Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

 

Γεώργιος Φραντζής

Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΛΩΣΗ  

ΤΗΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΝΕΑ ΣΥΝΝΟΡΑ» - Α.Α.ΛΙΒΑΝΗ
ΑΘΗΝΑ 1993

      Οι δυστυχείς Ρωμαίοι, αφού άκουσαν τα λόγια του αυτοκράτορα, έσφιξαν την καρδιά τους, αγκα­λιάστηκαν και έκλαιγαν όλοι μαζί. Κανένας δεν έφερνε πια στη μνήμη του τα αγαπημένα του παι­διά, τη γυναίκα και την περιουσία του, αλλά ήθε­λαν όλοι να πεθάνουν για τη σωτηρία της πατρίδας τους. Ύστερα γύρισαν στις θέσεις τους για να φυλάξουν τα τείχη της πόλης. Ο αυτοκράτορας πήγε αμέσως στον ιερό ναό της Αγίας Σοφίας, προσευχήθηκε με δάκρυα στα μάτια και κοινώνη­σε των αχράντων μυστηρίων. Το ίδιο έκαναν και πολλοί άλλοι εκείνη τη νύχτα. Έπειτα γύρισε στα ανάκτορα και ζήτησε συγνώμη από όλους. Ποιος μπορεί να περιγράψει αυτήν τη στιγμή τους θρή­νους και τους οδυρμούς που ακούστηκαν τότε στο παλάτι; Κανένας άνθρωπος δε θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος, ακόμα κι αν ήταν από ξύλο ή από πέτρα.

Ύστερα ανεβήκαμε στα άλογά μας, βγήκαμε από τα ανάκτορα και κάναμε επιθεώρηση στα τεί­χη για να ενθαρρύνουμε τους φρουρούς που κρα­τούσαν άγρυπνοι τις θέσεις τους. Εκείνη τη νύχτα όλοι βρίσκονταν στα τείχη και τους πύργους, ενώ είχαμε κλείσει προσεκτικά όλες τις πύλες ώστε να μην μπορεί να μπει ή να βγει κανένας. Όταν φτά­σαμε στην Καλιγαρία, την ώρα που λαλούσαν για πρώτη φορά τα κοκόρια, ξεπεζέψαμε και ανεβή­καμε στον πύργο. Από εκεί ακούγαμε φωνές και δυνατό θόρυβο έξω από την πόλη. Οι φύλακες μας είπαν ότι αυτό γινόταν όλη τη νύχτα επειδή οι εχθροί έσερναν τις πολεμικές μηχανές τους κο­ντά στην τάφρο, προετοιμαζόμενοι για την επίθε­ση. Επίσης τα μεγάλα εχθρικά πλοία άρχισαν να κινούνται, προσπαθώντας να φέρουν στην ακτή τις γέφυρες που είχαν κατασκευάσει.

Οι Τούρκοι άρχισαν με μεγάλη σφοδρότητα και ορμή την επί­θεση τη στιγμή που λαλούσαν τα κοκόρια για δεύ­τερη φορά, χωρίς να δώσουν κανένα σύνθημα, όπως είχαν χάνει και τις προηγούμενες φορές. Ο σουλτάνος διέταξε να επιτεθούν πρώτοι οι λιγότε­ρο έμπειροι, μερικοί ηλικιωμένοι και αρκετοί νέοι, ώστε να μας κουράσουν, και στη συνέχεια να ρι­χτούν εναντίον μας οι πιο έμπειροι και γενναίοι με μεγαλύτερη τόλμη και δύναμη. Έτσι λοιπόν ο πό­λεμος άναψε σαν καμίνι. Οι δικοί μας αντιστέκο­νταν με πείσμα, χτυπούσαν άγρια τους εχθρούς και τους γκρέμιζαν κάτω από τα τείχη, καταστρέ­φοντας συγχρόνως και πολλές από τις πολιορκη­τικές τους μηχανές. Οι νεκροί ήταν πολλοί και από τις δυο πλευρές, ιδίως όμως από το εχθρικό στρα­τόπεδο. Μόλις άρχισαν να σβήνουν τα άστρα του ουρανού καθώς προχωρούσε το φως της μέρας κι εμφανίστηκε στην ανατολή η ροδοδάχτυλη αυγή, όλο το πλήθος του εχθρού παρατάχθηκε σε μια σειρά που έφτανε από τη μια μέχρι την άλλη άκρη της πόλης.

    Ακούστηκαν τότε τα τύμπανα, οι σάλ­πιγγες και τα υπόλοιπα πολεμικά όργανα με φω­νές και αλαλαγμούς, ενώ τα κανόνια άρχισαν να ρίχνουν όλα μαζί. Τότε όλοι οι Τούρκοι όρμησαν από ξηρά και από θάλασσα στα τείχη και άρχισαν τη συμπλοκή μαζί μας. Οι πιο θαρραλέοι έστησαν σκάλες, ανέβηκαν πάνω σ' αυτές και έριχναν αδιά­κοπα τα βέλη τους εναντίον των δικών μας. Η φρικτή και αμφίρροπη μάχη κράτησε δύο ώρες και φαινόταν ότι οι χριστιανοί θα έπαιρναν πάλι τη νίκη. Τα πλοία που μετέφεραν τις σκάλες και τις κινητές γέφυρες αποκρούστηκαν από τα παρα­θαλάσσια τείχη και αναγκάστηκαν να γυρίσουν πίσω άπρακτα. Οι πολεμικές μηχανές, που έρι­χναν πέτρες από τα τείχη της πόλης, σκότωσαν πολλούς αγαρηνούς. Αλλά και εκείνοι που ήταν στην ξηρά έπαθαν τα ίδια και χειρότερα. Ήταν πολύ παράδοξο θέαμα να βλέπει κανείς τον ήλιο και τον ουρανό σκεπασμένους από ένα σύννεφο σκόνης και καπνού. Οι δικοί μας έκαιγαν τις ε­χθρικές πολεμικές μηχανές με το «υγρό πυρ», γκρέμιζαν τις σκάλες με όσους βρίσκονταν πάνω τους και σκότωναν αυτούς που επιχειρούσαν να ανεβούν στα τείχη με μεγάλες πέτρες, ακόντια, πυροβόλα και τόξα. Όπου έβλεπαν συγκεντρωμέ­νους Τούρκους, τους χτυπούσαν με μεγάλα τηλε­βόλα, σκοτώνοντας και πληγώνοντας πολλούς. Οι εχθροί απηύδησαν τόσο πολύ από τη σθεναρή α­ντίσταση που συναντούσαν ώστε θέλησαν να κά­νουν λίγο πίσω για να ξεκουραστούν, αλλά οι τσαούσηδες και οι ραβδούχοι της τουρκικής Αυ­λής τους χτυπούσαν με σιδερένια ραβδιά και βούνευρα για να μην υποχωρήσουν. Ποιος μπο­ρεί να περιγράψει τις κραυγές και τα βογκητά των τραυματιών και στα δύο στρατόπεδα; Ο θόρυβος και οι φωνές τους έφταναν μέχρι τον ουρανό. Με­ρικοί από τους δικούς μας, που έβλεπαν τους ε­χθρούς να υποφέρουν, τους φώναζαν: «Τι κάνετε συνεχώς επιθέσεις, αφού δεν μπορείτε να μας νι­κήσετε;» Εκείνοι τότε, προσπαθώντας να δείξουν τη γενναιότητα τους, ανέβαιναν πάλι στις σκάλες. Οι πιο τολμηροί σκαρφάλωναν στους ώμους των άλλων και οι επόμενοι τους μιμούνταν, για να μπορέσουν να φτάσουν στην κορυφή του τείχους.

     Οι σκληρότερες μάχες έγιναν στις πύλες, όπου οι αντίπαλοι συγκρούονταν με τα σπαθιά στα χέρια και οι νεκροί ήταν αμέτρητοι. Όταν η παράταξη μας άρχισε να υποχωρεί, τότε πετάχτηκαν μπρο­στά ο Θεόφιλος Παλαιολόγος και ο Δημήτριος Καντακουζηνός, δύο γενναίοι άντρες που έτρε­ψαν τους αγαρηνούς σε φυγή, τους γκρέμισαν κά­τω από τα τείχη και τους σκόρπισαν. Συγχρόνως έτρεξαν σε βοήθεια κι άλλοι δικοί μας, ενώ ο αυ­τοκράτορας που βρέθηκε εκεί έφιππος τους ενε­θάρρυνε και τους παρακινούσε να πολεμάνε με σθένος, λέγοντας: «Συμπολεμιστές και αδέρφια μου, σας παρακαλώ στο όνομα του Θεού να κρα­τάτε τη θέση σας με γενναιότητα. Βλέπω ότι το πλήθος των εχθρών άρχισε να κουράζεται και να διασκορπίζεται. Δε μας χτυπούν πλέον με τάξη και σύστημα. Ελπίζω στο Θεό ότι η νίκη είναι δική μας. Να νιώθετε λοιπόν χαρά επειδή το στε­φάνι της νίκης θα είναι δικό μας τόσο στη γη όσο και στον ουρανό. Ο Θεός βρίσκεται στο πλευρό μας και προκαλεί δειλία στους άπιστους».

Τη στιγμή που μιλούσε ο αυτοκράτορας, ο Ιω­άννης Ιουστινιάνης πληγώθηκε από βέλος στο πά­νω μέρος του δεξιού του ποδιού. Αυτός ο τόσο έμπειρος πολεμιστής, στον πόλεμο, βλέποντας το αίμα να τρέχει από το σώμα του, έγινε κίτρινος από φόβο. Έχασε αμέσως το θάρρος του, σταμά­τησε να αγωνίζεται και έτρεξε να βρει γιατρό σιω­πηλός, χωρίς να σκέφτεται την ανδρεία και την καρτερικότητα που είχε δείξει μέχρι τότε. Δεν εί­πε όμως τίποτα στους συντρόφους του ούτε άφησε κανέναν αντικαταστάτη, για να μην προκληθεί σύγχυση που θα μπορούσε να αποβεί μοιραία. Οι στρατιώτες του τον αναζήτησαν με το βλέμμα και, μαθαίνοντας ότι είχε φύγει, καταλήφθηκαν από ταραχή και φόβο. Ευτυχώς, ο αυτοκράτορας που βρέθηκε εκεί κατά τύχη, τους είδε ταραγμένους και φοβισμένους σαν τα κυνηγημένα πρόβατα και θέλησε να μάθει την αιτία. Όταν λοιπόν είδε το στρατηγό του Ιουστινιάνη να φεύγει, τον πλη­σίασε και του είπε: «Γιατί το έκανες αυτό, αδερφέ μου; Γύρνα πίσω στη θέση σου. Η πληγή είναι ασήμαντη και η παρουσία σου απαραίτητη. Η πό­λη στηρίζεται σε σένα για να σωθεί». Του είπε και άλλα πολλά, αλλά εκείνος δεν έδωσε απάντηση. Αντίθετα, έφυγε και πήγε στο Πέραν, όπου πέθα­νε ντροπιασμένος από λύπη για την περιφρόνηση των άλλων.

      Οι Τούρκοι όμως είδαν την ταραχή των δικών μας και πήραν θάρρος. Ο Σογάν πασάς κέντρισε με κατάλληλα λόγια τη φιλοτιμία των γενιτσάρων και των άλλων στρατιωτών, ενώ ένας γιγαντόσωμος γενίτσαρος (που λεγόταν Χασάν και καταγόταν από το Λουπάδι της Κυζίκου) έβα­λε με το αριστερό χέρι την ασπίδα πάνω από το κεφάλι του, τράβηξε με το δεξί το σπαθί, ανέβηκε στο σημείο του τείχους όπου είχαν αρχίσει να υ­ποχωρούν οι δικοί μας και ρίχτηκε πάνω τους. Τον Χασάν ακολούθησαν περίπου άλλοι 30 Τούρ­κοι που θέλησαν να φανούν εξίσου γενναίοι. Όσοι από τους δικούς μας είχαν απομείνει εκεί έριξαν τεράστιες πέτρες και βέλη εναντίον τους, γκρεμί­ζοντας τους 18 κάτω από τα τείχη, αλλά ο Χασάν κατάφερε να ανεβεί και να τρέψει σε φυγή τους χριστιανούς. Μετά την επιτυχία του, πολλοί άλλοι Τούρκοι βρήκαν την ευκαιρία να τον ακολουθή­σουν και να σκαρφαλώσουν στα τείχη, αφού οι ελάχιστοι δικοί μας δεν κατάφεραν να τους εμπο­δίσουν. Πολέμησαν όμως με θάρρος και σκότωσαν πολλούς. Κατά τη διάρκεια της συμπλοκής ο Χα­σάν χτυπήθηκε από πέτρα και έπεσε κάτω. Μόλις τον είδαν οι δικοί μας πήραν θάρρος και τον λι­θοβολούσαν από όλες τις πλευρές. Εκείνος σηκώ­θηκε στα γόνατα και συνέχισε να πολεμά, αλλά το δεξί του χέρι δέχτηκε αμέτρητα τραύματα από βέλη και έπεσε παράλυτο. Στη σύγκρουση αυτή σκοτώθηκαν και πληγώθηκαν πολλοί Τούρκοι, οι οποίοι μεταφέρθηκαν πίσω στο στρατόπεδο. Το πλήθος όμως εκείνων που είχαν ανεβεί στα τείχη διασκόρπισε τους δικούς μας, που εγκατέλειψαν το εξωτερικό και έτρεξαν μέσα στην πόλη με τόση βία ώστε ο ένας πατούσε τον άλλο. Καθώς συνέ­βαιναν αυτά, ακούστηκαν φωνές από μέσα, από έξω και από το μέρος του λιμανιού: «Έπεσε το φρούριο. Στους πύργους στήθηκαν σημαίες και λάβαρα». Οι φωνές αυτές έτρεψαν σε φυγή τους δικούς μας, ενώ έδωσαν καινούριο θάρρος στους εχθρούς που άρχισαν να ανεβαίνουν στα τείχη άφοβα και με αλαλαγμούς χαράς.

