Συγκλονιστικές αποκαλύψεις από τον Δημήτρη Νατσιό.

σχόλιο  από ιστολόγιο έκταακτο παράρτημα : Διαβάστε και διαδώστε όπως και δήποτε
 πριν να είναι αργά....
Θυμηθείτε, αυτό που θα διαβάσετε, είναι μονάχα από ένα βιβλίο...

Νεοελληνική Γλώσσα, Γ' Γυμνασίου

Το συγκεκριμένο "βιβλίο" ίσως θα ήταν καλύτερο να ονομαστεί ιδεολογικό φυλλάδιο πολιτικού κόμματος. Ενός συγκεκριμένου, που έχει αναλάβει εργολαβικά να υπερασπίζει ό,τι περιθωριακό και ανθελληνικό κυκλοφορεί σε τούτο τον τόπο.
Εγχειρίδιο για το πως εκπαιδεύεις τον Γενίτσαρο της αύριον.
(...) Παγκοσμιοποίηση, ομογενοποίηση, αντεθνικά αισθήματα, φλύαρες αγαπολογίες, πολυπολιτισμικές αερολογίες, με μια φράση "η άνοδος της ασημαντότητας" και η αποκαθήλωση της Ρωμιοσύνης.
Αρχίζει η οδυνηρή περιήγηση στο προπαγανδιστικό έντυπο - βιβλίο.
Σελ. 10. Ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη, όχι από το "Άξιον Εστί" ή το "Άσμα ηρωικό και πένθιμο", αυτά είναι εθνοκεντρικά, εξάλλου ο ηρωισμός, η φιλοπατρία είναι ξεπερασμένες μικροαστικές αντιλήψεις. Το ποίημα τιτλοφορείται "Η ALFA ROMEO" από τα μέτρια του ποιητή.
Σελ. 11. Κείμενο. "Η ελληνική κοινωνία αλλάζει" της κ. Χρισίνας Κουλούρη, της γνωστής, νέας κοπής, ομάδας των ιστοριογράφων (ρεπούση, διάκος, αναγνωστοπούλου, δραγώνα) που ακόμα αναζητούν "Τι είν' η πατρίδα μας", η οποία όμως πατρίδα τούς σιτίζει πλουσιοπάροχα. Το κείμενο βέβαια κινείται στο γνωστό αντιρατσιστικό πνεύμα.
Σελ. 14. Κείμενο. "Τα ελληνικά μυστήρια" του Έντμουντ Κήλυ. Διαβάζουμε ότι οι Έλληνες "αφήνονται στις γήινες απολαύσεις στο φαΐ, στο κρασί, στα παιχνίδια του έρωτα" και ότι "η Εκκλησία είναι απαιτητική στις τελετουργίες, χαλαρή στην εξομολόγηση και τη θρησκευτική ηθικολογία..." και λοιπές βλάσφημες αναφορές και νύξεις για την Εκκλησία. Από ποιον; Από Αγγλικανό που δεν υπάρχει διαστροφή που να μην την έχει υιοθετήσει η αιρετική τους οργάνωση, η κακώς λεγόμενη αγγλικανική εκκλησία.
Σελ. 46. "Ο ρατσισμός όπως τον εξήγησα στην κόρη μου", ξένου συγγραφέα.
Σελ. 47. "Στη θέση του άλλου".
Σελ. 48. "Διακρίσεις σε βάρος των γυναικών".
Σελ. 50. Ασκήσεις για την διδασκαλία των ερωτηματικών προτάσεων, με ερωτήσεις του τύπου "Υπάρχει σήμερα ρατσισμός στην Ελλάδα;", "Θα μου πεις για το ρατσισμό;", "Δεν υπάρχει μια φυλή που να είναι καλύτερη;".
Ομοβροντίες αντιρατσιστικές δήθεν, να πειστούν οι μαθητές ότι ζουν σε μια ρατσιστική χώρα γι' αυτό ενίοτε μπορούν ανενδοίαστα να την καίνε, φορώντας ως γνήσιο δημοκρατικό δικαίωμα κουκούλες ή να πυρπολούν τα σύμβολά της και τις σημαίες της. (Με αυτή την άθλια προπαγάνδα δεν θα καταλήξουμε και στην αφαίρεση των ιερών εικόνων από τις τάξεις, εφ' όσον ταυτίζονται με την Ορθόδοξη Πίστη, πράγμα ρατσιστικό για πολυπολιτισμικές τάξεις; Η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ, οι χασομέρηδες του συνδικαλισμού, συμφωνούν, το Υπουργείο διά βίου είναι έτοιμο, κάποια στιγμή εν μέσω κρίσης και αφασίας, θα "χτυπήσει" η Νέα Τάξη).
Σελ. 52. Κείμενο. "Πολυεθνικές τάξεις στο σχολείο" του παύλου τσίμα, του γνωστού μεγαλοδημοσιογράφου του "MEGA" και των "ΝΕΩΝ". Τι άλλο! Τα γνωστά αντιρατσιστικά σαλιαρίσματα, ανέξοδα διαπιστευτήρια "προοδευτικότητας", που ανοίγουν πόρτες και στρώνουν καριέρες.
Σελ. 54. Κείμενο. "Οι μαθητές ερευνούν". Τι ερευνούν για το ρατσισμό και τα ανθρώπινα δικαιώματα στην πατρίδα μας;
Σελ. 55. Απόσπασμα από το φυλλάδιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά του ρατσισμού. Τα γνωστά κακόγουστα και ρηχά ρητορεύματα.
Σελ. 57. Κείμενο. "Η γενετική είναι ...αντιρατσίστρια". Σχηματίζει κανείς την εντύπωση ότι το "βιβλίο" γράφτηκε για μαθητές χώρας που ισχύει καθεστώς τύπου απαρχάιντ.
Σελ. 58. Κείμενο. "Ο διωγμός των Εβραίων της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί". Οι Εβραίοι σίγουρα εκδιώχθηκαν και βασανίστηκαν από τους Ναζί. Εμείς δεν είχαμε Καλάβρυτα, Δίστομο, Κάνδανο; Εμείς δεν είχαμε Γενοκτονίες από το πιο αδίστακτο και ρατσιστικό καθεστώς του 20ού αιώνα; Γιατί να μην "περάσει" και ένα κείμενο για την Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, της Θράκης, του Πόντου; Αυτό δεν είναι ρατσιστική αντίληψη της ιστορίας;
Σελ.65. Κείμενο. "Ευρωπαϊκή Ένωση και ελληνική ταυτότητα". Διαβάζουμε: "Είμαστε όλοι εκτεθειμένοι σε αληθινό βομβαρδισμό πολιτιστικών προϊόντων που διαμορφώνονται σύμφωνα με τη διεθνή διαφημιστική προβολή. Τα κράτη - έθνη δεν ανέκοψαν, αλλά αδιαφόρησαν γι' αυτή την εξέλιξη. Η Ελλάδα την ενίσχυε μάλιστα έμμεσα με ιδεολογικό προσανατολισμό σε μία διαστρεβλωμένη και γι'  αυτό χωρίς απήχηση ελληνική και χριστιανική παράδοση". Ποιος υπογράφει αυτά τα περισπούδαστα; κώστας σημίτης, ο γνωστός "εκσυγχρονιστής" και εκκλησιομάχος ολκής.
Σελ.72. Κείμενο. "Μετανάστες, οι είλωτες της Ευρώπης" του Γκαζμέτ Καπλάνι από τα "ΝΕΑ". Αυτός μέμφεται τη χώρα που τρώει ψωμί, την Ελλάδα, που δεν του δίνει υπηκοότητα, ενώ πληρώνει φόρους κλπ. Ας μην ανησυχεί. Το πρόβλημά του λύνεται. "Όλοι ίδιοι είμαστε".
Σελ.106. Κείμενο. "Ο νεανικός ιδεαλισμός". Σύμφωνα με τον συγγραφέα (αμερικανός) "Τα περισσότερα παιδιά μού μιλάνε για την επιθυμία τους να προστατεύσουν τα τροπικά δάση, να σώσουν τις θαλάσσιες χελώνες ή να βοηθήσουν τα παιδιά που ζουν στο δρόμο".
Σελ. 116. Κείμενο. "Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις" του Νίκου Δήμου, του ανθρώπου που έγραψε βιβλίο με τίτλο "Η δυστυχία να είσαι Έλληνας", πρωτοπαλίκαρο του ανθελληνισμού και της εκκλησιομαχίας.

