Κήρυξαν πόλεμο κατά της Ορθοδοξίας! Όψιμοι πολιτικοί διώκτες της Εκκλησίας σε όλες τις πολιτικές παρατάξεις!

Γέροντας Παϊσιος

 

«Ο διάολος σήμερα έχει τρία πλοκάμια. Για τους φτωχούς τον κομμουνισμό, για τους πιστούς χριστιανούς τον οικουμενισμό και για τους πλουσίους τη μασωνία»!

 

Οι μεν (ΝΔ) επιδιώκουν διακαώς να καταργήσουν την αργία της Κυριακής, οι δε (ΣΥΡΙΖΑ) προτείνουν μεταξύ άλλων, στη συντονισμένη αλλά απεγνωσμένη προσπάθεια αποδόμησης της Ορθοδοξίας στην Ελλάδα, την κατάργηση της μισθοδοσίας των κληρικών και την ανάληψη της μισθοδοσίας από ειδικό φόρο πιστών (!!!). Και οι δύο κομματικές παρατάξεις συναγωνίζονται για το ποιος θα ευαρεστήσει περισσότερο τα κέντρα του μυστηρίου της ανομίας, εντός και εκτός Ελλάδος... Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι εξαιρούνται οι υπόλοιπες κομματικές παρατάξεις του υπάρχοντος πολιτικού δημοκρατικού συστήματος από τον κατ’ εξοχήν κανόνα αποστασίας από το λειτουργικό πλαίσιο που έχει ορίσει ο τριαδικός Θεός!

Βέβαια όλοι εκ των ανωτέρω, μηδενός εξαιρουμένου, αποσκοπούν στο πώς ταυτόχρονα θα υφαρπάξουν την ψήφο των ανυποψίαστων Ορθοδόξων Χριστιανών, προκειμένου να συνεχίσουν το εργολαβικό έργο της σήψης και της διαφθοράς που έχουν αναλάβει για λογαριασμό τεκτονικών στοών και μιαρών λεσχών, οι οποίες γι’ αυτούς παραμένουν στο απυρόβλητο! Απολαμβάνουν οι στοές όχι μόνο θα λέγαμε την επιβεβλημένη έξωθεν ανοχή αλλά και την ανάλογη πολιτική στήριξη στην παράνομη λειτουργία τους (βλ. άρθρο Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ)!

Πολλοί εξ αυτών λοιπόν ανοικτά και απροκάλυπτα, όπως προσφάτως η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Αλέξης Τσίπρας, δύο ηγετικά στελέχη διαφορετικών πολιτικών ιδεολογιών, δηλώνουν πως είναι διατεθειμένοι να συνεργαστούν ακόμη και με το διάολο για το καλό δήθεν της χώρας! Μα ήδη το κάνουν θα επισημάναμε με λόγο παρρησίας. Και μάλιστα ως αποτέλεσμα της συνεργασίας τους αυτής τις τελευταίες δεκαετίες νοούνται η απόγνωση, η απογοήτευση, η απελπισία, η αβεβαιότητα, και εν γένει η εμφανής δυστυχία στο σύνολο σχεδόν του ελληνικού λαού... Και τα στοιχεία τούτα χαρακτηρίζουν ακριβώς το συνεχές φλερτ και τη στενή σχέση που είχαν και εξακολουθούν να έχουν με το διάολο μ’ αντάλλαγμα φυσικά την εξασφάλιση της κοσμικής εξουσίας!

Και για να ακριβολογούμε μη τυχόν και παρεξηγηθούμε θα υπενθυμίσουμε δύο μόνο φανερές συνεργασίες των ανωτέρω με το διάολο! Η Ντόρα Μπακογιάννη είναι γνωστό ότι συμμετείχε στη συνεδρίαση της λέσχης Μπίλντερμπεργκ! Ήταν δηλαδή προσκεκλημένη στην μυστική αυτή τράπεζα του διαβόλου που στόχο έχει την Παγκόσμια Κυβέρνηση... Ο δεύτερος, νυν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έγινε γνωστός ως υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος στην Αθήνα από τη συμμετοχή του σε πάρτι ανωμάλων (κίναιδων-ομοφυλοφίλων) και την απροκάλυπτη στήριξη του στα δήθεν «ανθρώπινα» δικαιώματά τους, δηλαδή στη νομιμοποίηση της ψυχασθένειάς τους!!! Ως εκ τούτου για ενίσχυση και συνέχεια της συνεργασίας τους με το διάολο έχουμε να κάνουμε...

Οι συγκεκριμένοι πολιτικοί ταγοί το λένε φυσικά για να δείξουν πως είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα για την Ελλάδα! Λανθάνουσα γλώσσα αλήθειες λέει, αναφέρει όμως σοφή λαϊκή ρήση. Ως εκ τούτου η φράση αυτή στην κυριολεξία δείχνει ( κι άλλωστε με τις δηλώσεις τους και τις θέσεις τους περίτρανα το αποδεικνύουν) ότι δεν λογαριάζουν αξίες, ιδανικά και παραδόσεις, δεν λογαριάζουν την ένδοξη ιστορία του τόπου, δεν λογαριάζουν νόμους και κανόνες... μπροστά στον εγωκεντρισμό τους! Μεταβάλλουν ήθη και έθιμα του τόπου, καταρρακώνουν αξίες και ιδανικά, ξηλώνουν κάθε τι που θυμίζει τον Ιησού Χριστό, υπερασπίζονται τη βλασφημία του Θεού (βλ. θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ και στάση της ΝΔ (δηλώσεις υπουργού πολιτισμού) για τη βλάσφημη παράσταση Corpus Christi)! Καταλαβαίνετε καλοί μου χριστιανοί πως απλά πλέον οι πολιτικοί μας ταγοί αποθρασύνθηκαν περαιτέρω και ευθαρσώς υπερασπίζονται την ήδη συνεργασία τους με το μυστήριο της ανομίας και τον εκπεσόντα άγγελο του Κυρίου τον διάολο...  

Και για τα λέμε με το όνομα τους τα πράγματα σήμερα οι εκφραστές και τα όργανα του διαόλου είναι όλοι αυτοί που λυμαίνονται το μόχθο των πολλών. Είναι αυτοί που σώνει και καλά θέλουν να μετατρέψουν τους λαούς σε ελεγχόμενους σκλάβους και να καταντήσουν τη γη σε κολαστήριο από το οποίο αντί για δοξολογίες και ευχαριστίες προς το Δημιουργό Τριαδικό Θεό θα ακούγονται βογγητά πόνου και θλίψεις...   

Είναι όλοι αυτοί που υποκινούν κρίσεις οικονομικές και επιβάλλουν δυσβάστακτους φόρους για να φτωχύνουν το λαό τους και να κάνουν πιο πλούσια τα αφεντικά τους. Αυτοί που υποκινούν πολέμους με το δήθεν πρόσχημα της τρομοκρατίας και με την προπαγάνδα βυθίζουν ολάκερους λαούς στην ανασφάλεια λυμαίνοντας τις περιουσίες τους! Αυτοί που γράφουν στα παλαιά υποδήματά τους διεθνείς συμφωνίες για να επιτίθενται σε όλους αυτούς που αρνούνται και απορρίπτουν τη συνεργασία μαζί τους. Αυτοί ταυτόχρονα είναι εκείνοι που μεθοδεύουν τη νομιμοποίηση του λειτουργικού πλαισίου του διαόλου με την κοινωνική αποδοχή της πορνείας, τη νομιμοποίηση της μοιχείας, με την νομιμοποίηση του φόνου (έκτρωση), με την αποποινικοποίηση της βλασφημίας των θείων, με τη νομιμοποίηση της ανωμαλίας! Και μάλιστα τα συμπεριλαμβάνουν στα συντάγματα και τους νόμους των χωρών...

Είναι όλοι αυτοί που κατάφεραν να απομονώσουν τον Έλληνα Χριστιανό στα τείχη της εγωπάθειας, της ιδιοτέλειας και του συμφέροντος. Αλλοίωσαν έννοιες όπως το φιλότιμο, τη φιλοξενία, το θυσιαστικό πνεύμα, την ανδρεία και την παλικαριά του που αναδείκνυαν ήρωα και υπόδειγμα προς μίμηση τον Έλληνα σ’ άλλους λαούς και έθνη! Στη θέση τους ανέδειξαν τον εύκολο πλούτο μέσω της σήψης και της διαφθοράς και την αρχή της μίζας!

Ας μην κρυβόμαστε καλοί μου χριστιανοί, οι πολιτικοί μας σχεδόν στο σύνολό τους ανεξαρτήτως ιδεολογίας είναι τυφλά όργανα και υποχείρια ενός πονηρού παρασκηνίου που δρα κυρίως εκτός Ελλάδος! Είδατε ποτέ τους πολιτικούς άνδρες να στρέφονται κατά των Μασωνικών στοών; Κάθε άλλο μάλιστα! Θα μείνει αλησμόνητη η απόφαση του Κ. Καραμανλή τη δεκαετία του 1950 με την οποία επέβαλλε φόρο σε ιερούς ναούς και μοναστήρια υπέρ της ελεύθερης ανέγερσης μασωνικών στοών, δηλαδή ναών του Εωσφόρου!!!  

Να λοιπόν γιατί ο γέροντας Παϊσιος έλεγε με απλότητα ότι ο διάολος σήμερα έχει τρία πλοκάμια. Για τους φτωχούς τον κομμουνισμό, για τους πιστούς χριστιανούς τον οικουμενισμό και για τους πλουσίους τη μασωνία! Μέσα από την απλή αυτή σοφή ρήση του γέροντα Παϊσίου μπορεί να ερμηνευθεί το γιατί Χατζηδάκηδες, Κουράκηδες, Τσίπρηδες, Τσατσόπουλοι, Βενιζέληδες και κάθε καρυδιάς καρύδι ανέδειξαν την προδοσία στα πιστεύματα του ελληνικού λαού σε υπέρτατη πολιτική τέχνη! Γιατί είναι ολοφάνερο πλέον γιατί οι δυστυχείς πολεμούν λυσσωδώς την Ορθόδοξη Εκκλησία... Μέσα στο πλαίσιο αυτό βέβαια μπορεί να κατανοήσει κανείς γιατί οι μεταπατερικοί, οικουμενιστές εκκλησιαστικοί παράγοντες, λαϊκοί και κληρικοί μοχθούν και επιμένουν σε αποτυχημένους διαλόγους εντυπωσιασμού που αποσκοπούν να δώσουν άλλοθι στους σύγχρονους διώκτες του χριστιανισμού.