     Όταν ο δυστυχισμένος αυτοκράτορας και δε­σπότης μου είδε αυτό το θέαμα, παρακαλούσε το Θεό με δάκρυα στα μάτια και παρακινούσε τους στρατιώτες να φανούν γενναίοι. Δυστυχώς, όμως, δεν υπήρχε πλέον καμιά ελπίδα βοήθειας ή συ­μπαράστασης. Τότε τσίγκλησε το άλογό του, έφτα­σε στο σημείο από όπου οι εχθροί έμπαιναν στην πόλη και ρίχτηκε πάνω τους όπως ο Σαμψών κατά των αλλοφύλων. Στην πρώτη του επίθεση τους γκρέμισε όλους κάτω από τα τείχη, πράγμα που φάνηκε σαν θαύμα σε όσους το είδαν. Μουγκρί­ζοντας σαν λιοντάρι και κρατώντας το σπαθί στο δεξί του χέρι, έσφαξε τόσους πολλούς Τούρκους ώστε το αίμα έτρεχε σαν ποτάμι από τα χέρια και τα πόδια του.

     Ο Φραγκίσκος Τολέντο, τον οποίο αναφέραμε παραπάνω, φάνηκε ανώτερος ακόμα και από τον Αχιλλέα. Πολεμώντας στα δεξιά του αυτοκράτορα, κομμάτιαζε τους εχθρούς με δόντια και με νύχια. Το ίδιο έκανε και ο Θεόφιλος Πα­λαιολόγος. Βλέποντας τον αυτοκράτορα να αγω­νίζεται για να σώσει την πόλη που κινδύνευε, φώ­ναξε κλαίγοντας: «Καλύτερα να πεθάνω παρά να ζήσω». Ύστερα όρμησε κραυγάζοντας πάνω στους εχθρούς και σκότωσε ή έτρεψε σε φυγή όσους βρέ­θηκαν μπροστά του. Ο Ιωάννης Δαλμάτης, που βρέθηκε κι αυτός στο ίδιο μέρος, πολεμούσε με ηρωισμό σαν γενναίος στρατιώτης που ήταν. Ό­σοι βρέθηκαν στο πεδίο της μάχης θαύμασαν την τόλμη και την ανδρεία των εξαιρετικών εκείνων ανδρών. Οι επιθέσεις επαναλήφθηκαν δύο και τρεις φορές, μέχρι που κατάφεραν να τρέψουν τους απίστους σε φυγή, να σκοτώσουν πολλούς και να γκρεμίσουν άλλους κάτω από τα τείχη. Οι στρατιώτες μας πολέμησαν με μεγάλη γενναιότητα και στο τέλος έπεσαν νεκροί, αφού προηγουμένως είχαν προξενήσει τεράστιες απώλειες στους ε­χθρούς. Πολλοί άλλοι σκοτώθηκαν επίσης κοντά στην Πύλη του Αγίου Ρωμανού, όπου οι εχθροί είχαν στήσει τη μεγάλη ελέπολη και το φοβερό κανόνι, με τα οποία γκρέμισαν τα τείχη και κατάφεραν να πρωτομπούν στην πόλη. Τη στιγμή εκεί­νη εγώ δε βρισκόμουν κοντά στον αυτοκράτορα και δεσπότη μου, επειδή είχα πάει να επιθεωρήσω ένα άλλο σημείο της πόλης, σύμφωνα με τη διατα­γή του.

Όταν μπήκαν οι εχθροί στην Πόλη, έδιωξαν τους χριστιανούς που είχαν απομείνει στα τείχη με τηλεβόλα, βέλη, ακόντια και πέτρες. Έτσι έγι­ναν κύριοι ολόκληρης της Κωνσταντινούπολης, εκτός των πύργων του Βασιλείου, του Λέοντος και του Αλεξίου, τους οποίους κρατούσαν οι ναύ­τες από την Κρήτη που πολέμησαν από τις 6 μέχρι τις 8 το απόγευμα και σκότωσαν πολλούς Τούρ­κους. Βλέποντας το πλήθος των εχθρών που είχαν κυριεύσει την πόλη, δεν ήθελαν να παραδοθούν αλλά έλεγαν ότι προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να ζήσουν. Κάποιος Τούρκος ειδοποίησε τότε το σουλτάνο για την ηρωική άμυνά τους κι εκείνος συμφώνησε να τους επιτρέψει να φύγουν με το πλοίο και όλα τα πράγματα που είχαν μαζί τους. Παρά τις υποσχέσεις του όμως, ο σουλτάνος με πολύ κόπο κατάφερε να τους πείσει να αφήσουν τους πύργους και να φύγουν. Δύο αδέρφια, οι Ιταλοί Παύλος και Τρωίλος, πολέμησαν με γεν­ναιότητα μαζί με αρκετούς άλλους στη θέση που είχαν αναλάβει. Κατά τη διάρκεια του αγώνα τους σκοτώθηκαν πολλοί κι από τις δυο πλευρές. Σε μια στιγμή ο Παύλος είδε τους εχθρούς μέσα στην πόλη και είπε στον αδερφό του: «Χάθηκαν τα πά­ντα. Κρύψου ήλιε και θρήνησε γη. Η Πόλη έπεσε. Ανώφελο πια να πολεμάμε. Ας κοιτάξουμε τουλά­χιστον να σωθούμε εμείς οι ίδιοι».

      Έτσι οι Τούρκοι έγιναν κύριοι της Κωνσταντι­νούπολης την Τρίτη 29 Μαΐου 1453, στις δυόμισι το μεσημέρι. Άρπαζαν και αιχμαλώτιζαν όσους έβρισκαν μπροστά τους, έσφαζαν όσους επιχει­ρούσαν να αντισταθούν και σε ορισμένα μέρη δε διακρινόταν η γη από τα πολλά πτώματα που ήταν πεσμένα κάτω. Το θέαμα ήταν φρικτό. Παντού ακούγονταν θρήνοι και παντού γίνονταν αρπαγές γυναικών όλων των ηλικιών. Αρχόντισσες, νέες κοπέλες και καλόγριες σέρνονταν από τα μαλλιά έξω από τις εκκλησίες όπου είχαν καταφύγει, ενώ έκλαιγαν και οδύρονταν. Ποιος μπορούσε να πε­ριγράψει τα κλάματα και τις φωνές των παιδιών ή τη βεβήλωση των ιερών εκκλησιών; Το άγιο σώμα και αίμα του Χριστού χυνόταν στη γη. Οι Τούρκοι άρπαζαν τα ιερά σκεύη, τα έσπαζαν ή τα κρατού­σαν για λογαριασμό τους. Το ίδιο έκαναν και με τα ιερά αναθήματα. Ποδοπατούσαν τις άγιες εικό­νες, τους αφαιρούσαν το χρυσάφι, το ασήμι και τους πολύτιμους λίθους, και έφτιαχναν με αυτές κρεβάτια και τραπέζια. Άλλοι στόλιζαν τα άλογα τους με τα χρυσοΰφαντα μεταξωτά άμφια των ιε­ρέων και άλλοι τα έκαναν τραπεζομάντιλα. Άρπαζαν τα πολύτιμα μαργαριτάρια από τα άγια κει­μήλια, καταπατούσαν τα ιερά λείψανα των αγίων και, σαν πραγματικοί πρόδρομοι του διαβόλου, έκαναν αμέτρητα ανοσιουργήματα, που μόνο το θρήνο μπορούν να προκαλέσουν. Χριστέ, βασιλιά μου, οι αποφάσεις Σου ξεπερνάνε το μυαλό του ανθρώπου!

Μέσα στην απέραντη εκκλησία της Α­γίας Σοφίας, τον επίγειο ουρανό, το θρόνο της δόξας του Θεού, το άρμα των Χερουβείμ, το θείο δημιούργημα, το αξιοθαύμαστο κατασκεύασμα, το στολίδι της γης, τον ωραιότερο από όλους τους ναούς, έβλεπε κανείς τους Τούρκους να τρώνε και να πίνουν στο Ιερό Βήμα και στην Αγία Τρά­πεζα ή να ασελγούν πάνω σε γυναίκες, νέες κοπέ­λες και μικρά παιδιά. Ποιος μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος και να μη θρηνήσει για την άγια εκ­κλησία μας; Όλοι πονούσαν από το κακό που έβλε­παν. Στα σπίτια θρήνοι και κλάματα, στους δρό­μους οδυρμοί, στις εκκλησίες αντρικές κραυγές πόνου, γυναικεία μοιρολόγια, βαρβαρότητες, φό­νοι και βιασμοί. Οι ευγενείς ατιμάζονταν και οι πλούσιοι έχαναν τις περιουσίες τους. Σε όλες τις πλατείες και τις γωνιές της πόλης γίνονταν αμέ­τρητα κακουργήματα. Κανένα μέρος ή καταφύγιο δε γλίτωσε από την έρευνα και τη βεβήλωση. Οι άπιστοι έσκαψαν κήπους και γκρέμισαν σπίτια για να βρουν χρήματα ή κρυμμένους θησαυρούς. Όσα βρήκαν, τα πήραν για να χορτάσουν την απληστία τους. Χριστέ, βασιλιά μου, γλίτωσε από τη θλίψη και τον πόνο όλες τις πόλεις και τις χώρες όπου κατοικούν χριστιανοί.

     Την τρίτη μέρα μετά την άλωση ο σουλτάνος έδωσε εντολή να γίνουν γιορτές και πανηγύρια για τη μεγάλη νίκη, και διέταξε να βγουν έξω ελεύθερα και άφοβα όσοι ήταν κρυμμένοι σε διά­φορα μέρη της Πόλης, μικροί και μεγάλοι. Διέταξε επίσης να γυρίσουν στα σπίτια τους όσοι είχαν φύγει εξαιτίας του πολέμου και να ζήσουν εκεί όπως πριν, σύμφωνα με το δίκαιο και τη θρησκεία τους. Ακόμα, έδωσε διαταγή να εκλέξουν πα­τριάρχη σύμφωνα με τα έθιμα τους. αφού ο προη­γούμενος πατριάρχης είχε πεθάνει. Οι αρχιερείς και οι ελάχιστοι άλλοι κληρικοί και λαϊκοί που έτυχε να βρίσκονται στην πόλη διάλεξαν για το αξίωμα αυτό το Γεώργιο Σχολάριο, που ήταν έ­νας πολύ καλλιεργημένος πολίτης, τον οποίο χει­ροτόνησαν πατριάρχη και τον ονόμασαν Γεννά­διο.

Οι χριστιανοί αυτοκράτορες συνήθιζαν να χα­ρίζουν στο νέο πατριάρχη μια χρυσή ράβδο στο­λισμένη με πολύτιμους λίθους και μαργαριτάρια, καθώς και ένα άλογο με πολυτελή βασιλική σέλα και κάλυμμα από άσπρο και χρυσό ύφασμα. Ο πατριάρχης έβγαινε από τα ανάκτορα μαζί με όλα τα μέλη της συγκλήτου και πήγαινε στο πα­τριαρχείο κάτω από τις επευφημίες του πλήθους.