Κείμενο 8 (Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις)

Κατηγορούμε συχνά την ανθρωπότητα πως, ενώ τον τελευταίο αιώνα έχει επιτελέσει τεράστια επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο, στον τομέα της ηθικής έχει μείνει πίσω.
Υπάρχει κάτι που αντικρούει αυτή την άποψη: η δημιουργία και παρουσία, στο δεύτερο του αιώνα μας, των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (NGOs -Non Government Organizations). Πίσω από αυτά τα αρχικά κρύβονται πασίγνωστες κινήσεις, όπως η Γκρήν Πις, η Διεθνής Αμνηστία, οι Γιατροί χωρίς Σύνορα και οι Γιατροί του Κόσμου, το Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι, η Ομάδα για την Προστασία των Μειονοτήτων κ.α (...).
Οι οργανώσεις αυτές λέγονται Μη Κυβερνητικές, γιατί δεν εξαρτώνται από κυβερνήσεις (ευτυχώς - η ανεξαρτησία είναι προϋπόθεση για τη σωστή λειτουργία τους). Οι πόροι είναι από εισφορές μελών, δωρεές, ιδρύματα και διεθνείς οργανώσεις. Η συνολική προσφορά τους είναι εντυπωσιακή: Έχουν σώσει εκατομμύρια ζωές, έχουν προστατεύσει πολλές χιλιάδες ανθρώπων από βασανιστήρια και καταπίεση, έχουν βελτιώσει σημαντικά την ποιότητα της ζωής.
Εδώ στην Ελλάδα τις αντιμετωπίζουμε περίεργα: Όταν η Διεθνής Αμνηστία και το Παρατηρητήριο του Ελσίνκι καταγγέλλουν παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην τουρκία, γράφουμε την είδηση στην πρώτη σελίδα. Όταν οι ίδιες οργανώσεις διαμαρτύρονται για καταπίεση των μαρτύρων του ιεχωβά, των σλαβόφωνων ή των μουσουλμάνων στην Ελλάδα, είναι ανθελληνικές και πληρωμένες από ξένα κέντρα. Ουσιαστικά μας ενοχλεί η ανεξαρτησία τους: Θα τις θέλαμε με το μέρος μας (όπως και όλες τις άλλες εξουσίες) και ξεχνάμε ότι αυτό θα καταργούσε αυτόματα το διεθνές τους κύρος.
Είμαι υπερήφανος που ανήκω στις περισσότερες από αυτές τις οργανώσεις. Πιστεύω πως ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα, ενιαία και αδιαπραγμάτευτα, είναι η μόνη ιδεολογία που μας απέμεινε - αλλά και η μόνη που μας χρειάζεται.
Φιλικά, Νίκος Δήμου.
Σελ. 148. Τραγούδι - κείμενο "Don't worry be happy". Το τραγούδι μπορεί να ακουστεί σε ξενυχτάδικο όπου χασομερούν αργόσχολοι. Για σχολική όμως αίθουσα και για διδασκαλία της γλώσσα είναι απαράδεκτο. Καταρρακώνει την αξιοπρέπεια του εκπαιδευτικού και ακυρώνει την αποστολή του σχολείου.

Κείμενο 10

Don't worry be happy

Άμα ξυπνήσεις και έχεις βγάλει ουρά,

Αν κοιταχτείς και έχεις βγάλεις βυζιά... 

Don't worry be happy

Άμα η κόρη σου σε λέει μπαμπά ενώ ο γυιος σου 

Σε φωνάζει μαμά...

Don't worry be happy

Δεν είναι αυτό για να σ' ανησυχεί

Είναι μία ψιλομετάλλαξη...

Don't worry be happy

Και τι με νοιάζει εμένα δηλαδή,

Εγώ θα γίνω σταρ του MTV

Don't worry be happy

 

στίχοι : χάρης & πάνος κατσιμίχας

μουσική: Bobby McFerrin.

πηγή

Από το βιβλίο του Δημητρίου Νατσιού, δασκάλου, "Τα νεοταξικά βιβλία γλώσσας του δημοτικού σχολείου και του γυμνασίου"

Όταν ο άνθρωπος λυπάται για τις αμαρτίες του…

Όταν ο άνθρωπος λυπάται για τις αμαρτίες του…
Κάποιος νέος παραστράτησε, μα τόσο μετανόησε, όταν η Θεία Χάρη τον επισκέφτηκε από ένα κήρυγμα που άκουσε, που άφησε τον κόσμο κι έγινε καλόγερος. Έφτιαξε μια καλύβα στην έρημο κι έκλαιγε κάθε μέρα με πολύ πόνο τις αμαρτίες του. Με τίποτα δεν μπορούσε να παρηγορηθεί.

Μια νύχτα παρουσιάστηκε στον ύπνο του ο Ιησούς, περιτριγυρισμένος από φως ουράνιο. Πήγε κοντά του με καλοσύνη:

- Τι έχεις, άνθρωπε και κλαις, με τόσο πόνο; τον ρώτησε με τη γλυκιά φωνή του.

- Κλαίω, Κύριε, γιατί έπεσα, είπε με απελπισία ο αμαρτωλός.

- Ω, τότε σήκω.

- Δεν μπορώ μόνος, Κύριε.

Άπλωσε τότε το Θεϊκό Του χέρι ο Κύριος της αγάπης και τον βοήθησε να σηκωθεί. Εκείνος όμως δε σταμάτησε να κλαίει.

- Τώρα γιατί κλαις;

- Πονώ, Χριστέ μου, γιατί σε λύπησα. Ξόδεψα τον πλούτο των χαρισμάτων Σου σε ασωτίες.

