Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Παρασκευή, Οκτωβρίου 04, 2013

Ὁ Ἅγιος Ἰερόθεος πρῶτος ἐπίσκοπος Ἀθηνῶν



Ὁρισμένοι συναξαριστὲς ἀναφέρουν ὅτι ὁ Ἰερόθεος ἦταν ἀρεοπαγίτης, ὅπως καὶ ὁ ἅγιος Διονύσιος.

Διδάχτηκε τὴ χριστιανικὴ πίστη ἀπὸ τὸν ἀπ. Παῦλο, βαπτίσθηκε καὶ χειροτονήθηκε ἀπ᾿ αὐτὸν ἐπίσκοπος Ἀθηνῶν. Καὶ κατόπιν εἰσήγαγε τελειότερα στὰ δόγματα περὶ Χριστοῦ τὸν μαθητὴ του, Διονύσιο τὸν Ἀρεοπαγίτη.

Ἀλλὰ ὁ Μ. Γαλανὸς στὸ Συναξαριστή του ἀναφέρει ὅτι, εἶναι ἀδύνατο νὰ διδάχτηκε ἀπὸ τὸν ἀπ. Παῦλο ὁ Ἰερόθεος πρῶτος τὴ χριστιανικὴ πίστη, διότι οἱ Πράξεις βεβαιώνουν ῥητὰ ὅτι πρῶτος πίστεψε μὲ τὴν διδασκαλία τοῦ ἀπ. Παύλου ὁ Διονύσιος. Ἀλλὰ καὶ ἂν ἀκόμη ἦταν Ἀρεοπαγίτης ἢ ἀκόμα σπουδαιότερο, πρῶτος ἐπίσκοπός της ἐκκλησίας Ἀθηνῶν, ἦταν δυνατὸν νὰ παραλειφθεῖ μία τέτοια μεγάλη φυσιογνωμία γιὰ νὰ συμπεριληφθεῖ ἁπλὰ στὴ γενικὴ ἔκφραση «ὅτι ἐπίστευσαν καὶ ἕτεροι»;

Γι᾿ αὐτὸ λοιπὸν λογικότερο εἶναι -συνεχίζει ὁ Μ. Γαλανός- νὰ δεχτοῦμε, ὅτι μᾶλλον ὁ Ἰερόθεος πίστεψε κατόπιν τοῦ Διονυσίου καὶ ἀπ᾿ αὐτὸν διδάχτηκε, ἀφοῦ ἔφυγε ἀπὸ τὴν Ἀθήνα ὁ Παῦλος.

Ἀλλ᾿ ὅπως καὶ ἂν ἔχουν τὰ πράγματα, βέβαιο εἶναι ὅτι ὁ Ἰερόθεος ἦταν ἄνδρας μεγάλης κοινωνικῆς παιδείας, ἔκανε πρῶτος ἐπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ ἐργάστηκε γιὰ τὸ ποίμνιό του μὲ πίστη καὶ πολὺ ζῆλο. Σύμφωνα μάλιστα μὲ κάποια παράδοση, ὁ Ἰερόθεος ἦταν παρὼν καὶ κατὰ τὴν κοίμηση τῆς Παναγίας στὴν Ἱερουσαλήμ.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος δ’.
Χρηστότητα ἐκδιδαχθείς, καὶ νήφων ἐν πᾶσιν, ἀγαθὴν συνείδησιν ἱεροπρεπῶς ἐνδυσάμενος, ἤντλησας ἐκ τοῦ Σκεύους τῆς ἐκλογῆς τὰ ἀπόῤῥητα, καὶ τὴν πίστιν τηρήσας, τὸν ἴσον δρόμον τετέλεκας, Ἱερομάρτυς Ἱερόθεε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τοῦ Παύλου ἠλίευσαι, ταὶς θεηγόροις πλοκαίς, καὶ ὅλος γεγένησαι, ἱερωμένος Θεῶ, σοφὲ Ἰερόθεε, σὺ γὰρ φιλοσοφίας, ταὶς ἀκτίσιν ἐκλάμπων, ὤφθης θεολογίας, ἀκριβοὺς ὑποφήτης, δι' ἧς μυσταγωγούμεθα, Πάτερ τὰ κρείττονα.

Κοντάκιον 
Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Τὸν Ἱεράρχην Ἀθηνῶν ἀνευφημοῦμέν σε, ὡς μυηθέντες διὰ σοῦ ξέvα καὶ ἄῤῥητα, ἀνεδείχθης γὰρ θεόληπτος ὑμvολόγος. Ἀλλὰ πρέσβευε παμμάκαρ. Ἱερόθεε, ἐκ παντοίων συμπτωμάτων ἡμᾶς ῥύεσθαι, ἵνα κράζωμεν· Χαίροις Πάτερ Θεόσοφε.

 

Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Λαμπαδιστής



 
Καταγόταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Λαμπαδοὺ τῆς Κύπρου, ποὺ βρισκόταν κοντὰ στὴν κωμόπολη Γαλάτη. Γονεῖς εἶχε εὐσεβεῖς καὶ πλούσιους.

