητείες για τα παρελθόντα, παρόντα και μέλλοντα της ανθρωπότητας
5. Εκτός αυτών άφησε χειροπιαστές μαρτυρίες για το πέρασμά Του μέσα από την ανθρώπινη Ιστορία
6. Τέλος υπάρχουν επιστημονικές μελέτες γύρω από τα βιβλία Του και τα Λόγια Του
ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΥΠΕΡ Ι.Χ.Θ.Υ.Σ
πηγή

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...