Τι είπε ο Κουράκης

Ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ με αλογοουρά ή κώμη γυναικός, δύναται να γράφει ο ιστορικός του μέλλοντος, ονόματι Αναστάσιος Κουράκης πρότεινε να επιβληθεί φόρος πίστης. «Όποιος θέλει να εκκλησιάζεται, να αναλάβει μερίδιο της δαπάνης της μισθοδοσίας του ιερού κλήρου», είπε συγκεκριμένα. Μάλιστα μέσα στο πλαίσιο αυτό πρότεινε ευθαρσώς να φακελωθούν όσοι εκκλησιάζονται! Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν λίγα χρόνια, τον καιρό της πρωθυπουργίας ενός άλλου αδίστακτου διώκτη της Εκκλησίας του Κώστα Σημίτη, όταν τρία και πλέον εκατομμύρια Ορθόδοξοι χριστιανοί ζήτησαν να δηλωθεί το θρήσκευμά τους στις ταυτότητες οι ίδιοι το πολέμησαν λυσσωδώς! Τότε κατηγόρησαν ευθέως την Εκκλησία ότι τυχόν αναγραφή του θρησκεύματος θα προκαλούσε θρησκευτικές διακρίσεις... σε βάρος των θρησκευτικών μειονοτήτων, συμπεριλαμβανομένων και των λαθρομεταναστών. 

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ φέρων την αλογοουρά ή κώμη γυναικός εμπνεύστηκε και πρότεινε ειδικό φόρο για όσους θα συμπληρώνουν στη φορολογική τους δήλωση το «πιστεύω» τους ώστε να πληρώνουν ειδικό τέλος χριστιανοσύνης! Δηλαδή αυτοί που έκαναν τα πάντα για να μην αναγράφεται το θρήσκευμα στην ταυτότητα, στις αρχές του 2000 θέλουν τώρα να τους φακελώσουν για να πληρώνουν φόρο!!!

Με το αυτό σκεπτικό φυσικά ως Έλληνας πολίτης που είμαι αμιγώς ενάντια στους πολεμίους των χριστιανών θα μπορούσα να ζητήσω να με εξαιρέσουν της φορολογίας! «Δεν θέλω να πληρώνω βρε αδελφέ από το μόχθο μου και την εργασία μου όλους αυτούς τους δήθεν «διαφωτιστές» ενός ξεπερασμένου μεσαιωνισμού για να υβρίζουν το Θεό μου και να διώκουν την Εκκλησία του Χριστού! Δεν θέλω να πληρώνω άνδρες με γυναικεία κώμη για να με εκπροσωπούν. Θα πρότεινα λοιπόν το μισθό του συγκεκριμένου να τον αναλάβουν αυτοί που τον ανέδειξαν εκπρόσωπό τους...»

Εύστοχα σχόλια στο διαδίκτυο

«Το μισθό του Κουράκη γιατί να τον πληρώνουμε όλοι; Να τον πληρώνουν αυτοί που τον "σταύρωσαν", δικιά τους επιλογή δεν είναι; Βλέπετε εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ για κάθε "έξυπνο" επιχείρημα υπάρχει πάντα το αντεπιχείρημα, και συνήθως είναι πιο "εξυπνούλικο". Στην τελική το πολιτικό μας σύστημα μόνο καταστροφή και "φέσι" μας έχει φέρει, για την Εκκλησία όμως δεν μπορεί να το ισχυριστεί ο κ. Κουράκης, τα γεγονότα άλλα λένε» σχολίασε πολύ εύστοχα κάποιος χριστιανός στο διαδίκτυο.

«Οι τεκτονικές στοές και τα κέντρα του παρασκηνίου που κινούν τα νήματα της εξουσίας στην χώρα μας εδώ και πολλές δεκαετίες στην προσπάθειά τους να αναδείξουν ως κόμμα εξουσίας την αξιωματική αντιπολίτευση και δη τον ΣΥΡΙΖΑ κατάφεραν, όπως ακριβώς και στη δεκαετία του ’70 να παγιδεύσουν και πάλι την Ορθόδοξη Εκκλησία! Το πλαίσιο της προετοιμασίας για την αποδοχή από τον ελληνικό λαό μιας κυβέρνησης που θα φέρει μεν την ετικέτα της αριστεράς, στην ουσία όμως θα συνεχίζει να υλοποιεί τα σχέδια των εκφραστών του μυστηρίου της ανομίας, όπως αυτά διατυπώνονται από τις μιαρές λέσχες και τις στοές, προϋποθέτει, άλλοθι ή μια υποκειμενική συνεργασία με την ηγεσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Κι αυτό κρίνεται πλέον σκόπιμο για να εξασφαλισθεί η κοινωνική συνοχή και ειρήνη, όπως φυσικά την εκλαμβάνουν και την ερμηνεύουν οι ίδιοι... Με τον τρόπο τούτο βέβαια θα συνεχίσουν ανενόχλητοι να ξηλώνουν το υφάδι του ελληνισμού», σχολίαζε κάποιος άλλος χριστιανός!

Συντάκτης: ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΣΤΥΛΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2013

Συναξαριστής της 1ης Φεβρουαρίου

Ὁ Ἅγιος Τρύφων

Ὁ Ἅγιος αὐτὸς ἦταν ἀπὸ τὴν Λάμψακο τῆς Φρυγίας καὶ ἔζησε στὰ χρόνια τῶν βασιλέων Γορδιανοῦ (238-244), Φιλίππου καὶ Δεκίου. Φτωχότατος στὴν παιδική του ἡλικία, ἀναγκάσθηκε γιὰ κάποιο καιρὸ νὰ βόσκει χῆνες, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ ζήσει. Ἐνῷ ἐξασκοῦσε τὴν ταπεινή του δουλειά, συγχρόνως μελετοῦσε καὶ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ μὲ πολὺ ζῆλο ἐκτελοῦσε τὰ θρησκευτικά του καθήκοντα.

Ἡ Ἁγία Γραφή, ποὺ διάβαζε ὁ Τρύφων, μεταξὺ ἄλλων λέει: «Ὁ Θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν». Ποὺ σημαίνει, ὁ Θεὸς τίθεται ἀντιμέτωπος στοὺς ὑπερήφανους, στοὺς ταπεινούς ὅμως δίνει χάρη. Πράγματι, ὁ ταπεινὸς Τρύφων μὲ τὴν εὐσεβῆ φιλομάθειά του ἔγινε σιγὰ-σιγὰ ἱκανὸς ὄχι μόνο νὰ ξέρει πολλὰ ὁ ἴδιος, ἀλλὰ καὶ νὰ τὰ διδάσκει. Τόσο δὲ εὐνοήθηκε ἀπὸ τὴν θεία χάρη, ὥστε καὶ ἀσθένειες θεράπευε θαυματουργικά.

Μάλιστα, ὁ βασιλιὰς Γορδιανός, ὅταν ἔμαθε αὐτὰ γιὰ τὸν Τρύφωνα, ἔστειλε καὶ τὸν ἔφεραν νὰ θεραπεύσει τὴν ἄῤῥωστη κόρη του. Πράγματι, τὴν θεράπευσε καί, ἀφοῦ ἀρνήθηκε τὶς τιμὲς καὶ τὰ ἀξιώματα ποὺ τοῦ πρόσφερε ὁ Γορδιανός, ἔφυγε εὐγενικά.

Στὴν ἐποχή, ὅμως, τοῦ Δεκίου (249-251), ὁ Τρύφων συλλαμβάνεται. Ὁμολογεῖ θαῤῥαλέα τὸ Χριστό, καὶ χωρὶς νὰ φοβηθεῖ, ἐκφράζεται φλογερὰ κατὰ τῆς εἰδωλολατρείας. Τότε ὁ ἔπαρχος τῆς Ἀνατολῆς Ἀκυλῖνος, στὴ Νίκαια, διατάζει καὶ τὸν δέρνουν σκληρά. Κατόπιν τὸν δένουν σ᾿ ἄλογο καὶ σὲ καιρὸ χειμῶνα, τὸν σύρουν κατὰ γῆς σὲ δύσβατα καὶ τραχέα μέρη. Ἔπειτα τὸν σύρουν γυμνὸ ἐπάνω σὲ σιδερένια καρφιά, καῖνε τὶς πλευρές του μὲ ἀναμμένες λαμπάδες καὶ τέλος τὸν καταδικάζουν σὲ ἀποκεφαλισμό. Ἀλλὰ πρὶν ἀποκεφαλιστεῖ, παραδίδει στὸν Θεὸ τὴν μακάρια ψυχή του.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τρυφὴν τὴν ἀκήρατον, ἰχνηλατῶν ἐκ παιδός, βασάνους ὑπήνεγκας, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ ἤθλησας ἄριστα ὅθεν τὴν τῶν θαυμάτων, κομισάμενος χάριν, λύτρωσαι πάσης βλάβης, καὶ παντοίας ἀνάγκης, Τρύφων Μεγαλομάρτυς, τοὺς σὲ μακαρίζοντας.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος δ’.
Ὁ Μάρτυς σου Κύριε ἐν τὴ ἀθλήσει αὐτοῦ, τὸ στέφος ἐκομίσατο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἠμῶν, ἔχων γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλεν, ἔθραυσε καὶ δαιμόνων, τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτοῦ ταὶς ἰκεσίαις Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν.

Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’. Ὡς ἀπαρχᾶς
Τριαδικὴ στερρότητι, πολυθεΐαν ἔλυσας ἐκ τῷ περάτων Ἀοίδιμε, τίμιος ἐν Κυρίῳ γενόμενος, καὶ νικήσας τυράννους ἐν Χριστῷ, τῷ Σωτήρι τὸ στέφος εἴληφας τῆς μαρτυρίας σου, καὶ χαρίσματα θείων ἰάσεων, ὡς ἀήττητος. 

---

 Προεόρτια τῆς Ὑπαπαντῆς

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος α’.
Χαῖρε Κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε· ἐκ σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, φωτίζων τοὺς ἐν σκότει. Εὐφραίνου καὶ σὺ Πρεσβῦτα δίκαιε, δεξάμενος ἐν ἀγκάλαις τὸν ἐλευθερωτὴν τῶν ψυχῶν ἡμῶν, χαριζόμενον ἡμῖν καὶ τὴν Ἀνάστασιν.

Κοντάκιον. 
Ἦχος α’.
Ὁ μήτραν παρθενικὴν ἁγιάσας τῷ τόκῳ σου, καὶ χεῖρας τοῦ Συμεὼν εὐλογήσας ὡς ἔπρεπε, προφθάσας καὶ νῦν ἔσωσας ἡμᾶς, Χριστὲ ὁ Θεός. Ἀλλ’ εἰρήνευσον ἐν πολέμοις τὸ πολίτευμα, καὶ κραταίωσον βασιλεῖς οὓς ἠγάπησας, ὁ μόνος φιλάνθρωπος.