Έβαλε τότε με στοργή το χέρι Του ο Φιλάνθρωπος Δεσπότης στο κεφάλι του πονεμένου αμαρτωλού και του είπε με ιλαρότητα:

- Αφού για μένα πονάς τόσο πολύ, εγώ έπαυσα πια να λυπάμαι για τα περασμένα.

Ο νέος σήκωσε το βλέμμα του να ευχαριστήσει το Σωτήρα του, μα Εκείνος δεν ήταν πια εκεί. Στη θέση που πατούσε είχε σχηματισθεί ένας πελώριος ολόφωτος σταυρός. Λυτρωμένος πια από το βάρος της αμαρτίας, έπεσε και τον προσκύνησε.
Μ’ ευγνωμοσύνη στην ψυχή, ύστερα από το όραμα εκείνο, κατέβηκε πάλι στην πολιτεία ο νέος για να γίνει πια θερμός κήρυκας της μετανοίας και να οδηγήσει στο Χριστό πολλούς άλλους παραστρατημένους.Από το Γεροντικό
πηγή

«Θα έρθει το ψευτορωμαίικο μην το πιστέψετε»

Νομοσχέδιο  που θα φιμώσει οποιονδήποτε λέει τα αυτονόητα, ή μιλά με κοινή λογική που προβλέπει πρόστιμο 20.000 ευρώ, έξι χρόνια φυλάκιση, αλλά και τιμωρία της στέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων, έχει σαν στόχο να προστατεύσει τους αλλοδαπούς και να κάνει πλέον τους Έλληνες, "μουγγούς" στην ίδια τους τη χώρα.

Όλα αυτά είναι μέρος του νομοσχεδίου περί "ξενοφοβίας και ρατσισμού" το οποίο, όπως γίνεται γνωστό, θα κατατεθεί προς ψήφιση στη Βουλή μετά το Πάσχα. Δεν αποκλείεται στο άμεσο μέλον να προστεθούν τα καταναγκαστικά έργα, και πιο μετά μόλις μας έχουν "αναδιαπαιδαγωγήσει" ικανοποιητικά και γκιλοτίνα δημοσίως.

 
Αυτό για όσους - όποιους από πρόθεση δημόσια, προφορικά ή δια του Τύπου και διαδικτύου αλλά και με οποιονδήποτε άλλον τρόπο προκαλούν βιαιοπραγίες ή ωθούν σε βία εναντίον ομάδων και προσώπων με βάση τη φυλή, το χρώμα τη θρησκεία, την καταγωγή και το γενετήσιο προσανατολισμό. Δηλαδή εν ολίγοις οποιαδήποτε συζήτηση με λογικά επιχειρήματα, και έκφραση απόψεων θα μπορέι να κηρυχθεί άμεσα καταδικαστέα.

Μάλιστα το "έγκλημα" προβλέπεται να είναι διαρκές. Δηλαδή κάτι που είπατε μέχρι να περάσουν 5 έτη, μπορεί να σας χώσει στην"μπουζού", και να σας στερήσει την ιδιοκτησία του σπιτιού σας, ακόμα και αν έχετε αλλάξει γνώμη μέχρι τότε, φυσικά υποθέτουμε ότι θα ξεκινήσουν από τα στελέχη της Αριστεράς που είναι καθέξιν αρνητές της ελληνικής ιστορίας. Η ελευθερία του λόγου σε όλο της το μεγαλείο. Η Νέα Τάξη Πραγμάτων δεν έρχεται, είναι ήδη εδώ.
 
Το νομοσχέδιο όμως έχει τις ίδιες ποινές και για όσους αρνούνται ή εκμηδενίζουν τη σημασία των εγκλημάτων γενοκτονίας, των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, των εγκλημάτων πολέμου αλλά και του φασισμού - ναζισμού.

Είναι πολυ δύσκολο να ορίσει κανεις τη λέξη φασισμός. Πολλοί αναλυτές τον συγχέουν με τον εθνικισμό. Αλλά συχνά θεωρείται ότι αυτή η φράση του Μουσολίνι συνοψίζει την έννοια της λέξης : "Tutto nello Stato, niente al di fuori dello Stato, nulla contro lo Stato." "Τα πάντα στο κράτος, τίποτα έξω από το κράτος, τίποτα εναντίον του κράτους. " Αν σας θυμίζει κάτι είναι η Ελλάδα που ζούμε αυτή τη στιγμή, και μετά το νομοσχέδιο, θα είναι η στυγερή μας πραγματικότητα.

Και οταν κάποιος θα δικάζεται, πως θα ελέγχει ο δικαστής τι είναι φασισμός και τι δεν είναι, Θα αναφέρεται σε δίάφορα ξένα βιβλία "ειδικών" που έγραψαν για το θέμα αυτό - που δεν συμφωνούν μεταξυ τους - ή θα αναφέρεται σε φράσεις του Μουσολίνι; Αυτό δεν είναι αντισυνταγματικό;

Αφού επιθυμούν να φιμώσουν όλους τους σκεπτόμενους ανθρώπους, ας γίνει το ίδιο και με αυτούς, που προσπαθούν να επιβάλλουν ανιστόρητες, και αντεθνικές απόψεις.

Σε ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ ουκ ολίγοι είναι οι υποψήφιοι για να καταδικασθούν με βάση τον συγκεκριμένο νόμο. Η Αλ σαλέχ σπουδαία σύμβουλος του Ευάγγελου Βενιζέλου για θέματα (φευ) μεταναστευτικής πολιτικής, είχε γράψει ότι θα ήταν καλό για την ανθρωπότητα να εκλείψουν οι Έλληνες. Τι θα ισχύσει ως προς τον δικό της ρατσισμό;

Να απαιτηθεί τότε η εφαρμογή του νόμου στην κυρία Ρεπούση η οποία, αρνείται την Γενοκτονία των Ποντίων, αλλά και των υπόλοιπων Ελλήνων αφού τους συνώστησε...στην Σμύρνη στο περιβόητο βιβλίο της, και θυμίζουμε την έξοδό της από την Βουλή όταν κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή για τα θύματα του Ποντιακού Ελληνισμού.Εάν αυτή η κυρία θεωρεί ότι οι Πόντιοι δεν είναι Έλληνες, τότε τι ποινή θα της επιβληθεί;

Να θυμήσουμε τον κύριο Τατσόπουλο και τις περιλάλητες αφηγήσεις του στο "αντικειμενικό" ντοκιμαντερ του Σκάι "1821" όποου υποστήριζε ότι την επανάσταση την έκαναν Αρβανίτες!, Ότι Έλληνες δεν υπήρχαν, και ελάχιστοι μιλούσαν ελληνικά. Να θυμίσουμε και τις "πλακίτσες" του στο facebook όπου αποκαλούσε τον Κολοκοτρώνη "αδερφή", για να γελάσουμε. Θυμίζουμε ότι για ένα αναπαραγώμενο αστείο (και όχι πρωτότυπο) η Βούλα Παπαχρήστου "αποκεφαλίστηκε" αθλητικά, όπως και ο ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ Κατής για τον περιβόητο χαιρετισμό του στην εξέδρα. Γιατί δεν τιμωρούνται έτσι και οι της διεθνιστικής πλευράς; Γιατί είναι νόμιμη η φίμωση στην μία πλευρά, και όχι στην άλλη;

