ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΧΟΡΕΥΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ!

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΧΟΡΕΥΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ!

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

============

Αυτοί είναι τελικά οι εθνοφυλετιστές του Πατριαρχείου Ρωσίας, οι οποίοι παριστάνουν τους αμύντορες της Ορθοδοξίας, τη στιγμή που δεν έχουν ούτε τον στοιχειώδη σεβασμό προς τους Αγίους της Εκκλησίας.

Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του προβλήματος αναφέρουμε ότι ο Μητροπολίτης Βολοκολαμσκ Ιλαρίωνας διαφημίζεται ως η ανά την υφήλιο αυθεντία της Γραμματείας των Αγίων Πατέρων της Συρίας (Ισαάκ Σύρου, Εφραίμ Σύρου, κτλ.).

Και είναι τόσον πολύ μεγάλη η αυθεντία σε αυτά τα θέματα ο Σεβασμιότατος ώστε θεωρεί τον Αγιο Ισαάκ το Σύρο ως Νεστοριανό!!! και πολλά κεφάλαια του έργου του ως νόθα.!!!

Αυθεντία να σου πετύχει! Θεωρεί ένα από τους μεγαλύτερους Πατέρες της Εκκλησίας μας αιρετικό!!!

Ο π. Παίσιος όμως - σε αντίθεση με τον εθνοφυλετιστή και οικουμενιστή Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα - θεωρούσε τον Αγιο Ισαάκ ως το αποκορύφωμα της θεολογίας των ασκητών Πατέρων της Εκκλησίας μας.

ΑΛΛΟ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΤΕΣ

__________

Προσοχή λοιπόν αδελφοί μου! Ούτε για ένα δευτερόλεπτο δεν πρέπει να δώσουμε στους εθνοφυλετιστές της Ρωσίας ή οποιασδήποτε άλλης Ορθόδοξης Εκκλησίας το δικαίωμα να νομίζουν ότι τους χρωστάμε χάρη επειδή κατ’ άνθρωπον ακύρωσαν τα οικουμενιστικά σχέδια των Φαναριωτών.

Τα ακύρωσαν ως “παράπλευρη απώλεια” των εθνοφυλετικών τους αγώνων και όχι επειδή είναι υπέρμαχοι της Ορθοδοξίας.

Οι υπέρμαχοι της Ορθοδοξίας δεν νυχτοξημερώνονται στα μέγαρα μουσικής και στα γήπεδα των πρωταθλητριών ομάδων, ούτε είναι προαγωγοί της αίρεσης του εθνοφυλετισμού, ούτε κυκλοφορούν χωρίς ράσα στα σούπερμαρκετ - όπως τον αείμνηστο Πατριάρχη Ρωσίας Αλέξιο -, ούτε δίνουν τη Θεία Κοινωνία στους Παπικούς, όπως έκανε ο Ρώσος πατριάρχης Ποιμένας την εποχή της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Σοβιετικής Ενωσης (μια ενέργεια που ο Αγιος Ιουστίνος Πόποβιτς χαρακτήρισε ως την προδοσία του Ιούδα”), ούτε μπαινοβγαίνουν στο Κρεμλίμνο και στην KGB.

ΜΟΝΟΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

__________

Ο Χριστός δεν μας έδωσε κανένα περιθώριο να χορεύουμε με το διάβολο. Δεν υπάρχουν “δικοί μας” και εχθροί μας. Ολοι οι συνάνθρωποί μας είναι “δικοί μας” και πρέπει να μάθουμε να τους αγαπούμε. Συμφωνία όμως μπορεί να συνομολογείται ΜΟΝΟΝ με βάση το Ευαγγέλιο και την Παράδοση των αγίων Πατέρων.

Αίρεση ο Οικουμενισμός; Αν είναι λέγει! Αλλά αίρεση είναι και ο εθνοφυλετισμός.

ΠΟΣΟ ΓΝΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΤΙΠΑΠΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ;

_____________

Οσο για την αντι - οικουμενιστική πορεία της Εκκλησίας της Ρωσίας για να δούμε πόσο θα διαρκέσει. Ας πάρει την ανάλογη οδηγία από το Κρεμλίνο και θα κλαίμε γοερά επειδή θα παρακολουθούμε την Εκκλησία της Ρωσίας να αμιλλάται με αποφευκτέο ζήλο τους Φαναριώτες σε οικουμενιστικά ανοίγματα.

Αλλωστε και πριν την όποια ανοιχτή μελλοντική πριμοδότηση του Οικουμενισμού, την οποία και εκ μέσης καρδίας απευχθόμεθα, το Πατριαρχείο Ρωσίας δίνει ήδη απτά δείγματα ελεεινής γραφής των οικουμενιστικών του προσανατολισμών.

ΚΟΙΝΟ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ!

________

Ας αναφέρουμε μόνο μια πρόσφατη είδηση. Πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στο Βατικανό κοινό συνέδριο για τα γηρατειά μεταξύ του Βατικανού και ορισμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών στο οποίο το Πατριαρχείο Ρωσίας απέστειλε πλήθος αρχιερέων να το εκπροσωπήσουν!!!

Αυτή είναι η δουλειά των επισκόπων.!!! Να αφήνουν τη διαποίμανση των Μητροπόλεων τους για να τρέχουν σε συνέδρια ποιμαντικής με τους Παπικούς!!!

Κατά τα άλλα αντιοικουμενιστές και πρόμαχοι της Ορθοδοξίας οι εθνοφυλετιστές της Ρωσίας!

Ετσι έκαναν και οι Αγιοι! Διοργάνωναν κοινά ποιμαντικά συνέδρια με τους Αρειανούς, τους Νεστοριανούς, τους Μονοφυσίτες και τους Εικονομάχους!

Και όσο αντέξει ο άνθρωπος να μη χάσει τα λογικά του.

Παραθέτουμε στη συνέχεια δύο κέιμενα που μας έδωσαν την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΒΟΛΟΚΟΛΑΜΣΚ ΙΛΑΡΙΩΝΑΣ ΔΥΣΦΗΜΕΙ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΣΑΑΚ ΤΟ ΣΥΡΟ

Του π. Ιωάννη Φωτόπουλου

=======

Αυτό όμως που κατά την ταπεινή μας γνώμη είναι ασυγχώρητο, είναι η προσπάθεια του Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ να αμαυρώσει την φήμη ενός Αγίου της Εκκλησίας μας.

Ο Αββάς Ισαάκ ο Σύρος ως στεφανωμένο μέλος της θριαμβευούσης Εκκλησίας ασφαλώς μεσιτεύει στον Θεό ακόμα και για όσους τον αδικούν.

Όμως εμείς, ως μέλη της στρατευομένης Εκκλησίας που εκζητούν το έλεος του Θεού, είμαστε και ευάλωτοι και τρωτοί σε παραπλανήσεις ειδικά όταν προέρχονται από Ιεράρχες της.

Ο π. Ιωάννης Φωτόπουλος συνέγραψε ένα βιβλίο με τον χαρακτηριστικό τίτλο "Αββάς Ισαάκ ο Σύρος - ο αδικημένος Άγιος" μέσα απο τις σελίδες του οποίου αναιρούνται με κάθε θεολογική και ιστορική λεπτομέρεια και ακρίβεια, όλες οι δυσφημιστικές απόπειρες εναντίον του Αγίου και καταδεικνύεται - έστω και εμμέσως - το "φρόνημα" όλων εκείνων που δήθεν θέλουν να "εκσυγχρονίσουν" ή να "ανανεώσουν" την Αγία μας Εκκλησία.

Πιο κάτω παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα απο το προαναφερθέν βιβλίο:

ΔΥΟ ΟΡΑΤΕΣ ΑΦΟΡΜΕΣ ΓΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΣΥΓΧΥΣΗ

Τοῦ πρωτ. π. Ἰωάννου Φωτοπούλου

===========

Ἡ πλήρης καί παντελής ἀπουσία τῆς ἀκτίστου Χάριτος στό Δυτικό κόσμο καί τή θεολογία του καί ὁ συνακόλουθος ὀρθολογισμός τῶν ποικίλων θεολόγων καί ἐρευνητῶν δημιούργησε ἕνα χάος, μιά σύγχυση, ἕνα σκοτάδι στή σκέψη καί τήν πίστη ὅλων τῶν χριστιανῶν τῆς Δύσεως. Ὅλοι οἱ ἐνδιαφερόμενοι σοβαρά γιά τήν πίστη καί τή χριστιανική ζωή μπολιάστηκαν μέ διαρκεῖς ἀμφιβολίες γιά τήν Kαινή Διαθήκη, τήν ἀλήθεια καί τή γνησιότητα τῶν βιβλίων της, γιά τή συνέχεια, τήν καθαρότητα καί τήν ὀρθότητα τῆς ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως, γιά τήν ἀκρίβεια τῆς πίστεως τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, γιά τή γνησιότητα τῶν πατερικῶν κειμένων, τήν ὀρθή πίστη τῶν Πατέρων ἀκόμη καί γιά τήν…ὕπαρξη κάποιων ἀπό αὐτούς! Δυστυχῶς αὐτή ἡ φοβερή σύγχυση μεταφέρθηκε καί στόν ὀρθόδοξο χῶρο ἀπό κάποιους θεολόγους-καθηγητές τῶν Πανεπιστημίων καί ἄλλους θεολογοῦντες διανοουμένους, πού ἐμβάλλουν αὐτές τίς «ἐπιστημονικές» ἀμφιβολίες στίς καρδιές τῶν φοιτητῶν καί ὄχι μόνον. Βιβλία ἀμφιβόλου ὀρθοδοξίας σκορπίστηκαν παντοῦ. Kύκλοι θεολογούντων, περιοδικά, ἐκπομπές, συνέδρια, ἐπιτροπές δηλητηριάζουν μέ μικρές, προσεκτικές δόσεις τήν ὀρθόδοξη συνείδηση. Ἐνσπείρουν δισταγμό ὡς πρός τήν πλήρη καί ἀπόλυτη ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας, τῶν Ὅρων καί τῶν Kανόνων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων. Δείγματα αὐτῆς τῆς ἀσεβοῦς «ἐπιστημονικῆς» προσεγγίσεως εἶναι ἡ ἄποψη ὅτι τά ἀρεοπαγιτικά συγγράμματα εἶναι νόθα καί νεοπλατωνικά, ὅτι τά κείμενα τοῦ ἁγίου Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου εἶναι μεσσαλιανά, καί γενικά ἡ ἀπόδοση ὀρθοδόξων συγγραμμάτων στή γραφίδα αἱρετικῶν, ἐνῷ ἔχει γίνει τῆς μόδας ἡ ἀνάμειξη τῆς ὀρθοδόξου πνευματικότητος μέ ποικίλες αἱρετικές, ἑτερόδοξες καί ἑτερόθρησκες «πνευματικότητες».

Τέτοιου εἴδους προσεγγίσεις φαίνεται νά εὐνοεῖ καί τό βιβλίο τοῦ Pώσου ἀρχιεπισκόπου Βολοκολάμσκ Ἱλαρίωνος Ἀλφέγιεφ: «Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος, ὁ πνευματικός του κόσμος», Ἐκδόσεις Ἀκρίτας, 2005.

Ἀπ᾽ αὐτό τό βιβλίο ὁ ἀναγνώστης «μαθαίνει» νά ἀμφιβάλλει γιά τό πρόσωπο τοῦ ἁγίου Ἰσαάκ, γιά τή γνησιότητα τῶν κειμένων του, γιά …ὅλα! Σχεδόν παράλληλα μέ τό βιβλίο τοῦ ἐπισκόπου Ἱλαρίωνος ἐκδίδεται ἀπό τήν Ἱ. Μονή Προφήτου Ἡλιού Θήρας ἡ σειρά «Ἰσαάκ τοῦ Σύρου Ἀσκητικά», ἡ ὁποία ...περιλαμβάνει κείμενα μεταφρασμένα ἀπό τά συριακά, πού φέρονται ὡς ἔργα τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ. Αὐτά σέ συνδυασμό μέ τό βιβλίο τοῦ Ἀλφέγιεφ δημιουργοῦν μεγάλη πνευματική σύγχυση διά τῆς ὁποίας γίνεται ἡ ψυχή ἕρμαιο τοῦ διαβόλου.

Ὅπως γράφει ὁ ἅγιος Ἰσαάκ:

Ἔθος γὰρ ἔχει ἡ σύγχυσις ἀφαιρεῖν τὴν γεῦσιν τῆς συνέσεως καὶ τῆς κατανοήσεως καὶ σκυλεῦσαι τὰ νοήματα τὰ ἐν αὐτοῖς, καθάπερ βδέλλα ἡ συμπίνουσα τὴν ζωὴν τῶν σωμάτων… Kαὶ γὰρ ὄχημα διαβόλου… πρέπει ὀνομάζεσθαι τὴν σύγχυσιν. Διότι ὁ Σατανᾶς κατὰ τὴν ὁμοίωσιν τοῦ ἡνιόχου ἔθος ἔχει ἀεὶ ἐπιβαίνειν τῷ νῷ, καὶ λαμβάνειν τὸ ἄθροισμα μετ᾽ αὐτοῦ τῶν παθῶν καὶ εἰσέρχεσθαι εἰς τὴν ταλαίπωρον ψυχήν, καὶ καταποντίζειν αὐτὴν ἐν συγχύσει.

(Ἡ σύγχυση ἔχει σάν συνήθειά της νά ἀφαιρεῖ τή γεύση τῆς συνέσεως καί τῆς κατανοήσεως καί νά λεηλατεῖ τά νοήματα πού ὑπάρχουν σέ κάθε πνευματική ἀνάγνωση, ὅπως ἡ βδέλλα, πού ἀπομυζᾶ τή ζωή ἀπό τά σώματα… Kαί πρέπει ὄχημα τοῦ διαβόλου νά ὀνομάζεται ἡ σύγχυση, γιατί ὁ Σατανᾶς σάν ἡνίοχος συνηθίζει νά ἐπιβαίνει στό νοῦ, νά παίρνει μαζί του τό ἄθροισμα τῶν παθῶν, νά μπαίνει μέσα στήν ταλαίπωρη ψυχή καί νά τήν καταποντίζει μέσα στή σύγχυση.)