Μεγαλυνάριον.
Σήμερον ἡ Πάναγνος Μαριάμ, τῷ Ναῷ προσάγει, ὥσπερ βρέφος τὸν Ποιητήν, ὃν ἐν ταῖς ἀγκάλαις, ὁ Πρέσβυς δεδεγμένος, Θεὸν αὐτὸν κηρύττει, κἂν σάρκα εἴληφε.

---

Ὁ Ὅσιος Πέτρος ὁ ἐν Γαλατίᾳ

Ὁ Ὅσιος Πέτρος ἀπὸ τὴν Γαλατία, ἦταν ἀπὸ τοὺς μεγάλους ἐκείνους ἀσκητές, ποὺ γνώριζαν νὰ ἐπιδροῦν εὐεργετικὰ καὶ στὴν κοινωνικὴ ζωή. Τελευταία καὶ ὁριστικὴ διαμονή του, ἀφοῦ ἐπισκέφθηκε τὴν Παλαιστίνη, ὑπῆρξε ἡ Ἀντιόχεια.

Ὁ Ὅσιος Πέτρος εἶχε τὸ χάρισμα νὰ θεραπεύει θαυματουργικὰ ἀσθένειες, καθὼς ἐπίσης καὶ τὴν δύναμη νὰ μετακινεῖ τὶς καρδιὲς πρὸς τὶς πνευματικὲς ἐπιθυμίες καὶ νὰ ἀπαλλάσσει τὴν φαντασία ἀπὸ τὶς ματαιότητες τῆς ἐπίδειξης καὶ τῆς πολυτέλειας.

Ὁ Κύρου Θεοδώρητος διηγεῖται, ὅτι οἱ συμβουλὲς τοῦ ὁσίου αὐτοῦ ἔπεισαν τὴν μητέρα του σὲ νεαρὴ ἀκόμα ἡλικία νὰ προτιμήσει τὴν σεμνὴ καὶ ἁπλὴ ἐνδυμασία, ἀφοῦ παράτησε τὶς προηγούμενες κοσμικὲς συνήθειές της. Μ᾿ αὐτὸν τὸν τρόπο ὁ Ὅσιος ἔκοβε τὴν φιλαρέσκεια, ἀπὸ τὴν ὁποία τόσες πτώσεις προέρχονται καὶ σκανδαλισμοί, καὶ ἔτσι ἔκανε μεγάλο καλὸ σὲ πολλὲς ψυχὲς καὶ σὲ πολλὲς οἰκογένειες.

---

Ὁ Ὅσιος Βενδιμιανός (ἢ Βενδεδιανός)

Γεννήθηκε στὰ μέσα τοῦ Ε´ αἰῶνα, ἀπὸ γονεῖς εὐγενεῖς καὶ πλούσιους, στὴ Μεγάλη Μυσία (ἀρχαία χώρα τῆς Βορειοδυτικῆς Μικρᾶς Ἀσίας).

Μόναζε στὸ ὄρος τὸ ὀνομαζόμενο τῆς Ὄξειας καὶ μαθήτευε κοντὰ στὸν ὅσιο Αὐξέντιο (τοῦ ἐν τῷ Βουνῷ). Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ διδασκάλου του αὐτοῦ, ὁ Βενδιμιανὸς μπῆκε στὴ σχισμὴ μίας μεγάλης πέτρας, ὅπου ἔκτισε μικρὸ κελὶ καὶ ἔμεινε ἐκεῖ 42 ὁλόκληρα χρόνια μὲ αὐστηρότατη ἄσκηση.

Αὐτὸ εἶχε σὰν ἀποτέλεσμα νὰ ἐπιτύχει μεγάλες νῖκες κατὰ τῶν δαιμόνων. Ὅταν κατάλαβε νὰ πλησιάζει τὸ τέλος τῆς ζωῆς του, διηγήθηκε σ᾿ αὐτὸν ποὺ ἔγραψε τὸν βίο τοῦ ὁσίου Αὐξεντίου τὰ τῆς ζωῆς του, καὶ ἀφοῦ γονάτισε παρέδωσε τὴν Ὁσία ψυχή του.

---

Ὁ Ὅσιος Βασίλειος ὁ Ὁμολογητής

Ὁ Ὄσιος Βασίλειος ὁ Ὁμολογητής καταγόταν ἀπό τήν Ἀθήνα. Ἦταν ἀρχικά Ἐπισκοπος Κρήτης καί μετετέθη στόν ἀρχιεπισκοπικό θρόνο τῆς Θεσσαλονίκης. Ὄπως μαρτυρεῖται ἀπό τόν Νικήτα Παφλαγόνα ὀ «Βασίλειος οὖτος ὁ προτερον μέν Κρήτης ἐπισκοπος γενόμενος, διᾶ τήν τῶν Ἀγαρηνῶν ἔξοδον εἰς Θεσσαλονίκην μετατεθεῖς». Ἡ χειροτονία τοῦ Ὀσίου Βασιλείου πρέπει νᾶ συνέβη κατά τήν πρώτη πατριαρχία τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ἰγνατίου (846-858 μ.Χ.) καί ἡ μεταθεσή του στό θρόνο τῆς Θεσσαλονίκης πολύ συντομα. Τό πιθανότερο εἶναι νά μήν προλαβε νά ἐγκατασταθεῖ καθόλου στήν Κρήτη καί νά μετατέθηκε σχεδόν ἀμέσως στήν Θεσσαλονίκη.

Πρός τόν Ὅσιος Βασίλειο Α', Ἀρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης ἀπευθύνεται ἡ βούλα τῆς 25ης Σεπτεμβρίου 860 μ.Χ. τοῦ Πάπα Νικολάου Α' (858-867 μ.Χ.), μέ τήν ὁποία ἐπικυρώνεται ὁ διορισμός του ὦς βικαρίου τῆς Ρώμης στό ἀνατολικό Ἰλλυρικό.

Τό ἔτος 862 μ.Χ. ὁ Ὄσιος Βασίλειος ἀναντιώθηκε κατά τοῦ δυσεβούς αὐτοκράτορα Μιχαήλ Γ' (842-867 μ.Χ.). Οἰ κακοποιήσεις καί οἰ διώξεις πού ἐπακολούθησαν, τοῦ χάρισαν τό στέφανο τοῦ Ὁμολογητοῦ τῆς πίστεως.

---

Ὁ Ὅσιος Τιμόθεος ὁ Ὁμολογητής

Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

---

Ὁ Ἅγιος Θείων καὶ Δύο Παιδιά

Μαρτύρησαν διὰ ξίφους.

---

Ὁ Ἅγιος Καρίων

Μαρτύρησε ἀφοῦ τοῦ ἔκοψαν τὴν γλῶσσα.

---

Ἡ Ἁγία Περπετούα καὶ οἱ σὺν αὐτῇ Σάτυρος, Ῥευκᾶτος, Σατορνῖλος, Σεκούνδος καὶ Φηλικιτάτη

Ἦταν ἀπὸ τὴν Καρχηδόνα (Θουβριτανῶν τῆς Ἀφρικῆς), ἔγγαμη καὶ μητέρα ἑνὸς μικροῦ παιδιοῦ. Διακρινόταν ὄχι μόνο γιὰ τὴν εὐσέβειά της, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ἐργασία της ὑπὲρ τῆς πίστεως, ἂν καὶ ἦταν μόλις 22 χρονῶν. Καταγγέλθηκε τὸ 203 στὸν χιλίαρχο τῆς πατρίδας της, καὶ συνελήφθη μαζὶ μὲ πέντε κατηχούμενους, δυὸ ἄνδρες καὶ τρεῖς γυναῖκες, ποὺ ἡ Περπέτουα εἶχε ἀνοίξει τὰ μάτια τους στὸ φῶς τοῦ Χριστιανισμοῦ. Καὶ τοὺς μὲν ἄνδρες καὶ δυὸ ἀπὸ τὶς γυναῖκες, σκότωσε μὲ μαχαίρια ὁ εἰδωλολατρικὸς ὄχλος. Τὴ δὲ ἁγία Περπετούα, μὲ τὴν Φιλιτσιτάτη, ἀφοῦ τὶς ἔβαλαν ἀπέναντι μίας ἀγρίας δαμάλεως, διεσχίσθησαν ἀπὸ αὐτή.

Ὁ δὲ Σ. Εὐστρατιάδης ἀναφέρει ὅτι μαζὶ μὲ τὴν Περπετούα μαρτύρησαν τέσσερις ἄνδρες καὶ μία γυναῖκα, ποὺ τὰ ὀνόματα τοὺς ἦταν: Σάτυρος, Ῥευκᾶτος, Σατορνῖλος, Σεκοῦνδος καὶ Φηλικιτάτη.

---

Ἐγκαίνια (Ναοῦ) Σωτῆρος Χριστοῦ ἐν Ἀρμουλάδῃ (ἢ Ἀρμολάδη)

Ἡ μνήμη κατὰ τὸν Παρισινὸ Κώδικα 1590.

---

Ὁ Ἅγιος Ἀναστάσιος ἐκ Ναυπλίου

Ἦταν γέννημα καὶ θρέμμα τῆς πόλης τοῦ Ναυπλίου καὶ ἔκανε τὸ ἐπάγγελμα τοῦ ζωγράφου. Ἀῤῥαβωνιάστηκε τὴν κόρη ἑνὸς χριστιανοῦ, ἀλλὰ ἐπειδὴ αὐτὴ δὲν εἶχε καλὴ ζωή, ὁ Ἀναστάσιος διέλυσε τὸν ἀῤῥαβῶνα. Οἱ συγγενεῖς ὅμως τῆς κοπέλας ἔκαναν διάφορα σατανικὰ μάγια στὸν Ἀναστάσιο, γιὰ νὰ τὸν ἐκδικηθοῦν, μὲ ἀποτέλεσμα ὁ Ἀναστάσιος νὰ χάσει τὰ λογικά του.

Ἐκμεταλλευόμενοι αὐτήν του τὴν κατάσταση, οἱ Τοῦρκοι τὸν ἐξισλάμισαν. Ἀλλ᾿ ὅταν ὁ Θεὸς εὐλόγησε καὶ ἦλθε στὰ λογικά του, μὲ θάῤῥος ἀποκήρυξε τὸν Ἰσλαμισμὸ καὶ μὲ γενναιότητα ὁμολόγησε τὴν χριστιανική του πίστη.

Οἱ Τοῦρκοι, μὲ διάφορες κολακεῖες καὶ ὑποσχέσεις προσπάθησαν νὰ τὸν μεταπείσουν, ἀλλὰ ὁ Ἀναστάσιος παρέμεινε ἀκλόνητος στὴ χριστιανικὴ ὁμολογία του. Τότε, στὶς 1 Φεβρουαρίου 1655, ὑπέμεινε μαρτυρικὸ θάνατο ἀπὸ τοὺς Τούρκους, μὲ διαμελισμό. Δηλαδὴ τὸν κατέσφαξαν μὲ μαχαίρια.

