Therion - Το θηρίο

 

Πέρασμα σε μεγέθη σκοτεινά και αποτρόπαια. Από το metal στο νέο-σατανισμό

 THERION^[1]. ΤΟ ΘΗΡΙΟ

Ειδικού Σννεργάτου της ΠΕΓ

«Το πιο ενθουσιώδες και ένθερμο κοινό ήταν στη Λατινική Αμερική και το Μεξικό. Μας αντιμετώπιζαν σαν rockstars! Μας τρα­βούσαν τα ρούχα και διάφορα άλλα τρελά! Πολύ θερμόαιμοι!»^[2]. Εδώ φαίνεται ευκρινέ­στατα το τι μπορεί να προκαλέσει σε ορι­σμένους οπαδούς η φύση και η λειτουργία της μυητικής αυτής μουσικής των Therion, στις εύπλαστες και υπό διαμόρφωση ψυ­χές των νέων. Οι οπαδοί τους μετέχουν σε μια ακραιφνώς θρησκευτικής τάξεως εισαγωγική λατρευτική εμπειρία που τους σημαδεύει μελωδικά και καρδιακά μέσα από την καθυποβλητική ατμόσφαιρα που προσφέρει η άρτια τεχνικώς σκηνική πα­ρουσία του εν λόγω σχήματος. Επίσης δεν πρέπει να αγνοηθεί η προσπάθεια μιας στρατευμένης και ύπουλης καθοδήγησης από καλά εκπαιδευμένους μάγους, που απώτερο σκοπό και στόχο έχουν να δημι­ουργήσουν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για μια ενδεχόμενη μελλοντική σοβαρή ενασχόληση των έφηβων και των νέων με τον αποκρουστικό κόσμο της Σκοτεινής Μαγείας^[3], του νέο-σατανισμού και των σκοτεινών απόκρυφων παραδόσεων της εωσφορικής τελετουργικής μαγείας.

Περιοδικό που προωθεί την εγχώρια αλλά και διεθνή σκοτεινή gothic σκηνή επι­σημαίνει: «Το τελευταίο album των Therion (Gothic Kabbalah) είναι άκρως εμποτισμένο με τις απόψεις και τις φιλοσοφικές ανησυχίες του τάγματος... τα συναισθήματα που αναδύονται από τους στίχους θυμί­ζουν στους οπαδούς του συγκροτήματος την άμεση σχέση του με το τάγμα του «Dragon Rouge» και τα πιστεύω του»^[4].

Ψυχή του συγκροτήματος των Therion είναι ο Christopher Johnson ο οποίος είναι και ο αρχηγός της σουηδικής metal μπά­ντας^[5], κιθαρίστας και κάποιο διάστημα και τραγουδιστής. (Επίσης είναι και το μόνο σταθερό μέλος των Therion.) Ο Christopher Johnson (C. J.) είναι ο συν ιδρυτής «ενός τάγ­ματος μαγικής μύησης που ιδρύθηκε το 1989 από εφτά νεαρούς μάγους, με τον Thomas Karlsson σαν κύριο πρόσωπο και ονομάζεται «Ordo Draconis et Atri Adamantis» (ή αλλιώς «Dragon Rouge» δηλαδή «Το Τάγμα του Κόκκινου Δράκου»). Το «Τάγμα του Κόκκινου Δράκου» είναι ένα από τα λίγα μαγικά τάγματα που εστιάζονται στην σκοτεινή πλευρά της μαγείας και της αριστερής ατραπού. Έχει παραρτήματα και τελετουργικές ομά­δες σε διάφορες χώρες)».^[6] Αρχηγός αυτής της οργάνωσης είναι ο Thomas Karlsson^[7], «ο οποίος είναι και ο βασικός συντάκτης των στίχων των Therion (σε αντίθεση με τον C. J. που αναλαμβάνει ως προτεραιότητα την ενασχόληση με τη μουσική σύνθεση των κομματιών). Ο Thomas είναι, κατά κάποιο τρόπο, το κρυφό μέλος της μπάντας»^[8]. «Το τάγμα αυτό είναι ένα μυητικό τάγμα που εστιάζει στο μονοπάτι της αριστερής ατραπού και στην πραγματική ενασχόληση με τη σκοτεινή πλευρά της Μαγικής Τέχνης (Σκοτεινή Μαγεία)»^[9]

Οι σκοτεινές θρησκευτικές αποκρυφιστικές απόψεις του C. J. σε κάθε ευκαιρία ψάχνουν να βρουν διέξοδο από τον στενό εσωτερικό κλειστό κύκλο του μαύρου σα­τανικού τάγματος, και μια κάποια απο­δοχή και αναγνώριση από ένα ευρύτερο κοινό και πιο συγκεκριμένα από τους metal οπαδούς του group. Γι' αυτό δεν είναι και καθόλου τυχαίο ότι ο C. J., εκτός από την πληθώρα ακραίων σκοτεινών αποκρυφιστικών στοιχείων που «κοσμεί» και πλαι­σιώνει τα μουσικά album των Therion, δηλώνει απερίφραστα ότι αν είχε περισ­σότερα χρήματα θα ξεπέρναγε τη φρίκη της σκηνικής παρουσίας που προξενεί η εμφάνιση του Eddie^[10] και θα παρουσίαζε στη μουσική σκηνή τέτοιο θέαμα δαιμο­νικής έμπνευσης που θα ισοπέδωνε και θα ξεπερνούσε οποιοδήποτε show (σκηνική παρουσία) είχε γίνει μέχρι τότε από κάποιο άλλο heavy metal group. Τι όμως θα παρουσίαζε; «Θα είχα δράκους να ξεπετάγονται από παντού, δαίμονες, μάγους, πυραμί­δες, φωτιές... θα ισοπέδωνα οποιοδήποτε show θα είχε γίνει μέχρι τότε!»[11]. Και όλα αυτά προσφέρονται με το πρόσχημα και το προσωπείο της πολιτισμικής έκφρασης της παγκόσμιας γλώσσας της μουσικής. Ο επιδιωκόμενος σκοπός είναι να σημα­δευτούν και να στιγματιστούν καίρια και αποτελεσματικά οι ψυχές των παιδιών μας και συν τω χρόνω να επακολουθήσει μια μετάλλαξη των φερέλπιδων νέων μας σε ανελεύθερες, εξαρτημένες και υποδου­λωμένες υπάρξεις. Μία από τις μαγικές τελετουργικές πρακτικές του «Τάγματος του Κόκκινου Δράκου» είναι «να "σπαστεί" (δηλ. να κατακερματιστεί) το φράγμα της καθημερινής μας αντίληψης και συνειδήσεως»[12] .

Οι στίχοι των Therion και του Dragon Rouge αναφέρονται: «στους Μάγια, τον Ρα­σπούτιν, τον μυστικιστή Swedenborg, την αιγυπτιακή μυθολογία», στη Λεμουρία^[13], στη σκανδιναβική μυθολογία (οντινισμό), στις νεράιδες, στον πολυθεϊσμό, στον νεοπαγανισμό, στη ρουνική μαγεία^[14], στην εβραϊκή σκοτεινή μαγεία (gothic, καμπαλά), σε μυητικές τελετουργίες, στο διαλο­γισμό^[15], στη yoga, στις πολεμικές τέχνες, σε θεωρίες περί Κούφιας Γής^[16], σε αραβικούς μύθους περί αντίχριστου,^[17] στην ελληνική ειδωλολατρία (με αναφορά στη μανιακή διονυσιακή λατρεία)^[18], στην τάντρα, στην αλχημεία, και σε άλλα αποκρυφιστικά σκοτεινά συστήματα.

Ένα ρεύμα του απο­κρυφισμού που ασκεί ιδιαίτερη έλξη και έχει βασική προτεραιότητα στις διδαχές του τάγματος, αλλά και στο συγκρότημα, είναι «το μυητικό σύστημα που βασίζεται στη σκοτεινή πλευρά της καμπαλιστικής παράδοσης, την κλιφοθική πλευρά»[19]. Η κλιφοθική καμπαλιστική παράδοση είναι το σύστημα που ανέδειξε και προώθησε και με το οποίο ασχολήθηκε ο αυτοχαρακτηριζόμενος ως «ο πιο διεστραμμένος άνθρωπος του κόσμου»[20], που αυτοονομάστηκε «το μεγάλο Θηρίο 666» και που θεωρείται ο μεγαλύτερος σατανιστής του 20ου αιώνα, ο Aleister Crowley.^[21].

«Το Dragon Rouge κάνει σήμερα αυτό που έκαναν στην εποχή τους ο Aleister Crowley και άλλοι περιβόητοι αποκρυφιστές» μας καταθέτει ο Christopher Johnson, που είναι κι ο αρχηγός των Therion.^[22] «Ο Aleister Crowley (1875-1947) είναι ο πρόδρομος του νεοσατανισμού... Αναφορικά με τη διδαχή, ο Αλ. Κρόουλη θέτει στο κέντρο όχι τον Σατανά, αλλά τον ίδιο τον άνθρωπο. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα του νεοσατανισμού... Ο άνθρωπος που βρίσκε­ται στο κέντρο της διδαχής του Crowley δεν είναι ο «κατ' εικόνα του Θεού», που από τη φύση του είναι αγάπη, αλλά ο εωσφορικός άνθρωπος, που μεταβάλλεται σε αδίστακτο τέρας»^[23].

Ο Crowley «έγινε γνωστός για την σεξουαλική του διαστροφή, την οποία ανέ­φερε και ως «σεξουαλική μαγεία». Μέσα σε αυτήν συμπεριλάμβανε σκηνές κτηνοβασίας, σεξουαλικά όργια, σοδομισμό, μέχρι και παιδεραστία, με αρκετή δόση ναρκωτικών ουσιών. Γνωστό παράδειγμα κτηνοβασίας είναι αυτό της Λίας Χίρσινγκ, στο «Αβαείο του Θελήματος», όπου ο Κρόουλυ έπεισε τη Λία να έρθει σε ερωτική επαφή με τρά­γο και μετά έκοψε το λαιμό του τράγου σα μέρος της τελετής».^[24] «Αυτό ονομαζότανε «τελετουργία του Σεθ», η οποία απαιτούσε να συνουσιαστεί με μια κατσίκα ένα επιλεγ­μένο μέλος της οργάνωσης του, ενώ αργό­τερα η κατσίκα σφαγιαζόταν και έπιναν το αίμα της».^[25] «Γνωστή περίπτωση σοδομισμού, είναι εκείνη όπου σοδόμισε τον μαθητή του Βίκτωρα Νιούμπεργκ, σαν μέρος μαγικής τελετής, το 1913»^[26]. «Ήταν απόλυτα σαδο­μαζοχιστική σχέση, στην οποία ο Κρόουλυ είχε στην κυριολεξία τον έλεγχο της ζωής του Νιούμπεργκ»^[27]. «Τέλος, γνωστή ήταν και η σχέση του με τα ναρκωτικά. Έκανε χρήση χασίς, κοκαΐνης»^[28], ηρωίνης^[29], «όπιου και ταυ­τόχρονα συνήθιζε να καταναλώνει μεγάλες ποσότητες αλκοόλ. Άλλοτε ντυνόταν ως Χαλίφης, άλλοτε σαν Ρώσος ευγενής και είχε τροχίσει τους κυνόδοντες του για να δίνει το «φιλί του φιδιού» σε γυναίκες, δαγκώνοντας τους λαιμούς και τους καρπούς τους»^[30].

Το 1996, Οι Therion κυκλοφορούν τη νέα τους δισκογραφική δουλειά, με την ονο­μασία «Lepaca Kliffoth». Ο Gareth Knight (Basil Wilby), κορυφαίο στέλεχος αποκρυφιστικών ομάδων^[31] χρησιμοποίησε πολλά στοιχεία από το καμπαλιστικό, κλιφοθικό, σύστημα του Crowley στις διάφορες τελετουργικές σχολές μαγείας που μυήθηκε, έδρασε και μυούσε και άλλα υποψήφια θύματα-οπαδούς. Ο Gareth Knight σε σημαντικό τελετουργικό εγχειρίδιο καμπαλιστικής μαγείας μας αποκαλύπτει: «Η λέξη Κλιφόθ σημαίνει "πόρνες" ή "κελύφη"... Αυτός που επιθυμεί να δει τους Κλιφοθικούς δαίμονες επί το έργον... μπορεί να ρί­ξει μια ματιά στο κοντινότερο νοσοκομείο, ψυχιατρική κλινική, φυλακή, οίκο ανοχής ή παραγκούπολη»^[32]. Σχετικά με τους υπαρ­κτούς, σοβαρούς και άμεσους κινδύνους που προκύπτουν από την ενασχόληση με την κλιφοθική καμπαλιστική μαγεία, μας δίνει χαρακτηριστικές πληροφορίες και η μητέρα της καμπαλιστικής μαγείας, Dion Fortune υποστηρίζοντας τα εξής: «Τα Κλιφόθ πρόκειται για τρομαχτικές μορφές, επι­κίνδυνες ακόμα και να τις σκεφτείς».^[33] Από αυτές τις αποκαλυπτικές εμπειρίες των διδασκάλων του αποκρυφιστικού χώρου που καταγράφονται σε εσωτερικά αποκρυφιστικά έντυπά τους καταδεικνύεται περίτρανα ότι η ενασχόληση, η γνωριμία, η αποδοχή, ή ακόμη και η απλή επαφή, με τον χώρο του αποκρυφισμού και ιδιαίτερα με τις πιο ακραίες μορφές και πρακτικές του - όπως αυτή της καμπαλιστικής μα­γείας- εγκυμονεί κινδύνους που μπορούν να ξεκινήσουν ως ψυχική διαταραχή - με προσωρινά έως μόνιμα συμπτώματα - και να καταλήξουν το ανυποψίαστο θύμα σε ψυχιατρικές κλινικές, σε πορνεία, σε φυ­λακές ή και στο θάνατο ακόμη ως λύτρωση από αυτές τις δαιμονικές εμπειρίες^[34].