Η χειροτονία του γινόταν από τους αρχιερείς, ό­πως όριζε η Εκκλησία και ο νόμος. Ο μελλοντικός πατριάρχης έπαιρνε τη ράβδο από τα χέρια του αυτοκράτορα με τον τρόπο που αναφέρουμε στη συνέχεια.

     Ο αυτοκράτορας καθόταν στο θρόνο, οι συγκλητικοί στέκονταν γύρω του ασκεπείς και ο μέγας πρωτοπαπάς του παλατιού άρχιζε την τε­λετή με το «Ευλογητός ο Θεός». Ύστερα έλεγε μια σύντομη ευχή και ο μεγάλος δομέστικος έψελνε το «Όπου γαρ βασιλέως παρουσία». Ο λαμπαδάριος και η χορωδία συνέχιζαν με το «Νυν και αεί» και το «Ο βασιλεύς των ουρανών». Όταν τελείωνε και αυτό το τροπάριο, ο αυτοκράτορας σηκωνόταν κρατώντας τη ράβδο στο δεξί του χέρι. Ο υποψή­φιος πατριάρχης πλησίαζε με το μητροπολίτη Καισαρείας στα δεξιά του και το μητροπολίτη Ηράκλειας στα αριστερά, έκανε τρεις μετάνοιες μπροστά σε όλους και μετά πλησίαζε τον αυτοκρά­τορα για να προσκυνήσει, όπως ήταν η συνήθεια. Ο αυτοκράτορας ύψωνε λίγο τη ράβδο και έλεγε: «Η Αγία Τριάς, η την εμήν βασιλείαν δωρησαμένη, προχειρίζεταί σε εις πατριάρχην Νέας Ρώ­μης». Ο νέος πατριάρχης έπαιρνε την εκκλησια­στική εξουσία από τον αυτοκράτορα, τον οποίο ευχαριστούσε, και οι δύο χορωδίες έψελναν τρεις φορές το «Εις πολλά έτη, δέσποτα». Με τον τρόπο αυτό τελείωνε η τελετή. Ύστερα, κρατώντας κηροπήγια με λαμπάδες, ο πατριάρχης κατέβαινε από το διβάμβουλο στο προαύλιο του παλατιού και ανέβαινε στο άλογο το οποίο περίμενε στολισμέ­νο.

Θέλοντας λοιπόν και ο αχρείος σουλτάνος να κάνει, σαν βασιλιάς της Κωνσταντινούπολης, ό,τι έκαναν οι χριστιανοί αυτοκράτορες, προσκά­λεσε τον πατριάρχη να καθίσει, να φάει και να συζητήσει μαζί του. Μόλις εκείνος έφτασε στο παλάτι του, τον δέχτηκε με μεγάλη τιμή, συζήτησε μαζί του πολλή ώρα και του έδωσε αμέτρητες υ­ποσχέσεις. Όταν ήρθε η ώρα να φύγει, ο σουλτά­νος έβγαλε μια πολύτιμη ποιμαντορική ράβδο και τον παρακάλεσε να τη δεχτεί σαν δώρο. Ύστερα, θέλοντας και μη, ο πατριάρχης κατέβηκε μαζί του στην αυλή, όπου τον ανέβασε σε ένα άλογο που περίμενε έτοιμο και έδωσε εντολή στους άρχοντες της Αυλής του να τον συνοδέψουν με όλες τις τιμές. Πραγματικά οι αυλικοί, άλλοι μπροστά και άλλοι πίσω από τον πατριάρχη, τον συνόδε­ψαν μέχρι το σεπτό Αποστολείο, το οποίο είχε παραχωρήσει ο σουλτάνος για πατριαρχείο. Ο ά­θλιος όμως κράτησε τον περίλαμπρο ναό της Α­γίας Σοφίας, το υπέροχο κειμήλιο, τον επίγειο ου­ρανό και θαύμα της ανθρωπότητας, για να τον χρησιμοποιήσει σαν τόπο του δικού του προσκυνήματος. Όπως είπαμε προηγουμένως, ο θαυματουργός ναός των Βλαχερνών είχε πυρποληθεί. Ο πατριάρχης όμως έμεινε λίγο καιρό στο Αποστολείο επειδή σ' εκείνα τα μέρη είχαν απο­μείνει ελάχιστοι χριστιανοί και επιπλέον φοβόταν μήπως του συμβεί κανένα κακό μέσα στην ερημιά, αφού μια μέρα κάποιος αγαρηνός βρέθηκε σκοτω­μένος στο προαύλιο της εκκλησίας. Γι' αυτούς τους λόγους ζήτησε το μοναστήρι της Παμμακάρι­στου, το οποίο του δόθηκε για πατριαρχείο, δεδο­μένου ότι εκεί ζούσαν αρκετοί χριστιανοί. Έδωσε λοιπόν εντολή να μεταφερθούν οι μοναχές στο μοναστήρι του Αγίου Προφήτη και Προδρόμου Ιωάννη που βρισκόταν στα ανάκτορα του Τρού­λου, όπου είχε γίνει η Πενθέκτη Οικουμενική Σύ­νοδος στα χρόνια της βασιλείας του Ιουστινιανού Β' του Ρινοτμήτου. Εκείνη την εποχή ο Τρούλος ήταν ένα λαμπρό παλάτι στο βόρειο μέρος της Παμμακαρίστου.

Ο ασεβέστατος και εξολοθρευτής των χριστια­νών σουλτάνος, πονηρός και πανούργος σαν αλε­πού, δεν τα έκανε όλα αυτά από ευλάβεια ή από καλοσύνη, αλλά για να ακούσουν οι χριστιανοί τις υποσχέσεις του και να έρθουν να κατοικήσουν στην Κωνσταντινούπολη η οποία είχε ερημωθεί από το μακρόχρονο πόλεμο και προπάντων μετά την κατάληψη της από τους Τούρκους. Πραγματι­κά, μερικοί χριστιανοί ξαναγύρισαν στην πόλη, ενώ μετά από λίγο έφερε και αρκετούς αποίκους (που ονομάζονται σεργούνηδες στα τουρκικά) από τον Καφά της Τραπεζούντας, τη Σινώπη και το Ασπρόκαστρο. Έδωσε επίσης στον πατριάρχη ο­ρισμένα γραπτά διατάγματα με τη σουλτανική σφραγίδα και την υπογραφή του, ούτως ώστε κανένας να μην τον ενοχλεί ή να του φέρνει αντιρρή­σεις. Με τα διατάγματα αυτά ο πατριάρχης θα έμενε για πάντα ανενόχλητος, αφορολόγητος και ασφαλισμένος από κάθε κίνδυνο, τόσο ο ίδιος όσο και οι διάδοχοί του, καθώς και οι υπόλοιποι ιερείς που βρίσκονταν κάτω από την εξουσία του.

ΜΙΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

 

ΜΙΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

Στήβεν Ράνσιμαν

Βυζαντινός Πολιτισμός, εκδ. Γαλαξίας - Ερμείας, 2004

     Τον 5^ο ήδη αιώνα ο πληθυσμός της Κωνσταντινούπολης, χωρίς τα προάστειά της, πρέπει να ήταν περίπου ένα εκατομμύριο και ο αριθμός αυτός διατηρήθηκε κατά προσέγγιση ως τη λατινική κατάκτηση. Μετά τη λατινική κατάκτηση όμως άρχισε να λιγοστεύει με γρήγορο ρυθμό, ώσπου το 1453 αυτοί που έμεναν δεν ήταν ούτε εκατό χιλιάδες.

     Η έκταση της Πόλης ήταν πολύ πιο μεγάλη και από όσο θα δικαιολογούσε ένας τέτοιος αριθμός. Η βάση του Τριγώνου, όπου ήταν χτισμένη, είχε περίπου εφτάμιση χιλιόμετρα μήκος και εκεί, σε διπλή γραμμή, από τον Μαρμαρά ως τον Κεράτιο κόλπο, εκτείνονταν τα χερσαία τείχη, που είχε χτίσει ο Θεοδόσιος Β', με τις έντεκα πύλες τους, εκ περιτροπής μια στρατιωτική και μια πολιτική. Από τις δύο άκρες τους άρχιζαν τα θαλάσσια τείχη, που το καθένα είχε δέκα περίπου χιλιόμετρα μήκος, για να συναντηθούν στην αμβλεία κορυφή του τριγώνου στο Βόσπορο.

Μέσα στα τείχη υπήρχαν διάφορες πολυάνθρωπες πόλεις και χωριά, που τα χώριζαν περιβόλια με οπωροφόρα δέντρα και κήποι. Όπως η παλιά Ρώμη έτσι και η Κωνσταντινούπολη μπορούσε να υπερηφανεύεται για τους εφτά της λόφους. Οι λόφοι αυτοί ορθώνονταν απότομοι πάνω από το Βόσπορο και τον Κεράτιο κόλπο, προς τη θάλασσα όμως του Μαρμαρά οι πλαγιές ήταν πιο μαλακές και οι χώροι ανάμεσά τους πιο μεγάλοι.

     Ο ταξιδιώτης που ερχόταν από τη θάλασσα, από το νότο ή από τη δύση, καθώς πλησίαζε την Πόλη, έβλεπε στο δεξί του χέρι τους θόλους και τις σκεπασμένες με κεραμίδια στοές του Μεγάλου Παλατίου, την Αγία Σοφία να υψώνεται από πίσω και κήπους να απλώνονται ως κάτω στο Βόσπορο. Ύστερα έβλεπε τον πελώριο κυρτό τοίχο, που ακόμα και σήμερα υποστηρίζει το νότιο άκρο του ιπποδρόμου, να υψώνεται πάνω από το κομψό λιμάνι του παλατιού, την εκκλησία των Αγίων Σεργίου και Βάκχου, και πιο χαμηλά μια συνοικία με παλάτια μικρότερα. Στα αριστερά το θαλάσσιο τείχος, με τους αραιούς πύργους του, ήταν κατά διαστήματα κομμένο, και στα σημεία αυτά υπήρχαν μικρά τεχνητά λιμάνια για τα πλοία που δεν ήθελαν να κάμουν το γύρο ως τον Κεράτιο κόλπο. Γύρω από τα λιμάνια αυτά ήταν ένα πλήθος σπίτια πυκνοχτισμένα.

Από πίσω, κυρίως στην κοιλάδα του μικρού ποταμού Λύκου, υπήρχαν περιβόλια με οπωροφόρα δέντρα, ακόμα και χωράφια με σιτάρι, στην κορυφή όμως του λόφου δέσποζε η εκκλησία των Αγίων Αποστόλων και άλλα μεγάλα κτίρια. Λίγο αριστερώτερα το τοπίο γινόταν πιο ομαλό. Στην όχθη βρισκόταν η πολυάνθρωπη συνοικία του Στουδίου με το ξακουστό μοναστήρι της. Από πίσω έβλεπε κανείς το απάνω μέρος των χερσαίων τειχών καθώς κατέβαιναν προς τη θάλασσα. Και έξω όμως από τα τείχη τα σπίτια των προαστείων ήταν πυκνά σε μια απόσταση τριών περίπου χιλιομέτρων κατά μήκος της ακτής.

     Από την πλευρά του Κερατίου κόλπου η όψη της Πόλης ήταν τελείως διαφορετική. Εκεί, μπρος από τα τείχη, έβλεπε κανείς μια ακτή που, με την πάροδο των αιώνων, συνεχώς μεγάλωνε, γεμάτη προβλήτες, αποθήκες και αποβάθρες, όπου ήταν αγκυροβολημένα τα εμπορικά πλοία, και λίγο πιο πέρα έβλεπε κανείς και σπίτια χτισμένα μέσα στο νερό απάνω σε πασσάλους. Από πίσω ένα πλήθος πύλες έβγαζαν στις εμπορικές συνοικίες. Εκεί δεν έβλεπε κανείς πολλή πρασινάδα. Οι πιο απότομες πλαγιές, που ανέβαιναν στην κεντρική κορυφή, ήταν γεμάτες σπίτια, εκτός από τη συνοικία του φρουρίου στην ανατολική άκρη και την ακόμα μεγαλύτερη περιοχή των Βλαχερνών, στο ακρότατο δυτικό σημείο, όπου ένα αυτοκρατορικό παλάτι και μια πολύ ιερή εκκλησία έδιναν σε όλη τη συνοικία έναν τόνο αρχοντιάς.