Τὸ Ναύπλιο τὸν ἔκανε πολιοῦχο του καὶ ὡραῖος ναὸς στολίζει τὴν πόλη αὐτὴ πρὸς τιμὴν τοῦ νεομάρτυρα αὐτοῦ.

---

Ἡ Ἁγία Bridgit (Βρεταννίδα)

Ἡ Ἁγία Bridgit γεννήθηκε τό 459 μ.Χ. καί πέθανε τό 524 μ.Χ. Τό ὄνομά της ἀναφέρεται στήν ἱστορία τοῦ Ἁγίου Βεδέα καί σέ ὄλα τά μαρτυρολόγια τῆς ἐποχῆς. Ἡ Ἁγία ἀκολούθησε τήν ὀδό τῆς μοναχικῆς πολιτείας, ἴδρυσε μονῆ καί ἀφιέρωσε τήν ζωή της στή διακονία τῶν πτωχῶν. Ἡ Ἁγία Bridgit εἶναι Προστάτιδα τῆς Ἰρλανδίας.

Λεπτομέρειες γιὰ τὴν ζωὴ αὐτῆς τῆς ἁγίας τῆς ὀρθοδοξίας, μπορεῖ νὰ βρεῖ ὁ ἀναγνώστης στὸ βιβλίο «Οἱ Ἅγιοι τῶν Βρεττανικῶν Νήσων» τοῦ Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, ἐπισκόπου Τελμησσοῦ, Ἀθῆναι 1985.

---

Οἱ Ἅγιοι Τρεῖς Ἀδελφοί: Γεώργιος Ἀρχιεπίσκοπος Μυτιλήνης, Συμεὼν ὁ Νέος Στυλίτης καὶ Δαβὶδ ὁ Μοναχός

Στὶς ἀρχὲς τοῦ ὀγδόου αἰῶνος ζοῦσε στὴ Μυτιλήνη ὁ Ἀδριανὸς καὶ ἡ Κωνσταντῶ, ποὺ ἀπέκτησαν ἑπτὰ παιδιά, ἀπὸ τὰ ὅποια τὰ πέντε ἔγιναν μοναχοί. Τρία ἀπὸ αὐτὰ ἦταν ὁ Δαβίδ, ὁ Συμεὼν καὶ ὁ Γεώργιος. Πρωτότοκος ἦταν ὁ Δαβίδ, ποὺ γεννήθηκε τὸ ἔτος 717 ἢ 718. Ἔμαθε λίγα γράμματα καὶ σὲ ἡλικία 16 ἐτῶν, ἐνῷ ἔβοσκε τὰ πρόβατα τοῦ πατέρα του, σὲ ὥρα μεγάλης καταιγίδας, εἶδε σὲ ὅραμα τὸν ἅγιο Ἀντώνιο νὰ τὸν καλεῖ στὸ μοναχικὸ βίο καὶ συγκεκριμένα νὰ τοῦ δίνει ἐντολὴ νὰ μεταβεῖ στὴ Μ. Ἀσία στὸ ὄρος Ἴδη, ποὺ εἶναι ἀντίκρυ στὴ Λέσβο καὶ λίγο βορειότερα, γιὰ νὰ μονάσει ἐκεῖ.

Ὁ Δαβὶδ μὲ μεγάλη προθυμία καὶ χαρὰ δέχτηκε τὴν συμβουλὴ τοῦ Μ. Ἀντωνίου, ἦλθε στὴ Μ. Ἀσία, ὅπου ἔζησε στὸ ὄρος Ἴδη μέσα σὲ μία σπηλιὰ μὲ μεγάλη ἄσκηση, τρώγοντας ἄγρια χόρτα. Ἐκεῖ ἔζησε τριάντα χρόνια. Πάλι μὲ ὅραμα πῆρε τὴν ἐντολὴ νὰ ἔλθει στὸν ἐπίσκοπο Γάργαρων γιὰ νὰ χειροτονηθεῖ ἀπὸ αὐτὸν διάκονος καὶ ἀργότερα πρεσβύτερος. Ἐπέστρεψε καὶ πάλι στὸ ὄρος Ἴδη, ὅπου μὲ ὑπόδειξη ἑνὸς ἀγγέλου, ποὺ εἶδε σὲ ὅραμα, χτίζει ναὸ τῶν ἁγίων Κηρύκου καὶ Ἰουλίττης καὶ μοναστήρι στὸ ὁποῖο πολὺ σύντομα μαζεύτηκαν πολλοὶ μοναχοί. Ἔπειτα ἀπὸ δέκα χρόνια καὶ ἀφοῦ πέθανε ὁ πατέρας του, ἦρθε ἡ μητέρα του νὰ τὸν ἰδεῖ ἔχοντας μαζί της τὸ μικρότερο ἀπὸ τὰ παιδιά της, τὸν Συμεών, ποὺ ἦταν τότε ὀκτὼ χρονῶν. Εἶχε γεννηθεῖ τὸ 765 ἢ 766. Ὁ Συμεὼν ἔμεινε κοντὰ στὸν ἀδελφό του, ἡ μητέρα του δέ, ἔπειτα ἀπὸ λίγες ἡμέρες, ἐπέστρεψε στὴ Μυτιλήνη καὶ σὲ λίγο ἀπέθανε.

Ὁ Συμεὼν ἔμαθε γράμματα παραμένοντας στὸ μοναστήρι τοῦ ἀδελφοῦ του, ὅπου σὲ ἡλικία εἴκοσι δυὸ ἐτῶν ἔγινε μοναχὸς καὶ σὲ ἡλικία 28 ἐτῶν χειροτονήθηκε ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο Γάργαρων Ἱερεύς. Δυὸ χρόνια ἀργότερα πέθανε ὁ Δαβὶδ σὲ ἡλικία ἑξήντα ἓξ ἐτῶν, ἀφοῦ προεῖδε τὸ θάνατό του καὶ συνέστησε στὸν ἀδελφό του Συμεὼν νὰ ἐπιστρέψει στὴ Μυτιλήνη. Ὁ Συμεὼν συμμορφώθηκε μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ ἀδελφοῦ του καὶ ἐπέστρεψε στὴ Μυτιλήνη τῆς Παναγίας, ποὺ ἦταν στὸ νότιο λιμάνι τῆς πόλεως, στὸ «Μόλο». Ἐκεῖ, γιὰ νὰ μιμηθεῖ τὴν ἄθληση τοῦ παλαιοῦ ἁγίου Συμεὼν τοῦ Στυλίτη, ἀνέβηκε σὲ στῦλο καὶ ἔζησε μὲ φοβερὴ ἄσκηση, νηστεία, σκληραγωγία καὶ προσευχή. Στὴ συνέχεια, πῆρε κοντά του καὶ τὸν ἀδελφό του Γεώργιο, μοναχὸ καὶ αὐτόν, ποὺ γεννήθηκε τὸ ἔτος 763. Χειροτονήθηκε καὶ αὐτὸς Ἱερεὺς καί, μαζὶ μὲ τὸν ἀδελφό τους καὶ τὴν ἀδελφή τους, μοναχὴ καὶ αὐτή, Ἰλαρία καὶ ἄλλους μοναχοὺς, ἔχτισαν μοναστήρι στὸ ὁποῖο κατέφθαναν πλήθη χριστιανῶν ποὺ διψοῦσαν νὰ ἀκούσουν λόγο Θεοῦ καὶ νὰ ζητήσουν τὴν εὐλογία τῶν ἁγίων μοναχῶν.

Ὅμως τὴν ἡσυχία τοῦ μοναστηριοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας, γενικότερα, τάραξε καὶ πάλι ἡ μανία τῶν εἰκονομάχων. Ὁ Αὐτοκράτωρ Λέων Ε´ ὁ Ἀρμένιος (813-820) κήρυξε πάλι διωγμοὺς κατὰ τῶν χριστιανῶν. Ὁ ἐπίσκοπος τῆς Μυτιλήνης Γεώργιος ἐξορίζεται καὶ τοποθετεῖται ἐπίσκοπος Μυτιλήνης κάποιος Λέων εἰκονομάχος, ὁ ὁποῖος ἀμέσως στράφηκε κατὰ τοῦ Συμεὼν καὶ τῶν μοναχῶν τοῦ Μοναστηριοῦ του. Μὲ τὶς ἐνέργειες τοῦ εἰκονομάχου αὐτοῦ ἐπισκόπου καταδικάζεται σὲ θάνατο διὰ πυρὸς ὁ Συμεών, ἀλλὰ μὲ θαῦμα διασῴζεται καὶ παραμένει γιὰ ἕνα διάστημα ἀνενόχλητος πάνω στὸ στῦλο του, μέχρι ποὺ ἀναγκάζεται πάλι ἀπὸ τὸν εἰκονομάχο ἐπίσκοπο νὰ ἐγκαταλείψει τὴν Μυτιλήνη καὶ νὰ ἀποσυρθεῖ, μαζὶ μὲ τοὺς μοναχούς, στὸ μικρὸ νησάκι, τὸ γνωστό με τὸ ὄνομα Ἅγιος Ἰσίδωρος, ποὺ βρίσκεται στὸν κόλπο Γέρας πρὸς τὸ μέρος τῆς Κουντουρουδιᾶς, τῶν Λουτρῶν. Ἀργότερα, ὁ εἰκονομάχος ἐπίσκοπος κατόρθωσε νὰ ἀποσπάσει ἀπὸ τὸν Αὐτοκράτορα Μιχαὴλ Β´ τὸν Τραυλὸ (820-829) διαταγή, μὲ τὴν ὁποία ἐξορίζεται ὁ Συμεὼν στὴ «Λαγοῦσα», νησὶ ἀκατοίκητο ἀπέναντι ἀπὸ τὰ μέρη τῆς Τροίας. Ἐκεῖ πῆγε ὁ Συμεὼν μὲ τὴν συνοδεία ἑπτὰ μαθητῶν του καὶ παρέμεινε καὶ ἐκεῖ πάνω σὲ στῦλο 10 μέτρων, ἐνῷ ὁ ἀδελφός του Γεώργιος παρέμεινε στὴ Μυτιλήνη, φροντίζοντας τὸ μοναστήρι. Ἀργότερα ἔφυγε ὁ ἅγιος Συμεὼν στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου κατάλαβε ὅτι θὰ προσέφερε ἀπαραίτητες στὴν Ἐκκλησία ὑπηρεσίες καὶ ἐγκαταστάθηκε στὸ μοναστήρι τοῦ Νικήτου τοῦ Μηδικίου. Μὲ κέντρο τὸ μοναστήρι αὐτὸ περιώδευε ἀπὸ τὸν Ἑλλήσποντο μέχρι τὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου καὶ μέχρι τὴν Μαύρη Θάλασσα, στηρίζοντας μὲ τὸ λόγο του τοὺς χριστιανοὺς καὶ παρηγορῶντας τοὺς διωκόμενους πατέρες, ποὺ βρισκότανε ἐξόριστοι σὲ διάφορα μέρη ἀπὸ τοὺς εἰκονομάχους. Στὶς περιοδεῖες του αὐτὲς ἐργαζόταν σὰν ψαράς, ὅπου στάθμευε, γιὰ νὰ ἐξοικονομεῖ ὅ,τι χρειαζότανε ὄχι τόσο γιὰ τὸν ἑαυτό του, ἀλλὰ γιὰ νὰ βοηθᾷ ὅσους εἴχανε ἀνάγκη βοηθείας. Περιοδεύοντας δὲν δίδασκε μόνο, ἀλλὰ μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ θεράπευε ἀῤῥώστους καὶ ἵδρυσε καὶ γυναικεῖο μοναστήρι, στὸ ὁποῖο μαζεύτηκαν πολλὲς μοναχές.

Μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Μιχαὴλ τοῦ Τραυλοῦ, ὁ εἰκονομάχος διάδοχός του Θεόφιλος κήρυξε πάλι ἄγριο κατὰ τῆς Ἐκκλησίας διωγμό, κατὰ τὸν ὁποῖο συνέλαβε τὸν Συμεὼν καὶ τὴν συνοδεία του μὲ σκοπὸ νὰ τοὺς κλείσει σὲ φυλακὴ καὶ νὰ τοὺς ἐξαφανίσει. Σώθηκε καὶ ἀπὸ αὐτὸν τὸν κίνδυνο μὲ τὴν ἐπέμβαση τῆς Αὐτοκράτειρας Θεοδώρας, ἀλλὰ δὲν ἀπέφυγε τὴν τιμωρία ἑκατὸν πενήντα ῥαβδισμῶν ποὺ διέταξε ὁ Αὐτοκράτωρ, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐξορία στὴν Ἀφουσία νῆσο τῆς Προποντίδος, ὅπου πῆγε μαζὶ μὲ ἄλλους διακεκριμένους κήρυκες τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως ἦταν ὁ Θεοφάνης καὶ Θεόδωρος, οἱ λεγόμενοι Γραπτοί, καὶ ἄλλοι πατέρες. Καὶ σ᾿ αὐτὸν τὸν τόπο τῆς ἐξορίας, ὁ Συμεὼν ἔχτισε ναὸ τῆς Παναγίας καὶ μοναστήρι μαζεύοντας σ᾿ αὐτὸ ὅλους τοὺς καταδιωγμένους ἀπὸ τοὺς εἰκονομάχους πατέρες.

Ὁ Γεώργιος ποὺ παρέμεινε στὴ Μυτιλήνη εἶχε καὶ αὐτὸς ἀρκετὲς ταλαιπωρίες. Ὁ εἰκονομάχος ἐπίσκοπος Λέων τὸν καταπίεζε μὲ διάφορους τρόπους καὶ τελικὰ τὸν ἔδιωξε ἀπὸ τὴν Μυτιλήνη, ἀφοῦ κατέλαβε παρανόμως καὶ πούλησε τὸ μοναστήρι καὶ ὅ,τι ἀνῆκε σ᾿ αὐτό. Ὁ Γεώργιος ἀναγκάζεται νὰ φύγει μὲ τοὺς μοναχούς του μοναστηριοῦ σὲ ἕνα «εὐτελὲς καὶ βραχύτατον χωρίον» ποὺ τὸ ἔλεγαν «Μυρσίνα». Ἀλλὰ καὶ ἐκεῖ ἐρχότανε καὶ τοὺς εὕρισκαν χριστιανοί, κι ἐκεῖ δίδασκε ὁ Γεώργιος καὶ ἔκαμε πολλὰ θαύματα.

Ὅταν πέθανε ὁ εἰκονομάχος αὐτοκράτωρ Θεόφιλος (842) ἡ Βασίλισσα Θεοδώρα ἀνακάλεσε ἀπὸ τὴν ἐξορία ὅλους τοὺς ἐξόριστους πατέρες, ὅπως καὶ τοὺς Συμεὼν καὶ Γεώργιο. Οἱ δυὸ αὐτοὶ μαζὶ μὲ τὸν μετέπειτα Πατριάρχη Μεθόδιο τὸν ὁμολογητή, ἔγιναν οἱ πιὸ ἔμπιστοι σύμβουλοι τῆς Θεοδώρας. Ὅταν, κατὰ τὸ ἔτος 843, μὲ τὴν ὑπόδειξη τοῦ Συμεὼν ἔγινε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ὁ Μεθόδιος, ὁ Συμεὼν μαζὶ μὲ τοὺς μαθητάς του ἐγκαταστάθηκε στὸ μοναστήρι τῶν ἁγίων Σεργίου καὶ Βάκχου.

Ὁ Γεώργιος προτείνεται ἀπὸ τὴν Βασίλισσα νὰ γίνει ἐπίσκοπος Ἐφέσου, θέση ὅμως ποὺ δὲν δέχτηκε ὁ Γεώργιος, μὲ πρόφαση τὴν ἡλικία του. Ἦταν τότε ὀγδόντα χρόνων. Τέλος, ἔπειτα ἀπὸ πολλὲς πιέσεις, δέχτηκε νὰ χειροτονηθεῖ ἐπίσκοπος γιὰ τὴν Μητρόπολη Μυτιλήνης. Σύντομα χειροτονήθηκε καί, ἀφοῦ πῆρε ἀπὸ τὴν Βασίλισσα καὶ ἀπὸ τὸν Πέτρωνα καὶ Βάρδα πολλὰ δῶρα γιὰ τοὺς φτωχούς του νησιοῦ, ἔρχεται μὲ βασιλικὸ καράβι -δρόμωνα- στὴ Μυτιλήνη συνοδευόμενος ἀπὸ στρατηγοὺς καὶ αὐλικούς της Θεοδώρας.

Ἡ Μυτιλήνη τὸν ὑποδέχτηκε μὲ ἐνθουσιασμὸ καὶ χαρὰ μεγάλη. Ξαναπήρανε τότε στὰ χέρια τοὺς τὸ μοναστήρι τους οἱ ἅγιοι καὶ γιόρτασαν σ᾿ αὐτό, ὑστέρα ἀπὸ τόσα χρόνια διωγμῶν, τὴν γιορτὴ τῆς Γεννήσεως τῆς Θεοτόκου (8 Σεπτεμβρίου 843) καὶ ἔπειτα ἀπὸ λίγες μέρες ἔγινε ἡ ἐνθρόνιση τοῦ Γεωργίου στὸ ναὸ τῆς Ἁγίας Θεοδώρας, ποὺ ἦταν ὁ Μητροπολιτικὸς ναός, τὴν 14η Σεπτεμβρίου, ἑορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

Ἕνα χρόνο ἀργότερα (844) πέθανε ὁ Συμεὼν καὶ τὸν ἔθαψαν στὸ μοναστήρι τῆς Παναγίας. Τὸν χειμῶνα, τὸν ἴδιο χρόνο, ὁ Γεώργιος ταξίδευσε στὴ Γοτθογραικία γιὰ νὰ ἐπισκεφθεῖ ἄῤῥωστο φίλο του, τὸν ὅποιον μὲ τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ θεράπευσε, προφητεύοντας ὅτι θὰ ἀποθάνει ἔπειτα ἀπὸ ἑπτὰ χρόνια, ὅπως καὶ ἔγινε. Ἐπέστρεψε στὴ Μυτιλήνη καὶ συνέχισε μὲ ἐλεημοσύνες, διδασκαλίες, θαύματα τὸ ἔργο τοῦ καλοῦ ποιμένος.

Ἀποφασίζει, καὶ μάλιστα χειμῶνα καιρό, ἕνα ταξίδι γιὰ τὴν Σμύρνη, ὅπου ἤθελε νὰ ἰδεῖ πνευματικά του παιδιὰ καὶ μοναστήρια, ποὺ ἐκεῖνος ἵδρυσε σὲ οἰκόπεδα ποὺ τοῦ εἶχαν χαρίσει μαθητές του. Στὴ Σμύρνη ὅμως παρέμεινε λίγες ἡμέρες, γιατί ἐμφανίζεται Ἄγγελος Θεοῦ μπροστά του καὶ προλέγει τὸ θάνατό του. Ἐπιστρέφει σύντομα στὴ Μυτιλήνη, ὅπου περνᾷ ὅλη τὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, κάνοντας καὶ τὴν λειτουργία τῆς Μ. Πέμπτης. Καταλαβαίνει ὅτι ἦρθε τὸ τέλος του. Δίνει μὲ συγκίνηση τὶς τελευταῖες συμβουλὲς καὶ εὐχὲς στὰ πνευματικά του παιδιὰ καὶ παραδίνει τὸ πνεῦμα του στὸν Κύριο τὸ βράδυ τοῦ Μ. Σαββάτου τοῦ ἔτους 845 ἢ 846. Τὸν ἐνταφίασαν μὲ μεγάλες τιμὲς στὸν τάφο τοῦ ἀδελφοῦ του Συμεών.

Ἀπολυτίκιον Ηχος α'. Της ερήμου πολίτης.
Γριάς ή των Όσιων, τα της Λέσβου βλαστήματα Δαβίδ ο θεοφόρος, Συμεών και Γεώργιος, οι ζήσαντες ισάγγελον ζωήν, και δόξης μετάσχοντες θεϊκής, πασι δοτέ αιτημάτων τάς δωρεάς τοις πίστει άνακρόζουσί' Δόξα τω ένισχύσαντι υμάς, δόξα τω θαυμαστώσαντι, δόξα τω ένεργοϋντι δι' υμών πασιν ίάματα. 

ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΑ

EAN OI ΜΙΣΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΜΕΤΑΝΟΟΥΣΑΝ ΤΟΤΕ ΘΑ ΞΕΚΙΝΟΥΣΕ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

Η φωτογραφία της γερόντισσας Θεοσέμνης έχει τεθεί συμβολικά και δεν είναι αυτή η γερόντισσα που από υπακοή κρατά την ανωνυμία της.

  Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ...

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΛΟΓΟΣ ΑΓΑΠΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΤΡΟΠΉ ΤΗΣ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ. Σε χθεσινή της συνομιλία η γερόντισσα έδωσε μικρές αλλά πολύ σημαντικές αναλύσεις σε πνευματικό της τέκνο.

 

 

 

Ρώτησε πνευματικό παιδί την γερόντισσα χθες και με αφορμή τα γεγονότα στο υπουργείο εργασίας, και τα τεκταινόμενα τις τελευταίες μέρες με τις απεργίες, τις διαμαρτυρίες και την αγανάκτηση των αγροτών.

