Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κοινωνικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κοινωνικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη, Ιουλίου 04, 2013

Ερχου και ίδε τον ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ



Αυτές τις φωτογραφίες τις αντιγράψαμε από τον ιστότοποhttp://estavromenos.blogspot.gr/, όπου δημοσιεύονται δίχως λόγια με τον τίτλο " ΚΑΤΑΦΥΓΙΑ ΑΣΤΕΓΩΝ".
Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ είναι Σύλλογος Εθελοντών που ξεκίνησε ως συμπαραστάτης των κρατουμένων στις φυλακές και κατέληξε να είναι συμπαραστάτης όλων των ελαχίστων αδελφών της περιοχής μας.
Είναι Σύλλογος της Εκκλησίας (υπό την ευλογία της Ι.Μ.Δημητριάδος) και κάνει ότι θα έπρεπε να κάνει η Πολιτεία.....
Ένας ιερέας, ο παπα Θόδωρος, είναι ο μπροστάρης και μαζί του και άλλοι ιερείς και πολλοί λαϊκοί.
Μπείτε στο μπλογκ τους για να μάθετε περισσότερα γιαυτούς που κάνουν προσευχή τις πληγές των αναγκεμένων και κραυγές ικεσίας τα βογκητά των πονεμένων. 
Έρχου και ίδε τί κάνει η συκοφαντημένη Εκκλησία, έρχου και ίδε πώς η Αγάπη γίνεται χάδι, ψωμί, ρούχο, σκέπασμα, "ποτήριον ψυχρού ύδατος", κομποσκοίνι, δάκρυ, γονάτισμα, παρηγοριά, ελπίδα.
Γιατί η Αγάπη δεν είναι λόγια, υποσχέσεις και μπαλκόνια. Έτσι που μας την έμαθε ο Ιησούς είναι........
...ένας άστεγος λιγώτερο στο γρασίδι που καίει τα μεσημέρια,
....ένας άστεγος που δεν μένει σε πλοίο,
......κουβέρτες που δεν απλώνονται τις νύχτες παρά σε κρεβάτια,
...........νοικοκυριά που δεν στήνονται στις αλάνες,
...............................................
...............................................
...............................................
...............................................
...............................................
....ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΠΛΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΒΡΑΔΥΝΕΣ ΚΟΥΒΕΡΤΕΣ ΣΕ ΕΝΑ  ΚΑΦΑΣΙ, ΕΝΩ ΕΣΥ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΗΣΥΧΟΣ!
πηγή

Παρασκευή, Μαΐου 17, 2013

Κατατέθηκε "βελτιωμένο" το "αντιρατσιστικό" ν/σ - Προστατεύει τους πάντες πλην των Ελλήνων...

Επιμένει το υπουργείο Δικαιοσύνης στην κατάθεση του νομοσχεδίου για την καταπολέμηση εκδηλώσεων ''ρατσισμού'' και ''ξενοφοβίας'', προβλέπουν αποκλεισμό από δημόσιες παροχές, ενισχύσεις και επιδοτήσεις, ανάκληση ή αναστολή της άδειας λειτουργίας έως έξι μήνες σε πολιτικά κόμματα που δημόσια εγκωμιάζουν ή εκμηδενίζουν τη σημασία εγκλημάτων γενοκτονίας, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και εγκλημάτων πολέμου.
Αυτή την φορά οι διατάξεις είναι πιο συγκεκριμένες, αλλά και πάλι είναι βέβαιο ότι θα προκληθεί χάος από την προσπάθεια εφαρμογής των διατάξεων του νομοσχεδίου το οποίο των μόνων που δεν προβλέπει την προστασία είναι των Ελλήνων που πέφτουν θύματα της εγκληματικότητας των λαθρομεταναστών.
Σε κοινωνικό επίπεδο, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα δημιουργήσει πόλωση μέσα στην ήδη διχασμένη ελληνική κοινωνία, ενώ φαινομενικά η στοχοποίηση του Λαϊκού Συνδέσμου-Χρυσή Αυγή είναι δεδομένη, αλλά στην πράξη αυτό δεν ισχύει: Κάποιες ιστορικά αναθεωρητικές απόψεις και θέσεις αναφορικά με τα γεγονότα του Β'ΠΠ ορισμένων κορυφαίων στελεχών του κόμματος έχουν πάψει εδώ και πολύ καιρό να εκφράζονται δημόσια, αντίθετα π.χ. με τον κομμουνισμό και ακόμα χειρότερα τον σταλινισμό που αποτελούν επίσημες πολιτικές θέσεις του ΚΚΕ.
Ας δούμε τι προβλέπουν οι διατάξεις του τροποποιημένου νομοσχεδίου, το οποίο θα ήταν πλήρες και για το οποίο κανείς δεν θα είχε αντίρρηση (έχουμε τονίσει ότι ο ρατσισμός σε όλες του τις μορφές και η ξενοφοβία ήταν ανέκαθεν ως έννοιες και ως ενέργειες απορριπτέες από την ελληνική κοινωνία) αν ... είχε έστω και ένα άρθρο το οποίο να αναφερόταν στην τιμωρία ενόχων για στον ρατσισμό σε βάρος των Ελλήνων και για αλλοίωση ιστορικών γεγονότων που έχουν να κάνουν με την ιστορική πορεία "δια πυρός και σιδήρου" του Ελληνισμού.
Συγκεκριμένα το νομοσχέδιο προβλέπει και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων (άρα και του δικαιώματος του εκλέγειν και εκλέγεσθαι) για βουλευτές που διαπράττουν ρατσιστικά εγκλήματα, εφόσον έχουν τιμωρηθεί για αυτά με ποινή φυλάκισης έως ένα έτος. Επίσης, για τα ίδια εγκλήματα προβλέπεται και η επιβολή προστίμου από 15.000 έως 200.000 ευρώ.

Τα βασικά σημεία νομοσχεδίου του υπουργείου Δικαιοσύνης που στόχο έχει την καταπολέμηση εγκλημάτων που διαπράττονται από ρατσιστικά κίνητρα, προβλέπουν τα εξής:
 
- Τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών και χρηματική ποινή 5 έως 20 χιλιάδων ευρώ, όποιος με πρόθεση, δημόσια παροτρύνει προκαλεί ή διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή μίσος κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων, με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, το γενετήσιο προσανατολισμό, ή την ταυτότητα φύλου.
 
- Με τις ίδιες ποινές τιμωρείται και όποιος παροτρύνει προκαλεί ή διεγείρει σε πράξεις φθοράς ή βλάβης πραγμάτων που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από τις παραπάνω ομάδες ή πρόσωπα, ενώ όποιος συμμετέχει σε οργάνωση ή σε ένωση προσώπων που επιδιώκει συστηματικά την τέλεση των παραπάνω πράξεων τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι 2 ετών.
 
Δημόσιος εγκωμιασμός
 
- Ίδιες ποινές προβλέπονται επίσης και για όποιον δημόσια εγκωμιάζει, αρνείται κακόβουλα ή εκμηδενίζει τη σημασία εγκλημάτων γενοκτονίας, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και εγκλημάτων πολέμου, όπως αυτά ορίζονται από το Καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου και του Διεθνούς Στρατοδικείου, καθώς και των εγκλημάτων του ναζισμού που στρέφονται κατά των προαναφερομένων προσώπων, κατά τρόπο που μπορεί να διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή μίσος. Τα παραπάνω εγκλήματα πρέπει όμως να έχουν αναγνωριστεί με αμετάκλητη απόφαση ελληνικού ή διεθνούς δικαστηρίου.
 
Στο δράστη των παραπάνω πράξεων αν επιβληθεί φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους, επιβάλλεται και στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων από 1 έως 5 χρόνια.
 
Ευθύνη νομικών προσώπων
 
-Αν κάποια από τις πιο πάνω αξιόποινες πράξεις τελέσθηκε μέσω ή προς όφελος ή για λογαριασμό νομικού προσώπου από φυσικό πρόσωπο που ενεργεί είτε ατομικά είτε ως μέλος οργάνου του νομικού προσώπου και κατέχει διευθυντική θέση εντός αυτού με απόφαση του υπουργού Δικαιοσύνης, επιβάλλεται πρόστιμο από 15.000 έως 200.000 ευρώ, ανάκληση ή αναστολή της άδειας λειτουργίας έως έξι μήνες, καθώς και αποκλεισμός από δημόσιες παροχές, ενισχύσεις και επιδοτήσεις.
 
- Αντίστοιχες κυρώσεις προβλέπονται ακόμη και αν οι αξιόποινες πράξεις έγιναν από κατώτερα στελέχη, εφόσον αποδειχθεί έλλειψη ελέγχου από τα διευθυντικά στελέχη του νομικού προσώπου. Οι παραπάνω κυρώσεις επιβάλλονται από το ΕΣΡ εάν οι πράξεις έχουν τελεστεί σε εκπομπή ραδιοφωνική ή τηλεοπτική.
 
Προστασία θυμάτων και ουσιωδών μαρτύρων
 
- Δεν απελαύνονται τα θύματα ρατσιστικής βίας και ουσιώδεις μάρτυρες συγκεκριμένων εγκλημάτων εφόσον έχει ασκηθεί ποινική δίωξη κατά των δραστών μέχρις ότου εκδοθεί απόφαση από το ποινικό δικαστήριο.

Τρίτη, Απριλίου 09, 2013

ΕΝΟΙΚΙΑΣΗ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ, ΦΙΛΩΝ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΩΝ



Της Μαριάννας Ζήση

Ιησούς Χριστός:
(Κατά Ματθαίον 13): 14 Aκοή ακούσετε και μη συνήτε, και βλέποντες βλέπετε και ου μη ιδήτε. Επαχύνθη γαρ η καρδία του λαού τούτου, και τοις ώσι βαρέως ήκουσαν και τους οφθαλμούς αυτών εκάμμυσαν, μήποτε ίδωσι τοις οφθαλμοίς και τοις ώσιν ακούσωσι και τη καρδία συνώσι και επιστρέψωσι, και ιάσομαι αυτούς).
{Θα ακούτε καλά αλλά ποτέ δεν θα καταλάβετε και θα κυτάζετε καλά αλλά ποτέ δεν θα ιδήτε. Διότι έγινε αναίσθητη η καρδιά του λαού τούτου, και βαριά ακούουν με τα αυτιά του και έκλεισαν τα μάτια τους, μη τυχόν ιδούν με τα μάτια και ακούσουν με τα αυτιά και καταλάβουν με την καρδιά και μετανοήσουν και εγώ τους θεραπεύσω}.