Μέσα από την πολυετή και βιωμα­τική ενασχόληση του με τη μαγεία, ο Christopher Johnson μάς αποκαλύπτει τα εξής συγκλονιστικά, για την απροκάλυπτη εισαγωγή και επαφή των μικρών παιδιών με τον κόσμο της μαγείας μέσω των ται­νιών και των βιβλίων του Harry Potter, το 2002: «Δεν έχω διαβάσει τα βιβλία, αλλά έχω δει την ταινία και μου άρεσε αρκετά. Είναι ένας καλός τρόπος για να έρθουν τα παιδιά σε επαφή με τη μαγεία, αφού αρκετά στοιχεία από αυτά που χρησιμοποιεί η συγ­γραφέας, είναι βασισμένα σε πραγματικά στοιχεία. Προτιμώ να διαβάζουν τα παιδιά. Έτσι έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν. Χίλιες φορές καλύτερα από το να αποβλα­κώνονται μπροστά στην τηλεόραση ή στα video-παιχνίδια!»^[35]

Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι ο επικε­φαλής της ομάδας των «σατανιστών της Παλλήνης», που διέπραξαν δύο τελετουρ­γικές δολοφονίες το 1993, προσηλυτίστηκε στο σατανισμό σε δισκάδικο heavy metal κι έπειτα σύχναζε κι αυτός και τα μέλη της ομάδος του εκεί με σκοπό να προση­λυτίσουν στο σατανισμό κι άλλα νεαρά θύματα^[36].

Ειδικοί ερευνητές επί του θέματος με πολυετή και πολύτιμη για μας εμπειρία, αποφάνθηκαν τα εξής: «Ο σατανισμός καταδικάζεται σαν κίνηση που οδηγεί τον άνθρω­πο στο σωματικό και πνευματικό θάνατο. Σύμφωνα με τη διατύπωση των επισήμων προτάσεων της Συνδιασκέψεως, δεν υπάρ­χουν εγκληματικές προσωπικότητες αλλά εγκληματικά δόγματα και αντεστραμμένη ηθική, που υποδουλώνουν τον άνθρωπο, του αφαιρούν την ελευθερία και εξωθούν τα θύματα σε εγκληματικές πράξεις»^[37].

---

[1] Το heavy metal συγκρότημα μας επισκέφθηκε στις 19-11-2010 στη Θεσσαλονίκη και στις 20-11-2010 στην Αθήνα.

[2] Christopher Johnson, Metal Hammer, 11/2002, τ. 215, σελ. 44-45.

[3] Mystery, 9/2010, τ. 64, σελ. 40-43.

[4] "The Bloodcult", τ.7,12-2007, σελ. 54.

[5] Metal Hammer, 4/2001, τ. 196, σελ. 46.

[6] "The Bloodcult", τ. 7,12-2007, σελ. 53-54.

[7] Metal Invader, 9/2001, τ. 59, σελ. 26.

[8] Metal Hammer, 10/2001, τ. 202, σελ. 33.

[9] Mystery, 9/2010, τ. 64, σελ. 40.

[10] Ο Eddie είναι το σάπιο, αφύσικο σώμα, μασκότ των Iron Maiden με δαιμονική και τρομακτική μορφή.

[11] Metal Hammer, 11/2002, τ. 215, σελ. 45

[12] Mystery, 9/2010, τ. 64, σελ. 43.

[13] Metal Hammer, 4/2004, τ. 232, σελ. 46.

[14] Metal Hammer, 10/2001, τ. 202, σελ. 34 & Metal Inva­der, 9/2001, τ. 59, σελ. 27.

[15] Metal Invader, 9/2001, τ. 59, σελ. 27.

[16] Metal Invader, 5/2001, τ. 55, σελ. 135.

[17] Metal Hammer, 2/2000, τ. 182, σελ. 27 & Metal Inva­der, 3/2000, τ. 41, σελ. 23. Ο αραβικός μύθος που αναφέ­ρεται στο «Deggial» έχει ως κεντρική θεματολογία τον «άντι-μεσσία που κατασφαγιάζει τον θεό και θέτει κυρίαρ­χο τής πλάσης τον άνθρωπο, τοποθετώντας τον στο θρόνο του θεού» (σ. 23). Μήπως αυτό μοιάζει με την θεμελιακή αρχή του τάγματος μαγικής μύησης (Dragon Rouge) που υποστηρίζει τα εξής: «Ο Σκοτεινός Μάγος απομακρύνεται σταδιακά από το μονοπάτι της Θείας Δημιουργίας, ώστε από δημιούργημα να γίνει δημιουργός και απόλυτος Κύριος του εαυτού του. Αυτό σημαίνει, ότι επιλέγει συνειδητά να δοκιμάσει τον καρπό της Απαγορευμένης Γνώσης που του προσφέρει το Ερπετό στον Κήπο της Εδέμ. Τότε είναι και η στιγμή που η μυητική διαδικασία ξεκινάει...» (Mystery, 9/2010, τ. 64, σελ. 41). Αυτό είναι κατ' ακρίβεια και «το ευαγγέλιο του όφεως» (π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, Νεοφανείς Αιρέσεις - Καταστροφικές Λατρείες, εκδ. Διά­λογος, 1995, σελ. 272-280).

[18] Metal Invader, 8/1999, τ. 34, σελ. 42. «Το "From The Dionysian Days" από το "Crowning of the Atlantis" (1999) είναι εμπνευσμένο από την ελληνική παράδοση και αποτε­λεί φόρο τιμής στο θεό Διόνυσο και τη λατρεία του» (Metal Hammer, 7/1999, τ. 175, σελ. 53). Και εδώ εμφανίζεται η ανακολουθία του μισάνθρωπου νεοσατανισμού: Ενώ διαφημίζουν και προβάλλουν ως αρετή τα βακχικά όργια, την κραιπάλη και την κτηνώδη μέθη που προσωποποι­είται στο «θεό» Διόνυσο, οι Therion διώχνουν ένα μέλος τους από το σχήμα διότι παρουσίαζε προβλήματα συμπεριφοράς λόγω υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ. (Metal Hammer, 6/1998, τ. 161, σελ. 54).

[19] Mystery, 9/2010, τ. 64, σελ. 41.

[20] Shelley Klein, «Φονικές Εταιρείες», εκδ. IntroBooks, 2006, σελ. 27.

[21] π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, «Νεοσατανισμός», Αθήνα 1996, σελ.115,118.

[22] Metal Invader, 6/1998, τ. 20, σελ. 20.

[23] Αρχιμ. Χριστόφορου Τσιάκκα, «Εγκυκλοπαιδικό λεξικό Θρησκειών και αιρέσεων, παραχριστιανικών -παραθρησκευτικών ομάδων και σύγχρονων ιδεολογικών ρευμάτων», εκδ. Ιερά Μονή Τροοδιτίσσης, Κύπρος 2002, σελ. 668-669.

[24] Εφημ. «Χρυσή Αυγή», 1/2/2002, αρ. φύλ. 407, σελ. 6.

[25] Shelley Klein, «Φονικές Εταιρείες», εκδ. IntroBooks, 2006, σελ. 41.

[26] Εφημ. «Χρυσή Αυγή», 1/2/2002, αρ.φύλ. 407, σελ. 6.

[27] Shelley Klein, «Φονικές Εταιρείες», εκδ. IntroBooks, 2006, σελ. 35.

[28] Εφημ. «Χρυσή Αυγή», 1/2/2002, αρ.φύλ. 407, σελ. 6.

[29] Shelley Klein, «Φονικές Εταιρείες», εκδ. IntroBooks, 2006, σελ. 40.

[30] Εφημ. «Χρυσή Αυγή», 1/2/2002, αρ.φύλ. 407, σελ. 6.

[31] Gareth Knight, «Οι Σφαίρες του Δένδρου τής Ζωής», εκδ. Ιάμβλιχος, 2008. «Το 1954, ατά 24 του έγινε μέλος της "Εταιρίας τον Εσωτερικού Φωτός"(Society of Inner Light) της Dion Fortune, όπου και μυήθηκε μέχρι τους υψηλότε­ρους βαθμούς. Μέσα από αυτές τις δραστηριότητες ήρθε σε επαφή με πολλές προσωπικότητες του δυτικού απο­κρυφισμού, όπως τον Israel Regardie (στενό συνεργάτη και γραμματέα του αρχισατανιστή Άλ. Κρόουλη). Αργότερα δημιουργεί μια νέα σχολή, η οποία πήρε το όνομα "Οι Υπη­ρέτες του Φωτός" (The Servants of the Light)».

[32] Gareth Knight, «Οι Σφαίρες του Δένδρου τής Ζωής», εκδ. Ιάμβλιχος, 2008, σελ. 279.

[33] «Η μυστική Καββαλά», εκδ. Ιάμβλιχος, 1986, σελ. 371.

[34] π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, «Εγκληματικό Δόγ­μα», Αθήνα 1995, σελ. 73-74.

[35] Metal Hammer, 11/2002, τ. 215, σελ. 45.

[36] π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, «Εγκληματικό Δόγ­μα», Αθήνα 1995, σελ. 75.

[37] Εφημ. Αδέσμευτος, 13-6-1995. Βλ. τα πορίσματα της «ΣΤ' Πανορθοδόξου Συνδιασκέψεως Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ι. Μητροπόλεων για θέματα Αιρέσεων και παραθρησκείας», που πραγματοποιήθηκε στη Μυτιλήνη (Ιούνιος 1994), με γενικό θέμα τον «Νεοσατανισμό».

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2011, ΤΕΥΧΟΣ 63

Προτιμότερη η νυκτερινή προσευχή

Σας το είπα βέβαια νωρίτερα, αλλά θα σας το πω και τώρα˙ Ας σηκωνόμαστε τη νύκτα˙ και αν ακόμη δεν κάνης πολλές προσευχές, κάνε μία με πνευματική καθαρότητα και είναι αρκετό˙ δε ζητώ τίποτε περισσότερο˙ και αν όχι μέσα στα μεσάνυχτα, τουλάχιστον την ώρα του όρθρου. Δείξε ότι η νύχτα δεν είναι μόνο για το σώμα, αλλά και για την ψυχή˙ μην ανεχθείς να περάση με απραξία, αλλά άμοιψε τον Κύριο με την αμοιβή αυτή˙ ή καλλίτερα, και αυτή σε σένα επιστρέφει.
Πες μου λοιπόν, αν πραγματικά πέσουμε σε κάποια φοβερή δοκιμασία, ποιον δεν παρακαλούμε να μας βοηθήση; Και αν πετύχουμε αμέσως εκείνο που ζητάμε, νιώθουμε ανακούφισι. Ποιος θα σε βοηθήση ώστε να είναι πρόθυμος να σου κάνη τη χάρι εκείνος, προς τον οποίον απευθύνης το αίτημά σου ; ποιός θα σε βοηθήση για να μη γυρίζης εδώ κι εκεί και να ζητάς σε ποιόν να απευθύνης το αίτημά σου; να μην έχης την ανάγκη άλλων, ώστε να ζητήσης αυτό μέσω εκείνων; Τι υπάρχει μεγαλύτερο από αυτό; Διότι Αυτός, τότε προ πάντων πραγματοποιεί το αίτημά μας, όταν δεν παρακαλέσουμε άλλους˙ τότε προ πάντων μας κατηγορεί, ωε γνήσιος φίλος που είναι, διότι δεν έχουμε εμπιστοσύνη στην φιλία Του, όταν παρακαλέσουμε άλλους για να ζητήσουμε από Αυτόν που θέλουμε. Έτσι ενεργούμε και εμείς προς εκείνους που μας ζητούν κάτι˙ τότε τους κάνουμε τη χάρι με μεγαλύτερη ευχαρίστησι, όταν έρχωνται και μας το ζητούν αυτοί οι ίδιοι και όχι μέσω άλλων.

Χρυσοστομικός Άμβων Ε΄
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ Τα νεύρα της ψυχής»
Έκδοσις Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους

Ο ασκητής γέροντας Αβιμελέχ ο αγιορείτης

Άλλα ό Κύριος, προς τον τέλος, μας επεφύλαξε νέα πλούσια ευλογία! Ό π. Γεράσιμος, φεύγοντας, μας έκανε ένα πολύτιμο δώρο. Ελάτε -μας είπε- να σας γνωρίσω ένα γέροντα ασκητή, τον π. Άβιμέλεχ, ενενήντα δύο ετών. Κτύπησε μια διπλανή ξύλινη μαυρισμένη πόρτα και σε λίγα λεπτά πρόβαλε μια οσιακή μορφή. Ένας ψηλός-ψηλός καλόγηρος, πού λες και ήταν μόνο κόκαλα και ράσο. Σκελετωμένος και στητός σαν κυπαρίσσι, παρά τα 92 του, μας είδε και μας χαιρέτησε γλυκά. Τον πρόσωπο του ήταν σκούρο, με λίγα γενάκια. Τα μάτια του ζωηρά, ή φωνή του ισχνή. Άνθρωπος-σκιά!.... Του φιλήσαμε τον χέρι και τον παρακαλέσαμε να μας πει κάτι. «Τί να σας πω εγώ παιδιά μου -μας είπε- πού είμαι 92 χρονών και όμως ακόμη δεν έχω μετανοήσει;». Και σιώπησε! Ό δεύτερος της συνοδείας, π. Διονύσιος, μας αποκάλυψε ότι, τόσων χρόνων άνθρωπος, δεν έχει αρρωστήσει ποτέ στην ζωή του. Κάποια μέρα -είπε- αισθάνθηκε ένα πόνο στο στομάχι και μου ζήτησε να του δώσω κάποιο φάρμακο. Αλλά τί φάρμακο να δώσης σ' έναν τέτοιον αγνό οργανισμό; Του έδωσα λοιπόν κι' εγώ ένα ρεβίθι βρασμένο, με λίγο μέλι και του είπα να τον καταπιεί. Ύστερα από λίγες ώρες ήλθε και μου είπε: «Θεός σχωρέσου, παιδάκι μου, μου έκανε πολύ καλό αυτό τον φάρμακο, πού μου έδωσες»!.... Άθωότης και άπλότης μικρού παιδιού! «εάν μην στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μην είσέλθητε....» (Ματ. 18, 3)
Αρχ.Αθηναγόρα Καραμαντζάνη''Όσα δεν πήρε ο άνεμος''/apantaortodoxias

Κορίτσι 12 χρονών με οράματα κ.τ.λ

Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω από το ιστολόγιο Planitikos.com:

Παιδί-θαύμα ζωγραφίζει τα οράματά του.