Τυφλώθηκε καί, μαζὶ μὲ ἕναν ὑπηρέτη του, τὸν Ἰωάννη, ἔφυγε ἀπὸ τὴν πατρική του οἰκία σὲ τόπο κατάλληλο γιὰ προσευχὴ καὶ ἄσκηση. Δώδεκα χρόνια ἔζησε μὲ αὐστηρὴ ἄσκηση καὶ προσευχὴ καὶ τελικὰ ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

Σήμερα σῴζεται Μονὴ στὸ ὄνομά του στὴν Κύπρο.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῆς Λαμπάδος τὸ κλέος καὶ Κυπρίων ἀγλάισμα καὶ θαυματουργὸς ὄντως ὤφθης, Ἰωάννη Πατὴρ ἠμῶν Ὅσιε. Νηστεία κατατήξας τῆς σαρκός, ἀλόγους ἐνθυμήσεις πανσθενῶς, ὅθεν χάριν ἰαμάτων ἐξ οὐρανοῦ ἐδέξω, θεόπνευστε. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σοῦ πάσιν ἰάματα.

 

Συναξαριστής της 4ης Οκτωβρίου

Ὁ Ἅγιος Ἰερόθεος πρῶτος ἐπίσκοπος Ἀθηνῶν

Ὁρισμένοι συναξαριστὲς ἀναφέρουν ὅτι ὁ Ἰερόθεος ἦταν ἀρεοπαγίτης, ὅπως καὶ ὁ ἅγιος Διονύσιος.

Διδάχτηκε τὴ χριστιανικὴ πίστη ἀπὸ τὸν ἀπ. Παῦλο, βαπτίσθηκε καὶ χειροτονήθηκε ἀπ᾿ αὐτὸν ἐπίσκοπος Ἀθηνῶν. Καὶ κατόπιν εἰσήγαγε τελειότερα στὰ δόγματα περὶ Χριστοῦ τὸν μαθητὴ του, Διονύσιο τὸν Ἀρεοπαγίτη.

Ἀλλὰ ὁ Μ. Γαλανὸς στὸ Συναξαριστή του ἀναφέρει ὅτι, εἶναι ἀδύνατο νὰ διδάχτηκε ἀπὸ τὸν ἀπ. Παῦλο ὁ Ἰερόθεος πρῶτος τὴ χριστιανικὴ πίστη, διότι οἱ Πράξεις βεβαιώνουν ῥητὰ ὅτι πρῶτος πίστεψε μὲ τὴν διδασκαλία τοῦ ἀπ. Παύλου ὁ Διονύσιος. Ἀλλὰ καὶ ἂν ἀκόμη ἦταν Ἀρεοπαγίτης ἢ ἀκόμα σπουδαιότερο, πρῶτος ἐπίσκοπός της ἐκκλησίας Ἀθηνῶν, ἦταν δυνατὸν νὰ παραλειφθεῖ μία τέτοια μεγάλη φυσιογνωμία γιὰ νὰ συμπεριληφθεῖ ἁπλὰ στὴ γενικὴ ἔκφραση «ὅτι ἐπίστευσαν καὶ ἕτεροι»;

Γι᾿ αὐτὸ λοιπὸν λογικότερο εἶναι -συνεχίζει ὁ Μ. Γαλανός- νὰ δεχτοῦμε, ὅτι μᾶλλον ὁ Ἰερόθεος πίστεψε κατόπιν τοῦ Διονυσίου καὶ ἀπ᾿ αὐτὸν διδάχτηκε, ἀφοῦ ἔφυγε ἀπὸ τὴν Ἀθήνα ὁ Παῦλος.

Ἀλλ᾿ ὅπως καὶ ἂν ἔχουν τὰ πράγματα, βέβαιο εἶναι ὅτι ὁ Ἰερόθεος ἦταν ἄνδρας μεγάλης κοινωνικῆς παιδείας, ἔκανε πρῶτος ἐπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ ἐργάστηκε γιὰ τὸ ποίμνιό του μὲ πίστη καὶ πολὺ ζῆλο. Σύμφωνα μάλιστα μὲ κάποια παράδοση, ὁ Ἰερόθεος ἦταν παρὼν καὶ κατὰ τὴν κοίμηση τῆς Παναγίας στὴν Ἱερουσαλήμ.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος δ’.
Χρηστότητα ἐκδιδαχθείς, καὶ νήφων ἐν πᾶσιν, ἀγαθὴν συνείδησιν ἱεροπρεπῶς ἐνδυσάμενος, ἤντλησας ἐκ τοῦ Σκεύους τῆς ἐκλογῆς τὰ ἀπόῤῥητα, καὶ τὴν πίστιν τηρήσας, τὸν ἴσον δρόμον τετέλεκας, Ἱερομάρτυς Ἱερόθεε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τοῦ Παύλου ἠλίευσαι, ταὶς θεηγόροις πλοκαίς, καὶ ὅλος γεγένησαι, ἱερωμένος Θεῶ, σοφὲ Ἰερόθεε, σὺ γὰρ φιλοσοφίας, ταὶς ἀκτίσιν ἐκλάμπων, ὤφθης θεολογίας, ἀκριβοὺς ὑποφήτης, δι' ἧς μυσταγωγούμεθα, Πάτερ τὰ κρείττονα.

Κοντάκιον 
Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Τὸν Ἱεράρχην Ἀθηνῶν ἀνευφημοῦμέν σε, ὡς μυηθέντες διὰ σοῦ ξέvα καὶ ἄῤῥητα, ἀνεδείχθης γὰρ θεόληπτος ὑμvολόγος. Ἀλλὰ πρέσβευε παμμάκαρ. Ἱερόθεε, ἐκ παντοίων συμπτωμάτων ἡμᾶς ῥύεσθαι, ἵνα κράζωμεν· Χαίροις Πάτερ Θεόσοφε.