Ο λόγος του Ιησού Χριστού επίκαιρος όσο ποτέ, μια που ο άνθρωπος εξακολουθεί και σήμερα να ταλαιπωρείται έχοντας στρέψει επιδεικτικά την πλάτη του στις διδαχές. Εν μέσω οικονομικής κρίσης χτυπούν οι καμπάνες της πνευματικής και ηθικής κατάπτωσης και όντας πλήρως απορροφημένοι και αποπροσανατολισμένοι από την οικονομική λαίλαπα καταπίνουμε τον ξεπεσμό του ανθρώπινου είδους, αδιάφορα.
Δημοσίευμα της προηγούμενης ημέρας ανέσυρε από τη μνήμη μου μια συγκλονιστική στιγμή, όταν πριν από τέσσερα χρόνια άκουσα από ραδιοφωνική εκπομπή ότι εταιρεία στην Ιαπωνία νοικιάζει ανθρώπους για όποια χρήση ανθρώπινης σχέσεως έχετε ανάγκη. Για παράδειγμα θέλετε να παρουσιαστείτε σε μια εκδήλωση και δεν έχετε γονείς(;), νοικιάζετε γονείς στην τιμή των διακοσίων ευρώ και σας συνοδεύουν, χαρούμενοι και υπερήφανοι.
Άλλη επιθυμία, δεν έχετε  φίλους και σας έχει περικυκλώσει απειλητικά η μοναξιά και δεν είναι ικανό το shopping therapy (η καταναλωτική μανία) να γεμίσει το κενό μέσα σας; Ε! λοιπόν πανεύκολα και με λίγα χρήματα μπορείτε για ένα ολόκληρο τριήμερο να νοικιάσετε τους φίλους και να τους καλέσετε στο σπίτι να σας κάνουν παρέα.
Άλλη επιθυμία, που παρουσιάζεται εντονότατα στην Κίνα. Δεν έχετε  σύντροφο και δεν αντέχετε τα πικρόχολα  σχόλια των συνανθρώπων σας; Ένας σύντροφος  είναι  έτοιμος  να σας  συνοδεύσει έναντι συγκεκριμένου  ποσού.
Άλλη  επιθυμία, παντρεύεστε  και  δεν  έχετε  βρει κουμπάρους ενώ  έχετε επιμεληθεί όλες τις  λεπτομέρειες του γάμου  με σαγηνευτική  λαμπρότητα στον  υλικό τομέα(;), μπορείτε να κλείσετε κουμπάρους έναντι συγκεκριμένου  ποσού.
Άλλη επιθυμία, είστε διαζευγμένη  μητέρα και θέλετε να συνοδεύσει ένας άντρας τα παιδιά σας στους αθλητικούς αγώνες επειδή ο πατέρας δεν θέλει και οι συναθλητές τα κοροϊδεύουν; Νοικιάζετε έναν (Θ)είο ο οποίος περιχαρής και υπερήφανος για τα ανίψια του θα τα συνοδεύσει στους αγώνες φωνάζοντας ενθαρρυντικά μηνύματα προκειμένου να τα εμψυχώσει.
Πολύ απλά λοιπόν, όπως νοικιάζουμε  ένα αυτοκίνητο, ένα ποδήλατο, ή  ένα χώρο στάθμευσης για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα κατά τον ίδιο τρόπο  νοικιάζουμε και έναν άνθρωπο  προκειμένου να μην λείπει τίποτα από τη ζωή μας και κυρίως να μη μας προβληματίζει  και  να μη ταράζει  κανείς και τίποτα την  κοιμώμενη συνείδηση και  την  πολυπόθητη ευζωία μας.
Αν κάποιοι θεωρούν ότι οι παραπάνω επιθυμίες και η πραγματοποίηση αυτών είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας, πλανώνται οικτρά.  Δυστυχώς είναι η ωμή πραγματικότητα των ανεπτυγμένων- εύπορων πόλεων, που αν και δεν έχουν οικονομική κρίση ζουν μέσα στην απόλυτη κόλαση χωρίς προφανώς να το γνωρίζουν.
Ερχόμαστε στο  χθεσινό  δημοσίευμα όπου βρετανική  εταιρεία, που  προφανώς ζήλεψε τις χρυσές δουλειές της Ιαπωνίας και τη Κίνας, μια που δραστηριοποιούνται στο συγκεκριμένο χώρο οκτώ χρόνια, έχει ως αντικείμενο την παροχή δακρύων και ψυχικής συντριβής. Έτσι  μέσα από τη συγκεκριμένη εταιρεία Rent – A  – Mourner έχει τη δυνατότητα κάποιος να νοικιάσει συγγενείς και φίλους για να κλάψουν στην κηδεία του. Η εταιρεία δεσμεύεται ότι πρόκειται για επαγγελματίες και αξιοπρεπή άτομα, που σε καμία περίπτωση δεν θα προδώσουν τη μυστική συμφωνία. Η αμοιβή είναι 68 ευρώ το άτομο και είναι σίγουρο ότι όσοι αμοιβόμενοι παραβρεθούνε θα κλαίνε σαν πραγματικοί συγγενείς και θα συμπεριφέρονται σαν να έχουν χάσει έναν δικό τους άνθρωπο.
Πολλά τα βασανιστικά ερωτήματα που δημιουργούνται από όλα τα παραπάνω άκρως ασύλληπτα. Πόσο έχει αναισθητοποιηθεί η καρδιά των ανθρώπων;   Πού θα μας οδηγήσει αυτή η μεγάλη ασθένεια της απανθρωποποίησης του ανθρώπου; Πόσο ακόμη θα παρακολουθούμε στο βωμό του χρήματος να εξαγοράζονται άνθρωποι, συναισθήματα, αξίες, ήθη και έθιμα και να συντρίβονται καθώς πρέπει κοινωνίες; Τι κρύβεται πίσω από τον αφανισμό της ανθρώπινης ψυχής;
Το σίγουρο είναι ότι  σήμερα ο  άνθρωπος του 21ου αιώνα βιώνει την μεγαλύτερη μοναξιά στην ιστορία της ανθρωπότητας, παρόλο που προκειμένου  να μην το συνειδητοποιήσει υπάρχουν δημιουργήματα όπως το Facebook και άλλα παραπλήσια που του δίνουν την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να έχει  μέχρι και αμέτρητους φίλους. Εικόνες ανθρώπων, ομοιώματα, χωρίς ψυχή. Όμως η μοναξιά, η ντροπή και το φαίνεσθαι επιβεβαιώνουν ότι βρίσκονται   από τη μια πλευρά της πλάστιγγας όταν από την άλλη υπάρχει το αδίστακτο απόλυτο κέρδος, χωρίς ύπαρξη.
Βρισκόμαστε στη  χρονική στιγμή, που η ζωή του ανθρώπου έχασε τον προορισμό της και τον έριξε κατάχαμα γκρεμίζοντας όλο το μεγαλείο για το οποίο πλάστηκε και προορίστηκε από τον Δημιουργό. Κατέληξε λοιπόν να είναι αποκομμένος τόσο από αυτόν όσο και από τον εαυτό του και τον συνάνθρωπο. Με το μοναδικό που βρίσκεται σε απόλυτη σύνδεση είναι το χρήμα το οποίο «πολύ γλυκά» τον απογύμνωσε και τον ρίχνει όλο και σε βαθύτερη  «αστραφτερή» μοναξιά.
Άραγε βλέπουν τα μάτια μας και ακούν τα αυτιά μας;

Πέμπτη, Ιανουαρίου 17, 2013

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΝΤΡΟΠΕΣ...



Κοιτάζω τα σύγχρονα ενεχυροδανειστήρια, εκεί όπου η ματαιοδοξία του πλούτου 
αναμιγνυόμενη με τα σύμβολα ιερών δεσμών, εξαργυρώνονται για να δοθεί μία 
- μικρή συνήθως - παράταση στην ψευδαίσθηση της ευδαιμονίας που μας κατέστρεψε.

Χαρακτηριστική είναι η αναφορά για «ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΧΕΜΥΘΕΙΑ» που συνοδεύει
 όλες τις διαφημιστικές καταχωρήσεις.
Στο μυαλό σου έρχονται εικόνες από άλλες ...δραστηριότητες όπου
 η «απόλυτη εχεμύθεια» είχε να κάνει με prive καταστάσεις σεξουαλικού 
περιεχομένου...
Παλιά ντρεπόμασταν για τον επί πληρωμή έρωτα, τώρα ντρεπόμαστε για 
το ξεπούλημα της περιουσίας μας, για την κατάρρευση της φανταστικής 
μας παντοδυναμίας.
Μάλλον είναι οι τελευταίες ντροπές πριν αναγκαστούμε να προσφύγουμε
 στην απόλυτη εχεμύθεια της εξομολόγησης και να σώσουμε, 
αν όχι την περιουσία μας, την ψυχή μας...

Σάββατο, Δεκεμβρίου 15, 2012

Βίος Ἀπαρηγόρητος




Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε ὡς παρεπίδημος τοῦ κόσμου αὐτοῦ. Καὶ ἀκριβῶς, ἡ τραγικὴ ἐτούτη πραγματικότητα συνιστᾶ τὴν ριζική του ἔγνοια, τὸν ἀκοίμητο καημό του: ὅπως καὶ νὰ ζήσει, ὅσα κι ἂν δημιουργήσει, ὅλα μιὰ μέρα θὰ τὰ ἀφήσει γιὰ νὰ ξαναβυθισθεῖ στὸ χῶμα ἀπὸ ὅπου προῆλθε. Στὴν συγκλονιστική του, ὡστόσο, ἀπορία γιὰ ποιὸ σκοπὸ πλάσθηκε, γιὰ ποιὸ σκοπὸ ζεῖ καὶ ποιὸν σκοπὸ ὑπηρετεῖ ἀποχωρώντας ἀπὸ τὸν κόσμο, μόνο ἡ θρησκεία δίδει ὁλοκληρωτικὴ ἀπόκριση. Καὶ μόνο ὁ Χριστὸς ἀποκάλυψε πὼς τὸ ἔργο τῆς Δημιουργίας ἦταν καὶ παραμένει τὸ ἔργο Ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Μιᾶς Ἀγάπης ποὺ ὑπερβαίνει τὸ νοῦ, ποὺ συνιστᾶ τὸν μυστηριώδη ρυθμὸ τῆς ὕπαρξής μας ὡς Ἀνθρώπων.