 

Είναι μόλις 12 χρόνων και ζωγραφίζει πίνακες τέτοιας τεχνικής και λεπτομέρειας, που δεν συμβαδίζουν για κανέναν λόγο με την ηλικία της. Πρόκειται για την Akiane Kramarik που ζει στις ΗΠΑ, ένα αυτοδίδακτο στη ζωγραφική κορίτσι που υποστηρίζει ότι η έμπνευσή της είναι θεόσταλτη.

Πρώτη φορά έπιασε πινέλο στα χέρια της όταν ήταν έξι ετών, όμως τα οράματα που έγιναν η έμπνευσή της είχαν ξεκινήσει από την ηλικία των τεσσάρων.

Τα θέματα των έργων της είναι κυρίως θρησκευτικά, με έντονη συναισθηματικότητα. Σε πολλούς πίνακές της έχει ζωγραφίσει τον παράδεισο, όπως τον βλέπει στα οράματά της.

Το ταλέντο του κοριτσιού, όπως και η ιστορία της, έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον των ΜΜΕ. Το τηλεοπτικό δίκτυο CNN αφιέρωσε στη 12χρονη Akiane σχετικό ρεπορτάζ.

Δείτε στο βίντεο τους ζωγραφικούς πίνακες του παιδιού-θαύματος:

Τα σχόλια του blog μας: Σήμερα, 21 Ιουνίου 2011, το βίντεο έχει ξεπεράσει τα 4.063.000 επισκέψεις - πράγμα φυσικό, αφού ο κόσμος διψάει για μερικές σταγόνες πνευματικότητας ή για μεγάλα θαύματα.

Τι είναι όμως αυτό το κοριτσάκι; Μας το λέει ένα άλλο βίντεο: Akiane: child prodigy, artist, poet, "Indigo child":

Η Akiane λοιπόν είναι ή πιθανόν να είναι ένα "παιδί Indigo", ένα από τα δυστυχισμένα παιδάκια που παρουσιάζουν ως "χαρισματικά" οι διδάσκαλοι της Νέας Εποχής... Αν και δεν είμαι πνευματικός κανενός κι ούτε μπορώ να αισθανθώ την παρουσία ή αποσία της θείας χάρης, όπως οι άγιοι, μου προκάλεσε τρομερές αμφιβολίες η περίπτωση της κοπελίτσας και ανησυχία για την ψυχή της και τις ψυχές άλλων, που πιθανόν θα πλανέψει...

Δυστυχώς πάρα πολλές περιπτώσεις δήθεν χαρισματικών ανθρώπων (ακόμη και ορθόδοξων χριστιανών), στην πραγματικότητα θυμάτων δαιμονικής πλάνης, είναι καταγεγραμμένες στα βιβλία της Ορθοδοξίας (δες μερικές εδώ), και ακόμη "πιο δυστυχώς" εκτός της Ορθοδοξίας η πλάνη αυτού του είδους είναι άγνωστη, γι' αυτό και δεν είναι δυνατόν να εντοπιστεί.

Φίλος που είδε το πρώτο βίντεο, θυμήθηκε την περίπτωση της νεαρής σκλάβας από τους Φιλίππους της Μακεδονίας (Πράξεις των αποστόλων, κεφ. 16, στίχ. από 16 και κάτω), που έκανε μαντείες και που ο απόστολος Παύλος την ελευθέρωσε από δαιμονικό πνεύμα, παρόλο που εκείνη έλεγε για τους χριστιανούς αποστόλους ότι είναι άνθρωποι του Θεού και φέρνουν στους ανθρώπους οδό σωτηρίας!

Κάποιος ορθόδοξος πνευματικός, εκεί στην Αμερική όπου ζει, καλό θα είναι να επικοινωνήσει με την οικογένεια της κοπελίτσας, ΕΣΤΩ ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΗ (και υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις - όλες χρειάζονται πνευματική βοήθεια), & όλοι εμείς ας κάνουμε μια προσευχούλα (ή πολλές) για τη σωτηρία της...

***

Ορίστε για τα "παιδιά Indigo" (από το Εγκόλπιο):

«ΠΑΙΔΙΑ INDIGO» και «ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ 83»

 

του κ. Ιωάννου Μηλιώνη

      Οι απανταχού λάτρεις της συνωμοσιολογίας, του εξωπραγματικού και τού παρά­δοξου θα τρίβουν σίγουρα τα χέρια τους με τη στροφή της θεματολογίας του «συμπα­θούς» τηλεπαρουσιαστή κ. Κώστα Χαρδαβέλλα, που πριν λίγα χρόνια ξεκίνησε με τις «Πύλες του ανεξήγητου» και σήμερα συνεχίζει με τον «Αθέατο κόσμο». Βέβαια, εκείνοι που χαίρονται ιδιαιτέρως είναι οι απανταχού αποκρυφιστές και νεοεποχίτες, που μέσα από την «τηλεθέαση Χαρδαβέλλα» και χωρίς να προσπαθούν ιδιαίτερα, μπορούν να περνούν άνετα τα καταστρο­φικά μηνύματά τους, διαβρώνοντας τον άτυχο τηλεθεατή όλο και περισσότερο.

Το θέμα των «παιδιών indigo» κι η ελληνική εκδοχή του, των «παιδιών του '83» δεν είναι σημερινό. Έχουν και τα δύο απασχολήσει ερευνητές σοβαρούς και μη καθώς και τους περίεργους του είδους από πολύ παλαιότερα. Ο κ. Χαρδαβέλλας όμως τους έκανε τη χάρη να τα βγάλει άπ' την αφάνεια, αφού αυτό το φαγητό ακόμη και ξαναζεσταμένο, τρώγεται εύκολα από πολλούς...

Αλλά, ας ξεκινήσουμε με «τα παιδιά του '83». Δύο προσεγγίσεις προβάλλονται σχετι­κά με το θέμα.

Η πρώτη κατά τον Γιάννη Φουράκη, που λανσάρισε τη «θεωρία» αυτή πριν 4 χρόνια προβάλλει τον ισχυρισμό, ότι 98 ελληνόπουλα, που γεννήθηκαν τον Απρί­λιο του 1983 είναι «θυγατέρες και υιοί αρ­χαίων Ελλήνων ημίθεων και ηρώων». Ο ισχυρισμός αυτός εντάσσεται στο χώρο των «ελιτίστικων θεωριών» ή αν προτιμά­τε, των «μεσιανικών», όμως παραπέμπει και στο άλλο αμφιλεγόμενο ζήτημα: στην έρευνα του θέματος περί «indigo kids» («παιδιών indigo»).

Η δεύτερη προσέγγιση αναφέρεται στην αμφισβήτηση από αποκρυφιστικούς κύκλους κι από τους λάτρεις του «μετα­φυσικού» και της συνωμοσιολογίας του ρόλου των ερωτηματολογίων, που μοιρά­στηκαν σε κάποια παιδιά, στην αμφισβή­τηση της προστασίας της ανωνυμίας τους και στην αμφισβήτηση της δήλωσης της Ακαδημίας Αθηνών προς τους γονείς και μαθητές ότι η έρευνα «Διευρωπαϊκό πρό­γραμμα: Βιολογικά, κλινικά και γενετικά χαρακτηριστικά, που προάγουν τη σωματι­κή υγεία» διεξαγόταν ταυτόχρονα και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, κι όχι μόνο στην Ελλάδα.

Είναι αλήθεια ότι αμέσως μετά την εκπομπή του Κώστα Χαρδαβέλλα, «Οι πύλες του Ανεξήγητου», το Σάββατο, 3 Δεκεμβρίου 2005, με θέμα «τα παιδιά του '83», «κύμα προβληματισμού» ξέσπασε σε κάποιους από τους τηλεθεατές που την πα­ρακολούθησαν. Τα υποτιθέμενα στοιχεία, που προέκυψαν από την εκπομπή εκείνου του Σαββάτου λέγεται ότι προκάλεσαν ενδιαφέρον σε γονείς και παιδιά.

Σε κάποια από τα παιδιά αυτά εκδηλώθηκε φόβος ή ενθουσιασμός μετά την δημοσιοποίηση της υπόθεσης. Η λογική θα ήταν να κρατήσουν μια μάλλον ουδέ­τερη στάση, διότι αν θελήσουν να δουν το όλο θέμα «μεταφυσικά» όπως το παρου­σιάζει ο Γιάννης Φουράκης ίσως αντιμε­τωπίσουν προβλήματα προσωπικότητας και ψυχικές διαταραχές. Έτσι κι αλλιώς κανείς λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος δεν μπορεί να δεχτεί μια θεωρία περί «Ελ­λήνων ημίθεων»! Όσοι αποφασίσουν να διερευνήσουν το ζήτημα περαιτέρω θα πρέπει να προσανα­τολίσουν την έρευνά τους προς την εκδοχή του καλοστημένου συνωμοσιολογικού πάζλ.

Αλλά, ας δούμε περισσότερες λεπτομέ­ρειες:

Είναι, λοιπόν, μία από τις γνωστότερες υποθέσεις συνωμοσιολογίας στον ελλαδικό χώρο και αυτή με την κωδική ονομασία «τα παιδιά του '83». Το συγκεκριμένο θέμα πα­ρουσίασε, όπως ήδη είπαμε, ο «ερευνητής» και «συγγραφέας» Γιάννης Φουράκης την περίοδο 2001-2002, προβάλλοντάς το στο βι­βλίο του: «Πυραιθέριον Ελλήνων Όραμα» και στη μακροσκελή συνέντευξη, που έδω­σε στο περιοδικό «Strange» τον Μάιο 2002.

Η έρευνά μας αυτή δεν έχει σκοπό να αναλύσει σε βάθος τις πεποιθήσεις του κ. Φουράκη. Είναι όμως αναγκαίο να αναφερ­θούμε με συντομία στην παράξενη αυτή θεωρία του, η οποία δικαιολογείται απόλυ­τα από την «πίστη»(;) του στην ύπαρξη της «Ομάδας Ε», μιας φανταστικής παρέας Ελ­λήνων «υπερηρώων», που συνάδει απόλυ­τα με σενάρια επιστημονικής φαντασίας.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τη «θεωρία Φου­ράκη», 98 ελληνόπουλα, που γεννήθηκαν τον Απρίλιο του 1983, είναι «θυγατέρες και υιοί αρχαίων Ελλήνων ημίθεων και ηρώ­ων». Όπως «εξηγεί» ο κ. Φουράκης στη συνέντευξή του στο «Strange»: «εγεννήθησαν με ιδιαίτερα γονίδια και κατά συνέπεια χαρίσματα και προτερήματα. Ταύτα δε και πολλά άλλα έφεραν και φέρουν και λόγω των κατά την γέννησίν των (σύλληψίν των) επικρατούντων τότε το 1982 συγχρόνως γαλαξιακών, αστρικών και πλανητικών συνόδων, συζυγιών και συντεταγμένων». Ο κ. Φουράκης «αποσαφηνίζει» πως εκείνη την εποχή παρατηρήθηκε ένα γεγονός που σχετίζεται με τον ερχομό κοσμικής ακτινοβολίας «που πραγματοποιείται κά­θε 343 έτη με αποκλειστικό επίκεντρο των επιρροών και επιδράσεών της τον ευρύτερο αιγαιακόν χώρο». Όλα τα παραπάνω φαντάζουν σίγουρα «δυσνόητα» για να μη τα χαρακτηρίσουμε εξωφρενικά.

Η «θεωρία Φουράκη» περιλαμβάνει και άλλες παραμέτρους, που δεν είναι του πα­ρόντος. Θα παραθέσουμε όμως την κατη­γορία, που εξαπέλυσε· μια κατηγορία, που έστρεψε εναντίον «διαφόρων ανθελληνικών κύκλων, που όλα αυτά τα χρόνια πασχίζουν για τον εντοπισμό και την "εξολόθρευση" αυτών των παιδιών με τις ανεπτυγμένες ικανότητες». Ο κ. Φουράκης υποστηρίζει ότι τα συγκεκριμένα παιδιά δέχονται από τις μικρές τάξεις του δημοτικού έως και σή­μερα διάφορα ερωτηματολόγια τα οποία περιέχουν ερωτήματα, που κρίνονται κα­τά την άποψή του ιδιαιτέρως «ύποπτα» καθώς και προσκλήσεις για εξετάσεις αίμα­τος σε ανύποπτες, δήθεν, στιγμές και χωρίς προφανή αιτία από διάφορους φορείς.