 

 
Ὁ Ἅγιος Πέτρος Ἱερομάρτυρας, ἀπὸ τὴν Καπιτώλιο

Ἦταν γέννημα καὶ θρέμμα τῆς πόλης τῶν Καπιτωλίων (ἀρχαία πόλη τῆς ἀνατολικῆς Ἰορδανίας, στὸ δρόμο γιὰ τὴν Δαμασκό), μεγάλος σοφὸς καὶ πολὺ συνετός. Ὑπῆρξε παντρεμένος μὲ τρία παιδιὰ καὶ κατόπιν ἔγινε μοναχός. Τιμήθηκε μὲ τὸ ἀξίωμα τῆς ἱερωσύνης ἀπὸ τὸν Ἀρχιερέα τῆς Μητροπόλεως Βόστρων (ἀρχαία πόλη τῆς Συρίας στὴ Χωράν, 80 χλμ. ἀνατολικά της λίμνης Γενησαρὲτ).

 

 
Ἡ Ἁγία Δομνίνη καὶ οἱ θυγατέρες της Βερνίκη (ἢ Βερίνη) καὶ Προσδόκη

Ἡ Δομνίνη ἦταν ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια.

Συνελήφθη μαζὶ μὲ τὶς κόρες της Βερνίκη καὶ Προσδόκη, ἀπὸ τὸν εἰδωλολάτρη ἄντρα της, διότι πίστευαν στὸ Χριστό. Στὶς πιέσεις του, προτίμησαν νὰ πνιγοῦν καὶ οἱ τρεῖς στὸ ποτάμι, παρὰ νὰ χάσουν τὴν τιμὴ καὶ τὴν πίστη τους.

Ἐδῶ ἀξίζει νὰ ἀναφέρουμε μερικὰ λόγια τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου σὲ μετάφραση, ἀπὸ τὸν ἐγκωμιαστικὸ λόγο του πρὸς τὶς Ἁγίες αὐτές.

Λέει, λοιπόν:
«Ἂς τὸ ἀκούσουν καὶ μητέρες καὶ θυγατέρες, καὶ ἔτσι οἱ θυγατέρες ἂς ὑπακούουν στὶς μητέρες, οἱ μητέρες ἂς παιδεύουν ἔτσι τὶς θυγατέρες, ἔτσι ἂς ἀγαποῦν τὰ τέκνα τους.

Εἰσῆλθε λοιπὸν ἡ μητέρα στὸ μέσον τοῦ ποταμοῦ, ἔχοντας ἀπὸ τὸ ἕνα καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος τὶς θυγατέρες της, ἡ μητέρα ποὺ εἶχε ἀνάμεσα στὶς ἀπειρόγαμες τὸν ἄνδρα, καὶ ἔτσι τελοῦνταν ἐκεῖ ὁ γάμος τῆς παρθενίας, μὲ ἐκεῖνον ποὺ βρισκόταν ἀνάμεσά τους, καὶ ὁ βρισκόμενος ἀνάμεσά τους ἦταν ὁ Χριστός.

Σὰν ῥίζα λοιπὸν δένδρου, ποὺ ἔχει δυὸ βλαστοὺς φυόμενους ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο, ἔτσι καὶ ἡ μακαρία τότε ἐκείνη εἰσήρχετο στὸ ποτάμι ἔχοντας τὶς παρθένες αὐτὲς ἀπὸ τὸ ἕνα καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος καὶ παρέδινε αὐτὲς στὴν ὁρμὴ τῶν ὑδάτων καὶ ἔτσι πνίγονταν ἢ καλύτερα δὲν πνίγονταν, ἀλλὰ βαπτίζονταν βάπτισμα πρωτάκουστο καὶ παράδοξο».

(Ε.Π.Ε., τόμος 37ος).

 

 
Ὁ Ἅγιος Αὔδακτος (ἢ Ἄδαυκτος) καὶ Καλλισθένη ἡ θυγατέρα του

Ὁ Αὔδακτος ἦταν ἀπὸ τὴν Ἔφεσο καὶ εἶχε τιμηθεῖ ἀπὸ τὸν Μαξιμίνο ἔπαρχος, διότι ἦταν πολὺ συνετὸς καὶ πλούσιος.

Ὅταν ὅμως ὁ Μαξιμίνος ζήτησε τὴν κόρη του Καλλισθένη γιὰ γυναῖκα του, ὁ Αὔδακτος δὲν θέλησε νὰ τὴν δώσει σ᾿ ἕναν εἰδωλολάτρη.

Γι᾿ αὐτὸ ἅρπαξαν τὰ ὑπάρχοντά του καὶ τὸν ἐξόρισαν στὴ Μελιτινή, ὅπου τὸν ἀποκεφάλισαν. Ἡ δὲ κόρη του Καλλισθένη, ἀφοῦ κουρεύτηκε καὶ φόρεσε ἀνδρικὰ ῥοῦχα, κρυβόταν κάπου στὴ Νικομήδεια.

Ὕστερα ἀπὸ ὀκτὼ χρόνια πῆγε στὴ Θρᾴκη. Ἐκεῖ ἔμενε κοντὰ σὲ μία οἰκογένεια, ποὺ εἶχε κόρη μὲ ἄῤῥωστους τους ὀφθαλμούς.