Αὐτὸ τὸν ρυθμό, τὸν ἅγιο ρυθμό, συνέλαβε ἐδῶ καὶ αἰῶνες ἡ Εὐρώπη βιώνοντας τὴν χριστιανοσύνη της μὲ τρόπους λατρευτικὰ ἐνθουσιαστικούς, διότι λειτούργησε μέσα στὸ πρόσταγμα τοῦ Μυστηρίου ποὺ ψυχώνει ὁλόκληρη τὴν Δημιουργία, καὶ τὸν Ἄνθρωπο τελικά. Μέσα στὸ πρόσταγμα τῆς διαδρομῆς, τῆς μετάβασης ἀπὸ τὸν κόσμο ἐτοῦτο τῶν αἰσθήσεων στὸν κόσμο τοῦ πνεύματος, τὸν ὑπεραισθητό, ποὺ συνιστᾶ τὸν ἀκήρατο κόσμο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Αὐτὴ τὴν ἁγία προσδοκία ἡ Εὐρώπη ἄρχισε νὰ τὴν προσβάλει καὶ τελικά, νὰ τὴν ποδοπατάει, ἄλλοτε μὲ Σταυροφορίες, ἄλλοτε μὲ Ἱερὲς Ἐξετάσεις, καὶ στὸν περασμένο αἰώνα μὲ φριχτοὺς πολέμους χριστιανῶν κατὰ χριστιανῶν. Κι αἰφνίδια, ἔνιωσε ἡ Εὐρώπη νὰ χάνει τὴν ἀθάνατη, ἱερὴ πνοή της, εἶδε τὸν Ἄνθρωπο νὰ ἐξευτελίζεται, νὰ ποδοπατεῖται, νὰ ἐκμηδενίζεται, τὸν πολιτισμό της ὡς κανόνα συμπεριφορᾶς καὶ ζωῆς νὰ θρυμματίζεται καὶ νὰ ἀνακύπτει ἀπὸ τὰ φριχτὰ ἐρείπια τοῦ 20οῦ αἰώνα τὸ δυσπερίγραπτο σκιάχτρο τοῦ Μηδενισμοῦ. Αὐτοῦ τοῦ τραγικοῦ κενοῦ, ποὺ ἄδειασε τὸν Ἄνθρωπο, ἄδειασε τὴν ζωὴ καταντώντας τὴν ἀναιτιολόγητη, ἄδειασε τὸν πνευματικὸ πολιτισμό, ἄδειασε καὶ τὴν ἱστορία ὁλόκληρη. Καὶ οἱ πολίτες τοῦ εὐρωπαϊκοῦ 21ου αἰώνα βιώνουν ἕναν βίο ἀναιτιολόγητο, ἀπαρηγόρητο, μιὰν ὕπαρξη πλασμένη τελικὰ γιὰ τὸν θάνατο, ὄχι γιὰ τὴν ζωή.

Καὶ τί ἀπόγινε ἡ ζωὴ χάνοντας τὸν ἱερό της σκοπὸ ποὺ τῆς ἐνέπνεε ὁ Θεός; Κατακλύστηκε ἀπὸ ὑλικὰ ἀγαθά, ἀπὸ μηχανές, ἀπὸ διασκεδάσεις ποὺ ἐπιδιώκουν ν' ἀποσπάσουν ἀπὸ τὸν ἐρημωμένο Ἄνθρωπο τὴν τραγικὴ ἔγνοια τοῦ θανάτου του, ὡς ἀναπότρεπτου καθήκοντος τοῦ ὑπάρχειν. Ἡ ἀδιόρατη ἀλλὰ στυγνὴ καὶ τυραννικὴ συνωμοσία κατὰ τῆς Ἱερότητας τοῦ Ἀνθρώπου ποὺ ὀνομάστηκε «καταναλωτικὴ κοινωνία» παλεύει νὰ ἀποσπάσει τὴν προσοχὴ τοῦ θνητοῦ ἀπὸ τὴν θνητότητά του, νὰ τὸν πείσει γιὰ τὴν μηδαμινότητά του καὶ γιὰ τὴν μηδενικότητα καὶ τοῦ κόσμου, καὶ τὴν δική του, νὰ ἐξανεμίσει τὴν ἱερότητα τοῦ προσώπου του καὶ νὰ ρίξει τὸν ἄνθρωπο στὰ ἀπορρίματα ἑνὸς αἰώνα ποὺ ἦλθε λατρεύοντας τὸν Μηδενισμό.

Μέσα σ' ἐτούτη τὴν ὀδυνηρὰ ἀσφυκτικὴ κατάσταση τοῦ νέου αἰώνα, εἶναι ἀνάγκη ζωῆς ἢ θανάτου νὰ ὀρθωθεῖ καὶ πάλι ἡ ἁγία Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ ὑψώνοντας καὶ πάλι τὴν ἀλήθεια τῆς Ἀγάπης, νὰ ἐξορκίσει τὸ βασίλειο τῆς μηχανῆς, τὸν παροξυσμὸ τῆς κατανάλωσης, τὸ θράσος τοῦ μηδενισμοῦ ποὺ ἀπειλεῖ νὰ θρυμματίσει τὴν Δημιουργία τοῦ Θεοῦ —καὶ τὸν Ἄνθρωπο ὡς εἰκόνα Θεοῦ, ὡς Ὑπόμνημα Θεοῦ, ὡς ταξιδιώτη τοῦ κόσμου ἐτούτου, μὲ προορισμὸ νὰ ὑπερβεῖ τὰ ἐγκόσμια γιὰ νὰ ἐπιζήσει αἰώνια. Ὁ Ἄνθρωπος, τελικά, εἶναι ἕνα Μυστήριο, δὲν εἶναι ἕνας ἀριθμός. Καὶ μιὰ κοινωνία ποὺ μετρᾶ νυχθημερόν, κοινωνία ἀριθμηστική, ὑπηρετεῖ τὸν θάνατο. Ἂν ὅμως ὁ Ἄνθρωπος ὑπηρετεῖ μὲ τὸν λυσσαλέο καταναλωτισμὸ τὸν θάνατό του, τότε, ποιὸ νόημα δίδει στὴν ζωή του;

Ἰδοὺ πού, τελικά, ἀνακύπτει τὸ τραγικὸ αἴτημα νὰ νοηματισθεῖ καὶ πάλι ὁ Ἄνθρωπος, νὰ νοηματισθεῖ καὶ ὁ βίος του. Γιὰ νὰ νικηθεῖ, τελικά, ὁ Χρόνος ὁ τυραννικὸς μὲ τὴν Ἀνάσταση.
πηγή

Τρίτη, Οκτωβρίου 16, 2012

Η ζωή χωρίς τηλεόραση




του Γιώργου Κόκουβα

«Δεν έχεις τηλεόραση; Και προς τα πού κοιτάζουν όλα σου τα έπιπλα;» Ο Τζόι από τα «Φιλαράκια» εξανίσταται στο άκουσμα της εξωφρενικής φράσης ενός καθηγητή που ομολογεί ανερυθρίαστα πως δεν είναι ιδιοκτήτης τηλεοπτικής συσκευής. Σε ένα παράλληλο σύμπαν, ο Τζόι θα έκανε κολλητή παρέα με την Μαρίνα Κουντουράτου, η οποία τον συμπλήρωσε, με ένα τσιτάτο προς τον Μαρκορά: «Αν οι άνθρωποι ήταν πιο ενδιαφέροντες από την τηλεόραση, τότε στα σαλόνια μας θα τοποθετούσαμε ανθρώπους». Αλλά, πάλι, γιατί να εμπιστευτούμε τα λεγόμενα του Τριμπιάνι και της Κουντουράτου; Μήπως κι αυτοί μέσω της τηλεόρασης δεν μας τα μετέφεραν; Γι’ αυτούς τους δύο, και για εκατομμύρια ακόμη ανθρώπους, δεν νοείται καθημερινότητα χωρίς τηλεκοντρόλ. Για κάποιους άλλους, όμως, νοείται. Όπως για την Δάφνη, τον Στέλιο, την Ηρώ και την Φοίβη, που πέταξαν την τηλεόραση από το παράθυρο και βρήκαν την (ψυχική) υγειά τους.

Τους λείπει η μικρή οθόνη; Μπαίνουν στον πειρασμό να κρυφοκοιτάξουν το σίριαλ ή το reality για το οποίο μιλούν οι παρέες τους; Από πού ενημερώνονται και πώς είναι τελικά η ζωή χωρίς «εκείνη»; 


Πατώντας το Off
«Δεν είναι ότι κάποια στιγμή αποφάσισα πως "από σήμερα κόβω την τηλεόραση" όπως λέμε "κόβω το τσιγάρο". Απλά η τηλεόραση σταμάτησε σιγά-σιγά να έχει πράγματα που να θέλω να δω», μας λέει η Ηρώ, 30 ετών.

Το ίδιο ισχύει και για την Δάφνη, 35 ετών, η οποία θυμάται την «αποκόλλησή» της από τον κόσμο της TV όχι σαν κάποια συνειδητή απόφαση, αλλά ως φυσική μετάβαση. "Όταν το 1995 έφυγα από το σπίτι μου για να σπουδάσω, δεν τέθηκε το ζήτημα να μου αγοράσουν οι γονείς μου τηλεόραση, μάλλον θεωρήθηκε ένα περιττό έξοδο. Άλλωστε, σε όλη την παρέα, μόνος ένας συμφοιτητής μας είχε τηλεόραση, μια πολύ μικρή ασπρόμαυρη, και μαζευόμασταν όλοι στο σπίτι του και βλέπαμε ταινίες – τη χρησιμοποιούσαμε δηλαδή μόνο για να βλέπουμε βίντεο. Από τότε μέχρι σήμερα, δεν απέκτησα ποτέ συσκευή τηλεόρασης", εξομολογείται.