Μέ τήν ταπεινή αὐτή ἐργασία μας προσπαθοῦμε νά διαλύσουμε τή δαιμονική σύγχυση, τή φοβερή ἀχλύ πού δημιουργήθηκε στό νοῦ τῶν ἀναγνωστῶν ἀπό τά βιβλία αὐτά καί ἀπό τή σχετική φιλολογία πού ἀφορᾶ στό πρόσωπο τοῦ «θεοφόρου φιλοσόφου» ἀββᾶ Ἰσαάκ· νά θεραπεύσουμε τά δήγματα τῆς βλασφημίας πού δηλητηρίασαν τίς ψυχές πολλῶν ὀρθοδόξων κατά τοῦ Ἁγίου, ὁ ὁποῖος ἀποκαλεῖται νεστοριανός ἀκόμα –φεῦ– καί ἀπό ἐπισκόπους καί ἁγιορεῖτες ἱερομονάχους· νά ἐπανορθώσουμε τήν ἀδικία πού κάμουν στόν Ἅγιο οἱ ἐπιπόλαιοι καί χθόνιοι οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι κάμουν τά πάντα γιά νά τόν οἰκειοποιηθοῦν καί νά τόν παρουσιάσουν σάν ἀδογματικό, σάν κάποιο sui generis Ἅγιο ὑπεράνω δογματικῶν φραγμῶν καί «ἐκκλησιῶν»· νά διασφαλίσουμε τό ἁγιοπνευματικό μήνυμα τοῦ Ἁγίου πρός κάθε κατεύθυνση, τήν κλήση του πρός κάθε ἄνθρωπο νά ζήσει ἐν Χριστῷ καί ἐν τῇ Μιᾷ, Kαθολικῇ, Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ, γιά νά ἀπολαύσει τά αἰώνια ἀγαθά τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

ΠΗΓΗ:

Ορθόδοξο Παρατηρητήριο,

(http://christianvivliografia.wordpress.com/2010/12/15/ἀββᾶς-ἰσαὰκ-ὁ-σύρος/),

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο του π. Ιωάννη Φωτόπουλου: «ΑΒΒΑΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ – Ο ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΣ ΑΓΙΟΣ» (ἐκδ. «ΤΗΝΟΣ»)

*****

ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΡΩΣΙΑΣ ΓΙΑ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ

______________

Όπως αναφέρει το Τμήμα Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας: «Στις 4 Μαΐου 2011 άρχισαν στη Ρώμη οι εργασίες του Διεθνούς Συνεδρίου με θέμα «Δώρο του γήρατος: Ορθόδοξοι και Ρωμαιοκαθολικοί στην πορεία της ευσπλαχνίας». Το Συνέδριο οργανώθηκε από την Ρωμαιοκαθολική κοινότητα του Αγίου Αιγιδίου.

Στις εργασίες συμμετέχουν εκπρόσωποι της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρωσίας: Μητροπολίτης Μινσκ και Σλουτσκ Φιλάρετος, Πατριαρχικός Έξαρχος πάσης Λευκορωσίας, Αρχιεπίσκοπος Μπορίσπολ Αντώνιος, Πρύτανης των Θεολογικών Σχολών Κιέβου και Γραμματέας του Επιστημονικού Συμβουλίου των Θεολογικών Σχολών Κιέβου πρωθιερέας Βλαδίμηρος Κοτσάμπα.

Του φόρουμ προήδρευσε ο Καρδινάλιος Κουρτ Κοχ, Πρόεδρος του Παπικού Συμβουλίου για την προώθηση της χριστιανικής ενότητας.

Σε δεύτερη συνεδρία της ολομέλειας ο Αρχιεπίσκοπος Μπορίσπολ Αντώνιος ανέγνωσε το Μήνυμα του Μακαριωτάτου Μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Βλαδιμήρου προς τους οργανωτές και συνέδρους.

Στα πλαίσια του συνεδρίου ομιλίες παρουσίασαν ο Μητροπολίτης Μινσκ και Σλουτσκ Φιλάρετος, Επίσκοπος Τέρνι-Νάρνι-Αμελιας Βιντσέντσο Πάλιγια, Επίσκοπος Φροζινόνε-Βερόλι-Φερεντίνο Αμπρόντζο Σπρεαφίκο, Επίσκοπος Κοβασνίου και Χαργκίτας Ιωάννης (Πατριαρχείο Ρουμανίας).

ΠΗΓΗ:

Ακτίνες

Ένας παντρεμένος άνθρωπος που είχε παιδιά και δούλους και άφθονο πλούτο, ήταν πολύ ελεήμων και φιλόξενος. Μία νύκτα, αφού εδείπνησε, κοιμήθηκε και το πρωί τον εβρήκαν ξαπλωμένο στη γη, ψυχρό, αναίσθητο, σαν να ήταν πεθαμένος. Οι συγγενείς του τον εσήκωσαν, τον έβαλαν στο στρώμα, κάνοντάς του διάφορες γιατρειές και ζεσταίνοντάς τον για να αναζήση, αλλά μάταια εκοπίαζαν. Μετά από πολλές ημέρες ήλθε στον εαυτό του και ερωτήθηκε από τους συγγενείς του να τους ειπεί τί έπαθε και πού βρισκόταν τόσες ημέρες νεκρός. Εκείνος δεν αποκρινόταν, μόνο έκλαιγε απαρηγόρητα και ακατάπαυστα και, μέχρι του θανάτου του, δεν είπε τίποτε σε κανέναν. Όταν πλησίαζε το τέλος, εκάλεσε τον μεγαλύτερο γιο του και του είπε τα εξής μπροστά σε όλους:
«Αγαπητό μου παιδί, αυτή την τελευταία εντολή σου δίνω προστακτικά και σε διατάζω να την τηρής αυστηρά, όσο μπορείς. Να δίνεις ελεημοσύνη στους πτωχούς και να έχεις πολλή συμπάθεια στους ξένους και οδοιπόρους. Να τους περιποιείσαι στο σπίτι σου με πολλή αγάπη, να τους υπηρετής πρόθυμα και να τους δίνεις άφθονα, όσα χρειάζονται, καθώς είδες να κάνω και εγώ μέχρι τώρα. Διότι η φιλοξενία είναι η πιο ευπρόσδεκτη στον Θεό απ’ όλες τις αρετές και όποιος την εκτελεί επιμελώς, για την αγάπη του Θεού, ευρίσκει πολύ μισθό στην ουράνια Βασιλεία Του. Και για να παρακινηθήτε όλοι οι συγγενείς μου σ’ αυτή την φιλόθεη πράξη της καλωσύνης και συμπαθείας προς τους ξένους και πτωχούς, την τελευταία αυτή ημέρα μου θα σας διηγηθώ την φοβερή οπτασία που είδα, όταν με ευρήκατε ωσάν αποθαμμένον προ ετών, κάτω στο πάτωμα του σπιτιού μας.
Γνωρίζετε ότι από την νεότητά μου είχα πολλή ευλάβεια στην Υπεραγία Θεοτόκο και κάθε ημέρα της εδιάβαζα εγκώμια και ευχές. Γι’ αυτό μου τον πόθο και την αγάπη που είχα με όλη μου την ψυχή και την καρδιά, με αξίωσε ο Δεσπότης, με τις δικές της πρεσβείες, να απολαύσω πολλές δωρεές και χάριτες, μα προπαντός για τη συμπάθεια που είχα για τους πτωχούς και ξένους, καθώς εσείς το ξέρετε, υποδεχόμενος τον καθένα με αγάπη και παρέχοντας άφθονα, όλα τα χρειαζόμενα.
Την νύκτα εκείνη που είδα την οπτασία, άκουσα φωνή που εφώναξε με το όνομά μου λέγοντας: «Σήκω από το κρεβάτι και ακολούθησέ με». «Όταν σηκώθηκα, μ’ έπιασε βίαια εκείνος που με φώναξε από το χέρι και με ωδήγησε σ’ ένα μεγάλο λιβάδι. Τότε αυτός έγινε άφαντος και εγώ μόνος μου, μη ξέροντας τι να κάνω, άκουσα πίσω μου ξαφνικά φοβερές φωνές και ταραχές. Γυρίζοντας πίσω βλέπω ένα άπειρο πλήθος δαιμόνων και ήρχοντο κατεπάνω μου να με αρπάξουν ως θηρία ανήμερα. Εγώ, καθώς τους είδα, όσο μπορούσα, έτρεχα με ασυγκράτητο φόβο έως ότου έφθασα σε ένα σπίτι και μπαίνοντας μέσα έκλεισα την πόρτα. Αλλά αυτοί την έσπασαν και μπήκαν μέσα να μ’ αρπάσουν. Αλλά για να καταλάβεις καλλίτερα, άκουσε και αυτά. Είναι τώρα τρία χρόνια αφ’ ότου επήρα ένα ξένο εδώ στο σπίτι μου, από το βράδυ της εορτής των Αγίων Πάντων για να τον φιλοξενήσω, κατά την συνήθειά μας. Φθάνοντας στο σπίτι, ευρήκα και άλλον ξένο, που είχε κρατήσει η μητέρα σου, κατά το πρόσταγμά μου που της είχα δώσει, να υποδέχεται και φιλοξενή τον καθένα ως άγγελο Κυρίου και σε λίγο έφερε άλλον έναν και ο αδελφός σου. Τότε εγώ εδοκίμασα μεγάλη χαρά που αξιώθηκα να υποδεχθώ και φιλοξενήσω στο σπίτι μου αυτούς τους τρεις ξένους κατά τον τύπο της Παναγίας Τριάδος. Τους εφίλευσα πλουσιοπάροχα, όσο μου ήταν δυνατόν, κατά την συνήθειά μου.
Όταν λοιπόν, επανέρχομαι στην οπτασία, μπήκαν μέσα οι δαίμονες, άρχισα να φωνάζω στον Κύριο να μ’ ελεήση με τις πρεσβείες της Παναχράντου Μητρός Του. Τότε βλέπω τρεις ωραίους άνδρες και μου λέγουν: «Μη φοβάσαι διότι εμείς ήλθαμε να σε βοηθήσουμε». Αφού έδιωξαν τους δαίμονες μ’ ερώτησαν, εάν τους ήξερα. Εγώ τους είπα: «Όχι, Κύριοί μου, δεν σας γνωρίζω». Οι δε αποκρίθηκαν: «Εμείς είμεθα εκείνοι οι τρεις ξένοι που εφίλευσες στο σπίτι σου με πλούσια και αβραμιαία καρδιά και μας έστειλε ο Κύριος προς βοήθειά σου, να σε ανταμείψουμε για την πολλή αγάπη που μας έδειξες, και να οπού σε ελυτρώσαμε από τα χέρια των δαιμόνων». Αφού είπαν αυτά έγιναν άφαντοι.
Εγώ ευχαρίστησα τον Θεό και φοβούμενος να βγω έξω μήπως με πειράξουν πάλι, έμεινα λίγη ώρα μέσα στο σπίτι. Μετά από λίγο έκανα το σημείο του Σταυρού και βγήκα έχοντας την ελπίδα μου στον Κύριο. Αφού εβάδισα λίγο, είδα να τρέχουν πίσω μου οι δαίμονες λέγοντας τα εξής: Ας τρέξουμε τώρα να τον πιάσουμε μήπως και μας φύγη». Εγώ φοβήθηκα και τρέχοντας περισσότερο, εφώναξα στην Θεοτόκο: «Παναγία Θεοτόκε, βοήθησέ με». Έτσι τρέχοντας έφθασα σ’ ένα πύρινο ποτάμι, που ήταν γεμάτο φίδια και άλλα φοβερά θηρία του Άδου. Το σώμα τους ήταν όλο χωμένο μέσα στις φλόγες και μόνο το στόμα τους είχαν έξω ανοιχτό, ωσάν να πεινούσαν και ήθελαν να με φάγουν. Οι δαίμονες που με κυνηγούσαν, με φώναζαν να πέσω μέσα στο ποτάμι η θα με ρίξουν εκείνοι. Εγώ τότε εκύταζα τριγύρω, εάν υπάρχη κάποια άλλη διέξοδος, οπότε και βλέπω ένα πολύ στενό γεφύρι ως μια σπιθαμή και τόσο ψηλό, ώστε μου φαινόταν πως έφτανε στον ουρανό. Μη ξέροντας τι να κάνω απ’ αυτά τα τρία, δηλαδή να πέσω στο ποτάμι, όπου φοβόμουν την φωτιά και τους δράκοντες, να μείνω στην εξουσία των δαιμόνων, που ήταν χειρότερο ή να ανέβω το γεφύρι; Προτίμησα το τρίτο. Έτσι ανέβαινα τα σκαλιά ένα-ένα με πολύ φόβο και κίνδυνο να πέσω κάτω στις φλόγες. Οι πονηροί δαίμονες με ακολουθούσαν με φωνές και απειλές. Όταν ήμουν στην κορυφή του γεφυριού, έφθασαν και οι δαίμονες και εγώ τότε με δάκρυα εβόησα προς την Θεοτόκο: «Υπεραγία Θεοτόκε βοήθησέ με». Τότε, ευρέθηκε ενώπιόν μου η φιλεύσπλαχνη Μητέρα της ελεημοσύνης και μου έδωσε το δεξί της χέρι λέγοντας: Μη φοβάσαι, αγαπημένε δούλε μου. Επειδή εσύ μου διάβαζες εγκώμια και προσευχές και αγαπούσες τους φτωχούς, τους ελαχίστους αδελφούς του Υιού και Δεσπότου μου, γι’ αυτό ήλθα και εγώ να σε βοηθήσω στην ανάγκη σου». Αφού μου είπε αυτά με εκράτησε από το χέρι και, ώ του θαύματος! σε μια στιγμή μ’ έφερε στο σπίτι μου και μπήκε η ψυχή μου στο σώμα μου, ενώ εσείς με θεωρούσατε ως πεθαμένο.
Λοιπόν παιδί μου, να μη αμελήσης και εσύ την υπηρεσία αυτή προς την Μητέρα του Παντοδυνάμου Θεού, την Πανάχραντη Θεοτόκο, αλλά κάθε ώρα να την υμνολογής, να την δοξάζεις, όπως πρέπει και όπως μέχρι τώρα έκανα και εγώ ο πατέρας σου. Έτσι θα την έχεις βοήθεια σε κάθε σου ανάγκη. Αυτό είναι το πρώτο πρόσταγμά μου που σου παραγγέλλω. Το δεύτερο είναι, όπως σου προείπα, βίαζε τον εαυτό σου, όσο μπορείς να αγαπάς τους ξένους, τους πτωχούς, τις χήρες, τα ορφανά, να τους δίνεις όλα τα αναγκαία, εάν θέλεις ν’ απολαύσης σ’ αυτόν τον κόσμο κάθε αγαθό και να κληρονομήσης και την αιώνια Βασιλεία του Θεού!».
Αυτά, αφού είπε ο αοίδιμος σ’ όλους τους παρευρισκομένους να ευλαβούνται την Θεομήτορα και να βοηθούν τους πτωχούς, παρέδωσε την αγία ψυχή του στα χέρια του Θεού.
Ο γυιός του, ενθυμούμενος σ’ όλη την ζωή του τις πατρικές συμβουλές, εξήσκησε ενάρετη πολιτεία και μετά το τέλος της επιγείου ζωής του, αξιώθηκε της ουρανίου μακαριό

"Εξαφάνισαν" τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων και Πάσης Παλαιστίνης Ειρηναίο για να πουλήσουν την Αγία Γη ανενόχλητοι!!!