 

-Άκου παιδί μου της είπε. Αναρωτιέται ο κόσμος γιατί υποφέρει απο τους πολιτικούς. Αυτοί έτσι πορευόταν τόσα χρόνια και με την ίδια λογική πορεύονται και τώρα.

 

Φταίνε τόσο, όσο ο κόσμος που τους ψηφίζει και τους εμπιστεύεται. Δεν πρόκειται να αλλάξουν οι πολιτικοί όσο ο κόσμος συνεχίζει να τους ψηφίζει πιστεύοντας στις υποσχέσεις τους για καλλίτερες μέρες...

 

Δεν υπάρχει καμία μεταμέλειά αυτήν την στιγμή στην μεγάλη πλειοψηφία του λαού.

 

Δεν είμαστε αμέτοχοι στο κατάντημα της πατρίδας. Μόνο το χρήμα και οι οικονομικές του απολαβές, αυτό ενδιαφέρει αυτήν την στιγμή τον Έλληνα.

Η σκληροκαρδία του, αυτή είναι η πραγματική αιτία της κακοδαιμονίας στην σημερινή Ελλάδα. Δεν σου μιλάω μόνο για την αμετανοησία έναντι του Θεού. Αυτό είναι έτσι κι αλλιώς δεδομένο δυστυχώς. Όμως το χειρότερο είναι που ο σημερινός και καλοβολεμένος Έλληνας δεν σκέφτεται και λίγο παραπέρα απο το χρήμα,. Είναι διαβρωμένη η ψύχη του απο την ευμάρεια, την απόλαυση των προσκαιρων γήινων υλικών.

Και καλά δεν σκέφτεται τον συνάνθρωπο του , δεν θέλει να πει ένα ήμαρτον έναντι του Θεού... Μα ούτε τον εαυτό του πια δεν σκέφτεται; Δεν βλέπει που οδηγεί αυτή η κατάσταση;

Τι περιμένει ο σημερινός άνθρωπος, να αλλάξει η κατάσταση οικονομικά προς το καλλίτερο; Το καλοκαίρι, πόσες φορές ειδοποιήθηκαν οι ψηφοφόροι να μην εμπιστεύονται τον πολιτικό κόσμο; Άκουσε κανείς; Τα ίδια πάλι έγιναν, ξανά τα ίδια πρόσωπα που οδήγησαν την χώρα σε αυτό το χάλι, πάλι τα ίδια πρόσωπα στην κυβέρνηση!! Και τώρα βρίζει τους πολιτικούς, αυτούς που πάλι ο ίδιος επέλεξε να τoν κυβερνήσουν, μα δεν είναι τραγικό!!

EAN OI ΜΙΣΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΜΕΤΑΝΟΟΥΣΑΝ ΤΟΤΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΘΑ ΑΛΛΑΖΕ ΟΛΟ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΠΕΙΝΑ, ΟΥΤΕ ΠΟΛΕΜΟΣ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ, ΟΛΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΗΡΕΜΟΥΣΕ ΚΑΙ ΘΑ ΞΕΚΙΝΟΥΣΕ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

Θα σου πω το άλλο τώρα, μόνο το 60% των Ελλήνων θα μετανοιώσει πραγματικά, αυτό όμως όταν ξεκινήσουν για τα καλά τα γεγονότα, κι είναι πίστεψε με πολύ κοντά πια...

Το υπόλοιπο θα μένει ετσι σκληρόκαρδο,

ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ παιδί μου..

Και να ξέρεις αυτό το μικρότερο ποσοστό πάρα πολύ δύσκολα θα μετανοιώσει. Όμως ο Θεός δεν θα επιτρέψει να συνεχιστεί έτσι η κατάσταση. Η θα πρέπει να αλλάξει αυτή η μερίδα των ανθρώπων η δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι και να γίνει μαγιά σκληροκαρδίας. Θα υποφέρουν πολύ οι τραχιές ψυχές.

 

Κινδυνεύουν!!! Βέβαια στο τέλος μπορώ να σε βεβαιώσω ότι κι απο αυτήν την κατηγορία των αμετανόητων θα συντρίβουν και θα μετανοήσουν αρκετοί, όμως προς το τέλος όταν πλέον θα είναι σε πλήρη αδιέξοδο κι όταν ήδη θα ζούμε μέσα στα πραγματικά άσχημα παγκόσμια γεγονότα. Θα το δεις κι εσύ, αρκετοί , παρόλο που θα βλέπουν την πείνα , την δυστυχία δεν θα αλλάζουν, κι αν τους δίνεις ένα κομμάτι ψωμί, θα απαιτούν κι άλλο, κι άλλο. Δεν θα σκέφτονται και τον πεινασμένο δίπλα τους. Άρα ένας τέτοιος άνθρωπος πως μπορεί να να αλλάξει και να βοηθήσει κι άλλους;

Τώρα , θα γίνει η αρχή και άνθρωποι θα βρεθούν στην δεινή θέση να τους βγάλουν κι απο τα σπίτια τους, οι μέρες που ζούμε είναι πολύ δύσκολες και θα έρθουν κι ακόμα δυσκολότερες και το κακό είναι ότι ενώ το βλέπουμε δεν μαλακώνουμε.

Πρέπει πια να καταλάβουμε ότι θέλει αγώνα σκληρό, και κυρίως πρέπει να ψάξουμε μέσα μας. Εκεί πρέπει να γίνει η πραγματική αλλαγή... αγάπη στον συνάνθρωπο, αλτρουισμός, να θυσιάσουμε και κάτι απο την δική μας καλοπέραση για τον πεινασμένο αδελφό μας. Και να μην ξεχνάμε ότι μόνο ο Θεός όλα μπορεί, με ένα απλό ΗΜΑΡΤΟΝ να τα αλλάξει.

 

Επιτελούς ποιον περιμένουμε να μας σώσει; Από αυτούς που με την δίκη μας ανοχή και ψήφο μας έφεραν εδώ;

Μη γένοιτο!

Τώρα με την ανεργία και την φτώχεια άλλα και με την βια που αρχιζει να ξεπροβάλλει πολύς κόσμος θα φύγει στα χωριά του. Εκεί μπορούν να παράγουν πολλά γεωργικά και κτηνοτροφικά, όπως και μελισσοκομικά προϊόντα. Θα δεις, θα φέρει αρκετό καρπό η γη, αρκετό να θρέψει τον λαό μας, και κυρίως όταν θα αποκλειστούμε κι απο τις εξωτερικές αγορές αργότερα , μέσα στην δίνη των γεγονότων.

 

Οι μετανάστες θα φύγουν κι αυτοί όταν γίνει πιο δύσκολη η κατάσταση, κι αυτοί ακόμα που είναι χρόνια εδώ, μόλις δουν ότι αγρεύουν τα πράγματα θα ψάχνουν τρόπο να φύγουν.

Και σαν τελευταίο , να ξέρεις δεν είναι καιρός μαρτυριου τώρα αλλά ιεραποστολής. Πολλοί, και νέοι άνθρωποι κυρίως, τους βλέπεις αδιάφορους και να μην έχουν καταλάβει σε πόσο δεινή θέση βρίσκεται όλος ο σύγχρονος κόσμος. Όμως είναι καλοπροαίρετες ψυχές. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ξέρουν απο Χριστό, όπως ακριβώς μας θέλει ο Κύριος. Όμως εμείς που ξέρουμε τον χριστιανικό βίο και μόνο με το παράδειγμα της βιοτής μας θα τους ωθούμε στο καλό. Πόσο μάλλον όταν μπορούμε να τους μιλήσουμε για τον Θεό και να τους δείξουμε την έμπρακτη αγάπη. Ας βοηθήσουμε λοιπόν τον κόσμο με όλες μας τις δυνάμεις γιατί θα γίνει μεγάλη ιεραποστολή κι εδώ, και αργότερα και στο εξωτερικό.

 

Πηγή

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΥΦΩΝΟΣ

Γιορτάζουμε σήμερα 1 Φεβρουαρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Τρύφωνος.

O Άγιος Τρύφων καταγόταν από τη Λάμψακο της Φρυγίας και έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Γορδιανού (238-244), Φιλίππου (244-249) και Δεκίου (249-251). Προερχόταν από φτωχή οικογένεια και στη παιδική του ηλικία, έβοσκε χήνες για να ζήσει. Συγχρόνως όμως μελετούσε με ζήλο την Αγία Γραφή και εκτελούσε με ευλάβεια τα θρησκευτικά του καθήκοντα.

Έτσι, σιγά-σιγά ο Τρύφων με την ευσεβή φιλομάθεια του, κατόρθωσε όχι μόνο να διδαχθεί ο ίδιος, αλλά και να διδάσκει τις αιώνιες αλήθειες της πίστεως του. Γρήγορα η ευσεβής ψυχή του δέχθηκε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και ο Θεός αξίωσε τον Τρύφωνα να θαυματουργεί.

Όμως ο Άγιος θεράπευε όχι μόνο κάθε ασθένεια, αλλά και εξάγνιζε τις μολυσμένες από τα δαιμόνια ψυχές. Όταν ο αυτοκράτορας Γορδιανός, πληροφορήθηκε για τις θαυματουργικές ικανότητες τού Τρύφωνα, τον παρακάλεσε να θεραπεύσει την άρρωστη κόρη του. O αυτοκράτορας προσπάθησε να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του, προσφέροντας στον Άγιο αξιώματα και χρήματα, τα οποία όμως ο Τρύφων ευγενικά αρνήθηκε.

Όταν αυτοκράτορας έγινε ο Δέκιος, εξαπέλυσε άγριο διωγμό κατά των Χριστιανών. Το 250 μ.Χ. ο Άγιος, επειδή δεν λάτρευε τους θεούς της ειδωλολατρικής θρησκείας και ήταν Χριστιανός, συνελήφθη από κάποιον στρατιωτικό που ονομαζόταν Φρόντων (ή Φόρτων) και οδηγήθηκε ενώπιον των επάρχων της Ανατολής, Τιβέριου Γράγχου και Κλαυδίου Ακυλίνου στη Νίκαια της Βιθυνίας. Ο μάντης Πομπηϊανός τον παρουσίασε στους ηγεμόνες.

Ο Άγιος Τρύφων ομολόγησε με θάρρος την πίστη του. Τότε υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια. Του κατατρύπησαν με σπαθιά όλο του το σώμα, έπειτα τον έδεσαν από τα πόδια σε άλογα και τον έσυραν, σε ώρες φοβερού ψύχους, σε δύσβατες και πετρώδεις τοποθεσίες. Εκείνος προσευχόταν και έλεγε: «Κύριε, μην τους καταλογίσεις αυτή την αμαρτία». Μετά το φρικτό μαρτύριο τον ρώτησαν αν σωφρονίσθηκε και ήθελε να θυσιάσει στα είδωλα.