Στο σπίτι της Φοίβης, 21 ετών, υπάρχει τηλεόραση, αλλά για εκείνη έχει γίνει αόρατη. «Γύρω στα 17 σταμάτησα να βλέπω τηλεόραση, αφού μπορούσα να καλύψω την όποια «τηλεοπτική» ανάγκη μου από το internet, με όποιες συνθήκες μου άρεσαν - όποτε θέλω, χωρίς διαφημίσεις, όσα επεισόδια σειράς επιθυμώ κ.ο.κ.»,μας αναφέρει. Ο Στέλιος, 33 ετών, από την άλλη, το βλέπει περισσότερο χιουμοριστικά: «Δεν έχω συσκευή τηλεόρασης, το αποφάσισα σε μια στιγμή απερισκεψίας. Δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο άχαρη και γκρίζα θα ήταν η ζωή μου χωρίς TV», λέει και προφανώς χαχανίζει από μέσα του όταν προσθέτει πως,«μπορεί να μην έχω τηλεόραση, αλλά αν έβρισκα μια flat screen με 50€, θα έτρεχα να αγοράσω δύο»! 
Το μέσο, το μήνυμα, και η ελληνική πραγματικότητα Ωραία, η τηλεόραση έκλεισε. Γιατί, όμως; Φταίει κατεξοχήν η τηλεόραση ως μέσο ή η προσαρμογή του στα ελληνικά δεδομένα, με την γνωστή κατάντια (trash, κιτρινισμός, reality, φτηνές παραγωγές και ελάχιστος πολιτισμός); Με άλλα λόγια, σε έναν ιδανικό κόσμο, θα (ξανα)έβλεπαν τηλεόραση όσοι της γύρισαν την πλάτη; «Σε ένα ιδανικό κόσμο θα έβλεπα πολλή τηλεόραση. Δεν χρειάζεται καν να περιμένω για τον ιδανικό κόσμο, και στην Αγγλία να ήμουν (που η τηλεόραση είναι αξιοπρεπής) πάλι θα έβλεπα. Όταν την έκοψα όμως, το 2003, το έκανα λόγω της αθλιότητας της ελληνικής tv», μαρτυρά ο Στέλιος.

Για την Φοίβη, πάλι, ακόμη κι αν η ελληνική τηλεόραση αποφάσιζε να σταματήσει τα προγράμματα της αποβλάκωσης και του χασμουρητού, θα παρέμενε ξεπερασμένη ως μέσο. «Σχεδόν ό,τι υπάρχει στην τηλεόραση –και της χώρας σου και όλου του κόσμου- μπορείς να το βρεις στο ίντερνετ, όπου υπάρχουν περισσότερες επιλογές, πηγές και γνώμες», λέει, αλλά παραδέχεται πως σε έναν ιδανικό κόσμο, θα είχε μια τηλεόραση στο δωμάτιό της.

Επειδή όμως ο ιδανικός κόσμος πιθανότατα θα αργήσει πολύ να κάνει guest star εμφάνιση στα μέρη μας, η Δάφνη είναι πιο κάθετη, και μας αναλύει το σκεπτικό της: «Διαφωνώ σίγουρα με την ελληνική τηλεοπτική πραγματικότητα – αλλά και με την ιταλική και την ισπανική, που τις ξέρω κάπως. Από την άλλη, μερικές φορές που επιστρέφω στο σπίτι των γονιών μου και βλέπω, για παράδειγμα, ένα ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ, σκέφτομαι, να ρε παιδί μου, δεν φταίει το μέσο, φταίει η χρήση. »Εν δυνάμει η τηλεόραση θα μπορούσε να λειτουργήσει ως αξιόλογο εκπαιδευτικό ή ενημερωτικό εργαλείο, όπως στην εκμάθηση μιας καινούρια γλώσσας ή την εξοικείωση μαζί της. Αλλά είναι προφανές ότι η τηλεόραση σήμερα προορίζεται για την προπαγανδιστική ενημέρωση και την, κατά κανόνα, φτηνή διασκέδαση, και συνήθως περιορίζεται σε αυτές…Όσο λοιπόν δεν αλλάζει η αντίληψη γύρω από την χρήση της τηλεόρασης, τόσο δε βλέπω και την χρησιμότητά της – σε αυτόν ή σε έναν ιδανικό κόσμο». Η Ηρώ, η οποία βλέπει την οθόνη της αναμμένη μόνο όταν βάζει DVD να παίξει ή κάθε Μάιο, όταν έρχεται η ώρα της Eurovision, πριν από μια δεκαετία θα μας έλεγε ότι διαφωνεί κυρίως με την ελληνική τηλεοπτική πραγματικότητα. «Μετά από λίγη επαφή με τις τηλεοράσεις άλλων χωρών (και κυρίως της ισπανικής, που συνοψίζεται στα reality και τις Μεξικάνες που ουρλιάζουν) μπορώ να σου πω ότι διαφωνώ με την χρήση που γίνεται στην τηλεόραση ως μέσο γενικότερα. Ένα μέσο αυτό καθαυτό δεν μπορείς να το δαιμονοποιήσεις. Αυτούς που το γεμίζουν με περιεχόμενο, ίσως. Σε έναν ιδανικό κόσμο, αν ας πούμε υπήρχε ακόμα Φρουτοπία, σίγουρα θα έβλεπα τηλεόραση, αλλά και πάλι συγκεκριμένα μόνο πράγματα», συμπληρώνει.

Αναμνήσεις… λίγων ιντσών Δεν ήταν πάντα έτσι η καθημερινότητα για τους τέσσερις «Μαρκοράδες» μας. «Όποιος πει ότι δεν μεγάλωσε με τηλεόραση είναι ψεύτης», αναφέρει η Ηρώ, και αναπολεί τα μεσημέρια που καθόταν μαγεμένη μπροστά από το «κουτί» για να δει την γειτονιά της Φρουτοπίας. «Και πολλά άλλα παιδικά, και τις 3 Χάριτες, και τους Αυθαίρετους, και την Ψαροκωστούλα, και γενικώς τα πρώτα χρόνια της ιδιωτικής τηλεόρασης που ήταν τα χρόνια της αθωότητας», θυμάται.

«Βλέπαμε τηλεόραση σπίτι όλοι μαζί. Και κλασική συνήθεια ήταν μετά το σχολείο τρώγοντας να βλέπω μεσημεριανάδικα», θυμάται και η Φοίβη, οι γονείς της οποίας, όπως μας λέει, ήταν πάντα κάπως απαξιωτικοί με την τηλεόραση. «Κάπως έπρεπε πάντως να ησυχάσουν κι αυτοί οι άμοιροι οι γονείς που ήταν τότε μαζί μας 24 ώρες το 24ωρο», λέει η Ηρώ, ενώ η Φοίβη μας εκμυστηρεύεται την τηλεοπτική της αδυναμία: «Νοσταλγώ ένα και μόνο πράγμα: τους Δύο Ξένους». Κι όσο ο Στέλιος θυμάται καρέ από την Κάντυ-Κάντυ και μας τραγουδάει το soundtrack των Πειρατών του Σάγκμα που έβλεπε μικρός, η Δάφνη αναπολεί με τρυφερότητα τις βραδιές που καθόταν με τον πατέρα της Σάββατο βράδυ να δούνε ελληνική ταινία. Κι η μητέρα της, παρά τα υποτιμητικά βλέμματα που τους έριχνε, δεν μπορούσε να αντισταθεί στην οικογενειακή απόλαυση των Τριών Χαρίτων. «Μου άρεσαν πολύ και οι βραδιές των εκλογών, όταν πηγαίναμε σε φίλους να δούμε τα αποτελέσματα και μέναμε μέχρι το πρωί –ακόμα μ’ αρέσει αυτή η διαδικασία. Με άλλα λόγια, οι θετικές αναμνήσεις μου είναι πάντα συνδεδεμένες με την «συλλογική» παρακολούθηση της τηλεόρασης, με στιγμές που η τηλεόραση λειτουργούσε ως εργαλείο επαφής με άλλους»,λέει.

Μα, για τι πράγμα μιλάνε; Σίγουρα, αν κάποιος που δεν έχει δει τηλεόραση για δεκαετίες, ακούσει μια παρέα να μιλά για τους καβγάδες στα reality, για το νέο σίριαλ της Μιρέλλας, για τα πρόστιμα του Παπακαλιάτη, τα show της Ρούλας και την πιρουέτα του Μαρτάκη στο DWTS, θα αναφωνήσει την παραπάνω ερώτηση. Το θέμα είναι, του γεννιέται η «ένοχη» περιέργεια να ανοίξει κρυφά την TV ή να ψάξει για τι πράγμα μιλάνε γύρω του;

«Δεν θα την χαρακτήριζα ένοχη περιέργεια, μάλλον κανονικό μου φαίνεται να θέλεις να συμμετάσχεις σε αυτά που κουβεντιάζονται γύρω σου. Όποτε συμβαίνει κάτι τέτοιο, μπαίνω στο ίντερνετ και το βλέπω – όταν είναι κάτι που όλοι κουβεντιάζουν γύρω σου, σίγουρα έχει ανέβει στο διαδίκτυο», απαντά η Δάφνη. Η Φοίβη και ο Στέλιος, πάντως, αναφωνούν μία και μόνο λέξη, που τους σώζει σε τέτοιες καταστάσεις από την φαγούρα της περιέργειας: Youtube.

«Έχεις προσέξει ότι οι γύρω μου έχουν σταματήσει να συζητούν για τηλεόραση;», παρατηρεί η Ηρώ και συνεχίζει: «Τις σπάνιες φορές που τυχαίνει, επειδή ακριβώς δεν ήταν "απόφαση" για μένα το να απέχω από την τηλεόραση, αν μου κινήσουν την περιέργεια οι συζητήσεις θα το δω. Το Νησί, ας πούμε, το είχα δει μερικές φορές, και μου άρεσε». 
Από πού ενημερώνονται όσοι κλείνουν την τηλεόραση;
Μ’ ένα στόμα μια φωνή, οι ερωτηθέντες ψηφίζουν διαδίκτυο. «Δε νομίζω ότι ήταν ποτέ απαραίτητη η τηλεόραση. Είναι, όμως, μια τεράστια συζήτηση το τι είναι απαραίτητο και τι όχι. Είναι απαραίτητος, ας πούμε, ο κινηματογράφος; Το ραδιόφωνο; Επίσης, δε νομίζω ότι ήταν ποτέ ενημερωτικός ο πρωταρχικός σκοπός της», λέει η Ηρώ, ενώ ο Στέλιος παρατηρεί πως ακόμη και στο internet, ενημερώνεται περισσότερο απ’ όσο θα ήθελε. «Σε βαθμό κακουργήματος»,προσθέτει, λέγοντας ότι κανένας δεν έχει ανάγκη από τόση ενημέρωση.