      Στον ενδιάμεσο χώρο βρισκόταν το κέντρο της εμπορικής δραστηριότητας της Πόλης, τα γραφεία των πλοιοκτητών και των εξαγωγέων και τα καταστήματα των ξένων εμπόρων. Σ' αυτό το μέρος επιτρέψανε στους Ιταλούς εμπόρους να εγκατασταθούν για πρώτη φορά.
Η συνοικία με τα κομψά μαγαζιά βρισκόταν στο εσωτερικό. Ξεκινώντας από την είσοδο του παλατιού και του Ιπποδρόμου η οδός που λεγόταν Μέση, ο κυριότερος δρόμος, προχωρούσε κατά μήκος του κεντρικού λόφου σε μια απόσταση τριών χιλιομέτρων προς τα αριστερά. Ήταν δρόμος πλατύς με στοές και από τις δύο πλευρές, και περνούσε μέσα από δύο φόρους ή αγορές (forum) - μεγάλες εκτάσεις στολισμένες με αγάλματα - το φόρο του Κωνσταντίνου κοντά στο παλάτι και τον ακόμα μεγαλύτερο του Θεοδοσίου. Τελικά χωριζόταν σε δύο μεγάλους δρόμους, που ο ένας, περνώντας από το φόρο του Βοός και του Αρκαδίου, πήγαινε στη συνοικία του Στουδίου, στη Χρυσή Πύλη και στην πύλη των Πηγών, ενώ ο άλλος περνούσε μπρος από την εκκλησία των Αγίων Αποστόλων και έφτανε στις Βλαχέρνες και στη Χαρισία πύλη ή πύλη του Πολυανδρίου.

Στις στοές της Μέσης ήταν τα πιο σπουδαία μαγαζιά, κατά ομάδες, ανάλογα με τα εμπορεύματα που πουλούσαν - Τα χρυσοχοεία και δίπλα τους τα αργυροχοεία, τα καταστήματα των υφασμάτων, τα επιπλοποιεία κ.ο.κ. Τα πολυτελέστερα ήταν κοντά στο παλάτι, στα λουτρά του Ζευξίππου. Εκεί ήταν τα καταστήματα των μεταξωτών, στη μεγάλη αγορά που την έλεγαν Λαμπτήρα ή Λαμπτήρων Οίκο γιατί τα παράθυρά της ήταν φωτισμένα τη νύχτα.

     Ιδιαίτερη αριστοκρατική συνοικία δεν υπήρχε. Παλάτια, καλύβες και σπιτάκια ήταν όλα στριμωγμένα κοντά - κοντά. Οι πλούσιοι έχτιζαν τα σπίτια τους κατά τον παλιό ρωμαϊκό τρόπο: διώροφα, με πρόσοψη γυμνή, και με μια εσωτερική αυλή που πότε - πότε ήταν σκεπασμένη και που συνήθως την στόλιζαν με καμιά δεξαμενή, αλλά και με ό,τι άλλο εξωτικό στολίδι τους περνούσε από τη φαντασία τους. Τα φτωχότερα σπίτια είχαν μπαλκόνια ή παράθυρα, που εξείχαν πάνω από το δρόμο, και από κει οι πιο αργόσχολες νοικοκυρές παρακολουθούσαν την καθημερινή ζωή των γειτόνων τους. Οι δρόμοι αυτοί με τις κατοικίες είχαν χτιστεί κυρίως από ιδιώτες και εργολάβους, ένας νόμος όμως του Ζήνωνος προσπάθησε να βάλει κάποια τάξη.

     Οι δρόμοι έπρεπε να έχουν 3,60 μέτρα πλάτος, τα μπαλκόνια έπρεπε να απέχουν τουλάχιστον 3 μέτρα από τον απέναντι τοίχο και να βρίσκονται σε 4,50 μέτρα ύψος από το έδαφος. Οι εξωτερικές σκάλες απαγορεύονταν και εκεί που οι δρόμοι ήταν κιόλας χτισμένοι και ήταν στενώτεροι από 3,60 μέτρα, δεν επιτρέπανε μεγάλα παράθυρα για θέα, μονάχα δικτυωτά για αερισμό. Αυτός ο νόμος έμεινε ως το τέλος ο καταστατικός χάρτης της βυζαντινής πολεοδομίας. Υπήρχαν αυστηροί κανονισμοί για τους υπονόμους, που όλοι έβγαζαν στη θάλασσα. Κανένας, εκτός από πρόσωπα αυτοκρατορικά, δεν μπορούσε να ταφεί μέσα στην Πόλη. Σε κάθε ενορία υπήρχαν υγειονομικοί υπάλληλοι που η δουλειά τους ήταν να φροντίζουν με κάθε λεπτομέρεια για τη δημοσία υγεία.

    Σε αντίθεση με τους δρόμους που ήταν στενοί, υπήρχαν μεγάλα δημόσια πάρκα που τα συντηρούσε με έξοδά του ο δήμος. Το Μέγα Παλάτιον και ο περίβολός του έπιαναν ολόκληρη την νοτιοανατολική γωνία της Πόλης και τα διάφορα κτίριά του ήταν απλωμένα σε μια έκταση σχεδόν ενάμιση χιλιομέτρου. Δίπλα ήταν το παλάτι του πατριάρχη με τα παραρτήματά του και σε όλη την Πόλη υπήρχαν και πολλά άλλα αυτοκρατορικά παλάτια. Σε κάθε σχεδόν γωνία έβλεπε κανείς εκκλησίες. Υπήρχαν οι μεγάλες εκκλησίες της Αγίας Σοφίας, των Αγίων Αποστόλων και η Νέα του Βασιλείου Α' και πλήθος άλλες μικρότερες. Σε πολλές άπ' αυτές ήταν προσαρτημένα μοναστήρια, μέσα σε πελώριους σκυθρωπούς περιβόλους, καθώς και νοσοκομεία, ορφανοτροφεία και πανδοχεία. Υπήρχαν τα κτίρια του πανεπιστημίου, βιβλιοθήκες, υδραγωγεία, δεξαμενές, δημόσια λουτρά, και πάνω από όλα ο μεγάλος ιππόδρομος. Ένα άγαλμα της Αφροδίτης έδειχνε το μοναδικό οίκο ανοχής της Πόλης, στη συνοικία που λεγόταν Ζεύγμα, στον Κεράτιο κόλπο.

Οι κυριότεροι δρόμοι, και προπαντός οι φόροι, ήταν αληθινά μουσεία, όπου ήταν τοποθετημένα τα ωραιότερα έργα της αρχαίας γλυπτικής. Στους πρώτους αιώνες υπήρχε ένα πραγματικό μουσείο, το σπίτι του Lausus, κάηκε όμως μαζί με όλους τους θησαυρούς του το 476. Τα αγάλματα ωστόσο των δρόμων επιζήσανε ώσπου τα κατάστρεψαν ή τα έκλεψαν οι Λατίνοι σταυροφόροι.

Γύρω από την Πόλη ήταν τα προάστεια, που άλλα, όπως η Χαλκηδών και αργότερα ο ιταλικός Γαλατάς, ήταν πολυάσχολες εμπορικές πόλεις, και άλλα, όπως το Ιερόν, όπου η Θεοδώρα είχε το αγαπημένο της παλάτι, και τα χωριά του Βοσπόρου, ήταν κυρίως έξοχές όπου πήγαιναν το καλοκαίρι οι πλούσιοι. Στις Πηγές, έξω ακριβώς από τα τείχη, υπήρχε μια ονομαστή εκκλησία της Παναγίας. Στο Έβδομον, σε απόσταση δέκα χιλιομέτρων από το μίλιον, τον χιλιομετρικό δείχτη της πύλης του Μεγάλου Παλατίου, υπήρχε ένας περίφημος χώρος παρελάσεων, όπου διαδραματίστηκαν πολλά σημαντικά επεισόδια της βυζαντινής ιστορίας.

      Για την εξωτερική όψη της Πόλης, την εποχή της ακμής της, μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε. Οι φανταστικοί θόλοι και τα αετώματα και οι χρωματιστές αψίδες, που αποτελούν το φόντο στις μικρογραφίες των ιστορημένων χειρογράφων, μας δίνουν μια εικόνα πιο λαμπρή άπ' την πραγματική, γιατί οι βυζαντινοί αρχιτέκτονες τις ωραιότερες δημιουργίες τους τις φύλαγαν για τα εσωτερικά. Ακόμα όμως και επί Παλαιολόγων, όταν τεράστιες εκτάσεις της Πόλης κείτονταν σε ερείπια και το ίδιο το Μέγα Παλάτιον δεν ήταν πια κατοικήσιμο, εξακολουθούσε και τότε να κάνει εντύπωση στους ταξιδιώτες η μεγαλοπρέπεια της Κωνσταντινούπολης.

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα e-ΙΣΤΟΡΙΑ

ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΜΕΡΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ" ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ ΟΙ...ΑΟΡΑΤΟΙ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ "ΑΥΘΟΡΜΗΤΟΙ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ":

ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΜΕΡΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ" ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ ΟΙ...ΑΟΡΑΤΟΙ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ "ΑΥΘΟΡΜΗΤΟΙ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ":ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ ΤΩΝ ΟΣΩΝ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΣΤΗΜΕΝΟ ΠΑΝΗΓΥΡΑΚΙ-ΠΡΟΓΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ!

ΦΥΣΙΚΑ,ΑΝΕΛΑΒΑΝ ΤΑ...ΑΥΘΟΡΜΗΤΑ ΜΜΕ ΝΑ ΣΙΓΟΝΤΑΡΟΥΝ ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ (ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ ΓΙΑ ΑΝΕΛΕΗΤΟ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟ "ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗΣ"):

Τη λογική του ντόμινο, με όπλο και πάλι τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, επιχειρεί να πετύχει το Κίνημα των "Αγανακτισμένων", καθώς μετά την Ισπανία και την Ελλάδα, το κάλεσμα γίνεται πανευρωπαϊκό.

Στο Facebook έκανε την εμφάνιση ένα γκρουπ που καλεί σε κινητοποίηση πολιτών σε όλες τις πόλεις της Ευρώπης, για την προσεχή Κυριακή (29/5).

Το πρόταγμα των διοργανωτών στο διαδικτυακό κάλεσμα αναφέρει: "Λαοί της Ευρώπης ξυπνήστε. Ας φτιάξουμε μία καλύτερη ζωή. Ας μιλήσουμε, ας συναντηθούμε, ας αλλάξουμε τα πάντα".

Στα χνάρια των Ισπανών και των Ελλήνων "Αγανακτισμένων", ζητούν "Πραγματική Δημοκρατία Τώρα", σημειώνοντας ότι "δεν είμαστε εμπόρευμα στα χέρια των πολιτικών και των τραπεζιτών".

Κατηγορούν τις οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις για τη δυσχερή κατάσταση και απαιτούν τις απαραίτητες αλλαγές.

Τέλος καλούν όλους τους ευρωπαίους πολίτες να βγουν στους δρόμους, ασχέτως με τις πολιτικές τους απόψεις προκειμένου να ακουστούν με μία ενιαία φωνή.

Η κίνηση από την πρώτη ημέρα της εμφάνισής της στο Facebook έτυχε μεγάλης ανταπόκρισης από πολίτες όλης της Ευρώπης και όχι μόνο. Την πρώτη ημέρα δήλωσαν πρόθεση συμμετοχής σχεδόν 28.000 χρήστες του Διαδικτύου.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι πολλοί μη Ευρωπαίου διαμαρτύρονταν για το γεγονός ότι το κάλεσμα απευθύνεται μόνο στη Γηραιά Ήπειρο και δεν λαμβάνει παγκόσμιες διαστάσεις.

Γράφαμε,ακριβώς στην προηγούμενη ανάρτηση:

ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΙΣΠΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ,ΟΙ "ΑΟΡΑΤΟΙ" ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΕΣ ΠΕΤΑΝΕ ΤΟ ΔΟΛΩΜΑ ΤΗΣ "ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗΣ" ΣΕ ΙΤΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΑΛΛΟΥΣ:ΕΠΙΖΗΤΟΥΝ ΑΣΤΑΘΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ,ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΜΕΤΑ ΟΙ...ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ!
 
Είναι φανερό πως οι...αυθόρμητοι διοργανωτές θέλουν να ξεσηκώσουν και τους υπόλοιπους λαούς της Μεσογείου (καταρχήν),έτσι ώστε να επικρατήσει γενικευμένη ταραχή,να καταρρεύσουν οι Κυβερνήσεις ΚΑΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΑ ΜΑΣ...ΣΩΣΕΙ!

Δεν χρειάζεται να προσθέσουμε κάτι άλλο:Εμείς οι "συνωμοσιολόγοι",για μια ακόμα φορά επιβεβαιωνόμαστε.Παρά τον απίστευτο πόλεμο που δεχόμαστε επειδή λέμε τα αυτονόητα,τα γεγονότα είναι η καλύτερη απάντηση στους διάφορους όψιμους...αγωνιστές!