Ἡ Καλλισθένη τὴν θεράπευσε καὶ οἱ γονεῖς ζητοῦσαν νὰ τὴν παντρέψουν μὲ τὴν θεραπευμένη κόρη τους. Τότε ἡ Καλλισθένη φανέρωσε τὴν ἀλήθεια γι᾿ αὐτὴν καὶ ὅλοι μαζὶ ἀφοῦ δόξασαν τὸ Θεό, ἔφυγε.

Τότε γνωρίστηκε μὲ τὴν ἀδελφὴ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου Κωνσταντία καὶ κατάφερε, ὄχι μόνο νὰ πάρει πίσω τὴν περιουσία τοῦ πατέρα της, ἀλλὰ καὶ νὰ μεταφέρει τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου πατέρα της ἀπὸ τὴν Μελιτινὴ στὴν Ἔφεσο, ὅπου ἔκτισε Ναὸ στὸ ὄνομά του καὶ ἐναπόθεσε τὸ ἅγιο λείψανό του.

Ἔτσι ἀποστολικὰ ἀφοῦ ἔζησε τὸ ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς της ἡ Καλλισθένη, ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

 

 
Ὁ Ὅσιος Ἀμμοῦν ὁ Αἰγύπτιος

Αἰγύπτιος φτωχὸς καὶ ὀρφανός, τὸν ὁποῖο ὁ θεῖος του ἐξανάγκασε νὰ παντρευτεῖ.

Γιὰ 18 χρόνια ἔζησε μὲ τὴν σύζυγό του μὲ παρθενία καὶ στέρηση.

Κατόπιν ἀποσύρθηκε στὴν ἔρημο, ὅπου τρεφόταν μὲ χόρτα. Στὴν ἔρημο γνώρισε καὶ τὸν Μέγα Ἀντώνιο, ὁ ὁποῖος ἐξεπλάγη γιὰ τὴν αὐστηρή του ἄσκηση, τὴν ὁποία πολλοὶ μιμήθηκαν.

Ἔτσι ἀσκητικὰ ἀφοῦ ἔζησε καὶ θαύματα ἀρκετὰ ἀφοῦ ἔκανε, ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

 

 
Οἱ Ἅγιοι Φαῦστος, Γάιος, Εὐσέβιος καὶ Χαιρήμων (ἢ Χαρήμων) οἱ Διάκονοι

Ἦταν μαθητὲς τοῦ Ἁγίου Διονυσίου ἐπισκόπου Ἀλεξανδρείας (βλέπε βιογραφικό του σημείωμα στὶς 3 Ὀκτωβρίου, καθὼς καὶ τῶν μαθητῶν του).

Εἰδικὰ ὁ Εὐσέβιος με τὸν Χαιρήμονα, ἔθαβαν τὰ τίμια λείψανα τῶν Ἁγίων Μαρτύρων.

Τελικὰ καὶ αὐτοί, ἀφοῦ μὲ θάῤῥος ὁμολόγησαν τὸν Χριστὸ ἀποκεφαλίστηκαν.

 

 
Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Λαμπαδιστής

 
Καταγόταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Λαμπαδοὺ τῆς Κύπρου, ποὺ βρισκόταν κοντὰ στὴν κωμόπολη Γαλάτη. Γονεῖς εἶχε εὐσεβεῖς καὶ πλούσιους.

Τυφλώθηκε καί, μαζὶ μὲ ἕναν ὑπηρέτη του, τὸν Ἰωάννη, ἔφυγε ἀπὸ τὴν πατρική του οἰκία σὲ τόπο κατάλληλο γιὰ προσευχὴ καὶ ἄσκηση. Δώδεκα χρόνια ἔζησε μὲ αὐστηρὴ ἄσκηση καὶ προσευχὴ καὶ τελικὰ ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

Σήμερα σῴζεται Μονὴ στὸ ὄνομά του στὴν Κύπρο.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῆς Λαμπάδος τὸ κλέος καὶ Κυπρίων ἀγλάισμα καὶ θαυματουργὸς ὄντως ὤφθης, Ἰωάννη Πατὴρ ἠμῶν Ὅσιε. Νηστεία κατατήξας τῆς σαρκός, ἀλόγους ἐνθυμήσεις πανσθενῶς, ὅθεν χάριν ἰαμάτων ἐξ οὐρανοῦ ἐδέξω, θεόπνευστε. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σοῦ πάσιν ἰάματα.

 


Οἱ Ἅγιοι Γουρίας καὶ Βαρσανούφιος «οἱ ἐν Κοζάνῃ» (Ρῶσοι)

 

 
Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος «τοῦ Ταμασοῦ»

 

 
Ὁ Ἅγιος Edwin (Ἄγγλος)

Λεπτομέρειες γιὰ τὴ ζωὴ αὐτοῦ τοῦ ἁγίου τῆς ὀρθοδοξίας, μπορεῖ νὰ βρεῖ ὁ ἀναγνώστης στὸ βιβλίο «Οἱ Ἅγιοι τῶν Βρεττανικῶν Νήσων», τοῦ Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, ἐπισκόπου Τελμησσοῦ, Ἀθῆναι 1985.
 

«Μοῦ λέει ὁ λογισμὸς ὅτι πέντε ἄτομα κάνουν κουμάντο τὸν κόσμο ὁλόκληρο. Δὲν ξέρω ποῦ εἶναι ἢ ποιοὶ εἶναι, ἀλλὰ ξέρω ὅτι εἶναι πέντε ἄτομα ὅλα κι ὅλα.»


1. Ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα βρίσκεται στοὺς ἔσχατους καιρούς –τοὺς πραγματικοὺς ἔσχατους καιρούς- στοὺς ὁποίους ἀναφέρεται ὁ Ἅγιος ’Ιωάννης ὁ Θεολόγος στὴν Ἀποκάλυψη. Ἀναμένονται, ἔτσι, γεγονότα τέτοια ποὺ θὰ συγκλονίσουν τὰ ἔθνη.
2. Ἀκόμη κι ἂν ἔχει καταντήσει πιὰ νὰ ἀκούγεται «γραφικό» (χάρη σὲ γνωστὲς ἐπικοινωνιακες τακτικὲς καὶ μεθοδεύσεις), ὅλα ἐξελίχθηκαν μέχρι σήμερα βάσει προσεκτικοῦ σχεδιασμοῦ, σύμφωνα μέ «πρωτόκολλα» -καὶ ὄχι μόνον- συνταχθέντα ἀπὸ παλιά, ἐδῶ καὶ τουλάχιστον 270 χρόνια(1742 – 2012).
(βλ. βιβλίο «Μαρτυρίες Προσκυνητῶν», 6η Ἔκδοση, σελ.96, καὶ γενικότερα σελ. 81-105).
3. Ἡ 11η Σεπτεμβρίου 2001 σηματοδότησε τὴν εἴσοδο ὅλης τῆς ἀνθρωπότητας στὴν τελικὴ φάση τοῦ ὅλου σχεδίου.
4. Σχετικὰ μὲ τὸ ὅτι ὅλα αὐτὰ ἀποτελοῦν μέρος ἑνὸς εὐρύτερου σχεδιασμοῦ, ὁ Γέροντας Παΐσιος εἶχε πεῖ χαρακτηριστικά: «Μοῦ λέει ὁ λογισμὸς ὅτι πέντε ἄτομα κάνουν κουμάντο τὸν κόσμο ὁλόκληρο. Δὲν ξέρω ποῦ εἶναι ἢ ποιοὶ εἶναι, ἀλλὰ ξέρω ὅτι εἶναι πέντε ἄτομα ὅλα κι ὅλα.» (Από το αρχείο πληροφοριών των Εκδόσεων Αγιοτόκος Καππαδοκία).

πηγή 

ΕΚΤΑΚΤΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ: ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΤΕΧΕΙ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ ΘΑ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ

Γράφει ο  Ιωάννης  Αυξεντίου

Πιστεύουμε ότι πρέπει να επέμβει κάποιος εισαγγελέας ή έστω, αν δεν υπάρχει ακόμη το «νομοθετικό πλαίσιο», οι ευαίσθητοι και καλλιεργημένοι πολιτικοί μας να φροντίσουν να καταθέσουν μία «πράξη νομοθετικού περιεχομένου», ώστε να συλλαμβάνεται άμεσα όποιος κατέχει, διακινεί ή διαφημίζει τα βιβλία αυτού του επικίνδυνου ρατσιστή και ομοφοβικού, που ονομάζεται Πλάτωνας. Είναι αδιανόητο τα βιβλία του να κυκλοφορούν ελεύθερα στη «χώρα που γέννησε τη δημοκρατία». Να συγκληθεί άμεσα το «συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών»  και να λάβει  θέση γι’ αυτό  το τόσο σοβαρό ζήτημα, για το οποίο, το επισημαίνω, ζήτησαν και εξηγήσεις από τον ΟΗΕ.

Παραθέτω μερικά από όσα ανήκουστα γράφει αυτός ο σκοταδιστής, αντί-δημοκράτης, οπισθοδρομικός, συγγραφέας (φιλόσοφος ούτε που να το συζητάμε):
Α) Ακραία  ρατσιστική  δήλωση:
«Και θα βουτήξει, είπα εγώ, αγαπητέ μου, μέσα στα σπίτια των πολιτών, και στο τέλος ακόμα και στα ζώα θα εμφυτευτεί η αναρχία.» Πως το εννοούμε είπε αυτός; (…) «Όταν ο μέτοικος γίνεται ίσος με τον πολίτη και ο πολίτης με το μέτοικο, και ο ξένος  το  ίδιο.» [Πολιτεία, βιβλίο όγδοο]


Β) Υβρίζει την δημοκρατία που «γεννήθηκε σε αυτόν εδώ το τόπο»:
«Έτσι λοιπόν είπα εγώ, περνάει την κάθε μέρα της ζωής του προσφέροντας τον εαυτό του στην επιθυμία που θα του τύχει, άλλοτε, δηλαδή, μεθυσμένος και μέσα στους ήχους των αυλών, άλλοτε πάλι πίνοντας νερό μονάχα και αδυνατισμένος από την δίαιτα, άλλοτε γυμνασμένος, και κάποτε άλλοτε τεμπέλης και αδιάφορος για τα πάντα, και κάποτε σαν δοσμένος στην φιλοσοφία. Πολλές φορές πολιτεύεται και πετάγεται συνεχώς και λέει και κάνει ότι του τύχει. Και αν καμιά φορά ζηλέψει τους πολεμιστές, σ’ αυτήν την τέχνη στρέφεται, ή, αν ζηλέψει τους χρηματιστές πάνω σε αυτό στρέφεται με ζήλο. Και ούτε καμιά τάξη  ούτε ανάγκη υπάρχει στη ζωή του, αλλά λέγοντας τούτο τον τρόπο ζωής ευχάριστο και ελεύθερο και ευτυχισμένο, τον ακολουθεί για πάντα. (…) Δεν θα καταταχτεί από μας ο άνθρωπος αυτού του είδους ως αντίστοιχος της δημοκρατίας, και σωστά δεν θα χαρακτηρίζεται ως δημοκρατικός;» [Πολιτεία ,βιβλίο όγδοο]