"Εξαφάνισαν" τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων και Πάσης Παλαιστίνης Ειρηναίο για να πουλήσουν την Αγία Γη ανενόχλητοι!!!

Γιατί αν είναι όλα νόμιμα καμωμένα τι θέση έχουν οι σιδεριές και οι κλειδαριές έξω από την πόρτα ενός «μοναχού»; Το 2005 η Παλαιστινιακή Αρχή στην προσπάθειά της να εξακριβώσει τα πραγματικά γεγονότα σχετικά με το σκάνδαλο Πύλη της Γιάφφα (αμφισβητούμενες μακροχρόνιες εκμισθώσεις ακινήτων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων σε Εβραίους) αναθέτει σε δικούς της εμπειρογνώμονες να διερευνήσουν την υπόθεση. Το πόρισμά τους καταγράφει αποσαφηνισμένες λεπτομέρειες και καταλήγει πως «σύμφωνα με τις πληροφορίες και τα στοιχεία που λάβαμε, δεν έχουμε γεγονότα ή αποδείξεις που να ενοχοποιούν τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ειρηναίο.

Οι διαπραγματεύσεις δεν παρουσιάστηκαν ποτέ στην...στην Ιερά Σύνοδο της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας επειδή ο μακαριώτατος δεν ήταν ενημερωμένος γι’ αυτές. Επομένως δεν επικυρώθηκαν, θέμα που καθιστά τις διαπραγματεύσεις άκυρες». Η τότε κυβέρνηση Καραμανλή απαξίωσε για άγνωστους λόγους το συγκεκριμένο πόρισμα της Παλαιστινιακής Αρχής και προχώρησε σε διαδικασίες – εξπρές για εκλογή νέου Πατριάρχη στα Ιεροσόλυμα χωρίς τεκμηριωμένη απόδειξη ενοχής του Πατριάρχη Ειρηναίου. Παράλληλα καταστρατήγισε τους στοιχειώδεις κανόνες που διέπουν τις διπλωματικές σχέσεις στην περίπτωση επιστολής του τότε υπουργού Ιεροσολύμων κ. Ανέγκμπι «ότι το κράτος του Ισραήλ αντιτίθεται στην εκτέλεση της τελετής ενθρονίσεως του κ. Θεόφιλου, η οποία σκοπό έχει να δώσει ισχύ στην καθαίρεση του Πατριάρχη Ειρηναίου, πράξη η οποία δεν έχει αναγνωριστεί από την κυβέρνησή μας όπως νόμιμα απαιτείται». Η μη συμμόρφωση της τότε κυβέρνησης Καραμανλή στα συμπεράσματα του πορίσματος της Παλαιστινιακής Αρχής και στις υποδείξεις του ισραηλινού υπουργού αναμφίβολα δημιουργεί τεράστια ερωτηματικά. Το επιβεβλημένο θα ήταν να θέσει «τον δάκτυλον επί τω τύπω τον ήλον» και να ωθήσει την έρευνα σχετικά με το σκάνδαλο Πύλη της Γιάφφα μέχρι το τέλος και όχι με βεβιασμένες προσπάθειες να κλείσει γρήγορα μια τόσο πολύκροτη υπόθεση που δημιούργησε τριγμούς σε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη.

Στη δίνη του κυκλώνα και το Οικουμενικό Πατριαρχείο που η παρέμβασή του εκείνη την εποχή αποτυπώθηκε σε ένα παραπολιτικό σχόλιο της εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος» (02.06.2005) και απηχεί το ρόλο που διαδραμάτισε αφού αποκαλύπτεται ότι μεσολάβησε για να εξυπηρετήσει τα σχέδια της Αθήνας. «Γεγονός είναι ότι η Πανορθόδοξος Σύνοδος για τα Ιεροσόλυμα δεν ήταν αυτό που λέμε “κορύφωση” της νομιμότητας και της κανονικότητας. Σημειωτέον ο Οικ. Πατριάρχης δεν ήταν σύμφωνος με μια τέτοια παρέμβαση. Για πολλούς λόγους. Ωστόσο δέχθηκε ασφυκτικές πιέσεις από το εδώ Υπουργείο Εξωτερικών να κάνει κάτι. Το έκανε και με το παραπάνω, οπότε στο ΥΠΕΞ πρέπει να ετοιμάζονται να του το ανταποδώσουν.

Αρκεί τα “ανταποδοτικά τέλη” να μη θυμώσουν τον κ. Χριστόδουλο». Πραγματικά! Σύμφωνα με ένα εμπιστευτικό έγγραφο του ΥΠΕΞ που διέρρευσε και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Δαυλός» (τεύχη 284 και 311) το Οικουμενικό Πατριαρχείο 40 ημέρες μετά την Πανορθόδοξο στο Φανάρι ενισχύθηκε οικονομικά με 3.000.000 ευρώ.


Τι συμπέρασμα μπορεί να εξαγάγει κανείς από τα παραπάνω; Τι παίχθηκε στα Ιεροσόλυμα;
Τα μέλη της επίσημης επιτροπής έρευνας της Παλαιστινιακής Αρχής στην αραβική εφημερίδα Αλ Κουτς. Η συνέντευξη που έδωσαν στις 23.03.2006 τα μέλη της επίσημης επιτροπής έρευνας της Παλαιστινιακής Αρχής (Ελίας Χούρι και Τζαουάντ Μπούλους) για το σκάνδαλο Πύλη της Γιάφφα στην αραβική εφημερίδα Αλ Κουτς δεν επιδέχεται καμία παρερμηνεία. Μερικές επισημάνσεις τους είναι οι εξής:
- Η συνωμοσία είχε σκοπό τα κτήματα της Παλιάς Πόλης καθώς και άλλα που ανήκουν στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Οι εβραϊκές εταιρείες αγοράζουν για 99 χρόνια επειδή τα κτήματα κατέχουν ευαίσθητη θέση στη διαμάχη για την Ιερουσαλήμ και για πολλά χρόνια βρήκαν φτωχές ψυχές ή εμπόρους οι οποίοι κρύβονται πίσω από το ράσο και έτσι κατάφεραν να πάρουν το ένα μετά το άλλο.
- Διαπιστώθηκε η άρνηση του κ. Ειρηναίου να πωλήσει κτήματα και λόγω αυτής της αρνήσεως ενώθηκαν τα συμφέροντα των κληρικών (εχθρών του Ειρηναίου) με δεξιά ιδρύματα για να γλιτώσουν από αυτόν.
- Εμάς δεν μας νοιάζει το προσωπικό στοιχείο. Μας ενδιαφέρει η Ιερουσαλήμ, η Αραβικότητα της και πως αντιμετωπίζουμε το επικίνδυνο σχέδιο εβραιοποίησής της.


Ο Θεόφιλος ζητεί την αναγνώριση του Ισραήλ
Οκτώ μέρες πριν από αυτή την αποκαλυπτική διάσταση της αλλαξοπατριαρχίας από τους εμπειρογνώμονες της Παλαιστινιακής Αρχής –δηλαδή στις 15.3.2006– είχε εκδικαστεί στο ανώτατο δικαστήριο του Ισραήλ, η προσφυγή του κ. Θεόφιλου,1 με βασικό αίτημα την άμεση αναγνώρισή του από την Ισραηλινή κυβέρνηση. Στο Δικαστήριο παρέστησαν αντιπρόσωποι και των τριών διαδίκων, δηλαδή Θεοφίλου, Ειρηναίου και της κυβέρνησης του Ισραήλ, ως παρεμβαινόντων λόγω άμεσου ενδιαφέροντος. Μετά την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας, τον λόγο πήρε ο κ. Γιάρακ (δικηγόρος Θεόφιλου), ο οποίος, μεταξύ άλλων, ζήτησε την άμεση απόφαση για αναγνώριση του πελάτη του, διότι «πανοικουμενική σύνοδος», όπως ανέφερε, καταδίκασε2 τον Πατριάρχη Ειρηναίο και αναγνώρισε στη συνέχεια τον Θεόφιλο.
Ακολούθως, μίλησε ο νομικός σύμβουλος του Ισραήλ κ. Χέλμαν. Σε έντονο ύφος απέρριψε την επιχειρηματολογία του κ. Γιάρακ, λέγοντας πως το πρόβλημα είναι ότι η πλευρά Θεοφίλου δεν έλαβε υπόψη την έννομη τάξη του Ισραήλ ως προς την εκλογική διαδικασία Πατριάρχου, πολύ περισσότερο που για την αναγνώριση ενός Πατριάρχη χρειάζεται κυβερνητικό βεράτιο, που το έχει παραχωρήσει μόλις προ διετίας στον κ. Ειρηναίο και δεν έχει λόγους να το ανακαλέσει και με έμφαση δήλωσε ότι για το κράτος του Ισραήλ ο Ειρηναίος είναι ο Πατριάρχης του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων και ο κ. Θεόφιλος έχει αναγνωριστεί ως Αρχιεπίσκοπος Θαβωρίου.
Παρεμβαίνοντας, οι δικαστές της έδρας συνέστησαν να συγκληθεί διϋπουργική επιτροπή, αφού η κυβέρνηση, ως τηρητής του νόμου και της τάξεως, έχει άμεση ευθύνη για την επίλυση του Ιεροσολυμιτικού ζητήματος στο πρόσωπο του Ελληνορθόδοξου Πατριάρχου και εφόσον δεν λάβει συγκεκριμένα μέτρα, σύμφωνα με το νόμο, το δικαστήριο θα συνέλθει σε νέα δικάσιμο («Το Παρόν», 19.03.2006).


Ο Θεόφιλος ενώπιον της Διϋπουργικής Επιτροπής του Ισραήλ
Στις 11.07.2006, παρουσία του νομικού συμβούλου του Πρωθυπουργού κ. Εχούντ Ολμέρτ, τριών υπουργών και εκπροσώπων από τα υπουργεία Εσωτερικών, Εξωτερικών3 και Δικαιοσύνης, ο πρόεδρος της επιτροπής (υπουργός) Ρόνι Μπαρόν, υποδέχεται τον κ. Θεόφιλο και τους δύο δικηγόρους του, οι οποίοι παρουσιάζουν την στάση τους για το ζήτημα του Ελληνορθοδόξου Πατριάρχου Ιεροσολύμων.
Σύμφωνα με τα πρακτικά, πρώτος πήρε τον λόγο ο κ. Γιάρακ (δικηγόρος Θεόφιλου), ο οποίος, μεταξύ άλλων, θα πει ότι «η ισραηλινή κυβέρνηση δεν πρέπει να γίνεται κριτής και πρέπει να εξετάσει το θέμα μόνο από την άποψη του να μην θίγονται τα συμφέροντά της». Στη συνέχεια, ο έτερος δικηγόρος κ. Ράμι Μούγκραμπι διευκρινίζει ότι «υπάρχουν τρεις αγοραπωλησίες ακινήτων που δεν μπορούν να ολοκληρωθούν εν απουσία της αναγνώρισης του κ. Θεόφιλου», ενώ αυτό που φαίνεται να υποστηρίζει, είναι βόμβα στα θεμέλια της αλλαξοπατριαρχίας. Ο αποπεμφθείς κ. Ειρηναίος δεν είχε κρατήσει τον λόγο του προς το Ισραήλ για αγοραπωλησίες ακινήτων (τις οποίες ωστόσο ανυπόστατα και ασύστολα κατηγορήθηκε ότι έκανε για να τον ρίξουν από τον πατριαρχικό θρόνο!). Απίστευτο;
Ο επόμενος ομιλητής ενώπιον της διϋπουργικής επιτροπής, είναι ο ίδιος ο κ. Θεόφιλος. Σύμφωνα πάντα με τα πρακτικά, επισημαίνει ότι η ιστορία του Πατριαρχείου συνδέεται με τη γη του Ισραήλ και το ίδιο το κράτος και επικρίνει τις διοικητικές ικανότητες του κ. Ειρηναίου, λέγοντας ότι «διαχειριζόταν με αποτυχία τις υποθέσεις του Πατριαρχείου και γι’ αυτό εκθρονίστηκε», αποδεχόμενος ουσιαστικά ότι η αποπομπή Ειρηναίου έγινε για... κτηματομεσιτικούς λόγους! Στη συνέχεια, ο πρόεδρος της επιτροπής ρωτά τον κ. Θεόφιλο εάν έχει αναλάβει οποιαδήποτε δέσμευση –εγγράφως ή προφορικά– έναντι της οργάνωσης «Χαμάς». Εκείνος το αρνείται. Στην επόμενη κρίσιμη ερώτηση του προέδρου της διϋπουργικής, η οποία διατυπώνεται με την απορία «ποιος νόμος ισχύει για το Πατριαρχείο» (διασαφήνιση καθόλου τυχαία, αφού έχει βαθύτατο πολιτικό υπόστρωμα, συνδεόμενο με μια από τις πιο σημαντικές πτυχές του Μεσανατολικού –την τύχη της Ιερουσαλήμ), ο κ. Θεόφιλος αποδέχεται πως λειτουργεί βάσει του Ισραηλινού Νόμου (τη στιγμή που ως υποψήφιος για τον πατριαρχικό θρόνο είχε δεσμευτεί να συμμορφωθεί με τον Ιορδανικό Νόμο του 19584).
Το «Παρόν της Κυριακής» (23.12.2007), με βάση τα όσα αποτυπώνονται στα πρακτικά της αρμόδιας υπουργικής ομάδας του Ισραήλ θα σχολιάσει. «Ιδιαίτερο ενδιαφέρον πάντως από την τελευταία συνεδρίαση που έγινε στις 23.10.2007 είναι το σημείο της πρότασης που διατυπώνεται προς την κυβέρνηση για την αναγνώριση του κ. Θεόφιλου και στο οποίο ζητείται από την κυβέρνηση του Ισραήλ να διατυπωθεί ένα καινούργιο κείμενο εξηγήσεων για την απόφαση, το οποίο μάλιστα θα συνοδευθεί από ένα γράμμα στο οποίο θα παρουσιαστεί λεπτομερώς η στάση του κ. Θεόφιλου σχετικά με τις υποχρεώσεις/δεσμεύσεις που του αποδόθηκαν, που του επιβλήθηκαν θα λέγαμε εμείς. Είναι η πρόταση που μετέφερε στην κυβέρνηση του Ισραήλ ο υπουργός Ράφι Εϊτάν5 που είναι ο τελευταίος πρόεδρος της διϋπουργικής επιτροπής και δημιουργεί τεράστια ερωτηματικά τα οποία θα πρέπει να απαντηθούν, είτε από την πλευρά της κυβέρνησης, είτε από την πλευρά του κ. Θεόφιλου Γιαννόπουλου».6