Ο Μάρτυρας του Χριστού απάντησε τότε στον έπαρχο Ακυλίνο: «Ανόσιε και κακών αρχηγέ, είναι δυνατόν να είσαι σωφρονισμένος, όταν είσαι μεθυσμένος από τον διάβολο; Εγώ πάντοτε περνάω τον βίο μου με σωφροσύνη, γιατί έχω τον Χριστό βοηθό της ελπίδας μου». Ύστερα από αυτό τον έκλεισαν στο δεσμωτήριο με σκοπό να του δώσουν διορία, για να απαλλαγεί από την «άνοια» αυτού και να αρνηθεί την πίστη του στον Χριστό. Λίγες ημέρες μετά ο έπαρχος κάλεσε τον Άγιο και τον ρώτησε εάν το διάστημα του χρόνου και τα βασανιστήρια τον έπεισαν να θυσιάσει στους θεούς.

Ο Άγιος και πάλι ομολόγησε με πνευματική ανδρεία το Όνομα του Θεού. Τον έσυραν τότε γυμνό πάνω σε σιδερένια καρφιά, κατόπιν τον μαστίγωσαν και στη συνέχεια του έκαψαν με λαμπάδες τα πλευρά. Στο τέλος, μόλις ο Μάρτυρας παρέδωσε την ψυχή του στον Θεό λέγοντας το «Κύριε Ιησού Χριστέ, δέξαι το πνεύμα μου», απέκοψαν την τίμια κεφαλή αυτού.

Οι Χριστιανοί παρέλαβαν το τίμιο λείψανο του Μάρτυρος και αφού το έχρισαν με πολύτιμα μύρα και το τύλιξαν σε σινδόνα, το κατέθεσαν σε λάρνακα και το απέστειλαν στην πόλη της Λαμψάκου κατά την επιθυμία του.

Η Σύναξη του Αγίου Μάρτυρος Τρύφωνος ετελείτο στο Μαρτύριό του, το οποίο βρισκόταν μέσα στο σεπτό Αποστολείο του Ιωάννου του Θεολόγου, πλησίον της Μεγάλης Εκκλησίας.

Ναό αφιερωμένο στον Άγιο Τρύφωνα έκτισε ο μέγας Ιουστινιανός (527-565 μ.Χ.) στην τοποθεσία του Πελαργού Κωνσταντινουπόλεως. Μονή του Αγίου Τρύφωνος αναφέρεται και μετά τα μέσα του 9ου αιώνος μ.Χ., παρακείμενη στη Μητρόπολη Χαλκηδόνος, στην οποία εκάρη μοναχός ο μετέπειτα Πατριάρχης Νικόλαος ο Μυστικός (901-907, 912-925 μ.Χ.).

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Τρυφήν την ακήρατον, ιχνηλατών εκ παιδός, βασάνους υπήνεγκας, υπέρ Χριστού του Θεού, και ήθλησας άριστα όθεν την των θαυμάτων, κομισάμενος χάριν, λύτρωσαι πάσης βλάβης, και παντοίας ανάγκης, Τρύφων Μεγαλομάρτυς, τους σε μακαρίζοντας.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

Με πληρ. από τον Ορθόδοξο Συναξαριστή 

ΠΡΟΕΟΡΤΙΑ ΤΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ, ΤΡΥΦΩΝΟΣ ΜΑΡΤΥΡΟΣ

Τῌ Α' ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Τὰ προεόρτια τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος 
ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Τρύφωνος.
Τῇ Α' τοῦ αὐτοῦ μηνός, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Τρύφωνος.

Σὺ δὲ Τρύφων τὶ; τὸ ξίφος θνῄσκω φθάσας.
Καιρὸς δὲ τίς σου τοῦ τέλους; Νουμηνία.
Ἐν Φεβρουαρίοιο Τρύφων πρὸ τομῆς θάνε πρώτῃ.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Πέτρου τοῦ ἐν Γαλατίᾳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Βενδιμιανοῦ.
Βενδιμιανὸς δένδρον ἀρετῆς μέγα,
Φυτευθὲν εἰς γῆν, καὶ μεταχθὲν εἰς πόλον.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν
 καὶ ὁμολογητοῦ Βασιλείου, Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης 
ὁρμωμένου ἐξ Ἀθηνῶν.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Τιμόθεος ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Τιμόθεος μετέσχε τιμῆς τῆς ἄνω,
Μὴ τι προκρίνας τῆς Θεοῦ τιμῆς κάτω.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Μάρτυς Θεΐων, μετὰ δύο παίδων,
 ξίφει τελειοῦται.

Θνῄσκουσι παισὶν εὐπροθύμως ἐκ ξίφους.
Ὅλη Θείων εἵπετο προθυμίᾳ.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Μάρτυς Καρίων, 
τὴν γλῶτταν ἐκτμηθείς, τελειοῦται.

Φωνῆς στερήσει γλωττότμητος Καρίων,
Γλωσσῶν πλάνων ἔπαυσεν ὑθλοφωνίαν.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Περπετούας,
 καὶ τῶν σὺν αὐτῇ Σαύρου, Ῥευκάτου, Σατορλίνου, 
Σεκούνδου καὶ Φηλικιτάτης.

Τὴν τῶν σφαγέντων Περπετούα πεντάδα,
Ἤμειψε, συσφαγεῖσα πρὸς τὴν ἑξάδα.

Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Ἀναστάσιος ὁ ἐκ Ναυπλίου, 
καὶ ἐν Ναυπλίῳ μαρτυρήσας κατὰ τὸ 1654, 
εἰς λεπτὰ τμηθεὶς τελειοῦται.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Διαθήκη τού, δια Χριστόν σαλού, παπα Φώτη : δώστε το σώμα μου στα όρνεα

Μνημείο ταπεινώσεως και αγιότητος η διαθήκη του μακαριστού  παπα Φώτη Λαυριώτη, του υπερενενηκοντούτη ανυπόδητου γέροντος που έφυγε λιγο καιρό πριν για την αληθινή πατρίδα.

Για όσους τυχόν σκανδαλισθούν από την επιθυμία του παππούλη ας σημειωθεί πως ανάλογη επιθυμία εξέφρασε ο όσιος Θεόφιλος ο Μυροβλύτης αλλά και άλλοι άγιοι .

Ο κάτωθι υπογεγραμμένος ιερομόναχος Φώτιος Λαυριώτης , γνωστός τοις πάσι,  εντέλομαι εις τον αδελφόν ιερέα Κομνηνόν να τελέση τα τής κηδείας μου ως εξής

Άμα τη εκπνοή μου εκ του ματαίου τούτου κόσμου η νερόσημος μου ακολουθία να τελεσθή παρά μόνου ενός ιερέως, χήμα (διαβαστά) παρά του ιδίου ιερέως άνευ κάσας σεντουκίου), μόνο εις φανός και είς σταυρός, το πάνσεπτον σύμβολο της Χριστιανοσύνης.Μετά θα μεταφερθή το σκήνος μου εις το νεκροτομείον του νοσοκομείου δια να τεμαχισθή και νέοι ιατροί να παραλάβουν μαθήματα, έκαστος εις την ιδίαν ειδικότητα.

Μετά τούτο τα τεμάχια τεθέντα εις σάκκον να μεταφερθώσι εις όρος υψηλόν ή να ρίπτωνται εις αραιά διαστήματα δια να χρησιμεύσουν βορά των ορνέων και των αγρίων ζώων.

Μόνο εν θέλω και παρακαλώ όλους τους καλούς ιερείς.

όσάκις ιερατεύουν μνείαν ποιούμενοι την ευτελεστάτην προσωπικότητα μου και να υποβληθώσι να παρασκευάζουν εν μικρό πιάτο σιτάρι δι΄ανάγνωσιν τρισαγίου (μνημόσυνον) υπέρ της αμαρτωλής μου ψυχής.

Ο ταύτα επιθυμών και εντέλων

Φώτιος Λαυριώτης

ΥΓ. Δεν θέλω εκφωνήσεις λόγων εγκώμια παρά μόνον προσευχάς μνημόνευμα, λειτουργίας, μνημόσυνα.

Πιστεύω ακραδάντως την Ανάστασιν και αν ακόμα το σώμα καή ή αλεσθή εις λεπτοτάτιν κόνιν την ημέρα της Αναστάσεως θα αναστηθώσι τα τών νεκρών σώματα και έκαστον θα απολάβη την αμοιβήν των έργων ή καλών ή κακών.Εάν τούτο είναι αδύνατον να ριπτώσι τα τεμάχια του σώματος εις τον βυθόν τής θάλασσας.

Γνωρίστε τον χαριτωμένο γέροντα εδώ , εδώ  και εδώ

πηγή

Σνομπάροντας τον Θεό

Με αφορμή τον εορτασμό των Τριών Ιεραρχών ο Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος, έκανε την εξής δήλωση:

"Ο εορτασμός της Ημέρας των Τριών Ιεραρχών, του Μεγάλου Βασιλείου, 

του Γρηγορίου Ναζιανζηνού και του Ιωάννη Χρυσοστόμου,

μας υπενθυμίζουν πως η διαρκής γνώση και η πνευματική καλλιέργεια, 

συνδέονται άρρηκτα με την κοινωνική δράση, την αλληλεγγύη και την 

ανιδιοτελή προσφορά προς τον συνάνθρωπο".

 Λάθος κ. Υπουργέ! Δεν μας υπενθυμίζουν αυτό αλλά ότι δεν μπορεί να υπάρξουν αλληλεγγύη και ανιδιοτελής προσφορά προς τον συνάνθρωπο, δίχως Θεό.

Επίσης ότι η "διαρκής γνώση" και η "πνευματική καλλιέργεια" που δεν έχουν σαν  βάση τις αρχές του Ευαγγελίου είναι ένα μεγάλο μηδενικό, καθώς «Επειδή γαρ εν τη σοφία του Θεού ουκ έγνω ο κόσμος δια της σοφίας τον Θεόν…  

τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα τους σοφούς καταισχύνη, 

και τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα καταισχύνη τα ισχυρά και 

τα αγενή του κόσμου και τα εξουθενημένα εξελέξατο ο Θεός, και τα μη 

όντα, ίνα τα όντα καταργήση, όπως μη καυχήσηται πάσα σάρξ 

ενώπιον του Θεού.» (Α΄Κορ.1,21-29).

Σε απλά ελληνικά, η "σοφία" που δεν έχει αρχή της τον φόβο Του

 δεν ισχύει ως διαβατήριο Παραδείσου.