Ως βασικό επιχείρημα του ανωτέρω ισχυρισμού αναφέρεται ερωτηματολόγιο, που απεστάλη από την Ακαδημία και το Πανεπιστήμιο Αθηνών πριν μερικά χρό­νια σε παιδιά που γεννήθηκαν κατά την εν λόγω περίοδο. Το ερωτηματολόγιο είχε τίτλο «Διευρωπαϊκό πρόγραμμα: Βιολογι­κά, κλινικά και γενετικά χαρακτηριστικά που προάγουν τη σωματική υγεία». Το ερωτηματολόγιο αυτό φέρει τις υπογραφές του Ακαδημαϊκού κ. Νικολάου Ματσανιώτη και της Αναπληρώτριας Καθηγήτριας της Παιδιατρικής κ. Χρύσας Μπακούλου. Ενώ δεν κατηγορεί ο κ. Φουράκης τους δύο κα­θηγητές ως ένοχους τους θεωρεί απλά ως όργανα, που χρησιμοποίησαν «εξωεπιστημονικοί, ανθελληνικοί κύκλοι», υποστηρί­ζει πως τα συγκεκριμένα ερωτηματολόγια κυκλοφόρησαν χωρίς τις υπογραφές των δύο επιστημόνων από παραθρησκευτικές σέκτες, όπως των Σαηεντολόγων, Λάϊονς, Ροδοσταύρων, Κριναετών, Μαρτινιστών κ.α., κάτι το οποίο δεν μπορεί άφ' ενός να επιβεβαιωθεί, αλλά και αποτελεί αφ' ετέρου απαράδεκτη γενίκευση και άγνοια της υπόστασης, λειτουργικής δομής και τρόπου δράσης των εν λόγω παραθρησκευ­τικών / αποκρυφιστικών οργανώσεων.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η απάντηση, που δόθηκε από τον Ακαδημαϊκό κ. Νικό­λαο Ματσανιώτη, λίγους μήνες αργότερα στο περιοδικό «Τρίτο Μάτι», τον Νοέμβριο 2002, όπου του ζητήθηκε να σχολιάσει τις απόψεις Φουράκη.

Λέει, μεταξύ άλλων ο κ. Ματσανιώτης: «Το σχόλιό μου στους ισχυρισμούς του κ. Φουράκη είναι ότι διαθέτει ικανή ευφυΐα, αφού έντεχνα αποφεύγει την άμεση δυσφή­μηση μου, απονέμοντάς μου όμως έμμεσα τον τίτλο του αφελούς» ... «Στο διευρωπα­ϊκό πρόγραμμα που αναφέρεστε, μετέχει πλην της Ελλάδας, η Αγγλία, η Δανία και η Φινλανδία» ... «Ο μήνας Απρίλιος επελέγη τυχαία και οι πληροφορίες που συγκεντρώ­θηκαν αφορούσαν στο 8,5% του συνόλου των γεννήσεων του έτους. Ο τύπος αυτός της μελέτης επιδημιολογικά χαρακτηρίζε­ται ως "cross sectional" ("αντιπροσωπευτικού δείγματος") και είναι πανομοιότυπος με τις περιγενετικές μελέτες που έχουν διεξαχθεί στις προηγούμενες ευρωπαϊκές χώρες». Και ολοκληρώνει: «Θεωρώ σκόπιμο να σάς θυμίσω ότι αυτού του μεγέθους επιδημιολογικές έρευνες δεν ασχολούνται με μεμονωμένα άτομα αλλά με το σύνολο των πληροφοριών, προκειμένου να απαντηθούν επιστημονικά ερωτήματα που στην προκειμένη περίπτωση είναι η υπόθεση ότι η ποιότητα και η διάρκεια ζωής επηρε­άζονται από παράγοντες που αρχίζουν να δρουν από την ενδομήτρια περίοδο».

Αυτά ήταν τα σημαντικότερα από όσα ανέφερε ο κ. Ματσανιώτης.

Μετά την προβολή των «Παιδιών του '83», φυσικό ήταν να έλθει στην επικαιρότητα και το θέμα «των παιδιών indigo». Στις 13 Ιανουαρίου 2007, από την τη­λεοπτική εκπομπή του κ. Χαρδαβέλλα: «Πύλες του Ανεξήγητου», προβλήθηκε η θεωρία περί «παιδιών indigo», μια κλασι­κή νεοεποχίτικη θεωρία.

Η εκπομπή παρουσίασε το θέμα θετικά χωρίς επιστημονική «κάλυψη» και χωρίς να ακουστεί η αντίθετη άποψη και με μό­νο κριτήριο την οπτική κάποιων γονιών, που γεμάτοι ενθουσιασμό βλέπουν στα μονάκριβα παιδιά τους, τους αυριανούς σωτήρες του πλανήτη, τους μελλοντικούς ηγέτες, φιλοσόφους, ποιητές... και μαζί με τους συνηθισμένους «ειδικούς», που κατά κανόνα προσκαλούνται στα «παράθυρα» για να μπερδέψουν ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Η αλήθεια δεν είναι όμως τόσο απλή όσο παρουσιάστηκε.

Η «θεωρία» περί «παιδιών indigo», κατά μία άποψη, ξεκίνησε, όταν το 1982, η Αμε­ρικανίδα αποκρυφίστρια Nancy Ann Tappe δημοσίευσε στο βιβλίο της «Understanding your Life Through Colour» («Κατανοώντας τη ζωή σου μέσω του χρώματος»), την θεω­ρία, πως το υποτιθέμενο «ανθρώπινο ενερ­γειακό πεδίο», η «αύρα», δηλαδή, πολλών παιδιών τουλάχιστον από την δεκαετία του 1970 και μετά παρουσίαζε μια συγκεκριμένη απόχρωση του μπλε, γνωστή στη χρωματολογία σαν «indigo». Η συγγραφέας θεώ­ρησε πως το χρώμα αυτό θα κυριαρχήσει σταδιακά στις αύρες των ανθρώπων, δη­λώνοντας έτσι την ουσιαστική μεταμόρ­φωση του είδους μας και την γενικότερη «στροφή μας προς την πνευματικότητα».

Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1999, το ζεύ­γος Lee Carroll και Jan Tober, θα συγγρά­ψουν το «The indigo Children: The New Kids Have Arrived» («Τα παιδιά indigo: Τα Νέα Παιδιά έχουν αφιχθεί»), επισημαίνοντας, πως μια νέα γενιά ανθρώπων ενσαρκώνον­ται στον κόσμο μας. Δηλαδή, παιδιά με μπλε αύρα, ιδιαίτερης ευφυΐας με ανεπτυγμένες παραψυχικές δυνάμεις διαίσθηση, τηλε­πάθεια, πρόγνωση κ.λπ. παραθέτοντας και ένα κατάλογο με «τα χαρακτηριστι­κά» που έχουν δήθεν τα παιδιά αυτά, «ώστε να μπορέσει κανείς να τα αναγνωρίσει».

Το γεγονός αυτό των παιδιών indigo, αποκαλύφτηκε στους Carroll και Tober, κατά δηλώσεις τους, «κατά τις "συνομιλίες" τους με το πνεύμα Κryon»!

Κατά άλλη άποψη, το θέμα ξεκίνησε στο τέλος της προηγούμενης δεκαετίας με την έκδοση του βιβλίου «Children of light» (« Παιδιά του Φωτός»), που αποτελεί έκτοτε τη «Βίβλο» των απανταχού Indigos. Το βι­βλίο, λίγο πολύ ισχυρίζεται ότι τα παιδιά, που γεννήθηκαν και συνεχίζουν να γεννι­ούνται μετά το '90, αποτελούν μέρος μιας νέας γενιάς, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, που θα σώσει τον πλανήτη.

Ίσως για πολλούς ανθρώπους, όλοι αυ­τοί οι ισχυρισμοί να ακούγονται αναξιόπι­στοι ή και δαιμονικοί, στην ουσία όμως η θεωρία «των παιδιών με την μπλε αύρα, που θα σώσουν τον κόσμο» βρήκε σημαν­τικό αντίκτυπο, κερδίζοντας όλους σχεδόν τους οπαδούς της New Age (Νέας Εποχής).

Σύντομα, κυκλοφόρησαν τα πρώτα βι­βλία «μελέτες» για το όλο θέμα: «The Cry­stal Children» («Τα Κρυσταλλένια Παιδιά») της Doreen Virtue, το 2003, σχετικά ντοκι­μαντέρ, όπως το «The indigo Evolution» («Η Εξέλιξη indigo»), του James Twyman και σχετικές κινηματογραφικές ταινίες, όπως το «indigo», το 2003. Ακόμη, είδαν το φως σχετικές αναφορές σε τηλεοπτικές εκπομπές, όπως στην CSI Files («Crime Sc­ene Investigation, «Έρευνα της Σκηνής του Εγκλήματος») στο επεισόδιο «The Unusual Suspect» («Ο Ασυνήθης "Ύποπτος») και κυ­κλοφόρησαν video games, όπως το παιχνίδι Fahrenheit (Φαρενάιτ) της Atari, το 2005.

Πολύ γρήγορα, το όλο θέμα θα αναμει­χθεί με ακόμη περισσότερα μυστήρια, όπως την πολυσυζητημένη θεωρία των «Otherkins» (των «ανθρώπων», που δεν είναι άν­θρωποι), που αφορά την «ανεξήγητη ενσάρ­κωση μαγικών πλασμάτων από τον αστρι­κό κόσμο» (περιοδικό Mystery, τ. 25), αλλά και την πολυδιαφημισμένη περίπτωση των «παιδιών, που γεννήθηκαν τον Απρίλιο του 1983» και φέρουν δήθεν στο κορμί τους «ένα ιδιαίτερο σημάδι, μαζί και μια κληρονομημένη ανώτερη φύση». Τα παιδιά αυτά, σύμφωνα με τις new age αντιλήψεις, όπως ήδη αναφέ­ραμε, έχουν αύρα χρώματος «λουλακί» και αποτελούν τη νέα γενιά παιδιών, που «κατέ­βηκαν στη γη με έναν ειδικό σκοπό». Κατά τους νεοεποχίτες, οι indigo «επι­κοινωνούν με παράλληλες πραγματικότη­τες» και με «οντότητες», που υπάρχουν σε «άλλες συχνότητες», κάτι που δεν μπο­ρούμε εμείς να το προσεγγίσουμε.

Οι πιστοί των «θεωριών» αυτών δέχον­ται ότι οι «indigo», αρχίζουν πλέον να ενηλικιώνονται και περιμένουν να αφήσουν το αποτύπωμα τους στην ανθρωπότητα.

Βέβαια η θεωρία παραλείπει να αναφέ­ρει πως εξηγούνται αυτά τα φαινόμενα, δηλαδή, το πως θα μπορούσαν να προκύ­πτουν μαζικά «αφυπνισμένα παιδιά» και αρκείται στο να αναφέρει ότι χάσαμε την επαφή μας με «το θείο» σημειώστε, «το θείο», όχι τον Θεό και τα παιδιά αυτά ήρ­θαν να την επαναφέρουν. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Μια ματιά στην γενικότερη προοπτική με την οποία βλέπουν αυτά τα παιδιά τον κόσμο είναι διαφωτιστική.

Βασικό μέρος της κοσμοθεωρίας τους είναι ότι αποτελούν την νέα άρια φυλή, ου­σιαστικά και ότι η υπόλοιπη ανθρωπότητα θα πρέπει να τους σέβεται για τις εξαιρε­τικές τους ικανότητες και τις δυνατότητες που κρύβουν. Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα;

Σχετικά με όλα τα ανωτέρω, αξίζει να υπογραμμιστεί, ότι δεν στηρίζονται σε επι­στημονικά δεδομένα, αλλά αποτελούν «δόγ­ματα» της «Νέας Εποχής του Υδροχόου»!

Μεμονωμένα περιστατικά χαρισματικών παιδιών ασφαλώς και υπάρχουν, αυτό δε σημαίνει όμως πως πρόκειται για μαζικό φαινόμενο. Αυτό που χρειάζεται πάντως να τονιστεί είναι η ευαίσθητη ψυχολογία των γονιών. Το τεστ με τις 21 ερωτήσεις, που παρουσιάστηκε στην ελληνική τηλεόραση παραπλανά τελείως τους ανήσυχους γονείς καθώς από την σύνταξή του, το ερωτηματο­λόγιο αυτό προσδιορίζει σαν «παιδιά indigo», άτομα με γνωστές στους ψυχιατρικούς κύ­κλους διαταραχές όπως μαθησιακής δυσχέρειας, συμπεριφοράς και μάθησης η ελατ­τωματικής προσοχής και υπερκινητικότητας.

Κι ενώ υπάρχουν γονείς, που με κάθε ευκαιρία βλέπουν στα παιδιά τους έναν ενσαρκωμένο άγγελο και ένα μελλοντικό «θεό» και με τις υψηλές προσδοκίες τους υπερφορτώνουν το παιδί, πνίγοντας συχνά την προσωπικότητά του, υπάρχουν άλλοι, που αναζητούν απαντήσεις και πρακτικές λύσεις, προβληματισμένοι από την εξαν­τλητική, μη προσαρμοστική, αρνητική συμ­περιφορά του παιδιού τους. Οι γονείς αυτοί αντί να ζητήσουν επιστημονική βοήθεια στις ακραίες περιπτώσεις αποδέχονται τις θεωρίες περί «παιδιών indigo», μετα­φράζοντας την αδιαφορία για το σχολείο σαν ένδειξη πνευματικής ανωτερότητας, επιτείνοντας το πρόβλημα του παιδιού!