Παραδόξως υπάρχει μεγάλη ομοιότητα με τους σκοπούς της Νέας Τάξης Πραγμάτων, όπου επιθυμεί την καταστροφή των εθνών, τη δημιουργία φυλετικών πολτών, και τη φίμωση όποιου σκέφτεται και αντιδρά σε πρώτη φάση, και την εξασφάλιση της κατάργησης της σκέψης στο επόμενο στάδιο, με τελικό στόχο τη δημιουργία ενός παγκόσμιου δικτατορικού καθεστώτος, όπου μπροστά του το καθεστώς Πινοσέτ θα μοιάζει με προσκοπική λέσχη.Εμείς στις συμπτώσεις δεν πιστεύουμε

Τι ποινές θα προβλέπονται για όσους λαθρομετανάστες, και αντεξουσιαστές θα φωνάζουν "γ@μ@ την Ελλάδα σας", αυτά δεν είναι ρατσιστικά σχόλια; Εκέι οι Αρχές θα το κάνουν α..βα..βα;

Ο εθνικός μας ήρωας Θεόδωρος Κολοκοτρώνης που είπε "φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους" θα χαρακτηριστεί ρατσιστής, και θα σταματήσει η διδασκαλία της ιστορίας του; Το "πας μη Έλλην βάρβαρος" των Αρχαίων Ελλήνων, θα σταματήσει να ανφέρεται στην ιστορία;

Τι θα συμβεί στα βιβλία που θα χαρακτηριστουν "ρατσιστικά" θα τα καίνε στην πυρά όπως επι Αδόλφου Χίτλερ στην Ναζιστική Γερμανία; Ή όπως έκαιγαν δημοσίως τα βιβλία του Βίλχελμ Ράιχ στην "δημοκρατικότατη" Αμερική (ΗΠΑ) τη δεκαετία του 50;

Αφού πρώτα οι "αντιρατσιστές" ενέκριναν τη συνθήκη δουβλίνο ΙΙ, μετατρέποντας την Ελλάδα σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης λαθρομεταναστών, δημιουργώντας χιλιάδες μανωλάδες σε όλη την επικράτεια της Ελλάδας, πλήττοντας έτσι το θεσμό της εργασίας και κτίζοντας φυλακές για την αντιμετώπιση της υψηλής εγκληματικότητας, τώρα θα τολμούν να παίζουν και με την ελευθερία έκφρασής μας.

Σύμφωνα με το νεο νομοσχέδιο, κανονικά θα πρεπει να αποζημιώνονται και ΟΛΟΙ οι παθόντες (ληστευμένοι, βιασμένοι, ξυλοδαρμένοι και μαγαρισμένοι) απο τους λαθρο με 20000 ευρω τουλαχιστον για αντισταθμισμα, τι σκοπεύει η πολιτεία να πράξει με τα ρατσιστικά εγκλήματα των αλλοδαπών κατά των Ελλήνων, αλλά και μεταξύ τους;

Εντύπωση προκαλεί ΄το γεγονός ότι ενώ πρώτο μέλημα των πολιτικών έπρεπε να είναι η κατάργηση του νόμου περίευθύνης υπουργών, αυτοί παραμένουν αλώβητοι ενώ μας φέρνουν έναν νόμο που μας απαγορεύει πλέον να μιλάμε.

Άλλο κενό του νόμου " Για όσους από πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή δια του Τύπου ή του Διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή άλλο τρόπο ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ Ή ΔΙΕΓΕΙΡΟΥΝ ΣΕ ΒΙΑΙΟΠΡΑΓΙΕΣ κατά ομάδας ή προσώπου που προσδιορίζεται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, την καταγωγή και τον γενετήσιο προσανατολισμό. "

Παράδειγμα: Αν κάποιος έλεγε "πάμε να δείρουμε τους μαύρους" θα είναι παράνομο. Και πολύ σωστό να είναι παράνομο.Δεν επιτρέπεται σε μια δημοκρατική χώρα τέτοια ενέργεια, και δεν συνάδει σε μια πολιτισμένη κοινωνία.

Βέβαια, δε μας λέει τί ισχύει για ομάδες ανθρώπων που προσδιορίζονται βάσει της πολιτικής τους (και άλλης) ιδεολογίας. Δηλαδή: "το τσακίστε τους ...(φασίστες, ή κομμουνιστές, ή Ολυμπιακούς,ή Παναθηναϊκούς, ή ότιδήποτε άλλο) σε κάθε γειτονιά" επιφέρει ποινές φυλάκισης ;

Aλβανοί επιδίδονται συστηματικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε ρατσιστικά σχόλια που προτρέπουν σε βία κατά των Ελλήνων και σε κατάκτηση εδαφών της Ελλάδος. Κάποιοι έμπαιναν και έκαναν like στο βιντεο του τύπου ( μαζί με ένοπλη ομάδα Αλβανών στον Χελμό που έφεραν και ναζιστικά σύμβολα) που πυροβολούσε την σημαία και απειλούσε.

Μουσουλμάνοι το 2010 κατά την διάρκεια προσευχής (!) στα προπύλαια Πανεπιστημίου ανήρτησαν πανό με Δήμιο και μια αλυσοδεμένη ημίγυμνη γυναίκα. Υποθέτω ότι συμφωνείς ότι αυτό προτρέπει στην βία κατά των γυναικών σύμφωνα άλλωστε με τις επιταγές της Σαρία.

Μουσουλμάνοι τον Αύγουστο 2012 κατά την διαμαρτυρία για την ταινία της ζωής του Μωάμεθ (που δεν προβλήθηκε φυσικά στην Ελλάδα) εκτός από τις καταστροφές και τον τσαμπουκά ανήρτησαν πανό ΅΅Democracy and freedom on death row. Islam is coming."

Τι σκοπεύει να κάνει το ελληνικό\(;) κράτος σε αυτές τις περιπτώσεις, η το νόμο τον φτιάχνει μόνο για μας τους ΓΗΓΕΝΕΙΣ;

Κλείνουμε με την ρήση του ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑ Πατροκοσμά "Θα 'ρθει το Ψευτορωμαίικο, να μην το πιστέψετε, αυτό που θα γίνει μετά, αυτό θα είναι ρωμαίικο", του Άγιου αυτού ανθρώπου πριν χαρακτηριστεί, ρατσιστής. Γιατί αυτό το κράτος δεν ξέρουμε αν είναι ψευτορωμαίικο, αλλά μάλλον ελληνικό δεν είναι.

