Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος, Ανέκδοτο το "κούρεμα" των μισθών των κληρικών…

 

Ανέκδοτο το "κούρεμα" των μισθών των κληρικών…

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Μόνο ως ανέκδοτο, για να χαμογελάσουμε στις πολύ δύσκολες μέρες που περνάμε, μπορεί να θεωρηθει δημοσίευμα εφημερίδας, που αναπαράχθηκε από ιστοσελίδες, ότι η Κυβέρνηση σκέφτεται να "κουρέψει" στο μισό τους μισθούς των κληρικών. Ανέκδοτο γιατί ως δημοσιογραφικό κείμενο δεν έχει καμία βάση, κανένα στοιχείο. Να θυμίσουμε ότι στην πρόσφατη συνάντηση του με τον Αρχιεπίσκοπο ο Πρωθυπουργός δεσμεύθηκε ότι η Κυβέρνηση του πριν αποφασίσει σε θέματα που αφορούν στην Εκκλησία θα τα συζητεί με την Ιερά Σύνοδο. Επίσης αποφασίστηκε να συγκροτηθεί μικτή Επιτροπή, που να συζητάει όλα τα ζητήματα που προκύπτουν. Αυτά πριν από λίγες ημέρες. Ο κ. Παπανδρέου δεν θεωρείται ο πιο αξιόπιστος και ο πιο φιλαλήθης πολιτικός και δεν μπορεί να θέλει να το αποδείξει τόσο γρήγορα!

Πρόσφατα επίσης ο Υφυπουργός των Οικονομικών κ. Φίλιππος Σαχινίδης απαντώντας σε ερώτηση βουλευτή τόνισε ότι δεν αλλάζει τίποτε στο καθεστώς της μισθοδοσίας των κληρικών της Εκκλησίας της Ελλάδος και, κατ' επέκταση, αυτών της Δωδεκανήσου και της Κρήτης. Ούτε και θα μπορούσε να αλλάξει, όπως σε ανύποπτο χρόνο έχει επισημάνει ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης και Συνταγματολόγος κ. Ευάγγελος Βενιζέλος: "Στο πλαίσιο ενός κράτους θρησκευτικά ελεύθερου και φιλελεύθερου, που προστατεύει ενεργητικά και δεν ανέχεται απλώς το θρησκεύεσθαι ( όπως και το μη θρησκεύεσθαι), το ζητούμενο δεν θα έπρεπε να είναι η κατάργηση της κρατικής μισθοδοσίας του ορθοδόξου κλήρου, αλλά η δημοσιονομική κάλυψη της μισθοδοσίας των λειτουργών και των άλλων γνωστών θρησκειών. Αυτό άλλωστε γίνεται εν μέρει, εφόσον ο μουφτής π.χ., είναι δημόσιος λειτουργός... Ιστορικά η ανάληψη της μισθοδοσίας των ορθοδόξων κληρικών από το κράτος συνδυάστηκε με ειδικές ρυθμίσεις για την είσπραξη από αυτό σημαντικού ποσοστού των κάθε είδους εσόδων των ναών, των προσκυνημάτων κ.λπ.". ( Ευαγγ. Βενιζέλου "Οι σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας", Εκδ. "Παρατηρητής", Θεσσαλονίκη, 2000, σελ. 110-112).