«Η αλήθεια είναι ότι την τηλεόραση δεν την έβρισκα απαραίτητη ούτε όταν δεν υπήρχε internet - πολύ περισσότερο σήμερα», μας λέει η Δάφνη. «Tο βασικό πρόβλημα είναι ότι η τηλεόραση (στη σημερινή της μορφή) δεν εξυπηρετεί την ενημέρωση. Λόγω της πολύ στενής της σχέσης με την πολιτική εξουσία, περιορίζεται σε μια ενημέρωση με συγκεκριμένο ιδεολογικό φορτίο – απλώς αναπαράγει, δηλαδή, τις κυρίαρχες απόψεις και την κυρίαρχη κουλτούρα.Από μια άποψη, βέβαια, αυτή είναι και η μοναδική χρησιμότητα της τηλεόρασης για μένα: με φέρνει σε επαφή με μια πλευρά της πραγματικότητας που, ενώ τείνω να αποφεύγω, είναι σημαντικό να την γνωρίζω».

Η «ψευτοκουλτούρα»(;) της αποχής Ο Στέλιος μάς ξαφνιάζει, όταν απαντά αυτοσαρκαζόμενος στην ερώτησή μας, τι θα απαντούσε σε όσους υποστηρίζουν ότι η αποχή από την TV είναι "υποκριτική" επίδειξη κουλτούρας«Έχουν απόλυτο δίκιο. Όταν την έκοψα έκανα συνειδητές προσπάθειες να γίνω "θολοκουλτουριάρης". Να φανταστείτε εκείνη την περίοδο είχα πληρώσει εισιτήριο για να δω τη "Νύχτα" του Αντονιόνι. Πρέπει να κοιμήθηκα μέσα στα πρώτα επτά λεπτά». 
«Κακά τα ψέματα, σε κουλτουριάρηδες δεν απευθύνεται η τηλεόραση. Όμως παραδέχομαι κοκκινίζοντας λίγο, πως ανεβαίνοντας λίγους πόντους απ΄ το έδαφος, στην ερώτηση “βλέπεις τηλεόραση” περήφανα απαντώ “όχι”»,μας εκμυστηρεύεται η Φοίβη.

«Είναι δύο διαφορετικά πράγματα το να μην έχεις τηλεόραση και το να διατυμπανίζεις με τρόπο επιδεικτικό ότι δεν έχεις τηλεόραση, καταγγέλλοντας αυτούς που έχουν», σημειώνει από την πλευρά της η Δάφνη. «Αλλά γενικά θα έλεγα ότι αυτή είναι μια μάλλον ξεπερασμένη κριτική, αφού οι σημερινές και επόμενες γενιές, mainstream ή όχι, θα ενδιαφέρονται όλο και λιγότερο για την τηλεόραση και όλο περισσότερο για το internet», καταλήγει.

Όσο για την Ηρώ, απαντά στην ερώτησή μας με μια προσφορά: «Ανταλλάσσωπέντε βιβλία με δυσκολοπρόφερτα ονόματα συγγραφέων στο εξώφυλλο, με μια ώρα σήριαλ που να είναι αστείο (έστω, αστείο σε επίπεδο Στάβλοι της Εριέττας Ζαΐμη). Όχι; Κανείς; Τίποτα; Καμία προσφορά; ΟΚ, επιστρέφω στα βιβλία μου». Περισσότερες αποχές… Ρωτήσαμε και τους φίλους του in2life στο Facebook –και, ζωή να ‘χετε, είστε πολλοί- αν απέχουν από την τηλεόραση. Ιδού ορισμένες από τις δεκάδες απαντήσεις που λάβαμε από αγανακτισμένους πρώην τηλεθεατές:

- Η τηλεόραση με θλίβει και με κάνει να αισθάνομαι άρρωστη. Δεν είναι θέμα συμφωνίας ή διαφωνίας με τα τηλεοπτικά τεκταινόμενα, είναι ζήτημα υγείας!
Γεωργία 
-Δεν βλέπω τηλεόραση παρά μόνο παιδικά στο nickelodeon! Το ξέρω, ακούγεται αστείο για την ηλικία μου, όμως θεωρώ ότι όσοι βλέπουν τηλεόραση απλά χαραμίζουν τη ζωή τους. Ούτε τα προγράμματα έχουν να σου προσφέρουν κάτι, ούτε οι εκπομπές, εκτός απ'τα ντοκιμαντέρ, ούτε φυσικά οι ειδήσεις, οι οποίες το μόνο που καταφέρνουν στο τέλος είναι να σε αγχώνουν και να παθαίνεις κατάθλιψη. Στην κατάσταση που είμαστε το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμαστε είναι αυτό. Και φυσικά, η καθημερινότητά μου είναι πολύ καλύτερη. Είμαι πολύ πιο ήρεμη παρ’ όλη την ανεργία μου!
Κατερίνα 
-Έχω να δω έναν χρόνο και δεν θα ξαναδώ. Πολύ σκουπίδι και πολλά ψέματα.
Λάμπρος 
-Δεν έχω, και ζω καλύτερα χωρίς το άγχος που θέλουν να μας μεταδίδουν μέσω αυτής.
Κάθυ 
-Μετρήστε με διπλά, γιατί ούτε ο φίλος μου βλέπει. Γενικά, κανείς μας δεν έχει τηλεόραση!
Κατερίνα 
-Έχω να παρακολουθήσω από τότε που προβαλλόταν το Νησί.
Σταυρούλα 
-Έξι χρόνια and counting..!
Χρήστος 
- Δε βλέπω, ούτε ειδήσεις, πέντε χρόνια τώρα - παλιά ήμουν φανατική.
Βρισηίς 
-Τι να δεις; Προωθούν ό,τι χειρότερο μπορούν να φανταστούν. Λες και είναι συνεννοημένοι σε όλα τα κανάλια. Θέλει και ερώτημα; Εμετική έχει καταντήσει.
-Δεν αγοράσαμε αποκωδικοποιητή, αλλά και πριν η τηλεόραση χρησίμευε μόνο για παιδικά DVD και για CD player
Μαρία

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 03, 2012

Η Πάτρα της φτώχειας και της απόγνωσης- Ουρές στην Τράπεζα Τροφίμων για ένα κιλό ρύζι και λίγα μακαρόνια...



Η Πάτρα της φτώχειας  και της απόγνωσης- Ουρές στην Τράπεζα Τροφίμων για ένα κιλό ρύζι και λίγα μακαρόνια  Τι κατέγραψε ο φακός του thebest.gr

Αυτή είναι η εικόνα της Πάτρας του Μνημονίου και της Τροϊκας. Η εικόνα της
 Πάτρας της ανέχειας, της αχαλίνωτης ανεργίας και της απόγνωσης για δεκάδες
 χιλιάδες πολίτες της. Ουρές σήμερα το πρωί έξω από την Τράπεζα Τροφίμων
 του Δήμου και της Μητρόπολης στην οδό Κοραή. Ουρές για ένα πακέτο 
μακαρόνια ή ένα κιλό ρύζι, από πολίτες που μέχρι πριν λίγο καιρό δεν θα
 μπορούσαν να φανταστούν ότι θα έφτανε ο καιρός που θα βάσιζαν 
την διαβίωση τους στην φιλανθρωπία και στην αλληλεγγύη των άλλων.
Η Τράπεζα Τροφίμων υποστηρίζει πάνω από 1.000 οικογένειες στην Πάτρα, 
με τον αριθμό των άπορων να έχει υπερδιπλασιαστεί τα τρία τελευταία χρόνια 
και από την άλλη οι προσφορές να έχουν μειωθεί καθώς όλο και λιγότεροι έχουν 
την δυνατότητα της προσφοράς προς τις άπορες οικογένειες. Μέρα τακτικής 
διανομής τροφίμων ήταν η σημερινή, όπως είπε στο thebest.gr ο αρμόδιος 
Αντιδήμαρχος Χάρης Μασσαράς. Μια συνηθισμένη μέρα, δηλαδή, για 
εκατοντάδες δημότες που βρίσκονται σε δεινή οικονομική θέση αλλά
 δεν χάνουν το κουράγιο και την ελπίδα τους, θέλουμε να πιστεύουμε...

Τρίτη, Ιουλίου 31, 2012

«ἨΘΙΚΟΣ ΠΑΝΙΚΟΣ»

altΟ όρος «ηθικός πανικός» είναι όρος της Νέας Εποχής. Προτάθηκε σε διεθνή οργανισμό (OCDE) ως βάση εξηγήσεως του φαινομένου των νεοφανών αιρέσεων, από τον Massimo Introvigne, φερόμενο ως ειδικό σε θέματα αιρέσεων, που όμως υποστηρίζει την Σαηεντόλοτζυ και υποβαθμίζει συστηματικά το πρόβλημα της παραθρησκείας.

Με τον όρο αυτόν, εισάγεται ηθική αντιστροφή στην κατανόηση διαφόρων κοινωνικών φαινομένων. Δεν υπάρχει το τάδε ή το δείνα κοινωνικό πρόβλημα στην έκταση που το καταλαβαίνει ο μέσος εχέφρων άνθρωπος, αλλά είναι πρόβλημα όσοι μιλούν γι’ αυτό! Δημιουργούν «ηθικό πανικό», επειδή επισημαίνουν κάποιο κίνδυνο, για τον άνθρωπο, για την κοινωνία, για την δημοκρατία.

Κατά την θεωρία του ηθικού πανικού, πρέπει να μην «υπερβάλλουμε»:  Αν σκοτώθηκαν-αυτοκτόνησαν 912 άνθρωποι στην Γουιάνα στα πλαίσια μιας αιρέσεως, αυτό είναι ένα περιορισμένο θέμα. Κάθε γενίκευση απαγορεύεται. Δημιουργεί ηθικό πανικό. Αν στο μετρό του Τόκιο έγινε το πρώτο σημαντικό παραθρησκευτικό τρομοκρατικό κτύπημα, με δηλητη­ριώδες αέριο από την αίρεση Αούμ Σινρικίο, με απο­τέλεσμα τον θάνατο 12 ατόμων και την σωματική βλάβη σε εκατοντάδες, ας μην «υπερβάλλουμε», δεν σημαίνει ότι όμοια φαινόμενα θα επαναληφθούν οπωσδήποτε, και τέλος πάντων ναι μεν ο Σόκο Ασαχάρα, αρχηγός της αιρέσεως, ήθελε να κυριαρχήση στην Ιαπωνία, ναι μεν έκανε έρευνες για την χρήση δηλητηριωδών αερίων, ναι μεν είχε αποθηκεύσει τέ­τοια αέρια, ναι μεν είχε 10.000 οπαδούς στην Ρωσσία, ακόμη και υποστηρικτές στον στενό κύκλο του προέδρου Γιέλτσιν, αλλά κατά τα άλλα ήταν ένας έντιμος βουδιστής θρησκευόμενος που ακόμη δεν απεδείχθη σε ποινικό δικαστήριο τελεσίδικα ότι αυτός ευθύνεται για το δηλητηριώδες αέριο στο με­τρό, ούτε προκύπτει με βεβαιότητα ότι αυτός εισέδυσε στην Ρωσσία, μάλλον οι Ρώσσοι με την θρησκευτικότητά τους στράφηκαν -τι ποιο φυσικό;- στον Σόκο Ασαχάρα. Έτσι αποφεύγεται ο «ηθικός πανικός», η «άνευ λόγου ανησυχία», κατά την λογική αυτή.