Αξίζει να τονιστεί και πάλι ότι οι γονείς των παιδιών αυτών, πεπεισμένοι για την ιδιαιτερότητα των παιδιών τους μερικοί φτάνουν σε σημείο να ισχυριστούν ότι τα παιδιά έχουν τηλεκινητικές, τηλεπαθητικές ή κάποιου άλλου είδους ψιονικές (psionic «παραψυχικές») δυνάμεις δεν αποβλέπουν στο συνετισμό ή στην φυσιολογική διαπαι­δαγώγηση του παιδιού. Όταν για παράδειγ­μα ένα τέτοιο παιδί δείχνει αντικοινωνική συμπεριφορά ή μειωμένη προσοχή στο σχο­λείο, οι γονείς, αντί να λάβουν μέτρα που θα βοηθήσουν την κατάσταση, αρκούνται στη διαβεβαίωση κάποιων «ειδικών», ότι τα παιδιά τους «είναι indigo και δεν πρέπει να τα συνετίσουν γιατί αυτά ξέρουν από μόνα τους τι κάνουν». Επιπλέον σε ορισμένες περιπτώσεις το γνωστό σύνδρομο A.D.H.D. (Attention Deficit Hyperactivity Disorders), δηλαδή το «Σύνδρομο Μειωμένης Προσο­χής και Υπερκινητικότητας», μπορεί κάλ­λιστα να παρερμηνευθεί ως παρουσία ιδι­οτήτων των παιδιών indigo, σύμφωνα με το ερωτηματολόγιο, που παρουσίασαν οι συγγραφείς του «Children of light».

Το κωμικό αλλά και συγχρόνως τραγι­κό της υπόθεσης είναι ότι, αν απαντήσει κανείς στο ερωτηματολόγιο, θα «διαπιστώ­σει» ότι «μάλλον είναι κι ο ίδιος indigo».

Τελικά, μόνο ελάχιστοι φαίνεται, κατά το σχετικό τεστ, να μην ανήκουν στην «κατη­γορία» αυτή! Έτσι και αλλιώς δεν δίνεται όπως τουλάχιστον ισχυρίζονται οι αποκρυφιστικοί κύκλοι σημασία στο βασικό στοιχείο, το «χρώμα της αύρας», για την δήθεν αναγνώριση ενός παιδιού indigo.

Ένα πραγματικό χαρισματούχο και άγιο παιδί, ο άγιος Γαβριήλ του Σλουτσκ Πολωνίας, που βασανίστηκε μέχρι θανάτου σε ηλικία 6 χρονών το 1690. Η βιογραφία του εδώ. Δεν είναι πραγματικό "επειδή ήταν ορθόδοξος", γιατί ΠΛΗΘΟΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΩΝ ΠΛΑΝΗΣ εντοπίζεται στον ορθόδοξο χώρο!

Αλλά, ας μελετήσουμε και το ερωτημα­τολόγιο, από το οποίο, κατά τους συντάκτες του, αναγνωρίζονται τα «παιδιά indigo».

1. Συμπεριφέρεται το παιδί σας με τρόπο αυτοκρατορικό από μικρή ηλικία;

2. Αρνείται να υπακούσει σε τυπικότητες εκδηλώνοντας θυμό όταν π.χ. πρέπει να επισκέπτεται κάποιους συγγενείς;

3. Έχει πλήρη συναίσθηση του εαυτού του από μικρή ηλικία;

4. Έχει μεγάλη δυσκολία να αποδεχτεί την πειθαρχία και την άσκηση εξουσίας;

5. Αρνείται κατηγορηματικά να κάνει ακόμη και απλά πράγματα που του ζητάνε;

6. Δείχνει να βασανίζεται έντονα όταν πρέπει να περιμένει τη σειρά του σε κάποια ουρά;

7. Μοιάζει να ενοχλείται όταν ζει σε συν­θήκες ρουτίνας που δεν περιέχουν καμιά δημιουργική δραστηριότητα;

8. Βρίσκει πάντα δικούς του τρόπους να κάνει πράγματα στο σχολείο ή στο σπίτι πέ­ρα από τους συνηθισμένους;

9. Εκδηλώνει από πολύ νωρίς σημάδια ανεξαρτησίας;

10. Παραμένει αδιάφορο σε ενοχική συμ­περιφορά, π.χ. «θα το πω στον πατέρα σου και θα δεις»!

11. Βαριέται γρηγορότερα από τα άλλα παιδιά όταν είναι υποχρεωμένο να κάνει

12. Έχει δείξει ποτέ συμπτώματα δυσκολίας συγκέντρωσης ή υπερκινητικότητα;

13. Είναι εντυπωσιακά δημιουργικό;

14. Έχει ανεπτυγμένη διαίσθηση;

15. Σάς δείχνει συχνά την εντύπωση μέσα στην ημέρα ότι είναι ιδιαίτερα αφηρημένο;

16. Έχει δείξει σημάδια ιδιαίτερης ευφυΐας;

17. Είναι προικισμένο με κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο;

18. Θα το χαρακτηρίζατε ονειροπόλο;

19. Έχει το παιδί σας βαθύ ώριμο και σο­φό βλέμμα από πολλή μικρή ηλικία;

20. Έχει ανεπτυγμένη την συναισθηματι­κή ευφυΐα, π.χ. επικοινωνεί από μωρό με τη φύση και ζώα;

21. Σάς δίνει την εντύπωση ότι διαβάζει τις σκέψεις τις δικές σας ή των άλλων που είναι κοντά του;

Το παραπάνω ερωτηματολόγιο δημιουρ­γήθηκε από τη Wendy Η. Chapmen, στηρι­ζόμενη στην «προσωπική της εμπειρία με παιδιά indigo» και στα στοιχεία που παρουσιάζονται στο βιβλίο «The indigo Children: The New Kids Have Arrived» των Jan Tober και Lee Carroll και παρουσιάστη­κε στην εκπομπή «Πύλες του Ανεξήγητου» στον τηλεοπτικό σταθμό Alter.

Γενικά, το θέμα των εν λόγω παιδιών εν­τάσσεται στην εκτός Εκκλησίας «εσχατολογική» θεματολογία που αναμένει «Σωτήρες θε­ούς», «σωτήρες εξωγήινους», «παιδιά του '83», «παιδιά indigo» κ.λπ. και που αντικατοπτρίζει την ανάγκη του μακράν της Εκκλησίας ανθρώπου για αλλαγή, επαναπροσδιορισμό της ζωής και για πίστη σε «έξωθεν βοήθεια». Δεν υπάρχει τίποτα το παράδοξο σε όλα αυτά, λαμβάνοντας ύπ' όψη το ιδεολογικό μπέρδε­μα που επικρατεί στις μέρες μας.

Ακόμη, από τα ανωτέρω προκύπτει το συμπέρασμα ότι οι εν λόγω «θεωρίες» δεν στηρίζονται σε κάποια επιστημονικά δεδο­μένα, αλλά ότι για την αποδοχή «θεωριών» περί «παιδιών του '83» ή «παιδιών indigo» απαιτείται η παραδοχή ενός μοντέλου αποκρυφιστικού ή νεοεποχίτικου τύπου, δηλαδή, μία θεολογία, κοσμολογία και αν­θρωπολογία διαφορετική και αντίθετη από την θεολογία, κοσμολογία και ανθρωπο­λογία της Εκκλησίας.

Φυσικά, ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να διαλέξει που θα εναποθέσει τις ελπίδες του για την προσωπική του σωτηρία ή για ο,τιδήποτε άλλο, όμως θα πρέπει να γνω­ρίζει ότι είναι ασυμβίβαστη η ιδιότητα του βαπτισμένου Ορθόδοξου χριστιανού και του «πιστού» των παραπάνω κοσμοθεωριών.

Αναδημοσίευση από το περιοδικό ΔΙΑΛΟΓΟΣ τεύχη 56-57

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ AΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΡΑΝΤΟΒΙΤΣ

 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ AΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΡΑΝΤΟΒΙΤΣ

ΕΠΙΚΑΛΕΙΤΑΙ ΤΟΝ ΑΛΛΑΧ !

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ: «Εἰς τό ὄνομα τοῦ Ἀλλάχ, τοῦ παντελεήμονος, τοῦ πολυεύσπλαχνου»

[ Μέ αὐτή τή φράση, τήν ὁποία εἶπε στά ἀραβικά, ἄρχισε τό κήρυγμά του ὁ Μητροπολίτης Ἀμφιλόχιος, στις 6-12-1992 στήν Πρίστινα τοῦ Κοσόβου, κατά τήν τελετή θεμελιώσεως ἑνός ὀρθόδοξου ναοῦ. Τά λόγια αὐτά εἶναι παρμένα, αὐτούσια, ἀπό τό Κοράνιο (بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ) καί προηγοῦνται κάθε κεφαλαίου του. (Ὑπάρχει τό βίντεο στό youtube μέ τίτλο: “Amfilohije u Pristini 1992”) Ὑπ’ ὄψιν ὅτι ἐκείνη τήν περίοδο στήν Βοσνία οἱ μουσουλμάνοι ἐπί μῆνες ἔσφαζαν τούς Σέρβους, ἐπιλέγοντας, συχνά, να το κάνουν σε μεγάλες χριστιανικές ἑορτές!]

«Ὁ θεός τοῦ Ἰσλάμ δέν εἶναι παντελεήμονας, οὔτε πολυεύσπλαχνος. Εἶναι γεμάτος δαιμονική κακία».

[ Τά λόγια αὐτά εἶναι ἡ προμετωπίδα τοῦ ἰστολογίου πού διατηροῦν ἕλληνες πρώην μουσουλμάνοι πού ἐγκατέλειψαν τόν ἰσλαμισμό καί ἀσπάστηκαν τήν Ὀρθοδοξία.
Ἡ κηλίδα αἵματος συμβολίζει τήν ποινή πού, σύμφωνα μέ τίς ἰσλαμικές διατάξεις, περιμένει τούς «ἀποστάτες»: θάνατος.    http://greekmurtadeen.wordpress.com ]

ΚΟΡΑΝΙΟ

«Εἰς τό ὄνομα τοῦ Ἀλλάχ, τοῦ παντελεήμονος, τοῦ πολυεύσπλαχνου»
◊ «Δέν θά γίνει δεκτή [ἀπό τόν Ἀλλάχ] ἡ μετάνοια ὅσων ἔχασαν τήν πίστη τους [=ἀποστάτησαν ἀπό τό Ἰσλάμ] ἐνῶ ἀρχικά εἶχαν πιστέψει˙ θά παραμείνουν στήν πλάνη τους».   (Σούρα 3 “ Ὁ Οἶκος Ἰμράν” § 90-91).

◊ «Ἡ τιμωρία ὅσων πολεμοῦν ἐναντίον τοῦ Ἀλλάχ καί τοῦ Ἀποστόλου του θά εἶναι νά ἐκτελοῦνται ἤ νά σταυρώνονται ἤ νά κόβονται τά χέρια καί τά πόδια τους ἤ νά ἐξορίζονται ἀπό τήν χώρα τους. Αὐτή τήν ἀτίμωση θά ὑποστοῦν σ’ αὐτό τόν κόσμο, ἐνῶ στόν ἄλλο Κόσμο τούς περιμένουν σκληρά βασανιστήρια»   (Σούρα 5 “ Ἡ Τράπεζα” § 33-37).

◊ «Ὁ Ἀλλάχ λησμονεῖ τό παρελθόν, ἀλλά ὅποιος ἁμαρτήσει γιά δεύτερη φορά θά ὑποπέσει στήν ἐκδίκησή του. Καί βεβαίως ὁ Ἀλλάχ εἶναι ἰσχυρός καί  ἐκδικητικός» (Σούρα 5 “ Ἡ Τράπεζα” § 96).
◊ «Ὁ Ἀλλάχ δέν ἀγαπᾶ τόν ἀσεβῆ καί τόν ἁμαρτωλό» (Σούρα 2 “Ἡ Ἀγελάδα” § 277)
◊  «Ὁ Μωάμεθ εἶναι ὁ Ἀπόστολος τοῦ Ἀλλάχ, οἱ δέ ὀπαδοί του εἶναι σκληροί ἐναντίον τῶν ἀπίστων [=τῶν μή μουσουλμάνων] καί σπλαχνικοί μεταξύ τους».  (Σούρα 48 “ Ἡ Νίκη” § 29)

«Τω πνεύματι ζέοντες, τω Κυρίω δουλεύοντες» (+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

 

 