Ελπίζουμε ο κόσμος να καταλάβει ΠΟΥ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟΥΝ οι εξουσιαστές και να ξυπνήσει:Διαφορετικά,ας μην διαμαρτύρονται μετά πως δεν υπήρχε κανείς να τον προειδοποιήσει,γιατί κάποιοι "τρελοί"φώναζαν,αλλά σχεδόν κανείς δεν τους άκουγε!

Μας σπρώχνουν απροκάλυπτα ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ κι εμείς σαν πρόβατα ακολουθούμε!

"ΕΞΕΓΕΡΘΕΙΤΕ,ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΤΕ!ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΤΕ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ",ΛΕΕΙ Ο ΣΤΕΦΑΝ ΕΣΕΛ,ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΣ ΗΓΕΤΗΣ ΤΩΝ "ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ"!

Μετά την χθεσινή μίνι «εξέγερση» -από τον ύπνο- των Ελλήνων, όλοι μιλούν σήμερα για μια αντίδραση σε κάποια υποτιθέμενη Ισπανική πρόκληση, και για αυθόρμητη λαϊκή πρωτοβουλία, χωρίς κομματική, συνδικαλιστική ή άλλου είδους υποκίνηση. Μιλούν επίσης για «ελληνική πλατεία Ταχρίρ» ή «πλατεία del Sol», πιστεύοντας πως πρόκειται απλά για την ελληνική εκδοχή κάποιας λαϊκής αντίδρασης που προέκυψε ξαφνικά.

Αυτό που αγνοούν όμως οι περισσότεροι στον τόπο μας, είναι, πως η κίνηση αυτή έχει τον εμπνευστή της, ο οποίος δεν είναι βέβαια ο …Σόρος, αλλά έχει κι αυτός κάποιο συγκενικό ιδεολογικό υπόβαθρο και κάπου στοχεύει, παροτρύνοντας τους νέους ανθρώπους να αγανακτήσουν. Αυτός ακριβώς είναι ο τίτλος του βιβλίου του 93χρονου, πρώην διπλωμάτη, Στεφάν Εσέλ: «Αγανακτήστε!» («Ιndignez-vous!») και γι'αυτό οι Ισπανοί έδωσαν το όνομα «Los Indignados» (Οι Αγανακτισμένοι) στη γνωστή κίνηση που μεταλαμπαδεύτηκε τώρα και την Ελλάδα.

Είναι γεγονός πως η ολιγοσέλιδη μπροσούρα του Στεφάν Εσέλ (βλέπε εδώ) σπάει ρεκόρ πωλήσεων στη Γαλλία και στην Ισπανία, στήνοντας στον τοίχο το χρήμα, τις αγορές και τον …εγωισμό.

«Κάνω αυτή τη δουλειά 40 χρόνια και δεν έχω ξαναδεί τέτοιο πράγμα. Είναι τρελό. Στις 24 Δεκεμβρίου [2010] κάποιοι πελάτες αγόραζαν δέκα-δέκα τα βιβλία για να τα κάνουν δώρο. Πίστευα ότι μετά τα... Χριστούγεννα τα πράγματα θα ηρεμούσαν, αλλά όχι, πουλάμε ακόμη 400 βιβλία την ημέρα!» λέει ο Ζαν-Μαρί Σεβέστρ, ιδιοκτήτης του «Sauramps», του μεγαλύτερου βιβλιοπωλείου στο Μονπελιέ, στη Νότια Γαλλία.

Ποιος είναι ο Στεφάν Εσέλ;

Πρόκειται απλά για έναν σχεδόν άγνωστο συνταξιούχο διπλωμάτη, πρώην αντιστασιακό, ο οποίος στη δύση της ζωής του αποφάσισε, ως φαίνεται, να δώσει στους νέους ανθρώπους μια ώθηση προς την ιδεολογική κατεύθυνση την οποία ο ίδιος έχει ασπαστεί. Μέσα από αυτό το βιβλιαράκι ζητεί από τους Γάλλους, και απ΄ όλους τους άλλους, να εξεγερθούν και να υπερασπιστούν δυναμικά τις «κοινωνικές αξίες της σύγχρονης δημοκρατίας». Να απορρίψουν την «εγωιστική» δύναμη του χρήματος. Να πουν «όχι» στην παντοδυναμία των αγορών. Να αγανακτήσουν, για να αλλάξει επιτέλους η κοινωνία.

Εξοργιστείτε! Εξεγερθείτε! Αγανακτήστε! Με αυτή την πολιτική πρόσκληση στα όπλα, ο Εσέλ έγινε από τη μία ημέρα στην άλλη προφήτης για τη γαλλική Αριστερά. «Στο Σοσιαλιστικό Κόμμα τον λατρεύουν. Πιστεύουν ότι καλώντας τον κόσμο να υψώσει φωνή και ανάστημα κατακεραυνώνει τις κοινωνικές ανισότητες της εποχής του Νικολά Σαρκοζί » λέει ο Αντουάν ντε Μπιέβρ, πολιτικός συντάκτης στην «Journal du Dimanche».

Ο Στεφάν Εσέλ γράφει όντως ότι οραματίζεται «μια κοινωνία για την οποία θα είμαστε και πάλι υπερήφανοι, όπου δεν θα θίγονται οι συντάξεις, οι κατακτήσεις της κοινωνικής ασφάλισης, και όπου τα ΜΜΕ θα είναι στην υπηρεσία των αδυνάτων». Όπως αντιστάθηκε ο ίδιος στον ναζισμό τη δεκαετία του 1940, έτσι και η νεολαία σήμερα «θα πρέπει να εξεγερθεί κατά της συνενοχής ανάμεσα στους πολιτικούς και στις οικονομικές δυνάμεις και να υπερασπιστεί τα δημοκρατικά δικαιώματα που κατακτήσαμε με τόσο σκληρούς αγώνες επί δύο αιώνες» λέει.

Και καταλήγει ρίχνοντας στο πυρ το εξώτερον τη διαπλοκή: «Εχουν το θράσος να ισχυρίζονται ότι το κράτος δεν έχει πλέον χρήματα για να στηρίζει τους πολίτες του. Αλλά πώς γίνεται να μην έχουμε χρήματα… όταν η παραγωγή του πλούτου έχει αυξηθεί τερατωδώς μετά την απελευθέρωση (σ.σ. της Γαλλίας), σε μια εποχή που ολόκληρη η Ευρώπη είχε καταστραφεί από τον πόλεμο; Η μόνη εξήγηση είναι ότι η δύναμη του χρήματος… δεν ήταν ποτέ τόσο μεγάλη ή τόσο αυθάδης ή τόσο εγωιστική και ότι οι υπηρέτες του βρίσκονται στα πιο υψηλά κλιμάκια της πολιτικής εξουσίας».

Ο στόχος

Που στοχεύει όμως ο 93χρονος «επαναστάτης»; Προς ποια κατεύθυνση επιδιώκει να σπρώξει τη Νέα Γενιά και ποια σκοτεινά συμφέροντα εξυπηρετεί – μάλλον- χωρίς να το θέλει;

Η εκδότρια του «Ιndignez-vous!» Σιλβί Κροσμάν, πρώην δημοσιογράφος του «Μonde», είπε τα εξής, αναφερόμενη στην τεράστια επιτυχία που είχε η έκδοση: «Δεν το περιμέναμε με τίποτε. Έχουμε συνηθίσει σε ένα τιράζ λίγων εκατοντάδων και τώρα ξαφνικά πουλάμε εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα. Μόλις βάλαμε μπροστά τη δεύτερη έκδοση, άλλες 200.000 βιβλία». Και εξηγεί: «Βλέπω το βιβλίο ως μια νέα, επικαιροποιημένη, εκδοχή της έκκλησης για αντίσταση που απηύθυνε ο Ντε Γκωλ στην ιστορική ομιλία του από το Λονδίνο, τον Ιούνιο του1940».

Το βιβλίο του διαβάζεται σαν διάλογος μεταξύ του ιδίου και του δημοσιογράφου Ζιλ Βαντερπόοτεν. Ο τίτλος του “Αγανακτήστε” είναι και το κεντρικό μήνυμα του 93χρονου: ο Στεφάν Εσέλ καλεί τους νέους να δραστηριοποιηθούν, να βγουν από την απάθεια, να ενωθούν και να διαμαρτυρηθούν για τα κακώς κείμενα που βλέπουν γύρω τους και, όπου μπορούν, στον άμεσο περίγυρό τους, να δημιουργήσουν και κάτι καινούριο. 

“Πολιτικοί, οικονομικοί ηγέτες και διαχειριστές, πειθαρχήστε! Εγκαταλείψτε τα εθνικά σύνορα και δρομολογήστε μια παγκόσμια στρατηγική, για παράδειγμα στο πλαίσιο ενός συμβουλίου των ΗΕ για την οικονομική και κοινωνική ασφάλεια“, γράφει ο Εσέλ τονίζοντας ότι αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει ως προπομπός μιας παγκόσμιας κυβέρνησης.

“Σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ, περισσότερο ακόμη και μετά το τέλος του πολέμου το 1945, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τις μεγάλες προκλήσεις της παγκόσμιας δικαιοσύνης, της δικαιοσύνης στην οικονομία, και της προστασίας του πλανήτη μας. Ειδικά σε αυτό το πεδίο μπορείς να δραστηριποιηθείς πλέον μόνον ως παγκόσμια οργάνωση“.

Πρωταγωνιστικός ο ρόλος του ΟΗΕ

Για τον Στεφάν Εσέλ μόνον τα ΗΕ είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις μεγάλες προκλήσεις του παρόντος και του μέλλοντος: τη βία, την περιβαλλοντική καταστροφή, την κατάπτωση των ηθών, το οικονομείν που δεν σέβεται τον άνθρωπο. Στο πλαίσιο αυτό θεωρεί αναγκαία την ίδρυση μίας περιβαλλοντικής οργάνωσης στο πλαίσιο του ΟΗΕ, στην οποία θα πρέπει να υπαχθούν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, το ΔΝΤ και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. “Η υπερεκμετάλλευση του πλανήτη μπορεί να σταματήσει εάν το θέλουν πραγματικά όλοι“:

“Όλα εξαρτώνται από το εάν οι ισχυρότερες χώρες θέλουν πράγματι να αξιοποιήσουν το όπλο που λέγεται ΟΗΕ. Το άρθρο 71 αναφέρεται σε μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) οι οποίες έχουν γνωρίσει πρωτοφανή ανάπτυξη τα τελευταία 30 χρόνια. Ή τα κράτη θα γίνουν πιο έξυπνα από ότι είναι σήμερα, θα συνεργαστούν επιτέλους και θα αξιοποιήσουν τον ΟΗΕ όπως πρέπει ή εάν δεν το κάνουν, θα μπορούσαν να ενταθούν οι πιέσεις από τις μη κυβερνητικές οργανώσεις προκειμένου να αναγκαστούν οι χώρες – μέλη να αντιδράσουν“.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Χωρίς να το ξέρουν, οι «καναπεδάτοι» Έλληνες βγήκαν στις πλατείες να διαδηλώσουν υπέρ μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης!

Υπέρ της λεγόμενης Νέας Τάξης Πραγμάτων, την οποία ευαγγελίζεται ο γνωστός μας George Soros και ο πολυταξιδευμένος «αγωνιστής», ο «σωτήρας» του Έθνους: Jeffrey Papandreou ή αλλιώς (όπως είναι γνωστός στους –φανατικοί Νεοταξίτες κι αυτοί- γείτονές μας) Yiorgo.

Ας μη εκπλαγούμε λοιπόν, αν στην επόμενη «έξοδο» κάνει την εμφάνισή του στις «επάλξεις» και …ο πρωθυπουργός!

ΠΗΓΗ.

ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΠΩΣ Ο Εσέλ είναι γαλλο-γερμανοεβραικής καταγωγής,ενώ θωρείται επιζών του Ολοκαυτώματος:Αυτά μπορεί να σημαίνουν πολλά για κάποιους,ενώ για άλλους τίποτα.

Η ουσία είναι ΠΩΣ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ...ΧΟΝΤΡΟ και ξεπερνάει τα στενά ελληνικά (ή ισπανικά) όρια!

Το "κίνημα" της...αγανάκτησης,ΣΤΟΧΕΥΕΙ ΕΚΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ:ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!!!

Μας έκανε εντύπωση,όταν παρακολουθώντας διάφορα βίντεο των Ισπανών "αγανακτισμένων",έβγαζαν πολλούς πολίτες να λένε ακριβώς το ίδιο,πως δηλαδή "ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ"!
Και πώς θα κυβερνηθεί ο πλανήτης;Αν τους ρωτήσεις,το πιθανότερο είναι να σου πουν "με κάτι νέο"!