Τώρα, κατά την ίδια θεωρία, ηθικώς επιλήψιμη είναι η συμπεριφορά όσων επισημαίνουν υπαρκτούς κινδύνους. Όπως είπε ο καθηγητής δείνα, σε βιβλίο εκδόσεων της Οξφόρδης, του 1989, λέγει ο Introvigne, το φαινόμενο του ηθικού πανικού εμφα­νίζεται από τις αρχές της δεκαετίας του . . .1970! Τό­τε είναι που για πρώτη φορά, σε μεγάλη έκταση, κα­κόβουλοι άνθρωποι, από μίσος, ιδιοτέλεια, προσωπι­κές βλέψεις για υπηρεσιακή τους ανάδειξη, επισημαί­νουν κινδύνους από τα διάφορα νέα φαινόμενα όπως νεοφανείς αιρέσεις, παραθρησκευτικά κινήματα, ανα­τροπές των κοινωνικών αξιών.

Ο όρος «ηθικός πανικός», δεν είναι χωρίς δύνα­μη. Έρχεται μαζί με όλη την «Νέα Εποχή», ως η τελευταία λέξη της επιστήμης της κοινωνιολογίας. Και θα ταλαιπωρήσει χριστιανικούς λαούς, και δη τους Ορθοδόξους, χειρότερα απ’ ό,τι τους ταλαιπώρησαν και τους ταλαιπωρούν όροι όπως «συντηρητι­σμός», «κλειστή κοινωνία», «μεσαίωνας». Γιατί αυτοί μεν οι όροι, που είναι αποτέλεσμα ψευδών λογικών διλημμάτων του δυτικού ορθολογισμού, χρησιμοποιούνται για να ρίξουν την Εκκλησία και όλη την χριστιανοσύνη στην συνείδηση των ανθρώπων-«πολιτών», ενώ ο όρος «ηθικός πανικός» (moralpanics), στοχεύει, ιδίως, ειδικά σε εκείνους που με την βοήθεια του Θεού έχουν ακονίσει τα πνευματι­κά και ηθικά αισθητήριά τους ώστε να επισημαίνουν τους κινδύνους από την «Νέα Εποχή» και την «Νέα Παγκόσμια Τάξη Πραγμάτων».

Επομένως, η χρήσις του όρου «ηθικός πανικός», πρέπει να καταγγέλλεται αμέσως και κατηγορημα­τικώς, ως προσπάθεια παραλύσεως της κριτικής ικα­νότητος των ανθρώπων σε θέματα ηθικής. Παρομοί­ως, και η χρήσις κάθε άλλου όρου ψυχολογικού χα­ρακτηρισμού αυτού που επισημαίνει κάποιους ηθικούς, κοινωνικούς, εθνικούς κλπ κινδύνους, αντί της χρήσεως αληθινών επιχειρημάτων επί του συγκεκρι­μένου θέματος.



ΔΙΑΛΟΓΟΣ   τεύχος 17
πηγή

Κυριακή, Μαΐου 27, 2012

Επιστρέφοντας στην Οθωμανική αυτοκρατορία της κυρίας Δραγώνα και του ΠΑΣΟΚ. (ΒΙΝΤΕΟ) ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ !!!






Πολλοί εξακολουθούν να εκπλήσσονται για τη μετατροπή της χώρας που πρώτη θεσμοθέτησε τα ανθρώπινα δικαιώματα, σε χωματερή του καπιταλισμού. Όπου η γυναίκα κάθε ηλικίας θα σφάζεται και θα βιάζεται σα ζώο, το ίδιο και το παιδί. Όπου το βασικότερο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η προστασία γυναίκας και παιδιού, θα χαθεί με το πρόσχημα της προστασίας κάποιων άλλων “δικαιωμάτων” ώστε να προστατευτεί η σωματεμπορία, η δουλεμπορία και το εμπόριο ναρκωτικών. Οι κινητήριοι μοχλοί του καπιταλισμού δηλαδή, το μαύρο χρήμα.
Όταν γυναίκες, όπως η Δραγώνα, η Αλ Σαλέχ και άλλες γίνονται φορείς της ανθρώπινης κοινωνίας και εκμετάλλευσης…


Όταν ο βιασμός γίνεται ακόμα και μέσο προσηλυτισμού…


Προξένησε εντύπωση σε πολλούς η στυγνή σεξιστική τοποθέτηση της κυρίας Αλ Σαλέχσχετικά με το θέμα ομαδικού βιασμού μίας άτυχης γυναίκας από μετανάστες (προφανώς λαθραίους). Εμείς βιαστήκαμε να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι οι Έλληνες υπερπατριώτες προκαλούν απανωτές στύσεις σε μισάνθρωπα κτήνη, όπως στην περίπτωση της απαγωγής 19χρονης και του 12ωρου ομαδικού βιασμού της.
Η αλήθεια φαίνεται ότι είναι κάπου αλλού. Στο δηλητήριο της υποταγής που ποτίζονται κορίτσια όπως η Αφροδίτη ακόμα και στο στενό οικογενειακό τους περιβάλλον ώστε στο τέλος να αποδέχονται τη βαρβαρότητα εις βάρος των γυναικών. Ας μην ξεχνάμε ότι η προστασία παιδιού και γυναίκας μπορεί να ήταν ίδιον των πολιτισμών του ευρύτερου Ελλαδικού χώρου. Η συντριπτική πλειοψηφία εθνών όμως, εδώ και αιώνες, δεν αναγνώριζε ούτε το βασικό δικαίωμα της επιβίωσης στη γυναίκα. Πόσο μάλλον το οποιοδήποτε δικαίωμα.
Φανταστείτε λοιπόν ένα κορίτσι που γεννιέται σε μία τέτοια μισάνθρωπη κοινωνία. Είναι λογικό να αποδέχεσαι το σκότος, όταν ποτέ κανένας δεν σου μίλησε για το φως. Είναι εξίσου λογικό να πρεσβεύεις το σκότος όταν αυτή η υποτακτική σου φύση γίνεται αιτία κοινωνικής ανόδου!
Είναι επίσης κατανοητό, η μοναδική σου “υπέρβαση” να είναι η χρήση του “μιαρού” κορμιού σου και της ομορφιάς σου να αποσκοπεί στο κέρδος, αφού ποτέ σου δεν διδάχτηκες τη συμβολή της Γυναίκας στη δομή του παγκόσμιου, φωτοβόλου πολιτισμού πάνω στον οποίο βασίστηκε η γυναικείος αυτοσεβασμός και απελευθέρωση (όπου υπάρχει στον πλανήτη). Ας μην είμαστε όμως τόσο αυστηροί.
Ο βιασμός που εδώ θεωρείται απεχθής, σε άλλα κράτη και “πολιτισμούς” θεωρείται ανδρικό δικαίωμα και μέσο προσηλυτισμού. Δεν μιλάμε για επίγειους παραδείσους όπως το Αφγανιστάν και η Τουρκία, αλλά για “προοδευτικούς” τόπους όπως η Αίγυπτος. Το κορίτσι της φωτογραφίας για παράδειγμα, είχε την ατυχία να ανήκει στους Χριστιανούς της Αιγύπτου. Η Αμάλ Ζακί λοιπόν, απήχθει από μία ορδή άξιων απόγονων του Αττίλα, βιάστηκε κτηνωδώς και βρέθηκε σε νοσοκομείο όταν κινδύνεψε να πεθάνει από την ακατάσχετη αιμορραγία.
Θα πείτε, ότι αυτά συμβαίνουν σε όλες τις χώρες του πλανήτη. Με μία διαφορά: Η Αμάλ Ζακί απήχθει με το πρόσχημα ότι ήταν Χριστιανή και έπρεπε να προσηλυτισθεί στο Ισλάμ. Η απαγωγή και ο βιασμός θεωρούνται μέσο προσηλυτισμού και εξισλαμισμού. Όταν μάλιστα αυτή η ενέργεια γίνει, τότε η κοπέλα υποχρεούται να παντρευτεί με κάποιον από τους βιαστές της (όχι, δεν έχει δικαίωμα επιλογής. Όποιος “γούσταρε” ποιό πολύ την παίρνει). Ενώ, απαγορεύεται αυστηρά να επιστρέψει στην πατρώα θρησκεία της. Εάν το κάνει, τιμωρείται ακόμα και με θάνατο!
Ο Σεΐχης Αλ Ζαφζάφ μάλιστα κυρία Αλ Σαλέχ, αρμόδιος για τον διαθρησκευτικό διάλογο στην Αίγυπτο, δηλώνει μάλιστα με ευαισθησία ότι είναι σύνηθες φαινόμενο οι Χριστιανοί Κόπτες της Αιγύπτου να βλέπουν τα κορίτσια τους σε αυτή την κατάσταση και μάλιστα… (προσέξτε πρόοδος!) η κυβέρνηση πρέπει να λάβει κάποια μέτρα τιμωρίας για τους ενόχους!!! (εφ. Αλ Ντεστούρ, 17/11/2009). Μπράβο πρόοδος! Όντως πρέπει να λάβει κάποια μέτρα όταν απαγάγουν και βιάζουν κτηνωδώς την κόρη κάποιου, υποχρεώνοντας την επί ποινή θανάτου να απαρνηθεί και τη θρησκεία της. Σωματικός και πνευματικός βιασμός δηλαδή κυρία Αλ Σαλέχ.
Μέχρι σήμερα βλέπετε η τακτική των αρχών είναι κάπως διαφορετική και η περίπτωση της Αμάλ Ζακί μπορεί να