Ο συγκερασμός των συμφερόντων
Έκτοτε (από το 2008 και μετά), μέλη παλαιστινιακών οργανώσεων θεωρούν ασύλληπτο ότι για να λάβει την επίσημη αναγνώριση της Ισραηλινής κυβέρνησης ως Πατριάρχης, είναι δεσμευμένος στο Ισραήλ και τους νόμους του Κράτους επί της Ιερουσαλήμ, ενώ ως επακόλουθο αυτής της εξέλιξης, αντιμετωπίζουν με καχυποψία και τη σιωπή της Ιορδανίας στην απόρριψη εκ μέρους του κ. Θεόφιλου του Ιορδανικού νόμου που διέπει τη λειτουργία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.7
Είναι δε τόσο μεγάλος ο σκεπτικισμός και η εξαπάτηση που αιωρείται πάνω από την αναγνώριση, που κυβερνητικοί αξιωματούχοι της Παλαιστινιακής Αρχής αυτοδιαψεύδουν τις προσδοκίες που είχαν οι ίδιοι καλλιεργήσει αρχικά (το 2005) και τώρα κάνουν λόγο για μία διαδικασία εκλογής, με απώτερο στόχο τον συγκερασμό συμφερόντων, μέσα από την ακίνητη περιουσία του Πατριαρχείου. Τροφή για έμμεσες σκέψεις και εικασίες διαπλοκής το χρυσοφόρο deal μεταξύ των Σιωνίτιδας Εκκλησίας και ενός εβραϊκού κατασκευαστικού ομίλου για την ανέγερση (και ουσιαστικά νομότυπη επέκταση) οικισμών σε έκταση ιδιοκτησίας του Πατριαρχείου. Κομβική παράμετρος της έρευνάς τους, οι ημερομηνίες γύρω από την συμφωνία. Από τη μία, η κοινοπραξία που έκλεισε τη σύμβαση με το Πατριαρχείο, η «Israeli New Talpiot», συστήθηκε νομικά στις 27 Απριλίου 2009, μόλις μία ημέρα πριν την υπογραφή της συμφωνίας παραχώρησης από τον κ. Θεόφιλο! Από την άλλη, η σύγκληση της Ιεράς Συνόδου (σύμφωνα και με την ανακοίνωση που εξέδωσε η Αρχιγραμματεία στις 23.10.2009), προκειμένου να επιλέξει επιχείρηση (όμιλος Σράγα Μπιράν) και να θεσπίσει προδιαγραφές για τα «ιερά» στρέμματα στην περιοχή Ταλπιότ της Δυτικής Ιερουσαλήμ (π.χ. «χώρος πρασίνου», σε «χώρος οικοδομήσιμος») πραγματοποιήθηκε στις 17.11.2008.
Δύο μέρες μόλις μετά, ο κ. Θεόφιλος είχε επαφή, στα ανάκτορα του Αμμάν, για περισσότερες από τέσσερις ώρες, με τον πρίγκιπα Γάζι Μπιν Μαχμούντ –εξάδελφος και ανώτατος σύμβουλος του βασιλιά Αμπντάλα– αρμόδιο για θέματα θρησκευμάτων (δες και «Καθημερινή», 20.11.2008). Ανακοινωθέν τότε από τη συνάντηση δεν υπήρξε. Ωστόσο, σε επίπεδο σημειολογίας, οι Παλαιστίνιοι επαναφέρουν τώρα στη μνήμη τους τις πληροφορίες των μήντια, ότι πίσω από την αιφνίδια άρση της αναγνώρισης του κ. Θεόφιλου από το Ιορδανικό υπουργικό συμβούλιο (Μάιος 2007), ήταν ο διακαής πόθος της βασιλικής οικογένειας της Ιορδανίας για την ανάπτυξη του βαπτίσματος –ένα εκκλησιαστικό «φιλέτο» στην ανατολική όχθη του Ιορδάνη ποταμού. Τί συζήτησαν λοιπόν για περισσότερες από τέσσερις ώρες τότε οι Θεόφιλος-Γάζι; Υπενθυμίζεται ότι ο πρίγκιπας είναι πρόεδρος της βασιλικής επιτροπής για το πρόγραμμα της τουριστικής αξιοποίησης του Ιορδάνη ποταμού και από εκείνους που βοήθησαν στην απομάκρυνση του κ. Ειρηναίου («Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 20.05. 2007). Και κάτι επίσης ενδεικτικό, που αξίζει να σταθμίσει κανείς, δίπλα σε όσα ψάχνουν οι Παλαιστίνιοι. Όταν οι εφημερίδες «Έθνος» (14.09.2009) και «Παρόν της Κυριακής» (20.09. 2009) δημοσιοποίησαν στην Ελλάδα με ντοκουμέντα την σοβαρότατη πολιτική διάσταση του να ενοικιάζεις σε εβραϊκή εταιρεία για 99 χρόνια γη του Πατριαρχείου, ο κ. Θεόφιλος για να αντικρούσει την εικόνα του μπίζνεσμαν και πως ασκεί ποιμαντική αποστολή στους Αγίους Τόπους, επιστράτευσε την προσωπικότητα, ποιανού λέτε; Του πρίγκιπα Γάζι! Τον παρασημοφόρησε «υπέρ της ειρήνης, του διαλόγου και της συναδελφοσύνης», με το ανώτατο μετάλλιο του Παναγίου Τάφου στις 1.10. 2009 στην πόλη Φχες της Ιορδανίας.
Τι κι αν οι προηγούμενες επισκέψεις του κ. Θεόφιλου εκεί, όπως στην Μαδηβά, τον Φεβρουάριο του 2009, επιβεβαίωνε το αγεφύρωτο χάσμα και τις ανυπέρβλητες συνθήκες συνεννόησης που υπάρχουν στις σχέσεις του με το ποίμνιο;
Τι κι αν μετά την τιμητική διάκριση του πρίγκιπα Γάζι, 2000 άτομα διαδήλωσαν στο Αμμάν, τον Νοέμβριο του 2009, κατά του κ. Θεόφιλου, μεταξύ αυτών και ορθόδοξοι βουλευτές;
Τι κι αν στις αρχές Μαρτίου (2010) ο πρόεδρος της ορθόδοξης κοινότητας της Ιορδανίας (αριθμεί 200.000 μέλη) κ. Ραούφ Αμπού Τζάμπερ, μέσω του Αλ Τζαζίρα Νετ και υπό τον τίτλο: «Έλληνες παπάδες συνεργάζονται με την “δύναμη κατοχής”» έκανε συγκεκριμένες καταγγελίες για εκχωρήσεις εκκλησιαστικής γης σε Ισραηλινούς;
Τι κι αν τις επόμενες ημέρες του Ιουλίου επίκειται συλλαλητήριο Αράβων ορθοδόξων στην Ιορδανία;
Η αλήθεια είναι ότι το ΠΑΣΟΚ ήρθε στην εξουσία χωρίς να γνωρίζει ούτε το παρασκήνιο που οδήγησε στην απομάκρυνση του κ. Ειρηναίου, ούτε φυσικά πως εδραιώθηκε ο κ. Θεόφιλος.
Θα χρεωθεί άραγε η νέα πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΞ τις σοβαρές παρενέργειες της αλλαξοπατριαρχίας και όσα λάθη ξεκίνησαν επί εποχής Πέτρου Μολυβιάτη και συνεχίστηκαν επί Ντόρας Μπακογιάννη; Ο γράφων το θεωρεί αδιανόητο. Τη στιγμή που «το κράτος οικοδομείται εκ βάθρων» και η μάχη της Ελλάδας στη διεθνή σκηνή έχει τα χαρακτηριστικά ενός «μαραθώνιου με ρυθμό κατοσταριού», όπως τονίζει στη Free Sunday (25.04.2010) ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας, το να χυθεί άπλετο φως στη «μυστική διπλωματία» του «Ειρηναίος-γκέιτ» δεν είναι ρεβανσισμός.
Τα λάθη του παρελθόντος (με ή χωρίς εισαγωγικά), ασφαλώς είναι για να διορθώνονται. Και η επισήμανσή τους γίνεται για να μην επαναληφθούν. Γιατί αν είναι όλα νόμιμα καμωμένα στα Ιεροσόλυμα, τι θέση έχουν οι σιδεριές και οι κλειδαριές έξω από την πόρτα ενός «μοναχού»; Είναι ένοχος ο Πατριάρχης Ειρηναίος; Ας προσκομίσουν τα αποδεικτικά στοιχεία και ας τον οδηγήσουν στο δικαστήριο. Ας τον δικάσουν και ας τον καταδικάσουν. Τουλάχιστον στη φυλακή θα απολαμβάνει τα στοιχειώδη δικαιώματα των κρατουμένων (σίτιση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, επισκεπτήριο και ίσως τη δυνατότητα επιτέλεσης των θρησκευτικών του καθηκόντων και δικαιωμάτων). Είναι απορίας άξιο πως ο Έλληνας πρέσβης στο Ισραήλ θεωρεί φυσιολογική μία βαρβαρότητα που θίγει την ανθρώπινη αξία και κατ’ επέκταση τον πολιτισμένο κόσμο. Το ανακόλουθο γεγονός με επίφαση τραγικότητας (ενώ σηκώνει γέλια), είναι η έκκληση του κ. Θεόφιλου προς τον Ισραηλινό πρόεδρο Σιμόν Πέρες, να αποδώσει χάρη στον πρώην υπουργό Σλόμο Μπεν Εζρί, ο οποίος φυλακίστηκε κατηγορούμενος για διαφθορά.
Ποιος ασχολείται όμως στην Ελλάδα με όλα αυτά; Εκκλησιαστικά ζούμε στη μονοκαλλιέργεια του Βατοπαιδίου κι εκεί δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Μόνον όταν τα μποφόρ της αλλαξοπατριαρχίας θα έχουν εξελιχθεί σε τσουνάμι χωρίς να το καταλάβουμε και το τίμημα θα είναι οδυνηρό και εθνικά επιζήμιο θα αναλογιστούμε την επιπόλαιη διαχείρισή της το 2005. Και ασφαλώς θα υπάρξουν άνθρωποι, οι οποίοι θα μνημονεύσουν το λεγόμενο ότι «οι ιεροί κανόνες οσάκις παραβιάζονται, εκδικούνται σκληρά». Αλλά θα είναι αργά...