Αδελφοί και πατέρες, δεν θα σταματήσουμε με τη Χάρη του Χριστού, να ασχολούμαστε και να υπενθυμίζουμε το σκοπό που επιδιώκουμε. Στη ζωή μας είναι ενωμένα ο Σταυρός και η Χάρη. Τα επίπονα είναι ο Σταυρός και τα χαρμόσυνα είναι η παρουσία της Χάρης του Κυρίου μας, η οποία παρηγορεί την ψυχή μας όσες φορές στηρίζει η θεία Πρόνοια.
Η κολακευτική μορφή της Χάρης του Κυρίου, η οποία μας πληροφορεί ότι αποδέχεται την πρόθεση και την προσφορά μας, είναι είδηση, ότι έρχονται θλίψεις και κόποι. Γι αυτό απαιτείται συνεχής ομολογία για το βραβείο, που μας περιμένει. Αφού κατά τη Γραφή «πολλαί αι θλίψεις των δικαίων» (Ψαλμ. λγ΄, 19) και «δια πολλών θλίψεων δει ημάς εισελθείν εις την ζωήν» (Πραξ. ζ΄, 10), εμείς επιμένουμε στην πρώτη μας υπόσχεση και δεν ανακαλούμε την απόφασή μας, για την αποταγή, η οποία «ουδέν άλλο εστί, ει μη σταυρού και θανάτου επαγγελία». Ατενίζοντας σταθερά στα πρότυπά μας, το βίο του Κυρίου μας και των ηρώων της πίστης μας, μαρτύρων, ομολογητών και οσίων, αντιγράφουμε με πόθο τον αγώνα τους «μηδεμίαν εν μηδενί διδόντες προσκοπήν, ίνα μη μωμηθή η διακονία» (Β Κορ. στ΄,3).
Αν και κατά τη Γραφή η ζωή μας διαιρείται σε σαρκική, ψυχική και πνευματική, εμείς «οι του Χριστού» (Γαλ. ε΄, 24), ως συνετοί, δεν θα κινηθούμε παράλογα, ώστε να υποκύψουμε σε όσα προκαλούν βλάβη. Νεκρώνοντας «τα μέλη ημών τα επί της γης», ταπεινώνουμε και δαμάζουμε τη σάρκα παρέχοντας σ αυτήν τα αναγκαία, όσα διδάσκει και η ιερή κοινοβιακή μας παράδοση. Μετά υποτάσσοντας το θέλημα και την κρίση μας στη μακάρια υποταγή, υπακούουμε στους προϊσταμένους μας. Έτσι καταργούμε τα συναισθήματα του ψυχικού μέρους και παραμένει υγιές το πνευματικό μας μέρος με τις ακατάπαυστες δεήσεις και ικεσίες. Αναμένουμε από τον Κύριό μας τη λύτρωση και σωτηρία. Αυτός θα μας αποκαλέσει «άλας της γης και φως του κόσμου» (Ματ. ε΄, 13 14).
Με θάρρος, αδελφοί και πατέρες, «τοις έμπροσθεν επεκτεινόμενοι κατά σκοπόν διώκομεν επί το βραβείον της άνω κλήσεως» (Φιλ. γ΄, 13), το οποίο ο Κύριός μας, μας ετοίμασε, πριν ακόμη μας καλέσει στη θεία του επίγνωση.
Η ζωή μας δίκαια χαρακτηρίζεται απ όλους μας πνευματική. Μας παραδέχονται και μας ονομάζουν πνευματικούς. Αυτό μας αναγκάζει και μας επιβάλλει να αποδεικνύουμε πρακτικά αυτήν την ιδιότητα. Ότι δηλαδή, δεν ζούμε «κατά σάρκα», αλλά «κατά πνεύμα», ελεύθεροι από επιθυμίες, πάθη και ελαττώματα, τα οποία χαρακτηρίζουν την ενοχή και σαρκική ζωή.
Ποτέ θα απαλλαγούμε από τα συστήματα και τις συνήθεις του παλαιού ανθρώπου; Πότε θα δεχθούμε φωτισμό στο νου μας και θα έρθουμε σε αίσθηση της φιλίας του Κυρίου, ο οποίος δηλώνει ότι «υμείς φίλοι μου εστε και ουκέτι υμάς λέγω δούλους» (Ιω. ιε΄, 14 15), ακριβώς διότι υποτάξαμε ολοκληρωτικά τους εαυτούς μας στο πανάγιό του θέλημα; Εάν δεν αποδείξουμε, με την αυταπάρνηση και υποταγή, τους εαυτούς μας «πνευματικούς», τότε υποβιβαζόμαστε στη μερίδα των «ψυχικών», τους οποίους αιχμαλωτίζει η αδράνεια, που προέρχεται από την αναισθησία, την οποία προκαλεί σιγά-σιγά η αμέλεια. Οι ψυχικοί ούτε θέλουν να κοπιάσουν, ούτε να σκέφτονται, ούτε αποφασίζουν για πνευματικές έννοιες ή αγωγή, αλλά ως παράλυτοι και αναίσθητοι σκορπίζουν άσκοπα το χρόνο τους και βλάπτουν με τη διαγωγή τους και αυτούς που έχουν προθυμία να αγωνιστούν. Δίκαια η Γραφή λέγει «ψυχικός δε άνθρωπος ου δέχεται τα του Πνεύματος του Θεού, μωρία γαρ αυτώ εστί» (Α Κορ. β΄, 14) και δεν γνωρίζει «ότι ο νόμος πνευματικός εστίν» (Ρωμ. ζ΄, 14) και «πνευματικώς ανακρίνεται» (Α Κορ. β΄, 14).
Εμείς όμως, εργάτες τίμιοι και πιστοί διάκονοι της μακάριας υπακοής, ας μη μικροψυχούμε ούτε και σε όσα συμβαίνουν απροσδόκητα στη μαρτυρική μας ζωή. Καθένας από μας, ας μένει εκεί όπου αρχικά κλήθηκε και τοποθετήθηκε από το Γέροντα, στη διακονία του.
Ο φιλόπονος εστιάτορας, ο πιστότατος δοχειάρης και οικονόμος των αντικειμένων και πραγμάτων της μονής, ο νηφάλιος τραπεζοκόμος, ο οποίος προσεκτικά και ακούραστα περιποιείται όχι μόνο την αδελφότητα, αλλά και τους πολυπληθείς ευλαβείς προσκυνητές, όσοι κοπιάζουν στους κήπους και στα χωράφια της μονής, από τα οποία αυτή προμηθεύεται τα περισσότερα είδη των αγαθών και οι υπόλοιποι διακονητές στις ανάγκες της αδελφότητας. Όλοι με ζήλο «ως τω Κυρίω δουλεύοντες και ουκ ανθρώποις», για να πάρει ο καθένας από τον Κύριο το βραβείο της πρόθυμης προσφοράς που με ζήλο και πίστη προσφέρει.
Οι ευλαβέστατοι και νηφάλιοι πρεσβύτεροι και διάκονοι, σαν τα μάτια ολόκληρης της αδελφότητας, δίνουν την καλή μαρτυρία της πίστης και της ιερή μας παράδοσης και στηρίζουν τους προσκυνητές μας, που δοκιμάζονται, και γίνονται συνεχές παράδειγμα ζήλου και υπακοής στη νεαρή μας αδελφότητα.
Όλοι μαζί, ένα σώμα και ένα πνεύμα. Με μια καρδιά και θέληση επισφραγίζοντας την καλή ομολογία, συνεχώς «αφορώντες εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν» (Εβρ. ιβ΄, 2), ο οποίος με παρρησία καυχήθηκε στον Πατέρα ότι «το έργον ετελείωσα ο δέδωκάς μοι ίνα ποιήσω» (Ιω. ιζ΄, 4).
Και εμείς πρέπει να έχουμε προθυμία και ζήλο. Έτσι ως ομολογητές της πίστης και των παραδόσεων, θα επαινεθούμε από τον Κύριό μας, ως πιστοί οικονόμοι, που τον αναμένουν. Αυτού του είδους η αναμονή είναι το πλήρωμα της ομολογίας μας και δικαιούμαστε να απαιτήσουμε την αμοιβή, που μας υποσχέθηκε, τη Χάρη του Παναγίου Πνεύματος. Η Χάρη αυτή θα μας ελευθερώσει από τα πάθη μας, θα εξαλείψει τις αμαρτίες μας, θα φωτίσει το νου μας και θα μας κάνει «καθαρούς τη καρδία» που είναι και το κέντρο του προορισμού μας.
«Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται» (Ματ. ε΄, 8). Τούτο είναι κατά τον Παύλο το «βραβείον της άνω κλήσεως» (Φιλ. γ΄, 14) του Θεού και γι αυτό το βραβείο όλοι οι άγιοι αγωνίστηκαν μέχρι θανάτου.
Αναρίθμητοι είναι όσοι άθλησαν, όχι «τω καιρώ εκείνω», αλλά και σήμερα. Είναι αυτοί οι οποίοι δεν υπέκυψαν στη βία των απάνθρωπων καθεστώτων. Θυσιάζονται ομαδικά και μεμονωμένα για να αποδείξουν ότι ο Κύριός μας Χριστός είναι «χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας» (Εβρ. ιγ΄, 8). Είναι ο αγωνοθέτης και βραβευτής των ηρώων της πίστης μας.
Το δικό μας όμως ενδιαφέρον και η προτίμηση είναι το αναίμακτο μαρτύριο των διαμέσου των αιώνων οσιότατων πατέρων και αθλητών, που όχι περιστασιακά, αλλά ισόβια πάλεψαν με τις δυνάμεις του σκότους, με τα «πνευματικά της πονηρία» (Εφ. στ΄, 12). Οι αδίστακτοι εχθροί ακούραστα πολεμούσαν την ευαγγελική αλήθεια και με σύμμαχο τη διεφθαρμένη αδαμιαία φύση μας, κατατυράννησαν τους γνήσιους αθλητές του Κυρίου μας. «Ημών γαρ το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει, εξ ου και σωτήρα απεκδεχόμεθα Κύριον Ιησούν Χριστόν, ος μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών εις το γενέσθαι αυτό σύμμορφον τω σώματι της δόξης αυτού» (Φιλ. γ΄, 20 21).
Ποιός είναι ο μετασχηματισμός, αδελφοί μου, παρά η μεταμόρφωσή μας! Το να γίνουμε δηλαδή σύμμορφοι με το πρότυπό μας, το οποίο μας χάρισε με την παρουσία του την υιοθεσία, ώστε να είμαστε κληρονόμοι Θεού και συγκληρονόμοι του Υιού του; Αυτήν όμως την υπεραξία, στην οποία και οι άγγελοι επιθυμούν να παρακύπτουν και να θαυμάζουν, θα την κερδίσουμε με την αγωνιστικότητά μας, όταν θα αποβάλουμε τον παλαιό άνθρωπο και όλο το σύστημα της διαστροφής, το οποίο ως αντιστρατευόμενος νόμος μας αιχμαλωτίζει, εάν μένουμε αμελείς και ράθυμοι στα πνευματικά μας καθήκοντα. «Τω πνεύματι ζέοντες τω Κυρίω δουλεύοντες» (Ρωμ. ιβ΄, 11) και «ανεχόμενοι αλλήλους εν σπλάγχνοις Χριστού». Μακρυά από το θέλημα, τη βάση της αποστασίας και του αναρχισμού. Αποφεύγετε την κατάρα του γογγυσμού και του «γιατί;», που είναι αντίθετη στη συνεκτική πρόνοια και διοίκηση του Κυρίου, εφόσον «αυτώ μέλει περί υμών» (Α Πετ. ε΄, 7) και «αι τρίχες της κεφαλής πάσαι ηριθμημέναι εισί» (Ματ. ι΄, 30). Και παλιν λέγει η Γραφή, «ουχί του ανθρώπου η οδός αυτού» (Ιερ. ι 23).
Τα τέσσερα είδη του θείου θελήματος, είτε κατ’ ευδοκίαν εκδηλώνεται, είτε κατ’ οικονομία, είτε κατά παραχώρηση, είτε κατ’ εγκατάλειψη είναι το ίδιο θέλημα του Κυρίου. Είναι απαράβατη θεία εντολή και κανένας δεν μένει εκτός της θείας απόφασης.
Το κοινοβιακό σύστημα της ζωής μας, ως κοινωνικό, επιβάλλει την αλληλεγγύη και έτσι «αλλήλων τα βάρη βαστάζοντες αναπληρούμεν τον νόμον του Χριστού» (Γαλ. στ΄, 2). «Βλέπετε ουν πως ακριβώς περιπατείτε, μη ως άσοφοι, αλλ ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισί» (Εφ. ε΄. 15 16).
Εμείς δεν αντιμετωπίζουμε εξωτερικούς κινδύνους, γιατί είμαστε σχεδόν απόκοσμοι. Περισσότερο μας πολεμούν τα πάθη και οι συνήθεις, εάν είμαστε απρόσεκτοι. Μην αμελείτε να εξομολογείσθε τους λογισμούς σας στον Ηγούμενο, για να προλαμβάνετε τη θεραπεία από την προσβολή. Η αποκάλυψη κάθε προσβολής την καταργεί, διότι, ως ταπείνωση, η φανέρωση των σκέψεων και νοημάτων της σατανικής κακότητας, τη διαλύει στην παρουσία του φωτός. Είναι ταυτόχρονα και πρακτική άρνηση της αμαρτίας, στην οποία μας παρακινεί. Τότε η θεία Χάρη δικαιούται να μας απαλλάξει από την πρόκληση.
Η παραίτηση της φιλοπονίας, στην οποία στηρίζεται όλη η αγωνιστικότητα, είναι κατά κάποιο τρόπο η προδοσία και ήττα στην πάλη. Τότε επανέρχεται η ηδονή, η αρχή των κακών και του θανάτου.
Φιλοπονία δεν είναι μόνο η σκληρότητα της ζωής σε μονομερείς προσπάθειες, την οποία συναντούμε στους βίους των Πατέρων μας. Η ακριβή τήρηση της συνείδησης στο διακόνημα είναι παρατεταμένη φιλοπονία, όπως και η φροντίδα της φύλαξης των εργαλείων κάθε υπηρεσίας, ώστε να μη χάνονται και καταστρέφονται. Η άσκοπη απώλεια των ποικίλων χρειωδών των καθημερινών μας αναγκών, η μη πρόληψη των παραγόντων που προκαλούν ζημιά ή καταστροφή και γενικά η αδιαφορία είναι προδοσία της απαραίτητης φιλοπονίας. Χωρίς αυτήν καταργείται το νόημα του Σταυρού, το οποίο ο Κύριος τόσο επιτακτικά διατάζει. «Ος ου λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, ουκ έστι μου άξιος» (Ματ. ι΄ , 38).

(Γέροντος Ιωσήφ, «Βατοπαιδινές Κατηχήσεις» -Κατήχηση 4^η )

Ακατάπαυστα, ό,τι κι αν κάνουμε κι οπουδήποτε!