θεωρηθεί πταίσμα. Κοιτάξτε την περίπτωση της 12ΧΡΟΝΗΣ Ίνγκυ Αντέλ για να καταλάβετε το σκεπτικό της κυρίας Αλ Σαλέχ:
Η Αντέλ, απήχθει σε ηλικία 12 ετών πηγαίνοντας στο σχολείο (!) όταν “άγνωστοι” την αναισθητοποίησαν και την έβαλαν σε ένα αυτοκίνητο. “Με οδήγησαν στο δωμάτιο ενός άνδρα που τον φώναζαν “Σουλτάνο(!)” όπου μου έδεσαν τα χέρια πίσω από την πλάτη και με βίασαν αυτός και άλλοι τέσσερις απανωτά”, αφηγείται το κοριτσάκι που σήμερα είναι 16 ετών. “Ένιωθα ότι κάθε ένας από αυτούς που με βίαζαν με θεωρούσε εχθρό, αφού παράλληλα με χτυπούσαν μέχρι αναισθησίας”. Για έναν ολόκληρο μήνα, τη νάρκωναν και την βίαζαν καθημερινά. Η ίδια θυμάται πάνω από 50 άντρες να έβγαλαν πάνω της τα μισάνθρωπα “πολιτιστικά” τους ένστικτα.
Η οικογένεια της κατέβαλε απέλπιδες προσπάθειες για να την βρει. Ευτυχώς τα κατάφερε και τη “γλίτωσε” από το μαρτύριο. Έτσι νόμιζαν τουλάχιστον. Όταν λοιπόν πήγαν στις αρχές για να καταγγείλουν το συμβάν, ο διοικητής ασφαλείας την ξυλοκόπησε για να αλλάξει την κατάθεση της και να γράψει ότι “μόνη της το έσκασε από το σπίτι”!! Σε ηλικία 12 ετών προφανώς για να γνωρίσει τον Έρωτα. Έτσι Αφροδίτη;
Οι μέθοδοι μάλιστα δείχνουν τον υψηλό πολιτισμό των μισανθρώπων αφού μεταμφιέζονται και ως κόπτες ιερείς ώστε να απαγάγουν τα κορίτσια ευκολότερα. Μιλάμε για γούστα πραγματικά.

Ταυτόσημα λοιπόν είναι και τα χαρακτηριστικά της καινούριας τακτικής και στην Ελλάδα. Είπαμε, το θύμα αντιμετωπίζεται σαν ένα μιαρό και εχθρικό κομμάτι κρέας. ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΣΟΣ το οποίο μεταφέρεται αυτούσιο με τους νοσηρούς εγκεφάλους που το “εισάγουν” το οποίο βεβαίως δεν έχει καμμία σχέση με τις σάχλες περί “η βία φέρνει βία”, ο “ρατσισμός των Ελλήνων” και άλλα τινά.
Άλλωστε αυτή η βία και το μίσος εναντίον γυναικών είναι γνωστός εδώ και χρόνια σε άλλες, “ανεκτικές” χώρες, όχι σαν την “ρατσιστική Ελλάδα”. Στη Σουηδία για παράδειγμα, που τόσο λατρεύουν και μας ταΐζουν ως παράδειγμα οι πεφωτισμένοι τις νέας διακυβέρνησης, σε όλες τις χώρες που είχαν τη δυστυχία να νιώσουν το νόμιμο δουλεμπόριο των καπιταλιστών που ήθελαν φτηνό κρέας – εργατικό δυναμικό. Χωρίς αυτοσεβασμό, χωρίς αγωνιστικότητα και πολιτιστική έκφραση.
Αυτός άλλωστε δεν είναι και ο ονειρικός πολίτης της παγκόσμιας εξουσίας; Μισάνθρωπος, διχαστικός, με μηδενική πνευματική καλλιέργεια και αναζήτηση ελευθερίας. Όπως ακριβώς στις χώρες προέλευσης όπου η ελευθερία είναι μία άγνωστη λέξη αφού ΟΙ ΙΔΙΟΙκαλλιέργησαν τα απάνθρωπα συστήματα διακυβέρνησης. Έχουν δε, ένα κοινό στοιχείο: Το μίσος για τη Γυναίκα. Το μίσος για τη Μητέρα. Το Μίσος για τη Γη.
Όχι μόνο οι “άνδρες”, αλλά και οι ίδιες οι γυναίκες. Όπως η κυρία Αλ Σαλέχ.
Όσοι κατάγονται από πρόσφυγες, γνωρίζουν πολύ καλά τη συμπεριφορά των γυναικών της Τουρκίας μπροστά στα απάνθρωπα μαρτύρια και τις σφαγές αμάχων. ΡΩΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ.
Όταν η κτηνωδία συναντά την ευσέβεια, πραγματικά αναρωτιέσαι για την ποιότητα της όποιας συζήτησης. Το ποίμνιο υποχρεούται να βιάζεται, να ανέχεται τις σφαγές των οικείων του και έπειτα να “συζητά” τη νομιμοποίηση τους. Οι περιγραφές από τη Νομοσοφία είναι τραγικές. Αυτό όμως που πραγματικά συγκλονίζει, είναι η ανάλυση των υπέροχων γυναικών του Αγάζηλου που αποκαλύπτουν την “ευσεβή” διάσταση των σφαγών και βιασμών (διαβάστε τη στο τέλος του άρθρου).
Ο … άμαχος … Ράιαν
Το μαρτύριον της Κυρήνειας είναι μοναδικόν εις τραγικότητα, ουδόλως δε συγκρίνεται με εκείνο άλλων περιοχών της Κύπρου, αι οποίαι κατελήφθησαν κατά την δευτέραν φάσιν της τουρκικής εισβολής. Διότι αι πλείσται των καταληφθεισών κατά τον πόλεμον του Αυγούστου περιοχαί είχον εκκενωθεί προηγουμένως από τους Έλληνας κατοίκους των, ως η Αμμόχωστος …

Οι Τούρκοι έσπειραν τον θάνατον και την καταστροφήν και εις τα πλησίον της Κυρήνειας χωριά Άγιος Γεώργιος, Φτέρυχα, Τριμίθι και Κάρμι. Οι κάτοικοι, μάλιστα, των χωριών αυτών ήσαν οι πρώτοι, οι οποίοι εδοκίμασαν τας τουρκικάς ωμότητας. … Αι εν προκειμένω αφηγήσεις είναι και πολλαί και συγκλονιστικαί, ανακαλούν δε εις την μνήμην τας πλέον τραγικάς στιγμάς της Ιστορίας μας. Μίαν δραματικήν περιγραφήν των συμβάντων μετά την απόβασιν των Τούρκων, παρέχει ο Χρήστος Δράκος εκ του χωρίου Τριμίθι, ο οποίος αφηγείται τα ακόλουθα:
«Αμέσως μετά τις πρώτες εκρήξεις ξεκίνησα με την οικογένειάν μου για να καταφύγουμε στην Λάπηθον. Όμως γρήγορα βρεθήκαμε περικυκλωμένοι από Τούρκους στρατιώτες, που εξαγριωμένοι μας καλούσαν να σηκώσουμε ψηλά τα χέρια. Η οικογένειά μου, το ανδρόγυνο Κώστα Κοζάκου και δύο άγνωστοι ξένοι είμαστε, ως φαίνεται, οι πρώτοι αιχμάλωτοι των Τούρκων. Ο κύκλος γύρω μας εστένευε και οι Τούρκοι είχαν στραμμένα απειλητικά εναντίον μας τα όπλα τους. Ύστερα, Παναγιά μου, έγινε μεγάλο φονικό! Οι Τούρκοι άρχισαν να μας γαζώνουν. Οι δυο ξένοι έπεσαν νεκροί με τις πρώτες ριπές. Αγκάλιασα τον Γιώργο μου και πέσαμε στο χώμα. Πλάϊ μου βρισκόταν η γυναίκα μου, ενώ ο μικρός γυιος μου Νίκος προσπαθούσε να βρη προφύλαξιν στο στήθος της. Έσφιγγα το παιδί μου στην αγκαλιά και παρακαλούσα να είχα και άλλα χέρια για να το σκεπάσω. Ακούστηκαν και άλλες ριπές και μου ήρθε τρέλλα σαν είδα την γυναίκα μου στα αίματα. Δεν μπορούσα να τρέξω κοντά της, γιατί θα άφηνα ακάλυπτο το παιδί. Σύρθηκα, κρατώντας το στην αγκαλιά, κοντά σ’ ένα βράχο και κάθε φορά που οι σφαίρες κτυπούσαν και έσκαγαν τα κομμάτια από τον βράχο, νόμισα πως έφτασε το τέλος μας. Ξαφνικά το χέρι μου γέμισε με αίμα του παιδιού μου που μόλις είχε κτυπηθή. Γύρισε, με κοίταξε και ύστερα έγειρε στη γη, ενώ το στόμα του γέμισε αίματα. Σε μια διακοπή των πυροβολισμών γύρισα και είδα με απελπισία ότι η γυναίκα μου ήταν «ραμμένη» από τις σφαίρες και μόλις ανέπνεε. Μόλις την παραμέρισα, είδα ότι και ο Νίκος μας ήταν και αυτός νεκρός. Ζήτησα γονατιστός νερό από ένα Τούρκο φαντάρο. Ήθελα να δροσίσω το πρόσωπο της γυναίκας μου, που με κοιτούσε ασάλευτη. Αντί για νερό, όμως, με κτύπησε με τον υποκόπανο του όπλου του. Ύστερα έδωσαν την χαριστική βολή στην τραυματισμένη και εμένα με επήραν οι «Οηέδες».

http://vatopaidi.files.wordpress.com/2009/07/cyprus_woman20griefing-filtered.jpg?w=464&h=406&h=406η Ελένη Καράνα, 20 ετών, αφηγείται ως ακολούθως την προσωπικήν της περιπέτειαν:
«Μια βόμβα από αεροπλάνο κατέστρεψε το σπίτι μας. Μέσα από τα χαλάσδματα βρήκαμε διέξοδο και βγήκαμε από το υπόγειο μαζί με τους γονείς μου. Ξαφνικά βρεθήκαμε περικυκλωμένοι από πέντε τούρκους. Χωρίς άλλη κουβέντα ένας από αυτούς σήκωσε το όπλο και πυροβόλησε. Ο πατέρας μου δίπλωσε και έγειρε χωρίς ανάσα. Πάγωσα, Θέλησα να πέσω πάνω του. Έτρεξε και η μάνα μου ουρλιάζοντας. Όμως την φωνή της έπνιξε ένας καινούργιος πυροβολισμός και η μάνα μου κάτι μουρμούρισε. Έβγαλε λίγο αίμα από το στόμα και ξεψύχησε. Πριν συνέλθω από την τρομάρα, την αγωνία, τον πόνο, την πίκρα, τρεις Τούρκοι με επλησίασαν και ένας από αυτούς με φοβερή αγριάδα μου τράβηξε τη μπλούζα και στη συνέχεια με έρριξε στο χωράφι. Πήρα κουράγιο, έτρεξα, αλλά με πρόφτασαν σε ένα καλύβι. Ύστερα πέσαν πάνω μου, σωστά λυσσάρικα σκυλιά. Λιποθύμησα, χάθηκα …»

«Άκουα ‘που τον πατέραν τζιαί τον παππούν μου για την Τουρτζιάν, τζ’ εν επίστευκα», είπεν εις την κυπριακήν διάλεκτον ο 75ετής γέρων Νικόλαος Ιωάννου εκ του χωρίου Τριμίθι, εννοών ότι ήκουεν από τον πατέρα και τον πάππον του διά τα εγκλήματα των Τούρκων επί Τουρκοκρατίας και δεν ηδύνατο να πιστεύση τα εξιστορήσεις αυτάς.