Υποσημειώσεις
1 Ο κ. Θεόφιλος, με αφορμή την καθυστέρηση της αναγνώρισης της εκλογής του από το Ισραήλ, προσέφυγε στο ανώτατο δικαστήριο κατά της κυβέρνησης Σαρόν. Σχετικές πληροφορίες ανέφεραν ότι στις αρχές Οκτωβρίου 2005 ο κ. Θεόφιλος είχε στείλει δύο προσωπικές επιστολές προς τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Αριέλ Σαρόν, ζητώντας να επισπεύσει την αναγνώρισή του, αποτρέποντας έτσι μία επανάληψη όσων είχαν γίνει στην εκλογή του Πατριάρχη Ειρηναίου, τον οποίο το ισραηλινό κράτος δεν είχε αναγνωρίσει για περίπου τρεισήμισυ χρόνια. Στην ανταπάντηση από το γραφείο του κ. Σαρόν τονιζόταν ρητά πως «η ισραηλινή κυβέρνηση δεν επιθυμεί να εμπλακεί στις εσωτερικές διαμάχες του Πατριαρχείου, όπου εξακολουθούν να υπάρχουν εσωτερικές φατρίες». Μάλιστα, στην επιστολή ο κ. Θεόφιλος αναγραφόταν ως «Αρχιεπίσκοπος Θαβωρίου», δηλαδή το αξίωμα που κατείχε πριν την εκλογή του, ενώ ως Πατριάρχης Ιεροσολύμων αναγραφόταν ο κ. Ειρηναίος («Ελεύθερος Τύπος» και «Ελευθεροτυπία», 29.10.2005).
2 Η Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη στο Φανάρι δεν συνεκλήθη ως δικαστήριο για να δικάσει τον κ. Ειρηναίο, όπως λέει σαφώς και η ανακοίνωση της Συνδιάσκεψης, αλλά να υποβάλλει παραίτηση ως θυσιαστική πράξη, κάτι που δεν δέχθηκε ο κ. Ειρηναίος, γιατί οι κατηγορίες εις βάρος του δεν τον αφορούσαν («Το Παρόν», 19.03.2006).
3 Κατά την ανασκόπηση των εξελίξεων που συνέβησαν στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο και πριν παρουσιαστούν ο κ. Θεόφιλος και οι δύο δικηγόροι του ενώπιον της Επιτροπής των Υπουργών, ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, ο κύριος Yaran Zeidman, κάνει γνωστό στην ομάδα που ασκούσε την επιτροπεία, ότι «η υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος κ. Θεοδώρα Μπακογιάννη, τηλεφώνησε χθες στην υπουργό Εξωτερικών κυρία Tsipi Livni και της εξέφρασε την ελπίδα της ότι η Ισραηλινή κυβέρνηση θα αναγνωρίσει τον κ. Θεόφιλο» (από τα Πρακτικά της Συνεδρίας των Υπουργών).
4 Οκτώ δεσμεύσεις περιείχε η «κρυφή» συμφωνία που υπέγραψε ο κ. Θεόφιλος με την ιορδανική κυβέρνηση, λίγες εβδομάδες πριν από την εκλογή του στον πατριαρχικό θρόνο. Το επίσημο έγγραφο του υπουργείου Εξωτερικών της Ιορδανίας υπογράφηκε από τον κ. Θεόφιλο στις 18.07.2005, λίγες ημέρες προτού η ιορδανική κυβέρνηση καταρτίσει τον κατάλογο των υποψηφίων για τη θέση του κ. Ειρηναίου. Στο τρισέλιδο κείμενο που φέρει την επίσημη σφραγίδα του ιορδανικού υπουργείου Εξωτερικών, ο κ. Θεόφιλος υπογράφει με την τότε ιδιότητά του ως Αρχιεπίσκοπος Θαβωρίου («Τα Νέα», 15.05.2007).
5. Έγγραφο του Ράφι Εϊτάν (είχε διατελέσει και αξιωματικός των μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ) με τίτλο «Αρχές Συμφωνίας με το Ελληνικό Πατριαρχείο», παραδόθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2007 στους δικηγόρους του κ. Θεόφιλου και θέτει οκτώ όρους για τον πελάτη τους, ως προϋπόθεση για την αναγνώρισή του. Σύμφωνα με το έγγραφο, ανάμεσα σε άλλα, το Πατριαρχείο υποχρεώνεται «να παραχωρήσει στο Ισραήλ το δικαίωμα προτίμησης σε κάθε νέα πώληση ή μίσθωση γης». Δηλαδή κάθε φορά που το Πατριαρχείο θα προτίθεται να πουλήσει ακίνητο, πρέπει πρώτα να ρωτήσει το Ισραήλ. Την ύπαρξη του εγγράφου αποκάλυψε η ισραηλινή εφημερίδα «Haaretz» («Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 24-25.03.2007).
6. Σύμφωνα με τη βιογραφία του κ. Θεόφιλου Γιαννόπουλου στην έγκριτη ιστοσελίδα www.orthodoxwiki.org, συγγενεύει με τον ελληνικής καταγωγής κ. Τζορτζ Τένετ, ο οποίος διετέλεσε υποδιευθυντής της CIA από το 1995 μέχρι το 1997 και διευθυντής της ίδιας μυστικής υπηρεσίας από το 1997 μέχρι και το 2004. Χαρακτηριστικά αναφέρεται πως είναι εξάδελφος (αγγλιστί cousin) του άλλοτε ισχυρού άνδρα της CIA.
7. Ενώπιον της Διϋπουργικής Επιτροπής της κυβέρνησης του Ισραήλ, ο κ. Θεόφιλος απέρριψε τον Ιορδανικό νόμο σε ό,τι αφορά το καθεστώς που διέπει τη λειτουργία του παλαίφατου Πατριαρχείου. Το αντιφατικό (και ο εμπαιγμός των ιθυνόντων) είναι πως ο κ. Ειρηναίος απομακρύνθηκε με «τον εν ισχύει Ιορδανικόν Νόμον του 1958, τον διέποντα τα του θρόνου των Ιεοροσολύμων» (δες επίσημο τριμηνιαίο περιοδικό «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ» του Οικουμενικού Πατριαρχείου, τεύχος Απρίλιος-Ιούνιος 2005).

Ιγνάτιος: «Καταντήσαμε την φύση εργαλείο απληστίας και λαφυραγωγίας»

 

Για τον εκφυλισμό της φύσης, αυτού του θαύματος της δημιουργίας σε «εργαλείο απληστίας και λαφυραγωγίας» έκανε λόγο ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, σε ομιλία του κατά την τελετή εγκαινίων του περιβάλλοντος χώρου της Σχολής Γεωπονικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (24/5/2011). Στην εκδήλωση παρέστησαν και απηύθυναν Χαιρετισμό, εκτός του Σεβασμιωτάτου, ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Κων/νος Γουργουλιάνης, ο Κοσμήτορας της Σχολής Γεωπονικών Επιστημών κ. Χρήστος νεοφύτου, ο Δήμαρχος Βόλου κ. Πάνος Σκοτινιώτης και ο Λέκτορας Ανθοκομίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Χρήστος Λύκας.
Ο κ. Ιγνάτιος επεσήμανε την λειτουργία της φύσης ως ανάχωμα στην παθογόνο ανθρώπινη φύση και σημείωσε: «Εκτός από σχολείο, η Φύση υπήρξε πάντα και ανάχωμα στα έμφυτα – για την Εκκλησία μας παρά φύσιν - πάθη του ανθρώπου: την αλαζονεία, την βιασύνη, την αρπαγή, τον ατομισμό και κυρίως το πάθος της απληστίας. Επιτρέψτε μου να υπογραμμίσω έντονα την λέξη «απληστία», καθώς περιφέρεται πλέον στα χείλη, όχι θεολόγων, φιλοσόφων ή ψυχολόγων, αλλά τεχνοκρατών και οικονομολόγων.
Αυτοί είναι που την εντοπίζουν στη ρίζα των σημερινών αδιεξόδων. Φαίνεται πως η κρίση που ζούμε, πέρα από τα δεινά της, μας προσφέρει και κάποιες έμμεσες ευεργεσίες, όπως την υπενθύμιση πως οι οικονομικοί δείκτες καταρρέουν, όταν πρώτα έχουν ανατραπεί νόμοι ηθικοί και πνευματικοί, νόμοι αρχέγονοι και σύμφυτοι με την ανθρώπινη φύση…»
Στη συνέχεια μίλησε για την αντίληψη που έχει η Εκκλησία για τη φύση και το περιβάλλον: «Η Εκκλησία αντιμετώπισε πάντα τη Φύση ως το πεδίο δράσης του ανθρώπου. Σ’ αυτήν βλέπει πάντα έναν καθρέφτη της ανθρώπινης ψυχής. Το περιβάλλον σφραγίζεται διαρκώς από την ποιότητά της, αλλά και αυτό με τη σειρά του επιδρά καίρια στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση.
Γι’ αυτό και στην πίστη μας είναι διαρκής η προσπάθεια γεφύρωσης των ορατών με τα αόρατα.  Από την αρχιτεκτονική του χώρου του ναού μέχρι τον περιβάλλοντα χώρο του κάθε μοναστηριού, ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει, όχι μόνο τον σεβασμό της ορθόδοξης παράδοσης προς το τοπίο, αλλά και το ενδιαφέρον της να το ημερέψει και να το ομορφύνει, μεταβάλλοντάς το σε μέσον γαλήνης και κατάνυξης… Το περιβάλλον υπήρξε πάντοτε για την Ορθόδοξη παράδοσή μας παράγοντας επιβίωσης, αλλά και πνευματικής προκοπής.
Πλήθος ορθόδοξων μοναστηριών σήμερα σε όλο τον κόσμο έχουν συνδυάσει το πνευματικό τους έργο  με υψηλής ποιότητας καλλιέργειες και παραγωγή άκρως ποιοτικών βιολογικών προϊόντων. Αλλά και η ορθόδοξη λατρεία, από την θεία Λειτουργία μέχρι την πιο απλή ακολουθία, μεταβάλλει τους καρπούς της γης σε σύμβολα μιας άλλης πραγματικότητας.
Κάθε νέα προσπάθεια του ανθρώπου, η Εκκλησία την ευλογεί με νερό κι ένα κλαδί βασιλικό, για να του υπενθυμίζει, πως κάθε έργο του δεν μπορεί να είναι μόνο εργαλείο κέρδους, αλλά και αγιασμού του, δηλαδή πορείας του προς μια ποιοτικότερη ζωή. Συγχρόνως, δεν παύει να αγωνιά και για τη φροντίδα και την συντήρηση των δώρων της Πλάσης, όχι ακολουθώντας απλώς μια οικολογική μόδα, αλλά γιατί αναγνωρίζει σε αυτά την πρώτη ύλη, όχι μόνο της παραγωγής, αλλά και της ανθρώπινης ευτυχίας, της δημιουργικότητας και της αγάπης…»
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο Σεβασμιώτατος, συνεχάρη όσους συνέβαλαν στην αναμόρφωση του περιβάλλοντος χώρο της Σχολής και κάλεσε όλους ν’ αναλάβουν τις προσωπικές τους ευθύνες έναντι της φύσης: «σας καλώ και σας παρακαλώ, η απογοήτευση από την αναποτελεσματικότητα των θεσμών να δώσει τη θέση της στην  προσωπική ευθύνη.
Αυτή να μας κάνει να αισθανθούμε, ο καθένας από μας, προσωπικά υπεύθυνος για τούτο τον ευλογημένο χώρο, που όπως όλα τα ζωντανά πλάσματα, έχει ανάγκη υποστήριξης, προστασίας και αγάπης. Κι αυτό το ξέρουν καλά, όσοι καλλιεργούν λουλούδια και καρπούς με μεράκι και στοργή»

Ο Αιτωλίας Κοσμάς προσέφερε 5.000 ευρώ για τις ανάγκες του Πατριαρχείου

 

Την Δευτέραν, 23 Μαΐου 2011, ο Μητροπολίτης Αιτωλοακαρνανίας κ. Κοσμάς μεθ’ ιερέων, μοναζουσών και λαϊκών μελών της Μητροπόλεως αυτού, επεσκέφθη τον Μακαριώτατον Πατέρα ημών και Πατριάρχην Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον.

Υποδεχόμενος τούτους ο Μακαριώτατος ωμίλησεν αυτοίς επί της σημασίας της προσκυνήσεως εις τους Αγίους Τόπους, ως θεωρίας ουχί μόνον πνευματικής, αλλά και θέας φυσικής των τόπων, επί των οποίων ηυδόκησε να εμφανισθή και να ζήση ως άνθρωπος, Θεάνθρωπος, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Οι τόποι της επί γης εμφανίσεως του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού είναι απτά τεκμήρια της παρουσίας Αυτού.

Οι τόποι ούτοι είναι τόποι ευαγγελισμού του προσώπου και του έργου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Δια την αγιαστικήν και πνευματικήν σημασίαν των προσκυνημάτων διακονεί ταύτα το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων και η Αγιοταφιτική Αδελφότης. Το Πατριαρχείον επιτελεί το έργον τούτο, αντιπροσωπεύον όλην την Ορθοδοξίαν, εις διαφόρους εποχάς και υπό διάφορα πολιτεύματα απ’ αρχής μέχρι σήμερον. Κατά την πρωτοχριστιανικήν περίοδον, την Βυζαντινήν -Ρωμαϊκήν, την Οθωμανικήν και την σύγχρονον.

Εν κατακλείδι ο Μακαριώτατος ηυχήθη αυτοίς άξιον προσκύνημα και καλήν διαμονήν.

Απαντών ο Μητροπολίτης Αιτωλοακαρνανίας κ. Κοσμάς, ηυχαρίστησεν τον Μακαριώτατον δια την θερμήν υποδοχήν και εξέφρασε την συγκίνησιν αυτού ως εκ τής  θέας και της αφής των τόπων, τους οποίους ηγίασεν ο Θεάνθρωπος. Ηυχαρίστησε δια το επιτελούμενον έργον της διαφυλάξεως των Αγίων Τόπων υπό της Αδελφότητος και ηυχήθη δύναμιν εις την συνέχειαν του επιτελουμένου έργου τούτου.

Εζήτησε τας προσευχάς του Μακαριωτάτου δια την πνευματικήν επιτυχίαν της προσκυνηματικής εκδρομής και την προκοπήν της Μητροπόλεως του, η οποία έχει την ευλογίαν να είναι η Μητρόπολις του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού.

Επί τούτοις ο Άγιος Αιτωλοακαρνανίας επέδωσε τω Μακαριωτάτω εγκόλπιον αντίγραφον εγκολπίου του  Μητροπολίτου Ρωγών Ιωσήφ και δωρεάν της Μητροπόλεως αυτού εκ πέντε (5.000€) χιλιάδων ευρώ δια τας ανάγκας του Πατριαρχείου.

Ευχαριστών ο Μακαριώτατος, επέδωσε τω Μητροπολίτη Κοσμά εγκόλπιον φιλντισένιον ως έκφρασιν εκτιμήσεως, σεβασμού και ευγνωμοσύνης και το βιβλίον του κ. Βοκοτοπούλου περί των εικονογραφημένων χειρογράφων της Πατριαρχικής Βιβλιοθήκης και εις τους ιερείς επιστήθιον σταυρόν και εις τους προσκυνητάς Ιεροσολυμιτικάς ευλογίας.

Εμπιστευτικά τηλεγραφήματα διέρρευσαν στο Wikileaks για το Οικ. Πατριαρχείο

 

 

Ανταλλάγματα για τη μειονότητα της Θράκης, από την αναγνώριση των ψευδομουφτήδων μέχρι την αύξηση της χρηματοδότησης των μειονοτικών σχολείων και του αριθμού των τούρκων δασκάλων, αλλά και την κατασκευή τζαμιού στην Αθήνα, ζητούσε η Αγκυρα κάθε φορά που πιεζόταν από την Ουάσιγκτον για την επαναλειτουργία της Χάλκης.
Οπως προκύπτει από εμπιστευτικά τηλεγραφήματα που διέρρευσαν στο Wikileaks, οι τούρκοι αξιωματούχοι επαναλάμβαναν τον απαράδεκτο με βάση το ∆ιεθνές ∆ίκαιο ισχυρισμό περί «αμοιβαιότητας» ακόμη και στον Πατριάρχη, καθώς το θέμα είχε θέσει ο ίδιος ο Ταγίπ Ερντογάν στον κ. Βαρθολομαίο τον Αύγουστο του 2009.
Οσο για τους Αμερικανούς, παρ’ ότι αναγνώριζαν ότι η Συνθήκη της Λωζάννης δεν προβλέπει πουθενά την αμοιβαιότητα, επέμειναν να καθήσουν στο ίδιο τραπέζι για τη Χάλκη η ελληνική και η τουρκική κυβέρνηση, κάτι που απέρριψε ο Πατριάρχης.