Γ) Ξεκάθαρα και αδιάντροπα ομοφοβικός :
«Η ομοφυλοφιλία αρσενική και θηλυκή, είναι διαστροφές υπεύθυνες για αμέτρητες καταστροφές, όχι μόνο για την ιδιωτική ζωή του ατόμου, αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία.» [Νόμοι,836Β]

Όντως αδιανόητα πράγματα, όπως θα διαπιστώσατε. Κάνουμε έκκληση στον σεβάσμιο δικηγόρο (της «αριστεράς και της προόδου») που δεν ανέχεται τέτοιου είδους απόψεις, να κάνει αμέσως μία παρέμβαση στο Ελληνικό κοινοβούλιο. Βέβαια, θα μου πείτε ότι ο αυτός  ο  φωστήρας της νομικής επιστήμης είναι λίγο γλοιώδης, αλλά, να μην τα θέλουμε και όλα δικά μας. Σημασία έχει ότι είναι Έλληνας, απόγονος, και αυτός, των μαχητών των Θερμοπυλών. Έλληνες παντού:  Στο Mega, στον Antenna, στο ΣΚΑΪ, στον Alpha, στην Ελευθεροτυπία, στην Καθημερινή, στα Νέα, στο Βήμα, στην Αριστερά, στην “Δεξιά”, στην Πρυτανεία, στην Αρχιεπισκοπή, στην  OΛΜΕ, στην Ακαδημία … παντού  Έλληνες. Δόξα σοι, Κύριε!

Παλικάρια Του Χριστού



πηγή /αντιγραφή

Δεν φοβήθηκαν ούτε την υπερδύναμη, ούτε τους άρχοντες του κόσμου τούτου. Μισήθηκαν, αλλά και αγαπήθηκαν. 


Ταπεινώθηκαν, συκοφαντήθηκαν, βασανίστηκαν και όταν θανατώθηκαν έσκισαν τον Ουρανό με την άνοδό τους στον Παράδεισο, στην Αληθινή Ζωή, στην Πραγματική Φωτεινή Πατρίδα. 


Δώδεκα αγράμματοι άνθρωποι άλλαξαν ολόκληρο τον πλανήτη και μέχρι σήμερα ο αντίλαλος της φωνής τους αναπλάθει ψυχές, ελέγχει, σκορπάει το Φως.
Δώδεκα αγράμματοι, που ξεκινήσαν για την καλή Αποστολή και έγιναν οι Απόστολοι του Θεού και ο τρόμος των δαιμόνων.

Κάποτε δώδεκα άνθρωποι άλλαξαν ολόκληρο τον πλανήτη και εμείς σήμερα δεν μπορούμε να αλλάξουμε ούτε την πόλη μας, ούτε τη γειτονιά μας... και κυρίως ούτε τους εαυτούς μας. 


Άλλοι μέσα από το λόγο και από τη γνώση και άλλοι μέσα από το σιωπηλό παράδειγμα και την προσευχή, έγιναν Ισαπόστολοι και μιμητές της Χάρης τουςστην πάροδο των Αιώνων. 


Την Ευχή τους να έχουμε και να αξιωθούμε να τους δούμε από κοντά στην Φωτεινή Πατρίδα. 


Σχόλιο: Βλέπετε ότι στην εικόνα οι πολεμιστές κρατούν σταυρό (πνευματικό όπλο), το σταυρό της αυτοθυσίας τους, όχι σπαθί. 

Νηπτική θεολογία και άσκηση (π.Κων/νος Στρατηγόπουλος)

Ας ακούσουμε τον π.Κων/νο Στρατηγόπουλο σε μια ομιλία του περί Νήψης και ακόμη πιο αναλυτικά περί:
-Νηπτική θεολογία και άσκηση στο χώρο της Εκκλησίας μας!
-Τι είναι ο Ουμανισμός; 
-Τι μας κάνει Ορθόδοξους; Σε όλα τα μεγέθη, όπου και να είμαστε; Στα σπίτια μας, στις οικογένειές μας, στην εργασία μας. 
 
 

-Τι είναι ο Ησυχασμός; Είναι ακινησία; Είναι η κίνηση της καρδιάς μας προς τον Χριστό! Γιατί όταν η καρδιά κινείται προς τον Χριστό, είσαι με τον Θεό που νίκησε τον θάνατο! Και οποιαδήποτε κατηγορία, κακοπάθεια και εμπαιγμός, δεν σε πιάνει πια, γιατί είναι νίκη πάνω στον θάνατο!

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ, ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

15Γιορτάζουμε σήμερα 4 Οκτωβρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Ιεροθέου, του Επισκόπου Αθηνών.

Ο Άγιος Ιερόθεος ήταν πλατωνικός φιλόσοφος και ένας από τα εννέα μέλη του Συμβουλίου της Γερουσίας του Αρείου Πάγου. Αφού δέχθηκε και διδάχθηκε την πίστη του Χριστού από τον Απόστολο Παύλο, χειροτονήθηκε πρώτος επίσκοπος Αθηνών.Μαθητής του υπήρξε ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ο οποίος στα συγγράμματά του πλέκει εγκώμια για τον δάσκαλό του.