 πηγή

Συνδοξασθήκαμε, επειδή συναναστηθήκαμε

Δημιουργηθήκαμε, για να ευεργετηθούμε.
Ευεργετηθήκαμε, επειδή δημιουργηθήκαμε.
Μας δόθηκε ο Παράδεισος, για να ευτυχήσουμε.
Λάβαμε εντολή, για να ευδοκιμήσουμε με τη διαφύλαξή της
Όχι γιατί ο Θεός αγνοούσε αυτό που θα γινόταν
Αλλά γιατί νομοθετούσε το αυτεξούσιο.
Απατηθήκαμε, γιατί μας φθόνησαν.
Ξεπέσαμε, γιατί παραβήκαμε την εντολή.
Είμαστε αναγκασμένοι σε νηστεία, γιατί δε νηστεύσαμε
Καθώς εξουσιασθήκαμε απ' το δένδρο της γνώσης.
Γιατί ήταν παλιά η εντολή και σύγχρονη με μας
Σαν κάποια διαπαιδαγώγηση της ψυχής και σωφρονισμό απ' τις απολαύσεις.
Τη λάβαμε εύλογα, για να απολαύσουμε με την τήρησή της αυτό 
που χάσαμε με τη μη διαφύλαξή της.
Χρειασθήκαμε Θεό που σαρκώθηκε και πέθανε, για να ζήσουμε.
Νεκρωθήκαμε μαζί Του, για να καθαρισθούμε.
Αναστηθήκαμε μαζί Του, επειδή μαζί Του και νεκρωθήκαμε.
Συνδοξασθήκαμε, επειδή συναναστηθήκαμε.
Είναι πολλά μεν λοιπόν τα θαύματα της τότε εποχής:
Θεός που σταυρώνεται, ήλιος που σκοτίζεται και πάλι ανατέλλει
 (γιατί έπρεπε και τα κτίσματα να συμπάσχουν με τον Κτίστη).
Καταπέτασμα που σχίζεται, αίμα και νερό που χύνεται απ' την πλευρά
(το μεν αίμα, γιατί ήταν άνθρωπος, το δε νερό γιατί ήταν πάνω απ' τον άνθρωπο).
Γη, που σείεται, πέτρες που σχίζονται για χάρη της πέτρας (που είναι ο Χριστός)
Νεκροί που ανασταίνονται, ως επιβεβαίωση της τελευταίας και κοινής αναστάσεως.
Τα σημεία δε στον τάφο, τα μετά τον τάφο, ποιος θα μπορούσε επάξια να τα υμνήσει;
Τίποτε δε δεν υπάρχει σαν το θαύμα της σωτηρίας μου:
Λίγες σταγόνες αίματος αναπλάθουν τον κόσμο όλο και γίνονται σαν χυμός γάλακτος
Για όλους τους ανθρώπους, που συνδέουν και συνάγουν εμάς σε μια ενότητα.
Αλλ' ω Πάσχα, το μέγα και ιερό, που καθαρίζεις τον κόσμο όλο!
Γιατί θα σου μιλήσω σαν κάτι έμψυχο.
Ω Λόγε Θεού και φως και ζωή και σοφία και δύναμη!
Γιατί χαίρομαι μ' όλα σου τα ονόματα!
Ω γέννημα κι ορμή και σφραγίδα του μεγάλου νου!
Ω Λόγε που νοείσαι κι άνθρωπε που φαίνεσαι, ο οποίος φέρεις 
τα πάντα προσδεδεμένα στο λόγο της δυνάμεώς σου!
Τώρα μεν ας δεχθείς το λόγο αυτό, όχι ως απαρχή
Αλλ' ως συμπλήρωση ίσως της δικιάς μας καρποφορίας, ευχαριστία το ίδιο κι ικεσία
Για να μην κακοπάθουμε εμείς τίποτε περισσότερο
Πέρα απ' τους αναγκαίους κόπους κι ιερούς πόνους για τις εντολές σου
Με τους οποίους ζήσαμε μέχρι τώρα.

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος
πηγή /  αντιγραφή

ΔΕΝ ΑΦΗΣΕ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΝΑ ΚΑΨΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

π.Νεκταρίου Αντωνοπούλου «Ταχύς εις βοήθειαν…»

Στον Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου καί Παύλου  στα Γαννιτσά τήν Κυριακή της Όρθοδοξίας 2008 συνέβη καί τό εξής περιστατικό :

«Το παρεκκλήσι του Αγίου Λουκά βρίσκεται στή νότια πλευρά του Ναού κι επικοινωνεί με μία πόρτα.

Τήν ώρα τής θείας Λειτουργίας κά­ποιος ενορίτης προσκύνησε τά ιερά λείψανα του Αγίου Λουκά που βρί­σκονται στό παρεκκλήσι, έκανε μία υπόκλιση καί κοίταξε μέσα από τό κουρτινάκι στό Ιερό Βήμα.

Βλέπει τότε έκπληκτος μπροστά στην αγία Τράπεζα έ'ναν Αρχιερέα ντυμένο την αρχιερατική του στολή, σκυφτό, μέ τά χέρια του λίγο υψωμένα σέ στάση δέησης. Του έκανε εντύπωση πώς δέν κοιτούσε μπροστά, άλλα κάπως λοξά στραμμένος προς τόν κυρίως ναό. Δέν είδε τή φυσιογνωμία του, αλλά σκέφτηκε «τί νά ζητά εδώ αυτός ό Αρχιερέας;», τήν ώρα που οι υπόλοιποι κληρικοί λειτουργούσαν στον κυρίως Ναό. Περίμενε ώς τό τέλος τής θείας Λειτουργίας, γιά νά βγεί από τό Ιερό, αλλά προς έκπληξη του δέν βγήκε κανείς. Δέν υπήρχε άλλη πόρ­τα καί ό άγνωστος αρχιερέας είχε γίνει άφαντος.

Τήν ίδια μέρα τό μεσημέρι, γιά άγνωστους ώς σήμερα λόγους, στό Ναό εκδηλώθηκε πυρκαϊά στό δυτικό μέρος καί σχεδόν τό ένα τέταρτο του Ναού τυλίχτηκε στίς φλόγες. Κάηκαν εικονοστάσια, παγκάρια, στα­σίδια, προσκυνητάρια, καρέκλες, κεριά, άπόκερα κ.λπ. Στό ίδιο σημείο υπήρχε καί προσκυνητάρι μέ εικόνα του Αγίου Λουκά, τό όποιο κάηκε κι αυτό. Παραδόξως, μέσα από τήν όλη καταστροφή καί μέσα στίς στάχτες βρέθηκε άθικτη ή εικόνα του  Αγίου Λουκά.