«∆εν θα ήταν λογικό να συνδεθεί το θέμα της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη και του τζαμιού στην Αθήνα με το θέμα του Πατριαρχείου, ούτε να εμπλακεί η ελληνική κυβέρνηση στη συζήτηση για τη Χάλκη. Ακόμη κι ο Ερντογάν χαρακτήρισε τη Χάλκη τουρκικό θεσμό και ότι το Πατριαρχείο δεν είναι εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης».
Είναι 20 Φεβρουαρίου του 2009 και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος αποστομώνει τον συνομιλητή του, γερουσιαστή του Ιλινόι Ρίτσαρντ Ντέρμπιν, από τα πιο υψηλόβαθμα στελέχη του ∆ημοκρατικού Κόμματος και στενό συνεργάτη του Μπαράκ Ομπάμα.

Κι αυτό διότι, όπως προκύπτει από εμπιστευτικό τηλεγράφημα της αμερικανίδας προξένου στην Κωνσταντινούπολη Σάρον Ουίνερ, ο Ντέρμπιν – ο οποίος έχει ήδη συναντηθεί με υψηλόβαθμους τούρκους αξιωματούχους – αναφέρει στον κ. Βαρθολομαίο ότι οι τούρκοι συνομιλητές του τού έχουν επισημάνει πως μια κίνηση αμοιβαιότητας από την Αθήνα στο θέμα της χρηματοδότησης των μειονοτικών σχολείων στη Θράκη και της αύξησης του αριθμού των τούρκων δασκάλων θα βοηθούσε στην επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.
Μάλιστα, ο Ντέρμπιν προτείνει στον Πατριάρχη να καθήσουν στο ίδιο τραπέζι στελέχη της τουρκικής και της ελληνικής κυβέρνησης και να αρχίσουν τη συζήτηση.
Ο κ. Βαρθολομαίος απορρίπτει το ενδεχόμενο και αποθαρρύνει τη συζήτηση, μη δίνοντας συνέχεια στο επιχείρημα της αμοιβαιότητας που προβάλλουν οι Τούρκοι για τον σεβασμό των θεμάτων του Πατριαρχείου. Ο Ντέρμπιν επιμένει και ζητά από τον Πατριάρχη να του προτείνει ένα στέλεχος της ελληνικής κυβέρνησης που θα μπορούσε να συναντηθεί με τον τούρκο υφυπουργό Εξωτερικών Χαϊντάρ Μπερκ.

Ο Πατριάρχης επιμένει πως η τουρκική κυβέρνηση θα πρέπει να συναντιέται γι’ αυτά τα ζητήματα μόνο με εκπροσώπους του Πατριαρχείου. Από το ίδιο τηλεγράφημα προκύπτει ότι στη συνάντησή του με τον γερουσιαστή Ντέρμπιν η Ντόρα Μπακογιάννη δηλώνει πρόθυμη να συνομιλήσει για τα θέματα αυτά με τούρκο αξιωματούχο.

Το μήνυμα μεταφέρεται στον Μπερκ, ο οποίος δηλώνει έτοιμος για διάλογο με τον Πατριάρχη και την ελληνική κυβέρνηση, αλλά και πρόθυμος να συναντηθεί με τον κ. Βαρθολομαίο. Οπως αναφέρεται στο σχόλιο που κλείνει το τηλεγράφημα, «ο Πατριάρχης υπογράμμισε στον Ντέρμπιν ότι είναι τούρκος πολίτης κι ότι τα ζητήματα του Πατριαρχείου και της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης πρέπει να λυθούν ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει σε γειτονικές χώρες».

Νωρίτερα, για να πείσει τον συνομιλητή του σχετικά με τη σημασία της επαναλειτουργίας της Χάλκης για τη συνέχιση του θεσμού της Ελληνοορθόδοξης Εκκλησίας στην Τουρκία, ο κ. Βαρθολομαίος τού λέει πως «αν το Οικουμενικό Πατριαρχείο εγκατέλειπε την παραδοσιακή του έδρα στην Κωνσταντινούπολη, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία θα εκπλήρωνε τη φιλοδοξία της να αναλάβει τη διοίκηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κάτι που θα την έκανε ηγέτιδα της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Το Πατριαρχείο χρειάζεται προστασία προκειμένου να μην ταπεινωθεί από την Αγκυρα κι από τις φιλοδοξίες των Ρώσων».

ΠΡΟΦΑΣΕΙΣ.

Από εμπιστευτικό τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας στην Αγκυρα προκύπτουν οι λεπτομέρειες των συναντήσεων που είχε ο Ντέρμπιν μια μέρα νωρίτερα με τούρκους αξιωματούχους.
Ο πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιουλ, σύμφωνα με το τηλεγράφημα, του λέει ότι η τουρκική κυβέρνηση κατανοεί τις ανάγκες της Εκκλησίας στην Τουρκία, αλλά ως προς τη Χάλκη προφασίζεται νομικές επιπλοκές που σχετίζονται με τη λειτουργία όλων των ιδρυμάτων θρησκευτικής διδασκαλίας.
Από την πλευρά του, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Τζεμίλ Τσιτσέκ υποστηρίζει ότι το θέμα δεν είναι πολιτικό, αλλά νομικό και άπτεται του νόμου για τις θεολογικές σχολές, στόχος του οποίου είναι η ρύθμιση των ισλαμικών σχολείων «για να μη γίνει η Τουρκία Πακιστάν».
Ταυτόχρονα, ωστόσο, όπως αναφέρεται, «ρώτησε ρητορικά αν θα έπρεπε και η Ελλάδα να προσέξειτους Τούρκους που ζουν στη Θράκη, των οποίων τα δικαιώματα παραβιάζονται καθημερινά».

Οι συναντήσεις που έχει ο αμερικανός γερουσιαστής στην Τουρκία συνοδεύονται από ανάλυση των Αμερικανών για τα ζητήματα του Πατριαρχείου.

Σε εμπιστευτικό τηλεγράφημα από το αμερικανικό προξενείο στην Κωνσταντινούπολη, το Νο 2 του προξενείου Νταγκ Σίλιμαν παραθέτει τα επιχειρήματα του Πατριαρχείου για την αναγκαιότητα της επαναλειτουργίας της Χάλκης, καθώς και για το γεγονός ότι η Χάλκη ποτέ δε λειτούργησε ως ιδιωτικό θρησκευτικό σχολείο και δεν έκλεισε λόγω συνταγματικής αλλαγής, άρα το κώλυμα δεν είναι νομικό.

Ο Σίλιμαν, πάντως, αναφερόμενος στο επιχείρημα των Τούρκων ότι η Ελλάδα δεν σέβεται τα δικαιώματα της μειονότητας στη Θράκη και στους ισχυρισμούς πως αν η Αθήνα έκανε κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση θα βοηθούσε στην επαναλειτουργία της Χάλκης, σημειώνει ότι «η Συνθήκη της Λωζάννης δεν προβλέπει αμοιβαιότητα, αλλά υπογραμμίζει την ευθύνη των ελληνικών και των τουρκικών κυβερνήσεων απέναντι στις μειονότητές τους».

Στις 15 Αυγούστου 2009 ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επισκέπτεται αιφνιδιαστικά την Πρίγκιπο και συναντιέται με τους θρησκευτικούς ηγέτες των μειονοτήτων, μεταξύ των οποίων και ο κ. Βαρθολομαίος.

Το χαρτί της επίσκεψης είχε παίξει επικοινωνιακά η κυβέρνηση Ερντογάν, ενώ δεν είναι λίγοι όσοι θεώρησαν πως η συνάντηση έγινε για τα μάτια της ∆ύσης, προκειμένου η κίνηση αυτή να συμπεριληφθεί στην έκθεση προόδου της Κομισιόν για την Τουρκία, η οποία συντασσόταν εκείνη την περίοδο (όπως και έγινε).

Τον Αύγουστο του 2009 ο υπεύθυνος Τύπου του Οικουμενικού Πατριαρχείου πατέρας ∆οσίθεος συναντιέται με τον πολιτικό σύμβουλο του αμερικανού προξενείου στην Κωνσταντινούπολη και τον ενημερώνει για τη συνάντηση.

«ΘΑ ΤΟ ΛΥΣΩ».

Οπως προκύπτει από το εμπιστευτικό τηλεγράφημα, οι δύο άνδρες περπάτησαν στο Ορφανοτροφείο της Πριγκίπου (σ. σ. ήδη το Ευρωπαϊκό ∆ικαστήριο Ανθρωπίνων ∆ικαιωμάτων είχε αποφανθεί ότι ο τίτλος έπρεπε να επιστραφεί από την Τουρκία στο Πατριαρχείο) και ο Ερντογάν φέρεται να δήλωσε στον Πατριάρχη ότι χαιρόταν που το Πατριαρχείο σκόπευε να χρησιμοποιήσει το Ορφανοτροφείο της Πριγκίπου ως κέντρο οικολογικών σπουδών και διαθρησκειακού διαλόγου. Στη διάρκεια του περιπάτου, σημειώνει ο ∆οσίθεος, ένας από τους διοργανωτές της συνάντησης λέει στον Ερντογάν ότι «ένα από τα μεγαλύτερα λάθη του τουρκικού κράτους ήταν ότι παραμέλησε τα δικαιώματα των μειονοτήτων της και παραβίασε τη Συνθήκη της Λωζάννης».

Οπως προκύπτει από τη διήγηση του ∆οσίθεου, ο Ερντογάν έθεσε το θέμα της αμοιβαιότητας στη Θράκη στον ίδιο τον Πατριάρχη. Τον κάλεσε να ζητήσει από την Ντόρα Μπακογιάννη να ιδρύσει το τζαμί στην Αθήνα και να δώσει περισσότερα δικαιώματα στην «τουρκική μειονότητα της Θράκης, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος να εκλέγει τους μουφτήδες της».

Ο Πατριάρχης τού έδειξε απέναντι τη Σχολή της Χάλκης και ο Ερντογάν ισχυρίστηκε ότι θα έλυνε το θέμα μέχρι το τέλος του χρόνου. Υπενθυμίζεται από την τουρκική πλευρά διέρρεε τότε, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, ότι ήταν θέμα εβδομάδων να ανοίξει η Χάλκη.

Ο Πατριάρχης με τον Ερντογάν έμειναν μόνοι για 15 λεπτά. Οταν ο ∆οσίθεος ρώτησε τον Πατριάρχη τι συζητήθηκε, του απάντησε απλώς πως ήταν αισιόδοξος. Οταν και οι υπόλοιποι τούρκοι υπουργοί που συνόδευαν τον τούρκο πρωθυπουργό τούς συνάντησαν, ο κ. Βαρθολομαίος τους κάλεσε στο Πατριαρχείο και, σύμφωνα με τον ∆οσίθεο, ο Μπουλέντ Αρίντς και ο Εγκεμέν Μπαγίς δέχθηκαν.

Σημειώνεται ότι ο Αρίντς, σημερινός αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης, επισκέφθηκε τον Πατριάρχη αρκετά αργότερα, τον περασμένο Ιανουάριο.


Ο Πατριάρχης με αμερικανό γερουσιαστή

Οπως αναφέρεται σε τηλεγράφημα, «ο Πατριάρχης συζητώντας με αμερικανό γερουσιαστή υπογράμμισε ότι αν το οικουμενικό Πατριαρχείο εγκατέλειπε την παραδοσιακή έδρα του στην Κωνσταντινούπολη, η Ρωσική ορθόδοξη Εκκλησία θα εκπλήρωνε τη φιλοδοξία της να αναλάβει τη διοίκηση του οικουμενικού Πατριαρχείου, κάτι που θα την έκανε ηγέτιδα της ορθόδοξης Εκκλησίας.

Το Πατριαρχείο χρειάζεται προστασία προκειμένου να μην ταπεινωθεί από την αγκυρα και από τις φιλοδοξίες των Ρώσων»
«Αρκετοί ένιωσαν ότι έφυγαν με άδεια χέρια»

ΟΠΩΣ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ από εμπιστευτικό τηλεγράφημα του αμερικανικού προξενείου στην Κωνσταντινούπολη, ο κ. Βαρθολομαίος είχε εκμυστηρευθεί στους Αμερικανούς ότι είχε πολλέςελπίδες από το γεύμα με τον Ερντογάν καιτην ομιλία του τούρκουπρωθυπουργού, ενώάλλες πηγέςσημείωναν στους Αμερικανούς ότι περίμεναν σχόλια για την επαναλειτουργία της Χάλκης.

«Παρότι ο Ερντογάν δεν ανέφερε τη Χάλκη στα σχόλιά του, συναντήθηκε με τον Οικουμενικό Πατριάρχη και με εκπροσώπους της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας γιαδύο ώρες μετά το γεύμα στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και το Ορφανοτροφείο», αναφέρεται στο τηλεγράφημα, στο οποίο επαφή του Πατριαρχείου φέρεται να είπεστους Αμερικανούς ότι η επίσκεψη Ερντογάν ήταν «θετική, ένα συγκεκριμένο βήμα που δεν είχε ξανασυμβεί στη θητεία του πρωθυπουργού».

Ωστόσο, παρά τις προσδοκίες, δεν πείστηκαν όλοι από την κίνηση του Ταγίπ Ερντογάν. «Αρκετοί από αυτούς πουσυμμετείχανστο γεύμα εντυπωσιάστηκαν από την επίσκεψη και το περιεχόμενο της ομιλίας, αλλάένιωσαν πως έφυγαν με άδεια χέρια.

∆ύο δημοσιογραφικές επαφές μας είπαν ότι ήταν ευχαριστημένοιμε “όλα αυτάτα λόγια”για το δημοκρατικό άνοιγμα, αλλά αμφέβαλλαν ότι από την κίνηση θα προέκυπτε κάτι ουσιαστικό», σημειώνεται.