Εκοιμήθη εν ειρήνη σε βαθιά γεράματα, μετά από πολύχρονη ποιμαντική και συγγραφική δραστηριότητα. Η τίμια κάρα του φυλάσσεται στο ομώνυμο μοναστήρι στα Μέγαρα Αττικής.Επίσης λείψανά του σώζονται στο Άγιον Όρος (Ι. Μ. Αγ. Παύλου) καθώς και στο παρεκκλήσιο του Αγίου Ανδρέα (Αρχιεπισκοπή Αθηνών).

Ο Μ. Γαλανός στο Συναξαριστή του αναφέρει ότι, είναι αδύνατο να διδάχτηκε από τον Απόστολο Παύλο ο Ιερόθεος πρώτος τη χριστιανική πίστη, διότι οι Πράξεις βεβαιώνουν ρητά ότι πρώτος πίστεψε με τη διδασκαλία του Απόστόλου Παύλου ο Διονύσιος. Αλλά και αν ακόμη ήταν Αρεοπαγίτης ή ακόμα σπουδαιότερο, πρώτος επίσκοπος της εκκλησίας Αθηνών, ήταν δυνατόν να παραλειφθεί μια τέτοια μεγάλη φυσιογνωμία για να συμπεριληφθεί απλά στη γενική έκφραση «ότι επίστευσαν και έτεροι»;

Γι' αυτό λοιπόν λογικότερο είναι - συνεχίζει ο Μ. Γαλανός - να δεχτούμε, ότι μάλλον ο Ιερόθεος πίστεψε κατόπιν του Διονυσίου και απ' αυτόν διδάχτηκε, αφού έφυγε από την Αθήνα ο Παύλος. Αλλά όπως και αν έχουν τα πράγματα, βέβαιο είναι ότι ο Ιερόθεος ήταν άνδρας μεγάλης κοινωνικής παιδείας, έκανε πρώτος επίσκοπος Αθηνών και εργάστηκε για το ποίμνιο του με πίστη και πολύ ζήλο. Σύμφωνα μάλιστα με κάποια παράδοση, ο Ιερόθεος ήταν παρών και κατά την κοίμηση της Παναγίας στην Ιερουσαλήμ.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Τού Παύλου ηλίευσαι, ταίς θεηγόροις πλοκαίς, και όλος γεγένησαι, ιερωμένος Θεώ, σοφέ Ιερόθεε, συ γαρ φιλοσοφίας, ταίς ακτίσιν εκλάμπων, ώφθης θεολογίας, ακριβούς υποφήτης, δι' ης μυσταγωγούμεθα, Πάτερ τα κρείττονα.

ΠΡΟΣΔΟΚΗΣ, ΒΕΡΙΝΗΣ ΚΑΙ ΔΟΜΝΙΝΗΣ, ΑΥΔΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΣΘΕΝΗ

Τῌ Δ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἱεροθέου, Ἐπισκόπου Ἀθηνῶν.

Τῇ Δ' τοῦ αὐτοῦ μηνός, Μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἱεροθέου, Ἐπισκόπου Ἀθηνῶν.

Ἱερόθεος ἱερώθη σοι πάλαι,
Νῦν δ' αὖ μεταστάς, καὶ συνήφθη σοι Λόγε.
Ἠοῖ σῆμα κάλυψε τετάρτῃ Ἱερόθειον.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Πέτρου Καπιτωλίων.

Εὔθηκτος ὢν μάχαιρα Πνεύματος Πέτρος,
Τὸ τοῦ ξίφους εὔθηκτον οὐκ ἐδειλία.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Δομνίνης καὶ τῶν θυγατέρων αὐτῆς Βερίνης, καὶ Προσδόκης.

Τὸ τοῦ ποταμοῦ ῥεῦμα ῥύμμα τρεῖς κόραι,
Βοιωτικῶν ἔχουσιν ἀγνοημάτων.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Αὐδάκτου, καὶ Καλλισθένης

 τῆς αὐτοῦ θυγατρός.

Ξίφει θανὼν, Αὔδακτε Μάρτυς Κυρίου,
Σὺν Μάρτυσι ζῇς καὶ Θεὸν ζῶντα βλέπεις.
Θεοῦ θεωρεῖ κάλλος ἡ Καλλισθένη,
Οὗπερ τὸ θεῖον εἶχεν εἰς σκέπην σθένος.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἀμμοῦν τοῦ Αἰγυπτίου.

Ἀσκήσεως διῆλθε τὴν στενὴν τρίβον,
Ἀμμοῦν ὁ θεῖος, καὶ τρυφῆς εὗρε πλάτος.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Φαύστου, Γαΐου, 

Εὐσεβίου, καὶ Χαιρήμονος τῶν Διακόνων.