Τι είναι αυτό το...νέο;Μήπως νέα γενιά πολιτικών,καθαρή και αδιάφθορη;

ΟΧΙ!!!Οι παγκόσμιοι εξουσιαστές,προετοιμάζουν τον κόσμο να δεχθεί ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑ!

Αυτή θα γίνει υπό το πρόσχημα της περιβαλλοντολογικής καταστροφής,γι'αυτό και βλέπετε να αυξάνονται τα...πανηγυράκια της "Οικολογίας" και κάποιοι να είναι ιδιαίτερα "δραστήριοι" σε αυτό το θέμα!

Η οικονομική κρίση,θα είναι ένα ακόμα πρόσχημα:Τάχα για να μην μας τα αρπάζουν οι...κακοί τραπεζίτες (ΑΛΗΘΕΙΑ,ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ;ΟΝΟΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ;;;) θα αναθέσουμε τη διαχείριση του πλούτου σε μια κεντρική εξουσία,με τη μορφή...ευαγούς ιδρύματος (τύπου Unicef)!

Το σημαντικότερο:Οι πολιτικοί θα πάψουν να υφίστανται,αφού θα μας κυβερνάει ο...καλός ΟΗΕ!
Δεν ξέρουμε αν τα παραπάνω ακούγονται συνωμοσιολογικά σε κάποιους,αλλά εμείς έχουμε χρέος να προειδοποιήσουμε.

Οι υπόλοιποι,όταν θα συμμετέχετε στα πανηγυράκια που διαφημίζουν τα καθεστωτικά μέσα,να ξέρετε πως ακόμα και το όνομα που σας έδωσαν,δηλαδή το "αγανακτισμένοι",ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΦΑΝΑΤΙΚΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ! 

 http://hellas-orthodoxy.blogspot.com/

Η Ιστορία δεν είναι υστερία

Είναι να γελά κανείς, όταν ακούει και διαβάζει τα υμνολογικά ουρλιαχτά για το ξεσήκωμα του ελληνικού λαού από όλους αυτούς που λίγες μέρες, πριν με το ίδιο «μένος», αφόριζαν τον ελληνικό λαό σαν κοιμισμένο, βολεμένο και «χαλασμένο»!!!
Ο Μίκης π.χ, πριν από μια εβδομάδα μίλαγε για τη νεολαία που κοιμάται, τώρα χαιρετίζει τη νεολαία που ξαφνικά και δια μαγείας ξύπνησε!!!
Το ίδιο και πολλοί δημοσιογράφοι «αιρετικοί»… 
Με τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τα παραληρήματά τους για τον ξεσηκωμό της Ελλάδας αναφερθήκαμε στο άρθρο:

«Ο λαός στο δρόμο: Μην επαναπαυόμαστε οι λύκοι παραμονεύουν»
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5696


Εδώ η κυβερνητική και κατοχική ΝΕΤ μας έδειξε φαντασμαγορικές εικόνες από την «ειρηνική επανάσταση» στις πλατείες όλης της Ελλάδας!!!

Ακόμα και το πασοκικό προπαγανδιστικό εργαλείο διαφημίζει το «ειρηνικό κίνημα» ΚΑΤΑ της κυβέρνησης!!!

Ο Τέρενς Κουίκ με τον καθηγητή Κώστα Μπέη μιλούσαν και αυτοί για «ανατροπή» του πολιτικού σκηνικού: Μας βγήκε και ο Κουίκ, όπως και το κανάλι «Κόντρα» (Κουρής Γιώργος) λαλίστατοι «επαναστάτες» και «ανατροπείς» του καθεστώτος!!!

Όταν οι ποικίλοι και πολύχρωμοι υπόδουλοι στοχαστές και πολιτικοί και δημοσιογραφικοί ψευδομάρτυρες παραληρούν για την «ειρηνική ανατροπή» που οι «αγανακτισμένοι πολίτες» …επέβαλαν ή θα επιβάλλουν, τότε αντιλαμβάνεται κανείς ΟΧΙ μόνο το μέγεθος της ΑΠΑΤΗΣ, αλλά και τούτο: Ότι η Ιστορία γίνεται υστερία των καθεστωτικά παραληρούντων…

Φυσικά πώς να μείνουν πίσω και κάποια ιστολόγια που θέλουν να πλασαριστούν» στο κέντρο της «λαϊκής αγανάκτησης» και της λεκτικής «υστερίας»;

Αυτά τα «υπερεπαναστατικά», στις φράσεις και στις οβιδικές μεταμορφώσεις, «υπερπατριωτικά» ιστολόγια συναγωνίζονται τα «επίσημα» καθεστωτικά ΜΜΕ.

Μάλιστα, σε αυτά, η θολούρα, η δόλια και επιτηδευμένη θολούρα, αγγίζει τα όρια της σχιζοφρένειας: Στηρίζουν φανατικά το Σαμαρά, ηρωποιούν τους Καμμένους και Μιχαλολιάκους, καλούν στη συγκέντρωση του Μίκη και παραληρούν για τον ξεσηκωμό των «αγανακτισμένων πολιτών».

Για τον ξεσηκωμό των αραβικών λαών και μάλιστα άγρια αιματηρό, ε, αυτός ήταν «συνωμοσία» των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών: τέτοιες οβιδικές αντιφατικές υστερίες.

Η Ιστορία δεν είναι υστερία και κραυγές…

Οι λαϊκές εξεγέρσεις δεν είναι παιχνιδάκι για να παίζουν οι υστερικοί των καθεστωτικών συνταγών και οι «ζηλωτές» του δημοσιογραφικού κρετινισμού…

Δεν είναι «πιστωτική κάρτα» για να την προβάλουμε για πολιτική εμπορία και καπηλεία…

Οι λαϊκές κινητοποιήσεις και εξεγέρσεις είναι ΙΣΤΟΡΙΑ, η πραγματική ιστορία και ΟΧΙ ΥΣΤΕΡΙΑ.

Είναι αγώνας ζωής και θανάτου με το καθεστώς και αυτό ΑΠΑΙΤΕΙ και ΠΡΟΣΤΑΖΕΙ ορθάνοικτα μάτια και αυτιά, κινητοποίηση της ΣΚΕΨΗΣ, ανάπτυξη της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, ΕΠΑΓΡΥΠΝΥΣΗ και ΔΙΑΓΝΩΣΗ των παγίδων και των δολοπλοκιών του καθεστώτος.

Αν αρκούσαν οι «ειρηνικές» λαϊκές κινητοποιήσεις, τα «αθροιστικά λαϊκά σύνολα» και οι υμνολογίες ΤΟΤΕ τα καθεστώτα θα είχαν προ πολλού πάει στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας…

Αυτό που γίνεται σήμερα με την κινητοποίηση της λαϊκής ΟΡΓΗΣ είναι ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ, αλλά ακόμα πολύ ΜΕΤΕΩΡΟ και εύθραυστο.

Μπορεί να οδηγήσει σε πραγματική επαναστατική έξαρση και οργάνωση, μπορεί, όμως εξίσου, να οδηγήσει σε ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ: Σε προώθηση και επιβολή των μακάβριων καθεστωτικών σχεδιασμών.

Ο ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ σε ιδέες και οργάνωση και η αποκάλυψη των σχεδίων των καθεστωτικών σπονσόρων και υπόγειων καθοδηγητών αυτών των «ειρηνικών εξεγέρσεων», ΑΠΟΤΕΛΕΙ το ΑΜΕΣΟ και ΠΡΩΤΟ καθήκον κάθε αγωνιστή…

Οι υμνολογικές σπέκουλες και τα παραληρηματικά, «αγωνιστικά» πυροτεχνήματα αποπροσανατολίζουν, ΠΑΡΟΠΛΙΖΟΥΝ πολιτικά και οργανωτικά και λειτουργούν ΥΠΕΡ του καθεστώτος.

Αυτά είναι έργο των «εγκάθετων» του καθεστώτος, των προβοκατόρων και των ποικίλων τυχοδιωκτών ιντερνετικών η μη…

Οι Ύποπτες «Επαναστάσεις»

Πολλοί ισχυρίζονται ότι πρέπει να επαναστατήσουμε και να βγούμε στους δρόμους σήμερα για να ανατρέψουμε την καθεστωτική κυβέρνηση. Πολλοί μας κατηγορούν για την απάθειά μας και ότι έχουμε εγκλωβιστεί στο καναπέ μας. Είναι όμως τόσο απλή η κατάσταση; τι είδους επανάσταση πρέπει να κάνουμε; Μήπως η αδυναμία απάντησης σε αυτό το ερώτημα να αποτελεί το βασικότερο λόγο που δεν υπάρχει δυναμική αντίδραση από την Ελληνική κοινωνία; Θα θέλατε να συμμετάσχετε σε μία πορτοκαλί επανάσταση made in soros; Πως θα την ξεχωρίζατε;


Ας ξεκινήσουμε μια μικρή προσπάθεια να εντοπίσουμε, όσο είναι δυνατόν, τα επικίνδυνα σημάδια των ύποπτων επαναστάσεων.
1) Όταν η «επαναστατική» κίνηση είναι καπελωμένη εξαρχής: Εδώ δεν αναφερόμαστε στο απαρχαιωμένο πλέον απευθείας κομματικό καπέλωμα αλλά στο πιο εξελιγμένο έμμεσο. Διαπιστώνετε ότι τα συνθήματα της «επαναστατικής» ομάδας σε μεγάλο ποσοστό είναι κόπιες από συνθήματα συγκεκριμένου πολιτικού κόμματος; Τότε το καμπανάκι πρέπει να χτυπήσει.
2) Η «επανάσταση» των αυτοκρατόρων: βλέπετε μία «επαναστατική» κίνηση με συγκεκριμένο ηγέτη με χρίσμα μεσσία-σωτήρα ο οποίος καθορίζει την «επανάσταση» και όλες τις δράσεις της ; τότε μάλλον πρέπει να αρχίζουμε να είμαστε υποψιασμένοι. Οι αυθεντικές επαναστατικές ζυμώσεις γίνονται σε επίπεδο απλού πολίτη με λειτουργίες αυτοοργάνωσης και όχι με ηγεσίες.
3) Η Εγωιστική «επαναστατική» κίνηση : Σε αυτήν την περίπτωση διαπιστώνετε ότι τα στελέχη αλλά και η ηγεσία αυτής της κίνησης κατηγορούν ή και υποβαθμίζουν άλλες ανεξάρτητες επαναστατικές κινήσεις. Αρνούνται τη συνεργασία μαζί τους αλλά και αν ακόμα δεχτούν να συνεργαστούν επιδιώκουν να αναλάβουν την ηγεσία της όλης προσπάθειας. Σε αυτή τη περίπτωση το καμπανάκι πρέπει να χτυπήσει και πάλι.
4) Η επανάσταση με την εκ των υστέρων «αρχηγική» καπηλεία: Ίσως και η πιο επικίνδυνη. Σε αυτή την περίπτωση αυτός που θέλει να καπηλευτεί και να αδρανοποιήσει την όλη προσπάθεια λειτουργεί εξ αρχής ως μέλος αλλά στη πορεία μεθοδικά και σταδιακά προσπαθεί να αποκτήσει την αρχηγία της όλης προσπάθειας και όταν αυτή θα έχει διαμορφώσει μία σοβαρή δυναμική θα υποσκάψει το έργο της και θα την ουδετεροποιήσει.
5) «Επαναστάσεις» με πολιτικά , συντεχνιακά, συνδικαλιστικά , και άλλα στελέχη: Εδώ είναι τα εύκολα. Οι δυνάμεις οι οποίες έφεραν την κατάσταση ως εδώ είναι αδύνατον να την αλλάξουν προς το καλύτερο με την παγιωμένη καθεστωτική αντίληψή τους.
6) «Επαναστάσεις» των «αρίστων» ,«διανοούμενων», «ανθρώπων του πνεύματος» κλπ. Είναι δύσκολο ομάδες ανθρώπων οι οποίοι είχαν βολευτεί με τα συγκεκριμένα καθεστώτα , «διανοούμενοι» οι οποίοι είχαν εξαφανιστεί και δεν προχώρησαν σε καμία παρέμβαση στη διαχρονική κατάπτωση της κοινωνίας να πείσουν ξαφνικά ότι μετατράπηκαν σε Δον Κιχώτες της ίδιας κοινωνίας σήμερα.
Ανακεφαλαιώνοντας πρέπει να επιστήσουμε τη προσοχή μην πιαστούμε κορόιδα των διάφορων επιτήδειων των εξωθεσμικών κέντρων που θέλουν εικόνες χάους στην Ελλάδα. Χρησιμοποιούμε την διαίσθησή μας και την κριτική μας ικανότητα στο μέγιστο. Είναι από τα ελάχιστα όπλα που μας έχουν απομείνει.