Το τηλεγράφημακαταλήγειμε το σχόλιο ότι,δεδομένουπως οι Εβραίοι καιοι Χριστιανοί στην Τουρκία συνιστούν λιγότερο από 2% τουπληθυσμού, «πουλώντας τους την ερμηνεία ότι η πρωτοβουλία απευθυνόταν απευθείας σε αυτούς, ο Ερντογάν ίσως να ελπίζει νακερδίσει την εύνοιατων υποστηρικτώντους στην Ελλάδα, την Ευρωπαϊκή Ενωση, το Ισραήλ και τις ΗΠΑ».


«Δεν βλέπω γιατί να μην ανοίξει η Χάλκη»

ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΝΩΡΙΤΕΡΑ, το 2007, η Αγκυρα διέρρεεκαι πάλι ότι θα επέτρεπε την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Την αισιοδοξία του γιατο θέμα εκφράζει στον αμερικανό βοηθό αναπληρωτή ΥΠΕΞ Μάθιου Μπράιζα ο αντινομάρχης της Κωνσταντινούπολης για τα μειονοτικάθέματα Φικρέτ Κασάπογλου τον Μάρτιο του 2007.

Οπως προκύπτει από το εμπιστευτικό τηλεγράφημα που υπογράφει η αμερικανίδα γενική πρόξενος στην Κωνσταντινούπολη Ντέμπορα Τζόουνς, ο Κασάπογλου υποστηρίζει ότι το τουρκικό ΥΠΕΞ και το Συμβούλιο Ανώτερης Εκπαίδευσης (ΥΟΚ) είναι αυτά που αντιτίθενται στην επαναλειτουργία της Χάλκης, λόγω«συνταγματικών προκλήσεων που συνδέονται με την κοσμική φύση του κράτους».

Ο Κασάπογλου επαναλαμβάνει το επιχείρημαπερί αμοιβαιότητας και λέει πως «αν η Ελλάδαείχε κάνει βήματα υπέρ της τουρκικής μειονότητας στη ∆υτική Θράκη – αναγνωρίζοντας τους εκλεγμένους μουφτήδες, για παράδειγμα – όταν ήταν υποψήφια προς ένταξη στην Ε.Ε., τα πράγματα θα ήταν καλύτερα για την ελληνική κοινότητα στην Τουρκία».

Ο Μπράιζα του υπόσχεταιότι θα συζητήσει αυτό το θέμα και με την Αθήνα. Πάντως, ο αντινομάρχης λέει στον Μπράιζα ότι προσωπικά δεν βλέπει να υπάρχεικανένας λόγος να μην ανοίξει η Χάλκη.

Μνημόσυνο - Εκδήλωση για την Άλωση στο Ιερό Κοινόβιο Οσίου Νικοδήμου Πενταλόφου Γουμενίσσης.

 

Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος, Ανέκδοτο το "κούρεμα" των μισθών των κληρικών…

 

Ανέκδοτο το "κούρεμα" των μισθών των κληρικών…

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Μόνο ως ανέκδοτο, για να χαμογελάσουμε στις πολύ δύσκολες μέρες που περνάμε, μπορεί να θεωρηθει δημοσίευμα εφημερίδας, που αναπαράχθηκε από ιστοσελίδες, ότι η Κυβέρνηση σκέφτεται να "κουρέψει" στο μισό τους μισθούς των κληρικών. Ανέκδοτο γιατί ως δημοσιογραφικό κείμενο δεν έχει καμία βάση, κανένα στοιχείο. Να θυμίσουμε ότι στην πρόσφατη συνάντηση του με τον Αρχιεπίσκοπο ο Πρωθυπουργός δεσμεύθηκε ότι η Κυβέρνηση του πριν αποφασίσει σε θέματα που αφορούν στην Εκκλησία θα τα συζητεί με την Ιερά Σύνοδο. Επίσης αποφασίστηκε να συγκροτηθεί μικτή Επιτροπή, που να συζητάει όλα τα ζητήματα που προκύπτουν. Αυτά πριν από λίγες ημέρες. Ο κ. Παπανδρέου δεν θεωρείται ο πιο αξιόπιστος και ο πιο φιλαλήθης πολιτικός και δεν μπορεί να θέλει να το αποδείξει τόσο γρήγορα!

Πρόσφατα επίσης ο Υφυπουργός των Οικονομικών κ. Φίλιππος Σαχινίδης απαντώντας σε ερώτηση βουλευτή τόνισε ότι δεν αλλάζει τίποτε στο καθεστώς της μισθοδοσίας των κληρικών της Εκκλησίας της Ελλάδος και, κατ' επέκταση, αυτών της Δωδεκανήσου και της Κρήτης. Ούτε και θα μπορούσε να αλλάξει, όπως σε ανύποπτο χρόνο έχει επισημάνει ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης και Συνταγματολόγος κ. Ευάγγελος Βενιζέλος: "Στο πλαίσιο ενός κράτους θρησκευτικά ελεύθερου και φιλελεύθερου, που προστατεύει ενεργητικά και δεν ανέχεται απλώς το θρησκεύεσθαι ( όπως και το μη θρησκεύεσθαι), το ζητούμενο δεν θα έπρεπε να είναι η κατάργηση της κρατικής μισθοδοσίας του ορθοδόξου κλήρου, αλλά η δημοσιονομική κάλυψη της μισθοδοσίας των λειτουργών και των άλλων γνωστών θρησκειών. Αυτό άλλωστε γίνεται εν μέρει, εφόσον ο μουφτής π.χ., είναι δημόσιος λειτουργός... Ιστορικά η ανάληψη της μισθοδοσίας των ορθοδόξων κληρικών από το κράτος συνδυάστηκε με ειδικές ρυθμίσεις για την είσπραξη από αυτό σημαντικού ποσοστού των κάθε είδους εσόδων των ναών, των προσκυνημάτων κ.λπ.". ( Ευαγγ. Βενιζέλου "Οι σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας", Εκδ. "Παρατηρητής", Θεσσαλονίκη, 2000, σελ. 110-112).

Ερωτηματικά από το δημοσίευμα

Το "ανέκδοτο" πάντως δεν πρέπει να το περάσει κανείς χωρίς σχολιασμό. Γιατί γράφτηκε; Πολλές υποθέσεις μπορούν να γίνουν. Από την πρόκληση δημοσιογραφικής εντύπωσης - το θέμα έδωσε ένα πρωτοσέλιδο…- μέχρι του να εκφοβίσει, ή να προετοιμάσει… Γιατί υπάρχουν ορισμένοι που, για λόγους ιδεολογικούς, ήθελαν και θέλουν τον περιορισμό της δραστηριότητας της Εκκλησίας και του ρόλου της στην κοινωνία. Στη γραμμή αυτή συμφωνούν αριστεροί και νεοφιλελεύθεροι πολιτικοί και διανοούμενοι! Ο καθηγητής κ. Αντώνης Μανιτάκης λ.χ. το 2000 - πάλι επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - είχε γράψει: "Είναι ευκαιρία, τώρα που οι ιδιωτικοποιήσεις είναι στην επικαιρότητα και τα πάντα ιδιωτικοποιούνται, να προχωρήσουμε σε αποκρατικοποίηση και της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος. Η θρησκευτική και εκκλησιαστική σφαίρα θα πρέπει να περιέλθουν θεσμικά και εξ ολοκλήρου στην ιδιωτική σφαίρα, εκεί, όπου τις κατέταξε ο Διαφωτισμός, εκεί όπου επιβάλλει να ανήκουν ένα κράτος δικαίου και μια σύγχρονη πολιτική δημοκρατία". Και στη συνέχεια ο κ. Μανιτάκης εξηγεί ότι μόνο έτσι θα αποτραπεί θεσμικά και έγκαιρα η ενθρόνιση στην καρδιά του απογοητευμένου λαού του τότε Αρχιεπισκόπου και της Εκκλησίας… (Βλ. σχ. Αντ. Μανιτάκη "Οι σχέσεις της Εκκλησίας με το Κράτος - Έθνος", Εκδ. "Νεφέλη", Αθήνα, 2000, σελ. 187).

Από την πλευρά του ο πολιτικός ηγέτης των νεοφιλελευθέρων κ. Στεφ. Μάνος πρεσβεύει: " Μέσα σε πέντε χρόνια από την εισαγωγή της νέας ρύθμισης, ο μισθός, η ασφάλεια και η σύνταξη του κλήρου περιέρχονται στην αποκλειστική ευθύνη της Εκκλησίας…Προτείνεται η σταδιακή (20% κατά έτος) μείωση της συμμετοχής της Πολιτείας στο κόστος μισθοδοσίας, ασφάλισης και συντάξεων, ώστε στο τέλος του πέμπτου χρόνου να ολοκληρωθεί η μετάβαση στο νέο σύστημα" ( Οι θέσεις του Κόμματος "Φιλελεύθεροι", Αθήνα, 2000, σελ. 68-69).

Έμμεση αλλά σαφής είναι και η άποψη του συμβούλου της σημερινής Κυβέρνησης επί εκκλησιαστικών ζητημάτων, καθηγητού κ. Ι. Κονιδάρη, για την κατάργηση της μισθοδοσίας των κληρικών. Υποστηρίζει ότι η μισθοδοσία τους από το κράτος δεν οδήγησε στην κοινωνική αποδοχή και καταξίωση τους, ενώ, αντίθετα, " ο φτωχός παπάς του χωριού με το ξεθωριασμένο ράσο, που μετά την εκκλησία δούλευε στο χωράφι του, φαίνεται πως εξακολουθεί να βρίσκεται τοποθετημένος σε πολύ καλύτερη θέση στη συνείδηση του μέσου Ορθόδοξου Έλληνα". Αυτό σημαίνει πως, κατά τον κ. Ι. Κονιδάρη, μόνο όταν ο κληρικός θα εξαθλιωθεί θα μπορέσει να αποκτήσει κύρος και εκτίμηση στο ποίμνιου του…Και πάρα κάτω ο ίδιος σημειώνει πως η μισθοδοσία των κληρικών οδηγεί " σε διαστροφή της ιδιότητας τους, που είναι και πρέπει πρωτίστως να παραμείνουν θρησκευτικοί λειτουργοί. Οδηγεί στη φιλοχρηματία, στη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία και, κατά συνέπεια, στην προσπάθεια περαιτέρω βελτίωσης των κεκτημένων…". Όλα αυτά συμβαίνουν κατά τον κ. καθηγητή στους κληρικούς, λόγω των 800 Ευρώ που παίρνουν ως μισθό… (Βλ. σχ. Ι.Μ. Κονιδάρη " Εκκλησία και πολιτεία", Εκδ. Αντ. Σάκκουλα, 1993, σελ.70).

Συμπερασματικά, ανεξάρτητα ποιος ήταν ο σκοπός του κειμένου για το "κούρεμα" των μισθών των κληρικών η Εκκλησία πρέπει να είναι σε εγρήγορση και, αν χρειαστεί, να έχει φωνή. Την πολύ δύσκολη αυτή στιγμή για κλήρο και λαό οι Επίσκοποι της Εκκλησίας της Ελλάδος έχουν ιστορικές ευθύνες και όλοι ελπίζουν να μην αποδειχθούν κατώτεροι των περιστάσεων

Πορίσματα Β΄Μοναστικής Ημερίδας με θέμα: «Μοναχισμός και κόσμος» (Έδεσσα, Μάιος 2011)

 

ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ Β΄ ΜΟΝΑΣΤΙΚΗΣ ΗΜΕΡΙΔΟΣ

ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΕΔΕΣΣΗΣ ΠΕΛΛΗΣ ΚΑΙ ΑΛΜΩΠΙΑΣ

Σήμερα, 14 Μαΐου 2011, στὸ Πνευματικὸ Κέντρο τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ Κουφαλίων πραγματοποιήθηκε ἡ Β΄ Μοναστικὴ Ἡμερίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας μὲ γενικὸ θέμα: «ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΣ». Τὴν ἔναρξη τῶν ἐργασιῶν τῆς Ἡμερίδος ἐκήρυξε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας κ. Ἰωήλ. Συμμετεῖχαν ἐκπρόσωποι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου, ἀρχιερεῖς, καθηγούμενοι καὶ ἐκπρόσωποι ἄνω τῶν πενήντα ἀνδρώων καὶ γυναικείων ἱερῶν μονῶν. Ἡ Ἡμερίδα ὁλοκληρώθηκε σὲ δύο συνεδρίες. Τὰ πορίσματά της, ὅπως ἀναγνώσθηκαν καὶ ἐκρίθηκαν ὁμόφωνα ἀπὸ τοὺς συνέδρους ἔχουν ὡς ἑξῆς:

Θεμέλιο τῆς σωτηρίας μας εἶναι ἡ ταπείνωση. Τὴν ταπείνωση ἐνεδύθη ὁ Κύριος καὶ Θεός μας, ὁ ὁποῖος «ἔκλινεν οὐρανοὺς καὶ κατέβη»· τὴν ταπείνωση βίωσαν ὅλοι οἱ ἅγιοί του· τὴν ταπείνωση ὁ Θεὸς ζητάει ἀπὸ κάθε μαθητή Του δίνοντας ὑπόδειγμα τὸν ἴδιο τὸν Ἑαυτό Του. Γι' αὐτὸ καὶ ἡ ὁδὸς τοῦ μοναχισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ κατ' οὐσίαν ὁδὸν τοῦ Εὐαγγελίου, δὲν εἶναι παρὰ ὁδὸς ταπεινώσεως. Ὁ μοναχὸς βιώνει τὴν ταπείνωση ὡς ἀνέκφραστο μυστήριο καὶ χάρη. Ἡ βίωση τῆς ταπεινώσεως δὲν ἐκφράζεται τόσο ἀπὸ τὶς ταπεινολογίες, ὅσο ἀπὸ τὴν εἰλικρινῆ αὐτομεμψία, τὴν ἀποφυγὴ τῆς κατακρίσεως καὶ τὴν ἐν χαρᾷ ἀποδοχὴ τῶν προσβολῶν καὶ ὕβρεων ἀπὸ τὸν πλησίον. Ἡ ταπείνωση κατὰ τοὺς Πατέρες εἶναι ἡ λάσπη ποὺ συνδέει καὶ συγκρατεῖ ὅλο τὸ οἰκοδόμημα τῶν ἀρετῶν. Δίχως αὐτὴν δὲν νοεῖται ἀρετή. Ἀποκτιέται χάριτι Θεοῦ διὰ τῆς ὑπακοῆς, τοῦ πνευματικοῦ πένθους, τῆς περιφρονήσεως τῆς κοσμικῆς δόξης καὶ τῶν ἐπαίνων, τῆς ὑπομονῆς στὶς θλίψεις, τῆς αὐτογνωσίας, τῆς προσευχῆς, τῆς ἀκτημοσύνης, τῆς ξενιτείας καὶ τῆς ἀποφυγῆς τῆς παρρησίας καὶ τῆς πολυλογίας.

