Συνδοξασθήκαμε, επειδή συναναστηθήκαμε

Δημιουργηθήκαμε, για να ευεργετηθούμε.
Ευεργετηθήκαμε, επειδή δημιουργηθήκαμε.
Μας δόθηκε ο Παράδεισος, για να ευτυχήσουμε.
Λάβαμε εντολή, για να ευδοκιμήσουμε με τη διαφύλαξή της
Όχι γιατί ο Θεός αγνοούσε αυτό που θα γινόταν
Αλλά γιατί νομοθετούσε το αυτεξούσιο.
Απατηθήκαμε, γιατί μας φθόνησαν.
Ξεπέσαμε, γιατί παραβήκαμε την εντολή.
Είμαστε αναγκασμένοι σε νηστεία, γιατί δε νηστεύσαμε
Καθώς εξουσιασθήκαμε απ' το δένδρο της γνώσης.
Γιατί ήταν παλιά η εντολή και σύγχρονη με μας
Σαν κάποια διαπαιδαγώγηση της ψυχής και σωφρονισμό απ' τις απολαύσεις.
Τη λάβαμε εύλογα, για να απολαύσουμε με την τήρησή της αυτό 
που χάσαμε με τη μη διαφύλαξή της.
Χρειασθήκαμε Θεό που σαρκώθηκε και πέθανε, για να ζήσουμε.
Νεκρωθήκαμε μαζί Του, για να καθαρισθούμε.
Αναστηθήκαμε μαζί Του, επειδή μαζί Του και νεκρωθήκαμε.
Συνδοξασθήκαμε, επειδή συναναστηθήκαμε.
Είναι πολλά μεν λοιπόν τα θαύματα της τότε εποχής:
Θεός που σταυρώνεται, ήλιος που σκοτίζεται και πάλι ανατέλλει
 (γιατί έπρεπε και τα κτίσματα να συμπάσχουν με τον Κτίστη).
Καταπέτασμα που σχίζεται, αίμα και νερό που χύνεται απ' την πλευρά
(το μεν αίμα, γιατί ήταν άνθρωπος, το δε νερό γιατί ήταν πάνω απ' τον άνθρωπο).
Γη, που σείεται, πέτρες που σχίζονται για χάρη της πέτρας (που είναι ο Χριστός)
Νεκροί που ανασταίνονται, ως επιβεβαίωση της τελευταίας και κοινής αναστάσεως.
Τα σημεία δε στον τάφο, τα μετά τον τάφο, ποιος θα μπορούσε επάξια να τα υμνήσει;
Τίποτε δε δεν υπάρχει σαν το θαύμα της σωτηρίας μου:
Λίγες σταγόνες αίματος αναπλάθουν τον κόσμο όλο και γίνονται σαν χυμός γάλακτος
Για όλους τους ανθρώπους, που συνδέουν και συνάγουν εμάς σε μια ενότητα.
Αλλ' ω Πάσχα, το μέγα και ιερό, που καθαρίζεις τον κόσμο όλο!
Γιατί θα σου μιλήσω σαν κάτι έμψυχο.
Ω Λόγε Θεού και φως και ζωή και σοφία και δύναμη!
Γιατί χαίρομαι μ' όλα σου τα ονόματα!
Ω γέννημα κι ορμή και σφραγίδα του μεγάλου νου!
Ω Λόγε που νοείσαι κι άνθρωπε που φαίνεσαι, ο οποίος φέρεις 
τα πάντα προσδεδεμένα στο λόγο της δυνάμεώς σου!
Τώρα μεν ας δεχθείς το λόγο αυτό, όχι ως απαρχή
Αλλ' ως συμπλήρωση ίσως της δικιάς μας καρποφορίας, ευχαριστία το ίδιο κι ικεσία
Για να μην κακοπάθουμε εμείς τίποτε περισσότερο
Πέρα απ' τους αναγκαίους κόπους κι ιερούς πόνους για τις εντολές σου
Με τους οποίους ζήσαμε μέχρι τώρα.

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος
πηγή /  αντιγραφή