Ποιος είναι ο εμπνευστής της “κίνησης των αγανακτισμένων”;

Είναι η “κίνηση των αγανακτισμένων” μια αυθόρμητη λαϊκή αντίδραση ή μήπως έχει και αυτή τον εμπνευστή της με συγκεκριμένο ιδεολογικό υπόβαθρο;

Μετά την χθεσινή μίνι «εξέγερση» -από τον ύπνο- των Ελλήνων, όλοι μιλούν σήμερα για μια αντίδραση σε κάποια υποτιθέμενη Ισπανική πρόκληση, και για αυθόρμητη λαϊκή πρωτοβουλία, χωρίς κομματική, συνδικαλιστική ή άλλου είδους υποκίνηση. Μιλούν επίσης για «ελληνική πλατεία Ταχίρ» ή «πλατεία del Sol», πιστεύοντας πως πρόκειται απλά για την ελληνική εκδοχή κάποιας λαϊκής αντίδρασης που προέκυψε ξαφνικά.

Αυτό που αγνοούν όμως οι περισσότεροι στον τόπο μας, είναι, πως η κίνηση αυτή έχει τον εμπνευστή της, ο οποίος δεν είναι βέβαια ο …Σόρος, αλλά έχει κι αυτός κάποιο συγκενικό ιδεολογικό υπόβαθρο και κάπου στοχεύει, παροτρύνοντας τους νέους ανθρώπους να αγανακτήσουν. Αυτός ακριβώς είναι ο τίτλος του βιβλίου του 93χρονου, πρώην διπλωμάτη, Στεφάν Εσέλ: «Αγανακτήστε!» («Ιndignez-vous!») και γι αυτό οι Ισπανοί έδωσαν το όνομα «Los Indignados» (Οι Αγανακτισμένοι) στη γνωστή κίνηση που μεταλαμπαδεύτηκε τώρα και στην Ελλάδα.

Είναι γεγονός πως η ολιγοσέλιδη μπροσούρα του Στεφάν Εσέλ (βλέπε εδώ) σπάει ρεκόρ πωλήσεων στη Γαλλία και στην Ισπανία, στήνοντας στον τοίχο το χρήμα, τις αγορές και τον …εγωισμό.

 «Κάνω αυτή τη δουλειά 40 χρόνια και δεν έχω ξαναδεί τέτοιο πράγμα. Είναι τρελό. Στις 24 Δεκεμβρίου [2010] κάποιοι πελάτες αγόραζαν δέκα-δέκα τα βιβλία για να τα κάνουν δώρο. Πίστευα ότι μετά τα Χριστούγεννα τα πράγματα θα ηρεμούσαν, αλλά όχι, πουλάμε ακόμη 400 βιβλία την ημέρα!» λέει ο Ζαν-Μαρί Σεβέστρ, ιδιοκτήτης του «Sauramps», του μεγαλύτερου βιβλιοπωλείου στο Μονπελιέ, στη Νότια Γαλλία.

Ποιος είναι ο Στεφάν Εσέλ;

Πρόκειται απλά για έναν σχεδόν άγνωστο συνταξιούχο διπλωμάτη, πρώην αντιστασιακό, ο οποίος στη δύση της ζωής του αποφάσισε, ως φαίνεται, να δώσει στους νέους ανθρώπους μια ώθηση προς την ιδεολογική κατεύθυνση την οποία ο ίδιος έχει ασπαστεί.  Μέσα από αυτό το βιβλιαράκι ζητεί από τους Γάλλους, και απ΄ όλους τους άλλους, να εξεγερθούν και να υπερασπιστούν δυναμικά τις «κοινωνικές αξίες της σύγχρονης δημοκρατίας». Να απορρίψουν την «εγωιστική» δύναμη του χρήματος. Να πουν «όχι» στην παντοδυναμία των αγορών. Να αγανακτήσουν, για να αλλάξει επιτέλους η κοινωνία.

Εξοργιστείτε! Εξεγερθείτε! Αγανακτήστε! Με αυτή την πολιτική πρόσκληση στα όπλα, ο Εσέλ έγινε από τη μία ημέρα στην άλλη προφήτης για τη γαλλική Αριστερά. «Στο Σοσιαλιστικό Κόμμα τον λατρεύουν. Πιστεύουν ότι καλώντας τον κόσμο να υψώσει φωνή και ανάστημα κατακεραυνώνει τις κοινωνικές ανισότητες της εποχής του Νικολά Σαρκοζί » λέει ο Αντουάν ντε Μπιέβρ, πολιτικός συντάκτης στην «Journal du Dimanche».

Ο Στεφάν Εσέλ γράφει όντως ότι οραματίζεται «μια κοινωνία για την οποία θα είμαστε και πάλι υπερήφανοι, όπου δεν θα θίγονται οι συντάξεις, οι κατακτήσεις της κοινωνικής ασφάλισης, και όπου τα ΜΜΕ θα είναι στην υπηρεσία των αδυνάτων». Όπως αντιστάθηκε ο ίδιος στον ναζισμό τη δεκαετία του 1940, έτσι και η νεολαία σήμερα «θα πρέπει να εξεγερθεί κατά της συνενοχής ανάμεσα στους πολιτικούς και στις οικονομικές δυνάμεις και να υπερασπιστεί τα δημοκρατικά δικαιώματα που κατακτήσαμε με τόσο σκληρούς αγώνες επί δύο αιώνες» λέει.

Και καταλήγει ρίχνοντας στο πυρ το εξώτερον τη διαπλοκή: «Εχουν το θράσος να ισχυρίζονται ότι το κράτος δεν έχει πλέον χρήματα για να στηρίζει τους πολίτες του. Αλλά πώς γίνεται να μην έχουμε χρήματα… όταν η παραγωγή του πλούτου έχει αυξηθεί τερατωδώς μετά την απελευθέρωση (σ.σ. της Γαλλίας), σε μια εποχή που ολόκληρη η Ευρώπη είχε καταστραφεί από τον πόλεμο; Η μόνη εξήγηση είναι ότι η δύναμη του χρήματος… δεν ήταν ποτέ τόσο μεγάλη ή τόσο αυθάδης ή τόσο εγωιστική και ότι οι υπηρέτες του βρίσκονται στα πιο υψηλά κλιμάκια της πολιτικής εξουσίας».

Ο στόχος

Που στοχεύει όμως ο 93χρονος «επαναστάτης»; Προς ποια κατεύθυνση επιδιώκει να σπρώξει τη Νέα Γενιά και ποια σκοτεινά συμφέροντα εξυπηρετεί – μάλλον- χωρίς να το θέλει;

Η εκδότρια του «Ιndignez-vous!» Σιλβί Κροσμάν, πρώην δημοσιογράφος του «Μonde», είπε τα εξής, αναφερόμενη στην τεράστια επιτυχία που είχε η έκδοση: «Δεν το περιμέναμε με τίποτε. Έχουμε συνηθίσει σε ένα τιράζ λίγων εκατοντάδων και τώρα ξαφνικά πουλάμε εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα. Μόλις βάλαμε μπροστά τη δεύτερη έκδοση, άλλες 200.000 βιβλία». Και εξηγεί: «Βλέπω το βιβλίο ως μια νέα, επικαιροποιημένη, εκδοχή της έκκλησης για αντίσταση που απηύθυνε ο Ντε Γκωλ στην ιστορική ομιλία του από το Λονδίνο, τον Ιούνιο του1940».

Το βιβλίο του διαβάζεται σαν διάλογος μεταξύ του ιδίου και του δημοσιογράφου Ζιλ Βαντερπόοτεν. Ο τίτλος του “Αγανακτήστε” είναι και το κεντρικό μήνυμα του 93χρονου: ο Στεφάν Εσέλ καλεί τους νέους να δραστηριοποιηθούν, να βγουν από την απάθεια, να ενωθούν και να διαμαρτυρηθούν για τα κακώς κείμενα που βλέπουν γύρω τους και, όπου μπορούν, στον άμεσο περίγυρό τους, να δημιουργήσουν και κάτι καινούριο. “Πολιτικοί, οικονομικοί ηγέτες και διαχειριστές, πειθαρχήστε! Εγκαταλείψτε τα εθνικά σύνορα και δρομολογήστε μια παγκόσμια στρατηγική, για παράδειγμα στο πλαίσιο ενός συμβουλίου των ΗΕ για την οικονομική και κοινωνική ασφάλεια“, γράφει ο Εσέλ τονίζοντας ότι αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει ως προπομπός μιας παγκόσμιας κυβέρνησης.

“Σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ, περισσότερο ακόμη και μετά το τέλος του πολέμου το 1945, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τις μεγάλες προκήσεις της παγκόσμιας δικαιοσύνης, της δικαιοσύνης στην οικονομία, και της προστασίας του πλανήτη μας. Ειδικά σε αυτό το πεδίο μπορείς να δραστηριποιηθείς πλέον μόνον ως παγκόσμια οργάνωση“.

Πρωταγωνιστικός ο ρόλος του ΟΗΕ

Για τον Στεφάν Εσέλ μόνον τα ΗΕ είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις μεγάλες προκλήσεις του παρόντος και του μέλλοντος: τη βία, την περιβαλλοντική καταστροφή, την κατάπτωση των ηθών, το οικονομείν που δεν σέβεται τον άνθρωπο. Στο πλαίσιο αυτό θεωρεί αναγκαία την ίδρυση μίας περιβαλλοντικής οργάνωσης στο πλαίσιο του ΟΗΕ, στην οποία θα πρέπει να υπαχθούν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, το ΔΝΤ και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. “Η υπερεκμετάλλευση του πλανήτη μπορεί να σταματήσει εάν το θέλουν πραγματικά όλοι“:

“Όλα εξαρτώνται από το εάν οι ισχυρότερες χώρες θέλουν πράγματι να αξιοποιήσουν το όπλο που λέγεται ΟΗΕ. Το άρθρο 71 αναφέρεται σε μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) οι οποίες έχουν γνωρίσει πρωτοφανή ανάπτυξη τα τελευταία 30 χρόνια. Ή τα κράτη θα γίνουν πιο έξυπνα από ότι είναι σήμερα, θα συνεργαστούν επιτέλους και θα αξιοποιήσουν τον ΟΗΕ όπως πρέπει ή εάν δεν το κάνουν, θα μπορούσαν να ενταθούν οι πιέσεις από τις μη κυβερνητικές οργανώσεις προκειμένου να αναγκαστούν οι χώρες – μέλη να αντιδράσουν“.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Χωρίς να το ξέρουν, οι «καναπεδάτοι» Έλληνες βγήκαν στις πλατείες να διαδηλώσουν υπέρ μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης!

Υπέρ της λεγόμενης Νέας Τάξης Πραγμάτων, την οποία ευαγγελίζεται ο γνωστός μας George Soros και ο πολυταξιδευμένος «αγωνιστής», ο «σωτήρας» του Έθνους: Jeffrey Papandreou ή αλλιώς (όπως είναι γνωστός στους –φανατικοί Νεοταξίτες κι αυτοί- γείτονές μας) Yiorgo.

Ας μη εκπλαγούμε λοιπόν, αν στην επόμενη «έξοδο» κάνει την εμφάνισή του στις «επάλξεις» και  …ο πρωθυπουργός!

Χρειάζεται επιφυλακτικότητα στο ποιός είναι πίσω από τους "αγανακτισμένους πολίτες". Βαλβίδα εκτόνωσης;

Αναδημοσίευση από ellinikoistologio.blogspot.com

Στο καιρό που είμαστε συντάκτες ιστολογίων έχουμε δει και έχουμε διδαχτεί πολλά πράγματα.
Ένα από αυτά είναι η προσπάθεια κάθε κυβερνήσεως όταν βρίσκεται μπροστά σε σκληρά ανθελληνικά, αντιλαϊκά μέτρα, για να εκτονώσουν κατευθυνόμενα την κοινωνική συσσωρευμένη οργή, προσπαθούν να βρουν "βαλβίδες εκτόνωσης".