Μιλάτε κ.υπουργέ για τους Ιεράρχες και δεν αναφέρετε τις λέξεις

 Θεός, Εκκλησία, Ορθοδοξία, έννοιες από τις οποίες είναι ορμώμενος 

ο ζήλος των Τριών Ιεραρχών.Φυσικά και με αυτή σας την μη αναφορά, 

είστε συνεπής στον ...προαιρετικό εκκλησιασμό την ημέρα της μνήμης τους, 

τον οποίον παραγγέλνετε με την εγκύκλιο του υπουργείου σας.

Και (απο)τελειώνετε λέγοντας:

"Αρετές που καθίστανται επίκαιρες όσο ποτέ άλλοτε στην παρούσα συγκυρία.

Το θεολογικό και κοινωνικό έργο των Τριών Ιεραρχών μπορεί σήμερα 

να γεμίσει με πίστη, ελπίδα και αισιοδοξία τους νέους, για ένα καλύτερο αύριο".

Οι αρετές που πηγάζουν από την θεία διδασκαλία δεν είναι επίκαιρες συγκυριακά

 αλλά διαχρονικά!

Επίσης το θεολογικό τους έργο δεν είναι απλά επιστημονικό και αποκομμένο 

από την θεία Χάρη και την ασκητική βιωτή τους, γιαυτό τούτοι οι

 -κατά κόσμον -πανεπιστήμονες δεν αποδέχονταν την επιστημοσύνη τους

 παρά μόνο σαν δώρο Θεού και προς δόξαν Θεού και μόνον. 

Αλλιώς θα ήταν κάποιοι σαν εσάς!

Ο Θεός κάνει την διαφορά και εσείς τον σνομπάρετε. 

Εύχομαι να μην σας σνομπάρει και Αυτός!

πηγή

Οι τρεις θελήσεις - Γέροντας Νεκταρίος Μουλατσιώτης

  Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στην Ιερά Μονή Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σαρώφ Τρικόρφου Φωκίδος την Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013.

 πηγή / μεταφορά

Είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί και Έλληνες!

Πολλοί Έλληνες αναρωτιούνται τι κακό έχουμε κάνει και το πληρώνουμε με αυτήν την κρίση!

Το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης, σίγουρα το έχουν οι πολιτικοί παράγοντες αυτής της χώρας της τελευταίας τριακονταετίας! Ωστόσο, ένα μικρό μερίδιο ευθύνης το έχουμε κι εμείς οι πολίτες! Ο λόγος θα πει κάποιος, είναι ότι εμείς ψηφίζαμε αυτούς που αναξίως μας κυβερνούσαν τόσα χρόνια. 

Σίγουρα κάτι τέτοιο ισχύει, αλλά δεν θεωρώ πως είναι αίτιο ευθύνης, αλλά αποτέλεσμα! Ο τρόπος ζωής μας και ο τρόπος σκέψης μας ήταν αυτός που οδήγησε κάποιους στην επιλογή του κόμματος που ψήφισαν! 

Τους Έλληνες κάποτε τους χαρακτήριζε η αγάπη τους για την θρησκεία και για την πατρίδα! Πλέον, μας χαρακτηρίζει η αγάπη για το χρήμα και για την άνετη ζωή!

Ξεχάσαμε την πίστη μας, εγκαταλείψαμε τον Θεό και επιλέξαμε να ζήσουμε μια ζωή μακρυά από το θέλημα Του! Επιλέξαμε ότι μας συνέφερε από τον Λόγο Του και από όσα μας συμβούλευσαν οι Άγιοι Πατέρες και τα υπόλοιπα τα προσαρμόσαμε στο δικό μας συμφέρον! 

Έτσι, θεωρούμε πως δεν χρειάζεται να υπάρχουν τα Σύμβολα της Πίστης μας στα δημόσια κτίρια, δεν χρειάζεται να διδάσκεται η Ορθόδοξη Πίστη στα σχολεία, αρκεί να εκκλησιαζόμαστε κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα, η νηστεία περιορίζεται (από την πλειοψηφία των "πιστών") από τις 40 μέρες σε μια εβδομάδα, η ομολογία πίστεως είναι άγνωστος όρος κι όσοι την πράττουν χαρακτηρίζονται οπισθοδρομικοί και ρατσιστές (θρησκευτικός ρατσισμός) και άλλα πολλά που αν τα αναφέρουμε δεν υπάρχει βιβλίο να τα χωρέσει!

Ξεχάσαμε την ιστορία μας! Συνηθίσαμε στην ιδέα της καλής γειτονίας και κάνουμε τα στραβά μάτια στις προκλήσεις των "καλών" μας γειτόνων! Θεωρούμε δεδομένο πλέον, πως η Βόρειο Ήπειρος είναι  Αλβανία κι όχι Ελληνικό έδαφος ακόμη σκλαβωμένο! Θεωρούμε ασήμαντο να ονομαστούν τα Σκόπια, Μακεδονία! Θεωρούμε λογικό το μοίρασμα του Αιγαίου με τους Τούρκους, αρκεί η τσέπη μας να είναι γεμάτη!

Ε, λοιπόν, ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε! Όλα όσα παθαίνουμε, τα παθαίνουμε επειδή ξεχάσαμε ποιοί είμαστε! Είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί και Έλληνες! Σε πείσμα πολλών πολιτικών προσώπων και παρατάξεων που προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας κάνουν να το ξεχάσουμε! Κάποτε μια χούφτα Έλληνες νίκησαν τα εκατομμύρια των Τούρκων γιατί πολέμησαν ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ! Για του Χριστού την Πίστη την Αγία!! 

Αναγνώστης

πηγή

Ανακοίνωση της ΣΦΕΒΑ για την εκδημία του π. Θεόφιλου Ζησόπουλου

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΣΦΕΒΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΜΙΑ ΤΟΥ π. ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΖΗΣΟΠΟΥΛΟΥΠΡΟΙΣΤΑΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ  ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ  Η ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΑ

 Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίω στίς 29-1-2013 ὁ σεβαστός ἀρχιμανδρίτης π. Θεόφιλος Ζησόπουλος, πνευματικῶς προϊστάμενος τῆς ἱεραποστολικῆς ἀδελφότητος  «Ἁγία  Λυδία   ἡ Φιλιππησία».

 Γιά τό ἔργο καί τήν προσφορά τοῦ μεταστάντος πατρός ἔχουν γραφεῖ  πολλά καί ἀξιόλογα. Μέ τήν ἀδελφότητα πού ὁ ἴδιος ἵδρυσε, πρόσφερε στήν ὀρθόδοξη ἐκκλησία πολλούς πνευματικούς καρπούς  τόσο στήν  ἐσωτερική ὅσο καί ἐξωτερική  ἱεραποστολή, ἐκμεταλλευόμενος κάθε μέσο (περιοδικά, ἐκδόσεις, κατασκηνώσεις, ραδιόφωνο, τηλεόραση, δορυφόρους καί διαδίκτυο) ἔτσι ὥστε τό μήνυμα τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Εὐαγγελίου του, νά φτάσει στά πέρατα τῆς γῆς  γιά νά ἐνισχύσει καί παρηγορήσει τούς ὁμογενεῖς καί ὁμοθρήσκους ἀδελφούς μας.

 Ὡς ΣΦΕΒΑ καί ΠΑΣΥΒΑ ὡστόσο, αἰσθανόμαστε ἰδιαίτερη εὐγνωμοσύνη διότι  μέ τή δεδομένη εὐαισθησία του στά ἐθνικά μας θέματα, ὁ π. Θεόφιλος ἀγκάλιασε καί προέβαλλε μέ κάθε μέσο τό Βορειοηπειρωτικό ζήτημα. Στάθηκε ἀπό τήν πρώτη στιγμή στό πλευρό τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Σεβαστιανοῦ στηρίζοντας τόν ἀγώνα του γιά ἐνημέρωση   τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Σέ ἐποχές πού ὅλα τά ἔσκιαζε ἡ φοβέρα στήν πατρίδα μας,  τό περιοδικό ΛΥΔΙΑ ὕψωνε δυναμική φωνή ὑπέρ τῶν δικαίων τῶν ἀδελφῶν μας καί στιγμάτιζε τό βάρβαρο καθεστώς τοῦ Χότζα. Ἀλλά καί μετά τό ἄνοιγμα τῶν συνόρων τό 1991 ἡ ἀδελφότης ΛΥΔΙΑ ἐνέτεινε τήν προσφορά της, στηρίζοντας τίς ἀνθρωπιστικές ἀποστολές τῆς ΣΦΕΒΑ ἀλλά καί φιλοξενώντας  δωρεάν, μεγάλο ἀριθμό βορειοηπειρωτόπουλων ἀπό τό Ἀργυροκάστρο, τούς Ἁγίους Σαράντα καί τήν Κορυτσά. Στίς φιλόξενες ἐγκαταστάσεις της τά ἀδέλφια μας ἔζησαν ξέγνοιαστες στιγμές καί γέμισαν τίς ψυχές τους μέ Χριστό καί Ἑλλάδα.

 Στόν ἐκδοτικό τομέα, ἡ ἀδελφότητα στήριξε καί ἐπιμελήθηκε μέ ἐξαιρετική ἐπιτυχία τήν ἔκδοση τοῦ περιοδικοῦ τῆς ΣΦΕΒΑ «Ἡ Βόρειος Ἤπειρος σέ πορεία Αὐτονομίας», ἐνῶ τόσο ὁ ραδιοφωνικός ὅσο καί ὁ τηλεοπτικός  σταθμός  4Ε  προέβαλαν καί προβάλλουν σέ κάθε εὐκαιρία τό ζήτημα τῆς Β. Ἠπείρου, τόσο στίς ἱστορικές του διαστάσεις ὅσο καί τή σημερινή πραγματικότητα, μέ ἀφιερώματα, συνεντεύξεις, ἀλλά καί κάλυψη τῆς δράσεως  τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κονίτσης καί τῶν συλλόγων τῆς ΣΦΕΒΑ καί τοῦ ΠΑΣΥΒΑ. 

        Μέ τή βεβαιότητα ὅτι ὁ σεβαστός μας π. Θεόφιλος  θά βρεῖ  παρρησία κοντά στόν Θεό πού τόσο ἀγάπησε καί ὑπηρέτησε σέ ὁλόκληρη τήν ζωή του, εὐχόμαστε νά πρεσβεύει καί γιά τήν  δοκιμαζόμενη πατρίδα μας  καί ἰδιαίτερα γιά τή μαρτυρική Βόρειο Ἤπειρο πού τόσο πολύ   καί τόσο ἀθόρυβα  βοήθησε .

Καλό Παράδεισο Γέροντα  Θεόφιλε!

Τήν εὐχή σου νά ἔχουμε!

Γιά τά Διοικητικά Συμβούλια τοῦ ΠΑΣΥΒΑ καί τῆς ΣΦΕΒΑ Θεσσαλονίκης

  Πάπιστας Παντελεήμων          Κεμεντζετζίδης Φιλόθεος

ΣΦΕΒΑ

πηγή