Ταῖς τῶν Ἁγίων σου πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Πέμπτη, Οκτωβρίου 03, 2013

Οι αόρατοι ασκητές του Άθωνα

askitis1
Οπωσδήποτε πολλοί εκ των αναγνωστών του παρόντος πονήματος θα έχουν ακούσει ή διαβάσει έστω και μια διήγηση για τους αόρατους Ερημίτες του Άθωνα.
Άλλοι τους ονόμασαν «αόρατους ασκητές», άλλοι «γυμνούς ασκητές», άλλοι «μυστικούς γέροντες», άλλοι πάλι «αφανείς αναχωρητές».
Πρόκειται για ομάδα ασκητών, οι οποίοι είναι εφτά, κατʼ άλλους δώδεκα και κατʼ άλλους δέκα, οι οποίοι διατρίβουν στις ερημικότερες περιοχές της αθωνικής ερήμου και είναι αόρατοι από τα μάτια των ανθρώπων.
Εμφανίζονται μόνο σʼ όποιον αυτοί θέλουν ως επί το πλείστον απλό και απονήρευτο μοναχό ή και σε ευσεβή και ευλαβή προσκυνητή που έχει καθαρό και χριστιανικό βίο.
Εδώ πρέπει να μεταφέρω κάποια υποσημείωση ενός σύγχρονου συγγραφέα μοναχού (Από το βιβλίο του μοναχού Ιωσήφ Διονυσιάτου «Ο Γέρων Αρσένιος ο Σπηλαιώτης», 2002) περί των μυστηριωδών αυτών ασκητών που την βρήκα την πιο κατάλληλη σε περιεκτικότητα και περιγραφή και την πιο σύντομη για το θέμα αυτό: «Γυμνοί ασκητές: Κατά την μακραίωνη ιστορία του Αγίου Όρους υπάρχει η εξής παράδοσις. Μια ομάδα ασκητών τον αριθμόν επτά ( κατʼ άλλους δώδεκα), ζουν με άκρα άσκηση, με μοναδικό έργο την αδιάλειπτη προσευχή υπέρ όλου του κόσμου. Έχουν λάβει ειδική χάρη από τον Κύριο να ζουν άοικοι και γυμνοί και να είναι αόρατοι από τους οφθαλμούς των ανθρώπων».
Η φήμη των ασκητών αυτών, μάλλον η παράδοση αυτή διασώζεται τα τελευταία διακόσια χρόνια τουλάχιστον και μεταφέρεται από γενιά σε γενιά στον αγιορείτικο μοναχισμό και ιδίως τον ασκητισμό, και όχι μόνο αλλά και σε ολόκληρη την ορθοδοξία … Συζήτησα με πολλούς αγιορείτες Γέροντες, Σκητιώτες, Κοινοβιότες, Κελλιώτες, Ερημίτες για το θέμα αυτό, δηλαδή την ύπαρξη και σήμερα των αοράτων γυμνών ασκητών και βρήκα πολλούς να πιστεύουν ότι υπάρχουν και σήμερα τέτοιοι ερημίτες.
Συνάντησα πράγματι απλούς και ενάρετους και αγωνιστές Μοναχούς και Γέροντες οι οποίο πιστεύουν τη παράδοση αυτή. Δηλαδή ότι υπάρχουν και σήμερα τέτοιοι αναχωρητές σε άβατα αθωνικά μέρη, που ζουν πρωτόγονα, απλά, λιτά και τρέφονται από το Θεό με θαυμαστό τρόπο.
Μάλιστα ένας τέτοιος απλός Γέροντας μου διηγήθηκε ότι γνωρίζει μερικούς τέτοιους μυστικούς αναχωρητές οι οποίοι ζουν στη ψηλότερη και αγριότερη περιοχή από αυτόν και ότι τους οικονομεί η θεία Πρόνοια τα προς το ζωή αναγκαία με θαυμαστό και ιδιαίτερο τρόπο.
Και ότι τις νύχτες αγρυπνούν προσευχόμενοι όρθιοι. Και για να μην νυστάξουν και πέσουν κάτω – μετά τις μεσονύκτιες ώρες που αποκάμνουν – στηρίζονται με σχοινιά δεμένοι από τις μασχάλες και που κρέμονται από δοκάρια.
Και δεν θέλησε να μου πει ούτε τον τόπο που μένουν, ούτε τα περαιτέρω της θαυμαστής ασκητικής των πολιτείας. Υπάρχουν πάλι άλλοι μοναχοί που πιστεύουν ότι υπάρχει μέχρι σήμερα η ομάδα αυτή των εφτά ασκητών και αναπληρώνεται όταν πεθάνει κάποιος απʼ αυτούς με άλλον ενάρετο από τους Αγιορείτες Μοναχούς, ο οποίος προσφεύγει κοντά τους με θαυμαστό τρόπο και γίνονται πάλι εφτά.
Υπάρχει και παράδοση μάλιστα, που υποστηρίζει ότι αυτοί οι Εφτά ερημίτες (κατʼ άλλους δώδεκα) θα επιτελέσουν την τελευταία Λειτουργία στη κορυφή του Άθωνα στο ναϊδριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού.
Και μετά θα έρθει η συντέλεια του κόσμου, δηλαδή η Δευτέρα Παρουσία. Αυτοί οι εφτά (ή δώδεκα) δεν θα γευθούν θάνατο, αλλά θα μεταμορφωθούν.
Δηλαδή θα αλλάξουν μορφή και τα σώματά τους θα γίνουν άφθαρτα και αθάνατα όπως όλων των ευρισκομένων εν ζωή τότε ανθρώπων.
Υπάρχουν βέβαια και μερικοί οι οποίοι θεωρούν την παράδοση αυτή των «αοράτων Ερημιτών» σαν θρύλο.
Πηγή:   Οι αόρατοι ερημίτες του Άθωνα, Βλασίου μοναχού Αγιορείτου, Εκδόσεις ΤΕΡΤΙΟΣ, Σελίδες 18,19,21,22

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...