Ερωτηματικά από το δημοσίευμα

Το "ανέκδοτο" πάντως δεν πρέπει να το περάσει κανείς χωρίς σχολιασμό. Γιατί γράφτηκε; Πολλές υποθέσεις μπορούν να γίνουν. Από την πρόκληση δημοσιογραφικής εντύπωσης - το θέμα έδωσε ένα πρωτοσέλιδο…- μέχρι του να εκφοβίσει, ή να προετοιμάσει… Γιατί υπάρχουν ορισμένοι που, για λόγους ιδεολογικούς, ήθελαν και θέλουν τον περιορισμό της δραστηριότητας της Εκκλησίας και του ρόλου της στην κοινωνία. Στη γραμμή αυτή συμφωνούν αριστεροί και νεοφιλελεύθεροι πολιτικοί και διανοούμενοι! Ο καθηγητής κ. Αντώνης Μανιτάκης λ.χ. το 2000 - πάλι επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - είχε γράψει: "Είναι ευκαιρία, τώρα που οι ιδιωτικοποιήσεις είναι στην επικαιρότητα και τα πάντα ιδιωτικοποιούνται, να προχωρήσουμε σε αποκρατικοποίηση και της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος. Η θρησκευτική και εκκλησιαστική σφαίρα θα πρέπει να περιέλθουν θεσμικά και εξ ολοκλήρου στην ιδιωτική σφαίρα, εκεί, όπου τις κατέταξε ο Διαφωτισμός, εκεί όπου επιβάλλει να ανήκουν ένα κράτος δικαίου και μια σύγχρονη πολιτική δημοκρατία". Και στη συνέχεια ο κ. Μανιτάκης εξηγεί ότι μόνο έτσι θα αποτραπεί θεσμικά και έγκαιρα η ενθρόνιση στην καρδιά του απογοητευμένου λαού του τότε Αρχιεπισκόπου και της Εκκλησίας… (Βλ. σχ. Αντ. Μανιτάκη "Οι σχέσεις της Εκκλησίας με το Κράτος - Έθνος", Εκδ. "Νεφέλη", Αθήνα, 2000, σελ. 187).

Από την πλευρά του ο πολιτικός ηγέτης των νεοφιλελευθέρων κ. Στεφ. Μάνος πρεσβεύει: " Μέσα σε πέντε χρόνια από την εισαγωγή της νέας ρύθμισης, ο μισθός, η ασφάλεια και η σύνταξη του κλήρου περιέρχονται στην αποκλειστική ευθύνη της Εκκλησίας…Προτείνεται η σταδιακή (20% κατά έτος) μείωση της συμμετοχής της Πολιτείας στο κόστος μισθοδοσίας, ασφάλισης και συντάξεων, ώστε στο τέλος του πέμπτου χρόνου να ολοκληρωθεί η μετάβαση στο νέο σύστημα" ( Οι θέσεις του Κόμματος "Φιλελεύθεροι", Αθήνα, 2000, σελ. 68-69).

Έμμεση αλλά σαφής είναι και η άποψη του συμβούλου της σημερινής Κυβέρνησης επί εκκλησιαστικών ζητημάτων, καθηγητού κ. Ι. Κονιδάρη, για την κατάργηση της μισθοδοσίας των κληρικών. Υποστηρίζει ότι η μισθοδοσία τους από το κράτος δεν οδήγησε στην κοινωνική αποδοχή και καταξίωση τους, ενώ, αντίθετα, " ο φτωχός παπάς του χωριού με το ξεθωριασμένο ράσο, που μετά την εκκλησία δούλευε στο χωράφι του, φαίνεται πως εξακολουθεί να βρίσκεται τοποθετημένος σε πολύ καλύτερη θέση στη συνείδηση του μέσου Ορθόδοξου Έλληνα". Αυτό σημαίνει πως, κατά τον κ. Ι. Κονιδάρη, μόνο όταν ο κληρικός θα εξαθλιωθεί θα μπορέσει να αποκτήσει κύρος και εκτίμηση στο ποίμνιου του…Και πάρα κάτω ο ίδιος σημειώνει πως η μισθοδοσία των κληρικών οδηγεί " σε διαστροφή της ιδιότητας τους, που είναι και πρέπει πρωτίστως να παραμείνουν θρησκευτικοί λειτουργοί. Οδηγεί στη φιλοχρηματία, στη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία και, κατά συνέπεια, στην προσπάθεια περαιτέρω βελτίωσης των κεκτημένων…". Όλα αυτά συμβαίνουν κατά τον κ. καθηγητή στους κληρικούς, λόγω των 800 Ευρώ που παίρνουν ως μισθό… (Βλ. σχ. Ι.Μ. Κονιδάρη " Εκκλησία και πολιτεία", Εκδ. Αντ. Σάκκουλα, 1993, σελ.70).

Συμπερασματικά, ανεξάρτητα ποιος ήταν ο σκοπός του κειμένου για το "κούρεμα" των μισθών των κληρικών η Εκκλησία πρέπει να είναι σε εγρήγορση και, αν χρειαστεί, να έχει φωνή. Την πολύ δύσκολη αυτή στιγμή για κλήρο και λαό οι Επίσκοποι της Εκκλησίας της Ελλάδος έχουν ιστορικές ευθύνες και όλοι ελπίζουν να μην αποδειχθούν κατώτεροι των περιστάσεων