Αυτές έχουν ανά εποχές πολλές μορφές. Το περασμένο καλοκαίρι γίναμε μάρτυρες μερικών νεοφανών επαγγελματικών ιστοσελίδων που καλούσαν σε απεργίες, κινητοποιήσεις και ταραχές διαρκείας στις αρχές του Σεπτέμβρη του 2010 και εμφάνιζαν τα πάντα έτοιμα για μεγάλες συγκεντρώσεις και μεγάλες λαοθάλασσες.
Τελικά τίποτα από αυτά δεν έγιναν και οι "επαγγελματικές" ιστοσελίδες εξαφανίστηκαν όπως εμφανίστηκαν.
Υπήρξαν δημοσιογράφοι ὑποτίθεται παλαιοί πρασινοφρουροί οι οποίοι ξαφνικά μετάνοιωσαν, και τώρα μετατράπηκαν στους μεγαλύτερους υβριστές πρωθυπουργών, υπουργών και άλλων.
Εμείς αναρωτιόμασταν πάντα πως μπορούν να υβρίζουν ασύστολα, χωρίς να βρεθούν πίσω από κάγκελα. Αν το κάναμε εμείς τώρα δεν θα γράφαμε καν.


Σε παρόμοια περίπτωση που κάποιο ιστολόγιο "ενόχλησε" τον Ραγκούση σε χρόνο ρεκόρ η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος παρουσίασε τον διαχειριστή του ιστολογίου σε κόλλα χαρτιού μπροστά στον Ραγκούση. Τελικά αποδείχτηκε ότι ήταν στέλεχος της ΝΔ και την γλύτωσε.
Ο θεριακλής δημοσιογράφος που αναφέρω παραπάνω συνεχίζει παρόλες τις ύβρεις να είναι κρατικοδίαιτος όπως ήταν από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου.
Μια ημέρα σε στούντιό του κάποιοι άνθρωποι με στοιχεία ομιλούσαν κατά της Σαλέχ, του ρόλου της και του παρελθόντος της και τότε τους επιτέθηκε και τους φίμωσε.
Δηλαδή ενώ καταξεφτύλιζε πρωθυπουργούς -υπουργούς μόλις έφτασαν στην Σαλέχ έγινε έξαλλος να φιμώσει τους πάντες!

Ακόμα και πολιτικά κόμματα δημιούργησαν έτσι ώστε να υποκλέψουν στην αρχή την αγανάκτηση των Ελλήνων και κατόπιν παρέδωσαν στην κατοχική κυβέρνηση, στον ΔΝΤ και στους Μεγαλοτραπεζίτες την ψήφο τους.
Πριν την συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την Κάρτα Πολίτη στις 6/2 στο Σύνταγμα ξαφνικά γέμισαν τα πάντα από "κάλεσμα" να δείρουμε τα ΜΑΤ να εισβάλουμε στην Βουλή, και να την κρατήσουμε άγνωστο αριθμό ημερών.
Όλα αυτές οι προβοκατόρικες προσπάθειες έγιναν για να απαγορευτεί η συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα για την Κάρτα Πολίτη.Είναι πάρα πολλά αυτά που έχουμε εμπειρικά ζήσει, και έχουμε κατασταλάξει σε μια ειδοποιό παρατήρηση.
Αν είναι κατασκευασμένη από το σάπιο σύστημα μια εξέγερση διαφημίζεται από όλα εκείνα τα μέσα στήριξης της κατοχικής κυβέρνησης και των Παγκόσμιων Τραπεζών.

Στις κινήσεις και τις προσπάθειες που ξεκινούν γνήσια από τον ελληνικό λαό κράτησαν "άκρα του τάφου σιωπή" ή στην καλύτερη ανέφεραν στις μισθωμένες ειδήσεις τους: "100 φονταμεταλιστές ...." ενώ υπήρχαν 50.000 λαού!

Στην προκειμένη λοιπόν διαμαρτυρία των "αγανακτισμένων" η είδηση αναγγελία διαφημίστηκε πρώτα από τα μισθωμένα μέσα της Παγκόσμιας Τάξης με τους εδώ εκπροσώπους τους και κατόπιν πραγματοποιήθηκαν!
Μετρήσαμε 70 άρθρα από συγκεκριμένες μισθωμένες κατοχικές ηλεκτρονικές εφημερίδες, σελίδες, έντυπα, περιοδικά κ.λ.π.  Ενδεικτικά Βήμα, Νέα, Έθνος, Ελευθεροτυπία, Ημερησία, Ναυτεμπορική, Reporter.gr, Πρώτο Θέμα, Αυγή, Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, Capital.gr, Zougla, star.gr κ.λ.π.
Σήμερα τα αποτελέσματα είναι 360 θέματα (και αυξάνονται λογαριθμικά) από τα συγκεκριμένα μέσα.


Αυτό και μόνο αρκεί να μας κάνει να ανησυχούμε ως προς τον σκοπό της "αγανάκτισης"
Μαζί με ένα ακλόνητο στοιχείο, αυτό της έλλειψης της ελληνικής σημαίας από τους "παγκόσμιους αγανακτισμένους πολίτες", και της εθνικής συνείδησης,  πρέπει να δούμε από που προέρχονται. Ποιός κατευθύνει, ποιά η ιστορία του, η ηθική του διαδρομή κ.λ.π Αν δεν βρίσκουμε υπεύθυνο πρόσωπο, φορέα, οργανισμό και τα πάντα ξεπηδούν από το πουθενά, τότε πρέπει να είμαστε περισσότερο επιφυλακτικοί.

Εδώ έχουμε ένα φαινομενικό ιδεολογικό ηγέτη του "κινήματος των αγανακτισμένων" ο οποίος όπως θα δούμε δηλώνει απερίφραστα :«Εξεγερθείτε, Αγανακτήστε! Εγκαταλείψτε τα εθνικά σύνορα για μια Παγκόσμια Κυβέρνηση». Τάδε έφη ο Στεφάν Εσέλ ο εμφανιζόμενος ιδεολογικός ηγέτης των "αγανακτισμένων"

Διαβάστε μερικές σκέψεις από άλλα ιστολόγια

Μας σπρώχνουν απροκάλυπτα ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ κι εμείς σαν πρόβατα ακολουθούμε!

Η Ιστορία δεν είναι υστερία 

Οι Ύποπτες «Επαναστάσεις»

"ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΜΕΡΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ" ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ ΟΙ...ΑΟΡΑΤΟΙ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ "ΑΥΘΟΡΜΗΤΟΙ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ"

Ποιος είναι ο εμπνευστής της “κίνησης των αγανακτισμένων”;

Χριστός Ανέστη! Θ΄αναστηθεί ή ταπεινωμένη Ελλάδα!

Χριστός Ανέστη!

Εορτάστηκε προ ολίγων εβδομάδων για μια ακόμη φορά το μεγαλύτερο γεγονός της ιστορίας του κόσμου. Εμπρός στο γεγονός αυτό όλα τα άλλα γεγονότα είναι μικρά και ασήμαντα. Όλα τα άλλα γεγονότα ήταν και είναι ανθρώπινα. Κέντρο τους ό άνθρωπος. Το γεγονός όμως, πού έωρτάσαμε στις 24 Απριλίου και εορτάζουμε έως και την παραμονή της Αναλήψεως, αλλά και κάθε Κυριακή του έτους, δεν είναι ανθρώπινο, αλλά θεανθρώπινο. Κέντρο του ό Θεάνθρωπος Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Ποίο το γεγονός αυτό; Είναι ή ανάσταση του Χριστού.

Χριστός ανέστη! Τί και αν οι σταυρωτές του εξαγόρασαν με «αργύρια ικανά» τους Ρωμαίους στρατιώτες, πού φρουρούσαν τον τάφο, για να συκοφαντήσουν την ανάστασή του και να διαδώσουν, ότι ήλθαν οι μαθητές του τη νύκτα και έκλεψαν το σώμα του, ενώ αυτοί έκοιμώντο; (Ματθ. 28:12-13). Δεν μας εξήγησαν όμως το πώς, εφ’ όσον έκοιμώντο, αντελήφθησαν την κλοπή του σώματος και βεβαιώθηκαν για την ταυτότητα των «κλεπτών»!

Χριστός ανέστη! Τί και αν ό Διάβολος, μέσω των επιγείων οργάνων του, ειδωλολατρών, άπιστων, άθεων, αιρετικών και άλλων προσπάθησε να φιμώσει το κήρυγμα, να διαστρέβλωση τα γεγονότα, να νόθευση το Ευαγγέλιο, να απόκρυψη την αλήθεια, να κατάλυση την Εκκλησία; 'Απέτυχε παταγωδώς.

Χριστός ανέστη! Τί και αν τα σύγχρονα ΜΜΕ τον πολεμούν, τον υβρίζουν, τον χλευάζουν, τον συκοφαντούν; Είναι δυνατόν με τα δημοσιογραφικά πτύελα τους να σβήσουν τον Ήλιο τον νοητό, πού λάμπει και καταυγάζει τα σύμπαντα;

Χριστός ανέστη! Τί και αν οι σκοτεινές δυνάμεις, πού κυβερνούν σήμερα τον κόσμο, εργάζονται πυρετωδώς για την άποχριστιανοποίηση του χριστιανικού κόσμου και την προετοιμασία του για την υποδοχή του Αντίχριστου; Ό άναστάς εκ νεκρών Χριστός, ό αληθινός Θεός ημών, ό νικητής του θανάτου και του άδου, θα νικήσει και τους συγχρόνους εχθρούς του, «ώς σκεύη κεραμέως συντρίψει αυτούς», τον δε Αντίχριστο «αναλώσει τω πνεύματι του στόματος αυτού και καταργήσει τη επιφανεία της παρουσίας αυτού» (Β' Θεσ. 2:8).

Θ΄αναστηθεί ή ταπεινωμένη Ελλάδα!

Χριστός ανέστη! Τί και αν οι άρχοντες της Ελλάδος δεν καταδέχονται να αναφέρουν το όνομα του; Έρχονται ήμερες μεγάλης δοκιμασίας, κατά τις όποιες όλοι αυτοί, πού σήμερα αποφεύγουν να ασπασθούν το χέρι του ιερέως, να κάνουν το σημείο του σταυρού, να δεχθούν την άγιαστική χάρι της Εκκλησίας, και προσπαθούν με τους νόμους, πού ψηφίζουν, να την περιθωριοποιήσουν, ή δυνατόν δε και να την καταργήσουν, όλοι αυτοί οι θεομάχοι και έκκλησιομάχοι, έρχεται ώρα, πού θα γονατίσουν και θα ζητήσουν τη βοήθεια του και τη βοήθεια της Παναγίας Μητρός του, για να σωθούν από την λαίλαπα «των επερχομένων τη οικουμένη».

Χριστός ανέστη, αδελφοί! Τί και αν έντρέπωνται μερικοί κοσμικοί χριστιανοί να χρησιμοποιήσουν την ύψιστη αυτή αλήθεια, το μέγιστο αυτό γεγονός της αναστάσεως του Χριστού, ως τον καθημερινό τους χαιρετισμό επί σαράντα ήμερες μετά το Πάσχα; Εμείς να τον χρησιμοποιούμε. Και ας παρακαλούμε τον άναστάντα Κύριό μας να δυναμώνει την πίστη μας στην ανάσταση του, να στερεώνει το σταυροαναστάσιμο φρόνημα μας και να φωτίζει με το ανέσπερο φως της Αναστάσεως του τον νου μας, τη σκέψη μας, τα έργα μας, τη ζωή μας. Κυρίως δε στις χαλεπές ήμερες μας, κατά τις όποιες ό σταυρός, πού έναπέθεσε ό Χριστός στους ώμους μας, αυτός της ανεργίας, της ανέχειας, της στερήσεως, της ασθενείας, του θανάτου, του πόνου, της θλίψεως, της εγκαταλείψεως, της μοναξιάς, της αδικίας, μας φαίνεται βαρύτατος και ασήκωτος, ας πίστεύσωμε ακόμη περισσότερο στην ανάσταση και τη θεότητα του Χριστού με την ακράδαντη βεβαιότητα, ότι, όπως τον Γολγοθά, τα Πάθη και τον Σταυρό του Χριστού διαδέχθηκε ή λαμπροφόρος Ανάσταση του, όπως τη βαρυχειμωνιά διαδέχεται ή λιακάδα, έτσι και στη προσωπική μας ζωή, αλλά και στη ζωή του Έθνους μας, πού σήμερα ταπεινώνεται και εξευτελίζεται, τη θλίψη θα διαδεχθεί ή χαρά, την απαισιοδοξία θα διαδεχθεί ή ελπίδα, το σκοτάδι θα διαδεχθεί το φως, και ή ανεκλάλητη χαρά της αναστάσεως του Χριστού θα επιστρέψει συντόμως στις ψυχές όλων των δοκιμαζόμενων και θλιβομένων ανθρώπων. Χριστός ανέστη!

«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ», Μάιος 2011