Λίγες μέρες αργότερα, σ' ενα γειτονικό μοναστήρι, στον Αγιο Γεώρ­γιο Ανύδρου, 15 χιλιόμετρα βορείως τών Γιαννιτσών, κάποιος κληρικός διάβαζε εξορκισμούς σέ μιά δαιμονισμένη. Δίπλα οι μοναχές τής μονής προσεύχονταν σιωπηλά προς θεία βοήθεια τής βασανισμένης αυτής ψυχής. Κάποια στιγμή τό δαιμόνιο άρχισε νά φωνάζει:

- Σταματείστε! Σταματείστε! Μέ καίτε, μέ καίτε! Σταματείστε! Αλλά... κι εγώ σας καίω. Έγώ έκαψα εκείνη τήν Εκκλησία του Πέτρου καί Παύλου εκεί στά Γιαννιτσά. Κι αν δέν ήταν εκείνος ό... Λουκάς, θά τήν είχα κάψει ολόκληρη!».

π. Α.Χ., Γιαννιτσά

πηγή

Ένας μοναχός εξομολογείται

«Από την αρχή της μοναχικής μου ζωής ζούσα μια ήσυχη, καλή ζωή. 
Οι ακολουθίες στο Μοναστήρι και η Μυστηριακή ζωή με θέρμαιναν, με ανέπαυαν. 
μέχρι την ώρα που γεννήθηκε μέσα μου κάτι άλλο, μέχρι την ώρα που αναπτύχθηκε
 η εσωτερική ζωή.

Ξαφνικά αισθάνθηκα ένα κάψιμο εσωτερικό, ένα κάψιμο θείας αγάπης.
 Η φυσική και καλή ζωή που ζούσα μέχρι τότε, φαινόταν τώρα πολύ
 σκοτεινή, χωρίς νόημα και περιεχόμενο. Άρχισα να βρίσκω τον χώρο της 
καρδιάς, το κέντρο της υπάρξεως, τον ευλογημένο εκείνο χώρο που 
ανακαλύπτεται με την εν Χάριτι άσκηση και μέσα στον οποίο αποκαλύπτεται 
ο Ίδιος ο Θεός.

Αυτή η καρδιά είναι το πρόσωπο, γιατί πρόσωπο είναι
«ο κρυπτός της καρδίας άνθρωπος εν τω αφθάρτω του πνεύματος... 
ο εστίν ενώπιον του Θεού πολυτελές» (Α' Πέτρου γ' 4).

Μέχρι τότε διάβαζα αυτά στα βιβλία, τώρα τα έβλεπα στην πραγματικότητα.
 Ένοιωθα αυτό που λέγει ο Αββάς Παμβώ «ει έχεις καρδίαν δύνασαι σωθήναι»,
 αυτό που λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος«Θεός θεοίς ενούμενός τε 
και γνωριζόμενος εν καρδία» και ο Απόστολος Παύλος «ος έλαμψεν εν
 ταις καρδίαις ημών». Η καρδιά που είναι τα άγια των αγίων 
«της μυστικής ενώσεως Θεού και ανθρώπου, αυτής της ενυποστάτου
 δι' Αγίου Πνεύματος ελλάμψεως» ανακαλύφθηκε. Αισθανόμουν 
την καρδιά σαν Ναό μέσα στον οποίο λειτουργούσε 
ο αληθινός Ιερεύς της θείας Χάριτος. Παράλληλα με τον κτύπο του 
σαρκικού οργάνου της καρδιάς ακουγόταν και ένας άλλος κτύπος
 βαθύτερος και γρηγορότερος. Αυτός ο κτύπος συντονιζόταν με την ευχή 
του Ιησού. Ή μάλλον η ίδια η καρδιά έλεγε την ευχή. Όλη αυτή η κατάσταση
 συνδεόταν με μερικά χαρακτηριστικά.

Αναπτύχθηκε μια ερωτική κοινωνία με τον Θεό. 
Τότε καταλάβαινα γιατί οι Πατέρες ονόμαζαν τον Θεό έρωτα.
 «Ο Θεός έρως εστί και εραστόν» (Μάξιμος ο Ομολογητής) και
 «ο εμός έρως εσταύρωται» (αγ. Ιγνάτιος Θεοφόρος). 
Κάθε μέρα αισθανόμουν την περίπτυξη του Θεού. Αυτή η αγάπη εκείνο τον
 καιρό με είχε τρελλάνει. Ο Θεός βιωνόταν ως ελεήμων, ως γλύκα και 
γλυκασμός. Άναψε μέσα στην καρδιά μου το ευλογημένο πυρ, που έκαιγε
 τα πάθη και δημιουργούσε ανέκφραστη πνευματική ηδονή.

Αναζητούσα ησυχία, σκοτάδι, ηρεμία εξωτερική. Τα μικρά κελλιά, οι τρύπες 
των βράχων, ο ανοιχτός ορίζοντας της φύσεως, τα σκοτεινά μέρη με δέχονταν
 σαν φιλοξενούμενο. Την νύκτα έβγαινα στις ερημιές του Άθωνα. Μαγεία!
 Ευλογία! Μέθη! Στην μοναξιά και στην πολυκοσμία, στην έρημο και 
στα κοινόβια ζούσα την παρουσία του Θεού, την θεία περίπτυξη. 
Αναπτύχθηκαν τότε άλλες αισθήσεις, αισθήσεις πνευματικές, η νοερά αίσθηση,
 η νοερά δράση και ακοή. Όλος ο νους ήταν συγκεντρωμένος μέσα στο
 βάθος της καρδιάς και άκουγε εν ακορέστω γλυκασμώ την ευχή πού 
λεγόταν μέσα εκεί. Όλος ο εσωτερικός κόσμος ενοποιημένος. 
Όλα έδειχναν ότι γεννήθηκε ένας καινούργιος άνθρωπος, ένας καινούργιος
 κόσμος και μια καινή ζωή. Μια θερμότητα έκαιγε τα πάντα. «Ουχί η καρδία ημών καιομένη ην εν ημίν ως ελάλει ημίν εν τη οδώ...» Η αίσθηση των μαθητών αυτών υπήρξε δική μου βίωση. Αισθανόμουν καλά τον λόγο του Χριστού: «πυρ ήλθον βαλείν επί την γην και τι θέλω ει ήδη ανήφθη;» Και τον λόγον ότι ο Θεός «πυρ εστί καταναλίσκον». Άλλοτε αυτή η θέρμη και αυτή η φωτιά μετατρεπόταν σε πληγή βαθειά. Αισθανόμουν ότι αυτή η θερμότητα αναγεννούσε την ύπαρξή μου, πρώτα την ψυχή και μετά επεκτεινόταν και στο σώμα. Η αίσθηση ότι τώρα γεννήθηκα σε άλλον κόσμο ήταν διαρκής. Χοροπηδούσα σαν μικρό παιδί. Ακόμη υπήρξαν μερικές φορές πού ένοιωσα και την σάρκα μου σαν μικρού παιδιού, πού μόλις βγήκε από την μήτρα της μάνας του.

Αυτό δημιουργούσε βαθύτατη ειρήνη λογισμών. Ο νους καθαριζόμενος διαρκώς απέβαλε όλα τα ξένα στοιχεία τα οποία σαν λέπια τον εκάλυπταν. Γινόταν έτσι ελαφρός και πάντοτε εύρισκε καταφύγιο στην καρδιά. Εκεί παρέμεινε και ευφραινόταν πνευματικά. Εκεί μερικές φορές άκουγε και την φωνή του Θεού, πού ήταν πολύ συνταρακτική και δημιουργούσε πηγές δακρύων. Η γνωριμία με τον Θεό ήταν προσωπική. Η γνώση του Θεού πραγματικό γεγονός.