Η Ελένη Ματεΐδου, έχουσα εις την αγκάλην της τα δύο τέκνα της … περιγράφει το δράμα της ως ακολούθως:
«Βρισκόμαστε λίγο έξω από το χωριό, στις μάντρες, όπου είχαμε τα κοπάδια. Οι Τούρκοι κατέβηκαν ρίχνοντας πυροβολισμούς. Μπήκαν στα σπίτια και άρχισαν αμέσως να κτυπούν και να κλωστούν λυσσασμένα τον πατέρα και τον άντρα μου. Εμείς αρχίσαμε τα κλάματα. Ήταν η μητέρα μου, οι δύο αδελφές μου και εγώ.
Ένας Τούρκος, ενώ χτυπούσε τον άντρα μου, φώναζε: «Δεν έχει γυνάικα τούτος;». Τότε έτραξα αγκάλιασα τον άντρα μου και τον εφιλούσα. «Να χαρής, μη μου σκοτώσετε τον άντρα μου, έχουμε δυο παιδιά», τους εφώναξα. Οι στρατιώτες αυτοί, που φαίνονταν να είναι από την Τουρκία, μας είπαν να μείνουμε εκεί. Και στη συνέχεια, τράβηξαν τον πατέρα μου και τον άντρα μου προς τον ποταμό. Λίγα λεπτά μετά ακούσαμε πυροβολισμούς. «Παναΐα μου, εσκοτώσαν τους», εφώναξα, και αρχίσαμε να κλαίμε …»

http://www.hariskyriakides.com/admin/images/news/image65.jpgΑμέσως μετά την εκδήλωσιν της τουρκικής επιδρομής, 40 περίπου άτομα, των οποίων αι οικείαι ευρίσκοντο παρά το Πεντεμίλι, όπου διενηργήθη η απόβασις κατέφυγον εις περιοχήν παρά τους πρόποδας του Πενταδακτύλου. Απεκρύβησαν εντός αχυρώνος επί δύο ημέρας …
Την εσπέραν της Κυριακής, οι φυγάδες αυτοί ανεκαλύφθησαν υπό τουρκικής περιπόλου. Οι στρατιώται τους διέταξαν να προχωρήσουν εις παρακείμενον χώρον, όπου τους ανεκοίνωσαν ότι θα εξετελούντο! Εις εκ των διασωθέντων αφηγείται:
«Ένας Τούρκος στρατιώτης έσυρε τον Βασίλην Ευθυμίου ο οποίος την στιγμήν εκείνην εκράτει της ηλικίας δυόμισυ ετών κόρην του, τον εκόλλησεν εις κορμόν δένδρου και ητοίμαζε το οπλοπολυβόλο διά να τον εκτελέση. Η σύζυγος του Βασίλη, οδυρόμενη, ήρπασε το όπλον του Τούρκου στρατιώτου και τον ικέτευε να μη πυροβολήση. Η σκηνή συνεκίνησεν έτερον Τούρκον στρατιώτην ο οποίος προέτρεπε τον συνάδελφόν του να μη προχωρήση εις το βάρβαρον τούτο έγκλημα. Και τούτο τελικώς έγινε.
Βραδύτερον, άλλος Τούρκος στρατιώτης εχώρισε τρεις άνδρας και τους μετέφερεν εις άλλην τοποθεσίαν. Ηκούσθησαν πολλοί πυροβολισμοί … η τύχη τούτων μεχρί τώρα αγνοείται.»
Διονυσίου Καρδιανού, «Ο Αττίλας πλήττει την Κύπρον», σελ. 228 επ., εκδόσεις Γ. Λαδιάς, Αθήναι 1976
Διαβάστε τώρα την ηθική αιτιολόγηση των βιασμών και θηριωδιών:
«Πάνε κάποιοι μουσουλμάνοι που είχαν πιάσει αιχμάλωτες, να κάνουν σεξ μαζί τους. Είχαν κατά νου να εφαρμόσουν τη γνωστή “διακοπτόμενη συνουσία” για να μην μείνουν έγκυες, γιατί ο ισλαμικός νόμος απαγόρευε να πουλιούνται οι έγκυοι σκλάβες, οπότε θα έχαναν τα λεφτά από την πώλησή τους. Λένε τότε μεταξύ τους, “μια και είναι ο προφήτης εδώ, δεν πάμε να τον ρωτήσουμε;” Τον ρωτούν λοιπόν, “θέλουμε να κάνουμε σεξ με τις αιχμάλωτες, να τραβηχτούμε ή να μην τραβηχτούμε;” Και τι τους απαντάει; Μήπως να αφήσουν τις αιχμάλωτες στην ησυχία τους; Όχι, ο “προφήτης” μόνο τους λέει ‘δεν έχει σημασία αν τραβηχτείτε, γιατι όσοι είναι να γεννηθούν θα γεννηθούν” (ελεύθερη μετάφραση από το SAHIH MUSLIM, τομ 2, #3371, υπάρχει και σε άλλα χαντίθ).
Το διαβάσατε; Πολύ ωραία. Τώρα, παρακαλούμε, τσιμπηθείτε μήπως ονειρευόσασταν και ξανακοιτάξτε την οθόνη… Τι; Το χαντίθ είναι ακόμα εκεί; Όχι βέβαια, δεν είναι εκεί το χαντίθ που μιλάει για ΒΙΑΣΜΟ ΑΙΧΜΑΛΩΤΩΝ και τον Μωάμεθ που δίνει στα παλικάρια του την άδεια να τον διαπράξουν… Όχι αναγνώστριες και αναγνώστες, αυτό το χαντίθ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, απλά ΕΣΕΙΣ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΤΕ ΒΙΑΣΜΟΥΣ ΣΕ ΣΚΛΑΒΕΣ και ασφαλώς, ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ ΟΡΓΙΑ, επειδή είσαστε πεινασμένοι γι’ αυτά! (Κάποιος “Ευσεβής” θεώρησε ότι οι γυναίκες του Αγάδημου είναι σεξουαλικά πεινασμένες γι’ αυτό φαντάζονται βιασμούς από Τουρκοκύπριους. Για να δείτε το επίπεδο των υπερασπιστών του Αττίλα).
Ανταπαντά λοιπόν ο λάτρης του Κεμάλ (όχι, δεν είναι ο Τρεμόπουλος), 
«Ο αρθογράφος της Χριστιανικής Ομάδας προσπαθεί απελπισμένα να δείξει ότι οι Μουσουλμάνοι βίαζαν τις σκλάβες τους και τις αιχμάλωτες πολέμου. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν αληθεύει. Ο αρθογράφος δεν έδωσε κανένα απολύτως στοιχείο, το μόνο που κατάφερε να δείξει είναι ότι στο Ισλάμ ( συγκεκριμένα εκείνα τα πρώτα του χρόνια)επιτρέπει το σεξ με της αιχμάλωτες. Είναι αλήθεια ότι το Ισλάμ επιτρέπει το σεξ με τις αιχμάλωτες αλλά σε καμία περίπτωση δεν τον επιβάλει και απαγορεύει τον βιασμό τους. Για να δούμε κάποια στοιχεία για το επιχείρημα μου: 
Ο Προφήτης είπε « Μην προξενείτε κακό, βλάβη και ζημιά στους εαυτούς σας και στους άλλους» (Al-Daraqutni, Ibn Majah and Ahmad
Άρα, σε καμία περίπτωση να βιάσουν γιατί ο βιασμός προκαλεί σωματική και ψυχολογική βλάβη, κακό, και ζημιά.»
Και η απάντηση των γυναικών του Αγάζηλου είναι αυτονόητη: …μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας: όταν επιτίθεσαι σε μια κοινότητα ανθρώπων και σφάζεις, καις και αιχμαλωτίζεις, καταστρέφοντας τη ζωή των ανθρώπων, δεν υπάρχει περίπτωση οι ξεριζωμένες γυναίκες που τους σκότωσες τους συγγενείς και τους έκαψες τα σπίτια να θέλουν να κάνουν μαζί σου σεξ. Μπορεί και να μην αντισταθούν, αλλά αυτό θα σημαίνει πολύ απλά ότι είναι σοκαρισμένες ή φοβούνται ότι αν αντισταθούν θα τις σφάξεις κι αυτές. Αποκλείεται όμως να θέλουν να τους κάνεις τον επιβήτορα.
Ελπίζουμε να αντιληφθήκατε μία από τις αιτίες των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Κομμάτια κρέας οι αλλόθρησκοι, σκλάβες άβουλες οι γυναίκες. Το είδαμε στη Βοσνία, το είδαμε στο Κόσσοβο, το είδαμε στην Κύπρο, το βλέπουμε χιλιάδες χρόνια. Και όμως, τα δολλάρια του Ανάν αρκούν για να ξεχαστούν οι μνήμες και να βιασθεί μαζί με τη μνήμη και η ανθρώπινη λογική.
Να επισκεφθείτε οπωσδήποτε και την ομάδα “Αγάζηλος”. Να στηρίξουμε την προσπάθεια τους.

πηγή

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...