 

«Και πώς είναι δυνατό, λέγει, άνθρωπος κοσμικός, που είναι προσηλωμένος στο δικαστήριο, κάθε τρεις ώρες της ημέρας να προσεύχεται και να τρέχει στην Εκκλησία; Είναι δυνατό και πολύ εύκολο. Γιατί, κι αν δεν είναι εύκολο να πας στην Εκκλησία, καθώς στέκεσαι εκεί μπροστά στις πόρτες κι είσαι προσηλωμένος στο δικαστήριο, είναι δυνατό να προσευχηθείς. Γιατί δε χρειάζεται τόσο φωνή, όσο σκέψη, ούτε έκταση των χεριών, όσο τεντωμένη ψυχή, ούτε κάποια στάση, αλλά πίστη.
Γιατί κι αύτη η Άννα δεν εισακούστηκε επειδή έβγαλε δυνατή και μεγάλη φωνή, αλλ’ επειδή φώναξε δυνατά μέσα στην καρδιά της. Γιατί «η φωνή της δεν ακουόταν» (Α’ Βασ. /, 13), λέγει, αλλά την άκουγε ο Θεός.
Το ίδιο έκαναν πολλές φορές και πολλοί άλλοι, και ενώ ο άρχοντας μέσα φώναζε, απειλούσε, έκανε χειρονομίες, μαινόταν, αυτοί, στεκόμενοι μπροστά στις κλειστές πόρτες και λέγοντας λίγα λόγια προσευχής με το νου τους, όταν μπήκαν μέσα τον μετέβαλαν και τον καταπράυναν και τον έκαναν ήμερο, από άγριος που ήταν. Και δεν εμποδίστηκαν καθόλου, ούτε από τον τόπο, ούτε από την ώρα, ούτε από τη σιωπή για την προσευχή αυτή.
Αυτό λοιπόν κάνε κι εσύ! Στέναξε βαθειά, φέρε στη μνήμη σου τις αμαρτίες σου, στρέψε το βλέμμα σου στον ουρανό, πες με το νου σου «’Ελέησέ με, Θεέ μου», και ολοκληρώθηκε η προσευχή σου.
Γιατί αυτός που είπε «ελέησέ με», έδειξε εξομολόγηση και μετάνιωσε για τα αμαρτήματά του.
Γιατί το να ζητούν έλεος ταιριάζει σ’ αυτούς που αμάρτησαν. Αυτός που είπε «ελέησέ με», πήρε συγχώρηση των σφαλμάτων του.
Γιατί αυτός που ελεήθηκε δεν κολάζεται. Αυτός που είπε «ελέησέ με», κέρδισε τη Βασιλεία των Ουρανών.
Γιατί αυτόν που θα ελεήσει ο Θεός, δεν απαλλάσσεται μόνο απ’ τη κόλαση, αλλά γίνεται άξιος και των μελλοντικών αγαθών.
Ας μην προφασιζόμαστε λοιπόν λέγοντας, ότι δεν υπάρχει κοντά μας οίκος προσευχής. Γιατί εμάς τους ίδιους έκανε ναούς η χάρη του Πνεύματος του Θεού, εάν βέβαια είμαστε άγρυπνοι, ώστε να έχουμε από παντού μεγάλη ευκολία.
Η λατρεία μας δεν είναι τέτοια, όπως ήταν παλαιότερα των Ιουδαίων, που είχε πολύ το υλικό στοιχείο και απαιτούσε πολλή απασχόληση. Εκεί ο προσευχόμενος έπρεπε να ανεβεί στο ιερό, να αγοράσει τρυγόνια, να χρησιμοποιήσει ξύλα και φωτιά, να πάρει μαζί του μαχαίρι και το θύμα, γιατί εσύ ο ίδιος είσαι και ιερέας και θυσιαστήριο και θύμα.
Όπου λοιπόν κι αν βρίσκεσαι, μπορείς να στήσεις το βωμό, δείχνοντας μόνο νηφάλια πρόθεση, και σε τίποτα δεν σε εμποδίζει ο τόπος, ούτε σε εμποδίζει η ώρα, αλλά και χωρίς να γονατίσεις, χωρίς να χτυπήσεις το στήθος σου και χωρίς να υψώσεις τα χέρια σου στον ουρανό, μόνο εάν δείξεις θερμή διάνοια, ολοκλήρωσες το άπαν της προσευχής.
Είναι δυνατό ακόμα και γυναίκα, που κρατάει ρόκα και υφαίνει, να στρέψει το βλέμμα νοερά στον ουρανό και να επικαλεσθεί με θερμότητα το Θεό.
Μπορεί και άνθρωπος που πηγαίνει στην αγορά και βαδίζει μόνος του να κάνει μακρές προσευχές.
Κι άλλος, που κάθεται στο εργαστήριο και ράβει δέρματα, μπορεί να αφιερώσει τη ψυχή του στο Δεσπότη.
Είναι δυνατό και ο δούλος και αυτός που ψωνίζει, και αυτός που ανεβαίνει και αυτός που κατεβαίνει, και αυτός που εργάζεται στο μαγειρείο, όταν δεν μπορούν να έρθουν στην εκκλησία, να κάνουν προσευχή μακρά και ζωηρή.
Ο Θεός δεν ντρέπεται τον τόπο. Ένα πράγμα μόνο ζητά, θερμή διάνοια και ψυχή γεμάτη σωφροσύνη.
Και για να δεις ότι δεν χρειάζονται σχήματα και τόποι και ώρες γενικά, αλλά γενναίο και διεγερμένο φρόνημα, ο Παύλος, ενώ ήταν ξαπλωμένος ανάσκελα στη φυλακή και δεν στεκόταν όρθιος (γιατί δεν τον άφηνε το ξύλο στο οποίο ήταν δεμένα τα πόδια του), επειδή, όντας ξαπλωμένος, προσευχήθηκε με προθυμία, ταρακούνησε τη φυλακή και τράνταξε τα θεμέλιά της και έδεσε τον αρχιφύλακα και τον οδήγησε ύστερα από αυτά στην ιερή μυσταγωγία (Πράξ. 17,25-34).
Και ο Εζεκίας επίσης χωρίς να στέκεται όρθιος, ούτε να είναι γονατισμένος, αλλά ξαπλωμένος ανάσκελα στο κρεβάτι,  εξαιτίας της αρρώστιας, γύρισε τον εαυτό του προς τον τοίχο, και με το να επικαλεστεί θερμά και με σώφρονα ψυχή το Θεό, και την απόφαση που είχε ανακοινωθεί ανακάλεσε και πολλή συμπάθεια κέρδισε και ξαναβρήκε όπως πριν την υγεία του.
Κι αυτό θα μπορούσε να το δει κανείς να συμβαίνει όχι μόνο σε άγιους και μεγάλους άνδρες, αλλά και σε κακούς.
Γιατί και ο ληστής δεν στάθηκε σε ευκτήριο οίκο, ούτε γονάτισε, αλλά τεντωμένος πάνω στο σταυρό, με λίγα λόγια πέτυχε τη Βασιλεία των Ουρανών.
Άλλος μέσα σε βούρκο και σε λάκκο (Ιερ.45,6),
άλλος μέσα σε λάκκο και ανάμεσα σε θηρία (Δαν. 6,22),
άλλος μέσα στην ίδια την κοιλιά του κήτους(Ίωνα,2,2-Ι0),
αφού παρακάλεσαν το Θεό, όλα όσα τους απειλούσαν τα διέλυσαν και πέτυχαν την εύνοια του Θεού.
Και βέβαια λέγοντας αυτά σας προτρέπω να πηγαίνετε συνεχώς στις Εκκλησίες, και στο σπίτι να προσεύχεστε με πολλή ησυχία, κι όταν έχετε ελεύθερη ώρα να γονατίζετε και να ανυψώνετε τα χέρια, κι όταν έχετε ελεύθερη ώρα να γονατίζετε και να ανυψώνετε τα χέρια.
Εάν όμως είτε εξαιτίας της ώρας, είτε εξαιτίας του τόπου μείναμε ανάμεσα σε πολλούς άλλους, να μην παραλείπετε εξαιτίας αυτού τις συνηθισμένες προσευχές, αλλά να προσεύχεσθε μ’ αυτόν τον τρόπο, που είπα στην αγάπη σας, και να παρακαλείτε το Θεό, με τη βεβαιότητα ότι δεν θα έχετε τίποτα λιγότερο με αυτή την προσευχή.
Αυτά σας τα είπα όχι για να με θαυμάσετε και να χειροκροτήσετε, αλλά για να τα εφαρμόσετε έμπρακτα και να αφιερώνετε τις ώρες της νύχτας και της ημέρας και της εργασίας στις προσευχές και τις δεήσεις».

(Αγ. Ι. Χρυσοστόμου, Δ΄ομιλία «Περί Άννης»)

Γέροντας Αθανάσιος Μυτιληναίος, Η πνευματική ζωή κατακτάται μόνο με πόνο

Η πνευματική ζωή κατακτάται μόνο με πόνο

Η ουσία της πνευματικής ζωής

Η κυοφορία του Ιησού μέσα μας φέρνει ωδίνες

π. Αθανάσιου Μυτιληναίου

(Ομιλία 48 στην Αποκάλυψη, κεφ. ιβ΄. Απόσπασμα)

Η δευτέρα εικόνα (στο σημείο αυτό της Αποκαλύψεως) είναι η Εκκλησία. Φεύγουμε από το ιστορικό πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου και πηγαίνουμε στην Εκκλησία. Σε πλείστες προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, έχουμε ταύτισιν και ταυτοχρόνως διάκρισιν του προσώπου της Υπεραγίας Θεοτόκου και της Εκκλησίας σε πάρα πολλές προφητείες, όπως κι εδώ.

Αν μου πείτε, γιατί ταυτίζεται και ταυτοχρόνως διακρίνεται η Υπεραγία Θεοτόκος με την Εκκλησία, θα σας απαντούσα: Η Υπεραγία Θεοτόκος, έδωσε την σάρκα της την οποία δανείστηκε ο θείος Λόγος, περιεβλήθη, έγινε άνθρωπος και ήρθε. Αυτήν τη σάρκα του ο Χριστός τη δίνει τώρα στον κόσμο για να σωθεί. Και λέγει: ελάτε να φάτε την σάρκα μου και να πιείτε το αίμα μου. «Λάβετε, φάγετε». Αλλά όταν τρώμε την σάρκα του Χριστού, γινόμαστε σώμα Χριστού. Ξέρουμε όμως από την Αγία Γραφή –το λέγει δια πολλών ο απόστολος Παύλος– ότι η Εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού· αλλ’ αυτό το σώμα του Χριστού, που είναι η Εκκλησία, που είναι οι πιστοί –και είναι η Εκκλησία γιατί γίνονται κοινωνοί του σώματος του Χριστού–, είναι το σώμα που πήρε ο Χριστός από την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Να, γιατί η Εκκλησία ταυτίζεται με την Υπεραγία Θεοτόκο. Ταυτίζεται, αλλά ταυτοχρόνως διακρίνεται.

Τώρα έχουμε την Εκκλησία μπροστά μας η οποία και αυτή είναι περιβεβλημένη τον ήλιο της δικαιοσύνης. Βεβαίως, αφού η κεφαλή της Εκκλησίας είναι ο Χριστός, ο οποίος είναι ο ήλιος της δικαιοσύνης, προφανώς λοιπόν η Εκκλησία περιβάλλεται, ντύνεται τον ήλιον, δηλαδή το φως, τη δόξα.

Η σελήνη είναι κάτω από τα πόδια της Εκκλησίας. Είναι το σύμβολο της αλλοιούμενης κοσμικής ζωής· και τούτο γιατί πάντοτε στην Εκκλησία, το κοσμικόν φρόνημα είναι κάτω από τα πόδια της. Πάντοτε. Μην ξεχνάμε, ότι μέσα στην Εκκλησία υπάρχουν πολλοί μπολιασμένοι, αλλά δεν είναι όλοι δόκιμοι. Υπάρχουν και οι αδόκιμοι. Εκείνοι οι οποίοι, τελικά, σαν κλαδιά άκαρπα θα κοπούν και θα πεταχτούν. «Εγώ ειμι η άμπελος, ημείς τα κλήματα», οι κληματόβεργες. Και λέγει ο Κύριος: κάθε κλήμα (κληματόβεργα) που δεν κάνει καρπό κόβεται «και εις πυρ βάλλεται», και πετιέται έξω. Συνεπώς, όταν λέμε: η Εκκλησία πάντοτε κάτω από τα πόδια της έχει το αλλοιούμενον κοσμικόν φρόνημα, αυτό αφορά μόνο εις τους πιστούς που αποτελούν το σώμα του Χριστού...

Η Εκκλησία εφεξής, κάθε πιστός του λαού του Θεού που γεννάται από την Εκκλησίαν, γεννά και τον Χριστόν νοητώς. Εδώ τώρα κάτι πολύ περίεργο. Σ’ ένα ψαλμό βρίσκουμε την υποψηφία νύμφη του βασιλέως, τη μια στιγμή σαν σύζυγο και την άλλη στιγμή (στον ίδιο ψαλμό) ως θυγατέρα. Από τη μια σύζυγος και μετά, η σύζυγος γίνεται θυγατέρα του βασιλέως. Πώς γίνεται αυτό;

Ο Χριστός γεννήθηκε από την Θεοτόκο και αναμφισβήτητα η Θεοτόκος είναι η μητέρα Του, αλλά και ταυτοχρόνως, όμως, η Θεοτόκος γεννήθηκε από τον Χριστόν, διότι αναγεννήθηκε πνευματικά. Φέρνει τον Χριστό στον κόσμο και αναγεννάται η ιδία. Η ιδία, για να μην πω βέβαια ότι από την στιγμή της συλλήψεως αναγεννάται, αλλά την πληρότητα θα λέγαμε (αν επιτρέπεται να το πω έτσι), της αναγεννήσεώς της την έχει στην Πεντηκοστή. Την ημέρα της Πεντηκοστής ήτο παρούσα η Θεοτόκος… Έτσι η Θεοτόκος γεννά τον Χριστόν και γεννάται υπό του Χριστού.