Μερικές φορές βυθιζόμουν σε βαθειά μετάνοια. Ο νους μπαίνοντας στην καρδιά εν Χάριτι έβλεπε το σκοτάδι, την βρωμιά της ψυχής και όλη η ύπαρξή ξεχυνόταν σε καυτά δάκρυα. Έκλαιγε η καρδιά. Τα δάκρυα της καρδιάς ξεχύνονταν επάνω της και την ξέπλεναν από την αμαρτία. Παράλληλα άνοιγαν και τα μάτια και γίνονταν πηγές δακρύων. Άλλοτε έκλαιγε μόνον η καρδιά και άλλοτε και το σώμα. Θρήνος βαθύς από την αποκάλυψη της ασωτίας... Κλάμα πολύ, αλλά όχι με απελπισία. Ήταν συνδεδεμένο με την αίσθηση της αγάπης του Θεού.

Εκείνο τον καιρό όλα ήταν ωραία. Η λέξη ωραία δεν έχει σχέση με την αισθητική, αλλά με την οντολογική πραγματικότητα. Έβλεπα τους λόγους των όντων σε όλη την δημιουργία. Και αυτό προξενούσε άρρητη ευφροσύνη. Όλα εξέφραζαν την αγάπη του Θεού. Η ανάγνωση της Γραφής έτρεφε την καρδιά. Οι λέξεις δεν πήγαιναν στην λογική, αλλά εισχωρούσαν στην καρδιά και την ζωογονούσαν. Όπως το μωρό ρουφά το γάλα από τον μαστό της μάνας του και τρέφεται, έτσι αισθανόταν η καρδιά τρεφόταν από το λόγο του Θεού. Γινόταν μετάγγιση αίματος. Τα βιβλία των Πατέρων τα διάβαζα με άλλο πρίσμα. Γνωστά κείμενα τότε τα έβλεπα διαφορετικά. Σαν να είχα αποκτήσει καινούργια μάτια και σαν να είχα μάθει καινούργια γλώσσα. Αισθανόμουν συγγενής πνευματικά με τους Πατέρας. Όμως τις πιο πολλές φορές δεν ήθελα να διαβάζω ακόμη και βιβλία πατερικά. Σαν να σταματούσαν την προσωπική επικοινωνία με τον εράσμιο Νυμφίο, σαν να διέκοπταν τη ζωντανή επικοινωνία με τον Δημιουργό του παντός.

Τα πάθη δεν ενεργούσαν τότε. Ένοιωθα όχι ηθικές αναστολές, αλλά την αναγέννηση μου. Ήμουν τόσο μεθυσμένος, ώστε δεν με ενδιέφερε απολύτως τίποτε. Υπήρχε μέσα μου μια ακατάσχετη αναζήτηση και επιθυμία να μη με αγαπούν οι άνθρωποι και μάλιστα να με περιφρονούν. Αφού είχα την αγάπη του Θεού, δεν με ενδιέφερε τίποτε άλλο. Ζούσα μια ερωτική ζωή, ζωή δακρύων... Η μόνη απασχόληση εγώ και ο Θεός. Ζητούσα την μοναξιά πού ήταν κοινωνία. «Ενώπιος Ενωπίω», «πρόσωπον προς Πρόσωπον». Αλλά και όταν ευρισκόμουν σε πολυκοσμία η εσωτερική φωνή ήταν ισχυρότερη. Και όταν κατά την διάρκεια ακολουθίας ο Γέροντας με έβαζε να ψάλλω, εγώ συγχρόνως άκουγα και αυτήν την εσωτερική φωνή της καρδιάς να επαναλαμβάνει την ευχή πού έγινε το εντρύφημά μου.

Αυτή η κατάσταση κράτησε περίπου τέσσερα χρόνια. Μέρα-νύχτα έλεγα την ευχή. Και την ώρα πού κοιμόμουν η καρδιά προσευχόταν. Την άκουγα καθαρά να αδολεσχεί με τον Θεό.

Όποιος θέλει να διαπιστώσει αν υπάρχη Θεός, ας δοκιμάσει. Θα συναντήσει ένα ζωντανό Θεό! Η Χάρη του Θεού με αξίωσε εμένα το έκτρωμα όλου του κόσμου να αποκτήσω μια μικρή σταγόνα γνώσεως Θεού».

Απόσπασμα από το βιβλίο του Μητρ. Ιεροθέου Βλάχου «Το μυστήριο της Παιδείας του Θεού

πηγή

Ο μοναχικός αγώνας των ορθοδόξων στη (hi-tech) Σιγκαπούρη!

Ο γολγοθάς της ασιατικής Εκκλησίας 
με τον ναό που στεγάζεται σε γκαρσονιέρα 
και τον άμισθο μητροπολίτη κ. Κωνσταντίνο.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Σιγκαπούρη αποτελεί 
ένα από τα σημαντικότερα οικονομικά κέντρα 
του πλανήτη. Με το άνοιγμα της Διώρυγας του
 Σουέζ το 1869, η εμπορική κίνηση στο λιμάνι της
 εκτοξεύτηκε στα ύψη. Οι Βρετανοί ανέδειξαν
 τη Σιγκαπούρη στην κυριότερη ναυτική τους βάση. Το 1942 την κατέλαβαν οι Ιάπωνες,
 οι οποίοι τη μετονόμασαν σε Φως του Νότου. Η ανεξαρτητοποίηση της ήρθε το 1965.

Σήμερα την οικονομία κινούν η εξέλιξη της υψηλής ηλεκτρονικής τεχνολογίας και η 
συνεχής ανάπτυξη χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών. Οι περισσότεροι από τους κατοίκους 
είναι Κινέζοι, άλλοι από τη Μαλαισία -που συνδέεται με γέφυρα και τούνελ με τη Σιγκαπούρη-
 και οι λιγότεροι από την Ινδία. Σε αυτές τις περιοχές δίνει τη μαρτυρία της η Ορθόδοξη 
Μητρόπολη Σιγκαπούρης, η οποία ανήκει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Η νοοτροπία
 και οι προκαταλήψεις των ανθρώπων αποτελούν πρόκληση. «Οι ανατολικές θρησκείες
 δεν προσφέρουν ελπίδα Αναστάσεως, αλλά την απάθεια στον κόσμο. Η χαρά της Ανάστασης 
είναι η μεγάλη πρόκληση και το μήνυμα για να αλλάξουν συνολικά την κοσμοθεωρία τους
 αυτοί οι άνθρωποι» μας λέει ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Σιγκαπούρης κ. Κωνσταντίνος.