Τῆς ταπεινώσεως ἔμπειρος ἐργάτης ὢν ὁ μακαριστὸς ἱερομοναχὸς π. Δαμασκηνὸς (ὁ πνευματικὸς τῆς Ἱ. Μονῆς Τιμ. Προδρόμου Μακρυνοῦ), μέσα ἀπὸ τὴν πεῖρα του ἀναδείχθηκε ἄριστος διδάσκαλος τῆς μοναχικῆς πολιτείας. Θεωροῦσε θεμελιώδη τὴν ὀρθὴ ἐκκλησιολογικὴ τοποθέτηση τῶν μοναχῶν καὶ τὴν ἐξάρτησή τους ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο. Τόνιζε τὴν ἀξία τῆς κοινοβιακῆς ζωῆς. Δίδασκε ὅτι ὁ ἡγούμενος εἶναι εἰς τύπον Χριστοῦ, καὶ στὸ πρόσωπό του ἑνώνεται ὅλη ἡ ἀδελφότητα. Ἡ ὑπακοή, ἡ ξενιτεία καὶ ἡ ἀγάπη, ἔλεγε εἶναι θεμέλιο καὶ βασικὴ προϋπόθεση γιὰ τὴν πνευματικὴ τελείωση τοῦ μοναχοῦ. Ὡς ἔργο καὶ ἀποστολὴ τοῦ μοναχοῦ προέβαλλε τὴν προσευχὴ ὑπὲρ ὅλου τοῦ κόσμου. Γι' αὐτὸ καὶ ἄξονα τῆς μοναχικῆς ζωῆς θεωροῦσε τὴν Θεία Λειτουργία, διὰ τῆς ὁποίας σώζεται ἡ οἰκουμένη.

Ἡ προσφορὰ τοῦ μοναχισμοῦ στὸν κόσμο ἔγκειται ἐπίσης στὸ ὅτι ὁ μοναχισμὸς μὴ συστοιχούμενος μὲ τὸ ἁμαρτωλὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου, πορεύεται στὴν ὁδὸ τῆς θείας ἀγάπης καὶ τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὴν προσκόλληση στὴν γῆ. Ἔτσι καθίσταται γιὰ τὸν κόσμο ἀλάνθαστος ὁδοδείκτης πρὸς τὸν Θεό, διδάσκοντάς τον ὅτι·

· ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ ὑπέρτατη ἀλήθεια

· τὴν ἀλήθεια καὶ σωτηρία μπορεῖ νὰ βρεῖ ὁ κόσμος μόνο μέσα στὴν Ἐκκλησία

· ἡ χριστιανικὴ ζωὴ ἀποτελεῖ μίμηση τοῦ Χριστοῦ

· ἡ μίμηση τοῦ Χριστοῦ βιώνεται μὲ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του καὶ τὴν ἀσκητικὴ πράξη τῆς καθάρσεως ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τῆς θείας ἐλλάμψεως, καὶ ἐπίσης ὅτι·

· ἔχει ἀνυπολόγιστη ἀξία ὁ σεβασμὸς τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου.

Ἐπὶ πλέον, οἱ Ἱερὲς Μονὲς ἀποτελοῦν πηγὲς ἁγιασμοῦ τῶν ἐγγὺς καὶ τῶν μακράν. Ὡς ἱερὰ καθιδρύματα ἁγιάζουν τὸν χῶρο καὶ τὴν περιοχὴ στὴν ὁποία βρίσκονται, καὶ ὡς τόποι προσευχῆς, θείας λατρείας καὶ ἱερᾶς ἀθλήσεως τῶν ψυχῶν, μεταδίδουν μυστικῶς τὴν πνευματικὴ ζωὴ διὰ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Ἀποτελοῦν φῶς καὶ πρότυπο γιὰ τοὺς κοσμικοὺς ἀνθρώπους. Ὁ προσωπικὸς ἁγιασμὸς τοῦ μοναχοῦ μὲ τὴν ζωὴ τῆς προσευχῆς καὶ τῆς ἐν ὑπακοῇ ἀσκήσεως, εἶναι τὰ ἰσχυρότερα κίνητρα γιὰ τὸν κόσμο, ὥστε νὰ ἀναμορφώνεται συνεχῶς, καὶ νὰ μορφώνει μέσα του κάθε ἄνθρωπος νοῦν Χριστοῦ.

Ἀναπόσπαστο στοιχεῖο τῆς μοναχικῆς ζωῆς εἶναι ἡ φιλοξενία, χαρακτηριστικὸ δὲ παράδειγμα, ἀλλὰ καὶ ὑπόδειγμα, φιλοξενίας ἀποτελοῦν τὰ μοναστήρια τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ὁ πυλωρός, ὁ ἀρχοντάρης στὸ πρόσωπο τοῦ προσκυνητοῦ δὲν βλέπει ἕναν ἄνθρωπο, βλέπει τὸν Θεό. Γι' αὐτὸ τὸν διακονεῖ μὲ χαρά, μὲ προσευχή, μὲ ταπείνωση, μὲ ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη, καὶ μάλιστα δωρεάν, διότι αὐτὸ εἶναι τὸ θέλημα τῆς οἰκοδέσποινας τοῦ Ἄθω, τῆς Κυρίας Θεοτόκου. Οἱ προσκυνητὲς προσκυνῶντας τὰ ἅγια λείψανα καὶ τὶς ἅγιες εἰκόνες, μετέχοντας στὶς ἀκολουθίες καὶ τὶς προσευχές, ἐξομολογούμενοι καὶ κοινωνῶντας τὰ Ἄχραντα Μυστήρια, καὶ ἀκόμη ἐπικοινωνῶντας μὲ τοὺς πατέρες καὶ δεχόμενοι τὸν παρακλητικό, ἐμπειρικὸ καὶ πατερικὸ λόγο τους, ἀλλοιώνονται θετικά, ματανοοῦν, ἀνακαινίζονται ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Περισσότερο ἀπ' ὅλα ὅμως καὶ οἱ προσκυνητὲς καὶ ὅλος ὁ κόσμος ὠφελοῦνται ἀπὸ τὸν ἁγιασμὸ τῶν μοναχῶν. Ὅσο περισσότερο ἁγιάζονται οἱ μοναχοὶ μέσα στὸ μοναστῆρι, τόσο περισσότερο θεραπεύονται καὶ ἁγιάζονται καὶ οἱ ἄνθρωποι μέσα στὸν κόσμο.

Γι' αὐτό, μολονότι ὁ μοναχός ἔχει διαλέξει νά ζεῖ σέ ἐσωτερική μόνωση, προκειμένου νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὸν Χριστό, ταυτόχρονα αὐτὸς ὁ «πάντων χωρισθείς» εἶναι καί «πᾶσι συνηρμοσμένος». Καὶ τοῦτο διότι καλεῖται ἀνά πᾶσα στιγμή νά κατανοεῖ τήν ἀδυναμία καί τήν πτώση τοῦ ἀδελφοῦ, καθώς ἐπίσης νά βιώνει τήν ὀδύνη τοῦ κόσμου καί τή θλίψη γιά τήν πανανθρώπινη ἁμαρτία.

Διαχρονική κλήση τοῦ μοναχισμοῦ εἶναι ἡ μαρτυρία τῆς μέλλουσας Βασιλείας. Ὑπάρχουν ἀναρίθμητα παραδείγματα ἁγίων μοναχῶν καί ἀσκητῶν πού ἔζησαν σέ ὅλες τίς ἐποχές, μέχρι καί τίς ἡμέρες μας, οἱ ὁποῖοι ἀρνήθηκαν τή λογική τοῦ κόσμου, καθάρθηκαν ἀπό τά πάθη μέ τή νηπτική ζωή καί διὰ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ εὐεργέτησαν μέ τίς προσευχές τους τόν κόσμο. Ἀλλὰ καὶ ἡ ζωή τους ἀκόμη ἔγινε μαρτύριο καί μαρτυρία γιά τούς ἐν κόσμῳ ἀδελφούς, μεταδίδοντας μεταφυσική πίστη, δύναμη, ἐλπίδα καί ἀγωνιστικότητα.

Αὐτή ἡ κλήση τοῦ μοναχισμοῦ πραγματώθηκε μέ τρόπο θαυμαστό καί στή ζωή τοῦ σύγχρονου ὁσίου Γέροντος Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου, πού μέ ἁπλότητα καί ταπείνωση, ἀγάπησε ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς ἀνθρώπους, ἀπέκτησε βαθιά γνώση τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς καί μέ τό χάρισμα πού τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός ἔγινε «θεραπευτής» τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων.

Οἱ μοναχοὶ λοιπὸν μολονότι ἀπομακρύνονται τοπικὰ ἀπὸ τὸν κόσμο, πνευματικά, διὰ τῆς καθάρσεως τῶν παθῶν τους καὶ τῆς ἑνώσεως μὲ τὸν Θεὸ τῶν ἁπάντων, πλησιάζουν τὸν ἐν τῷ κόσμῳ ἄνθρωπο ὅσο κανεὶς ἄλλος, καὶ μὲ τρόπο θεϊκὸ τὸν εὐεργετοῦν, συντελῶντας διὰ τῆς θείας χάριτος στὴν θεραπεία, τὸν ἁγιασμὸ καὶ τὴν θέωσή του

Προβοκάτσια: Τουρκική σημαία σε Αγαθονήσι και Φαρμακονήσι!

 

Σε μείζονα προαναγγελθείσα πρόκληση, με πολλά στοιχεία από την περσινή επιχείρηση των Τούρκων ισλαμιστών με το σκάφος "Μαβί Μαρμαρά" στο Ισραήλ, προχωρά η Τουρκία: Αύριο ο Τούρκος ορχηγός του Δημοκρατικού Κόμματος, (διάδοχος κεντροδεξιός πολιτικός σχηματισμός του κόμματος του Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ και της Τανσού Τσιλέρ), Ναμίκ Κεμάλ Ζεϊμπέκ ανακοίνωσε ότι θα κάνει απόβαση στο Αγαθονήσι και στο Φαρμακονήσι για να καρφώσει την τουρκική σημαία!


Όλα αυτά την στιγμή που ελληνική αντιπροσωπεία του ΓΕΕΘΑ εκτελώντας εντολές της πολιτικής ηγεσίας επισκέπτεται από σήμερα την Τουρκία για να συζητήσουν τα ... Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης,
Μετά την αποτυχημένη απόπειρα του υποψήφιου βουλευτή του Δημοκρατικού Κόμματος και απόστρατου συνταγματάρχη Ουμίτ Γιαλίμ να αποβιβαστεί στο Αγαθονήσι, την δόξα του Γιαλίμ φαίνεται να ζήλεψε ο ορχηγός του κόμματος Ναμίκ Κεμάλ Ζεϊμπέκ ο οποίος φιλοδοξεί να αποβιβαστεί αύριο στο Αγαθονήσι και στο Φαρμακονήσι.
Το τουρκικό "Δημοκρατικό Κόμμα" θα διοργανώσει αρχικά εκδήλωση στα τουρκικά παράλια και ακολούθως «θα ξεκινήσουμε με σκάφη για τα νησιά μαζί με τον πρόεδρο του κόμματός μας για την ανάρτηση της τουρκικής σημαίας. Ελπίζω να μην αντιμετωπίσουμε κανένα εμπόδιο» δήλωσε χαρακτηριστικά ο τοπικός κομματικός παράγοντας!
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του κόμματος, Ναμίκ Κεμάλ Ζεϊμπέκ τα νησιά Αγαθονήσι και Φαρμακονήσι κατέχονται παράνομα από την Ελλάδα από το 2004…..
Η τοποθέτηση αυτή του Ζεϊμπέκ αποτελεί κεντρικό θέμα της προεκλογικής του εκστρατείας. Φυσικά όλες αυτές οι ανακοινώσεις προθέσεων για αποβίβαση στα ελληνικά νησιά και ανάρτησης της τουρκικής σημαίας σε αυτά θα μπορούσαν να αποτελούν μέρος της ρητορείας κάποιου υποψήφιου βουλευτή στα πλαίσια φυσικά των υπερβολών για την προσέλκυση ψηφοφόρων.
Από ελληνική πλευράς έχουν γίνει συστάσεις στην Άγκυρα να "μαζέψουν" τον Ζεϊμπέκ, αλλά παρά την δριμύτατη ανακοίνωση του ελληνικού ΥΠΕΞ την επαύριο του επεισοδίου που προκάλεσε ο απόστρατος Ο.Γιαλίμ και αποκάλυψε το defencenet.gr, η Άγκυρα δεν φαίνεται διατεθειμένη να κάνει κάτι τέτοιο.
Εάν τελικά οι τουρκικές αρχές δεν αποτρέψουν αυτήν την απίστευτα προκλητική κίνηση του Ναμίκ Κεμάλ Ζεϊμπέκ τότε είτε θα συμφωνούν με το επιχείρημα του, είτε θα είναι ανίκανες να σταματήσουν μία προβοκάτσια που ενδεχομένως να οδηγήσει σε ακραίες καταστάσεις.
Το Λιμενικό έχει λάβει σαφείς εντολές να μην επιτρέψει την προσέγγιση στα δύο νησιά των τουρκικών σκαφών με "Κάθε τρόπο"... Πάντως στην ευρύτερη περιοχή βρίσκονται μεγάλες τουρκικές αεροναυτικές δυνάμεις στο πλαίσιο άσκησης προσβολής σκαφών επιφανείας