Αυτό τώρα το σχήμα, υπάρχει μέσα στην Εκκλησία. Ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας το λέγει με ένα θαυμάσιον τρόπον και υπάρχει ένα ημιστίχιο που λέει:

«Ώστε εν εκάστω γεννάσθαι τον Χριστόν νοητώς». (Ώστε στον κάθε έναν να γεννηθεί ο Χριστός νοητά).

«Και δια τούτο η εκκλησία σπαργανεί και ωδίνει άχρις αν ο Χριστός μορφωθεί εν ημίν γεννηθείς». (Γι’ αυτό η Εκκλησία κοιλοπονά, έχει τους πόνους του τοκετού, έως ότου όλοι οι πιστοί αναγεννηθούν εν Χριστώ Ιησού).

Γι’ αυτό πάντοτε θα κράζει, πάντα θα κυοφορεί και πάντα θα γεννά. Και τελειώνει:

«όπως έκαστος το μετέχειν Χριστού, Χριστός γένηται». (Ώστε ο καθένας μετέχοντας του Χριστού, να γίνεται Χριστός). Μετέχοντας, δηλαδή να μετέχει στον Χριστό και να γίνεται Χριστός, να γίνεται Χριστοειδής όπως λέει ο πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς. Αυτό γίνεται μ’ αυτήν την περίεργη κυοφορία.

Λέγει ο Ησαΐας στην ωδή του, που ομιλεί γι’ αυτή την πνευματική γέννηση: «Και ως η ωδίνουσα εγγίζει του τεκείν και επί τη ωδίνι αυτής εκέκραξεν, ούτως εγεννήθημεν τω αγαπητώ σου διά τον φόβον σου, Κύριε» (Ησ. 26, 17).

Είναι περίφημο αυτό, είναι η καρδία της πνευματικής ζωής. Δεν είναι το να μην κλέψουμε και να μην πούμε ψέματα· αυτά πρέπει να έχουνε τελειώσει από την ζωή μας. Δεν πρέπει να λέμε ψέματα και να κλέβουμε και να μοιχεύουμε και να πορνεύουμε και δεν ξέρω τι· αυτά πρέπει να φύγουν από την ζωή μας. Αυτά είναι ακατανόητα.

Εδώ είναι ο πυρήνας της πνευματικής ζωής. «Εν γαστρί ελάβομεν και ωδινήσαμεν και ετέκομεν· πνεύμα σωτηρίας σου εποιήσαμεν επί της γης, ου πεσούμεθα, αλλά πεσούνται πάντες οι ενοικούντες επί της γης» (Ησ. 26, 17-18). Δηλαδή, όπως εκείνη που κυοφορεί, κοιλοπονάει και στο κοιλοπόνημά της φωνάζει, «εκέκραξεν», «ούτως εγενήθημεν τω αγαπητώ σου»· έτσι και εμείς, Κύριε, γινήκαμε διά τον Μεσσίαν σου.

«Δια τον φόβον σου, Κύριε, εν γαστρί ελάβομεν», λέει ο Ησαΐας· «εν γαστρί ελάβομεν». Εγώ ο Ησαΐας, «εν γαστρί έλαβον». Εγώ ο πατήρ Αθανάσιος «εν γαστρί έλαβον». Τί θα πει; εγώ εγκυμονώ: Τί εγκυμονώ; Εγκυμονώ στα σπλάχνα μου τον σωτήρα, τον Χριστό. Αλλά η εγκυμοσύνη έχει πόνους: «και ωδινήσαμε και ετέκομεν». Και κοιλοπονήσαμε και γεννήσαμε. Τί γεννήσαμε; «Πνεύμα σωτηρίας σου εποιήσαμεν επί της γης». Γεννήσαμε την σωτηρία.

Έτσι ο Χριστός με γεννάει και μετά γεννάω εγώ τον Χριστό και γίνομαι Θεοτόκος. Ώστε λοιπόν δεν είναι η Θεοτόκος (βέβαια η Υπεραγία Θεοτόκος, η Μαρία είναι η ιστορική Θεοτόκος), αλλά Θεοτόκος γίνεται ο κάθε πιστός. Να ο πυρήνας της πνευματικής ζωής. «Πού πεσούμεθα»; Αφού έγινα Θεοτόκος δεν θα πέσω, θα πέσουν μόνο εκείνοι που κατοικούνε πάνω στην γη, δηλαδή αυτοί που δεν κοιλοπόνησαν τον Χριστόν και δεν γέννησαν το πνεύμα της σωτηρίας. Αυτοί θα πέσουν· εμείς «ου πεσούμεθα», εμείς δεν θα πέσουμε.

Λοιπόν, αγαπητοί, τι ήταν εκείνο που έκανε την Υπεραγίαν Θεοτόκον τόσο μεγάλη; Πρώτα-πρώτα, κατά την ωδήν του Ησαΐου, η Θεοτόκος είχε εγκυμονήσει τον αγαπητόν του Θεού («τω αγαπητώ σου», λέγει). Ο αγαπητός του Θεού ποιος είναι; «Σύ ει ο Υιός μου ο αγαπητός». Είναι ο μεσσίας. Πριν ενανθρωπήσει, η Υπεραγία Θεοτόκος τον είχε βάλει στα σπλάχνα της, κατά την ωδήν του Ησαΐου.

Ώστε, λοιπόν, η Υπεραγία Θεοτόκος, η οποία ήξερε την Π. Διαθήκη, γνώριζε και την ωδήν του Ησαΐα και το χωρίο αυτό. Και ήδη είχε συλλάβει τον αγαπητόν του Θεού στα σπλάχνα της, πριν έρθει ο αρχάγγελος Γαβριήλ να της πει ότι και σαρκικά θα εγκαθιδρύετο, θα έκανε την σκηνή Του μέσα στα σπλάχνα της Υπεραγίας Θεοτόκου. Αυτό είναι ο πυρήνας της πνευματικής ζωής. Αυτό το άνοιγμα προς τον ουρανό, ένα παράθυρο στον ουρανό που βλέπει κανείς όλα αυτά και τα ζει.

Προσέξτε όμως κάτι. Αυτές οι ωδίνες όπως ήδη σας ανέφερα, υπάρχουν στην εικόνα της Εκκλησίας και θα υπάρχουν πάντοτε. Υπάρχει δηλαδή η πνευματική γέννηση του κάθε πιστού. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα για να το κάνουμε σαφές· όλα αυτά που είπα να τα κάνουμε σαφή.

Για μια στιγμή ένας άνθρωπος αρχίζει να γνωρίζει τον Χριστό· γίνεται μέσα του ένα αναποδογύρισμα, αλλοίωση της καρδιάς του· βάζει τα δυνατά του να ζήσει πνευματική ζωή. Του λέμε: ζήσε την πνευματική ζωή και θα δεις τί ειρήνη θα έχεις μέσα στη ψυχή σου, να δεις τί χαρά θα έχεις μέσα στη ψυχή σου. Θα γίνεις άλλος άνθρωπος. Πραγματικά έτσι γίνεται. Αλλάζει η ζωή του.

Αυτό όμως δεν κρατάει πολύ καιρό. -Εδώ τώρα θέλω να προσέξετε. Είναι αυτό που, εκείνοι που μιλάνε για πνευματική ζωή, το παρακάτω δεν το λένε. Δεν το λένε το παρακάτω. Ούτε στα κηρύγματα μας δεν το ακούμε αυτό. Προσέξτε.

Όλα πηγαίνουν καλά. Χαρά μέσα στην ψυχή. Ειρήνη, ειρήνη στο σπίτι. Όλα πολύ καλά. Αφήνει ο Θεός να υπάρχει αυτή η κατάσταση. Ακόμα δεν γεννήθηκε, όμως, ο Χριστός μέσα στην καρδιά. Πού είναι οι κοιλόπονοι της ψυχής; Πού είναι οι ωδίνες του τοκετού; Δεν υπάρχει τίποτα. Ακόμα υπάρχει στειρότης.

Τώρα αρχίζουν «αι ωδίναι», αρχίζει να εγκαθιδρύεται ο Χριστός μέσα στην καρδιά και αρχίζουν οι πειρασμοί. Πάει η ειρήνη. Όχι του Θεού. Αυτή η ειρήνη που είχαμε όταν όλα ήταν ησυχία. Όλοι με την καλημέρα τους, όλα ευτυχισμένα και ο ήλιος χαρούμενος σούλεγε το πρωί καλημέρα. Πάει αυτό, πάει, εξαφανίστηκε. Πειρασμοί, σκουντούφλες, δυσκολίες. Αρχίζει η γυναίκα σου, αδελφέ μου, να τα βάζει μαζί σου και να σου λέει: τί είναι αυτοί οι πνευματικοί που έχεις; Πόλεμο. Και αντίστροφα, τον πόλεμο να τον κάνει ο άντρας με την γυναίκα. Μετά; Ά, μετά! Μετά οι άνθρωποι αρχίζουν απέξω. Βίαιον πόλεμον. Ο διάβολος· βίαιον πόλεμον.

Ακόμα δεν έχει γίνει τίποτε σπουδαίο, η σωτηρία μέσα στην ψυχή αρχίζει να κοιλοπονά. Βλέπει ο πιστός ότι η πνευματική ζωή είναι δύσκολη. Βλέπετε τί αγωνία έχει η γυναικά όταν θέλει να γεννήσει: Το βλέπουμε και στα ζωντανά αυτό, τί αγωνία έχουνε. Και μετά όταν γεννήσουν, βλέπετε το ζωντανό ας πούμε, όταν γεννήσει (η αγελάδα, το πρόβατο) μένει εκεί ξαπλωμένο, δεν έχει πια δυνάμεις, διότι είχε πολύ αγωνία για να γεννήσει. Αυτή είναι η αγωνία του πιστού. Χτυπιέται, άγρυπνος, βράχος, χτυπιέται. Κύριε, να φωνάζει, πού είσαι. Κύριε, δεν μπορώ. Κύριε…

Είναι οι πόνοι, οι πόνοι του τοκετού, του Χριστού που θα γεννηθεί η σωτηρία.

Θα χάσει την περιουσία του ακόμα, τα χρήματά του, θα χάσει τη υγεία του. Θυμηθείτε τον Ιώβ! Θυμηθείτε τον Τωβίτ! Θυμηθείτε τί πειρασμούς! Και μετά έρχεται το πνεύμα της σωτηρίας.

Αυτή είναι η πνευματική ζωή. Αυτή είναι η πνευματική ζωή. Άραγε το καταλάβαμε: Αν σας πουν, ότι η πνευματική ζωή είναι χαρά και τραγούδια ή τραγουδάκια, είτε πλανώνται, είτε ψεύδονται. Αυτή είναι η πνευματική ζωή. Έχει πόνο.

Αλλά υπάρχει και άλλη μια όψις.

Η άλλη όψις δεν είναι άσχετη με αυτή την πρώτη που σας είπα. Είναι ο λόγος του Χριστού που είπε, και έχει εσχατολογικήν διάστασιν δια την Εκκλησίαν: «πάντα δε ταύτα αρχή ωδίνων» (Ματθ. 24,8). Άμα δείτε, λέει, σεισμούς, άμα δείτε πολέμους, διωγμούς, όταν βλέπετε να μην παραδέχεται η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα· ο πατέρας τον γιο και ο γιος τον πατέρα. Να σκοτώνει ο πατέρας τον γιο και ο γιος τον πατέρα για την πίστη– για την πίστη–, αυτά λέει, άμα τα δείτε αυτά, είναι η αρχή του κοιλόπονου, «αρχαί ωδίνων».

Αρχές λοιπόν, ε! Που σημαίνει ότι θα δείτε πιο πολλά πράγματα, πιο δύσκολα. Η γυνή που εμφανίζεται στον ουρανόν είναι η Παναγία από την μια, η Εκκλησία από την άλλη, που κυοφορεί τη σωτηρία της, αγωνίζεται, διώκεται· σε λίγο θα σταθεί ο διάβολος απέναντί της να της αρπάξει τον τοκετό, το παιδί που γέννησε. Τί θα κάνει;

Εδώ τώρα έχουμε ένα σκηνικό. Πάνω σ’ αυτό το σκηνικό θα διεξαχθεί μία μάχη· μια μάχη πέρα και πάνω από κάθε μάχη που ποτέ δόθηκε μέσα εις την ιστορίαν. Σε λίγο θα δοθεί η μάχη με το παιδί που θα γεννηθεί απ’ αυτήν την γυναίκα και με τον δράκοντα, τον διάβολο και το πολυπληθές των οργάνων του. Ο διάβολος θα δώσει στον Αντίχριστον την εξουσίαν του (κατά παραχώρησιν Θεού) εφ’ όλων των εθνών, εφόσον οι άνθρωποι θέλουν να μη κυβερνώνται από τον Θεόν, αλλά από τον διάβολον.

Δεν θέλεις, αδελφέ μου, τις Εντολές του Θεού, σε κυβερνάει ο διάβολος, και το σπίτι σου και την πατρίδα σου και την υφήλιον ολόκληρον.

Απαμαγνητοφώνηση: «Φιλορθόδοξη Ένωση “Κοσμάς Φλαμιάτος”»