Μία από τις χώρες που ανήκουν στην ποιμαντική
 δικαιοδοσία της Μητρόπολης είναι και το Πακιστάν.
 «Έχουν καεί εκεί τα τελευταία τρία χρόνια 
περισσότερα από 1.000.000 σχολεία, επειδή
 τόλμησαν να διδάξουν κάτι παραπάνω από το Κοράνι,
 όπως Γεωγραφία και Μαθηματικά.
 Πριν από δύο μήνες κάηκαν τα σπίτια 100 χριστιανών
 επειδή ήταν χριστιανοί» τονίζει ο κ. Κωνσταντίνος, 
ο οποίος αναφέρεται και στις επαναλαμβανόμενες
 απειλές που έχει δεχτεί κατά της ζωής του και της
 ζωής των μελών της οικογένειας του ο ορθόδοξος ιερέας στην Ινδονησία, επειδή
 δεν είναι μουσουλμάνος.

Δύσκολες συνθήκες

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, το έργο της Μητρόπολης Σιγκαπούρης καθίσταται δύσκολο. 
Η πίστη όμως στον Θεό δίνει δύναμη. «Ο Θεός ανοίγει τους δρόμους, Αυτός δίνει διέξοδο σε κάθε 
ανθρώπινο αδιέξοδο. Το έργο είναι του Θεού, εμείς δίνουμε τον κόπο και τον χρόνο μας»
 λέει χαρακτηριστικά ο έμπειρος σε θέματα ιεραποστολής μητροπολίτης. Πολύ μεγάλο
 πρόβλημα είναι το οικονομικό, καθώς πόροι δεν υπάρχουν, οι ενορίες είναι φτωχές και
 το ελληνικό στοιχείο «λιγοστό έως ανύπαρκτο». Κι όμως, το φιλανθρωπικό έργο που 
συντελείται είναι αξιοθαύμαστο. «Όλοι, με το ένα και τα δύο ευρώ, στηρίζουν αυτές 
τις προσπάθειες, μην περιμένετε να έρθει κάποιος να δώ-σει2.000ή 3.000 ευρώ. 
Σε ορισμένες από αυτές τις χώρες, το να δείχνεις το κοινωνικό πρόσωπο της Εκκλησίας 
θεωρείται προσβολή για τις τοπικές παραδόσεις» εξηγεί ο σεβασμιότατος, υπογραμμίζοντας
 ότι «χρειάζεται κόπος για να τους δείξουμε ότι για μας τα φιλανθρωπικά προγράμματα
 είναι έκφραση αγάπης προς τους πονεμένους αδελφούς μας, οι οποίοι αποτελούν εικόνα 
του Θεού που αγαπάμε και πιστεύουμε». Ο ίδιος δεν έχει καν σπίτι στη Σιγκαπούρη, που 
είναι το κέντρο της Μητρόπολης. «Ένα διαμέρισμα 50 τετραγωνικών στοιχίζει μαζί 
με τους λογαριασμούς κάτι λιγότερο από 2.000 ευρώ τον μήνα» μας λέει. 
«Εγώ δεν έχω μισθό, ασφάλεια, σπίτι. Παρακαλάω για τους μισθούς των ιερέων μου, 
καθώς δεν μπορώ να τους καλύψω κάθε μήνα» μας εξομολογείται. «Οι δωρεές που
 δίνονται και τα χρήματα από την Αποστολική Διακονία δεν επαρκούν, προσπαθώ να 
ξεγελάσω τους ιερείς δίνοντας τους χρήματα έναντι. Τώρα τους χρωστάω δύο μισθούς» 
λέει με απογοήτευση. Πολλές φορές οι ιερείς απειλούν ότι θα φύγουν για να βρουν
 δουλειά στην οποία θα πληρώνονται κανονικά. «Αναγκάζομαι να κλείσω ενορίες» 
μας λέει ο μητροπολίτης Σιγκαπούρης.

Στην εκκλησία, χωρίς ψάλτη, χωρίς παπαδάκι, ο μητροπολίτης Σιγκαπούρης
 κ. Κωνσταντίνος θα βγάλει μόνος του «τον όρθρο, και τη θεία λειτουργία θα την
 ψάλλουμε όλοι μαζί». Όσο για το πρόσφορο; Αυτό θα το έχει φτιάξει αποβραδίς, 
αφού δεν υπάρχουν φούρνοι διαθέσιμοι. «Λόγω παραδόσεων, ακόμη και στα σπίτια 
δεν προβλέπεται χώρος για φούρνο» μας λέει, σημειώνοντας με νόημα:
 «Αυτή την καθημερινότητα στην Ελλάδα δεν την καταλαβαίνουν».

***

Η δημοσιογραφική εμπειρία του

«Είμαστε σε μια εποχή που ο καθένας κοιτάει τον μικρόκοσμο του» λέει με πικρία ο
 κ. Κωνσταντίνος, αδελφός του μητροπολίτη Χονγκ Κονγκ κ. Νεκταρίου. Ως λαϊκός,
 ο μητροπολίτης Σιγκαπούρης εργάσθηκε ως δημοσιογράφος σε πολλά μέσα, μεταξύ 
των οποίων και εκκλησιαστικά ραδιόφωνα. «Η δημοσιογραφική μου εμπειρία με 
βοήθησε, καθώς λειτούργησε σαν πρόκληση να εξερευνήσω άλλες νοοτροπίες, πέρα
 από τις δικές μου, και να τις σεβαστώ» μας λέει ο κ. Κωνσταντίνος, προσθέτοντας
 ότι η ενασχόληση του με τη δημοσιογραφία τον βοήθησε να κατανοήσει διάφορες δυσκολίες, 
«όπως ήταν η περίοδος με το φονικό τσουνάμι (2004) και δυσκολίες από άλλες 
φυσικές καταστροφές».

***

Η ιστορία της ιεραποστολής από το 1980

Τη δεκαετία του '80 ξεκίνησαν οι πρώτες ορθόδοξες ιεραποστολικές προσπάθειες
 στην περιοχή της νοτιοανατολικής Ασίας. Στην Καλκούτα της Ινδίας υπήρχε ελληνική
 παροικία έως τα μέσα του 20ού αιώνα. Έτσι εξηγούνται το ελληνικό κοιμητήριο και ο 
ιστορικός ναός της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Η Μητρόπολη Σιγκαπούρης 
περιλαμβάνει τη Σιγκαπούρη, την Ινδονησία, τη Μαλαισία, το Μπρουνέι, το Τιμόρ,
 τις Μαλδίβες, το Μπανγκλαντές, το Νεπάλ, την Ινδία, το Πακιστάν, τη Σρι Λάνκα
 και το Αφγανιστάν. Υπάρχουν ορθόδοξες ενορίες και κοινότητες σε αρκετές χώρες, 
ενώ στη Σιγκαπούρη δεν υπάρχει ναός και νοικιάζεται χώρος για τις λατρευτικές
 εκδηλώσεις. Συνολικά λειτουργούν 30 ναοί και υπηρετούν 25 κληρικοί, όλοι ιθαγενείς.

Του Βασίλη Σπυρόπουλου

Από την εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, Κυριακή 12 Μαΐου 2013

πηγή